Відео

Zrozumiałam z tej rozmowy, że trudno jest zważyć czyja żałoba większa. Dla mnie żałoba po dziecku , które się urodziło jest sprawą nieporównywalną z innymi relacjami, które mogły z nią zaistnieć w odniesieniu do innych osób. Dzieci rodzi się po to by żyły.

świetnie to Pani wyjaśniła 👍dziękuję ❤

Bardzo trafne porównanie👍pozwalające myśleć znajomymi obrazami o nowych, skomplkiwanych strukturach. Wreszcie zrozumiałam i zapamiętałam budowę mózgu w kontekście emocji. Dziękuję za ten interesujący wykład.🙏❤

Wooooow❤ pieknie podana tak wazna wiedza 🙏

Pani Agnieszko, tchnęła Pani nadzieję. Dziękuję za te słowa, ze Miłość nas Chciala❤ No i w końcu czas sięgnąć po Pani książkę. Dlaczego dopiero teraz? Dlaczego odsuwam to co może mi pomóc?...

Dziękuję Paniom za tę mądrą wymianę. Bardzo mnie dotknął temat smutku, jego zabierania energii, jeśli rozumiem nie tylko w stanie żałoby ?

To mohe drugie spitkanie z Panią Agnieszką i pierwsze ej gosciem , bardzo dziękuję za wspaniałą rozmowę - bardzo do mojej osoby❤

Dzień dobry. Pani Agnieszko jestem już 60+ po śmierci męża okazało się, że nie umiem prosić o pomoc,choć bardzo jej potrzebuje,bo zostałam tak wychowana, że mam być dzielna. Rodzi się we mnie irytacja,bo pragnę wsparcia a wydaje mi się, że skoro proszę,to jestem gorsza.. Dziękuję za tą rozmowę i pozdrawiam.

Dziękuję obu Paniom za podjęcie tego tematu. To bardzo potrzebna rozmowa, jednak słucha się jej z ciężkim sercem. Mam w sobie nieprzeżytą żałobę. Zrobię wiele, aby nie była już częścią mnie. Wg mnie na to nieprzeżycie złożyły się deficyty osobowości, ciężka śmierć bliskiej osoby i te narracje, które włączyły się w związku z żałobą, a już nią nie są {dlaczego się to zdarzyło, czy mogłam temu zapobiec). Wątek o tych narracjach jest dla mnie bardzo cenny. Przesyłam wdzięczność za to spotkanie ❤️❤️🩵🩵

zarządzanie emocjami - czyli co, komu i ile … fajne są te podkasty 👏

Simon Sinek również mówił o tym pomyślę z 8 min. Mówił że wiadomość o tej treści oznacza (w jego przypadku) potrzebę pomocy (może wsparcia) bo nie zawsze jesteśmy w stanie powiedzieć że potrzebujemy pomocy. Czasem mamy z tym problem a ten "kod" pozwala odu osobom rozumieć że chodzi o wsparcie.

Dzień dobry. Bardzo Pani dziękuję, za te mi bardzo potrzebne myśli. Pani miły i ciepły głos bardzo mnie wycisza,bo po śmierci męża pojawiło się u mnie dużo sprzecznych emocji. Wspaniałą pracę Pani wykonuje. Pozdrawiam ❤

Mam wrażenie, że obie Panie boicie się przyznać, że czasem śmierć kogoś to ulga. Że można się cieszyć, że wreszcie można żyć inaczej bez tej osoby, która odeszła. To chyba nadal temat tabu, a jednak znamy takie osoby, którym raczej trzeba gratulować zamiast składać kondolencje. To dopiero są sytuacje w których nie wiadomo jak się zachować, bo kulturowe, to wyrazy współczucia, emocjonalnie zupełnie inny rollercoaster

Miłe Panie, 10 tygodni temu usnęła moja Mama, Cudowny przez całe lata, radosny, pogodny dla wszystkich, życzliwy i uczciwy człowiek. Taka była zanim zaczęła chorować, później zaczynają się zacierać te wspaniałe cechy. Przez ostatnie lata opiekowałam się Nią i towarzyszyłam całą dobę w bólu wraz z rodziną. Jest to uczucie, o którym nigdy się nie mówi w kontekście osób cierpiących, ale również nas opiekunów tych cierpiących. Obserwowanie przez ostatnie tygodnie Jej trudnego życia, jak gaśnie powoli, a później jak odchodzi było dla mnie okrutne i bolesne. Opieka nad Nią była wyczerpująca, posiadając również rodzinę, cudownych potrzebujących wsparcia i zrozumienia nastolatków, będąc odpowiedzialną kobietą, mamą, córką, żoną, pracownicą z trudną funkcją. Jeszcze jedna rzecz. Opiekunowie osób starszych są najczęściej pozostawieni sami sobie. Przez bliskich, rodziny, ale przede wszystkim przez państwo, które nie dba o zabezpieczenie podstawowych mechanizmów, wspomagających opiekę tak naprawdę nie nad osobą starszą, rodzicem, dzieckiem, bliskim, tylko nad PACJENTEM. My kochamy, jesteśmy wsparciem, całodobowo, przeżywamy, troszczymy się, opiekujemy, karmimy, pielęgnujemy, motywujemy, obserwujemy, uczymy się z dnia na dzień tych zmieniających się osobowości, w tej demencji, w chorobie złożonej, załatwiamy wszystko, będąc prawie tą osobą, walczymy, ale ... NIE JESTEŚMY PERSONELEM WYKWALIFIKOWANYM MEDYCZNIE i ... też mamy swój limit wszystkiego. To są strasznie złożone tematy. Bo prawnie rzecz ujmując jest obowiązek opieki nad rodzicem, bo jest obowiązek alimentacyjny wobec rodzica etc. A człowiek stoi nad łóżkiem w szpitalu i mając w sobie morze odpowiedzialności, wie że już nie podoła tej opiece, bo PACJENT jest w stanie półwegetatywnym, a dla szpitala stabilnym. Trzeba mieć sakramencko mocną psychikę, empatię, ogromne pokłady cierpliwości, woli walki, odwagi jakiejś, żeby się nie poddać i walczyć za Tą osobę, z Tą chorą, cierpiącą osobą "iść" w życiu, nie zatracając siebie i pozostając dla swojej rodziny również odpowiedzialną. To też jest temat rzeka, związany z obowiązkami nas, KOBIET niezłomnych. I w takim kontekście żałoba bywa specyficzna, bo absolutnym pocieszeniem jest fakt, że najbliższa Ci osoba na ziemi MAMA nie cierpi, już Ją nic nie boli. To nie jest rozpacz, to rodzaj wytchnienia w potwornym żalu i smutku. Rozumieją to osoby, które mają niemal identyczne doświadczenia i idą przez życie podobnymi ścieżkami. Dziękuję za tą rozmowę. 🤍Mamo kocham Cię i dziękuję za Życie moje, Twoje, nasze🤍 P.S. Bez kilku przyjaciół, szczególnie TEGO JEDNEGO być może w końcu nie wstałabym. KOCHAM CIĘ mój Aniele Stróżu.

Ja miałam okres żałoby bardzo glebokiej i długiej po śmierci jednej babci a po drugiej było inaczej. Obie kochałam, jednak głębokość relacji była inna. Cierpiałam ale w różny sposób.

To bardzo ważny temat. Dziekuję

Doświadczylam tego o czym pani opowiada.

to trudne tematy i ciężko to zrozumieć gdy obserwuje się z boku - bez doświadczenia raczej nie do zrozumienia, bardzo indywidualne - dzięki za podjęcie tego tematu 👍

Cudowne spotkanie, przepięknie, dziękuję! ❤

❤

Cała rozmowa była poruszająca i wzruszająca. Moc empatii i zrozumienia nie tylko jednostki. Jesteście panie wspaniałe. Zgadzam się z każdym waszym słowem. Dziękuję ❤❤❤

Straciłam nagle męża 2i pół roku temu. trzeba było się szybko pozbierać dla Dzieci a dziś już wiem że pustka które została po Nim się nie zmniejsza wręcz przeciwnie bo nie pozwoliłam sobie na czas żałoby zaraz po śmierci.trzba było być silnym dla dzieci i żeby nie zobaczyli moich łez oraz smutku.A teraz czuję że stoję w miejscu w którym powinnam już mnie nie być. Świadomość że już nie wróci dociera do mnie dopiero po dwóch latach. I pozwalam mu odejść choć tęsknota jest ale wiem że to jest zdrowa Tęsknota. I wiem że mam czas na to żeby móc ułożyć sobie nową życie z innym mężczyzną jak będę na to gotowa a nie w tedy gdy ludzie stwierdzą że już pora. Oraz tez sądziłam że żałoba Matki Siostry jest ważniejsza niż moje bo uważałam że jak go za krótko znałam i powinnam szybciej się także pozbierać . Więc także to uczyniłam. uważałam że mój ból jest mniejszy bo już przeszłam kiedyś żałoba jako nastolatka 14 lat temu zmarła Mama. I sądziłam że znam ten ból straty i wiem jak się z nim uporać. Dziękuję za rozmowę

Polecam pani Podcasty bo sama odkrywam ile jeszcze przede mna a ile juz udalo mi sie wypracowac . Poznawanie siebie jest bardzo ciekawe . Dzieki pani spotkaniom moge stawac sie lepszym czlowiekiem. Dziekuje.

nie rozumiem tego konceptu wlasnej wartosci bo jest sie czlowiekiem. Morderca Kamilka z Czestochowy tez jest wartosciowy?

Super, Super, Super!!! 😃 Jesteście Cudowne Drogie Panie. Psychologia na Wesoło! (doczekałam😉). Poproszę więcej takich odcinków, a do tego świetna promocja książki. Pozdrawiam gorąco. 🥰🥰🥰

Dziekuje. Jestem w zalobie po mojej ukochanej suni Kiki. Najwspanialsze przezycia mialam z nia, najwazniejsze stworzenie dla mnie w tym swiecie. Mimo, ze odeszla cztery lat temu, moja zaloba jest swieza i intensywna. Dla mnie to najwieksza strata. Na zawsze ja kocham.

Dziekuje za poprawienia wyrazenia "zawalczylam o siebie", co energetycznie mozna odczuc jako wewnetrzna szarpanine/napiecie/stres. Wyrazenie "wybralam siebie" ma w sobie wiecej spokoju, asretywosci I mocy sprawczej 😊 Kiedys sluchalam Pana psychologa na UA-cam, ktory ciagle uzywal "walcz o siebie". Napisalam w komentarzu podobnie jak powyzej, roznice pomiedzy tymi wyrazeniami. Pan psycholog dalej ciagnal o walczeniu, a ja zrezygnowal z jego filmikow. Wiekszosc z nas na codzien zyje w stresie/napieciu, ktore wplywa bardzo niekorzystnie na nasze psychiczne i fizyczne zdrowie. Spokoj jest bezcenny 😊❤

Drogie panie słuchając was pojawił się u mnie ucisk w klatce piersiowej pożegnałam na tym świeci męża i mamę ale wiem że tak ma być dziękuję całuski dla pań ❤❤❤❤😊❤❤

Dziękuję, że poruszacie Panie taki ważny temat ❤💋

Bardzo Paniom dziękuję za tę rozmowę . Bardzo mi to pomogło i ulżyło . Zwłaszcza dokładnie dzisiaj , w 11 rocznicę śmierci , ukochanego mężczyzny

Tak przeżycie żałoby jest bardzo ważne bo prawdę mówiąc to jest strata dla nas którą trzeba przerobić i zrozumieć że życie sklada się ze strat...😊

Cudowne rozjaśnienie dla mnie. Pięknie to wyjaśniliście. Bardzo dziekuje❤

Świetna, głęboka rozmowa. 💜💜💜Bardzo dziękuje za to poukładanie tematu, które prowadziła Pani Małgosia. Za to nazwanie smutku - jako energii wycofania, jedynej wśród innych emocji podstawowych. To dużo implikuje👌❤

Bardzo pomagały mi rozmowy o zmarłej, bardzo bliskiej mi osobie. Wspominanie miłych, wspólnie przeżytych chwil. Znajomi, rodzina bali się rozmawiać ze mną na takie tematy - unikali ich, szybko zamykali temat bądź nie chcieli się ze mną spotykać. Ja nie naciskałam, sądząc, że oni nie chcą, bo jest im trudno, bo może boją się, że pogłębia to mój smutek, bo nie wiedzą, jak się zachować? Żałobę trzeba przeżyć, jak każde uczucie - oswoić i zintegrować. Każda metoda jest dobra, która przynosi skutek i do której nas ciągnie, która nam odpowiada. Mi akurat bardzo pomogły ustawienia hellingerowskie. Sądzę, że terapia grupowa lub kontakt z jakąś grupą wsparcia też byłby dobrym rozwiązaniem - bądź terapie ciałem. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za temat.

Mój były narcyz wyłączał mi telewizję jeżeli jakiś program mnie wzruszył do łez, rzekomo po to by dbać o moje ,,nerwy,, teraz wiem że denerwowało go to że sam nie potrafi się wzruszyć (niestety nie posiada empatii).Natomiast nie przeszkadzało mu gdy płakałam przez niego.

Być mądrze blisko... Nasze otoczenie często nie wie jak towarzyszyć , nie umie, chociaż chce wspierać. Dlatego wazny jest sygnal od nas. Dla mnie wazna byla świadomość, ze ktos jest obok, W milczeniu jest tez pieknie...

Bardzo dziękuję za rozmowę, za każde słowo. Teraz, gdy rozmowa się zakończyła, czuję napływające łzy, i jakieś rozprężające się dotychczasowe ściśnięcie w klatce piersiowej wcześniej spłycające oddech..Pozwolić sobie czuć tęsknotę za tymi którzy odeszli to też czuć siebie i dawać temu rangę należną. Te wszystkie mity dotyczące żałoby , Z3 ma być jakaś, mieścić się w w ogóplnoprzyjętym schemacie to był sposób w jaki odcinałam się od tego co czuję z powodu Straty. Nawet teraz , gdy pisałam słowa o schemacie, mitach moje Ciało reagowało zatrzymywaniem oddechu..Dziękuję jeszcze raz za rozmowę, która przyczyniła się do mojego wglądu i refleksji - zakleszczając w schematach siebie i uczucia związane ze stratą, żałobą zatrzymywałam przepływ życia..oddech i bycie w sobie. Serdeczności ślę❤

Dziękuję Paniom. Moja mama odeszła 3,5 m-ca temu. Po stosunkowo krótkiej chorobie - 2 m-ce po zdiagnozowaniu raka.