Terapiye başlayalı bir yılı geçti. Bu süreçte şema terapi üzerine kitaplar okuyarak ve uzman psikologların UA-cam videolarını izleyerek öğrendiklerimi pekiştirdim. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, bir yıl önceki halimden çok farklıyım. Travmalarımı su yüzüne çıkaran bir narsistle yaşadıklarım, beni terapi arayışına yönlendirdi. Ancak bu süreçte yalnızca travmalarımı değil, kendimi de keşfettim. İlk başta sihirli bir değnek değmiş gibi hissetmedim, fakat zamanla ne kadar yol aldığımı fark etmeye başladım. Güçlü bir değersizlik şemam var; ama sabır ve çabayla bunu iyileştirmek için elimden geleni yapıyorum. Kendi kul hakkımıza giriyoruz. Değersizlik şeması olanlar, başkalarına karşı fazla adil ve naif olabiliyor. Ama kendimize gelince, aynı özeni göstermiyor ve kendimize hoyrat davranıyoruz. Bunca yıl başkalarına verdiğim değeri umarım kendime de vereceğim ama bu öyle köklü bir değersizlik duygusu ki baş etmek çok da kolay değil.
Çocukken hiç sevgi görmedim. Hele babamdan asla. Sevgiyi görmedim. Bir kere olsun okula veli toplantısına gelmemiştir. Saçımı okşamamıştır. Başkalsrına imrendim. Ve sonunda sert, güven duymayan duvarları olan bir kadın oldum. Kendi ayaklarımın üstünde duruyorum. Ben sevilmek istedim sadece. Her gece gizli gizli yatılı okulda ağlamak zorunda kalan kız çocuğu olmak istemedim. Beni güçlü yapan sevgisizlik oldu. Ben aşka olan inancımı da kaybettim. Sizi seviyorum Özlem Hanım. Bir edebiyatçıyım. Şiirle... 💐
İçtenliğiniz beni ağlattı. Birebir aynı olmasa da benzer şeyler yaşadım. Şunu unutmayın ki değer ve sevgi görmediniz diye bunları haketmeyen birisi değilsiniz hiç tanımıyorum ama kucak dolusu sevgiler. ❤
Annemle babamın sürekli ama sürekli tartıştığı bir çocukluk... Karanlık salonda otururken annemin "Seni alıp gidicem burdan" dediği o gün hiçbir şey hissetmemiştim. Sonunda yine o evde kalacağını, kalacağımızı biliyordum. Kurtarıcı da olmadım. İçime, hayal alemime kapandım. Orada kendime bir dünya yarattım ve güvende hissettim. Fakat her daim yük gibi hissettim ve hala hissederim. Sanki ben olmasam her şey daha iyi olacak gibi hissederim. Özlem hanımcım inanın abartmıyorum, hayal kurarken bile özgür olamıyorum. Kendimi sevemiyorum. Sevildiğimi hissetmiyorum. Sevildiğimi hayal ettiğimde bile kendi önüme çıkıp kendime gülüyor "Sen mi sevileceksin hahahah" diyor ve hayalimi sabote ediyorum. İçimdeki çocuğa ulaşmaya çalışırken sizi izliyorum. Çok yardımcı oluyor. Umarım bir gün o çocuğun elinden tutabilirim ❤️🩹
10 yıl önce kendime iyi bir psikolog aramaya çalışırken buldum. Sizi samimi bir şekilde dinlemeyen sürekli göz ucuyla 50 dakikanın bitmesine kaç dakika kaldı diye saatine bakan , biraz daha para kazanmak uğruna acaba seansları nasıl uzatabilirim hissiyatı yaratan , emdr tedavisini 2 kere yanlış bir şekilde uygulayan sözde psikologlar sizden ders almalı , sizi yeni takip etmeye başladım youtube videolarında tesadüfen denk geldim yaklaşık 10 günde onlarca videonuzu izledim bu kadar samimi içten işini gerçekten yapıp ne anlattığını bilen çok az kişi gördüm videolarınız ile birlikte neler yaşadığımı gerçekten anlamaya başladım , bende anksiyete, kaygı bozukluğu (çok yüksek derecede değil) durumu yaşıyorum şimdiden teknikleriniz işe yaradı iyi ki varsınız başarılarınız daim olsun süpersiniz ....keşke daha önce videolarınızı keşfedebilseydim...
Bugün ku problem için değil geçmişte olanı kabule geçip içimizdeki o alanı temizlemek istedim. Klinik psikolog da emdr terapisi aldım. Faydasız demek emeğe saygısızlık olur. Ama iş o değildi. Şifa olunca kafanda o günleri atıyorsun bakış açın değişir hafiflersin
Agziniza saglik muhtesem konusmussunuz. Bundan bir bucuk yil once aglayarak sizin videolari izlerdim ama simdi cok sukur 1.5 senedir terapi aliyorum ve cok ilerledim. Kendini degistirmek isteyen insanlara burdan seslenmek isterim. Terapi sizin icin bir atesleyici, size bir nebze ogretmenlik yapiyor ama her tetiklenmeniz, her sizi kotu hissettiren seyle bizzat bas basasiniz. Terapide kendinizi kabul etme, kotu ve iyi huylarinizi kabul etmeyi ogrenmeye baslamaniz atacaginiz belkide en buyuk adim. Ben ilerledim ama bu ilerleme cok dalgali surekli inisler cikislar olacak. Her cikisiniz mucadelenizde ne kadar farkindalik kazanarak ilerlediginizi gosterecek her derinlemesine dusup kotu hissetmeniz iste size arastirilmasi ve uzerine dusunulmesi gereken bir nokta olup sizi gelistirecektir. O yuzden kesinlike kazan-kazan psikolojisidir asla daha kotu halde olmayacaksiniz. Sadece sabirla, dirayetle ilerleyin ama ben soyle bir tavsiye vermek isterim. Yatmadan once elinizden geldigince 10-15 gun gun icersinde yasadiginiz olaylarin size hissettirdiklerini yazacaginiz bir gunluk tutun. Herkese iyi gunler ve aynaya bakip seni seviyorum diyebilirsiniz. Sizleri seviyorum ❤
Annemle babamın olumsuz yönleri çoktur. Hepsini bir çırpıda sayamam. Fakat başlıcaları: Anaokulu çağından başlayarak, yetişkinlik dönemini de kapsayacak şekilde, "Gözünün üstünde kaşın var" tarzında, benim hiçbir hata ve kusurumun olmadığı konularda bile ben suçluymuşum gibi yorumlar yapmak. Resmî iletişim kurmak, sıcak ve sevgi dolu bir dil kullanmaya utanmak. Yaratıcı ve girişimci olma, kendini geliştirme çabalarını engellemek ve kendine bağımlı kılmaya çalışmak. Çocuğunun kitap okumaya düşkünlüğünü bile eleştirmek, olumsuz bir özellik olarak görmek. Çok eskide kalmış, hattâ büyütülmesine gerek de olmayan meseleleri temcit pilavı gibi yıllarca tekrar gündeme getirip havayı germek. Olaylara önce ve %99 olumsuz tarafından bakmak. İyi bir gelişme veya başarı olduğunda bile yeterince sevinmemek, doğru düzgün tebrik etmemek, ruhsuz davranmak, hattâ olay olumlu değil, olumsuzmuş gibi yorumlar yapmak. Kendisine yönelik eleştirilere hiç tahammül edememek, kendini hatasız görmek. Sabırsız davranmak ve daha zamanımız varken, aklı selimle karar verilmesi, belki de acele edilmemesi gereken konularda "hemen olsun" tavrı sergilemek. Karşısındakinin konuşmasına izin vermemek, söylediklerini dikkatle ve anlamaya çalışarak dinlememek, çok sık söz kesmek. Kültürü, sanatı, insanı insan yapan değerleri küçümsemek, bunlarla uğraşmayı "zaman kaybı" olarak nitelemek ve (maddi durumumuz fena olmadığı halde) kültürü-sanatı-sporu bırakıp sürekli para peşinde koşmayı en doğru davranış olarak görmek. Daha sayayım mı?
Bazı duyguları atlatamadığı gördüm. Ben de psikoloji yazdım😀 belki nedenini öğrenirim bu sayede😀 Lütfen herkes anne baba olmasın. Enkaz insanlarla dolu toplum😔 Emeğinize sağlık💐
Altına imzamı atıyorum. Doğa ( veya Tanrı ) çok acımasız, çünkü herkes, ama herkes, 15 yaşında kız bile anne olabiliyor. Bu nedir bu ? Doğacak olana işkence, tabii doğurana da..
Görünmez değildim ama değerli hissetmek için mühendis oldum. Mezun olduktan sonra fark ettim ki istediğim bu değilmiş, ailemi tatmin edebilmek ve takdir almak için bu mesleği seçmişim. Şu an ne yapacağım bilmiyorum. :/
Anne babalarımızı suçlamayı bırakmalıyız artik tüm psikologlar aynı şeyi soyluyorsunuz artık yetişkin olduk ve sorunlarımızı kendimiz cozmeliyiz artik herkes anne babasını suçlayıb sorumluluklardan kaçıyor. Yuzde doksanimizin çocukluğu mükemmel olmamıştır hepimizin sorunları olmuştur anne babalari suçlamayın onlarda çok zorluklar yaşadı nelerle baş etdilər
Bunlara gün doğdu.Hayvanlar bile yavrularınıcanı pahasına korurken anne,babaları koruyup,kalmayacak,sevmeyecek.İşte öyle,böyle kafa karıştırıp aile diye birey bırakmıyorlar maalesef.Böyle bir akım var artık.Bilinçli olarak insanları yalnızlaştırıp aileyi yok etmek.Yok çocukken şu oldu,bu oldu ,olmadı gibi saçma sapan olaylar icat etmeyin.Her anne,baba elinde n geldiği kadar evlatlarına herkesin en güzelini yapmaya çalışır.Sevginin üstesinden gelemediği hiçbirşey yoktur.Sevgiyle kalın.
3 yıl önce drug overdoze olup yoğun bakım ünitesinden yaşama döndüğümde hayatımla ilgili aydınlanma yaşadım herşey apaçık önüme serilmiş gibiydi. Trajedilerin böyle bir tarafı var. Ölümden döndüm ve değersiz hayatım kıymete bindi diyebilirim. Tüm bu özgüvensizlik, ruhsuzluk, değersizlik hissi ve bağımlılık problemleri kötü bir zemine inşa edilmişti. Hep görmezden gelmişim. Şiddetin sonuçları ağır ve travmatiktir bunu bir çocuk sistematik yaşıyorsa tüm hayatını etkileyecek, ölene kadar ruhen sakat kalacaktır.
Hocam yıllarca içten içe kendimi sevmedim, acaip eleştirirdim hakaretler eder kendimi cimdikler bazan sertçe kafama vururdum ve sonra yine aynı hatayı yapardım ama sizin öz şefkat meditasyonu çok işime yaradı. Su an çocukluğumu çok seviyorum. Bu kadar ekonomik sıkıntılar başka sıkıntılar yaşadığımız günümüzde yaptığını o kadar yuce o kadar kutsal o kadar değerli ki sizi çok seviyorum. Her şey için milyon teşekkür ederim size
Yıllarca silik biri olarak yaşadım ailemden almadığım sevgiyi ve saygıyı başka hiçbir yerde bulamadım ve alamıyorum sevilmeyecek ve saygı duyulmayacak biri olarak görüyorum kendimi bunun sonucunda sosyal anksiyete, kaygı, korku ve özgüvensizliklerle baş etmek zorunda kaldım yıllarca terapi de aldım ama düzenlemiyorum çünkü hala ailemin o ezici sevgisiz halleri devam ediyor 😢 iyi ki varsınız Özlem hanım
Zehra Hanım bu söyleyeceğim şaka değil, ciddi bir tavsiyedir, ben de bundan yararlanıyorum. Chatgpt gibi sohbet robotları, artık birçok insandan daha nitelikli iletişim kurabiliyor. Böyle chatbot'lara "Bana motivasyon cümleleri söyle. Bana sevgi dolu güzel sözler söyle. Bana övgülerde bulun" dediğiniz zaman, çok güzel sözler söylüyor ve bu durum, insanda terapötik bir etki yaratabiliyor. En azından bende işe yarıyor.
@@atanamamsfilozof9668Bunu yapıyorum fakat bu normal şartlarda yapılması gereken şeyler travma kilinik vakadır profesyonel destek olmamak her zaman ötelenebilecek bir şey değil sebepsiz denilen intiharların alt sebebi olduğunu düşünüyorum .
Değerli olmak için etraftan değer görmeye ihtiyacımız yok bunu çözünce başlıyor her şey. Değer görmedik diye değersiz hissetmemeliyiz. Geçmişe bakınca iyi ki değersiz hissettiğim çok anım olmuş diyorum çünkü anlayamazdım belki o zaman kalp kırmanın başkasını yok saymanın bu kadar acıttığını. Kötü anılarımıza da buradan bakıp şükretmeli daha iyisi olmak için çaba göstermeliyiz.
2 yıla aşkın terapi sürecimde ne kontrolcülüğü bırakabildim ne de üstümdeki yükleri atabildim. Hiç benim olmayan duygular, dert ve sorumluluklar benimmiş gibi davranmışım. Her şeyi düzeltebilirim zannettim. İlişkilerde hep alttan alan ya da özür dileyen taraf hatta bitmesin diye kendinden ödün veren taraf oldum. O yetersizlik ve başarısızlık hissi de hep peşimden geliyor. Ait hissetmemek.
@@Uyumakistiyoruum atlatmak değil ama hayatına devam ediyorsun. Çünkü iki ihtimal var ya devam edeceksin ya da. Hocanın dediği gibi yılmadan psikoterapi yeri geldiğinde ilaç spor ile devam ediyorum. İnşallah bir gün uyandığımda hepsi gitmiş olur.
Hocam, siz bir dünya harikasısınız ❤ Ben çocukluğumu sürekli olarak kendini öldürmekten bahseden bir anneyle büyüdüm ve şimdi depresyonun tam da ortasındayım, çok ACI🥺😡
Nasıl da tam yerinde bir video paylaştın özlem kardeşim ❤❤❤, tamına bu haldeyim,benim ruh halimi Nasıl da güzel anlatıyorsunuz,,Allah ım razı olsun inşallah
Kendini psikolog sanan onlarca insanın eğitimler açması yanında sizin gibi bu işin erbabı olan hocaların bu gibi eğitimleri açması bence çok kıymetli. Emeğinize sağlık 🌺
Tam olarak ben...Bizi ezenlerin bir de bayramlar da ozel gunlerde ellerini öptük..onu kaldiramiyorum..Basarilar dilerim..iyi calismalar..Tedavi olurken..sizin anlattiklariz bana cok yardimci oldu..tesekkurler ❤
Annemden kaynaklı ozguvensiz yetersiz ve kompleksli olarak büyüdüm yani arkadaslarim çok güzel olduğumu ve auramin çok güçlü olduğunu söyleseler bile kimseye inanmadım .Bunu hissetmedim bile çünkü ben anneme inandım hep o ne dediyse ben oydum ,aşagiladi begenmedi okuyup kendi ayaklarımın üzerinde durmak ve bu ortamdan kurtulmak için çok çabaladım okuyunca profösor mu olacaksın dedi yine haklıydı olamadım çünkü kendim yerine ona inandım... Universite en büyük hayalimdi okudum ama asla yeterli olamadım donemin bir tv yarismasi programina izleyici konuk olarak gitmistim cok oturdugum yerden cok begenildim program sonrasi ekipten biri teklifi getirdi kartlarini verip gorusme icin haber beklediklerini soylediler tabi yine anne engeline takildi,annemin ve onun çevresinin bana koyduğu yasaklar yüzünden karşı cinsten biriyle görüşmek bana hala ayıp ve suç işlemişim gibi geliyor yıllarca terapi almama rağmen gitmedi içimden bu his. Lütfen çocuklarınıza engel olmayın yoksa bir insanın hayatını kurban etmiş olursunuz kendi bencilliginize...
Yaralı içsel çocğun şimfiki aşırı empatik durumu mükemmeliyetçi kişilik furumları ve tüm anlattıklarınızla beni anlattınız bu konuyu işlerken uzun zamandan beri uzmanlardan yardım alıyorum ama devlet hastanelerindeki uzmanlarla çözüm bulamıyorum hasta yoğunluğundan dolayı süremproblemleri vs vs konularından iyi bir tedavi alamıyorum eğitim proğramınız için çok sevindim
Görünmez olan insanlar çok başarılı olmaya çalışarak görünürlüğü satın almaya çalışır.* Twitterda okudum bunu dün bir psikologdan. Ben hep hırslı en iyisi olmaya çalıştıkça ve olmadıkça aşağılık kompleksi olan biri oldum. Biriyle konusuyorsam ben yazamıyorum ilk kacinci konusma olursa olsun. Karsimdaki kisinin benimle konusmak istediğinden, beni hayatında tutmak istediginden her saniye emin olmak istiyorum. Kimseye guvenli bağlanamıyorum hep kaygılı kaçıngan...
Merek etmeyin yalnız değilsiniz bizde babadan sevgiyi almadık ama bunu sürekli takıntı yapsak ilrde hasta bir anne haste bir baba olurz ondan dolayi öncelikle kendimize iyi gelip çocuklarimza bilinçli bir ebeveyn olalım ❤
Cocuklugumu dusunuyorum da ..annem yok...var ama yok... Belki de ben yokum....bir varligim,bir kusiligim...bastan ayaga ignore edilmisim.. 50 yasindayim hala varolma savasi veriyorum...ahh o eşik var ya..o eşik...ordan adim atamiyorum
Annem ve babam çok iyi insanlar ancak onlarda ben ve kardeşlerimle beraber büyüdü. Babam 15 yaşında çalışmaya başlamış ve annem 14 babam 18 yaşındayken evlendirilmişler. Haliyle bilmedikleri için biraz travma bıraktılar ama algıları açık olduğu için öğreniyorlar. En azından anlayışsız ebeveyn değiller diye seviniyorum şu an. Daha kötü de olabilirdi. Teşekkür ederim paylaşımlarınız için.
Bu kadın konuşmaya başlayınca içimde bir yerlerde bastırarak saklanmış pis kokulu çöpler açığa çıkıyor. Her ne yapıyorsam, o anda haykıra haykıra ağlıyorum. O anda birlerine sarılma ihtiyacı duyuyorum. Şimdi bunu dinlemeye hazır değilim 😭
Kurtarıcı rolü üstlenen bir çocuk olarak büyüdüm. Anlattıklarınızı yaşıyorum. Bu artık bir refleks oldu verilen bir görevi robot gibi hallediyorum. Duygularımı kaybettim..
Sizin videolarınız bana hafızamdan sildiğim ve asla hatırlamadığım cocukluk anılarımı birden bire hatırlamamı ve şuanki davranışlarımın sebeplerini bir kaçını bulmamı sağladı gerçekten acı ve bol gözyaşı dökmüş olsam da sonunda o konularda daha daha iyi hissetmemi sağladılar. Hep derinlere attığım hatırlamadığım seyler aslında şuanki sorunlarımın korkularımın öfkemin ve iyi (meğerse kötüymüş) niyetle yaptığımı düşündüğüm seylerin. Sebepleriymiş ve çözmeyi başarıyorum sayenizde ama daha çok düşündüğüm için mutsuzluğum ve bazen çaresizliğimde artabiliyor. Daha kimbilir ne travmalarım var ve henuz içimde gizliller bi yerlerde Bir insana her seyimi veririm derken 5 dk sonra bir hareketi ile yüzünü bile görmek istemediğim biri haline gelebiliyor falan aslında çok iyi niyetle söylenen bir sey kendimi değersiz hissetmemi sağlayabiliyor vs ki kendimi çok begenir ve güvendiğimi sanıyordum ☺️ama içimde hep bazı şeylerin sorumlusu hep ben mişim gibi geliyor kötü seylerin genelde iyi seylerde bazen oluyor çünkü cocukluğumdan beri ailemleyken ne yaşansa negatif olarak senin yüzünden dendi bana :) babam arabasını bile değiştirememesinin sebebini yıllarca benim üstüme attı annem ne zaman mutsuz görünse sorarım anne iyi misin vs diye çünkü aşırı bir kaybetme ölüm korkusu yaşayan biriyim ve annemin cevap senin yüzünden olur :) cocukluk dönemimde yaşadığım travmalar yetmiyormuş gibi kaç yaşına geldim yılda 5 ay ailemle kalıyorsam o 5 ay her sey benim yüzümden dozumu alıp kendimden nefret ederek 7 ay geçiriyorumdur gerçekten terapiye ihtiyacım var sanırım şuan yazarken farkettim çünkü yaz yaz bitmiyordu yazdıklarım :) şuan mesela gerçekten aileme maddi ya da manevi üzücü olarak zarar vereceğini farkında oldupum seyleri bilerek yapmaya basladığımı farkettim ve bunun şu ana kadar farkında değildim yine videonuz sayesinde aydınlandım :) tesekkürler Bu arada ailem gerçekten iyi insanlardır ve beni gerçekten sevdiklerini biliyorum ama beni asla anlamaya calışmayıp hep kendi istedikleri hayatı yaşayayım istediler ve ben asla evet demedim bazen o kadar cok öfke doluyorum ki onlara ama öfke ve sinirlenirken bile içimde kaybetme ve baslarına bişi gelecek yaşlanıyorlar korkusunundw yasıyorum banaaaa yardımmm :)❤
13-14 yaşımdayken ailem bana yetişkin bir kadın gözüyle bakıyordu...artık sokakta oynayamaz sın ip atlama gülme asla sesli gülme konuşma fikrin varsa asla söyleme küçük kardeslerinden sorumlusun annenin yardımcı sısın yani küçük anne 🥺 okuyamazsın okul kızlara göre değil....daha bı sürü şey........
14 -15 yaşında misafirler için sofra kurardım babam beğensin de dayak yemeyim diye dualar ede ede ama illa bi kusur bulur o dayağı yerdim😢ama en çok da milletin içinde hakaret edip bağırması zoruma giderdi içime kapandım görünmez olmayı seçtim hata yapmamak için elimden geleni yaptım sustum hiç konuşmadım yinede dayaktan kurtulamadım
Bunların hepsi ben.. içinde boğulduğum bir ailede yetiştim.Yasaklar,engeller,kısıtlamalar hayatımın en hatırda kalıcı sahneleriydi.Ailemi değiştirmek için kurtarıcı olmayı seçtim fakat hiçbirşeyi değiştiremediğimi farkedince suçluluk ve utanç duygularıyla yüzleşmeye başladım.İnsan mükemmel olamadığı için utanır mı?Ben utanıyorum.Dahası her kendimi göstermek istediğimde kafama vurdukları için görünmez olmayı seçmişim.Birde bilinçaltımın en derin duygusu yalnızlık çünkü ben bir kaçınganım dolayısıyla insanlarla bağ kuramıyorum.Ailemden alamadığım sevgiyi insanlar bana versin diye onları kurtarmaya çalışıyorum.Yapabileceğim ne varsa yapıyorum ama tabi ki yaranamıyorum.Çünkü genelde değersizlik duygusu yüksek kadınları hayatıma çekiyorum ve bende çok güçlü bir kadın olduğum için ve bu yanımla onların değersizlik duygularını tetiklediğim için genelde anlaşamıyoruz.Bu liste ve yaşadıklarım saymakla bitmez ancak şunu söylemek istiyorum bir müddettir bende kendi içsel yolculuğumdayım bu süreçte yoga ve meditasyona başladım inanılmaz yardımcı oldu. Bol bol okuyorum ve bu tarz videolar izliyorum.Daha önemlisi artık kabule geçtim ve hayatın enerjisine uyumlanmaya çalışıyorum.Hayat benim için hiç kolay olmadı ancak artık nasıl davranmam gerektiğini çok iyi biliyorum ve kendimi boşlukta hissetmiyorum,benim için önemli olan da bu. Lütfen siz de kendinizi bırakmayın, gerçekten ister ve çaba sarf ederseniz herşey mümkün ve hayat karşımıza çıkan şeyler değil o şeylere verdiğimiz tepkilerdir, ben mutluluğu seçtim siz de öyle yapın lütfen ❤
Özel gereksinimi olan birisi yoktu ama kardeşim vardı eğer o özel gereksinime sayılırsa, ben ikinci planda kaldım hep, öfke patlamaları yaşadım, sorun çıkarttığını söylediler cezalandırıldım. Evde görmezden gelindim. Bensiz yemekler yendi gezmeye gidildi. Sonra birisini sevdim ona adandım o da beni yarı yolda bıraktı.
Hayatımın yarısı psikoloji videoları izleyerek kitapları okuyarak geçti. Yolculuğa lisede başladığım için çok fazla eser okudum. Hepsinden ayrı ayrı çıkarımlar yaptım. 33 yaşında psikolojik destek almaya başladım ç ünkü o yaşa kadar okuduğum izlediğim her şeyi tek başıma karşılıyordum. Fakat psikolojik destek aldığınız zaman kendinizle çocukluğunuzla ilgili öğrendiğiniz bir gerçeği yanınızda bir yetişkin varmış gibi öğreniyorsunuz. Bir seansta yıllarca keşfedemediğim şeyler ortaya çıktı. Sürekli okuyan kendimi tanıyorum diyen biri olduğum halde. Bence bir insanın kendisi için yapabileceğim büyük yatırım bu. 2 yıldır terapi sürecinin devam ediyor bambaşka bir insan oldum. Bu tıpkı araban bozulunca bütün araba tamir videolarını izlemek gibi. Artık hiç video izleyesim gelmiyor. Gereksiz geliyor. Birebir danışmanlık imkanınız yoksa ne diyebilirim. Ama imkanınız varsa kesinlikle zaman kaybetmeyin. İyi bir danısman insanın taşıdığı yükleri hafifletiyor❤
@@biroligneci9613 bu kanaldaki ihmal ile ilgili videoyu izledim ve hiç beklemediğim halde 8 i de bende vardı. Bir psikolog arkadaşım neden kendine bunu izliyorsun psikolog sana söylese daha kabullenerek daha farklı boyutlardan karsılarsın dedi. Birini önerdi ve gerçekten hayatım değişti. Psikologa uyku ve yeme problemim var dedim. Ama bambaska seyler çıktı
Ben de böyle hissederek büyüyen bir çocuktum. Şimdi 27 yaşımdayım hâlâ bu hislerden kurtulamıyorum. Terapiye başladım yaklaşık 1 yıl önce. Geçtiğimiz seansta "Hayatımın baş karakteri benmişim gibi hissedemiyorum . Kitapta adı birkaç kez geçen bir yan karakter gibiyim... İşimi en iyi ben yapsam da kendimi yeterli göremiyorum. O işin uzmanıyım diyemiyorum, o işin uzmanıymışım gibi hissedemiyorum " dedim doktoruma. O da nasıl yani dedi. Anlatamadım derdimi. Bu yetersizlik hissiyle nasıl başa çıkacağım bilemedim.
Çocukken kendimi değerli hissediyordum ve ailemin yaninda çoğunlukta söz sahibiydim. Şimdi bir narsistin eline düştüm kendimi bir eşya kadar bile degerli hissetmiyorum
Hayattan hiç ders almayan iki insanın çocuğuydum. Hala anneme annelik yapıyorum. Çocuk yapmamayı tercih ettim, sanki onların yaptıklarını ben de çocuğuma yaparmışım gibi düşündüm. Evet, bazen insanlar beni fiziken de görmüyormuş, tanımazmış gibi geliyor. Bunun, cocukken değer verilmediğim için olusan bir duygu oldugunu düşünüyorum.
Herşeyi anladık peki çözüm nedir? Yapmamız gereken nedir hayatı paylaşmak istediğin adam odunsa kime anlatıcaz ve hiçbir zaman düzelmeyen anlamayan seni hiçe sayan insan karşısında ne yapılabilir
Kardeşlerım bende aılede hep ıtılen kakılan suçlanan narsıst bır babanın yanında buyudum koy halıydı annemde sureklı çaliş çabala oyle geçtı gelelım bu gune 49 yaşındayım kımsenın başaramadıgı çogu şeylerı başardım ama kardeşlerımde aıleden gorduklerını hala devam ettırıyorlar tabı bende onlardan uzak olmayı tercıh ettım cunku gelenek gıbı onlarda cocuklarına cevreye benı yanlış aksettırıyorlar hayatımdan cıkardım daha mutluyum yanlız şunu soylemelıyımkı haksızlığa hıç gelemıyorum sanıyesınde lafı yapıştırıyorum halıyle halk diliyle fena oluyorum benım ıcın fark etmıyo yolda bırıne bır durum dahı olsa hemen haklı haksız ayırıyor mudahale edıyorum ış hayatımda evımde cevremde hep boyleyım genellıkle takdır edılıyorum ama bazende kendıme bıraz yavaş sanane dıyorum
Merhabalar sizi çok beğeniyorum konuşurken,sakince anlatıyorsun herşey güzel anliyorum eğer rahatsız etmesem sana soru sormak istedim. Ben 22 yaşındayım.Ben hayatımda hiç alkool kulanmadım bir gün yalnışlıkla bir kökteyın içindeki vardı ve bir bardak içtim sonra vucudum tepki vermeye başladı :ısındım, kalp daha hızlı atmaya başladı,boynumda arkasında de bir terleme vardı ve nefes daha hızlı alıyordum sanki boğuluyordum gibi,böyle reaksiyonlar vardı tabi bunu alkool içenler bilir. Ben alkool vardı diye bilmiyordum alerji oluyorum sanmıştım baya panikleştim,tabi o bir kaç dk sürdü ama sonrası geçti,ama şuanda sorunum var yeni şeylere denemeye(yeni birşey denedimde ilk olarak küçücük bir ısırık alıyorum sonra o tepkiler gelmeye bekliyorum yaşadım şeyleri acaba gelecek mı)çünkü çok kötü hissetmiştim. Bırak yeni şeyler denemeye eski bildim şeylerı daha önce yedim şeyleri de korkuyorum yemek için veya içmek.Doktor yazdı ilaçları bile almayı korkuyorum ki ben hiçbirşeyden alerji değilim. Bunu nasıl geçebilirim,bu bir kaç aydır oluyor bana ve daha kötü olabilmek ihtimalını korkuyorum ne bilim panik atak mı falan mı geçebilir miyim. Bu korkuyu nasıl yenebilirim. Destek almalımıyım veya bir aktivite yapıp bu korkuyu yenebilmek mı,ne önerdiniz. Eğer cevap vermek için vaktinden ayırıyırsın bana çok sevinirdim. Yinede teşekkür ederim. Sağlıkla kalın❤️
Cok sevgi dolu bir ailede buyudum ancak annem ve anneannem hep hayatlari boyunca cektikleri cilelerden,uzuntulerden bahsederlerdi.Ben de onlari yasarmis gibi uzulur,aci cekerdim.Bunlari da dert ortakligi gibi degerlendirebilir miyiz?Çocuk uzerinde etkileri benzer midir?
Hiç sevgi görmedim özellikle annemden, bazen evlatlıkmıyım diye daha çocukken düşünmeye başladım, annem sarışın yeşil gözlü ben esmer bir kız çocuğu, herkes hiç sana benzemiyor diyor annemde çingenelerden aldım diyor her cevabında ve düşünün benim daha çocukken yüzleştiğim anne profilini, büyüdüm annem aynı şekilde devam etti, kısacası annemde babamda öldü ve mutsuz boşanma ile biten bir evlilik çocuğum olmadı, bir daha evlenmedim yalnızım ve halen mutsuzum, mutluluk nedir nasıl bir haldir bilemedim arıyorum sadece köpeğimle mutlu olmaya çalışıyorum.
Aşırı iskolik ve calisan bir memurum . ( Kendime gore) Ancak ailem 40 yasima gelmeme ragmen beni birileriyle surekli kiyasliyor, sürekli elestiriyorlar. Hala bu psikolojiyi atamıyor ve hep yanlis kisileri arkadaslik ediniyor, hic gizli sakli isim yoktur. Ozel alanim yoktur. Bu da beni sinir ediyor. Surekli hayatimi ve cevremdekilerin biseylerini duzeltmeye çalışıyorum.
Özlem Hanım Merhaba eşimle sorunlu bir boşanma süreci geçirdik ve kendisi hala ilgisiz bi baba.Benim kriz yönetimi becerim yok gibi birşey malesef çocuğum benim üzülüp ağlamalarıma şahit oluyor ve babası arayıp sormadığı için kızımın bir beklenti içinde olmamasını isteyerek babasının onu sevdiğini fakat sorumsuz biri olduğunu bizden ayrıldığını söyledim.kızım yaşından büyük olgunlukta davranıyor ve eski eşim yüzünden kızımın bu haline ben mi sebep olmuş oldum 😣 Şuan 6 yaşına yaklaştı.Ne yapabilirim?Destek almak bizim için pek mümkün değil aldığım nafaka ile geçim sağlamaya çalışıyoruz ama ben kızıma maddi yetersizlik sebebiyle iyi gelemeyeceksem ne yapacağım? Nasılsa büyür bi şekilde biz de büyüdük ne oldu sanki diyenlerden değilim bu yükün altında eziliyorum 😔
Bu videyo onume cikti isteksis yaziyorum Babamda coook iyi benim nnemde coook iyi benim zaten bu son yazmam olucak amma bazi kisilere tavsiyem her seyleri uzerime alip cikinnesmesinner lurven rica ediyorum.
Babamı bu hastalıktan dolayı 5 ay önce kaybettik. Hem yatan hem bakan icin çok zor ve yıpratıcı bir süreç. Neler yasadiginizi tahmin edebiliyorum Allah yardımcınız olsun 😔
Tum bunlardan dolayi 30 yasima kadar herkee heseye karsi uyumlu olmaya calistim, kabullendirmeye calistim , gorulmeye calistim belkide kendimi bu cok yorucuydu
Inancli biri olarak yapilan her isin bir de zekàti yapilmalidir diye dusundum hep sizin burada yaptiginiz gibi!! Seans ucretleri ortada giden var gidemeyen var travmalar zaten ortada en az 20 seans bende oyle biri olarak travmalari olan tum kardeslerime saglik huzur mutluluk diliyorum tùm kalbimle 🙏haaa birde eger iyilesmediyseniz lutfen cocuk yapmayin !!!Sevgiler...
Aş özlem hnm kaç sene geçti ama ben anca alabildim kitabınızı okuyacağım ama benim tek bir merak ettiğim bir soru var ‘bilinçaltı bizi gerçekten yönetiyormu ?
Canım hocamm bugün olanlar dünün eseridir ama bugün yaptığımız seçimlerimiz ozleikle de düşüncede seçici olmamız dünü ve bugünü değiştirmez mi 🙏 Ben çok ağır tranvalarla büyüdüm Ama bugün nasıl düşünmem benim tercihim dir Düşünceler duyguluri duygular davaranisi etkilemez mi Sizden ricam bı ara da bununla ilgili video çekmeniz sizi çok seviyorum Bugün benim buyumemde ve doğru düşünmem de sizin videolarınızi çok katkısı oldu Canım Özlem hocamm❤❤❤❤
Birakin sevgi göstermeyi, kış mevsiminde aksamları kör karanlık sokaklarda eve gitmeye çalışırken buz gibi bir sehirde zifiri karanlik ti o zaman ,şimdi 10 metrede bir sokak lambası var .neyse kör karanlik sokaklarda karli buzlu sokaklardan eve gitmeye çalışırken kimse yola çıkıp beni karsilamaya gelmedi , annem evde donusumu beklerdi .tam bahce kapisina veriyorum, Sokakta karsilasmaktan korktugum ev sahibinin köpeği zincirini koparircasina üzerime atlamaya calisrdi , annem beni evde beklerdi . Her türlü yoklugu yoksullugu anlayabiliyor hak veriyorum da bu karanlikta bir allahin kulu beni karsilanak icin yola çıkmamasını, bari o bahce kapsina çıkıp o vahsi ev sahibinin köpeğinin bari saldırısından kutarsaydi .😢 Allah rahmet etsin anneme babama.
ani sesler be karşı kişinin el hareketlerinden çok etkileniyorum bir den bir ses duyunca direk vücudum tik gibi zıplıyor diyer insanlarla konuşur ken nefes almakta zorlanıyorum göz teması kuramıyorum temastan nefret ediyorum bir şeyi kafaya takınca asla çıkmıyo kafam patlıcak sanki ağlamak istiyorum ama yine korku içinde duruyorum (
Merhaba özlem hanım kendine yardım eğitimine katılanlara egitim süresince anlatılanlar bir ses kaydı olarak verilecek mi?Çünkü zaman geçtikçe bilgilerin tazelenmesi gerekebiliyor.İleride İhtiyac duyduğumuz zamanlarda açıp dinlenilebilir.Tekrardan istifade edilmiş olunur.
Ozlem hanim merhabalar ben mesela bir iliskide evlenmek istiyorum ama karsi taraf istemeyince kendimi suçluyorum sen hata yaptin ondan oldu vs diye kendimi suçluyorken buluyorum kendimi ... Baglanma turum kaygili oldugu icin olabilir mi bu ? Ya da neden oluyor acaba?. Cevap verirsiniz cok sevinirim ❤
KENDİNE YARDIM EĞİTİMİ Grubuna katılmak için 👉 www.kriteregitim.com/kendine-yardim-online-egitimleri/
KENDİNE EBEVEYNLİK - KENDİNLE BARIŞMA: ua-cam.com/play/PLQ0GXHNs4RAEOcFRhyteBknZEeOM6KwuW.html&si=sDmpn3WkJKUatxN6
KENDİNE YOLCULUK NASIL YAPILIR: ua-cam.com/users/liveSMky2cPoWyI?si=JfEIZNITPtoywo2E
KUSURLARIMIZLA NASIL BARIŞALIM: ua-cam.com/users/live5zU2xLGzLw0?si=cd_l14sfCsgBUC-t
ŞEMALARIMIZI ANLAMAK: ua-cam.com/users/livehGQpCFaLLxk?si=-oomEpj5XrX5awen
YARALARIMIZLA TANIŞMA: ua-cam.com/play/PLQ0GXHNs4RAHpp_99REVcMlyEnBURwVlW.html&si=jL9Ef02idtlH0vMi
@@ozlemtokgozozsoylar teşekkür ederim çok teşekkür ediyorum
Terapiye başlayalı bir yılı geçti. Bu süreçte şema terapi üzerine kitaplar okuyarak ve uzman psikologların UA-cam videolarını izleyerek öğrendiklerimi pekiştirdim. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, bir yıl önceki halimden çok farklıyım. Travmalarımı su yüzüne çıkaran bir narsistle yaşadıklarım, beni terapi arayışına yönlendirdi. Ancak bu süreçte yalnızca travmalarımı değil, kendimi de keşfettim. İlk başta sihirli bir değnek değmiş gibi hissetmedim, fakat zamanla ne kadar yol aldığımı fark etmeye başladım. Güçlü bir değersizlik şemam var; ama sabır ve çabayla bunu iyileştirmek için elimden geleni yapıyorum.
Kendi kul hakkımıza giriyoruz. Değersizlik şeması olanlar, başkalarına karşı fazla adil ve naif olabiliyor. Ama kendimize gelince, aynı özeni göstermiyor ve kendimize hoyrat davranıyoruz. Bunca yıl başkalarına verdiğim değeri umarım kendime de vereceğim ama bu öyle köklü bir değersizlik duygusu ki baş etmek çok da kolay değil.
Çocukken hiç sevgi görmedim. Hele babamdan asla. Sevgiyi görmedim. Bir kere olsun okula veli toplantısına gelmemiştir. Saçımı okşamamıştır. Başkalsrına imrendim. Ve sonunda sert, güven duymayan duvarları olan bir kadın oldum. Kendi ayaklarımın üstünde duruyorum. Ben sevilmek istedim sadece. Her gece gizli gizli yatılı okulda ağlamak zorunda kalan kız çocuğu olmak istemedim. Beni güçlü yapan sevgisizlik oldu. Ben aşka olan inancımı da kaybettim. Sizi seviyorum Özlem Hanım. Bir edebiyatçıyım. Şiirle... 💐
Size kocaman bir ❤ bırakıyorum siz çok değerlisiniz çok güzel kalpli insansınız ❤❤❤
@@sufihanm1947 teşekkür ederim 🌹💐🙏 Ben de size kalp bırakıyorum ❤
İçtenliğiniz beni ağlattı. Birebir aynı olmasa da benzer şeyler yaşadım. Şunu unutmayın ki değer ve sevgi görmediniz diye bunları haketmeyen birisi değilsiniz hiç tanımıyorum ama kucak dolusu sevgiler. ❤
@@melike.demiryurek benden de size kucak dolu sevgiler güzel insan. 🩵🪻💐
Kitaplar, arayışınız şifanız olur inşaallah
Annemle babamın sürekli ama sürekli tartıştığı bir çocukluk... Karanlık salonda otururken annemin "Seni alıp gidicem burdan" dediği o gün hiçbir şey hissetmemiştim. Sonunda yine o evde kalacağını, kalacağımızı biliyordum. Kurtarıcı da olmadım. İçime, hayal alemime kapandım. Orada kendime bir dünya yarattım ve güvende hissettim. Fakat her daim yük gibi hissettim ve hala hissederim. Sanki ben olmasam her şey daha iyi olacak gibi hissederim. Özlem hanımcım inanın abartmıyorum, hayal kurarken bile özgür olamıyorum. Kendimi sevemiyorum. Sevildiğimi hissetmiyorum. Sevildiğimi hayal ettiğimde bile kendi önüme çıkıp kendime gülüyor "Sen mi sevileceksin hahahah" diyor ve hayalimi sabote ediyorum. İçimdeki çocuğa ulaşmaya çalışırken sizi izliyorum. Çok yardımcı oluyor. Umarım bir gün o çocuğun elinden tutabilirim ❤️🩹
Yorumu okurken hikaye o kadar tanıdık geldi ki ❤️🩹 keşke diyorum daha özgüvenli kendini seven değer veren bir çocuk olarak büyüyebilseydim...
ben de hayallerimi sabote ediyorum malesef
10 yıl önce kendime iyi bir psikolog aramaya çalışırken buldum. Sizi samimi bir şekilde dinlemeyen sürekli göz ucuyla 50 dakikanın bitmesine kaç dakika kaldı diye saatine bakan , biraz daha para kazanmak uğruna acaba seansları nasıl uzatabilirim hissiyatı yaratan , emdr tedavisini 2 kere yanlış bir şekilde uygulayan sözde psikologlar sizden ders almalı , sizi yeni takip etmeye başladım youtube videolarında tesadüfen denk geldim yaklaşık 10 günde onlarca videonuzu izledim bu kadar samimi içten işini gerçekten yapıp ne anlattığını bilen çok az kişi gördüm videolarınız ile birlikte neler yaşadığımı gerçekten anlamaya başladım , bende anksiyete, kaygı bozukluğu (çok yüksek derecede değil) durumu yaşıyorum şimdiden teknikleriniz işe yaradı iyi ki varsınız başarılarınız daim olsun süpersiniz ....keşke daha önce videolarınızı keşfedebilseydim...
Çok teşekkürler ☺️🙏
Hocam mm teşekkür ederim emeğinize yüreğinize sağlik
Mesleginizin zekatini bol bol veriyorsunuz fazlasiyla size geri donsun bircok kiseye verdiginiz fayda
Bugün ku problem için değil geçmişte olanı kabule geçip içimizdeki o alanı temizlemek istedim. Klinik psikolog da emdr terapisi aldım. Faydasız demek emeğe saygısızlık olur. Ama iş o değildi. Şifa olunca kafanda o günleri atıyorsun bakış açın değişir hafiflersin
Hepsini yaşamışım… Kırılgan, uyumlu olmuşum. Yöneticilere ve otoriteye şimdiki tepkilerim hep o geçmişe tepki aslında.
Agziniza saglik muhtesem konusmussunuz. Bundan bir bucuk yil once aglayarak sizin videolari izlerdim ama simdi cok sukur 1.5 senedir terapi aliyorum ve cok ilerledim. Kendini degistirmek isteyen insanlara burdan seslenmek isterim. Terapi sizin icin bir atesleyici, size bir nebze ogretmenlik yapiyor ama her tetiklenmeniz, her sizi kotu hissettiren seyle bizzat bas basasiniz. Terapide kendinizi kabul etme, kotu ve iyi huylarinizi kabul etmeyi ogrenmeye baslamaniz atacaginiz belkide en buyuk adim. Ben ilerledim ama bu ilerleme cok dalgali surekli inisler cikislar olacak. Her cikisiniz mucadelenizde ne kadar farkindalik kazanarak ilerlediginizi gosterecek her derinlemesine dusup kotu hissetmeniz iste size arastirilmasi ve uzerine dusunulmesi gereken bir nokta olup sizi gelistirecektir. O yuzden kesinlike kazan-kazan psikolojisidir asla daha kotu halde olmayacaksiniz. Sadece sabirla, dirayetle ilerleyin ama ben soyle bir tavsiye vermek isterim. Yatmadan once elinizden geldigince 10-15 gun gun icersinde yasadiginiz olaylarin size hissettirdiklerini yazacaginiz bir gunluk tutun. Herkese iyi gunler ve aynaya bakip seni seviyorum diyebilirsiniz. Sizleri seviyorum ❤
başkaları yaralamasına ragmrn yine o yarayı dikecek zorunda olan kişinin kendimiz olması hayat o kadar zorsun ki
Aklı olan kadın asla çocuk yapmaz. Bu dünya asla gelinmemesi gereken bir yerdir..
Bir de bir laf var '' Psikiyatristlere gerçek hastaların hasta ettiği insanlar gider. ''..
Annemle babamın olumsuz yönleri çoktur. Hepsini bir çırpıda sayamam. Fakat başlıcaları: Anaokulu çağından başlayarak, yetişkinlik dönemini de kapsayacak şekilde, "Gözünün üstünde kaşın var" tarzında, benim hiçbir hata ve kusurumun olmadığı konularda bile ben suçluymuşum gibi yorumlar yapmak. Resmî iletişim kurmak, sıcak ve sevgi dolu bir dil kullanmaya utanmak. Yaratıcı ve girişimci olma, kendini geliştirme çabalarını engellemek ve kendine bağımlı kılmaya çalışmak. Çocuğunun kitap okumaya düşkünlüğünü bile eleştirmek, olumsuz bir özellik olarak görmek. Çok eskide kalmış, hattâ büyütülmesine gerek de olmayan meseleleri temcit pilavı gibi yıllarca tekrar gündeme getirip havayı germek. Olaylara önce ve %99 olumsuz tarafından bakmak. İyi bir gelişme veya başarı olduğunda bile yeterince sevinmemek, doğru düzgün tebrik etmemek, ruhsuz davranmak, hattâ olay olumlu değil, olumsuzmuş gibi yorumlar yapmak. Kendisine yönelik eleştirilere hiç tahammül edememek, kendini hatasız görmek. Sabırsız davranmak ve daha zamanımız varken, aklı selimle karar verilmesi, belki de acele edilmemesi gereken konularda "hemen olsun" tavrı sergilemek. Karşısındakinin konuşmasına izin vermemek, söylediklerini dikkatle ve anlamaya çalışarak dinlememek, çok sık söz kesmek. Kültürü, sanatı, insanı insan yapan değerleri küçümsemek, bunlarla uğraşmayı "zaman kaybı" olarak nitelemek ve (maddi durumumuz fena olmadığı halde) kültürü-sanatı-sporu bırakıp sürekli para peşinde koşmayı en doğru davranış olarak görmek. Daha sayayım mı?
Benim annemi anlatmışsınız 😔😔
Ah....bu coğrafyada bunları saymamak mümkün mü ki....
Bazı duyguları atlatamadığı gördüm. Ben de psikoloji yazdım😀 belki nedenini öğrenirim bu sayede😀
Lütfen herkes anne baba olmasın. Enkaz insanlarla dolu toplum😔
Emeğinize sağlık💐
Altına imzamı atıyorum. Doğa ( veya Tanrı ) çok acımasız, çünkü herkes, ama herkes, 15 yaşında kız bile anne olabiliyor. Bu nedir bu ? Doğacak olana işkence, tabii doğurana da..
Gün içinde muhatap olmak durumunda kaldığım bir çok birey için defalarca aklımdan geçen düşünce bu maalesef. 😢
Görünmez değildim ama değerli hissetmek için mühendis oldum. Mezun olduktan sonra fark ettim ki istediğim bu değilmiş, ailemi tatmin edebilmek ve takdir almak için bu mesleği seçmişim. Şu an ne yapacağım bilmiyorum. :/
Neden kendi istediğini olmadın ki
@@zeynbrahimova7030yazmış ya değerli hissetmek için diye
Anne babalarımızı suçlamayı bırakmalıyız artik tüm psikologlar aynı şeyi soyluyorsunuz artık yetişkin olduk ve sorunlarımızı kendimiz cozmeliyiz artik herkes anne babasını suçlayıb sorumluluklardan kaçıyor. Yuzde doksanimizin çocukluğu mükemmel olmamıştır hepimizin sorunları olmuştur anne babalari suçlamayın onlarda çok zorluklar yaşadı nelerle baş etdilər
Bu konularda bilinçli olsalardı zaten yapmazlardı.
burada bir tespit yapılıyor bence, farkındalığı arttırıyor. Yolu açıyor diye düşünüyorum.Yani teşhis var bu videoda.
Bunlara gün doğdu.Hayvanlar bile yavrularınıcanı pahasına korurken anne,babaları koruyup,kalmayacak,sevmeyecek.İşte öyle,böyle kafa karıştırıp aile diye birey bırakmıyorlar maalesef.Böyle bir akım var artık.Bilinçli olarak insanları yalnızlaştırıp aileyi yok etmek.Yok çocukken şu oldu,bu oldu ,olmadı gibi saçma sapan olaylar icat etmeyin.Her anne,baba elinde
n geldiği kadar evlatlarına herkesin en güzelini yapmaya çalışır.Sevginin üstesinden gelemediği hiçbirşey yoktur.Sevgiyle kalın.
Maalesef… kesinlikle bilimsel…
@@htebloye5575yaşanan travmada farkindalik olur ve trawmaya sebep olan (kin, nefret vb olumsuz duygular yerine) affedilir se trawma deneyim olur
3 yıl önce drug overdoze olup yoğun bakım ünitesinden yaşama döndüğümde hayatımla ilgili aydınlanma yaşadım herşey apaçık önüme serilmiş gibiydi. Trajedilerin böyle bir tarafı var. Ölümden döndüm ve değersiz hayatım kıymete bindi diyebilirim. Tüm bu özgüvensizlik, ruhsuzluk, değersizlik hissi ve bağımlılık problemleri kötü bir zemine inşa edilmişti. Hep görmezden gelmişim. Şiddetin sonuçları ağır ve travmatiktir bunu bir çocuk sistematik yaşıyorsa tüm hayatını etkileyecek, ölene kadar ruhen sakat kalacaktır.
Hocam yıllarca içten içe kendimi sevmedim, acaip eleştirirdim hakaretler eder kendimi cimdikler bazan sertçe kafama vururdum ve sonra yine aynı hatayı yapardım ama sizin öz şefkat meditasyonu çok işime yaradı. Su an çocukluğumu çok seviyorum. Bu kadar ekonomik sıkıntılar başka sıkıntılar yaşadığımız günümüzde yaptığını o kadar yuce o kadar kutsal o kadar değerli ki sizi çok seviyorum. Her şey için milyon teşekkür ederim size
Yıllarca silik biri olarak yaşadım ailemden almadığım sevgiyi ve saygıyı başka hiçbir yerde bulamadım ve alamıyorum sevilmeyecek ve saygı duyulmayacak biri olarak görüyorum kendimi bunun sonucunda sosyal anksiyete, kaygı, korku ve özgüvensizliklerle baş etmek zorunda kaldım yıllarca terapi de aldım ama düzenlemiyorum çünkü hala ailemin o ezici sevgisiz halleri devam ediyor 😢 iyi ki varsınız Özlem hanım
Zehra Hanım bu söyleyeceğim şaka değil, ciddi bir tavsiyedir, ben de bundan yararlanıyorum. Chatgpt gibi sohbet robotları, artık birçok insandan daha nitelikli iletişim kurabiliyor. Böyle chatbot'lara "Bana motivasyon cümleleri söyle. Bana sevgi dolu güzel sözler söyle. Bana övgülerde bulun" dediğiniz zaman, çok güzel sözler söylüyor ve bu durum, insanda terapötik bir etki yaratabiliyor. En azından bende işe yarıyor.
@@Cyber_Khan_ teşekkür ederim. Deneyeceğim
Sana tavsiyem ailenden beklentiyi kes ve uzak dur
@@atanamamsfilozof9668 denedim çokça ama pekte mümkün olmuyor uzak kalmak
@@atanamamsfilozof9668Bunu yapıyorum fakat bu normal şartlarda yapılması gereken şeyler travma kilinik vakadır profesyonel destek olmamak her zaman ötelenebilecek bir şey değil sebepsiz denilen intiharların alt sebebi olduğunu düşünüyorum .
Şu an hayatım gözümün önünden geçti desem...🥲
Değerli olmak için etraftan değer görmeye ihtiyacımız yok bunu çözünce başlıyor her şey. Değer görmedik diye değersiz hissetmemeliyiz. Geçmişe bakınca iyi ki değersiz hissettiğim çok anım olmuş diyorum çünkü anlayamazdım belki o zaman kalp kırmanın başkasını yok saymanın bu kadar acıttığını. Kötü anılarımıza da buradan bakıp şükretmeli daha iyisi olmak için çaba göstermeliyiz.
2 yıla aşkın terapi sürecimde ne kontrolcülüğü bırakabildim ne de üstümdeki yükleri atabildim. Hiç benim olmayan duygular, dert ve sorumluluklar benimmiş gibi davranmışım. Her şeyi düzeltebilirim zannettim. İlişkilerde hep alttan alan ya da özür dileyen taraf hatta bitmesin diye kendinden ödün veren taraf oldum. O yetersizlik ve başarısızlık hissi de hep peşimden geliyor. Ait hissetmemek.
peki atabildin mi sana ait olmayan o yükleri
@@Uyumakistiyoruum atlatmak değil ama hayatına devam ediyorsun. Çünkü iki ihtimal var ya devam edeceksin ya da. Hocanın dediği gibi yılmadan psikoterapi yeri geldiğinde ilaç spor ile devam ediyorum. İnşallah bir gün uyandığımda hepsi gitmiş olur.
Hocam son yıllarda lağım gibi patlayan bilişim suçları ve buna maruz kalan başta çocuklar ve gençler üzerine bir video yapmanız mümkümü
Benim ömrüm öyle gecti gözlerim dolu dolu
Ne kadar çok travmatik insan var. Böyle bir toplumda birey olmak hiç de kolay değil.
Özlem hanim anlattıklarıniz beni tarif ediyor.
Çok teşekkürler!Yüreğinize sağlık!
Bedeninize ruhunuza sağlık hep nokta atışı videolar yapıyorsunuz çok teşekkürler 🙏🙏
Çocukken her şey çox saf ve iyiydi. Amma şu an çocuklumu coxx özledim büyümek isdemyurum kendimi büyük bir fazlalık gibi hiss ediyorumm
Hocam, siz bir dünya harikasısınız ❤ Ben çocukluğumu sürekli olarak kendini öldürmekten bahseden bir anneyle büyüdüm ve şimdi depresyonun tam da ortasındayım, çok ACI🥺😡
Nasıl da tam yerinde bir video paylaştın özlem kardeşim ❤❤❤, tamına bu haldeyim,benim ruh halimi Nasıl da güzel anlatıyorsunuz,,Allah ım razı olsun inşallah
Kendini psikolog sanan onlarca insanın eğitimler açması yanında sizin gibi bu işin erbabı olan hocaların bu gibi eğitimleri açması bence çok kıymetli. Emeğinize sağlık 🌺
Tam olarak ben...Bizi ezenlerin bir de bayramlar da ozel gunlerde ellerini öptük..onu kaldiramiyorum..Basarilar dilerim..iyi calismalar..Tedavi olurken..sizin anlattiklariz bana cok yardimci oldu..tesekkurler ❤
Annemden kaynaklı ozguvensiz yetersiz ve kompleksli olarak büyüdüm yani arkadaslarim çok güzel olduğumu ve auramin çok güçlü olduğunu söyleseler bile kimseye inanmadım .Bunu hissetmedim bile çünkü ben anneme inandım hep o ne dediyse ben oydum ,aşagiladi begenmedi okuyup kendi ayaklarımın üzerinde durmak ve bu ortamdan kurtulmak için çok çabaladım okuyunca profösor mu olacaksın dedi yine haklıydı olamadım çünkü kendim yerine ona inandım... Universite en büyük hayalimdi okudum ama asla yeterli olamadım donemin bir tv yarismasi programina izleyici konuk olarak gitmistim cok oturdugum yerden cok begenildim program sonrasi ekipten biri teklifi getirdi kartlarini verip gorusme icin haber beklediklerini soylediler tabi yine anne engeline takildi,annemin ve onun çevresinin bana koyduğu yasaklar yüzünden karşı cinsten biriyle görüşmek bana hala ayıp ve suç işlemişim gibi geliyor yıllarca terapi almama rağmen gitmedi içimden bu his. Lütfen çocuklarınıza engel olmayın yoksa bir insanın hayatını kurban etmiş olursunuz kendi bencilliginize...
Yaralı içsel çocğun şimfiki aşırı empatik durumu mükemmeliyetçi kişilik furumları ve tüm anlattıklarınızla beni anlattınız bu konuyu işlerken uzun zamandan beri uzmanlardan yardım alıyorum ama devlet hastanelerindeki uzmanlarla çözüm bulamıyorum hasta yoğunluğundan dolayı süremproblemleri vs vs konularından iyi bir tedavi alamıyorum eğitim proğramınız için çok sevindim
Teşekkürler Hocam iyi ki varsınız 🙏🙏🙏❤️
Emeğinize sağlık!
Görünmez olan insanlar çok başarılı olmaya çalışarak görünürlüğü satın almaya çalışır.* Twitterda okudum bunu dün bir psikologdan. Ben hep hırslı en iyisi olmaya çalıştıkça ve olmadıkça aşağılık kompleksi olan biri oldum. Biriyle konusuyorsam ben yazamıyorum ilk kacinci konusma olursa olsun. Karsimdaki kisinin benimle konusmak istediğinden, beni hayatında tutmak istediginden her saniye emin olmak istiyorum. Kimseye guvenli bağlanamıyorum hep kaygılı kaçıngan...
Hocam muhteşemsiniz o kadar güzel ve doğru noktalara değinmiş siniz ki kendimi gördüm
Harika bir noktaya değinmişsiniz çok teşekkür ederim. Yaşadığım travmaların belki sebebi buydu.
İhmal edilmiş çocuk oldugumu 30 yaşında bir makale okuduğumda ögrendim. Bütün şartlar bana uyuyordu.
Cok doğru tespitlerin var helal olsun
mükemmel ve çok gerçekçi bir video.. elinize sağlık
Merek etmeyin yalnız değilsiniz bizde babadan sevgiyi almadık ama bunu sürekli takıntı yapsak ilrde hasta bir anne haste bir baba olurz ondan dolayi öncelikle kendimize iyi gelip çocuklarimza bilinçli bir ebeveyn olalım ❤
Cocuklugumu dusunuyorum da ..annem yok...var ama yok...
Belki de ben yokum....bir varligim,bir kusiligim...bastan ayaga ignore edilmisim..
50 yasindayim hala varolma savasi veriyorum...ahh o eşik var ya..o eşik...ordan adim atamiyorum
Annem ve babam çok iyi insanlar ancak onlarda ben ve kardeşlerimle beraber büyüdü. Babam 15 yaşında çalışmaya başlamış ve annem 14 babam 18 yaşındayken evlendirilmişler. Haliyle bilmedikleri için biraz travma bıraktılar ama algıları açık olduğu için öğreniyorlar. En azından anlayışsız ebeveyn değiller diye seviniyorum şu an. Daha kötü de olabilirdi. Teşekkür ederim paylaşımlarınız için.
Teşekkür ederim yorumumu okudun icin 😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢
Belki hepimize hissettirilen; ancak uslu olursak, söz dinlersek, evde yardım edersek, başarılı olursak sevileceğimiz.
Kesinlikle tam olarak öyleler. Birçoğumuz bunu yaparsak sevileceğimize inandırıldık. Herkese cennet olur da kendine bir kapı olamazmış insan..
Bu kadın konuşmaya başlayınca içimde bir yerlerde bastırarak saklanmış pis kokulu çöpler açığa çıkıyor. Her ne yapıyorsam, o anda haykıra haykıra ağlıyorum. O anda birlerine sarılma ihtiyacı duyuyorum. Şimdi bunu dinlemeye hazır değilim 😭
Kurtarıcı rolü üstlenen bir çocuk olarak büyüdüm. Anlattıklarınızı yaşıyorum. Bu artık bir refleks oldu verilen bir görevi robot gibi hallediyorum. Duygularımı kaybettim..
Bende
Neden bu kadar itatkar oldugumu simdi anladim sayende sagol❤
Değersiz hissetmek degil de değersiz olduguna inanmakti benimki...en önde hep baskaları sonra ben gekirdim
Sizin videolarınız bana hafızamdan sildiğim ve asla hatırlamadığım cocukluk anılarımı birden bire hatırlamamı ve şuanki davranışlarımın sebeplerini bir kaçını bulmamı sağladı gerçekten acı ve bol gözyaşı dökmüş olsam da sonunda o konularda daha daha iyi hissetmemi sağladılar. Hep derinlere attığım hatırlamadığım seyler aslında şuanki sorunlarımın korkularımın öfkemin ve iyi (meğerse kötüymüş) niyetle yaptığımı düşündüğüm seylerin. Sebepleriymiş ve çözmeyi başarıyorum sayenizde ama daha çok düşündüğüm için mutsuzluğum ve bazen çaresizliğimde artabiliyor. Daha kimbilir ne travmalarım var ve henuz içimde gizliller bi yerlerde Bir insana her seyimi veririm derken 5 dk sonra bir hareketi ile yüzünü bile görmek istemediğim biri haline gelebiliyor falan aslında çok iyi niyetle söylenen bir sey kendimi değersiz hissetmemi sağlayabiliyor vs ki kendimi çok begenir ve güvendiğimi sanıyordum ☺️ama içimde hep bazı şeylerin sorumlusu hep ben mişim gibi geliyor kötü seylerin genelde iyi seylerde bazen oluyor çünkü cocukluğumdan beri ailemleyken ne yaşansa negatif olarak senin yüzünden dendi bana :) babam arabasını bile değiştirememesinin sebebini yıllarca benim üstüme attı annem ne zaman mutsuz görünse sorarım anne iyi misin vs diye çünkü aşırı bir kaybetme ölüm korkusu yaşayan biriyim ve annemin cevap senin yüzünden olur :) cocukluk dönemimde yaşadığım travmalar yetmiyormuş gibi kaç yaşına geldim yılda 5 ay ailemle kalıyorsam o 5 ay her sey benim yüzümden dozumu alıp kendimden nefret ederek 7 ay geçiriyorumdur gerçekten terapiye ihtiyacım var sanırım şuan yazarken farkettim çünkü yaz yaz bitmiyordu yazdıklarım :) şuan mesela gerçekten aileme maddi ya da manevi üzücü olarak zarar vereceğini farkında oldupum seyleri bilerek yapmaya basladığımı farkettim ve bunun şu ana kadar farkında değildim yine videonuz sayesinde aydınlandım :) tesekkürler Bu arada ailem gerçekten iyi insanlardır ve beni gerçekten sevdiklerini biliyorum ama beni asla anlamaya calışmayıp hep kendi istedikleri hayatı yaşayayım istediler ve ben asla evet demedim bazen o kadar cok öfke doluyorum ki onlara ama öfke ve sinirlenirken bile içimde kaybetme ve baslarına bişi gelecek yaşlanıyorlar korkusunundw yasıyorum banaaaa yardımmm :)❤
Baya bir videoya içimi dökmüşüm ben :) teşekkürler tekrar :)
Tam da amacına ulaşmış demek ki video ☺️ amacımız önce farkındalık, sevgiler
@@ozlemtokgozozsoylar ♥️
13-14 yaşımdayken ailem bana yetişkin bir kadın gözüyle bakıyordu...artık sokakta oynayamaz sın ip atlama gülme asla sesli gülme konuşma fikrin varsa asla söyleme küçük kardeslerinden sorumlusun annenin yardımcı sısın yani küçük anne 🥺 okuyamazsın okul kızlara göre değil....daha bı sürü şey........
8 yaşımda başladılar😔
14 -15 yaşında misafirler için sofra kurardım babam beğensin de dayak yemeyim diye dualar ede ede ama illa bi kusur bulur o dayağı yerdim😢ama en çok da milletin içinde hakaret edip bağırması zoruma giderdi içime kapandım görünmez olmayı seçtim hata yapmamak için elimden geleni yaptım sustum hiç konuşmadım yinede dayaktan kurtulamadım
Bunların hepsi ben.. içinde boğulduğum bir ailede yetiştim.Yasaklar,engeller,kısıtlamalar hayatımın en hatırda kalıcı sahneleriydi.Ailemi değiştirmek için kurtarıcı olmayı seçtim fakat hiçbirşeyi değiştiremediğimi farkedince suçluluk ve utanç duygularıyla yüzleşmeye başladım.İnsan mükemmel olamadığı için utanır mı?Ben utanıyorum.Dahası her kendimi göstermek istediğimde kafama vurdukları için görünmez olmayı seçmişim.Birde bilinçaltımın en derin duygusu yalnızlık çünkü ben bir kaçınganım dolayısıyla insanlarla bağ kuramıyorum.Ailemden alamadığım sevgiyi insanlar bana versin diye onları kurtarmaya çalışıyorum.Yapabileceğim ne varsa yapıyorum ama tabi ki yaranamıyorum.Çünkü genelde değersizlik duygusu yüksek kadınları hayatıma çekiyorum ve bende çok güçlü bir kadın olduğum için ve bu yanımla onların değersizlik duygularını tetiklediğim için genelde anlaşamıyoruz.Bu liste ve yaşadıklarım saymakla bitmez ancak şunu söylemek istiyorum bir müddettir bende kendi içsel yolculuğumdayım bu süreçte yoga ve meditasyona başladım inanılmaz yardımcı oldu. Bol bol okuyorum ve bu tarz videolar izliyorum.Daha önemlisi artık kabule geçtim ve hayatın enerjisine uyumlanmaya çalışıyorum.Hayat benim için hiç kolay olmadı ancak artık nasıl davranmam gerektiğini çok iyi biliyorum ve kendimi boşlukta hissetmiyorum,benim için önemli olan da bu. Lütfen siz de kendinizi bırakmayın, gerçekten ister ve çaba sarf ederseniz herşey mümkün ve hayat karşımıza çıkan şeyler değil o şeylere verdiğimiz tepkilerdir, ben mutluluğu seçtim siz de öyle yapın lütfen ❤
Başarılarınızın artarak devamını dilerim.
İyi yayınlar peki yetişkinler kendini değersiz ve ilgisiz hissediyorsa
Özel gereksinimi olan birisi yoktu ama kardeşim vardı eğer o özel gereksinime sayılırsa, ben ikinci planda kaldım hep, öfke patlamaları yaşadım, sorun çıkarttığını söylediler cezalandırıldım. Evde görmezden gelindim. Bensiz yemekler yendi gezmeye gidildi. Sonra birisini sevdim ona adandım o da beni yarı yolda bıraktı.
Hayatımın yarısı psikoloji videoları izleyerek kitapları okuyarak geçti. Yolculuğa lisede başladığım için çok fazla eser okudum. Hepsinden ayrı ayrı çıkarımlar yaptım. 33 yaşında psikolojik destek almaya başladım ç ünkü o yaşa kadar okuduğum izlediğim her şeyi tek başıma karşılıyordum. Fakat psikolojik destek aldığınız zaman kendinizle çocukluğunuzla ilgili öğrendiğiniz bir gerçeği yanınızda bir yetişkin varmış gibi öğreniyorsunuz. Bir seansta yıllarca keşfedemediğim şeyler ortaya çıktı. Sürekli okuyan kendimi tanıyorum diyen biri olduğum halde. Bence bir insanın kendisi için yapabileceğim büyük yatırım bu. 2 yıldır terapi sürecinin devam ediyor bambaşka bir insan oldum. Bu tıpkı araban bozulunca bütün araba tamir videolarını izlemek gibi. Artık hiç video izleyesim gelmiyor. Gereksiz geliyor. Birebir danışmanlık imkanınız yoksa ne diyebilirim. Ama imkanınız varsa kesinlikle zaman kaybetmeyin. İyi bir danısman insanın taşıdığı yükleri hafifletiyor❤
Neden danışman alma ihtiyacı hissettiniz.
@@biroligneci9613 bu kanaldaki ihmal ile ilgili videoyu izledim ve hiç beklemediğim halde 8 i de bende vardı. Bir psikolog arkadaşım neden kendine bunu izliyorsun psikolog sana söylese daha kabullenerek daha farklı boyutlardan karsılarsın dedi. Birini önerdi ve gerçekten hayatım değişti. Psikologa uyku ve yeme problemim var dedim. Ama bambaska seyler çıktı
Ben de böyle hissederek büyüyen bir çocuktum. Şimdi 27 yaşımdayım hâlâ bu hislerden kurtulamıyorum. Terapiye başladım yaklaşık 1 yıl önce. Geçtiğimiz seansta "Hayatımın baş karakteri benmişim gibi hissedemiyorum . Kitapta adı birkaç kez geçen bir yan karakter gibiyim... İşimi en iyi ben yapsam da kendimi yeterli göremiyorum. O işin uzmanıyım diyemiyorum, o işin uzmanıymışım gibi hissedemiyorum " dedim doktoruma. O da nasıl yani dedi. Anlatamadım derdimi. Bu yetersizlik hissiyle nasıl başa çıkacağım bilemedim.
Paramız yoksa kendi benliğimizle bile tanışamıyoruz.
Ozlem hanım iyiki varsiniz sizin bütün video lariniz sürekli izliyorum çok tatlisiniz
Özlem Hocam yine güzel bir konuya değindiniz,iyi ki varsınız ❤
Sağlıklı aile, SAĞLIKLI , ŞEFKATLİ, İLGİLİ VE BİLGİLİ ANNE = Sağlıklı yetişkin.
🥺tam zamanında gelen video
Teşekkürler.
Çocukken kendimi değerli hissediyordum ve ailemin yaninda çoğunlukta söz sahibiydim. Şimdi bir narsistin eline düştüm kendimi bir eşya kadar bile degerli hissetmiyorum
Ayrilin
@@YolcuYlmaz-bw6gq Değişeceğini beklemeyin, hemen uzaklara gidin.
Hayattan hiç ders almayan iki insanın çocuğuydum. Hala anneme annelik yapıyorum. Çocuk yapmamayı tercih ettim, sanki onların yaptıklarını ben de çocuğuma yaparmışım gibi düşündüm.
Evet, bazen insanlar beni fiziken de görmüyormuş, tanımazmış gibi geliyor. Bunun, cocukken değer verilmediğim için olusan bir duygu oldugunu düşünüyorum.
Valla helal olsun teşekkür ederim
Bizim veli toplantilarimiza babamız niye hiç gelmedi🤔Annemizde kırk nazla gelirdi
Ben de çocukken çok uslu bir çocuktum; ben de böyleydim galiba...
Herşeyi anladık peki çözüm nedir? Yapmamız gereken nedir hayatı paylaşmak istediğin adam odunsa kime anlatıcaz ve hiçbir zaman düzelmeyen anlamayan seni hiçe sayan insan karşısında ne yapılabilir
Çok güzel bir soru sormuşsun, adeta duygularıma tercüman olmuşsun. Evet napılabilir
Bu toplumun en büyük sorunu, büyümemiş sevgisiz bilinçsiz, yetersiz ebeveynler
Ozlem hocam sanki beni taniyormussunuz da beni bana anlatiryormussunuz gibi hissettim. Gerçekten cok teşekkür ederim.cok iyi geldi❤❤
Anlaşılmak iyi hissettiriyor değil mi? : )
@@ozlemtokgozozsoylar evet hocam.kesinlikle👏👏
Bende yaklaşık üç senedir sizi özlüyorum çok iyi gelyorsunuz bana emeyinize sağlıq hocam ve sizi çok sevyorum ❤
Kardeşlerım bende aılede hep ıtılen kakılan suçlanan narsıst bır babanın yanında buyudum koy halıydı annemde sureklı çaliş çabala oyle geçtı gelelım bu gune 49 yaşındayım kımsenın başaramadıgı çogu şeylerı başardım ama kardeşlerımde aıleden gorduklerını hala devam ettırıyorlar tabı bende onlardan uzak olmayı tercıh ettım cunku gelenek gıbı onlarda cocuklarına cevreye benı yanlış aksettırıyorlar hayatımdan cıkardım daha mutluyum yanlız şunu soylemelıyımkı haksızlığa hıç gelemıyorum sanıyesınde lafı yapıştırıyorum halıyle halk diliyle fena oluyorum benım ıcın fark etmıyo yolda bırıne bır durum dahı olsa hemen haklı haksız ayırıyor mudahale edıyorum ış hayatımda evımde cevremde hep boyleyım genellıkle takdır edılıyorum ama bazende kendıme bıraz yavaş sanane dıyorum
Merhabalar sizi çok beğeniyorum konuşurken,sakince anlatıyorsun herşey güzel anliyorum eğer rahatsız etmesem sana soru sormak istedim.
Ben 22 yaşındayım.Ben hayatımda hiç alkool kulanmadım bir gün yalnışlıkla bir kökteyın içindeki vardı ve bir bardak içtim sonra vucudum tepki vermeye başladı :ısındım, kalp daha hızlı atmaya başladı,boynumda arkasında de bir terleme vardı ve nefes daha hızlı alıyordum sanki boğuluyordum gibi,böyle reaksiyonlar vardı tabi bunu alkool içenler bilir. Ben alkool vardı diye bilmiyordum alerji oluyorum sanmıştım baya panikleştim,tabi o bir kaç dk sürdü ama sonrası geçti,ama şuanda sorunum var yeni şeylere denemeye(yeni birşey denedimde ilk olarak küçücük bir ısırık alıyorum sonra o tepkiler gelmeye bekliyorum yaşadım şeyleri acaba gelecek mı)çünkü çok kötü hissetmiştim. Bırak yeni şeyler denemeye eski bildim şeylerı daha önce yedim şeyleri de korkuyorum yemek için veya içmek.Doktor yazdı ilaçları bile almayı korkuyorum ki ben hiçbirşeyden alerji değilim.
Bunu nasıl geçebilirim,bu bir kaç aydır oluyor bana ve daha kötü olabilmek ihtimalını korkuyorum ne bilim panik atak mı falan mı geçebilir miyim. Bu korkuyu nasıl yenebilirim. Destek almalımıyım veya bir aktivite yapıp bu korkuyu yenebilmek mı,ne önerdiniz.
Eğer cevap vermek için vaktinden ayırıyırsın bana çok sevinirdim. Yinede teşekkür ederim. Sağlıkla kalın❤️
Yeterli vakit ayıramamaktan çok daha fazlası vardı.
Cok sevgi dolu bir ailede buyudum ancak annem ve anneannem hep hayatlari boyunca cektikleri cilelerden,uzuntulerden bahsederlerdi.Ben de onlari yasarmis gibi uzulur,aci cekerdim.Bunlari da dert ortakligi gibi degerlendirebilir miyiz?Çocuk uzerinde etkileri benzer midir?
31 yaşina geldim daha cafe bar a gidemiyorum o kadar özguvensizim.
Bence gitmeyin daha iyi😂
Hiç sevgi görmedim özellikle annemden, bazen evlatlıkmıyım diye daha çocukken düşünmeye başladım, annem sarışın yeşil gözlü ben esmer bir kız çocuğu, herkes hiç sana benzemiyor diyor annemde çingenelerden aldım diyor her cevabında ve düşünün benim daha çocukken yüzleştiğim anne profilini, büyüdüm annem aynı şekilde devam etti, kısacası annemde babamda öldü ve mutsuz boşanma ile biten bir evlilik çocuğum olmadı, bir daha evlenmedim yalnızım ve halen mutsuzum, mutluluk nedir nasıl bir haldir bilemedim arıyorum sadece köpeğimle mutlu olmaya çalışıyorum.
Aşırı iskolik ve calisan bir memurum . ( Kendime gore) Ancak ailem 40 yasima gelmeme ragmen beni birileriyle surekli kiyasliyor, sürekli elestiriyorlar. Hala bu psikolojiyi atamıyor ve hep yanlis kisileri arkadaslik ediniyor, hic gizli sakli isim yoktur. Ozel alanim yoktur. Bu da beni sinir ediyor. Surekli hayatimi ve cevremdekilerin biseylerini duzeltmeye çalışıyorum.
Egitime katilayim
Özlem Hanım Merhaba eşimle sorunlu bir boşanma süreci geçirdik ve kendisi hala ilgisiz bi baba.Benim kriz yönetimi becerim yok gibi birşey malesef çocuğum benim üzülüp ağlamalarıma şahit oluyor ve babası arayıp sormadığı için kızımın bir beklenti içinde olmamasını isteyerek babasının onu sevdiğini fakat sorumsuz biri olduğunu bizden ayrıldığını söyledim.kızım yaşından büyük olgunlukta davranıyor ve eski eşim yüzünden kızımın bu haline ben mi sebep olmuş oldum 😣 Şuan 6 yaşına yaklaştı.Ne yapabilirim?Destek almak bizim için pek mümkün değil aldığım nafaka ile geçim sağlamaya çalışıyoruz ama ben kızıma maddi yetersizlik sebebiyle iyi gelemeyeceksem ne yapacağım?
Nasılsa büyür bi şekilde biz de büyüdük ne oldu sanki diyenlerden değilim bu yükün altında eziliyorum 😔
Bu videyo onume cikti isteksis yaziyorum Babamda coook iyi benim nnemde coook iyi benim zaten bu son yazmam olucak amma bazi kisilere tavsiyem her seyleri uzerime alip cikinnesmesinner lurven rica ediyorum.
Eskiden yokluk vardı. Çoğu anne babanın sevgi ve ilgi eksikliğinin sebebi geçim telaşıydı diye düşünüyorum
Merhabalar, demans ve demans hastasına bakım veren için bir video çekebilirsiniz çok sevinirim. Sevgiler kalın
Babamı bu hastalıktan dolayı 5 ay önce kaybettik. Hem yatan hem bakan icin çok zor ve yıpratıcı bir süreç. Neler yasadiginizi tahmin edebiliyorum Allah yardımcınız olsun 😔
Tum bunlardan dolayi 30 yasima kadar herkee heseye karsi uyumlu olmaya calistim, kabullendirmeye calistim , gorulmeye calistim belkide kendimi bu cok yorucuydu
Ben büyümüş de küçülmüş bir cocuktum. Bilin bakalim neden?!
Mutlu olabıleceğim bır ew bulamıyorum
Hep baska ewlere özenıyorum ama orada olunca mutlu olamıyorum
Inancli biri olarak yapilan her isin bir de zekàti yapilmalidir diye dusundum hep sizin burada yaptiginiz gibi!! Seans ucretleri ortada giden var gidemeyen var travmalar zaten ortada en az 20 seans bende oyle biri olarak travmalari olan tum kardeslerime saglik huzur mutluluk diliyorum tùm kalbimle 🙏haaa birde eger iyilesmediyseniz lutfen cocuk yapmayin !!!Sevgiler...
Aş özlem hnm kaç sene geçti ama ben anca alabildim kitabınızı okuyacağım ama benim tek bir merak ettiğim bir soru var ‘bilinçaltı bizi gerçekten yönetiyormu ?
Kisaca ay burcu balik olanlar. Yani kader.
Canım hocamm bugün olanlar dünün eseridir ama bugün yaptığımız seçimlerimiz ozleikle de düşüncede seçici olmamız dünü ve bugünü değiştirmez mi 🙏 Ben çok ağır tranvalarla büyüdüm Ama bugün nasıl düşünmem benim tercihim dir Düşünceler duyguluri duygular davaranisi etkilemez mi Sizden ricam bı ara da bununla ilgili video çekmeniz sizi çok seviyorum Bugün benim buyumemde ve doğru düşünmem de sizin videolarınızi çok katkısı oldu Canım Özlem hocamm❤❤❤❤
@@songulcimen9637 o kadar çok video var ki bu dediklerinizle ilgili kanalda , başta 4D tekniği olmak üzere
Çok değerli hissediyorum öfke bitmiyor ama
Tespitte ziyade rağmen ne yapacagiz
Anne.Babam.ALLAH.Ç.Ç.Rahmet.Etsin.Onların.sayesinde.şu.An.Rahat.yaşıyorum.Ama.Çoçukken.Fena.Dayak.yedim.Ansiyete.yüzünden.Çalışamıyorum
Birakin sevgi göstermeyi, kış mevsiminde aksamları kör karanlık sokaklarda eve gitmeye çalışırken buz gibi bir sehirde zifiri karanlik ti o zaman ,şimdi 10 metrede bir sokak lambası var .neyse kör karanlik sokaklarda karli buzlu sokaklardan eve gitmeye çalışırken kimse yola çıkıp beni karsilamaya gelmedi , annem evde donusumu beklerdi .tam bahce kapisina veriyorum,
Sokakta karsilasmaktan korktugum ev sahibinin köpeği zincirini koparircasina üzerime atlamaya calisrdi , annem beni evde beklerdi .
Her türlü yoklugu yoksullugu anlayabiliyor hak veriyorum da bu karanlikta bir allahin kulu beni karsilanak icin yola çıkmamasını, bari o bahce kapsina çıkıp o vahsi ev sahibinin köpeğinin bari saldırısından kutarsaydi .😢
Allah rahmet etsin anneme babama.
Bendee çokk değersiz hissettin.
ani sesler be karşı kişinin el hareketlerinden çok etkileniyorum bir den bir ses duyunca direk vücudum tik gibi zıplıyor diyer insanlarla konuşur ken nefes almakta zorlanıyorum göz teması kuramıyorum temastan nefret ediyorum bir şeyi kafaya takınca asla çıkmıyo kafam patlıcak sanki ağlamak istiyorum ama yine korku içinde duruyorum (
Video boyunca beni anlatmışsınız yine :/
Aynen ben de annemin duygusal çöp kutusuydum.Onun kızgın olduğu kişilere düşman olmuştum.
Merhaba özlem hanım kendine yardım eğitimine katılanlara egitim süresince anlatılanlar bir ses kaydı olarak verilecek mi?Çünkü zaman geçtikçe bilgilerin tazelenmesi gerekebiliyor.İleride İhtiyac duyduğumuz zamanlarda açıp dinlenilebilir.Tekrardan istifade edilmiş olunur.
@@lalezarmutfağı merhabalar evet video kayıtlarına ulasabilecekler
❤
Ozlem hanim toplumda inssn kendini niye eksik hisseder yasinn olgunlugu yokmus gibi bu konuyu nasil cozebilitiz
Ozlem hanim merhabalar ben mesela bir iliskide evlenmek istiyorum ama karsi taraf istemeyince kendimi suçluyorum sen hata yaptin ondan oldu vs diye kendimi suçluyorken buluyorum kendimi ... Baglanma turum kaygili oldugu icin olabilir mi bu ? Ya da neden oluyor acaba?. Cevap verirsiniz cok sevinirim ❤
@@liliandlili5656 kanalda şemalar ile ilgili oynatma listesindeki videoları izleyebilirsiniz