- 54
- 576 250
Magdalena Leszko
Poland
Приєднався 20 лют 2020
Jestem nauczycielem akademickim w Polsce i w USA. Na kanale zamieszczam wykłady dla osób zainteresowanych psychologią. Moim celem jest także szerzenie wiedzy o zespołach otępiennych.
Kontakt: psycholog.mleszko@gmail.com
Kontakt: psycholog.mleszko@gmail.com
Zaburzenia pozorowane (zespół Münchhausena)
Zaburzenia pozorowane to grupa zaburzeń psychicznych cechujących się tym, że jednostka wytwarza lub udaje objawy chorobowe w celu przyjęcia roli chorego lub opiekuna osoby chorej. Zaburzenie dotyczące siebie znane jest również jako zespół Münchhausena, a to skierowane na inną osobę do niedawna nazywało się zastępczym zespołem Münchhausena.
Artykuły o których mówię w nagraniu:
Zespół Münchhausena o dominującym typie brzusznym z towarzyszącymi objawami depresyjnymi i lękowymi - opis przypadku klinicznego
www.termedia.pl/Opis-przypadku-Zespol-Munchhausena-o-dominujacym-typie-brzusznym-z-towarzyszacymi-objawami-depresyjnymi-i-lekowymi-opis-przypadku-klinicznego,46,19002,0,0.html
Zaburzenie pozorowane narzucone innym - trudności diagnostyczne
www.termedia.pl/Zaburzenie-pozorowane-narzucone-innym-trudno-ci-diagnostyczne,56,42669,1,0.html
/ drmleszko
/ mleszko
Buy Me A Coffee: buycoffee.to/mleszko
Kontakt: psycholog.mleszko@gmail.com
Artykuły o których mówię w nagraniu:
Zespół Münchhausena o dominującym typie brzusznym z towarzyszącymi objawami depresyjnymi i lękowymi - opis przypadku klinicznego
www.termedia.pl/Opis-przypadku-Zespol-Munchhausena-o-dominujacym-typie-brzusznym-z-towarzyszacymi-objawami-depresyjnymi-i-lekowymi-opis-przypadku-klinicznego,46,19002,0,0.html
Zaburzenie pozorowane narzucone innym - trudności diagnostyczne
www.termedia.pl/Zaburzenie-pozorowane-narzucone-innym-trudno-ci-diagnostyczne,56,42669,1,0.html
/ drmleszko
/ mleszko
Buy Me A Coffee: buycoffee.to/mleszko
Kontakt: psycholog.mleszko@gmail.com
Переглядів: 115
Відео
Schizofrenia (część 2 z 2)
Переглядів 7473 місяці тому
Część 1: ua-cam.com/video/5KmhZkm-ySw/v-deo.html Artykuły: Czego nauczyłem się od moich pacjentów na temat schizofrenii? journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/38982/32040 Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego w zakresie postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u chorych ze schizofrenią o wczesnym początku www.psychiatriapolska.pl/Polish-Psychiatric-Association-diagn...
Schizofrenia (część 1 z 2)
Переглядів 1,3 тис.3 місяці тому
Schizofrenia to niezwykle skomplikowana przewlekła choroba mózgu, która zaburza sposób myślenia, postrzegania i przeżywania reakcji emocjonalnych, a także znacząco wpływa na zachowanie. drmleszko www.linkedin.com/in/mleszko/ Buy Me A Coffee: buycoffee.to/mleszko Kontakt: psycholog.mleszko@gmail.com
Choroba Alzheimera: 10 wczesnych objawów
Переглядів 3,2 тис.Рік тому
Choroba Alzheimera to najczęściej występująca forma otępienia (demencji, zaburzeń neuropoznawczych). To bardzo skomplikowana choroba, które powoduje postępujące zmiany w mózgu. Objawy choroby różnią się w zależności od stadium, ale możemy wyróżnić 10 najczęściej występujących początkowych symptomów, które świadczą o tym, że mózg nie funkcjonuje prawidłowo. Grupa wsparcia dla opiekunów: facebook...
Zespół cyklicznych wymiotów
Переглядів 713Рік тому
Zespół cyklicznych wymiotów (ang. cyclic vomiting syndrome) to zaburzenie, które charakteryzuje się nawracającymi nudnościami i wymiotami o nieznanej przyczynie. Epizody tego typu zaczynają się nagle i mogą trwać kilka godzin, niekiedy przez parę tygodni, powodując ogromne trudności w codziennym funkcjonowaniu, a także znacznie obniżając jakość życia. TEDTalk: www.ted.com/talks/giulia_enders_th...
Syndrom nieśmiałego pęcherza (paruresis)
Переглядів 2,1 тис.Рік тому
Syndrom nieśmiałego pęcherza (paruroza) to zaburzenie, które utrudnia lub uniemożliwia oddawanie moczu w toaletach publicznych, a nawet w domach krewnych czy znajomych, w szczególności gdy w pobliżu znajdują się ludzie. Choć nie ma fizycznych przeszkód, a parcie na pęcherz zaczyna coraz bardziej przeszkadzać, lęk uniemożliwia wykonanie tej czynności. Zaburzenie może znacznie utrudniać funkcjono...
Anoreksja (jadłowstręt psychiczny)
Переглядів 3,5 тис.Рік тому
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, to jedno z bardzo skomplikowanych zaburzeń odżywiania. Diagnoza może być długotrwałym procesem, gdyż należy wykluczyć inne przyczyny znacznej utraty wagi, niemożności przytycia czy też braku apetytu. W nagraniu omawiam kryteria diagnostyczne, przyczyny i metody leczenia anoreksji. Nagranie o zespole nocnego jedzenia: ua-cam.com/video/VsHWIt-lLhA/v-deo.ht...
Zachowania agresywne w przebiegu choroby Alzheimera
Переглядів 2,2 тис.Рік тому
Agresja może być sygnałem, że podstawowe potrzeby podopiecznego nie zostały zaspokojone. To między innymi pragnienie, głód, zmęczenie, czy potrzeba załatwienia się. Niestety, ze względu na problemy w komunikacji podopieczny może mieć trudności z wyjaśnieniem, z czym się zmaga, i o tym, czego potrzebuje, a także o przeżywanych emocjach informuje poprzez zachowania niezrozumiałe dla opiekunów. Ze...
Społeczne zaburzenie lękowe (fobia społeczna)
Переглядів 7 тис.Рік тому
Społeczne zaburzenie lękowe polega na odczuwaniu intensywnego, nadmiernego i uporczywego lęku przed sytuacjami, w których można być obserwowanym i negatywnie ocenianym przez innych. Towarzyszy temu silna obawa przed kompromitacją i poniżeniem oraz odrzuceniem. Zaburzenie może przejawiać się na wiele różnych sposobów. Społeczne zaburzenie lękowe wymaga leczenia, w przeciwnym razie może uniemożli...
Oskarżenia o kradzież
Переглядів 1,1 тис.2 роки тому
Otępienie (demencja, zaburzenia neuropoznawcze) to zespół objawów zaburzeń funkcji poznawczych i zachowania, które powodują trudności w wykonywaniu czynności codziennych i pogarszają codzienne funkcjonwanie. Radzenie sobie z oskarżeniami o kradzież stanowi dla opiekuna duże wyzwanie. Grupa wsparcia dla opiekunów: groups/1056531397763224
Osobowość unikająca (lękliwa) a funkcjonowanie w związku
Переглядів 14 тис.2 роки тому
Zaburzenie osobowości unikającej charakteryzuje się m.in. tym, że osoba pragnie bliskości, ale lęk przed odrzuceniem, wyśmianiem i krytyką jest tak paraliżujący, że wycofuje się z relacji. Ze względu na stale towarzyszący głęboki i wielowarstwowy lęk obawia się wchodzenia w bliską relację. Poprzednie nagranie o osobowości unikającej: ua-cam.com/video/_c5yunGUbmk/v-deo.html Instagram: instagram....
Cielesne zaburzenie dysmorficzne (dysmorfofobia)
Переглядів 3,6 тис.2 роки тому
Cielesne zaburzenie dysmorficzne polega na zaabsorbowanu jednym lub wieloma defektami ciała, które przez innych są niezauważane lub spostrzegane są za niewielkie. To zaburzenie powoduje znaczne cierpienie i negatywnie wpływa na wiele obszarów funkcjonowania. GRUPY WSPARCIA groups/873835299640930/ groups/106367766601381/ OPIS PRZYPADKU i FUNDACJA: bddfoundation.org/ BAD...
Dermatillomania (patologiczne skubanie skóry)
Переглядів 6 тис.2 роки тому
Dermatillomania (patologiczne skubanie skóry, zaburzenie przeczosowe) to nadmierne i powtarzające się skubanie skóry, które prowadzi do uszkodzenia tkanki i powstania krwawiących ran lub blizn. To zaburzenie charakteryzuje nawracjący przymus skubania, drapania lub pocierania skóry i trudności w powstrzymaniu się od tej aktywności. GRUPY WSPARCIA: "Nadzieja w dermatillomanii" groups...
Zaburzenia ze spektrum autyzmu
Переглядів 8 тис.2 роки тому
2 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Jego celem jest zwiększanie wiedzy społeczeństwa na temat problemów osób, które są w spektrum autyzmu i ich rodzin. Warto obejrzeć: Autyzm wprowadza zmysły w błąd - CUBE ua-cam.com/video/NdoGttacqYY/v-deo.html ua-cam.com/video/vzr5VjpHHW4/v-deo.html Tacy Jak Wy - Autyzm ua-cam.com/video/vBxGaAj9ke4/v-deo.html TEDTalk: www.ted.com/ta...
Dystymia (uporczywe zaburzenia depresyjne)
Переглядів 14 тис.2 роки тому
Dystymia opisywana jest często jako łagodniejsza forma depresji. Do najbardziej charakterystycznych objawów uporczywego zaburzenia depresyjnego należy zmniejszony apetyt lub objadanie się, zaburzenia snu, poczucie ciągłego zmęczenia lub braku energii, oraz niska samoocena. Kryteria diagnostyczne ICD-11: icd.who.int/browse11/l-m/en#/id.who.int/icd/entity/810797047 Wywiad z Jonathanem Rottenbergi...
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD)
Переглядів 3,5 тис.2 роки тому
Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD)
Złożony zespół stresu pourazowego (CPTSD)
Переглядів 23 тис.3 роки тому
Złożony zespół stresu pourazowego (CPTSD)
Trichotillomania (zaburzenie z wyrywaniem włosów)
Переглядів 4,8 тис.3 роки тому
Trichotillomania (zaburzenie z wyrywaniem włosów)
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (choroba afektywna dwubiegunowa, CHAD)
Переглядів 23 тис.3 роки тому
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (choroba afektywna dwubiegunowa, CHAD)
Przeniesiony zespół munchhausena przez internet skojarzył mi się z madkami i ich horymi curkami😅😂
Bardzo dziękuję za kolejny ciekawy film. Pozdrawiam
I po wakacjach...
Ciekawe 😊
Dziękuję!
bzdura od poczatkow objawy pokazuja sie nawet juz w wieku podstawowki...
Czy mogłabym prosić o bardziej konstruktywną krytykę? Mówiłam o tym, że pierwsze objawy mogą wystąpić już u dzieci i nastolatków i podałam zródło. Należy jednak pamiętać o tym, że każdy jest inny i w tej grupie wiekowej rozpoznawanie zaburzenia jest bardzo dyskusyjną kwestią.
@@magdalenaleszko poczatek okolo 20 lat gdyby tak bylo bylabym juz na medycynie psychiatrii, jestem chora od dziecka silne objawy zaczely pojawiac sie 5-6klasie podstawowce kiedy bylo gimnazjum a nastepnie liceum i przez lata z powodu mojego wieku robilam za krolika doswiadczalnego a lekarze bardzo lubia pieniazki i szczerze watpie aby mnie tylko to spotkalo bo zamieszkalam 2 miesiace przed 18 urodzinami a poszlam do prywatnej psychiatry ktora uzaleznila mnie od benzodiazepin gdzie poszlam po pomoc 1. nie mowila o tym ze leki uzaleznieja 2.dala zla diagnoze na odwal sie 3. po ponad roku uzalezniona wyrzucila i tak zniszczyla mi zycie. Jak ktos pisze ze w takim wieku to sie pojawia to zaczynam sie smiac i ta gorka pokazana nie wyglada do konca tak cierpie obecnie na zespol mieszany z ktorego doskonale zdaje sprawe i mysle ze jakbym ci opowiedziala to bys bardziej pojela ta chorobe.
@@magdalenaleszko szczerze twoj film bardziej bym rozwinela bo jest kilka niescislosci...
@@Axelis97 Dziękuję za podzielenie się swoją historią. Zdaję sobie sprawę, jak wiele frustracji przeżyła Pani przez te wszystkie lata. Rozumiem, że z powodu błędnych diagnoz i niewłaściwego leczenia, straciła Pani zaufanie do lekarzy, jednak nie można wrzucać wszystkich do jednego worka. Jak czułaby się Pani, gdyby jakiś lekarz skomentował, że „wszyscy pacjenci są tacy sami - i tu dał bardzo krzywdzące określenie. Jest wielu specjalistów, którzy z empatią podchodzą do swoich pacjentów i kładą nacisk na psychoedukację. Ja też dużo wysiłku włożyłam w przygotowanie tego materiału i dbam o profesjonalizmu. To, że z czymś się Pani nie zgadza nie uzasadnia napisania komuś, że mówi bzdury. Proszę pamiętać, że tytuł tego nagrania dotyczy tego zaburzenia ogólnie - nie jest to opracowane na konkretnych przypadku. Pani osobiste doswiadczenia nie uprawniają do tego, aby negować inne naukowe doniesienia lub inne przykłady - mam w rodzinie osoby z tym zaburzeniem, a także pracuję z osobami, które otrzymały tę diagnozę. Te zaburzenia wśród dzieci i młodzieży mogą mieć inny obraz kliniczny, a ja w nagarniu skupiałam się na osobach dorosłych.
@@Axelis97 Bardzo często stoję przed trudną decyzją na ile wchodzić w szczegóły, bo odbiory są rózni, a mnie zależy na przekazaniu najważniejszych informacji. Czy może Pani wskazać na konkretne przykłady nieściłości aby w przyszłości mogła poprawić materiał? Prosiłabym o podanie przy tym rzetelnych zródeł. Myślę też, że dobrze byłoby gdyby nagrała Pani swój materiał, bo mogłoby to pomóc wielu ludziom.
Od zawsze wiedziałem że ze mną jest nie do końca ok. Moje życie to sinusoida. Dużo zawdzięczam Bogu, jednak przez brak rozumienia tego co się ze mną dzieje często szukałem szczęścia w marihuanie bo mi trochę pomagała, ale na dłuższą metę szkodziła. Jestem z siebie dumny bo mam kochającą żonę, dwójkę cudnych dzieci. Serdeczne dzięki za ten filmik bo już chyba na 90% wiem w czym jest problem. Czuję ulgę bo często myślałem że jestem złym człowiekiem, miliony myśli o innych ludziach sytuacjach, stres, wmawiałem sobie czesto że nikogo nie potrzebuję. Przytulam wszystkich z podobnymi problemami do serducha, wiem co czujecie, jesteśmy herosami kiedy walczymy. Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję, wiem w którą stronę teraz iść.
Jedna szczególnie męcząca dla mnie rzecz u mnie w tej chorobie to ciągle ocenianie innych ludzi, szczególnie tych obcych, oczywiście tylko w głowie i zawsze w negatywnym świetle. Jakby to była moja reakcja obronna, pewnego rodzaju usprawiedliwienie. Bardzo źle się z tym czułem, ale nie mogłem przestać
Lubią czuć się potrzebni, a bez tej potrzebności w ogóle nie widzą swojej wartości.
fajny podkast,👍. ale coś dodam od siebie takie trochę pytanie. najpierw odemnid jestem dda . ojciec alkoholik . też pasuje jako osoba unikająca. zawsze miałem problemy z relacjami. powtarzałem te same schematy w życiu pracy. przyciagałem te same typy osób. dawałem się łatwo wykorzystywać. ... itp. ok przechodząc do meritum. jeżeli gdy byliśmy dziećmi nasi bliscy byli w stanie nas zg....ić słowami . zachowaniami . itp. go czy nie jesteśmy w stanie tego odwrócić w ten sam sposób . Słowami. tylko teraz świadomie . zamiast obniżać swoją wartość to ja wzmacniać??? np. afirmacje. uważaność. świadomość . kiedyś miałem problem żeby napisać jedno zdanie w komentarzu. nieopisany strach. niewiadomo o co. 😒 . pani mówi na końcu że niewiadomo jak to leczyć. moim zdaniem da się . sam jestem dowodem. strach , lek dalej jest . ale można z nim walczyć. funkocjonować, zauważać. Życie jest zbyt piękne żeby się zamykać w pokoju.
Uważa Pani, że introwertyk nie może mieć osobowości unikającej ?
To bardzo ciekawe pytanie. Bycie introwertykiem a diagnoza osobowości unikającej to dwa różne zagadnienia. Introwertyk często sam wybiera samotność, czuje się z tym dobrze i w ten sposób "ładuje baterie". Taki sposób funkcjonowania nie przyczynia się do cierpienia i doświadczania większej wrażliwości na krytykę czy odrzucenie jak w przypadku osobowości unikającej.
@@magdalenaleszko1295 dziękuję, poznałem kobietę introwertyka, która przejawia też wszystkie cechy osobowości unikającej. Stąd też moje pytanie do Pani. Pozdrawiam.
Nie rozumie czemu ktos z osobowoscia schizoidalna chcial by sie leczyc. Chyba ze jest super bogaty, lub naprawde nie jest w stanie znalesc pracy gdzie nie mosi rozmawiac z innymi ludzimi. To musi byc super zeby nie miec potrzeb sexualnych. Nigdy nie musiec chodzic na podryw, randki, i przerzywac tego stresu. A jako ze w zyciu niebogatego czlowieka jest duzo wiecej cierpienia niz radosci, to lepiej jest nic nie odczuwac. Czemu ktos chcial by odczuwac cierpienie ?
Dziękuję bardzo za dobry materiał 🌻
Dziękuję za docenienie mojej pracy!
Ja to mam
Wszystko się zgadza. Unikanie kontaktów społecznych doprowadziło do bankructwa. Teraz tylko przepaść.
Bardzo wartosciowy material dziekuje za tak cenna porcje wiedzy ❤
Bardzo dziękuję za docenienie mojej pracy!
Szkoda że większość tego opisu dotyczy mnie
Pani filmiki, to wystarczająca edukacja ❤❤❤ Dziękuje bardzo
Bardzo dziękuję za tak miłe słowa!
❤❤❤
Całe życie sie tak męczę 😔
Mam pytanie odnośnie zapisu bibliografii, jak zrobić te wcięcia przy pozycji w jej każdej kolejnej linii. (Jak ustawiłam wyrównanie do lewej nie mogę zrobić tego wcięcia)
Czy wieloletnie PTSD może przypominać psychozę? (objawy negatywne)
Rewelacyjny material Pani Magdaleno. Osobiscie uwazam , ze zadna terapia , farmakologia i inne cuda nie pomoga w tzw ' leczeniu' dopoki sami nie postanowimy twardo ze chcemy z tym cos zrobic. Pani material idealnie nadaje sie na poczatek tej batali , bo otwiera troszke oczy na istnienie problemu.
Wow.. Ja mam taka wlasnie "osobowosc" ... Wszystko o czym tutaj opowiadasz jest jak najbardziej prawdziwe i trafione , Na nieszczescie jest to tylko czubek tzw. gory lodowej , Juz od kilku ladnych lat jestem sam. Znalazlem wiele odpowiedzi w tym materiale Najgorsze , ze nie ma na to lekarstwa 😢 Dzieki
Ciekawy materiał, na schizofrenię choruję już 20 lat, kiedyś nie wiedziałem nic o tej chorobie, dzisiaj słucham i się uczę o schizofrenii. Funkcjonuję dobrze choć mam za sobą około 10 psychoz. Mimo wszystko udało mi się wyjechać zagranicę i się ustatkować, to uważam za swój sukces bo pozwala to mi na godne życie. Pozdrawiam
Ja tu w sumie przyszłam z ciekawości bo wpisali mi to w wypisie ze szpitala i chciałam się dowiedzieć co to znaczy. Tak poza tym film jest dobry, ale miktofon pani chyba się zepsuł
Wspaniały wysklad:) kot niesamowity. Po 4latach terapii dopiero wiem w czym jest problem mojego bolu, cierpienia, wchodzenia w toksyczne srodowiska oraz braku bliskich relacji.. strasznie to smutne.. Dziękuje.
Dziękuję! Mam nadzieję, że terapia przyniesie pozytywne zmiany.
Dostałem ataku padaczki na tle nerwowym rok temu od tamtej pory boję się kolejnego ataku i przez to codziennie o tym mysle czasami boję się wychodzic do pracy bo się stresuje ale nie wiem czym co to może być? Neurolog mówił że wszystko jest ok a psycholog że może to być lęk ougolniony
ja dlatego nigdy nie zalozylem socjal medii, idzie to tez troche jak sie pozniej okazalo z charakterem i takim ogarnieciem tego co sie dzieje kolo mnie
Dziękuję za film. Jestem w związku z osobą z podejrzeniem osobowości unikającej i otworzyło mi to oczy na niektóre problemy, z jakimi się boryka.
Cieszę się, że choć tak mogłam pomóc.
Dziękuję Ci za to!
Depresja jeden dzień a w drugimi coś zupełnie innego
Zaburzenie schizpotypowe mam i Afektywne ale myśle że dwubiegunowe.
posiadam to zaburzenie
W tym momencie mam depresję nic nie ciszy a nudzi.
Myślę że to jest to przyczyna środowiska.
Miałam urojenie z mani pewnie na tele ukochanego za dużo wiadomości mu pisałam w chorobie i te bez sensu. Nie kontruje ile pisze Mam nadzieje że już będę
Nie targne się na życie Bo moje się bólu
Mam już diagnozę od teraz zaburzenia afektywne mam 34 lata. Ale schizotypowe było już w 2009. Demisexualizm. jestem myśle No ten pociąg czułam na myśl o kimś ważym
A dlaczego istnieją białe koty? Żeby murzynom przebiegały drogę.
Bo nie ma zabiegów okoliczność wiem to po moim i Taty życiu.
Zmieniam zdanie wierzę w talizmany już 😂
Tak jestem od zawsze skrajnie introwertyczna nie lubię używać telefonu.
Teraz to mam też afektywne
Z jakiej klasyfikacji osobowości pochodzą style oddany i zgodny?
Z podręcznika "Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie" Millona i Davisa.
Bardzo interesujący odcinek. Super
Dziękuję!
Bardzo wartościowy materiał. Dziękuję za Pani pracę. Czy mogłaby się Pani podzielić w jednym z nagrań wiedzą na temat rozpoznawania i nieco innych objawów anoreksji właśnie u dzieci?
Bardzo dziękuję. Następne nagranie planuję zrobić o zaburzeniach pozorowanych, potem uaktualnić OCD i następne w kolejce będą zaburzenia odżywiania u dzieci.
Mam silną klaustrofobię. Praktycznie od dziecka, jak byłam mała to bałam się nawet zamknąć (nie na zamek) drzwi do toalety, gdy byłam w środku. Potem trochę się to uspokoiło, ale np gdy miałam mieć rezonans magnetyczny głowy to musiałam iść do szpitala, bo musieli mi podać narkozę. Nie wytrzymałabym w tej maszynie kilkudziesięciu minut. Boję się windy, zawsze jak muszę jechać windą to mam duszę na ramieniu, często wybieram schody, bo mam jakieś wizje, że winda się zatnie... Trochę utrudnia mi to życie, ale nie jest jakoś bardzo źle, więc tak z tym żyję do tej pory.
Sama nie wiem juz czy to tylko fobia społeczna czy jeszcze dodatkowo zaburzenia osobowości. Od jakoś 6 roku życia już czułam się jakaś inna, niepasująca do grupy, dziwna. Pamiętam jak wychodziłam na plac zabaw bawić się z innymi dzieciakami z osiedla ale czułam że oni i tak mnie nie lubią, że bawią się ze mną tylko z litości albo dlatego że muszą. Później, gdy podrosłam, miałam jedyną, ale bardzo bliską przyjaciółkę, choć zawsze nurtowało mnie wręcz to, dlaczego ona mnie tak lubi? Pytałam jej się nawet za co mnie lubi, ale nadal nie byłam przekonana. Nadal czułam, że nie da mnie się lubić. Było mnóstwo sytuacji, w których inne osoby mnie odrzucały, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Po prostu chyba wszystko, co robię jest jakieś dziwne, głupie, żałosne itp. Jednak rok temu poznałam przyjaciela, przy którym poraz pierwszy poczułam, że da się mnie naprawdę lubić za to, jaka jestem. Poczułam się szczerze lubiana i wartościowa. Nie chcę za bardzo zdradzać dlaczego, ponieważ to jego osobista sprawa, ale mogę powiedzieć tyle, że był przez pewien czas nagle bardzo smutny i zaczął mnie unikać, co wbrew pozorom wynikało z tego, że mu zależało na mnie bardziej niż na innych osobach. Było to wynikiem jego zdiagnozowanych zaburzeń osobowości. Aktualnie jednak, z racji, że ta znajomość jest na odległość (poznaliśmy się w szpitalu psychiatrycznym), to znowu bardzo dystansuje się ode mnie, a ja bardzo cierpię. Uzależniam swoje szczęście od relacji z nim i to jedyne, co mnie pcha do przodu, motywuje do walki o zdrowie psychiczne. Jest też kwestia tego, że od zawsze czułam ogromny lęk w niemal każdej sytuacji społecznej. Zwykłe pójście do sklepu, rozmowa przez telefon, spytanie o coś nauczycielki, podejście do osób w nowej klasie. Zawsze, nie ważne, czy lęki się spełniały, czy nie, czułam wtedy ogromne i przytłaczające zawstydzenie i zażenowanie samą sobą. Przez to i przez depresję nie zdałam do 8 klasy. W nowej szkole nie odzywałam się do nikogo, mimo że na początku ktoś tam do mnie podszedł, to jednak sama nie potrafiłam wykazać swojej inicjatywy i przez to, zostałam tym dziwnym, cichym dzieckiem, z tyłu klasy. Bałam się głównie, że zrobię coś głupiego, dziwnego i że mnie po prostu nie polubią, odrzucą. Nawet nie potrafiłam odpowiedzieć nauczycielowi na lekcji. Zero pewności siebie. Kiedyś omal nie straciłam 100zł przy kasie samoobsługowej, bo bałam się zawołać jakiegoś pracownika, gdy ewidentnie maszyna się zepsuła, za bardzo bałam się, że jednak nie mam racji, że okaże się, że to nie żaden błąd. Po prostu nie wierzyłam samej sobie w tak oczywistej sprawie, kiedy miałam dosłownie parę drobnych rzeczy, a to kazało mi zapłacić 130zł. Wyszłabym i straciła te pieniądze, gdyby nie moja przyjaciółka. Aktualnie ciągle siedzę w dziwnym napięciu. Jakaś dziwna mieszanka frustracji i lęku. Często nie wytrzymuję i po prostu biorę hydroksyzynę, żeby tego nie czuć. Ostatnio spróbowałam aplikacji randkowej i aktualnie jestem już po dwóch spotkaniach, na które udało mi się pójść tylko dzięki tranxene. Właściwie nie wiem, na czym z nim stoję. Wydaje się, że stracił zainteresowanie po spotkaniu, mniej pisze, choć ciągle wysyła jakieś filmiki na instagramie. Jednak mam wrażenie, że go zmuszam do kolejnego spotkania..Plus jeszcze zamartwiam się ciągle o relacje z tym przyjacielem ze szpitala. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, że stałe napięcie było w kryteriach diagnostycznych tej osobowości. To mnie skłoniło do ponownego zagłębienia się w to. Aktualnie mam dobrze dobrane leki na depresję i w końcu mam siłę i widzę w ogóle sens w walce z tym wszystkim. Przełamuję lęki i nawet wybieram się na oddział dzienny. Jednak nie jest idealnie, czasem gdzieś przebijają się myśli s i przygnębienie. Narazie nie jestem w stanie chodzić do szkoły ani do pracy, dlatego skupiam się na leczeniu. Ogólnie miałam już zdiagnozowaną fobię społeczną 2 razy, bo to jest mój główny problem na koniec dnia, ale moja terapeutka, która zna mnie najlepiej, bo już 2 lata, podejrzewa u mnie jeszcze osobowość unikającą. Sama nie wiem gdzie jest granica między fobią a zaburzeniami osobowości. Czy to już zaburzenia osobowości czy jeszcze może za mało i niska samoocena i ciągłe napięcie to wynik fobii społecznej?
Choć społeczne zaburzenie lękowe i zaburzenie osobowości to dwie odrębne jednostki diagnostyczne, to mogą mieć pewne wspólne objawy. Trzeba jednak pamiętać, że różnią się pod względem przyczyn, przebiegu i metod leczenia. Rozróżnienie między społecznym zaburzeniem lękowym a osobowością unikającą może być trudne i choć rozumiem Pani chęć sprecyzowania, to ważne jest, aby porozmawiać o tym z psychoterapeutą, bo na podstawie wywiadu i lepszej znajomości Pani objawów będzie mógł Pani pomóc i wdrożyć odpowiednio dostosowany plan radzenia sobie z objawami. Mam też nadzieję, że inne osoby włączą się do dyskusji, bo taka wymiana doświadczeń z innymi osobami, które zmagają się z podobnymi problemami, może być dla Pani bardzo pomocna.
Witam, dziękuję za nagranie. Jak próbować pomóc osobowości lękliwej jeśli ta najprawdopodobniej nie dostrzega (wypiera?) swoich zaburzeń? Jaka jest szansa na autorefleksje czy idąc dalej metapoznanie? Pozdrawiam.
To duże wyzwanie pomóc komuś kto nie dostrzega swoich problemów. Czy ta osoba ma diagnozę zaburzenia osobowości? W tym zaburzeniu objawy sprawiają cierpienie i zaburzają normalne funkcjonowanie. Często taka osoba chce pomocy, bo cierpi, ale nie wie jak jej szukać lub obawia się odrzucenia. Czasem bywa tak, że autorefleksji nie ma, bo lęk tak utrudnia właściwą ocenę. Dlatego też trzeba być przede wszystkim cierpliwym i wyrozumiałym - słuchać i nie osądzać, a także nie zmuszać do czegoś, czego nie chce. Osoba z lękową osobowością może potrzebować czasu, aby otworzyć się i zacząć mówić o swoich problemach. Warto też podsuwać materiały edukacyjne w celu zwiększenia świadomości na temat objawów i możliwości leczenia i zachęcać do skorzystania z profesjonalnej pomocy. Mam nadzieję, że inni komentujący dodadzą swoje wskazówki.
@@magdalenaleszko Dziękuję za odpowiedź. Jeśli chodzi o diagnozę, to nie wiem. Bazując na wzajemnym kontakcie, to nie ma problemu. Jest za to nacisk na tworzenie opowieści potwierdzającej adekwatność percepcji. Próba zaciekawienia zagadnieniem spotkała się z niezbyt przychylną reakcją. Być może jednak w oczach tej osoby nie byłem jeszcze (lub w ogóle) kimś, komu warto zaufać. Wydaje mi się jednak, że na skrócenie dystansu pozwala tym, którzy utwierdzają ją we własnym przekonaniu. No właśnie jak nie wpaść w tą pułapkę i mimo chęci pomocy nie stać się intruzem?
@@user-ye5cj9zs9n Być może jest to zbyt duża różnica pomiędzy tym jak ta osoba widzi siebie i świat, a pomiędzy tym, co Pan próbuje przekazać. Póki co, wydaje się, że wsparcie poprzez obecność, nienarzucanie się i zadbanie o sobie jest optymalne, a z czasem może uda się wypracować inne rozwiązania.
@@magdalenaleszko Rozumiem, dziękuję. Być może się podejmę, choć przyznam, że jest to bardzo trudne zadanie. Bo z jednej strony jest oczekiwanie akceptacji, a z drugiej ciągła podejrzliwość o jej brak, bywało, że nawet na poziomie oddychania. Martwi mnie brak ten brak cienia wątpliwości, że źródło problemu nie jest na zewnątrz. Rozumiem jednak, że taka jest też konstrukcja tego zaburzenia. Pozdrawiam.
Szanowna Pani Doktor, a jak pomóc osobie, która nawet w obliczu eksmisji, utraty mieszkania, nie chce przestać zbierać? Żadne racjonalne argumenty do tej osoby nie trafiają. Sprawa - w sądzie. Właściciel zaproponował, że jeżeli osoba ta zmieni postępowania, to on wycofa sprawę, i nie będzie eksmisji. Problem taki, że osoba nie zmienia postępowania, osoba ta nadal zbiera (np. na klatce schodowej pod drzwiami sąsiadów zbiera rzeczy, przez które sąsiedzi nie mogą swobodnie wychodzić ze swoich mieszkań / wchodzić do swoich mieszkań). Jak pomóc takiej osobie? Jest to starsza sprawna osoba. Pomoc rodziny, specjalistów - odrzuca. Mówi, że problem jest w innych, a nie w jej postępowaniu. Mówi, że to inni (np. ci sąsiedzi) dostosować do jej stylu życia się powinni, a nie ona się powinna dostosować do ich stylu życia... Co robić? Przy próbach wyrzucania rzeczy, osoba reaguje agresją. Nie pozwala wyrzucać. Na siłę wyrzucać? Co robić?
Dzień dobry, sytuacja, w której się znajduje ta starsza osoba jest trudna i skomplikowana, bo z treści wynika, że nawet sąsiedzi nie mogą już swodobnie wychodzić i doszło do sprawy w sądzie. Zazwyczaj dąży się uszanowania wolnej woli lub daje się szansę na zmianę postępowania, ale niestety opisane zachowanie jest już tak nasilone, że stwarza poważne problemy dla niej samej, jak i dla otoczenia, a nawet zagraża bezpieczeństwu (np. może dojść do pożaru).Niestety nie ma jednej uniwersalnej recepty na rozwiązanie sytuacji, w której osoba nie widzi problemu. Wyrzucanie rzeczy nie jest polecane, bo najczęściej kończy się dużym niezrozumieniem i agresją, ale w sytuacji kiedy sprawa jest w sądzie trzeba rozważyć co będzie mniej bolesne. Podejrzewam, że ta osoba może też potrzebować wsparcia farmakologicznego. Czy kiedykolwiek miała kontakt z psychiatrą, który ocenił jej stan psychiczny? Czy ma bliskich, którzy mogą jej pomóc w przypadku eksmisji? Czy takie zachowanie pojawiło się niedawno (np. na skutek żałoby)czy ta osoba zawsze miała tendencję do zbierania rzeczy? Czy konsultowali Państwo sprawę również z prawnikiem?
Bardzo wartościowy materiał dla osób z PMDD dziękuję za ogrom wiedzy i inspiracji!
Bardzo dziękuję!