U mnie nie było Cartoon Network, jak nie przeczytałam książki. Albo Kaczora Donalda. A potem to się rozwinęło w chęć przeczytania jak największej liczby książek ze szkolnej biblioteki, bo byłam młodsza od wszystkich w klasie i nie chcieli się ze mną bawić. A książki się ze mną świetnie bawiły. #otomojahistori #smutnesprawy ;)
Mam takie pytanie, z cyklu "skąd się wzięło". Dlaczego czasownik "mieć" jest używany w znaczeniu "być"? Chodzi mi tu o zdanie: "Jest fasola? Nie, nie ma". Gdyby użyć tu czasownika "być" powinno to wyglądać tak: "Jest fasola? Nie, nie jest". A jednak jest to forma błędna. Zatem o co tu chodzi? Bowiem nie pytamy też: "Ma fasola?" , kiedy chodzi nam o jej "bycie" lub "niebycie"
Mnie osobiście moja mama czytała do kołyski, wtedy, gdy jeszcze nic nie rozumiałam z tych książek, za co jestem jej dozgonnie wdzięczna.Dzięki temu już jako 1,5 roczne dziecko wypowiadałam się śmiało i pewnymi zdaniami. Teraz posiadam talent do pisania opowiadań itp., moja wyobraźnia jest bardzo rozwinięta, a z Językiem Polskim nigdy nie miałam problemów i nie musiałam się go specjalnie uczyć, a błędów nie popełniam z grubsza od 3 kl. podstawówki. Zawsze też byłam dojrzalsza od moich rówieśników. Czytajcie dzieciom!
Paulino! "Myśląc inaczej" to fantastyczna seria! A temat książek, który poruszasz, jest mi bardzo bliski, bo książki są bardzo ważnym elementem mojego życia! Dziękuję Ci za te kilka miłych minut, podczas których mogłam wysłuchać co masz do powiedzenia i za to, że zachęcasz ludzi do tej pięknej sztuki jaką jest czytanie! Buziaki!
Trafiłam na Twój kanał dzięki 'wjazd na chatę'. Obejrzałam właśnie ten odcinek powyżej jako pierwszy i uwielbiam go! :) cudownie mi się słucha tego JAK mówisz i CO mówisz, a wniosek pt. dzięki książkom możemy przeżyć więcej niż we własnym życiu- ujmujący. Jestem pod wrażeniem pomysłu na kanał i płynności języka jakim się posługujesz :)
Podoba mi się jak mówisz o książkach. Mam z nimi styczność od dziecka i akurat mnie nikt do nich nie musiał nakłaniać. Dla mnie są one oderwaniem od rzeczywistości. Kocham przeżywać nowe przygody z bohaterami i po prostu być z nimi. Dziękuję za ten odcinek :D
Ja mam jakoś tak, że jak już zacznę czytać książkę to muszę ją skończyć. W przeciwnym wypadku będzie mnie to dręczyć. Nie umiem tego wytłumaczyć, ale czuję wtedy, że to kolejna niedokończona rzecz w moim życiu. To już chyba przejaw nerwicy :-P Przez to przeczytałam wszystkie lektury szkolne od deski do deski - poza "Chłopami" przeczytałam tylko dwa tomy: Zimę i Wiosnę ;-)
***** Ja odpuszczam sobie kończenie na siłę książek. Kiedyś może do nich wrócę lub nie. Mam inne "dziwactwo" lubię wąchać nowe książki z księgarni, czuć zapach tuszu/farby, otwierać ją pierwszy raz, i wyszukiwać błędy w tekście (przekręcone słowa, pomylone litery w słowach wynikające ze zmęczenia podczas pisania na klawiaturze pominięte podczas korekty itd.).
+Marek Ciostek Ooo tak, zapach farby drukarskiej w nowiutkiej książce, zapach papieru, przytulić się do niej a potem "pożreć". Albo postawić na półce i napawać się jej dziewiczością i mieć by w każdej chwili potrzeby sięgnąć i przeskoczyć do równoległego świata który opisuje autor. A potem zostają obrazy Lesia z garbem na plecach biegnącego z pochodnią przed lokomotywą, iskrzące części Aniela u podnórza skały, wychudłego psa w ruinach domu na Marsie, drewniane wieże sekarów albo Ludzi-Książki gdzieś na obrzeżach cywilizacji
Nie wyobrażam sobie nie czytać książek! Uwielbiam czytać i zatracać się w tych książkach. Potrafię przeczytać książkę kilka razy, żeby jeszcze raz przeżyć to co bohaterowie. Dzięki czytaniu książek łatwiej było przyswoić mi zasady ortografii. Zajrzałam wczoraj na Twój kanał i obejrzałam już wszystkie możliwe filmy. Czekam na więcej. Pozdrawiam!
Jestem już dawno po szkole i nie muszę czytać obowiązkowych lektur, więc teraz czytam co chce, gdzie chcę, kiedy i z kim chce :) i przynosi mi to przyjemność.
Dawno temu nauczycielka kazała nam przeczytać cokolwiek w wakacje. No to ja wybrałem coś co mnie wtedy najbardziej interesowało czyli jakieś fantazy związane z grą komputerową. Okazało się, że to nie była w ogóle książka, oczywiście według tej wspaniałej nauczycielki. Na szczęście od tej pory czytałem z rzadka co ciekawsze lektury i zacząłem czytać to co do dzisiaj lubię fantazy i s-f. Dodatkowo uważam, że dawanie dzieciom do czytania Lema w podstawówce jest najgorszą zbrodnią przeciwko temu geniuszowi s-f. Przez lata nie sięgałem po jego książki właśnie przez skatowanie mojego niedojrzałego umysłu Pilotem Pirxem. Wszystkich jednak namawiam, czytajcie LEMa! Facet był geniuszem na miarę światową.
+seastian Dałbym Ci więcej "łapek w górę" ale się nie da ;) Ja po Lema sięgnąłem w wieku 10 lat na wakacjach i to chyba może bardziej z powodu obrazków w "Cyberiadzie" ale nie przerażony jej grubością. No i się zaczłęo. Po powrocie do domu z biblioteki pożyczyłem "Astronautów" ale jakoś nie mogłem przełamać się przed otwarciem książki. Jakiś taki lęk ukryty emanował z niej. Nie wiem dlaczego mimo że jej nie zacząłem czytać miałem skojarzenia z filmem "Milcząca gwiazda" a film ten oglądany kilka lat wcześniej wywarł na mnie takie wrażenie że nie chciałbym go drugi raz oglądać. No i okazało się że miałem rację. Fabułę filmu oparto na "Astronautach" i "Obłoku Magellana". Do tej pory jak czytam "Opowieści o pilocie Pirxie" to omijam raczej opowiadanie "Terminus". Taką moc ma pisarstwo Lema. Moja mama ukuła nawet określenie na mój stan że się "lemuję".
Pani Paulino, dziękuję bardzo za ten fantastyczny odcinek. Zarówno #1 jak, powyższy drugi. Porusza Pani, bardzo mądre kwestie związane z czytelnictwem. Osobiście mnie one wzruszyły i na pewno sprawią, że przemyślę to i owo. Też jestem absolwentem wydziału Polonistyki UW i też miałem podobny problem z lekturami. Teraz już wiem, że nie warto się za bardzo "spinać" w temacie nieprzeczytanych książek, bo nie starczy nam życia na chociażby zobaczenie samych tytułów wydawanych co roku pozycji. Życzyłbym sobie jednak,aby nasze społeczeństwo sięgało częściej po lekturę niż po kolejnego browara z lodówki. Pozdrawiam, Konrad
Szybkie czytanie i techniki z nim związane to fajna sprawa. Książki dają wiele radochy, ale trzeba wiedzieć, jak je czytać, by jak najwięcej z nich wydobyć.
Sissy La No bez jaj! Jak filmik o książkach, to refleksje o książkach i kulturze! Nie wolno na inne tematy refleksjonować! (Mnie tam akurat temat książki o Bronisławie wiąże się zarówno z refleksją, jak i kulturą, a nawet z jej brakiem).
Sissy La Jakie manifesty? Uważasz, że jak nie będziesz wiedziała to jakby to nie istniało? Mylisz się bo dotyczy to każdego polaka i to, że nie chcesz tego przyjąć do wiadomości nie znaczy, że takie sytuacje nie mają miejsca i kraj nasz to kraina mlekiem i miodem płynąca, a temat pasuje - książki.
Będąc na studiach zdarza mi się tęsknić za czasami kiedy chodziłam na zajęcia języka polskiego. Uwielbiałam rozmawiać o przeczytanych lekturach, zarówno tych mniej jak i bardziej wciągających :). Nie rozumiem jak czytanie dla kogokolwiek mogłoby stanowić problem. Nie wyobrażam sobie życia bez książek! Jest coś z czym się z Tobą absolutnie zgodzę. Rodzice odgrywają w życiu dziecka ogromną rolę w odkrywaniu świata książek. Regały w moim domu uginały się od nich, byłam oczarowana ich nieskończoną ilością. Jestem wdzięczna mojemu tacie za czytanie mi do snu nawet tych książek, których nie byłam jeszcze w stanie w pełni zrozumieć. Pozdrawiam !
Matkooo kocham Cię kobieto :) uwielbiam Cię słuchać, mówisz w sposób , który do mnie przemawia na sto procent, hipnotyzujesz. Dodatkowo słuchając Cię poszerzam wiedzę oraz spojrzenie na świat , chociaż w wielu kwestiach myślałam podobnie już wcześniej i w głowie pojawia się : "o to to!!!"
Kolejny z rewelacyjnych odcinków! Pracuję w szkole i czasem aż korci mnie, żeby Cię pokazać moim uczniom, ale mało który zrozumiałby tę ironię i mogłabym mieć kłopoty:) Pozdrawiam serdecznie:)
Super! Świetnie mi się ciebie słuchało! Mam 17 lat a w książkach zakochałem się w wieku 13-14 lat (już? a może dopiero?). Chciałem przekonać mojego najlepszego przyjaciela do książek ale nie wyszło. Nienawidzi ich. Opowiadałem mu nawet kawałeczki książek fantasy, które czytałem ale w pewnym momencie powiedział żebym przestał o tym mówić, bo jego to nie interesuje. Chyba nie da się go już przekonać. Chciałbym mieć kogoś takiego jak ty (bez żadnych skojarzeń oczywiście ;D) z kim można by było porozmawiać i poopowiadać sobie o różnych przygodach książkowych bohaterów. Kiedyś już cię oglądałem i w sumie nie wiem dlaczego nie zostawiłem suba... no cóż tym razem nie zapomnę, sub i łapka w górę :)
Książki, niezależnie od rodzaju, są moją ogromną pasją. Myślę, że dużo osób nie lubi czytać również z tego względu, że nie przepadają za 'siedzeniem spokojnie i kontemplacją', w tym szczególnie dzieci. A kiedy przychodzi do zmagań z lekturami szkolnymi, to dopiero zaczyna się przeogromny dramat. Niektóre pozycje obowiązkowe trzeba 'odbębniać', można polemizować, czy są warte swojej obecności w edukacji czy nie, ale oprócz tego szkoła powinna szerzej podejść do tematu czytania, albo raczej oczytania, i zachęcić ludzi do samorozwoju się poprzez czytanie. Cudowna seria:)
Odcinek zdecydowanie lepszy od poprzedniego. Jestem w 3gimnazjum i ubóstwiam czytać, w zeszłym roku przeczytałam ponad 60 pozycji. Nie mogę znieść tego jak negatywnie moi rówieśnicy odnoszą się do czytania. Już na samo zdanie wypowiadane przez polonistę: 'przeczytajcie na za tydzień..' pojawia im się uśmiech na twarzy, nie dlatego że przeczytają. Skądże znowu, nawet nic nie wypożyczą. W głowach im tylko 'haha przeczytam streszczenie'. Moim zdaniem takich ludzi to przez okno wyrzucić i pozamiatane ;)
W zupełności się z Tobą zgadzam! Jako dziecko nie lubiłam sama czytać. Dopiero gdy jako nastolatka sięgnęłam po inną książkę niż lektury zakochałam się w czytaniu :)
Ostatnio zaczęłam oglądać twoje filmiki w krótkich przerwach od nauki. Jak tylko algorytm YouTuba polecił mi ten filmik stwierdziłam, że to coś dla mnie. Znów mam ochotę czytać :) odstawię na bok książkę, którą męczę już od pół roku i przeczytam jeszcze raz moją ulubioną sagę, a co! Bez wyrzutów sumienia 😅
+PopisMateuszka no właśnie nie :D kiedy wyobrażasz sobie coś na bieżąco zmuszasz mózg do wykonywania dwóch czynności na raz. Jest to forma treningu podzielności uwagi (która tak naprawdę jest szybkim przeskakiwaniem między procesami). Wyobrażanie sobie po czasie jest zaś świetnym treningiem pamięciowym.
Uwielbiam jak mówisz o książkach! Chyba dzięki drugiemu prawu przebrnęłam przez "Ogniem i mieczem" i "Nad Niemnem" - inaczej te przydługawe opisy by mnie zabiły ;) A z prawa do czytania jeszcze raz korzystam nagminnie :P
Świetny odcinek! Przez natłok prac domowych byłam zmuszona porzucić czytanie wybranych przez siebie książek i zastąpić je lekturami, które strasznie zniechęcały mnie do czytania, kiedy sięgałam po tytuł, który mnie interesował miałam wrażenie poczucia marnowanego czasu, który powinnam poświęcić na naukę, choć pewnie i tak skończyłabym przed komputerem. Odcinek skłonił mnie do refleksji na temat tego czy rzeczywiście nie mam wystarczająco czasu na czytanie. Dobra robota c:
Chyba za bardzo przeżywam to, że nie przeczytałam do końca książki Neila Gaimana "Interświat". Jest on moim ulubionym autorem i przeczytałam większość tego co napisał włącznie z książeczkami dla dzieci, a przez to przejść nie mogę. Odkąd usłyszałam w Twoim filmiku o prawie do niekończenia książki uznałam, że muszę zwalczyć moje poczucie wstydu. Dzięki za to!
Podoba mi się Twoje mina 0:10-0:12 :D Tak też się obawiam po obejrzeniu pierwszego odcinka, że przez pokazanie książki Bayarda większość stwierdzi: "No i super, wreszcie nie będę musiał/a czytać tych wszystkich lektur!".
Zgadzam się z tą Panią w 100% takie moje osobiste przemyślenia że zniechęcenie dzieci, nastolatków itd. do książek to skutek większości narzuconych nieciekawych lektur przez ministerstwo. Sytuacja zmieniła by się gdyby wprowadzić świeżość (nową falę) w lekturach, zastąpić czymś innym co młodych będzie interesować.Dzięki książką tym wybranym przez ze mnie zbudowałem po części swój charakter oraz również nie mam problemów z przedmiotem jakim jest j.polski. Polecam czytanie w wolnych chwilach książkę którą się wybrało przez siebie."Koniec i bomba a kto czytał ten trąba" W.G
Korzystam ze wszystkich praw, które wymieniłaś. Niestety nauczyłam się z nich korzystać dopiero w wieku 24 lat, po przejściu przez narzucone lektury zarówno w szkole jak i na studiach, ale dzięki temu ilość przeczytanych książek bardzo wzrosła. :)
Jako dziecko nienawidziłam czytać. Zwłaszcza na głos. Prawdopodobnie było to spowodowane moimi problemami logopedycznymi. Już w szkole podstawowej pokochałam literaturę, a zaczęło się od Chłopców z placu broni. Dziś czytam raczej literaturę obyczajową bądź historyczną, ale jestem otwarta na różne gatunki. Jedną z moich ulubionych pisarek jest zmarła już Krystyna Nepomucka, która wydała "Serię pisaną szminką". Cztery książki tej serii opowiadają historię Polki Anny Marii oraz Niemca, Waltera, których połączyła miłość podczas drugiej wojny światowej. Nigdy bardziej nie płakałam przy książkach. Polecam gorąco! Sama trzy lata temu wzięłam się za pisanie książek i mam nadzieję, że pewnego dnia któraś z nich trafi w Twoje ręce ❤ Pozdrawiam Cię! Jesteś "cool" 😍❤❤
Witaj... nie, źle..z Twoich filmików nauczyłam się ,że lepiej zacząć od Dzień Dobry( miejmy nadzieję,że przeczytasz to przed wieczorem ;p ) muszę to napisać : osobiście oglądam Twoje filmiki głównie z powodu tego,że przekazujesz cenną wiedzę, o języku , ale.... uwielbiam Twój głos! jakoś tak koi moją duszę ! haha pozdrawiam
No cóż, ja nie mam pojęcia, jak to jest - nie lubić czytać :) Mam nadzieję, że mój mały Synek też tak kiedyś będzie miał, na razie sam jeszcze nie umie... Ale widzi mnie czytającego, sam mu czytam... Mam nadzieję, że jakoś się zarazi. Mnie w domu nauczyli czytać w ten sposób, że czytali coś ciekawego a im bardziej chciałem, tym bardziej mówili: naucz się czytać i sam sobie przeczytaj. Zadziałało :)
Bardzo pozytywny film. Zawsze lubiłam czytać, niestety po okresie dzieciństwa wkroczyła nerwica natręctw i teraz prawo pomijania stron, linijek czy nawet słów dla mnie nie istnieje, wręcz mam obowiązek czytania ich po kilka razy, bo ciągle wydaje mi się, że coś mi umknęło. Jednak choć nawet czytanie dla przyjemności staje się wyzwaniem, a po godzinie spędzonej na przeczytaniu 10-15 stron zaczynam zastanawiać się, czy to ma w ogóle sens, nie poddam się. :)
mam 13l. i jestem osobą, która bardzo lubi czytać książki(ten odsetek młodzieży w moim wieku który czyta). Podobnie również nie lubię o nich opowiadać ,oraz nie lubię kiedy ktoś narzuca mi lekturę . bardzo dobry film :)
Ja lubię czytać książki, ale zawsze mam tyle zajęć. Szkoła, nauka, obowiązki domowe, ale również przyjemności przeszkadzają mi w tym, żeby czytać. Po za tym nigdy mi nie po drodze do biblioteki. Rzadko też kupuję książki.
Rocznik 1990, który miał ciągle to szczęście, że matura rozszerzona to było wypracowanie z lektury, która nie była w kanonie - leserzy co wybraliśmy rozszerzoną z tego powodu mieliśmy łatwiej. Dlaczego? Bo interpretowaliśmy z innymi dziełami z epoki, charakterystyką tejże i własnymi przemyśleniami, bez potrzeby znajomości kto miał skarpetki jakiego koloru w rodziale 4 lektury obowiązkowej. Wymagało to ogólnej wiedzy, ale czytając na własną rękę to co nas interesowało to nie był problem. I zgadzam się okrutnie z tym jak nauczyciele mogą zachęcić do czytania lektur. Pamiętam, że na lekcjach dotyczących lektur czasu IIWŚ zamiast słuchać nauczyciela pożyczaliśmy książki od tych przygotowanych i zagłębialiśmy się w lekturze. Co do np. przeskakiwania opisów - znowu masz całkowitą rację. Szczególnie czytając w obcym języku ;) ale nie tylko - ja chcę wiedzieć co się wydarzy dalej a nie jak wyglądają regały w pokoju gdzie dzieje się akcja. Polubić jako przygodę - to jest najlepsze rozwiązanie. Porzuciłem kilka książek przez to tak samo jak przeywałem filmy czy seriale jak się "psuły". I cholera, mnóstwo ludzi tak robi z serialami jak widzi, że kolejny sezon jest kiepski albo obfituje w bzdury. Ale z książkami "jakoś nie wypada".
+JimNH777 ,,Zgadzam się okrutnie z tym jak nauczyciele mogą zachęcić do czytania lektur.'' Zakładam, że to ironia, bo wg moich własnych doświadczeń szkoła może jedynie zniechęcić na całe życie do słowa pisanego. Tzw. ,,przerabianie lektur'' to było najpierw zadawanie podchwytliwych pytań w celu wyłapania tych, co lektury nie przeczytali, potem zaś powtarzanie wyświechtanych sloganów w stylu ,,Słowacki wielkim poetą był''. I zero zachęty do samodzielnego myślenia.
Zależy od nauczyciela. Mój był genialny i a przerabianie lektur to była bardziej dyskusja niż odpytywanie. Napisałem "mogą" co nie znaczy, że tak się dzieje, zazwyczaj jest odwrotnie, tak jak mówisz.
Prawo do czytania byle gdzie to moje ulubione, bo jak już muszę marnować czas na posiedzeniu w sali tronowej to przynajmniej łącze to z przyjemnym, czyli czytaniem.
Najwięcej zacząłem czytać, właśnie po ukończeniu szkoły. Przede wszystkim, nie pędzę za modą na czytanie czegoś. Za każdym razem przeczekuję czas, w którym wszyscy mówią o jakiejś książce lub filmie. Najważniejszym jednak jest czytać to, co nas interesuje. Aktualnie czytam książkę "Aircraft & Legend: Messerschmitt BF 109" autorstwa Nowarry. Wychodzę więc z założenia, że czytać powinno się to wydaje się nam ciekawe, a nie to co jest modne. Dlatego nie mam problemu jak jakaś kobieta czyta na przykład Harlequiny. Choć co prawda, mieszały one niektórym w głowie ;)
Czytanie czegoś po raz kolejny stratą czasu absolutnie nie jest,ponieważ jeśli do czegoś wracamy, to z konkretnego powodu - bo wiemy,że warto. Nie byłbym za to taki przekonany co do odkładania nieskończonych książek. Czasami męczyłem się kilka miesięcy (tak miesięcy!) nad jedną lekturą,przez którą po prostu nie dało się przebrnąć, ale wiedziałem,że poczucie straconego czasu,gdybym przerwał ją jak gdyby nigdy nic wykończyłoby mnie. Jak się za coś zabieram,to się trzeba zaangażować. Najwyżej będzie,że gniot ale konstruktywnie,bo przeczytało się całość..znam i takie książki,co zaczynają się po 300 stronie..
Mojemu czytaniu chyba najbardziej "przysłużył" fakt, że moja mama mi nagminne książki chowała i wracając z biblioteki szkolnej czy publicznej musiałam je zostawiać w przedziwnych miejscach jak kiosk przy domu :-D Ale prawda jest taka i widzę po swoim synku, że dzieci naśladują nas we wszystkim, jeżeli my czytamy to one też będą. PS. Było mi przemiło Ciebie poznać i gratulacje z debiutu u Wargi, bosko! :-)
Czytam pewną książkę,przez pół roku i nie jestem w stanie jej skończyć mimo,że niesamowicie mi się podoba.Mam takie zrywy,że jestem w stanie czytać,przez dwa dni,a po tych dwóch dniach,wieczorami,kiedy mam czas na czytanie,opada mnie nadzwyczajne zmęczenie,kiedy po tą książkę sięgam i nie jestem w stanie czytać :D
4:13 z tym to się w pełni zgodzę Pewien nauczyciel streścił mi Przedwiośnie. Tak mówił że zainteresowała mnie ta lektura i przeczytałem 100 pierwszych stron które dawały mi przyjemność a nie znudzenie
Pamiętam, że moja mama często czytała mi przed snem gdy byłam mała, mimo to nie lubię czytać. Zmuszam się do tego, ale rzadko jakąś książkę czytam od deski do deski - szybko mi się nudzi. Na szczęście lubię słuchać i mam chłopaka z radiowym głosem, więc często to on mi czyta :) Co do zniechęcania do czytania przez nauczycieli, to w liceum miałam taką babkę od języka polskiego, która nie pozwalała na swobodne interpretowanie tekstów. Zawsze w swoich wypowiedziach musieliśmy zwracać uwagę na kontekst dziejowy, a w wypracowaniach z lektur ściśle trzymać się klucza. Myślę sobie, że Pani magister chciała dla nas jak najlepiej, żebyśmy dobrze napisali maturę, niestety to pogłębiło jeszcze bardziej moją niechęć do czytania.
O jeju! Jesteś bardzo podobna do mojej nauczycielki od przyrody,biologi i geografii. Jakbym ją słyszała! Tylko miała inny kolor włosów!Ta sama gestykulacja. Wspominam ją bardzo dobrze. Więc bardzo dobrze. :)
Coś w tym jest. Gdy czytam swoje książki (w moim wypadku są to książki o wampirach) potrafię jedną książkę, która zawiera 468 stron przeczytać w dobę. Natomiast gdy lekturę, która ma 100 stron w 2 dni nie mogę przeczytać. Stwierdziłam, że nie potrafię czytać na czas o tym co mi się nie podoba. Świetny odcinek. A tę książkę przeczytam.
Ja jakoś nie byłem namawiany nigdy do czytania, tylko w te wakacje tato, patrząc jak ciągle oglądam filmy, powiedział, żebym coś przeczytał i tak się to przez trzy dni powtarzało, aż w końcu poszedłem do biblioteki i wypożyczyłem... Harrego Pottera (bardzo lubiłem film) i pomimo gadania wielu osób, że jest beznadziejnie napisana, wypożyczyłem ją (nieświadomie korzystając z prawa do czytania czegokolwiek) i tak przeczytałem wszystkie 7 tomów, później "Kordiana" (bo miałem akurat w biurku), później "Mistrza i Małgorzatę"(bo szukałem prozy do recytacji) itd. Po tym filmie doszedłem do wniosku, że powinno się zacząć czytanie od tego co się lubi. Ja tak zrobiłem, nie zważając na gadanie innych i teraz przez niecały rok przeczytałem już 20 książek, czyli więcej niż przez całe życie, i naprawdę zakochałem się w tym.
Mnie, paradoksalnie, to czytania zachęciły gry (i Władca Pierścieni). Ja zawsze lubiłem czytać jako dziecko, bardzo wcześnie nauczyłem się czytać, czytałem, czytałem, ale jak nakazano mi czytać, to czytać przestałem... To, że przymus mnie zniechęca odkryłem w podstawie i wtedy też przestałem czytać. Zamiast tego zacząłem grać w gry komputerowe lecz po jakimś czasie odkryłem książki na podstawie gier. Zacząłem je czytać, a potem wciągnęły mnie też inne książki. Teraz jak kończę czytać jedną książkę to chwytam następną. Gry też potrafią zachęcić do czytania ;)
To tata czytając mi bajki na dobranoc zaraził mnie czytaniem. Byłam kiedyś niezłym molem książkowym, niestety teraz już nie jestem. Po pierwsze nie mam zbyt wiele wolnego czasu, po drugie jak już sięgnę po jakaś książkę to szczególnie mnie ona nie wciąga. Ostatnimi czasy coś nie mam do nich szczęścia. Ale od jutra zaczynają mi się wakacje to może się coś zmieni 😉 Pozdrawiam! 😄
Święte słowa. Kocham czytać książki i już od najmłodszych lat sukcesywnie powiększam swoją biblioteczkę, o kolejne powieści o tematyce fantasy (naprawdę nie wiem jak to napisać :P , aż się zestresowałam ;) )
Kocham czytać książki :) nie wyobrażam sobie - nie czytać. Fakt, w liceum nie przeczytałam prawie ani jednej lektury bo nie lubię jak ktoś mi każe coś przeczytać. W ogóle nie lubię jak ktoś mi coś każe ;).... Ale teraz sama z siebie mam ochotę wziąć się ponownie ( podejście drugie ) za "Lalkę" czy "Pani Bovary". Należałam nawet do DKK czyli Dyskusyjnego Klubu Książki, gdzie też było trzeba w danym miesiącu przeczytać jakąś książkę, ale nie było tej presji i nawet jeśli w połowie skończyłeś czytać, bo książka okazała się totalnym gniotem, to potem właśnie na spotkaniu mogłeś wyrazić swoje zdanie, że ta lekturą to jakaś totalna pomyłka i było to całkowicie ok, Twoje zdanie :). Propo książek dla dzieci, czytałam ostatnio " Książka bez obrazków" genialna lektura, która totalnie angażuje rodzica i mimo, ze nie ma obrazków to jest bardzo ciekawa i zabawna :D polecam. Jest nawet nagranie na YT jak czyta ją Maciej Stuhr :). Co do tych praw, sama z nich korzystam i to bardzo często :) jak nie skończę książki, to po jakimś czasie do niej wracam. Czytam w różnych miejscach, pomijam czasami obszerne i nudne fragmenty, te mniej ważne, jak długie opisy przyrody. Nie mam z tego powodu wyrzutów sumienia :)
Wracanie do niektórych książek po dłuższej rozłące jest trochę jak powrót do rzeczy za którymi się tęskni, ale są też takie książki, które chciałbym zapomnieć i przeczytać jeszcze raz i to właśnie za sprawą bowaryzmu. :)
Uwielbiam czytać na głos, wcielam się wtedy w bohatera :D Co prawda zawsze miałam z tym problem, nie chodzi mi tu o samą nieumiejętność, ale raczej o wstyd. Dlatego też wolę czytać, gdy wokół nie ma nikogo. Jestem tylko ja i książka :)
Uwielbiam czytać książki, dzień bez przeczytania choć jednej strony jest dla mnie dniem straconym. Czuje się wtedy dziwnie. Jednak lektury szkolne są dla mnie przekleństwem, jedynymi jakie chętnie przeczytałam są "O psie który jeździł koleją" i "Akademia Pana Kleksa". Przyznam że do niedawna nie przepadałam za książkami, dopiero gdy pewnego dnia mama zabrała mnie do biblioteki żebym wybrała sobie coś do czytania (moim wyborem był Heartland) to się przekonałam :P
hmm, jak przeczytać lekturę, mając na nią max 2 tyg. a wokół tysiące innych spraw. nawet ze szczerej checi jest to cięzkie. mając miesiac , dwa , spokojnie czytając myśle że byłoby super, ale ja chcac przeczytać Pana Tadeusza na przykład musze to odłozyć na wakacje. teraz przez 4 miesiace nauki w liceum nie przeczytałam zadnej ksiazki majac tornado wiedzy ktore musiałam ogarniać. ale jaka to była przyjemnosc gdy pare dni temu wypozyczylam ksiazke i teraz moge ja czytac. :)
Moje ulubione, to prawo do czytania ponownie. Gdyż pierwszą serią książek, która mnie zachęciła do czytania był ,,Harry Potter". Wracając do niej po dwóch latach, mogłam więcej wątków i przekazów zrozumieć. Osobiście, na temat lektur myślę, że one zabijają chęć czytania. Na moim przykładzie, do 3 klasy szkoły podstawowej, bywałem w bibliotece 2-3 razy w tygodniu, potem zaczęto zadawać lektury. Wtedy miałam trzy letni ,,post książkowy". W ogóle nie czytałam... tyle czasu zmarnowałam, tyle dobrych książek mogłabym przeczytać... potem w wakacje przed 1 gimnazjum zaczęłam czytać wyżej wymienioną serię. Potrafiłam przeczytać nawet 300 stron dziennie jako 13-latka. Bo to były wakacje, a książę sama wybrałam. Także szkoła dając 11 lub 12 latką książki narzucone i również czasami niedostosowane do ich wieku zabija w nich chęć czytania. A moim skromnym zdaniem nawet w gimnazjum (które w tym roku kończę) lektury nie są dostosowane, bo może kiedyś z chęcią bym przeczytała książki historyczne, ale nie w gimnazjum, kiedy mam mnóstwo innych przedmiotów, nauki, innych bardziej trafiających w mój gust książek i jeszcze chcę się spotykać ze znajomymi. Dla mnie w ogóle narzucanie czytania jest bez sensu, rozumiem w podstawówce, bo wtedy jeszcze ktoś czytał te lektury, ale w gimnazjum niewielki odsetek osób je czyta (sama nie przeczytałam znacznej części, i jedynymi, które mi sprawiły przyjemność to był ,,Mały książę" i ,,Skąpiec"). Najlepiej by było gdyby nauczyciele mówili, że czytanie jest tak głupie jak granie w gry komputerowe, frekwencja czytania by wzrosła przynajmniej dwukrotnie. :-)
Ja uwielbiam czytać książki. A zaczęło się tak : Jak miałam ok. 6 lat tato mi czytał prze snem, potem ( ok. 9 lat ) audiobooki puszczałam sobie a teraz ( koniec podstawówki ) sama czytam przed snem. Uwielbiam czytać ♡ jedyna lektura, której nie skonczyłam czytać to w pustyni i w puszczy. Nie podeszła mi coś. Książkę zabieram wszędzie ze sobą ♡♡
Czyli jednak po humanie da się znaleźć pracę, ''musisz tylko ruszyć bańką by liczyć się na mieście''. Do tego kanału dotarłem dopiero teraz i zostaję, super pomysł. Pozdrawiam :)
Ciekawy odcinek. Co do problemów z mówieniem na temat lektur, w liceum miałem 2 nauczycielki jedna młoda (aż chciało by sie zacytować spałam sie, Kazika) która jechała zgodnie z wytycznymi, jak ktos interpretując wiersz czy wydarzenia z powieści powiedział cos co nie było w oficjalnie narzuconym przez kuratorium "jak interpretować" zbierał baty. Pózniej przyszła emerytowana, postepowa pani. Pierwsze zajęcia i powiedziała cos w tym stylu jesli chodzi o interpretacje to ja chce wiedzieć jak wy rozumiecie to co przeczytaliście, nie ma odpowiedzi dobrych i złych, ale niestety jesli chodzi o to co powinniście wiedzieć to notatki robić musicie zgodnie z tym jak kuratorium nakazuje. Tak wiec nigdy nie pytała co poeta miał na myśli, a raczej jak rozumiesz ten utwór, co dla ciebie oznacza to czy tamto. A jesli chodzi o poezje to wkurzony serdecznie pytaniem co poeta miał na myśli zwykłem odpowiadać nie wiem bo umarł.
Z książkami bywa casami pod górkę, dostałem w prezencie "zamieć" neala stephensona i odbiłem sie od niej bo ilość neologizmów mnie przerosła, wprowadzane były szybko i w dużej ilości a pózniej juz używane powszechnie, a niestety najwyraźniej miałem problem zeby przyswoić tak wiele nowych słów stworzonych na potrzeby książki w krótkim czasie, książka poszła w kąt, sięgnąłem drugi raz.... i znów sie odbiłem. Nic to za jakis czas mysle sobie do 3 razy sztuka i..... znów poległem. Ale ten fakt zmobilizował mnie i za 4tym razem zaskoczyłem, książkę oceniłem dobrze, czytałem wieczorami póki nie skończyłem. Co do prawa do odłożenia książki, odniosłem jedno fiasko, chciałem przeczytać książkę ale za każdym razem zasypiałem nie dałem rady. Ta książka to "fiasko" Stanisława Lema.
Kiedy opowiadam w towarzystwie, że czytam książke to wiedzę w oczach rówieśników wykpienie... Smutne, ale prawdziwe. Kiedy powiedziałem, że czytam książke dla rozrywki zobaczyłem jeszcze większe wykpienie. Spytałem wtedy, czy przeczytaliby coś dla przyjemności, odpowiedźi był następujące: "Nie czytam, bo nie lubię", "Strata czasu...". No cóż, każdy spędza tak jak lubi. Zastanowiłem się dlaczego tak jest i zauważyłem pewien paradoks, szkoła, która ma zachęcać do czytania ewidentnie do tego zniechęca. Przymusowe czytanie jest według mnie bezwartościowe. Przeczytało się jakieś piękne romantyczne dzieło, ale co z tego, skoro nie przejąłem sie treścią, ani nie szukałem głębszych tresći. Co innego z kiążkami, które sam wybrałem i przeczytałem. Zawsze staram się pamiętać jakieś cytaty, które mi się spodobały lub zapisuję w notatniku. Ale co poradzić? Właściwie czytanie ''przyszło'' do mnie po tym jak obejrzałem mierny film, następnego dnia w sklepie znalazłem książke, więc kupiłem z czystej ciekawości. Książka okazałą sie jedną z lepszych jakie czytałem i nadal pamiętam wszystkie szczegóły, różniące się miedzy ''papierem a kadrem''. Każdego, kto przeczytał i dotrfał do tego momentu serdecznie pozdrawiam :)
mam wrażenie, że kompletnie zatraciłam chęć do czytania czegokolwiek...a to wszystko przez studia bo jeszcze w szkole nie było tak tragicznie :P przymus, żeby przeczytać 2 książki w tydzień i to jeszcze po francusku(filologia romańska) podczas, gdy i tak było dużo pracy, tylko zniechęcał, gdyż odbierał każdą wolną chwilę, którą mogłam poświęcić na coś przyjemnego...i tak przez 2,5 roku, bez przerwy, aż skończyła się literatura...i nie tknęłam od tego czasu ani jednej książki, mam wstręt. zawsze się też przyłapywałam na tym, że czytając odpływałam, myślałam o czymś innym, nie umiałam się skupić na książce, nawet, kiedy była ciekawa...i często czytałam byle szybciej skończyć, patrząc ile jeszcze mi zostało...
zaczęłam czytać po 20 roku życia. Teraz mam 26 lat i czytam ok 4 książki w miesiącu. Znam siebie, wiem co mi się podoba, co mnie zaciekawi. Do książek i własnego gustu w tej kwestii też trzeba dorosnąć. Dopiero wtedy może to sprawiać ogromną przyjemność :) a co do zasad to chyba jedynie co to nie lubię czytać książek drugi raz... próbowałam i za drugim razem traciły magię (mimo, że moja pamięć do książek jest marna).
+hcaos miałam na myśli czytanie dla przyjemności. Książek innych niż te w szkole. Przykro mi, że nie zrozumiałeś/aś o co chodzi... a taka oczytana od przedszkola jesteś :)
Mądrze powiedziane :) Dlaczego ja za dzieciaka przeczytałem mega grubą (jak na 9latka) książkę "Dzieci z Bullerbyn" pomimo, iż to nie była lektura obowiązkowa (a szkoda), bo mnie wciągnęła na maaaaaaxa! A nie przeczytałem "Czarnych Stóp", ponieważ dla mnie nudna była... Przygody z książkami miałem przeróżne, ale do dziś staram się czytać. Wszakże czytanie książek pobudza wyobraźnię...
U mnie nie było Cartoon Network, jak nie przeczytałam książki. Albo Kaczora Donalda. A potem to się rozwinęło w chęć przeczytania jak największej liczby książek ze szkolnej biblioteki, bo byłam młodsza od wszystkich w klasie i nie chcieli się ze mną bawić. A książki się ze mną świetnie bawiły. #otomojahistori #smutnesprawy ;)
Mam takie pytanie, z cyklu "skąd się wzięło".
Dlaczego czasownik "mieć" jest używany w znaczeniu "być"?
Chodzi mi tu o zdanie: "Jest fasola? Nie, nie ma". Gdyby użyć tu czasownika "być" powinno to wyglądać tak: "Jest fasola? Nie, nie jest". A jednak jest to forma błędna. Zatem o co tu chodzi? Bowiem nie pytamy też: "Ma fasola?" , kiedy chodzi nam o jej "bycie" lub "niebycie"
Mnie osobiście moja mama czytała do kołyski, wtedy, gdy jeszcze nic nie rozumiałam z tych książek, za co jestem jej dozgonnie wdzięczna.Dzięki temu już jako 1,5 roczne dziecko wypowiadałam się śmiało i pewnymi zdaniami. Teraz posiadam talent do pisania opowiadań itp., moja wyobraźnia jest bardzo rozwinięta, a z Językiem Polskim nigdy nie miałam problemów i nie musiałam się go specjalnie uczyć, a błędów nie popełniam z grubsza od 3 kl. podstawówki. Zawsze też byłam dojrzalsza od moich rówieśników. Czytajcie dzieciom!
Czytanie książek od dzieciństwa - piąteczki z dyktand na każdym poziomie edukacji. Sprawdziłem, polecam!
Paulino! "Myśląc inaczej" to fantastyczna seria! A temat książek, który poruszasz, jest mi bardzo bliski, bo książki są bardzo ważnym elementem mojego życia! Dziękuję Ci za te kilka miłych minut, podczas których mogłam wysłuchać co masz do powiedzenia i za to, że zachęcasz ludzi do tej pięknej sztuki jaką jest czytanie! Buziaki!
Mądra i piękna kobieta,która zachęciła mnie do czytania lektur. Dziękuje Maciek
Może dlatego, że lubię czytac, lubię wysłuchiwać innych ;)
Trafiłam na Twój kanał dzięki 'wjazd na chatę'. Obejrzałam właśnie ten odcinek powyżej jako pierwszy i uwielbiam go! :) cudownie mi się słucha tego JAK mówisz i CO mówisz, a wniosek pt. dzięki książkom możemy przeżyć więcej niż we własnym życiu- ujmujący. Jestem pod wrażeniem pomysłu na kanał i płynności języka jakim się posługujesz :)
Podoba mi się jak mówisz o książkach. Mam z nimi styczność od dziecka i akurat mnie nikt do nich nie musiał nakłaniać. Dla mnie są one oderwaniem od rzeczywistości. Kocham przeżywać nowe przygody z bohaterami i po prostu być z nimi. Dziękuję za ten odcinek :D
Ja mam jakoś tak, że jak już zacznę czytać książkę to muszę ją skończyć. W przeciwnym wypadku będzie mnie to dręczyć. Nie umiem tego wytłumaczyć, ale czuję wtedy, że to kolejna niedokończona rzecz w moim życiu. To już chyba przejaw nerwicy :-P Przez to przeczytałam wszystkie lektury szkolne od deski do deski - poza "Chłopami" przeczytałam tylko dwa tomy: Zimę i Wiosnę ;-)
***** ja tak z wieloma rzeczami mam, że muszę dokończyć i z głowy to mieć, a jak nie to mnie to dręczy :x
U mnie książki to też jeden z wielu podobnych przykładów. Dobrze wiedzieć, że istnieją osoby z podobnym "dziwactwem" :-)
***** Ja odpuszczam sobie kończenie na siłę książek. Kiedyś może do nich wrócę lub nie.
Mam inne "dziwactwo" lubię wąchać nowe książki z księgarni, czuć zapach tuszu/farby, otwierać ją pierwszy raz, i wyszukiwać błędy w tekście (przekręcone słowa, pomylone litery w słowach wynikające ze zmęczenia podczas pisania na klawiaturze pominięte podczas korekty itd.).
+Marek Ciostek Ooo tak, zapach farby drukarskiej w nowiutkiej książce, zapach papieru, przytulić się do niej a potem "pożreć". Albo postawić na półce i napawać się jej dziewiczością i mieć by w każdej chwili potrzeby sięgnąć i przeskoczyć do równoległego świata który opisuje autor. A potem zostają obrazy Lesia z garbem na plecach biegnącego z pochodnią przed lokomotywą, iskrzące części Aniela u podnórza skały, wychudłego psa w ruinach domu na Marsie, drewniane wieże sekarów albo Ludzi-Książki gdzieś na obrzeżach cywilizacji
ja też tak mam. Jak nie przeczytam książki do konca to mam ja na sumieniu. Pozdrawiam :)
Bardzo spoczko forma. Widać, że dziewczyna opowiada o książkach z pasją,
mnie wręcz na nowo zmotywowała do czytania; dzięki Paula! :D
Nie wyobrażam sobie nie czytać książek! Uwielbiam czytać i zatracać się w tych książkach. Potrafię przeczytać książkę kilka razy, żeby jeszcze raz przeżyć to co bohaterowie. Dzięki czytaniu książek łatwiej było przyswoić mi zasady ortografii.
Zajrzałam wczoraj na Twój kanał i obejrzałam już wszystkie możliwe filmy. Czekam na więcej. Pozdrawiam!
Pani jest fascynująca, fascynujący wygląd i osobowość!
Jestem już dawno po szkole i nie muszę czytać obowiązkowych lektur, więc teraz czytam co chce, gdzie chcę, kiedy i z kim chce :) i przynosi mi to przyjemność.
Dawno temu nauczycielka kazała nam przeczytać cokolwiek w wakacje. No to ja wybrałem coś co mnie wtedy najbardziej interesowało czyli jakieś fantazy związane z grą komputerową. Okazało się, że to nie była w ogóle książka, oczywiście według tej wspaniałej nauczycielki. Na szczęście od tej pory czytałem z rzadka co ciekawsze lektury i zacząłem czytać to co do dzisiaj lubię fantazy i s-f.
Dodatkowo uważam, że dawanie dzieciom do czytania Lema w podstawówce jest najgorszą zbrodnią przeciwko temu geniuszowi s-f. Przez lata nie sięgałem po jego książki właśnie przez skatowanie mojego niedojrzałego umysłu Pilotem Pirxem. Wszystkich jednak namawiam, czytajcie LEMa! Facet był geniuszem na miarę światową.
+seastian Dałbym Ci więcej "łapek w górę" ale się nie da ;) Ja po Lema sięgnąłem w wieku 10 lat na wakacjach i to chyba może bardziej z powodu obrazków w "Cyberiadzie" ale nie przerażony jej grubością. No i się zaczłęo. Po powrocie do domu z biblioteki pożyczyłem "Astronautów" ale jakoś nie mogłem przełamać się przed otwarciem książki. Jakiś taki lęk ukryty emanował z niej. Nie wiem dlaczego mimo że jej nie zacząłem czytać miałem skojarzenia z filmem "Milcząca gwiazda" a film ten oglądany kilka lat wcześniej wywarł na mnie takie wrażenie że nie chciałbym go drugi raz oglądać. No i okazało się że miałem rację. Fabułę filmu oparto na "Astronautach" i "Obłoku Magellana". Do tej pory jak czytam "Opowieści o pilocie Pirxie" to omijam raczej opowiadanie "Terminus". Taką moc ma pisarstwo Lema. Moja mama ukuła nawet określenie na mój stan że się "lemuję".
Pani Paulino, dziękuję bardzo za ten fantastyczny odcinek. Zarówno #1 jak, powyższy drugi. Porusza Pani, bardzo mądre kwestie związane z czytelnictwem. Osobiście mnie one wzruszyły i na pewno sprawią, że przemyślę to i owo. Też jestem absolwentem wydziału Polonistyki UW i też miałem podobny problem z lekturami. Teraz już wiem, że nie warto się za bardzo "spinać" w temacie nieprzeczytanych książek, bo nie starczy nam życia na chociażby zobaczenie samych tytułów wydawanych co roku pozycji. Życzyłbym sobie jednak,aby nasze społeczeństwo sięgało częściej po lekturę niż po kolejnego browara z lodówki.
Pozdrawiam,
Konrad
Szybkie czytanie i techniki z nim związane to fajna sprawa. Książki dają wiele radochy, ale trzeba wiedzieć, jak je czytać, by jak najwięcej z nich wydobyć.
Książka dla każdego - Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego (autor Wojciech Sumliński).
***** Co się wiąże między innymi z nie oddaniem głosu na Bronisława.
***** Nie każdy jest patronem WSI, pro civili i skok wołomin i nie przy każdym mafia pruszkowska to pryszcz.
Kamil Piotr Ja wiele rozumiem, ale wcinać manifesty polityczne pod filmy o tematyce refleksyjno - kulturalnej? No już bez jaj
Sissy La No bez jaj! Jak filmik o książkach, to refleksje o książkach i kulturze! Nie wolno na inne tematy refleksjonować! (Mnie tam akurat temat książki o Bronisławie wiąże się zarówno z refleksją, jak i kulturą, a nawet z jej brakiem).
Sissy La Jakie manifesty? Uważasz, że jak nie będziesz wiedziała to jakby to nie istniało? Mylisz się bo dotyczy to każdego polaka i to, że nie chcesz tego przyjąć do wiadomości nie znaczy, że takie sytuacje nie mają miejsca i kraj nasz to kraina mlekiem i miodem płynąca, a temat pasuje - książki.
Jednym z moich marzeń jest mówić tak wspaniale jak ty
Będąc na studiach zdarza mi się tęsknić za czasami kiedy chodziłam na zajęcia języka polskiego. Uwielbiałam rozmawiać o przeczytanych lekturach, zarówno tych mniej jak i bardziej wciągających :). Nie rozumiem jak czytanie dla kogokolwiek mogłoby stanowić problem. Nie wyobrażam sobie życia bez książek! Jest coś z czym się z Tobą absolutnie zgodzę. Rodzice odgrywają w życiu dziecka ogromną rolę w odkrywaniu świata książek. Regały w moim domu uginały się od nich, byłam oczarowana ich nieskończoną ilością. Jestem wdzięczna mojemu tacie za czytanie mi do snu nawet tych książek, których nie byłam jeszcze w stanie w pełni zrozumieć. Pozdrawiam !
Matkooo kocham Cię kobieto :) uwielbiam Cię słuchać, mówisz w sposób , który do mnie przemawia na sto procent, hipnotyzujesz. Dodatkowo słuchając Cię poszerzam wiedzę oraz spojrzenie na świat , chociaż w wielu kwestiach myślałam podobnie już wcześniej i w głowie pojawia się : "o to to!!!"
Kolejny z rewelacyjnych odcinków! Pracuję w szkole i czasem aż korci mnie, żeby Cię pokazać moim uczniom, ale mało który zrozumiałby tę ironię i mogłabym mieć kłopoty:) Pozdrawiam serdecznie:)
Super! Świetnie mi się ciebie słuchało! Mam 17 lat a w książkach zakochałem się w wieku 13-14 lat (już? a może dopiero?). Chciałem przekonać mojego najlepszego przyjaciela do książek ale nie wyszło. Nienawidzi ich. Opowiadałem mu nawet kawałeczki książek fantasy, które czytałem ale w pewnym momencie powiedział żebym przestał o tym mówić, bo jego to nie interesuje. Chyba nie da się go już przekonać. Chciałbym mieć kogoś takiego jak ty (bez żadnych skojarzeń oczywiście ;D) z kim można by było porozmawiać i poopowiadać sobie o różnych przygodach książkowych bohaterów. Kiedyś już cię oglądałem i w sumie nie wiem dlaczego nie zostawiłem suba... no cóż tym razem nie zapomnę, sub i łapka w górę :)
Książki, niezależnie od rodzaju, są moją ogromną pasją. Myślę, że dużo osób nie lubi czytać również z tego względu, że nie przepadają za 'siedzeniem spokojnie i kontemplacją', w tym szczególnie dzieci. A kiedy przychodzi do zmagań z lekturami szkolnymi, to dopiero zaczyna się przeogromny dramat. Niektóre pozycje obowiązkowe trzeba 'odbębniać', można polemizować, czy są warte swojej obecności w edukacji czy nie, ale oprócz tego szkoła powinna szerzej podejść do tematu czytania, albo raczej oczytania, i zachęcić ludzi do samorozwoju się poprzez czytanie.
Cudowna seria:)
Odcinek zdecydowanie lepszy od poprzedniego.
Jestem w 3gimnazjum i ubóstwiam czytać, w zeszłym roku przeczytałam ponad 60 pozycji. Nie mogę znieść tego jak negatywnie moi rówieśnicy odnoszą się do czytania. Już na samo zdanie wypowiadane przez polonistę: 'przeczytajcie na za tydzień..' pojawia im się uśmiech na twarzy, nie dlatego że przeczytają. Skądże znowu, nawet nic nie wypożyczą. W głowach im tylko 'haha przeczytam streszczenie'.
Moim zdaniem takich ludzi to przez okno wyrzucić i pozamiatane ;)
Uwielbiam Panią. Tak pięknie Pani mówi o książkach.
Kocham książki:) Tą miłością zaraziłam partnera a on naszą córkę. Jeszcze syna muszę przekonać :)
Czytajmy książki !!! To fantastyczne przygody !!!
W zupełności się z Tobą zgadzam!
Jako dziecko nie lubiłam sama czytać. Dopiero gdy jako nastolatka sięgnęłam po inną książkę niż lektury zakochałam się w czytaniu :)
Ostatnio zaczęłam oglądać twoje filmiki w krótkich przerwach od nauki. Jak tylko algorytm YouTuba polecił mi ten filmik stwierdziłam, że to coś dla mnie. Znów mam ochotę czytać :) odstawię na bok książkę, którą męczę już od pół roku i przeczytam jeszcze raz moją ulubioną sagę, a co! Bez wyrzutów sumienia 😅
Paulinko zrób następny odcinek w plenerze:) miło się Ciebie ogląda i słucha, ja i moi znajomi najbardziej lubimy te odcinki w plenerze.
A ja uwielbiam czytać i na bieżąco wyobrażać sobie ten świat który jest w książce :)
+PopisMateuszka no właśnie nie :D kiedy wyobrażasz sobie coś na bieżąco zmuszasz mózg do wykonywania dwóch czynności na raz. Jest to forma treningu podzielności uwagi (która tak naprawdę jest szybkim przeskakiwaniem między procesami). Wyobrażanie sobie po czasie jest zaś świetnym treningiem pamięciowym.
+Damian Rogala Znaczy się "wielowątkowość" ;)
W liceum nie przeczytałam ani jednej lektury. Ale w ostatnim roku przeczytałam ponad 70 książek i kocham czytać 💖.
ja też :D
Sympatyczny odcinek. Pozytywna opinia o książce zachęciła do przejrzenia jej w wolnym czasie, tylko najpierw trzeba ją znaleźć! Dziękuję! (;
jesteś przesuper! moja książka życia to Małe życie. jesteś cudowna, Kochanie
Uwielbiam jak mówisz o książkach! Chyba dzięki drugiemu prawu przebrnęłam przez "Ogniem i mieczem" i "Nad Niemnem" - inaczej te przydługawe opisy by mnie zabiły ;) A z prawa do czytania jeszcze raz korzystam nagminnie :P
Świetny odcinek! Przez natłok prac domowych byłam zmuszona porzucić czytanie wybranych przez siebie książek i zastąpić je lekturami, które strasznie zniechęcały mnie do czytania, kiedy sięgałam po tytuł, który mnie interesował miałam wrażenie poczucia marnowanego czasu, który powinnam poświęcić na naukę, choć pewnie i tak skończyłabym przed komputerem. Odcinek skłonił mnie do refleksji na temat tego czy rzeczywiście nie mam wystarczająco czasu na czytanie. Dobra robota c:
Chyba za bardzo przeżywam to, że nie przeczytałam do końca książki Neila Gaimana "Interświat". Jest on moim ulubionym autorem i przeczytałam większość tego co napisał włącznie z książeczkami dla dzieci, a przez to przejść nie mogę. Odkąd usłyszałam w Twoim filmiku o prawie do niekończenia książki uznałam, że muszę zwalczyć moje poczucie wstydu. Dzięki za to!
Podoba mi się Twoje mina 0:10-0:12 :D
Tak też się obawiam po obejrzeniu pierwszego odcinka, że przez pokazanie książki Bayarda większość stwierdzi: "No i super, wreszcie nie będę musiał/a czytać tych wszystkich lektur!".
To byl piękny film, a odczucie wznioslosci i podobne myślenie do przedstawionego w nim, leżą u podstaw rozwoju wlasnego.
Zgadzam się z tą Panią w 100% takie moje osobiste przemyślenia że zniechęcenie dzieci, nastolatków itd. do książek to skutek większości narzuconych nieciekawych lektur przez ministerstwo. Sytuacja zmieniła by się gdyby wprowadzić świeżość (nową falę) w lekturach, zastąpić czymś innym co młodych będzie interesować.Dzięki książką tym wybranym przez ze mnie zbudowałem po części swój charakter oraz również nie mam problemów z przedmiotem jakim jest j.polski. Polecam czytanie w wolnych chwilach książkę którą się wybrało przez siebie."Koniec i bomba a kto czytał ten trąba" W.G
Kocham to jak mówisz o tym! Po tym filmie będę czytać (nie tylko lektury). Dzięki, kochana❤
Ps.Tak,wiem data;)
Fajna seria Paulino! Jak najwięcej o książkach! Pozdrawiam :)
Jesteś najlepsza w tym co robisz. Oby tak dalej.
Korzystam ze wszystkich praw, które wymieniłaś. Niestety nauczyłam się z nich korzystać dopiero w wieku 24 lat, po przejściu przez narzucone lektury zarówno w szkole jak i na studiach, ale dzięki temu ilość przeczytanych książek bardzo wzrosła. :)
Jako dziecko nienawidziłam czytać. Zwłaszcza na głos. Prawdopodobnie było to spowodowane moimi problemami logopedycznymi. Już w szkole podstawowej pokochałam literaturę, a zaczęło się od Chłopców z placu broni. Dziś czytam raczej literaturę obyczajową bądź historyczną, ale jestem otwarta na różne gatunki. Jedną z moich ulubionych pisarek jest zmarła już Krystyna Nepomucka, która wydała "Serię pisaną szminką". Cztery książki tej serii opowiadają historię Polki Anny Marii oraz Niemca, Waltera, których połączyła miłość podczas drugiej wojny światowej. Nigdy bardziej nie płakałam przy książkach. Polecam gorąco!
Sama trzy lata temu wzięłam się za pisanie książek i mam nadzieję, że pewnego dnia któraś z nich trafi w Twoje ręce ❤
Pozdrawiam Cię!
Jesteś "cool" 😍❤❤
gdy cie słucham , przechodzą przez ze mnie ciaryyyy
Witaj... nie, źle..z Twoich filmików nauczyłam się ,że lepiej zacząć od Dzień Dobry( miejmy nadzieję,że przeczytasz to przed wieczorem ;p )
muszę to napisać : osobiście oglądam Twoje filmiki głównie z powodu tego,że przekazujesz cenną wiedzę, o języku , ale.... uwielbiam Twój głos! jakoś tak koi moją duszę !
haha pozdrawiam
Super filmik cały obejrzałam z przyjemnością. Sama kocham czytać książki.
No cóż, ja nie mam pojęcia, jak to jest - nie lubić czytać :) Mam nadzieję, że mój mały Synek też tak kiedyś będzie miał, na razie sam jeszcze nie umie... Ale widzi mnie czytającego, sam mu czytam... Mam nadzieję, że jakoś się zarazi.
Mnie w domu nauczyli czytać w ten sposób, że czytali coś ciekawego a im bardziej chciałem, tym bardziej mówili: naucz się czytać i sam sobie przeczytaj.
Zadziałało :)
Świetnie ogląda się takie materiały w zwiększonej liczbie klatek.
Bardzo pozytywny film. Zawsze lubiłam czytać, niestety po okresie dzieciństwa wkroczyła nerwica natręctw i teraz prawo pomijania stron, linijek czy nawet słów dla mnie nie istnieje, wręcz mam obowiązek czytania ich po kilka razy, bo ciągle wydaje mi się, że coś mi umknęło. Jednak choć nawet czytanie dla przyjemności staje się wyzwaniem, a po godzinie spędzonej na przeczytaniu 10-15 stron zaczynam zastanawiać się, czy to ma w ogóle sens, nie poddam się. :)
Kocham, kocham, kocham ten odcinek!💜📖
mam 13l. i jestem osobą, która bardzo lubi czytać książki(ten odsetek młodzieży w moim wieku który czyta). Podobnie również nie lubię o nich opowiadać ,oraz nie lubię kiedy ktoś narzuca mi lekturę . bardzo dobry film :)
Ja lubię czytać książki, ale zawsze mam tyle zajęć. Szkoła, nauka, obowiązki domowe, ale również przyjemności przeszkadzają mi w tym, żeby czytać. Po za tym nigdy mi nie po drodze do biblioteki. Rzadko też kupuję książki.
Rocznik 1990, który miał ciągle to szczęście, że matura rozszerzona to było wypracowanie z lektury, która nie była w kanonie - leserzy co wybraliśmy rozszerzoną z tego powodu mieliśmy łatwiej. Dlaczego? Bo interpretowaliśmy z innymi dziełami z epoki, charakterystyką tejże i własnymi przemyśleniami, bez potrzeby znajomości kto miał skarpetki jakiego koloru w rodziale 4 lektury obowiązkowej. Wymagało to ogólnej wiedzy, ale czytając na własną rękę to co nas interesowało to nie był problem.
I zgadzam się okrutnie z tym jak nauczyciele mogą zachęcić do czytania lektur. Pamiętam, że na lekcjach dotyczących lektur czasu IIWŚ zamiast słuchać nauczyciela pożyczaliśmy książki od tych przygotowanych i zagłębialiśmy się w lekturze.
Co do np. przeskakiwania opisów - znowu masz całkowitą rację. Szczególnie czytając w obcym języku ;) ale nie tylko - ja chcę wiedzieć co się wydarzy dalej a nie jak wyglądają regały w pokoju gdzie dzieje się akcja.
Polubić jako przygodę - to jest najlepsze rozwiązanie. Porzuciłem kilka książek przez to tak samo jak przeywałem filmy czy seriale jak się "psuły". I cholera, mnóstwo ludzi tak robi z serialami jak widzi, że kolejny sezon jest kiepski albo obfituje w bzdury. Ale z książkami "jakoś nie wypada".
+JimNH777
,,Zgadzam się okrutnie z tym jak nauczyciele mogą zachęcić do czytania lektur.''
Zakładam, że to ironia, bo wg moich własnych doświadczeń szkoła może jedynie zniechęcić na całe życie do słowa pisanego. Tzw. ,,przerabianie lektur'' to było najpierw zadawanie podchwytliwych pytań w celu wyłapania tych, co lektury nie przeczytali, potem zaś powtarzanie wyświechtanych sloganów w stylu ,,Słowacki wielkim poetą był''. I zero zachęty do samodzielnego myślenia.
Zależy od nauczyciela. Mój był genialny i a przerabianie lektur to była bardziej dyskusja niż odpytywanie. Napisałem "mogą" co nie znaczy, że tak się dzieje, zazwyczaj jest odwrotnie, tak jak mówisz.
Prawo do czytania byle gdzie to moje ulubione, bo jak już muszę marnować czas na posiedzeniu w sali tronowej to przynajmniej łącze to z przyjemnym, czyli czytaniem.
Najwięcej zacząłem czytać, właśnie po ukończeniu szkoły. Przede wszystkim, nie pędzę za modą na czytanie czegoś. Za każdym razem przeczekuję czas, w którym wszyscy mówią o jakiejś książce lub filmie. Najważniejszym jednak jest czytać to, co nas interesuje. Aktualnie czytam książkę "Aircraft & Legend: Messerschmitt BF 109" autorstwa Nowarry. Wychodzę więc z założenia, że czytać powinno się to wydaje się nam ciekawe, a nie to co jest modne. Dlatego nie mam problemu jak jakaś kobieta czyta na przykład Harlequiny. Choć co prawda, mieszały one niektórym w głowie ;)
pointa odcinka przydatna w kazdej dziedzinie zycia. Szkoda zdrowia na stres, nie wazne czy narzucony z zewnatrz czy wytworzony w glowie ;)
Z odcinka na odcinek coraz piękniejsza
Czytanie czegoś po raz kolejny stratą czasu absolutnie nie jest,ponieważ jeśli do czegoś wracamy, to z konkretnego powodu - bo wiemy,że warto. Nie byłbym za to taki przekonany co do odkładania nieskończonych książek. Czasami męczyłem się kilka miesięcy (tak miesięcy!) nad jedną lekturą,przez którą po prostu nie dało się przebrnąć, ale wiedziałem,że poczucie straconego czasu,gdybym przerwał ją jak gdyby nigdy nic wykończyłoby mnie. Jak się za coś zabieram,to się trzeba zaangażować. Najwyżej będzie,że gniot ale konstruktywnie,bo przeczytało się całość..znam i takie książki,co zaczynają się po 300 stronie..
Mojemu czytaniu chyba najbardziej "przysłużył" fakt, że moja mama mi nagminne książki chowała i wracając z biblioteki szkolnej czy publicznej musiałam je zostawiać w przedziwnych miejscach jak kiosk przy domu :-D Ale prawda jest taka i widzę po swoim synku, że dzieci naśladują nas we wszystkim, jeżeli my czytamy to one też będą.
PS. Było mi przemiło Ciebie poznać i gratulacje z debiutu u Wargi, bosko! :-)
2:30 Czy w tym momencie znajduje się lokowanie produktu? Jeśli tak, to ze zwykłej przyzwoitości warto zamieścić taką informację...
Przeczytałeś opis pod filmem? ;)
wroten111
Boli dupa, że ktoś zarabia? :)
Raijin Kox Boli! haha! ;) Zawsze mnie cieszy gdy jutuber zarabia!
wroten111 Oglądasz odcinek o czytani, a sam nie czytasz o czym jest filmik? Nieładnie ;P
Czytam pewną książkę,przez pół roku i nie jestem w stanie jej skończyć mimo,że niesamowicie mi się podoba.Mam takie zrywy,że jestem w stanie czytać,przez dwa dni,a po tych dwóch dniach,wieczorami,kiedy mam czas na czytanie,opada mnie nadzwyczajne zmęczenie,kiedy po tą książkę sięgam i nie jestem w stanie czytać :D
4:13 z tym to się w pełni zgodzę
Pewien nauczyciel streścił mi Przedwiośnie. Tak mówił że zainteresowała mnie ta lektura i przeczytałem 100 pierwszych stron które dawały mi przyjemność a nie znudzenie
Pamiętam, że moja mama często czytała mi przed snem gdy byłam mała, mimo to nie lubię czytać. Zmuszam się do tego, ale rzadko jakąś książkę czytam od deski do deski - szybko mi się nudzi. Na szczęście lubię słuchać i mam chłopaka z radiowym głosem, więc często to on mi czyta :)
Co do zniechęcania do czytania przez nauczycieli, to w liceum miałam taką babkę od języka polskiego, która nie pozwalała na swobodne interpretowanie tekstów. Zawsze w swoich wypowiedziach musieliśmy zwracać uwagę na kontekst dziejowy, a w wypracowaniach z lektur ściśle trzymać się klucza. Myślę sobie, że Pani magister chciała dla nas jak najlepiej, żebyśmy dobrze napisali maturę, niestety to pogłębiło jeszcze bardziej moją niechęć do czytania.
Mądre to, lubię Cię słuchać :)
O jeju! Jesteś bardzo podobna do mojej nauczycielki od przyrody,biologi i geografii. Jakbym ją słyszała! Tylko miała inny kolor włosów!Ta sama gestykulacja. Wspominam ją bardzo dobrze. Więc bardzo dobrze. :)
Coś w tym jest. Gdy czytam swoje książki (w moim wypadku są to książki o wampirach) potrafię jedną książkę, która zawiera 468 stron przeczytać w dobę. Natomiast gdy lekturę, która ma 100 stron w 2 dni nie mogę przeczytać. Stwierdziłam, że nie potrafię czytać na czas o tym co mi się nie podoba. Świetny odcinek. A tę książkę przeczytam.
Ja jakoś nie byłem namawiany nigdy do czytania, tylko w te wakacje tato, patrząc jak ciągle oglądam filmy, powiedział, żebym coś przeczytał i tak się to przez trzy dni powtarzało, aż w końcu poszedłem do biblioteki i wypożyczyłem... Harrego Pottera (bardzo lubiłem film) i pomimo gadania wielu osób, że jest beznadziejnie napisana, wypożyczyłem ją (nieświadomie korzystając z prawa do czytania czegokolwiek) i tak przeczytałem wszystkie 7 tomów, później "Kordiana" (bo miałem akurat w biurku), później "Mistrza i Małgorzatę"(bo szukałem prozy do recytacji) itd. Po tym filmie doszedłem do wniosku, że powinno się zacząć czytanie od tego co się lubi. Ja tak zrobiłem, nie zważając na gadanie innych i teraz przez niecały rok przeczytałem już 20 książek, czyli więcej niż przez całe życie, i naprawdę zakochałem się w tym.
Mnie, paradoksalnie, to czytania zachęciły gry (i Władca Pierścieni). Ja zawsze lubiłem czytać jako dziecko, bardzo wcześnie nauczyłem się czytać, czytałem, czytałem, ale jak nakazano mi czytać, to czytać przestałem... To, że przymus mnie zniechęca odkryłem w podstawie i wtedy też przestałem czytać. Zamiast tego zacząłem grać w gry komputerowe lecz po jakimś czasie odkryłem książki na podstawie gier. Zacząłem je czytać, a potem wciągnęły mnie też inne książki. Teraz jak kończę czytać jedną książkę to chwytam następną. Gry też potrafią zachęcić do czytania ;)
Każdy kolejny odcinek ciekawszy niż poprzedni.
To tata czytając mi bajki na dobranoc zaraził mnie czytaniem. Byłam kiedyś niezłym molem książkowym, niestety teraz już nie jestem. Po pierwsze nie mam zbyt wiele wolnego czasu, po drugie jak już sięgnę po jakaś książkę to szczególnie mnie ona nie wciąga. Ostatnimi czasy coś nie mam do nich szczęścia. Ale od jutra zaczynają mi się wakacje to może się coś zmieni 😉 Pozdrawiam! 😄
Święte słowa. Kocham czytać książki i już od najmłodszych lat sukcesywnie powiększam swoją biblioteczkę, o kolejne powieści o tematyce fantasy (naprawdę nie wiem jak to napisać :P , aż się zestresowałam ;) )
Fajna jest z Ciebie jest nauczycielka Paulinko! Występ gościnny u Maćka był super! Pozdrawiam serdecznie:)
Kocham czytać książki :) nie wyobrażam sobie - nie czytać. Fakt, w liceum nie przeczytałam prawie ani jednej lektury bo nie lubię jak ktoś mi każe coś przeczytać. W ogóle nie lubię jak ktoś mi coś każe ;).... Ale teraz sama z siebie mam ochotę wziąć się ponownie ( podejście drugie ) za "Lalkę" czy "Pani Bovary". Należałam nawet do DKK czyli Dyskusyjnego Klubu Książki, gdzie też było trzeba w danym miesiącu przeczytać jakąś książkę, ale nie było tej presji i nawet jeśli w połowie skończyłeś czytać, bo książka okazała się totalnym gniotem, to potem właśnie na spotkaniu mogłeś wyrazić swoje zdanie, że ta lekturą to jakaś totalna pomyłka i było to całkowicie ok, Twoje zdanie :). Propo książek dla dzieci, czytałam ostatnio " Książka bez obrazków" genialna lektura, która totalnie angażuje rodzica i mimo, ze nie ma obrazków to jest bardzo ciekawa i zabawna :D polecam. Jest nawet nagranie na YT jak czyta ją Maciej Stuhr :). Co do tych praw, sama z nich korzystam i to bardzo często :) jak nie skończę książki, to po jakimś czasie do niej wracam. Czytam w różnych miejscach, pomijam czasami obszerne i nudne fragmenty, te mniej ważne, jak długie opisy przyrody. Nie mam z tego powodu wyrzutów sumienia :)
Wracanie do niektórych książek po dłuższej rozłące jest trochę jak powrót do rzeczy za którymi się tęskni, ale są też takie książki, które chciałbym zapomnieć i przeczytać jeszcze raz i to właśnie za sprawą bowaryzmu. :)
"Kto czyta żyje wielokrotnie" :D
Likuja741 *podwójnie
Przytoczyłam słowa Józefa Czechowicza, który mówił o wielokrotnym życiu, a nie podwójnym.
Uwielbiam czytać na głos, wcielam się wtedy w bohatera :D Co prawda zawsze miałam z tym problem, nie chodzi mi tu o samą nieumiejętność, ale raczej o wstyd. Dlatego też wolę czytać, gdy wokół nie ma nikogo. Jestem tylko ja i książka :)
Uwielbiam czytać książki, dzień bez przeczytania choć jednej strony jest dla mnie dniem straconym. Czuje się wtedy dziwnie. Jednak lektury szkolne są dla mnie przekleństwem, jedynymi jakie chętnie przeczytałam są "O psie który jeździł koleją" i "Akademia Pana Kleksa". Przyznam że do niedawna nie przepadałam za książkami, dopiero gdy pewnego dnia mama zabrała mnie do biblioteki żebym wybrała sobie coś do czytania (moim wyborem był Heartland) to się przekonałam :P
Uwielbiam, gdy mówi o książkach :)
hmm, jak przeczytać lekturę, mając na nią max 2 tyg. a wokół tysiące innych spraw. nawet ze szczerej checi jest to cięzkie. mając miesiac , dwa , spokojnie czytając myśle że byłoby super, ale ja chcac przeczytać Pana Tadeusza na przykład musze to odłozyć na wakacje. teraz przez 4 miesiace nauki w liceum nie przeczytałam zadnej ksiazki majac tornado wiedzy ktore musiałam ogarniać. ale jaka to była przyjemnosc gdy pare dni temu wypozyczylam ksiazke i teraz moge ja czytac. :)
Bardzo fajny odcinek :D Dzięki! I Ściskam!
A przy okazji pytam... Jaki to jest model mikrofonu? Bardzo fajnie brzmisz :)
Czy tylko mnie pociąga i zachwyca Pani Paulina? : D
Ja mam dopiero10 lat a już kocham czytać. Czytanie to dla mnie ... jak marzenie...
Moje ulubione, to prawo do czytania ponownie. Gdyż pierwszą serią książek, która mnie zachęciła do czytania był ,,Harry Potter". Wracając do niej po dwóch latach, mogłam więcej wątków i przekazów zrozumieć.
Osobiście, na temat lektur myślę, że one zabijają chęć czytania. Na moim przykładzie, do 3 klasy szkoły podstawowej, bywałem w bibliotece 2-3 razy w tygodniu, potem zaczęto zadawać lektury. Wtedy miałam trzy letni ,,post książkowy". W ogóle nie czytałam... tyle czasu zmarnowałam, tyle dobrych książek mogłabym przeczytać... potem w wakacje przed 1 gimnazjum zaczęłam czytać wyżej wymienioną serię. Potrafiłam przeczytać nawet 300 stron dziennie jako 13-latka. Bo to były wakacje, a książę sama wybrałam. Także szkoła dając 11 lub 12 latką książki narzucone i również czasami niedostosowane do ich wieku zabija w nich chęć czytania. A moim skromnym zdaniem nawet w gimnazjum (które w tym roku kończę) lektury nie są dostosowane, bo może kiedyś z chęcią bym przeczytała książki historyczne, ale nie w gimnazjum, kiedy mam mnóstwo innych przedmiotów, nauki, innych bardziej trafiających w mój gust książek i jeszcze chcę się spotykać ze znajomymi. Dla mnie w ogóle narzucanie czytania jest bez sensu, rozumiem w podstawówce, bo wtedy jeszcze ktoś czytał te lektury, ale w gimnazjum niewielki odsetek osób je czyta (sama nie przeczytałam znacznej części, i jedynymi, które mi sprawiły przyjemność to był ,,Mały książę" i ,,Skąpiec"). Najlepiej by było gdyby nauczyciele mówili, że czytanie jest tak głupie jak granie w gry komputerowe, frekwencja czytania by wzrosła przynajmniej dwukrotnie. :-)
Paulinko ty jesteś ideałem kobiety, piękna i w dodatku mądra ;)
Ja uwielbiam czytać książki. A zaczęło się tak : Jak miałam ok. 6 lat tato mi czytał prze snem, potem ( ok. 9 lat ) audiobooki puszczałam sobie a teraz ( koniec podstawówki ) sama czytam przed snem. Uwielbiam czytać ♡ jedyna lektura, której nie skonczyłam czytać to w pustyni i w puszczy. Nie podeszła mi coś. Książkę zabieram wszędzie ze sobą ♡♡
Czyli jednak po humanie da się znaleźć pracę, ''musisz tylko ruszyć bańką by liczyć się na mieście''. Do tego kanału dotarłem dopiero teraz i zostaję, super pomysł.
Pozdrawiam :)
Kocham to!
Ciekawy odcinek. Co do problemów z mówieniem na temat lektur, w liceum miałem 2 nauczycielki jedna młoda (aż chciało by sie zacytować spałam sie, Kazika) która jechała zgodnie z wytycznymi, jak ktos interpretując wiersz czy wydarzenia z powieści powiedział cos co nie było w oficjalnie narzuconym przez kuratorium "jak interpretować" zbierał baty. Pózniej przyszła emerytowana, postepowa pani. Pierwsze zajęcia i powiedziała cos w tym stylu jesli chodzi o interpretacje to ja chce wiedzieć jak wy rozumiecie to co przeczytaliście, nie ma odpowiedzi dobrych i złych, ale niestety jesli chodzi o to co powinniście wiedzieć to notatki robić musicie zgodnie z tym jak kuratorium nakazuje.
Tak wiec nigdy nie pytała co poeta miał na myśli, a raczej jak rozumiesz ten utwór, co dla ciebie oznacza to czy tamto.
A jesli chodzi o poezje to wkurzony serdecznie pytaniem co poeta miał na myśli zwykłem odpowiadać nie wiem bo umarł.
Z książkami bywa casami pod górkę, dostałem w prezencie "zamieć" neala stephensona i odbiłem sie od niej bo ilość neologizmów mnie przerosła, wprowadzane były szybko i w dużej ilości a pózniej juz używane powszechnie, a niestety najwyraźniej miałem problem zeby przyswoić tak wiele nowych słów stworzonych na potrzeby książki w krótkim czasie, książka poszła w kąt, sięgnąłem drugi raz.... i znów sie odbiłem. Nic to za jakis czas mysle sobie do 3 razy sztuka i..... znów poległem. Ale ten fakt zmobilizował mnie i za 4tym razem zaskoczyłem, książkę oceniłem dobrze, czytałem wieczorami póki nie skończyłem.
Co do prawa do odłożenia książki, odniosłem jedno fiasko, chciałem przeczytać książkę ale za każdym razem zasypiałem nie dałem rady. Ta książka to "fiasko" Stanisława Lema.
Kiedy opowiadam w towarzystwie, że czytam książke to wiedzę w oczach rówieśników wykpienie... Smutne, ale prawdziwe. Kiedy powiedziałem, że czytam książke dla rozrywki zobaczyłem jeszcze większe wykpienie. Spytałem wtedy, czy przeczytaliby coś dla przyjemności, odpowiedźi był następujące: "Nie czytam, bo nie lubię", "Strata czasu...". No cóż, każdy spędza tak jak lubi. Zastanowiłem się dlaczego tak jest i zauważyłem pewien paradoks, szkoła, która ma zachęcać do czytania ewidentnie do tego zniechęca. Przymusowe czytanie jest według mnie bezwartościowe. Przeczytało się jakieś piękne romantyczne dzieło, ale co z tego, skoro nie przejąłem sie treścią, ani nie szukałem głębszych tresći. Co innego z kiążkami, które sam wybrałem i przeczytałem. Zawsze staram się pamiętać jakieś cytaty, które mi się spodobały lub zapisuję w notatniku. Ale co poradzić?
Właściwie czytanie ''przyszło'' do mnie po tym jak obejrzałem mierny film, następnego dnia w sklepie znalazłem książke, więc kupiłem z czystej ciekawości. Książka okazałą sie jedną z lepszych jakie czytałem i nadal pamiętam wszystkie szczegóły, różniące się miedzy ''papierem a kadrem''.
Każdego, kto przeczytał i dotrfał do tego momentu serdecznie pozdrawiam :)
mam wrażenie, że kompletnie zatraciłam chęć do czytania czegokolwiek...a to wszystko przez studia bo jeszcze w szkole nie było tak tragicznie :P przymus, żeby przeczytać 2 książki w tydzień i to jeszcze po francusku(filologia romańska) podczas, gdy i tak było dużo pracy, tylko zniechęcał, gdyż odbierał każdą wolną chwilę, którą mogłam poświęcić na coś przyjemnego...i tak przez 2,5 roku, bez przerwy, aż skończyła się literatura...i nie tknęłam od tego czasu ani jednej książki, mam wstręt. zawsze się też przyłapywałam na tym, że czytając odpływałam, myślałam o czymś innym, nie umiałam się skupić na książce, nawet, kiedy była ciekawa...i często czytałam byle szybciej skończyć, patrząc ile jeszcze mi zostało...
zaczęłam czytać po 20 roku życia. Teraz mam 26 lat i czytam ok 4 książki w miesiącu. Znam siebie, wiem co mi się podoba, co mnie zaciekawi. Do książek i własnego gustu w tej kwestii też trzeba dorosnąć. Dopiero wtedy może to sprawiać ogromną przyjemność :) a co do zasad to chyba jedynie co to nie lubię czytać książek drugi raz... próbowałam i za drugim razem traciły magię (mimo, że moja pamięć do książek jest marna).
wear cape and fly to dosc pozno, ja nie pamietam ale chyba w przedszkolu
+hcaos miałam na myśli czytanie dla przyjemności. Książek innych niż te w szkole. Przykro mi, że nie zrozumiałeś/aś o co chodzi... a taka oczytana od przedszkola jesteś :)
Mądrze powiedziane :) Dlaczego ja za dzieciaka przeczytałem mega grubą (jak na 9latka) książkę "Dzieci z Bullerbyn" pomimo, iż to nie była lektura obowiązkowa (a szkoda), bo mnie wciągnęła na maaaaaaxa! A nie przeczytałem "Czarnych Stóp", ponieważ dla mnie nudna była... Przygody z książkami miałem przeróżne, ale do dziś staram się czytać. Wszakże czytanie książek pobudza wyobraźnię...
A ja uwielbiałam lektury, 3 lata temu zabrałam na wakacje do Zakopanego 2 tomy "Potopu" i czytałam w każdej wolnej chwili :D
Kocham czytać książki. I o nich rozmyślać. I nie rozmawiać o nich.
2:50 a co to za źle zaakcentowana biblioteka? :D
Ta seria jest cudowna ♡♥♡