,,Istotą bycia Jezusa jest Jego rozmowa z Ojcem. (...) Jego otwartość i wolność są wprost proporcjonalne do podległości Ojcu." - to niesamowicie głęboka myśl, która obrazuje to, co widzę dzisiaj w świecie. Pragnienie wolności i otwartości jest głęboko osadzone w człowieku, ale współczesny człowiek realizacji tego pragnienia szuka nie tam, gdzie powinien. Szuka substytutów, z pominięciem Osoby Chrystusa, licząc, że sam, w swojej niezależności (pozornej wolności) zaspokoi ową tęsknotę. Prawdziwie wolni stajemy się w relacji, której podstawą jest miłość: ,,Podobieństwem nie jest samowystarczalność, stajemy się Bogiem, gdy stajemy się dzieckiem, poprzez włączenie się w dialog z Ojcem przez Syna". Może problem leży w tym, że Szatan robi wszystko, byśmy stracili wiarę w to, że jesteśmy ,,chciani, że Ktoś nas kocha", a to doświadczenie jest podstawą bycia w każdej budującej relacji: ,,Najgłębszym źródłem mojego istnienia jest Ojciec. Zostałem pokochany i dlatego jestem, poznanie jest wtórne wobec miłości.". To są główne przemyślenia, które zostaną ze mną prawdopodobnie na długo po wysłuchaniu tego wykładu. Bardzo się cieszę, że Ksiądz Profesor wspomniał o tej serii na zajęciach. Pasja teologiczna do mnie wraca, znowu się zachwycam! Dziękuję!
Probierzem dla człowieczeństwa-synostwa może być scena postawienia przed Piłatem Jezusa i Barabasza. Jezus - Syn Człowieczy i Syn Boży - całym swoim życiem wskazuje na Ojca. Barabasz (Bar-Abbas znaczy syn ojca) - o jego ojcu nic nie wiadomo. O Barabaszu wiemy, że był rewolucjonistą, "sobowtórem Jezusa, który w inny sposób wysuwa te same roszczenia"*. Człowiek bez więzi, bez dialogu z Ojcem, musi walczyć, by odnaleźć swoją tożsamość i swój sens. Wiedziało o tym niespokojne serce Augustyna. Najczęściej trudno jednak, w miejsce forsowania własnej wizji siebie, świata, Boga, zgodzić się na via crucis, którą proponuje Chrystus. Dołączam się do przeżywania zachwytu jako jednego ze skutków wiary rodzącej się ze słuchania. *Jezus z Nazaretu. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia, s. 156
Kolejny raz muszę podziękować, choć to nie przymus, a radość ogromna. Jestem chcianym dzieckiem Boga. W kontekście doświadczenia braku ziemskiego ojca... mam Ojca w niebie
Bardzo mnie niepokoi to "stawanie się Bogiem". To chyba wymaga doprecyzowania i objaśnienia. Stoi bowiem w wyraźnej opozycji do całości przedstawionego wyjaśnienia sensu i istoty zbawienia. Ja w każdym razie nie mam takich aspiracji. Czy u B16 jest to stwierdzenie wprost? Może jest to w cudzysłowie, jako to odwieczne człowiecze pragnienie bycia równym Bogu, które dopiero Chrystus ustawia we właściwej relacji (kolejności ?) do Boga Ojca? To po pierwsze. Po drugie, czy to Chrystus jest rozdartą zasłoną? Mnie się jednak wydaje, że to Jego zbawcza ofiara rozdarła zasłonę świątyni i dzięki temu dał nam możliwość wejścia wraz z Nim w miejsce, gdzie przebywa sam Ojciec.
Słusznie, Panie Lucjanie, za duży skrót. "Wymaga doprecyzowania i objaśnienia". Otóż dla JR/BXVI greckie theosis (przebóstwienie, upodobnienie do Boga) jest - zgodnie z nauką Ojców - synonimem zbawienia i drogą dla człowieka jak najbardziej właściwą, wpisaną w ludzkie "duchowe DNA" (przez Stwórcę - "uczyńmy na obraz"). I w to pragnienie szatan uderza centralnie - w raju i nie tylko - poprzez skłamany obraz Boga i suflowanie go człowiekowi (Bóg jest satrapą, żądnym władzy egotykiem, a "stawanie się Bogiem", theosis, polega na tym właśnie, tak się Go naśladuje, wyszarpując władzę, nie licząc z bliźnimi itp.). I tylko "bycie synem/córką w Synu" jest drogą właściwą, "zbawioną", dla realizacji theosis - jest to droga usynowienia, podległości wobec Boga-Miłości. Natomiast Chrystus jest "rozdartą zasłoną" w tym sensie, że Jego "rozdarcie" (męka, śmierć) odsłaniają zasłoniętą bez Chrystusa prawdę o Bogu: jest Wszechmocną Miłością, Ojcem, który "Syna swego posłał..." Pozdrawiam Pana, xjsz
To tak jak na weselu ...znasz "program" wiesz co będzie a nawet kiedy..a tu z łakomstwa za dużo słodyczy za dużo mięsa za dużo alkoholu ...i po imprezie Wszystko to by było a... może i więcej...tylko to rozłożyć do 4 rano..a i poprawiny by były.. A tak ani Wesela,ani poprawin Lopatologia ale ...czytelna
![Synteza teologii Benedykta XVI // Ks. Jerzy Szymik // Kościół. Kim jest? [4/5]](http://i.ytimg.com/vi/-o6wdc8nRJs/mqdefault.jpg)
![Synteza teologii Benedykta XVI // Ks. Jerzy Szymik // Kościół. Kim jest? [4/5]](/img/tr.png)
![Synteza teologii Benedykta XVI // Ks. Jerzy Szymik // Maryja. Dlaczego właśnie Ona? [5/5]](http://i.ytimg.com/vi/uXLSAyivP-I/mqdefault.jpg)
![KARETKA W DRODZE [03] || Modlitwa nieustanna. Da się? || Rozmowa z Maksymilianem Nawarą OSB](/img/n.gif)
Dziękuję za ten jakże mądry i głęboki wykład.
Bóg zapłać księże Profesorze.
,,Istotą bycia Jezusa jest Jego rozmowa z Ojcem. (...) Jego otwartość i wolność są wprost proporcjonalne do podległości Ojcu." - to niesamowicie głęboka myśl, która obrazuje to, co widzę dzisiaj w świecie. Pragnienie wolności i otwartości jest głęboko osadzone w człowieku, ale współczesny człowiek realizacji tego pragnienia szuka nie tam, gdzie powinien. Szuka substytutów, z pominięciem Osoby Chrystusa, licząc, że sam, w swojej niezależności (pozornej wolności) zaspokoi ową tęsknotę. Prawdziwie wolni stajemy się w relacji, której podstawą jest miłość: ,,Podobieństwem nie jest samowystarczalność, stajemy się Bogiem, gdy stajemy się dzieckiem, poprzez włączenie się w dialog z Ojcem przez Syna". Może problem leży w tym, że Szatan robi wszystko, byśmy stracili wiarę w to, że jesteśmy ,,chciani, że Ktoś nas kocha", a to doświadczenie jest podstawą bycia w każdej budującej relacji: ,,Najgłębszym źródłem mojego istnienia jest Ojciec. Zostałem pokochany i dlatego jestem, poznanie jest wtórne wobec miłości.". To są główne przemyślenia, które zostaną ze mną prawdopodobnie na długo po wysłuchaniu tego wykładu. Bardzo się cieszę, że Ksiądz Profesor wspomniał o tej serii na zajęciach. Pasja teologiczna do mnie wraca, znowu się zachwycam! Dziękuję!
Probierzem dla człowieczeństwa-synostwa może być scena postawienia przed Piłatem Jezusa i Barabasza.
Jezus - Syn Człowieczy i Syn Boży - całym swoim życiem wskazuje na Ojca.
Barabasz (Bar-Abbas znaczy syn ojca) - o jego ojcu nic nie wiadomo. O Barabaszu wiemy, że był rewolucjonistą, "sobowtórem Jezusa, który w inny sposób wysuwa te same roszczenia"*.
Człowiek bez więzi, bez dialogu z Ojcem, musi walczyć, by odnaleźć swoją tożsamość i swój sens. Wiedziało o tym niespokojne serce Augustyna.
Najczęściej trudno jednak, w miejsce forsowania własnej wizji siebie, świata, Boga, zgodzić się na via crucis, którą proponuje Chrystus.
Dołączam się do przeżywania zachwytu jako jednego ze skutków wiary rodzącej się ze słuchania.
*Jezus z Nazaretu. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia, s. 156
dziękuję! xjsz
Bóg zapłać
Kolejny raz muszę podziękować, choć to nie przymus, a radość ogromna. Jestem chcianym dzieckiem Boga. W kontekście doświadczenia braku ziemskiego ojca... mam Ojca w niebie
Dziękuję
Dziękuję. Zachwycające!
Cieszymy się! Polecamy serdecznie pozostałe wykłady z tej serii: ua-cam.com/play/PLokgBM1wQKllg-qWk8coZP5eDE29JsIPn.html
Uczta!
Tak! Polecamy serdecznie pozostałe wykłady z serii: ua-cam.com/play/PLokgBM1wQKllg-qWk8coZP5eDE29JsIPn.html
Tak
Księga rodzaju 6 1-4
Bardzo mnie niepokoi to "stawanie się Bogiem". To chyba wymaga doprecyzowania i objaśnienia. Stoi bowiem w wyraźnej opozycji do całości przedstawionego wyjaśnienia sensu i istoty zbawienia. Ja w każdym razie nie mam takich aspiracji. Czy u B16 jest to stwierdzenie wprost? Może jest to w cudzysłowie, jako to odwieczne człowiecze pragnienie bycia równym Bogu, które dopiero Chrystus ustawia we właściwej relacji (kolejności ?) do Boga Ojca?
To po pierwsze.
Po drugie, czy to Chrystus jest rozdartą zasłoną? Mnie się jednak wydaje, że to Jego zbawcza ofiara rozdarła zasłonę świątyni i dzięki temu dał nam możliwość wejścia wraz z Nim w miejsce, gdzie przebywa sam Ojciec.
Słusznie, Panie Lucjanie, za duży skrót. "Wymaga doprecyzowania i objaśnienia". Otóż dla JR/BXVI greckie theosis (przebóstwienie, upodobnienie do Boga) jest - zgodnie z nauką Ojców - synonimem zbawienia i drogą dla człowieka jak najbardziej właściwą, wpisaną w ludzkie "duchowe DNA" (przez Stwórcę - "uczyńmy na obraz"). I w to pragnienie szatan uderza centralnie - w raju i nie tylko - poprzez skłamany obraz Boga i suflowanie go człowiekowi (Bóg jest satrapą, żądnym władzy egotykiem, a "stawanie się Bogiem", theosis, polega na tym właśnie, tak się Go naśladuje, wyszarpując władzę, nie licząc z bliźnimi itp.). I tylko "bycie synem/córką w Synu" jest drogą właściwą, "zbawioną", dla realizacji theosis - jest to droga usynowienia, podległości wobec Boga-Miłości.
Natomiast Chrystus jest "rozdartą zasłoną" w tym sensie, że Jego "rozdarcie" (męka, śmierć) odsłaniają zasłoniętą bez Chrystusa prawdę o Bogu: jest Wszechmocną Miłością, Ojcem, który "Syna swego posłał..."
Pozdrawiam Pana, xjsz
@@jerzyszymik6222 Dziękuję. Teraz wszystko jest na swoim miejscu.
To tak jak na weselu ...znasz "program" wiesz co będzie a nawet kiedy..a tu z łakomstwa za dużo słodyczy za dużo mięsa za dużo alkoholu ...i po imprezie
Wszystko to by było a... może i więcej...tylko to rozłożyć do 4 rano..a i poprawiny by były..
A tak ani Wesela,ani poprawin
Lopatologia ale ...czytelna
Dziękuję za niezwykle wyrafinowaną intelektualnie wypowiedź. Zapewne ta motoryka pomaga przy łopacie?
@@izabeladrobotowicz-orkisz3932myślę, że komentujący pomylił imprezy😆