Dziękuje Panu za to merytoryczne ziarno wśród plew na youtubie. Należy uświadomić młodym, że matematyka jest wspaniała, piękna i nie zbędna do świadomego twórczego życia.
Tłumaczy Pan teorię muzyki ZUPEŁNIE inaczej, niż inni :) I to w BARDZO ciekawy sposób :) Super kanał :) Nie tylko "jak", ale "DLACZEGO" - a tego już się nie spotyka za często.
Nareszcie znalazłem to czego szukałem! Przedstawia Pan teorię muzyki w jasny, prosty i co najważniejsze, w sposób przyciągający uwagę. Aż się chce dalej oglądać.Jestem ''inżynierem" z bardzo długim stażem.Czas wziąć się do roboty...Dziękuję!
Odcinki już się produkują. Idzie mi o tyle wolno, że staram się nigdy nie używać terminów lub fragmentów teorii, które nie zostały wcześniej wyjaśnione. Dlatego sporo myślę nad każdym odcinkiem, ale kolejny jest już wymyślony, trzeba tylko nagrać i zmontować :) Dzięki za wsparcie.
@@myszor4444 super już nie mogę się doczekać :)) Zaczął pan dodawać filmy idealnie gdy na nowo pokochałem gitarę. Lecz nigdy nie uczyłem się teorii. A dzięki Panu materiał zawsze jest ciekawy i aż motywuje do samodzielnego zagłębienia się w temat. Trzymam kciuki za dalszy rozwój kanału :))
Bardzo dawno temu, grubo ponad półwieku, gdy chodziłem do szkoły podstawowej, na lekcjach "śpiewu" uczyliśmy się ludowej piosenki weselnej "Oj chmielu, chmielu". Jak zapamiętałem (może źle) było nam powiedziane (nie pamiętam czy nauczycielka, czy w podręczniku),że jest to pentatonika półtonowa. Teraz załapałem o co chodziło.
Nie da się opisać słowami jakie to jest wspaniałe. Z zawodu jestem inżynierem IT, a od 6-go roku życia bawię się muzyką. Dziękuję za merytoryczną wiedzę.
Świetny cykl. Przy okazji monotonii od razu przypomniała mi się aria "Chi disprezza gli infelici" z opery Ciro in Babilonia Rossiniego, którą kompozytor napisał dla śpiewaczki, śpiewającej tylko na jednym tonie. Jednak opracowanie harmoniczne i cała instrumentacja jest tak bogata, że sama aria nie wydaje się monotonna. No i oczywiście nie można jej nijak zaklasyfikować jako monotonii. :)
Moja uwaga odnośnie wtrącenia dźwięku do skali C około 16:10 - 16:20. To nie do końca działa w taki sposób. Przytoczony koloryt bierze się z tego, że dźwięk spoza skali niekoniecznie musi być spoza kontekstu harmonicznego. W tym wypadku dźwięk Eb jest septymą dla subdominanty F7 i grając ją, autor zaznacza po prostu zmianę funkcji. Ponieważ tę krótką linię melodyczną rozpoczyna od prymy, każdy zinterpretuje to jako progresje C-F7 (w drugiej części już bardziej Cm-F7), do której "prawidłowego" i świadomego ogrania będziemy potrzebować przynajmniej dwóch różnych "zestawów" dźwięków. Muzyka to nieustanny ruch i nie polega na wyborze jakiejś konkretnej skali heptatonicznej jako narzędzia potrzebnego w celu jego wytworzenia.
@advicenet4098, powiem Ci szczerze - nie do końca rozumiem tak akademickie podejście do sprawy - jestem początkującym klawiszowcem i przyznaję, że takie dość abstrakcyjne pojęcie jak "koloryt" możemy definiować tak naprawdę frywolnie. Podczas kiedy nie neguję tego co napisałeś (ciężko negować coś czego się nie rozumie), co jest złego w stwierdzeniu, że ten dźwięk dodaje kolorytu i amen? Powiedziałbym, osobiście, że właśnie przez formę próby upychania muzyki w sztywne ramy reguł, zamiast poprzestaniu na "ten dźwięk czyni to ciekawszym" sprawia, że wiele wykładów z harmonii i teorii muzyki jest nieprzyswajalnych dla zwykłego śmiertelnika, który nie jest po dwóch pierwszych stopniach szkoły muzycznej. Próbowałem zgłębić harmonię na podstawie książek Sikorskiego i Targosza i niestety właśnie od takiej akademickiej ściany się odbijałem - odnoszę wrażenie, jakoby próba tego kolorytu i ujęcie tego w ramę, nadanie temu nazwy i zbudowanie wokół sytuacji szeregu trudnych słów i reguł, to jakaś dziwna forma fetyszyzacji i bariery. Podobnie jak matematycy zaczynają bawić się w filozofię matematyki i redefiniować pojęcia podstawowe lub w szachach, jak w książce p. Aleksandra Kotowa jest mowa o realizowaniu, cytuję "taktycznej, lecz nieformalnej przewagi" podczas kiedy sytuacja na szachownicy na parę ruchów w przód wcale nie zwiastuje mi ani przewagi taktycznej (czymkolwiek ona jest), ani materiałowej.
@@OuterTapes Po prostu dobrze wiedzieć, że tam gdzieś w tle "czai się" dominanta : ), co daje tylko same korzyści, np. w improwizacji. Matematyka dla samej matematyki nie ma sensu, ale jeśli coś pomaga w "szybszych obliczeniach" w czasie rzeczywistym lub w większej kreatywności, to chyba dobrze?
@@OuterTapes Tak. Ściślej rzecz ujmując, wtrącony dźwięk jest częścią dominanty lub też pojedynczym dźwiękiem w sposób istotny zaznaczającym jej obecność. "Istotny" dlatego, że ten konkretny dźwięk nie przynależy do zestawu dźwięków, którym zazwyczaj ogrywamy tonikę, stąd jego zwracająca uwagę "inność". Harmonia jest super i życzę wszystkiego najlepszego na drodze coraz większego/głębszego jej poznawania : ).
Jak zwykle świetny film. Trochę dezorientuje mnie pokazanie tego na gitarze (myślę, że na klawiaturze byłoby bardziej przejrzyście), ale rozumiem, że po prostu gra Pan na gitarze i dlatego używa jej do zobrazowania dźwięków.
W innych odcinak jest więcej pokazywania na klawiaturze. Na gitarze gram wówczas, gdy chodzi mi o pokazanie brzmienia, a obrazowanie "klawiaturowe" uważam za drugorzędne. Ale masz rację, że w sumie w tym odcinku mogło być więcej klawiatury.
To jest bardzo dobre pytanie. Przy czym uprzedzam, że historykiem muzyki nie jestem i należy ze mną dyskutować. Mam wrażenie, że barok łączymy z systemem dur-moll ze względu na Das Wohltemperierte Klavier Bacha. To dzieło bardzo fajnie wykorzystywało cały system dur-moll, niejako go cementując. Uważano też, że było ono pisane na fortepian równomiernie temperowany czemu obecnie się przeczy, ale to powiedzmy drugorzędna sprawa. Bach - jakby nie patrzeć - posługiwał się już dobrze wykształconym systemem zapisu opartym na skalach dur-moll, a zatem sam system musiał narodzić się nieco wcześniej. Owszem, w utworach renesansowych mamy dużo z systemu modalnego. Niemniej skale modalne były już heptatoniczne i były wśród nich takie, które odpowiadały pewnym skalom dur-moll. Częste były akordy bez tercji, niemniej w przebiegach polifonicznych często zdarzało się coś, co dzisiaj zdecydowanie nazwalibyśmy akordami molowymi i durowymi. Dodajmy do tego, że sam renesans to długi okres i różnie datowany, a prawdziwe życie (w przeciwieństwie do historii) nie zna nagłych przeskoków między epokami, stylami i systemami. Nie było przecież tak, że nagle ktoś ogłosił koniec renesansu i powiedział: "Od dziś porzucamy modalność i jedziemy dur-mollem". No i moglibyśmy się spierać o to, kiedy zaczął się barok i kiedy skończył renesans... Jeszcze dodajmy, że Bach jest uważany za najbardziej barokowego kompozytora, to on napisał Das Wohltemperierte Klavier, ale już w jego twórczości znajdziemy przykłady wyjeżdżania poza to, co było typowe dla systemu dur-moll i myślenia o tonacjach w jego czas. Ogólnie rzecz ujmując to wszystko nie jest takie proste. System dur-moll zaczął się - moim zdaniem - kształtować już w renesansie, a gdy tylko się dobrze ukształtował w baroku to zaczęto od niego odchodzić :) Ale dla systemu zapisu miał ogromne znaczenie i w to chyba nikt nie wątpi :)
wikipedia Wraz z rozwojem wielogłosowości (co miało miejsce już pod koniec średniowiecza) nastąpił też rozwój teorii muzycznej. Ustalono tercjową budowę akordów (tercja - trzy)i wyszczególniono tzw. triadę harmoniczną, czyli trzy najważniejsze akordy: T - tonika, zbudowana na I st. gamy (najważniejsza spośród trójdźwięków triady), S - subdominanta (inaczej ‘dolna dominanta’), zbudowana na IV st. gamy, D - dominanta, zbudowana na V st. gamy. Należy jednak podkreślić, iż w renesansie korzystano ze skal kościelnych, tzw. modi. Obecnie używany system dur-moll wykształcił się dopiero w baroku.
@@emariuszzz Nadal twierdziłbym, że to bardziej złożone cpb-ap-se2.wpmucdn.com/blogs.unimelb.edu.au/dist/6/184/files/2016/08/01_Ekkel-2hordne.pdf Ale w sumie nie można Ci odmówić racji. Epoką, w której tonalność zaczęła być w użyciu na dobre był barok. Zwrócę na to uwagę w kolejnych filmach. Dzięki za uwagę.
Dziękuje Panu za to merytoryczne ziarno wśród plew na youtubie.
Należy uświadomić młodym, że matematyka jest wspaniała, piękna i nie zbędna do świadomego twórczego życia.
A ja dziękuję za oglądanie :)
Wspaniale Pan to mówi,dziękuję pozdrawiam !!!
Tłumaczy Pan teorię muzyki ZUPEŁNIE inaczej, niż inni :) I to w BARDZO ciekawy sposób :) Super kanał :) Nie tylko "jak", ale "DLACZEGO" - a tego już się nie spotyka za często.
Nareszcie znalazłem to czego szukałem! Przedstawia Pan teorię muzyki w jasny, prosty i co najważniejsze, w sposób przyciągający uwagę. Aż się chce dalej oglądać.Jestem ''inżynierem" z bardzo długim stażem.Czas wziąć się do roboty...Dziękuję!
No to czas zostać muzykiem z długim stażem. Jedno drugiemu nie przeszkadza :)
@@myszor4444 60+ to na długi staż za późno ale jaka satysfakcja odejść mądrym...
super! nie mogę się doczekać kolejnych odcinków. I odcinka o nutach
Odcinki już się produkują. Idzie mi o tyle wolno, że staram się nigdy nie używać terminów lub fragmentów teorii, które nie zostały wcześniej wyjaśnione. Dlatego sporo myślę nad każdym odcinkiem, ale kolejny jest już wymyślony, trzeba tylko nagrać i zmontować :)
Dzięki za wsparcie.
@@myszor4444 super już nie mogę się doczekać :)) Zaczął pan dodawać filmy idealnie gdy na nowo pokochałem gitarę. Lecz nigdy nie uczyłem się teorii. A dzięki Panu materiał zawsze jest ciekawy i aż motywuje do samodzielnego zagłębienia się w temat. Trzymam kciuki za dalszy rozwój kanału :))
No i w końcu wiem skąd tyle różnych skal. Dzięki. ps. zawsze podświadomie czułem, że matma stoi za tą muzyką :)
Matma stoi za wszystkim :)
Bardzo dawno temu, grubo ponad półwieku, gdy chodziłem do szkoły podstawowej, na lekcjach "śpiewu" uczyliśmy się ludowej piosenki weselnej "Oj chmielu, chmielu". Jak zapamiętałem (może źle) było nam powiedziane (nie pamiętam czy nauczycielka, czy w podręczniku),że jest to pentatonika półtonowa. Teraz załapałem o co chodziło.
Nie da się opisać słowami jakie to jest wspaniałe. Z zawodu jestem inżynierem IT, a od 6-go roku życia bawię się muzyką. Dziękuję za merytoryczną wiedzę.
super lekcja!
Świetny cykl. Przy okazji monotonii od razu przypomniała mi się aria "Chi disprezza gli infelici" z opery Ciro in Babilonia Rossiniego, którą kompozytor napisał dla śpiewaczki, śpiewającej tylko na jednym tonie. Jednak opracowanie harmoniczne i cała instrumentacja jest tak bogata, że sama aria nie wydaje się monotonna. No i oczywiście nie można jej nijak zaklasyfikować jako monotonii. :)
Wspaniały przykład. Dzięki za komentarz :)
Bardzo fajny materiał :-)
Moja uwaga odnośnie wtrącenia dźwięku do skali C około 16:10 - 16:20. To nie do końca działa w taki sposób. Przytoczony koloryt bierze się z tego, że dźwięk spoza skali niekoniecznie musi być spoza kontekstu harmonicznego. W tym wypadku dźwięk Eb jest septymą dla subdominanty F7 i grając ją, autor zaznacza po prostu zmianę funkcji. Ponieważ tę krótką linię melodyczną rozpoczyna od prymy, każdy zinterpretuje to jako progresje C-F7 (w drugiej części już bardziej Cm-F7), do której "prawidłowego" i świadomego ogrania będziemy potrzebować przynajmniej dwóch różnych "zestawów" dźwięków. Muzyka to nieustanny ruch i nie polega na wyborze jakiejś konkretnej skali heptatonicznej jako narzędzia potrzebnego w celu jego wytworzenia.
W pełni się z Tobą zgadzam. I nie widzę tu żadnej sprzeczności z tym, o czym wspomniałem na filmie.
@advicenet4098, powiem Ci szczerze - nie do końca rozumiem tak akademickie podejście do sprawy - jestem początkującym klawiszowcem i przyznaję, że takie dość abstrakcyjne pojęcie jak "koloryt" możemy definiować tak naprawdę frywolnie. Podczas kiedy nie neguję tego co napisałeś (ciężko negować coś czego się nie rozumie), co jest złego w stwierdzeniu, że ten dźwięk dodaje kolorytu i amen?
Powiedziałbym, osobiście, że właśnie przez formę próby upychania muzyki w sztywne ramy reguł, zamiast poprzestaniu na "ten dźwięk czyni to ciekawszym" sprawia, że wiele wykładów z harmonii i teorii muzyki jest nieprzyswajalnych dla zwykłego śmiertelnika, który nie jest po dwóch pierwszych stopniach szkoły muzycznej.
Próbowałem zgłębić harmonię na podstawie książek Sikorskiego i Targosza i niestety właśnie od takiej akademickiej ściany się odbijałem - odnoszę wrażenie, jakoby próba tego kolorytu i ujęcie tego w ramę, nadanie temu nazwy i zbudowanie wokół sytuacji szeregu trudnych słów i reguł, to jakaś dziwna forma fetyszyzacji i bariery.
Podobnie jak matematycy zaczynają bawić się w filozofię matematyki i redefiniować pojęcia podstawowe lub w szachach, jak w książce p. Aleksandra Kotowa jest mowa o realizowaniu, cytuję "taktycznej, lecz nieformalnej przewagi" podczas kiedy sytuacja na szachownicy na parę ruchów w przód wcale nie zwiastuje mi ani przewagi taktycznej (czymkolwiek ona jest), ani materiałowej.
@@OuterTapes Po prostu dobrze wiedzieć, że tam gdzieś w tle "czai się" dominanta : ), co daje tylko same korzyści, np. w improwizacji. Matematyka dla samej matematyki nie ma sensu, ale jeśli coś pomaga w "szybszych obliczeniach" w czasie rzeczywistym lub w większej kreatywności, to chyba dobrze?
@@advicenet4098 oczywiście, ze tak. Mam rozumiec, ze ten wtracony dzwiek akurat jest tu dominantą, stąd koloryt? (Akurat znam pojecie dominanty).
@@OuterTapes Tak. Ściślej rzecz ujmując, wtrącony dźwięk jest częścią dominanty lub też pojedynczym dźwiękiem w sposób istotny zaznaczającym jej obecność. "Istotny" dlatego, że ten konkretny dźwięk nie przynależy do zestawu dźwięków, którym zazwyczaj ogrywamy tonikę, stąd jego zwracająca uwagę "inność". Harmonia jest super i życzę wszystkiego najlepszego na drodze coraz większego/głębszego jej poznawania : ).
9:10 w którym miejscu i w którym odcinku mówi Pan że oktawa składa się z 12 półtonów. Nie znalazłem 😢
Miałem na myśli, że mówiłem o tym w poprzednich odcinkach (mi.in tych o interwałach)
Czy będzie coś o zapisie nutowym tych dźwięków spoza skali? Rozumiem, ze na fortepian to się nie uda, ale na skrzypce czy gitare, jak najbardziej.
Będzie :)
Jak zwykle świetny film. Trochę dezorientuje mnie pokazanie tego na gitarze (myślę, że na klawiaturze byłoby bardziej przejrzyście), ale rozumiem, że po prostu gra Pan na gitarze i dlatego używa jej do zobrazowania dźwięków.
W innych odcinak jest więcej pokazywania na klawiaturze.
Na gitarze gram wówczas, gdy chodzi mi o pokazanie brzmienia, a obrazowanie "klawiaturowe" uważam za drugorzędne. Ale masz rację, że w sumie w tym odcinku mogło być więcej klawiatury.
a nie w baroku wykształcił się system dur/mol ?
To jest bardzo dobre pytanie. Przy czym uprzedzam, że historykiem muzyki nie jestem i należy ze mną dyskutować.
Mam wrażenie, że barok łączymy z systemem dur-moll ze względu na Das Wohltemperierte Klavier Bacha. To dzieło bardzo fajnie wykorzystywało cały system dur-moll, niejako go cementując. Uważano też, że było ono pisane na fortepian równomiernie temperowany czemu obecnie się przeczy, ale to powiedzmy drugorzędna sprawa. Bach - jakby nie patrzeć - posługiwał się już dobrze wykształconym systemem zapisu opartym na skalach dur-moll, a zatem sam system musiał narodzić się nieco wcześniej.
Owszem, w utworach renesansowych mamy dużo z systemu modalnego. Niemniej skale modalne były już heptatoniczne i były wśród nich takie, które odpowiadały pewnym skalom dur-moll. Częste były akordy bez tercji, niemniej w przebiegach polifonicznych często zdarzało się coś, co dzisiaj zdecydowanie nazwalibyśmy akordami molowymi i durowymi. Dodajmy do tego, że sam renesans to długi okres i różnie datowany, a prawdziwe życie (w przeciwieństwie do historii) nie zna nagłych przeskoków między epokami, stylami i systemami. Nie było przecież tak, że nagle ktoś ogłosił koniec renesansu i powiedział: "Od dziś porzucamy modalność i jedziemy dur-mollem".
No i moglibyśmy się spierać o to, kiedy zaczął się barok i kiedy skończył renesans...
Jeszcze dodajmy, że Bach jest uważany za najbardziej barokowego kompozytora, to on napisał Das Wohltemperierte Klavier, ale już w jego twórczości znajdziemy przykłady wyjeżdżania poza to, co było typowe dla systemu dur-moll i myślenia o tonacjach w jego czas.
Ogólnie rzecz ujmując to wszystko nie jest takie proste. System dur-moll zaczął się - moim zdaniem - kształtować już w renesansie, a gdy tylko się dobrze ukształtował w baroku to zaczęto od niego odchodzić :) Ale dla systemu zapisu miał ogromne znaczenie i w to chyba nikt nie wątpi :)
wikipedia
Wraz z rozwojem wielogłosowości (co miało miejsce już pod koniec średniowiecza) nastąpił też rozwój teorii muzycznej. Ustalono tercjową budowę akordów (tercja - trzy)i wyszczególniono tzw. triadę harmoniczną, czyli trzy najważniejsze akordy:
T - tonika, zbudowana na I st. gamy (najważniejsza spośród trójdźwięków triady), S - subdominanta (inaczej ‘dolna dominanta’), zbudowana na IV st. gamy, D - dominanta, zbudowana na V st. gamy. Należy jednak podkreślić, iż w renesansie korzystano ze skal kościelnych, tzw. modi. Obecnie używany system dur-moll wykształcił się dopiero w baroku.
@@emariuszzz
Nadal twierdziłbym, że to bardziej złożone
cpb-ap-se2.wpmucdn.com/blogs.unimelb.edu.au/dist/6/184/files/2016/08/01_Ekkel-2hordne.pdf
Ale w sumie nie można Ci odmówić racji. Epoką, w której tonalność zaczęła być w użyciu na dobre był barok. Zwrócę na to uwagę w kolejnych filmach. Dzięki za uwagę.