Відео

9:40 z tą recenzją to fajna sprawa. Niezły musiałeś mieć uczuć. Oglądałem ją całą i była ciekawym i nowym dla mnie doświadczeniem😮

Dodałem timestampy do filmu, zatem można już teraz łatwo znaleźć omawiane gry.

W imieniu Innosa upraszam o nowe odcinki Gothiczka... Dlaczego znęcacie się nad biednymi stworzeniami Adanosa jakimi są widzowie? :C

Jest ACKS! Byłem gotów się upominać jakby się nie pojawił 😉

Dzięki również Rafał za to Trophy i współgraczom rówież - świetnie poprowadzone, świetnie zagrane. Jedna z tych sesji, które zostaną ze mną na długo :)

Zew Cthulhu ma chyba ze 3 czy 4 umiejętności i prawie zawsze można się kłócić która akurat teraz pasuje (podpowiedź: pasuje ta, którą masz najwyższą). To już też wolę mieć jedną umiejętność za to o wiele bardziej zwracać uwagę na okoliczności i realne możliwości wpływu. I właśnie zwracać uwagę na prep postaci.

Nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że system The Broken Empires (którego kampania Kickstarerowa ciągle trwa) można nazwać Heartbreakerem - jest to przemyślany system nie tylko pod względem mechanicznym (autor od 40 lat siedzi w RPGach, w swoim systemie starał się zawrzeć swoje ulubione mechanizmy). Śledzę kanał Me, Myself & Die od samego początku jego istnienia, podczas czterech sezonów oraz z wielu materiałów na jego temat widać, że jest to przemyślany świat, w którym autor dokładnie wie co chce osiągnąć. Jeśli chodzi o procedury złożonych testów socjalnych w TBE jak i w JP to zupełnie nie zgadzam się z Twoim podejściem do tego, że w pierwszym kontakcie liczy się ogólna charyzma a szczegółowy podział potrzebuje czasu aby można było z niego skorzystać. Wg. mnie ogólna charyzma to bardzo duże uproszczenie, którego w normalnym życiu raczej nie uświadczymy, a w przypadku TBE mamy do czynienia z systemem symulującym prawidła rzeczywistego świata. Można być świetnym mówcą i beznadziejnym dyplomatą, mieć dobre maniery i nie umieć podburzyć tłumów, świetnie zastraszać a przy tym nie potrafić kłamać. Przykład z zastraszaniem jest bardzo nietrafiony, wcale nie trzeba zbierać haków aby ofiara zrobiła co się od niej wymaga, haki mogą zapewnić pewne ułatwienie w samym teście, ale nie są wymagane aby taki test przeprowadzić. Prosty dres z dzielni użyje prostych środków do osiągnięcia celu, lepszy orator użyje ukrytej groźby w zwykłej rozmowie, a mistrz manipulacji wystraszy ofiarę bez kierowania gróźb - ta nawet będzie mu wdzięczna za ostrzeżenie. W Jedynym Pierścieniu mechanika posłuchań to moja ulubiona część tego systemu, nie stosuje się jej do trywialnych testów a do wyjątkowych scen w których stawki są wysokie. W TBE prawdopodobnie będzie podobnie (ciężko ocenić system, który jeszcze nie wyszedł), przy mało istotnych rozmowach zapewne będzie jeden przeciwstawny test. Podoba mi się również, że po odegraniu przez gracza tego co przekazuje jego postać to MG ocenia jaka umiejętność jest w użyciu - zmusza to graczy do rozważnego dobierania słów (tu nie chodzi o zdolności aktorskie gracza, a taktycznie podejście do samej rozmowy).

Realistycznie masz rację - ale z drugiej strony fikcje którymi się karmimy często to upraszczają, właśnie do kluczowych szybkich scen. Natomiast co do zastraszania - to mam wrażenie, że angielskie Intimidate, jednak bardziej odnosi się do tego jak groźni się wydajemy, a nie do puli naszych haków. Tamto to byłby już po prostu blackmail czyli szantaż i tym podobne. Więc myślę, że w konwencji awanturniczej to ma sens, to jak dwa samce zwierza dzikiego co prężą muskuły, itd - tylko oczywiście człowiek ma nieco więcej opcji i w teorii a przynajmniej w pewnych konwencjach ktoś niezbyt napakowany też może wzbudzać uczucie grozy (czyli znowu wariant skilla do robienia Pierwszego Wrażenia - ale jednak nie redukujący się do czystej charyzmy).

Gęba sie cieszy po tej rozkminie. Mysle ze zastosuje w kampanii.

Albo się nie zgadzam albo niezupełnie rozumiem twój wywód. Myślę, że jak najbardziej można sobie wyobrazić sytuacje w której przekonanie następuje w obrębie jednej sceny: targowanie się na targowisku, przekonanie kogoś że nie warto z nami zadzierać i żeby poszedł swoją drogą, przemowa przed bitwą, żeby podnieść morale etc. Wszystkie zmieszczą się w jednej scenie i będą miały jak najbardziej realne skutki. Z kolei jeśli chodzi o The One Ringa, to prowadziłem go dawno i pierwszą edycję, ale testy społeczne miały przeważnie zastosowanie przy dłuższych interakcjach dla których domyślnym wzorem była narada u Elronda i składały się jednak z serii testów rozciągniętych na ileś etapów takich jak zrobienie wrażenia (więc to przyciągnięcie uwagi o którym mówisz) i następnie kolejne rundy przekonywania.

Pozdrawiam serdecznie

O jak się wyjątkowo nie zgadzam.

Ta mechanika nie jest pomyślana jako sposób na odegranie dowolnej interakcji spolecznej, wiekszość interakcji bedzie sie opierała na pojedyńczym rzucie. W takim pojedynczym rzucie charyzma bohatera moze się przecież objawiać na różne sposoby, choćby jako próba zdominowania rozmówcy albo przeciwnie zdobycia jego sympatii. W rozbudowanej wersji może być zastosowana do rozgrywania np. narad albo rozpraw sądowych. Może nie emuluje rzeczywistej dyskusji ze względu na tą szermierkę różnych podejść ale znowu postać nie bedzie we wszystkich najlepsza, więc gracz raczej będzie wybirał te 1-3 w których jego postać jest dobra. Z mojego doświadczenia mechanika posłuchań to najciekawszy element JP, wszystkie konflikty chcieliśmy tak rozgrywać ;)

Znakomita rozkmina!

W tym sensie wychodzi kolejna mądrość McDowella który jako jedyna mechanikę społeczna mówi "jeśli nastawienie npc jest niepewne, rzuć na willpower (czyli charyzmę) żeby uniknąć negatywnej reakcji". Głębsze to w sumie może być niż myślałem bo to trochę jakbyś robił spozycjonowany rzut na charyzmę żeby zrobić generalne dobre wrażenie po prostu

Dzięki za wzmiankę o Tygodniu Systemów OSR - zapraszamy wszystkich! 💥

Mega materiał. No petarda!

Peake ostatnio miał wznowienie przez Wydawnictwo Literackie, w ładnej, twardej oprawie.

Bardzo fajnie podana nowa opcja konsolety. Intensywność jest ważna. Moglibyście zrobic jakies nagranie z podsumowaniem tych suwaków.

Prosze napiszcie po ludzku co MT poleca na końcu. Bo ja ni cholely nie lozumiem. Sorry MT ;)

11 minuta mniej więcej - Mateusz odkrywa najgłębszy mechanizm postawy aktorskiej w erpegach (nie obejrzałem całości, piszę na gorąco). Piękne!

I jak się udało poprowadzić przygodę? Jak odebrali ja gracze i MG?

Ożywcza myśl! 🙂

Słuszne myśli. Czasem w fikcji może być przestrzeń, żeby rozmawiać z danym enpecem dłużej i tu zdarza się, że po x czasu takiej gadki (jeśli brzmi przekonujące) proszę o rzut na jakąś umiejętność społeczną. Jeśli się uda, to znaczy, że BG spełni swój zamiar, ale poświęci na to zdecydowanie więcej czasu niż te parę minut live / Ribald

Ale się tego dobrze słucha, jeden z moich ulubionych podcastów, serio. Dużo systemów, ciekawostek, osobistych wrażeń co najważniejsze ❤️. A przy okazji, taki smaczek dla mojego serca, nawet chwilę o Gothicu 😅

Dużo fajnych gier i dużo fajnych przemyśleń o nich! 🙂

Będzie się działo. Liczę, że ukuje się potężny lore niczym w Adventure Time.

Czy Dobry Rzut Koniem to jakiś nowy projekt? 😉

Luźne ale spięte

W grze video Pentiment z tą filozofią podchodzą do testów społecznych. Działa to tam bardzo dobrze imo

Super wiecej takich materiałów poproszę!

xD

science fantasy to przede wszystkim He-Man!!!!

Czy możecie zdefiniować pojęcie "krandżowy" ? Czuję, że chodzi o "wysiłek poza role-playing", ale nie jestem pewien...

Włodek Dudek najlepszym gospodarzem jest

Prawdziwy komunizm był w Obozie na Bagnie, dlatego potrzebujemy nowych odcinków GO TI CZ KA.

Skyrim nie ma w sobie krzty subtelności jeśli chodzi o world levelling. Jasne, nie jest to poziom Obliviona ale nigdy nie zapomnę gdy odpaliłem grę, spędziłem trochę czasu na podbijaniu kowalstwa w pierwszej wiosce i gdy wyszedłem to gra zaczęła na mnie rzucać najmocniejsze smoki i inne mobki. Nie powiem, po pierwszym zderzeniu z tą sytuacją było to przyjemne bo dodawało wagi tym (wcale nie) losowym potyczkom. Z innych systemów xp w cRPG które mocno mi kiedyś podpadły był Icewind Dale 2, który skalował xp do delty średniego poziomu drużyny i przeciwnika. Rozumiem tę decyzję ale w praktyce bardzo premiowała ona graniem dużymi drużynami i pomimo kilku prób nigdy nie udało mi się zrobić solo w tej grze. Natomiast z pewnością ułatwiało to projektowanie lokacji i wyzwań w tej wybitnie liniowej grze.

Bardzo fajna kampania się szykuje. Mam nadzieję tylko, że bez problemów z dźwiękiem XD

Intrygująco dziwne. 🙂

to jest tak dobry pomysł

Wielkie dzięki za twoje materiały, za każdym razem jestem w stanie coś z nich wyciągnąć i rozwinąć swoje sesje! Dzięki twoim materiałom zacząłem się jarać tematem teorii RPGowej, i czy byłbyś w stanie polecić jakieś fajne RPGowe blogi/stronki/podcasty?

oho, kompletnie zapomniałem, że kiedyś coś takiego graliście

Każdy RPG jaki czytam ma jakieś bugi lub niezrozumiale napisane zasady, więc niemożliwe jest granie zgodnie z zasadami.

To wszystko jest faktycznie bardzo ciekawe i bardzo satysfakcjonujące, ale... wymaga sporo umiejętności improwizatorskich i jakiegoś zasobu many mistrza gry. Albo dobrego flow. Imo pbta ma sens przede wszystkim kiedy trzymamy się dobrze zdizajnowanych zasad, ale jednocześnie często te zasady zdają sie być w opozycji do fikcji. I jasne, można to łatać, ale ta trudność w tym odpycha mnie coraz dalej od prowadzenia pbta.

Mam bardzo podobne podejście - chcę grać zgodnie maksymalnie zgodnie z zasadami, ale wszystko uzasadniać w fikcji. Czuję jakby dzisiejszy materiał był specjalnie dla mnie. Bardzo fajnie. 😁

To wprowadzenie mega. Pozwala nie pogubić się w strumieniu świadomości, a to raptem 23 minuty.

Czy punkty doświadczenia są potrzebne? To zależy. Jeżeli gramy krótkie formy PDki są raczej zbędne. Jeżeli gramy długie kampanie rezygnacja z PDków odbije się najczęściej w istotny sposób na możliwości rozwoju postaci graczy, a tym samym pozbawi ich ważnego elementu gry.

Chyba zabrakło PDeków w rozwoju by pociągnąć ten temat :D Wydaje mi się, że tym dłużej gra się daną postaciom, tym bardziej te "pdki" są potrzebne. Bo przykładowo nawet jak się stworzy, tego warhammerowego najemnika o którym mówiliście - to czy on po 20 sesjach gdzie np. udało mu się skradza, albo rozwiązać jakieś śledztwo - nie rozwinął cechy lub umiejętności w której mu zwiększa szanse na skukces? Wydaje mi się, że pytanie jest postawione źle (i dlatego temat nie pyknął), poprawne pytanie jest o mechanikę rozwoju postaci - bo np taki Zew nie ma PD - a ma rozwój umiejętności, a taki Cyberpunk 2020 miał bardzo podobny system umiejętności co Zew - choć tam były PDki (per umiejętność). Po prostu systemy rozwoju wąchają się od "Mistrzu moja postać już walczyła z smokiem, więc daj jakiegoś <plusa> do rzutu" do "Wydam 42.69 pd by premię do skradania się w mieście w nocy podczas pełni księżyca, o dodatkowe 7.5%" czyli od narracyjnej i uznaniowego rozwoju do bardzo kodyfikowanego i mechanicznego czy też stymulacyjnego rozwoju. Bo każda postać będzie się rozwijać - ten rycerz, bo stoczeniu 10 pojedynków na koniu, jest w tym lepszy niż przed pierwszym pojedynkiem. I jedynym pytaniem jest w jaki sposób mechanicznie chcemy ten rozwój wyrazić. Bo rozwój jest immanentną cechą ludzkości - np. początkujący księgowy w tym kraju, ledwo sobie radzi z najprostszymi przypadkami, a po 20 latach pracy, nawet zmiany w podatkach nie są mu straszne. Początkujący YTuber, prawdopodobnie ma problem by poprawnie nagrać dźwięk i obraz, a doświadczony rozumie tajniki algorytmu, i w taki sposób tworzy film by mieć jak największą oglądalność. W RPG po prostu trzeba ubrać ten rozwój w jakieś ramy. I jeszcze jedna notka na koniec - (komputerowe ) gry RPG które prowadzą sandbox w ramach których skaluje świat(Skyrim, Wiedzmin 3 itd...) - mają jeden problem - nie mogą skalować epickości fabuły - czyli jak robi się quest na levelu pierwszym jak i na 100, dalej ma się tą samą fabułę, bo fabuła jest zasobem ograniczonym. I jest to pewnego rodzaju wybór tragiczny - bo mają do wyboru albo to - albo brak skalowania i wtedy będą mało ekscytujące (czyli to o czym mówiliście w kontekście rzutów kością). W TT RPG nie ma tego problemu, gdyż MG może skalować fabułę, gdyż wymyśla ją na bieżąco - czyli początkowe postacie mogą robić cokolwiek, ale raczej są to zadania typu polowanie na szczury w kanałach - natomiast te bardziej rozwinięte ratują miasto, królestwo, świat, czy też wszechświat - i wtedy questy typu polowanie na szczury, po prostu im się "nie wyświetlają"

Mam wrażenie, że jeden o niebie, drugi o chlebie. Dziwnie sie słuchało rozmowy, w której rozmówcy są na tak różnym poziomie zrozumienia przedmiotu dyskusji.

Amber system bez kostkowy na podstawie Kronik Amberu Zelaznego miał ciekawy system - pedeki przyznawał MG w tajemnicy i gracz mówił, że wydaje 30% z nich na coś ale nie wiedział o ile konkretnie podniosłą mu się cecha - bo swoją kartę widział tylko w momencie tworzenia postaci potem już ma ją MG w wersji ze szczegółowymi punktami w danej cesze. Tam i tak opis tego co robisz mocno wpływał na to co się stanie ale jednak w punktach spornych np jeden gracz chce coś szybko złapać i to samo chce zrobić inna postać a nie wymyśliły jak zyskać opisowo przewagę (w stylu, że sypne mu czymś w oczy czy podetnę go by zyskać przewagę) to porównywało się te cechy bez modyfikatorów.