Sekret dobrego antagonisty
Вставка
- Опубліковано 20 кві 2021
- ▲ PATRONITE - patronite.pl/krzysztof_piersa
▲ FACEBOOK - / piersakrzysztof
▲ INSTAGRAM - / krzysiek_piersa
▲ MOJA STRONA - krzysztofpiersa.pl/
▲ GRUPA MARZYCIELE - / 1666429616782457
▲ DISCORD MARZYCIELI - / discord
Moje książki:
▲ ZŁOTA RYBKA W SZAMBIE www.empik.com/zlota-rybka-w-s...
▲ KOSMICZNE BOBRY I ZEMSTA KSIĘŻYCOWEJ SZARAŃCZY: geniuscreations.pl/ksiazki/ko...
▲TRENER MARZEŃ lubimyczytac.pl/ksiazka/480517...
▲KOMPUTEROWY ĆPUN - muza.com.pl/literatura-faktu/...
#Żywot_Pisarza
jak stworzyć dobrego protagonistę/głównego bohatera? Może banał, ale pomysł na filmik.
A może film na temat wattpada?
9:11 jeżeli cringe jest emocją to moje opowiadania dla czytelników z pewnością pozostaną niezapomniane xd
Żaden złoczyńca nie przebije Dundersztyca!
Oto jest...
Spółka zła...
DUNDERSZTYYCAAA!
Hmmmm... 🤔 Ja osobiście często rozróżniam, złoczyńcę od antagonisty. Na przykładzie mangi/anime Naruto - Sasuke to antagonistą, Madara/Kaguya/Orochimaru itd. to złoczyńcy. Antagonista to chyba ten który przeczy ideałom/poglądowi/stylowi życia/osobiście sprzeciwia się etc. protagoniście. Zaś złoczyńca to ten, który "czyni zło" kolektywowi (grupie, krajowi, światu bla bla bla) w którym zawierać się może (albo i nie) m.in. główny bohater lub bliscy mu. Jeśli nie to wikła się w protagonistę. Poprawta jak coś przeinaczam. W sensie, złoczyńca nie koniecznie jest antagonistą, tak jak antagonistą złoczyńcą.
Antagonista jest też strażnikiem kłamstwa w które wierzy protagonista i które musi odrzucić, by dojść do celu.
Gdzieś to już widziałem...? Zapewne, przeglądamy te same porady o pisaniu...😄
@@benreally Tomasz Węcki i spisek pisarzy XD
@@czwartek565 No właśnie! dziękuję za przypomnienie 😄
I dzień stał się lepszy.
Kurcze i takie filmy są najlepsze!!
Proponuję teraz jak stworzyć ciekawych bohaterów drugoplanowych.
świetny film
Pierwsza myśl - nie oglądam nie będę sobie psuć humoru.
Potem - a może jednak? No dobra...
❤️❤️❤️
a co jeśli protagonista jest równocześnie antagonistą?
W siensie, że ma rozdwojenie jaźni czy walczy ze sobą z przeszłości albo się sklonował i nie pamięta już czy jest oryginałem czy zwykłą kopią? Powiedz chcę wiedzieć!
@kot 05 Wydaje mi się, że wiążesz te dwa pojęcia: protagonista i dobry bohater główny, co jest błędnym założeniem. Jeśli główny bohater ma być "złolem", to jest wtedy protagonistą. W opozycji do niego działa powiedzmy jakiś "dobry" bohater - antagonista.
Antagonista działa w opozycji do głównego bohatera, nie ważne czy jest "dobry" czy "zły", to siła, która przeciwstawia się protagoniście.
Gdyby odwrócić sytuację w Harry'm Potterze, gdybyśmy obserwowali historię Voldemorta i poznawali jego właśnie przygody, a wiedzielibyśmy, że jakiś magiczny szczyl chce go unicestwić, wtedy Harry byłby antagonistą.
@@NadiaLevi Nie wiem w którym momencie stwierdziłam, że protagonista musi być dobry? Chcę tylko wiedzieć w jaki sposób działa w brew samemu sobie, ale zgaduję, że moja wypowiedź nie była jasna, albo zawierała błąd logiczny. Nie chciałam powiedzieć, że protagonista zawsze jest dobry tylko spytać się w jaki sposób w tym wypadku protagonista jest jednocześnie antagonistą. Przepraszam za zamieszanie na przyszłość postaram tworzyć jaśniejsze wypowiedzi żeby nie wprowadzać ludzi w błąd
@@Yamikumii A nie, przepraszam, to ja. Nie spojrzałam na twórcę komentarza, chodziło mi o wypowiedź @kot 05. Co do twojej nie mam zarzutów, co więcej, nie mam pojęcia co na nią odpowiedzieć ;)
@@Yamikumii Chwila, konflikt między gościem oryginalnym a jego klonem? To może być ciekawe. Pozwolisz, że ukradnę dla mojej szuflady?
Świetny filmik, super podane jak na tacy przykłady, jasno wytłumaczone. Ludzie, róbcie notatki ;)
Ja czasem jak źle napiszę jakąś złą postać to daje go na jasna strone ale nie zmnieniam mu charakteru np. jeżeli złoczyńca był wredny albo samolubny nadal taki jest. Nie zmieniam go w anioła bo to niszczy pomysł postaci. Celów też radze nie zmieniać np. jak celem było zabicie kogoś (nie protagonisty) to cel może pozostać. Albo zdrada kogoś grupki protagonisty np. za hajs.
Nie wiem co napisać ale napiszę że jak zwykle super fajny i super przydatny. 😁🐨
Według mnie najlepiej zbudowanym antagonistą w popkulturze jest Darth Vader, który na przestrzeni jednego filmu ( zemsty shitów ) jest zarówno antagonistą jak i protagonistą. Oczywiście, jego pierwowzór przedstawiony w oryginalnej trylogi niespecjalnie się wyrużnia, ale histroria przedstawiona w preqelach wzbudza głęboką sympatie dla późniejszego antagonisty, który gdy zostaje pokonany nie wzbudza w nas typowej dla pokanania "tego złego" radości, ale żal i smutek.
Przybywam z przyszłości i stwierdzam, że Krzysiek się wystylizował na detektywa Hillingheada z serialu Bodies wypuszczonego przez Netflix w październiku 2023...
Hej potrzebuje pomocy Krzyśku. Nie mogę znaleźć twojego filmiku o tym jak opowiadasz jak pisać z kilku perspektyw więc czy albo ty albo ktoś z widzów obeznany w temacie mógłby mi dać kilka porad jak pisać trzech różnych bohaterów tak żeby każdy był inny?
Jakbyś spytał trzy randomowe osoby jakie lody lubią najbardziej, każdy odpowie co innego.
Najlepiej jest uzewnętrznić dominujące cechy bohatera i budować go na ich podstawie. Wtedy łatwiej jest ich określić i wyobrazić.
Na przykładzie "Pieśni Lodu i Ognia":
Arya - energiczna, waleczna, ma własne zdanie
Sansa - spokojna, posłuszna, dobrze wychowana
Robb - zdecydowany przywódca, rozważny, obowiązkowy
Bran - uparty, marzyciel
Jon - odważny, opiekuńczy, obowiązkowy, potrafi zadbać o siebie
Pięć postaci i każda inna.
Bardzo mocne przykłady są widoczne w Harrym Potterze, gdzie taki Malfoy jest zwyczajnym gnojem, Hermiona to płakliwa kujonka, a Umbridge utożsamia największą kur*ę grona nauczycielskiego.
@@NadiaLevi ooo bardzo dziękuje. Cenna rada :)
Notatki zrobione! Bardzo dziękuję za ten film, chociaż jest to równoznaczne z myśleniem przez kolejne dni jak poprawić antagonistę, co za pewne przyprawi mnie o ból głowy 😎🤣
Warto rozróżnić to, że protagonista to tylko główny bohater nie musi odrazu być dobry tak samo z antagonistą to jest wróg głównego bohatera, a nie zawsze złoczyńca. Przykłady? Cała seria GTA oraz manga death note. I w sumie bliżej mi do takich złych protagonistów, bo jest ciekawiej
I potem wychodzi, że antagonistą jest np. inspektor ścigający mordercę (głównego bohatera), bo przeszkadzał mu w "dobrej robocie". A antagonista to przecież ten, który przeszkadza głównemu bohaterowi.
Fajny materiał 🙂 Pytanie co kiedy nie masz jednego antagonisty i jednego protagonisty tylko po kilku antagonistów i protagonistów 🤔
Jeśli są w przeciwnych stronnictwach, zasada chyba pozostaje ta samą. Jak Jedi i Sithowie, albo Akatsuki i ninja z Konohy itd.
@@SantaClaws1334 mi chodzi bardziej o to, że są różne wątki i protagoniści są rozdzieleni na kilka takich wątków, a we wszystkich jest przynajmniej jeden poważny antagonista, który napędza protagonistę/protagonistów, ale w każdym wątku z innego powodu. Jakoś tak 🙂.
@@djfantastyka Aaaaaaaahaaaaa! Chyba też tak samo... tylko do każdego piszesz to z osobna. Idąc dalej modelem Naruto (pierwsza seria, o ile oglądałeś). Dla Naruto wtedy antagonistą jest Orochimaru (zły wężowy doktor Mengele) - ale także opinia na temat tego kim na prawdę jest i Sasuke. Dla Sasuke jego brat Itachi (bo wymordował mu resztę rodziny/klanu) i sam główny protagonista. Dla Sakury ona sama i jej konflikt wewnętrzny (ponieważ nie potrafi zintegrować dwóch stron swojej osobowości i robi najsłabszy postęp względem drużyny) i najlepsza przyjaciółka.
Mam pytanie: Czy strony wordowskie przekładają się na strony książki? Wiem że brzmi to głupio, ale strony w wordzie to strony A4, a książka zazwyczaj jest mniejszego rozmiaru. Chodzi mi o to czy jeżeli jeżeli w wordzie książka ma sto stron to czy fizyczna książka też będzie miała sto stron (w wordzie litery mają taką samą wielkość jak w fizycznej książce)?
Jeśli chcesz widzieć, ile masz stron (normalnej książki) w swojej powieści? Ustaw sobie na A5, a nie na A4. Czcionka standardowa i wyjustowana. Weź pierwsza lapeszą książkę, zobacz jakie ma marginesy. Ja tak robiłam i w swojej powieści zamiast 210 stron a4 miałam około 425 stron a5. Troszeczkę się zdziwiłam hah
Wszystko zależy od wydawcy, ilość słów na stronie waha się od 150 do ponad 300 zależnie od wydania, często to +-200
@@kajarowe.4952 Dzięki wielkie
To raczej zależy od wydawnictwa. Spotkałem się z przelicznikiem 1000 znaków ze spacjami = 1 strona, ale domyślam się, że jest to dosyć niedokładne.
Mogę za to powiedzieć, że przeciętna książka ma jakieś 10-12 arkuszy wydawniczych, a jeden arkusz to 40 tysięcy zzs.
@@simeone9359 No ja czytam ebooki to sobie przeliczam ilość słów/znaków w word dzielone na liczba stron i wychodzi. 1000 zzs na stronę to dość mało. Ale z tymi arkuszami to dzięki za info ;)
Część Byku❗ Mam pytanie i doceniłbym gdybyś w tej, czy innej formie mi odpowiedział.
Mianowicie co w przypadku, kiedy to główna postać jest antybohaterem. (Jak np w antywesternach). Innymi słowy, co jeśli główny bohater jest zły?
+
Pytanie eksperckie za 💯 punktów: jakbyś odniósł się do takiej opcji, że bohater nie walczy z żadnym antagonistą tylko sam odgaduje rzeczy o sobie, które kiedyś zapomniał podczas wypadku itd itp.
Zdaję sobie sprawę, że to rozległe 2 tematy, dlatego super by było, gdybyś odpowiedział mi w QiA😀
Czytam Twoje Bobry, doceniam zarysowanie celu bohatera na początku. 👍👌💪
Mega ciekawe pytanie,
Albo ojciec goriot też jest dobrym przykladam
Antagonista nie musi być złoczyńcą. Jeżeli Twój bohater jest antybohaterem, jest niegodziwcem, to jego antagonistą będzie... ten dobry.
Mamy taką sytuację np. w Serialu Dexter, oraz w serialu Hannibal.
Drugie pytanie: trudna sprawa. Powiedziałbym, że wtedy antagonistą będzie sam bohater, lub świat go otaczający.
Dobrym przykładem byłby tu "Cast Away" który w dużej mierze jest filmem jednego aktora.
@@krzysiekpiersa6227 dzięki 👍, czytam teraz też nową baśń parnickiego, polecam bo to wielki, niedoceniony geniusz. Pozdro
a gdyby sprawę odwrócić? Zrobić złego bohatera, a jego antagoniste zrobić osobę szlachetną, która chce go zwalczyć?
A gdyby dołączyć do książki kostkę i kazać czytelnikowi nią rzucić, aby określił w ten sposób zakończenie? 1 - 3: bohater osiąga swój cel, 4: protago i antago zapominają o animozjach i idą razem na piwo, 5 - 6: zwycięża antagonista, niszcząc dla draki cały świat. Przy okazji miałabyś parę(naście) stron mniej do napisania.
Fajny jest antagonista dynamiczny jak w deadpool 2
Deadpool nie jest antagonistą historii :P
@@krzysiekpiersa6227 halo? Oglądaleś deadpool 2?, nie mowie od deadpoolu, ale tym cybernetycznym zolnierzu z przyszłości, co najpierw jest antagonistą, a potem sprzyja protagoniście w zwalczaniu wspolnego antagonisty
@ przepraszam, myślałem, że masz na myśli, że Deadpool był antagonistą. Moje niezrozumienie komentarza, sorka :P
@@krzysiekpiersa6227 spoko, czasem niejasno piszę, zbyt skrótowo, muszę nad tym popracować :)
Słyszałem, że piszesz książkę pod tytułem ''Battle Royale''. Jestem bardzo ciekawy o czym jest ta książka. Jakbyś mógł to mógłbyś napisać o czym jest ta książka?
Wyobraź sobie grę PubG, tylko naprawdę. W Kamczackim miasteczku walczy ze sobą 8 oddziałów rekrutowanych i sponsorowanych przez najbogatszych ludzi na świecie. Wygrywa ten kto zrealizuje cel misji lub... wybije pozostałe drużyny. Swoiste koloseum z karabinami maszynowymi pośród bloków kilkutysięcznego miasteczka. Czym byłaby jednak wojna bez cywilów. Do "Strefy Wojny" Regularnie zwożeni są uchodźcy, więźniowie, włóczędzy i zwyczajni pechowcy. Jednym z nich jest główny bohater powieści, wolontariusz Czerwonego Krzyża.
@@krzysiekpiersa6227 Super pomysł! Chętnie przeczytam, kiedy wyjdzie. A gdybym mógł zapytać, to kiedy będzie premiera?
Zastanawiałam się nad jedną rzeczą, jak zacząć brać się za pisanie książki o magii typu: Historia opowiada o 11 letnim chłopcu (...) gdy leżał sobie na łóżku do jego pokoju przez okno wszedł jakiś człowiek i dał mu swoją krew a potem zmienił się w demona czy takie coś.
To źle brzmi
Może sprubuj odrobinę popracować nad tym pomysłem, ponieważ faktycznie nie brzmi on zachęcająco. Dlaczego dał mu tą krew? Dlaczego ten dzieciak nią przyją? Czemu wszedł do jego pokoju? Gdzie byli rodzice? Nie uważasz, że główny bochater jest odrobię za młody? Może postarz go chociaż do 14 i zmień okolicznosci w ktorych wziął tą krew, ale przedewszystkim daj mu poważny powód do wziecia tej krwi. Może miał jakiś wypadek i to była jedyna szansa na uratowanie jego życia? Ale w takim razie czemu ten gość przeją się tym czy on umrze? Rozumiesz o co mi chodzi? Każda postać musi mieć jakiś powód przez który coś robi lub cel do ktorego dąży. To są tylko moje rady nie chciałam w żaden sposób urazić twojego pomysłu, a jedynie chciałam zauważyć, że dobrze by było odrobinke nad nim popracować.
Życzę powodzenia w pisaniu! Mam nadzieję, że napiszesz cos niesamowitego!
komentarz dla zasięgu
Nawet pan nie wie jak bardzo pomagają mi te filmiki :)
Świetna seria o detalach pisania, oby takich więcej!
Co jeśli mój antagonista nie konfrontuje się bezpośrednio z protagonistą? Jednak jego obecność jest zaznaczana i widzimy to przysłowiowe ,,zło" jakie czyni. Czy powinnam prowadzić do szybkiej konfrontacji czy jedna zostawić antagoniste nieco w cieniu by nadać mu grozy i tajemnicy? (Piszę fantasy)
Jeżeli antagonista nie ma konfrontacji i konfliktu z protagonistą to nie jest antagonistą a jedynie siłą wewnątrz świata. Porównałbym to do Walking Dead, gdzie żywe trupy są jedynie światem przedstawionym. Nie są w żadnym sezonie antagonistami
Moim zdaniem ideałem antagonisty są tytani z mangi/ anime Attack on Titan. Ich potęga i tajemnica wokół ich natury są budowane przez praktycznie cały pierwszy sezon. Gdy widzi się te wielkie mordy, czuje się strach, ze względu na to, ile postaci już zdążyło umrzeć z powodu ich rąk i paszczy. Idealnie podkreśla to też potęgę antagonistów. W momencie swojego debiutu Kapral Levi zabija dwa tytany w przeciągu kilku sekund i robi to bez większych problemów. I każdy oglądający/ czytający wie już w tym momencie, że on jest najlepszym wojownikiem ludzkości bez dwóch zdań i jest po prostu niezwyciężony.
SASAGEYO SASAAAGEYOOOOO!
Schinzou wo Sasageyo
Janusz Tracz - mój ideał antagonisty.
Akurat tak przed 2 draftem 🤣 Można sobie doszlifować 😁
Im więcej oglądam i czytam na temat pisania książki (tej pierwszej) tym bardziej się utwierdzam, że mój antagonista będzie wiarygodny. Nie jest zły, bo zły, ale bo go ludzie skrzywdzili i doświadczenia. Ma swoją filozofię, jest bardzo inteligentny i jego ekipa zaczyna z wielkim przytupem (wygraną), od czego zaczyna się konflikt z protagonistą. Dzięki Krzyśku za ten film. Ciekawe co powiedziałeś, a jeszcze nigdzie nie słyszałam, że właśnie chodzi o to, by antagonista wygrywał, co wzmoże napięcie. Dobra rada. Jeszcze wykorzystam :)
Każdemu kto widzi ten komentarz, życzę miłego tygodnia
wzajemnie
Nawzajem🐨
A dziękuję, już jest dobry, po wrzuceniu filmu przez Pana Krzysia XD
Wzajemnie
Dzięki. Najlepszego.
Sebastian Morgenstern
Tak sie zastanawiam, czy można by ustandaryzować lub podzielić antagonistów, względem jakiś cech ogólnych?
Na przykład:
na antagonistów czynnych i biernych; bezpośrednich i pośrednich; jednostkowych i zbiorczych.
To tylko takie luźne przykłady, ale zastanawiałem się, jak określił bym Korporacja Weyland-Yutani(Seria filmów „Obcy”)?
Według mnie jest to przykład antagonisty zbiorczego, bezpośredniego i biernego.
Zbiorczość - to zapewne rozumie się samo w sobie, jest to w końcu korporacja.
Bezpośredniość - bo ich bezpośrednie manipulacje doprowadzają do kontaktu z xenomorfami.
Bierność - bo właściwie, ich działania przypominają potrącenia kostek domina, tzn. wprawiają machinę w ruch i spokojnie czekają na efekty swoich działań.
Czy może ktoś miałby inny pomysł cech, według których można by podzielić role antagonisty?
Można i dobrze to zrobiłeś :)
Z Marvelowskich lubie Killmongera, ma jak na złoli made by Disney sensowną, zrozumiałą motywacje i charyzmę Michaela B Jordana. Jednym z najlepszych złoli był tez Grubber Rickmana ze Szklanej pułapki. Będąc przy głosie Vadera, Tulda Doom też jest na szczycie mojej listy.
Najlepiej dać w chuj antagonistów tak jak u mnie.
Winter- książę Wschodniej Enarii i Mlodszy brat Rajona. Chce zostać królem. Odkrywa w sobie talent do nekromancji.
Vika- Szpieg nekromantów próbuje przemienić Wintera w wampira.
Wielki Mistrz Zakonu Światła Klaus von Darkin- zmusza Erańczykow ze wschodu do przestrzegania jego fanatycznych dekretów. Ma silny wpływ na króla i ukrywa swoje pochodzenie.
Baron Nymus- jeden z nainteligentjeszych demonów. Potrafi zahipnotyzować wroga. Zarządza kopalniami złota Evolu
Eso- protegowana Nymusa. Jest człowiekiem w której płumynie demoniczni krew. Wykonuje zlecenia powieżone przez Nymusa.
Ignatius- Młody demon i proregowany Nymusa. Rywalizuje z Eso o uznanie Nymusa.
Baron Calh- Dowódca demonicznych wojsk. Uwielbia torturować ludzi. Głównie mlode kobiety.
Baron Rasha- Brutalny i wściekły Dowodzi oddziałami specjalnymi demonów. Uwielbia palić ludzi w lawie.
Baron Xyron. Młody książę demonów. Nikt się z nim nie liczy i tolerują go tylko dlatego że jest synem dawnego demonicznego władcy.
Baron Oktavian- Młody demon potrafiący przybrać czyjąś postać. Studiował magię na uniwersytecie w stolicy kraju czarodzieji.
Baron Zydar. Demon i handlarz niewolników. Jest bardzo silnym magiem i ma własne plany dotyczące demonicznej krainy.
Władca demonów Feniks- Za pośrednictwem demonów rządzi Evolem. Chce zniszczyć całą Enarie i zrobić z imperium demonów światowe mocarstwo.
Wilhelm Herenzoln. Najbogatszy człowiek w Ashann. Dyktuje warunki każdemu Królowi ,wladcy i lordowi.
Elizabeth Aniele Serce. Siostra Wilhelma i żona króla Zachodniej Enarii. Pilnuje interesów Wilhelma .
Roland Aniele Serce- Rozpiesznony książę. Chce zostać królem i zrządzić całym światem.
Ynajs Adarlann. Czarnoksiężnik z Nighonu. Jest ponurym socjopatą i chce rządzić całym światem.
Reyna Adarlann. Czarnoksiężnik z Nighonu i siostra bliźniaczka Ynajsa. Chce pić, bawić się, puszczać się na imprezach i rządzić całym światem.
Yeditte Adarlann. Ojciec Ynajsa i Reyny. Czarnoksiężnik który chce rządzić całym światem.
Malekith- mionuotaur czarnoksiężnik który chce rządzić całym światem.
Alamar - prawowity dziedzic Nighońskiego tronu. Chce rządzić całym światem.
Jeagar. Uzależniony od kokainy czarnoksiężnik. Chce rządzić całym światem.
Zhoe. Cesarzowa meduz. Włączyła się w wojne miedzy czarnoksiężnikami.
Bogini Hilfe-Mroczna Elfka o potężnej mocy. Okrzyknęła się Boginią i chce by wszyscy ja wyznawali.
Dagon Orn- chce by wszyscy uznali go za Boga. Zaraża ludzi straszliwą chorobą.
Dagon Odrosal- sługa Dagon Orna. Ma trzy oczy i potrafi wywoływać eksplozje umysłem.
Dagon Ulm. Zmutowany sługa Dagon Orna.
Baphomet- sadystyczny upadły anioł. Chce by wszyscy cierpieli i czuli grozę.
Molo- Niezrównoważony psychincznie upadły anioł władający potężną magią. Anioł Śmierci- upadły anioł który przemiaza cały świat w poszukiwaniu ośmiu Łez Ashy. Uczynią go wszechmogącym przez co zmieni całą rzeczywistość.
Brzmi dość ciekawie i postaci jest całkiem dużo, myślę, że masa materiału mogłaby z tego wyjść. Publikujesz to gdzieś może, albo zamierzasz wydać?
@@nevereatsoggywaffles4996 Zamierzam napisać całe uniwersum tylko pisanie jest trudne, a czytałem mało.
Antagonista nie oznacza złoczyńcy. Antagonista jest najczęściej jeden. Złoczyńców może być kilku. W grze o tron Antagonistką jest Cercei. Jofrey był złoczyńcą
Komentarz dla zwiększenia zasiękgu
3:44
Krzysztof Piersa: "Cruella de Mon nie ma i nie potrzebuje motywacji."
Disney 2k21: "Potrzymaj mi kawę."
Świetny film! Dał mi do zrozumienia, że muszę przemyśleć swoich bohaterów.
"Śledzi błysk w oka konającej ofiary - to jest proste, to jest sztampowe!" Musiałeś znowu Sapkowskiemu dowalić, nie mogłeś się powstrzymać, co?
Jest u niego coś takiego?!
Antagonista tak jak protagonista powinien być niejednoznaczny. Krystalicznie dobre Jezusy w srebrnej zbroi wkurwiają już na dzień dobry. a bezdennie źli bad meni którzy nie dostają swojego redemption od autora staja sie nudni. jednak autorzy zakochani w swoich postaciach którzy włóczą po podłodze antagoniste bo poprostu masz go nie lubić to niedobry znak. sztuka jest uzyskac odwrotnosc. antagonista jest kochany mocniej od protagonisty. ja pisze siejac dysonans. pozornie dobry okazuje sie menda a ten zły tylko pozornie zły. każdy robi rzeczy złe i równoważy je dobrym i na odwrót. nie przeciagam na niczyja strone. pozwalam mowic postaciom za siebie a ktory jest anatgonista decyduje czytelnik
"Pozwalam mówić postaciom za siebie" - jest to albo błąd, albo bardzo niepokojący sygnał. Ty jesteś autorką i postacie w Twojej książce powiedzą tylko to, co sama włożysz im w usta. Same z siebie nie powiedzą ani słowa, gdyby było inaczej, byłby to objaw...nie będę kończył. I jeszcze jedna uwaga: mieszanie języków w wypowiedzi to straszny village :)
@@mattreggie4481 to przenośnia. Nie wszystko musi wynikać z dialogów. Nie musi go być wcale a postać pokazana w stresowej sytuacji i to jak się w niej zachowała daje czytelnikowi możliwość oceny. Ale trzeba dostrzegać konteksty. Czytelnik który musi mieć rozpisane przez autora każde słowo bo sam nie myśli powinien sobie czytanie odpuścic, bo widać bywa dla niektórych za trudne. Jeszcze jedna uwaga: w języku polskim nie funkcjonuje słowo village. To wiocha mieszać języki w wypowiedzi , chyba że zna się chociaż sensowne spolszczenie.
@@patrycjaobiegaa1493 "To wiocha mieszać języki w wypowiedzi , chyba że zna się chociaż sensowne spolszczenie". Powiedziała ta, która w swojej własnej wypowiedzi wplotła "redemption" i "bad menów" (wiesz, że dodanie tutaj końcówki -ów to już MEGA spolszczenie?) do zdania w języku polskim. Trzeba kochać ludzi, którzy pouczają innych o czymś, czego sami nie robią.
@@mattreggie4481 Wiem co napisałam i czego użyłam. Ironia to widzę też za ciężkie narzędzie dla pana :) A pouczać mogą ci którzy mają jakiekolwiek doświadczenie w temacie w jakim sie wypowiadaja (tu pisarstwo). Dostęp do internetu to za mało żeby "księdzować i pouczać". I ma pan jakiś dziwny problem z używaniem wstawek z innych języków w języku polskim. Niemcy używają w swoim dla popołudniowej drzemki hiszpańskiego słowa "siesta" zamiast "Mittagschlaf", większość potraw jakie jedzą, a bardzo preferują włoską kuchnie nie są "zniemczane" ale wymawiane po włosku i Niemcy nie mają problemu że inny Niemiec używa włoskich słów zamiast rodzimych. Ja sama tak robie rozmawiając z nimi. I zdarza się nawet chińskie powiedzonko wrzucić, bo Azjatów tu sporo. Więć ma pan ze swoim wąskim horyzontem problem i jest pan w mniejszości. I jest to pana problem. Mnie nie przeszkadza u inNych ludzi ich styl mówienia. Ważne by mówili z sensem. A u pana ani stylu ani treści.
@@patrycjaobiegaa1493 Słaba to ironia, która uderza w samą jej użytkowniczkę, jak w tym przypadku, nieprawdaż? Idźmy dalej: na jakiej podstawie uważasz, że nie mam żadnego doświadczenia pisarskiego? Zadziałało: "ach, przecież muszę być lepsza od niego, a przynajmniej tak się poczuć"? Nie zdziwiłbym się, skoro szukasz porad i pocieszenia na tym kanale. Amator zawsze szuka tysiąca wskazówek i możliwości bycia naprowadzonym na "jedyne właściwe" pisarstwo, podczas gdy osoba poważnie myśląca o byciu autorem książek po prostu bierze się do pisania i próbuje to wydać. Ze swoim obecnym nastawieniem masz szansę tkwić w tym stanie wielkiej nadziei, jednak bez ani jednej książki na koncie jeszcze przez długie lata.
A co jeśli protagonista jest jednocześnie antagonistą?
W tym sensie, że robi coś, co uważa za dobre, ale jednocześnie niszczy tym świat
Antagonistą nie musi być człowiek. Może być to śmiertelna choroba, depresja, własna nieśmiałość. W Twoim przypadku jeżeli akcja rozgrywa się już po apokalipsie (takie postapo) antagonistą może być przykładowo żal oraz niemożność pogodzenia się z przeszłością. Jeżeli akcja toczy się przed zniszczeniem świata warto dodać kogoś, kto będzie próbował powstrzymać głównego bohatera. Nakreślasz przeciwnika głównego bohatera jako tego złego, a w zakończeniu pokazujesz, że jednak miał rację.
Edit: Antagonista to nie "ten zły" tylko ten, który próbuje powstrzymać głównego bohatera. Jeżeli główny bohater jest psychopatycznym mordercą to antagonistą jest dobry detektyw.
@@sakitta4926 chodzi mi głownie o to, że na przykład według bohatera, zabicie władcy, jest dobre, bo ten każe płacić poddanym daniny, ale potem państwem nikt nie rządzi, mieszkańcy nie ograniczeni prawem, mordują siebie nawzajem i ogólnie anarchia
wtedy własnie protagonista jest antagonistą (chyba)
@@martynawas127 Protagonista działał w słusznej sprawie (jego zdaniem), a to, co stało się później jest konsekwencją jego działań, których być może nie przewidział.
Protagonista oraz antagonista to nie tyle osoby, co dwie przeciwstawne siły. Protagonista jest siłą, która zmierza do celu, a antagonista jest siłą, która go powstrzymuje. Jeżeli alpinista chce wejść na górę, to jego antagonistą będzie mróz, mała ilość tlenu czy zmęczenie. W historiach o lekarzach częstym antagonistą są choroby. Siła antagonistyczna może być też wewnątrz bohatera. Ktoś chce wieść szczęśliwe życie, ale ma depresję oraz boi się kontaktu z innymi ludźmi.
Nie wiem, jak wyglądają historia, którą chcesz opowiedzieć, ale samo pojęcie dobra i zła, czy też konsekwencje podjętych działań nie są kluczowe dla podziału między protagonistą a antagonistą. Bohater może być wręcz zły. Wtedy kogoś takiego określa się mianem antybohatera. Weźmy serial Breaking Bad. Mamy tam antybohatera, który robi złe rzeczy, ale wciąż jest protagonistą zmierzającym do swego celu.
Cały zamysł polega na tym, że nudno by było, gdyby twój bohater od razu osiągał wszystko to, co sobie wymarzy. Dlatego wymyślono antagonizm, żeby było mu trudniej. Siła antagonistyczna to kłody, które rzucasz bohaterowi pod nogi, żeby zbyt szybko nie osiągnął swego celu.
Przykładowo pierwszym antagonistą jest zły król, a później antagonista się zmienia i staje się nim złe społeczeństwo.
W książce, którą dopiero co skończyłam ( która miała być romansem a wyszedł dramat obyczajowy) główny bohater jest "tym złym" i moje bety go nie lubią ( to znaczy chyba, że jest dobrze napisany, bo taki był cel: on miał być odpychający i trudny)
właściwie tytuł to Brzydula ale jakby główna bohaterka ma na imię Ula i wpisali to w słowo brzydula
btw jestem pod wrażeniem że znajdujesz czas na czytanie i często odpowiadanie na komentarze (nawet te z małą ilością polubień) jeśli to czytasz wiadomo kiedy ukarze się liceum ogólnomagiczne?
Konkretnie tytuł tego serialu to: "BrzydUla"
Wydaje mi się, że dobrym antagonistką jest też ktoś kto chce dobrze, robi coś co w szerszej perspektywie jest dobre, ale metody są złe.
Co do Rena, to mimo, że mam wiele zastrzeżeń do ep. 7 i 9 to akurat Kylo jest genialny i moim zdaniem nie jest antagonistką, on jest drugim, moim zdaniem ważniejszym od Rey protagonistą
@@MistrzSeller zupełnie się nie zgadzam, to zdecydowanie najlepszy wątek tej trylogii, wystarczy jedynie popatrzeć na nią przez jego a nie Rey pryzmat
"Chce dobrze, robi coś co w szerszej perspektywie jest dobre, ale metody są złe"
Ten opis strasznie pasuje mi do postaci Moriarty'ego z Yuukoku no Moriarty
Ogólnie również uważam, że tacy antagoniści są ciekawi
To czemu Voldemort jest dobrym antagonistą skoro postać dostaje oklep w każdej części
Cały myk w tym, że oklepu nie dostaje, a zostaje powstrzymany. Mam budowane napięcie o samym jego wspomnieniu. w IV Harry ucieka, gdy śmierć ponosi Cedric. w V Harry ucieka, lecz umiera mu wujek (ratuje go też Dumbledore). Nie mamy więc bezpośredniego starcia które Harry wygrał. Dodatkowo mamy wiele pobocznych momentów gdy to Voldemort wygrywa (zabijanie czarodziejów, przejmowanie ministerstwa magii itp.)