uratowałaś mnie, a tym samym moje najukachansze dzieci. Od nowa zaczynam żyć i cieszyć się życiem. Usłyszałam od ciebie kilkadziesiąt razy, przez te wszystkie odcinki, że trzeba prosić o pomoc i zrobiłam to. Dziękuję z całego serca...
Dziękuję w imieniu wszystkich cierpiących na zaburzenia lękowe. Otwieranie tematu to jedyny sposób na wzrost świadomości na temat cierpienia osób zmagających się z nerwicą. Gratuluję odwagi💚
Jak ja uwielbiam ten program! Pani Małgosiu jest Pani aniołem, ze porusza Pani tematy zdrowia psychicznego i zaprasza takich cudownych gości! Dziękuje 😊
Witaj piękna siostro. Przeżyłam zimny chów, pracoholizm,podejrzenie choroby, niewyjaśniony ból, paraliżujący lęk, zakupy… moje dzieci mialy 2,5 i 1 rok. Totalna bezsilność. Strach który obejmując odbiera oddech. Mnie najbardziej przerażało to, ze moje córki nie będą miały mojego wsparcia gdy mnie zabraknie. Ze nie poradzą sobie z emocjami i życie znów zatoczy koło. Szkoda, ze nie znam Cię osobiście. Jakbym słyszała siebie. Trzymam kciuki :) dziękuje !
Dziękuję za ten szczery komentarz 🤍 jesteśmy z różnych miast, miasteczek i choć mamy inne rodziny, życia i sytuacje, to mechanizm lęku często jest bardzo podobny. To takie wzmacniające, kiedy okazuje się, że współodczuwamy, rozumiemy lub czujemy się zrozumiani 🤍 Życzę mnóstwa siły i spokoju, ściskam i dziękuję 🤍
Dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję. Tak się cieszę, że mówi się coraz częściej o zaburzeniach lękowych. To bardzo pocieszające i przynoszące ulgę słyszeć, że nie tylko ja się z tym zmagam. Mało kto to niestety rozumie. U mnie mechanizm uaktywnił się również po pobycie w szpitalu, ale na dobre rozkręcił się po wyprowadzce z domu. Wydaje mi się, a nawet jestem niemal przekonana, że to również przez lękowy styl wychowania... Ja chodziłam na terapię do psychologa, ale terapia u psychiatry to musi być świetna sprawa. Bardzo mi brakowało tego, że nie mogłam skonsultować swoich objawów somatycznych i co chwilę musiałam chodzić do przeróżnych lekarzy. Dziękuję, Sylwia. Trzymaj się mocno 💖
Bezsenność, szczękościsk, zgrzytanie zębami, potworne migreny doprowadzające do wymiotów, bóle kręgosłupa, zaburzenia widzenia, opuchlizna, problemy z metabolizmem, duszności i hiperwentylacja, ataki paniki (nie wiedziałam co to jest, myślałam, ze wariuję albo umieram) - nie miałam pojęcia co mi jest. Okulista, neurolog, endokrynolog, ginekolog, badania, testy… wszystkie wyniki wychodziły prawidłowo, a ja czułam się coraz gorzej. Podczas badania usg tarczycy lekarz zasugerował problemy na tle nerwowym. Gdy całkowicie się posypało zdrowie z wielkim trudem poszłam do psychoterapeutki. Poszłam i się rozsypałam, dosłownie. Po trzech latach pracy terapeutycznej na psychoterapii indywidualnej i w grupie mogę powiedzieć, że czuję ulgę i znaczną poprawę. Uważam, że będę miała zaburzenia lękowe przez całe życie, ale teraz wiem jak sobie z nimi radzić. Warto rozmawiać na ten temat. Czuję wdzięczność za to, że dzielicie się swoimi doświadczeniami. ❤️
@@AnikaH112 czyli to jest tylko mója fobia w lęku że przez dotknięcie czegokolwiek np.ręcznika chłopaka,pieska,innych rzeczy a później zapomne umyc ręce podczas podcierania sie i zajde w ciąże,nawet jak wyciągam pranie,kąpie się to muszę te ręce myć dokładnie,napisz mi czy to realne?
@@EnigmaEdyta3737 Kochana, na tym właśnie polegają zaburzenia lękowe. Nie da sie w w opisany sposób zajść w ciążę. To jest niemożliwe. Dobrze wiesz o tym, ale i tak się tego panicznie boisz. Na logikę wiesz, ale mysli o tym nie dają ci żyć normalnie, ciągle wracają izastanawiasz się czy umyłam ręce, czy nie dotnknelam czegoś przypadkiem itp. Da się nad tym zapanować. Wiem, bo przechodziłam przez podobne lęki (nie takie same, ale bardzo podobne). Uwierz mi, życie bez leku jest prostsze, przyjemniejsze. U mnie były 3 lata terapii indywidualnej + warsztaty psychologiczne. Teraz czuję ulgę, niestety czasami pojawi się lęk, ale wiem, że to tylko lęk a nie prawda. Bardzo ci polecam konsultacje u dobrej psychoterapeutki.
Miałam 26 lat, jak trafiłam do szpitala z tymi samymi objawami. Tydzień w szpitalu nie dał odpowiedzi. Dziś ponad półtora roku od zdarzenia nadal wielka niewiadoma, samopoczucie permanentnie fatalne. Czas na tego lekarza, którego bałam się najbardziej - uznawanego za ostateczność. Dziękuję za ten wywiad i odwagę. Dobra robota :)
Przez 4 lata od tego zdarzenia codziennie wierzyłam ze w ciągu 2 lat umrę, bo na pewno znów coś niewyjaśnionego mi się stanie. To był koszmar, a nie życie. Dopiero terapia+leki pomogły i jest znacznie, ZNACZNIE lepiej 🤍🤍🤍 trzymam za Ciebie mocno kciuki! ❤️
Niestety wiele osob nie chce zwrocic sie o pomoc,wydaje im ze wszyscy sa przeciwko nim.Moja mama zachorowala przed 50-tka i jako obecna 73 latka nadal nie jest swiadoma swohej choroby. Zycie z jak i obok takiej osoby jest strasznie ciezkie jak i ma wplyw emocjonalny na wszystkich czlonkow rodziny. Gdyby wczesniej mielismy dostep to tylu informacji,jestem przekonana iz wczesniej zmusilabym mame do terapii lub nawet uswiadomienie jej choroby byloby juz wielkim sukces
Klasyczna nerwica lękowa,mam za sobą identyczne przejscia,rowniez po porodzie.Skandalem jest,ze lekarze nie myslą o tym diagnozując choroby.Ja przez rok bylam badana na wsselkie mozliwe choroby swiata.Dopoero moja pani ginekolog skierowala mnie do psychiatry.Dzis mysle,ze uratowala mi zycie,bo bylam bliska skoczenia z okna.
chciałbym kiedyś przyjść do tego programu i opowiedzieć moją historię, tylko po to żeby choć jedna osoba w komentarzu napisała "mam mega podobnie"... ten program daje niesamowite poczucie bezpieczeństwa, że inni też borykają się z tym SYFEM. może to egoistyczne, ale jak bardzo dodające otuchy.
Mam mega podobnie- lęk, zaburzenia widzenia, uciekające oczy, skaczący obraz,zwłaszcza jak schodzę ze schodow. Uczucie duszności, nieistniejący zapach w nosie, tzn nikt go nie czuje tylko ja- tragedia!!! 😨
Matko historia jak u mnie. Po porodzie zaczelam sie dziwnie czuc. Mialam wszelakie objawy zupelnie ze soba niepolaczone. Pojawialy sie, znikaly. Zaczelam panicznie bac sie smierci. Siadla mi psychika. Wizyty w szpitalach nic nie daly. Wszystko zwalano na psychike. Ja balam sie tez jak ty ze mam stwardnienie rozsiane choc badania to wykluczyly. I tak chodzilam od lekarza do lekarza, wszyscy mowili ze mam isc do psychiatry, ze nie ma takiej choroby na ktora niby cierpie i ze wszystko sobie wkrecam. Zaczelam popadac w depresje. Dopiero po roku takiej meki odkrylam ze mam borelioze. Niby wczesniej bylam na to badana ale wyniki byly ok. Dzis wiem ze borelioza jest ciezka w wykryciu. Nawet zakaznicy sobie niestety nie radza. Dopiero wizyta w klinice specjalistycznej cos dala i wyszla ta borelioza. Niestety wszystko prywatnie i lecze sie tez prywatnie a lekarze do dzis nie wierza w borelioze. To okrutna choroba, niszczy cialo i psychike, czysci portfel a wyleczenie w pelni jest rzadkoscia. Niestety zalecane leczenie nic nie daje jesli chodzi o chroniczna borelioze, pacjenci sa niedoleczeni i zostawieni samym sobie.
Współczuje doświadczeń po urodzeniu malucha, wierzę, że to był naprawdę trudny czas. :( Ciekawa sytuacja z tą boreliozą… U mnie boreliozę sprawdzano kilkukrotnie i ją wykluczono. Poza jednostronnymi paraliżami ciała (w tym twarzy, ust i języka) przy atakach miałam także afazję - np. próbowałam poprosić męża o pomoc i leki przeciwbólowe, a z moich ust wydobywały się jakieś zniekształcone dźwięki na temat rosnących drzew… zerowa kontrola nad tym co chcę powiedzieć, a do rzeczywiście udawało mi się powiedzieć. I to najbardziej niepokoiło neurologów, o ile drętwienia/paraliże byli w stanie jakoś uzasadnić, o tyle epizody afazji już łatwe do uzasadnienia nie były. Zakaźnicy nie byli również w stanie powiedzieć co doprowadziło u mnie do zapalenia opon mózgowych (nie bylo ono ani bakteryjne, ani wirusowe ale dwukrotna punkcja lędźwiowa potwierdzała na 100% że miałam stan zapalny opon lub mózgu, tylko do dziś nie wiadomo co je wywołało i to bylo powodem moich największych lęków). Czy nadal ma Pani objawy boreliozy? Jakie testy Pani wykonywała by zdiagnozować borelioze? U mnie od 4,5 roku takie objawy jak tamte, już sie nie powtórzyły, miałam tylko liczne somaty… zdrówka życzę 🤍
Nie istnieje chroniczna borelioza. Też uległam pseudo specjalistom od pseudo leczenia ILADS. Piętnaście tysięcy złotych mniej później nie zmieniło się NIC a nabawiłam się tylko skutków ubocznych od połykania tony antybiotyków. Finalnie dostałam diagnozę właściwą (bo tez wierzyłam że to borelioza, co okazało się bzdurą). Niestety jest w Polsce grupa lekarzy, którzy wciskają pacjentom, że to może być ta chroniczna borelioza, bo objawy akurat mogą być podobne i latami ciągną od nich kasę za prywatne wizyty, wypisują recepty na antybiotyki za setki złotych pomimo negatywnych testów. Pani Sylwio, proszę nie dać się na to nabrać, mogę Pani opowiedzieć jak to wygląda z własnego doświadczenia
Ciekawa rozmowa. Dała mi dużo do myślenia. W sumie moja historia i historia moich dzieci.... czasy w których żyjemy, bo dobrobyt i oczekiwania rosną i poziom kiedy wszyscy są świadomi, bo skorzystali z pomocy specjalistów i zagłębili się w siebie idą w kierunku ogromnej samotności. Tak to widzę i myślę, że oprócz terminów DDA, DDR powinno mówić się o Rodzicach dysfunkcyjnych dzieci. Hm... cały świat to jedna wielka patologia. Szkoda, bo w sumie mogłoby być miło i przyjemnie, a nie jest. Ale na szczęście coraz więcej świadomych kobiet nie chcę mieć dzieci., a dzieci niechciane, urodzone przypadkiem, ciągną ten bałagan zwany życiem i jak ich trauma i paraliż dopadnie to upadną a potem się podniosą. Szkoda tylko, że muszą po drodze być jeszcze skopane na ogół przez najbliższych.
Tak bardzo mi przykro i mam tak bardzo wszystkiego dość. Jestem po psychoterapii i nie mam siły się umyć i ubrać. Mam wszystkiego dosyć i jest mi ciężko. Staram się robić pewne rzeczy na siłę wczoraj rozpakowałem e-maile z wyjazdu i wysyłałem CV do pracy. Skorzystałem z sesji telefonicznie bo za późno wstałem. Tak bardzo mi na sobie zależy i na tym żeby zdać maturę, pójść na wymarzone studia, jak najszybciej wynieść się od rodziców, zrobić prawo jazdy, ale nawet nie mam do kogo uciec z domu. Nie wiem nawet jakie zrobić ciasto na własne imieniny. Zastanawiam się czy robić coś na siłę czy zastosować wyzwalającą działanie z notesu: "Karol wyluzuj i tak za trzy miesiące się zabijesz". W tamtym tygodniu odpuściłem sobie ochotniczą pracę w radio, WFF i umówione spotkanie. Co ja mam robić?
Może warto wrócić na psychoterapię i jednocześnie skorzystać z pomocy psychiatry, włączając farmakoterapię? Pomyśl o tym, można umówić się do psychiatry video, jeśli wyjście z domu Cię przerasta w tym momencie. Mi leki pomogły trochę zredukować to poczucie przetłoczenia dosłownie wszystkim i łatwiej mi było mierzyć się z codziennością, po pewnym czasie zaczęłam nawet planować przyszłość, przestałam odwoływać spotkania i obawiać się wyjścia do głupiego warzywniaka. Trzymam za Ciebie kciuki!
nawet telefon zaufania może pomóc. walcz o siebie i nie wymagaj od życia zbyt wiele . małymi krokami przejdziesz przez życie. będzie później lepiej jak będziesz w przyszłości mieszkal beż rodziców.
@@popkulturalnasciana7818 Minął rok od Twojego wpisu. Ja dopiero dzisiaj natrafiłam na ten kanał.......Sama znalazłam się przed ścianą i potrzebuję pomocy. Nie radzę sobie z moimi lękami które odebrały mi oddech i razem z pracoholizmem wpędziły w chorobę. Wiem, że powinnam prosić o pomoc.....I muszę to zrobić... I Tobie to mogę poradzić. A może już jest o.k. i nie potrzebujesz pomocy? Pozdrawiam!
U mnie wszysyko zaczelo sie po pobycie w szpitalu, do ktorego dostalam sie z wielja łaską, po paru przyjazdach karetki, stwierdzili zapalenie opon... to co przeszlam w tym szpitalu , po atakach anafilaktycznym, po zapalenih żyl, spowodowalo ze nie spalam, kazde polozwnie sie spac wywolywalo lęk... wchodzacy na plecy... psychiatra i neurolog stwierdzil nerwicę lękową.. u mnie nerwica zaczela sie od wrzadzwjaceģo zapalenia jelit..kazda wizyta w toalecie wywoływala lęk...mysle ze historia ze szpitala dokonczyla robotę... niestety leki powoduja nawrot choroba i to takie zzmkniete kolo..
Rozmowa petarda.oczywiście współczuje przykrych doświadczeń.i ściskam mocno.🥰 urodzenie dziecka to duuuuza sprawa. Nurtuje mnie jednak pewien temat. Co jeśli chciałabyś mieć kolejne dziecko. Bierzesz teraz leki chcesz się unormować. Z tego co słyszałam, czytałam… ze jeśli matka przed ciąża lub w trakcie bierze leki z typu psychotropowych jest duże ryzyko ze dziecko może mieć autyzm…. Czy epizod z lekami przekreśla całkowicie szanse na kolejne dziecko….???? Lepiej pozostać przy jednym??? Porzucić marzenia o większej rodzinie i skupić się na zadbaniu o siebie i o dziecko które już jest na świecie????
Jeżeli ja kogoś traktuję z szacunkiem, a druga strona jest jak zimny głaz wobec mnie, to wymusza w ten sposób na mnie, abym ją traktowała jak boginkę /Boga. Żeby ożywić bałwana potrzeba mnustwo energii życiowej. Czcij ojca swego i matkę swoją. Moja matka i ojciec wymuszali na mnie, abym traktowała ich, oraz innych ludzi jak bogów i karali mnie za to, że ci bogowie traktują mnie bez szacunku. Zachowywali się wobec mnie jak diabły i żądali okazywania sobie boskiego traktowania poprzez okazywanie wobec nich bojaźni bożej.
"posiadanie własnego dziecka" - zwracam uwagę na higienę myślenia i nazywania To dziecko w przyszłości może być zmuszone do pracy z byciem posiadanym i zawłaszczonym.
Mi lepiej brzmi po prostu bycie rodzicem. Tak jakby bycie jego nauczycielem i przewodnikiem, pamiętając, że ono (tak jak i rodzic zresztą) nie należy do nikogo. Po prostu jest :)
Tak, rzeczywiście parenascie razy ze stresu powiedziałam jakby i również zwróciłam na to uwagę dopiero po emisji ;) było to moje pierwszy wystąpienie przed jakakolwiek kamera, wiec proszę o wyrozumiałość 😅😅😅
W nurcie ericksonowskim, bardzo mi to podejscie odpowiada. Trzymam za Panią kciuki i polecam, na terapii można prześledzić wiele mechanizmów i schematów, w których się tkwi. A stamtąd już pierwsze kroki ku zmianie i ku lepszemu.
Matko... ja jestem niepełnosprawna od dziecka. Całe życie mam kłopot z chodzeniem, Widzę młodą normalną dziewczynę. Jak można się tak ze sobą szarpać ?
Absolutnie nie mam zamiaru umniejszać wyzwaniom, jakie stawia przed Panią codzienność, jednak uważam ze taka jest charakterystyka wielu zaburzeń i chorób psychicznych - ci ludzie zazwyczaj wyglądają na „młodych” i „normalnych”, często tez uśmiechniętych. I o tym właśnie jest ten program.
Pozwolę sobie zacytować mój powyższy komentarz pod którymś z wątków: Poza jednostronnymi paraliżami ciała (w tym twarzy, ust i języka) przy atakach miałam także afazję - np. próbowałam poprosić męża o pomoc i leki przeciwbólowe, a z moich ust wydobywały się jakieś zniekształcone dźwięki na temat rosnących drzew… zerowa kontrola nad tym co chcę powiedzieć, a do rzeczywiście udawało mi się powiedzieć. I to najbardziej niepokoiło neurologów, o ile drętwienia/paraliże byli w stanie jakoś uzasadnić, o tyle epizody afazji już łatwe do uzasadnienia nie były. Zakaźnicy nie byli również w stanie powiedzieć co doprowadziło u mnie do zapalenia opon mózgowych (nie bylo ono ani bakteryjne, ani wirusowe ale dwukrotna punkcja lędźwiowa potwierdzała na 100% że miałam stan zapalny opon lub mózgu, tylko do dziś nie wiadomo co je wywołało i właśnie to bylo powodem moich największych lęków i utraty poczucia bezpieczeństwa). Także na tej podstawie odrzucono koncepcję o tężyczce i szukano chorób UN. Na początku pandemii zdiagnozowałam u siebie celiakię i osobiście tutaj szukałabym przyczyny, nałożyć na to jeszcze ciąże i poród… teraz już się nie dowiem, pozostaje za to leczenie lęków po całej tej przygodzie. Ściskam mocno wszystkich zmagających się z kłopotami zdrowotnymi, damy radę🌸🤍🤩
@@ale_sylwia Witam, w dziecinstwie zdiagnoizowana celiakia, potem cudownie byłam wyleczona, różne dziwne objawy neurologiczne, mysle na ile mam nerwice, na ile teraz to wina celiakii?
@@sylwiasemik6215 Pani Sylwio, również choruję na celiakię i niestety jak raz się ją zdiagnozuje, to należy pozostać na diecie do końca życia! Po dwóch latach restrykcyjnej diety bezglutenowej odebrałam wyniki gastroskopii - moje jelita odbudowały się całkowicie z totalnego zniszczenia, czyli teoretycznie w tym momencie jestem zdrowa, nie oznacza to jednak, że ponownie mogę zacząć jeść gluten, a wręcz przeciwnie - ze dieta przyniosła wspaniałe rezultaty i należy ją kontynuować do końca życia. Jeśli teraz wróciłabym do jedzenia glutenu, to znów zniszczyłabym kosmki jelitowe, pojawił by się stan zapalny jelita i ponownie wróciłyby problemy z wchłanianiem, gigantyczne niedobory, kłopoty neurologiczne. Moja celiakia objawiała się właśnie głównie poprzez niedobory, fatalne wyniki krwi i liczne problemy neuro, nie miałam żadnych objawów typu: bóle brzucha. Bardzo serdecznie polecam Pani ponowną wizytę u gastrologa, komfort mojego zycia się zupełnie poprawil. Polecam także oficjalną stronę „Polskie Stowarzyszenie osób z celiakią i na diecie bezglutenowej” - można znaleźć nawet na Facebooku, zawiera liczne pomocne informacje. Wbrew pozorom nas-celiakow jest bardzo dużo i wszyscy chętnie służą pomocą 🤍🤍🤍 polecam sprawdzić ten trop, ściskam serdecznie!
Szkoda dziecka Bo bedzie mialo traumy z braku milosci matki patrz tez leki z niewiadomych przyczyn bedzie powtarzac schemat matki dziwne to wszystko jak to dziala w tym swiecie Brak edukacji kobiet jak wychowac zdrowych nowych ludzi
Rozumiem ze pani zasiada w specjalnej komisji orzekającej kto ma gorzej? Dzięki takim komentarzom jak pani, ludzie boja się przyznawać, ze cierpią ;) Edytowała Pani komentarz ale nadal nie do końca Pani rozumie…
" Bez szczęśliwego dzieciństwa, całe życie jest kalekie "
Janusz Korczak
uratowałaś mnie, a tym samym moje najukachansze dzieci. Od nowa zaczynam żyć i cieszyć się życiem. Usłyszałam od ciebie kilkadziesiąt razy, przez te wszystkie odcinki, że trzeba prosić o pomoc i zrobiłam to. Dziękuję z całego serca...
Ppppppppppppp na rożnie sposób przygotowywania potraw bez rady już w 17 wieku na Kaukazie oraz w Rosji jednak
❤️ Powodzenia i gratulacje!
Uwielbiam Pani wywiady, Pani Małgosiu❤ Proszę je nagrywać dalej
Dziękuję w imieniu wszystkich cierpiących na zaburzenia lękowe. Otwieranie tematu to jedyny sposób na wzrost świadomości na temat cierpienia osób zmagających się z nerwicą. Gratuluję odwagi💚
Dziękuje! 🤩
Jak ja uwielbiam ten program! Pani Małgosiu jest Pani aniołem, ze porusza Pani tematy zdrowia psychicznego i zaprasza takich cudownych gości! Dziękuje 😊
Witaj piękna siostro. Przeżyłam zimny chów, pracoholizm,podejrzenie choroby, niewyjaśniony ból, paraliżujący lęk, zakupy… moje dzieci mialy 2,5 i 1 rok. Totalna bezsilność. Strach który obejmując odbiera oddech. Mnie najbardziej przerażało to, ze moje córki nie będą miały mojego wsparcia gdy mnie zabraknie. Ze nie poradzą sobie z emocjami i życie znów zatoczy koło. Szkoda, ze nie znam Cię osobiście. Jakbym słyszała siebie. Trzymam kciuki :) dziękuje !
Dziękuję za ten szczery komentarz 🤍 jesteśmy z różnych miast, miasteczek i choć mamy inne rodziny, życia i sytuacje, to mechanizm lęku często jest bardzo podobny. To takie wzmacniające, kiedy okazuje się, że współodczuwamy, rozumiemy lub czujemy się zrozumiani 🤍 Życzę mnóstwa siły i spokoju, ściskam i dziękuję 🤍
Dziękuję, że dzielicie się doświadczeniami! ❤️
Pięknie przekazane...
❤❤❤
Dobra, subiektywna ilustracja...depresji...
Dziękuję Wam ❤
,,Nie jestem sama"
Bardzo ważne są najbliższe osoby i ich zrozumienie oraz wsparcie.
Wspaniale, že Pani jest, czekałam na Panià, Pani Małgosiu.
Ja też 💚💛♥️
Ja tez lubie Malgosie.
Moj najgorszy zjazd psychiczny rowniez mialam po porodzie. Trzymam kciuki za moja imienniczke! A pania Malgosie serdecznie pozdrawiam!
Dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję. Tak się cieszę, że mówi się coraz częściej o zaburzeniach lękowych. To bardzo pocieszające i przynoszące ulgę słyszeć, że nie tylko ja się z tym zmagam. Mało kto to niestety rozumie. U mnie mechanizm uaktywnił się również po pobycie w szpitalu, ale na dobre rozkręcił się po wyprowadzce z domu. Wydaje mi się, a nawet jestem niemal przekonana, że to również przez lękowy styl wychowania... Ja chodziłam na terapię do psychologa, ale terapia u psychiatry to musi być świetna sprawa. Bardzo mi brakowało tego, że nie mogłam skonsultować swoich objawów somatycznych i co chwilę musiałam chodzić do przeróżnych lekarzy. Dziękuję, Sylwia. Trzymaj się mocno 💖
Swietny wywiad,pozdrawiam sluchajacych.Pamietajcie,ze nie jestescie sami.
❤ świetna rozmowa, dziękuję!
Dziękuję za tą rozmowę. Bardzo dziękuję.
ciało mówi.
pobudka!
znikąd się choroby nie biorą. ciało chce nam zwrócić uwagę, że czegoś nie widzimy, spychamy do podświadomości...
Super, że opowiedziałaś swoją historię. może to komuś bardzo pomoc 🥰❤❤❤
No i da się bez przeklinania ,kulturalnie,elegancko i na temat.
Super ❤
Lęk powoduje to, że zaczynamy wierzyć w tą wersję i się powoli w nią wkręcamy, Dlatego dobrze jest odseparować sam lęk od wiedzy
Dziękuję za rozmowę.
Bezsenność, szczękościsk, zgrzytanie zębami, potworne migreny doprowadzające do wymiotów, bóle kręgosłupa, zaburzenia widzenia, opuchlizna, problemy z metabolizmem, duszności i hiperwentylacja, ataki paniki (nie wiedziałam co to jest, myślałam, ze wariuję albo umieram) - nie miałam pojęcia co mi jest. Okulista, neurolog, endokrynolog, ginekolog, badania, testy… wszystkie wyniki wychodziły prawidłowo, a ja czułam się coraz gorzej. Podczas badania usg tarczycy lekarz zasugerował problemy na tle nerwowym. Gdy całkowicie się posypało zdrowie z wielkim trudem poszłam do psychoterapeutki. Poszłam i się rozsypałam, dosłownie. Po trzech latach pracy terapeutycznej na psychoterapii indywidualnej i w grupie mogę powiedzieć, że czuję ulgę i znaczną poprawę. Uważam, że będę miała zaburzenia lękowe przez całe życie, ale teraz wiem jak sobie z nimi radzić. Warto rozmawiać na ten temat. Czuję wdzięczność za to, że dzielicie się swoimi doświadczeniami. ❤️
Ja mam jeszcze fobie ciążową że np przez dotknięcie psa,cudzego ręcznika moge zajść w ciążę,ale czy to realne?
@@EnigmaEdyta3737 Współczuję. Też przechodziłam przez coś podobnego.... Naprawdę terapia działa cuda.
@@AnikaH112 czyli to jest tylko mója fobia w lęku że przez dotknięcie czegokolwiek np.ręcznika chłopaka,pieska,innych rzeczy a później zapomne umyc ręce podczas podcierania sie i zajde w ciąże,nawet jak wyciągam pranie,kąpie się to muszę te ręce myć dokładnie,napisz mi czy to realne?
@@EnigmaEdyta3737 Kochana, na tym właśnie polegają zaburzenia lękowe. Nie da sie w w opisany sposób zajść w ciążę. To jest niemożliwe. Dobrze wiesz o tym, ale i tak się tego panicznie boisz. Na logikę wiesz, ale mysli o tym nie dają ci żyć normalnie, ciągle wracają izastanawiasz się czy umyłam ręce, czy nie dotnknelam czegoś przypadkiem itp. Da się nad tym zapanować. Wiem, bo przechodziłam przez podobne lęki (nie takie same, ale bardzo podobne). Uwierz mi, życie bez leku jest prostsze, przyjemniejsze. U mnie były 3 lata terapii indywidualnej + warsztaty psychologiczne. Teraz czuję ulgę, niestety czasami pojawi się lęk, ale wiem, że to tylko lęk a nie prawda. Bardzo ci polecam konsultacje u dobrej psychoterapeutki.
Super wywiad❤️
Miałam 26 lat, jak trafiłam do szpitala z tymi samymi objawami. Tydzień w szpitalu nie dał odpowiedzi. Dziś ponad półtora roku od zdarzenia nadal wielka niewiadoma, samopoczucie permanentnie fatalne. Czas na tego lekarza, którego bałam się najbardziej - uznawanego za ostateczność. Dziękuję za ten wywiad i odwagę. Dobra robota :)
Przez 4 lata od tego zdarzenia codziennie wierzyłam ze w ciągu 2 lat umrę, bo na pewno znów coś niewyjaśnionego mi się stanie. To był koszmar, a nie życie. Dopiero terapia+leki pomogły i jest znacznie, ZNACZNIE lepiej 🤍🤍🤍 trzymam za Ciebie mocno kciuki! ❤️
Dziękuję !
Dziękuję za tą rozmowę 😍😍
Niestety wiele osob nie chce zwrocic sie o pomoc,wydaje im ze wszyscy sa przeciwko nim.Moja mama zachorowala przed 50-tka i jako obecna 73 latka nadal nie jest swiadoma swohej choroby. Zycie z jak i obok takiej osoby jest strasznie ciezkie jak i ma wplyw emocjonalny na wszystkich czlonkow rodziny. Gdyby wczesniej mielismy dostep to tylu informacji,jestem przekonana iz wczesniej zmusilabym mame do terapii lub nawet uswiadomienie jej choroby byloby juz wielkim sukces
Bohaterka tego odcinka to ja, tak samo przezywalam, tak samo reagowalam .... nawet jest do mnie podobna fizycznie :)
Klasyczna nerwica lękowa,mam za sobą identyczne przejscia,rowniez po porodzie.Skandalem jest,ze lekarze nie myslą o tym diagnozując choroby.Ja przez rok bylam badana na wsselkie mozliwe choroby swiata.Dopoero moja pani ginekolog skierowala mnie do psychiatry.Dzis mysle,ze uratowala mi zycie,bo bylam bliska skoczenia z okna.
Czasami trzeba zajrzeć głębiej, wrócić do przeszłości i ją przeżyć jeszcze raz, ale już w bezpiecznych warunkach.
Znaczy terapia???
Moja ulubiona Malgoska 😘
Małgoniu...Kocham Cię !
chciałbym kiedyś przyjść do tego programu i opowiedzieć moją historię, tylko po to żeby choć jedna osoba w komentarzu napisała "mam mega podobnie"... ten program daje niesamowite poczucie bezpieczeństwa, że inni też borykają się z tym SYFEM. może to egoistyczne, ale jak bardzo dodające otuchy.
Mam mega podobnie- lęk, zaburzenia widzenia, uciekające oczy, skaczący obraz,zwłaszcza jak schodzę ze schodow. Uczucie duszności, nieistniejący zapach w nosie, tzn nikt go nie czuje tylko ja- tragedia!!! 😨
❤❤❤@@marialumpa4586
Matko historia jak u mnie. Po porodzie zaczelam sie dziwnie czuc. Mialam wszelakie objawy zupelnie ze soba niepolaczone. Pojawialy sie, znikaly. Zaczelam panicznie bac sie smierci. Siadla mi psychika. Wizyty w szpitalach nic nie daly. Wszystko zwalano na psychike. Ja balam sie tez jak ty ze mam stwardnienie rozsiane choc badania to wykluczyly. I tak chodzilam od lekarza do lekarza, wszyscy mowili ze mam isc do psychiatry, ze nie ma takiej choroby na ktora niby cierpie i ze wszystko sobie wkrecam. Zaczelam popadac w depresje. Dopiero po roku takiej meki odkrylam ze mam borelioze. Niby wczesniej bylam na to badana ale wyniki byly ok. Dzis wiem ze borelioza jest ciezka w wykryciu. Nawet zakaznicy sobie niestety nie radza. Dopiero wizyta w klinice specjalistycznej cos dala i wyszla ta borelioza. Niestety wszystko prywatnie i lecze sie tez prywatnie a lekarze do dzis nie wierza w borelioze. To okrutna choroba, niszczy cialo i psychike, czysci portfel a wyleczenie w pelni jest rzadkoscia. Niestety zalecane leczenie nic nie daje jesli chodzi o chroniczna borelioze, pacjenci sa niedoleczeni i zostawieni samym sobie.
A w jakich badaniach wyszła ci borelioza? Mnie wszystkie testy wychodzą negatywne a mam różne dziwne objawy.A masz jakieś konfekcje?
Współczuje doświadczeń po urodzeniu malucha, wierzę, że to był naprawdę trudny czas. :( Ciekawa sytuacja z tą boreliozą… U mnie boreliozę sprawdzano kilkukrotnie i ją wykluczono. Poza jednostronnymi paraliżami ciała (w tym twarzy, ust i języka) przy atakach miałam także afazję - np. próbowałam poprosić męża o pomoc i leki przeciwbólowe, a z moich ust wydobywały się jakieś zniekształcone dźwięki na temat rosnących drzew… zerowa kontrola nad tym co chcę powiedzieć, a do rzeczywiście udawało mi się powiedzieć. I to najbardziej niepokoiło neurologów, o ile drętwienia/paraliże byli w stanie jakoś uzasadnić, o tyle epizody afazji już łatwe do uzasadnienia nie były. Zakaźnicy nie byli również w stanie powiedzieć co doprowadziło u mnie do zapalenia opon mózgowych (nie bylo ono ani bakteryjne, ani wirusowe ale dwukrotna punkcja lędźwiowa potwierdzała na 100% że miałam stan zapalny opon lub mózgu, tylko do dziś nie wiadomo co je wywołało i to bylo powodem moich największych lęków). Czy nadal ma Pani objawy boreliozy? Jakie testy Pani wykonywała by zdiagnozować borelioze? U mnie od 4,5 roku takie objawy jak tamte, już sie nie powtórzyły, miałam tylko liczne somaty… zdrówka życzę 🤍
Nie istnieje chroniczna borelioza. Też uległam pseudo specjalistom od pseudo leczenia ILADS. Piętnaście tysięcy złotych mniej później nie zmieniło się NIC a nabawiłam się tylko skutków ubocznych od połykania tony antybiotyków. Finalnie dostałam diagnozę właściwą (bo tez wierzyłam że to borelioza, co okazało się bzdurą). Niestety jest w Polsce grupa lekarzy, którzy wciskają pacjentom, że to może być ta chroniczna borelioza, bo objawy akurat mogą być podobne i latami ciągną od nich kasę za prywatne wizyty, wypisują recepty na antybiotyki za setki złotych pomimo negatywnych testów. Pani Sylwio, proszę nie dać się na to nabrać, mogę Pani opowiedzieć jak to wygląda z własnego doświadczenia
Ciekawa rozmowa. Dała mi dużo do myślenia. W sumie moja historia i historia moich dzieci.... czasy w których żyjemy, bo dobrobyt i oczekiwania rosną i poziom kiedy wszyscy są świadomi, bo skorzystali z pomocy specjalistów i zagłębili się w siebie idą w kierunku ogromnej samotności. Tak to widzę i myślę, że oprócz terminów DDA, DDR powinno mówić się o Rodzicach dysfunkcyjnych dzieci. Hm... cały świat to jedna wielka patologia. Szkoda, bo w sumie mogłoby być miło i przyjemnie, a nie jest. Ale na szczęście coraz więcej świadomych kobiet nie chcę mieć dzieci., a dzieci niechciane, urodzone przypadkiem, ciągną ten bałagan zwany życiem i jak ich trauma i paraliż dopadnie to upadną a potem się podniosą. Szkoda tylko, że muszą po drodze być jeszcze skopane na ogół przez najbliższych.
Tak bardzo mi przykro i mam tak bardzo wszystkiego dość. Jestem po psychoterapii i nie mam siły się umyć i ubrać. Mam wszystkiego dosyć i jest mi ciężko. Staram się robić pewne rzeczy na siłę wczoraj rozpakowałem e-maile z wyjazdu i wysyłałem CV do pracy. Skorzystałem z sesji telefonicznie bo za późno wstałem. Tak bardzo mi na sobie zależy i na tym żeby zdać maturę, pójść na wymarzone studia, jak najszybciej wynieść się od rodziców, zrobić prawo jazdy, ale nawet nie mam do kogo uciec z domu. Nie wiem nawet jakie zrobić ciasto na własne imieniny. Zastanawiam się czy robić coś na siłę czy zastosować wyzwalającą działanie z notesu: "Karol wyluzuj i tak za trzy miesiące się zabijesz". W tamtym tygodniu odpuściłem sobie ochotniczą pracę w radio, WFF i umówione spotkanie. Co ja mam robić?
Może warto wrócić na psychoterapię i jednocześnie skorzystać z pomocy psychiatry, włączając farmakoterapię? Pomyśl o tym, można umówić się do psychiatry video, jeśli wyjście z domu Cię przerasta w tym momencie. Mi leki pomogły trochę zredukować to poczucie przetłoczenia dosłownie wszystkim i łatwiej mi było mierzyć się z codziennością, po pewnym czasie zaczęłam nawet planować przyszłość, przestałam odwoływać spotkania i obawiać się wyjścia do głupiego warzywniaka. Trzymam za Ciebie kciuki!
nawet telefon zaufania może pomóc. walcz o siebie i nie wymagaj od życia zbyt wiele . małymi krokami przejdziesz przez życie. będzie później lepiej jak będziesz w przyszłości mieszkal beż rodziców.
@@pewnajola7591 Jasne
@@popkulturalnasciana7818
Minął rok od Twojego wpisu.
Ja dopiero dzisiaj natrafiłam na ten kanał.......Sama znalazłam się przed ścianą i potrzebuję pomocy. Nie radzę sobie z moimi lękami które odebrały mi oddech i razem
z pracoholizmem wpędziły
w chorobę. Wiem, że powinnam prosić o pomoc.....I muszę to zrobić...
I Tobie to mogę poradzić.
A może już jest o.k. i nie potrzebujesz pomocy?
Pozdrawiam!
Nadal chodzę na psychoterapię, ja staram się żyć.
👏👏👏👍✌️
Jakaś nadzieja z bije z Pani Sylwii i jej historii :)
bycie dla siebie łagodnym to jest klue tego wywaidu a nie biegać za oklaskami
Dlaczego jakby ???
U mnie wszysyko zaczelo sie po pobycie w szpitalu, do ktorego dostalam sie z wielja łaską, po paru przyjazdach karetki, stwierdzili zapalenie opon... to co przeszlam w tym szpitalu , po atakach anafilaktycznym, po zapalenih żyl, spowodowalo ze nie spalam, kazde polozwnie sie spac wywolywalo lęk... wchodzacy na plecy... psychiatra i neurolog stwierdzil nerwicę lękową.. u mnie nerwica zaczela sie od wrzadzwjaceģo zapalenia jelit..kazda wizyta w toalecie wywoływala lęk...mysle ze historia ze szpitala dokonczyla robotę... niestety leki powoduja nawrot choroba i to takie zzmkniete kolo..
Rozmowa petarda.oczywiście współczuje przykrych doświadczeń.i ściskam mocno.🥰 urodzenie dziecka to duuuuza sprawa. Nurtuje mnie jednak pewien temat. Co jeśli chciałabyś mieć kolejne dziecko. Bierzesz teraz leki chcesz się unormować. Z tego co słyszałam, czytałam… ze jeśli matka przed ciąża lub w trakcie bierze leki z typu psychotropowych jest duże ryzyko ze dziecko może mieć autyzm…. Czy epizod z lekami przekreśla całkowicie szanse na kolejne dziecko….???? Lepiej pozostać przy jednym??? Porzucić marzenia o większej rodzinie i skupić się na zadbaniu o siebie i o dziecko które już jest na świecie????
😘
Jeżeli ja kogoś traktuję z szacunkiem, a druga strona jest jak zimny głaz wobec mnie, to wymusza w ten sposób na mnie, abym ją traktowała jak boginkę /Boga.
Żeby ożywić bałwana potrzeba mnustwo energii życiowej.
Czcij ojca swego i matkę swoją.
Moja matka i ojciec wymuszali na mnie, abym traktowała ich, oraz innych ludzi jak bogów i karali mnie za to, że ci bogowie traktują mnie bez szacunku.
Zachowywali się wobec mnie jak diabły i żądali okazywania sobie boskiego traktowania poprzez okazywanie wobec nich bojaźni bożej.
Panią Gospodarza programu to bym pocalowal 😂
To jakby historia o mnie ....
Zaproszona Pani przypomina Karolinę Malinowską .
Niezwykle cenny komentarz🙄
A ja nie spotykam atrakcyjnych kobiet takich jak panie. Czy to może być symptom jakiegoś zaburzenia psychicznego? Czy da się to leczyć?
"posiadanie własnego dziecka" - zwracam uwagę na higienę myślenia i nazywania
To dziecko w przyszłości może być zmuszone do pracy z byciem posiadanym i zawłaszczonym.
Nie bardzo wiem, jakim sformułowaniem zastąpić frazę „mam, posiadam dziecko”. Jak lepiej powiedzieć?
Nigdy wcześniej mi to jakoś „nie zgrzytnelo”.
Mi lepiej brzmi po prostu bycie rodzicem. Tak jakby bycie jego nauczycielem i przewodnikiem, pamiętając, że ono (tak jak i rodzic zresztą) nie należy do nikogo. Po prostu jest :)
Do boheterki , niech nerw błędny zadba
Jakby 😊
Tak, rzeczywiście parenascie razy ze stresu powiedziałam jakby i również zwróciłam na to uwagę dopiero po emisji ;) było to moje pierwszy wystąpienie przed jakakolwiek kamera, wiec proszę o wyrozumiałość 😅😅😅
W jakim nurcie Pani pracuje na terapii?
Mam bardzo podobna historie. Ciężka droga...
W nurcie ericksonowskim, bardzo mi to podejscie odpowiada.
Trzymam za Panią kciuki i polecam, na terapii można prześledzić wiele mechanizmów i schematów, w których się tkwi. A stamtąd już pierwsze kroki ku zmianie i ku lepszemu.
Matko... ja jestem niepełnosprawna od dziecka. Całe życie mam kłopot z chodzeniem, Widzę młodą normalną dziewczynę. Jak można się tak ze sobą szarpać ?
Absolutnie nie mam zamiaru umniejszać wyzwaniom, jakie stawia przed Panią codzienność, jednak uważam ze taka jest charakterystyka wielu zaburzeń i chorób psychicznych - ci ludzie zazwyczaj wyglądają na „młodych” i „normalnych”, często tez uśmiechniętych. I o tym właśnie jest ten program.
Dziewczyno, przecież Ty miałaś klasyczny atak tężyczki utajonej.
Rzeczywiście tężyczkę potwierdzono ale wykluczono ją jako przyczynę ataków.
Pozwolę sobie zacytować mój powyższy komentarz pod którymś z wątków: Poza jednostronnymi paraliżami ciała (w tym twarzy, ust i języka) przy atakach miałam także afazję - np. próbowałam poprosić męża o pomoc i leki przeciwbólowe, a z moich ust wydobywały się jakieś zniekształcone dźwięki na temat rosnących drzew… zerowa kontrola nad tym co chcę powiedzieć, a do rzeczywiście udawało mi się powiedzieć. I to najbardziej niepokoiło neurologów, o ile drętwienia/paraliże byli w stanie jakoś uzasadnić, o tyle epizody afazji już łatwe do uzasadnienia nie były. Zakaźnicy nie byli również w stanie powiedzieć co doprowadziło u mnie do zapalenia opon mózgowych (nie bylo ono ani bakteryjne, ani wirusowe ale dwukrotna punkcja lędźwiowa potwierdzała na 100% że miałam stan zapalny opon lub mózgu, tylko do dziś nie wiadomo co je wywołało i właśnie to bylo powodem moich największych lęków i utraty poczucia bezpieczeństwa). Także na tej podstawie odrzucono koncepcję o tężyczce i szukano chorób UN. Na początku pandemii zdiagnozowałam u siebie celiakię i osobiście tutaj szukałabym przyczyny, nałożyć na to jeszcze ciąże i poród… teraz już się nie dowiem, pozostaje za to leczenie lęków po całej tej przygodzie. Ściskam mocno wszystkich zmagających się z kłopotami zdrowotnymi, damy radę🌸🤍🤩
@@ale_sylwia Witam, w dziecinstwie zdiagnoizowana celiakia, potem cudownie byłam wyleczona, różne dziwne objawy neurologiczne, mysle na ile mam nerwice, na ile teraz to wina celiakii?
@@sylwiasemik6215 Pani Sylwio, również choruję na celiakię i niestety jak raz się ją zdiagnozuje, to należy pozostać na diecie do końca życia! Po dwóch latach restrykcyjnej diety bezglutenowej odebrałam wyniki gastroskopii - moje jelita odbudowały się całkowicie z totalnego zniszczenia, czyli teoretycznie w tym momencie jestem zdrowa, nie oznacza to jednak, że ponownie mogę zacząć jeść gluten, a wręcz przeciwnie - ze dieta przyniosła wspaniałe rezultaty i należy ją kontynuować do końca życia. Jeśli teraz wróciłabym do jedzenia glutenu, to znów zniszczyłabym kosmki jelitowe, pojawił by się stan zapalny jelita i ponownie wróciłyby problemy z wchłanianiem, gigantyczne niedobory, kłopoty neurologiczne. Moja celiakia objawiała się właśnie głównie poprzez niedobory, fatalne wyniki krwi i liczne problemy neuro, nie miałam żadnych objawów typu: bóle brzucha. Bardzo serdecznie polecam Pani ponowną wizytę u gastrologa, komfort mojego zycia się zupełnie poprawil. Polecam także oficjalną stronę „Polskie Stowarzyszenie osób z celiakią i na diecie bezglutenowej” - można znaleźć nawet na Facebooku, zawiera liczne pomocne informacje. Wbrew pozorom nas-celiakow jest bardzo dużo i wszyscy chętnie służą pomocą 🤍🤍🤍 polecam sprawdzić ten trop, ściskam serdecznie!
Szkoda dziecka Bo bedzie mialo traumy z braku milosci matki patrz tez leki z niewiadomych przyczyn bedzie powtarzac schemat matki dziwne to wszystko jak to dziala w tym swiecie
Brak edukacji kobiet jak wychowac zdrowych nowych ludzi
Jeśli masz partnera, który zadba o Ciebie, to nie jest tak źle, wielu ludzi zostaje z problemem samych.
Rozumiem ze pani zasiada w specjalnej komisji orzekającej kto ma gorzej?
Dzięki takim komentarzom jak pani, ludzie boja się przyznawać, ze cierpią ;)
Edytowała Pani komentarz ale nadal nie do końca Pani rozumie…
Widać, że nie wie Pani o czym mówi. Polecam się doedukować, nie złośliwie. Zupełnie szczerze.
Ta kobieta nie narzeka tylko opowiada o swojej sytuacji.
@Karolina Koper To nie Tobie oceniac kto ma ciezej i kto przesadza, bezduszna osobo.
Nie sądziłam ze, znajdę tu taki bezduszny komentarz. Każdy ma swoją historie i nie należy porównywać się do innych…
Dziękuję 😊