To piękne nagranie zrobiono 5 sierpnia 2020 r. w siedzibie Telewizji Polskiej w Warszawie na ul. Woronicza 17, w budynku F. Pamiętam zabawną historię, z tego wydarzenia. Na filmie widzimy uśmiechy na twarzy jurorów podczas przesłuchania Zariny. Ale na początku jurorom nie było do śmiechu. Jurorzy, operatorzy kamer, osoby na planie, wszyscy byli już trochę zmęczeni, gdyż od rana zajmowali się przesłuchaniami. Zarina była miała być przesłuchiwana jako 9 kandydat na 10 ogółem. Pamiętam, jak ktoś na scenie powiedział do Zariny. "Dobra, na scenie grasz kilka, maksymalnie kilkanaście sekund w ramach rozgrzewki, a potem zaczynamy nagranie" No i Zarina, zaczęła swoją próbę. Od pierwszych dźwięków harfy w studio nagrań robiło się ciszej i ciszej, a po chwili umilkły wszystkie rozmowy. Zapanowała absolutna cisza, wszyscy słuchali i patrzyli na Zarinę. Zarina zamiast rozgrzewki zagrała cały utwór. Po skończonym utworze, ktoś się zapytał - czy to było już nagranie? Inny głos powiedział - nie, to była próba. Wtedy kierownik planu krzyknął - Czy nikt tej małej dziewczynce nie powiedział, że to próba. Ktoś z zespołu nagrań jemu odpowiedział: Mówiliśmy to Zarinie, ale ona taki pięknie grała, że nikt nie śmiał jej przerywać. Wszyscy w studio wybuchnęli śmiechem. Stąd widać jeszcze piękne uśmiechy na twarzach jury, gdy Zarina zapowiada utwór.
Panowie z TVP przy ul. Woronicza w Warszawie zrobili przepiękny film z Zariną. A Zarina cudownie zagrała utwór The Minstrel's Adieu to His Native Land kompozycji Johna Thomasa.
Utwór POŻEGNANIE MISTRELA ZE SWOJĄ OJCZYZNĄ został napisany pod koniec XIX wieku przez walijskiego kompozytora. Minstrel, to wędrowny bard. Musi on opuścić swoją ojczyznę i wyruszyć w daleki, nieznany świat. Zmieniające się tempo i dynamika w utworze pokazuje, jak ciężko Mistrelowi pożegnać się ze swoją ojczyzną. Nieznany świat do którego wyrusza Minstrel, przywita go wieloma niespodziankami, raczej smutnymi. Przez cały utwór przewija się tęsknota Minstrela. W pewnym momencie słychać taki głęboki oddech, głębokie westchnienie Minstrela. Zarina specjalnie pokazała te westchnienie w 02 min 13 sek. - nagrania. Flażolety, które gra Zarina od 02 min 20 sek. - to rozmowa Minstrela w myślach ze samym sobą. Te dźwięki są tak ciche, ledwie słyszalne... Zwolnienie muzyki na końcu utworu w 4 min. 25 sek. opowiada o tym, że pomimo wielu przeżyć, w nowym, nieznanym świecie, Minstrel znowu wraca myślami do swoich rodzinnych stron. Bardzo tęskni. Ten utwór jest autobiografią kompozytora. John Thomas rzeczywiście opuścił swoje rodzinne strony - Walię. W wieku 14 lat udał się w daleki świat, najpierw do Londynu, następnie wyjechał do Belgii i Francji. Zapewne bardzo tęsknił za swoją rodziną i sześciorga rodzeństwem. Jakże aktualna jest tematyka tego utworu. Dziś wielu ludzi mieszka i pracuje z dala od swoich rodzinnych stron. Zapewne tak samo tęsknią jak nasz tytułowy Minstrel.
Pięknie-- Zarina Zaradna--Virtuosos--Bravissimo........
Piękne Frazowanie---jak na tak młody wiek....Wielka Dojrzałość Muzyczna.......
Pięknie! Podzielam Pana dumę.
*_Большое СПАСИБО за прекрасную работу! Замечательный обзор! Желаю успехов!_*
To piękne nagranie zrobiono 5 sierpnia 2020 r.
w siedzibie Telewizji Polskiej w Warszawie na ul. Woronicza 17, w budynku F.
Pamiętam zabawną historię, z tego wydarzenia.
Na filmie widzimy uśmiechy na twarzy jurorów podczas przesłuchania Zariny.
Ale na początku jurorom nie było do śmiechu.
Jurorzy, operatorzy kamer, osoby na planie, wszyscy byli już trochę zmęczeni, gdyż od rana zajmowali się przesłuchaniami.
Zarina była miała być przesłuchiwana jako 9 kandydat na 10 ogółem.
Pamiętam, jak ktoś na scenie powiedział do Zariny.
"Dobra, na scenie grasz kilka, maksymalnie kilkanaście sekund w ramach rozgrzewki, a potem zaczynamy nagranie"
No i Zarina, zaczęła swoją próbę.
Od pierwszych dźwięków harfy w studio nagrań robiło się ciszej i ciszej, a po chwili umilkły wszystkie rozmowy.
Zapanowała absolutna cisza, wszyscy słuchali i patrzyli na Zarinę.
Zarina zamiast rozgrzewki zagrała cały utwór.
Po skończonym utworze, ktoś się zapytał - czy to było już nagranie?
Inny głos powiedział - nie, to była próba.
Wtedy kierownik planu krzyknął - Czy nikt tej małej dziewczynce nie powiedział, że to próba.
Ktoś z zespołu nagrań jemu odpowiedział:
Mówiliśmy to Zarinie, ale ona taki pięknie grała, że nikt nie śmiał jej przerywać.
Wszyscy w studio wybuchnęli śmiechem.
Stąd widać jeszcze piękne uśmiechy na twarzach jury, gdy Zarina zapowiada utwór.
Nice video!
Panowie z TVP przy ul. Woronicza w Warszawie zrobili przepiękny film z Zariną. A Zarina cudownie zagrała utwór The Minstrel's Adieu to His Native Land kompozycji Johna Thomasa.
Utwór POŻEGNANIE MISTRELA ZE SWOJĄ OJCZYZNĄ
został napisany pod koniec XIX wieku przez walijskiego kompozytora.
Minstrel, to wędrowny bard.
Musi on opuścić swoją ojczyznę i wyruszyć w daleki, nieznany świat.
Zmieniające się tempo i dynamika w utworze
pokazuje, jak ciężko Mistrelowi pożegnać się ze swoją ojczyzną.
Nieznany świat do którego wyrusza Minstrel,
przywita go wieloma niespodziankami, raczej smutnymi.
Przez cały utwór przewija się tęsknota Minstrela.
W pewnym momencie słychać taki głęboki oddech, głębokie westchnienie Minstrela.
Zarina specjalnie pokazała te westchnienie w 02 min 13 sek. - nagrania.
Flażolety, które gra Zarina od 02 min 20 sek. - to rozmowa Minstrela w myślach ze samym sobą.
Te dźwięki są tak ciche, ledwie słyszalne...
Zwolnienie muzyki na końcu utworu w 4 min. 25 sek. opowiada o tym,
że pomimo wielu przeżyć, w nowym, nieznanym świecie,
Minstrel znowu wraca myślami do swoich rodzinnych stron.
Bardzo tęskni.
Ten utwór jest autobiografią kompozytora.
John Thomas rzeczywiście opuścił swoje rodzinne strony - Walię.
W wieku 14 lat udał się w daleki świat, najpierw do Londynu,
następnie wyjechał do Belgii i Francji.
Zapewne bardzo tęsknił za swoją rodziną i sześciorga rodzeństwem.
Jakże aktualna jest tematyka tego utworu.
Dziś wielu ludzi mieszka i pracuje z dala od swoich rodzinnych stron.
Zapewne tak samo tęsknią jak nasz tytułowy Minstrel.
Zarina doskonale nawiązuje do historii o której piszesz i dlatego jej wykonanie jest takie perfekcyjne.