Dreaming living thinking dying all stuffed into here Made to last but surely not last for very long So they put me back together in a body so I that could see So we tell his story even if we start at the end Crying crying just a tear will billow down from her face "Will I see him again?" as she mutters a bit Haribote is the city where another test is ending their A hundred hours were just passing by and killing time then Really now, I think they've had enough I just don't see a real point to this Then just a boy and girl were dreaming a blue-ish whirl And leaping their cries until it hit those park trees Blood dripping everywhere and bowling over fated snare His tiny body flying out into the street there Right before her eyes so blinded by the heat and by tears she cried out Trapping in cycles never ticking of the second hand Blinding a world of ever sleeping pacifists so for now Midsummer night dreams wont come to an end Dreaming seeing thinking dying all stuffed in my head Beating beating way too loud in this brain of mine Don't you think this kind of world is just a little bit too bad for me So we tell their story even if we start at the end Trying trying just a heart that never will understand Such sensitive words will never get through Another note from the dying sun Another glare in heated air I don't know why but this town really seems to burn me up along with them I think they've had enough And even if I heard a cricket cry With my now fading hand I reach out to pull them back But their running far ahead it just won't make in time! Blood dripping everywhere and bowling over fated snare That ticking second hand is stopping me from helping Right before my eyes they died and helped to kill such a happy ending Breaking me out into a scenery of falling leaves Leaving behind a world so bent on keeping time but I know It's all in your eyes Laughing in the heat has disappeared and gone to elsewhere And August 14th now is like any other day When will "See you later" ever come? I hope they will be smiling on that day. Fighting away at the fates in such a blinded small town Pouring down a rain that no one ever thought to see now And all of the time, and all In that time Even if we could just go rewrite the future I know It's all in those eyes
![[Lost Time Memory] Instrumental.](http://i.ytimg.com/vi/q9GrAdCOeX4/mqdefault.jpg)
![[Lost Time Memory] Instrumental.](/img/tr.png)
![[Jinzou Enemy] Instrumental.](http://i.ytimg.com/vi/e6sRx7rP2XM/mqdefault.jpg)
I am still here!
Same
me too >:]
@@prez2694 sick!
same here
I'm still here, still waiting for MEKAKUCITYRELOAD
Dreaming living thinking dying all stuffed into here
Made to last but surely not last for very long
So they put me back together in a body so I that could see
So we tell his story even if we start at the end
Crying crying just a tear will billow down from her face
"Will I see him again?" as she mutters a bit Haribote is the city where another test is ending their
A hundred hours were just passing by and killing time then
Really now,
I think they've had enough I just don't see a real point to this
Then just a boy and girl were dreaming a blue-ish whirl
And leaping their cries until it hit those park trees
Blood dripping everywhere and bowling over fated snare
His tiny body flying out into the street there
Right before her eyes so blinded by the heat and by tears she cried out
Trapping in cycles never ticking of the second hand
Blinding a world of ever sleeping pacifists so for now
Midsummer night dreams wont come to an end
Dreaming seeing thinking dying all stuffed in my head
Beating beating way too loud in this brain of mine
Don't you think this kind of world is just a little bit too bad for me So we tell their story even if we start at the end
Trying trying just a heart that never will understand
Such sensitive words will never get through Another note from the dying sun
Another glare in heated air
I don't know why but this town really seems to burn me up
along with them
I think they've had enough And even if I heard a cricket cry
With my now fading hand I reach out to pull them back
But their running far ahead it just won't make in time! Blood dripping everywhere and bowling over fated snare
That ticking second hand is stopping me from helping
Right before my eyes they died and helped to kill such a happy ending
Breaking me out into a scenery of falling leaves
Leaving behind a world so bent on keeping time but I know
It's all in your eyes Laughing in the heat has disappeared and gone to elsewhere
And August 14th now is like any other day
When will "See you later" ever come? I hope they will be smiling on that day.
Fighting away at the fates in such a blinded small town
Pouring down a rain that no one ever thought to see now
And all of the time, and all In that time Even if we could just go rewrite the future I know
It's all in those eyes
เมื่อความหมาย และความใฝ่ฝันผสมผสานเข้ารวมตัว
ตรึงอยู่ภายในร่าง ของหนึ่งชีวิต
เป็นแค่เพียงจักรกลที่ถูก ใครน่ะสร้างขึ้นมา
เรื่องที่เล่าจากนี้คือ เรื่องพวกเขาที่ผ่านมานานแล้ว
เขาคนนั้นที่พร่ำร่ำร้องและร้องรำพันทั้งน้ำตา
“อยากจะเจออีกครั้งนึง” นั่นคือคำที่พูดมา
ในเมืองจำลองกระดาษแปะไว้
กลับถูกจดจำเหมือนเมื่อวาน
สมมุติฐานเดิมๆไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทุกวันดำเนินเหมือนโครงที่วาง
ถ้าหากว่าในตอนนั้น สรุปในผลตารางก็ย่อมรู้ตัว
ยืนมองจากมุมที่ไกลแสนไกล เจอภาพคนที่เดินคู่กัน
ซ้ำและวนอยู่ใน ความฝันสีน้ำตา
ทางที่เดินสุดปลาย ที่ปลายสุดทาง ต้องเจอความผิดหวัง
กายที่ดูบอบบาง เริ่มพังทลาย เป็นอีกครั้งนึง
เธอที่กรีดร้องได้ทิ่มแทงลึกลงถึงจุด ที่หลับตาลง ภาพยังคงอยู่
นาฬิกาหยุดลง วินาทีเดิมก็คงจะหยุดหมุน
โลกทั้งใบหยุดไป สายตาดับและมืดลง ทันใด
แต่ภาพความฝันเดิม อาจจะยังหมุนไป
ตรึงความหมายและภาพความฝัน และเหตุการณ์นี้ เข้ารวมกัน
กลายเป็นความสับสนของหนึ่งความคิด
ทำให้โลกหนึ่งใบน่ะดู เริ่มจะโหดร้ายขึ้นมา
เรื่องที่เล่าจากนี้คือ เรื่องพวกเขาที่อยู่กันตรงนั้น
หัวใจนี้เป็นเหมือนกับภาพลวงตา สร้างขึ้นมา
ปราศจากบทถ้อยคำ ไม่มีทางได้พูดไป
เสียงของอาทิตย์ที่ดับลงแล้ว
กับหนึ่งนัยน์ตาที่ล้าอ่อน
บางทีมันคงเป็นเรื่องที่จะทำให้เราต้องก้าวเดินไปหมุนบานประตู
ออกไปพบกับหน้าร้อน และได้ยินเสียงแมลงหริ่งร้องเรไร
ถามว่าเหตุใด ร่างกายพร่าเลือน เพราะเหตุใด มือที่ยื่นไป
ไม่มีทางที่จะจับภาพความเป็นจริง
ทางที่เดินสุดปลาย ที่ปลายสุดทาง ต้องเจอความผิดหวัง
นาทีที่มันหยุดลง เหมือนโลกหนึ่งใบอยากกลั่นแกล้งกัน
ในสายตาภาพตรงหน้าเราเริ่มพังทลาย
ตรงอีกฝั่งทางก้าวไปไม่ทัน
มันเริ่มเลือนจากไป โลกของจักรกลที่เคยถูกเสกไว้
จนเหลือเพียง ภาพวันต่อไป ที่แหลกสลายในสายตา
ภาพเราสะท้อนมา
ตะวัน ที่เคยร่าเริง ยิ้มเริงร่ามันอยู่ที่ไหน
ในเดือนที่วน สิงหา กลับมาอีกครั้งนึง
“ปีหน้าเราก็คงได้เจอกันอีก”
ถ้าหากได้เจอ [พรุ่งนี้] คงดี
ตรงที่ว่างแห่งนี้ นั้นมีสิ่งนึง ก็คือความผิดหวัง
คำคะเนเบี่ยงไป ฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นหยดฝนเทลงมา
ถ้าหากตอนนั้นเรา ถ้าหากตอนนั้นเรา…
ลองให้วันต่อไปนั้นได้ ถูกวาดเขียนขึ้นใหม่
ปรากฏในสายตา…