جلوه‌های صوتی و تصویری نسبت به ویدیو اول بی نهایت بهتر و دلنشین‌تر بود ممنون که به نظرات ویدیو قبلی اهمیت دادین، مبحث‌تون هم یکی از اتفاقاتی هست که خواسته یا ناخواسته برای بسیاری از ما رخ میده و دو تا نکته خوبی که اشاره کردین، یکی مهم‌بودن نظرات فردی ، شخصیتی‌مون و فدا نکردن اونها فقط بخاطر حفظ رابطه و دیگری شناختن اطرافیان و قضاوت‌هاشون.
این همون نگار قصه گویی بود که انتظار داشتم اینجا ببینمش و بشنومش👌 فکر میکنم این قاب جدید اون حس صمیمیت رو به خوبی منتقل میکنه و حس میکنم این قاب تصویر قراره من رو خیلی به فکر ببره و غرق روایت آدم ها و خودم بشم. چیزی که برای من خیلی تامل برانگیز و تلخه اون صمیمیت ها و رفاقت هاییه که بی دلیل و فقط از سر دوری و کمرنگ شدن، کم کم رنگ میبازن و بی هیچ دلیل و منطقی از بین میرن و انگار زمان و زندگی مارو در خودشون فرو میبرند و میبلعند. مخصوصا در مورد مهاجرت و تاثیرش روی این دوستی ها و صمیمیت ها.🤍💚
این اپیزود رو خیلی دوست داشتم ❤ این سوگ واقعا سنگینه و بخش مهمی ازش اعتراف به اینه که نتونستیم. این جاش واقعا سخته. از طرفی انگار یک ورژنی از خودمون که در اون صمیمیت شکل گرفته بود رو هم از دست میدیم.
خیلی ممنون از تهیه این ویدیو و انتخاب این موضع. علاوه بر فیلم dark matter کتاب "کتابخانه نیمه شب midnight library" هم میتونه دقیقا همینطور باشه والبته بیشتر درباره حسرت انتخابهای گذشته است که میتونستیم تجربه و زندگی کنیم و نکردیم.
معمولا اولین چیزی که باعث دوستی دو نفر میشه، اشتراکات مکانی، زمانیه. حالا با گذشت زمان، اگر واقعا اون آدم رو بشناسی، اشتراکاتتون بیشتر و وسیع‌تر میشه. کمرنگ شدن یا از بین رفتنش تا حدودی طبیعیه. امّا اگر دو نفر بخوان، نه کمرنگ میشه و نه از بین میره. با همه‌ی اینا از دست دادن، اونقدر ادامه پیدا میکنه تا مثالِ جمله‌ی سعدی: " هر چیز که نپایَد، دلبستگی نشاید" قلب و مغزت اونایی رو که انتخاب میکنه و نگه می‌داره که عمیق‌ترن. با اینکه از نظر تعداد به اندازه‌ی انگشتای یه دست نمی‌رسن.
سال ۴۰۲ که تموم شد، وقتی بهش نگا کردم متوجه شدم که توی همین یکسال چقدر از دست دادم(به دلایل مختلف) و چقدر زخمی این از دست دادنم. یه جایی برای خودم نوشتم امسال، انگار سالِ فقدان بود برای من. راستش، چون خودم به تجربه این اندوه رو چشیدم، صحبت‌هات رو خیلی درک کردم. و حس خوبی گرفتم که تجربیات یک آدم دیگه رو درمورد این زخم شنیدم. ما حق داریم که اندوهگین باشیم و برای از دست‌دادن‌هامون سوگواری کنیم واقعا. ما حق داریم که از فقدان‌هامون حرف بزنیم...
عالی. همه‌ش منتظر بودم که درموردش کتاب هم معرفی کنی.
مرسی که با ما انقدر صمیمی به گفت‌وگو نشستی و انگار قلبم رو لمس کردی❤
💕💕🥲
درود نگار عزیز ✨💫
جلوه‌های صوتی و تصویری نسبت به ویدیو اول بی نهایت بهتر و دلنشین‌تر بود ممنون که به نظرات ویدیو قبلی اهمیت دادین، مبحث‌تون هم یکی از اتفاقاتی هست که خواسته یا ناخواسته برای بسیاری از ما رخ میده و دو تا نکته خوبی که اشاره کردین، یکی مهم‌بودن نظرات فردی ، شخصیتی‌مون و فدا نکردن اونها فقط بخاطر حفظ رابطه و دیگری شناختن اطرافیان و قضاوت‌هاشون.
ممنون شمس عزیز که دیدی و گوش دادی
تلاش کردم که مشکلات ویدئوی قبلی رو نداشته باشه و در ویدئوهای بعدی هم این تلاش رو ادمه میدم. بازم ممنونم ازت✨✨🌸
9:13 👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
این همون نگار قصه گویی بود که انتظار داشتم اینجا ببینمش و بشنومش👌 فکر میکنم این قاب جدید اون حس صمیمیت رو به خوبی منتقل میکنه و حس میکنم این قاب تصویر قراره من رو خیلی به فکر ببره و غرق روایت آدم ها و خودم بشم. چیزی که برای من خیلی تامل برانگیز و تلخه اون صمیمیت ها و رفاقت هاییه که بی دلیل و فقط از سر دوری و کمرنگ شدن، کم کم رنگ میبازن و بی هیچ دلیل و منطقی از بین میرن و انگار زمان و زندگی مارو در خودشون فرو میبرند و میبلعند. مخصوصا در مورد مهاجرت و تاثیرش روی این دوستی ها و صمیمیت ها.🤍💚
ممنون مبین جان✨💥🙏🏻
موافقم باهات و خب زندگی همینه، توی مسیر بزرگ شدن انگار‌قراره مدام دایره‌ی دورمون کوچیک‌تر‌بشه.
چقدر دلی بود این ویدیو و لازم داشتم که بشنوم....ممنون
🙏🏻✨
این اپیزود رو خیلی دوست داشتم ❤ این سوگ واقعا سنگینه و بخش مهمی ازش اعتراف به اینه که نتونستیم. این جاش واقعا سخته. از طرفی انگار یک ورژنی از خودمون که در اون صمیمیت شکل گرفته بود رو هم از دست میدیم.
😍😍عالی بود همه چی🤩😍پر از قشنگی و حس خوب😍ادامه بده نگار جون که منتظر دیدن ویدئوهای جدید پر از آرامش و حس خوبت هستیم😌
خیلی ممنون از تهیه این ویدیو و انتخاب این موضع. علاوه بر فیلم dark matter کتاب "کتابخانه نیمه شب midnight library" هم میتونه دقیقا همینطور باشه والبته بیشتر درباره حسرت انتخابهای گذشته است که میتونستیم تجربه و زندگی کنیم و نکردیم.
Impressive work ❤
🤍🤍
با هم تاریخ داشتند...👌🏽
🤍
چقدر با حرفات همزاد پنداری کردم👌
ممنون بابت معرفی فیلم
🙏🏻✨
معمولا اولین چیزی که باعث دوستی دو نفر میشه، اشتراکات مکانی، زمانیه. حالا با گذشت زمان، اگر واقعا اون آدم رو بشناسی، اشتراکاتتون بیشتر و وسیع‌تر میشه. کمرنگ شدن یا از بین رفتنش تا حدودی طبیعیه. امّا اگر دو نفر بخوان، نه کمرنگ میشه و نه از بین میره. با همه‌ی اینا از دست دادن، اونقدر ادامه پیدا میکنه تا مثالِ جمله‌ی سعدی: " هر چیز که نپایَد، دلبستگی نشاید" قلب و مغزت اونایی رو که انتخاب میکنه و نگه می‌داره که عمیق‌ترن. با اینکه از نظر تعداد به اندازه‌ی انگشتای یه دست نمی‌رسن.
و به همین علته که در روند زندگی مدام دایره‌ی اطراف‌مون کوچیک میشه تا میرسه با نقطه‌ای که دیگه هیچکس ازش بیرون نمی‌ره.✨
nice💥
آدم ها حق دارن بابت انتخاب هاشون غمگین بشن و بنظرم این با پشیمونی متفاوته و باید به این درک برسیم
پشیمون نیستم اما اجازه دارم غمگین باشم...
Mersi negar jon
:))) خواهش میکنم آزاده جون :)))))))
نگار،نورماه💫
سال ۴۰۲ که تموم شد، وقتی بهش نگا کردم متوجه شدم که توی همین یکسال چقدر از دست دادم(به دلایل مختلف) و چقدر زخمی این از دست دادنم. یه جایی برای خودم نوشتم امسال، انگار سالِ فقدان بود برای من. راستش، چون خودم به تجربه این اندوه رو چشیدم، صحبت‌هات رو خیلی درک کردم. و حس خوبی گرفتم که تجربیات یک آدم دیگه رو درمورد این زخم شنیدم. ما حق داریم که اندوهگین باشیم و برای از دست‌دادن‌هامون سوگواری کنیم واقعا. ما حق داریم که از فقدان‌هامون حرف بزنیم...
دقیقا درسته زیبا🤍
خانم شما فقط گپ بزنید🤍
نجمااا🤍
چقدزندگی و تجربیاتت شبیه منه
چرا ادا درمیاری سعی میکنی ر رو یه جور عجیبی تلفظ کنی انگار تو امریکا بدنیا اومدی و بزور فارسی حرف میزنی؟؟؟
@@yamaha3859 😂😂😂