Відео

Myślałam, że tułanie się między idealizacją a dewaluacją dotyczy jedynie borderów i ew. dwubiegunowych. A w sensie romantycznym dotyka całkiem sporo osób, w tym mnie. Mam okropny schemat dopowiadania sobie brakujących danych na wczesnym etapie znajomości.... przez co czuję się jak bym była w gimnazjum. Myśl, że mnóstwo ludzi to ma trochę pociesza ale wskazuje też na to, że te treści powinny być powszechnie znane! Powinniśmy mieć psychologię w szkołach, przydałaby się. :)

Idealizacja powinna być intencjonalnie i instrumentalnie używana, tzn. w miarę uświadomiony sposób, moim zdaniem. Czyli np. w kontekście erotycznym, niektóre pary, aby nie czuć znużenia ciągłym oglądaniem się w stanie "saute", umawiają się na randki z prawdziwego zdarzenia: odstawiają się (każde z nich!) jak stróż na Boże Ciało, idą na miasto a potem do siebie. :D Na portalu randkowym wartą przemyślenia metodą wystawienia się do preselekcji jest umieszczenie paru zdjęć z filtrami, makijażem, dobrym światłem i ekstremalnie korzystnych POPRZEPLATANYCH takimi zwykłymi, a nawet mało udanymi. Dla dojrzałego odbiorcy to może być podwójna korzyść: bo osoba pokazuje całe spektrum: od stanu surowego pospolitego, do maksymalnie podkręconego potencjału.

Z Twoich podcastów czerpię o wiele więcej niż zyskałam podczas wizyty w klinice leczenia bólu ❤

No wreszcie trafiłam do Ciebie na podcasty:) Się mi tu podoba:) I mam bardzo zbliżone podejście do relacji. Od wielu, wielu lat z trudnością nazywałam kogoś "przyjaciółką" trochę mi się wydawało to infantylne i nie sądze, że chodziło mi o feminatywy. Zamiast powiedzieć, że któraś kobieta jest moja przyjaciółką, bardziej wolałam mówić, że jest moim przyjacielem. A dziś najbardziej to mi gra, gdy mówię, że ktoś mi jest bliski. Bo bliskich mi osób mam bardzo dużo i właśnie w takim zakresie, jak wspomniałaś. Czyli, że nie jesteśmy uwieszeni na każdym kawałku naszego życia i że nie mamy wobec siebie zobowiązań, oczekiwań. Jest szacunek, wzajemna serdeczność i życzliwość, poczucie akceptacji i dawanie akceptacji. Z każdym z tych osób załatwiam sobie inny kawałek mnie:) Jest mi z tym dobrze, bo mam z nimi stały kontakt, a jednocześnie nie zawalam swoją osobą, a oni mnie swoją. Dajemy tyle ile potrzebujemy dać(w sensie otworzenia się), a druga osoba to jest w stanie przyjąć. Ale jednocześnie wiem, że mogę do wielu z nich tak otwarcie powiedzieć o osobistych dylematach, by usłyszeć ich perspektywę. To jest fajne, bo taka wymiana z tymi ludźmi jest obustronna. Nie mamy przesytu sobą, a jednocześnie uśmiech sam wychodzi na widok tych osób. Tak więc takie relacje mam w pracy z kolegami i koleżankami (pracuję jako nauczycielka, więc są to inne zależności koleżeńskie niż w przecietnej pracy), takich mam znajomych, takim mam też klientów (stałych w mojej pracy), że również z nimi wymieniamy się życzliwością. I jest to super. Cenię sobie to bardzo, bo mogę faktycznie powiedzieć, że wokół mnie mam dużo bliskich i serdecznych mi ludzi. No i oczywiście mam "przyjaciółkę z podstawówki", no ale tak mówię z sentymentu, raczej bym dziś zaliczyła do osób mi życzliwych. Nie wiem czy bliskich, ale życzliwych tak. Dziękuję za ten fajny podcast. P.S. Kiedyś dawno temu, jak jeżdziłam autobusem, zasiadałam zaraz za kierowcą. By właśnie nikogo nie spotkać. By nic nie mówić. No ale sporo sie w moim życiu od tamtej pory zmieniło:) Pozdrawiam:)

Znakomita rozmowa. Dziękuję!! ❤

Solidna porcja wiedzy w tym odcinku 🤩

Profesor Zawadzki 🫶

Lubię to gutralowe gadanie❤

Dziękuję❤

Dziękuję ❤

Odpowiadając na pytanie widniejące w tytule tego podcastu, o metodzie przedłużonej ekspozycji usłyszałem pierwszy raz wczoraj. Poprzez rozmowę prof. Przemysława Bąbla z Rafałem Górczykiem. Profesor twierdził, że jest to jedna z najlepiej przebadanych metod w psychologii poznawczo-behawioralnej. Z uwagi na moje zainteresowania psychologią oraz przez (w mojej ocenie) straumatyzowaną narzeczoną i jej dziecko, w tej niespokojnej nocy natrafiłem na rozmowę pań w tym podcaście. Chcę się wyuczyć tej metody, by jak najlepiej, systematycznie i z wyczuciem oswoić tego wielkiego smoka traum, który ciąży nad mymi ukochanymi, a który nie pozwala nam spokojniej żyć... Moje podejście mogą budzić wątpliwości czy z uwagi na brak wykształcenia psychologicznego mogę na własną rękę wykorzystywać tą metodę w pracy z ukochanymi... Cóż, gdyby "specjaliści" w naszym otoczeniu zadbali o pomoc dla nich byłoby pewnie prościej, ale po 4 spotkaniach z psychologami, którzy stwierdzili fakty nam już od dawna znane naszły mnie wątpliwości co do korzystania z ich usług. Dziękuję za tę rozmowę, pozdrawiam serdecznie. Robert S.

Po slowach pierwsza goscini odpadam . 😂😂😂Dalej moze byc juz tylko gorzej

Wspaniały początek roku z Wami❤

Generalnie, to trochę ja również, dzięki temu podcstowi poczułam się wysłuchana 😅 miło zaczynać ten rok w taki sposób 😅 A tak słuchając końcówki Waszej rozmowy i jednoczenie obserwując czasem to co się dzieje... Pojawiła mi się w głowie piosenka Młynarskiego "Róbmy swoje" który jak niewielu, potrafił trafnie złapać sedno... Tak więc z tym przesłaniem zostawiam, ściskam wirtualnie i działajcie dalej😊

Jak mozna przeprowadzac wywiad z tą skompromitowaną kobietą, która notorycznie przekracza granice i łamie zasady etyki zawodu psychologa? 💀

Czy istnieją badania nad podłożem fizjologicznym osobowości z pogranicza? Wiemy np skąd biorą się objawy pms-u, czy wiemy coś o specyfice hormonalnej w przypadku borderline?

Pani Dario, ogromne wyrazy wsparcia i uznania dla Pani i dla Pani pracy. A dla obu Pań wielkie dzięki za ten odcinek.

Dziękuję, wspanialy wywiad, zapisalam się na listę oczekujacych na FC, obojetne mi w jakiej formie, i czekam cierpliwie zgłębiając coraz bardziej swoja wiedzę o nową cudowną perspektywę opartą na zrozumieniu i empatii a nie na doszukiwaniu się zlych intencji, złości, okrucieństwa i manipulacji. Nie wiem jednak czy link działa bo nie dostałam żadnego majla zwrotnego jeszcze.

❤

Dzięki za odcinek ;) Zdrowych i spokojnych świąt! 🍀🎄

❤😊

A już się bałam, że nie będzie przedświątecznego odcinka!! Jedyne na co liczę, to że 2025 będzie choć odrobinę bardziej pozytywny, nie ma wysoko postawionej poprzeczki 😅

❤

A ja sie ubawilam setnie dzięki Pani Marcie😂 super opowiada o rzeczach,ważnych które i mnie dotyczą...:) dziękuje❤❤❤

Zrozumiałam to po 40 latach i próbuje wcielać w życie. Nie jest łatwo, bo nasza kultura jest zupełnie sprzeczna że zdrowym stylem zycia. Nie ma tam miejsca na odpuszczanie i jeszcze ciągłe poczucie winy, że sam organizm coraz głośniej krzyczy Zwolnij! Temat super, dziękuję.

No wkońcu jakieś konkrety tzn. porady. Wszyscy leja woda opowiadaja o jakie ludziemaja problemy i ze nie radza sobie ze soba - sama teori. A tu przyklady z życia i co robic jak dzialac i sobie pomóc. Prawdziwe porady 👍💪💪🥰🥰 dziekuje Dziewczyny 🥰🥰

Do końca ❤ Świetny materiał.

Niestety dziś dominuje styl obwiniania rodziców za wszystkie niepowodzenia w życiu,dopasowywania ich do wzorców przedstawianych przez psychologów i jak nie wpisują się w ramy choćby w najmniejszym aspekcie ,to trafiają do pudełka z napisem wynocha na zawsze,i nie dotyczy to tylko rodziców przemocowych, terapie opierają się tylko na ja,a druga strona pozbawiana jest człowieczeństwa ,godności, obrzucona błotem,o chęci zrozumienia nawet nie ma mowy ,obecna psychologia zdaje się zapominać że rodzic ma uczucia, kocha i tęskni jeżeli zostaje porzucony,jakoś tym tematem nikt się nie zajmuje,a liczba samobójstw wśród seniorów rośnie

Na chwile tak, ale jakby powtarzać codziennie to może powoli zmieniać chemię mózgu, ale w miedzy czasie może przeciążyć układ nerwowy (układ nagrody). Analogicznie z jedzeniem. To wszystko pomaga (i też ułatwia), ale nic nie gwarantuje bez mentoringu szansa wynosi 1 do 10.000 tysiecy, ze to bedzie stała zmiana "stylu zyciowego" (trochę się w życiu pobawiłem w Anioła i zmieniłem kilkanascie życiorysów*, więc wiem co mówię. Swoja drogą- jak można tak kulwić na Anioła? To nie wypada? Przecież: "Gorzki lek najlepiej leczy... lalalala" :D:D:D) *"Jakoś swojego życia mierz liczbą ludzi, którym pomogłeś" (zapewne można delikatniej, ale to za długo trwa i zmniejsza szanse. No i nie wiem jak...Każdy ma swoją rolę ;)

Super odcinek ❤

Dziękuję🥰

Dziękujemy

Po co zaśmiecać ciekawy wykład nomen omen o dojrzałości wulgaryzmami?

Był u dwóch terapeutów żaden nie pasował do jednego powiedział że ma mu dać opis jego schorzenia Miałam czerwone flagi Lekceważyłam je Dziś już nie chce znać takich ludzi i jego Nie można im wierzyć Kłamstwo Manipuluje Zdrady Całe życie z takimi ludźmi nie dla mnie Wiem czego chce chcę być z tobą I zaplanował odejście był zupełnie inna osoba

dziękuję

dziękuję

Ciekawa rozmowa.🍀🙏

Bardzo ciekawa rozmowa!

Oby więcej takich inteligentnych i wspaniałych ludzi! Świetnie to ujęłaś.

Jakie to dobre było! Dziękuje!

Bardzo ciekawa rozmowa, super, że zostały przedstawione różne perspektywy, też gdy występuje niekoniecznie duża duchowość 😊

Chciałabym przestrzec przed ustawieniami Hellingera. Oczywiście uczestnicy są zachwyceni, bo wydaje się, że w końcu znaleźli przyczynę swoich problemów. Tylko, że na ustawieniach nie znajduje się przyczyn problemów, to jest domniemanie. Trudno wytłumaczyć jak to działa, wydaje się, że to jakaś mocna sugestia, by wmówić klientowi problemy, których on nie ma. Znam kilka osób po tych ustawieniach i nikomu się nie polepszyło, wręcz się pogorszyło, zwłaszcza relacje rodzinne. Z jedną koleżanką musiałam uciąć kontakt (nie tylko ja tak zrobiłam jak się później okazało), bo po ustawieniach u niej był tylko jeden temat: jak to ją matka skrzywdziła, nie dało się pogadać o niczym innym! Nie przesadzam, po prostu ta osoba nie potrafi rozmawiać o niczym innym, a wszystko sprowadza się do matki. Jej trauma się pogorszyła po tych ustawieniach, a co najciekawsze koleżanka zamiast zastanowić się nad tym, że jest jej gorzej, jest zachwycona ustawieniami i uważa, że aby rozwiązać swoje problemy potrzebuje kolejnych ustawień. I pracuje ciężko w tygodniu a na weekendy jeździ na ustawienia, zdrowie i relacje leżą a ona zachwycona! Prowadzący ustawienia WMÓWIŁ jej różne historie np. że koledzy ojca ją molestowali albo że jak była w łonie matki to miała brata bliźniaka, który obumarł. Jak zapytałam czy ma jakieś dowody na to odpowiedziała, że nie ma, że to jej terapeuta powiedział więc to musi być prawda. Przecież to jest absurd! Z kolei kolega z pracy miał fajne relacje rodzinne, naprawdę można było pozazdrościć. Zaczął chodzić na ustawienia. Od tego czasu jego relacje z żoną i nastoletnim dzieckiem bardzo się pogorszyły. Kłótnie, rzucanie przedmiotami, niszczenie sprzętów domowych (!). Ale to jeszcze nic! Kolega zachorował na nowotwór. Zamiast pójść do lekarza on "odczytywał manifest guza". Zamiast podjąć leczenie on "uzdrawiał relację z dzieckiem", bo guz w jego mniemaniu był pomocą, darem dzięki któremu on może uzdrowić relacje rodzinne, które przypominam były dobre zanim zaczął chodzić na te ustawienia! Mój kolega zmarł na raka w wieku 40 lat, w ostatnich dniach życia był szczęśliwy i wdzięczny za wszystko co go spotkało! Jestem tym przerażona.

67 r. łobuz i głąb, same komplementy, tyle ich było..., a nie jakieś tam ADHD

Uwielbiam panią Martę ale też nie zgadzam się co do zdrad. Są osoby, które obiecują uczciwy związek a mimo to zdradzają w pierwszym, drugim i trzecim związku bo nie potrafią żyć inaczej. I nie zawsze winny jest partner- jeżeli ktoś się związał z seksoholikiem (nieświadomie) to gdzie jest jego wina?

Pani Joanno dziękuje za ciekawą rozmowę i w związku z nią mam pytanie. Czy każdy psychoterapeuta( psycholg) prowadzący terapię indywidualną ma obowiązek superwizji? Czy to, że nie korzysta sie z superwizora jest lege artis? Jestem lekarką i nie mam wiedzy, acz kolwiek, byłam przekonana, że superwizor jest niezbędny do prowadzenia terapii. Będe wdzieczna za odpowiedź. Pozdrawiam.

A co z przedstawicielami zawodów medycznych, jednak psychoterapia bardzo mocno jest związana z medycyna, także historycznie. Czy np lekarka/ lekarz psychiatra lub pielęgniarka/ pielęgniarz psychiatryczny maja gorsze kompetencje do prowadzenia psychoterapii niż psycholog?

Bardzo ciekawy odcinek! Mam nadzieję, że w końcu doczekamy się konkretnego uporządkowania prawnego

Pani Asiu, Fakt faktem, burdel ustawowo-organizacyjny w polskim świecie psychologii i psychoterapii jest niesłychany. Chciałbym się podzielić swoimi obserwacjami w tym temacie: 1) Ścieżka "najbardziej wskazana" czyli 5 lat psychologii + 4 lata szkoły psychoterapii, dla osoby która ma 20 lat i wybiera studia jest jakimś kosmosem organizacyjnym, zwłaszcza że szkoły psychoterapii to biznesy za które trzeba płacić kupę kasy. Poza tym, teraz też się handluje dyplomem psychologa, proszę zobaczyć ile kosztuje czesne tego kierunku na SWPSie... 2) O ile faktycznie ktoś to się z geologa przebranżowia na psychoterapeutę może być dziwne, to uważam że na psychologii jest za mało warsztatowych zajęć gdzie studenci mogą dokonać własnej autodiagnozy żeby w pracy terapeutycznej nie wpadać w pułapkę przeniesień, przeciwprzeniesień i projekcji. Sam byłem świadkiem jak na kursie otwarcia jedna z uczestniczek, praktykująca z pacjentami psycholog, tak głęboko otworzyła swoje tematy że nam totalnie zdysocjowała i musiała być hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym. 3) Obecny system jest wadliwy - ale nie można wylewać dziecka z kąpielą i porównywać geodetę który jednak chce poświęcić 4 lata życia i sporo pieniędzy na dobrej renomy Instytuty psychoterapeutyczne które wymuszają ciągłą superwizję, z kimś kto jest szamanem z UA-cam po podejrzanych certyfikatach z hipnozy i innych takich (Pozdro dla Marianny). Dlatego uważam, że: 1) Psychologia po 3 roku powinna mieć możliwość wybrania specjalizacji "Psychoterapia" z dużym nastawieniem na proces grupowy, autodiagnozę i warsztaty, oraz 2) Instytuty Psychoterapii rekomendowane przez PTP powinny mieć skondensowane bloki zajęć z psychologii i psychiatrii. Zostać psychoterapeutą ze wszystkimi papierami w tym kraju jest trudniej niż dostać się do NASA, no i warto mieć też bogatego męża bądź żonę jak się bawi w to hobby. Nie polecam! 😅

👌 zacnie, krótko do rzeczy i energetycznie. Akurat tak jak teraz potrzebowałem. Dziękuję. Miej pyszne chwile. 🌻☕️ ps. Warto dodać do istniejącej playlisty - szczególnie że wspominasz o tym na początku.

Na jakiej podstawie goscini sugeruje, ze studia w trybie ios sa gorsze niz zwykle? Nie wiem jak na innych uczelniach, ale na swps studia w trybie ios trwaja 3.5 roku, ale maja dokladnie ten sam program i liczbe godzin co studia 5-letnie (po prostu jest wiecej zajec w semestrze). W trybie ios na swps mozna studiowac tylko bedac po wczesniejszych studiach, co powoduje, ze studiują osoby z wczesniejszym doswiadczeniem zawodowym i naukowym, trafiajace na psychologie z wiekszym namyslem niz wybierajac kierunek zaraz po maturze. Z moich doswiadczen absolwenci trybu ios często sa lepiej przygotowani do zawodu niz absolwenci studiow 5-letnich, ale potwierdzenie tego wymagałoby oczywiście badan.