Wszystko czego nie wiesz o relacji z teściami
Вставка
- Опубліковано 13 сер 2023
- "Czy teściów da się w ogóle lubić", zapytał mnie ktoś ostatnio.
Da się!
Da się mieć z nimi naprawdę dobrą relacje, ale wtedy i tylko wtedy, kiedy mamy świadomość istotnych w niej praw i porządków.
Na jakich fundamentach budujemy relacje z teściami?
O czym warto pamiętać?
Czego pilnować?
Co zrobić, kiedy mąż jest partnerem swojej mamy?
A co, kiedy żona jest bliżej swojej mamy, niż męża?
Zapraszam do wysłuchania!
Zamiast niektórych "dupereli" , które trzeba wysłuchać na naukach przedmałżeńskich to właśnie Pani filmy powinny być wyświetlane. Ile to rodzin miałoby szansę na zdrowe relacje!
Dziękuję za Pani pracę i życzę dużo zdrowia oraz wszelkich pomyślności.
Jeden z mądrzejszych komentarzy jakie tu przeczytałam. Bardzo dobry pomysł. Tak powinny wyglądać nauki przedmałżeńskie. To prawda. Może taka myśl rozpropagować w sieci. Tyle że nie wiem co na to instytucja kościoła 😂
Miałam to na naukach przedmałżeńskich 😉 Prowadził je terapeuta małżeński, więc wiedział na czym się skupić 😅 Bardzo polecam, była to naprawdę zaskakująco fajne nauki - w kościele jezuitów w Łodzi ☺️
Rozwód uwolnił mnie od teściowej. Zdałam sobie z tego sprawę dużo później . Nienawidziłam teściowej. Nienawidziłam, że nienawidzę. To tak ulga, że to już nie mój problem. Nie muszę się bronić przed teściową. Nie muszę o nic się starać w tej relacji, gdzie pomiędzy nami nie było mojego męża. Co za obrzydliwy, poniżający układ. Słyszę „chłopiec”. Nie, kukła, gołąb pocztowy do przynoszenia mi życzeń jego matki.
Dlaczego nie zawalcztylam o siebie ?
W moim domu rodzinnym, nigdy nie mówiło się „ nie” matce. To było nie do pomyślenia. Może dlatego ? Nie jestem pewna.
Dziękuję .
Pomyślę. Spróbuję poodwracać kolejne puzzle .
Super, że sobie poradziłaś i zmieniasz nastawienie do stawiania i ochrony swoich granic 😊
Udało nam się z mężem wyjść z tego trójkąta (odpukać). Rozmowy na ten temat zajęły nam dobre parę lat, sama uważam, że strasznie mu zrzedziłam. Ale w końcu mąż nauczył sie stawiać granice, a i ja mam teraz o wiele lepszą relację z teściową.
Najbardziej wartościowy czas jaki mogłam spędzić przed chwilą słuchając tego podcastu. Tak samo zresztą jak inne podcasty to było coś bardzo ważnego o czym mówiłaś. Dziękuję za pracę którą wykonujesz. Za te wszystkie mądre i wartościowe słowa.
Dziękuję Marianko,. Jesteś wspaniałym Adwokatem Dojrzałości.
Pięknie to Pani ujęła ❤️
W punkt
Wlaśnie do mnie dotarło, czym jest związek dwojga ludzi. Pięknie to rozkminiłaś. Dziękuję
Biotad Plus kto testował??💪
¡ Kubeł zimnej wody na głowę !!
Pięknie przedstawiony temat i warto się nad nim zatrzymać aby poczuć w prawdzie jak jesteśmy do siebie ustawieni.....
Dziękujemy 😘
Marianno dziękuję za twoją mądrość. Szok, żebym ja takie mądre rzeczy usłyszała 20 lat temu.... A tym bardziej mój partner... Dziękuję za te wszystkie słowa, chciałabym aby każdy tego posłuchał.
Nie jest powiedziane ze partner chciałby posłuchać...moj mąż ma ogromne powiązanie z rodzicami, boi się ruszyć ten temat, już ciało pokazuje co nie gra...ale cóż...ja to wiem, on posłuchał chwilkę jednego podkastu i nie ma odwagi posłuchac dalej...nie jest gotowy na to aby to przepracować, zbyt powiązany z matką, do tego stopnia że potrafi się najpierw upić, potem na mnie warczeć (bo to moja wina według niego, bo nie jestem taka jaką oni by chcieli żebym była) a w efekcie na końcu popłakać się że oni go nid cenią nie cieszą się z jego osiągnięć....szczerze mówiąc to mam dość tego wszystkiego, najchętniej bym zostawiła to wszystko za sobą i poszła swoją drogą, uszczęśliwiłabym wtedy tą rodzinę bo on wróciłby z powrotem pod opiekę matki...a ona byłaby szczęśliwa gdyby synuś był znów tylko jej...ja już dużo przepracowałam dzięki nim ale już mam dość tej sytuacji..jestem wkurzona na niego że nie potrafi spraw wziąć w swoje ręce..i jestem już tym zmęczona.
Wielkie dzieki🙏🏼pomimo jestem dojrzala kobieta do dzis odczöwam wiez mojego meza z mamuska😌Odpöscilam- niech zyja sobie razem- przykre ile lat ‚ walczylam‘ niestety on twierdzil po smierci tescia ze musi zaopiekowac sie mamuska… Böl pozostal i nie wiem czy jeszcze dam rade to przepracowac a bardzooo bym chciala… Zdrawiam😘♥️♥️♥️
😊
Znam to niestety. Zaraz po ślubie słyszałam, jak teściowa mnie obgadywala do męża,a on milczał. Nasze małżeństwo się rozpadło. Oczywiście nie tylko z tego powodu
@@DorotaGB ❤️
brak granic z teściową był w naszym małzenstwie bardzo dotkliwy, mąż nie potrafił postawić granic. Czekałam cierpliwie,znosiłam teściową, aż powiedziałam dosyć. Ty nie potrafisz postawić granic trudno, ale ta kobieta ani nikt w twojej rodzinie nie będzie mnie więcej obrażał. Przestałam odzywać się do teściowej, przestałam ja odwiedzać razem z mężem, na imprezach rodzinnych omijam ja szerokim łukiem. Okazało się że teściową nie może tego znieść, zaczeła odcinac pępowinę od męża sama😊
U mnie było podobnie, ale teściowa była i jest pod władzą despotycznego męża i temat się jeszcze bardziej nakręcił. Odeszłam, bo nie wytrzymałam...😒😓. Lepiej się czuję niż w tej ciągłej walce. Jestem od roku w transformacji po ponad 20 latach dostosowywania się...🙏 Trochę się tułam, dzieci poszły w świat, straciłam dom i poczucie stabilności,
ale zyskałam nową jakość siebie, nowe znajomości, nowe myślenie o sobie 🙏 Czasem potrzeba rewolucji. Choć może gdybym usłyszała to co mówi Marianka 10 lat temu moje życie potoczyłoby się inaczej 🤔 kto to wie?
Marianko jak ja Ci dziękuję za ten podkast. Jutro są urodziny mojej teściowej. Będę u niej z innym nastawieniem , dzięki Tobie.❤
W końcu ktoś to głośno powiedział, to co ja mówię odkąd pamiętam!Po co mówić do obcych ludzi "mamo i tato"??
A po rozwodzie czy rozejściu już nie są mamą i tatą?!
też nigdy nie rozumiałam dlaczego ludzie tak chętnie mówią mamo, tato do teściów...oni nie są i nigdy nie będą naszymi rodzicami, to są naprawdę duże słowa...ale to się raczej w Polsce nie zmieni bo należy do jakiejś "tradycji"
@@OLAA-si3cx a byłoby dobrze ,żeby się końcu zmieniło, to jest jakieś takie starodawne,zaściankowe. W Anglii np.od razu mówią do przyszłej teściowej na "ty" i jest ok,a u nas pani, a później mamo.
Matka jest tylko jedna!
@@Malwa02Dla ciebie jest tylko jedna 😊
Daj ludziom żyć po swojemu, nawet jeśli wydaje ci się to zaściankowe.
@@OLAA-si3cxMoże ich lubią 😊
Czasami teściowie są lepsi, życzliwsi o rodziców, a czasami tych rodziców po prostu nie ma.
@@joannabaranska-filipek2335mówienie o sytuacji która stwarza problemy, nie jest zabranianieniem innym żyć po swojemu. To tak jakby przekreślić cały podkast Marianny, bo mówi jak mamy żyć. Możesz wybrać, kiedy ktoś mówi jak to widzi, możesz zdecydować, popatrzę na to w ten sposób, lub będę robiła po swojemu. Przecież nikt nie trzyma Cię za rękę i nakazuje???
Dzięki za bardzo fajny podkast. Z większością poruszonych rzeczy się zgadza, ale są również tematy z którymi nie do końca się zgadzam. Rozumiem traumy z dzieciństwa i ciągnące się z tym konsekwencje w życiu dorosłym. Rozumiem wyznaczenie granic itd, ale temat który poruszasz jest bardziej rozległy i życie jest też tylko życiem. Tak samo temat oceniania i szacunku. Nie każdego musimy obdarowywać sympatią. Nie każda relacja jest dla każdego z nas. Moim zdaniem to, że mam szanować kogoś kto mnie np. krzywdzi nie jest ok rozwiązaniem. Mogę to przepracować i zaakceptować, ale nie pozwolę się krzywdzić. To, że nie szanuje teściów nie oznacza, że nie szanuje mojej małżonki. Ok, powstałem z moich rodziców, ale genetycznie więcej mam po dziadkach. W temacie oceniania, że się nie powinno kogoś oceniać, też mam troszkę inne zdanie. Oceniamy wszyscy i tj normalne. Każdy ocenia każdego. Dzieci w szkole oceniają siebie nawzajem, bogaci oceniają bardziej bogatych niezależnie od statusu majętności czy pozycji. O ile dobrze pamiętam wspomniał o tym kiedyś Miłosz Brzeziński w jednym z wywiadów. Choć mogę coś mieszać. Nie krytykuję absolutnie bo pięknie mówisz i bardzo to doceniam. Mam na myśli jedynie to, że różni ludzie mają różne problemy przez, które nie są w stanie się dogadać z teściami. Wyznaczenie granicy przez jednego z partnerów nie da nic w przypadku kiedy teść czy teściowa i tak będzie chciał zrobić Ci na złość. Zrobi to w taki sposób, że i tak Cię dotknie z pominięciem swojej córki czy syna.
Dlugo szukalam w siecie kanału, który poruszałby właśnie w taki sposób nurtujące nas wszystkich tematy. Dlatego cieszę sie, że trafiłam na Pani kanał. Sama przepracowałam wiele dziwnych i frustrujących tematów z Teściową. Jest lepiej. Ale pozostały kwestie, które powinien przepracować mój Mąż. A na to wpływu nie mam. Ale myślę że kiedyś ten moment nastąpi. Najważniejsze że jest lepiej. ❤
Dziękuję ❤. Chcialabym spytac czy bedzie temat pieniedzy i długów w kolejnych filmach ?
Nooo to przede mną wyzwanie: za jakiś czas będziemy musieli zamieszkac z teściową po 20 latach mieszkania osobno 🙄 nie ma możliwości innej opieki a wiek tesciowej nie pozwoli na jej mieszkanie samej. Jeszcze na razie daje radę... Ale czy ja dam? 😢 Panie Boże ratuj! 🥹🙏 Dzięki Marianko za ten podcast ❤
Łooooo zabolało!!! Dziękuje Ci bardzo za taki pakiet mądrości życiowej!
Bardzo głębokie i poruszające ❤
Świetny film i treści, wspaniale przekazane.
Gratuluję i dziękuję.💫
Dziękuję za Twoje podcasty ❤
Dziękuję, Marianko, dobra duszyczko ❤️
Bardzo dobry podcast! W moim odczuciu brakuje wiedzy, materiałów, książek poruszających kształt współczesnych relacji z teściami, a także lojalności i partnerstwa, które tworzą się z rodzicami i uniemożliwiają tworzenie zdrowej lojalności między małżonkami. Brakuje też popularyzacji wiedzy o tym, jak zdrowo się odseparować i mam tutaj na myśli obie strony. Czasem spotykamy sytuację, kiedy to dorosłe dziecko jest gotowe na oddzielenie się od rodziców, ale oni nie są gotowi na oddzielenie się od niego. Już nie mówiąc o wtrącaniu się i próbie realizowania swoich potrzeb przez małżeństwo swoich dzieci. Więcej takich Marianno!
O właśnie! Zdrowe odseparowanie się od dorosłego dziecka. Ja dla odmiany walczę z ojcem, który z powodu nieobecnej partnerki czyli mojej mamy (inny charakter, epizody depresji, spokojne życie na kanapie z krzyżowką w ręku od 30 lat) wtargnął do mojego dorosłego życia. Mam wrażenie, że uważa że jest najlepszym partnerem swojej córki i ojcem jej dzieci. Ale przy okazji krytykowania jej męża, krytykuje, poucza, doradza córce, Rozmowy i kłótnie o różnym natężeniu od ponad 20 lat nie przynoszą długofalowego efektu. Wszyscy wokoło trąbią o kochającym ojcu i wspaniałym dziadku. Jak mu powiedziałam, że takie zachowanie i postepowanie doprowadzi moje małżeństwo do upadku, trochę się uspokoił. Ale niestety, o 20 lat za późno. :( Nie róbcie, rodzice, tego swoim dzieciom!
Oooj, mam dużo do przemyślenia, dziękuję Marianno❤❤❤
Super odcinek, świetnie podana wiedza❤ bardzo dziękuję ❤
Dziękuję Marianko za bardzo pouczający podkast ❤
Dziękuję Ci za te treści. Pozdrawiam❤
Dziękuję Ci....Twoja lekkość przekazu przemawia do mnie w 100%, żarciki, metafory...uwielbiam...Otwiera umysł!!!
Pięknie przedstawiłaś temat Marianko. Wszystko w punkt. Dziękuję Ci bardzo ☺️ ❤️
Mistrzostwo! Dziękuję za ten odcinek
Kochana trafiłam do Ciebie przez przypadek nie tak dawno temu i jestem przeogromnie wdzięczna za to co robisz 😍🙏 uwielbiam słuchać Twoich podkastow i czerpie z nich wszystko co mi jest potrzebne ☺️ Dziękuję Ci że jesteś i sprawiasz że umysł się otwiera na zmiany które powinny były być już dawno przepracowane. Dziękuję 😘❤️
Marianna dziękuję za te informacje chylę czoła że się tym dzielisz ,dziękuję za wzbogacenie mojego życia 🥰
Bardzo serdecznie dziękuję za ten ważny dla mnie temat.
Marianno, dzięki Tobie wybrzmiało we mnie głośno to co od dawna czułam. Dziękuję❤
Temat niby prosty w odbiorze, ale niekoniecznie. Moja teściowa nie potrafiła odciąć pępowiny (zaborczy, kontrolujacy typ) - teraz to wiem, mimo iż mój mąż niby czuł, że się od niej odciął. Póki nie mieliśmy dziecka to temat teściowej był tak jakby lajtowy. Mama męża zapraszała nas co drugi weekend na obiad i choć męczyło mnie to, bo moja mama jak raz do roku obiad zrobi to święto, ale szłam i jadłam te obiady u teściowej, bo widocznie taką mają "tradycję"... choć mąż często szedł na te obiady z przekonaniem "odjebmy to". Gdy pojawiło się nasze dziecko - teściowej trzeci wnuk, ale pierwsze dziecko jej syna - to teściowa oszalała, weszła nam do domu i "rozgościła się" jak u siebie, a wszystko pod płaszczykiem pomocy. Mówiłam do niej kulturalnie, stawiałam granice z uśmiechem na twarzy, ale to nie ten typ człowieka. Do tego załączyła się jej rywalizacja ze mną o względy jej wnuka (wiem, dziwne), ale zrozumiałam to dopiero, gdy kiedyś przy pewnej już nieprzyjemnej rozmowie powiedziała do mnie, że ja to chyba jestem o nią zazdrosna😵💫 I nagle otworzyło się we mnie zrozumienie dla wielu sytuacji... bo kiedyś odbijała facetów innym kobietom i w niej rywalizacja jest głęboko zakorzeniona, więc i ja nie byłam po prostu żoną jej syna, a stałam się kolejnym celem, z którym trzeba o coś walczyć czy rywalizować. Zniszczyła mnie i musiałam się na nowo odbudować, ale kiedy ostatnio miałam okazję z nią porozmawiać o tym co było to zauważyłam jedno... ona ma ogromny system wyparcia i umniejszania sytuacjom, a wypowiedziane przez nią słowa to tylko słowa, są nieważne, ja w ogóle nie powinnam się nimi przejmować... w rozmowie próbowała mnie oczywiście wciągnąć w swoje systemy myślowe, ale po trzech latach i roku terapii potrafiłam bez hamulców powiedzieć jak jest i jak ja się czułam i co ona robiła doprowadzając mnie do myśli samobójczych. To jest chory człowiek i mimo, że wiedziałam co mój mąż doświadczył w dzieciństwie i zawsze powtarzał mi bym nie zaprzyjaźniała się z jego matką... to ja ze swoim optymizmem do ludzi nie wyobrażałam sobie, że można aż tak... kłamać, manipulować, nie słuchać. Jasne, mogłam czekać na męża aż sam mocniej wytyczy granice i zrozumie co jest grane, ale chyba też go to przerosło, bo ledwo co zostaliśmy rodzicami... ogarnialiśmy cudownie nasze rodzicielstwo i nikt z nas nie był przygotowany na szaleństwo jego matki - mojej teściowej. Przede wszystkim to nie był dla nas czas, aby skupiać się na teściowej, choć ona chciała być pępkiem naszego świata, ale postarała się byśmy ogromnie się do niej zdystansowali. I choć podcast tak pięknie sugeruje jak to wszystko powinno wyglądać to nie do końca wszystko poszło nam dobrze, ale wiem, że postąpiliśmy z teściową najlepiej jak potrafiliśmy.
Podcasty są świetne, zawsze znajdę w nich coś do zastanowienia, przeanalizowania, odkrycia🙏 I to jest piękne!
U mnie było to samo.
Chomiki i króliki 😁 Jesteś niesamowita 😊 Jak najbardziej wszystko do mnie przemawia ❤❤ Dziękuje
Dziękuję, najcenniejszy czas jaki spędziłam słuchając tego podcastu. Wszystko jasno klarownie przedstawione i ten spokój mówienia ❤❤❤
Trafione w punkt, wszystko, kazde zdanie! ❤
Jak zawsze, niezwykle wartościowe i otwierające kolejne "drzwiczki", na drodze do zrozumienia, nagranie.
Cały wachlarz punktow widzenia, z kazdej mozliwej pozycji, w kazdej konfiguracji tego typu relacji 🤣🙈
Dobrze, ze jestes, dobrze, ze ułatwiasz, znacząco, wglądy w siebie i zrozumienie tych wszystkich, zaleznych od siebie, mechanizmów❤
Mądre, potrzebne treści, inspirujące do zmian! Chętnie podzielę się nimi z bliskimi mi osobami.❤
Bardzo dużo wartości zaczerpnęłam z tego odcinka. Dziękuję.
Trudny temat.
Choć dużo tematów ważnych poruszonych.
Dziękuję 💚
Dziękuję za ten filmik. Zmusił mnie do refleksji...
Temat bardzo ciekawy, myślę że często pomijany i na pewno wart poruszenia. Ale czy Ty nie przesadzasz z tym brakiem oceny? Za kogo nas uważasz? Za roboty? Kamienne istoty bez uczuć i emocji? Współczucie jest cechą ludzką więc współ-czucie krzywdy, cierpienia osoby bliskiej (ba, najbliższej) jest dla mnie czymś normalnym. Ale ja sam nie uważam się za normalnego więc może tylko ja tak mam. A pomiędzy pogardą a pełną akceptacją są pewnie ze dwa tuziny innych nieopisanych tu stanów.
Czasami nie da się niestety uciec od takiego związania przez rodzica, bo było tego motania za dużo i przez zbyt długi czas ☹️☹️☹️i już nawet nie wiemy jak by to mogło być, gdyby tego rodzica obok nie było ☹️
Uf wreszcie film w którym moge powiedziec "to mnie nie dotyczy" mam od 10lat naprawde dobrą teściowa choć mój maz jest DDA to role "dorosłego"przejeła jego starsza o 10lat siostra. Ma partnera który pracuje w niemczech jest nieobecny, a ona wiekszość jak w partnerstwie załatwia w porozumieniu z mama. Z kolei mój mąż wybrał mnie i choć jestem obecna fizycznie dla niego to nie metalnie. Sieć rodzinna, zależnosci traumy tego tyle jest, że nie wiem czy wystarczy jednego zycia na to.
Dziękuję za świetny podcast😊👍
Jak zawsze w punkt, bez kompromisów i z sercem. Dziękuję za te lekcje 💚
Dziękuję za ten podcast ❤ mocno rezonuje z moją rzeczywistością i słuchając miałam jedną główną myśl( nie jedyną oczywiście) , a właściwie pytanie - co jeśli ten dorosły syn , nie jest dojrzały , nie zamierza a nawet nie widzi potrzeby pracy ze sobą , stawiania granic swoim rodzicom . Od żony oczekuje pełnej akceptacji teściów , czyli jego rodziców …..
Świetne merytoryczne materiały, i ten autentyzm... Warsztat erudycyjny jest dodatkowym atutem🙂
Dziękuję za ten film ❤
Dziekuje bardzo i pozdrawiam serdecznie panią
Trochę czytałam i słuchałam w życiu , ale nic nie otwierało mi oczu i serca jak słowa ktore padają w tym i innych podkastach. Bardzo dziękuję za bycie mentorem, czegos takiego szukałam od dawna 😘
Po prostu genialna👌❤️❤️dziękuję
Przesluchalam juz wszytskie Twoje podcasty, dziekuje Ci za madrosc, ktora sie z nami dzielisz. Czy moglabys nagrac podcast o relacji z rodzenstwem?
Rozjaśniające mocno dla mnie.Dziekuje.
Świetny odcinek jak zawsze
Bardzo dobry monolog. Szkoda, ze o kilka lat zbyt późno, bo dałabym go do wysłuchania byłemu mężowi. W moim małżeństwie było tak gęsto od ludzi, a ja jak ta w dalszej kolejności. Nie wytrzymam tego. Dorosły mąż, ale wciąż niedojrzaly... To wykańcza.
Szkoda że nie było cię kochana 30 lat temu ... inaczej by potoczyło się moje życie....inaczej bym rozumiała życie...robisz cudowną robotę tymi podkastami.
Marianko Twoja praca dla nas jest bezcenna.
Boziu jak na temat Marianko
👏🏻👏🏻 jestem teściowa , dokładnie tak ! Piękny mądry podkast !!
Kilka lat temu, zauważyłam, że mój mąż po przekroczeniu progu domu rodzinnego, staje się chłopcem. A, gdy wraca z powrotem, jest zawsze niezadowolony. Męka..
Prosimy o więcej filmików. Właśnie ciebie odkryłam i jestem oczarowana.
Dziękuję pięknie 🌷
Te zaburzone relacje mogą też wynikać s wcześniejszych doświadczeń, gdzie np męża nie było bo umarł na wojnie, albo gdzieś na zesłaniu i tworzyła się taka kilkupokoleniowa grupa wsparcia. Do tego warunki mieszkaniowe - czyli życie w kilka pokoleń w jednym mieszkaniu/domu było normalnością. Więc rodzicom ciężko pewnie zrozumieć że można inaczej niż oni mieli
Oczywiście, że tak 😊
Taka grupa wsparcia jest cudowna i bardzo potrzebna ❤
Tylko traktowanie osoby dorosłej jak dziecko jest już nie OK. Narzucanie swojego zdania, manipulowanie itd. Tak samo dziecinne, zależne zachowanie dorosłych osób wobec własnych rodziców jest nie OK I powinno włączać w głowie "czerwoną lampkę".
@@joannabaranska-filipek2335 tylko problem zaczyna się jak grupa nie chce cię wypuścić. Problemów już nie ma tyle, młodzi chcą i powinni żyć swoim życiem, a są przypadki gdzie właśnie starsi wręcz wymagają i żądają tkwienia przy nich tylko dlatego że kiedyś tak było ☹️
Ja tak kiedyś miałam :) i skończyło się to rozwodem. Mamusia męża mnie poniżała a on milczał. Szkoda że kiedyś nie umiałam tak sobie powiedzieć. Kiedyś źle moje życie skręciło, ale czasu nie cofnę. Robisz fantastyczną robotę. Nie spotkałam psychologa, który tak przekrojowo patrzy na problem, ale za to kasuje niezły pieniążek, a Ty wychodzisz z sesji i czujesz że jesteś nigdzie, bo nienazwane pozostaje nienazwane, może kiedyś do tego dojdziesz, bo terapia nie może nic sugerować.
a ile lat miałaś jak wyszłaś za mąż i ile trwało małzeństwo?
Wielkie dzięki 🙏🙏🙏🙏🙏
Bardzo, bardzo dziękuję!! ❤Po raz kolejny bardzo mi pomogłaś i wiele mi to wyjaśnilaś. Miałam ex partnera piotrusia pana, który nigdy nie odciął sie od mamusi. Zyłam w trójkącie przez 17 będąc nikim dla własnej córki. To historia, o której moglabym napisać książkę, a nawet trylogię.... Moja mama też była nikim. Córka była "straszona" moją mamą, że jak będzie niegrzeczna to pojedzie do niej na wakacje...Nawet mojej mamy nie zdążyła dobrze poznać, a gdy do tego dojrzała było już za późno, bo mama dostała udar i żyje w swoim właśnym świecie... Uciekłam z deszczu pod rynnę związując się z kolejnym narcyzem, tym razem "gwiazdorzącym". W sumie nic dziwnego, bo czułam się nak "nikt".... Najważniejsze, że w końcu odnalazłam siebie samą po tym wszystkim.... Jeszcze raz bardzo dziękuję za wszystko co robisz dla innych! ❤
Bardzo proszę Mariankio o taki temat ...synowa, która odcina jakiekolwiek relacje męża z jego matka....czyli że mną...i zabrania widywania się z wnuczkami....nie jest to miesięczna rozłąka...a raczej pół roczna..albo roczna ...🤔 Mimo , że komplementuje ja na każdym kroku....i oddaje całe swoje serce ,gdy z nią przebywam....🤔
Dziekuję Marianko ❤
Pani Marianno. Dołączyłam do grona stałych Pani słuchaczy bo było warto. Jedyne z czym mam problem w słuchaniu tych wartościowych treści to pojęcia "mama" i "tata". Chyba nic nie stoi na przeszkodzie aby używać jednak formy matka i ojciec. Dziękuję za kolejny filmik i pozdrawiam serdecznie :)
Dlaczego?
Szok. Dostałam tyle odpowiedzi ❤ dziękuję
Dziękuję Ci ogromnie kochana za to nagranie ❤️ Miałam kilka ważnych momentów „AHA”:
- wchodzenie teściów do naszego mieszkania bez pukania i o każdej porze to TEMAT MOJEGO PARTNERA (ja tymczasem po bezskutecznym namawianiu partnera, żeby „coś z tym zrobił, porozmawiał z nimi”chciałam wziąć sprawy w swoje ręce tylko nie wiedziałam jak, nie wiedziałam czy mi „wypada”
- korzyści wtórne z bycia tak blisko u teściów (u partnera, który żadnego kupna ani wynajmu mieszkania nie przewiduje NIGDY! 🫣)
- szanować i nie komentować i nie oceniać rodziców partnera
- jaki temat mam do przepracowania u siebie przy relacji z teściami
Teraz kiełkuje w głowie, a jutro czas przejść do działania, dziękuję ❤️
I jak załatwiłaś z mężem temat wchodzenia teściów? Z ciekawości pytam. Mój wcale nie widzi w tym problemu😢😢😢4 lata
Super dziękuje 🥰
Dziękuję ♥️
Dziękuję za przekaz!
Brawo już za sam tytuł, jeszcze nie słuchałam 😁
Dziękuję ❤
Hmm, a ja dodatkowo mam tak chyba w stosunku do mojej mlodszej siostry i mlodszego brata - kazde około 40 lat. Żyję ich zyciem i problemami i bronię ich zawsze choc czesto nie maja racji. Stoje po ich stronie, a nie meza. Nie potrafię chyba odciąć pępowiny. Mąż mi to ostatnio uświadomił, czym sie bardzo oburzylam. A mial rację 😢 Marianko otworzyłaś mi oczy.
OMG! Thank you so much!
Moja partnerka wybrała sobie z całego materiału to co jej pasowało zamiast patrzeć na całokształt. Wybiórczo potraktowała słowa które tu padły. Ja słucham to pierwszy raz i trzeba będzie jeszcze kilka razy wysłuchać i ogarnąć całość materiału a nie wybiórczo zdania wyrwane z kontekstu. I te nieustanne oceny jaki to ja nie jestem i porównania do partnerów jej koleżanek czego nie było przez 12 lat, a jest od kilku
My już te błędy popełniliśmy. I ja sobie dałam prawo do oceniania rodziców męża i on moich... Ale obydwoje nie jesteśmy jeszcze dorośli .. dojrzewamy ale to jeszcze długi proces. Cieszę się, se przez przypadek w sumie, trafiłam tutaj:*
Dziękuję Ci, wszystko co powiedziałaś dotyczyło mojego małżeństwa niestety już byłego małżeństwa. Każde twoje słowo było określeniem całej mojej sytuacji w małżeństwie, dla mnie wtedy był to temat znany tylko z hasła. Czułam całą sobo wszystko to co mówiłaś o trójkącie. Ja, teściowa a między nami mąż stojący jedną nogą ze mną a druga noga z nią. Też miałam poczucie że walczę z nią o męża a ona stał biernie. Nie pomogły rozmowy, pokazywanie konkretnych sytuacji. Proszenie o terapię. Czułam że przegrywam walkę o męża. Czułam że umieram dosłownie w małżeństwie. I pewnego dnia umarłam. Już na zawsze. Odpuściłam walkę o niego. Odeszłam. On nadal trwa przy niej , nawet moje dzieci już to widzą że tata ciągnie tylko do babci. Cały twój post potwierdził tylko to co czułam i widziałam wtedy bo wmawiano mi, że tak nie jest. A jednak tak było. Tak się działo. Teraz liże rany już drugi rok. Dziękuję ,że jesteś.
Dziękuje 🌷
Dobrze jest uświadomić sobie pewne rzeczy...tylko co dalej z tą świadomością..można spróbować samemu coś zmieniać...ale zwykle potrzebna jest terapia..niestety mimo szczerych chęci nie spotkałam może właściwego terapeuty, ...poza tym terapia kosztuje...i nie każdego na nią stać...
Od 4 lat jestem w terapii na NFZ i jestem bardzo zadowolona z terapeutki. Zależy na kogo się trafi. Trzeba szukać. Ps. Jestem bardzo wdzięczna, że mogłam mieć wsparcie w trudnych dla mnie momentach. Czasami nawet online. Powodzenia☺️
Ja też przeszłam terapię na NFZ i jestem zadowolona . Polecam poszukać.
Ja znowu korzystałam bezpłatnie z terapii indywidualnych i grupowych w fundacjach Centrum Praw Kobiet, CEL itd oraz w OPS 😊 I też jestem bardzo zadowolona ❤
Dziękuję za ten podcast. Naprawdę daje do myślenia. Zastanawia mnie tylko, jak szanować teściów, którzy cię nie akceptują i nie liczą się z twoimi uczuciami. Jak to powinno wyglądać w praktyce? 🤔
Wszystko to Twoja wina! Źle reagujesz. Cały ten rozwój duchowy zawsze pokazuje i kieruje jakieś winy na samych siebie. Ciągle tylko trzeba mielić to wszystko, rozkminiac, transformować. Jakieś to zbyt mentalne się zrobiło i atakujące samego siebie. Im dłużej w tym siedzę tym bardziej uważam, że jest to po prostu straszne. Poza tym pani prowadząca też może mówić to tylko z punktu własnego doświadczenia. A kombinacji są miliony
Bardzo ciekawy temat 😊
Czas stawić się do dorosłości w każdej relacji ❤
Dziękuję.
DZIĘKUJĘ ❤❤❤
Zasada nieporownywania się wzajemnie do rodziców i w kłótniach nieużywania słów: bo ty zawsze..., bo ty nigdy..., jesteś taka/i jak twoi rodzice..., robisz to samo co twoja mama/ twój tata.... - to złota zasada każdego związku i jest znana od wieków, ale niestety bardzo rzadko stosowona.
Marianno a czy mogła byś zrobić podcast o odwrotnej sytuacji kiedy to córka jest nieodpępniona od swojej mamy i przez to cierpi na tym relacja z jej mężem. Ja wiem że można odwrócić sobie kontekst twoich wypowiedzi i potraktować to wszystko odwrotnie ale myślę, chociaż nie wiem czy dobrze że inne relacje łączą matkę z córką a inne syna z matką. Taka moja wielka prośba bo mam wiele koleżananek które są w takiej trudnej relacji z mamą i cierpi na tym ich mąż i związek
Podpinam się od prosbe 🤞🙏
I ja się podpinam :)
Czasami problem jest bardzo głęboki. Mam bardzo trudną relację z matką (matka traktowała mnie jako swoją własność przez bardzo długi czas, odcinała od znajomych, przeszukiwała rzeczy, była też przemoc fizyczna dość dotkliwa dla mnie). Obecnie od kilku lat mam partnera i matka traktuje go podobnie, próbuje manipulować upokarza mnie przed nim. On nie umie się odnaleźć w sytuacji, bo choć już jest sierotą, to miał bardzo dobre kontakty z rodzicami. Dla niego jest to nowość, że matka np.w ogóle mnie nie słucha, kiedy ja coś mówię to od razu zagłusza i pyta partnera o zdanie. Natomiast w jego nieobecności poniża go, mówi, że się nie nadaje do niczego itp. Ograniczam jak mogę te kontakty, ale prawda jest taka, że rodzice są w takim wieku, że potrzebują pomocy, a mnie każda wizyta bardzo dużo kosztuje, bo jest to wylew oskarżeń albo pod moim adresem albo partnera. I zwykle się to kończy odłożeniem słuchawki, wyjściem, ale podczas kolejnej wizyty jest to samo. Jest mi potwornie wstyd przed partnerem, bo jest to bardzo dobry człowiek, który sobie nie zasłużył na takie uwagi, ale przecież ja jako dziecko też nie zasłużyłam, a byłam wyzywana od debili, przygłupów, popychana, bita. Matka ma w sobie ogromną agresję, która kiedyś była uwalniana w biciu i wyzywaniu. Teraz, kiedy nie ma już sił, jest to tylko agresja słowna wobec mnie i partnera. I co najważniejsze, nie było u mnie w domu alkoholu, matka jest wykształcona, miała dom w którym nikt jej nie uderzył.
Mogę się trochę podpiąć pod temat * bardzo apodyktycznej Matki jak odciąć pępowinę i uwolnić się od manipulacji emocjonalnej
@@aldonajozefowski8012 przydałby się taki podcast 🙏
Jakbym czytała o swojej mamie…
Mój mąż jest sierotą, a ja nie mam zażyłych relacji z rodzicami. Problem z teściami rozwiązał się automatycznie 😅
Tym więcej do przerobienia
Dziękuję 💜💜💜💜
No a jesli mąż mimo nastoletniego taktu i cierpliwisci żony jednak nie jest w stanie SAM zobaczyc jak to chory uklad? Nie wolno nam go edukowac? Jak edukowac bez odwoływania się do konkretnych sytuacji i zachowań rodzica? Szczególnie gdy rodzic jest mocno zaburzony wg kryteriów DSM5, a mąż nie chce otworzyć oczu na to że sam jest aleksytymikiem i rani swoją rodzinę przez przeszłość w rodzinie generacyjnej, projekcje, wyparcia, mechanizmy obronne?
Jesli brak mu elementarnej wiedzy o stylach więzi i nie rozumie że złość i wybuchy zawdzięcza jednak nie żonie a matce?
Jak dalece teściowej która przekracza nasze granice należy się ustępowanie, takt i szacunek gdy nie doświadcza się wzajemności?
Gwarantujesz że mąż sobie poradzi jak będzie gotowy. A jeśli do śmierci nie będzie? Jeśli to trwa ponad 50 lat i idealizacja patologii się tylko pogłębia? Czy cierpliwość i szacunek to naprawdę właściwa droga?
Mąż nigdy mnie nie bronił gdy teściowa mnie atakowała. Tak, czuję się od niej lepsza, bo nigdy nie dałam się sprowokować. Zadbałam o dystans. A gdy zmarła zostałam zaatakowana przez męża że za mało się o tę relację starałam a mamusia była samotna. Impas trwa półtorej roku. Jest rozwód.
Czy to co widziałam u teściów odpalało moje rany z dzieciństwa? Nie umiem połączyć. Nie widzę też żeby teściowa wykorzystywala akurat moje słabe punkty lub mój dziurawy koszyk potrzeb. Szydziła z wszystkich, z mojego męża, ze swojego, złośliwa była zawsze. Co to ma mówić o mnie? Nie reagowałam gdy spieszyła z bezinteresowną kpiną pod moim adresem i jak dziecko licytowała się że ona wszystko bardziej i mocniej.
Nie, nigdy nie zajmowała się wnukami, nie korzystałam nigdy z jej pomocy ani obiadów. Nawet podczas chorób. Pieniądze nie ona nam dawała, tylko mój mąż płacił jej rachunki. Pomoc też biegła wyłącznie w jej stronę nigdy odwrotnie. Ona nic nie musiala. Mój mąż zawsze czuł że musi, a ja szanowałam jego wybory choć głośno mówiłam że sama postąpiłabym inaczej. To wolno mi mieć swoją opinię przy mężu o tej relacji i jej jakości czy nie mam prawa?
I czy w imię miłości do męża pozwolić mu na to by do reszty zmarnował swoje życie w poczuciu winy wobec matki i po prostu się odciąć? Naszej rodziny w tym trójkącie nie ma. Nie da się. Nawet gdy mówimy o duchu teściowej
Może wspólna terapia rodzinna pomoże?😊
Od żon mężowie często nie chcą porad, więc może od specjalisty, żeby nauczyć się dogadywać w małżeństwie (bo na pewno po pomoc dla siebie nie pójdzie!)
A Twoje rany braku szacunku, nieważności itd musiały jakieś być. Nawet jeśli ukryte!
Wszyscy mamy jakieś rany do uzdrowienia 😊
@@joannabaranska-filipek2335
Doceniam życzliwość ale gdyby to było takie proste, już byśmy na takiej terapii byli. Mąż nie widzi potrzeby i z żadnym z psychologów się nie zgadza.
Być może jakieś rany we mnie były, jednak nadal potrzebuję powiązania tej interakcji. Nie reagowałam na zaczepki teściowej tylko zadbałam o swoje granice, więc nie zahaczała mnie. Z mojego punktu widzenia przytyki i wyszydzanie ludzi (nie tylko mnie) są mierzalne obiektywnie i nie trzeba mieć ran, żeby odróżnić życzliwość od złośliwości.
Tak, tylko rany i rany i mielenie emocji. Jak jakaś modna mantra.
@@inkaziolowa Nie trzeba się na nich skupiać, ani tym bardziej mielić ☺️
Jeśli jednak coś cię dotyka, to cię dotyczy!
W jakim celu by przyciągała takie osoby jak teściowa i przeżywała to, co ona mówi? No przecież nie z nudów?
Po coś ten triger się pojawia ☺️
@@dorotahdh1579 Życie ogólnie nie jest proste ☺️
Każdy z nas, bez wyjątku, ma rany z dzieciństwa. Spowodowane przez rodziców, dziadków, nauczycieli, opiekunów, sąsiadów i naszą własną interpretację zdarzeń.
Ja sama korzystałam z wiedzy różnych terapeutów, bo chciałam pracować ze sobą.
W wielu związkach tak się właśnie zaczyna. Od jednej osoby.
Sami swoimi wyborami marnujemy lub uzdrawiamy swoje życie ☺️
Ja wiele rzeczy zmarnowałam i wiele spraw uzdrowiłam, a działać w tym zakresie będę do końca życia.
Kiedyś myślałam, że może być tego koniec, mimo, że Louise L Hay mówiła, że ona będzie "czyściła" przekonania do końca życia, bo zawsze coś wyjdzie. A ja chciałam być cwańsza i dostałam po d....
Teraz wiem, że na to nie ma szans. Za to warto się tymi zmianami bawić 🥰
Tylko Ty podejmujesz decyzje w swoim życiu 💖
Słuchałam z niedowierzaniem, ponieważ Hellinger wyraźnie mówił o wdzięczności do matki i rodziców jako tych, dzięki którym mamy partnera... Mówił o miłości nie oceniającej (!)szanującej..W tym podkascie słyszę wiele bólu, zazdrości, niechęci do dzielenia się miłością i czasem partnera z teściami ...dzisiejszy przekaz uświadomił mi, mam 40 lat, jak bardzo młodsze pokolenie skoncentrowane jest na sobie.
Owszem Hsllinger mówił o wdzięczności do rodzicow chociażby za partnera, ale stawianie granic jest równie ważne i ustawienie się na odpowiednich pozycjach /rolach /miejscach ,a jedno tu nie wyklucza drugiego co Marianna mówi.
Z kolei Pani wypowiedź jest mocno oceniająca Mariannę.
Miłego dnia
To niesłychane jak różne rzeczy słyszymy. Dzielenie się miłością i wdzięczność a stawianie granic to dwie różne rzeczy. I w moim poczuciu nie ma nic wspólnego z koncentracją na sobie. Bardziej zastanawia mnie intencja tego komentarza i jego prawdziwe znaczenie.
Błąd... młodsze pokolenie nie jest skoncentrowane na sobie, ale uczy się w dorosłym życiu stawiania granic rodzicom. Jeżeli rodzic nie potrafi spojrzeć na siebie, a za brak kontaktu z dzieckiem obwinia egoizm dziecka i ma żal, że dziecko nie odwiedza i nie przychodzi to ja zawsze zastanawiam się co ty rodzicu wyrządziłeś temu dziecku, że tak cię omija szerokim łukiem. Starsze pokolenia rodziców nie mają autorefleksji i nie robią "rachunku sumienia", a za wszystko obwiniają to młodsze pokolenie🙈 Świadomość własnego życia i uwikłania jest powodem nie egoizmu, a uszanowania siebie, bo rodzic mnie zniewolił i chciał mną zawładnąć na całe życie. Nie rodzi się dzieci dla siebie, ale dla świata, więc dziwnie jest później patrzeć na dzieci jak na skupione na sobie istoty.
Dzięki Marianna ❤ co jednak jeśli mąż nie stawia granic wcale i już od kilku lat mamy mega kryzys przez to?
Czytaj: wchodzenie do naszego mieszkania kiedy chcą, wtrącanie się w wychowywanie dzieci, ocenianie ze mógł wybrać lepiej. Nie widzi nic złego w tym ze tak jest bo rodzicom należy się szacunek. Tylko czy szacunek i stawianie granic to nie są dwie rożne rzeczy?
To jest bardzo interesujace. Ze niby tylko jedna strona stawia granice swoim rodzicom. Ale jak druga strona to dorosly, maja wspolny dom, to czy nie moga sobie zyczyc bardziej zapowiedzianych wizyt. Otworzyc drzwi I nie dziekuje, teraz to nie jest dobry moment na odwiedziny.
A oni Was szanują? Nie.. niestety często widzimy to wszystko jednostronnie:(
Jak mąż pozwala na nieszanowanie Ciebie to sam Cię nie szanuje.
Ja ratowałam mame..nie umialam utrzymac małżeństwa.. teraz się nia dalej opiekuje...z mezem po rozwodzie....
4 miesiace temu urodzilam coreczke i nazwalam ją Marianka :)
Podcast cudowny. Od dlugiego czasu jestem tego swiadoma, ze jestem partnerem mojej mamy ale nic nie umiem z tym zrobic.
Potrzebny podcast jak odpepnic się od swojej mamy!😅
Hej. Dziekuję za ten podcast. Czy stosowane byloby wyslanie tego materialu do odsłuchania tesciowej ? Jak myslisz ? Pomoze to w odcieciu pepowiny czy zacieśni ją jeszcze bardziej bo strach weźmie górę?
Pojawiają mi się wątpliwości dotyczące płynności pomiędzy tym, co jest rozmową a wpieprzaniem się w to co, nie jest naszą sprawą. U nas była podobna sytuacja relacji partnerskiej między nim a Jego matką i w pewnym momencie postawiłam ultimatum. Jednocześnie widziałam, że partner potrzebuje “wprowadzenia w system rodzinny”, czyli postawiłam się w roli ratownika/terapeutę, w której, w teorii, nie powinnam się stawiać. Wiedziałam jednak, że na terapię mój partner w tamtym momencie na pewno nie pójdzie, bo było zbyt mało świadomości a ja jestem teraz jedynym źródłem, który może to nakierować na właściwe tory. I udało się, jesteśmy dalej razem, granice są poszerzone i dzięki temu, że partner stanął za mną mama (i siostra) odniosły się do tego dystansu. Nasz związek jest bardzo fajny i w tym momencie pojawiają mi się te wątpliwości. Według teorii powinnam odejść i czekać, aż partner “sam w końcu zrozumie”, tylko że to może trwać latami a dzięki mojej interwencji świadomość Jego i też Jego siostry poszła bardzo do góry. Jak odnaleźć się pomiędzy zrezygnowaniem z relacji z partnerem, który siedzi w traumach a próbą uratowania tej relacji przez tymczasowe wejście w miejsce ratownika. Zwłaszcza, że świadomość społeczeństwa jeszcze jest tak niska i bardzo trudno znaleźć partnera, który jest przynajmniej już w procesie gojenia.
PS. Komentowałam już wcześniej, więc nie będę się tu powtarzać - jesteś Marianka moim odkryciem roku
Jak masz bardzo fajny związek to po co chcesz odchodzić?
Jak udało Ci się pokazać mężowi że nie odciął pępowiny?
Taka młoda osoba, a tak mądrze gada 😂