ŚNIADANIE Z FILOZOFEM. Tomasz Stawiszyński w rozmowie z Weroniką Wawrzkowicz na Big Book Festival

Czy psychoterapia zastępuje nam religię, jak język rodem z gabinetów zmienia rozumienie miłości i pracy, i czy wszystkie nasze rozterki to problemy „do przepracowania”? O nowym wydaniu „Potyczek z Freudem” i o złożonym wpływie psychoanalizy na kulturę współczesną, mówi Tomasz Stawiszyński.
O AUTORZE
Tomasz Stawiszyński
Jest filozofem i publicystą, autorem bestsellerowych książek „Ucieczka od bezradności” i „Reguły na czas chaosu”. „Potyczki z Freudem” były jego książkowym debiutem. Publikuje w „Tygodniku Powszechnym”, tworzy autorski podcast „Skądinąd”. Jesienią ukaże się jego najnowsza książka. W Big Book Cafe autor ma własną Półkę Osobistą, na której umieścił tytuły warte polecenia.
O KSIĄŻCE
Czy jesteśmy odpowiedzialni za wszystko, co nas spotyka?
Dlaczego tak bardzo chcemy uniknąć tego, co nieuniknione?
Czy naprawdę powinniśmy się nieustannie rozwijać i dążyć do wykorzystania naszego potencjału?
Tomasz Stawiszyński podaje w wątpliwość wiele z narzucanych nam współcześnie przekonań dotyczących tego, jak powinno wyglądać szczęśliwe życie. Udowadnia, że izolowanie się od trudnych doświadczeń, dążenie do osiągnięcia „wewnętrznej harmonii” i pełnej kontroli nad emocjami nie tylko nie uchroni nas przed lękiem, niepewnością i poczuciem bezsensu, lecz także odbierze szansę na skonfrontowanie się z naszymi ludzkimi słabościami.
Odwołując się do twierdzeń psychologów oraz filozofów, a także dokonując wnikliwej analizy wybranych problemów współczesnego świata, pokazuje, że nadmierna koncentracja na własnych emocjach, skupianie się na subiektywnych doświadczeniach i szukanie źródła wszelkich problemów wyłącznie w sobie ostatecznie odgradza nas od prawdziwego życia.
KUP KSIĄŻKĘ Z AUTOGRAFEM 👇🏼
ksiegarnia.bigbookcafe.pl/pl/...
FRAGMENT KSIĄŻKI
„ (…) Czy ciężkie doświadczenia z dzieciństwa rzeczywiście - jak przekonują dzisiaj w mediach liczni psychologowie - w ogromnym stopniu determinują nasze dorosłe życie? Czy jeśli nasi rodzice się rozwiedli, byli alkoholikami albo stosowali wobec nas psychiczną i fizyczną przemoc, już do końca życia będziemy musieli „przepracowywać” naszą przeszłość na spotka- niach Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA) albo w trakcie długoterminowej psychoterapii? Czy powinniśmy dążyć za wszelką cenę do wewnętrznej integracji, wygaszenia „negatywnych emocji”, bezwarunkowego wybaczenia tym, którzy nas skrzywdzili? Czy jeśli rozpada się nasze małżeństwo albo wieloletni związek, jeśli zdradziliśmy albo zostaliśmy zdradzeni, jest to niechybny znak, że brak nam harmonii, którą możemy odzyskać tylko w gabinecie psychologa? Czy zdrowie i siła są zawsze dobre, a choroba i słabość złe, i trzeba je zwalczać wszystkimi możliwymi środkami? Czy powinniśmy - dla osiągnięcia wewnętrznego spokoju - skupić się na odczuwaniu i doświadczaniu, a wyłączyć myślenie odpowiedzialne za większość problemów (które przecież „powstają w głowie”)?
Czy choroby ciała - na przykład nowotwór - to wyparte emocje i lęki, których nie zintegrowaliśmy w dostatecznym stopniu z naszym świadomym życiem? Czy jesteśmy kowalami własnego losu, odpowiedzialnymi za wszystko, co nas spotyka, i mogącymi kształtować swoją przyszłość? Czy naprawdę „wszystko zależy od nastawienia” i dlatego powinniśmy zawsze myśleć pozytywnie, bo inaczej wszelkie obawy i lęki naprawdę zmaterializują się w życiu? Czy powinniśmy się rozwijać, dążyć do pełnego wykorzystania naszego ogromnego, twórczego potencjału? Czy depresję trzeba za wszelką cenę leczyć? Zadaję sobie te pytania w kolejnych rozdziałach tej książki. Próbuję pokazać, że poglądy i przekonania dominujące we współczesnej popularnej (a często także akademickiej) psychologii i psychoterapii, przedstawiane w mediach jako niekwestionowane, obiektywne, bezalternatywne prawdy, są w gruncie rzeczy arbitralne. Wyrastają nie tyle z wiedzy, ile raczej z pewnej specyficznej ideologii, reprezentowanej przez liczne nurty psychologiczne i psychoterapeutyczne. Ta ideologia stała się współcześnie czymś na kształt dominującego światopoglądu, w którym wyrastamy i który w stopniu, z jakiego nie zdajemy sobie sprawy, kształtuje nasz sposób przeżywania i doświadczania rzeczywistości (…)”.

[@anetagorecka856]

Problemy kultury terapeutycznej oraz pozycji ofiary od lat porusza dr Tomasz Witkowski. Dziękuję, że wybrzmiały one także w tej rozmowie.