هوشنگ ابتهاج - روزی که جان فدا کنمت باورت شود

روزی که جان فدا کنمت باورت شود
دردا که جز به مرگ نسنجند قدر مرد
ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
و آن لعل فام خنده زد از جام لاجورد
در کوی او که جز دل بیدار ره نیافت
کی می رسند خانه پرستان خوابگرد
باز آید آن بهار و گل سرخ بشکفد
چندین منال از نفس سرد و روی زرد
خونی که ریخت از دل ما، سایه! حیف نیست
گر زین میانه آب خورد تیغ هم نبرد
پی نوشت: این صدا متعلق به دوره جوانی هوشنگ ابتهاج می باشد.
پیج اینستاگرام تایم دیالوگ:
/ time_dialog
کانال تلگرام تایم دیالوگ جهت دانلود موسیقی های سنتی و دکلمه های صوتی:
T.me/Time_Dialog