Jak dobrze być RAZEM? Więzi, dzięki którym żyjemy szczęśliwie
Вставка
- Опубліковано 6 чер 2021
- "Gdy nie podejmujemy wysiłku, aby dbać o nasze więzi, one ubożeją, a my z nimi." Relacje to sedno ludzkiej istoty, to one nas budują i napędzają i to dzięki innym ludziom nasze życie nabiera smaku. Dlaczego tak się dzieje? Dzisiaj właśnie o tym:)
Link do książki "Jak dobrze być razem":
www.empik.com/jak-dobrze-byc-...
Film powstał we współpracy z wydawnictwem Feeria.
MAIL/ COLLABORATION:
k.sawickam@wp.pl
ZNAJDŹ MNIE W SIECI:
Tik Tok: / kasiasawicka.pl
Facebook: / rodzinne-puzzle-650720...
Instagram: kasia.sawicka.p...
NAJPOPULARNIEJSZE FILMY:
Toksyczni ludzie:
• TOKSYCZNI LUDZIE - 8 c...
Toksyczny Narcyz:
• TOKSYCZNY NARCYZ - 10 ...
Osobowość BORDERLINE:
• Osobowość BORDERLINE -...
SERIA DLA RODZICÓW:
• Jak kształtować od naj...
➡➡➡ Mam na imię Kasia, mam 158 cm wzrostu, mieszkam w Gdyni. Z wykształcenia pedagog, mam piątkę dzieci. Wiele lat spędziłam w terapii pedagogicznej, pracując z dziećmi, które miały problemy z czytaniem oraz byłam trenerem szybkiego czytania i technik pamięciowych. Moje ulubione tematy to: indywidualne podejście do dzieci, nastolatki, rozwój osobisty, dysfunkcje w rodzinie.
O kurczę, totalnie pomyślałam o moim tacie. Rocznik 62, oddany w wieku 7 lat do domu dziecka przez matkę, która stwierdziła, że ma już za dużo dzieci w domu (ok, lepiej, niż gdyby miał tkwić w tej patologii, but still - czuł się dzieckiem bardzo niechcianym i niepotrzebnym). Tak jak piszesz Kasiu, uratowała go pewna dorosła osoba - w sensie emocjonalnym. Dyrektorką tego domu dziecka była ciocia Zosia - mówię na nią ciocia bo traktujemy sie wzajemnie jak rodzina. Nie mogła adoptowac mojego taty bo miała już 3 dzieci i mieszkali w małym mieszkaniu, ale dała mu bardzo dużo serca, wspomnianej właśni akceptacji i pomocy w życiu już nawet dorosłym. Myślę, że to dzięki niej mój tata jest teraz człowiekiem pełnym miłości, potrafiącym stworzyć małżeństwo z już 30letnim stażem i rodzinę, gdzie wszyscy czuliśmy się kochani i akceptowani. Więc ciocia Zosia i jej mąż są jakby przyszywaną rodziną mojego taty i naszą, byli nawet na moim weselu ;) Oby więcej takich dobrych ludzi na drodze potrzebujących dzieci
Piękna historia , dziękuje za wpis 🥰
Zaproszenie na wesele to chyba najlepszy dowód na to jak jest Ci bliska i myślę że najlepszy prezent jaki jej mogłaś sprawić
Piekna historia.
Kasia, jesteś jak diament, którego blask zmienia myślenie wielu osób, w tym moje. Dzięki Tobie świat staje się lepszy 🌞
Piękny komentarz i bardzo trafny. Dołączam się. Pani Kasiu jest Panu niesamowita !
Moja córka urodzila sie przedwczesnie z wagą 1190 g.
Kangurowana byla 7 tygodni przez 12 godzin dziennie.
Pieknie sie rozwijala😊.
Teraz ma 23 lata i jest wspaniala zdrową dziewczyną, duzo sie od niej nauczyłam❤️.
Więź rodzica do dziecka zaczyna się z ducha , empatii, porozumienia , dotyku , bezinteresowności , co budzi świadomość drugiej osoby( dziecka) do budowy więzi.
Tulilismy z mezem, mowilismy i spiewalismy piosenki naszemu synowi od pierwszego dnia jego narodzin. 1320kg strach jest wziasc na rece, ale w UK pielegniarki od samego poczatku zachecaja do tego. Teraz syn ma 4 latka i jest w pelni zdrowych chlopcem - jestem przekonana, ze to ze wymienialismy sie siedzsc z nim w szpitalu 24/dobe jest duza tego zasluga (plus praca i czas w domu - bo wychodzilismy do domu z 1850kg cudem). Wczesniaczki bardzo potrzebuja tulenia i milosci - najlepsze lekarstwo.
ciężki ten noworodek -1320 kg.
Dziekuje.W moim życiu ciągle było coś nie tak. TERAZ PO ZROZUMIENIU ZAGADNIENIA I MECHANIZMOW KTORE WSPOLODDZIALYWUJA MIEDZY DZIECKIEM A RODZICAMI USWIADOMILAM SOBIE DLA CZEGO JESTEM TAKA DYSFUNKCYJNA.JESZCZE RAZ DZIEKUJE I DOBRZE ZE PANI JEST.
Cudowny temat ja cały czas z mężem jesteśmy zależni od mojej kochanej babci która ma prawie 90 lat. Mamy 4 dzieci i biznes przy każdym z dzieci babcia pomagała i dalej pomaga obecnie jest niania do 3 mies. Hani ❤
Tak jak babcia nam jest potrzebna tak i babci my jesteśmy potrzebni. Mój tata się śmieje że nasza babcie będzie żyła ponad 100 lat bo tyle radości dają Jej nasze dzieciaki ❤
Jestem Bogu bardzo za babcie wdzieczna
Słucham Cię, Kasiu z ogromną przyjemnością! Jesteś cudowną osobą! Chwała Bogu za Ciebie! 🙏👍🙌
Dziękuję za bardzo ważny temat. Człowiek to żywa istota, której miłość potrzebna jest na równi z tlenem. Bez niej człowiek umiera jak nie fizycznie to duchowo. Każdy kto powołuje na świat nowe życie powinien być tego świadomy, ponieważ odpowiada za to życie. ❤
Pozdrawiam serdecznie 😊
Kasiu.. w wieku 34 mam zamiar zmienic zawod...i ten ktory wybieram teraz-to wlasnie praca z dziecmi w domach adopcyjnych i przejsciowych. Ten film Twoj tylko wzmocnil i potwierdzil moja potrzebe by byc dla nich. Cos cudownego!
Jak ważne są te najprostsze rzeczy, gesty. Matczyna i Ojcowska intuicja jest piękna. Niesamowite jaki mamy potencjał i ile możemy kochać - dar i zadanie. 🌅
Dziękuję za ten film! W temacie niezależności mam taką refleksję, że rodzice wychowują dzieci tak, żeby były jak najbardziej samodzielne i niezależne, a gdy dzieci dorosną, to martwią się, że już nie są im potrzebni. Taki paradoks.
A dzieki takim filmom ja, jako mama 5-miesięczniaka upewniam się, że dawanie mu maksymalnej bliskości to dobry kierunek, nawet kosztem porządku w domu czy większej ilości czasu dla siebie. :)
Jestem mamą wcześniaka, który był kangurowany.Niestety jego stan pogarszał się natychmiast po naszym wyjściu ze szpitala. Ciężko zachorował i przebywał na intensywnej terapii, a po wielu dokładnych badaniach lekarze nie potrafili wskazać przyczyny.Z mężem powtarzaliśmy sobie,że nasze dziecko było chore z tęsknoty 🤔
Pani Kasiu robi pani niesamowicie dobrą pracę, długo szukałem odpowiedzi na różne pytania w buddyzmie szkoleniach i w pracy nad sobą, książkach E.Tolle i D.Howkinsa, to co pani mówi jest niesamowitym streszczeniem i podsumowaniem bardzo ważnych zasad i zachowań.Gratuluję i życzę dalszych sukcesów. Bravo
Bardzo ważny temat, cieszę się, że jest tego coraz większa świadomość. Troszkę łezka mi popłynęła... jak sobie pomyślałam jak to było, jak ja byłam dzieckiem i jak tej bliskości potrzebowałam.... I jak pomyślę o moich dzieciach gdy tez dużo się mówiło, żeby za dużo na rękach nie nosić...czasu się nie cofnie...bardzo się cieszę, że to się zmienia- dziękuję pani Kasiu za propagowanie tych treści i tu i na instagramie - bardzo polecam i przesyłam dalej❤❤❤❤
Też to pamietam...i bardzo żałuję.
Nie noszenie na rękach bo dziecko się przyzwyczai..skąd ja to znam? Trafny komentarz
Lubię pani filmiki p.kasiu miałam 3 synów i wszystkich kangurowalam lubiłam to tyko najstarszy miał zanik mięśni diszena i zmarł w wieku 18 lata 2 synów już dorosłych mam
@@jagab3754 u mnie babcia mnie kochała i tata a z matką mam trudna relacje
Lubię pomagać jak mogę i inni ludzie też pomagają mnie jak mogą przyjaźnie się z innymi ludźmi bo lubię ludzi mam małą rodzinę a w domu rodzinnym byłam jedynaczką ale jeździłam na kolonie od dziecka
Kochajmy ludzi wokół siebie, dużych i małych a świat będzie lepszym
@@kaliniak6766 racja!
@@kaliniak6766 wydaje mi ze najpierw trzeba zacząć kochać siebie, akceptować, traktować jak najlepszego przyjaciela a wtedy kochanie innych przyjdzie samo ❤
@@kasiakatarzyna4084 rzeczywiscie to wszystko jest połączone
to takie proste, a jednak takie trudne.
Piękne wzmacniające słowa najważniejsze są więzi nie tylko w rodzinie dziękuję pozdrawiam serdecznie
Miło Panią słuchać.. uwielbiam ludzi mądrych ❤goraco pozdrawiam.
Tyle mądrości... 🌼🌺Pozdrawiam Panią serdecznie i dziękuję 💐🌷
Zgadzam się w pełni i absolutnie. Bardzo mądre. Czyni nasze życie piękniejszym, szczęśliwszym i lepszym 😊❤
taka wiedza jest, po czym przychodzi kowid i odrywa(ło?) się noworodki od matek
Mnie uratowała moja kochana babcia, bo dla mojej matki, nigdy nie byłam ważna aż do tej pory! Dziękuję Kasiu, że jesteś!
oj tak u mnie tez babcia, ah te kochane babcie...
Mnie nie uratował zupełnie nikt ani mama,ani tata oboje narcystyczni,tata dodatkowo socjopata i alkoholik,za to dzisiaj poczucie przynależności daje mi mój ukochany pupil i wiele się uczę od niego ma więcej bezwarunkowej miłości niż nie większość ludzi,reszte wypracowałam w sobie sama i jestem z siebie naprawdę dumna 🙏☺️Dodam, że bez żadnej terapii psychologów czy psychiatrów (oczywiście szanuje) Dziękuję za ten filmik świetny kontent 💚
Babcia nauczyła mnie kochać i kochać innych! Do tej pory kocham innych!
A mnie dziadek :)
@@monikaplewko3419 ❤️
Fajny materiał. Przypomina jak ważne są więzi międzyludzkie ale też co dają w naszym życiu... Książka interesującą
Rady pochodzące prosto z serca są więcej warte niż góry książek ❤
Swietny odcinek, bardzo milo sie Ciebie slucha :)
Dziekuje za mozliwosc samoterapi dzieki publikowanym przez Ciebie tresciom.
Szczerze mowiac daje mi to wiecej niz moja psychoterapia z terapeuta...
Bardzo mądre.😁😘 Kocham pani usmiech!
Kiedyś oglądałam w telewizji film o profesjonalnych niańkach małych dzieci w Anglii. Pamiętam ich styl opieki: przewijanie, karmienie butelką i " wystawianie" wózka z dzieckiem do ogrodu na słońce i powietrze. Podkreslony był fakt, że opiekunka nie przytula dziecka, dotyka na tyle ile to konieczne, a nawet nie " rozmawia" z nim. Tzw. " zimny chów".
Rodzice tych dzieci oczywiście pracowali i mieli z nimi kontakt wieczorami ale też byli na dystans. I podsumowując: intencją był celowy styl wychowania dziecka na odpornego na stres " twardziela ".
Smutne :(
Kasiu dziękuję że jesteś! Jesteś cudowną osobą ❤
Słuchajcie, promowana czy nie, ale mnie niezależność zawsze dawała to szczęście. Dodawała pozytywnej samooceny, wiary w siebie i dawała chyba najwięcej w budowaniu tego, co zawsze uważałam za jeden z najwiękrzych zasobów w życiu - siły wewnentrznej. 💚😊😊
Droga pani, czy można w ogóle zachować niezależność pomimo jakiegoś przywiązania? Widzę przecież, jak wielu ludzi cierpi przez to, że to przywiązanie traci, i to niejednokroć są straszne cierpienia, współczuję za każdym razem tym ludziom. 😥😥Jakby się nad tym zastanowić, to wydaje mi się wręcz, że są 2 różne style funkcjonowania - jeden jest stylem blizkości - może częściej spotykanym i może łatwiejszym do prowadzenia dla osób wrażliwych - a drógi to styl niezależności.
Co do bliższej relacji, nierzadko zastanawia mnie jedno - kiedy już ciągnie nas do nawiązania takiej relacji z konkretną osobą - zkąd mamy mieć pewność, że ta osoba również tego chce? Że nie jesteśmy tylko kulą u nogi? Jak to rozpoznać?
Mnie tej bliskości zabrakło i efekty sa takie, że w wieku 30 lat jestem straszna przylepa😄
Doskonale to rozumiem, mam to samo :)
No i super 🤗
Mam 25 lat i też jestem przylepą 😋
😂 tja, mam 44 lata i też jestem jak to ładnie zostało powiedziane " przylepą".
Uczy mnie pani żyć, dziękuję. Pozdrawiam i życzę wytrwałości 💚
dziękuję za filmik, łzy same napływają do oczu
Pani Kasiu, poprosze o filmik na temat nierownego traktowania wnukow. Pozdrawiam serdecznie
Ooooo też poproszę 😊
I ja 🙂
I dzieci
Uwielbiam Panią, pozdrawiam 💕
Zachęciłam mnie pani do kupna tej książki, ponieważ wspomniała pani o różnicy między współpracą a współzawodnictwem 👍🏻 Wielu ludzi myli dziś te pojęcia, a przykładów doświadczałam w szkole syna kiedy mieszkaliśmy w Wielkiej Brytanii. Podczas jakichkolwiek zawodów, biegów itd każde dziecko dostawało taką samą nagrodę. Zawsze myślałam :a co ze zwycięzcą? Co ma motywować to dziecko, żeby starało się wygrać następnym razem? Co z resztą dzieci, które pomyślą :I tak dostaniemy wszyscy to samo, to po co konkurować?
bardzo dziekuje za ten film. pozdrawiam
Dziekuje za ten filmik 🤗 Milego dnia
Dziękuję za wspaniały materiał i piękny przekaz.
Bardzo dziękuję za ten filmik.
Przydał się akurat w czasie kiedy był najbardziej potrzebny.
Pozdrawiam 🍀
Swietny filmik! i ten fragment o wysoko promowanej niezaleznosci- oj tak zgadzam sie... dziekuje za material😊👍
Moja siostra nie pozwalała nosić i przytulać na rączkach swojego synka. Krzyczała na nas, szantażowała, że ona potem będzie miała problem bo będzie musiała go ciągle nosić na rękach :/ Ja swoich synów nosiłam zawsze kiedy tego potrzebowali albo ja potrzebowałam ich bliskości. Nigdy nie miałam problemów z odkładaniem ich do łóżeczka, na matę czy gdziekolwiek indziej.. Tym bardziej nie rozumiem jej ówczesnego zachowania. W każdym razie każdy z nas dorosłych naturalnie pragnął nawiązać z synem siostry taką ludzką rodzinną więź. Mnie się zdarzyło nosić go na rękach może 2-4 razy. Rodzice czasem jak wychodziła z domu brali go na ręce. Jednak odległość zamieszkania i mała częstotliwość przytulania zrobiła swoje i aktualnie nikt w rodzinie nie czuje do niego prawidłowej więzi. Sam też nie jest chętny do rozmów z nami do przytulenia się, nie wspomnę o mówieniu cześć czy dzień dobry. Teraz jest zła, zdziwiona, a nawet wściekła, że nie za bardzo się nim ktoś interesuje. Myślę, że przez swoje zachowanie uniemożliwiła nam dołączyć go do "stada" / "wioski". Dodam, że oficjalnie jest dzieckiem zdrowym, bez deficytów. Przykre to ale mamy wrażenie, że jest zimny emocjonalnie, obojętny na nas.
Może jest w tej historii drugie dno, sytuacje o których nie wiesz. Czasem gdy rodzi się dziecko, zwłaszcza pierwszy wnuk dziadkowie i rodzina nie wiedza jak się zachować. W takich chwilach dziadkowie mogą wielokrotnie negatywnie wypowiadać się o rodzicach, krytykować ich np mówić do noworodka "ale Ty masz głupich rodziców, nie to co twoi dziadkowie" i przy tym mega chamsko się śmiać. Zazwyczaj takie sytuacje są 2-2. Wnuk to okazja do powbijania szpil synowej / zięciowi. Zwłaszcza gdy wczesniej relacje już nie były dobre... czasami trzeba się zatrzymać i poszukać drugiego dna. Rodzice mogą starać się z całych sił aby wnuk miał dobre relacje z rodzina jednak dzieci wyczuwają stres rodziców, uwierz mi. A to ze ktoś ma dziecko to nie znaczy ze musi objeżdżać sam na własna rękę cała rodzine. Odwiedzać w druga stronę tez można.. czasem warto zatrzymać się z osadem, bo to nie wina dziecka ze zachowuje się tak czy inaczej a raczej gdzieś coś zaszło między rodzicami - dziadkami i to pewnie nie raz...
@@22misx Nie ma drugiego dna. To był pierwszy i długo wyczekiwany wnuk. Wszyscy chcieli go kochać, troszczyć się o niego, bawić się z nim... Rodzice i teściowie absolutnie nie wtrącali się w wychowywanie wnuka to nie ten poziom, który sugerujesz. Absolutnie nikt by tak się nie odezwał do wnuka. Siostra męża ma super. Dba o nią i o syna. Relacje w rodzinie prawidłowe. Objeżdżanie rodziny na własną rękę z dzieckiem? To nie w jej stylu. Wystarczyło, że siostra zadzwoniła, że trzeba pomóc to przejeżdżali rodzice tak jak i do mnie. Niestety siostra chciała nas poustawiać w szeregu abyśmy znali swoje miejsce. Każdą możliwą okazję chcieliśmy wykorzystać aby spotkać się z nią, zaopiekować się małym aby mogła wyjść choć na chwile na kawę z koleżanką czy do kina z mężem. Cóż... nie ufała nikomu i myślała, że my będziemy mu robić jakąś krzywdę albo coś źle, nie tak jak ona to robi. Pieluch moja mama na zmieniała się, że ho ho i to tetrowych, więc coś tam na ten temat wie. Dla mnie to też nie filozofia przygotować mleko, wytrzeć buźkę po jedzonku czy pupę po kupie. Kilkaset kilometrów jechałam do niej dmuchając balony w aucie kolegi aby młody miał radość, a ona chwilę wytchnienia. Brat specjalnie przyjechał z innego kraju na jeden dzień na chrzciny choć nie musiał Niestety to siostra nie pozwoliła mu poznać siostrzeńca (nie wpuściła go do domu) bo była już umówiona z bratem męża, który mógł przyjść w dowolnym innym terminie albo po prostu przyjąć ich wszystkich na raz i według mnie nawet było by lepiej.
Więzi z ludźmi, bliskie kontakty międzyludzkie, poczucie przynależności jest dla mnie NIEZWYKLE WAŻNE I ISTOTNE. Dlatego - najlepiej, jak potrafię - staram się te więzi pielęgnować.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie.Bardzo podobają mi się Pani dekoracje typu kwiatuszki i tło .Gratuluję gustu smaku i schludności która bije od pani.
Niby to takie proste, nic nie kosztuje....a takie trudne, bo niektórzy się obrażają, nie odzywają się , jeśli chodzi o relacje rodzinne. Ja jestem za tym żeby utrzymywać więzi rodzinne☺️ Pozdrawiam
Gorzej jak żadnej więzi nie ma albo jest toksyczna. Niestety nie wszyscy dostali kochających rodziców.
Dokładnie. Moja rodzina toksyczna, od kiedy uciełam kontakty jestem spokojna, szczęśliwa...
Mi moja matka kazala sie wyorowadzic z rodzinnego domu w wieku 17 lat, nie utrzymujemy kontaktow do dzis, bardzo ciezko to przeżylam szczegolnie, ze nie bylo tam mojej winy.
Teraz mam 3 wspanialych dzieci i jestem szczesliwa z ich ojcem
@@ilonak-k9832 Współczuję, że tak Cię potraktowała własna matka :/ I jednocześnie gratuluję, że potrafiłaś ułożyć sobie życie i jesteś szczęśliwa 🍀 Pozdrawiam
Wspaniały temat ludzkich emocji, zależności i postępowania z małym człowieczkiem od urodzenia i jaki to wpływ na całe dorosłe życie.
Dziękuję bardzo za cudowny wykład 😍❤
Dziękuję Kasiu 🤗
Bardzo szanuje Pani 'lekcje' , poniewaz czuje, ze Pani mowi z serca i szacunku do kazdje istoty , ktora zostala kiedys zle wychowan przez rodzicow, ktorzy tez nie dostali tego co powinni dostac.
Dziękuję Pani Kasiu.
Pierwsza :) i w ciemno daję kciuka w górę :) pozdrawiam
Książka czeka na półce w kolejce do czytania razem z "Czułą przewodniczką" oraz "Uwolnij się od natrętnych myśli". Zainspirowałaś mnie do poszukiwań i do poukładania w głowie pewnych spraw. Dziękuję, że wspierasz mnie swoimi filmami w trudnym dla mnie czasie ❤️ zadomowiłam się tutaj u Ciebie, Kasiu, na dobre!
Dziękuję ❤️
Temat bardzo trafiony 😍
Dlaczego niektóre matki nie potrafią naprawdę kochać swoich własnych dzieci 😔
Myślę, że czasem to jest po prostu osobista decyzja danej matki... Nie można absolutnie wszystkiego zrzucać na czynniki zewnętrzne, na to że świat jest zły... Żeby kochać trzeba chcieć kochać. Jeżeli ktoś kogoś nie lubi to też jest decyzja danej osoby (wystarczy zadać samemu sobie pytanie czy wogóle chcemy kogoś w końcu polubić?) To takie moje przemyślenia, zauważyłam to na swoim przykładzie.
mysle ze dlatego ze same nie byly kochanie i trudno dac cos czego sie nie dostalo
Z pustego Salomon nie naleje. Jesli samemu nie doznalo sie Milosci to ciezko sie nia dzielic.
Wspaniały temat ludzkich
przyznam, że Pani Kasi działają na mnie terapeutycznie, jak wiele dowiedziałam się o sobie.
Witam i pozdrawiam :)
Dziękuję
Więzi,BARDZO ważne rzecz❤🍒
Zgadza sie, o tym jak wazna jest wiez dziecka z rodzicami mowi ksiazka "Wiez. Dlaczego rodzice powini byc wazniejsi od kolegow" Gabor Maté, Gordon Neufeld. Polecam, swietnie wyjasnia mechanizmy wiezi i otwiera oczy na zrodlo pozniejszych problemow gdy tych wiezi braknie.
Niestety w spoleczenstwie, w przedszkolach, szkolach, rodzinnach panuje taka teoria, ze dziecko musi isc koniecznie do zlobka czy przedszkola, Bo tylko tam zdobedzie socjalne kompetencje i nauczy sie funkcjonowac w obcym srodowisku, a pozniej bedzie mu latwiej odnalezc sie w szkole....
Dzieci, ktorym trudno jest sie zaadoptowac w osrodkach opiekunczych, jak zlobek czy przedszkole bardzo czesto na poczatku placza i nie chca tam byc, bo to jest dla nich Po prostu obce miejsce. Rodzicom sie wmawia, ze "to normalne, ze chca z powrotem do mamy. Poplacza, poplacza a pozniej sa zadowolone i przestaja plakac. Niech Pani powie dziecku, ze teraz musi wyjsc, a potem wroci." Zdecydowalam sie jednak na przedszkole, ale z oporem. Jak zobaczylam, jak
taka adaptacja dzieci w przedszkolu wyglada, to wywolalo to we mnie niepokoj: nowe dzieci plakaly mocno i biegly z powrotem do zamknietych drzwi, krzyczac "mama, mama" i bily o drzwi piescmi. Panie w przedszkolu braly je sila na rece. Okropne! Bylam przerazona. Corka wyczula moje emocje, i chyba dlatego tez nie chciala w tym przedszkolu zostac. Podziekowalam i wyszlam z corka.
Niestety wszystkie panstwowe i prywatne przedszkola wokol miejsca zamieszkania maja podobne procedury. A w czasie pandemii, dzieci zostawia sie przed budynkiem przedszkola, z wyjatkiem pierwszego dnia w przedszkolu, kiedy rodzic moze byc przez dwie godziny z dzieckiem, ale nastepnego dnia juz do budynku z dzieckiem nie wolno wejsc. Po prostu koszmar.
Jestem po szkole zawodowej wielu wyrażeń nie rozumiem, dzieci są już dorosłe, starałam się jak mogłam, teraz zabieram wiele informacji, między innymi od pani, popełniałam wiele błędów 😢
Moja córka ma 2latka, a cały czas na rękach, tulona i nadal ja karmię. Już wiele razy słyszałam,że ja tak nauczyłam,że źle robię, ale czułam,że jest inaczej. Dodatkowo bardzo przywiązuje uwagę na emocje, a gdy zwrócę uwagę mężowi, gdy mówi do córki:"nic się nie stało", to oczywiście też przesadzam. Dzięki Pani wiem,że jednak robię dobrze.
A ja urodziłam Syna i Córkę w 27 tygodniu ciąży. Nie pozwolili nam Ich dotykać😕 stałam nad inkubatorem i śpiewałam kołysanki... Synek zmarł po tygodniu. Córka żyje. Rozwija się dobrze lecz doświadcza trudnych konsekwencji tego rozdzielenia. Radzi sobie jednak. Dzielna, silna choć tak bardzo wrażliwa i delikatna❤️
Tule.
@@nataliam895 dziękuję 🤗
Pozdrawiam 👍
A ja uwielbiam rekomendacje - większość książek znajduje się na Legimi wiec klik i można czytać :)
Pani Kasiu, myślę sobie, że człowiek jak to mówią jest zwierzęciem stadnym😀i potrzebujemy siebie nawzajem. Człowiek sam to rośnie w pychę a to mu nie służy, mądry Bóg dał Adamowi pomoc odpowiednią czyli Ewę. Jednak sama w życiu doświadczałam często, że są ludzie, w tym toksyczni, którzy chcą nam wejść na głowę, a na to nie powinniśmy sobie pozwolić. No i to jest trudne, jak z ludźmi żyć, żeby siebie nie zatracić, a innych nie ranić prawdziwa szkoła przez całe życie. Myślę, że ważne jest jak stawiać granice, w mądry sposób, to rodzice i nauczyciele powinni dzieciom przekazywać. Ale patrząc ile dysfunkcji jest w społeczeństwie.... Ech, trudno czasem dziwić się różnym zjawiskom. Mnie nikt tego nie nauczył, wręcz odwrotnie, matka była osobą skrajną, ojciec też, raz wszystko, a raz nic. Z resztą oboje byli alkoholikami, a ja w dorosłość wniosłam pakiet deficytów. Ale poznałam Jezusa, wszystko się zmieniło, postawił na mojej drodze ludzi, którzy wiele mi przekazali. Sama też edukuję się. To dla mnie ważne. Pozdrawiam serdecznie
niby jesteśmy stadni ale.. mnie irytuje i drażni jak ktoś mi chce pomóc "na siłę", nie wiadomo co odpowiedzieć... bo ja nie potrzebuję żeby mi się ktoś narzucał i czuję się osaczana, a z drugiej strony szczerość zwykle nie będzie w cenie...
Wystarczy podziękować za troskę i to zakomunikować 👍 to też będzie szczere i nie urazi drugiej osoby 😊
Bardzo ciekawy ,ważny temat.Dziękuję Pani Kasiu⚘❤
Co Pani myśli o tym pierwszym z cytowanych badań ? Pamiętam,że już kiedyś przytaczła Pani to badanie bardziej szczegółowoDla mnie nieludzkie Porażający fakt WYKORZYSTANIA tych dzieci.Czy naprawdę w ll połowie XX wieku nie wiedzieliśmy co jest niezbędne do życia i stymulowania harmonijnego rozwoju maleńkiego i małego człowieka ???
Bardzo ciekawy i fajny wartościowy filmik.
Mam pytanie niezwiązane z tematem.
Pracowała pani może w zawodzie pedagoga w jakiejś szkole?
Kasiu, czy znasz termin „rodzice nieadekwatni”? Może zechciałabyś przybliżyć ten termin w jednym z kolejnych filmików?
A mnie zastanawia jedno... Jak to możliwe, że to właśnie babcia, która wyraźnie zawiodła przy wychowaniu swoich dzieci - skoro w efekcie tego wychowania stworzyli oni dysfunkcyjne lub nawet patologiczne środowisko dla jej wnucząt - paradoksalnie najczęściej staje się ratunkiem dla tych wnuków? Wydaje się raczej prawdziwym powodem ich nieszczęścia, a jednak będzie ratunkiem? Jak to było w przysłowiu? Mądry Polak po szkodzie?
Może warto uznać dorosłe dzieci za niezależne istoty, które w pełni decydują o sobie i mogą np. Wpaść w nałóg mimo wspaniałej matki(A może np. Miały w późniejszym wieku inny język miłości niż matka i nie czuły się w pełni kochane). Nie warto matki obarczać winą za swoje wszystkie porażki. Przebaczyć i żyć samemu swoim życiem
Rodzice nie mają 100% wpływu na to, kim człowiek stanie się w przyszłości. Czynniki środowiskowe szczególnie w wieku dojrzewania potrafią tutaj wiele "namieszać". To tak jakby uznać, że każda matka złodzieja lub mordercy jest współwinna ... To chyba nie tak działa?
Być może jestem w błędzie, ale ciężko mi uwierzyć, że osoby z dysfunkcjami lub uzależnieniami postrzegają siebie za istoty niezależne, które wpadły w nałóg mimo wspaniałych rodziców... Wbrew pozorom nie chodzi mi o obwinianie mam i babć, w końcu jesteśmy tylko ludźmi. Każdy popełnia błędy. Nawet jak jeszcze o tym nie wie. A żyć z wyrzutami sumienia jakoś trzeba dalej. (Albo z wytłumaczeniem, że to jednak przeważyły okoliczności całkowicie niezależne od rodziców ;) cóż... Zobaczę jak to będzie jak moje dzieci dorosną... W końcu mądry Polak po szkodzie ;)
@@wandalipiec4257 Często dziadkowie mają zupełnie inne podejście do wnucząt niż do dzieci. Ludzie też zmieniają się z czasem. Wielu rodziców czuje presję, że muszą dobrze wychować dzieci, więc są wobec nich bardziej surowi. Te 20-30 lat później mogą dojść do wniosku, że to nie było odpowiednie podejście lub przez to, że nie są bezpośrednio odpowiedzialni za wychowanie wnuków traktują je cieplej. Mogło być też tak, że taka babcia miała toksycznego męża, ale kiedyś kobiety nie miały często siły psychicznej czy ekonomicznej żeby się rozwieść i to wpłynęło na ich dzieci, a teraz po latach ma już zupełnie inne spojrzenie, może być też wdową i jest dla wnuków oparciem.
Przykład z życia. Kolejka elektryczna Gdynia - Gdańsk. Dziecko siedząc przy oknie razem z matką ( która mu się przygląda czyli jest świadoma co robi jej chłopczyk), kopie brudnymi od błota butami starszą panią siedzącą naprzeciwko, babcia speszona mówi że tak się nie powinno robić i by matką zwróciła uwagę, brak reakcji raz, drugi, do Gdańska z Gdyni jest kawałek, pasażerowie zdziwieni. Matką wreszcie stwierdza, że nie można ograniczać dziecka bo przecież się rozwija i ona wychowuje dziecko bezstresowo. Przystanek Gdańsk, podchodzi młody na oko 19 lat chłopak i przykleja na czoło matki wyjętą z ust gumę do żucia i mówi że on właśnie jest wychowany bezstresowo. Widok bezcenny i nie do zapomnienia. Dzięki za materiał i poruszenie tematy.
A ja mam taką tendencję, że pomagam innym, a później jestem wykorzystywana. Teraz zrezygnowałam już z relacji..
Jak dobrze być Razem??Wysłuchałam i najkrócej ogólnie.Przywiazanie - bardzo ważna rzecz ,ale to nie jest Miłość!Miłość?Potrzeba bliskości ogromną potrzeba
Ta potrzeba bliskości dotyczy i dzieci i dorosłych!Bez tego ciepła ,- masy mroz
Bez tego ciepła jest mroz
@@halinawyderko9280 Aby poprawić zamieszczony przez siebie komentarz, można kliknąć w trzy kropki po prawej stronie tekstu, edytować treść i poprawić ją według potrzeb.
Pozdrawiam serdecznie! 🙂
Pani Kasiu bardzo ciekawe treści
Ja nagrywam na kamerze Lumix GH5😁
Zaraz się rozryczę... takie maluszki umarły. To straszne!
Można prosić o link do filmu o stylach przywiązania?
Kurka rurka, czy ktoś może mi podpowiedzieć w którym filmie Kasia opowiada o teorii więzi, o stylach przywiązania? Nie mogę znaleźć :(
Mówiła Pani o hormonie oxytocyna, który wydziela się kobietom cięzarnym i młodym matkom i ułatwia on nawiązanie więzi MATKA-DZIECKO.
A ciekawi mnie temat matek adopcyjnych - kobiet , które nie rodzą ( więc nie mają oksytocyny) , a adoptują niemowlę. I co wtedy z tą więzią pomiędzy matką a dzieckiem? Czy jest słabsza? A może jest ale utrudniona?
Pozdrawiam słonecznie♥️
"więc nie mają oksytocyny" - oksytocyna to hormon, który jest wytwarzany zarówno u kobiet jak i mężczyzn, zatem nie musi być powiązania stricte z ciążą oraz porodem, a fakt adopcji nie wyklucza jego produkcji. Bywa on nazywany hormonem przywiązania lub hormonem miłości, ma wpływ na związek emocjonalny partnerów, wzbudza instynkt opiekuńczy (nie tylko nad dziećmi). Może być wytwarzany także np. na wskutek fizycznej bliskości, przytulania się do innych ludzi, ale także do naszych zwierzaków. Ciekawy hormon, same zalety :)
@@reginaw6475 bardzo dziękuję za tak dokładne wyjaśnienie☺
@@warsawrose3256 Dokładnie, niektóre matki adopcyjne są w stanie wywołać u siebie laktację mimo że nie rodziły ☺️
Bardzo żałuję, że nie pozwalano mi być z moją córka, wczesniaczka przez pierwsze 2 miesiące jej życia mogłam jedynie wejść na oddział na 10 minut dziennie i stać przy inkubatorze..
co pani o tym myśli?.... jest akcja w całej Polsce, wzmacniamy więzi-korzenie rodzinne, posadź drzewo mamie tacie siostrze cioci przodkom przyjacielowi dziewczynie dzieciom itd, NADAJ TEMU DRZWU ICH IMIĘ, podaj dalej
Jeśli jestem szczęśliwszy bez relacji?
Moja prababka...
Pani Kasiu, czy jest możliwość skontaktowania się z Panią prywatnie?
Obecnie nie mam wolnych terminów na konsultacje :(
gdzie tu wolna wola? człowiek jest uzależniony od tylu rzeczy.... głodu, ciepła, poczucia bezpieczeństwa, bliskości drugiego człowieka. Bóg sobie z nas zakpił.
Chowanie pod kloszem jest najgorszą formą wychowania dziecka .
Mam pytanie co Pani uważa o zabieraniu telefonu w związku? Ktoś stracił nasze zaufanie ale ten telefon chowa jak skarb co o tym myśleć?
Logo z Pani imieniem i Nazwiskiem na każdym wstępie, wypas :)
Kangury mądrzejsze od ludzi ... A o tym badaniu to słyszałam ,że to jakiś chiński cesarz - a więc bardzo ,bardzo dawno temu - kazał przeprowadzić taki eksperyment
Jak można robić takie eksperymenty na dzieciach ..........
Jakieś bzdury
Nie bzdury
Czemu bzdury?