Jak odmrozić emocje i zacząć czuć - wyjście z roli niewidzialnego dziecka.
Вставка
- Опубліковано 9 січ 2022
- Odpowiadamy na pytania słuchaczy: Jak wyjść z roli niewidzialnego dziecka, odmrozić swoje emocje i zacząć czuć.
Kilka słów o nas:
⚫ Ewa Baszun (terapeuta, wykładowca) - Założycielka Centrum Terapii i Rozwoju Osobistego, KROK PO KROKU, w ramach którego prowadzi terapie, wykłady, konsultacje, warsztaty i szkolenia.
Magister inżynier Politechniki Łódzkiej. Zawodowy terapeuta od 2013 roku. Posiada uprawnienia jako Pośrednik Pracy - Doradca Rozwoju Osobowości. Prowadzi zajęcia w zakresie terapii grupowej i terapii indywidualnej. W 2017 roku uzyskała specjalizację trener - szkoleniowiec.
Jej wartości to: wolność, miłość, zdrowie, ekologia, rozwój, ciągłe poszerzanie wiedzy, ruch fizyczny, energia.
Strona Ewy: ewabaszun.pl
Facebook Ewy: EwaBaszunTerapia
Instagram Ewy: ewabaszun_terapiaindywidualna
⚫ Aleksandra Strugalska (przedsiębiorca, szkoleniowiec) - współwłaścicielka agencji programistycznej Viral Code w której prowadzi nadzór nad projektami stron i sklepów internetowych, odpowiada za kontakt z klientem oraz sprawy administracyjne. Specjalizuje się w kreowani marki osobistej w sieci dla klientów agencji oraz uczestników realizowanych przez nią szkoleń i wykładów.
W obrębie jej zainteresowań jest rozwój osobisty i biznesowy, minimalizm, weganizm, śpiew oraz gra na pianinie, czytanie romansów z serii "new adult" i ruch fizyczny.
music used
------------------------------
Rain and Tears by Neutrin05 / neutrin05
Creative Commons - Attribution-ShareAlike 3.0 Unported - CC BY-SA 3.0
Free Download / Stream: bit.ly/2PKvY28
Music promoted by Audio Library • Rain and Tears - Neutr...
------------------------------
A propos straszenia dzieci pracuję w sklepie na kasie w markecie i wielu rodziców używa mnie jaką tą panią która zaraz cię zabierze. Jak na razie zareagowałam tylko raz i odezwałam się do dziecka, powiedziałam ,że tak z chęcią pobawię się z tobą i spędzę z tobą miło czas wcale nie jestem straszna. Chłopiec się ucieszył i uśmiechnął potem rodzice też nagle zaczęli się uśmiechać i chyba nie wiedzieli co się wydarzyło. Dziękuję za materiał 🙂
Super Magda! bardzo dobra reakcja, zamiast ignorować sprawę lub negować rodziców wybrałaś uśmiech i kontakt z dzieckiem, a rodzice mieli czas żeby przemyśleć bez krytyki z Twojej strony swoje zachowanie - ekstra
Dziękuję za to co zrobiłaś. Łzy mi poleciały.
Dziękuję za wartościowe treści.
Zgadzam się z tym, że rodzice kochają nawet jeśli tego nie potrafią okazywać.
Myślę, że taka myśl jest ważna, aby nie utknąć w roli ofiary i w poczuciu bycia niekochanym do końca życia.
Dziękujemy za komentarz. Dokładnie tak. Od razu zapraszam na kolejny odcinek, w którym będziemy mówiły jak wyjść z poczucia niemocy :-)
Świetny odcinek Dziewczyny.
Dobrze, że poruszyłyście temat reagowania na krzywdę dziecka. Tak szczerze, to najgorsze są w tym babcie dzieci - kiedy straszą złymi panami, albo że ktoś zabierze, że nakrzyczy. A mamy przeważnie zmęczone po pracy chcą jak najszybciej zrobić zakupy i mieć z głowy... Też zawsze reaguję ale boję się, że wkurzam tych zdenerwowanych ludzi jeszcze bardziej i znowu dziecko na tym ucierpi... :(
Dziękujemy. To co piszesz, to niestety prawda, ale z drugiej strony jednak świadomość rośnie, więc jest nadzieja :-)
Dziękuję.
polecamy się :D
Bardzo ważne temat 🙂 dziękuję że świetną pracę 👍
Polecamy się :D cieszymy się, że odcinek przyniósł Ci wartość
Dokładnie ❤
Dzięki 😉
cieszę się, że się przydałyśmy :D
mi pomógł mąż. Do 35 roku życia nawet nie potrafiłam nazwać swoich emocji.
nazywanie swoich emocji jest bardzo ważne - super, brawo TY
@@Emocjonalne oj nie, każdy u nas ma coś za uszami i jedno drugie prostuje. Np teraz mąż strzelił focha, bo chciałam coś napisać w necie (a on tego nie cierpi). Tłumaczę, że musze mieć swoje 10 minut w necie przed snem, sfochował się, śpi na karnej sofce. Nie lecę za nim by go głaskać, bo nie zrobiłam nic złego. Walka o siebie i walka o związek to ciężka robota.
Ja też pracuję w sklepie o mega często rodzice straszą dzieci, że np.zsrsz ta Pani Cię okrzyczy.
Wtedy zawsze odpowiadam, że Pani nie krzyczy
super
❤
... Można sobie poradzić samemu tylko trzeba mieć kompetencje terapeutyczne i bardzo dobry model pracy z psychosomatyką ciała... (Ale zanim do tego się dowiecie to pracujemy oczywiście z innymi ludźmi/terapeutą trenerem więc tutaj się po części zgadzam. Pozdrawiam i dziękuję za szerzenie tej pięknej wiedzy! ❤❤
Chcialabym sie zglosic na terapię
Jak namówić partnera by udał się na terapie i pracował nad emocjami?
Rozmowa i jeszcze raz rozmowa, w spokojnych warunkach, nie przy kłótni czy ,,cichych dniach". Podawaj przykłady, mów, że Ci zależy, powiedz, że to ma wpływ na związek, a to z kolei zobowiązuje do wzięcia odpowiedzialności i że to ważne. Masz prawo wymagać od swojego partnera, żeby poszedł na terapię. Z drugiego punktu widzenia nie można, w znaczeniu nie powinno się nikogo namawiać do terapii, bo trzeba być na nią gotowym i samemu czuć potrzebę. Możesz w rozmowie wzbudzić taką potrzebę, bo my wszyscy w głębi duszy wiemy, że jest coś nie tak, tylko nie zawsze chcemy to sobie uświadomić, a rozmowa z Twojej inicjatywy może spowodować uświadomienie sobie takiej potrzeby przez partnera. Trzeci pomysł - zaproponuj wspólną terapię partnerską, która będzie początkiem zmian i jest duża szansa, że przerodzi się w Wasze/ partnera, terapie indywidualne. Dobry terapeuta zauważy, że nie jest problemem terapia partnerska, tylko potrzeba właśnie terapii indywidualnej. Czwarty pomysł jest taki, żebyś sama się zgłosiła na terapię indywidualną, w ramach której możesz przepracować relacje partnerskie, w wyniku czego zmienisz się, na co partner będzie musiał zareagować (proces nieświadomy) - zmienisz się Ty, w wyniku tego Wasza relacja, partner ,,przestanie pasować" i zorientuje się, że coś musi zrobić.
W jaki sposób zmaleć terapeutę?
najlepiej skorzystać już ze sprawdzonej osoby oraz sugerować się przy wyborze metodą w jakiej terapeuta pracuje. Ewa Baszun jest terapeutą i prowadzi terapie również online więc można się do niej zgłosić lub zapytać o szczegóły ponieważ zna różnych terapeutów których może polecić - proszę napisać maila pod kontakt@ewabaszun.pl Osobiście chodziłam do niej na terapię, więc mogę polecić z czystym sumieniem :D pozdrawiam Ola
Jak rozmawiać z dziecmi które masz z narcyzem..ukrytym...?
Ewa postara się w skrócie odpisać, ale dobrze że poruszasz ten temat, bo w grudniu będą nagrania właśnie o narcyzach, bo to jest mocno skomplikowany/złożony temat!
Witaj, pytanie jest dość ogólne, ale najważniejsze to wzmacnianie dziecka, budowanie jego poczucia własnej wartości, zadbanie o to, żeby nie było wystawiane na konfrontacje z rodzicem narcyzem. Przecież dorosłej osobie jest bardzo trudno w relacji z narcyzem, tym bardziej dziecku - wejdzie w relację-manipulację, bo chce być kochane. Trzeba dziecku dać bezwarunkową, bezinteresowną i niezależną miłość, szczerość, opiekę, życzliwość, oparcie i komunikat: ,,To nie jest Twoja wina. zasługujesz na miłość". W zależności od zaawansowania sytuacji, nie ma co nastawiać dziecko przeciwko narcyzowi, bo wejdzie w konflikt lojalnościowy (Kogo mam wybrać mamę czy tatę?), ale też trzeba wkroczyć, gdy narcyz nie szanuje dziecka, manipuluje, wbija w poczucie winy, wykorzystuje.
Warto, żebyś jako mama przemyślała rozpoczęcie swojej terapii, bo życie z narcyzem/ dzieci z nim - to trudna sprawa, wiąże Cię emocjonalnie, ma na Ciebie wpływ, a to na Twoje zachowania w ogóle i wobec dzieci. Pomyśl o pracy nad poczuciem własnej wartości i wiary w siebie, bo z jakiegoś powodu przyciągnęłaś narcyza.
Do przemyślenia. Pozdrawiam :-)
Jakbyś chciała, to napisz jeszcze więcej pytań, poruszymy je w nagraniu.
Straszenie kimś innym nie jest ok jednak jeśli rozkapryszone dziecko rzuca się na podłogę w markecie bo rodzice nie chcą mu kupić kolejnej zabawki mama lub tata mają podejść głaskać po głowie? To co Panie mówią brzmi zbyt bajkowo . Rodzic też człowiek. Oczywiście nie popieram przemocy, krzyku itp . Gdzieś trzeba znaleźć złoty środek.
Dzień dobry, Rodzic to też człowiek, oczywiście i ma stawiać zdrowe granice, ale my nie mówimy, że Rodzic ma głaskać po głowie w takiej sytuacji w markecie. Rodzic ma głaskać po głowie, ale na co dzień, nie wtedy, kiedy dziecko ZACHOWUJE SIĘ ŹLE. Zachowuje się źle, a nie jest złe czy rozkapryszone. Dzieci nie potrafią nazwać co im dolega, jak się czują, czego potrzebuję i stosują środki, które są im znane. Rzucanie się na podłogę w markecie jest OBJAWEM i trzeba krótko po takiej sytuacji porozmawiać z dzieckiem, przytulić, zaopiekować się nim i WYBADAĆ o co tak naprawdę chodzi. To nie jest zachowanie oderwane od tego, co się dzieje w domu, dlatego - Rodzice powinni zgłosić się na terapię. Czasami chodzi o uzależnienie, czasem o toksyczną relację między Partnerami, a czasami o przeżycia z dzieciństwa Rodzica lub Rodziców. Dziecko NIE JEST złe, zepsute, złośliwe. Ono woła o akceptację, przytulenie, zaopiekowanie, miłość. Trzymam kciuki za Rodziców :-)
Poza tym warto pamiętać że to rodzic jest dorosłym. W supermarkecie są słodycze i raczej większośc dzieci o nie prosi. Wcześniej więc warto ustalić z dzieckiem czy mu kupimy i dlaczego nie. Rodzic w pozycji siły mówiący że nie kupi dziecku słodyczy jest jak jego rodzic z pozycji takiej samej go krzywdzi i rozumie, że dziecko jest w miejscu które przypomina mu plac zabaw. W drugą stronę rodzic kolejnym razem kupi mu te słodycze bo np chce mieć święty spokój albo przekupuje go słodyczami w domu stąd prośba w sklepie by kupił kolejne. Mechanizmy ze słodyczami wykształcił rodzic więc to on również za te zachowania jest odpowiedzialny. Znam mniejszość wśród rodziców gdy walczą z dziadkami aby słodycze nie były nagrodą. A rodzice nie stosują słodyczy jako nagrody. Efekt. Dzieci nie zadają kupna słodyczy w sklepie nawet bardzo małe bo np. nie kojarzą widoku tabliczki czekolady z czymś co trzeba mieć. Często jest tak, że rodzice nieslodyczowi wręcz ustalają że gdy dzieci są u dziadków to jest to dzień słodyczy. Bo dziadkowie nie rozumieją współczesności, że nie psują się zęby, że dzieci nie chorują po słodyczach itd. Dziękuję za ten wywiad dalyscie mi odpowiedź na moje emocje i poczucie siebie gdy ponad 40 lat temu miałam operację jako niecała 3 latka skąd wychodzi źródło moich w umyśle i wychowaniu "zdziecinnien".
@@SylwiazLodzi dziękujemy za wspaniały komentarz 😊