Dzień dobry. Mam 2 Rodziców pod moją opieką. Są chorzy od 2021 roku. Migotanie przedsionków, tlen, aitzhaier w rozwoju. Mam dosyć mojego życia. Jestem zmęczona i moja córeczka też. Nie mam wsparcia od braciszka, który nie uważa DPS za dobry pomysł. Czuję, że tracę moje życie. Jak Ktoś może to przede wszystkim proszę Siebie ratować dla Naszych Dzieci!!!!!!!!!
Bardzo ważny i trudny temat. Dziękuję za jego podjęcie. Znam to doświadczenie od najtrudniejszych stron, niestety. Najgorsze, najbardziej krzywdzące, opresyjne i traumatyzującym były postawy i działania kierownictwa w instytucji pomocy społecznej formalnie zobowiązanej do udzielenia pomocy rodzinie, która już, wobec eskalacji problemu, nie była w stanie własnym wysiłkiem poradzić sobie z tą sytuacją. Małomiasteczkowe stygmatyzacje były ponad literą i duchem prawa oraz empatycznym wsparciem, którego nie doświadczyliśmy.
Nie musi to być akurat Alzheimer, może to być jakakolwiek inna choroba wymagająca stałej obecności opiekuna, a nawet kilku osób przez całą dobę. Opieka nad chorym jest wyczerpująca i jedna osoba nie może podejmować samodzielnie takiego wysiłku.
Dokładnie tak. Kiedy umierał mój mąz, i ze szpitala wysłano go do hospicjum, od razu powiedziano mi,, że nie będę w stanie czuwać 24g na dobę, zwłaszcza, że i ja jestem wiekowa
Znazienie domu opieki na prowincji jest bardzo trudne. Na miejsce czeka się miesiącami. Albo domy są tak drogie, że ludzi na to nie stać. Sama decyzja jest też bardzo trudna. Dobrze, że coraz częściej mówi się o dramacie opiekunów i całych rodzin. Nie wolno potępiać tych którzy podejmują takie trudne decyzje. Niestety w Polsce nadal oczekuje się od kobiet bo to najczęściej one są w takich sytuacjach, że całkowicie się poświęcą
Wysłuchałam Waszej audycji. Mam propozycję dla tej rodziny może podjęły by się popracować jako opiekun osoby chorej i wiekowej. Zrzucanie wszystkiego na jedną osobę to dla mnie porfidia i umywanie rąk od odpowiedzialności za taką osobę. Gratuluję podjętej decyzji przez autorkę listu. Ci, którzy krytykują takie decyzje powinni na własnej skórze poznać jak traci się własne zdrowie, a w szczególności totalnie pada psychika osoby, która podejmuje się takiej opieki. Chory z choroba otępienna reaguje na udzielana pomoc, czy chęć pomocy, krzykiem, agresją, a nawet potrafi uderzyć. Poważam osoby, które podejmują decyzję, trudną decyzję, oddania takiej osoby do DOS.
Tak, z uwagi na obowiązki zawodowe, poznałam bardzo wielu pracowników domów opieki i miejsc ich pracy. W tej bardzo trudnej pracy są w stanie wytrwać osoby o szczególnych predyspozycjach. To ludzie cisi i pokornego serca, z cierpliwością godną świętego wykonujący prozaiczne czynności, konieczne dla zapewnienia odpowiedniej opieki i bezpieczeństwa podopiecznym. Mam wiele szacunku i uznania dla tej grupy zawodowej, tak bardzo w Polsce niedocenianej i nie objętej odpowiednim wsparciem przeciwdziałającym wypaleniu zawodowemu.
Drodzy Państwo,zupełnie nie rozumiem myślenia Polaków. Od 86 roku mieszkam w Niemczech,tutaj obowiązuje przepis żeby osoby dotknięte daleko posuniętym Alzheimerem przebywały w domach opieki,ludzie którzy(mam na myśli członków rodziny)nie są w stanie opiekować się chorym, I tutaj decydujący głos mają lekarze,to oni są autorytetem w wydawaniu opinii i też oni kierują do domów opieki. Nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić jak ciężką pracą jest opiekowanie się osobą dotkniętą tą chorobą. Pozatym myślę że niewyobrażalny wplyw na negatywną opinię o podopiecznych ma fanatyzm religijny,którego w Niemczech nie ma,fałszywe podchodzenie do rzeczywistości i w końcu,,,a co powiedzą sąsiedzi,,, Proszę mnie źle nie zrozumieć,ale osoba dotknięta tą chorobą jest ogromnym ciężarem dla opiekującego się nią. Pozatym tutaj opiekuni,opiekunki są w tym kierunku przeszkoleni.
codzienne historie-O Pani Roksanie,której babcia w domu opieki była.](http://i.ytimg.com/vi/bYaw1X3t5Fs/mqdefault.jpg)
codzienne historie-O Pani Roksanie,której babcia w domu opieki była.](/img/tr.png)
Podziw i podziekowania dla Osob opiekujacych sie chorymi ,szczegolnie w domach Opieki ❤️🙏👍❤️🙏👍🌹🍀🌞
Dzień dobry. Mam 2 Rodziców pod moją opieką. Są chorzy od 2021 roku. Migotanie przedsionków, tlen, aitzhaier w rozwoju. Mam dosyć mojego życia. Jestem zmęczona i moja córeczka też. Nie mam wsparcia od braciszka, który nie uważa DPS za dobry pomysł. Czuję, że tracę moje życie. Jak Ktoś może to przede wszystkim proszę Siebie ratować dla Naszych Dzieci!!!!!!!!!
Dziękuję ♥️
Bardzo ważny i trudny temat. Dziękuję za jego podjęcie. Znam to doświadczenie od najtrudniejszych stron, niestety. Najgorsze, najbardziej krzywdzące, opresyjne i traumatyzującym były postawy i działania kierownictwa w instytucji pomocy społecznej formalnie zobowiązanej do udzielenia pomocy rodzinie, która już, wobec eskalacji problemu, nie była w stanie własnym wysiłkiem poradzić sobie z tą sytuacją. Małomiasteczkowe stygmatyzacje były ponad literą i duchem prawa oraz empatycznym wsparciem, którego nie doświadczyliśmy.
Nie musi to być akurat Alzheimer, może to być jakakolwiek inna choroba wymagająca stałej obecności opiekuna, a nawet kilku osób przez całą dobę. Opieka nad chorym jest wyczerpująca i jedna osoba nie może podejmować samodzielnie takiego wysiłku.
Dokładnie tak. Kiedy umierał mój mąz, i ze szpitala wysłano go do hospicjum, od razu powiedziano mi,, że nie będę w stanie czuwać 24g na dobę, zwłaszcza, że i ja jestem wiekowa
Znazienie domu opieki na prowincji jest bardzo trudne. Na miejsce czeka się miesiącami. Albo domy są tak drogie, że ludzi na to nie stać. Sama decyzja jest też bardzo trudna. Dobrze, że coraz częściej mówi się o dramacie opiekunów i całych rodzin. Nie wolno potępiać tych którzy podejmują takie trudne decyzje. Niestety w Polsce nadal oczekuje się od kobiet bo to najczęściej one są w takich sytuacjach, że całkowicie się poświęcą
Wysłuchałam Waszej audycji. Mam propozycję dla tej rodziny może podjęły by się popracować jako opiekun osoby chorej i wiekowej. Zrzucanie wszystkiego na jedną osobę to dla mnie porfidia i umywanie rąk od odpowiedzialności za taką osobę. Gratuluję podjętej decyzji przez autorkę listu. Ci, którzy krytykują takie decyzje powinni na własnej skórze poznać jak traci się własne zdrowie, a w szczególności totalnie pada psychika osoby, która podejmuje się takiej opieki. Chory z choroba otępienna reaguje na udzielana pomoc, czy chęć pomocy, krzykiem, agresją, a nawet potrafi uderzyć. Poważam osoby, które podejmują decyzję, trudną decyzję, oddania takiej osoby do DOS.
Chętnie wysłucham audycji o domach opieki w Polsce.
Tak, z uwagi na obowiązki zawodowe, poznałam bardzo wielu pracowników domów opieki i miejsc ich pracy. W tej bardzo trudnej pracy są w stanie wytrwać osoby o szczególnych predyspozycjach. To ludzie cisi i pokornego serca, z cierpliwością godną świętego wykonujący prozaiczne czynności, konieczne dla zapewnienia odpowiedniej opieki i bezpieczeństwa podopiecznym. Mam wiele szacunku i uznania dla tej grupy zawodowej, tak bardzo w Polsce niedocenianej i nie objętej odpowiednim wsparciem przeciwdziałającym wypaleniu zawodowemu.
Drodzy Państwo,zupełnie nie rozumiem myślenia Polaków.
Od 86 roku mieszkam w Niemczech,tutaj obowiązuje przepis żeby osoby dotknięte daleko posuniętym Alzheimerem przebywały w domach opieki,ludzie którzy(mam na myśli członków rodziny)nie są w stanie opiekować się chorym,
I tutaj decydujący głos mają lekarze,to oni są autorytetem w wydawaniu opinii i też oni kierują do domów opieki.
Nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić jak ciężką pracą jest opiekowanie się osobą dotkniętą tą chorobą.
Pozatym myślę że niewyobrażalny wplyw na negatywną opinię o podopiecznych ma fanatyzm religijny,którego w Niemczech nie ma,fałszywe podchodzenie do rzeczywistości i w końcu,,,a co powiedzą sąsiedzi,,,
Proszę mnie źle nie zrozumieć,ale osoba dotknięta tą chorobą jest ogromnym ciężarem dla opiekującego się nią.
Pozatym tutaj opiekuni,opiekunki są w tym kierunku przeszkoleni.
ZGK and the other one I am not sure what to say to the person who was
Bardzo ważny temat Oddajesz źle, Oddajesz masz wyrzuty sumienia i jak to rozwiązać..?