Witajcie! Uprzedzając z góry komentarze - przepraszam za złą wymowę imienia Kvothe'a! :) Szukałem trochę jak powinno się je wymawiać i coś tam znalazłem, jednak ten jeden, w którym sam Rothfuss to tłumaczy jakoś mnie ominął... A kiedy już na niego trafiłem, to film był w pełni zmontowany - na szczęście nie wymawiam go zbyt często, więc mam nadzieję, że nie zepsuję wam to odbioru. Pozdrawiam! Jeśli chcesz wesprzeć działalność Archiwum to zapraszamy na kawkę :) buycoffee.to/archiwumzm
Trzymaj kciuka w górę. Fajnie że Cie znalazłem przypadkiem. Fajnie się Ciebie słucha. Przede wszystkim jesteś przygotowany i mówisz składnie w przeciwieństwie do konkurenta na polskim yt...i fajnie że dodajesz artworki a nie jedno sztywne zdjęcie niezwiązane z omawianym tematem. A tak przyjemniej się słucha i można podpatrzeć fajne prace a i wyobraźnia lepiej działa w momencie jak opowiadasz o czymś. Czekam na kolejne materiały. Podoba mi się też że nie tracisz czasy na zbędne gadki o niczym...
Bardzo lubię jak przestawiony jest w tej serii system magiczny. Jest taki bardzo naukowy, z konkretnymi zasadami i ograniczeniami. Jedna z moich ulubionych serii fantasy. Pozdrawiam 😉
Petarda!!! Uwielbiam Kroniki Królobójcy. To jest druga seria obok PLiO na której kontynuajce czekam ponad 10 lat. Oglądając ten film aż mi wróciły wspomnienia... dzięki:)
Książkę dostałem w prezencie od żony. Miałem wtedy chyba gorszy moment w życiu, zabrałem się do niej dosyć niechętnie, wstęp był mało ciekawy, karczma, jakiś obrażony na świat właściciel i historia, którą raczył się podzielić. Wkrótce jednak pochłonęła mnie w całości. Nie słyszałem o niej wcześniej, nie znałem żadnych recenzji, nie znałem autora. Chyba czasem warto uwolnić się od osądów innych i przeczytać coś tak w ciemno. Zakochałem się... w miłości głównego bohatera do muzyki, jako, że sam byłem muzykiem i porzuciłem grę na pianinie, to te wszystkie momenty gdy tracił, odzyskiwał instrument były dla mnie szalenie wzruszające i całkowicie zrozumiałe. Nie wiem czy ta książka to zmieniła, ale sam w końcu wróciłem do grania, choćby tylko dla samego siebie. Ponieważ od dawna czekam na kolejną część i oczywiście wiecznie przekładane daty, chciałbym napisać coś tym, którzy nigdy sami nic nie pisali i bardzo surowo oceniają niektórych autorów książek: wydaje się to przecież takie proste - usiąść i napisać! Z pisaniem książki jest tak jak z każdą prawdziwą sztuką, ci prawdziwi artyści nie piszą taśmowo, nie robią tego bo zarabiają pieniądze. Każdy wybitny pisarz nosi książkę w sercu od lat i napisanie tej książki wynika z potrzeby serca, a nie liczb na koncie. I właśnie dlatego w niektórych książkach się zakochujemy, a inne wydają nam się fajne. Patrick Rothfuss jest absolutnie artystą pisarstwa, ma piękną i romantyczną duszę i myślę, że "Imię Wiatru" nosił od lat w sobie, zresztą obejrzałem wiele wywiadów z nim i mówił o tym jak przenosił postacie znane jemu z życia do świata jego książki. Wyrzucenie z siebie Kroniki Królobójcy musiało być wybitnie oczyszczające, ale było też dla niego... game changerem. Jego życie odwróciło się do góry nogami, stał się osobą znaną, uwielbianą, zdecydowanie bogatszą i dopadły go problemy życia codziennego. Ślub, dziecko, nowy dom, remonty, księgowi etc. etc. etc. Życie leci, a ochota by usiąść i zacząć pisać coraz mniejsza. Myślę, że czasem łapie go natchnienie i zaczyna pisać, wtedy krytycznie podchodzi do wszystkiego co napisał, zaczyna kreślić i wymyślać na nowo, ale natchnienie mija i wraca dopiero po miesiącu i znowu to samo - wszystko źle, wszystko inaczej. Myślę też, że mimo wszystko buduje ten 3 tom w głowie od lat, myśli o nim często przed snem, myśli o nim w chwilach zwątpienia i boi się osądu czytelników po latach, ten strach wypala go twórczo, nie umie wrócić do samego siebie sprzed lat, ale bardzo tego chce. Nie jest to łatwe. Skąd to wiem? Śledzę jego blog i vlog, bardzo dużo pięknych słów wypowiedział o tym także jak np. był prześladowany i straszony przez fanów cyklu, jak jego własna bezproduktywność wypala mu duszę i jest powodem zamkniętego cyklu załamania. P.S jak zaczniecie czytać recenzję książki to traficie na absolutnie krytyczne i surowe oceny ludzi, którzy sami w życiu nic nie stworzyli albo mają uwagi światopoglądowe, jak to męski bohater i żadnej silnej postaci kobiecej! [Tutaj się uśmiecham, bo widać, nie przeczytali książki uważnie i nie doszli do postaci Auri]. Poczytacie o tym jak bezsensowną postacią jest Kvothe i jak irytujące są jego wybory. Ja uważam, że to bardzo ludzka postać w świecie fantasy, a magia tam przedstawiona jest w bardzo oryginalny sposób. Patrick ma wybitne pióro i będzie się wzruszać i śmiać na przemian. Świetna recenzja, świetny kanał, zostawiam suba i będę wracał po więcej!
Bardzo miło się czyta takie komentarze. ;) Dla mnie Kroniki K. to także jedne z ważniejszych dzieł, jakie kiedykolwiek dostałem do rąk i nawet jeśli Rothfuss nigdy nie dokończy tej historii, to i tak zawsze będę mu wdzięczny za wszystkie godziny spędzone przy tej cudownej historii. Niestety ta złość fanów często jest uzasadniona - nie dlatego, że jeszcze nie dokończył Kronik, bo żaden autor nie jest niczyją własnością i życie piszę różne scenariusze, ale sporo osób jednak oszukał na pieniądze, i wielu słów nie dotrzymał... A tego już "pogubieniem się" nie można usprawiedliwiać. No ale twórca genialny i na pewno nie raz będę do tych książek wracał. Pozdrawiam!
Kilka dni temu The Book Guy zamieścił film o tej serii, a wczoraj dostaję powiadomienie, że recenzję zamieścił nadworny Archiwista. Dziękuję, bo dokładnie na to czekałem... mimo, że lektura wciąż przede mną.
Pamiętam kiedy zaczynałem swoją przygodę z fantastyką po przeczytaniu Wiedźmina. Książkę polecił mi pan prowadzący księgarnię w Toruniu. Mówił, że to jedna z lepiej napisanych książek, jakby była w niej melodia. Nie zawiodłem się. W książki można wsiąknąć bardzo szybko. Największym minusem jest brak kolejnych części.
Witaj ZM! dzięki za kolejną " polecajkę",zrewanżuję się i polecam Tobie i Wędrowcom Na Szlaku = aktualnie czytam 4tomy serii Lustrzanna, Francuzki Christelle Dabos :Zimowe zaręczyny2013, Zaginieni z Księżycowa15, Pamięć Babel 17, Echa nad światem 2019= opowieść o Ziemi po Rozdarciu gdzie pozostały wielkie wyspy latające arki= bardzo fajny pomysł Autorki!
To jedna z tych książek, które mam pewność, że warto przeczytać, ale od lat ją trzymam w odwodzie :) Może już wkrótce, kiedy skończę Legendy Pierwszego Imperium, bo akurat nic innego nie ma na horyzoncie. W każdym razie film zdecydowanie mnie do tego skłania.
Świetna przygoda i tak smutno, ze od wielu wielu lat nie ma kolejnych części. Fajny materiał. Dzięki ❤ Myślę, że odświeżę sobię ten tytuł w najblizszych tygodniach. Niestety też cierpię na brak dobrych (nowych) książek w klimacie fantasy.
ja miałem bardzo miłe skojarzenia z le guin jeżeli chodzi o styl i podejście do magii. Długo broniłem się przed tą książką (jeszcze zanim wszyscy uznali że PR skończy tę serię w grudniu po południu), głównie ze względu, że z opisu wydawała się do bólu klasycznym fantasy, nawet jak na standardy gatunku. Do pewnego stopnia jest to prawda, ale całość broni się wykonaniem - PR, nawet jeżeli nie popisuje się oryginalnością w kreacji świata, ma naprawdę świetny warsztat - szkoda, że tak rzadko z niego korzysta.
To są cudowne książki zarówno imię wiatru jak i strach mędrca. Świetnie się je czyta i bardzo pochłaniają, ale po ich przeczytaniu popadłem w strasznie wkurzający cykl zdarzeń mianowicie przeczytałem strach mędrca gdzieś koło 2016 i zafascynowany sprawdzam czy jest tom 3 niema no to trudno czas płynie ja skupiam się na czymś innym nagle ktoś mi przypomina o nich sprawdzam dalej nic i od nowa etapy się powtarzają i teraz mamy 2024 przypominasz mi o królobójcy sprawdzam i trzeciego tomu głównej serii dalej niema..... i jestem wkurzony bo w tym momencie wszystkie serie które czytałem skończyłem i ta jedna jak drzazga siedzi i wyjść nie chce. To już podchodzi pod rozdrapywanie starych ran.....
Oczywiście. Jedyny problem jest taki, że są to książki bardzo ciężko dostępne, a mam taką zasadę, że jak już robię recenzję (nawet książek, które kiedyś czytałem), to muszę zrobić re-read, żeby jak najlepiej oddać klimat i wszystko odświeżyć. Także w przyszłości na pewno.
"Imię wiatru" to zdecydowanie przerastająca większość czytelników książka. Głównym założeniem opowieści nie jest magia, wątek romantyczny czy walka z mitologicznymi postaciami, to tylko narzędzia i środki. Rothfuss w jednej z kluczowych scen, obserwacji z dachu uniwerstetu wiatru hulającego po dziedzińcu, przekazuje nam jej istotę. Właśnie tytułowe Imię wiatru. Poznać zasady panujące w świecie i znaleźć się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie. I wykorzystać to. Dlatego nagle w opowieści Kvote'a pojawiają się "cudowne" rozwiązania i szczęśliwe zakończenia. Bohater kłamie, lub nagina prawdę by w opowieści którą chce przekazać być herosem a świat wokół stał się wyjątkowy. Choć sam jest tym już zmęczony to nadal ryzykuje, a nuż znowu się. uda. Wiedza to siła która go wewnętrznie niszczy a jednocześnie uzależnia. Książka nie potrzebuje zakończenia bowiem jest już zamknięta. Bohater odkrył owe imię, został bohaterem... A następnie musi mierzyć się z konsekwencjami.
Zgoda oprócz końcówki czytałem to dawno i już chciałem wracać z 100 razy ale męczy mnie że autor nie pisze nic więcej i obym się mylił ale może poprostu przerosło go to co stworzył i teraz nie ma jak wybrnąć a napisać chłam i zepsuć sobie imię nie wchodzi u niego w grę ?
@@grzegorzsobczak9002 jak zbudował narrację odnośnie całej legendy głównego bohatera to jednak w głowie czytając kolejne rozdziały chcesz widzieć przemianę i co się wydarzyło że na koniec trafił na jakieś wypizdowo. Taka moja opinia
@@Talogeton Ale nie o tym jest książka. To byłyby tylko fakty podtrzymujące opowieść, dające "przygodę" czytelnikowi. Natomiast niczego nie wnoszące do przekazu. Taki jest "Strach mędrca". Rothfuss miał ambicję napisać coś więcej niż tylko kolejną popierdółkę jak czyni to kilku znanych pisarzy ze świecznika.
Nie do końca się zgodzę, że wszystko jest zamknięte. Z jakiegoś powodu Rothfuss zaplanował to na 3 tomy. Mało tego, zaraz po premierze Imienia Wiatru opowiadał fanom, że juz w tamtym momencie miał napisane całe 3 tomy i wcale nie będą musieli czekać na kolejne publikacje (zresztą wielokrotnie w tej kwestii kłamał). Do tego cała jego późniejsza droga, wynika z (tutaj pojawi się spoiler w razie, jakby czytał ten komentarz ktoś przed lekturą to proponuje nie czytać do końca) wydarzeń, przez które stracił rodzinę i przyjaciół. Wątek Chandrian, tajemnic świata przedstawionego, zemsty jest w Imieniu Wiatru ledwie ruszony. Pozdrawiam i mam nadzieję, że materiał się podoba, bo i dla mnie to bardzo ważna książka.
Słyszałem o imieniu wiatru już jakiś czas temu. Wszyscy chwalą sagę królobójcy. Jest tylko jeden mały problem. Jest raczej pewne że saga nie zostanie ukończona. Niezależnie od ocen i zachwytów ja zaczekam na wydanie ostatniej części. Nigdy więcej drugiego czekania na wichry zimy.
Z jednej strony dużo radości przyniosła mi twoja recenzja, a z drugiej jestem zły na autora, że tak bardzo ma w dupie czytelników i jej nie kończy... Rothfuss to kolejny po Martinie pisarz, którego mimo, że książki uwielbiam to nie potrafię go SZANOWAĆ... Ale materiał jak zawsze świetny, pozdrawiam
Nie obejrzę tego filmu w całości niestety. Ilekroć usłyszę o tej książce mam ochotę na jej reread - a obecnie nie mam na to czasu. Mało tego, od razu wyszukałabym wszystkie fanowskie piosenki I też bym przepadła. Dlatego napiszę jedynie, że ,,Imię wiatru" to pierwsza książka high fantasy jaką przeczytałam. A to jakie uczucia we mnie wywołała.... coś nie do opisania. Do tej pory nie trafiłam na książkę, która wywoływała by we mnie tyle uczuć co ,,Imię wiatru". Jak powietrza potrzebuję znaleźć książkę podobną do tej i nie jestem w stanie. Czytałam książki Sandersona I bardzo, bardzo je lubię. Czytałam też ,,Smoczy tron" I też lubię tę książkę, ale to wciąż ,,nie to". Odnośnie ,,Imienia wiatru", przeglądając recenzje tej książki widziałam kilka zarzutów wobec Kvothe'a jako głównego bohatera: że wszystko mu się udaje, i że za łatwo przychodzi. I absolutnie się nie zgadzam 😢 może to kwestia mojego przywiązania do jego historii, i hmm sama nie wiem melancholii jaką wywołuje we mnie ta książka, ale w historii Kvothe'a widzię głównie straty/ ból. Może to kwestia tego, że widzimy w jakim miejscu skończył, jako cień dawnego siebie - i już to wywołuje we mnie smutek. Jeżeli chodzi o jego inteligencję, to od początku tak właśnie był opisywany, plus trochę też przyczyniły się do tego warunki w jakich dorastał. Więc dostajemy inteligentnego i sprytnego bohatera, który musi sobie radzić w życiu. I na Boga świetnie się o tym czyta. Uwielbiam tę książkę również za styl. I za złoczyńców, o których niewiele wiemy, a to co wiemy i tak (przynajmniej mnie) fascynuje. Inna kwestia jest taka, że dla mnie największym ,,złolem" tej historii jest Ambrose (któremu w żadnym razie i aspekcie nie kibicuję. Chyba że liczymy życzenie szybkiej śmierci). Nie lubię romansu. A jednocześnie w jakiś dziwny sposób go doceniam (podobnie mam z Denną). Uwielbiam to jak magiczna jest to książka. Cieszę się, że i Tobie się spodobała!!!!
Super! Czuję, że dla mnie również będzie to jedna z najważniejszych książek życia. :) Oby Rothfuss kiedyś się ogarnął i dokończył tą serię, a jak nie to... gdzieś go złapiemy! Pozdrawiam
Jedno sprosotwanie dawno czytalem ale w pamieci wyrył mi się tekst jego ucznia ze wlasnie widział Dene i on osobiście widział ładniejsze kobiety. I w tym zdaniu jest zawarty moim zdaniem obraz w jaki sposób glowny bochater idealizował i jak był zapatrzony w swoją wybrankę. Plus dodajmy ze opowiada tą historie właśnie glowny bochater i wątki miłosne sa opowiedziane pezez osobę calkowicie zakochanej i oderwanej od rzeczywistości, w tym akurat przypadku. Ale jezeli pamiec mnie zawiodla to prosze o poprawe :p
Jasne, chyba nawet wspominam o tym w filmie. Jednak Denna nie jest jedynie obiektem westchnień Kvothe'a a... w zasadzie każdego. Każdy z kim rozmawia na jej temat wzdycha na jej widok i przynajmniej dla mnie trochę to zaburza to "idealizowanie" przez protagonistę. W konsekwencji miałem wrażenie, że autor po raz 10ty chcę mi przekazać coś, co już wiem i trochę mnie to zmęczyło. :) Pozdrawiam!
@@ArchiwumZimowegoMonarchy no ja też nie lubię romansów, są fuj! Ale ewidentnie czytałem książkę dla tego wątku, i wszytko było wobec niego mniej istotne 🤣
@@ArchiwumZimowegoMonarchy serio? to juz to :kote"brzmi duzo lepiej. ale z tego co pamietam z ksiazki wlasnie, to autor napisal ze tak sie to imie czytalo. ale po tym co piszesz, to ja juz sam jestem oglupialy xD
Witajcie! Uprzedzając z góry komentarze - przepraszam za złą wymowę imienia Kvothe'a! :) Szukałem trochę jak powinno się je wymawiać i coś tam znalazłem, jednak ten jeden, w którym sam Rothfuss to tłumaczy jakoś mnie ominął... A kiedy już na niego trafiłem, to film był w pełni zmontowany - na szczęście nie wymawiam go zbyt często, więc mam nadzieję, że nie zepsuję wam to odbioru. Pozdrawiam!
Jeśli chcesz wesprzeć działalność Archiwum to zapraszamy na kawkę :)
buycoffee.to/archiwumzm
Trzymaj kciuka w górę. Fajnie że Cie znalazłem przypadkiem. Fajnie się Ciebie słucha. Przede wszystkim jesteś przygotowany i mówisz składnie w przeciwieństwie do konkurenta na polskim yt...i fajnie że dodajesz artworki a nie jedno sztywne zdjęcie niezwiązane z omawianym tematem. A tak przyjemniej się słucha i można podpatrzeć fajne prace a i wyobraźnia lepiej działa w momencie jak opowiadasz o czymś. Czekam na kolejne materiały. Podoba mi się też że nie tracisz czasy na zbędne gadki o niczym...
ale żem ustrzelił Twój kanał, zdecydowanie zostaje na dłużej 😁. Moja jutubowa odkrywka roku !. Pozdrawiam
Bardzo lubię jak przestawiony jest w tej serii system magiczny. Jest taki bardzo naukowy, z konkretnymi zasadami i ograniczeniami. Jedna z moich ulubionych serii fantasy. Pozdrawiam 😉
Petarda!!! Uwielbiam Kroniki Królobójcy. To jest druga seria obok PLiO na której kontynuajce czekam ponad 10 lat. Oglądając ten film aż mi wróciły wspomnienia... dzięki:)
Ale piękny klimacik! Dopiero obejrzałem początek a już się czuję jakbym wrócił do tego świata:)))
moja ulubiona ksiazka. swietna i polecam
Może nie ten temat ale fajne jest Morze Drzazg które poleciłeś.
Książkę dostałem w prezencie od żony. Miałem wtedy chyba gorszy moment w życiu, zabrałem się do niej dosyć niechętnie, wstęp był mało ciekawy, karczma, jakiś obrażony na świat właściciel i historia, którą raczył się podzielić. Wkrótce jednak pochłonęła mnie w całości. Nie słyszałem o niej wcześniej, nie znałem żadnych recenzji, nie znałem autora. Chyba czasem warto uwolnić się od osądów innych i przeczytać coś tak w ciemno. Zakochałem się... w miłości głównego bohatera do muzyki, jako, że sam byłem muzykiem i porzuciłem grę na pianinie, to te wszystkie momenty gdy tracił, odzyskiwał instrument były dla mnie szalenie wzruszające i całkowicie zrozumiałe. Nie wiem czy ta książka to zmieniła, ale sam w końcu wróciłem do grania, choćby tylko dla samego siebie. Ponieważ od dawna czekam na kolejną część i oczywiście wiecznie przekładane daty, chciałbym napisać coś tym, którzy nigdy sami nic nie pisali i bardzo surowo oceniają niektórych autorów książek: wydaje się to przecież takie proste - usiąść i napisać! Z pisaniem książki jest tak jak z każdą prawdziwą sztuką, ci prawdziwi artyści nie piszą taśmowo, nie robią tego bo zarabiają pieniądze. Każdy wybitny pisarz nosi książkę w sercu od lat i napisanie tej książki wynika z potrzeby serca, a nie liczb na koncie. I właśnie dlatego w niektórych książkach się zakochujemy, a inne wydają nam się fajne. Patrick Rothfuss jest absolutnie artystą pisarstwa, ma piękną i romantyczną duszę i myślę, że "Imię Wiatru" nosił od lat w sobie, zresztą obejrzałem wiele wywiadów z nim i mówił o tym jak przenosił postacie znane jemu z życia do świata jego książki. Wyrzucenie z siebie Kroniki Królobójcy musiało być wybitnie oczyszczające, ale było też dla niego... game changerem. Jego życie odwróciło się do góry nogami, stał się osobą znaną, uwielbianą, zdecydowanie bogatszą i dopadły go problemy życia codziennego. Ślub, dziecko, nowy dom, remonty, księgowi etc. etc. etc. Życie leci, a ochota by usiąść i zacząć pisać coraz mniejsza. Myślę, że czasem łapie go natchnienie i zaczyna pisać, wtedy krytycznie podchodzi do wszystkiego co napisał, zaczyna kreślić i wymyślać na nowo, ale natchnienie mija i wraca dopiero po miesiącu i znowu to samo - wszystko źle, wszystko inaczej. Myślę też, że mimo wszystko buduje ten 3 tom w głowie od lat, myśli o nim często przed snem, myśli o nim w chwilach zwątpienia i boi się osądu czytelników po latach, ten strach wypala go twórczo, nie umie wrócić do samego siebie sprzed lat, ale bardzo tego chce. Nie jest to łatwe. Skąd to wiem? Śledzę jego blog i vlog, bardzo dużo pięknych słów wypowiedział o tym także jak np. był prześladowany i straszony przez fanów cyklu, jak jego własna bezproduktywność wypala mu duszę i jest powodem zamkniętego cyklu załamania.
P.S jak zaczniecie czytać recenzję książki to traficie na absolutnie krytyczne i surowe oceny ludzi, którzy sami w życiu nic nie stworzyli albo mają uwagi światopoglądowe, jak to męski bohater i żadnej silnej postaci kobiecej! [Tutaj się uśmiecham, bo widać, nie przeczytali książki uważnie i nie doszli do postaci Auri]. Poczytacie o tym jak bezsensowną postacią jest Kvothe i jak irytujące są jego wybory. Ja uważam, że to bardzo ludzka postać w świecie fantasy, a magia tam przedstawiona jest w bardzo oryginalny sposób. Patrick ma wybitne pióro i będzie się wzruszać i śmiać na przemian.
Świetna recenzja, świetny kanał, zostawiam suba i będę wracał po więcej!
Bardzo miło się czyta takie komentarze. ;) Dla mnie Kroniki K. to także jedne z ważniejszych dzieł, jakie kiedykolwiek dostałem do rąk i nawet jeśli Rothfuss nigdy nie dokończy tej historii, to i tak zawsze będę mu wdzięczny za wszystkie godziny spędzone przy tej cudownej historii.
Niestety ta złość fanów często jest uzasadniona - nie dlatego, że jeszcze nie dokończył Kronik, bo żaden autor nie jest niczyją własnością i życie piszę różne scenariusze, ale sporo osób jednak oszukał na pieniądze, i wielu słów nie dotrzymał... A tego już "pogubieniem się" nie można usprawiedliwiać. No ale twórca genialny i na pewno nie raz będę do tych książek wracał. Pozdrawiam!
Kilka dni temu The Book Guy zamieścił film o tej serii, a wczoraj dostaję powiadomienie, że recenzję zamieścił nadworny Archiwista. Dziękuję, bo dokładnie na to czekałem... mimo, że lektura wciąż przede mną.
Już się nie mogę doczekać na recenzję tomu 3 Kronik Królobójcy
Pamiętam kiedy zaczynałem swoją przygodę z fantastyką po przeczytaniu Wiedźmina. Książkę polecił mi pan prowadzący księgarnię w Toruniu. Mówił, że to jedna z lepiej napisanych książek, jakby była w niej melodia. Nie zawiodłem się. W książki można wsiąknąć bardzo szybko. Największym minusem jest brak kolejnych części.
Jest na liście, ale kiedy zobaczymy.
Witaj ZM! dzięki za kolejną " polecajkę",zrewanżuję się i polecam Tobie i Wędrowcom Na Szlaku = aktualnie czytam 4tomy serii Lustrzanna, Francuzki Christelle Dabos :Zimowe zaręczyny2013, Zaginieni z Księżycowa15, Pamięć Babel 17, Echa nad światem 2019= opowieść o Ziemi po Rozdarciu gdzie pozostały wielkie wyspy latające arki= bardzo fajny pomysł Autorki!
To jedna z tych książek, które mam pewność, że warto przeczytać, ale od lat ją trzymam w odwodzie :) Może już wkrótce, kiedy skończę Legendy Pierwszego Imperium, bo akurat nic innego nie ma na horyzoncie. W każdym razie film zdecydowanie mnie do tego skłania.
Świetna przygoda i tak smutno, ze od wielu wielu lat nie ma kolejnych części. Fajny materiał. Dzięki ❤ Myślę, że odświeżę sobię ten tytuł w najblizszych tygodniach. Niestety też cierpię na brak dobrych (nowych) książek w klimacie fantasy.
ja miałem bardzo miłe skojarzenia z le guin jeżeli chodzi o styl i podejście do magii. Długo broniłem się przed tą książką (jeszcze zanim wszyscy uznali że PR skończy tę serię w grudniu po południu), głównie ze względu, że z opisu wydawała się do bólu klasycznym fantasy, nawet jak na standardy gatunku. Do pewnego stopnia jest to prawda, ale całość broni się wykonaniem - PR, nawet jeżeli nie popisuje się oryginalnością w kreacji świata, ma naprawdę świetny warsztat - szkoda, że tak rzadko z niego korzysta.
No!
(Komentuje przed obejrzeniem jak coś)
I w końcu pozachwycasz się serią , która jest tego godna!
Dzięki za recenzję 👍
To są cudowne książki zarówno imię wiatru jak i strach mędrca. Świetnie się je czyta i bardzo pochłaniają, ale po ich przeczytaniu popadłem w strasznie wkurzający cykl zdarzeń mianowicie przeczytałem strach mędrca gdzieś koło 2016 i zafascynowany sprawdzam czy jest tom 3 niema no to trudno czas płynie ja skupiam się na czymś innym nagle ktoś mi przypomina o nich sprawdzam dalej nic i od nowa etapy się powtarzają i teraz mamy 2024 przypominasz mi o królobójcy sprawdzam i trzeciego tomu głównej serii dalej niema..... i jestem wkurzony bo w tym momencie wszystkie serie które czytałem skończyłem i ta jedna jak drzazga siedzi i wyjść nie chce. To już podchodzi pod rozdrapywanie starych ran.....
Mam dokładnie tak samo, takich autorów jak Patryk czy gruby Jurek powinno się kastrować
Jest szansa na recenzję książek Robin Hobb? :)
Oczywiście. Jedyny problem jest taki, że są to książki bardzo ciężko dostępne, a mam taką zasadę, że jak już robię recenzję (nawet książek, które kiedyś czytałem), to muszę zrobić re-read, żeby jak najlepiej oddać klimat i wszystko odświeżyć. Także w przyszłości na pewno.
"Imię wiatru" to zdecydowanie przerastająca większość czytelników książka. Głównym założeniem opowieści nie jest magia, wątek romantyczny czy walka z mitologicznymi postaciami, to tylko narzędzia i środki. Rothfuss w jednej z kluczowych scen, obserwacji z dachu uniwerstetu wiatru hulającego po dziedzińcu, przekazuje nam jej istotę. Właśnie tytułowe Imię wiatru. Poznać zasady panujące w świecie i znaleźć się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie. I wykorzystać to. Dlatego nagle w opowieści Kvote'a pojawiają się "cudowne" rozwiązania i szczęśliwe zakończenia. Bohater kłamie, lub nagina prawdę by w opowieści którą chce przekazać być herosem a świat wokół stał się wyjątkowy. Choć sam jest tym już zmęczony to nadal ryzykuje, a nuż znowu się. uda. Wiedza to siła która go wewnętrznie niszczy a jednocześnie uzależnia. Książka nie potrzebuje zakończenia bowiem jest już zamknięta. Bohater odkrył owe imię, został bohaterem... A następnie musi mierzyć się z konsekwencjami.
Zgoda oprócz końcówki czytałem to dawno i już chciałem wracać z 100 razy ale męczy mnie że autor nie pisze nic więcej i obym się mylił ale może poprostu przerosło go to co stworzył i teraz nie ma jak wybrnąć a napisać chłam i zepsuć sobie imię nie wchodzi u niego w grę ?
@@TalogetonA co miałby napisać?
@@grzegorzsobczak9002 jak zbudował narrację odnośnie całej legendy głównego bohatera to jednak w głowie czytając kolejne rozdziały chcesz widzieć przemianę i co się wydarzyło że na koniec trafił na jakieś wypizdowo. Taka moja opinia
@@Talogeton Ale nie o tym jest książka. To byłyby tylko fakty podtrzymujące opowieść, dające "przygodę" czytelnikowi. Natomiast niczego nie wnoszące do przekazu. Taki jest "Strach mędrca". Rothfuss miał ambicję napisać coś więcej niż tylko kolejną popierdółkę jak czyni to kilku znanych pisarzy ze świecznika.
Nie do końca się zgodzę, że wszystko jest zamknięte. Z jakiegoś powodu Rothfuss zaplanował to na 3 tomy. Mało tego, zaraz po premierze Imienia Wiatru opowiadał fanom, że juz w tamtym momencie miał napisane całe 3 tomy i wcale nie będą musieli czekać na kolejne publikacje (zresztą wielokrotnie w tej kwestii kłamał).
Do tego cała jego późniejsza droga, wynika z (tutaj pojawi się spoiler w razie, jakby czytał ten komentarz ktoś przed lekturą to proponuje nie czytać do końca) wydarzeń, przez które stracił rodzinę i przyjaciół. Wątek Chandrian, tajemnic świata przedstawionego, zemsty jest w Imieniu Wiatru ledwie ruszony. Pozdrawiam i mam nadzieję, że materiał się podoba, bo i dla mnie to bardzo ważna książka.
Fajnie opowiadasz o książkach.Jesteś może związany z literaturą ? Filologia lub literaturoznastwo.
Akurat te kierunki nie, ale też human i też długo siedziałem i w pisaniu, i w recenzowaniu. Więc jakoś po latach trochę do tego wracam. ;) Pozdrawiam!
@@ArchiwumZimowegoMonarchy pozdrawiam
Zacne dzieło sztuki☕☕☕☕
Słyszałem o imieniu wiatru już jakiś czas temu. Wszyscy chwalą sagę królobójcy. Jest tylko jeden mały problem. Jest raczej pewne że saga nie zostanie ukończona. Niezależnie od ocen i zachwytów ja zaczekam na wydanie ostatniej części. Nigdy więcej drugiego czekania na wichry zimy.
Największą wadą tej serii jest to, ze pewnie nigdy nie poznamy zakończenia....
Z jednej strony dużo radości przyniosła mi twoja recenzja, a z drugiej jestem zły na autora, że tak bardzo ma w dupie czytelników i jej nie kończy... Rothfuss to kolejny po Martinie pisarz, którego mimo, że książki uwielbiam to nie potrafię go SZANOWAĆ... Ale materiał jak zawsze świetny, pozdrawiam
Nie obejrzę tego filmu w całości niestety. Ilekroć usłyszę o tej książce mam ochotę na jej reread - a obecnie nie mam na to czasu. Mało tego, od razu wyszukałabym wszystkie fanowskie piosenki I też bym przepadła.
Dlatego napiszę jedynie, że ,,Imię wiatru" to pierwsza książka high fantasy jaką przeczytałam. A to jakie uczucia we mnie wywołała.... coś nie do opisania. Do tej pory nie trafiłam na książkę, która wywoływała by we mnie tyle uczuć co ,,Imię wiatru". Jak powietrza potrzebuję znaleźć książkę podobną do tej i nie jestem w stanie. Czytałam książki Sandersona I bardzo, bardzo je lubię. Czytałam też ,,Smoczy tron" I też lubię tę książkę, ale to wciąż ,,nie to".
Odnośnie ,,Imienia wiatru", przeglądając recenzje tej książki widziałam kilka zarzutów wobec Kvothe'a jako głównego bohatera: że wszystko mu się udaje, i że za łatwo przychodzi.
I absolutnie się nie zgadzam 😢 może to kwestia mojego przywiązania do jego historii, i hmm sama nie wiem melancholii jaką wywołuje we mnie ta książka, ale w historii Kvothe'a widzię głównie straty/ ból. Może to kwestia tego, że widzimy w jakim miejscu skończył, jako cień dawnego siebie - i już to wywołuje we mnie smutek. Jeżeli chodzi o jego inteligencję, to od początku tak właśnie był opisywany, plus trochę też przyczyniły się do tego warunki w jakich dorastał. Więc dostajemy inteligentnego i sprytnego bohatera, który musi sobie radzić w życiu. I na Boga świetnie się o tym czyta.
Uwielbiam tę książkę również za styl. I za złoczyńców, o których niewiele wiemy, a to co wiemy i tak (przynajmniej mnie) fascynuje. Inna kwestia jest taka, że dla mnie największym ,,złolem" tej historii jest Ambrose (któremu w żadnym razie i aspekcie nie kibicuję. Chyba że liczymy życzenie szybkiej śmierci).
Nie lubię romansu. A jednocześnie w jakiś dziwny sposób go doceniam (podobnie mam z Denną). Uwielbiam to jak magiczna jest to książka.
Cieszę się, że i Tobie się spodobała!!!!
Super! Czuję, że dla mnie również będzie to jedna z najważniejszych książek życia. :) Oby Rothfuss kiedyś się ogarnął i dokończył tą serię, a jak nie to... gdzieś go złapiemy! Pozdrawiam
Jedno sprosotwanie dawno czytalem ale w pamieci wyrył mi się tekst jego ucznia ze wlasnie widział Dene i on osobiście widział ładniejsze kobiety. I w tym zdaniu jest zawarty moim zdaniem obraz w jaki sposób glowny bochater idealizował i jak był zapatrzony w swoją wybrankę. Plus dodajmy ze opowiada tą historie właśnie glowny bochater i wątki miłosne sa opowiedziane pezez osobę calkowicie zakochanej i oderwanej od rzeczywistości, w tym akurat przypadku.
Ale jezeli pamiec mnie zawiodla to prosze o poprawe :p
Jasne, chyba nawet wspominam o tym w filmie. Jednak Denna nie jest jedynie obiektem westchnień Kvothe'a a... w zasadzie każdego. Każdy z kim rozmawia na jej temat wzdycha na jej widok i przynajmniej dla mnie trochę to zaburza to "idealizowanie" przez protagonistę. W konsekwencji miałem wrażenie, że autor po raz 10ty chcę mi przekazać coś, co już wiem i trochę mnie to zmęczyło. :) Pozdrawiam!
Chyba poczekam aż autor skończy xD
Męczę się już z Wampirzym Cesarstwem.
Coś się obawiam, że chyba nie dokończy 😔
Lol jak dla mnie, to jest właśnie romans , wątek romantyczny jest istotą książki, wszytko się wokół niego kręci 😮
Ja akurat ten wątek lubię najmniej, a i tak książka jest jedną z najlepszych, jakie czytałem. Także nie do końca się zgodzę.
@@ArchiwumZimowegoMonarchy no ja też nie lubię romansów, są fuj!
Ale ewidentnie czytałem książkę dla tego wątku, i wszytko było wobec niego mniej istotne 🤣
Nie znam jeszcze
Dobry pierwszy tom, znacznie słabszy drugi i brak trzeciego. Imo seria nie warta zainteresowania, zmarnowany potencjał a autor przereklamowany.
Zgadzam się w 100% jak można się zachwycać tą serią. Jak sobie przypomnę drugi tom i Danna nigdy więcej!!:P
zasiegs
a no i pisze sie Kvote, a czyta Kote.
Już po nagraniu znalazłem filmik, gdzie autor tłumaczy, że wymawia się "Kwołf" - na to, to już bym nigdy nie wpadł. :)
@@ArchiwumZimowegoMonarchy serio? to juz to :kote"brzmi duzo lepiej. ale z tego co pamietam z ksiazki wlasnie, to autor napisal ze tak sie to imie czytalo. ale po tym co piszesz, to ja juz sam jestem oglupialy xD
az sobie ksiazke jutro otworze i zobacze jak to jest w tym tlumaczniu