Jak napisać powieść - cz. I - natchnienie czy plan
Вставка
- Опубліковано 21 вер 2024
- Warsztaty pisarskie, organizowane przez Pasję Pisania są prowadzone przez polskich pisarzy, którzy w przystępny sposób przekazują swoją wiedzę i doświadczenie. Podczas kursu, uczestnicy pracują nad swoimi tekstami, uczą się dostrzegać błędy, poprawiać, krytykować prace innych i przyjmować krytykę swoich tekstów.
Bohaterowie muszą być nieprzeciętni...... polemizował bym z tą tezą. Gogol pisał o szeregowych urzędnikach, chłopach na zabitej dziurami rosyjskiej wsi czy zawistnych ziemianinach. Hłasko głównie o robotnikach, kierowcach, chłopakach z podwórka, a Faulkner o prostych ludziach z południa Stanów. Z jakim efektem? Genialnym. Tymczasem półki w empiku uginają się od książek rojących się od ekscentrycznych profesorów, wysublimowanych dam pijących wykwintne wino i tajemniczych brunetów o śniadej cerze :) Skutkiem tego, cała ta oryginalna palestra staje się do siebie podobna i nudna jak flaki z olejem. Wolał bym, aby nieprzeciętny był talent autora, jego zmysł postrzegania i pracowitość poparta solidnym warsztatem. Wtedy może pisać nawet o obieraniu ziemniaków, a i tak będzie się to dobrze czytało. Pozdrawiam
Tyle, że można też powiedzieć, że to nagromadzenie przeciętności tworzy coś nieprzeciętnego.
Panie Byku, ze wszystkim się zgadzam, tylko proszę łączyć końcówki trybu przypuszczającego z czasownikiem... :)
zgadzam się, szczególnie jeśli chodzi o Gogola. Jego książki są tak genialne ze względu na głos narratora, który potrafi tak cudnie w szczegółach się pochłonąć, że nagle naszej codzienności daje niecodzienne barwy. Świetny komentarz. Zapraszam na mój kanał na youtubie, gdzie mówię o pisaniu :) (O Gogolu jeszcze nie, ale super by było wystawić na piedestał "Martwe Dusze")
"Dzień świra" był filmem o przeciętnym człowieku. Ja myślę, że bohaterowie mogą być przeciętni, o ile książka mówi coś ciekawego o nich lub o świecie.
Może chodzi o to, że przeciętny bohater przeżywa coś nieprzeciętnego i dlatego to działa? Zgadzam się z tym, że bohater może jak najbardziej być przecietny, wręcz teraz robi się to coraz częściej (czy to dlatego, że nasze życia toczą się trochę przed ekranami komputerów i brakuje nam przygód?) pozdrawiam i zapraszam na mój kanał o pisaniu :)
@@KasiaPowiesciolog a cóż nieprzeciętnego przeżywa bohater "Dnia świra"?
Hejtujcie dalej dzieci, ja sam piszę i przyznaje jej 100% racji, nie potrzebuje żadnego natchnienia - pisze kiedy chcę i nie potrazebuje weny kiedy mam plan a jesli nie mam nastroju by pisać to wzbudzam go skupieniem.
Minęło 5 lat. Jak ci idzie?
Właściwie to jest zmuszanie się do pisania ale ja nie oceniam.
Bardzo Pani dziękuję za te 4 filmiki,które pomagają mi w tej chwili w pracy nad wlasna książką. bardzo ciekawe i przydatne rady ! Znalazlem Panią pierwsza ma YT i nie widzę już potrzeby szukania więcej materiałów. Bardzo dziękuję i gratuluję sukcesu ! pozdrawiam serdecznie.
Dlaczego bohater musi być niezwykły? Piszę książkę, w której bohater przeżył wiele traum, jest zwykłym człowiekiem, ale z chorobami psychicznymi. Bohater nie musi być niezwykły, czy niezwyciężony, żeby napisać dobrą powieść. Nie jestem pisarzem z zawodu, ale bardzo uzależniłem się od pisania mojej książki, a Pani wypowiedź na ten temat to jak atak na moją postać.
Bardzo fajny pomysł na promowanie literatury i pisania. polecam i pozdrawiam... Piotr Kołodziejczak
Jeśli chodzi o promowanie literatury, zachęcam również do obejrzenia wywiadu ua-cam.com/video/m11PD0Na3zA/v-deo.html. Jako redakcja projektu społecznościowego na rzecz inspiracji osób z niepełnosprawnością, mieliśmy okazję porozmawiać z Panią Mariką Krajniewską o realiach przebicia się na rynku literackim.
Dziękuję ;)
Moje zdanie?
Największe natchnienie samo się nie napisze więc czym lepszy pisaż tym lepiej to wyrazi. A pisaż tym lepszy czym więcej wchłonie inspiracji techniki oraz da od siebie swojego wewnętrznego kopa sobą samym, bo każdy człowiek ma swój styl.
Mam pomysł na książke/powieść czy jak to nazywać, pisałęm trochę w przeszłości i ogólnie jestem bardziej pisarzem niż kronikarzem faktów. Wolę się nad czymś rozwodzić niż napisać w jednym zdaniu :) Choć i to jest potrzebne. Techniki nie mam dużo, ale wiem czego chce od mojego dzieła ;)
Jaka jest stawka mojej powieści? Uważam, że śmierć jest w niej nawet nagrodą, lub łątwą ucieczką. Stawką jest istnienie lub egzystencjalna dezintegracja całego świata przedstawionego ;) Jednak ciężar odpowiedzialności za jego ocalenie nie jest z początku widoczny i jest rozłożony na całe społeczeństwo. Jednakże tak jak wystarczy słabe ogniwo by pekł cały lańcuch. Totaj subtelny spisek musi zostać pokonany subtelnym odwetem ;) Tak by chaos nie ogarnął całego społeczeństwa i nie doprowadził do zapaści świata bez którego upadnie pozostała reszta.
@neurokillbill88
Język i fabuła - przecież to są podstawy.
Poza tym, tak jak wielu uważam, że 10% to talent a 90% to praca.
Pozdrawiam wszystkich pracujących nad tworzywem zwanym tekstem.
Dziękuję za rady.
Weronika Leśniewska jedyny normalny komentarz pod tym filmikiem
Moim zdaniem bohaterem powinna być taka osoba, jaka jest potrzebna dla danej historii. Jedne historie potrzebują herosów, inne antybohaterów, jeszcze inne "every-manów". Ot i cała filozofia ;)
Ja jestem w stanie powiedzieć, że natchnienie istnieje - nawet bez potrzeby zapracowania sobie na nie. Ale wtedy przybiera ono bardzo niemiłą psychologicznie formę - niczym klątwa czy paranoja - chcesz coś robić, ale nie możesz a może nawet nie chcesz.....
Moje natchnienie żyje we mnie od lat. Ale to ja jestem panem i jak nie będe chciał to będzie dalej spało we mnie.
Niestety jak to natchnienie wykorzystam to zależy od treningu wiedzy :) A na to powolutku pracuje ;)
Zgadzam się, że natchnienie istnieje, ale na samym natchnieniu książki nie napiszesz, bo jednak to często wiele lat pracy i człowiek musi wejść w rutynę i często robić cos, co jest po prostu strasznie trudne. Ja zazwyczaj czuję natchnienie na samym początku, kiedy zaczynam pisać, potem jakoś w połowie, i jeszcze razpod koniec, ale głównie jadę na rutynie i determinacji. Pozdrawiam i zapraszam na mój kanał o pisaniu :)
Do kryminałów natchnienie rzeczywiście jest zbędne.
Biszkopt Biszkoptowski święte słowa
Hej. Spoko odcinek. Pisząc piosenki mam podobnie. Ostatnio też zaczynam planowac teksty. Dziękuję i powodzenia :)
Witam po latach. Jak idzie? 😊
Jak byłem dzieckiem to miałem kilka natchnień. W rezultacie pisałem dwie godziny z niezwykłą wydajnością i przyjemnością pisania. W moim przypadku natchnienie zradzało się automatycznie i nagle sprowokowane jakimś spontaniczny pomysłem, lub raczej fascynacja fabularnym wzorem gry lub filmu. Takie natchnienie trwało u mnie średnio od dwóch do trzech rozdziałów po kilka stron każdy. Później niestety przemijało i pisałem mniej intensywnie, aż w końcu temat mi się znudził lub po prostu stanołem w martwym punkcie i mimo chęci pisania dalszych losów postaci nie potrafiłem sklecić zdania będącego niezbędnym łącznikiem do kontynuacji. Dlatego kilka moich książek zacząłem pisać lecz nie skończyłem, tylko jedną udało mi się skończyć, a i tak jej jakość pozostawia wiele do życzenia.
Więc twierdzę iż natchnienie jest niezbędne do pisania książki, przynajmniej w moim przypadku, przynajmniej z nim ma się pewność że książkę się skończy, chociaż w sumie plan wystarczy, tylko nie ma wtedy aż takiej frajdy z pisania.
Agnieszka Stefańska, pisze Pani,że lepiej przeczytać książkę Stephena Kinga niż słuchać autorów, których nikt nie zna. Chyba umknął Pani fragment z tej właśnie książki, gdzie jest przedstawiony maszynopis z jego opowiadania "1408", w którym wydawca kreśli i poprawia jego tekst. Jak widać jemu również doradzają mniej znani ludzie. King uważa,że nie ma sensu tworzyć klubów książek, bo to nie pomaga przyszłym pisarzom. Uważam, że to obłudne, bo on ma profesjonalną pomoc właśnie w postaci wydawcy i zapewne jeszcze sztabu innych osób.
Bez przesady! Prosze nie brac wszystkiego na serio... Mysle, ze ta Pani ma racje, ale przedstawia tylko jakis kawalek, czesc tego co mozna zrobic. Podzielam jej zdnie. Postaci musza byc w jakims sensie wyjatkowe, co nie znaczy, ze ma to byc od razu Herkules, moze to byc ktos "normalny". Normalny moze stac sie wyjatkowym... zalezy co go w zyciu spotka. Film jest OK; Ide ogladac reszte.
Oczywiście że bohaterowie mogą być przeciętni, mało tego zazwyczaj postacie nie napakowane historia, sprawiają wrażenie bardziej tajemniczych, a co za tym idzie, czytelnik bardziej się nimi ciekawi. A czy chcemy koniecznie czytać o ludziach i sytuacjach do których nie mamy dostępu? Czasami, lecz nie zawsze. Ludzie szerzej utożsamiają się z postaciami które na swój sposób są do nich podobne, gdyż sprawia to wrażenie głębszego wczucia się w wykreowany świat. Myślę że pani ocenia to na podstawie własnych pragnień, czyli skoro nie mogła być pani w jakiś tam sposób taka i taka, to stworzy postać która ma to wszystko czego pani brak
Ilu ludzi, tyle teorii. Należy pisać jak się czuje, a nie jak ktoś Ci mówi.
pozdrawiam.
W samo sedno. Część pisarzy utrzymuje, że pisze praktycznie cały czas pod natchnieniem (pewnie rzadziej dotyczy to powieści - częściej opowiadań), gdzie mają tylko w głowie zarys całej fabuły i lubią być zaskakiwani przez swoich bohaterów. Pozostali mówią: "bzdura! Tylko plan! Bez planu się pogubisz i zatracisz wszelką logikę w swojej opowieści!". Prawda jest taka, że np. niejaki pan J. R.R. Tolkien stworzył baaaardzo szczegółowo cały świat łącznie z językami, poezją, obyczajami, rasami, legendami, itd., a dopiero potem dopisał do tego historię; autorka Harrego Pottera z kolei planowała i to szczegółowo samą fabułę swojej powieści, Andrzej Sapkowski twierdzi z kolei, że podejście w stylu Tolkiena nie jest potrzebne - potrzebny jest zarys w głowie co do świata, powinien opierać się na pewnego rodzaju umowności. Jest jakiś tam Nilfgaard, jest Temeria i OK. Oglądałem też raz wywiad z autorką (niestety nie pamiętam imienia), która twierdziła, że pisze głównie na spontanie (bez planowania każdego szczegółu fabularnego, a jedynie trzymanie się głównej linii fabularnej).
Mam mały problem, jestem w trakcie pisania fantasy i pomysł jest naprawdę świetny ale cały czas dołuje mnie to że moje zdolności opisywania są bardzo niskie i zaniżają piękno tego co piszę. Nie wiem jak się tego nauczyć, myślałem że wystarczy kreatywność i wyobraźnia. Ktoś wie jak mógłbym sobie pomóc ?
+Seb Mayster Po prostu pisz :]
+Seb Mayster Hahaha wydaje ci się że to nowe piękne i oryginalne a potem się zdziwisz jak natrafisz na coś podobnego. A jeśli rzeczywiście jest dobre to zostaw ten pomysł i popisz sobie tak z 800-1200 godzin jakiś innych opowieści żeby się wyrobić.
Seb Mayster zamknij oczy, wyobraź to sobie jak najdokładniej, a potem to opisz
Zawsze możesz spróbować ze scenariuszami filmów.
Na razie napisz pierwszy draft, potem zaczniesz redakcję. Każdy pierwszy draft jest absolutnie beznadziejny - tak naprawdę to redakcja robi z książki coś dobrego :) Poza tym ja często dosłownie przepisuję do zeszytu fragmenty, które podobają mi się w książkach innych pisarzy i potem analizuję, co w nich działa, a co nie. Pozdrawiam i zapraszam na mój kanał o pisaniu :)
@99maestria zgadzam się, sam piszę książkę, jestem w jej połowie i piszę o ofierze przemocy szkolnej i jej planowanej zemście, bohater główny jest postacią przeciętną, więc po obejrzeniu tego materiału mam rzucić tę książkę w cholerę, bo według kogoś to jest bez sensu?
Nie jest przeciętny, już z góry to widać. Przeciętna ofiara przemocy szkolnej zamyka się w sobie, nieprzeciętna planuje i realizuje plan zemsty. Nie chodzi o super herosa, ale o kogoś kto ma to coś wyjątkowego w sobie.
mnie bardziej zniechęcają niektóre komentarze niż ta Pani. Przecież to nie jest kurs " jak się stać sławnym pisarzem". Niektórzy, piszą sami dla siebie, bo to ich pasja. Co do dykcji, to posłuchajcie sobie Masłowskiej.
NEBUKADNECCAR wątpię żeby ktokolwiek pisał sam dla siebie
Jeśli postać będzie jakimś super herosem z wypasionymi nadnaturalnymi zdolnościami to moim zdaniem książka nie jest zachęcająca, bo czy taki super heros odczuwa lęk? Ból? Czy czytelnik może zadać sobie pytanie ,,a jeśli on zaraz zginie?". Moim zdaniem bohaterem powinna być zwykła osoba wplątana w sytuacje bez wyjścia. Oczywiście jest niezwykła na swój sposób ale jest normalną osobą, która czuje ból, lęk i czasami idzie za potrzebą ;)
Nieprzeciętny bohater nie znaczy super heros, znaczy człowiek, który z jakieś powodu zafascynuje. Przykładowo Robert Langdon, niby zwykły znawca sztuki, ale ma swoje małe sekrety, ma swoją historię, gdzie wpadnięcie do studni spowodowało, że nadal się boi zamkniętych przestrzeni, ma swój zegarek z Myszką Miki. Pan Samochodzik u Nienackiego też niby historyk sztuki, ale też ma wiele innych umiejętności, ma na koncie sukcesy, jest nieprzecięty. O takich bohaterów chodzi, którzy mają w sobie to coś.
Ja marzę o napisaniu książki tylko nie wiem jak zacząć.
Od pierwszego słowa
To co opisywałaś na początku to to jest właśnie natchnienie...
Posłuchaj może w całości, Pani Bonda celowo zaczyna tak mocno. W 4 filmie wraca do tego i wyjaśnia jasno, że bez planu nie masz szans i to przyzna niemal każdy pisarz. Nie napiszesz złożonego kryminału bez przygotowanego planu, bez spisu bohaterów, dat wydarzeń itd.
Myślę ,że natchnienie w ogóle nie istnieje, a z pisaniem książek jest jak ze wszystkim innym, ALBO MASZ PREDYSPOZYCJE ,ALBO NIE. To wtedy, musisz się zająć czymś innym, do czego przejawiasz talent. Bo talent jest tu potrzebny, ALE TELANT TO ZALEDWIE 1% reszta to ciężka praca.
Predyspozycje? W dzisiejszych czasach, gdy książki wydają nawet kilkunastoletni "miszczowie pióra", nierzadko uczęszczający jeszcze do szkoły podstawowej? Wszystko zależy od tematu (choć oryginalność w dzisiejszych czasach nie jest już możliwa) i promocji. Jeśli rodzice takiego "miszcza pióra" skutecznie wsiądą na głowę redaktorowi inicjującemu danego wydawnictwa (to ten, który decyduje o tym, czy dany tekst trafi do druku, czy do kosza), to może napisać dosłownie wszystko. A następnie ów twór zostanie wydany.