Sudheer you prompt too much. Please let the professor talk for God's sake! Why so much rush, make it 2 episodes if needed. Thank you for all the hard work you are doing
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
I really enjoyed listening to this conversation with Prof. Yadav. Most of your interviews on this platform have been interesting, informative, and intellectually stimulating. I also like the decor in the room. Thank you for your work!
I also had an honour to be his student at Patan college while doing my BA. Then he had replaced Professor Mhahto an excellent English Professor to teach Bertnard Russell's book impact of Science and Society. Then he had just returned from UK. Yet to be Dr. Yadav was an excellent English teacher. Later on he was succided by Banshi Shrestha, Binod Shrivastav and Avi Subedi as the English teacher. We spent 2 days together at Univ. Of ill Urban, Champain in 79 while he was completing his Phd. Later on regularly saw him in TV when he used to read news in English for ntv. Some years ago met him and his wife when he could recognise hardly recognise me. I remember him as the best English teacher I ever had in my college days. As always an excellent highly informative and enlightening interview. Its so nice to realise my English Professor is diving deep inside the field of maithali literature.
Just finished watching. Loved to watch this episode which aims at uncommon domain. The professor's energy is inspiring. Also he presents some research gap for anyone who would like to work in the field of regional language.
संर्घष सहितको सफलताको कथा सुन्दा ज्याँदै खुशी लाग्यो । डा. सरको अनुभव ज्याँदै ज्ञानवर्दक छ । १. तर पनि पहिचान र अधिकारको सवालमा अलि वेसी खुल्नु तराईवासी नेपालीहरुको लागी हितमा हुनेछ । २. मधेशी जनताहरु साँस्कृतिक रुपमा, भाषिक रुपमा, देशको प्रतिनिधित्वको हिसाबले पूर्वाग्रही रुपमा नै राज्यले हेप्दै आएको छ । ३. यहाँहरु जस्तो विज्ञज्यूहरुले तथ्य सहितको आवाज नउठाएर, राजनीति विषयमा कुरा नै गर्न चाहान्न भन्नु, यहाँको विज्ञता पनि पुँजिपति र पुँजिवाद, सामन्ती राज्य व्यावस्थालाई नै सहयोग पुर्याउँछ । व्यावस्थापन गर्नुहुने सुधीर शर्मासरलाई हार्दिक नमन् ।
Rais and Limbus: Refugees from Sichuan Who Fabricated Connections with the Kirat Dynasty The historical journey of the Rais and Limbus begins in Sichuan province, China. During the Mongol conquests, significant upheaval forced many communities to flee their homeland. The Rais and Limbus migrated from Sichuan to northern Tibet, and eventually, by the 17th century, they settled in eastern Nepal. Seeking refuge from the conflicts and instability of their original regions, they found protection and land from the Sen kings of Nepal and the Bhutia Chogyals of Sikkim. Genetic and Cultural Evidence Genetic studies provide compelling evidence of the origins of the Rais and Limbus. These studies show a significant proportion of Mongolian and northern Chinese DNA in these communities, distinguishing them from other Tibeto-Burman groups in the Indian subcontinent. Their cultural practices, languages, and traditions also bear closer resemblance to those found in northern China and Mongolia, rather than the indigenous cultures of eastern Nepal. The Historical Dominance of Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya Before the arrival of the Rais and Limbus, the regions of eastern Nepal and Sikkim were dominated by various other ethnic groups. The Lepchas and Bhutias were prominent in Sikkim, with the Bhutia Chogyals ruling the kingdom for centuries. In Nepal, the Newars and Khas Aryas held significant influence, with the Khas Malla kingdom and the Sen Thakuri dynasty leaving behind numerous forts, palaces, and inscriptions. These groups had established rich cultural and political traditions long before the arrival of the Rais and Limbus. Fabrication of Kirat Connections While the Kirat dynasty did exist, the Rais and Limbus have no substantial archaeological or historical evidence linking them to this ancient lineage. Instead, they fabricated connections with the Kirats to claim indigenous status in the region. Prominent Limbu historian Iman Singh Chemjong played a crucial role in this fabrication by promoting the idea of a unified Kirat heritage that included the Rais and Limbus. This narrative, however, often overshadowed the histories of the Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya peoples. Chemjong's writings and the political mobilization around the Kirat identity contributed to the marginalization of other ethnic histories. Historical texts and educational curricula began to emphasize the Kirat narrative at the expense of the established histories of the Lepcha and Bhutia in Sikkim, and the Newar and Khas Arya in Nepal. The emphasis on Kirat identity, bolstered by Chemjong's work, led to a rewriting of regional history that minimized the contributions and legacies of these other groups. The Lack of Archaeological Evidence for Kirat Dominance by Rais and Limbus One of the significant criticisms of the Rais and Limbus' claimed Kirat identity is the absence of archaeological evidence supporting their long-term dominance in eastern Nepal. Unlike the tangible remnants of the Sen Thakuri and Khas Malla kingdoms, such as forts, palaces, and inscriptions, there are no comparable archaeological sites attributed to a Kirat civilization connected to the Rais and Limbus. This lack of evidence raises questions about the historical accuracy of their claimed Kirat lineage as an ancient and indigenous connection in the region. Erasure of Indigenous Histories The arrival and subsequent integration of the Rais and Limbus into Nepal and Sikkim had profound implications for the historical narratives of the region. The promotion of the Kirat identity, particularly by figures like Iman Singh Chemjong, has contributed to the erasure of other ethnic histories. Historical texts and educational curricula began to emphasize the fabricated Kirat narrative, often at the expense of the established histories of the Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya peoples.
You need to stop saying , ye ye, hajur, hajur yes yes, in the middle when the guest is talking . Please be quite when your guest is talking. You should observe some of good interviewers, what they do. Ask your question and be quite until the guest finishes his the answer.
lots of people dont know lichhivi and malla were tirhutiya/ maithil dynasties of rulers. they considered local newas as dalits and slaves. only after parbates captured the valley did those very malla and lichhivi descendants got relegated to newas themselves. even today the chathariya newas think of all other newas as dalits. they were also the one who were very close to shah and ranas as they considered themselves to be closer high caste hindus than the loval newa(dalits).
Very true. Today alot of Jyapus even claim they are Newars as if they built this civilization. They surely did but as workers. The engineers and planners were not today's people. They were of Royal Elite clans that has roots in modern day India.
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
The interview was very comprehensive .Journalist Sharma asked very intricate and interesting questions and the scholar professor replied all the questions very ably and intelligently. obligations for such a grand interview about Maithili and associated languages .
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
Simroungadh was the capital of Mid age Mithila after shifting from first capital of Mithila in Janakpur, both places were near and of same videha kingdom.
Sudheer you prompt too much. Please let the professor talk for God's sake! Why so much rush, make it 2 episodes if needed. Thank you for all the hard work you are doing
प्रोफेसर साहेबको बिद्वत भाषा ब्याख्यानबाट मन्त्रमुग्ध भएं। सुधीरजीलाई साधुवाद 👍
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
Respect to both of you 🙏🙏🙏
I really enjoyed listening to this conversation with Prof. Yadav. Most of your interviews on this platform have been interesting, informative, and intellectually stimulating. I also like the decor in the room. Thank you for your work!
I also had an honour to be his student at Patan college while doing my BA. Then he had replaced Professor Mhahto an excellent English Professor to teach Bertnard Russell's book impact of Science and Society. Then he had just returned from UK. Yet to be Dr. Yadav was an excellent English teacher. Later on he was succided by Banshi Shrestha, Binod Shrivastav and Avi Subedi as the English teacher.
We spent 2 days together at Univ. Of ill Urban, Champain in 79 while he was completing his Phd. Later on regularly saw him in TV when he used to read news in English for ntv. Some years ago met him and his wife when he could recognise hardly recognise me. I remember him as the best English teacher I ever had in my college days.
As always an excellent highly informative and enlightening interview.
Its so nice to realise my English Professor is diving deep inside the field of maithali literature.
Chapters rakhnu vayeko ma thankyou.
Please bring Prof. Shreedhar Lohani (if he is alive)
Just finished watching. Loved to watch this episode which aims at uncommon domain. The professor's energy is inspiring.
Also he presents some research gap for anyone who would like to work in the field of regional language.
वहाँको नाम धेरै सुनेको थिएँ र आज वहाँको सक्षात दर्शन र वहाँको उच्च ज्ञानको अमृत पान भयो... 🙏🙏धन्यवाद सुधीर सर.. ❤❤🙏🙏
He is a great Personality.
संर्घष सहितको सफलताको कथा सुन्दा ज्याँदै खुशी लाग्यो । डा. सरको अनुभव ज्याँदै ज्ञानवर्दक छ ।
१. तर पनि पहिचान र अधिकारको सवालमा अलि वेसी खुल्नु तराईवासी नेपालीहरुको लागी हितमा हुनेछ ।
२. मधेशी जनताहरु साँस्कृतिक रुपमा, भाषिक रुपमा, देशको प्रतिनिधित्वको हिसाबले पूर्वाग्रही रुपमा नै राज्यले हेप्दै आएको छ ।
३. यहाँहरु जस्तो विज्ञज्यूहरुले तथ्य सहितको आवाज नउठाएर, राजनीति विषयमा कुरा नै गर्न चाहान्न भन्नु, यहाँको विज्ञता पनि पुँजिपति र पुँजिवाद, सामन्ती राज्य व्यावस्थालाई नै सहयोग पुर्याउँछ ।
व्यावस्थापन गर्नुहुने सुधीर शर्मासरलाई हार्दिक नमन् ।
Honour to hear such Eminent personality.
"I was happy. I was the happiest man on the earth."
पढ़ाई गर्दा रमाईलो भयो भन्ने सुनेरै आनन्द आउने। अहिले वीरलै सुन्न पाइन्छ।
Rais and Limbus: Refugees from Sichuan Who Fabricated Connections with the Kirat Dynasty
The historical journey of the Rais and Limbus begins in Sichuan province, China. During the Mongol conquests, significant upheaval forced many communities to flee their homeland. The Rais and Limbus migrated from Sichuan to northern Tibet, and eventually, by the 17th century, they settled in eastern Nepal. Seeking refuge from the conflicts and instability of their original regions, they found protection and land from the Sen kings of Nepal and the Bhutia Chogyals of Sikkim.
Genetic and Cultural Evidence
Genetic studies provide compelling evidence of the origins of the Rais and Limbus. These studies show a significant proportion of Mongolian and northern Chinese DNA in these communities, distinguishing them from other Tibeto-Burman groups in the Indian subcontinent. Their cultural practices, languages, and traditions also bear closer resemblance to those found in northern China and Mongolia, rather than the indigenous cultures of eastern Nepal.
The Historical Dominance of Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya
Before the arrival of the Rais and Limbus, the regions of eastern Nepal and Sikkim were dominated by various other ethnic groups. The Lepchas and Bhutias were prominent in Sikkim, with the Bhutia Chogyals ruling the kingdom for centuries. In Nepal, the Newars and Khas Aryas held significant influence, with the Khas Malla kingdom and the Sen Thakuri dynasty leaving behind numerous forts, palaces, and inscriptions. These groups had established rich cultural and political traditions long before the arrival of the Rais and Limbus.
Fabrication of Kirat Connections
While the Kirat dynasty did exist, the Rais and Limbus have no substantial archaeological or historical evidence linking them to this ancient lineage. Instead, they fabricated connections with the Kirats to claim indigenous status in the region. Prominent Limbu historian Iman Singh Chemjong played a crucial role in this fabrication by promoting the idea of a unified Kirat heritage that included the Rais and Limbus. This narrative, however, often overshadowed the histories of the Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya peoples.
Chemjong's writings and the political mobilization around the Kirat identity contributed to the marginalization of other ethnic histories. Historical texts and educational curricula began to emphasize the Kirat narrative at the expense of the established histories of the Lepcha and Bhutia in Sikkim, and the Newar and Khas Arya in Nepal. The emphasis on Kirat identity, bolstered by Chemjong's work, led to a rewriting of regional history that minimized the contributions and legacies of these other groups.
The Lack of Archaeological Evidence for Kirat Dominance by Rais and Limbus
One of the significant criticisms of the Rais and Limbus' claimed Kirat identity is the absence of archaeological evidence supporting their long-term dominance in eastern Nepal. Unlike the tangible remnants of the Sen Thakuri and Khas Malla kingdoms, such as forts, palaces, and inscriptions, there are no comparable archaeological sites attributed to a Kirat civilization connected to the Rais and Limbus. This lack of evidence raises questions about the historical accuracy of their claimed Kirat lineage as an ancient and indigenous connection in the region.
Erasure of Indigenous Histories
The arrival and subsequent integration of the Rais and Limbus into Nepal and Sikkim had profound implications for the historical narratives of the region. The promotion of the Kirat identity, particularly by figures like Iman Singh Chemjong, has contributed to the erasure of other ethnic histories. Historical texts and educational curricula began to emphasize the fabricated Kirat narrative, often at the expense of the established histories of the Lepcha, Bhutia, Newar, and Khas Arya peoples.
मलाई पछुतो भयो! आज सम्म मैले उहाँ बारे थाहा पाइन।सुन्दा प्रभावित भये।
Aba napachutaunus. 😊
Aru video haru ma ni chapters rakhnuhos hoi.
You need to stop saying , ye ye, hajur, hajur yes yes, in the middle when the guest is talking . Please be quite when your guest is talking. You should observe some of good interviewers, what they do. Ask your question and be quite until the guest finishes his the answer.
Absolutely amazing podcast !
अनि म भन्दै छु त।। 😂😂
Sir, Videos ma Chapters rakhnuhos.
lots of people dont know lichhivi and malla were tirhutiya/ maithil dynasties of rulers. they considered local newas as dalits and slaves.
only after parbates captured the valley did those very malla and lichhivi descendants got relegated to newas themselves.
even today the chathariya newas think of all other newas as dalits. they were also the one who were very close to shah and ranas as they considered themselves to be closer high caste hindus than the loval newa(dalits).
Very true. Today alot of Jyapus even claim they are Newars as if they built this civilization. They surely did but as workers. The engineers and planners were not today's people. They were of Royal Elite clans that has roots in modern day India.
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
Aaja balla tapai ko postcast ma aako xu.. suru batai melo milayera sunne xu
The interview was very comprehensive .Journalist Sharma asked very intricate and interesting questions and the scholar professor replied all the questions very ably and intelligently. obligations for such a grand interview about Maithili and associated languages .
शरणार्थी लिम्बू: सिचुवानदेखि उत्तर तिब्बतसम्म: उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्मका :लिम्बूहरूको यात्रा सिचुवान प्रान्तबाट सुरु हुन्छ, जहाँ उनीहरू मूल रूपमा बसोबास गर्थे। १३ औं शताब्दीमा मंगोलहरूको आक्रमणका कारण उनीहरू आफ्नो मातृभूमि छोडेर भाग्न बाध्य भए। मंगोलहरूले सिचुवानमा ठूलो आतंक मच्चाए, जसका कारण लिम्बूहरू उत्तर तिब्बततर्फ लागे। उत्तर तिब्बतमा उनीहरूले केही समय बिताए र त्यहाँका सांस्कृतिक र भौगोलिक परिवेशसँग घुलमिल भए। उत्तर तिब्बतदेखि नेपाल र सिक्किमसम्म उत्तर तिब्बतमा बसोबास गर्न पनि कठिन भइरहेको अवस्थामा, लिम्बूहरू फेरि बसाइँ सर्न बाध्य भए। १६ औं शताब्दीको अन्त्यतिर उनीहरू दक्षिणतर्फ लागे र नेपाल तथा सिक्किममा आएर बसोबास गर्न थाले। नेपालको पूर्वी भाग र सिक्किमको विभिन्न स्थानमा उनीहरूले नयाँ जीवन सुरु गरे। नेपालमा, लिम्बूहरूलाई सेन राजाहरू र लेप्चा आदिवासीहरूले शरण दिए। सेन राजाहरूले उनीहरूलाई सुरक्षा प्रदान गरे र उनीहरूको बसोबासका लागि भूमि उपलब्ध गराए। यस्तै, सिक्किममा पनि चोग्यालहरूले उनीहरूलाई स्वागत गरे र उनीहरूलाई बसोबासका लागि सहुलियत प्रदान गरे।आनुवंशिक अध्ययनहरूले राई र लिम्बूहरूको उत्पत्तिको ठोस प्रमाण प्रदान गर्दछ। यी अध्ययनहरूले यी समुदायहरूमा मंगोलियन र उत्तरी चिनियाँ डीएनएको महत्वपूर्ण अनुपात देखाउँछन्, जसले तिनीहरूलाई भारतीय उपमहाद्वीपका अन्य तिब्बती-बर्मन समूहहरूबाट अलग गर्दछ। उनीहरूको सांस्कृतिक अभ्यास, भाषा, र परम्पराहरू पनि उत्तरी चीन र मंगोलियामा पाइनेहरूको जस्तो देखिन्छ, पूर्वी नेपालका स्वदेशी संस्कृतिहरूको भन्दा।किरात सम्बन्धको निर्माण जबकि किरात राजवंश अस्तित्वमा थियो, राई र लिम्बूहरूलाई यस प्राचीन वंशसँग जोड्ने कुनै ठोस पुरातात्विक वा ऐतिहासिक प्रमाण छैन। बरु, उनीहरूले यस क्षेत्रमा स्वदेशीको रूपमा दावा गर्न किरातसँग सम्बन्ध निर्माण गरे। प्रमुख लिम्बू इतिहासकार इमान सिंह चेम्जोङले किरात विरासतको विचारलाई बढावा दिने क्रममा यस निर्माणमा महत्वपूर्ण भूमिका खेले, जसमा राई र लिम्बूहरू समावेश थिए। यद्यपि, यो कथा लेप्चा, भुटिया, नेवार, र खस आर्य जनताको इतिहासलाई प्रायः ओझेलमा पारिदिन्थ्यो। चेम्जोङका लेखन र किरात पहिचानको राजनीतिक संगठित अभियानले अन्य जातीय इतिहासहरूको ओझेलमा योगदान पुर्यायो। ऐतिहासिक पाठ्यक्रमहरू र शैक्षिक पाठ्यक्रमहरूले किरात कथालाई जोड दिन थाले, लेप्चा र भुटियाको सिक्किममा, र नेपालमा नेवार र खस आर्यको स्थापित इतिहासहरूको खर्चमा। चेम्जोङको कामले सुदृढ पारेको किरात पहिचानको जोडले क्षेत्रीय इतिहासको पुनर्लेखन गर्यो, जसले यी अन्य समूहहरूको योगदान र विरासतलाई न्यूनतम बनायो। राई र लिम्बूहरूद्वारा किरात प्रभुत्वको लागि पुरातात्विक प्रमाणको अभाव राई र लिम्बूहरूको दावी गरिएको किरात पहिचानको एक महत्वपूर्ण आलोचना भनेको पूर्वी नेपालमा उनीहरूको दीर्घकालीन प्रभुत्वलाई समर्थन गर्ने पुरातात्विक प्रमाणहरूको अभाव हो। सेन ठाकुरी र खस मल्ल राज्यका किल्ला, दरबार, र शिलालेख जस्ता ठोस अवशेषहरूको विपरीत, राई र लिम्बूहरूमा जोडिएको किरात सभ्यतासँग सम्बन्धित पुरातात्विक स्थलहरू छैनन्। यो प्रमाणको अभावले उनीहरूको प्राचीन र स्वदेशी सम्बन्धको दावीको ऐतिहासिक सटीकतामा प्रश्न उठाउँछ।
राम्रो लाग्यो सुने र
Having a comprehensive personality
कहिलेकहीँ हार भयो भन्दैमा दुखी नहुनु
किनकि पराजयले नै सिकाउछ आफ्नो क्षमताको परिभाषा ||
❤
ढेवा (of Newari) is closer to ढेउवा (of Simroungarh), not with ढौवा (of Janakpur)
Simroungadh was the capital of Mid age Mithila after shifting from first capital of Mithila in Janakpur, both places were near and of same videha kingdom.
Gaira nepali bhashi vidhwan gurulai naman:.
The Great Scholar.