Wywiad Marka z Honorata podsumowalbym tak: - Honorato, faktycznie nie jestes jedyna z takim ogromnym bagazem ciezkich doswiadczen. - Honorato, faktycznie jestes dobrym czlowiekiem. Jestem przekonany, ze kazda osoba wychodzac z Marka studia odczuwa ogromna ulge. To dziala oczyszczajaco dla gosci i terapeutycznie dla ogladajacych. Podziwiam ludzi opowiadajacych swoje historie u Marka. Caluje w czolko.
Dziękuję Honorato za to, że znajdując odwagę by podzielić się z nami swoim życiem, pomogłaś mi zrozumieć pewne rzeczy z mojego życia. W wielu kwestiach się z Tobą utożsamiam. Gratuluję odwagi, szczerości i próby wyrwania się z tego błędnego koła. Trzymam mocno kciuki byś osiągnęła cel który Ci przyświeca, pewności siebie, poczucia własnej wartości i asertywności. Jeszcze raz dziękuję. Walcz o siebie. Podziękowania należą się też Tobie Marku, za prowadzenie tej serii. Słuchanie tych historii bardzo mi pomaga w utrzymywaniu abstynencji. Niektórym z mojego otoczenia też pomogło trochę lepiej zrozumieć mój problem. Dziękuję.
Jak się cieszę, że odeszłam od męża alkoholika. Lekko nie jest ale mam nadzieję że moje dzieci nie będą tak bardzo pokaleczone psychicznie. Dużo siły życzę!
Zrobilam to głównie dla mojej córki, bardzo nie chciałam żeby myślała że to jak jej mama jest traktowana to jest normalne, potem wybrała by takiego partnera który by jej nie szanował i chyba serce by mi wtedy pękło bo byłaby to moja wina
@@annasiembab Egoistka? Czy Ty siebie słyszysz? Krzywdzisz innych i jeszcze oczekujesz od nich heroizmu? Zacznij wymagać od siebie nie mniej niż od otoczenia. Powodzenia!
@@annasiembab Pani Aniu proszę sobie nie dowcipkować. To osoba uzależniona lub chora psychiczna jest odpowiedzlna za swoje leczenie, zmienianie pogladow, odpowiadanie za swoje konsekwencje, nadrabianie zaleglosci jeśli chodzi o "wiedze zyciowa" (ale takiego prawdziwego świata a nie pijackiej iluzji oczywiście) jak i co się wogole dokola dzieje, zadośćuczynieniania ludziom których się pernametnie skrzywdziło i wiele innych. Także takie eciepecie, że uzależniony coś chce jest niedorzeczne. Pewnie gdyby ktoś Panią zostawił to może by właśnie Pani wytrzezwila i wzięła się porzadnie za rzeczywistosc. Jeśli chodzi o uzależnionych to pamiętajcie, że Wy będąc pod wpływem krzywdzicie ludzi którzy są trzeźwi. Jest spore prawdopodobnienstwo, że uzależniony będzie miał lukę w pamieci/zastąpi ja jakas wymyślona historia lub wyprze. Inni zapamiętają tak jak było, przeżyją tak jak bylo i zniszczy im zdrowie psychiczne i fizyczne. Jeśli jakolwiek cierpi się trzeba się natychmiast uwolnic od takiej osoby. To nie jest niczyja wina, że ktoś inny się uzależnił i nie chce wziąć za to odpowiedzialnosci.
Dawno nie czułam takiego ogromu smutku słuchając Twej historii❤ Nie mogłaś ich uratować...byłaś tylko dzieckiem...🥺 To nie powinno być w żadnym razie Twą odpowiedzialnością trzymanie rodziny razem.. Jedynym Twym zadaniem mogło być bieganie...skakanie...jazda na rowerze...cieszenie się z nadejścia kolejnego dnia a nie ta orka na ugorze!Sprawianie aby Twoi rodzice Cię zauważyli jako dziecko które pragnie bliskości...milosci...szacunku❤ Ściskam mocno 💜
Też byłam dzieckiem odpowiedzialnym za rodzinę, dorosłym w skórze kilkuletniej dziewczynki. Też jestem w terapii. Mimo, że u mnie na co dzień nie było alkoholu, choć generalnie był obecny, moja rodzina też była dysfunkcyjna. Wiem jak to jest przez całe życie musieć zasługiwać na szacunek i miłość. Gratuluję Pani zbudowania zdrowej relacji z tatą, mimo traumatycznych wydarzeń w przeszłości. Ma Pani w sobie mnóstwo smutku i to jest ok, proszę nie dać sobie wmówić, że jest inaczej. Ale emanuje od Pani również ogromna siła. Trzymam kciuki za Panią, podziwiam i przesyłam duuużo ciepła.
"Jak się potykasz i upadasz, próbujesz wstać ale nie możesz, to może pora poleżeć' - dokladnie tak! Pięknie powiedziane, choć dla zdecydowanej większości te słowa to istna abstrakcja...
Bardzo czesto jest tak, ze osoba pijaca trzezwiejac nie dowierza, ze byla takim potworem. Alkoholizm to bardzo podstepna choroba czyniaca z ludzi, czesto dobrych, prawdziwe monstra. Oczywiscie nie usprawiedliwiam oprawcow, alkoholikow. A to, ze marnuja zycie najczesciej swoich najblizszych to fakt.
To nie egoizm to ich wlasne przezycia jako dzieci i jeszcze cos takiego jak gen alkoholowy i cale tysiace innych przezyc z ktorymi ludzie nie daja sobie rady i wpadaja w nalogi Straszne ale prawdziwe ofiary to nie tylko dzieci ale i rodzice prosze mnie zle nie zrozumiec
Ogromne wrażenie na mnie robi fakt, że po wszystkich przejściach i ciężkich doświadczeniach Honorata mówi pewnym głosem, że walka jej ojca z nałogiem zrobila na niej wrażenie.
otóż są naprawdę sprawdzone i efektywne narzedzia, które wyciągają w górę z biedy psychicznej - deficytów ważności, wartości własnej, akceptacji, miłości, braku bezpieczeństwa materialnego i innych... to Wspólnota 12 Kroków dda/ddd i Program ze Sponsorem. Potem terapie, warsztaty - dziś jest już większa wiedza nt tych niedostatków rozwojowych. Trzeba o tym czytać, bo paradoks Doroslego Dziecka trzyma w miejscu, nie pozwalając sie przyznać przed sobą do nieszczęśliwego życia i bezsilności.... polecam stronkę ACA/DDA/DDD Intergrupa - są tam teksty obowiązkowe i międzynarodowa lista mitingów
@@joanka34 dziękuję. Miotam się w tym szóstą dekadę:) osiągnięciem jest złudne poczucie pogodzenia się. Na podane stronki pozaglądam. Pozdrawiam serdecznie :)
@@joanna3780 fajnie ze odpowiedziałaś! ja cierpialam nieswiadomie 3 dekady, a następne 3 uświadamiałam sobie ogrom problemu. szczęśliwie (w kolejnym kryzysie) trafiłam na miting dda, chodziłam regularnie, aż dojrzałam (w kolejnym kryzysie) do wejścia na Program 12 Kroków ze Sponsorem. I to dopiero odmieniło moje zycie. Dorośleję (65) i oczywiście lepiej poźno niz wcale, ale każdemu bym powiedziała, że szkoda każdego dnia bez Programu. sciskam serdecznie🙋♀️❤
@@joanka34 gratuluję Ci serdecznie. Sądziłam że bez pomocy fachowca poradzę sobie, tak jak ze wszystkim:)) ale to nie działa. Dzięki za dobre slowa i podpowiedzi. Miłego dnia :)
bardzo pięknie i precyzyjnie formułuje Pani swoje mysli, a w sytuacji przeżyć, które były i są Pani udziałem nie jest to łatwe... Pozdrawiam i życzę powodzenia w terapii i w życiu...💗 Pozdrowienia dla Marka
W użyciu była skakanka, kabel do grzejnika, pas. Dziś zadzwonili by złożyć mi życzenia urodzinowe a i tak musieli wspomnieć swojego pierworodnego syna jak sobie radzi. Nigdy nie wyjdę z jego cienia. Wiele lat temu na terapii psycholog poprosiła bym narysowała jak widzę siebie w rodzinie. Wszędzie byłam z boku i tak to już zostało. Dziś mieszkam za granicą i mam swoją rodzinę. Niestety nie zdecydowałam się na więcej dzieci bo boję się kopiowania. Nie chcę by któreś czuło się gorsze, mniej kochane, na boku.
Z Pani świadomością sytuacji i doświadczeń, które Pani przeżyła, ma Pani ogromną szansę nie kopiować błędów rodziców. Życzę wiary w siebie i szczęścia! 🙂
Edyta G nie jst Pani jedynym dzieckiem"drugiej" kategorii... Takie dzieci zdarzają się i w rodzinach nie(lub mniej) dysfunkcyjnych,nie obarczonych chorobą alkoholową... to przeświadczenie o "gorszości" ciągnię się za tobą długo,czasem do końca życia... Pozdrawiam i życzę udanego,dobrego życia🌹 PS.też mam jedno dziecko ,a obie wnuczki kocham jednakowo mocno,choć bardzo się od siebie różnią...
Ja "puszczam pawia" gdy słyszę 'co cię nie zabije to cie wzmocni'...aż muszę powtórzyć po Ani Rusowicz, nie jesteśmy ze skały czy marmuru, co cie nie zabije to zostawi ślad, głębokie blizny. Ale też da szansę posiąść ogromną wiedzę o samym sobie.
Świetny wywiad. Dla mnie chyba najważniejszy w tym cyklu. W każdym odnajduję siebie, ale w tym najmocniej i najbardziej. Pozdrawiam Honoratę i ściskam serdecznie, pozdrawiam Marka i dziękuję 💓
Pani Honorato, bardzo dziękuję za tą rozmowę. Widać jak wiele kosztuje Panią mówienie o swoich relacjach z rodzicami. Jest Pani silną, wspaniałą kobietą. Kiedy mówiła Pani o sytuacji z alimentami, stanął mi przed oczami obrazek z mojego dzieciństwa. Kiedy skończyłem 18 lat dostałem jedyny w swoim życiu list od ojca. Był to list z żądaniem abym przestał pobierać od niego alimenty. Pozdrawiam Panią i Pana Marka bardzo serdecznie.
Droga Pani Honorato - dziękuję za poruszające świadectwo. Szczególnie dziękuję za podzielenie się tym przekonaniem że Pani życie było przypadkowe. Wiele lat potrzebowałam aby się przekonać że to przekonanie o przypadkowości jest fałszywe. Odkrywanie mechanizmów wynikających między innymi z choroby alkoholowej jest podstawowe w udzielaniu pomocy potrzebującym.
Widac ile wysilku kosztowalo te Pania opowiedzenie swojej historii. To tylko pokazuje, ze nie tylko chcac byc kierowca, powinno sie zdac testy. Mam tu na mysli o bycie rodziciem. Moze kazdej parze starajacej sie o dziecko powinno sie puszczac takie filmy?
Dziękuję ci cudowna dziewczyno za ten wywiad, a słowa ,że nie muszę od razu się podnosić jak nie umiem w tej chwili nagrałam sobie na telefon, żeby pamiętać o tym gdy udaję, że jestem taka silna. Słuchając cię nabieram nadziei, że kontynuując swoją pracę nad sobą, może ja też kiedyś wybaczę, wyzbędę się oczekiwań i będę mieć ten spokój i piękną dusze co ty. Dziękuję, że jesteś.
bardzo ważna rozmowa...osoby uzależnione mogą zobaczyć jak to jest po drugiej stronie....szczególnie z perspektywy dziecka...mimo, iż jestem już po terapii DDA i współuzależnieniowej wywiad zrobił na mnie ogromne wrażenie....dziękuję Honorata za Twoją odwagę, że podzieliłaś się z nami swoją , tak bliską dla wielu z nas, historią. Podziękowania Marku także dla Ciebie za dotknięcie tematu również z tej drugiej perspektywy, choć pewnie to nie jest łatwe...
Bardzo, bardzo chcialam zeby moj ojciec podjal leczenie i probowal zawalczyc o siebie i o nas,niestety...choroba go wykonczyla i zmarl samotnie w jakiejs piwnicy na drugim koncu Polski...byl dobrym czlowiekiem i zmarl w dosyc mlodym wieku. Niestety nie kazdy ma tyle szczescia zeby moc porozmawiac z trzezwym ojcem...trzymam za Pania kciuki,za terapie i zdrowienie
Paulina,nie oszukuj siebie,ojciec powinien być przy tobie, wspierać ciebie i.dac ci poczucie bezpieczeństwa.On.wolal od Ciebie wódkę. Aby nie spotkać w życiu tatusia jako meza ,partnera wybacz mu ,że nie podjął trudu bycia ojcem.
Paulina sama znam (lub raczej znałam)wielu dobrych,naprawdę mądrych i serdecznych ludzi,którzy ulegli alkoholowi... Alkoholizm to choroba,czasem tek ciężka, że przekracza ludzkie możliwości by ją zwalczyć.... Obwinianie WSZYSTKICH alkoholików za brak dobrej woli,lenistwo,wygodnictwo bywa niesprawiedliwe....
@@pilnauczennica7886 wydaje mi sie,ze Pani mnie nie zrozumiala...nie obwiniam ojca o te wszystkie zachowania, jest mi po' prostu przykro,ze nie podjal leczenia 🤷 zdaje sobie sprawe bardziej niz sie Pani to moze wydawac jak trudno jest z tej choroby wyjsc,nie kwestionuje tego absolutnie,wiem jednak ze istnieja instytucje i stowarzyszenia do ktorych mozna sie zwrocic o pomoc,trzeba tylko (albo az) chciec o siebie zawalczyc
piękne zdanie na koniec. Myślę że jeszcze lepsze byłoby - wytrzeźwiej zanim będziesz miał dzieci. To mnie właśnie spotkało i jestem z tego dumny że moi synowie nigdy nie widzieli mnie pijanego czego nie mogę powiedzieć o mojej Żonie. U synów nigdy nie musiałem przez alkohol odbudowywać zaufania.
Mama mojego partnera tak nauczyla sie zamiatac alkoholizm meza przed dziećmi ze kiedy zaczelam orientować się ze z moim partnerem jest cos nie tak i ze alkohol zaczyna być wszechobecny w naszym zyciu uslyszlam od niego ze jego tata jak pracowal i przynosił pieniądze do domu to mama sie go nie czepiała ze pije... uważam ze cala rodzina jest współuzależniona i maja tak wpojony schemat wypierania ze cala wina za rozpad naszego zwiazku przezucily na mnie zeby tylko nie przyznac ze ich brat jest alkoholikiem tak samo jak ich ojciec choc zdarzyło się ze mowilam o tym głośno. Teraz go pocieszaja i głaszczą po głowie czyli łagodzą skutki i konsekwencje jego picia którymi jest rozpad naszej rodziny.
Moja babcia straciła jakieś 50 lat. Najpierw walczyła z alkoholizmem dziadka, a potem mojego ojca. Walka trwa do dziś. Dla wlasnego zdrowia psychicznego, nie utrzymuje z nimi kontaktu. Chciałbym dać tej Pani siły. ❤️
kochana, mam w moim plecaku to samo, uciekłam od ludzi którzy "grają w grę" do tej pory. Wyjechałam mając 20 lat ."Plecak " dalej noszę, chociaż już tak nie ciąży bo winowajcy poumierali. Została siostra, która wciąż "Gra w grę", nie utrzymuję z nią kontaktu bo nie rozumie lojalności, bezinteresowności, przyjaźni.....zerwałam ten chory kontakt, nie uleczę jej. Jestem szczęśliwa, długo to trwało bo 45 lat..pozdrawiam serdecznie
Bardzo wzruszająca historia, gratuluję odwagi Pani bardzo, a i wyobrażam sobie ile to wszystko Panią kosztowało opowiadając historię Pani i rodziny. Też jestem dzieckiem alkoholika, jestem w terapii, czuję Pani wysiłek pracy nad sobą i mimo, że dużo wiem o dbaniu o siebie, to jeszcze przede mną droga. Cieszę się na to co usłyszałam, że można przestać chcieć bardziej o coś zadbać, żeby komuś pomóc i można w pełni zobaczyć w tym siebie. Głęboko do mnie przemawia, że to co może alkoholik zrobić dla swojego dziecka to przestać pić. Mój ojciec nie przestał i w męczarni odszedł na tamten świat, często się zastanawiam, jak bym dzisiaj sobie z tym radziła gdyby pił, a może nie i jak to by byłoby .... Życzę Wszystkiego co dobre dla Pani. Biorę to do siebie co Pani powiedziała o pracy nad sobą i jej efektach 😊Po prostu można o siebie zadbać, być lojalnym wobec siebie. Pozdrawiam serdecznie
Wielkie pokłony dla wszystkich uczestników tych rozmów. Piszecie Państwo swoimi opowieściami niezwykle prawdziwą do bólu ksiegę. A nic nie boli tak jak życie...przemoc ekonomiczna bardzo ważny wątek. Obecnie trochę łatwiej kobietom podejmować decyzję o odejściu od alkoholika bo są w stanie utrzymać się same. Wciąż jednak wiele kobiet jest zależnych ekonomicznie od pracujących alkoholików...Pozdrawiam Honoratę :-)
Ciesze sie, ze nie mam dzieci. Gratuluje tego, ze ma pani ojca, ktory placil pani pieniadze, zeby mogla pani studiowac i wczesniej takze. Ja studiowalam i pracowalam. Wiele osob tak robi. Bo musi. Dzielny , odpowiedzialny czlowiek. Z tego, co zrozumialam jest trzezwy, a wiec tym bardziej brawo.
U mnie bylo podobnie. Ja chciakam zasluzyc na miłość sprztaniem, gotowaniem, nauką, podporzadkowaniem sie. To nic nie dalo. Mi zajelo to 40 lat. Odcinajac sie poczulam wolnosc, radosc z zycia i moznosc dbania o siebie. Mysle ze o 20 lat za pozno to zrobilam, ale jestem teraz tym kim chce byc i żyję swoim zyciem a nie zyciem toksycznej rodziny
Przynajmniej wytrzeźwiał i spojrzał logicznie na swoje życie. Wielu alkoholików umiera zamroczonych lub budzi się tuż przed śmiercią a wtedy nie ma już na nic czasu: na rozmowę, spojrzenie w oczy, na wyjaśnienie, zastanowienie się, na uśmiech...na wybaczenie. Tak muszę żyć! Życzę Ci, kochana, wiele siły. Wiem, że echa dzieciństwa będą wracać do Ciebie nawet po latach terapii. Mam prawie 60 lat i nadal jest trudno.
Są rodzice którzy kończą z nałogiem i mają świadomość co zrobili swoim dzieciom, są tacy którzy kończą ale nie mają tej świadomości i na koniec są tacy ktorzy piją do końca bez lub z cząstkową świadomością. Zastanawiałam się co lepsze dla dziecka, której wersji z tych rodziców być dzieckiem. Najlepiej być dzieckiem nie pijacych rodziców, bo traumy z dzieciństwa niestety zostają, oswojone lub nie, na całe życie.
Ten komentarz jest niezwykle trafny. W moim przypadku ojciec nadal pije (choć znacznie mniej, bo choruje), jednak nigdy nie zrozumiał swojej winy, wręcz uznaje, że dał mi wiele i nie ma żadnego problemu. Z racji jego naprawdę niskiej inteligencji, nie mam sposobu (ani już chęci), aby mu powiedzieć jak bardzo zrujnował mi życie. Ta świadomość, że ja ponoszę ciężkie konsekwencje jego czynów, a on nawet nie zdaje sobie sprawy, że coś zrobił nie tak, jest bardzo frustrująca i bolesna.
@@patka6544 Współczuję i wyobrażam sobie z czym się zmagasz. Każde dziecko alkoholika ma inną historię, ale często przez całe życie musi pracować nad sobą i być czujne. Nie sądzę też żeby świadomość rodzica pijącego co zrobił pomagała na dłuższą metę, przeszłości to nie zmieni. Z czasam najbardziej dziwi mnie to że ludzie mają tak mała świadomość tego jak bardzo destrukcyjny wpływ na dzieci ma picie rodziców. A optymistyczniej, nie wiem ile masz lat, ale czas i praca nad sobą pomaga. Twoi rodzice to nie Ty, a skoro słuchasz / oglądasz filmy w tym cyklu to już coś. Nie noś w sobie urazy do rodziców to zjada człowieka, wystarczy że masz świadomość tego co było. Trzymam kciuki, żeby życie zaskakiwało Cię już tylko pozytywnie🙂
Oglądam te spotkania i wbijanie sobie gwoździa do głowy przez Całe życie jest BŁĘDEM. Trzeba zająć się sobą znaleźć zainteresowania / hobby które pochłonie nasze myśli, emocje, zaangażowanie. Odciąć to grubą kreską i żyć.
A to nie jest zwykłe wyparcie, nieprzepracowany problem zawsze wraca. Po to są te terapie żeby wyciągnąć wszystko na powierzchnię i przepracować. Uciekając nie ważne w co uzależniamy się od tego, bo mamy świadomość że nasz cień jest za nami i nie daje nam spokoju.
@@adelbertcross4304 Większość osób uzależnionych i współuzależnionych ciągle o tym rozmyśla Za/Przeciw A gdyby . Nie potrafi myśleć inaczej o czymś innym. Wszystko zaczyna i kończy się w głowie Kiedy pokonasz myślenie cały organizm podąża za impulsem z głowy
To kompletnie nie działa. Te nieprzepracowane potwory z dzieciństwa wracają i odbijają się na twoim dorosłym życiu w najmniej oczekiwanym momencie. Najczęściej, gdy teoretycznie jest już ok i wynosisz się z toksycznego domu.
Podziwiam posiadanie wiary. Mnie wyzuto nawet z tego. Dziecka nie zostawie. Nie wierzę w ani jedno słowo. Jak się nie jest rodzicem to dziadkiem tez sie nie będzie. Tak wiem... Jestem zgoszkniala ale tego nauczyło mnie potysiackros dawanie szans, które nawet nie były docenione... Dopiero w wieku 40 lat zrozumialam, ze slowa"odp... sie raz na zawsze, masz swoją rodzinę... "-będą dla mnie terapia.
Mam wrażenie,że za wcześnie ta Pani przyszla na rozmowe. Widać było,ze ma jeszcze wiele do przepracowania. W początkowej fazie terapii jest tak trudno zbierać myśli i je wyrażać... Wiem z doświadczenia.
Dużo pracy przed Panią . Tak bardzo to widać. Ale będzie dobrze. Najważniejsze, że chce Pani zmienić podejście do samej siebie. Pozdrawiam. Niepijący od roku i szczęśliwy alkoholik.
Nie użalaj się nad sobą. To moja rada. Żyj swoim życiem. Wiem co mówię. Moja mama zmarła w wieki 36 lat po ciężkiej chorobie. Mialam wtedy 8. Ojciec pil od zawsze. Przed i po. Był agresywny dla babci. Babcia zmarla po mamie 3 lata. A ojciec dalej pil. To co przezylam jako dziecko, to temat na książkę. Ale lepiej zapomnieć i odciąć się od tego. Pozdrawiam.
Wiecie co, staram się zrozumieć uczucia i ból tej młodej damy z pełnym szacunkiem. Przeżyłem, ja i mój brat, tragedię wielką jak dla mnie i inną niż opisana w wywiadzie. Z dumą opowiadam o moich rodzicach pomimo ich błędów i potknięć. Oni to też były kiedyś kochane dzieciaki , które się pogubiły. Nigdy nie narzekam na nich. Teraz na rekach bym ich nosił. Choć zasmucali mnie, ale krzywdy nie wyrządzili. Twój tata też. Możesz na nim polegać. Jest przy Tobie I chce Cię wspierać. To nic nie znaczy?. Może przytul jego głowę i powiedz mu, że go starasz się lubić albo coś w tym kontekście. Zobaczysz wtedy jaką siłę i moc dobra w nim wyzwolisz. Ufam ,że rozumiesz co chcę Ci przekazĆ
Co to jest Happy End? Powrot do domu po cieszkiej szkole na ziemi.... Happy End to nie tylko u alkoholikow jest tyle innych dramatow! Ale to nie o to chodzi w tej audycji Powodzenia zycze i prosze sie przestac nad soba rozczulac. Ojciec tez byl dzieckiem i pewnie nie bez powodu zostal alkoholikiem itd.itp Trzeba wybaczyc i zakonczyc ten dramat Trzymam kciuki
Nie ma obowiązku wybaczania. Czy Pani w ogóle usłyszała to co mówiła Honorata? Pani Honorato ma Pani prawo okazywać sobie nieustannie czułość, szczególnie przy tak długim czasie jej braku od bliskich.
Takie rady Honorata słyszała, a więcej, sama sobie powtarzała i święcie wierzyła w ich wartość. Takie rady wpędzają w depresje i są totalnie bezskuteczne. Przynoszą więcej szkody niż pożytku. Takie rady odbierają godność i święte prawo do uznania swojej krzywdy, a następnie stopniowego wychodzenia z pozycji ofiary, skrzywdzonego dziecka. Możliwość wyboru: wybacze lub nie wybaczę, zdjęcie tego "przymusu wybaczania" najczęściej prowadzi do prawdziwego wybaczenia, ale to proces, a nie jednorazowy akt. Oburza mnie ton pani wypowiedzi. Moge się mylić, ale odbieram ją jak rady rodzica współuzależnionego: zamiatanie pod dywan krzywdy, żeby samemu nie mierzyć się z odpowiedzialnością za tę krzywdę. Szybciutko wybacz tatusiowi, bo bidulek miał ciężkie życie- zwalnia rodzica z odpowiedzialności za swoje picie i zaniedbania wobec dziecka. Dziecko znów nie ma prawa czuć tego co czuje, znów się nie liczy, znów jest nikim. Bardzo krzywdzące.
@@grakowal8947 Sorry ale bardzo sie Pan myli! Przeszlam przez gorsze pieklo i dopiero kiedy wybaczylam wszystkim wszystko zaczelam zyc normalnie i jest mi dobrze Przykro mi, ze tak to pan odebral Kto tu mowi o szybciutko? Ktoregos dnia trzeba zamknac ksiazke i siegnac po nowa i zyc pelnia zycia Ja wyobrazalam sobie tez "tych winnych" jako male dzieci i nauczylam sie ich przytulac i wybaczac Kazdy szuka wlasnej drogi po ktorej pojdzie pozdrawiam
Może mi ktoś wytłumaczyć jak można tak myśleć, że skoro matka idzie do pracy to dziecko traci rodzica, Pani kończy studia i oczekuje dalszego alimentowania bo chce robić drugi kierunek, czy ona medycyne chciała studiować? Po studiach nie była się w stanie sama utrzymać- szok, zgadzam się w pełni, że dzieciństwo tej pani nie było idealne, ale to jakiej uwagi ta Pani oczekuje od rodziców jest chore. Najgorsze jest to jak ta kobieta się użala nad sobą, ona sama robi sobie krzywdę. Dla mnie biedna, nie zaradna życiowo osoba.
Może zastanów się kto z niej taką osobę zrobił. Zwykle dzieci zostają same na świecie gdy rodzice umierają na starość. W rodzinie gdzie jest alkohol nie ma ich od początku. Cała uwaga kręci się wokół alkoholika, dzieci są niewidzialne. I jeszcze często mają robić za ładne opakowanie rodziny, ma się wymagania wobec nich wielokrotnie większe niż wobec siebie. Za te lata upokorzeń należy się jej ta uwaga jak psu buda i miska.
Wywiad Marka z Honorata podsumowalbym tak:
- Honorato, faktycznie nie jestes jedyna z takim ogromnym bagazem ciezkich doswiadczen.
- Honorato, faktycznie jestes dobrym czlowiekiem.
Jestem przekonany, ze kazda osoba wychodzac z Marka studia odczuwa ogromna ulge. To dziala oczyszczajaco dla gosci i terapeutycznie dla ogladajacych. Podziwiam ludzi opowiadajacych swoje historie u Marka.
Caluje w czolko.
W tak piękny sposób Pani mówi o rzeczach tak niewiarygodnie trudnych. Wzruszyłam się. Życzę Pani szczęścia i.. ulgi w sercu
Dziękuję Honorato za to, że znajdując odwagę by podzielić się z nami swoim życiem, pomogłaś mi zrozumieć pewne rzeczy z mojego życia. W wielu kwestiach się z Tobą utożsamiam. Gratuluję odwagi, szczerości i próby wyrwania się z tego błędnego koła. Trzymam mocno kciuki byś osiągnęła cel który Ci przyświeca, pewności siebie, poczucia własnej wartości i asertywności. Jeszcze raz dziękuję. Walcz o siebie.
Podziękowania należą się też Tobie Marku, za prowadzenie tej serii. Słuchanie tych historii bardzo mi pomaga w utrzymywaniu abstynencji. Niektórym z mojego otoczenia też pomogło trochę lepiej zrozumieć mój problem.
Dziękuję.
Wytrwałości. Dziś nie piję 😃
Pani Honorato, jest Pani dobrym i pięknym człowiekiem - życzę powodzenia, radości w życiu i bardzo dziękuję.
Jak się cieszę, że odeszłam od męża alkoholika. Lekko nie jest ale mam nadzieję że moje dzieci nie będą tak bardzo pokaleczone psychicznie. Dużo siły życzę!
A myślisz ze lepiej by było gdybys została? Ja się zmagam z nałogiem od dekady i jeśli ktoś by mnie zostawił to byłoby o tonę gorzej
Ludzi których kochamy nie zostawiamy
Zrobilam to głównie dla mojej córki, bardzo nie chciałam żeby myślała że to jak jej mama jest traktowana to jest normalne, potem wybrała by takiego partnera który by jej nie szanował i chyba serce by mi wtedy pękło bo byłaby to moja wina
@@annasiembab Egoistka?
Czy Ty siebie słyszysz?
Krzywdzisz innych i jeszcze oczekujesz od nich heroizmu?
Zacznij wymagać od siebie nie mniej niż od otoczenia. Powodzenia!
@@annasiembab Pani Aniu proszę sobie nie dowcipkować. To osoba uzależniona lub chora psychiczna jest odpowiedzlna za swoje leczenie, zmienianie pogladow, odpowiadanie za swoje konsekwencje, nadrabianie zaleglosci jeśli chodzi o "wiedze zyciowa" (ale takiego prawdziwego świata a nie pijackiej iluzji oczywiście) jak i co się wogole dokola dzieje, zadośćuczynieniania ludziom których się pernametnie skrzywdziło i wiele innych. Także takie eciepecie, że uzależniony coś chce jest niedorzeczne. Pewnie gdyby ktoś Panią zostawił to może by właśnie Pani wytrzezwila i wzięła się porzadnie za rzeczywistosc. Jeśli chodzi o uzależnionych to pamiętajcie, że Wy będąc pod wpływem krzywdzicie ludzi którzy są trzeźwi. Jest spore prawdopodobnienstwo, że uzależniony będzie miał lukę w pamieci/zastąpi ja jakas wymyślona historia lub wyprze. Inni zapamiętają tak jak było, przeżyją tak jak bylo i zniszczy im zdrowie psychiczne i fizyczne. Jeśli jakolwiek cierpi się trzeba się natychmiast uwolnic od takiej osoby. To nie jest niczyja wina, że ktoś inny się uzależnił i nie chce wziąć za to odpowiedzialnosci.
Dziękuję . Piękna historia ,bolesna ,ale pokazana bez użalania się i o to chodzi .
Dawno nie czułam takiego ogromu smutku słuchając Twej historii❤
Nie mogłaś ich uratować...byłaś tylko dzieckiem...🥺 To nie powinno być w żadnym razie Twą odpowiedzialnością trzymanie rodziny razem..
Jedynym Twym zadaniem mogło być bieganie...skakanie...jazda na rowerze...cieszenie się z nadejścia kolejnego dnia a nie ta orka na ugorze!Sprawianie aby Twoi rodzice Cię zauważyli jako dziecko które pragnie bliskości...milosci...szacunku❤
Ściskam mocno 💜
Silna kobieta. Mam nadzieję że będzie się wiodło jak najlepiej. Szczerze
Mój tata wytrzeźwiał, gdy byłam już dorosła i stał się najlepszym dziadkiem dla swoich wnuków- moich dzieci. I kocham go bardzo.
Też byłam dzieckiem odpowiedzialnym za rodzinę, dorosłym w skórze kilkuletniej dziewczynki. Też jestem w terapii. Mimo, że u mnie na co dzień nie było alkoholu, choć generalnie był obecny, moja rodzina też była dysfunkcyjna. Wiem jak to jest przez całe życie musieć zasługiwać na szacunek i miłość. Gratuluję Pani zbudowania zdrowej relacji z tatą, mimo traumatycznych wydarzeń w przeszłości. Ma Pani w sobie mnóstwo smutku i to jest ok, proszę nie dać sobie wmówić, że jest inaczej. Ale emanuje od Pani również ogromna siła. Trzymam kciuki za Panią, podziwiam i przesyłam duuużo ciepła.
Honoraty są twarde babki. Dużo siły, szczęścia, miłości. Wszystkiego czego sobie życzysz!
Jestem tutaj co tydzień i dla mnie ta akurat rozmowa była najtrudniejsza. Dziękuję i więcej nie jestem w stanie napisać że wzruszenia 💚
Bardzo inteligentna rozmówczyni. Dziękuję
Niesamowita kobieta, świetny wywiad.
Pana wywiady są świetne, porusza pan tematy prawdziwego życia. Szacunek
"Jak się potykasz i upadasz, próbujesz wstać ale nie możesz, to może pora poleżeć' - dokladnie tak! Pięknie powiedziane, choć dla zdecydowanej większości te słowa to istna abstrakcja...
Dokładnie ! 🙌 😁 … ja sobie muszę trochę poleżeć …
Bardzo mnie to smuci, że pijacy marnują życie dzieci. Całe ich życie. To straszny egoizm z ich strony.
Bardzo czesto jest tak, ze osoba pijaca trzezwiejac nie dowierza, ze byla takim potworem. Alkoholizm to bardzo podstepna choroba czyniaca z ludzi, czesto dobrych, prawdziwe monstra. Oczywiscie nie usprawiedliwiam oprawcow, alkoholikow. A to, ze marnuja zycie najczesciej swoich najblizszych to fakt.
To nie egoizm to ich wlasne przezycia jako dzieci i jeszcze cos takiego jak gen alkoholowy i cale tysiace innych przezyc z ktorymi ludzie nie daja sobie rady i wpadaja w nalogi Straszne ale prawdziwe ofiary to nie tylko dzieci ale i rodzice prosze mnie zle nie zrozumiec
@@ewa5317 rozumiem
Ogromne wrażenie na mnie robi fakt, że po wszystkich przejściach i ciężkich doświadczeniach Honorata mówi pewnym głosem, że walka jej ojca z nałogiem zrobila na niej wrażenie.
Panie Tomaszu robi Pan wspaniałą pracę cieszę sie ze mogę być Pana subskrybentem :)
Panie Marku, no ale ok
@@Pandana1000 No coż musiałem najpierw polubić , a wampir ze mnie pozniej obejrze ,ale bardzo lubię Pana Tomasza :)
To Marek
Honorato, dziękuje. Nie ma słów które opiszą ogrom ciężaru jaki nosisz.
Serce się kroi. Wg mnie z syndromu DDA nie sposób się uwolnić. Za Honoratę trzymam mocno kciuki.
otóż są naprawdę sprawdzone i efektywne narzedzia, które wyciągają w górę z biedy psychicznej - deficytów ważności, wartości własnej, akceptacji, miłości, braku bezpieczeństwa materialnego i innych...
to Wspólnota 12 Kroków dda/ddd i Program ze Sponsorem. Potem terapie, warsztaty - dziś jest już większa wiedza nt tych niedostatków rozwojowych. Trzeba o tym czytać, bo paradoks Doroslego Dziecka trzyma w miejscu, nie pozwalając sie przyznać przed sobą do nieszczęśliwego życia i bezsilności.... polecam stronkę ACA/DDA/DDD Intergrupa - są tam teksty obowiązkowe i międzynarodowa lista mitingów
@@joanka34 dziękuję. Miotam się w tym szóstą dekadę:) osiągnięciem jest złudne poczucie pogodzenia się.
Na podane stronki pozaglądam. Pozdrawiam serdecznie :)
@@joanna3780 fajnie ze odpowiedziałaś! ja cierpialam nieswiadomie 3 dekady, a następne 3 uświadamiałam sobie ogrom problemu. szczęśliwie (w kolejnym kryzysie) trafiłam na miting dda, chodziłam regularnie, aż dojrzałam (w kolejnym kryzysie) do wejścia na Program 12 Kroków ze Sponsorem. I to dopiero odmieniło moje zycie. Dorośleję (65) i oczywiście lepiej poźno niz wcale, ale każdemu bym powiedziała, że szkoda każdego dnia bez Programu.
sciskam serdecznie🙋♀️❤
@@joanka34 gratuluję Ci serdecznie. Sądziłam że bez pomocy fachowca poradzę sobie, tak jak ze wszystkim:)) ale to nie działa. Dzięki za dobre slowa i podpowiedzi. Miłego dnia :)
@@joanna3780 ❤🙋♀️🎯 są sposoby, o którym nie śniło się filozofom...proste a skuteczne w 100%!
bardzo pięknie i precyzyjnie formułuje Pani swoje mysli, a w sytuacji przeżyć, które były i są Pani udziałem nie jest to łatwe...
Pozdrawiam i życzę powodzenia w terapii i w życiu...💗
Pozdrowienia dla Marka
@Maria Sterkowicz.Witam i pozdawiam Marysienko.💓
@@pilnauczennica7886 Wzajemnie kochana Bratnia Duszko.zdrowia,pomyslnosci i normalnosci.💚❤
@@futrzak6629 serdeczności "bratnia duszo"🌹💛
PS.wieczorami przed zaśnięciem słucham Ani z Zielonego Wzgórza(stąd ta "bratnia dusza")
W użyciu była skakanka, kabel do grzejnika, pas. Dziś zadzwonili by złożyć mi życzenia urodzinowe a i tak musieli wspomnieć swojego pierworodnego syna jak sobie radzi. Nigdy nie wyjdę z jego cienia. Wiele lat temu na terapii psycholog poprosiła bym narysowała jak widzę siebie w rodzinie. Wszędzie byłam z boku i tak to już zostało. Dziś mieszkam za granicą i mam swoją rodzinę. Niestety nie zdecydowałam się na więcej dzieci bo boję się kopiowania. Nie chcę by któreś czuło się gorsze, mniej kochane, na boku.
Z Pani świadomością sytuacji i doświadczeń, które Pani przeżyła, ma Pani ogromną szansę nie kopiować błędów rodziców. Życzę wiary w siebie i szczęścia! 🙂
Edyta G
nie jst Pani jedynym dzieckiem"drugiej" kategorii...
Takie dzieci zdarzają się i w rodzinach nie(lub mniej) dysfunkcyjnych,nie obarczonych chorobą alkoholową...
to przeświadczenie o "gorszości" ciągnię się za tobą długo,czasem do końca życia...
Pozdrawiam i życzę udanego,dobrego życia🌹
PS.też mam jedno dziecko ,a obie wnuczki kocham jednakowo mocno,choć bardzo się od siebie różnią...
Bardzo mi przykro. Przytulam do serca. Polecam skracać rozmowy tylko do życzeń i gdy pojawi się bolesny temat ucinać rozmowę. Szkoda nerwów
Nie musisz utrzymywać takiego kontaktu, ani słuchać takich "życzeń", pamiętaj, że masz prawo do tego, trzymaj się, jesteś pełnowartościowa i ważna.
Byłam i jestem dzieckiem gorszego sortu. Jestem za to najlepsza dla mojej nowej rodziny czyli meza I córki. I teraz tylko to sie liczy
Ja "puszczam pawia" gdy słyszę 'co cię nie zabije to cie wzmocni'...aż muszę powtórzyć po Ani Rusowicz, nie jesteśmy ze skały czy marmuru, co cie nie zabije to zostawi ślad, głębokie blizny. Ale też da szansę posiąść ogromną wiedzę o samym sobie.
w tym zdaniu wcale nie wybrzmiewa że nie zostawi śladu. da wiedzę o sobie - wzmocni.
Świetny wywiad. Dla mnie chyba najważniejszy w tym cyklu. W każdym odnajduję siebie, ale w tym najmocniej i najbardziej. Pozdrawiam Honoratę i ściskam serdecznie, pozdrawiam Marka i dziękuję 💓
Pani Honorato, życzę dużo zdrowia i sukcesu w drodze do spokoju.
Dziękuję Państwu za ten wywiad.
Trzy lata wolności od trucizny tego grudnia. Warto dla siebie, a co dopiero dzieci.
Wielki szacunek!!!Brawo.
Przytulam. Bardzo.
Bardzo wartościowa, wzruszająca rozmowa. Pani Honorato jest Pani mądrą, wrażliwą, silną kobietą. Ściskam mocno ❤️
Jestem pod wrazeniem Pani samoswiadomosci. Wspaniale sie tego sluchalo. Bardzo dziekuje i duzo dobrego dla Pani
Powodzenia w terapii,spokoju wewnętrznego ci życzę 😀
Pani Honorato, bardzo dziękuję za tą rozmowę. Widać jak wiele kosztuje Panią mówienie o swoich relacjach z rodzicami. Jest Pani silną, wspaniałą kobietą. Kiedy mówiła Pani o sytuacji z alimentami, stanął mi przed oczami obrazek z mojego dzieciństwa. Kiedy skończyłem 18 lat dostałem jedyny w swoim życiu list od ojca. Był to list z żądaniem abym przestał pobierać od niego alimenty. Pozdrawiam Panią i Pana Marka bardzo serdecznie.
Droga Pani Honorato - dziękuję za poruszające świadectwo.
Szczególnie dziękuję za podzielenie się tym przekonaniem że Pani życie było przypadkowe.
Wiele lat potrzebowałam aby się przekonać że to przekonanie o przypadkowości jest fałszywe.
Odkrywanie mechanizmów wynikających między innymi z choroby alkoholowej jest podstawowe w udzielaniu pomocy potrzebującym.
Dziękuję. Piękna, wzruszająca i mądra rozmowa.
Pani Honorata pewnie ma jakies wykształcenie związane z naukami humanistycznymi, bo bardzo ładnie opowiada
Honoratko podziwiam Cię. Jesteś Niezwykła. Twoi rodzice powinni być dumni z tak Dobrej i Mądrej Córki. Przytulam ciepło Twoją Piękną Duszę. AR
Była w czarnej…ziemi, jest diamentem, i dla mnie już jest brylantem. ♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
Miałam dokładnie tak samo.Dałam sobie spokój.Dziś żyję szczęśliwie i spokojnie.Mam męża o jakim zawsze marzyłam i wspaniałe dzieciaki.
Dziękuję 👍
Widac ile wysilku kosztowalo te Pania opowiedzenie swojej historii. To tylko pokazuje, ze nie tylko chcac byc kierowca, powinno sie zdac testy. Mam tu na mysli o bycie rodziciem. Moze kazdej parze starajacej sie o dziecko powinno sie puszczac takie filmy?
Dziękuję ci cudowna dziewczyno za ten wywiad, a słowa ,że nie muszę od razu się podnosić jak nie umiem w tej chwili nagrałam sobie na telefon, żeby pamiętać o tym gdy udaję, że jestem taka silna. Słuchając cię nabieram nadziei, że kontynuując swoją pracę nad sobą, może ja też kiedyś wybaczę, wyzbędę się oczekiwań i będę mieć ten spokój i piękną dusze co ty. Dziękuję, że jesteś.
bardzo ważna rozmowa...osoby uzależnione mogą zobaczyć jak to jest po drugiej stronie....szczególnie z perspektywy dziecka...mimo, iż jestem już po terapii DDA i współuzależnieniowej wywiad zrobił na mnie ogromne wrażenie....dziękuję Honorata za Twoją odwagę, że podzieliłaś się z nami swoją , tak bliską dla wielu z nas, historią. Podziękowania Marku także dla Ciebie za dotknięcie tematu również z tej drugiej perspektywy, choć pewnie to nie jest łatwe...
Bardzo, bardzo chcialam zeby moj ojciec podjal leczenie i probowal zawalczyc o siebie i o nas,niestety...choroba go wykonczyla i zmarl samotnie w jakiejs piwnicy na drugim koncu Polski...byl dobrym czlowiekiem i zmarl w dosyc mlodym wieku. Niestety nie kazdy ma tyle szczescia zeby moc porozmawiac z trzezwym ojcem...trzymam za Pania kciuki,za terapie i zdrowienie
Paulina,nie oszukuj siebie,ojciec powinien być przy tobie, wspierać ciebie i.dac ci poczucie bezpieczeństwa.On.wolal od Ciebie wódkę. Aby nie spotkać w życiu tatusia jako meza ,partnera wybacz mu ,że nie podjął trudu bycia ojcem.
Paulina
sama znam (lub raczej znałam)wielu dobrych,naprawdę mądrych i serdecznych ludzi,którzy ulegli alkoholowi...
Alkoholizm to choroba,czasem tek ciężka, że przekracza ludzkie możliwości by ją zwalczyć....
Obwinianie WSZYSTKICH alkoholików za brak dobrej woli,lenistwo,wygodnictwo bywa niesprawiedliwe....
@@pilnauczennica7886 wydaje mi sie,ze Pani mnie nie zrozumiala...nie obwiniam ojca o te wszystkie zachowania, jest mi po' prostu przykro,ze nie podjal leczenia 🤷 zdaje sobie sprawe bardziej niz sie Pani to moze wydawac jak trudno jest z tej choroby wyjsc,nie kwestionuje tego absolutnie,wiem jednak ze istnieja instytucje i stowarzyszenia do ktorych mozna sie zwrocic o pomoc,trzeba tylko (albo az) chciec o siebie zawalczyc
Paulino - wyrazy współczucia tez straciłam kogoś - tez był bardzo dobrym człowiekiem i kocham go wciąż - mój brat - pokój ich duszom
@@edycud661 przykro mi bardzo... kondolencje 🙏
Życzę wytrwałości . Dobrze że jesteś❤️ przytulam mocno tez jestem DDA
Żyje w takim przekonaniu dwa lata i widzę że tylko jedna strona chce. Więc dzięki że jesteście ✝️❤️💒
Dzięki super opowiadasz dziękuję ❤
piękne zdanie na koniec. Myślę że jeszcze lepsze byłoby - wytrzeźwiej zanim będziesz miał dzieci. To mnie właśnie spotkało i jestem z tego dumny że moi synowie nigdy nie widzieli mnie pijanego czego nie mogę powiedzieć o mojej Żonie. U synów nigdy nie musiałem przez alkohol odbudowywać zaufania.
Mama mojego partnera tak nauczyla sie zamiatac alkoholizm meza przed dziećmi ze kiedy zaczelam orientować się ze z moim partnerem jest cos nie tak i ze alkohol zaczyna być wszechobecny w naszym zyciu uslyszlam od niego ze jego tata jak pracowal i przynosił pieniądze do domu to mama sie go nie czepiała ze pije... uważam ze cala rodzina jest współuzależniona i maja tak wpojony schemat wypierania ze cala wina za rozpad naszego zwiazku przezucily na mnie zeby tylko nie przyznac ze ich brat jest alkoholikiem tak samo jak ich ojciec choc zdarzyło się ze mowilam o tym głośno. Teraz go pocieszaja i głaszczą po głowie czyli łagodzą skutki i konsekwencje jego picia którymi jest rozpad naszej rodziny.
Ogromnie przykre jest to co pani napisała :(
Wzruszyłam się 💛
Moja babcia straciła jakieś 50 lat. Najpierw walczyła z alkoholizmem dziadka, a potem mojego ojca. Walka trwa do dziś. Dla wlasnego zdrowia psychicznego, nie utrzymuje z nimi kontaktu.
Chciałbym dać tej Pani siły. ❤️
kochana, mam w moim plecaku to samo, uciekłam od ludzi którzy "grają w grę" do tej pory. Wyjechałam mając 20 lat ."Plecak " dalej noszę, chociaż już tak nie ciąży bo winowajcy poumierali. Została siostra, która wciąż "Gra w grę", nie utrzymuję z nią kontaktu bo nie rozumie lojalności, bezinteresowności, przyjaźni.....zerwałam ten chory kontakt, nie uleczę jej. Jestem szczęśliwa, długo to trwało bo 45 lat..pozdrawiam serdecznie
Niestety mnóstwo osób ma podobne problemy jak DDA. Nikt na nie nie zasługuje. Po prostu taki nieszczęśliwy los :(. Dobrze, że teraz są choć terapie.
Ludzie, pamiętajmy, żeby nie wpadać w pułapkę myślenia, że mój ból jest większy niż Twój...Ja po prostu nie mogę czytać niektórych komentarzy...
Marku przenieś sie na inna platformę bo te reklamy to jest dramat. Pozdrawiam Panią z rozmowy, znam temat. Roczniki 80 w dorosłym życiu mają ciężko ❤
Bardzo wzruszająca historia, gratuluję odwagi Pani bardzo, a i wyobrażam sobie ile to wszystko Panią kosztowało opowiadając historię Pani i rodziny. Też jestem dzieckiem alkoholika, jestem w terapii, czuję Pani wysiłek pracy nad sobą i mimo, że dużo wiem o dbaniu o siebie, to jeszcze przede mną droga. Cieszę się na to co usłyszałam, że można przestać chcieć bardziej o coś zadbać, żeby komuś pomóc i można w pełni zobaczyć w tym siebie. Głęboko do mnie przemawia, że to co może alkoholik zrobić dla swojego dziecka to przestać pić. Mój ojciec nie przestał i w męczarni odszedł na tamten świat, często się zastanawiam, jak bym dzisiaj sobie z tym radziła gdyby pił, a może nie i jak to by byłoby .... Życzę Wszystkiego co dobre dla Pani. Biorę to do siebie co Pani powiedziała o pracy nad sobą i jej efektach 😊Po prostu można o siebie zadbać, być lojalnym wobec siebie. Pozdrawiam serdecznie
😊Dzięki 😊
Wielkie pokłony dla wszystkich uczestników tych rozmów. Piszecie Państwo swoimi opowieściami niezwykle prawdziwą do bólu ksiegę. A nic nie boli tak jak życie...przemoc ekonomiczna bardzo ważny wątek. Obecnie trochę łatwiej kobietom podejmować decyzję o odejściu od alkoholika bo są w stanie utrzymać się same. Wciąż jednak wiele kobiet jest zależnych ekonomicznie od pracujących alkoholików...Pozdrawiam Honoratę :-)
DZIĘKUJĘ. DZIĘKUJĘ BARDZO OBOJGU. ♥️
Ciesze sie, ze nie mam dzieci. Gratuluje tego, ze ma pani ojca, ktory placil pani pieniadze, zeby mogla pani studiowac i wczesniej takze. Ja studiowalam i pracowalam. Wiele osob tak robi. Bo musi.
Dzielny , odpowiedzialny czlowiek. Z tego, co zrozumialam jest trzezwy, a wiec tym bardziej brawo.
Serdecznie dziękuję!
U mnie bylo podobnie. Ja chciakam zasluzyc na miłość sprztaniem, gotowaniem, nauką, podporzadkowaniem sie. To nic nie dalo. Mi zajelo to 40 lat. Odcinajac sie poczulam wolnosc, radosc z zycia i moznosc dbania o siebie. Mysle ze o 20 lat za pozno to zrobilam, ale jestem teraz tym kim chce byc i żyję swoim zyciem a nie zyciem toksycznej rodziny
Chyba jeszcze za wcześnie na tę rozmowę. Dziewczyna dopiero się budzi z tego koszmaru. Ogromne gratulacje za odwagę.
Przynajmniej wytrzeźwiał i spojrzał logicznie na swoje życie. Wielu alkoholików umiera zamroczonych lub budzi się tuż przed śmiercią a wtedy nie ma już na nic czasu: na rozmowę, spojrzenie w oczy, na wyjaśnienie, zastanowienie się, na uśmiech...na wybaczenie.
Tak muszę żyć!
Życzę Ci, kochana, wiele siły. Wiem, że echa dzieciństwa będą wracać do Ciebie nawet po latach terapii. Mam prawie 60 lat i nadal jest trudno.
Są rodzice którzy kończą z nałogiem i mają świadomość co zrobili swoim dzieciom, są tacy którzy kończą ale nie mają tej świadomości i na koniec są tacy ktorzy piją do końca bez lub z cząstkową świadomością. Zastanawiałam się co lepsze dla dziecka, której wersji z tych rodziców być dzieckiem.
Najlepiej być dzieckiem nie pijacych rodziców, bo traumy z dzieciństwa niestety zostają, oswojone lub nie, na całe życie.
Ten komentarz jest niezwykle trafny. W moim przypadku ojciec nadal pije (choć znacznie mniej, bo choruje), jednak nigdy nie zrozumiał swojej winy, wręcz uznaje, że dał mi wiele i nie ma żadnego problemu. Z racji jego naprawdę niskiej inteligencji, nie mam sposobu (ani już chęci), aby mu powiedzieć jak bardzo zrujnował mi życie. Ta świadomość, że ja ponoszę ciężkie konsekwencje jego czynów, a on nawet nie zdaje sobie sprawy, że coś zrobił nie tak, jest bardzo frustrująca i bolesna.
@@patka6544 Współczuję i wyobrażam sobie z czym się zmagasz. Każde dziecko alkoholika ma inną historię, ale często przez całe życie musi pracować nad sobą i być czujne. Nie sądzę też żeby świadomość rodzica pijącego co zrobił pomagała na dłuższą metę, przeszłości to nie zmieni. Z czasam najbardziej dziwi mnie to że ludzie mają tak mała świadomość tego jak bardzo destrukcyjny wpływ na dzieci ma picie rodziców.
A optymistyczniej, nie wiem ile masz lat, ale czas i praca nad sobą pomaga. Twoi rodzice to nie Ty, a skoro słuchasz / oglądasz filmy w tym cyklu to już coś. Nie noś w sobie urazy do rodziców to zjada człowieka, wystarczy że masz świadomość tego co było. Trzymam kciuki, żeby życie zaskakiwało Cię już tylko pozytywnie🙂
Oglądam te spotkania i wbijanie sobie gwoździa do głowy przez Całe życie jest BŁĘDEM. Trzeba zająć się sobą znaleźć zainteresowania / hobby które pochłonie nasze myśli, emocje, zaangażowanie. Odciąć to grubą kreską i żyć.
Spychologia nie dziala...
A to nie jest zwykłe wyparcie, nieprzepracowany problem zawsze wraca. Po to są te terapie żeby wyciągnąć wszystko na powierzchnię i przepracować. Uciekając nie ważne w co uzależniamy się od tego, bo mamy świadomość że nasz cień jest za nami i nie daje nam spokoju.
Duzo w tym racji ale nie kazdy tak potrafi. Terapia jest darem, dzieki ktoremu mozna pokonac swoje demony i gonic marzenia.
@@adelbertcross4304 Większość osób uzależnionych i współuzależnionych ciągle o tym rozmyśla Za/Przeciw A gdyby . Nie potrafi myśleć inaczej o czymś innym. Wszystko zaczyna i kończy się w głowie Kiedy pokonasz myślenie cały organizm podąża za impulsem z głowy
To kompletnie nie działa. Te nieprzepracowane potwory z dzieciństwa wracają i odbijają się na twoim dorosłym życiu w najmniej oczekiwanym momencie. Najczęściej, gdy teoretycznie jest już ok i wynosisz się z toksycznego domu.
Dużo ciszy w tej rozmowie. Ta cisza jednak nie przeszkadza. Słucham i czekam.
Jesteś Wielka!
Cisza w tym wywiadzie jest chyba najlepsza .Pozdro
Podziwiam posiadanie wiary. Mnie wyzuto nawet z tego. Dziecka nie zostawie. Nie wierzę w ani jedno słowo. Jak się nie jest rodzicem to dziadkiem tez sie nie będzie. Tak wiem... Jestem zgoszkniala ale tego nauczyło mnie potysiackros dawanie szans, które nawet nie były docenione... Dopiero w wieku 40 lat zrozumialam, ze slowa"odp... sie raz na zawsze, masz swoją rodzinę... "-będą dla mnie terapia.
dziękuję
Mam wrażenie,że za wcześnie ta Pani przyszla na rozmowe. Widać było,ze ma jeszcze wiele do przepracowania. W początkowej fazie terapii jest tak trudno zbierać myśli i je wyrażać... Wiem z doświadczenia.
Ale podziwiam za odwagę bo dużo ciężkich emocji słychać było w głosie i w oddechu..
Dokładnie, takie samo mam zdanie. Powodzenia w dalszej terapii.
Ile odwagi…
Kobieta z pracy urodzila syna i jej maz tak sie cieszyl ze zapil sie na smierc tego samego dnia .
❤❤❤
Przeszywające ….Dziękuje !
Cóż....... witam w moim świecie....
👍
Jestem
Odeszłam od męża alkohika 30lat za późno.Wpadlam w następne szambo ,Chyba dzieci alkoholików są na to skazane.
Ubolewam, że dorośli robią takie rzeczy dzieciom. Przemoc, agresja, lekceważenie - w czterech ścianach. Pytam: Jak można, jak mogą!?
Ja tez nie wiem, ale podejrzewam, że nalog taki jsk alkohol czy narkotyki zmieniają czlowieka. Nalogi odczlowieczaja
Dużo pracy przed Panią . Tak bardzo to widać. Ale będzie dobrze. Najważniejsze, że chce Pani zmienić podejście do samej siebie.
Pozdrawiam.
Niepijący od roku i szczęśliwy alkoholik.
Na szacunek nie trzeba zasłużyć - ha to prawda
Bardzo chciałabym wysłuchać tego wywiadu, ale nie mam cierpliwości do takiej powolnej narracji. Przykro mi
Jest cudowna, pozwala poczuć te emocje jedną po drugiej!
Mój ojciec alkoholik popełnił samobójstwo. Nigdy nie przestał pić
Parenting jest problemem
Czy ktoś myśli o dramacie człowieka uzależnionego
Uxaleznieni choćby od narkotyków nie wiedzą czy żyją na jawie czy na haju. Z alkoholem podczas upojenia moze byc tak samo tak podejrzewam
Naprawde ?
Twój Ojciec był jest i będzie człowiekiem , tylko chorym . Zdrowy nigdy nie zrozumie chorego
To nie jest choroba , rak jest choroba .
Nie da się leczyć!!
Sekielski kiedy zrobisz film o skokach?
Nie użalaj się nad sobą. To moja rada. Żyj swoim życiem. Wiem co mówię.
Moja mama zmarła w wieki 36 lat po ciężkiej chorobie. Mialam wtedy 8. Ojciec pil od zawsze. Przed i po. Był agresywny dla babci. Babcia zmarla po mamie 3 lata. A ojciec dalej pil.
To co przezylam jako dziecko, to temat na książkę. Ale lepiej zapomnieć i odciąć się od tego. Pozdrawiam.
Najgłupsze co można zrobić. Takie odcięcie odbije się na zdrowiu psychicznym i fizycznym.
Jakim prawem pan ludzi okrada z pieniedzy w tak perfidny sposob
:)
Wiecie co, staram się zrozumieć uczucia i ból tej młodej damy z pełnym szacunkiem. Przeżyłem, ja i mój brat, tragedię wielką jak dla mnie i inną niż opisana w wywiadzie. Z dumą opowiadam o moich rodzicach pomimo ich błędów i potknięć. Oni to też były kiedyś kochane dzieciaki , które się pogubiły. Nigdy nie narzekam na nich. Teraz na rekach bym ich nosił.
Choć zasmucali mnie, ale krzywdy nie wyrządzili. Twój tata też. Możesz na nim polegać. Jest przy Tobie I chce Cię wspierać. To nic nie znaczy?. Może przytul jego głowę i powiedz mu, że go starasz się lubić albo coś w tym kontekście. Zobaczysz wtedy jaką siłę i moc dobra w nim wyzwolisz. Ufam ,że rozumiesz co chcę Ci przekazĆ
Honoratko, fajną frazkę rzekłaś ,, jeżeli się potkniesz i przewrócisz, to może jest czas żeby poleżeć,, Trzeba rzeczywiście poleżeć i zacząć myśleć
Oszustwo to się nazywa
Bardzo ciężko się tego słucha
Jak ja bym chciała przeżyć tylko tyle co ty.
Co to jest Happy End? Powrot do domu po cieszkiej szkole na ziemi.... Happy End to nie tylko u alkoholikow jest tyle innych dramatow! Ale to nie o to chodzi w tej audycji Powodzenia zycze i prosze sie przestac nad soba rozczulac. Ojciec tez byl dzieckiem i pewnie nie bez powodu zostal alkoholikiem itd.itp Trzeba wybaczyc i zakonczyc ten dramat Trzymam kciuki
Nie ma obowiązku wybaczania. Czy Pani w ogóle usłyszała to co mówiła Honorata? Pani Honorato ma Pani prawo okazywać sobie nieustannie czułość, szczególnie przy tak długim czasie jej braku od bliskich.
Takie rady Honorata słyszała, a więcej, sama sobie powtarzała i święcie wierzyła w ich wartość. Takie rady wpędzają w depresje i są totalnie bezskuteczne. Przynoszą więcej szkody niż pożytku. Takie rady odbierają godność i święte prawo do uznania swojej krzywdy, a następnie stopniowego wychodzenia z pozycji ofiary, skrzywdzonego dziecka. Możliwość wyboru: wybacze lub nie wybaczę, zdjęcie tego "przymusu wybaczania" najczęściej prowadzi do prawdziwego wybaczenia, ale to proces, a nie jednorazowy akt. Oburza mnie ton pani wypowiedzi. Moge się mylić, ale odbieram ją jak rady rodzica współuzależnionego: zamiatanie pod dywan krzywdy, żeby samemu nie mierzyć się z odpowiedzialnością za tę krzywdę. Szybciutko wybacz tatusiowi, bo bidulek miał ciężkie życie- zwalnia rodzica z odpowiedzialności za swoje picie i zaniedbania wobec dziecka. Dziecko znów nie ma prawa czuć tego co czuje, znów się nie liczy, znów jest nikim. Bardzo krzywdzące.
@@grakowal8947 dokładnie.
@@grakowal8947 Sorry ale bardzo sie Pan myli! Przeszlam przez gorsze pieklo i dopiero kiedy wybaczylam wszystkim wszystko zaczelam zyc normalnie i jest mi dobrze Przykro mi, ze tak to pan odebral Kto tu mowi o szybciutko? Ktoregos dnia trzeba zamknac ksiazke i siegnac po nowa i zyc pelnia zycia Ja wyobrazalam sobie tez "tych winnych" jako male dzieci i nauczylam sie ich przytulac i wybaczac Kazdy szuka wlasnej drogi po ktorej pojdzie pozdrawiam
@@karolinadmochowska4279 Jesli Pani nie ma ochoty komus czegos wybaczyc to nie musi Pani tego robic...Ja doswiadczylam wyzwolenia dopiero po i tyle
Może mi ktoś wytłumaczyć jak można tak myśleć, że skoro matka idzie do pracy to dziecko traci rodzica, Pani kończy studia i oczekuje dalszego alimentowania bo chce robić drugi kierunek, czy ona medycyne chciała studiować? Po studiach nie była się w stanie sama utrzymać- szok, zgadzam się w pełni, że dzieciństwo tej pani nie było idealne, ale to jakiej uwagi ta Pani oczekuje od rodziców jest chore. Najgorsze jest to jak ta kobieta się użala nad sobą, ona sama robi sobie krzywdę. Dla mnie biedna, nie zaradna życiowo osoba.
Może zastanów się kto z niej taką osobę zrobił. Zwykle dzieci zostają same na świecie gdy rodzice umierają na starość. W rodzinie gdzie jest alkohol nie ma ich od początku. Cała uwaga kręci się wokół alkoholika, dzieci są niewidzialne. I jeszcze często mają robić za ładne opakowanie rodziny, ma się wymagania wobec nich wielokrotnie większe niż wobec siebie. Za te lata upokorzeń należy się jej ta uwaga jak psu buda i miska.
Trochę za mało szczegółów znamy, żeby oceniać ..
Człowiek bez nałogów to jak drzewo bez liści.
Na jakiej podstawie wyciągnąłeś ten wniosek?
@@RroarrMr Autopsja to jest tak jak z marzeniami niemasz ich umierasz.
Chyba na odwrot
Trochę teatralna ta kobieta. Nie twierdze, ze mowi nieprawdę ale mnie to razi.
Ciekawe, jak Ty sobie radzisz przed kamerą ze stresem. Może podzielisz się swoimi sposobami zamiast niekonstruktywnie oceniać?
@@RroarrMr dlaczego niekonstruktywnie? To moja opinia i mam do niej prawo
@@annabiaa1278 nie pouczaj mnie paniusiu