(SP 01) ความแตกต่างทางปรัชญาระหว่างเถรวาทและมหายาน สมภาร พรมทา
Вставка
- Опубліковано 24 лис 2018
- เจ้าของ : ศูนย์ศึกษาพุทธปรัชญา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ผู้บรรยาย : ศาสตราจารย์ ดร. สมภาร พรมทา
(บรรยายแก่นิสิตปริญญาเอก สาขาพระพุทธศาสนา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๑)
วันที่เผยแพร่ : ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
เจโตวิมุตติอาศัยอัตตาตัวตนที่ทิ้งกิเลสหยาบมายึดกิเลสละเอียดแทน นิพพานของพุทธนิกายมหายานจิตยังไม่สะอาดบริสุทธิ์ ยังติดในเมตตา กรุณา มุฑิตา การสอนจิตเป็นอมตะนิพพานเป็นแดนสวรรค์ทำให้เกิดความเพียร
ปัญญาวิมุตตินั้นพ้นอัตตาตัวตนทิ้งกิเลสละเอียดเพราะสิ้นอวิชชาด้วยโลกุตตระปัญญา นิพพานของพุทธเถรวาทจิตจึงสะอาดบริสุทธิ์เป็นอุเบกขา การสอนอนัตตาทำให้เห็นความจริงที่พ้นจากความเชื่อในกาลาสูตร
จิตที่ว่างจากตัวตนนั้น ทำอะไรได้มาก ทำอะไรได้ดีสุด อย่าเข้าใจผิดเหมือนดังที่บางคนเข้าใจว่า ถ้าจิตว่างแล้วมันก็ไม่ต้องทำอะไรเลย มันก็แข็งทื่อเป็นก้อนหินไป นี้เป็นความโง่เขลาเป็นความคิดเห็นที่ว่าเอาเอง เดาเอาเอง
คำว่าจิตว่างของพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้หมายความอย่างนั้น ท่านหมายถึงว่างจากความรู้สึกว่าตัวตนหรือของตน ว่างจากความรู้สึกว่าตัวกูหรือของกูนั้นต่างหาก ส่วนสติปัญญา เมตตา กรุณานั้นยังอยู่สมบูรณ์ จึงทำสิ่งต่าง ๆ ไปด้วยสติปัญญา จึงไม่มีการทำผิดได้ในตัวมันเอง
นี้แหละเรียกว่าจิตว่างนั้นหรือความว่างนั้นเต็มไปด้วยความรู้อยู่ในตัวมันเองและอย่างสมบูรณ์ จึงเป็นธรรมะอย่างยิ่งเป็นธรรมะที่ถ้ามีแล้วสามารถที่จะเอาชนะโลกทั้งหลายได้หมดและอยู่เหนือโลกได้โดยแน่นอน
การอยู่ด้วยพรหมวิหารนั้นยังเป็นเพียงพรหม คือยังมีตัวมีตน แม้จะเป็นตัวเป็นตนที่สูงสุดก็ยังมีตัวมีตน คือมีความคิดว่ามีเรา แล้วมีความคิดว่ามีเขา มีความคิดว่ามีเราสามารถช่วยเขา เขาลำบาก ช่วยเขาตกทุกข์ได้ยาก เราต้องช่วยเขา อย่างนี้คิดเรื่องมีตัวมีตน จะสูงไปได้อย่างมากก็เพียงแค่พรหม ไม่อาจจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปได้
เพราะเหตุฉะนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงมิได้มีตัวตน จึงมิได้มีการเป็นอยู่ด้วยตัวตน หรือเป็นอยู่ด้วยพรหมวิหารเป็นต้นเลย แต่อยู่ด้วยสุญญตาวิหารคือความมีจิตว่างอยู่ตลอดเวลา
🙏
*สิ่งๆหนึ่ง*
• _สิ่งๆหนึ่งเกิดดับในความคิด_
• _เรียกว่าจิตมโนหรือวิญญาณ_
• _เถรวาทสอนว่าเรากับมัน_
• _คนละอันไม่ยึดเป็นตัวตน_
• _สิ่งหนึ่งนี้มันเป็นอนัตตา_
• _มีสัญญาหลอกเราให้สับสน_
• _หลงว่าเราคือมันกันทุกคน_
• _จึงไม่พ้นมีเราทุกครั้งไป_
• _สิ่งนี้มันไม่ฟังคำสั่งเรา_
• _มันจะเศร้าจะสุขจะพอใจ_
• _จะไม่ชอบหรือชอบต่ออะไร_
• _ไม่มีใครบงการได้สักครา_
• _สิ่งๆหนึ่งเมื่อพ้นโลกความคิด_
• _มันเป็นจิตผู้รู้แยกขันธ์ห้า_
• _ใช้สติปัฏฐานเกิดปัญญา_
• _จะเห็นว่ารูปนามไม่ใช่เรา_
• _สิ่งหนึ่งนี้เป็นสิ่งอิสระ_
• _ในวัฏฏะสงสารใช่ยืนยาว_
• _มันเวียนว่ายตายเกิดในใจเรา_
• _ทุกค่ำเช้าเกิดดับทุกเวลา_
• _สิ่งเดียวกันอาจเห็นไม่เหมือนกัน_
• _จิตหนึ่งนั้นเราเห็นดังกล่าวมา_
• _มหายานเขาเห็นเป็นอัตตา_
• _ตายแล้วว่าเราเกิดทุกชาติไป_
• _สิ่งๆหนึ่งพ้นจากขันธ์ทั้งห้า_
• _ต่างรู้ว่าสิ่งนี้เป็นอย่างไร_
• _มันไม่แก่ไม่เสื่อมอยู่ในใจ_
• _แต่ว่าให้นิยามคนละอย่าง_
• _สิ่งหนึ่งนี้บ้างเรียกว่าธาตุรู้_
• _ตายแล้วอยู่หรือไม่ใครรู้บ้าง_
• _แม้เรียกจิตเดิมแท้ไม่แตกต่าง_
• _ล้วนใช้อ้างไปตามนิกายตน_
• _สิ่งเดียวกันนี้สอนต่างกันได้_
• _มันเวียนว่ายตายเกิดจะกี่หน_
• _มันคือเราหรือไม่แต่ละคน_
• _ต่างเชื่อตนเชื่อครูเชื่อคัมภีร์_
• _สิ่งๆหนึ่งเมื่อเกิดในความคิด_
• _เรียกว่าจิตมโนวิญญาณนี้_
• _เถรวาทสอนไว้มีหลายที่_
• _เป็นวิถีของจิตในสังสาร_
• _สิ่งหนึ่งนี้เกิดดับร่วมขันธ์ห้า_
• _จึงสอนว่าไม่เที่ยงมาช้านาน_
• _จิตเที่ยงแท้ไม่ตายอย่างอาตมัน_
• _มหายานเห็นพ้องตรงนิยาม_
• _สิ่งเดียวกันนี้เกิดกี่ภพชาติ_
• _ต่างก็วาดภาพไว้ให้เชื่อตาม_
• _จะหลุดพ้นไปได้ด้วยผลกรรม_
• _ใช่ใครทำพึ่งตัวของตนเอง_
Dhamma practice is something that should not only be listened to and learned, but mostly importantly, practiced. Learning a lot without practice, we could develop an ego, falsely sensing that we have acquired a sufficient amount of knowledge.
เราเห็นพฤติกรรมของจิต จิตเดี๋ยวก็มีพฤติกรรมไปดู เป็นผู้ดู เดี๋ยวก็เป็นผู้ฟัง เดี๋ยวเป็นผู้ดมกลิ่น เดี๋ยวเป็นผู้ลิ้มรส เดี๋ยวเป็นผู้รู้สัมผัสทางร่างกาย เดี๋ยวเป็นผู้คิดนึกทางใจ เดี๋ยวเป็นผู้เพ่งทางใจ หรือบางทีก็เป็นผู้รู้ขึ้นมา เราจะเห็นจิตมันทำงานอยู่ทางอายตนะทั้ง 6 เดี๋ยวก็ดูรูป เดี๋ยวก็ฟังเสียง เดี๋ยวได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัส
ช่วงที่สติของเรายังไม่แข็งแรงพอ สมาธิเรายังไม่แข็งแรงพอ เราจะรู้สึกว่าจิตมีอยู่ดวงเดียว
เดี๋ยวก็วิ่งไปดูรูป แล้วก็วิ่งกลับมาเป็นผู้รู้
เดี๋ยวก็วิ่งไปฟังเสียง แล้วก็วิ่งกลับมาเป็นผู้รู้
เดี๋ยวก็วิ่งไปดมกลิ่น แล้วก็วิ่งกลับมาเป็นผู้รู้
เดี๋ยวก็วิ่งไปคิด แล้วก็วิ่งกลับมาเป็นผู้รู้
เราเห็นว่าจิตมีอยู่ดวงเดียว เป็นอมตะ แต่ว่ามันวิ่งไปวิ่งมา มันโคจร โคจรไปในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ทั้งหลาย เห็นว่าจิตมีดวงเดียว ตรงนี้เรายังขึ้นวิปัสสนาที่แท้จริงไม่ได้ สันตติยังไม่ขาด
สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่ามันมีอยู่แท้จริง มันไม่เคยดับไปไหนเลย คือตัวสันตติมันหลอกเรา
ถ้าเราภาวนาจนสติเราแหลมคมจริงๆ เราจะเห็นเลยว่าจิตที่เป็นผู้รู้มันก็ดวงหนึ่ง จิตที่เป็นผู้คิดมันก็เป็นอีกดวงหนึ่ง มันเกิดทีละดวง ที่พระพุทธเจ้าบอกจิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไปทั้งวันทั้งคืน นี่เรื่องจริง
จิตผู้รู้ก็เป็นดวงหนึ่ง จิตผู้คิดก็เป็นดวงหนึ่ง
จิตผู้รู้ก็เป็นดวงหนึ่ง จิตผู้เพ่งก็เป็นอีกดวงหนึ่ง
จิตผู้รู้ก็เป็นดวงหนึ่ง จิตผู้ไปดู ไปเห็นรูป ก็เป็นอีกดวงหนึ่ง
จิตผู้รู้ก็ดวงหนึ่ง จิตที่ฟังเสียงก็เป็นอีกดวงหนึ่ง
ถ้าเราสามารถดูได้อย่างนี้ เรียกสันตติมันขาดแล้ว จิตนี้เกิดดับตลอดเวลา จิตไม่ได้มีดวงเดียวเที่ยงอยู่อย่างนั้น
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
จิตมีหลายดวงจัง แล้วดวงไหน ที่ไปเกิดใหม่ แบ้วมันก้เป็นดวงใหม่ ไม่ใช่ดวงเดิมนะสิ แล้วมันจะระลึกช่ติได้ไง ในเมื่อมันเป็นคนละดวงกัน
มันพูดยากครับว่าเป็นดวงเดียวกันหรือไม่ ให้ลองนึกจินตนาการว่ามีเทียนหลายเล่มวางอยู่เรียงรายกัน แล้วเราก็ทำการจุดไฟไปที่เทียนเล่มแรก แล้วเราก็เอาเทียนเล่มแรกไปจุดเทียนเล่มต่อไป แล้วดับเล่มเก่าไป เราจะกล่าวได้หรือไม่ว่านั่นคือจิตดวงเดิม แต่เราก็พูดยากเหมือนกันว่านั่นคือจิตดวงใหม่ไม่ใช่ดวงเดิม @@sshinesaranakom8627
@@ksnswwr เที่ยนเล่มใหม่ดวงใหม่ แต่เป็นเชื้อจากเที่ยนเล่มเก่า มันมีเยื่อใยต่อกันเช่นโซ่ที่คล้องต่อกันไปแต่ละข้อจนเรียกว่าเป็นโซ่เส้นเดียวกัน ,,จิตของพุทเป็นจิตแบบโซ่ร้อยรัดกันไปเปรียบเทียบให้เห็นชัดคือการโคลนนิ่งหรือสเตมเซมที่มาสร้างอวัยวะขึ้นใหม่ อวัยวะที่สร้างขึ้นใหม่นั้นมาจากสเตมเซล สรุปว่ามันต้องมีเซลเดิมหรือดีเอนเอเก่าสืบมาถึงจิตดวงใหม่ ดังนั้นกรรมที่ทำจากจิดดวงเดิมมันจึงตามมากับจิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นได้ ถ้าไม่มีเชื้อเก่าอยู่เลยกรรมมันจะตามมาจากภพภูมิขาติก่อนไม่ได้ มันจึงมีจิตเดิมอยู่กับจิตใหม่ที่ต่อกันมาหลายภพหลายชาติ ถ้าไม่มีจิตเดิมอยู่มันจะระลึกชาติไม่ได้ กรรมก็จะตามมาไม่ได้ ถ้ากรรมตามมาไม่ได้ความเขื่อของพุท ที่ว่ามีกรรมเก่าแต่ชาติปางก่อนตามกฎแห่งกรรมก็ไม่เป็นจริงฯ คำสอนของพุธก็จะใช้ไม่ได้ตามหลักเหตุและผล__มีพระสูตร พธจ บอกว่า จิตมันเหมือนลิง ที่มันไม่อยู่นิ่ง คิดโน่นคิดนี่ตลอดเวลา เลิกคิดอันนี้กผ้ไปคิดอันใหม่ พธจ จุงบอกว่า จิตเกิดดับอยู่ตลอดเวลา (คิดเรื่ิองนี้อยู่ก็ดับ มาเกิดใหม่มาคิดเรื่องใหม่อีกแล้ว พุทธ จึงให้ฝึกสติให้จิตมันนิ่ง พอจิตนิ่งก๋เป็นสมาธิ เอาสมาธิและสติไปพิจารณา อริยสัจสี่ ก็จะได้ปัญญาเห็นธรรม ) ปัจจวัคคีย์ทุกคนและสาวก พธจได้เห็นธรรมจากการเทศน์ของ พธจ ก็เพราะใช้ สติและปัญญา จึงได้เห็นธรรมฯ
จิตไม่ใช่อาตมันหรือปรมาตมัน
เถรวาทนั้นตีความต่างกับมหายาน
จิตหนึ่งจิตเดิมแท้นั้นตรงกับปฏิสนธิจิต
ไม่ใช่จิตอมตะเที่ยงแท้ไม่มีวันตาย
จิตพุทธะหมายถึงจิตพ้นโลก(ขันธ์ทั้งห้า)
เมื่อธาตุและขันธ์สิ้นสูญปฏิสนธิจิตจึงไม่มี
สิ่งที่เป็นตัวกูของกูจึงไม่มีแล้วในอนาคต
ไม่มีเราตกนรกหรือขึ้นสวรรค์หลังจากตาย
พุทธเถรวาทที่รู้ตัวเป็นภาวนาถูกจะรู้ว่า
นรก-สวรรค์-นิพพานอยู่ในปัจจุบันเท่านั้น
ต่างกันแค่เกิด กับไม่เกิด เหมือน อีกฝั่งนิพพาน อีกฝั่งแค่ อนาคา
แก่นสำคัญของพระพุทธศาสนาที่จะเป็นเหตุให้เจริญตั้งมั่น อยู่ได้ก็อยู่ที่พระธรรมวินัย ปรากฏว่าพระธรรมวินัยที่แพร่หลายไปในดินแดนต่างๆ หาได้ เสมอเหมือนกันไม่ จำแนกออกเป็น 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ
1. พระธรรมวินัยที่ถือภาษามคธ หรือบาลีเป็นหลัก มีลัทธิเถรวาทในพระพุทธศาสนาฝ่ายสาวกยานเป็นฝ่ายประกาศเจริญแพร่หลายในลังกา, ไทย, พม่า, เขมร และลาว พระไตรปิฎกของประเทศทั้ง 5 จึงเหมือนกัน
2. พระธรรมวินัยที่ถือภาษาสันสกฤตเป็นหลัก มีลัทธิมหายานและนิกายสรวาสติวาทิน ซึ่งเป็นนิกายหนึ่งของฝ่ายสาวกยานเป็นฝ่ายประกาศเจริญแพร่หลายในประเทศจีน แต่จีนมิได้รักษาต้นภาษาเดิมไว้ เอามาแปลถ่ายไว้ในภาษาจีนหมด แล้วจึงแพร่หลายต่อออกไปในเกาหลี, ญี่ปุ่น และญวน
3. พระธรรมวินัยที่ถือภาษาสันสกฤตเป็นหลักเหมือนประเภทที่ 2 และเป็นลัทธิ มหายานดุจกัน แต่ประกาศหนักไปในนิกายมนตรยาน อันเป็นสาขาหนึ่งของมหายานเจริญ แพร่หลายในประเทศธิเบต และแปลสู่ภาษาธิเบตแล้วหมด จากธิเบตจึงแพร่ต่อออกไป ในมงโกเลีย และมานจูเรีย
แก่นแท้พุทธไตรลักษณ์มหายาน/ส่วนประกอบพุทธธรรมวินัยเถรวาท.
พุทธะไม่ใช่จิตอมตะอย่างคำสอนมหายาน พุทธะไม่ใช่จิตอันเป็นเราไปเกิดในร่างใหม่เฉกเช่นการเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างคำสอนฮินดู พุทธะคือธาตุรู้ที่มาประชุมรวมกับธาตุทั้งหลายจึงเกิดเป็นรูป-นาม กาย-ใจ แล้วจิตจึงมีขึ้นในภายหลัง จิตเป็นสิ่งที่เกิดดับร่วมกับสฬายตนะ
จิตไม่มีตัวตนมันเป็นเพียงกระแสเกิดดับที่สิ้นสุดเมื่อธาตุ-ขันธ์แตกดับ อัตตาตัวตนมีอยู่เฉพาะในโลกความคิด เมื่อจิตหลุดพ้นจากความคิดได้ก็เห็นขันธ์ทั้ง 5 เป็นสิ่งที่ถูกรู้ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นเพียงสีที่ย้อมจิตให้เกิดอุปาทาน โลกุตตรจิตจึงไร้สีปรุงแต่ง มันเกิดแล้วดับเช่นเดียวกับจิตชนิดอื่นๆ
จิตที่แยกจาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มาเป็นผู้เห็น รูป-นาม กาย-ใจ ธาตุ-ขันธ์ รูปธรรม-นามธรรม เมื่อจิตรับรู้ผัสสะแล้วไม่เคลื่อนไปสู่ความคิด จิตนั้นย่อมตั้งมั่นมีใจเป็นกลางต่อสภาวะธรรมที่ปรากฏ จิตจะเห็นและยอมจำนนต่อไตรลักษณ์ด้วยตัวมันเอง เราไม่สามารถสั่งมันได้เพราะจิตเป็นอนัตตา
ประเทศจีนในสมัยก่อนใครสอนอนัตตาแย้งกับจิตเดิมแท้ของมหายานจะอยู่ไม่ได้ พระโพธิธรรมทั้งหลายสอนจิตหนึ่งเป็นอมตะเพื่อตบตาทางการ มีเพียงลูกศิษย์คนเดียวที่สามารถบรรลุซาโตริเห็นแย้งว่าจิตอมตะไม่มี แล้วอาจารย์จึงสอนอนัตตาและมอบบาตรจีวรบอกให้หนีไป ซึ่งก็ถูกตามล่าอย่างที่เห็นในภาพยนตร์ จิตหนึ่งอันไม่เกิดไม่ดับจึงไม่มี
สิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับไม่ใช่จิต ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เป็นสิ่งที่รู้นิพพาน สิ่งนี้เรียกว่าพุทธะ
#จำขี้ปากเขามาเล่า
เรื่องพระถังซัมจั๋ง หรือเสวียนจ้าง
ผู้เดินทางไปลอก ไตรปิฏก
มหายานคำสอน อาจโกหก
เพราะเคยถกธรรมะ แล้วคาใจ
ทางการห้ามเดินทาง ขัดขวางท่าน
จะออกด่านผ่านได้ นั้นแทบตาย
แม้กันดารแดดเผา ทะเลทราย
ท่านมุ่งหมายไม่เลิก ถึงอินเดีย
ปรัชญาปารมิตา หฤทัยสูตร
คือพระสูตรคัดลอก จากอินเดีย
กลับมาจีนยกย่อง สร้างหนังเชียร์
คัมภีร์เนี่ยไม่พ้น มหายาน
ใช่พระไตรปิฎก เสียที่ไหน
ใครหลอกใครไม่รู้ ดูมานาน
หลงว่าจริงโดนหลอก ทุกเวอร์ชั่น
มหายานสอนจิต เป็นตัวตน
เรื่องพระถังซัมจั๋ง ใครแหกตา
หรือถูกฆ่าสวมรอย ยังสับสน
เพราะทางการขัดขวาง ตั้งแต่ต้น
กลัวผู้คนได้รู้ ซึ่งความจริง
ทั้งเว่ยหล่างฮวงโป ไม่ต่างกัน
ตั๊กม๊อนั้นข้อหา โทษหนักยิ่ง
ถ้าเอะใจสงสัย มีบางสิ่ง
ซ่อนความจริงเอาเท็จ แทนจริงเอย
@@user-ve9vx6nr3g มันก็น่าคิดครับ
บัวต่างเหล่าบุคคล ต่างประเภท
ทางสำเร็จวิมุตติ นั้นต่างกัน
ดุจแม่น้ำแยกสาย ได้แบ่งปัน
ใช่ดื้อรั้นเอาตน ถูกกว่าใคร
บัวพ้นน้ำมีน้อย พบได้ยาก
คนส่วนมากไม่พ้น จะไปไหน
มหายานหรือเป็น ธรรมกาย
รองรับได้เหมาะสม ตามบุคคล
เถรวาทไม่เปลี่ยน พระวินัย
วินิจฉัยมากไป จะสับสน
เป็นแค่เพียงความคิด ส่วนบุคคล
แต่ละคนต่างเดิน แยกกันไป
พุทธปนผีปนพราหมณ์ ใช้ได้หมด
บ้างแหกกฏไม่เอา แม้พระไตร
สอนคนแล้วไม่ชั่ว สอนถูกใจ
สอนกันไปไม่ว่า ให้ลำคาญ
ใช่ขวางโลกอวดรู้ หรือข่มใคร
มาแย้งไว้เผื่อคน ได้มาอ่าน
เผื่อบางคนไม่รู้ เผื่อลูกหลาน
เพื่อเป็นทานปัญญา สาธุชน
ต่างความคิดทางโลก กับทางธรรม
ต่างฝ่ายนำมาใช้ ตามแต่ตน
ขออภัยทุกท่าน ทุกๆคน
จะหลุดพ้นตัวใคร ตัวมันเอย
มโนงมงายคือควายหลงตัวนึงไม่รู้ว่ามนุษยด้วยเองบูชาไปเสียเวลา
@@user-uh7es2su3g 🐃
@@user-cc7vn7ne2f อะไรหรือจะคนเขามีสติความคิดได้เองอิสระจะ. มนุษยที่เกิดมานี้ทำไม่ต้องบูชากราบไหว้มนุษยพวกเดียวกันเองเกิดมาเหมือนเหมือนกันสติปันญาการเลือกตัดสินใจย่อมมีสติทุกคนทำไหมต้องกราบๆไหว้สิ่งที่เท่าเทียมกับตัวเองด้วยละผลลับเท่ากับศูนยไม่มีประโยชเกิดขึ้นจากการทำเเบบนี้เลย
อย่าคิดทำไห้คนงมงายเป็นควายเต็มไปหมดจิตใจมืดบอดไม่พบทางที่ถูกต้องพิสูจด้วยเหตผล
อาจารย์บรรยายตรงไปตรงมาใช้ปัญญาผู้ฟังล้วน ๆ ให้ความรู้ไปอีกแบบอย่างที่ไม่คยรู้มาก่อน กราบขอบพระคุณคะ
ผมเป็นหนึ่งในคนลาวผู้ที่ชอกสะแหวงหาความจริงแท้ได้หลงชอบการบรรยายของท่าน.อาจารสมภาร พรมทา ชอบมากชอบหลายแท้ๆเพราะว่าท่านเอาความจริงมาพูด บางตอนก็ไกล้เคียงความจริง 99% บางตอนก็จริงแท้ๆ 100% เลย
คุนรุ้ใด้ใงคับว่าใกล้ความจริง.และเปนความจริงทั้งที่คุนเปนผุ้ที่ยังปฏิบัติและเดินตามอยุ่..
@@user-dq6uc4rw6y คนจะเชื่อแบบไหน เหตุจำเป็นไดจึงต้องตั่งคำถามกับเขา รู้มั้ยสิ่งที่คุณทำมันเป็นการบังคับให้คนเห็นสมควร เหมือนคุณทางอ้อมนะ
ทุกคนล้วนมีเสรีในการคิดสิ ไม่มีคนคิดเหมือนคุณใด้ทั้งหมดหลอก นานาจิตตัง
@@user-dq6uc4rw6y
พุทธไทย อ้างเรื่องปฏิบัติ
ถ้ามีคนสอบถามในทฤษฎี ปรัชญา แนวทาง ทิศทางให้เข้าใจ ก้อจะจนแต้ม แล้วก้อโยนไปว่าปฏิบัติหรือยัง โธ่ ปฏิบัติคืออะไรยังไม่รู้เลย คิดว่าไปนั่งหลับตา
เดืนวนไปวนมา พุธโธ. สัมมาอรหัง ฯลฯ ทำไปทำมา จะปิ๊งแว๊บบบบ.บ เกิดปัญญารู้แจ้งเหรอ..
...บ้าบอมากกว่า
การพูดคุยด้วยเหตุผล หาบ ทสรุปเป็นแนวทางทฤษฎี ยังไม่มีอะไรชัดเจนสักอย่าง
.เหมือน ฝูงสัตว์ คน(อาจารย์)ต้อนไปทางไหนก่อไป แล้วก้อร้อง ม้ออ ม้ออ. (สาธุฯ)
คนที่ปฏิบัติค้นคว้าทางภาษา ทางการให้ความหมาย ทิศทางชัดเจนแบบ อ.สมภารนั้นหาไม่ได้หร็อก ตามสำนัก วัด ไปถึงก้อกราบๆ ไหว้ๆ ทำตามๆกันไป .. สุดท้ายก้อ มาคุยอวดกันลวท้ายด้วยหยอดเงินทำบุญ แล้วไม่ได้อะไรสักคน อาเมน
The History tells about the major difference compare Theravada, Mahayana and Zen by the way of master who achieved Vimutti.
The liberation in Buddhism can be classified in many ways. To classify it in a juxtaposition approach is the contrast between Ceto-Vimutti and Panna-Vimutti.
Master of Theravada Buddhism not teaches the immortality mind is the way of Panna-Vimutti, liberate one’s mind from clinging defilements by:
1. Wisdom power with one liberated in both ways(Meditation and Vipassana).
2. Wisdom power with one liberated by understanding(Vipassana).
Master of Mahayana Buddhism teaches the immortality mind is the way of Ceto-Vimutti, liberate one’s mind from clinging defilements by:
1. Meditation power with the body-witness.
2. Meditation power with one attained to right view.
3. Meditation power with one liberated by faith.
4. Meditation power with the truth-devotee.
5. Meditation power with the faith devotee.
The Panna-Vimutti can be contrasted with Ceto-Vimutti as Panna-Vimutti or wisdomful liberation requires the wisdom power to comprehend the Dhamma, especially Vipassana.
The Master of Zen Buddhism teaches students the immortal mind, but similar to find those who can refuse. Therefore assigned him to take on the role of next master, showing that the masters of Zen Buddhism did not believe the immortal mind as Mahayana Buddhism.
นิยามของ *จิตเดิมแท้* กับ *ปรมาตมัน* นั้นตรงกัน
พุทธมหายานคือพุทธเวอร์ชั่นฮินดู
ฮินดูคือพราหมณ์เวอร์ชั่นพุทธ
ทั้ง 2 เวอร์ชั่นเห็นว่ามีตัวตนถาวรอันเป็น *จิตอมตะ*
ขัดกับ *อนัตตาธรรม* ที่พุทธเถรวาทให้ความสำคัญที่สุด
พระพุทธเจ้าไม่เขียนคัมภีร์ทั้งที่มีเวลาถึง 45 ปี พระองค์เทศนาด้วยภาษาบาลีเพียงอย่างเดียว ไม่เทศนาด้วยภาษาสันสกฤตทั้งที่พระองค์เชี่ยวชาญไม่แพ้ปราชญ์ใดๆ _ด้วยว่าภาษาบาลีไม่เน้นไวยกรณ์และฉันทลักษณ์เข้มงวดอย่างภาษาสันสกฤต_ ไม่มีโวหารสำนวนที่ต้องแปลจึงฟังเข้าใจได้ง่าย เหมาะกับชนชั้นวรรณะที่ไม่ได้มาจากกษัตริย์หรือพราหมณ์
เทวทัตเคยขอให้พระพุทธเจ้าบันทึกเป็นภาษาสันสกฤตแต่พระองค์ปฏิเสธเพื่อป้องกันพวกชนชั้นสูงแต่งเติมตัดทอนแล้วอ้างว่าเป็น *พุทธวจน* ดังนั้นคัมภีร์ภาษาสันสกฤตของมหายานจึงแปลจากพระไตรปิฏกแล้วเพิ่มอรรถกถาเข้าไป การใช้ *บัญญัติศัพย์* ที่เป็นภาษาสันสกฤตจึงตรงกับ *บัญญัติศัพย์* ของคัมภีร์พราหมณ์โบราณ
คุณมีความรู้เกี่ยวกับมหายานน้อยมาก 😂
พระพทธเจ้าไม่ได้แกล้งอาพาธ แต่วิมลเกียรติคฤหบดีเป็นผู้แกล้งป่วยเพื่อให้มีผู้ไปเยี่ยม พระพุทธเจ้าจึงโปรดให้พระสาวกไปเยี่ยม แต่พระสาวกต่างกลัวที่จะไปเจอพระโพธิสัตว์วิมลเกียรติที่เป็นผู้มีปัญญาเหลือเกิน เพราะตนเคยเจอมาก่อนแล้ว เคยถูกตำหนิเคยถูกสอนจากวิมลเกียรติโพธิสัตว์เป็นต่างๆนานามาก่อนครับ
ถ้าจะกล่าวถึงสิ่งหนึ่งที่พ้นจากโลกความคิด พ้นจากอุปทาน อันประจักษ์ด้วยตนเองว่าไม่แก่ไม่เสื่อม จะเรียกสิ่งนี้ว่าอะไรก็ตาม แล้วนิยามว่าเป็นสิ่งอมตะ อาจกำหนดเวลาไว้ต่างกันตามความเชื่อ
1.อมตะมาตั้งแต่ก่อนเกิดและหลังตาย
2.อมตะตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตาย
ต่างก็ว่ากันไป...
แต่พุทธเถรวาทบอกว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เรา...
ตายแล้วไม่สูญคือผลกรรมของบุคคลตกไปถึงลูกหลาน ผลกรรมของเผ่าพันธุ์ตกไปถึงสังคมในอนาคต เราสามารถเห็นเป็นรูปธรรมอย่างนี้ เป็นอิทัปปัจจยตาอย่างนี้...
สัมมาแห่งมรรคมีองค์ 8 คือทำเหตุนี้แล้วได้ผลเป็นศีล สมาธิ ปัญญานำไปสู่อริยมรรค มิจฉาก็คือทำแล้วศีล สมาธิ ปัญญาไม่เป็นประโยชน์เพื่ออริยมรรค...
ผู้ยังไม่เคยได้อริยมรรค ยังไม่ละสังโยชน์ จะเป็นผู้ยืนยันคำตอบว่าสัมมาของใครถูกหรือผิดไม่ได้ การคิดคำนวณด้วยหัวสมองจึงไม่ต่างจากเด็กแก่แดด...
ปัญญาความรู้ที่ผ่านการคิดคำนวณด้วยสมองนั้นเป็นปัญญาแบบโลกๆไม่ใช่ปัญญาทางธรรมเพราะไม่ได้ผ่านกระบวนการเรียนรู้ด้วยใจและจิตไม่ได้รับรู้อะไร...
การหยิบยกเรื่องใดๆมาถกกันมันจึงไม่ต่างจากเด็กแก่แดดที่ตอบได้ทุกเรื่อง โดยไม่เฉลียวใจเลยว่าข้อมูลของความรู้มาจากอวิชชาที่เข้าใจไปด้วยมิจฉาทิฏฐิ...
การตัดสินของคนยุคนี้จึงไม่ได้ประกอบด้วยภูมิปัญญาของตน ไม่รู้แม้กระทั่งกระบวนการคิดในหัวนั้นไม่ใช่ของตัวเอง ไม่รู้อคติจากโมหะ ราคะ โทสะของตน...
มีแต่ อรหันต์ 5 G รู้ดีจริงๆ😂
ติดตามอาจารย์มาตลอด ตามอ่านหนังสือที่อาจารย์แนะนำให้ไปอ่าน จนอยากไปเรียนเป็นเรื่องเป็นราวแล้วสิ
พยายามตั้งใจฟังสองครั้ง แต่ข้าพเจ้าคงด้อยปัญญาในเรื่องนี้ครับ
1:42
ฟังไปฟังมาชักแปลก
ไม่เเปลกถุกต้องที่สุดมึงนั่นเเละเเปลกได้อยุ่กับของปลอมมานานคิดว่าของจริงโดบไม่เปิดตาเปิดใจค้นหาความจริง
ค้นหาต่อไป
ศาสนาพุทธ มีแต่สัจจะความจริง ครับ จึงไม่ควรมีนิกายหรือปรัชญา และชาวพุทธสมควรจะกลับไปศึกษาคำสอนของศานาพุทธ ที่เป็นคำสอนของพระศาสดาจริงๆครับซึ่งยังมีอยู่
ทุกอย่างมีเหตุปัจจัยครับพุทธอย่างเราๆก็เหมือนนก นิกาย3อย่างหินยานปีกขวา ส่วนมหายานปีกซ้าย และวัชรยานคือหางนกเทียบกันคือการปะคองพุทธนั้นละครับ
@@SAX-xb5kx บิดเบือนคำสอน.. พุทธแท้ๆตรงเถรวาท..
ใช่ครับ
เห็นด้วยครับ ถ้าวางความเห็นของสาวกภาษิตลง ถือตามพุทธพจน์ คงไม่แตกเป็นหลายนิกาย หลายความเห็นอย่างนี้
ทุกศาสนาแหละครับ การแยกนิกายด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ มันไม่ควรเกิดขึ้น แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้น เราก็ต้องยอมรับมันให้ได้ ไม่ใช่อยู่กับความฝันลมๆแล้งๆที่ไม่มีวันจะกลับมาเป็นจริงอีกแล้ว ในเมื่อมันแยก ถ้าเอาแค่พุทธศาสนา เราในฐานะชาวพุทธ เราก็แค่เลือกว่าจะเชื่อนิกายไหน อย่างผมเลือกเถรวาท ผมก็เถรวาทเต็มตัว ไม่เอานิกายอื่น หรือศาสนาอื่นมาปนเลย ทุกวันนี้คนไทยรู้ศาสนาพุทธน้อยมาก มีแต่นับถือตามๆกัน พุทธเป็นศาสนาเพียงไม่กี่ศาสนาในโลก ที่ถ้าไม่ศึกษาในดี จะเข้าใจคลาดเคลื่อนมาก เพราะพุทธศาสนาโดยเฉพาะฝ่ายเถรวาท ไม่ใช่ศาสนาที่ง่าย
พุทธศาสนาเดินทางมาถึง 2600 กว่าปี ผ่านเหตุการณ์ต่างๆในระหว่างทาง แม้กระทั่งพระไตรปิฎกก็ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน พุทธศาสนาต่างจากศาสนาอื่นๆคือ ไม่ใช่เน้นที่ศรัทธาหรือความเชื่ออย่างเดียว แต่สามารถพิสูจน์ได้เฉพาะตน หมายความว่าถ้าเราประพฤติปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เราจะค่อยๆบรรลุถึงจุดหมายทางพุทธ พวกเราซึ่งไม่ได้ปฏิบัติ หรือปฏิบัตินิดหน่อย จะมาใช้ความคิดความเห็นของเรามาเป็นพื้นในการถกเถียง มันไม่มีวันจบ
ท่านผู้นี้ตอนเป็นสามเณรเป็นมหาก็พอโอเค หลัง ๆ นี้ ผมไม่ค่อยเชื่อถือ ค่อยข้างมีทิฏฐิ...
มีทิฏฐิแล้วไง...ไม่มีแล้วไง ขยายความหน่อยครับ
อย่าไปสนใจคนที่มีตรรกกะอ่อนเลย อ.สมภารมีความรู้มากกว่าคนที่เชื่อแบบตาบอดคลำช้างพวกนี้
อาจานเขาศึกษาปรัชญา เขาจึงเกิดปัญญา นัยถือพุทธแบบมีเหตุมีผล ไม่ใช่เชื่อตามที่สั่งสอนกันมา
54:25
งัด
อาจารย์เคยอ่านธรรมะของหลวงพ่อจรัญบ้างมั้ยครับ ท่านกล่าวว่าวิญญาณนั้นสามารถแตกออกเป็นวิญญาณแท้ วิญญาณเทียมได้ คือ จิตแท้นั้นตายแล้วก็ไปเกิดทันที แต่จิตเทียมที่แตกออกมานั้นนึกว่าตนเองยังไม่ตายอยู่ได้เป็นล้านปีแล้วจะสลายไปเอง..แต่ผมจำไม่ได้ว่าอยู่ในเล่มไหนของท่านครับ..
หลวงพ่อท่านอาจกล่าวแบบนั้น แต่อยู่ที่คนไปตีความต่างกันมากกว่า...เพราะจิตหรือวิญญาณเป็นธาตุที่เกิดดับ ไปตามเหตุปัจจัย ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนอะไร
นิพานคือกายดับแต่ดวงจิตทรงเป็นอัมตะบางองค์อาจจะยังกายสังขารแต่นิพานแล้วมีอายุยืนยาว ดวงจิตอัมตะแบบพุทธคือไร้ทุกข์ไร้กรรมแต่อัมตะแบบศาสตร์อื่นยังไม่พ้นทุกข์เท่านั้น
จิตอมตะ หรือจิตเที่ยง....ก็ฝืนกฏพระไตรลักษณ์
อาจารย์ครับ ธรณีสูบ คือคำเพ้อเจ้อหรือไม่ครับ มหาญาณ กับเถรวาท เข้าใจแบบทางโลก ทางธรรม คราวาท บัณพชิต อาจรู้ต่างกันปรุงแต่งไม่เหมือนกัน คนผิดต้องการความเป็นอิสระแต่การสร้างโอกาส คนถูกไม่ผิดเราสอนคนเลือกสอน
นิพพานก็เป็นนิพพาน อัตตาก็เป็นอัตตา สิคือสัมมาทิฏฐิครับ ไม่มีทางไปไม่มีทางไป เชื่อว่ายังมีทางไปอยู่ขอรับ
มันต้องเอาพระสูตรหลายๆสูตรมาอ้างอิง มาหักล้าง ประโยคสวยๆเพียงบางประโยค มาสรุปไม่ได้ครับ
ที่แรกเราก็ตามน้ำไปคับ จะไปปรับเปลี่ยนแปลงเขาเลยไม่ได้คับ แรกๆเขาชอบผมกันนะคับ หลังๆมาทำกับผมได้คับ😂😂😂😂
บางวัดยังเอามหายานปนหินยานมั่วไปหมด อ.แกศึกษามาน่าจะหลายนิกายเลยเปรียบเทียบได้แต่ก็น๊ะไม่ได้บอกถึงแก่นของแต่ละนิกายว่าต่างกันแบบไหนชัดๆ ฟังมาจะครึ่งเวลายังขีาม้าเลียบค่ายอยู่เลย
คิดแบบปรัชญา ก็แบบนี้แหล่ะ...เป็นแค่ทิฏฐิ...
ขอบคุณครับสำหรับแนวทางความรู้ผมได้อะไรเยอะมากจากการฟังคริปอาจารย์
ในความคิดส่วนตัว มหายานใช้หลักตรรกะในการดำรงชีวิตมากกว่าเถรวาท
ไม่ทราบว่า มีผู้ใดมีความเห็นของผมอย่างไรครับ
เถรวาท และ มหายาน.ถ้าพระผู้รู้แตกฉานจริง กล่าวแสดง ธรรมชั้นลึก ถึงตัวธรรมะ ปรมัถธรรม.ทั้ง2 สอนเหมือนและตรงกัน.
ทั้ง2 สอนตรรกะ คือ รู้สึกตัวประกอบกับโยนิโสมนสิการ เหมือนกัน เป็น กรรมวาที วิริยะวาที กิริยะวาที เหมือนกัน.
มีสอน ทิฎฐิ62 เหมือนกัน สอนดับกิเลสได้เหมือนกัน.แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าถึงคำสอนเหล่านั้นจนสำเร็จ มรรค-ผล-นิพพาน.
ที่ประสบมา คำสอนที่แพร่หลาย ฝ่าย มหายาน จะมุ่งเน้น ทำความดีเพื่อ โลกหน้า เกิดใน สุขาวดีภูมิ.
ลองเข้าไปดูพิธีการเลือกที่จะตายในลิ้งค์ เป็นศรัทธาอันแรงกล้าที่สุด เป็นความเชื่อเฉพาะนิกายนั้น
ua-cam.com/video/iZIb0GLoZvA/v-deo.html
มหายาน เหมือนฝ่ายก้าวหน้า เถรวาทเป็นพวกอนุรักษ์นืยม .พวกอนุรักษ?จะคับแคบ . เป็นพวกยึดตืด แต่สอนปล่อยวาง..
เถรวาทสอนเจริญสติให้เกิดญาณปัญญารู้ด้วยตนเอง
มหายานใช้อรรถธิบายเยิ่นเย้อจนหมกมุ่นครุ่นคิด
นิกายเซนทิ้งอรรถธิบายสอนให้รู้ตรงที่จิตด้วยฌาน
เปลี่ยนตามประชาชนในแต่ละท้องถิ่นและการเมืองหนุน
คนปัจจุบันใช้อินเตอร์เน็ตจึงพ้นจากเงื่อนไขเหล่านั้น
เรื่องการใช้ ตรรกะ ลอจิก อะไรพวกนี้พวกมหาญาณเค้าชำนาญมาก
ตำราเขียนจากความรู้ความคิดเห็นของผู้เขียน แน่นอนไม่มีใครบอกได้ว่ารู้รอบรู้จริง รู้จากตำราสู้จากประสบการณ์จริงอย่างหลวงปู่มั่นแน่นอนกว่า ของจริงเกิดจากตัวปฏิบัติไม่ใช่อ่านในตำรา
โง่กันเเล้วยังไม่ยอมรับความจริงยังเเถยังเถียงตลอดเเละเเก้ตัวตลอด
น่าสนใจประเด็นทานเนื้อสัตว์กับมังสวิรัติ ที่อุปมายกมากล่าวเทียบกีบการซื้อรถมือสองที่เต๊นท์ขโมยมา และการทุบหัวปลาแกงถวายพระเด้วยนั้น
เป็นที่ทราบกันอย่างดี ตั้งแต่เริ่มแพ่วถางหักร้างป่าพง ฟันป่าฟันไร่ ไถหว่านพรวนดินถากถาง กำจัดศัตรูพืชทั้งเคมีและไม่เคมี เพื่อเพาะปลูกผลิตอาหาร เช่นนี้ การเบียดเบียนสัตว์แต่ละชีวิตย่อมมี และย่อมเป็นที่ทราบกันอย่างดี จะพิจารณาว่าบริสุทธิ์กันอย่างไร?
ในระดับโลกุตระธรรม หรือธรรมที่เป็นฝ่ายของการหลุดพ้น จะต่างจากระดับโลกียะ ที่จะไม่ได้มองในมุมเป็นตัวเป็นตนเป็นสัตว์บุคคลอะไรแล้ว เป็นแต่สภาพธรรมตามความเป็นจริงที่มีเพียงธาตุดินน้ำไฟลม หรือรูปและนามแล้ว หากยังเห็นสัตว์ยังเป็นสัตว์เป็นตัวๆอยู่นั่นยังยึดยังถือทิฏฐิอยู่ เป็นการจับฉวยทิฏฐิที่ผิด แม้แต่การบริโภคอาหารและปัจจัยต่างๆ ก็ยังมีการพิจารณาทุกอย่างเป็นธาตุ ในบทสวดธาตุปัจจเวกเป็นต้น...ดังนั้นภิกษุจึงเป็นผู้สันโดษ สมถะ เลี้ยงชีพง่าย ฉันง่าย อยู่ง่าย ไม่ไปสร้างความลำบาก ให้โยม
อาจารย์ยังไม่เข้าใจพุทธประวัติอย่างท้อแท้อธิบายไม่ตรง
ไม่ตรงกับที่คุณอยากได้ยินนะสิ
ข้อมูลมหายานพุทธเกษตรที่ของโพธิสัตว์ไปเกิดรอตรัสรู้ ไม่ใช่นิพพาน อาจารย์คนนี้ตั้งหลายรอบว่าพุทธเกษตรคือนิพพาน มันก็ไม่ใช่ซะหน่อย พุทธเกษตรเกิดขึ้นด้วยอำนาจปณิธานของพระพุทธเจ้า ไปอ่านสุขาวดีวยุหสูตร เรื่องมหาปณิธานของพระอมิตาภะดูก็ได้ ส่วนนิพพาน หรือ นิรวาณคือการดับ มันจะตรงกับเถรวาทตรงนี้ ไม่ใช่สถานที่ มหายานเน้นให้พระโพธิสัตว์สร้างพุทธเกษตรเพื่อรองรับสรรพสัตว์ อาจารย์คนนี้มีความรู้ที่บิดเบือนไปจากพระสูตรมหายานด้วย คนเขาถึงทักท้วงไง
มึงมากกว่าที่โง่
พระกัปสะปะแจ้งกานทำสังคายนาแก่ท่านปุรานะแล้วนะคับ เรื่องเจโตปัดถะ อันโตปัดกะ แต่พระปุรานะ บอกว่าไม่ได้อยู่ตอนที่พระพุทธเจ้าสิ่งให้พระภิกษุเก็บหาในการข้าวแพงเก็บไว้ในกุฏีได้ ก่อนพระพุทธเจ้าจะปรินิพพานทรงตรัสให้ภิกขุถอนสิกขาบทได้เล็กน้อย พระปุรานะจึงถอนสิกขาบทออก แต่พระกัปสะปะมีมัสติจะรักษาสิกขาบทไม่มีการแต่งเพิ่ม รึถอนสิกขาบท
พูดถึงเทวทัตแล้วปิดเลย ไม่ใช่แล้ว
บาลีตัวนั้นเป็นบาลีเฉพาะของบุคคล ที่ดวงตาที่ 3 เปิดแล้ว
สำหรับเราๆท่านๆ ดวงตาสองดวง ต้องใช้บาลีตัวนี้ก่อน ข้ามขั้นตอนไม่ได้มันเป็นกฎเหล็ก!
มีเมืองใหนเขาพูดกันหรอจะ
มีพระอริยะสงค์หลายองค์ที่ได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า จนบรรลุพระอรหันต์ดังนั้นพระพุทธองค์ยังคงความอัมตะดวงจิตยังทรงอยู่ในแดนนิพานหรือพุทธเกตรถ้าคิดว่าไม่จริงแล้วพระประธานที่อยู่ตามวัดต่างๆก็เป็นเพียงเทวรูปเปล่าๆละชี ทำไมจึงยังศักดิ์สิทธ์มหัสจรรย์ตลอดมาและยังมีพุทธธานุภาพเสมอแม้แต่พระอรหันหลวงพ่อหลวงปู่ต่างๆที่ผู้คนนับถือยังเจออภินิหารย์
มึนมั่วผิดหมด
ไปทำให้นิพพานกลายเป็นดินแดนขึ้นมาและเป็น ที่ที่มีความอมตะ ซะงั้น...
ถูกเปิดเเผลเน่าออกมาสินะ
อัตตราส่วนของบัวพ้นน้ำกับบัวที่ไม่สามารถเป็นบัวพ้นน้ำได้ต่างกันมาก จึงเกิดพุทธนิกายมหายานมารองรับคนจำนวนมหาศาล เพราะไม่ใช่ว่าใครจะเป็นบัวพ้นน้ำได้ ครูบาอาจารย์พุทธเถรวาทเองก็ยังสอนให้เกิดความต้องการว่าตายแล้วไม่อยากเกิดอีก เป็นกุศโลบายของแต่ละท่าน
ศิลปินคือคนที่ค้นพบตัวเอง(เศษดินปลายเล็บ) ถ้าคุณหาตัวเองไม่เจอ ไม่ใช่เรื่องน่าอายเช่นเดียวกับคนมากมายที่ยอมรับว่า ตนเองไม่สามารถเป็นศิลปินได้(ดินทั้งโลก) ไม่สามารถเป็นบัวพ้นน้ำได้ คำสอนว่าตายแล้วเกิดนั้นเหมาะกับคุณ ครูบาอาจารย์ก็สอนให้เหมาะสมตามแต่ปัญญาลูกศิษย์
ด้วยเหตุผลดังกล่าวศาสนาคริสต์และอิสลามจึงได้นำเอาศาสนายูดายมาพัฒนา ให้เข้าถึงมหาชนจำนวนมากที่ไม่สามารถเป็นบัวพ้นน้ำได้ คนไทยชาวพุทธส่วนใหญ่ที่งมงาย ต่างมีความเหมาะสมตามกำลังสติและปัญญา กลัวบาปกลัวกรรม ทำดีเว้นชั่ว ถือศีลทำบุญได้นับว่าดีกว่าไม่เอาอะไรเลย
การตอบคอมเม้นต์ในยูทูปจึงไม่ใช่การเถียงเพื่อเอาชนะ สนองอีโก้ว่ากูเก่ง แต่เป็นความปรารถนาดีต่อผู้ที่มีปัญญา สามารถเป็นบัวพ้นน้ำได้ แยกรูปธรรมนามธรรมได้ เห็นรูปนามเกิดดับได้ เห็นเราไม่ใช่รูปไม่ใช่นามได้ เกิดสัมมาทิฏฐิได้ว่าตายแล้วไม่มีเรา การถกธรรมเพื่อส่งเสริมกันอย่างนี้
ต่างพัฒนาตนเองเป็นลำดับไป ได้เท่าที่ได้ตามเหตุปัจจัย คนจิตใจดีมีพรหมวิหาร 4 มีศรัทธาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แม้ไม่ใช่บัวพ้นน้ำแต่ก็ยังดี ยังมีศาสนาให้อยู่กับโลกได้ตามอัตภาพ ไม่ถึงโลกุตตรธรรมก็ยังมีโลกธรรม 8 ดังนั้นโต้เถียงกันพอหอมปากหอมคอใช่การจองเวรกัน
อาจาน พูดเรื่องปรัชญา พุทธ จ๋า ศรัทธาเกิน จาก กาลามสูตร กระแทกความเชื่อ /พุทธศรัทธาเกินปัญญา รับไม่ได้ ครับ /อ สอน ถึง ปริญญาเอก เขาค้นคว้ามา โดยตำราหลายเล่ม /ดร ที่ จบ จาก อาจาน นี่ เอาปริญญาไปทิ้งเลยดีไหม พุดดิ้ง ? จบมา ก้เป็น ดณอก ไม่ใช่ ดอกเตอร์ เลยใช่ไหม? แบบนี้ รวมตัวกันไป ร้องเรียน มหาเถร เลยครับ เขาจะได้ ห้าม อาจาร สอน จะได้สมใจ พวกท่าน พุด ศรัทธาล้น ทั้งหลายฺิิิ!
น.