Het zijn mooie initiatieven, maar hulp vragen betekent heel vaak acheraan aansluiten bij een heel lange rij. Hierdoor glijden hulpvragers af naar crisissituaties. De marktwerking in de Zorg is ook geen marktwerking, omdat er geen concurrentie is binnen door belastinggeld gestutte Zorg. De handen aan tafel en bed moeten het maar zien te rooien met krap personeel beleid en marsorders dienen op te volgen. De manager moet goede winstcijfers tonen. In de Zorg werken, zoveel werkdruk geeft, des te meer als er collega's uitvallen, dat mensen stoppen, of naar particulier betaalde Zorginstellingen gaan voor mensen die de hogere tarieven daar kunnen betalen. Dus beter salaris dn werkomstandigheden. Wie wil nog in dat andere genante systeem werken? Je zit dus in een neerwaatse spiraal daar binnen van steeds meer werkdruk en steeds meer vacatures. Geldt dit ook niet voor het onderwijs? Politie? Het ontbredkt aan Verantwoordelijkheid bij alle mensen die dit zorg systeem vorm geven dn andere onderdelen binnfn de publieke sector. Deze hele eeuw probeer ik een non profit systeem landelijk uitgerold aan de man te brengen. In NL en BE. Tevergeefs! Doorgaan op platgetreden paden met goed betaalde banen aan de top dn daaronder is toch comfortabel. Belastingpot dichtbij. Ten eerste een zorgcoordinator naast de huisarts, die met of zonder specialistische hulp, indiceert, zelf verder coördineert, verwijst, controleert en corrigeert waar nodig. De zorgaanbieders zijn de uitvoerders. Dan werkt marktwerking in de publieke sector met eisen t.a.v. werkomstandigheden. De rotte appels vallen eruit en wie het goed doet naar behoren betaald dienen te worden. De zorgcoordinator naast de client staat. De tegenmacht vormt tegen de marktmacht en waar overheid tekort schiet en dus t.o.v de huidige zichzelf beschermende structuren. Ten tweede een eveneens landelijk uitgerold non profit systeem van sociale incasso bureaus, afgekort SIB. Met 3 poten: verplicht budgetbeheer en wettelijk geregeld mandaat daar voor. Dat ontlast de rechtbanken. Dan ook vrijwillig budgetbeheer waar nodig en als derde poot, sociale leningen met laag rentetarief als dat nodig is om snel te schakelen en schulden niet te laten oplopen en ter overbrugging van te langzaam werkende molens. Derde suggestie: kleinschalige wooneenheden voor kwetsbare mensen, die het klokje rond niet zonder hulp kunnen. In de eigen buurt of buurt naar wens als dat kan. Bij alle 3 suggesties, kunnen geschikte familieleden, buurtgenoten, bekenden rn vrijwilligers hun rol spelen. Burgerschap dus tonen.
Het zijn mooie initiatieven, maar hulp vragen betekent heel vaak acheraan aansluiten bij een heel lange rij. Hierdoor glijden hulpvragers af naar crisissituaties. De marktwerking in de Zorg is ook geen marktwerking, omdat er geen concurrentie is binnen door belastinggeld gestutte Zorg. De handen aan tafel en bed moeten het maar zien te rooien met krap personeel beleid en marsorders dienen op te volgen. De manager moet goede winstcijfers tonen. In de Zorg werken, zoveel werkdruk geeft, des te meer als er collega's uitvallen, dat mensen stoppen, of naar particulier betaalde Zorginstellingen gaan voor mensen die de hogere tarieven daar kunnen betalen. Dus beter salaris dn werkomstandigheden. Wie wil nog in dat andere genante systeem werken? Je zit dus in een neerwaatse spiraal daar binnen van steeds meer werkdruk en steeds meer vacatures. Geldt dit ook niet voor het onderwijs? Politie? Het ontbredkt aan Verantwoordelijkheid bij alle mensen die dit zorg systeem vorm geven dn andere onderdelen binnfn de publieke sector. Deze hele eeuw probeer ik een non profit systeem landelijk uitgerold aan de man te brengen. In NL en BE. Tevergeefs! Doorgaan op platgetreden paden met goed betaalde banen aan de top dn daaronder is toch comfortabel. Belastingpot dichtbij. Ten eerste een zorgcoordinator naast de huisarts, die met of zonder specialistische hulp, indiceert, zelf verder coördineert, verwijst, controleert en corrigeert waar nodig. De zorgaanbieders zijn de uitvoerders. Dan werkt marktwerking in de publieke sector met eisen t.a.v. werkomstandigheden. De rotte appels vallen eruit en wie het goed doet naar behoren betaald dienen te worden. De zorgcoordinator naast de client staat. De tegenmacht vormt tegen de marktmacht en waar overheid tekort schiet en dus t.o.v de huidige zichzelf beschermende structuren. Ten tweede een eveneens landelijk uitgerold non profit systeem van sociale incasso bureaus, afgekort SIB. Met 3 poten: verplicht budgetbeheer en wettelijk geregeld mandaat daar voor. Dat ontlast de rechtbanken. Dan ook vrijwillig budgetbeheer waar nodig en als derde poot, sociale leningen met laag rentetarief als dat nodig is om snel te schakelen en schulden niet te laten oplopen en ter overbrugging van te langzaam werkende molens. Derde suggestie: kleinschalige wooneenheden voor kwetsbare mensen, die het klokje rond niet zonder hulp kunnen. In de eigen buurt of buurt naar wens als dat kan. Bij alle 3 suggesties, kunnen geschikte familieleden, buurtgenoten, bekenden rn vrijwilligers hun rol spelen. Burgerschap dus tonen.