Film ten przedstawia krótką rozmową na temat doświadczeń z procesu leczenia depresji. Szczególne podziękowania dla Bartosza... za odwagę i chęć pomocy innym.
Większość z nas nosi w sobie zranienia z dzieciństwa , których sobie nieuświadamiamy . Co najbardziej pomaga , to powrót do tego małego dziecka i praca z emocjami ( procesowanie emocji ) Znalezienie grupy wsparcia , gdzie znajdę ludzi podobnych do mnie , którzy mnie zrozumieją . Gdzie w pełni mogę być soba , bez udawania i zakładania masek . Depresja to taki sygnał ze gdzies w naszym zyciu utraciliśmy siebie , kontakt ze soba . Pisze o własnym doświadczeniu . Dzis juz na nowo mogę cieszyć sie życiem , ale współczuje każdemu kto zmierzył sie z depresja i myślami samobójczymi . Depresja to brak milosci, to smierć duszy .
Mój chłopak ma depresję, nie przyznaje się do tego, nic nie chce z tym zrobić... szukałam czegoś co pomoże mi mu pomóc, zrozumieć, bardziej odpowiedziec na jego potrzeby .... widziałam z jakies 50 filmow na ten temat przez ostatnie kilka dni, żaden mnie tak nie poruszył, dzięki Piotrek! za otwarcie sie na nas i za otwarcie mnie ... mam nadzięję że dziś, jesteś szczęśliwy.
Ciekawy materiał. Niestety, określenie "wyjście z depresji" jest mi nieznane. Od 10 lat równia pochyła i jest coraz gorzej. Leki są paliwem, które spalam, żeby móc w ogóle funkcjonować. Nastrój się nie poprawia. Czasem depresja, to skutek innych, przewlekłych, (czasem nieuleczalnych) chorób. Uszkodzony mózg(przysadka i nie tylko), jest i będzie uszkodzony do końca życia. Skutek tego, co cały bukiet chorób, a depresja jest tą ostatnią w pakiecie - ona wszystko zamyka. Niemożność zmiany rzeczy, których nie da się zmienić, a które bardzo chciałoby się zmienić - niszczy człowieka. Nie pamiętam już, jak to jest obudzić się wypoczętym - jestem chronicznie zmęczony i obolały od co najmniej 10 lat, tak jakbym nie spał już z 10 lat. Zmęczenie niezależnie od pory dnia i nocy, ból wszystkich mięśni i gnatów, drętwienie mięśni i sztywnienie rąk, kłopoty z pamięcią, brak koncentracji, ataki lękowe - raz podczas jazdy autem - mało brakowało, a byłoby dachowanie. Zaczyna się od niekontrolowanego łzawienia - łzy leją się dosłownie nieprzerwanym strumienie, jest to nie do opanowania, Potem sztywnieje kark, zaciska się szczęka, następnie sztywnieją ręce i zaciskają się na tym co trzymają. Na szczęście zdążyłem wyrzucić na luz i zwolnić - zgasić silnika już nie zdążyłem, nie byłem w stanie oderwać rąk od kierownicy. Odkleiłem je po 30 minutach potoku łez i drgawek. Nigdy nie uciekam, zawsze łapię się czegoś, żeby nie wpakować rąk tam gdzie nie trzeba. Kiedyś czytałem 50-100 książek rocznie. Dziś czytam (1) jedną przez 5 lat, ale jeszcze trochę mi zostało. Częściowa niezdolność do pracy i całkowita w zawodzie, jestem na rencie, która za miesiąc się kończy, a potem nie wiem. Znajomi pouciekali - boją się mnie. Nawet nie dzwonią. Nadal jeszcze chcę żyć, ale nie mam już do tego siły. To jak pchanie pod górę przeładowanej taczki, z zacierającym się kołem i dziurawa oponą. Czy uda mi się przeżyć więcej niż te 45 lat? Chciałbym i jeszcze "powoli płynę, ale lód nade mną zamarza"...
Depresja to taki zly duch chcesz cos zrobic ale po co ?dobra jutro to zrobie przychodzi jutro chcesz cos zrobic ale nie masz sily tego zrobic nawet najprostszych rzeczy i chodzisz taki zawieszony .....bez sily motywacji i tak dzien po dniu ..
Ja muslalam ze mam problemy z miesniami bo ciągle bylam i jestem zmeczona nic się nie chce. Nie dzisiaj. Ale badania wykazaly ze mięsni moje są ok.to gdzie jest problem pomyślałam. A ty mi to powiedziałeś że to w depresji tkwi problem. Ciągle nie mogę w to uwierzyć bo biorę ziołowe leki i nie zawsze jest dobrze bo jak mam problem to tysiące mysli mnie przytłacza
NIE ! To może dotknąć każdego i wszystkich , bo jest to nic innego jak zaburzenie funkcjonowania mózgu na poziomie neuroprzekaźników . W sumie nic więcej ani mniej niż grypa czy angina. Oczywiście powoduje niemoc i cierpienie psychiczne porównywalne do fizycznego , ale do bólu pooperacyjnego czy nowotworowego nie równa się . Rzecz w tym, że ludzki mózg to jest twórczy - wymyśla teorie , tworzy związki przyczynowo skutkowe, fantazjuje , mitologizuje ,kłamie , i opowiada -gada gada i gada :) Bo tak ma homo sapiens :) A ponieważ ci twoi "duszni " mają tendencje do gadulstwa i i fantazjowania , często są bardziej elokwentni ale i egocentryczni , wychodzi że częściej i bardziej cierpią , Nic bardziej mylnego Na depresję cierpią i zwierzęta - milcząc Jedynym skutecznym lekarstwem na depresję jest farmakologia czyli chemiczne przywrócenie , wyrównanie funkcjonowania mózgu na poziomie neuroprzekaźników i dalej prowadzenie higienicznego trybu życia , Najgorszym błędem jest psychologizowanie i filozofowanie na temat odczuć i emocji w czasie depresji. Antydepresanty - fluoksetyna NIE UZALEZNIA I NIE POWODUJE ŻADNYCH CIĘŻKICH SKUTKÓW UBOCZNYCH Trzeba ja brać do skutku tzn do momentu kiedy normalne życie pochłonie człowieka tak, że zacznie zapominać o jej przyjmowaniu . A pełne wyzdrowienie jest wtedy kiedy człowiek zrozumie że właśnie przebył CHOROBĘ PSYCHICZNĄ anie jakieś duchowe przygody :)) Aaaaa świetnie robi później przebycie naprawdę cięzkich chorób somatycznych i wyjście z nich cudem - TO NAPRAWDĘ LECZY TOTALNIE I GWARANTUJE RADOŚĆ ŻYCIA , ODWAGĘ I POKORĘ w przyjmowaniu życia takim jakie ono jest , z akceptacją j swojej niedoskonałości fizycznej i psychicznej -słowem MĄDROŚĆ .. czego wszystkim życzę :) a wiem co mówię :)
@@barbaraziokowska5766 Nie jest prawdą,że depresja może dotknąć każdego. Na pewno "nie grozi" ona osobom nie posiadającym uczuć wyższych,toksycznym,ponieważ nie są oni wrażliwi,a tym samym podatni na działanie wszelkich czynników z zewnątrz. Na ogół są to psychopatologiczne jednostki, które właśnie wpędzają osoby wrażliwe w depresję,"wysysając" z nich energię,dobry nastrój i często pozbawiając ich chęci nie tylko do działania ale także do życia. To oni (toksyczni) są gadatliwi i egocentryczni,a nie ci "duszni"- wrażliwi i nadwrazliwi,którzy są przeważnie spokojnymi introwertykami, czującymi i przeżywającymi wszystko "za bardzo".
@@liliawodna3863 Jest prawdą, że depresja może dotknąć każdego , bo każdy posiada mózg i działające w nim neurony i neuroprzekaźniki . Nawet najgorszy i toksyczny psychopata może popaść w depresję , nie z powodu wrażliwości na świat ale np przepracowania , obciążenia odpowiedzialnością , utraty majątku, zagrożenia życia nadużywania psychostymulantów ( patrz - "Depresja gangstera ":))Jest również możliwe że wrażliwy człowiek zostaje "wpędzony " w depresje przez psychopatę - ale to nie jest reguła .Tyle przyczyn i i tyle postaci depresji ilu ludzi . Ale oznakami prawdziwej depresji (nie egzystencjalnego smutku , trudu życia ludzi nadwrażliwych ) jest - bezsenność , utrata apetytu i wagi , ciężkie zaburzenia snu, a przede wszystkim całkowita utrata napędu życiowego - stan całkowitej abulii i apatii . Jest ich jeszcze kilka i po nich rozpoznaje się depresję , a nie po uczuciu smutku - bo odczucia i emocjie sa wtórne do zaburzeń neuroprzekaźnictwa . Bardzo szanuję prof Kępińskiego , ale jestem stanowczo przeciw mitologizacjii i skrajnemu psychologizowaniu chorób psychicznych
aaa jeszcze bardzo wazna rzecz - w prawdziwej depresji( nie mylić np ze stanami subdepresyjnymi, czy po prostu smutkiem ) nie najważniejsze są emocje - tylko straszny ból psychiczny , porównywalny z bólem fizycznym - podkreślam -BÓL - mogący doprowadzić do samobójstwa
Dzięki za ten film ja choruje od ponad 15 lat jest ciężko nawet bardzo bez wsparcia kogoś bliskiego będzie coraz gorzej. ..A wsparcia nie mam. .. dziś od matki usłyszałam Ty psychiczna.... ona nie rozumie że takim gadaniem do niczego dobrego nie prowadzi ... nic jej nie nauczyło nawet to że przez takie traktowanie mnie trafiłam nieprzytomna po próbie na oiom ... kiedyś usłyszałam takie słowa że wszyscy coś mamy tylko nie każdy jest zdiagnozowany i to jest prawda ..Pozdrawiam
Ja zmagam się z depresją od 10 może więcej lat, dobrze że są teraz materiały wypuszczane coraz częściej. Jak w swoim środowisku mówię, że jestem chory na depresję, to większość ludzi lekceważy to, mówi mi 'weź się w garść' albo inne "łatwo-zmywalne mądrości". Podczas gdy ja tak naprawdę, toczę bój dzień za dniem, walka wewnątrz potrafi wymęczyć do ostatniej kropli. Dodatkowo teraźniejsze sprawy prywatne nie pomagają mi w ogóle, ogólna sytuacja (mieszkaniowa, miłość, finanse, nieudolne próby zmiany) wszystko to powoduje, że czasem faktycznie brak sił, żeby kontynuować cokolwiek. Jednak zauważyłem kilka rzeczy, które pomagają mi przekręcić nastawienie o 180 stopni, dzięki czemu energia wraca, czuję się lepiej, a stany depresyjne odchodzą na bok - nie jestem zupełnie wyleczony, ale jakby depresja chowa się do szafy i potrafi tam przesiedzieć naprawdę długo! Jednym z takich elementów jest dokładnie skonstruowany plan dnia, który nie pozwala mi zbyt długo pozostawać bez konstruktywnych zajęć. Kolejną sprawą jest minimalizm - od kiedy wykluczyłem bzdurne decyzje i pytania jak 'jakie skarpety dziś, a co z koszulką, a czy mam jedzenie w lodówce' mogę skupić się na rozwoju, medytacji, pozytywnym myśleniu i programowaniu swojej osobowości - co jest ważnym krokiem numer 3, godzinę przed snem pozbywam się elektroniki, leżę w ciemnym pokoju, w głowie powtarzam afirmację na temat tego, aby następnego dnia zrobić wszystko najlepiej jak potrafię, nie skupiać się na tym jaki przyjdzie efekt, ale żebym to ja zrobił wszystko lepiej niż zrobiłbym to dzień wcześniej, to są ostatnie myśli z którymi zasypiam. Każdego ranka, wstaję wcześnie - staram się. Próbuję wykorzystać ten czas dla siebie, aby nauczyć się czegoś nowego, pracować nad własnym biznesem itp. Poranna rutyna zawiera u mnie spoglądanie w lustro i wymuszenie naturalnego uśmiechu, nieprzesilonego. Takiego, który po prostu sprawi, że poczuję się lżej, dopiero później wsiadam na rower i jadę do pracy. W pracy staram się nie unikać ludzi, a bardziej konfrontować i rozmawiać, pożartować, starać się być naturalny i neutralnie nastawiony, powodować uśmiech u innych ludzi zupełnie altruistycznie. Uważam, że altruizm potrafi leczyć i chcę się temu dokładnie przyjrzeć. Chciałbym pewnego dnia powiedzieć, że w końcu udało mi się uśmiercić tą podłą stronę samego siebie, która powstrzymuje mnie przed pełnią radości w życiu, a kiedy mi się uda, chcę pomóc innym którzy z tego powodu cierpią, bo depresja zżera nas od środka, a ludzie z zewnątrz na ogół stroją sobie żarty nie wiedząc, że ich znajomy pewnego dnia może być znaleziony martwy w mieszkaniu. Wtedy dopiero zaczyna się "przecież śmiał się, nie był smutny, powiesił się ? Niemożliwe... w sumie raz czy dwa coś wspominał o depresji, ale każdy może mieć gorszy dzień". No właśnie tutaj mamy duży problem... lekceważenie wspomnienia o depresji. Pozdrawiam i jeśli masz depresję a czytasz mój komentarz, spróbuj poczynić jakieś kroki z tego co wypisałem powyżej, być może uda Ci się jakoś odbić i znaleźć drogę :) - moje stany depresyjne ciągle są, natomiast w kalendarzu zaczynam mieć coraz więcej pogodnych dni, nawet pomimo wielu porażek! :)
Dzięki za podzielenie się swoimi przeżyciami. W 100% się zgadzam! Choruję od ponad 2 lat i nie wierzę, że można się z niej wyleczyć w 100%, ale póki co myślę pozytywnie. Jednak informację o chorobie wolę trzymać w tajemnicy(przynajmniej dla większości osób). Kiedyś powiedziałam przyjaciółce o tym, a ona mi odpowiedziała "że też jak czasem jest jej smutno, to puszcza sobie jakąś komedię i jest lepiej". Zamiast zaznać uczucia ulgi i wewnętrznego spokoju, skończyło się to kilkugodzinnym płaczem do poduszki. Według mnie to prawie całe społeczeństwo nie ma pojęcia, czym jest ta choroba. Myślą, że to jedynie uczucie smutku. Szkoda, że tak mało się o tym mówi. Większość ludzi przez swoją niewiedzę, nieintencjonalnie zadaje ból osobie chorej.
@@charlottebronte9306 polecam film z Jimem Carreyem "Yes man" - "Jestem na tak" - bardzo ciekawie zadziałał na moją psychikę. W zasadzie ten film był impulsem do zrobienia kilku szalonych rzeczy, które zrobiłem w 2018 roku (m.in wyjazd na Seszele do osoby, którą ledwo znałem a okazała się być bratnią duszą :)) - dzięki czemu mam świetne wspomnienia i czekam na kolejną okazję do spotkania. To jest jednak film tego typu, który trzeba obejrzeć samemu, najlepiej wieczorem kiedy nie ma się już żadnych obowiązków do zrobienia po seansie. Trzeba sobie przegryźć te informacje, które są zawarte w filmie. Pozdrawiam !
To przykre, bo ja się nie wstydzę, mówię, że chcę pomocy, a rodzice mi jej nie chcą dać. Mówią, że pójście do psychologa to poddanie się, a przecież walczyłam o to żeby zdobyć się na te słowa "potrzebuję pomocy"
Mam nawracającą depresje to juz 3 raz jest coraz gorzej, niedawno wróciłam z płukania żołądka. Chciałam to skończyć. Podałam się. Niewiem kiedy to mi się dokładnie zaczęło. Może wtedy gdy odstawiłam na bok normalne życie. Gdy zaczęłam udawać że żyje normalnie. Gdy zamiast cieszyć się gdy otwieram oczy myślę o tym że nie chcę się już budzić, gdy boli mnie każdy dzień, gdy mimo tego że czasem wychodzę do znajomych, nie rozmawiam nie uśmiecham się tak jak kiedyś, gdy nawet w grupie czuję się samotna, gdy każdy poranek każdy krok jest bolesny bo już nie chce się męczyć. Nawet jak nie ma powodu potrafię płakać. Utraciłam wiarę, zaufanie, nadzieję na lepsze życie chociażby dni. Mimo że sama nie daje rady to i tak jeszcze próbuje pomagać innym. Wziąć ich cierpienie na swoje barki. A sama nie chce oddać swojego im bo nie chce by cierpieli przez moje problemy. Nie potrafię patrzeć na to gdy ktoś cierpi. Nie potrafie już normalnie żyć. Nie pamiętam gdy uśmiechnęłam się ostatni raz tak szczerze bez wymuszenia. Ja osoba z depresją namawiam innych do walki z tym a nie potrafię sama z tym walczyć. Utraciłam sens życia i wolę walki. Umarłam od środka.
Nie poddawaj się. Piękne jest to że pomagasz innym. Jest to Twoja terapia właśnie. Ona nadaje sens życia. Nawet to że przestałaś mówić o swoim cierpieniu oznacza że wolniutko wychodzisz do ludzi i z depresji. Powodzenia. Jesteś na dobrej drodze. Tak trzymaj. Cieplutko pozdrawiam. 👏🤗🤗🤗🤗🦋
Cześć Wiem że film jest dość stary, ale jest świetny. Myśle że dokonałeś czegoś wybitnego. Dokładnie opisałeś depresję dla człowieka który jej niedoświadczył. Bardzo Ci dziękuję. Myśle że w ten sposób pomogłeś naprawdę wielu ludziom. Dzięki temu może im samym będzie o niebo łatwiej opowiedz bliskim z czym się mierzą - a wiesz że skoncentrowanie się i takie zdrowe analityczne myślenie jest niedostępne w pewnym natężeniu choroby. Oraz pozwoliłeś bliskim cierpiących zrozumieć na czym wogóle polega ta choroba. Wiem że to było kosztowne. Tym bardziej Ci dziękuję. Życze Ci zdrowia. Sam teraz muszę się o nie starać.
U mnie przyczyną depresji (niezbyt ciężkiej) była fobia społeczna. Kilkanaście lat unikania możliwej negatywnej oceny doprowadziło to znacznego pogłębienia problemów nerwicowych, pojawiły się też pewne elementy nerwicy natręctw. Efektem tego wszystkiego jest to, że w wieku 38 jestem sam (i zawsze byłem). Pomimo tego, że skończyłem studia, mam nienajgorszą pracę i stabilność finansową to trudno czuć się szczęśliwym i mieć dobrą samoocenę w takim przypadku. Wiem, że można na to wszystko spojrzeć inaczej ale mi się wydaję że ja już nie potrafię, ciężko mi kontrolować negatywne emocje.
Dziękuję, za odwagę opowiedzenia o swojej depresji! W mojej rodzinie jest kilka osób cierpiących na nią, ale żadna nie opowiedziała , tak wyraźnie i można powiedzieć , wyczerpująco, z czym się zmaga człowiek cierpiący na depresję , jak Ty! Cierpienie bliskich dotyka także mocno rodzinę, przyjaciół...Mimo chęci pomocy, poraża niemoc pomocy, trudność w zrozumieniu! Dziękuję Ci za to wyznanie bardzo i życzę całkowitego pozbycia się jej, najserdeczniej!
Aleksandra Zietek w moim przypadku jeszcze wpadlem w ciag alkoholowy co pogarsza sytluacje . Pije zeby zasnac a jak sie budze powrwca wszystko ze zdwojona sila . Teraz zaczalem przegladac internet i natrafilem na kilka motywujacych filmikow . Ktore mnie podbudowaly .
Należy również zaznaczyć, że choroba nie zawsze przebiega tak samo. U kogoś objawem może być bezsenność, a u kogoś innego nadmierna senność. Tak samo z apetytem - albo jego brak albo aż zbyt duży. Wszystko tak naprawdę zależy od jednostki, którą dotyka depresja 🤷♀️
Ive cried over the whole video... Jesteś wielki sama nie ujełabym tego lepiej zwłaszcza wątku z lekami 💪big up mam depresję nawracająca i dopiero po mega długim czasie zdążyłam sobie uświadomić że sama sobie nie dam rady
Dziekuje Tobie, od 2 lat cierpie na depresje lękową. Mam dwojkę dzieci , synka 9 lat, coreczke 11 lat, żone...... wiekszosc mojego czasu to ból i lezenie na sofie...... ból i lęk. Elicea nie dziala. Tylko Ci ktorzy przeszli to piekło rozumieja. Nie chce sie żyć.
Miałam inne doświadczenia, a i tak się odnajduję w tej relacji. Szczery, bezpośredni opis depresji. Bez fajerwerków, scenariusza, aktorów. Sama prawda. Brawo.
Ciekawe jak wygląda życie wolnego człowieka ;) Generalnie, tak jak autor powiedział, nauka nowego myślenia, codzienne afirmacje i nastawianie mózgu. Nie można się ugiąć i pozwalać myślom zejść na zły tor. Mózg jest naszym najważniejszym organem i największym wrogiem. Nigdy nie czułem się wolny, zawsze milion pytań, zastanawiania się, brak otwartości i szczerości. Nie potrafię zdefiniować siebie, nie czuje że mam jakieś duże marzenia, cel w życiu. Jednak po wizycie u psychologa i wielu przeczytanych artykułach i książkach,jak np Potęga podswiadomości, nauczyłem się 'tłuc' sobie do głowy myślenie. Polecam zainteresować się pozytywnymi afirmacjami, stworzyć taką afirmacje na kilka zdań, jakby ktoś chciał by wyglądało jego życie jego osoba. Uwierzyć w to i powtarzać niczym modlitwę. Uważam że nigdy nie będę wolny, ale nie wypowiadam tego poddając się. Życie toczy się dalej, ustalić zasady, wstaje o tej i o tej, mam do zrobienia to i to. Twardo odrzucać uzależnienia, typu przesiedzenie na memach czy yt cały dzień. Powiedzieć coś miłego komuś. Im dłużej będę w tym stanie tym więcej życia stracę, muszę robić wszystko żeby do niego nie dopuszczać. Myślę że też trzeba to wszystko konfrontować.. Nie uciekać, a poczuje sie dobrze jutro.. Siąść samemu ze swoim mózgiem i zapytać 'czego chcesz'. Boję sie każdego dnia, jestem na granicy nieraz ale zaraz przypominam sobie o tym że nie mogę pozwalać 'czemuś' decydować za mnie. Wiem że nigdy nie wyzdrowieje, ale zrobię wszystko żeby nie stracić tego czasu który został mi dany. Straciłem go za dużo, cale liceum, studia. Przesiedziałem je w domu walcząc z tym żeby nie rostrzaskać sobie głowy. Została mi dana osoba, dzięki której spojrzałem na to wszystko z góry i wszystko zrozumiałem. Teraz nie pozwalam na to by nadal tak było. Tej osoby już nie ma w moim życiu, przez co bardzo długo cierpiałem, ale dziękuje z całej siły że była na mojej drodze. Teraz wiem o co walcze i wiem ile strace jak się poddam. Wzloty i upadki, ważne jaksię z nich wychodzi i jakie wnioski wyciąga. Poddam się dopiero w grobie.
Dziękuję za ten film. Moj mąż zmaga się z depresją od 2 lat.Czasami jest lepiej, ale to jet huśtawka. Bywa ,ze zle śpi. Ty jesteś silniejszy widac to. Życzę Ci wytrwałości na codzień.
Te słowa są tak adekwatne do tego co czuję, kiedy jestem w chorobie. Mam nadzieję, że ludzie zdrowi kiedyś dojdą do takiego poziomu wiedzy na temat depresji. Myślę ,że to ułatwi wielu chorym proces powrotu do życia.
Czuję się podobnie. Pięknie powiedziane. Udostępniam film bliskim, by mogli zrozumieć ten stan. Moja rada - opowiadaj innym o swoich planach wtedy trudniej jest z nich zrezygnować. Głupio jest przecież tłumaczyć się, że nie zrealizowało się czegoś z braku sił dlatego znajdujesz w sobie troszkę energii i robisz to! Wszystkiego dobrego!😊
Chyba najtrafniej opisane to co czułam chorując na zaburzenia depresyjno - lękowe. Nigdy nie zapomnę tamtych chwil, gdy byłam chora a i po chorobie zdarzały się ataki paniki... Dawno już mam to za sobą ale człowiek nie jest taki sam. Budzisz się rano i coś jest inaczej, to prawda... Sam nie wiesz co... Ja przez rok nieświadomie walczyłam z chorobą, jak usłyszałam diagnozę to jednocześnie kamień z serca a jednocześnie nie... Nie brałam w ogóle pod uwagę tego że to może być depresja, bo przecież depresja wg. schematów wygląda inaczej ale to co miałam w głowie to istny koszmar. Później ponad rok z życia wyjęty po lekach... Trzymam kciuki, życzę dużo pozytywnej energii i sił... Nie tylko nocą...
Choruje na depresje od roku. Przez nia drażniła mnie krytyka innych ludzi, każda uwage brałam do siebie, co ludzi jeszcze bardziej nakrecało i jeszcze bardziej po mnie jechali, dołowałam sie, każde nagatywne zdarzenie lub niepowodzenie zostawało we mnie, dużo płakałam. Wszyscy mi mowili idz do psychologa, ja sie obrażałam. Depresja zniszczyła dwie prace w ktorym nie dałam sobie radę psychicznie, rozpadł sie moj zwiazek, rodzice sie rozwiedli. Nie warto czekac z wizyta u lekarza, bo im później tym gorzej jest sobie poradzić ze sobą
Moja depresja była lekooporna. A jak je próbowałam brać, to miałam straszne skutki uboczne. Trwała ok. 9 lat. Od 4 lat jestem zdrowa i cieszę się życiem. Wiele czynników na to się złożyło, że wyzdrowialam. Pamiętam ten dzień, kiedy znowu mogłam odczuwać radość.
Doskonale cie rozumiem . Lekarz mnie doprowadził do ciężkej depresji . Straciłem wszystko sens życia , nie ma u mnie szczęścia . Czuje się jak w agonii . Jak ptak który ma otwarte drzwi a nie chce wyjść . A miałem wszystko .
Do Bartosza ; Jest to Twoj proces pewnego rozdzialu lub jego czesci , uniwersalnego Twojego duchowego rozwoju. Jak najbardziej mozesz , ciesz sie kazda chwila , nie poddawajac sie pomagasz rowniez innym . Rozumiem ze bywa ciezko I zimno ale to okresy przejsciowe . Jest to bolesna jak rowniez edukacyjna , wartosciowa I wynagradzajaca droga (proces) takze dla wielu . Rozwijajac siebie wspomagasz przeplyw zyciowej energi . Jestesmy Mistrzami swoich zyc ktore rowniez reflektoja na innch ludzi I inne istoty zamieszkujace ta piekna planete jak I sama Ziemie I wszechswiat ktory slyszy , widzi , czuje . Polecam literature i programy dokumentalno-naukowe o tematyce : kosmologicznej , nauk scislych , "ewolucji zycia" duchowej np. podroz dusz I roznych madrych nauk zyciowych np. nauk buddyjskich I innych , ktore rowniez mozesz znalesc na UA-cam . Polecam rowniez Medytacje sama lub z udzialem np. Yogi lub medytacyjnej muzyki czy innych uspakajajacych dzwiekow lub kombinacji powyzszych . Jestesmy czescia energi zycia , pozwol jej przeplywac przez siebie , pomoze to Tobie w walce z choroba I Twoim rozwoju. Do Piotra ; dzieki za publikacje. Pozdrawiam
Od jakiś dwóch lat z czymś podobnym się zmagam .Jakieś dwa lata temu najpierw było złamanie nogi, ze złamania nogi zrobiła mi się martwica kości i cukrzyca lekarze dowalili tonę różnych leków przy okazji na nadciśnienie, trójglicerydy itp. . Prawdopodobnie z tego zrobiła się u mnie. Walczę z tym już dwa lata. To przyszło u mnie nagle. Najpierw kilkanaście lat pracuję zajmuję się swoimi zainteresowaniami . A nagle nic się nie chce zrobić, Ciężko jest cokolwiek zrobić . Lekarze radzą mi żebym się więcej ruszał, zaczął od nowa zajmować się swoimi projektami, które zacząłem jeszcze przed depresją ale nie da się zmobilizować.
Co mi pomogło słuchanie radia Wiem wiem nie chce się niczego słuchać Człowiek jest ze swoimi myślami ale mimo woli coś tam na moment wciąga będę się odprężać mniejszy natłok myśli i powoli powoli to mi pomogło
Czasem jak sie przebudze w nocy... lub nad ranem, gdy odzyskuje świadomość co trwa jakies 5/10 sekund... bardzo rzadko podczas odzyskiwania tej świadomości mam straszne poczucie beznadziei braku sensu życia... straszne przerażające uczucie, którego nie doświadczyłem w pełnej świadomości... mimo, że mam stany depresyjne nigdy nie mialem tego uczucia w "normalnym stanie" to trwa kilka sekund ale jest przerażające ogromna pustka i beznadzieja... nie czytalem jeszcze na ten temat w internecie i nawet nie wiem czy ktoś miał coś podobnego, ale wiem że jakby ten stan trwał wiecej niż kilka minut nie mam pojęcia co by sie stało.
Dla mnie jesteś Bohaterem:):) Moja Córeczka choruje. ..ma dopiero 12 lat i tak bardzo chce jej pomóc. .. szukam informacji. ..wskazówek, jak to robić umiejętnie. ..czuje się bezradna
Spinka N. Na pewno nie traktować jak nie chorobę. To jest CHOROBA. Ja będąc chora słyszałam od matki: Wyjdź na dwór to Ci się polepszy... Sama chorowała na depresję. Zapomniał wół jak cielęciem był. Przede wszystkim dużo cierpliwości, wyrozumiałości i motywacji oraz okazania wsparcia.
Depresja to stan energetyczny ciała , głównie nerek. Jeśli ktoś nie widzi różnicy w tym, gdy staje się depresja, utożsamia się z nią, a tym jak po prostu pozwala jej zaistnieć nie walczy z nią, nie stara i z tym nic zrobić to z depresji jest bardzo trudno wyjść. Z każdą chorobą tak jest, gdy jest "walka" , niezgoda na to, co jest, jest pogłębienie dolegliwości. Dajesz energii temu, na czym się skupiasz. Druga sprawa jest taka, że człowiek w depresji ucieka w nałogi, alkohol, papierosy co daje ukojenie na chwilę, ale pogłębia stan. Żeby wyjść z jakiejkolwiek dolegliwości, po pierwsze musisz tego chcieć. Ale tak naprawdę. Wielu ludzi mówi ze, tego chce a tak naprawdę lubi swój stan i stan uciekania od siebie od tego, co się czuje. Trzeba sie temu przyjrzeć. Ważna sprawa jest stan energetyczny narządów, W depresji zdołowane są bardzo nerki, trzeba je wzmocnić. Wzmocnić można jedynie przez pożywienie energetyczne, treściwe, zrównoważone wg pięciu przemian. To duża wiedza i trzeba nabrać doświadczenia i umiejętności słuchania własnego organizmu. Każde zimnie , surowe, przetworzone pożywienie będzie dołować. Tylko ciepłe gotowane o naturze neutralne rozgrzewającej może pomóc.
No cóż z tą depresja nie jest łatwo to jest coś o czym sie nie da tak łatwo powiedzieć Ż tym sie zyje ale swiat jest inny nigdy nie wiadomo kiedy zacznie brakować powietrza Świadomość że ja sie ma to tak naprawdę nieustanna walka ciagle wybieranie tak będę zyc tak będę wsrod bliskich tak będę dzis To jest bardzo trudne bo najczęściej nikt nie rozumie ale to jest trudne do zrozumienia tych stanow niespodziewanych Zycie nabiera innego wymiaru
kazdym twoim slowem. Jedyny filmik ktory ukazuje jak dla mnie czym to jest i jak to jest...nie te wszystkie placzace i lezace dziewczynki. Kompulsywne zachowanie tez bylo tylko troche w innej kolejnosci niz u Ciebie.. ja tez wstaje i staram sie zyc chociaz kazdego dnia jest inaczej... ta walke czuje kiedy Ci sie lamie glos i to mi wystarczy. I chyba nigdy juz nie bedzie sie takim samym...
" Większość ludzi powinna iść do psychiatry" - fajne słowa, ale ... Uczestniczyłem kiedyś w terapii zbiorowej, która bardzo mi pomogła w zmaganiach z depresją i też po niej doszliśmy do wniosku, że 90 % ludzi powinno to przejść :)
Ja też mam to . Od paru miesięcy chodzę na terapię . Na początku dzialaly leki, teraz po 3 miesiącach znowu zaczynaja się zjazdy . A najgorsze jest to że musisz wstać bo mam dziecko i nie ma że boli . To jest najgorsze. Dla mnie walka z każdym dniem aby tylko przeżyć dla dziecka.
Sama walczę z nią od 5lat....Niestety lekarze nie pomogli...leki moj organizm odrzuca...Bliscy zostawili mnie z problemem...Tak więc...zyję...walczę...czasami odpuszczam i nie mam już siły...Czasami wydaje mi się ,że będzie lepiej jak odpuszcze..poddam się .............
Najgorsze jest to, że gdy miałem okazje powiedzieć bliskiej mi osobie co czuje i jak to wygląda to wolałem zamykać się w sobie do momentu aż było za późno. Nie ma już wiary, nawet nie chce żeby było lepiej, codziennie będzie coraz gorzej aż w końcu to się skończy, tylko na to czekam
"noc trwała jak najdłużej" pięknie powiedziane
Większość z nas nosi w sobie zranienia z dzieciństwa , których sobie nieuświadamiamy . Co najbardziej pomaga , to powrót do tego małego dziecka i praca z emocjami ( procesowanie emocji ) Znalezienie grupy wsparcia , gdzie znajdę ludzi podobnych do mnie , którzy mnie zrozumieją . Gdzie w pełni mogę być soba , bez udawania i zakładania masek . Depresja to taki sygnał ze gdzies w naszym zyciu utraciliśmy siebie , kontakt ze soba . Pisze o własnym doświadczeniu . Dzis juz na nowo mogę cieszyć sie życiem , ale współczuje każdemu kto zmierzył sie z depresja i myślami samobójczymi . Depresja to brak milosci, to smierć duszy .
Jakbym słyszała siebie, aż mi się wyć chcę, ból duszy jest gorszy od bólu fizycznego.
To prawda.
nie życzę nikomu tej choroby...
To prawda
pro tip: watch series on Flixzone. Me and my gf have been using them for watching loads of movies recently.
@Jay Edgar definitely, been using flixzone for since december myself :D
Mój chłopak ma depresję, nie przyznaje się do tego, nic nie chce z tym zrobić... szukałam czegoś co pomoże mi mu pomóc, zrozumieć, bardziej odpowiedziec na jego potrzeby .... widziałam z jakies 50 filmow na ten temat przez ostatnie kilka dni, żaden mnie tak nie poruszył, dzięki Piotrek! za otwarcie sie na nas i za otwarcie mnie ... mam nadzięję że dziś, jesteś szczęśliwy.
Ciekawy materiał.
Niestety, określenie "wyjście z depresji" jest mi nieznane. Od 10 lat równia pochyła i jest coraz gorzej. Leki są paliwem, które spalam, żeby móc w ogóle funkcjonować. Nastrój się nie poprawia.
Czasem depresja, to skutek innych, przewlekłych, (czasem nieuleczalnych) chorób. Uszkodzony mózg(przysadka i nie tylko), jest i będzie uszkodzony do końca życia. Skutek tego, co cały bukiet chorób, a depresja jest tą ostatnią w pakiecie - ona wszystko zamyka. Niemożność zmiany rzeczy, których nie da się zmienić, a które bardzo chciałoby się zmienić - niszczy człowieka. Nie pamiętam już, jak to jest obudzić się wypoczętym - jestem chronicznie zmęczony i obolały od co najmniej 10 lat, tak jakbym nie spał już z 10 lat. Zmęczenie niezależnie od pory dnia i nocy, ból wszystkich mięśni i gnatów, drętwienie mięśni i sztywnienie rąk, kłopoty z pamięcią, brak koncentracji, ataki lękowe - raz podczas jazdy autem - mało brakowało, a byłoby dachowanie.
Zaczyna się od niekontrolowanego łzawienia - łzy leją się dosłownie nieprzerwanym strumienie, jest to nie do opanowania, Potem sztywnieje kark, zaciska się szczęka, następnie sztywnieją ręce i zaciskają się na tym co trzymają. Na szczęście zdążyłem wyrzucić na luz i zwolnić - zgasić silnika już nie zdążyłem, nie byłem w stanie oderwać rąk od kierownicy. Odkleiłem je po 30 minutach potoku łez i drgawek. Nigdy nie uciekam, zawsze łapię się czegoś, żeby nie wpakować rąk tam gdzie nie trzeba.
Kiedyś czytałem 50-100 książek rocznie. Dziś czytam (1) jedną przez 5 lat, ale jeszcze trochę mi zostało.
Częściowa niezdolność do pracy i całkowita w zawodzie, jestem na rencie, która za miesiąc się kończy, a potem nie wiem.
Znajomi pouciekali - boją się mnie. Nawet nie dzwonią.
Nadal jeszcze chcę żyć, ale nie mam już do tego siły. To jak pchanie pod górę przeładowanej taczki, z zacierającym się kołem i dziurawa oponą.
Czy uda mi się przeżyć więcej niż te 45 lat?
Chciałbym i jeszcze "powoli płynę, ale lód nade mną zamarza"...
Depresja to taki zly duch chcesz cos zrobic ale po co ?dobra jutro to zrobie przychodzi jutro chcesz cos zrobic ale nie masz sily tego zrobic nawet najprostszych rzeczy i chodzisz taki zawieszony .....bez sily motywacji i tak dzien po dniu ..
Wielkie dzięki.
To właśnie dzieje się u mnie.
Ja muslalam ze mam problemy z miesniami bo ciągle bylam i jestem zmeczona nic się nie chce. Nie dzisiaj. Ale badania wykazaly ze mięsni moje są ok.to gdzie jest problem pomyślałam.
A ty mi to powiedziałeś że to w depresji tkwi problem.
Ciągle nie mogę w to uwierzyć bo biorę ziołowe leki i nie zawsze jest dobrze bo jak mam problem to tysiące mysli mnie przytłacza
Jestes bardzo wartościowym człowiekiem.zycze duzo energii pozytywnej do życia.
Dotyka to szczególnie ludzi wrażliwych inteligentny tak zwanych usposobiony duchowo ja na to mówię dusznych
NIE ! To może dotknąć każdego i wszystkich , bo jest to nic innego jak zaburzenie funkcjonowania mózgu na poziomie neuroprzekaźników . W sumie nic więcej ani mniej niż grypa czy angina. Oczywiście powoduje niemoc i cierpienie psychiczne porównywalne do fizycznego , ale do bólu pooperacyjnego czy nowotworowego nie równa się . Rzecz w tym, że ludzki mózg to jest twórczy - wymyśla teorie , tworzy związki przyczynowo skutkowe, fantazjuje , mitologizuje ,kłamie , i opowiada -gada gada i gada :) Bo tak ma homo sapiens :) A ponieważ ci twoi "duszni " mają tendencje do gadulstwa i i fantazjowania , często są bardziej elokwentni ale i egocentryczni , wychodzi że częściej i bardziej cierpią , Nic bardziej mylnego Na depresję cierpią i zwierzęta - milcząc Jedynym skutecznym lekarstwem na depresję jest farmakologia czyli chemiczne przywrócenie , wyrównanie funkcjonowania mózgu na poziomie neuroprzekaźników i dalej prowadzenie higienicznego trybu życia , Najgorszym błędem jest psychologizowanie i filozofowanie na temat odczuć i emocji w czasie depresji. Antydepresanty - fluoksetyna NIE UZALEZNIA I NIE POWODUJE ŻADNYCH CIĘŻKICH SKUTKÓW UBOCZNYCH Trzeba ja brać do skutku tzn do momentu kiedy normalne życie pochłonie człowieka tak, że zacznie zapominać o jej przyjmowaniu . A pełne wyzdrowienie jest wtedy kiedy człowiek zrozumie że właśnie przebył CHOROBĘ PSYCHICZNĄ anie jakieś duchowe przygody :)) Aaaaa świetnie robi później przebycie naprawdę cięzkich chorób somatycznych i wyjście z nich cudem - TO NAPRAWDĘ LECZY TOTALNIE I GWARANTUJE RADOŚĆ ŻYCIA , ODWAGĘ I POKORĘ w przyjmowaniu życia takim jakie ono jest , z akceptacją j swojej niedoskonałości fizycznej i psychicznej -słowem MĄDROŚĆ .. czego wszystkim życzę :) a wiem co mówię :)
@Spinel Tungsten Jestem na bieżąco z badaniami jak i praktyką . Szkodliwe jest mitologizowanie choroby
@@barbaraziokowska5766 Nie jest prawdą,że depresja może dotknąć każdego. Na pewno "nie grozi" ona osobom nie posiadającym uczuć wyższych,toksycznym,ponieważ nie są oni wrażliwi,a tym samym podatni na działanie wszelkich czynników z zewnątrz. Na ogół są to psychopatologiczne jednostki, które właśnie wpędzają osoby wrażliwe w depresję,"wysysając" z nich energię,dobry nastrój i często pozbawiając ich chęci nie tylko do działania ale także do życia. To oni (toksyczni) są gadatliwi i egocentryczni,a nie ci "duszni"- wrażliwi i nadwrazliwi,którzy są przeważnie spokojnymi introwertykami, czującymi i przeżywającymi wszystko "za bardzo".
@@liliawodna3863 Jest prawdą, że depresja może dotknąć każdego , bo każdy posiada mózg i działające w nim neurony i neuroprzekaźniki . Nawet najgorszy i toksyczny psychopata może popaść w depresję , nie z powodu wrażliwości na świat ale np przepracowania , obciążenia odpowiedzialnością , utraty majątku, zagrożenia życia nadużywania psychostymulantów ( patrz - "Depresja gangstera ":))Jest również możliwe że wrażliwy człowiek zostaje "wpędzony " w depresje przez psychopatę - ale to nie jest reguła .Tyle przyczyn i i tyle postaci depresji ilu ludzi . Ale oznakami prawdziwej depresji (nie egzystencjalnego smutku , trudu życia ludzi nadwrażliwych ) jest - bezsenność , utrata apetytu i wagi , ciężkie zaburzenia snu, a przede wszystkim całkowita utrata napędu życiowego - stan całkowitej abulii i apatii . Jest ich jeszcze kilka i po nich rozpoznaje się depresję , a nie po uczuciu smutku - bo odczucia i emocjie sa wtórne do zaburzeń neuroprzekaźnictwa . Bardzo szanuję prof Kępińskiego , ale jestem stanowczo przeciw mitologizacjii i skrajnemu psychologizowaniu chorób psychicznych
aaa jeszcze bardzo wazna rzecz - w prawdziwej depresji( nie mylić np ze stanami subdepresyjnymi, czy po prostu smutkiem ) nie najważniejsze są emocje - tylko straszny ból psychiczny , porównywalny z bólem fizycznym - podkreślam -BÓL - mogący doprowadzić do samobójstwa
Depresja to choroba wspaniałych i wrażliwych i inteligentnych ludzi. To straszne a zarazem fascynujące, że "potwory" nie cierpią na depresję.
Oj też na to chorują
Dzięki za ten film ja choruje od ponad 15 lat jest ciężko nawet bardzo bez wsparcia kogoś bliskiego będzie coraz gorzej. ..A wsparcia nie mam. .. dziś od matki usłyszałam Ty psychiczna.... ona nie rozumie że takim gadaniem do niczego dobrego nie prowadzi ... nic jej nie nauczyło nawet to że przez takie traktowanie mnie trafiłam nieprzytomna po próbie na oiom ... kiedyś usłyszałam takie słowa że wszyscy coś mamy tylko nie każdy jest zdiagnozowany i to jest prawda ..Pozdrawiam
Wytrwałości
Ja zmagam się z depresją od 10 może więcej lat, dobrze że są teraz materiały wypuszczane coraz częściej. Jak w swoim środowisku mówię, że jestem chory na depresję, to większość ludzi lekceważy to, mówi mi 'weź się w garść' albo inne "łatwo-zmywalne mądrości". Podczas gdy ja tak naprawdę, toczę bój dzień za dniem, walka wewnątrz potrafi wymęczyć do ostatniej kropli.
Dodatkowo teraźniejsze sprawy prywatne nie pomagają mi w ogóle, ogólna sytuacja (mieszkaniowa, miłość, finanse, nieudolne próby zmiany) wszystko to powoduje, że czasem faktycznie brak sił, żeby kontynuować cokolwiek.
Jednak zauważyłem kilka rzeczy, które pomagają mi przekręcić nastawienie o 180 stopni, dzięki czemu energia wraca, czuję się lepiej, a stany depresyjne odchodzą na bok - nie jestem zupełnie wyleczony, ale jakby depresja chowa się do szafy i potrafi tam przesiedzieć naprawdę długo!
Jednym z takich elementów jest dokładnie skonstruowany plan dnia, który nie pozwala mi zbyt długo pozostawać bez konstruktywnych zajęć. Kolejną sprawą jest minimalizm - od kiedy wykluczyłem bzdurne decyzje i pytania jak 'jakie skarpety dziś, a co z koszulką, a czy mam jedzenie w lodówce' mogę skupić się na rozwoju, medytacji, pozytywnym myśleniu i programowaniu swojej osobowości - co jest ważnym krokiem numer 3, godzinę przed snem pozbywam się elektroniki, leżę w ciemnym pokoju, w głowie powtarzam afirmację na temat tego, aby następnego dnia zrobić wszystko najlepiej jak potrafię, nie skupiać się na tym jaki przyjdzie efekt, ale żebym to ja zrobił wszystko lepiej niż zrobiłbym to dzień wcześniej, to są ostatnie myśli z którymi zasypiam.
Każdego ranka, wstaję wcześnie - staram się. Próbuję wykorzystać ten czas dla siebie, aby nauczyć się czegoś nowego, pracować nad własnym biznesem itp.
Poranna rutyna zawiera u mnie spoglądanie w lustro i wymuszenie naturalnego uśmiechu, nieprzesilonego. Takiego, który po prostu sprawi, że poczuję się lżej, dopiero później wsiadam na rower i jadę do pracy.
W pracy staram się nie unikać ludzi, a bardziej konfrontować i rozmawiać, pożartować, starać się być naturalny i neutralnie nastawiony, powodować uśmiech u innych ludzi zupełnie altruistycznie. Uważam, że altruizm potrafi leczyć i chcę się temu dokładnie przyjrzeć.
Chciałbym pewnego dnia powiedzieć, że w końcu udało mi się uśmiercić tą podłą stronę samego siebie, która powstrzymuje mnie przed pełnią radości w życiu, a kiedy mi się uda, chcę pomóc innym którzy z tego powodu cierpią, bo depresja zżera nas od środka, a ludzie z zewnątrz na ogół stroją sobie żarty nie wiedząc, że ich znajomy pewnego dnia może być znaleziony martwy w mieszkaniu. Wtedy dopiero zaczyna się "przecież śmiał się, nie był smutny, powiesił się ? Niemożliwe... w sumie raz czy dwa coś wspominał o depresji, ale każdy może mieć gorszy dzień". No właśnie tutaj mamy duży problem... lekceważenie wspomnienia o depresji.
Pozdrawiam i jeśli masz depresję a czytasz mój komentarz, spróbuj poczynić jakieś kroki z tego co wypisałem powyżej, być może uda Ci się jakoś odbić i znaleźć drogę :) - moje stany depresyjne ciągle są, natomiast w kalendarzu zaczynam mieć coraz więcej pogodnych dni, nawet pomimo wielu porażek! :)
Dzięki za podzielenie się swoimi przeżyciami. W 100% się zgadzam! Choruję od ponad 2 lat i nie wierzę, że można się z niej wyleczyć w 100%, ale póki co myślę pozytywnie. Jednak informację o chorobie wolę trzymać w tajemnicy(przynajmniej dla większości osób). Kiedyś powiedziałam przyjaciółce o tym, a ona mi odpowiedziała "że też jak czasem jest jej smutno, to puszcza sobie jakąś komedię i jest lepiej". Zamiast zaznać uczucia ulgi i wewnętrznego spokoju, skończyło się to kilkugodzinnym płaczem do poduszki. Według mnie to prawie całe społeczeństwo nie ma pojęcia, czym jest ta choroba. Myślą, że to jedynie uczucie smutku. Szkoda, że tak mało się o tym mówi. Większość ludzi przez swoją niewiedzę, nieintencjonalnie zadaje ból osobie chorej.
1. Cieszę się że osoby chore dzielą się tym z innymi osobami (głównie dla "zgłębiania tajemnic depresji" xd)
2. Tobie chciało się to pisać?
@@mammamiaa8253 O poważnych sprawach zawsze chce mi się pisać. (zakładam, że pytanie 2. dotyczyło mojej osoby)
@@charlottebronte9306 polecam film z Jimem Carreyem "Yes man" - "Jestem na tak" - bardzo ciekawie zadziałał na moją psychikę. W zasadzie ten film był impulsem do zrobienia kilku szalonych rzeczy, które zrobiłem w 2018 roku (m.in wyjazd na Seszele do osoby, którą ledwo znałem a okazała się być bratnią duszą :)) - dzięki czemu mam świetne wspomnienia i czekam na kolejną okazję do spotkania.
To jest jednak film tego typu, który trzeba obejrzeć samemu, najlepiej wieczorem kiedy nie ma się już żadnych obowiązków do zrobienia po seansie. Trzeba sobie przegryźć te informacje, które są zawarte w filmie. Pozdrawiam !
@@greedmarks7478 nie chcę cię w żaden sposób urazić ale jeśli już to zrobiłam to przepraszam po prostu byłam ciekawa
Temat depresji genialnie opowiedziany. Życie bez depresji pewnie jest piękne :')
To przykre, bo ja się nie wstydzę, mówię, że chcę pomocy, a rodzice mi jej nie chcą dać. Mówią, że pójście do psychologa to poddanie się, a przecież walczyłam o to żeby zdobyć się na te słowa "potrzebuję pomocy"
Mam nawracającą depresje to juz 3 raz jest coraz gorzej, niedawno wróciłam z płukania żołądka. Chciałam to skończyć. Podałam się. Niewiem kiedy to mi się dokładnie zaczęło. Może wtedy gdy odstawiłam na bok normalne życie. Gdy zaczęłam udawać że żyje normalnie. Gdy zamiast cieszyć się gdy otwieram oczy myślę o tym że nie chcę się już budzić, gdy boli mnie każdy dzień, gdy mimo tego że czasem wychodzę do znajomych, nie rozmawiam nie uśmiecham się tak jak kiedyś, gdy nawet w grupie czuję się samotna, gdy każdy poranek każdy krok jest bolesny bo już nie chce się męczyć. Nawet jak nie ma powodu potrafię płakać. Utraciłam wiarę, zaufanie, nadzieję na lepsze życie chociażby dni. Mimo że sama nie daje rady to i tak jeszcze próbuje pomagać innym. Wziąć ich cierpienie na swoje barki. A sama nie chce oddać swojego im bo nie chce by cierpieli przez moje problemy. Nie potrafię patrzeć na to gdy ktoś cierpi. Nie potrafie już normalnie żyć. Nie pamiętam gdy uśmiechnęłam się ostatni raz tak szczerze bez wymuszenia. Ja osoba z depresją namawiam innych do walki z tym a nie potrafię sama z tym walczyć. Utraciłam sens życia i wolę walki. Umarłam od środka.
Mam to samo...dokładnie tak samo. Napisz jesli cchesz.
Mam to samo 😱🙏❤
Nie poddawaj się. Piękne jest to że pomagasz innym. Jest to Twoja terapia właśnie. Ona nadaje sens życia. Nawet to że przestałaś mówić o swoim cierpieniu oznacza że wolniutko wychodzisz do ludzi i z depresji. Powodzenia. Jesteś na dobrej drodze. Tak trzymaj. Cieplutko pozdrawiam. 👏🤗🤗🤗🤗🦋
Proszę się nie poddawać, ja też walczę z depresją już 20 lat i dobrze to znam jak jest bardzo ciężko.
Wytrwałości
Cześć
Wiem że film jest dość stary, ale jest świetny. Myśle że dokonałeś czegoś wybitnego. Dokładnie opisałeś depresję dla człowieka który jej niedoświadczył.
Bardzo Ci dziękuję. Myśle że w ten sposób pomogłeś naprawdę wielu ludziom. Dzięki temu może im samym będzie o niebo łatwiej opowiedz bliskim z czym się mierzą - a wiesz że skoncentrowanie się i takie zdrowe analityczne myślenie jest niedostępne w pewnym natężeniu choroby. Oraz pozwoliłeś bliskim cierpiących zrozumieć na czym wogóle polega ta choroba. Wiem że to było kosztowne. Tym bardziej Ci dziękuję. Życze Ci zdrowia. Sam teraz muszę się o nie starać.
Jakbym słuchał opowiadania o swoim życiu . Rozumiem Cię bardzo bo sam choruje od kilku lat na depresję.
Mam nadzieję że jesteś dziś szczęśliwym człowiekiem
U mnie przyczyną depresji (niezbyt ciężkiej) była fobia społeczna. Kilkanaście lat unikania możliwej negatywnej oceny doprowadziło to znacznego pogłębienia problemów nerwicowych, pojawiły się też pewne elementy nerwicy natręctw. Efektem tego wszystkiego jest to, że w wieku 38 jestem sam (i zawsze byłem). Pomimo tego, że skończyłem studia, mam nienajgorszą pracę i stabilność finansową to trudno czuć się szczęśliwym i mieć dobrą samoocenę w takim przypadku. Wiem, że można na to wszystko spojrzeć inaczej ale mi się wydaję że ja już nie potrafię, ciężko mi kontrolować negatywne emocje.
Pogadamy?
Pozdrawiam i polecam nasz krotki metraz w tym temacie. Depresja. Ocd. Terapia...
m.ua-cam.com/video/duz4Oh07NA8/v-deo.html
Dziękuję, za odwagę opowiedzenia o swojej depresji! W mojej rodzinie jest kilka osób cierpiących na nią, ale żadna nie opowiedziała , tak wyraźnie i można powiedzieć , wyczerpująco, z czym się zmaga człowiek cierpiący na depresję , jak Ty! Cierpienie bliskich dotyka także mocno rodzinę, przyjaciół...Mimo chęci pomocy, poraża niemoc pomocy, trudność w zrozumieniu! Dziękuję Ci za to wyznanie bardzo i życzę całkowitego pozbycia się jej, najserdeczniej!
Swietny facet! Duza odwaga mowic o tym... Bardzo madra wypowiedz. Bardzo logicznie.
Bracie, jak ja Cie rozumiem.
Odwazny facet! Szacunek!
Ladne swiadectwo. Polecam nasz krotki metraz w temacie depresji, ocd, poczucia winy...
m.ua-cam.com/video/duz4Oh07NA8/v-deo.html
Bardzo mądrze mówi.
Zgadzam się
@@incognito185 ja również się z tym zgadzam.👋🤗🦋
to nie mądrość.. to doświadczenie. Jakże straszne, mroczne, makabryczne... Wiem, bo siedzę w tej głębokiej dziurze od 8-10 lat...
@@608112wizart ja też wiem.
Dzięki Bartosz, że o tym mówisz.
Wszystko jest prawdą!!!głównym objawem jest lęk.brak siły.myśli negatywne.czujesz się SAM.bo nikt tego nie pojmie ....brak apetytu bezsenność
Aleksandra Zietek w moim przypadku jeszcze wpadlem w ciag alkoholowy co pogarsza sytluacje . Pije zeby zasnac a jak sie budze powrwca wszystko ze zdwojona sila . Teraz zaczalem przegladac internet i natrafilem na kilka motywujacych filmikow . Ktore mnie podbudowaly
.
@Lurtz Leczysz się?
@Lurtz To dobrze, ale jakby coś to idź do lekarza. Pozdrawiam
Należy również zaznaczyć, że choroba nie zawsze przebiega tak samo. U kogoś objawem może być bezsenność, a u kogoś innego nadmierna senność. Tak samo z apetytem - albo jego brak albo aż zbyt duży. Wszystko tak naprawdę zależy od jednostki, którą dotyka depresja 🤷♀️
Masakra jest w tym kwić
Ubrałeś w słowa to co czuję...
i ja podpisuję się w ten tok myślenia i samopoczucia...
Samotność i depresja to moje najlepsze przyjaciółki w zyciu...
Nigdy po depresji człowiek nie jest już taki sam ...to prawda co powiedziałeś ….jest ze mną 16 lat jak cień...
Pozdrawiam i polecam nasz krotki metraz w temacue natrectw, terapii, wiary i depresji.
m.ua-cam.com/video/duz4Oh07NA8/v-deo.html
Cudowne. Dziękuje, udostępniam
Tak bardzo wiesz co czuję. Dziękuję za ten film.
Fantastyczny film ❤️😇
Bartosz, dziekuje Ci za Twoje swiadectwo :)
Dziekuje, za ten film
Świetny film, tak to właśnie jest. Dobrze, że o tym mówisz, że walczysz i wiem, że się uda, tylko trzeba przeżyć i mieć nadzieję.
Ive cried over the whole video... Jesteś wielki sama nie ujełabym tego lepiej zwłaszcza wątku z lekami 💪big up mam depresję nawracająca i dopiero po mega długim czasie zdążyłam sobie uświadomić że sama sobie nie dam rady
Życzę ci wszystkiego najlepszego dasz radę ♥️
Zdrowia chłopie!!! Wszystkiego najlepszego!!
Bartosz, rozumiem Cie w 100%. Pozdrawiam
Trzymaj się mocno!
Dzięki, że o tym mówisz. Na pewno pomogłeś tym wielu widzom
Dziekuje Tobie, od 2 lat cierpie na depresje lękową. Mam dwojkę dzieci , synka 9 lat, coreczke 11 lat, żone...... wiekszosc mojego czasu to ból i lezenie na sofie...... ból i lęk. Elicea nie dziala. Tylko Ci ktorzy przeszli to piekło rozumieja. Nie chce sie żyć.
Brawo ty.Wszystko prawda.Ja tez ja mam od 5 lat juz.Jest ciezko.Pozdrawiam i zycze wszystko dobrego.
Podziwiam jak o tym opowiedziałeś ! 👍
Miałam inne doświadczenia, a i tak się odnajduję w tej relacji. Szczery, bezpośredni opis depresji. Bez fajerwerków, scenariusza, aktorów. Sama prawda. Brawo.
Ciekawe jak wygląda życie wolnego człowieka ;) Generalnie, tak jak autor powiedział, nauka nowego myślenia, codzienne afirmacje i nastawianie mózgu. Nie można się ugiąć i pozwalać myślom zejść na zły tor. Mózg jest naszym najważniejszym organem i największym wrogiem. Nigdy nie czułem się wolny, zawsze milion pytań, zastanawiania się, brak otwartości i szczerości. Nie potrafię zdefiniować siebie, nie czuje że mam jakieś duże marzenia, cel w życiu. Jednak po wizycie u psychologa i wielu przeczytanych artykułach i książkach,jak np Potęga podswiadomości, nauczyłem się 'tłuc' sobie do głowy myślenie. Polecam zainteresować się pozytywnymi afirmacjami, stworzyć taką afirmacje na kilka zdań, jakby ktoś chciał by wyglądało jego życie jego osoba. Uwierzyć w to i powtarzać niczym modlitwę. Uważam że nigdy nie będę wolny, ale nie wypowiadam tego poddając się. Życie toczy się dalej, ustalić zasady, wstaje o tej i o tej, mam do zrobienia to i to. Twardo odrzucać uzależnienia, typu przesiedzenie na memach czy yt cały dzień. Powiedzieć coś miłego komuś. Im dłużej będę w tym stanie tym więcej życia stracę, muszę robić wszystko żeby do niego nie dopuszczać. Myślę że też trzeba to wszystko konfrontować.. Nie uciekać, a poczuje sie dobrze jutro.. Siąść samemu ze swoim mózgiem i zapytać 'czego chcesz'. Boję sie każdego dnia, jestem na granicy nieraz ale zaraz przypominam sobie o tym że nie mogę pozwalać 'czemuś' decydować za mnie. Wiem że nigdy nie wyzdrowieje, ale zrobię wszystko żeby nie stracić tego czasu który został mi dany. Straciłem go za dużo, cale liceum, studia. Przesiedziałem je w domu walcząc z tym żeby nie rostrzaskać sobie głowy. Została mi dana osoba, dzięki której spojrzałem na to wszystko z góry i wszystko zrozumiałem. Teraz nie pozwalam na to by nadal tak było. Tej osoby już nie ma w moim życiu, przez co bardzo długo cierpiałem, ale dziękuje z całej siły że była na mojej drodze. Teraz wiem o co walcze i wiem ile strace jak się poddam. Wzloty i upadki, ważne jaksię z nich wychodzi i jakie wnioski wyciąga. Poddam się dopiero w grobie.
Płakałam jak oglądałam. Też zmagam się z pogłębioną depresja..
Dziękuję Ci za ten film ❤️
Bardzo mądry film... ze wszystkim sie zgadzam.... pol roku temu przestalam brac leki bo stwierdzilam ze jest lepiej, ale nie jest.
Dziękuję za ten film. Moj mąż zmaga się z depresją od 2 lat.Czasami jest lepiej, ale to jet huśtawka. Bywa ,ze zle śpi. Ty jesteś silniejszy widac to. Życzę Ci wytrwałości na codzień.
Dziękuję.
Noł problemo compadre
Te słowa są tak adekwatne do tego co czuję, kiedy jestem w chorobie. Mam nadzieję, że ludzie zdrowi kiedyś dojdą do takiego poziomu wiedzy na temat depresji. Myślę ,że to ułatwi wielu chorym proces powrotu do życia.
Czuję się podobnie. Pięknie powiedziane. Udostępniam film bliskim, by mogli zrozumieć ten stan.
Moja rada - opowiadaj innym o swoich planach wtedy trudniej jest z nich zrezygnować. Głupio jest przecież tłumaczyć się, że nie zrealizowało się czegoś z braku sił dlatego znajdujesz w sobie troszkę energii i robisz to!
Wszystkiego dobrego!😊
Depresja wróciła do mnie po 8 latach. Jest zupełnie inna, niż była. Opisałeś idealnie, to co czuje. Dziękuję.
Chyba najtrafniej opisane to co czułam chorując na zaburzenia depresyjno - lękowe. Nigdy nie zapomnę tamtych chwil, gdy byłam chora a i po chorobie zdarzały się ataki paniki... Dawno już mam to za sobą ale człowiek nie jest taki sam. Budzisz się rano i coś jest inaczej, to prawda... Sam nie wiesz co... Ja przez rok nieświadomie walczyłam z chorobą, jak usłyszałam diagnozę to jednocześnie kamień z serca a jednocześnie nie... Nie brałam w ogóle pod uwagę tego że to może być depresja, bo przecież depresja wg. schematów wygląda inaczej ale to co miałam w głowie to istny koszmar. Później ponad rok z życia wyjęty po lekach... Trzymam kciuki, życzę dużo pozytywnej energii i sił... Nie tylko nocą...
Najważniejsze że z tego wyszłaś :)
Dzięki 😉
Świetny materiał.
Mi pomogła książka Anthony Robins'a Obudź w sobie olbrzyma. Kilka lat depresji pokonane jeszcze w polowie lektury . Pozdrawiam
Zycze wszystkiego dobrego bracie
Choruje na depresje od roku. Przez nia drażniła mnie krytyka innych ludzi, każda uwage brałam do siebie, co ludzi jeszcze bardziej nakrecało i jeszcze bardziej po mnie jechali, dołowałam sie, każde nagatywne zdarzenie lub niepowodzenie zostawało we mnie, dużo płakałam. Wszyscy mi mowili idz do psychologa, ja sie obrażałam. Depresja zniszczyła dwie prace w ktorym nie dałam sobie radę psychicznie, rozpadł sie moj zwiazek, rodzice sie rozwiedli. Nie warto czekac z wizyta u lekarza, bo im później tym gorzej jest sobie poradzić ze sobą
i co udalo ci sie wyjsc z tego?
dziękuję Ci, dobrze że jesteś...
Moja depresja była lekooporna. A jak je próbowałam brać, to miałam straszne skutki uboczne. Trwała ok. 9 lat. Od 4 lat jestem zdrowa i cieszę się życiem. Wiele czynników na to się złożyło, że wyzdrowialam. Pamiętam ten dzień, kiedy znowu mogłam odczuwać radość.
Zdradź tajemnice twojego cudu .... ?
Czym leczyłas lekoopornosc?
@@agataalicja555 Odstawiłam leki.
Przede wszystkim zmienić sposób myślenia,święta prawda
Ba! Gdyby to było takie proste, nikt nie wiedziałby, czym jest depresja.
Doskonale cie rozumiem . Lekarz mnie doprowadził do ciężkej depresji . Straciłem wszystko sens życia , nie ma u mnie szczęścia . Czuje się jak w agonii . Jak ptak który ma otwarte drzwi a nie chce wyjść . A miałem wszystko .
Dobrze powiedziane brak kontrolowania emocji emocje przejmują kontrolę😔
...,swietna receptą jest cieżka praca zmeczenie fizyczne czyms co sprawia nam przyjemnosc ..
Wtedy nic nie sprawia Ci przyjemności
To może pomóc przy przejściowej chandrze
Do Bartosza ;
Jest to Twoj proces pewnego rozdzialu lub jego czesci , uniwersalnego Twojego duchowego rozwoju. Jak najbardziej mozesz , ciesz sie kazda chwila , nie poddawajac sie pomagasz rowniez innym . Rozumiem ze bywa ciezko I zimno ale to okresy przejsciowe . Jest to bolesna jak rowniez edukacyjna , wartosciowa I wynagradzajaca droga (proces) takze dla wielu . Rozwijajac siebie wspomagasz przeplyw zyciowej energi . Jestesmy Mistrzami swoich zyc ktore rowniez reflektoja na innch ludzi I inne istoty zamieszkujace ta piekna planete jak I sama Ziemie I wszechswiat ktory slyszy , widzi , czuje . Polecam literature i programy dokumentalno-naukowe o tematyce : kosmologicznej , nauk scislych , "ewolucji zycia" duchowej np. podroz dusz I roznych madrych nauk zyciowych np. nauk buddyjskich I innych , ktore rowniez mozesz znalesc na UA-cam . Polecam rowniez Medytacje sama lub z udzialem np. Yogi lub medytacyjnej muzyki czy innych uspakajajacych dzwiekow lub kombinacji powyzszych . Jestesmy czescia energi zycia , pozwol jej przeplywac przez siebie , pomoze to Tobie w walce z choroba I Twoim rozwoju.
Do Piotra ; dzieki za publikacje.
Pozdrawiam
Od jakiś dwóch lat z czymś podobnym się zmagam .Jakieś dwa lata temu najpierw było złamanie nogi, ze złamania nogi zrobiła mi się martwica kości i cukrzyca lekarze dowalili tonę różnych leków przy okazji na nadciśnienie, trójglicerydy itp. . Prawdopodobnie z tego zrobiła się u mnie. Walczę z tym już dwa lata. To przyszło u mnie nagle. Najpierw kilkanaście lat pracuję zajmuję się swoimi zainteresowaniami . A nagle nic się nie chce zrobić, Ciężko jest cokolwiek zrobić . Lekarze radzą mi żebym się więcej ruszał, zaczął od nowa zajmować się swoimi projektami, które zacząłem jeszcze przed depresją ale nie da się zmobilizować.
Co mi pomogło słuchanie radia Wiem wiem nie chce się niczego słuchać Człowiek jest ze swoimi myślami ale mimo woli coś tam na moment wciąga będę się odprężać mniejszy natłok myśli i powoli powoli to mi pomogło
Świetnie cię rozumiem ...
Niech Pan sie NIE poddaje w krotce będzie dobrze wyjdzie Pan z tego ❤️
Czasem jak sie przebudze w nocy... lub nad ranem, gdy odzyskuje świadomość co trwa jakies 5/10 sekund... bardzo rzadko podczas odzyskiwania tej świadomości mam straszne poczucie beznadziei braku sensu życia... straszne przerażające uczucie, którego nie doświadczyłem w pełnej świadomości... mimo, że mam stany depresyjne nigdy nie mialem tego uczucia w "normalnym stanie" to trwa kilka sekund ale jest przerażające ogromna pustka i beznadzieja... nie czytalem jeszcze na ten temat w internecie i nawet nie wiem czy ktoś miał coś podobnego, ale wiem że jakby ten stan trwał wiecej niż kilka minut nie mam pojęcia co by sie stało.
Rozumiem Cię doskonale
Bardzo mnie to dotknelo. Chyba Tez na nia choruje. Boje sie przyznać
Kuzwa... mam to samo....jestem z Tobą
Dla mnie jesteś Bohaterem:):)
Moja Córeczka choruje. ..ma dopiero 12 lat i tak bardzo chce jej pomóc. .. szukam informacji. ..wskazówek, jak to robić umiejętnie. ..czuje się bezradna
Spinka N. Na pewno nie traktować jak nie chorobę. To jest CHOROBA. Ja będąc chora słyszałam od matki: Wyjdź na dwór to Ci się polepszy... Sama chorowała na depresję. Zapomniał wół jak cielęciem był. Przede wszystkim dużo cierpliwości, wyrozumiałości i motywacji oraz okazania wsparcia.
Fajna Dziewczyna dziękuję:)
i jak jest teraz z pani córką?
współczuję... ja także mam 12 lat, codziennie płaczę i nie wiem czy mam powiedzieć rodzicom co czuje
Spinka N. trzeba kochać, być delikatnym, słuchać i dużo przytulać ... i jeszcze raz kochać
pozdrawiam
Właśnie zostałam zdiagnozowana. Mam leki na lęk, ale czuję lęk jak mam je brać.💁🏻♀️
Nie chcę być "przyćpana"...
To jest dramat 😑 bez wsparcia nie da się rady. Pomoc, zrozumienie, wsparcie..... Bez tego będzie tylko pogłębianie się w tej sieci 😔
To prawda brak wsparcia robi swoje...Ja właśnie nie mam i nie miałem w nikim wsparcia tak naprawdę... Zawsze liczyłem na siebie w, życiu...
Czy ktokolwiek wie, co dzisiaj dzieje się z Bartoszem? Jestem bardzo ciekawy.
Depresja to stan energetyczny ciała , głównie nerek.
Jeśli ktoś nie widzi różnicy w tym, gdy staje się depresja, utożsamia się z nią, a tym jak po prostu pozwala jej zaistnieć nie walczy z nią, nie stara i z tym nic zrobić to z depresji jest bardzo trudno wyjść.
Z każdą chorobą tak jest, gdy jest "walka" , niezgoda na to, co jest, jest pogłębienie dolegliwości.
Dajesz energii temu, na czym się skupiasz.
Druga sprawa jest taka, że człowiek w depresji ucieka w nałogi, alkohol, papierosy co daje ukojenie na chwilę, ale pogłębia stan.
Żeby wyjść z jakiejkolwiek dolegliwości, po pierwsze musisz tego chcieć.
Ale tak naprawdę.
Wielu ludzi mówi ze, tego chce a tak naprawdę lubi swój stan i stan uciekania od siebie od tego, co się czuje.
Trzeba sie temu przyjrzeć.
Ważna sprawa jest stan energetyczny narządów,
W depresji zdołowane są bardzo nerki,
trzeba je wzmocnić.
Wzmocnić można jedynie przez pożywienie energetyczne, treściwe, zrównoważone wg pięciu przemian.
To duża wiedza i trzeba nabrać doświadczenia i umiejętności słuchania własnego organizmu.
Każde zimnie , surowe, przetworzone pożywienie będzie dołować.
Tylko ciepłe gotowane o naturze neutralne rozgrzewającej może pomóc.
No cóż z tą depresja nie jest łatwo to jest coś o czym sie nie da tak łatwo powiedzieć Ż tym sie zyje ale swiat jest inny nigdy nie wiadomo kiedy zacznie brakować powietrza Świadomość że ja sie ma to tak naprawdę nieustanna walka ciagle wybieranie tak będę zyc tak będę wsrod bliskich tak będę dzis To jest bardzo trudne bo najczęściej nikt nie rozumie ale to jest trudne do zrozumienia tych stanow niespodziewanych Zycie nabiera innego wymiaru
Tak to jest z energią ,ktoś nie może uwierzyć .nie mam siły zrobić sobie herbaty...uwierzyć że to minie.bo mija..ale lubi wracać...choć nie zawsze
To ja. Normalnie to
Bardzo paskudne choróbsko też z tym walczę już 1,5 roku współczuję panu😢
kazdym twoim slowem. Jedyny filmik ktory ukazuje jak dla mnie czym to jest i jak to jest...nie te wszystkie placzace i lezace dziewczynki. Kompulsywne zachowanie tez bylo tylko troche w innej kolejnosci niz u Ciebie.. ja tez wstaje i staram sie zyc chociaz kazdego dnia jest inaczej... ta walke czuje kiedy Ci sie lamie glos i to mi wystarczy. I chyba nigdy juz nie bedzie sie takim samym...
pamietaj przyjacielu,kazda walka daje jakies doswiadczenie,doswiadczenie jest potrzebne do walki :)
Emocje przejmuja kontrole 😞😞😞😞to straszne. 😬😬😬😬😬
Witaj w klubie...:( 19 lat z nerwicą lękową i depresja
" Większość ludzi powinna iść do psychiatry" - fajne słowa, ale ... Uczestniczyłem kiedyś w terapii zbiorowej, która bardzo mi pomogła w zmaganiach z depresją i też po niej doszliśmy do wniosku, że 90 % ludzi powinno to przejść :)
Ja też mam to . Od paru miesięcy chodzę na terapię . Na początku dzialaly leki, teraz po 3 miesiącach znowu zaczynaja się zjazdy . A najgorsze jest to że musisz wstać bo mam dziecko i nie ma że boli . To jest najgorsze. Dla mnie walka z każdym dniem aby tylko przeżyć dla dziecka.
Choruje na depresje już 5 lat, pierwsze dwa lata depresji były okropne, nie da się tego opisać. Ból psychiczny jest po prostu... najgorszy.
👍
Wiem oczym mówisz. Mam to samo od czterech lat 😥. Gdy już myślę że będzie dobrze, to ona wraca z podwójną siła😥😥😥To jest straszna choroba
Najgorsze jest to uczucie, gdy pojawia się pozytywna myśl, a po niej w kontrataku negatywna, cała masa negatywnych i znowu tracisz chęć do życia
@@miabb2120 9
To jest cała prawda . Ale próbujesz żyć tylko do czasu. A walka nigdy nie jest równa...
Dopadło mnie. Znowu. Niby fizycznie dobrze się czuję, ale żeby cokolwiek zrobić...
Stan przed lustrem i patrz sobie w oczy oglądaj się jak wyglądasz i wracaj do lustra za każdym razem. We dwóch wygracie.
Sama walczę z nią od 5lat....Niestety lekarze nie pomogli...leki moj organizm odrzuca...Bliscy zostawili mnie z problemem...Tak więc...zyję...walczę...czasami odpuszczam i nie mam już siły...Czasami wydaje mi się ,że będzie lepiej jak odpuszcze..poddam się .............
Jeżeli lekarze nie pomogli ani leki jest też psychoterapia spróbuj iść w tą stronę. Będzie dobrze. Powodzenia
Najgorsze jest to, że gdy miałem okazje powiedzieć bliskiej mi osobie co czuje i jak to wygląda to wolałem zamykać się w sobie do momentu aż było za późno. Nie ma już wiary, nawet nie chce żeby było lepiej, codziennie będzie coraz gorzej aż w końcu to się skończy, tylko na to czekam
Napisz do mnie.
w samo sedno.
Czytam komentarze i zastanawiam się co u was było tak jakby źródłem depresji? Jakie myśli temu towarzyszą? Czego konkretnie dotyczą?
nikt kto nie przeszedł depresji nie jest w stanie cie zrozumieć! to smutne ale tak jest!