Zapraszam do dyskusji :) Film "Dlaczego ludzie odchodzą od Kościoła" z Wojny Idei: ua-cam.com/video/QihwWAUz4TY/v-deo.html Link do omawianego materiału księdza Bańki: ua-cam.com/video/yOlTlIhBhEs/v-deo.html
@Szymon mówi hej, dał byś rade może zrobić jakiś odcinki może o argumentach za istnieniem Boga Które ciebie przekonują, jeśli takie są bo wyraziłeś się tu jak byś odrzucał pomysł iż w racjonalny sposób czy za pomocą argumentów dochodzimy do naszych przekonań, co na pewno jest w dużym stopniu prawdą, ja osobiście myślę ze odszedłem od kościoła przez pewną racjonalną argumentacje albo przynajmniej tak myślę ale za bardzo nie jestem w stanie to ocenić. Ale raczej jestem przekonany ze ktoś mógłby uwierzyć w Boga za pomocą argumentów tak jak może go odrzucić również na podstawie jakiś.
Niestety mylisz się Szymonie w 14:38. Brak chodzenia na mszę co niedzielę NIE JEST odejściem od kościoła. Dla osoby wierzącej, akt apostazji jest odejściem od kościoła, który w dawnych czasach musiał być wykonywany publicznie (pewna forma upokorzenia osoby, która chce odejść od wspólnoty). Obecnie jest niewiele lepiej. Chociaż prawo kanoniczne stwierdza, że kto raz został ochrzczony a potem dokonuje aktu apostazji, ten de facto nadal należy do kk, ale nie należy po prostu do danej parafii.
Nie zgadzam się też z twoją narracją Szymonie, jeśli chodzi o zdanie ,,Wszyscy ludzie w Polsce zostali wychowani na katolików". Nie, wszystkim ludziom wpojono od małego, że muszą wyznawać katolicyzm. Podkreślę to słowo MUSZĄ. Nikt nie przedstawił im różnych religii, nie opowiedział o nich, nie zapytał czy może wolisz religię A czy B, a może żadną z nich. NIE. Ludzie młodzi zaczynają odchodzić od kościoła w momencie, kiedy stają się bardziej samodzielni i mogą decydować o sobie. W wielu przypadkach, w co bardziej fanatycznych religijnie rodzinach, osoby są zmuszane do praktykowania wiary pod groźbą ostracyzmu i wykluczenia ze wspólnoty. No bo jak to synuś, córuś, już nie wierzysz? W BOGA MUSISZ WIERZYĆ! I tak wygląda 99 % rozmów religijnych w rodzinach.
Wspominał Pan, że ludzie komentują Pana filmy. Też się z tym zetknąłem i stąd pytanie. Zaprosi Pan do rozmowy transgrysy/transgrysów/transgrysice*? *niepotrzebne skreślić
Szczerze mówiąc dopiero teraz zdałem sobie sprawy ile Szymon musi włożyć pracy w swoją działalność. W sensie z tego co wiem jest normalnie zatrudniony, a prowadzi dwa kanały na yt. I wciąż dostarcza nowych faktów, przymyśleń i obserwacji, oraz często wchodzi w dialogi z innymi internautami i twórcami. Widać ze lubi gadac, ale taka działalność to bardzo dużo pracy. Ogromny szacunek i pozdrowienia.
@@maciejnowicki9886 Fakty są takie, że nie ma dowodów na katolickie gusła i zabobony. Ani Jezus ze Świebodzina - koronowany na króla Polski, ani *Maryja* koronowana na królową Polski, nie uchronili narodu przed *pandemią* . Za to dostaliśmy *wirusa w koronie* . Nikt też nie został wskrzeszony, ani uzdrowiony z *COVID-19* na skutek katolickich zaklęć. Ten fikcyjny i nieudolny, koronowany przez klechów rząd, powinien się podać do dymisji i to oficjalnie w Częstochowie. Odebrać wota i podarki oraz wysłać tę dwójkę do Watykanu kurierem. Wcześniej paczkę należy zdezynfekować przez ozonowanie.
@@jojtek12 Prawda! A prawda jest taka, że mało komu broda równo rośnie, (zwłaszcza jak nie jest zbyt bujny.) Co do wiary: U mnie w parafii na każdej mszy proboszcz mówi, że "Pana Boga trzeba ozłocić" i zbiera hajsy na różne lichtarze, kiecki po 5 tysi za sztukę, złote krucyfiksy i paschały, a i jeszcze jest fontanna Matki Boskiej. Podejrzewam, że za te pieniądze można by zlikwidować głód w jakimś późniejszym kraju Afryki. Trochę czuje dysonans patrząc na papę Franciszka. A mam dystans do tego jako niedowiarek i widzę obłudę i pychę kleru.
@@Tomek.Zabłocki Mnie się wydaje, że taka formuła jest bardziej wartościowa. W rozmowie online nie ma wystarczająco wiele czasu na odpowiednie przemyślenie pytania czy konkretnego tematu. Ja bym jednak wolał aby każdy się swobodnie namyślił i dał najlepszą możliwą odpowiedź a nie np kilkukrotnie poprawiał albo tłumaczył co miał dokładnie na myśli. Pozdrawiam
Jula: Tylko Szymon nie wziął pod uwagę najważniejszej rzeczy, że wszelkie religie to jedno wielkie załamanie i to dla ludzi znających historię religii i jej genezy to sprawa oczywista.
To na nim zmieniono, że msza odbywa się w języku narodowym, przodem do ludzi oraz księźą pozwolono zdjąć sutannę m.in. oczywiście, ale masz taki zarys już
Powiem szczerze, że obecnie ten Twój kanał oraz drugi "Wojna Idei" są to dwa najczęściej obecnie oglądane przeze mnie kanały na YT. Trzymam kciuki na dalszy rozwój tych kanałów :)
Jestem byłym nauczycielem na poziomie szkoły średniej. Często dyskutowałem z uczniami na wszelkie tematy i uważam, że miałem z nimi bardzo dobry kontakt. W szkole, w której uczyłem były jedne wspólne zajęcia z religii dla uczniów wszystkich klas, bo łącznie osób chodzących na religię była niecała dziesiątka na całe technikum. Podpytałem uczniów o ich stosunek do Kościoła i często mówili, że religia w jakiejkolwiek formie jest im zupełnie obojętna - istnieje gdzieś obok jako jeden z elementów świata rodziców i dziadków. Mówili też, że w większości przypadków Kościół jest czymś niebywale nudnym i równie atrakcyjnym, co analizowanie dlaczego "Słowacki wielkim poetą był". W grach czy filmach mają do czynienia z bóstwami, które bardzo "empirycznie" wchodzą w interakcje z graczem czy bohaterem opowieści - objawiają się w awatarach wszelkiej formy, rozmawiają ze "śmiertelnikami", a odprawiane przez kapłanów rytuały odnoszą natychmiastowe skutki (często spektakularne). W prawdziwym kościele nie dzieje się dla nich nic, poza powtarzaniem w kółko tych samych formułek i gestów. Próby straszenia ich gniewem Bożym (czy to ze strony praktykujących członków rodziny, czy innych osób) są dla nich tak samo absurdalnie śmieszne, jak mówienie że Święty Mikołaj nie przyniesie im prezentów.
Skutek: katolicy w większości nie znają podstawowych prawd wiary. Przyczyna: bardzo słabe nauczanie ludu przez kapłanów, zamiast wartościowych kazań o duchowości brednie patriotyczno-janopawłodrugie, dramatyczne listy KEPu. Przyczyna przyczyny: dramatycznie niski poziom w seminariach.
@@wacawpisiewicz4828 Heh... wiesz, nie wiem jak ciebie ale mnie strasznie rozbawiła końcówka wypowiedzi @J K. Że tak z dupy wyciągnął kwestie "pobili Żydów" :D
Pytanie o sobór watykański II, wiele osób na niego narzeka a dość ciężko znaleźć informacje o co w nim chodziło. Prośba o nagranie filmu o co w nim chodzi wraz z opinią.
Problem z V II jest taki, że w kilku miejscach teksty przez niego wypuszczonych dokumentów są nie jasne. Podam przykład: w Dignitatis Humanae punkt 2. mówi o wolności religijnej, i w zasadzie jest on sprzeczny z tym, co papieże głosili przez wieki. Ale niektórzy twierdzą, że nie jest sprzeczny, bo można go tradycyjnie interpretować. Czyli problemem jest interpretacja. Bo Sobór nie może nauczać inaczej niż Kościół wieków poprzednich. To jeden problem. Drugi to tzw. Duch Soboru. Czyli atmosfera w Kościele do zmieniania wszystkiego, co było zawsze w Nim: pobożności, liturgii, mentalności. I ta tendencja do zmiany doprowadziła w 50 lat do wymarcia kościołów w Europie Zachodniej. Innym zagadnieniem jest to, że Vaticanum Secundum jako jedyny sobór z wszystkich 21. nie ma w sobie zawartych nowych dogmatów. Czyli, jak to ładnie się mówi, jest soborem pastoralnym. Czyli jest zbiorem wskazówek dla Kościoła na czasy mu współczesne. Czyli de facto można go uznać i jego dokumenty za nic nie warte bez szkody dla wiary. Masa problemów.
Heeeej ja jestem niewierzący i bardzo podoba mi się twoja praca Szymonie. Szkoda, że ja nie miałem nikogo kto w ten sposób wyjaśniałby religie na katechezach czy w kościele może miałbym inne podejście. W każdym razie szanuje bardzo co tu się dzieje.
No to u mnie było odwrotnie, najpierw straciłem wiarę a potem odszedłem od kościoła. I to 'potem' trochę trwało, bo chodziłem do kościoła co niedzielę przez ponad rok zadając sobie pytanie: "co ja tu robię, przecież nie wierzę w to wszystko".
Pytanie, czy można powiedzieć, że kiedykolwiek naprawdę byłeś w kościele, jeśli Twoje zaangażowanie we wspólnotę ograniczało się do przyjścia na mszę i gadania w tym czasie ze sobą?
@@adamnowak1450 - Pomoc przy sprzątaniu świątyni albo przynajmniej dekorowaniu kwiatami przy większych świętach; - Zostanie ministrantem; - Dołączenie do chóru w swojej parafii; - Dołączenie do którejś z grup przykościelnych, typu: Ruch Światło Życie, Żywy Różaniec, Duszpasterstwo Akademickie itp; - Założenie takiej grupy, jeżeli w Twojej parafii jeszcze takiej nie ma; - Dołączenie/ zorganizowanie grupy, która przy Twojej parafii działa charytatywnie, np. prowadzi nieodpłatne korepetycje dla mniej zdolnych dzieci (w wielu parafiach nadal istnieją nieużywane salki katechetyczne i bez trudu można dogadać się z proboszczem, żeby udostępnił ją w takim celu) albo pomaga w zakupach starszym lub niepełnosprawnym członkom wspólnoty parafialnej; - cokolwiek przyjdzie Ci do głowy, a ma na celu dobro całej parafii, a nie tylko Twoje osobiste. Każdy z wymienionych wcześniej punktów zaspokaja potrzebę przynależności, która w piramidzie potrzeb zajmuje jedno z podstawowych miejsc (zaraz po fizjologii i bezpieczeństwie), dlatego ciężko z niej zrezygnować, nawet jeśli chwilowo zwątpi się w sens samej wiary. Jednocześnie, posiadanie takiej grupy znajomych, zaangażowanych w ten sam cel, pomaga szybciej przezwyciężyć chwilę zwątpienia. Samo chodzenie na Mszę nie jest w stanie tego zastąpić, ponieważ niemożliwe jest zintegrować się z ludźmi, których widzisz tylko w trakcie kiwania głową na znak pokoju. Dlatego w tym drugim przypadku często wystarczy jeden osobisty kryzys, by stracić wiarę i przestać bywać w kościele. I będę się upierać, że ta druga postawa to nie jest "bycie w kościele" tylko "bywanie".
@@halthammerzeit Umiejętność autorefleksji to piękna rzecz. Jednak życie nie może się sprowadzać wyłącznie do niej. W którymś momencie trzeba wyciągnąć z niej jakieś wnioski i zacząć działać.
Ja najpierw przestałem wierzyć a później przestałem chodzić do kościoła, tylko że robiłem to tylko po to aby rodzice nie wchodzili mi na głowę i głosili kazanie
Ale to trochę inna sytuacja, bo normalnie przestałbyś chodzić do kościoła już dużo wcześniej, za pewne przed tym jak jeszcze stałem się niewierzący. Jednak to, że robiłeś to, bo tak było łatwiej, zupełnie zmienia ogólna sytuacje przedstawioną w filmie.
@@mateuszpietrych4647 No to ja dla przykładu też najpierw przestałem wierzyć, a dopiero potem przestałem chodzić do kościoła. Po prostu było to podczas bierzmowania, gdzie miałem dużo czasu, aby dokładnie przemyśleć sobie te sprawy. Po przemyśleniach zdałem sobie sprawę z tego, że w praktyce dla wielu osób ta cała wiara to jest jedynie kwestią przyzwyczajenia wpajanego od dzieciństwa. Lecz jednak jeszcze przez jakiś czas układałem sobie to wszystko w głowie i doszedłem do wniosku, że tak na prawdę jestem deistą. I dopiero wtedy przestałem chodzić do kościoła.
No najpierw przestałam wierzyc....to fakt, ale co robiłam by o tę wiarę dbać, by jej nie stracić? No nie została mi ona dana raz na zawsze. To tak, jakbym powiedziała: przestałam mieć silne mięśnie i potem przestałam chodzić na siłownię. Zdecydowanie kolejność musiała być taka: chodziłam na siłownię, ale nie ćwiczyłam...chodziłam nadal i siedziałam w kącie, bo w końcu wykupiłam karnet....potem myśl: po co ja tu chodzę i tracę czas? Odejście. Przekonanie: siłownia mi nic nie daje, jest bez sensu. Dla mnie kluczowym elementem jest to co ja robie, by wiarę ciągle w sobie ożywiać. I dla jasności... To nie uwaga do was. Ale do mnie samej. Bo nie dbając o swoją wiarę powoli dochodzę do wniosku, a po co mi kościół. A dosownie teraz sobie pomyślałam: tracę wiarę, bo jestem leniwa w tym i nie dbam o nią, nie staram się.
@@DWoong nie przestałem wierzyć tak po prostu, to był długi proces. Najpierw znajdujesz błędy w Bibli i zauważasz jak inni do wiary podchodzą , następnie zaczynasz szukać informacji na ten temat, po to aby swoje przepuszczenia potwierdzić lub zaprzeczyć. Zaczynasz więcej czytać i oglądać dwie strony medalu. A na którą stronę wypadnie to już zależy od psychiki danej osoby. Ja się teraz czuję o wiele lepiej niż wtedy kiedy jeszcze wierzyłem, ale to moje prywatne odczucia. Uważam że teraz jestem bardziej świadomy otaczającego nas świata, nie ze względu na to że nie wieże tylko dlatego że zacząłem poddawać w wątpliwość wiele zjawisk, dzięki czemu mogę sobie wyrobić swoją własną opinię. Jeśli coś z czym się nie zgadzam zostanie potwierdzone to jestem w stanie zmienić zdanie jeśli tylko będą na to dowody
Odnośnie tego, że ludzie, którym wspólnota dużo daje nawet jak przestaną wierzyć raczej nie odejdą: to jest dokładnie opis mojej sytuacji :) Określiłbym siebie jako agnostyka (ponieważ nie powiem nikomu kto wierzy, że Bóg nie istnieje, bo sam mogę się mylić), lecz ja nie uznaję istnienia wyższej istoty. Uczęszczam nadal do Kościoła (jestem nawet lektorem), ponieważ kazania, msza Św. i cała wspólnota wydaje mi się miejscem bardzo oderwanym od reszty świata, wręcz magicznym. Mam tam wielu przyjaciół (w tym księdza, z którym potrafię godzinami rozmawiać) i nie wyobrażam sobie odejścia w tej chwili. Można mnie nazwać fałszywym, mam tego świadomość, ale uważam, że nie ważne czy ktoś wierzy czy nie, ważne żeby był dobrym, wartościowym człowiekiem, przyczyniającym się do dobra ogółu, a Kościół niewątpliwie w tym pomaga, mimo iż nie wierzę w wiele rzeczy, które głosi. Moim zdaniem nauka Chrystusa jest racjonalna, ponieważ pozwala ludziom na rozwiązywanie swoich zmagań życiowych z niebywałą skutecznością, więc kolokwialnie mówiąc "coś musi w tym być". Dlatego zgadzam się z Szymonem, że odchodzenie od Kościoła nie jest objawem racjonalnych wyborów. W wielu przypadkach myślę że jest wręcz przeciwnie.
To nie tyle tekst motywacyjny, co Nowa Ewangelizacja o czym w ogóle tutaj nie wspomniano . Ludzie odchodzą od Kościoła bo nie poznali Żywego Boga, nie mają z nim osobistej relacji, dlatego praktykują, ale nie wierzą. I to zauważył Kościół przed Vaticanum Secundum i po to był sobór, żeby ożywić wiarę, nakłonić ludzi do relacji z Żywym Bogiem, poprzez te radykalne (dla Tradycjonslistow) zmiany. Siegnieto do codziennego obcowania ze Słowem Bożym, co było już praktyką Ojców Pustyni, A nie uklonem w stronę protestantyzmu, gdyż Lectio Divina to strikte katolicka modlitwa. @Wojna idei jak i x.Bańka w swojej dyskusji pomijaja ten czynnik, A ma on diametralne znaczenie.
@@danieldelbowski7767 Moim zdaniem jest to bardziej czysta psychologia. Nie trzeba być psychologiem czy skończyć szkołę w tym kierunku by wiedzieć ,że każdy człowiek potrzebuje sensu istnienia czy celu. Oczywiście większość ludzi znajdzie ten sens w swojej drugiej połówce czy w dziecku. Tylko nie każdy ma tyle szczęścia by znaleźć swój osobisty sens życia lub cel. Dlatego uważam ,że religia jest potrzebna bo często to ona jest jedyną deską ratunku dla takiego człowieka. Zaznaczam tylko ,że sam nie jestem wierzącym.
Szymon powiedział kiedyś coś bardzo istotnego na jakimś bodajże Q&A, parafrazując: "Gdybym znał wiarę tylko z tego jak jest to ogólnie przedstawiane w kościołach i szkole, byłbym ateistą. Na szczęście rodzice wytłumaczyli mi to inaczej" Większość ludzi nie miała takiego "szczęścia" :)
Większość ludzi kieruje się emocjami; warto sobie to uświadomić i niezależnie od poglądów próbować dążyć do prawdy o sobie. Umysł ludzki jest zdolny do zakłamywania rzeczywistości, dlatego konieczne jest to, by przyjrzeć się własnej percepcji, szczególnie, gdy coś wzbudza w nas silne uczucia. Tylko w ten sposób dążymy do większego obiektywizmu. Zgadzam się z tym, co powiedziałeś w 18 minucie, miałem w swoim życiu bardzo podobną historię.
Chrzty a urodzenia żywe: zauważ, że masz rozjazd w momencie tendencji wzrostowej narodzeń, pokrycie przy tendencji malejącej. Dzieci nie są chrzczone od razu gdy przychodzą na świat i obserwujemy na wykresie ten poślizg ;) Jakby się przesunęło jeden z wykresów o średni wiek przystąpienia do chrztu, a potem najlepiej podzielić wartość chrztów przez liczbę urodzeń, faktycznie można by było mówić o jakimś spadku/wzroście chrzczonych dzieci ;)
Osoba w wieku 14 lat nie musi odpowiadać na to, podobno najważniejsze pytanie w historii ludzkości. A to dlatego, że nie ma takiej potrzeby. Siła dowodu, a więc odpowiedzi leży po stronie wierzących, bo to jest ich problem, nie ateisty. Z faktu, że ktoś wierzy w transcendentny byt, lub byty (w "trzy w jednym" również) nie wynika jeszcze, że ja muszę temu komuś udowadniać, że tkwi w błędzie. Bo niby po co. Po co mam wierzącemu w UFO mówić, że nie ma racji, i tak nie posłucha, przedstawiając mi mnóstwo argumentów na moją ignorancję. Jeśli mi nie szkodzi, nie moja sprawa w co wierzy. Niestety z religiami nie jest tak neutralnie, jak z wyznawcami kosmicznych obserwatorów, więc i o reakcję łatwiej.
Cytowanie myśli wybranczyka za mało aby błysnął inteligencją. Problem dowodu leży po obu stronach bo jeśli chcesz żyć racjonalnie to powinnes jak wierzący znać dowody za jak i przeciwko. Wybranczyk to mędrzec dla ubogich.
@@mariusztarnowski4340 Jeśli już kogoś cytuję to Bertrand'a Russell'a. Ależ ja znam powody dla, których ktoś wierzy i nie twierdzę, że nie są one ciekawe z punktu widzenia filozofii, czy uwarunkowań ludzkiej psychiki. Ludzie wierzą w mnóstwo rzeczy. Nawet ateiści nie są od tego wolni. I na odwrót, wierzący, nie wierzą we wszystko. Nie po mojej stornie leży udowadnianie każdemu, że wyciąga błędne wnioski ze swoich obserwacji. Chociaż, jak wielu, określam siebie ateistą, to jednak mogę mówić tylko we własnym imieniu, a ja nie poznałem jeszcze żadnego dowodu na istnienie jakiegokolwiek Boga. Nie jestem niewierzącym od urodzenia, zacząłem wątpić w podobnym wieku, co cytowany przez Szymona chłopak, jednak długo trwało, zanim uznałem, że nie wierzę w byty transcendentne wpływające na nasze życie i dokonujące jego oceny z punktu widzenia własnych cech osobowości, nawet jeśli są one samym dobrem lub czystym złem. Mój brak wiary nie oznacza całkowitego przekonania, że tego typu byt w ogóle nie może istnieć. Zwyczajnie nikt jeszcze nie przedstawił mi wiarygodnego dowodu, a wystarczy tylko jeden. Dlatego mamy tak wiele różnego rodzaju koncepcji filozoficznych starających się rozwiązać zagadkę istnienia czegoś zamiast niczego. Jeżeli jednak, ktoś ma rozwiązać ten problem, to będą to raczej ludzie nauki, bo jedyne filozoficzne rozstrzygnięcie dowodu wiary w Boga, jakie mnie przekonuje, to właśnie czajniczek Russel'a. Dlatego z punktu widzenia mojego doświadczenia nie jestem w stanie potępiać tego młodego człowieka. Nie wierzy i nie musie mieć na ten swój brak wiary dowodów.
mam problem z pierwszym zarzutem pochodzę z małego miasteczka w Pieninach i jak wiadomo górale mają specyficzną wieź z Bogiem tylko że tak to nazwę przedsoborowe podejście Księży do młodzieży w trakcie edukacji w podstawówce i gimnazjum sprawiło że 70% moich rówieśników odeszło od kościoła
@@vdvk9311 czesto jest mi po prostu przykro bo kilku moich niegdyś bliskich znajomych przez niechęć do kościoła znalazło się u świadków jechwy... i teraz się o nich boje
Jeszcze dość niedawno myślałem, że odszedłem od wiary z powodów 'logicznych'. Ale ostatnio uświadamiam sobie, że ta sprawa jest dużo bardziej skomplikowana. Jako dzieciak strasznie się nudziłem w kościele, aż chyba jako 7-latek zacząłem się skarżyć babci, że nie pójdę do kościoła, bo po co ja tam mam się nudzić, klęczeć, wstawać i jakie to ma znaczenie, co ja tam robię. No i cóż, dostałem w odpowiedzi klapsa i kłótnię. Później religia w szkole, gdzie trafiłem praktycznie na samych księży gburów, okropnie nudne lekcje, a później nieco 'odlecianą' katechetkę. Do tego dodajmy rodziców, którzy kiedyś chodzili regularnie do kościoła, ale zaczęli od niego odchodzić, ze względu na kazania, na których ksiądz non stop skarżył się, jacy to ludzie są beznadziejni (a przynajmniej tak wspominam te powody). To nie do końca moje przemyślenia były, zdarzyło się sporo rzeczy w środowisku, które spowodowały, że zacząłem kwestionować sens wiary i kościoła. Czy był to dobry powód, żeby od wiary odejść? Pewnie nie. Ale czy mam aktualnie jakikolwiek argument za tym, aby do niej powrócić? Niestety takiego nie znalazłem.
MZVC zacznij czytać pismo św to może znajdziesz jakiś powód. Wiara wynika z czytania pisma św a nie chodzenia do kościoła nie wiedząc po co? Aplikacje możesz ściągnąć za darmo na telefon i czytać choćby 5 min dziennie po jakim czasie zobaczysz ze twoja wiara zaczyna się rozwijać i może wtedy zrozumiesz i zobaczysz jaki ma sens uczestniczenie we mszy św.
"Wiara rodzi się ze słuchania, a tym czego się słucha jest Słowo Boże". Czy warto wierzyć? Oczywiscie! Stawką jest nasze życie wieczne, a raczej jego jakość, bo w piekle też jest życie wieczne 😜 Czytaj Pismo, nawet jeśli niczego nie rozumiesz. Duch Święty sam zacznie Ci tłumaczyć. Swoja drogą, księża mało zachęcają do czytania Biblii. Raczej słyszę, że polecają prasę katolicką. Dziwne to, ale prawda jest taka, że nikt o nas nie zadba jeśli sami o siebie nie zadbamy. Żyjemy w kraju socjalistycznym i podświadomie oczekujemy, że państwo, szkoła, gmina, ksiądz, o nas zadba, a prawda jest taka, że każdy odpowiada za siebie i sam musi zadbać o siebie i swoją rodzinę.
Łukasz Kowalik zgadzam się w 100%, tez ubolewam nad faktem że tak mało się o tym mówi... dobrze że cześć z nas jest tego świadomym i dlatego starajmy się innych uświadamiać mimo że często mają nas za wariatów. Pozdrawiam.
Odnośnie stania się ateistą w wieku 14 lat (19m20sek). Skrytykowałeś taki czyn podkreślając niskie doświadczenie życiowe w takim wieku. Uważam, że popełniasz błąd. Moim zdaniem często jest to przejawem początku samodzielnego i krytycznego myślenia oraz poszukiwania prawdy. Więc jest być z czego dumnym. Dużo mniej cenię bierne akceptowanie wszystkiego czego nas nauczają czyli bezkrytyczną wiarę. Przechodziłem przez taki proces. Obecnie dalej jestem niewierzący w osobowego Boga i życie pozagrobowe. Natomiast w pełni zgadzam się z Tobą, że zjawisko wiary jest dużo bardziej złożone i wartościowe. Twój kanał oraz Jordan Peterson świetnie to wyjaśniają.
4:53 - bardzo w punkt! Pamiętam, jak - lata temu - na mszy usłyszałam, żeby "złożyć swoje problemy Bogu na ołtarzu" i zastanawiałam się, o czym w ogóle mowa, co to konkretnie miałoby oznaczać... W tym mniej więcej czasie zaczęłam sobie pomału odpuszczać chodzenie do kościoła - ale, szczęśliwie, jakiś czas później, trafiłam na księdza, który po ludzku objaśniał, o co w wierze chodzi, a także - do dominikanów :-)
Oglądałem "dlaczego ludzie odchodzą od kościoła" na religii. Ksiądz bardzo często pokazuje filmy z wojny idei. Czuję się fajny że znałem cię przed tą lekcją
Ja jestem osobą, którą najpierw przestała wierzyć, a potem odeszła od kościoła. Byłem nawet ministrantem. Miałem problem z zaufaniem i podważałem wszystko co nie mogłem udowodnić na 100%. Aktualnie nadal nie mogę wrócić do wiary, choć bym chciał uwierzyć to nie jestem w stanie.
Ja też tak mam jak nie jestem na 100% pewien to nie rzucam jakimiś tezami. Przykład czy zamknąłem drzwi, całe życie je zamykałem nigdy nie zapomniałem ale mogło się coś zdarzyć i przez to mógłbym ich nie zamknąć, więc pójdę sprawdzić choć prawdopodobnie są zamknięte, jakbym nie sprawdził tosumienie nie dało by mi spokoju
Moim zdaniem ateizm jest zdecydowanie bardziej nielogiczny od chrześcijaństwa. Zresztą, to do czego kieruje nas chrześcijaństwo jest nieporównywalnie zdrowsze niż kierunek wypływający z przyjęcia postawy ateisty. Dlatego ludzie podający logiczność jako argument za odejściem od wiary są dla mnie daleko bardziej nielogiczni. Myślę że silnym powodem odejścia ludzi od wiary jest dobrobyt.
Moim zdaniem w ogóle nie ma ludzi racjonalnych. Człowiek nie jest racjonalny. Mamy jakiś tam potencjał racjonalnej myśli i jest to potężne narzędzie. Ale jest to nadal narzędzie niewystarczające, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie posiadamy wystarczające ilości informacji, żeby móc się w 100% opierać na racjonalizmie.
To jest tak jak z byciem idealnym.Nigdy idealni nie będziemy ale możemy się do tego zbliżać, analogicznie nigdy nie będziemy w pełni racjonalni ale możemy się do tego zbliżać.
@@paweodygowski8066 Jasne. Warto ćwiczyć narzędzie :) Natomiast, często obserwuję, że ludzie bardzo przeceniają swoją racjonalność i zupełnie nie są świadomi tego, jak duże znaczenie w ich decyzjach mają emocje. Zasadniczo też nie ma nic złego w tym, że w sporej części kierujemy się emocjami. Warto być jednak tego świadomym. Emocje to w sumie też potężne narzędzie poznawcze, ale w swojej naturze dużo bardziej poplątane i chaotyczne. Często ich nie rozumiemy i potem zachowania i decyzje nimi kierowane próbujemy racjonalizować dodając kolejną warstwę zaciemniającą obraz. Znaczy, nie jest źle, że racjonalizujemy, a raczej to, że racjonalizujemy ignorując czynnik emocjonalny.
Żeby być w 100% racjonalnym to trzeba by być robotem, komputerem ale wtedy człowiek, który by się tak zachowywał i mówił w taki sposób by wyszedł na głupka i chorego psychicznie - czyli raczej psychiatryk niż jakieś nie wiadomo jaki korzyści by mial z tego. Nie można takich działań typu racjonalność lub nie opisywać w procentach bo to nic nie mówi. Są sytuacje i codziennośc a życie jest tak wielowątkowe, że prawie zawsze nie postępujemy racjonalnie. A ci którzy mówią, że tak robią to im się tylko tak wydaje.
15:50 Ja jestem przykładem osoby, która przestała wierzyć w wieku kilku lat (jeszcze przed komunią święta) i do dziś zdarza mi się, jak to ująłeś, udzielać (czyli pracować w formie wolontariatu) w zakonnych wspólnotach chrześcijańskich. To, że z kimś masz dobre relacje i współpracujesz z nim, nie znaczy, że zaczniesz wyznawać te same poglądy. Tak samo to dotyczy wiary, jak i polityki i sportu :). A to co próbujesz powiedzieć, że jeśli będziesz miał wsparcie grupy i dzięki temu odnajdziesz boga, to tak działają sekty. Wyszukują ludzi w złej sytuacji życiowej i dają im mentalne wsparcie. Chcesz, żeby tak wyglądało nawracanie? Pozdrawiam
@@czerwonymotyl948 Raczej w wieku 8-9 lat, na pewno przed rokiem kiedy jest komunia. Pamiętam, jak źle się z tym czułem. Sumienie manie z tego powodu gryzło. Wtedy jeszcze nie znałem historii kościoła, i że z tego punktu widzenia to nie jest to istotne. We wszystkich tych sakramentach brakuje dobrowolności. Nie przypominam sobie, aby w którymkolwiek momencie ktoś zapytał, czy chce przystąpić do komunii. A takie przymuszanie owczym pędem, do czegoś, do czego nie jesteś przekonany, nie jest przyjemne. To że ty w tym wieku podchodziłeś do tych spraw bezrefleksyjnie, to nie znaczy, że każdy tak miał. Mi akurat włączyło się to dość wcześnie.
@@uskrzydlacz "We wszystkich tych sakramentach brakuje dobrowolności" Czy ktoś cię teraz zmusza do przyjmowania sakramentów? Rodzice "zmuszają" dzieci do Pierwszej Komunii Świętej itd. bo dzieci nie mają jeszcze wyrobionych poglądów, a rodzic ma dobre intencje wychowując dziecko według swoich przekonań. Chyba nic złego ci się nie stało przez I Komunię albo chrzest więc nie widzę tutaj problemu.
, jest akcja w całej Polsce, wzmacniamy więzi-korzenie rodzinne, posadź drzewo mamie tacie siostrze cioci przodkom przyjacielowi dziewczynie dzieciom itd, NADAJ TEMU DRZWU ICH IMIĘ, podaj dalej, posadź
W przypadku osób niewierzacych Szymon podaje historie anegdotyczne, które źródło mają zapewne w jego bańce informacyjnej. Ja jako ateista mam wielu znajomych o podobnych poglądach (w tym mnie), którzy MIMO druzgocących wątpliwości, które sami dostrzegliśmy, jeszcze przez lata chodziliśmy do kościoła szukając odpowiedzi. Taka była moja bańka i uważałem, że nie da się nawrócić na żadną wiarę po tym jak dostrzegło się wszystkie nieścisłości zorganizowanych wierzeń. Dopiero w zeszłym roku z absolutnym zdziwieniem i niedowierzaniem odkryłem, że osoby z mojego otoczenia (20-30lat, duże miasto), które nie były wychowane w bliskości z kościołem i teologią, które identyfikowały się dotąd jako niewierzące w zetknięciu z tym "miałkim", "franciszkańskim" podejściem zaczynały uczestniczyć we wspólnocie kościoła. Jak więc widać ile osób tyle różnych powodów. Chciałbym kiedyś zobaczyć dane statystyczne, które rzucają wiecej światła na tę kwestię. Poza tym nie trzeba być racjonalnym człowiekiem, żeby podjąć racjonalną decyzję i odwrotnie :)
To chyba jednak jestem tym "legendarnym" niewierzącym, który najpierw przestał wierzyć, a potem przestał chodzić do kościoła. Porzucenie wiary nastąpiło gdzieś w połowie gimnazjum, jednak z szacunku do rodziców do kościoła i na religię chodziłem aż do ukończenia 18 lat.
14:11 mam 18 lat (rocznikowo 19). Miałem wszystkie sakramenty, chodziłem do katolickiej podstawowki, gimnazjum i rowniez teraz koncze katolickie liceum. Modlilem sie codziennie. Na Mszę chodziłem co tydzień. Gdzieś po drugiej komunii chcialem nawet zostac ministrantem, jednak przez to ze na pierwsze spotkanie nie przyszedl starszy ministrant, ktory mial nam wszystko powyjasniac dalem sobie z tym spokoj. No i tak zylo sie jako mlody, wierzacy katolik. Jednak wszystko zmieniło się 3 lata temu. Były to wakacje poprzedzające szkołę średnią. Natknalem sie wówczas na materiały typu Jezus bez religii, chrześcijaństwo bez katolicyzmu (ogólnie protestanckie argumenty przeciwko KK). Zafascynował mnie ten temat i mogę powiedzieć, że przez +/- pół roku nazywałem się "wolnym" chrześcijaninem. Na początku chodziłem na Msze, nie przystępując do Eucharystii, jednak moje poglądy znowu zmienily sie o 180 stopni, kiedy natknalem sie na kanal Łukasza - Śmiem wątpić. Po obejrzeniu wielu filmików zacząłem drążyć temat. Obejrzałem dziesiątki debat na temat wiary w Boga, filmy o religiach, czy tez przeczytalem Boga Urojonego Dawkinsa. Od tamtego momentu, poznawszy argumenty nie modlę się już w ogóle. Co więcej, wiem, że wszystko co mogę zrobić zalezy ode mnie, od wysilku jaki wloze w dana prace. Nie proszę ani nie przepraszam żadnego Boga. Tak wygląda w skrocie moja historia jak dotąd. Kończąc wywód: polecam miec otwarta glowe i poszerzac non-stop swoje horyzonty. Dodam jeszcze, że bardzo cenię Twoje materiały i dziękuję za wielką przyjemność, którą czerpię z ich oglądania. Pozdrawiam.
Dodam, że całkowicie nie zgadzam się co do 15:28 Jak można być we wspólnocie, której podstawą jest istota, którą osoba niewierząca uważa za wymysł? Jasne, że możesz utrzymać kontakt ze znajomymi z ów grupy, spotykać się z nimi, jednak samo uczestniczenie we wspólnocie/przebywanie w miejscu gdzie adoruje się coś, co dla tej osoby nie istnieje, robi z niej najprościej mówiąc hipokrytę - moim zdaniem mówiąc dosadniej idiotę, oszukującego samego siebie.
Nie trafiają do mnie takie historie, sorry. Byłem przykładnym katolikiem, modliłem się gorliwie i w ogóle byłem jak papież i nagle od tak mi się odwidziało, przypadkowo trafiając na protestanckie herezje :) Wydaje mi się, że te Twoje modlitwy to były raczej takie wyuczone, rutynowe regułki, które po prostu musiałeś co dziennie odbębnić bo tak trzeba. Aż w końcu zaczęło Cię to nużyć i szukałeś ratunku w protestanckiej, hipisowskiej peace and love. "Wolny chrześcijanin" - czyli taki co nie ma żadnego obowiązku i celu, ale jest grzeczny i otwarty na różne koncepcje i konfiguracje, które mu najbardziej odpowiadają w danym momencie. :) A od wątpliwości do ateizmu to już jest prosta i niewyboista droga, którą i bez Dawkinsa byś obrał. Też przez to przechodzę, ale trochę z innej perspektywy.
@@MrWoojohn będąc katolikiem rzeczywiście wierzyłem i sądziłem ze mam kontakt z Bogiem, który mi pomaga. Odejście od katolicyzmu zaczęło się po obejrzeniu filmu na yt: "Why I hate religion, but love Jesus" i zacząłem poznawać argumenty przeciwko KK (wówczas nie dopuszczałem nawet myśli, że Bóg może nie istnieć). Teraz uważam te myśli, relacje i modlitwy za głupotę. Co Ty na to?
@@MrWoojohn Jacy protestanci w Polsce praktykują "hipisowskie peace and love"? Przy tych, których znam, to właśnie Katolicy są taką "mdłą konformistyczną wodą".
Wg mnie podstawowy problem Kościoła jest rozdźwięk pomiędzy tym co Ludzie Kościoła mówią, a tym co czynią. Drugim problemem jest, że przekaz Kościka jest dostosowany do przekonanych i tych, którzy chcą być przekonani. Przykład podał Szymon. "Chrystus jest drogą".. co to za argument dla kogoś kto w to wątpi?
Rozdźwięk między tym co mówisz i robisz dotyczy wszystkich ludzi. Nie znam nikogo kto robi zawsze i wszędzie dokładnie to, co myśli. Bo każdy z zasady popełnia błędy. Równie mocno rozczarowana sobą jestem, jak klerem. Jakoś nie wymagam od nich większej zgodności niż sama posiadam.
@@DWoong Od ludzi którzy mają być WZOREM trzeba wymagać więcej. Nie można mówić,ze skoro ludzie kradną to sędziowie tez mogą, że skoro ludzie gwałca to księża tez mogą. Od tych co mają być stawiani za wzór TRZEBA wymagać więcej, choć pani może i od siebie to więcej wymagać.
Bardziej prawdopodobne od jednego z argumentów, z którymi polemizujesz (przestanie wierzyć przez logiczne argumenty) i twojej odpowiedzi na niego jest to, że ludzie mogli sobie po prostu uświadomić, że tak naprawdę nigdy nie wierzyli w Boga a to że sądzili inaczej wynikało z ich wychowania i kultury, w której żyją (chodzi o późniejszych ateistów przy czym to niewielka część ludzi odchodzących od Kościoła więc to właściwie osobna kwestia a nie ,,najważniejsza rzecz" jak twierdzą niektórzy)
Jestem jedną z tych osób, które najpierw przestały wierzyć, a później przestały chodzić do kościoła. Ten wyjątek stanowię głównie dlatego, że moja "przemiana" działa się podczas przygotowań do bierzmowania, a więc byłem pod presją religijnej rodziny i przyjąłem bierzmowanie mimo bycia niewiernym dla "świętego" spokoju oraz, nie ukrywam, korzyści materialnych. Nie jestem z siebie dumny, bo to jednak brak szacunku dla wiernych, ale mój młodszy "ja" myślał bardziej o tym co by się w domu działo do czasu wyprowadzki z powodu mojego ateizmu.
Na pewno nie jesteś żadnym wyjątkiem, ja znam więcej osób niewierzących, które najpierw przestały wierzyć, a dopiero po jakimś czasie nie chodziły już do Kościoła, niż na odwrót.
Szymonie mam 16 lat i przez kwarantanne obejrzałem wiele twoich filmów i na wojnie idei i tutaj, bardzo lubię oglądać je w wolnym czasie i nigdy nie mam po nich uczucia zmarnowanego czasu. Staram sie raz w tygodniu obejrzeć conajmniej 1 wypowiedź Jordana Petersona i zapamiętać z niej jak najwięcej. Bardzo cieszę się że przez te 2 miesiące kwarantanny powiększyłem swoją wiedzę na temat wiary, Boga i świata, bardziej niż przez 5 lat bycia ministrantem i lektorem. Dziękuję ci za te wartościowe materiały i proszę nie przestawaj ich tworzyć.
ja jestem taką osobę, najpierw utrata wiary, potem próba odejścia z KK, gdy zdałem sobie sprawę, że trochę tracę wiarę, chciałem sobie ułatwić i przestać chodzić do kościoła, doświadczyłem paru miesięcy prawdziwego nękania, bo szatan wiedział, że trudno mi będzie z tego zrezygnować, zacząłem się na Mszach dusić, miałem wrażenie, że zaraz sufit mi spadnie na głowę, nie byłem w stanie odmówić Zdrowaś Marjo, zwłaszcza słowa "łaskiś pełna" nie przechodziły mi przez gardło, śmiałem się w duchu z kazań księży, jako student filozofii wiedziałem od nich dużo więcej, ale babcia modliła się za mnie i przed odejściem z KK, postanowiłem pójść do spowiedzi, no i wszystko przeszło jak ręką odjął, przestałem szukać na Mszach czegoś więcej niż po prostu uczestnictwa w Ofierze Chrystusa, mimo, że w duchu miałem dystans do wielu kazań, wiedziałem, że nie po to tu przyszedłem, pozostał mi "słuch ateisty" i przypomniałem sobie co pisał B. Pascal: wiara to nie wiedza, wierzącym się bywa, wiara to wybór, jak miłość, a ten wybór potwierdzony jest tylko praktyką (doświadczania Ofiary JCh na krzyżu), nie ma czegos takiego jak "wierzący niepraktykujący", ale jest mnóstwo "niewierzących praktykujących" no i cała reszta "niewierzących niepraktykujących", Eucharystia dokonuje się codziennie, niestety codziennie dokonywane są różnego rodzaju jej profanacje, tylko KK może to jakoś wynagradzać i niewierzący praktykujący WIERNI jak ja
Mnie zastanawia jak pogodzić ewolucję biologiczną, którą Kościół traktuje poważnie jako naukowy fakt, z innymi naukami Kościoła. Skoro Ewolucja biologiczna wyjaśnia powstanie gatunków, to czy Jezus umarł za grzechy tylko Homo Sapines czy za inne gatunki człowieka, które żyły na naszej planecie też? Za grzechy Homo erectusa i Homo habilis też? Jakie jest stanowisko?
@@wacawpisiewicz4828 "Ja to widzę tak: to Boża sprawa, kogo Bóg uznaje za człowieka." To rodzi kolejny problem. Może powinni zostać powołani misjonarze do głoszenia ewangelii szympansom w języku migowym?
Znam mnóstwo osob co nie wierzą a do kościoła chodzili jeszcze jakiś czas. Bo albo byli młodzi i rodzice ich zmuszali . Albo po prostu nie mieli odwagi się przyznać. Myślę wiary czy niewiary nie da się racjonalnie wytłumaczyć. To się po prostu czuje.
Najpierw pojawiają się ogólnie pojęte myśli, wątpliwości, argumenty racjonalizujące pewną postawę, a dopiero później na podstawie tych myśli następuje decyzja o opuszczeniu wspólnoty religijnej, ponieważ z bardzo wielu powodów bywa to trudne i wymaga czasu. Zdecydowanie trudniejsze niż nabranie postawy, na podstawie której podejmie się decyzję i działania, które pozwolą na opuszczenie danej wspólnoty. To się nie dzieje pod wpływem emocji tak jak zasugerowałeś. To jest proces, który zaczyna się w głowie, a kończy na konkretnym działaniu. Nie na odwrót.
Kościół jest jednym z wielu antychrystów, który zmienił czasy świąt Biblijnych i Prawo Boże- np. wymazując drugie przykazanie z Katechizmu i czwarte zmieniając czczenie szabatu w sobotę na niedzielę zastępując tradycją i naukami ludzkimi. Księga Daniela 7:25. Polecam wykład z youtube "Wino Babilonu"
16:15 Szymonie, jak chcesz możemy się spotkać i porozmawiać - ja jestem osoba która najpierw przestała wierzyć, a dopiero potem odszedłem z kościoła. Historia jest długa i zagmatwana, ale podkreślę, że zanim to się wydarzyło, to byłem gorliwie wierzącym człowiekiem.
Jeśli chodzi o stan dzisiejszego kościoła to podam swój przykład. Podczas kryzysu wiary poszedłem do spowiedzi żeby powiedzieć o wątpliwościach, ksiądz mnie powiadomił że jeśli nie chce wierzyć w Boga to jest coś takiego jak apostazja i mogę sobie przestać być chrześcijaninem... to trochę smutne bo tak naprawdę mój główny argument na niewiarę opierał się na tym że "Bóga nie widać w świecie materialnym"
Gdzie Ty masz oczy że nie widzisz Boga w świecie materialnym a zwierzęta , rośliny, całe stworzenie, niebo,ziemia ,wszystko jest dziełem Boga a człowiek nie jest dziełem Boga? Całe stworzenie oddaje chwałę Bogu bo wszystko pochodzi od Boga Stwórcy,wystarczy spojrzeć i znajdziesz Boga.❤😊
Znam więcej przypadków utraty wiary, a następnie odejścia od wspólnoty, niż na odwrót. U mnie z resztą było trochę podobnie, ale bardzo młoda byłam, więc myślę, że po części do tego stanu rzeczy przysłużyło się to, że wspólnota była czymś mi bliskim i znanym i nie chciałam wymazywać czegoś, co po części budowało moją tożsamość. No oczywiście nie pomagał fakt, że rodzice, gdy zauważyli, że opuszczam msze, to zaczęli pilnować mojego uczestnictwa w różnych religijnych obrzędach. Niemniej najpierw się srogo na Boga obraziłam, potem zakwestionowalam jego istnienie, potem uznałam, że zaiste Go nie ma, a potem chciałam odejść ze wspólnoty. I trochę taki schemat powtarzał się także wśród znanych mi osób. Raczej mało znam przypadków, gdzie ludzie najpierw odeszli z jakiś powodów ze wspólnoty, a potem stracili/porzucili wiarę. Przypuszczam, że może tak być, ale nie z tego powodu, że musieli stać się konsekwentni w porzucaniu (albo wszystko albo nic), a dlatego, że sami z siebie nie potrafili utrzymać wiary w Boga. Dlatego też myślę, że interesujące by było, gdyby każdy sam decydował o swojej religijności i nie był do niej namawiany, czy zniechęcany. Wtedy każdy by w tym uczestniczył, bo wierzy i ma potrzebę, a nie bo mu wmówiono, że tak jest i być inaczej nie może. Bo tradycja. Och. I nie uważam, że zawsze mówienie, że "jestem ateistą od 14 roku życia" jest chwaleniem się, ani że to niemożliwe odpowiedzieć sobie na jedno z najważniejszych pytań. Czemu by zakładać, że młoda osoba nie może dojść świadomie do wniosku, że Boga nie ma? Skoro może wierzyć, może i nie wierzyć. Istnieją też z resztą sprawy, na które jest wiele odpowiedzi. Można sobie więc udzielić odpowiedzi, a po kilku latach ją nieco zmienić. Ja tak zrobiłam, ale nie czuje się, że sama siebie oszukiwałam. Faza ateizmu jakby pogrzebała wizję Boga, w jakiego nauczono mnie wierzyć. Po kilku latach znalazłam sposób na wiarę po swojemu i tak mi jest teraz dobrze.
Dziękuję Szymonie za ten film. Rzeczywiście często treści które można usłyszeć podczas kazań są zbyt ogólne i brakuje nam wszystkim, wiernym i duchownym zastanowienia co niektóre sprawy oznaczają, jak mogą wpływać na nasze życie tu i teraz na ziemi. A podane przez Ciebie przykłady św. Pawła czy św. Augustyna dużo nam mówią o tym jak Chrystus, ich relacja z Nim wpłynęła na ich życie. Pozdro dla wszystkich
Chrystus jest niedoścignionym wzorem do naśladowania. Życie powinno polegać na próbie upodobnienia się do Niego. Nie trzeba znać nazwy Wzoru aby prawidłowo go rozwiązać. Oczywiście dużo łatwiej jest ze Wzorem, pomaga to uniknąć wielu błędów, a rozwiązanie bez wskazówek jest bardzo, bardzo trudne, ale nie niemożliwe
Przykładowo, mnie zniechęcił do kościoła fakt w jaki sposób się pojawił na naszych ziemiach i nie tylko naszych. Być może czasy wtedy i metody były inne ale fakty są faktami. Wiary katolickiej nie przyniósł do nas żaden mędrzec niosąc dobrą nowinę, która trafiła do serc ludzi, tylko zostaliśmy schrystianizowani siłą a dokładnie ogniem, mieczem i podstępem wtapiając słowiańskie zwyczaje do chrześcijaństwa, wmawiając później ludziom, że to są chrześcijańskie tradycje. Wciąż mając na uwadze ten fakt, bardzo ciężko jest mi się identyfikować się z tą wiarą i zawierzyć jej to co mam najcenniejszego, czyli duszę. Mimo że z tej religii płynie pewna mądrość to historii nie ma czystej zabijając miliony ludzi w imię boga.
Wydaje mi się, że opinii na ten temat jest tyle, co Polaków, a każdy tłumaczy ten fakt tym, czego w Kościele/społeczeństwie nie lubi (albo co wydaje mu się być powodem opuszczenia, często przypudrowanym). Jako zwolennik i sympatyk mszy trydenckich i tradycyjnej duchowości mógłbym porzucać oskarżeniami, że Kościół zwalcza tradycyjną duchowość pod wpływem masonerii, czy kogoś tam innego i pewnie znalazłbym listę przykładów jak biskup/proboszcz zachował się podle względem tradsów, ale z doświadczenia wiem, że wielu ludzi w tym środowisku zachowują się bardzo zniechęcająco, więc może skupie się na powodach, które odbieram jako stosunkowo neutralne. Wydaje mi się, że Kościół trochę za bardzo się skupił na grupie starszych pań, którym wystarczyło rzucić cytat JP2, założyć kółko różańcowe raz na jakiś czas zebrać pieniądze na studnię w Afryce i będzie gites. Wydaje mi się, że taki przekaz nie trafia do młodego/średniowiekowego pokolenia, zarówno tego bardziej charyzmatycznego, tradycyjnego (w Polsce jest to nadal ogromna mniejszość), i co najważniejsze tego bez odchyłów w żadną stronę. Taka jest moja skromna opinia.
Główny problem w Polsce to stwierdzenie że każdy Bóg jest Bogiem chrześcijańskim a wielu ludzi uważa że Bóg chrześcijański nie istnieje i dlatego przestają chodzić do kościoła, jednocześnie wierząc w Boga jako siłę niematerialną.
"BÓG jest miłością"- 1Jana 4:8,16. Tam gdzie jest BÓG tam jest Miłość - i dlatego prawdziwych uczniów Jezus Chrystus radził nam rozpoznawać po wzajemnej miłości - Ew Jana 13:34,35 (a nie po związku z tradycją).
@@wandap9520 , miałem to przed chwilą napisać i trafiłem na Twój komentarz. Nie miłujemy to znaczy nie znamy Boga. Uczeń Jakub napisał w swoim liście , że demony wierzą i drżą. Dlaczego drżą - bo wiedzą ,że czeka ich zagłada. Wiara bez uczynków jest martwa. Jakuba 2:26 .
Mój znajomy kiedyś chciał mnie zachęcić do wiary mówiąc coś w stylu "czas poznać Chrystusa". Oczywiście takim zdaniem bardziej mnie odstraszył niż zachęcił, wywołał u mnie zaskoczenie, a nawet zażenowanie. Dobrze, że mówisz o tych różnicach, że coś co powie radykalny katolik w dobrej wierze, może przynieść odwrotny skutek od zamierzonego. Plus to zdanie "czas poznać Chrystusa" może znaczyć wszystko i nic zarazem.
Mi się wydaję że to pop prostu znaczy żebyś poznał/a nauki Jezusa. Czyli abyś zaczął/a tak naprawdę mniej więcej podążać za Jezusem czyli najprościej mówiąc chodzi to o żeby mniej więcej postępować jak Jezus.
Ważna wypowiedź: Odnosząc się do tego co mówi Szymon pozwolę sobie wypisać, dlaczego ludzie odchodzą od kościoła, a nie kojarzę, żeby Szymon to omawiał, a warto o tym wspomnieć. - traktowanie seksu pozamałżeńskiego jako wielkiego grzechu ( ja np, nie mam ślubu z dziewczyną, a seks naturalnie uprawiamy, jesteśmy dla siebie pierwszymi partnerami, ale już kościół zniechęca, bo to jest "życie na kocią łapę" i bardzo drażni mnie podejście kościoła w tej kwestii i promowanie wręcz seksu po ślubie oraz piętnowanie naszego podejścia. - traktowanie masturbacji jako grzechu - piętnowanie antykoncepcji, i uważanie antykoncepcji w każdej formie jako grzech poza naturalnym planowaniem rodziny - Absurdalne sytuacje z brakiem rozwodów ( mam w rodzinie ciocię, która była bita przez męża latami, odeszła od niego i teraz tworzy wspaniały związek z super facetem, naprawdę aż serce się cieszy, że udało jej się odnaleźć takie szczęście,. Jednak ślub maja tylko w urzędzie, ponieważ 2 księży z różnych parafii odmówiło ślubu kościelnego, bo przecież jej mąż żyje i mu przysięgała wierność - absurdalna i podła sytuacja moim zdaniem. - traktowanie homoseksualizmu jako grzechu ( ja nie wymagam promowania skrajnego LGBT, ślubów gejowskich itp, chodzi o traktowanie teog jako grzechu, podejście typu że Ci ludzie gdzieś się pogubili i dlatego tacy są. - cicha walka z psychologią, czyli zamiast promować wiedzę psychologiczną, to jest - pomódl się to leczy ducha, no przykro mi, ale wielu chorób psychicznych, nawet tych lekkich nie wyleczy nawet ascetyczna modlitwa. Dla mnie jako ateisty są to ważne tematy praktycznie nie obecne w temacie publicznej. Przecież ja nawet jakbym chciał się nawrócić, to nie mogę, bo nie zaakceptuję tych i wielu innych poglądów kościoła, ponieważ uważam, że są one obiektywnie szkodliwe społecznie.
Krótkie podsumowanie: "Kościół zły, bo 6 przykazanie istnieje" Widać priorytety... zresztą po sposobie wypowiedzi nie widać chęci zmiany wewnątrz siebie, tak więc słowa o "nawróceniu się" są czcze, kościół jest przedstawicielem Boga na ziemi, więc prawo kanoniczne jest stałe i niezmienne, jak się nie podoba kościół katolicki to zawsze można znaleźć jakiś herety... protestantów, którzy układają sobie wiarę pod własne subiektywne standardy (tysiące odłamów i wciąż rośnie), gdzie wszystkie wymienione rzeczy są OK odniosę się do zarzutów: 1. seks jest jednocześnie przywilejem jak i obowiązkiem MAŁŻONKÓW, więcej na ten temat w KKK 1600 albo na wiki - katolicka etyka seksualna 2. bo jest? KKK 2352 i pochodne 2354, nie muszę mówić jak bardzo destruktywne to jest + znienawidzony ruch "nofap" przez "światłych", "wyzwolonych" a także "żymian" 3. "dzienniczek" - czyli szereg metod rozpoznawania dni płodnych to jedna z najstarszych i jedyna nieinwazyjna metoda antykoncepcji, jest uczona jako jedna z metod w szkole, więc gadanie o pseudonauce można wyrzucić do kosza 4. takie sytuacje patologiczne powinny być zgłaszane jako powód do unieważnienia małżeństwa (czyt. nigdy de facto nie nastąpiło) 5. KKK 2357-2359, zresztą po raz kolejny chęć "wymogu" od kościoła zaprzeczenia głoszonego prawa, poza tym grzechem jest stosunek lub bycie w takim związku, a nie sama skłonność - ile razy można to powtarzać 6. chochoł, choć nie wątpię że część księży na odchodne coś takiego powie, zamiast zainteresować się problemem i doradzić wizytę u specjalisty i może nawet leki "Kościół nie jest sklepem samoobsługowym, w którym każdy wybiera sobie to, co mu się podoba, co uzna za jeszcze pasujące do dzisiejszych czasów i do przyjęcia we własnym życiu. Pismo Święte nie jest supermarketem, z którego można wybrać kilka towarów, które się nam spodobają, a resztę odrzucić, ale jest objawieniem się Boga, przez które wskazuje On nam naszą drogę" Benedykt XVI
@@crusad3r157 Crusad3r Dzienniczek nie jest metodą antykoncepcyjna, każdy Ginekolog Ci to powie. Małżeństwo się odbyło i trwało kilka lat, nie rozumiem postawy księży on unieważnienie, było i trzeba uznać rozwód w takim przypadku i kropka. Człowiek ma wyrok sądy i zakaz zbliżania, więc tutaj nie zaakceptuje postawy kościoła i koniec. Dzieci trzeba uczyć, że poznawanie swojego ciała i dużo napięcie w młody wieku jest normalne, a nie wmawiać głupoty ze to grzech. Jeśli jest nadużywana to jest szkodliwa, ale w zdecydowanej większości masturbacja jest na miejscu i to też przyzna każdy ginegolo, psycholog, seksuolog i każdy kto ma wykształcenie w tym kierunku. Co oo homoseksualizmu to że się powie, że grzechem jest stosunek i bycie w takim związku, to nie rozwiązuje problemu. Ja znam dobrze postawę kościoła w tym temacie i jest moim zdaniem zła. Jak ktoś kocha druga osobę i chce z nią żyć to po co kościół go piętnuje? Jeśli uważasz że dzienniczek jest metoda antykoncepcyjna i masturbacja to samo zło, to zaprzeczasz fsktom naukowym. Do antykoncepcji się nie odniosłeś, bo a) sam się zabezpieczasz, to wstyd gadać źle na kościół. b) uważasz że dzienniczek działa, bo Twoja żona w ukryciu bierze tabletki, a Ty musisz że to dzienniczek xd. (Poważnie znam taki przypadek, kobiety w zwiasku z fanatykiem). nawrócić się nie chce, kiedyś byłem bardzo wierzący, ale rzeczy które widziałem w życiu sprawiły że teraz jestem ateistą i na temat religii lubię rozmawiać, wysłuchać drugiej strony, ale już do niej nie wrócę.
@@mateuszszafranowski1144 mam podobne rozterki związane z nauczaniem KK... Wierzę w Boga, szanuję KK jako instytucję ale uważam że nie tyle 10 Przykazań samycg w sobie ale ich interpretacja przez KK oraz sposób nauczania młodzieży wyrządza dużo krzywdy oraz może powodować niepotrzebne polaryzacje społeczeństwa... Temat rzeka... Sam obecnie nadal poszukuję swojej ścieżki i chyba trochę czasu mi to jeszcze zajmie
@@jacekkolbermusic Ja również kiedyś szukałem swojej drogi i postanowiłem odejść od kościoła, ponieważ nie mogę zgodzić się z jego naukami. Absurdalne podejście do spraw seksu, piętnowanie par żyjących wspólnie bez ślubu, sprzeciw antykoncepcji, brak rozwodów, nawet w skrajnie patologicznych przypadkach itp. Ja oczywiście zauważam pozytywne strony kościoła, ale dla mnie podejście do pewnych spraw jest karygodne. Bardzo boli mnie też fakt, że ludzie czasem wa komentarzach zazucaja mi rozwiązłość seksualna. Ja mam jedną partnerkę i chce z nią żyć, ale póki co mamy inne rzeczy na głowie niż ślub, żyjemy wspólnie, a to już wg kościoła grzech, używamy antykoncepcyji itp i to też grzech wg kościoła. Więc dla mnie droga ateisty była oczywista, choć kędyś byłem w kościele i odszedłem nie ze względu na patologię w kościele czy nudę, tylko przez zacofane dogmaty. Teraz jestem ateistą i nie wierzę w istnienie Boga, ale zaczęło się od niezgody na głoszone "prawdy" Kościoła.
Ja tylko odniose się do tego nieszczęsnego kalendarzyka małżeńskiego...ja nigdzie nie spotkałam się z tym, żeby kościół zachęcał lub zobowiązywał do kalendarzyka małżeńskiego. Nie rozumiem o co chodzi...kalendarzyk jest nieskuteczny, stosowano z tego, co kojarzę do początków XX w. Ale kościół go nie zaleca. Mam wrażenie, że mylisz Naturalne Planowanie Rodziny z kalendarzykiem. A to nie to samo. Do zbioru NPR zalicza się kilka metod i 2 z nich są wg wskaźnika Pearl bardziej skuteczne niż prezerwatywy np. Kościół mówiąc i naturalnej metodzie zachęca właśnie do nich. Tutaj link pokazujący 2 naturalne metody promowane przez kościół, które są wyżej w notowaniach niż prezerwatywy: www.poradnikzdrowie.pl/seks/antykoncepcja/wskaznik-pearla-ocenia-skutecznosc-antykoncepcji-aa-ULnw-Efjn-ka7b.html Znam 3 pary niewierzące stosujące te metody, bo po prostu im odpowiadają jako parze. Nawet 1 po ślubie nie jest, a stosuje. Bo to po prostu warta rozważenia propozycja była. Zostawcie te plotkę o kalendarzyku! Błagam!
Mam taką nieodkrywczą obserwację, że odejście od KK wśród ludzi młodych (odnoszę się do ateisty od 14 rż) to często wyraz naturalnego buntu, reakcjonizmu, KK symbolizuje to wszystko, co niegdyś stara władza prl.
A ja Szymonie najpierw odszedłem od kościoła, a później zacząłem wierzyć. PS. Doszedłem do tego wniosku racjonalnie, a później dołożyłem wiarę. Toć to dopiero ciężkie do przetrawienia przez anty-teistów :)
Czy możesz rozwinąć swoją wypowiedź? Jestem ciekawy jak przebiegał ten proces. Jaki argument ciebie przekonał? Czy wróciłeś do kościoła, czy po prostu wierzysz w Boga bez kościoła? Ja jestem niewierzącym.
19:20 Ateizm to nie odpowiedzenie na najważniejsze pytanie, lecz brak przekonania co do pozytywnej odpowiedzi na to pytanie. Poza tym nie wiem, co ważność tego pytania ma do rzeczy. Odpowiedź na nawet najważniejsze pytanie może być bardzo oczywista. Poza tym nie sądzę, by pytanie o istnienie Boga było ważniejsze od jakiegokolwiek pytania o minimalnej istotnosci; poważnie, pytanie o to, co będę jadł na śniadanie, ma po stokroć większy wpływ na rzeczywistość.
@@prawdziwypolak8725 A - bez, teo- bóg. Skąd pomysł, że to, co ma w nazwie "bez boga" odrzuca wszystkie siły wyższe? A agnostycyzm oznacza brak wiedzy, brak pewnego przekonania. Chrześcijanin, który tylko zgaduje, że Bóg istnieje, też jest agnostykiem. Nie bawimy się w redefiniowanie pojęć, ale dyskutujemy uczciwie, bo to nas do niczego nie doprowadzi.
@@autystycznybudda5012 Nie masz tutaj racji moim zdaniem. Ateizm to odrzucenie teizmu, czyli ateisa zaprzecza, że istnieją siły nadprzyrodzone a nie brak przekonania. Brak przekonania, stwierdzenie, że nie jest możliwe POZNANIE rzecywistości na tyle by stwierdzic czy jest Bóg to agnostycyzm i to zupełnie coś innego. Agnostyk nie moze być ateistą. Tak samo nie ma chrześcijaninia (takiego prawdziwego, praktykującego, więrzącego w Boga), który ZGADUJE czy Bóg istnieje. Wiara polega na tym, że się w coś WIERZY, to ani nie zgadywanie ani nie pewnośc obiektywa, więc twój przykład nie ma sensu. Pozdrawiam
@@mateuszszumlas7466 Przyznaję, że takie jest znaczenie w słowniku języka polskiego, więc masz rację. sjp.pwn.pl/szukaj/ateizm.html ALe już Oxford Dictionary of Philosophy definiuje ateizm jako brak przekonania o istnieniu Boga lub negowanie istnienia. www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780199541430.001.0001/acref-9780199541430-e-278?rskey=GC0Coc&result=279 A więc człowiek, który nigdy nie myślał poważnie o kwestiach egzystencjalnych również jest ateistą w jednej z definicji. W zasadzie nie wiem, o co kłótnia; definicje słów to tylko umowa społeczna. Ale jeśli już mamy dyskutować o umowach społecznych, to przyznaję rację, że ateizm jako zaprzeczanie istnieniu Boga jest częściej używanym terminem.
Jestem osobą, która najpierw przestała wierzyć A potem przestałem udzielać się we wspólnocie. Jak przestałem sie wahać, bo był jeszcz etap, wahania i szukania Boga to byłem ministrantem Ludzie chodzą do kościoła bo pomaga im życie w wspólnocie... Może część, tylko że w Polsce w moim dzieciństwie nie chodzenie do kościoła powodowało pewnie piętno wanie spoleczne. Byl na to nacisk i trzeba było to jakoś ukrywać. Ten nacisk zależał i to jest moim zdaniem lepsze uzasadnienie. Ludzie odchodzą od kościoła, bo mogą bez społecznych konsekwencji
W minucie 12 jest mowa, że po 1989 roku wśród młodych mężczyzn był największy spadek powołań, gdy na zaprezentowanym wykresie widać, że powołania w tej grupie rosły, od 1990 do 2001, ustabilizowały się w latach 2001-2005, potem gwałtowny skok (2005-2007, zapewne w wyniku śmierci JP II) a potem ciągły spadek.
Prawda jest też taka, że dawniej nie było internetu, komputerów, a telewizor był w co 10-tym domu, więc ludzie chodzili do kościoła bo zwyczajnie w świecie nie mieli nic ciekawszego do roboty, była to forma rozgrywki, spotkali się z ludźmi, poplotkowali itp... Teraz świat poszedł do przodu, jest tyle możliwości spędzania czasu, że zwyczajnie w świecie kościół odszedł w nie pamięć, po prostu nie ma kompletnie nic ciekawego do zaoferowania, więc coraz mniej ludzi (szczególnie młodych) tam chodzi...Z resztą u nas i tak frekwencja w kościołach jest spora, kolega był w Niemczech i pokazywał zdjęcia ze mszy, było tam z 15-20 osób i to przeważnie w starszym wieku. W Polsce niedługo tak samo będzie, może to i dobrze ...
Mt 23:13: "Biada wam, obłudni nauczyciele Pisma i faryzeusze, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Sami nie wchodzicie, a tym, którzy tam zmierzają, nie pozwalacie."
W zasadzie mógłbym się pod tym podpisać i jedynie dorzucić do tego swój zestaw powodów. Z mojej bardzo subiektywnej perspektywy zastanawia mnie jedno - dlaczego czuję się dobrze w kontakcie z zakonnikami i niekomfortowo w kontakcie z księżmi? Mam takie dziwne uczucie jakby Ci pierwsi byli bardziej otwarci na człowieka a ci drudzy byli jedynie funkcjonariuszami wykonującymi zawód, skupionymi na rytuałach a nie na człowieku. Też tak macie? A jeśli tak, to czy to może być jeden z czynników wpływających na słabnięcie Kościoła w Polsce? Próbuję rozgryźć genezę tego odczucia ale ciągle nie mogę tego uchwycić. No i nie wiem na ile jest subiektywne a na ile obiektywne. Faktycznie jest taka różnica czy mi się wydaje?
Ja mam nieodparte wrażenie (nw jeszcze czy słuszne) na podstawie całych serii o katolicyzmie i katolicyzmie polsko-jasełkowym że Szymon dopiero jakoś niedawno odkrył katolicyzm. Fajny film pozdrawiam :D
Jestem osobą, która była ministrantem/harcerzem. Pochodzę z katolickiej rodziny, gdzie wszyscy praktykujący. Moja głowa ciekawa świata nigdy nie mogła znaleźć sensu całej tej wiary. Od dzieciaka to było jakoś udawanie, żeby ktoś widział. Mama, tata. Jak byłem w 4-klasie podstawówki to już zaczynałem wychodzić z kościoła podczas mszy. Od kiedy pamiętam to nigdy nie mialem momentu w którym się modliłem etc. Ministrantem bylem dla kasy z kolendy tbh. A w harcerstwie kościół ignorowalem. Tak chodziłem do kościoła będąc niewierzącym. Potem do niego przestałem chodzić. Jak mialem 16lat podrobiłem podpis mojej mamy aby wypisać się z religii (bo sama mowila ze sumienie jej nie pozwala mnie wypisać) teraz mam 22lata i pod względem wiary zupełnie nic sie nie zmieniło. Trochę mam inny punkt widzenia, ponieważ tak jakby nigdy nie wierzyłem.
Filozofia idealistyczna jak najbardziej była użyta w dobrym znaczeniu przez tego księdza, tylko klasycznie przepuszczona przez tomistyczną zgryźliwość i przekonanie, że oni to mówią o rzeczywistości a wszyscy inni o pojęciach. Powiedziałbym że niewiele rzeczy jest tak typowych jak tomista mówiący o idealizmie :P
Ja mam wrażenie, że tomiści sami sobie sznur ukręcili w środowiskach filozoficznych. Najzabawniejsze, że zrobili to trochę wbrew jednemu z założycieli tomizmu - E. Gilsonowi. Gilson jechał w Realizmie Tomistycznym mocno po Reinstadlerze, który próbował wszystkie problemy filozofii nowożytnej załatwiać tzw. zdrowym rozsądkiem. Krótko mówiąc, zdrowy rozsądek nie może być absolutyzowany. A co tomiści dzisiaj robią? Absolutyzacja ortodoksyjnej, arystotelesowskiej fizyki, zasłanianie się rzekomą demarkacją nauk (bo jakby tego nie zrobili, to wszystkie te substancje, potencje i akty by po prostu spadły w starciu z naukami przyrodniczymi), antyewolucjonizm (szczególnie na KULu). Jednocześnie ta ich zgryźliwość wobec wszystkiego co się pojawiło po Kartezjuszu jest po prostu niepoważna. Ignorują dokonania kognitywistyki sądząc, że badania interdyscyplinarne można sprowadzić na dyskursu o filozofii klasycznej. Wisienką na torcie jest romantyzowanie tego rzekomego realizmu filozoficznego tak bardzo, że w praktyce przestaje to być realistyczne, a staje się po części jałowe, a po części anachroniczne.
Ja: Jestem czternastoletnią ateistką, odrzuciłam katolicyzm/chrześcijaństwo z powodów, jak sądzę, racjonalnych. Raczej nie ma dobrych dowodów na istnienie Boga. Szymon mówi i jego filmy: Watch me destroy this man's whole career.
To troche zależy od osoby bo to tylko osoba może zdecydować czy dowody są dobre ja jestem katolikiem i mnie niekróre dowody przekonują a wiara chyba polega na tym że mimo że dowody cię nieprzekonują i tak trzymasz się boga
Oaza czyli Ruch Światło-Życie jest właśnie przykładem wewnętrznej wspólnoty. Miałem taki okres w swoim życiu że byłem niby wierzący ale nie rozumiałem sensu kościoła. Chodzenie na msze itd nudziło mnie. Dodatkowo byłem w moralnym dołku ponieważ umarła bliska mi osoba. Wtedy postanowiłem przystąpić do tej wspólnoty. Oaza to zupełnie inne poznanie kościoła i polecam spróbować. Jednak mniejsza wspólnota pełna rówieśników bardziej do mnie przemawia. Druga sprawa znam tam każdego z 40 osób a na mszy w kościele brakuje mi otwartości(każdy jest dla każdego obcy).
Msza Święta to nie kółko wzajemnej adoracji aby nam było miło ale to skupienie się na Bogu , bierzemy udział w ofierze Jezusa Chrystusa która dokonała się na krzyżu w Wielki Piątek, nasze odczucia w tym momencie nie są ważne, wszyscy Aniołowie schodzą na ziemię i oddają Bogu Chwałę i my też klękamy przed Bogiem aby oddać mu cześć, tak czcili Boga nasi przodkowie a nam to niestety uciekło 😢
Bo od tego pytania, a właściwie od naszej odpowiedzi na to pytanie, zależy nasze "być albo nie być" w łączności z Bogiem ( Ojcem Prawdy) oraz z Jezusem Chrystusem (jednym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi -1Tymoteusza 2:5).
Moja przyjaciółka deklaruje się jako katoliczka wierząca a niepraktykująca. W rozmowie z nią ustaliłam, że nie wszystkie jej wierzenia pokrywają się z katolicyzmem (np. Wiara w karmę). Spytałam dlaczego katoliczka, a nie np. Baptystka. Czy analizowała wierzenia różnych odłamów chrześcijaństwa aby wiedzieć które z nich są jej najbliższe, aby poprzez określanie sie katoliczką nie wprowadzać w błąd swojego rozmówcy co do swoich wierzeń. Nie, ona wierzy w Chrystusa ale nie widzi potrzeby zapoznania się z innymi odłamami kościoło - przecież nie praktykuje. Wychowano ją na katoliczke, nie? Tylko kościół i księża tacy niedobrzy... Także tyle było z racjonalności. Z kolei znam inną osobe - poznaliśmy się gdy już nie deklarowała się jako chrześcijanin, ciężko mi więc powiedzieć co było pierwsze. Osoba ta jednak dokładnie analizowała różne wierzenia, pod żadną z nich nie umie się podpisać. Jest przekonana, że Bóg istnieje, ale nie może być wszechwiedzący, wszechmocny i wszechdobry. Zdaniem tej osoby w obliczu wydarzeń na ziemi których byliśmy światkami cechy te wykluczają się - obok siebie mogą istnieć najwyżej dwie z nich. Chętnie bym was zgadała Szymonie. Mogłaby wyjść z tego naprawde ciekawa konwersacja 😁
Wyjaśnienie tego dysonansu między tym jak Ty widzisz postrzegasz najważniejszy powód odchodzenia ludzi od Kościoła, a jak to widzą twoi niewierzący widzowie jest wydaje mi się proste. Otóż ty masz myślę ok. 30 lat, natomiast twoi niewierzący widzowie średnio spokojnie poniżej 20. W związku z tym, w ich wczesnym wieku nastoletnim spotkali się oni z dużą większą ilością dyskusji na temat istnienia Boga itd, niż większość twojego otoczenia i po prostu na etapie kiedy jeszcze byli zmuszani przez rodziców do chodzenia do Kościoła, już dawno nie wierzyły. W Europie właśnie Polska ma największą różnicę pomiędzy wierzącymi osobami w średnim wieku, a osobami nastoletnimi/młodymi dorosłymi, więc jak najbardziej są fakty, które to stanowisko potwierdzają. Moim zdaniem odrzucenie wiary w wieku nastoletnim jest jak najbardziej racjonalne i jest się czym chwalić z tego prostego powodu, że po prostu religia nie działa, w sensie nic magicznego o czym ona często wspomina nigdy nie obserwuje się w rzeczywistości. To jest serio aż tak proste. Dziecko, które to wychwyci po prostu lepiej/dokładniej postrzega rzeczywistość.
Nie pamiętam już gdzie bo to było w latach 90ych, czytałem w jakimś czasopiśmie że w Europie i w USA osoby odchodzące od religii Chrześcijańskich częściej robią to w skutek sympatyzowania z religiami czy filozofiami wierzącymi w reinkarnację, niż do środowisk ateistyczno-agnostycznych. Choć te ostatnie lubią ten notowany spadek chodzenia do kościoła interpretować inaczej. I pamiętam że było tam również o tym, że najczęściej ci fani reinkarnacji pozostają potem niezrzeszeni, bo albo nie znają stosownych organizacji w pobliżu, albo są one obce im kulturowo bo składają się z imigrantów. Chociaż od tamtej pory nie spotkałem się z tego typu danymi ponownie. Tacy ludzie jeśli zdarza im się wypełniać ankietę dotyczącą wiary nie wiedzą co zaznaczyć, bo najczęściej nie ma w nich stosownych opcji. Co o tym myślicie?
@@kazimierz1032 Trochę to glupię, ale lubie posłuchać ciekawych kazań.(Jednego mamy spoko, który strasznie jest zaangażowany w życie w parafii i organizował wspólny różaniec dla par ktore mają problem z posiadaniem potomstwa) Niestety nie zawsze się takie trafiają stwierdzialbym ze rzadko. Noi czytania też lubie posłuchać. Bo co innego samemu czytać biblię a co innego w kościele. Drugim powodem jest trochę moja rodzina bo o ile moi bracia mieli trochę więcej luzu to już dziewczynie tak nie wypada nie chodzi do kościoła.
@@encepence5242 No czyli będziesz miała przykrości bo Twoja mama będzie zła z tego powodu. Ale zakładając że Cię kocha, przejdzie jej. Tak samo jak mojej, po tym jak powiedziała że nie jestem już jej synem gdy dowiedziała się że jestem ateistą... Czas leczy rany.
No cóż w 16:00 poruszyłeś ważną kwestię, w trakcie której osobiście doszedłem do wniosku, że KK nie ma mi nic do zaoferowania. W takim sensie, że ja z niego nic nie wynoszę dla siebie. Jestem dobrym człowiekiem ( mam nadzieję ) kiedyś bardzo wierzącym, ale w tej chwili ja i Kościół to dwa odrębne bieguny. Kiedyś ja coś mogłem zaoferować, a także KK mógł coś mi zaoferować. Tezę którą mówisz o ludziach "wierzących a niepraktykujących" ja potwierdzam. Wśród moich znajomych ja jak i inni wierzą w Boga, ale nie należą do instytucji Kościoła. Stąd powstaje efekt lawinowy nic mi to nie daje > marnuje czas. Mam marnować czas tam i tu to wolę tu. Fakty które mówisz o nie odchodzeniu młodych ludzi od Kościoła mogą też być związane z tym, że coraz więcej ludzi młodych ( powiedzmy około 25-30 ) należało do wspólnot młodzieżowych które działają znacznie inaczej niż cały KK. W takim sensie, że ta wiara jest tam bardziej żywa. W mojej wiosce i kilku okolicznych oraz w kilku miastach w Polsce działa jedna z takich wspólnot która rzeczywiście realizowała żywą wiarę o której mówisz. Jednak po wyjściu dalej Ci sami ludzie spotykają się z rzeczywistością w której na parafii jest jeden ksiądz który może powiedzieć cokolwiek sensownego, a reszta jest dla "Starszych babć" ( nie mam nic przeciwko starszym babciom). Którzy cały czas grzmią z ambony, a nie głoszą Miłosierdzia. Mówiąc o ludziach którzy w wieku kilkunastu lat wybrali, że są ateistami zauważ proszę, że Ci ludzie też przez cały okres swojego życia nie znaleźli też "odpowiedzi" na to aby wrócić do KK, bądź też nie dotarła do nich nauka KK. Oczywiście nie zrzucam tutaj winy ani na ludzi ani na KK, po prostu chcę zwrócić uwagę, na takie zjawisko. Wiem też, że Ci ludzie mogą po prostu mogli "nie szukać" nic innego. Dzięki za jak zwykle merytoryczny materiał pozdro :D
Nie widzę za bardzo sensu w stwierdzeniu, że ateista potrafi odpowiedzieć na najważniejsze pytanie w historii ludzkości, zwłaszcza 14 letni. Brak wiary w coś, w tym wypadku w boga, nie oznacza od razu, że wszystko, lub cokolwiek, wiemy. To jakby stwierdzić, że jak nie poszedłeś na studia, to uważasz że wszystko już wiesz. Wiadomo że są ludzie, którzy będą twierdzić że boga nie ma na 100%, ale to i tak co najwyżej hipoteza.
Zapraszam do dyskusji :)
Film "Dlaczego ludzie odchodzą od Kościoła" z Wojny Idei: ua-cam.com/video/QihwWAUz4TY/v-deo.html
Link do omawianego materiału księdza Bańki: ua-cam.com/video/yOlTlIhBhEs/v-deo.html
Rozmowa z wyżej wymienionym księdzem to byłoby coś świetnego.
Jak zwykle świetny materiał
Pozdrawiam ;)
@Szymon mówi hej, dał byś rade może zrobić jakiś odcinki może o argumentach za istnieniem Boga Które ciebie przekonują, jeśli takie są bo wyraziłeś się tu jak byś odrzucał pomysł iż w racjonalny sposób czy za pomocą argumentów dochodzimy do naszych przekonań, co na pewno jest w dużym stopniu prawdą, ja osobiście myślę ze odszedłem od kościoła przez pewną racjonalną argumentacje albo przynajmniej tak myślę ale za bardzo nie jestem w stanie to ocenić. Ale raczej jestem przekonany ze ktoś mógłby uwierzyć w Boga za pomocą argumentów tak jak może go odrzucić również na podstawie jakiś.
Niestety mylisz się Szymonie w 14:38. Brak chodzenia na mszę co niedzielę NIE JEST odejściem od kościoła. Dla osoby wierzącej, akt apostazji jest odejściem od kościoła, który w dawnych czasach musiał być wykonywany publicznie (pewna forma upokorzenia osoby, która chce odejść od wspólnoty). Obecnie jest niewiele lepiej. Chociaż prawo kanoniczne stwierdza, że kto raz został ochrzczony a potem dokonuje aktu apostazji, ten de facto nadal należy do kk, ale nie należy po prostu do danej parafii.
Nie zgadzam się też z twoją narracją Szymonie, jeśli chodzi o zdanie ,,Wszyscy ludzie w Polsce zostali wychowani na katolików". Nie, wszystkim ludziom wpojono od małego, że muszą wyznawać katolicyzm.
Podkreślę to słowo MUSZĄ. Nikt nie przedstawił im różnych religii, nie opowiedział o nich, nie zapytał czy może wolisz religię A czy B, a może żadną z nich. NIE.
Ludzie młodzi zaczynają odchodzić od kościoła w momencie, kiedy stają się bardziej samodzielni i mogą decydować o sobie. W wielu przypadkach, w co bardziej fanatycznych religijnie rodzinach, osoby są zmuszane do praktykowania wiary pod groźbą ostracyzmu i wykluczenia ze wspólnoty. No bo jak to synuś, córuś, już nie wierzysz? W BOGA MUSISZ WIERZYĆ! I tak wygląda 99 % rozmów religijnych w rodzinach.
Wspominał Pan, że ludzie komentują Pana filmy. Też się z tym zetknąłem i stąd pytanie. Zaprosi Pan do rozmowy transgrysy/transgrysów/transgrysice*?
*niepotrzebne skreślić
Szczerze mówiąc dopiero teraz zdałem sobie sprawy ile Szymon musi włożyć pracy w swoją działalność. W sensie z tego co wiem jest normalnie zatrudniony, a prowadzi dwa kanały na yt. I wciąż dostarcza nowych faktów, przymyśleń i obserwacji, oraz często wchodzi w dialogi z innymi internautami i twórcami. Widać ze lubi gadac, ale taka działalność to bardzo dużo pracy. Ogromny szacunek i pozdrowienia.
Plus do tego dwójka dzieci.
Więc roboty ma na trzy etapy
Dlatego nie wielki,
Tylko gigantyczny szacunek i trochę podziwu
To wszystko spekulacje. A fakty są takie, że tego typu rozważania, to wchodzenie w świat chrześcijańskich krasnoludków i elfów.
@@Tomasz_Kowalski Jakie fakty?
Jeżeli rzucasz takie oskarżenia wobec religii, to słowo fakty w żadnyn stopniu nie wystarczy.
@@maciejnowicki9886
Fakty są takie, że nie ma dowodów na katolickie gusła i zabobony. Ani Jezus ze Świebodzina - koronowany na króla Polski, ani *Maryja* koronowana na królową Polski, nie uchronili narodu przed *pandemią* . Za to dostaliśmy *wirusa w koronie* . Nikt też nie został wskrzeszony, ani uzdrowiony z *COVID-19* na skutek katolickich zaklęć. Ten fikcyjny i nieudolny, koronowany przez klechów rząd, powinien się podać do dymisji i to oficjalnie w Częstochowie. Odebrać wota i podarki oraz wysłać tę dwójkę do Watykanu kurierem. Wcześniej paczkę należy zdezynfekować przez ozonowanie.
Ten zarost dodaje +10 do szacunu w dyskusji teologicznej
Można też powiedzieć, że to skutek lenistwa, ale Twoja perspektywa bardziej mi się podoba :P
@ Chciałbym cichutko dodać, że wąs jest nierówno przycięty. Takie odniosłem wrażenie i co jakiś czas mnie to rozpraszało :)
@@jojtek12 Niesymetrycznie.
@@jojtek12 Prawda! A prawda jest taka, że mało komu broda równo rośnie, (zwłaszcza jak nie jest zbyt bujny.) Co do wiary: U mnie w parafii na każdej mszy proboszcz mówi, że "Pana Boga trzeba ozłocić" i zbiera hajsy na różne lichtarze, kiecki po 5 tysi za sztukę, złote krucyfiksy i paschały, a i jeszcze jest fontanna Matki Boskiej. Podejrzewam, że za te pieniądze można by zlikwidować głód w jakimś późniejszym kraju Afryki. Trochę czuje dysonans patrząc na papę Franciszka. A mam dystans do tego jako niedowiarek i widzę obłudę i pychę kleru.
@@PeeepBoy Taka pomoc nie jest taka prosta jak Ci się wydaje...
Dziękuję. Chętnie odpowiem w kolejnym materiale.
Moze zrobicie po prostu rozmowę on-line?
@@Tomek.Zabłocki ooo tak! Zobaczyłbym taką rozmowę!
Również czekam na rozmowę.
Koniecznie! Nie ma co się zasypywać filmami gdy można od razu odnosić się do tego co zostało podniesione.
@@Tomek.Zabłocki Mnie się wydaje, że taka formuła jest bardziej wartościowa. W rozmowie online nie ma wystarczająco wiele czasu na odpowiednie przemyślenie pytania czy konkretnego tematu. Ja bym jednak wolał aby każdy się swobodnie namyślił i dał najlepszą możliwą odpowiedź a nie np kilkukrotnie poprawiał albo tłumaczył co miał dokładnie na myśli.
Pozdrawiam
Podziwiam Twoją łatwość analizy, zadawania trafnych i precyzyjnych pytań i widzenia kwestii z kilku punktów widzenia.
A dziękuję :P
Jula: Tylko Szymon nie wziął pod uwagę najważniejszej rzeczy, że wszelkie religie to jedno wielkie załamanie i to dla ludzi znających historię religii i jej genezy to sprawa oczywista.
To na nim zmieniono, że msza odbywa się w języku narodowym, przodem do ludzi oraz księźą pozwolono zdjąć sutannę m.in. oczywiście, ale masz taki zarys już
@@jar6193 Tak sobie tłumacz. Hajs, mafia itp gimboantyteistom podziękujemy
@@jar6193 Był Harrari czytany. Sapiens jak mniemam?
Powiem szczerze, że obecnie ten Twój kanał oraz drugi "Wojna Idei" są to dwa najczęściej obecnie oglądane przeze mnie kanały na YT. Trzymam kciuki na dalszy rozwój tych kanałów :)
o stary tak samo mam co ten szymon robi z tymi ludźmi
Więcej filmów !
no bo to najsensowniejsze kanały w polskim UA-cam. Dobra jakość gadania.
Jestem byłym nauczycielem na poziomie szkoły średniej. Często dyskutowałem z uczniami na wszelkie tematy i uważam, że miałem z nimi bardzo dobry kontakt. W szkole, w której uczyłem były jedne wspólne zajęcia z religii dla uczniów wszystkich klas, bo łącznie osób chodzących na religię była niecała dziesiątka na całe technikum. Podpytałem uczniów o ich stosunek do Kościoła i często mówili, że religia w jakiejkolwiek formie jest im zupełnie obojętna - istnieje gdzieś obok jako jeden z elementów świata rodziców i dziadków. Mówili też, że w większości przypadków Kościół jest czymś niebywale nudnym i równie atrakcyjnym, co analizowanie dlaczego "Słowacki wielkim poetą był". W grach czy filmach mają do czynienia z bóstwami, które bardzo "empirycznie" wchodzą w interakcje z graczem czy bohaterem opowieści - objawiają się w awatarach wszelkiej formy, rozmawiają ze "śmiertelnikami", a odprawiane przez kapłanów rytuały odnoszą natychmiastowe skutki (często spektakularne). W prawdziwym kościele nie dzieje się dla nich nic, poza powtarzaniem w kółko tych samych formułek i gestów. Próby straszenia ich gniewem Bożym (czy to ze strony praktykujących członków rodziny, czy innych osób) są dla nich tak samo absurdalnie śmieszne, jak mówienie że Święty Mikołaj nie przyniesie im prezentów.
Skutek: katolicy w większości nie znają podstawowych prawd wiary.
Przyczyna: bardzo słabe nauczanie ludu przez kapłanów, zamiast wartościowych kazań o duchowości brednie patriotyczno-janopawłodrugie, dramatyczne listy KEPu.
Przyczyna przyczyny: dramatycznie niski poziom w seminariach.
No w sumie, dobrze podsumowałeś. Nie mam nic do dodania.
nauczają co ślina na język przyniesie, bo narobili praw i 'prawd wiary' jak głupi klusek, prześcignęli w pomysłach siebie samych i Żydów...
@@Crixuus1 tylko dlatego opuściłeś Chrystusa?
@@wacawpisiewicz4828 Heh... wiesz, nie wiem jak ciebie ale mnie strasznie rozbawiła końcówka wypowiedzi @J K. Że tak z dupy wyciągnął kwestie "pobili Żydów" :D
Bez urazy, ale wielu kapłanów wygłasza bardzo dobre i mądre kazania i nie wiem jaki masz problem do Jana Pawła II
Pytanie o sobór watykański II, wiele osób na niego narzeka a dość ciężko znaleźć informacje o co w nim chodziło. Prośba o nagranie filmu o co w nim chodzi wraz z opinią.
ua-cam.com/video/lOD4SyaWOhM/v-deo.html proszę bardzo
@@mateuszlewandowski7197 Dziękuję, jak będę mieć chwilę (najpewniej w przyszłym tygodniu) to obczaję.
@@AdamKrzeslo ;)
Bardzo mi się podoba ta konwersacja.
Problem z V II jest taki, że w kilku miejscach teksty przez niego wypuszczonych dokumentów są nie jasne.
Podam przykład: w Dignitatis Humanae punkt 2. mówi o wolności religijnej, i w zasadzie jest on sprzeczny z tym, co papieże głosili przez wieki. Ale niektórzy twierdzą, że nie jest sprzeczny, bo można go tradycyjnie interpretować.
Czyli problemem jest interpretacja. Bo Sobór nie może nauczać inaczej niż Kościół wieków poprzednich.
To jeden problem. Drugi to tzw. Duch Soboru. Czyli atmosfera w Kościele do zmieniania wszystkiego, co było zawsze w Nim: pobożności, liturgii, mentalności. I ta tendencja do zmiany doprowadziła w 50 lat do wymarcia kościołów w Europie Zachodniej.
Innym zagadnieniem jest to, że Vaticanum Secundum jako jedyny sobór z wszystkich 21. nie ma w sobie zawartych nowych dogmatów. Czyli, jak to ładnie się mówi, jest soborem pastoralnym. Czyli jest zbiorem wskazówek dla Kościoła na czasy mu współczesne. Czyli de facto można go uznać i jego dokumenty za nic nie warte bez szkody dla wiary.
Masa problemów.
Heeeej ja jestem niewierzący i bardzo podoba mi się twoja praca Szymonie. Szkoda, że ja nie miałem nikogo kto w ten sposób wyjaśniałby religie na katechezach czy w kościele może miałbym inne podejście. W każdym razie szanuje bardzo co tu się dzieje.
Dzięki, miło mi to słyszeć :)
No to u mnie było odwrotnie, najpierw straciłem wiarę a potem odszedłem od kościoła. I to 'potem' trochę trwało, bo chodziłem do kościoła co niedzielę przez ponad rok zadając sobie pytanie: "co ja tu robię, przecież nie wierzę w to wszystko".
Pytanie, czy można powiedzieć, że kiedykolwiek naprawdę byłeś w kościele, jeśli Twoje zaangażowanie we wspólnotę ograniczało się do przyjścia na mszę i gadania w tym czasie ze sobą?
@@Machefi A co rozumiesz poprzez zaangażowanie we wspólnotę?
@@Machefi "Gadanie ze sobą" zwane również "autorefleksją" to raczej powód do dumy. Jak myślisz, o czym myślą ludzie w czasie mszy?
@@adamnowak1450
- Pomoc przy sprzątaniu świątyni albo przynajmniej dekorowaniu kwiatami przy większych świętach;
- Zostanie ministrantem;
- Dołączenie do chóru w swojej parafii;
- Dołączenie do którejś z grup przykościelnych, typu: Ruch Światło Życie, Żywy Różaniec, Duszpasterstwo Akademickie itp;
- Założenie takiej grupy, jeżeli w Twojej parafii jeszcze takiej nie ma;
- Dołączenie/ zorganizowanie grupy, która przy Twojej parafii działa charytatywnie, np. prowadzi nieodpłatne korepetycje dla mniej zdolnych dzieci (w wielu parafiach nadal istnieją nieużywane salki katechetyczne i bez trudu można dogadać się z proboszczem, żeby udostępnił ją w takim celu) albo pomaga w zakupach starszym lub niepełnosprawnym członkom wspólnoty parafialnej;
- cokolwiek przyjdzie Ci do głowy, a ma na celu dobro całej parafii, a nie tylko Twoje osobiste.
Każdy z wymienionych wcześniej punktów zaspokaja potrzebę przynależności, która w piramidzie potrzeb zajmuje jedno z podstawowych miejsc (zaraz po fizjologii i bezpieczeństwie), dlatego ciężko z niej zrezygnować, nawet jeśli chwilowo zwątpi się w sens samej wiary. Jednocześnie, posiadanie takiej grupy znajomych, zaangażowanych w ten sam cel, pomaga szybciej przezwyciężyć chwilę zwątpienia. Samo chodzenie na Mszę nie jest w stanie tego zastąpić, ponieważ niemożliwe jest zintegrować się z ludźmi, których widzisz tylko w trakcie kiwania głową na znak pokoju. Dlatego w tym drugim przypadku często wystarczy jeden osobisty kryzys, by stracić wiarę i przestać bywać w kościele. I będę się upierać, że ta druga postawa to nie jest "bycie w kościele" tylko "bywanie".
@@halthammerzeit Umiejętność autorefleksji to piękna rzecz. Jednak życie nie może się sprowadzać wyłącznie do niej. W którymś momencie trzeba wyciągnąć z niej jakieś wnioski i zacząć działać.
Ja najpierw przestałem wierzyć a później przestałem chodzić do kościoła, tylko że robiłem to tylko po to aby rodzice nie wchodzili mi na głowę i głosili kazanie
Ale to trochę inna sytuacja, bo normalnie przestałbyś chodzić do kościoła już dużo wcześniej, za pewne przed tym jak jeszcze stałem się niewierzący. Jednak to, że robiłeś to, bo tak było łatwiej, zupełnie zmienia ogólna sytuacje przedstawioną w filmie.
@@mateuszpietrych4647
No to ja dla przykładu też najpierw przestałem wierzyć, a dopiero potem przestałem chodzić do kościoła.
Po prostu było to podczas bierzmowania, gdzie miałem dużo czasu, aby dokładnie przemyśleć sobie te sprawy.
Po przemyśleniach zdałem sobie sprawę z tego, że w praktyce dla wielu osób ta cała wiara to jest jedynie kwestią przyzwyczajenia wpajanego od dzieciństwa.
Lecz jednak jeszcze przez jakiś czas układałem sobie to wszystko w głowie i doszedłem do wniosku, że tak na prawdę jestem deistą. I dopiero wtedy przestałem chodzić do kościoła.
No najpierw przestałam wierzyc....to fakt, ale co robiłam by o tę wiarę dbać, by jej nie stracić? No nie została mi ona dana raz na zawsze. To tak, jakbym powiedziała: przestałam mieć silne mięśnie i potem przestałam chodzić na siłownię. Zdecydowanie kolejność musiała być taka: chodziłam na siłownię, ale nie ćwiczyłam...chodziłam nadal i siedziałam w kącie, bo w końcu wykupiłam karnet....potem myśl: po co ja tu chodzę i tracę czas? Odejście. Przekonanie: siłownia mi nic nie daje, jest bez sensu. Dla mnie kluczowym elementem jest to co ja robie, by wiarę ciągle w sobie ożywiać. I dla jasności... To nie uwaga do was. Ale do mnie samej. Bo nie dbając o swoją wiarę powoli dochodzę do wniosku, a po co mi kościół. A dosownie teraz sobie pomyślałam: tracę wiarę, bo jestem leniwa w tym i nie dbam o nią, nie staram się.
@@DWoong nie przestałem wierzyć tak po prostu, to był długi proces. Najpierw znajdujesz błędy w Bibli i zauważasz jak inni do wiary podchodzą , następnie zaczynasz szukać informacji na ten temat, po to aby swoje przepuszczenia potwierdzić lub zaprzeczyć. Zaczynasz więcej czytać i oglądać dwie strony medalu. A na którą stronę wypadnie to już zależy od psychiki danej osoby. Ja się teraz czuję o wiele lepiej niż wtedy kiedy jeszcze wierzyłem, ale to moje prywatne odczucia. Uważam że teraz jestem bardziej świadomy otaczającego nas świata, nie ze względu na to że nie wieże tylko dlatego że zacząłem poddawać w wątpliwość wiele zjawisk, dzięki czemu mogę sobie wyrobić swoją własną opinię. Jeśli coś z czym się nie zgadzam zostanie potwierdzone to jestem w stanie zmienić zdanie jeśli tylko będą na to dowody
@@patrykzahor7492 ja przez czytanie zaczełem myśleć czy to nie Szatan jest dobry bo on zabił mniej ludzi niż Jahwe w Biblii
Mi ksiądz powiedział że jestem nieważny i niepotrzepany nikomu bo nie płace tyle co inni. Myli się, ale ja już nie chodzę do kościoła.
Odnośnie tego, że ludzie, którym wspólnota dużo daje nawet jak przestaną wierzyć raczej nie odejdą: to jest dokładnie opis mojej sytuacji :) Określiłbym siebie jako agnostyka (ponieważ nie powiem nikomu kto wierzy, że Bóg nie istnieje, bo sam mogę się mylić), lecz ja nie uznaję istnienia wyższej istoty. Uczęszczam nadal do Kościoła (jestem nawet lektorem), ponieważ kazania, msza Św. i cała wspólnota wydaje mi się miejscem bardzo oderwanym od reszty świata, wręcz magicznym. Mam tam wielu przyjaciół (w tym księdza, z którym potrafię godzinami rozmawiać) i nie wyobrażam sobie odejścia w tej chwili. Można mnie nazwać fałszywym, mam tego świadomość, ale uważam, że nie ważne czy ktoś wierzy czy nie, ważne żeby był dobrym, wartościowym człowiekiem, przyczyniającym się do dobra ogółu, a Kościół niewątpliwie w tym pomaga, mimo iż nie wierzę w wiele rzeczy, które głosi. Moim zdaniem nauka Chrystusa jest racjonalna, ponieważ pozwala ludziom na rozwiązywanie swoich zmagań życiowych z niebywałą skutecznością, więc kolokwialnie mówiąc "coś musi w tym być". Dlatego zgadzam się z Szymonem, że odchodzenie od Kościoła nie jest objawem racjonalnych wyborów. W wielu przypadkach myślę że jest wręcz przeciwnie.
8:56 Najlepszy tekst motywacyjny jaki kiedykolwiek słyszałem.
To nie tyle tekst motywacyjny, co Nowa Ewangelizacja o czym w ogóle tutaj nie wspomniano . Ludzie odchodzą od Kościoła bo nie poznali Żywego Boga, nie mają z nim osobistej relacji, dlatego praktykują, ale nie wierzą. I to zauważył Kościół przed Vaticanum Secundum i po to był sobór, żeby ożywić wiarę, nakłonić ludzi do relacji z Żywym Bogiem, poprzez te radykalne (dla Tradycjonslistow) zmiany. Siegnieto do codziennego obcowania ze Słowem Bożym, co było już praktyką Ojców Pustyni, A nie uklonem w stronę protestantyzmu, gdyż Lectio Divina to strikte katolicka modlitwa. @Wojna idei jak i x.Bańka w swojej dyskusji pomijaja ten czynnik, A ma on diametralne znaczenie.
@@danieldelbowski7767 Moim zdaniem jest to bardziej czysta psychologia. Nie trzeba być psychologiem czy skończyć szkołę w tym kierunku by wiedzieć ,że każdy człowiek potrzebuje sensu istnienia czy celu. Oczywiście większość ludzi znajdzie ten sens w swojej drugiej połówce czy w dziecku. Tylko nie każdy ma tyle szczęścia by znaleźć swój osobisty sens życia lub cel. Dlatego uważam ,że religia jest potrzebna bo często to ona jest jedyną deską ratunku dla takiego człowieka. Zaznaczam tylko ,że sam nie jestem wierzącym.
Szymon powiedział kiedyś coś bardzo istotnego na jakimś bodajże Q&A, parafrazując:
"Gdybym znał wiarę tylko z tego jak jest to ogólnie przedstawiane w kościołach i szkole, byłbym ateistą. Na szczęście rodzice wytłumaczyli mi to inaczej"
Większość ludzi nie miała takiego "szczęścia" :)
Większość ludzi kieruje się emocjami; warto sobie to uświadomić i niezależnie od poglądów próbować dążyć do prawdy o sobie. Umysł ludzki jest zdolny do zakłamywania rzeczywistości, dlatego konieczne jest to, by przyjrzeć się własnej percepcji, szczególnie, gdy coś wzbudza w nas silne uczucia. Tylko w ten sposób dążymy do większego obiektywizmu. Zgadzam się z tym, co powiedziałeś w 18 minucie, miałem w swoim życiu bardzo podobną historię.
Chrzty a urodzenia żywe: zauważ, że masz rozjazd w momencie tendencji wzrostowej narodzeń, pokrycie przy tendencji malejącej.
Dzieci nie są chrzczone od razu gdy przychodzą na świat i obserwujemy na wykresie ten poślizg ;)
Jakby się przesunęło jeden z wykresów o średni wiek przystąpienia do chrztu, a potem najlepiej podzielić wartość chrztów przez liczbę urodzeń, faktycznie można by było mówić o jakimś spadku/wzroście chrzczonych dzieci ;)
Szymonie brawo! Księża rzucają hasłami, myśląc, że wszyscy je rozumieją. Coś tak oczywistego, a nigdy nie przyszło mi do głowy.
Osoba w wieku 14 lat nie musi odpowiadać na to, podobno najważniejsze pytanie w historii ludzkości. A to dlatego, że nie ma takiej potrzeby. Siła dowodu, a więc odpowiedzi leży po stronie wierzących, bo to jest ich problem, nie ateisty. Z faktu, że ktoś wierzy w transcendentny byt, lub byty (w "trzy w jednym" również) nie wynika jeszcze, że ja muszę temu komuś udowadniać, że tkwi w błędzie. Bo niby po co. Po co mam wierzącemu w UFO mówić, że nie ma racji, i tak nie posłucha, przedstawiając mi mnóstwo argumentów na moją ignorancję. Jeśli mi nie szkodzi, nie moja sprawa w co wierzy. Niestety z religiami nie jest tak neutralnie, jak z wyznawcami kosmicznych obserwatorów, więc i o reakcję łatwiej.
Cytowanie myśli wybranczyka za mało aby błysnął inteligencją. Problem dowodu leży po obu stronach bo jeśli chcesz żyć racjonalnie to powinnes jak wierzący znać dowody za jak i przeciwko. Wybranczyk to mędrzec dla ubogich.
@@mariusztarnowski4340 Jeśli już kogoś cytuję to Bertrand'a Russell'a. Ależ ja znam powody dla, których ktoś wierzy i nie twierdzę, że nie są one ciekawe z punktu widzenia filozofii, czy uwarunkowań ludzkiej psychiki. Ludzie wierzą w mnóstwo rzeczy. Nawet ateiści nie są od tego wolni. I na odwrót, wierzący, nie wierzą we wszystko. Nie po mojej stornie leży udowadnianie każdemu, że wyciąga błędne wnioski ze swoich obserwacji.
Chociaż, jak wielu, określam siebie ateistą, to jednak mogę mówić tylko we własnym imieniu, a ja nie poznałem jeszcze żadnego dowodu na istnienie jakiegokolwiek Boga.
Nie jestem niewierzącym od urodzenia, zacząłem wątpić w podobnym wieku, co cytowany przez Szymona chłopak, jednak długo trwało, zanim uznałem, że nie wierzę w byty transcendentne wpływające na nasze życie i dokonujące jego oceny z punktu widzenia własnych cech osobowości, nawet jeśli są one samym dobrem lub czystym złem.
Mój brak wiary nie oznacza całkowitego przekonania, że tego typu byt w ogóle nie może istnieć. Zwyczajnie nikt jeszcze nie przedstawił mi wiarygodnego dowodu, a wystarczy tylko jeden.
Dlatego mamy tak wiele różnego rodzaju koncepcji filozoficznych starających się rozwiązać zagadkę istnienia czegoś zamiast niczego. Jeżeli jednak, ktoś ma rozwiązać ten problem, to będą to raczej ludzie nauki, bo jedyne filozoficzne rozstrzygnięcie dowodu wiary w Boga, jakie mnie przekonuje, to właśnie czajniczek Russel'a. Dlatego z punktu widzenia mojego doświadczenia nie jestem w stanie potępiać tego młodego człowieka. Nie wierzy i nie musie mieć na ten swój brak wiary dowodów.
Panie Leszku Celer dlaczego nie jest z chrześcijaninami tak łatwo
mam problem z pierwszym zarzutem pochodzę z małego miasteczka w Pieninach i jak wiadomo górale mają specyficzną wieź z Bogiem tylko że tak to nazwę przedsoborowe podejście Księży do młodzieży w trakcie edukacji w podstawówce i gimnazjum sprawiło że 70% moich rówieśników odeszło od kościoła
W mojej okolicy, na Pomorzu, księża mieli bardzo "posoborowy" stosunek i odeszło nawet więcej niż 70%.
@@vdvk9311 czesto jest mi po prostu przykro bo kilku moich niegdyś bliskich znajomych przez niechęć do kościoła znalazło się u świadków jechwy... i teraz się o nich boje
@@dominikmrozowski To religia i to religia..nie bój się
Jeszcze dość niedawno myślałem, że odszedłem od wiary z powodów 'logicznych'. Ale ostatnio uświadamiam sobie, że ta sprawa jest dużo bardziej skomplikowana. Jako dzieciak strasznie się nudziłem w kościele, aż chyba jako 7-latek zacząłem się skarżyć babci, że nie pójdę do kościoła, bo po co ja tam mam się nudzić, klęczeć, wstawać i jakie to ma znaczenie, co ja tam robię. No i cóż, dostałem w odpowiedzi klapsa i kłótnię. Później religia w szkole, gdzie trafiłem praktycznie na samych księży gburów, okropnie nudne lekcje, a później nieco 'odlecianą' katechetkę. Do tego dodajmy rodziców, którzy kiedyś chodzili regularnie do kościoła, ale zaczęli od niego odchodzić, ze względu na kazania, na których ksiądz non stop skarżył się, jacy to ludzie są beznadziejni (a przynajmniej tak wspominam te powody).
To nie do końca moje przemyślenia były, zdarzyło się sporo rzeczy w środowisku, które spowodowały, że zacząłem kwestionować sens wiary i kościoła. Czy był to dobry powód, żeby od wiary odejść? Pewnie nie. Ale czy mam aktualnie jakikolwiek argument za tym, aby do niej powrócić? Niestety takiego nie znalazłem.
MZVC zacznij czytać pismo św to może znajdziesz jakiś powód. Wiara wynika z czytania pisma św a nie chodzenia do kościoła nie wiedząc po co? Aplikacje możesz ściągnąć za darmo na telefon i czytać choćby 5 min dziennie po jakim czasie zobaczysz ze twoja wiara zaczyna się rozwijać i może wtedy zrozumiesz i zobaczysz jaki ma sens uczestniczenie we mszy św.
Powodzenia w wychowaniu dzieci
marek przadka dziękuje 😘 Tobie również👍
"Wiara rodzi się ze słuchania, a tym czego się słucha jest Słowo Boże". Czy warto wierzyć? Oczywiscie! Stawką jest nasze życie wieczne, a raczej jego jakość, bo w piekle też jest życie wieczne 😜
Czytaj Pismo, nawet jeśli niczego nie rozumiesz. Duch Święty sam zacznie Ci tłumaczyć.
Swoja drogą, księża mało zachęcają do czytania Biblii. Raczej słyszę, że polecają prasę katolicką. Dziwne to, ale prawda jest taka, że nikt o nas nie zadba jeśli sami o siebie nie zadbamy. Żyjemy w kraju socjalistycznym i podświadomie oczekujemy, że państwo, szkoła, gmina, ksiądz, o nas zadba, a prawda jest taka, że każdy odpowiada za siebie i sam musi zadbać o siebie i swoją rodzinę.
Łukasz Kowalik zgadzam się w 100%, tez ubolewam nad faktem że tak mało się o tym mówi... dobrze że cześć z nas jest tego świadomym i dlatego starajmy się innych uświadamiać mimo że często mają nas za wariatów. Pozdrawiam.
Odnośnie stania się ateistą w wieku 14 lat (19m20sek). Skrytykowałeś taki czyn podkreślając niskie doświadczenie życiowe w takim wieku. Uważam, że popełniasz błąd. Moim zdaniem często jest to przejawem początku samodzielnego i krytycznego myślenia oraz poszukiwania prawdy. Więc jest być z czego dumnym. Dużo mniej cenię bierne akceptowanie wszystkiego czego nas nauczają czyli bezkrytyczną wiarę. Przechodziłem przez taki proces. Obecnie dalej jestem niewierzący w osobowego Boga i życie pozagrobowe. Natomiast w pełni zgadzam się z Tobą, że zjawisko wiary jest dużo bardziej złożone i wartościowe. Twój kanał oraz Jordan Peterson świetnie to wyjaśniają.
Bardzo dobrze stawiane pytania: "co to znaczy"; mysle, ze tutaj wlasnie Kosciol ma kolopot.
Kościół nie ma kłopotu. Przetrwał 2000 lat, bo wiedział co znaczy co...
Buddyzm przetrwał 2500 lat; i co to ma być niby za argument.
Wiara to osobista, wewnętrzna, prywatna i duchowa sprawa każdego człowieka. Pozwólmy każdemu wybrać swoją drogę.
4:53 - bardzo w punkt! Pamiętam, jak - lata temu - na mszy usłyszałam, żeby "złożyć swoje problemy Bogu na ołtarzu" i zastanawiałam się, o czym w ogóle mowa, co to konkretnie miałoby oznaczać... W tym mniej więcej czasie zaczęłam sobie pomału odpuszczać chodzenie do kościoła - ale, szczęśliwie, jakiś czas później, trafiłam na księdza, który po ludzku objaśniał, o co w wierze chodzi, a także - do dominikanów :-)
Oglądałem "dlaczego ludzie odchodzą od kościoła" na religii. Ksiądz bardzo często pokazuje filmy z wojny idei. Czuję się fajny że znałem cię przed tą lekcją
Ja jestem osobą, którą najpierw przestała wierzyć, a potem odeszła od kościoła. Byłem nawet ministrantem. Miałem problem z zaufaniem i podważałem wszystko co nie mogłem udowodnić na 100%. Aktualnie nadal nie mogę wrócić do wiary, choć bym chciał uwierzyć to nie jestem w stanie.
Ja też tak mam jak nie jestem na 100% pewien to nie rzucam jakimiś tezami. Przykład czy zamknąłem drzwi, całe życie je zamykałem nigdy nie zapomniałem ale mogło się coś zdarzyć i przez to mógłbym ich nie zamknąć, więc pójdę sprawdzić choć prawdopodobnie są zamknięte, jakbym nie sprawdził tosumienie nie dało by mi spokoju
Moim zdaniem ateizm jest zdecydowanie bardziej nielogiczny od chrześcijaństwa. Zresztą, to do czego kieruje nas chrześcijaństwo jest nieporównywalnie zdrowsze niż kierunek wypływający z przyjęcia postawy ateisty. Dlatego ludzie podający logiczność jako argument za odejściem od wiary są dla mnie daleko bardziej nielogiczni.
Myślę że silnym powodem odejścia ludzi od wiary jest dobrobyt.
Tak po 3 latach od programu proste pytanie "Gdzie się podział efekt Franciszka ?"
Moim zdaniem w ogóle nie ma ludzi racjonalnych. Człowiek nie jest racjonalny. Mamy jakiś tam potencjał racjonalnej myśli i jest to potężne narzędzie. Ale jest to nadal narzędzie niewystarczające, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie posiadamy wystarczające ilości informacji, żeby móc się w 100% opierać na racjonalizmie.
To jest tak jak z byciem idealnym.Nigdy idealni nie będziemy ale możemy się do tego zbliżać, analogicznie nigdy nie będziemy w pełni racjonalni ale możemy się do tego zbliżać.
@@paweodygowski8066 Jasne. Warto ćwiczyć narzędzie :) Natomiast, często obserwuję, że ludzie bardzo przeceniają swoją racjonalność i zupełnie nie są świadomi tego, jak duże znaczenie w ich decyzjach mają emocje. Zasadniczo też nie ma nic złego w tym, że w sporej części kierujemy się emocjami. Warto być jednak tego świadomym. Emocje to w sumie też potężne narzędzie poznawcze, ale w swojej naturze dużo bardziej poplątane i chaotyczne. Często ich nie rozumiemy i potem zachowania i decyzje nimi kierowane próbujemy racjonalizować dodając kolejną warstwę zaciemniającą obraz. Znaczy, nie jest źle, że racjonalizujemy, a raczej to, że racjonalizujemy ignorując czynnik emocjonalny.
Żeby być w 100% racjonalnym to trzeba by być robotem, komputerem ale wtedy człowiek, który by się tak zachowywał i mówił w taki sposób by wyszedł na głupka i chorego psychicznie - czyli raczej psychiatryk niż jakieś nie wiadomo jaki korzyści by mial z tego.
Nie można takich działań typu racjonalność lub nie opisywać w procentach bo to nic nie mówi. Są sytuacje i codziennośc a życie jest tak wielowątkowe, że prawie zawsze nie postępujemy racjonalnie. A ci którzy mówią, że tak robią to im się tylko tak wydaje.
Ja jestem katolikiem bo sobie to przemyślałem. Miałem farta, że mam dobrego księdza jak na nasze standardy
15:50 Ja jestem przykładem osoby, która przestała wierzyć w wieku kilku lat (jeszcze przed komunią święta) i do dziś zdarza mi się, jak to ująłeś, udzielać (czyli pracować w formie wolontariatu) w zakonnych wspólnotach chrześcijańskich. To, że z kimś masz dobre relacje i współpracujesz z nim, nie znaczy, że zaczniesz wyznawać te same poglądy. Tak samo to dotyczy wiary, jak i polityki i sportu :). A to co próbujesz powiedzieć, że jeśli będziesz miał wsparcie grupy i dzięki temu odnajdziesz boga, to tak działają sekty. Wyszukują ludzi w złej sytuacji życiowej i dają im mentalne wsparcie. Chcesz, żeby tak wyglądało nawracanie? Pozdrawiam
Tak, kolejny Dawkins co przestał wierzyć w wieku 6 lat XD. Idź ściemniać gdzie indziej
@@czerwonymotyl948 Raczej w wieku 8-9 lat, na pewno przed rokiem kiedy jest komunia. Pamiętam, jak źle się z tym czułem. Sumienie manie z tego powodu gryzło. Wtedy jeszcze nie znałem historii kościoła, i że z tego punktu widzenia to nie jest to istotne. We wszystkich tych sakramentach brakuje dobrowolności. Nie przypominam sobie, aby w którymkolwiek momencie ktoś zapytał, czy chce przystąpić do komunii. A takie przymuszanie owczym pędem, do czegoś, do czego nie jesteś przekonany, nie jest przyjemne. To że ty w tym wieku podchodziłeś do tych spraw bezrefleksyjnie, to nie znaczy, że każdy tak miał. Mi akurat włączyło się to dość wcześnie.
@@uskrzydlacz "We wszystkich tych sakramentach brakuje dobrowolności" Czy ktoś cię teraz zmusza do przyjmowania sakramentów? Rodzice "zmuszają" dzieci do Pierwszej Komunii Świętej itd. bo dzieci nie mają jeszcze wyrobionych poglądów, a rodzic ma dobre intencje wychowując dziecko według swoich przekonań. Chyba nic złego ci się nie stało przez I Komunię albo chrzest więc nie widzę tutaj problemu.
@@uskrzydlacz Dokładnie..ja idąc do komunii wiedziałem że to baśnie i klechdy, chyba nawet nie wiedziałem, że to nazywa się mitologia
@@czerwonymotyl948 Ja odkąd pamiętam, byłem agnostykiem, nawet nie wiedziałem, jako dziecko, że to się tak nazywa
To co Pan mowi jest w stanie przekonać do kościoła zdecydowanie bardziej niż to co w tym kierunku robią sami księża
Bo Szymon to 5 kolumna kościółka
Dobrze powiedziałeś o tym depresji i samotności przez chwilę glosiłeś kerygmat, piękne Szymon.
Jestem takim przypadkiem.
Aż nie wierzę, że wierzyłem.
8:55 człowieku, jak ty mnie nawracasz takimi słowami
Jeśli udało mi się pomóc to miło mi :P
, jest akcja w całej Polsce, wzmacniamy więzi-korzenie rodzinne, posadź drzewo mamie tacie siostrze cioci przodkom przyjacielowi dziewczynie dzieciom itd, NADAJ TEMU DRZWU ICH IMIĘ, podaj dalej, posadź
W przypadku osób niewierzacych Szymon podaje historie anegdotyczne, które źródło mają zapewne w jego bańce informacyjnej. Ja jako ateista mam wielu znajomych o podobnych poglądach (w tym mnie), którzy MIMO druzgocących wątpliwości, które sami dostrzegliśmy, jeszcze przez lata chodziliśmy do kościoła szukając odpowiedzi. Taka była moja bańka i uważałem, że nie da się nawrócić na żadną wiarę po tym jak dostrzegło się wszystkie nieścisłości zorganizowanych wierzeń. Dopiero w zeszłym roku z absolutnym zdziwieniem i niedowierzaniem odkryłem, że osoby z mojego otoczenia (20-30lat, duże miasto), które nie były wychowane w bliskości z kościołem i teologią, które identyfikowały się dotąd jako niewierzące w zetknięciu z tym "miałkim", "franciszkańskim" podejściem zaczynały uczestniczyć we wspólnocie kościoła. Jak więc widać ile osób tyle różnych powodów. Chciałbym kiedyś zobaczyć dane statystyczne, które rzucają wiecej światła na tę kwestię. Poza tym nie trzeba być racjonalnym człowiekiem, żeby podjąć racjonalną decyzję i odwrotnie :)
Prawda
To chyba jednak jestem tym "legendarnym" niewierzącym, który najpierw przestał wierzyć, a potem przestał chodzić do kościoła. Porzucenie wiary nastąpiło gdzieś w połowie gimnazjum, jednak z szacunku do rodziców do kościoła i na religię chodziłem aż do ukończenia 18 lat.
@Liliana Vess Jak to skąd wziął, wyssał z palca żyjąc w katolickiej bańce.
Dzięki argumentom Szymona zdałam sobie sprawę z tego, że jestem naprawdę niewierząca! Z większością z nich w ogóle się nie zgadzam... Boże jaka ulga
Jezu..jak ja Ci gratuluje, też jestem niewierzący
14:11 mam 18 lat (rocznikowo 19). Miałem wszystkie sakramenty, chodziłem do katolickiej podstawowki, gimnazjum i rowniez teraz koncze katolickie liceum. Modlilem sie codziennie. Na Mszę chodziłem co tydzień. Gdzieś po drugiej komunii chcialem nawet zostac ministrantem, jednak przez to ze na pierwsze spotkanie nie przyszedl starszy ministrant, ktory mial nam wszystko powyjasniac dalem sobie z tym spokoj. No i tak zylo sie jako mlody, wierzacy katolik. Jednak wszystko zmieniło się 3 lata temu. Były to wakacje poprzedzające szkołę średnią. Natknalem sie wówczas na materiały typu Jezus bez religii, chrześcijaństwo bez katolicyzmu (ogólnie protestanckie argumenty przeciwko KK). Zafascynował mnie ten temat i mogę powiedzieć, że przez +/- pół roku nazywałem się "wolnym" chrześcijaninem. Na początku chodziłem na Msze, nie przystępując do Eucharystii, jednak moje poglądy znowu zmienily sie o 180 stopni, kiedy natknalem sie na kanal Łukasza - Śmiem wątpić. Po obejrzeniu wielu filmików zacząłem drążyć temat. Obejrzałem dziesiątki debat na temat wiary w Boga, filmy o religiach, czy tez przeczytalem Boga Urojonego Dawkinsa. Od tamtego momentu, poznawszy argumenty nie modlę się już w ogóle. Co więcej, wiem, że wszystko co mogę zrobić zalezy ode mnie, od wysilku jaki wloze w dana prace. Nie proszę ani nie przepraszam żadnego Boga. Tak wygląda w skrocie moja historia jak dotąd. Kończąc wywód: polecam miec otwarta glowe i poszerzac non-stop swoje horyzonty. Dodam jeszcze, że bardzo cenię Twoje materiały i dziękuję za wielką przyjemność, którą czerpię z ich oglądania. Pozdrawiam.
Dodam, że całkowicie nie zgadzam się co do 15:28 Jak można być we wspólnocie, której podstawą jest istota, którą osoba niewierząca uważa za wymysł? Jasne, że możesz utrzymać kontakt ze znajomymi z ów grupy, spotykać się z nimi, jednak samo uczestniczenie we wspólnocie/przebywanie w miejscu gdzie adoruje się coś, co dla tej osoby nie istnieje, robi z niej najprościej mówiąc hipokrytę - moim zdaniem mówiąc dosadniej idiotę, oszukującego samego siebie.
Nie trafiają do mnie takie historie, sorry. Byłem przykładnym katolikiem, modliłem się gorliwie i w ogóle byłem jak papież i nagle od tak mi się odwidziało, przypadkowo trafiając na protestanckie herezje :) Wydaje mi się, że te Twoje modlitwy to były raczej takie wyuczone, rutynowe regułki, które po prostu musiałeś co dziennie odbębnić bo tak trzeba. Aż w końcu zaczęło Cię to nużyć i szukałeś ratunku w protestanckiej, hipisowskiej peace and love. "Wolny chrześcijanin" - czyli taki co nie ma żadnego obowiązku i celu, ale jest grzeczny i otwarty na różne koncepcje i konfiguracje, które mu najbardziej odpowiadają w danym momencie. :) A od wątpliwości do ateizmu to już jest prosta i niewyboista droga, którą i bez Dawkinsa byś obrał. Też przez to przechodzę, ale trochę z innej perspektywy.
@@MrWoojohn będąc katolikiem rzeczywiście wierzyłem i sądziłem ze mam kontakt z Bogiem, który mi pomaga. Odejście od katolicyzmu zaczęło się po obejrzeniu filmu na yt: "Why I hate religion, but love Jesus" i zacząłem poznawać argumenty przeciwko KK (wówczas nie dopuszczałem nawet myśli, że Bóg może nie istnieć). Teraz uważam te myśli, relacje i modlitwy za głupotę. Co Ty na to?
@@MrWoojohn film, o którym piszę ua-cam.com/video/1IAhDGYlpqY/v-deo.html
@@MrWoojohn Jacy protestanci w Polsce praktykują "hipisowskie peace and love"? Przy tych, których znam, to właśnie Katolicy są taką "mdłą konformistyczną wodą".
Wg mnie podstawowy problem Kościoła jest rozdźwięk pomiędzy tym co Ludzie Kościoła mówią, a tym co czynią.
Drugim problemem jest, że przekaz Kościka jest dostosowany do przekonanych i tych, którzy chcą być przekonani.
Przykład podał Szymon. "Chrystus jest drogą".. co to za argument dla kogoś kto w to wątpi?
Rozdźwięk między tym co mówisz i robisz dotyczy wszystkich ludzi. Nie znam nikogo kto robi zawsze i wszędzie dokładnie to, co myśli. Bo każdy z zasady popełnia błędy. Równie mocno rozczarowana sobą jestem, jak klerem. Jakoś nie wymagam od nich większej zgodności niż sama posiadam.
@@DWoong Od ludzi którzy mają być WZOREM trzeba wymagać więcej. Nie można mówić,ze skoro ludzie kradną to sędziowie tez mogą, że skoro ludzie gwałca to księża tez mogą. Od tych co mają być stawiani za wzór TRZEBA wymagać więcej, choć pani może i od siebie to więcej wymagać.
@@DWoong Właśnie, nie wymagasz, inni katolicy też nie wymagają i jest jak jest
Bardziej prawdopodobne od jednego z argumentów, z którymi polemizujesz (przestanie wierzyć przez logiczne argumenty) i twojej odpowiedzi na niego jest to, że ludzie mogli sobie po prostu uświadomić, że tak naprawdę nigdy nie wierzyli w Boga a to że sądzili inaczej wynikało z ich wychowania i kultury, w której żyją (chodzi o późniejszych ateistów przy czym to niewielka część ludzi odchodzących od Kościoła więc to właściwie osobna kwestia a nie ,,najważniejsza rzecz" jak twierdzą niektórzy)
Jestem jedną z tych osób, które najpierw przestały wierzyć, a później przestały chodzić do kościoła. Ten wyjątek stanowię głównie dlatego, że moja "przemiana" działa się podczas przygotowań do bierzmowania, a więc byłem pod presją religijnej rodziny i przyjąłem bierzmowanie mimo bycia niewiernym dla "świętego" spokoju oraz, nie ukrywam, korzyści materialnych. Nie jestem z siebie dumny, bo to jednak brak szacunku dla wiernych, ale mój młodszy "ja" myślał bardziej o tym co by się w domu działo do czasu wyprowadzki z powodu mojego ateizmu.
Na pewno nie jesteś żadnym wyjątkiem, ja znam więcej osób niewierzących, które najpierw przestały wierzyć, a dopiero po jakimś czasie nie chodziły już do Kościoła, niż na odwrót.
Chciałbym kiedyś mieć takie zdolności wypowiedzi i wiedzę jak Szymon
Szymonie mam 16 lat i przez kwarantanne obejrzałem wiele twoich filmów i na wojnie idei i tutaj, bardzo lubię oglądać je w wolnym czasie i nigdy nie mam po nich uczucia zmarnowanego czasu. Staram sie raz w tygodniu obejrzeć conajmniej 1 wypowiedź Jordana Petersona i zapamiętać z niej jak najwięcej. Bardzo cieszę się że przez te 2 miesiące kwarantanny powiększyłem swoją wiedzę na temat wiary, Boga i świata, bardziej niż przez 5 lat bycia ministrantem i lektorem. Dziękuję ci za te wartościowe materiały i proszę nie przestawaj ich tworzyć.
Polecam wypowiedzi Richarda Dawkinsa
ja jestem taką osobę, najpierw utrata wiary, potem próba odejścia z KK, gdy zdałem sobie sprawę, że trochę tracę wiarę, chciałem sobie ułatwić i przestać chodzić do kościoła, doświadczyłem paru miesięcy prawdziwego nękania, bo szatan wiedział, że trudno mi będzie z tego zrezygnować, zacząłem się na Mszach dusić, miałem wrażenie, że zaraz sufit mi spadnie na głowę, nie byłem w stanie odmówić Zdrowaś Marjo, zwłaszcza słowa "łaskiś pełna" nie przechodziły mi przez gardło, śmiałem się w duchu z kazań księży, jako student filozofii wiedziałem od nich dużo więcej, ale babcia modliła się za mnie i przed odejściem z KK, postanowiłem pójść do spowiedzi, no i wszystko przeszło jak ręką odjął, przestałem szukać na Mszach czegoś więcej niż po prostu uczestnictwa w Ofierze Chrystusa, mimo, że w duchu miałem dystans do wielu kazań, wiedziałem, że nie po to tu przyszedłem, pozostał mi "słuch ateisty" i przypomniałem sobie co pisał B. Pascal: wiara to nie wiedza, wierzącym się bywa, wiara to wybór, jak miłość, a ten wybór potwierdzony jest tylko praktyką (doświadczania Ofiary JCh na krzyżu), nie ma czegos takiego jak "wierzący niepraktykujący", ale jest mnóstwo "niewierzących praktykujących" no i cała reszta "niewierzących niepraktykujących", Eucharystia dokonuje się codziennie, niestety codziennie dokonywane są różnego rodzaju jej profanacje, tylko KK może to jakoś wynagradzać i niewierzący praktykujący WIERNI jak ja
Mnie zastanawia jak pogodzić ewolucję biologiczną, którą Kościół traktuje poważnie jako naukowy fakt, z innymi naukami Kościoła. Skoro Ewolucja biologiczna wyjaśnia powstanie gatunków, to czy Jezus umarł za grzechy tylko Homo Sapines czy za inne gatunki człowieka, które żyły na naszej planecie też? Za grzechy Homo erectusa i Homo habilis też? Jakie jest stanowisko?
Ciekawa kwestia.
Ja to widzę tak: to Boża sprawa, kogo Bóg uznaje za człowieka.
Tobie czy mnie nic do tego.
Co nie zmienia faktu, że ciekawa sprawa 😁
@@wacawpisiewicz4828
"Ja to widzę tak: to Boża sprawa, kogo Bóg uznaje za człowieka."
To rodzi kolejny problem. Może powinni zostać powołani misjonarze do głoszenia ewangelii szympansom w języku migowym?
@@Raper444 Eeee..szympans mógłby zadawać misjonarzom za trudne pytania
Znam mnóstwo osob co nie wierzą a do kościoła chodzili jeszcze jakiś czas. Bo albo byli młodzi i rodzice ich zmuszali . Albo po prostu nie mieli odwagi się przyznać.
Myślę wiary czy niewiary nie da się racjonalnie wytłumaczyć. To się po prostu czuje.
Dosłownie, też znam mnóstwo takich osob
Najpierw pojawiają się ogólnie pojęte myśli, wątpliwości, argumenty racjonalizujące pewną postawę, a dopiero później na podstawie tych myśli następuje decyzja o opuszczeniu wspólnoty religijnej, ponieważ z bardzo wielu powodów bywa to trudne i wymaga czasu. Zdecydowanie trudniejsze niż nabranie postawy, na podstawie której podejmie się decyzję i działania, które pozwolą na opuszczenie danej wspólnoty. To się nie dzieje pod wpływem emocji tak jak zasugerowałeś. To jest proces, który zaczyna się w głowie, a kończy na konkretnym działaniu. Nie na odwrót.
Kościół jest jednym z wielu antychrystów, który zmienił czasy świąt Biblijnych i Prawo Boże- np. wymazując drugie przykazanie z Katechizmu i czwarte zmieniając czczenie szabatu w sobotę na niedzielę zastępując tradycją i naukami ludzkimi. Księga Daniela 7:25. Polecam wykład z youtube "Wino Babilonu"
czyli jednak Szymon faktycznie mówi prawde a nie muwi ;) chylę czoło pozdrawiam i kłaniam się nisko
16:15 Szymonie, jak chcesz możemy się spotkać i porozmawiać - ja jestem osoba która najpierw przestała wierzyć, a dopiero potem odszedłem z kościoła. Historia jest długa i zagmatwana, ale podkreślę, że zanim to się wydarzyło, to byłem gorliwie wierzącym człowiekiem.
Jeśli chodzi o stan dzisiejszego kościoła to podam swój przykład. Podczas kryzysu wiary poszedłem do spowiedzi żeby powiedzieć o wątpliwościach, ksiądz mnie powiadomił że jeśli nie chce wierzyć w Boga to jest coś takiego jak apostazja i mogę sobie przestać być chrześcijaninem... to trochę smutne bo tak naprawdę mój główny argument na niewiarę opierał się na tym że "Bóga nie widać w świecie materialnym"
fajny ten ksiądz, powinno być takich więcej mam nadzieję że dokonałeś tego aktu
Gdzie Ty masz oczy że nie widzisz Boga w świecie materialnym a zwierzęta , rośliny, całe stworzenie, niebo,ziemia ,wszystko jest dziełem Boga a człowiek nie jest dziełem Boga? Całe stworzenie oddaje chwałę Bogu bo wszystko pochodzi od Boga Stwórcy,wystarczy spojrzeć i znajdziesz Boga.❤😊
Znam więcej przypadków utraty wiary, a następnie odejścia od wspólnoty, niż na odwrót.
U mnie z resztą było trochę podobnie, ale bardzo młoda byłam, więc myślę, że po części do tego stanu rzeczy przysłużyło się to, że wspólnota była czymś mi bliskim i znanym i nie chciałam wymazywać czegoś, co po części budowało moją tożsamość.
No oczywiście nie pomagał fakt, że rodzice, gdy zauważyli, że opuszczam msze, to zaczęli pilnować mojego uczestnictwa w różnych religijnych obrzędach.
Niemniej najpierw się srogo na Boga obraziłam, potem zakwestionowalam jego istnienie, potem uznałam, że zaiste Go nie ma, a potem chciałam odejść ze wspólnoty.
I trochę taki schemat powtarzał się także wśród znanych mi osób.
Raczej mało znam przypadków, gdzie ludzie najpierw odeszli z jakiś powodów ze wspólnoty, a potem stracili/porzucili wiarę.
Przypuszczam, że może tak być, ale nie z tego powodu, że musieli stać się konsekwentni w porzucaniu (albo wszystko albo nic), a dlatego, że sami z siebie nie potrafili utrzymać wiary w Boga.
Dlatego też myślę, że interesujące by było, gdyby każdy sam decydował o swojej religijności i nie był do niej namawiany, czy zniechęcany. Wtedy każdy by w tym uczestniczył, bo wierzy i ma potrzebę, a nie bo mu wmówiono, że tak jest i być inaczej nie może. Bo tradycja.
Och. I nie uważam, że zawsze mówienie, że "jestem ateistą od 14 roku życia" jest chwaleniem się, ani że to niemożliwe odpowiedzieć sobie na jedno z najważniejszych pytań. Czemu by zakładać, że młoda osoba nie może dojść świadomie do wniosku, że Boga nie ma? Skoro może wierzyć, może i nie wierzyć.
Istnieją też z resztą sprawy, na które jest wiele odpowiedzi. Można sobie więc udzielić odpowiedzi, a po kilku latach ją nieco zmienić. Ja tak zrobiłam, ale nie czuje się, że sama siebie oszukiwałam. Faza ateizmu jakby pogrzebała wizję Boga, w jakiego nauczono mnie wierzyć. Po kilku latach znalazłam sposób na wiarę po swojemu i tak mi jest teraz dobrze.
Bardzo podoba mi sie twoja postawa, to ze jesteś otwarty na dyskusje i nikogo z góry nie skreślasz :)
Dziękuję Szymonie za ten film. Rzeczywiście często treści które można usłyszeć podczas kazań są zbyt ogólne i brakuje nam wszystkim, wiernym i duchownym zastanowienia co niektóre sprawy oznaczają, jak mogą wpływać na nasze życie tu i teraz na ziemi. A podane przez Ciebie przykłady św. Pawła czy św. Augustyna dużo nam mówią o tym jak Chrystus, ich relacja z Nim wpłynęła na ich życie. Pozdro dla wszystkich
Szymon powinien prowadzić podcast
Sa wrzucane filmy w formie podkastu na spotify
Chrystus jest niedoścignionym wzorem do naśladowania. Życie powinno polegać na próbie upodobnienia się do Niego. Nie trzeba znać nazwy Wzoru aby prawidłowo go rozwiązać. Oczywiście dużo łatwiej jest ze Wzorem, pomaga to uniknąć wielu błędów, a rozwiązanie bez wskazówek jest bardzo, bardzo trudne, ale nie niemożliwe
Ja mam wrażenie, że za mało mówi się o tym czym naprawdę jest wiara. Dlatego.
Przykładowo, mnie zniechęcił do kościoła fakt w jaki sposób się pojawił na naszych ziemiach i nie tylko naszych. Być może
czasy wtedy i metody były inne ale fakty są faktami. Wiary katolickiej nie przyniósł do nas żaden mędrzec niosąc dobrą nowinę, która trafiła do serc ludzi, tylko zostaliśmy schrystianizowani siłą a dokładnie ogniem, mieczem i podstępem wtapiając słowiańskie zwyczaje do chrześcijaństwa, wmawiając później ludziom, że to są chrześcijańskie tradycje.
Wciąż mając na uwadze ten fakt, bardzo ciężko jest mi się identyfikować się z tą wiarą i zawierzyć jej to co mam najcenniejszego,
czyli duszę. Mimo że z tej religii płynie pewna mądrość to historii nie ma czystej zabijając miliony ludzi w imię boga.
Wydaje mi się, że opinii na ten temat jest tyle, co Polaków, a każdy tłumaczy ten fakt tym, czego w Kościele/społeczeństwie nie lubi (albo co wydaje mu się być powodem opuszczenia, często przypudrowanym). Jako zwolennik i sympatyk mszy trydenckich i tradycyjnej duchowości mógłbym porzucać oskarżeniami, że Kościół zwalcza tradycyjną duchowość pod wpływem masonerii, czy kogoś tam innego i pewnie znalazłbym listę przykładów jak biskup/proboszcz zachował się podle względem tradsów, ale z doświadczenia wiem, że wielu ludzi w tym środowisku zachowują się bardzo zniechęcająco, więc może skupie się na powodach, które odbieram jako stosunkowo neutralne. Wydaje mi się, że Kościół trochę za bardzo się skupił na grupie starszych pań, którym wystarczyło rzucić cytat JP2, założyć kółko różańcowe raz na jakiś czas zebrać pieniądze na studnię w Afryce i będzie gites. Wydaje mi się, że taki przekaz nie trafia do młodego/średniowiekowego pokolenia, zarówno tego bardziej charyzmatycznego, tradycyjnego (w Polsce jest to nadal ogromna mniejszość), i co najważniejsze tego bez odchyłów w żadną stronę. Taka jest moja skromna opinia.
Główny problem w Polsce to stwierdzenie że każdy Bóg jest Bogiem chrześcijańskim a wielu ludzi uważa że Bóg chrześcijański nie istnieje i dlatego przestają chodzić do kościoła, jednocześnie wierząc w Boga jako siłę niematerialną.
Może za mało miłości w tej naszej wierze? Czy da się przyciągnąć do Miłości, gdy się samemu nią nie oddycha?
"BÓG jest miłością"- 1Jana 4:8,16. Tam gdzie jest BÓG tam jest Miłość - i dlatego prawdziwych uczniów Jezus Chrystus radził nam rozpoznawać po wzajemnej miłości - Ew Jana 13:34,35 (a nie po związku z tradycją).
@@wandap9520 , miałem to przed chwilą napisać i trafiłem na Twój komentarz. Nie miłujemy to znaczy nie znamy Boga. Uczeń Jakub napisał w swoim liście , że demony wierzą i drżą. Dlaczego drżą - bo wiedzą ,że czeka ich zagłada. Wiara bez uczynków jest martwa. Jakuba 2:26 .
@@sydneypl2848
Szczęśliwi ci, którzy doceniają Prawdę oraz Miłość.
"Prawda bez miłości jest brutalnością, a miłość bez prawdy jest hipokryzją".
Mój znajomy kiedyś chciał mnie zachęcić do wiary mówiąc coś w stylu "czas poznać Chrystusa". Oczywiście takim zdaniem bardziej mnie odstraszył niż zachęcił, wywołał u mnie zaskoczenie, a nawet zażenowanie. Dobrze, że mówisz o tych różnicach, że coś co powie radykalny katolik w dobrej wierze, może przynieść odwrotny skutek od zamierzonego. Plus to zdanie "czas poznać Chrystusa" może znaczyć wszystko i nic zarazem.
Mi się wydaję że to pop prostu znaczy żebyś poznał/a nauki Jezusa. Czyli abyś zaczął/a tak naprawdę mniej więcej podążać za Jezusem czyli najprościej mówiąc chodzi to o żeby mniej więcej postępować jak Jezus.
Możę to też oznaczać to żeby zapoznać się z jego naukami
Ważna wypowiedź:
Odnosząc się do tego co mówi Szymon pozwolę sobie wypisać, dlaczego ludzie odchodzą od kościoła, a nie kojarzę, żeby Szymon to omawiał, a warto o tym wspomnieć.
- traktowanie seksu pozamałżeńskiego jako wielkiego grzechu ( ja np, nie mam ślubu z dziewczyną, a seks naturalnie uprawiamy, jesteśmy dla siebie pierwszymi partnerami, ale już kościół zniechęca, bo to jest "życie na kocią łapę" i bardzo drażni mnie podejście kościoła w tej kwestii i promowanie wręcz seksu po ślubie oraz piętnowanie naszego podejścia.
- traktowanie masturbacji jako grzechu
- piętnowanie antykoncepcji, i uważanie antykoncepcji w każdej formie jako grzech poza naturalnym planowaniem rodziny
- Absurdalne sytuacje z brakiem rozwodów ( mam w rodzinie ciocię, która była bita przez męża latami, odeszła od niego i teraz tworzy wspaniały związek z super facetem, naprawdę aż serce się cieszy, że udało jej się odnaleźć takie szczęście,. Jednak ślub maja tylko w urzędzie, ponieważ 2 księży z różnych parafii odmówiło ślubu kościelnego, bo przecież jej mąż żyje i mu przysięgała wierność - absurdalna i podła sytuacja moim zdaniem.
- traktowanie homoseksualizmu jako grzechu ( ja nie wymagam promowania skrajnego LGBT, ślubów gejowskich itp, chodzi o traktowanie teog jako grzechu, podejście typu że Ci ludzie gdzieś się pogubili i dlatego tacy są.
- cicha walka z psychologią, czyli zamiast promować wiedzę psychologiczną, to jest - pomódl się to leczy ducha, no przykro mi, ale wielu chorób psychicznych, nawet tych lekkich nie wyleczy nawet ascetyczna modlitwa.
Dla mnie jako ateisty są to ważne tematy praktycznie nie obecne w temacie publicznej. Przecież ja nawet jakbym chciał się nawrócić, to nie mogę, bo nie zaakceptuję tych i wielu innych poglądów kościoła, ponieważ uważam, że są one obiektywnie szkodliwe społecznie.
Krótkie podsumowanie:
"Kościół zły, bo 6 przykazanie istnieje"
Widać priorytety... zresztą po sposobie wypowiedzi nie widać chęci zmiany wewnątrz siebie, tak więc słowa o "nawróceniu się" są czcze, kościół jest przedstawicielem Boga na ziemi, więc prawo kanoniczne jest stałe i niezmienne, jak się nie podoba kościół katolicki to zawsze można znaleźć jakiś herety... protestantów, którzy układają sobie wiarę pod własne subiektywne standardy (tysiące odłamów i wciąż rośnie), gdzie wszystkie wymienione rzeczy są OK
odniosę się do zarzutów:
1. seks jest jednocześnie przywilejem jak i obowiązkiem MAŁŻONKÓW, więcej na ten temat w KKK 1600 albo na wiki - katolicka etyka seksualna
2. bo jest? KKK 2352 i pochodne 2354, nie muszę mówić jak bardzo destruktywne to jest + znienawidzony ruch "nofap" przez "światłych", "wyzwolonych" a także "żymian"
3. "dzienniczek" - czyli szereg metod rozpoznawania dni płodnych to jedna z najstarszych i jedyna nieinwazyjna metoda antykoncepcji, jest uczona jako jedna z metod w szkole, więc gadanie o pseudonauce można wyrzucić do kosza
4. takie sytuacje patologiczne powinny być zgłaszane jako powód do unieważnienia małżeństwa (czyt. nigdy de facto nie nastąpiło)
5. KKK 2357-2359, zresztą po raz kolejny chęć "wymogu" od kościoła zaprzeczenia głoszonego prawa, poza tym grzechem jest stosunek lub bycie w takim związku, a nie sama skłonność - ile razy można to powtarzać
6. chochoł, choć nie wątpię że część księży na odchodne coś takiego powie, zamiast zainteresować się problemem i doradzić wizytę u specjalisty i może nawet leki
"Kościół nie jest sklepem samoobsługowym, w którym każdy wybiera sobie to, co mu się podoba, co uzna za jeszcze pasujące do dzisiejszych czasów i do przyjęcia we własnym życiu. Pismo Święte nie jest supermarketem, z którego można wybrać kilka towarów, które się nam spodobają, a resztę odrzucić, ale jest objawieniem się Boga, przez które wskazuje On nam naszą drogę" Benedykt XVI
@@crusad3r157 Crusad3r Dzienniczek nie jest metodą antykoncepcyjna, każdy Ginekolog Ci to powie.
Małżeństwo się odbyło i trwało kilka lat, nie rozumiem postawy księży on unieważnienie, było i trzeba uznać rozwód w takim przypadku i kropka. Człowiek ma wyrok sądy i zakaz zbliżania, więc tutaj nie zaakceptuje postawy kościoła i koniec.
Dzieci trzeba uczyć, że poznawanie swojego ciała i dużo napięcie w młody wieku jest normalne, a nie wmawiać głupoty ze to grzech. Jeśli jest nadużywana to jest szkodliwa, ale w zdecydowanej większości masturbacja jest na miejscu i to też przyzna każdy ginegolo, psycholog, seksuolog i każdy kto ma wykształcenie w tym kierunku. Co oo homoseksualizmu to że się powie, że grzechem jest stosunek i bycie w takim związku, to nie rozwiązuje problemu. Ja znam dobrze postawę kościoła w tym temacie i jest moim zdaniem zła. Jak ktoś kocha druga osobę i chce z nią żyć to po co kościół go piętnuje? Jeśli uważasz że dzienniczek jest metoda antykoncepcyjna i masturbacja to samo zło, to zaprzeczasz fsktom naukowym. Do antykoncepcji się nie odniosłeś, bo a) sam się zabezpieczasz, to wstyd gadać źle na kościół. b) uważasz że dzienniczek działa, bo Twoja żona w ukryciu bierze tabletki, a Ty musisz że to dzienniczek xd. (Poważnie znam taki przypadek, kobiety w zwiasku z fanatykiem).
nawrócić się nie chce, kiedyś byłem bardzo wierzący, ale rzeczy które widziałem w życiu sprawiły że teraz jestem ateistą i na temat religii lubię rozmawiać, wysłuchać drugiej strony, ale już do niej nie wrócę.
@@mateuszszafranowski1144 mam podobne rozterki związane z nauczaniem KK... Wierzę w Boga, szanuję KK jako instytucję ale uważam że nie tyle 10 Przykazań samycg w sobie ale ich interpretacja przez KK oraz sposób nauczania młodzieży wyrządza dużo krzywdy oraz może powodować niepotrzebne polaryzacje społeczeństwa... Temat rzeka... Sam obecnie nadal poszukuję swojej ścieżki i chyba trochę czasu mi to jeszcze zajmie
@@jacekkolbermusic Ja również kiedyś szukałem swojej drogi i postanowiłem odejść od kościoła, ponieważ nie mogę zgodzić się z jego naukami. Absurdalne podejście do spraw seksu, piętnowanie par żyjących wspólnie bez ślubu, sprzeciw antykoncepcji, brak rozwodów, nawet w skrajnie patologicznych przypadkach itp. Ja oczywiście zauważam pozytywne strony kościoła, ale dla mnie podejście do pewnych spraw jest karygodne. Bardzo boli mnie też fakt, że ludzie czasem wa komentarzach zazucaja mi rozwiązłość seksualna. Ja mam jedną partnerkę i chce z nią żyć, ale póki co mamy inne rzeczy na głowie niż ślub, żyjemy wspólnie, a to już wg kościoła grzech, używamy antykoncepcyji itp i to też grzech wg kościoła. Więc dla mnie droga ateisty była oczywista, choć kędyś byłem w kościele i odszedłem nie ze względu na patologię w kościele czy nudę, tylko przez zacofane dogmaty. Teraz jestem ateistą i nie wierzę w istnienie Boga, ale zaczęło się od niezgody na głoszone "prawdy" Kościoła.
Ja tylko odniose się do tego nieszczęsnego kalendarzyka małżeńskiego...ja nigdzie nie spotkałam się z tym, żeby kościół zachęcał lub zobowiązywał do kalendarzyka małżeńskiego. Nie rozumiem o co chodzi...kalendarzyk jest nieskuteczny, stosowano z tego, co kojarzę do początków XX w. Ale kościół go nie zaleca. Mam wrażenie, że mylisz Naturalne Planowanie Rodziny z kalendarzykiem. A to nie to samo. Do zbioru NPR zalicza się kilka metod i 2 z nich są wg wskaźnika Pearl bardziej skuteczne niż prezerwatywy np. Kościół mówiąc i naturalnej metodzie zachęca właśnie do nich.
Tutaj link pokazujący 2 naturalne metody promowane przez kościół, które są wyżej w notowaniach niż prezerwatywy:
www.poradnikzdrowie.pl/seks/antykoncepcja/wskaznik-pearla-ocenia-skutecznosc-antykoncepcji-aa-ULnw-Efjn-ka7b.html
Znam 3 pary niewierzące stosujące te metody, bo po prostu im odpowiadają jako parze. Nawet 1 po ślubie nie jest, a stosuje. Bo to po prostu warta rozważenia propozycja była. Zostawcie te plotkę o kalendarzyku! Błagam!
Za odchodzenie ludzi od kościoła tylko i wyłącznie odpowiedzialni są księża i cała ta ich korporacja. Problem z tym że nie mogą się z tym pogodzić.
Mam taką nieodkrywczą obserwację, że odejście od KK wśród ludzi młodych (odnoszę się do ateisty od 14 rż) to często wyraz naturalnego buntu, reakcjonizmu, KK symbolizuje to wszystko, co niegdyś stara władza prl.
Wciąż myślę że ludzie nie odchodzą od kościoła, tylko coraz mniej ufają kleru.
A ja Szymonie najpierw odszedłem od kościoła, a później zacząłem wierzyć.
PS. Doszedłem do tego wniosku racjonalnie, a później dołożyłem wiarę. Toć to dopiero ciężkie do przetrawienia przez anty-teistów :)
Czy możesz rozwinąć swoją wypowiedź? Jestem ciekawy jak przebiegał ten proces.
Jaki argument ciebie przekonał?
Czy wróciłeś do kościoła, czy po prostu wierzysz w Boga bez kościoła?
Ja jestem niewierzącym.
ja nie odchodzę i nie odszedłem od Kościoła!!! jestem młodzieżem, na razie nie chodzę od 3-5 lat bo jestem leniem
19:20 Ateizm to nie odpowiedzenie na najważniejsze pytanie, lecz brak przekonania co do pozytywnej odpowiedzi na to pytanie. Poza tym nie wiem, co ważność tego pytania ma do rzeczy. Odpowiedź na nawet najważniejsze pytanie może być bardzo oczywista. Poza tym nie sądzę, by pytanie o istnienie Boga było ważniejsze od jakiegokolwiek pytania o minimalnej istotnosci; poważnie, pytanie o to, co będę jadł na śniadanie, ma po stokroć większy wpływ na rzeczywistość.
Ateizm odrzuca wszystkie siły wyższe. Agnostycy to ludzie którzy mówią ,że może Bóg istnieje może nie. Mylisz pojęcia
@@prawdziwypolak8725 A - bez, teo- bóg. Skąd pomysł, że to, co ma w nazwie "bez boga" odrzuca wszystkie siły wyższe? A agnostycyzm oznacza brak wiedzy, brak pewnego przekonania. Chrześcijanin, który tylko zgaduje, że Bóg istnieje, też jest agnostykiem. Nie bawimy się w redefiniowanie pojęć, ale dyskutujemy uczciwie, bo to nas do niczego nie doprowadzi.
@@prawdziwypolak8725 Poza tym ateizm i agnostycyzm się nie wykluczają.
@@autystycznybudda5012 Nie masz tutaj racji moim zdaniem. Ateizm to odrzucenie teizmu, czyli ateisa zaprzecza, że istnieją siły nadprzyrodzone a nie brak przekonania. Brak przekonania, stwierdzenie, że nie jest możliwe POZNANIE rzecywistości na tyle by stwierdzic czy jest Bóg to agnostycyzm i to zupełnie coś innego. Agnostyk nie moze być ateistą. Tak samo nie ma chrześcijaninia (takiego prawdziwego, praktykującego, więrzącego w Boga), który ZGADUJE czy Bóg istnieje. Wiara polega na tym, że się w coś WIERZY, to ani nie zgadywanie ani nie pewnośc obiektywa, więc twój przykład nie ma sensu. Pozdrawiam
@@mateuszszumlas7466 Przyznaję, że takie jest znaczenie w słowniku języka polskiego, więc masz rację. sjp.pwn.pl/szukaj/ateizm.html ALe już Oxford Dictionary of Philosophy definiuje ateizm jako brak przekonania o istnieniu Boga lub negowanie istnienia. www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780199541430.001.0001/acref-9780199541430-e-278?rskey=GC0Coc&result=279 A więc człowiek, który nigdy nie myślał poważnie o kwestiach egzystencjalnych również jest ateistą w jednej z definicji. W zasadzie nie wiem, o co kłótnia; definicje słów to tylko umowa społeczna. Ale jeśli już mamy dyskutować o umowach społecznych, to przyznaję rację, że ateizm jako zaprzeczanie istnieniu Boga jest częściej używanym terminem.
Jestem osobą, która najpierw przestała wierzyć A potem przestałem udzielać się we wspólnocie. Jak przestałem sie wahać, bo był jeszcz etap, wahania i szukania Boga to byłem ministrantem
Ludzie chodzą do kościoła bo pomaga im życie w wspólnocie... Może część, tylko że w Polsce w moim dzieciństwie nie chodzenie do kościoła powodowało pewnie piętno wanie spoleczne. Byl na to nacisk i trzeba było to jakoś ukrywać. Ten nacisk zależał i to jest moim zdaniem lepsze uzasadnienie. Ludzie odchodzą od kościoła, bo mogą bez społecznych konsekwencji
Ukochany nasz Kościół Święty Matka Nasza - śmiertelnie zatruty Vaticanum II.
Ukochany Chryste - zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
W minucie 12 jest mowa, że po 1989 roku wśród młodych mężczyzn był największy spadek powołań, gdy na zaprezentowanym wykresie widać, że powołania w tej grupie rosły, od 1990 do 2001, ustabilizowały się w latach 2001-2005, potem gwałtowny skok (2005-2007, zapewne w wyniku śmierci JP II) a potem ciągły spadek.
Prawda jest też taka, że dawniej nie było internetu, komputerów, a telewizor był w co 10-tym domu, więc ludzie chodzili do kościoła bo zwyczajnie w świecie nie mieli nic ciekawszego do roboty, była to forma rozgrywki, spotkali się z ludźmi, poplotkowali itp... Teraz świat poszedł do przodu, jest tyle możliwości spędzania czasu, że zwyczajnie w świecie kościół odszedł w nie pamięć, po prostu nie ma kompletnie nic ciekawego do zaoferowania, więc coraz mniej ludzi (szczególnie młodych) tam chodzi...Z resztą u nas i tak frekwencja w kościołach jest spora, kolega był w Niemczech i pokazywał zdjęcia ze mszy, było tam z 15-20 osób i to przeważnie w starszym wieku. W Polsce niedługo tak samo będzie, może to i dobrze ...
Mt 23:13: "Biada wam, obłudni nauczyciele Pisma i faryzeusze, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Sami nie wchodzicie, a tym, którzy tam zmierzają, nie pozwalacie."
W zasadzie mógłbym się pod tym podpisać i jedynie dorzucić do tego swój zestaw powodów.
Z mojej bardzo subiektywnej perspektywy zastanawia mnie jedno - dlaczego czuję się dobrze w kontakcie z zakonnikami i niekomfortowo w kontakcie z księżmi?
Mam takie dziwne uczucie jakby Ci pierwsi byli bardziej otwarci na człowieka a ci drudzy byli jedynie funkcjonariuszami wykonującymi zawód, skupionymi na rytuałach a nie na człowieku.
Też tak macie? A jeśli tak, to czy to może być jeden z czynników wpływających na słabnięcie Kościoła w Polsce?
Próbuję rozgryźć genezę tego odczucia ale ciągle nie mogę tego uchwycić. No i nie wiem na ile jest subiektywne a na ile obiektywne. Faktycznie jest taka różnica czy mi się wydaje?
Liczba młodych ludzi uczęszczających na religię cały czas spada.
@Szymon mówi
Skoro przy filmie o tematyce religijnej jesteśmy to czy niechciałbyś może zrobić jakiejś pogadanki z @Racjonalista.tv?
Ja mam nieodparte wrażenie (nw jeszcze czy słuszne) na podstawie całych serii o katolicyzmie i katolicyzmie polsko-jasełkowym że Szymon dopiero jakoś niedawno odkrył katolicyzm. Fajny film pozdrawiam :D
komentarz dla statystyki
Zawsze w cenie :P
Jestem dumny
Jestem osobą, która była ministrantem/harcerzem. Pochodzę z katolickiej rodziny, gdzie wszyscy praktykujący. Moja głowa ciekawa świata nigdy nie mogła znaleźć sensu całej tej wiary. Od dzieciaka to było jakoś udawanie, żeby ktoś widział. Mama, tata. Jak byłem w 4-klasie podstawówki to już zaczynałem wychodzić z kościoła podczas mszy. Od kiedy pamiętam to nigdy nie mialem momentu w którym się modliłem etc. Ministrantem bylem dla kasy z kolendy tbh. A w harcerstwie kościół ignorowalem. Tak chodziłem do kościoła będąc niewierzącym. Potem do niego przestałem chodzić. Jak mialem 16lat podrobiłem podpis mojej mamy aby wypisać się z religii (bo sama mowila ze sumienie jej nie pozwala mnie wypisać) teraz mam 22lata i pod względem wiary zupełnie nic sie nie zmieniło. Trochę mam inny punkt widzenia, ponieważ tak jakby nigdy nie wierzyłem.
Filozofia idealistyczna jak najbardziej była użyta w dobrym znaczeniu przez tego księdza, tylko klasycznie przepuszczona przez tomistyczną zgryźliwość i przekonanie, że oni to mówią o rzeczywistości a wszyscy inni o pojęciach. Powiedziałbym że niewiele rzeczy jest tak typowych jak tomista mówiący o idealizmie :P
Ja mam wrażenie, że tomiści sami sobie sznur ukręcili w środowiskach filozoficznych. Najzabawniejsze, że zrobili to trochę wbrew jednemu z założycieli tomizmu - E. Gilsonowi. Gilson jechał w Realizmie Tomistycznym mocno po Reinstadlerze, który próbował wszystkie problemy filozofii nowożytnej załatwiać tzw. zdrowym rozsądkiem. Krótko mówiąc, zdrowy rozsądek nie może być absolutyzowany.
A co tomiści dzisiaj robią? Absolutyzacja ortodoksyjnej, arystotelesowskiej fizyki, zasłanianie się rzekomą demarkacją nauk (bo jakby tego nie zrobili, to wszystkie te substancje, potencje i akty by po prostu spadły w starciu z naukami przyrodniczymi), antyewolucjonizm (szczególnie na KULu). Jednocześnie ta ich zgryźliwość wobec wszystkiego co się pojawiło po Kartezjuszu jest po prostu niepoważna. Ignorują dokonania kognitywistyki sądząc, że badania interdyscyplinarne można sprowadzić na dyskursu o filozofii klasycznej. Wisienką na torcie jest romantyzowanie tego rzekomego realizmu filozoficznego tak bardzo, że w praktyce przestaje to być realistyczne, a staje się po części jałowe, a po części anachroniczne.
Szymonie…. Jestem Twoją fanką ☺️…..
Dziękuję miło mi :)
Ja: Jestem czternastoletnią ateistką, odrzuciłam katolicyzm/chrześcijaństwo z powodów, jak sądzę, racjonalnych. Raczej nie ma dobrych dowodów na istnienie Boga.
Szymon mówi i jego filmy: Watch me destroy this man's whole career.
To troche zależy od osoby bo to tylko osoba może zdecydować czy dowody są dobre ja jestem katolikiem i mnie niekróre dowody przekonują a wiara chyba polega na tym że mimo że dowody cię nieprzekonują i tak trzymasz się boga
Jak można wyjść z ateizmu? Możesz chyba uwierzyć w Boga..
@@marysia5365 Boga nie da się pojąć i zdefiniować ludzkim umysłem. To poza naszymi zdolnościami.
@@piotrex3124 ale wtedy racjonalnie dochodzisz do tego, że twoja wiara nie jest racjonalna
@@marysia5365 Co? Jak z definicji czym jest Bóg mam w niego uwierzyć?
Oaza czyli Ruch Światło-Życie jest właśnie przykładem wewnętrznej wspólnoty. Miałem taki okres w swoim życiu że byłem niby wierzący ale nie rozumiałem sensu kościoła. Chodzenie na msze itd nudziło mnie. Dodatkowo byłem w moralnym dołku ponieważ umarła bliska mi osoba. Wtedy postanowiłem przystąpić do tej wspólnoty. Oaza to zupełnie inne poznanie kościoła i polecam spróbować. Jednak mniejsza wspólnota pełna rówieśników bardziej do mnie przemawia. Druga sprawa znam tam każdego z 40 osób a na mszy w kościele brakuje mi otwartości(każdy jest dla każdego obcy).
Msza Święta to nie kółko wzajemnej adoracji aby nam było miło ale to skupienie się na Bogu , bierzemy udział w ofierze Jezusa Chrystusa która dokonała się na krzyżu w Wielki Piątek, nasze odczucia w tym momencie nie są ważne, wszyscy Aniołowie schodzą na ziemię i oddają Bogu Chwałę i my też klękamy przed Bogiem aby oddać mu cześć, tak czcili Boga nasi przodkowie a nam to niestety uciekło 😢
19:14 Lol Dlaczego uważasz to za największe pytanie w dziejach ludzkości?
Bo od tego pytania, a właściwie od naszej odpowiedzi na to pytanie, zależy nasze "być albo nie być" w łączności z Bogiem ( Ojcem Prawdy) oraz z Jezusem Chrystusem (jednym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi -1Tymoteusza 2:5).
Nawet Hitchens tak twierdził
Moja przyjaciółka deklaruje się jako katoliczka wierząca a niepraktykująca. W rozmowie z nią ustaliłam, że nie wszystkie jej wierzenia pokrywają się z katolicyzmem (np. Wiara w karmę). Spytałam dlaczego katoliczka, a nie np. Baptystka. Czy analizowała wierzenia różnych odłamów chrześcijaństwa aby wiedzieć które z nich są jej najbliższe, aby poprzez określanie sie katoliczką nie wprowadzać w błąd swojego rozmówcy co do swoich wierzeń. Nie, ona wierzy w Chrystusa ale nie widzi potrzeby zapoznania się z innymi odłamami kościoło - przecież nie praktykuje. Wychowano ją na katoliczke, nie? Tylko kościół i księża tacy niedobrzy...
Także tyle było z racjonalności.
Z kolei znam inną osobe - poznaliśmy się gdy już nie deklarowała się jako chrześcijanin, ciężko mi więc powiedzieć co było pierwsze. Osoba ta jednak dokładnie analizowała różne wierzenia, pod żadną z nich nie umie się podpisać. Jest przekonana, że Bóg istnieje, ale nie może być wszechwiedzący, wszechmocny i wszechdobry. Zdaniem tej osoby w obliczu wydarzeń na ziemi których byliśmy światkami cechy te wykluczają się - obok siebie mogą istnieć najwyżej dwie z nich. Chętnie bym was zgadała Szymonie. Mogłaby wyjść z tego naprawde ciekawa konwersacja 😁
Wyjaśnienie tego dysonansu między tym jak Ty widzisz postrzegasz najważniejszy powód odchodzenia ludzi od Kościoła, a jak to widzą twoi niewierzący widzowie jest wydaje mi się proste. Otóż ty masz myślę ok. 30 lat, natomiast twoi niewierzący widzowie średnio spokojnie poniżej 20.
W związku z tym, w ich wczesnym wieku nastoletnim spotkali się oni z dużą większą ilością dyskusji na temat istnienia Boga itd, niż większość twojego otoczenia i po prostu na etapie kiedy jeszcze byli zmuszani przez rodziców do chodzenia do Kościoła, już dawno nie wierzyły.
W Europie właśnie Polska ma największą różnicę pomiędzy wierzącymi osobami w średnim wieku, a osobami nastoletnimi/młodymi dorosłymi, więc jak najbardziej są fakty, które to stanowisko potwierdzają.
Moim zdaniem odrzucenie wiary w wieku nastoletnim jest jak najbardziej racjonalne i jest się czym chwalić z tego prostego powodu, że po prostu religia nie działa, w sensie nic magicznego o czym ona często wspomina nigdy nie obserwuje się w rzeczywistości. To jest serio aż tak proste.
Dziecko, które to wychwyci po prostu lepiej/dokładniej postrzega rzeczywistość.
Nie pamiętam już gdzie bo to było w latach 90ych, czytałem w jakimś czasopiśmie że w Europie i w USA osoby odchodzące od religii Chrześcijańskich częściej robią to w skutek sympatyzowania z religiami czy filozofiami wierzącymi w reinkarnację, niż do środowisk ateistyczno-agnostycznych. Choć te ostatnie lubią ten notowany spadek chodzenia do kościoła interpretować inaczej.
I pamiętam że było tam również o tym, że najczęściej ci fani reinkarnacji pozostają potem niezrzeszeni, bo albo nie znają stosownych organizacji w pobliżu, albo są one obce im kulturowo bo składają się z imigrantów. Chociaż od tamtej pory nie spotkałem się z tego typu danymi ponownie. Tacy ludzie jeśli zdarza im się wypełniać ankietę dotyczącą wiary nie wiedzą co zaznaczyć, bo najczęściej nie ma w nich stosownych opcji. Co o tym myślicie?
Ja najpierw przestałam wierzyć. Do kościoła wciaz chodzę lub oglądam msze. Więc jestem nie wierząca acz praktykująca.
z jakiego powodu dalej chodzisz do kościoła?
@@kazimierz1032 Trochę to glupię, ale lubie posłuchać ciekawych kazań.(Jednego mamy spoko, który strasznie jest zaangażowany w życie w parafii i organizował wspólny różaniec dla par ktore mają problem z posiadaniem potomstwa)
Niestety nie zawsze się takie trafiają stwierdzialbym ze rzadko.
Noi czytania też lubie posłuchać. Bo co innego samemu czytać biblię a co innego w kościele.
Drugim powodem jest trochę moja rodzina bo o ile moi bracia mieli trochę więcej luzu to już dziewczynie tak nie wypada nie chodzi do kościoła.
@@encepence5242 Czyli w Twoim wypadku to konformizm. Co by się stało gdybyś przestała chodzić do kościoła? Miałabyś z tego powodu jakieś przykrości?
@@Toorek100 Nie powiedziałbym żebym miała przykrości. Nie chce po prostu wchodzić na ścieżkę wojenną z mamą bo wiem ze wiele to dla niej znaczy.
@@encepence5242 No czyli będziesz miała przykrości bo Twoja mama będzie zła z tego powodu. Ale zakładając że Cię kocha, przejdzie jej. Tak samo jak mojej, po tym jak powiedziała że nie jestem już jej synem gdy dowiedziała się że jestem ateistą... Czas leczy rany.
Zastanawia mnie czemu w pewnych momentach jest więcej chrztów niż dzieci
No cóż w 16:00 poruszyłeś ważną kwestię, w trakcie której osobiście doszedłem do wniosku, że KK nie ma mi nic do zaoferowania. W takim sensie, że ja z niego nic nie wynoszę dla siebie.
Jestem dobrym człowiekiem ( mam nadzieję ) kiedyś bardzo wierzącym, ale w tej chwili ja i Kościół to dwa odrębne bieguny. Kiedyś ja coś mogłem zaoferować, a także KK mógł coś mi zaoferować.
Tezę którą mówisz o ludziach "wierzących a niepraktykujących" ja potwierdzam. Wśród moich znajomych ja jak i inni wierzą w Boga, ale nie należą do instytucji Kościoła.
Stąd powstaje efekt lawinowy nic mi to nie daje > marnuje czas. Mam marnować czas tam i tu to wolę tu.
Fakty które mówisz o nie odchodzeniu młodych ludzi od Kościoła mogą też być związane z tym, że coraz więcej ludzi młodych ( powiedzmy około 25-30 ) należało do wspólnot młodzieżowych które działają znacznie inaczej niż cały KK. W takim sensie, że ta wiara jest tam bardziej żywa. W mojej wiosce i kilku okolicznych oraz w kilku miastach w Polsce działa jedna z takich wspólnot która rzeczywiście realizowała żywą wiarę o której mówisz. Jednak po wyjściu dalej Ci sami ludzie spotykają się z rzeczywistością w której na parafii jest jeden ksiądz który może powiedzieć cokolwiek sensownego, a reszta jest dla "Starszych babć" ( nie mam nic przeciwko starszym babciom). Którzy cały czas grzmią z ambony, a nie głoszą Miłosierdzia.
Mówiąc o ludziach którzy w wieku kilkunastu lat wybrali, że są ateistami zauważ proszę, że Ci ludzie też przez cały okres swojego życia nie znaleźli też "odpowiedzi" na to aby wrócić do KK, bądź też nie dotarła do nich nauka KK. Oczywiście nie zrzucam tutaj winy ani na ludzi ani na KK, po prostu chcę zwrócić uwagę, na takie zjawisko. Wiem też, że Ci ludzie mogą po prostu mogli "nie szukać" nic innego.
Dzięki za jak zwykle merytoryczny materiał pozdro :D
szanuje Twoją pracę
Z chęcią bym zobaczył film z twoim zdaniem na temat Bractwa Piusa X. Bardzo mnie ciekawi zdanie o nich. Pozdrawiam 😁
Nie widzę za bardzo sensu w stwierdzeniu, że ateista potrafi odpowiedzieć na najważniejsze pytanie w historii ludzkości, zwłaszcza 14 letni.
Brak wiary w coś, w tym wypadku w boga, nie oznacza od razu, że wszystko, lub cokolwiek, wiemy.
To jakby stwierdzić, że jak nie poszedłeś na studia, to uważasz że wszystko już wiesz.
Wiadomo że są ludzie, którzy będą twierdzić że boga nie ma na 100%, ale to i tak co najwyżej hipoteza.
Niezła seria, czekam na dalsze filmy.
Czekałem właśnie na odpowiedź na materiał Ks.Bańki
Super
Szkoła Akwinaty ks Szymon Bańka FSSPX: Dlaczego ludzie odchodzą od Kościoła odpowiedź na Wojny Idei .