Panie Krzysztofie, jak zawsze wszystko w punkt! Wieloma przemyśleniami i sytuacjami chciałabym się podzielić, które nasuwają mi się po wysłuchaniu Pana, ale wspomnę o jednej. Kilka dni temu będąc w sklepie bylam świadkiem jak para w bardzo dojrzalym wieku(myślę że ok. 60 lat i dodam, że wizualnie żadna "patologia", wręcz po wygladzie i ubiorze panstwo sprawiali wrazenie inteligentych, normalnych ludzi) krzyczy na ok.8 letniego chlopca: ty gówniarzu, ty chamie, kopa ci zasadze w dupę jak nie wiesz jak sie traktuje starszych ludzi! Zamurowalo mnie, chłopiec nie reagował, nie odezwał się ani słowem. Wtedy rozjuszony jegomość podniosl rękę do gory scisnal pięść, cały napięty jakby zaraz miał wybuchnąć, zamierzył się w głowę chłopca. Wszystko trwało pewnie w kilka sekund, a ja jak w spowolnionym filmie obudziłam się z letargu i podbieglam, żeby powstrzymać go. Chyba jego partnerka zauważyła moj ruch, bo pierwsza złapała go za ręke i odciągnęła. Podeszłam do chlopca, zapytać czy to jego rodzina, okazało się że zupełnie obcy ludzie. Porozmawiałam z nim czy sie boi, czy jest sam, ile ma lat czy go zaprowadzić do domu. Chłopiec był spokojny, bardzo uprzejmy. Po upewnieniu się że nie potrzebuje pomocy, ale może dokończyć zakupy ze mną, złapałam oddech, żeby nie eskalowac agresji, ale dosadnie zwrócić się do oprawców - tak dla mnie to oprawcy. Oni w tym czasie robili zakupy na stoisku mięsnym głośno komentując sytuację do ekspendientek (nota bene które stały jak wryte, ale nie potrafily nic powiedzieć) i dalej rzucając epitetami o chlopcu. Wtedy odezwałam się, pytajac czy jeśli ten chłopiec rzeczywiście nie przepuścił ich w drzwiach, to czy ich reakcja byla adekwatna? Czy wyzwiska i chęć brutalnego uderzenia miały go nauczyć szacunku do starszych? Najpierw probowali atakować mnie, ale nie dałam się, czy jeśli chcemy, aby dzieci młodzież szanowala nas "wielkich dorosłych" "mądrzejszych starszych" to nauczymy ich tego agresją? Nic już nie odpowiedzieli, poszli. Ta sytuacja nasunęła mi się , jak mówił Pan o agresywnym zachowaniu nauczycieli wobec uczniów. Kamilek....przyznam się szczerze, że nie byłam w stanie czytać wiagomości o tym brutalstwie...pierwszy news mnie sparaliżował...bo w mojej głowie był obraz, że to mógł byc moj synek... Przemoc fizyczna i psychiczna wobec mnie, psychiczna wobec dzieci, bo mialam jeszcze resztki sił żeby stanąć w ich obronie. Mimo błagania o pomoc odpowiednich instytucji nie uzyskalam jej, na przesłuchaniu czułam się ja przestępcą, prokuratura umorzyła sprawę...bo on nas nie zabil? Nękani nadal, nachodzeni, prześladowani...w poczuciu że nie mam pomocy spakowalam nasze życie i ucieklam w miarę daleko, aby oprawca nas nie znalazł. Dziś mi grozi kara za "ukrywanie" dziecka. Taki mamy system. Absolutnie nie zniechęcam do zawiadamiania policji, wręcz trzeba to robić, wszyscy, sąsiedzi, znajomi, rodzina, szkoła, zakład pracy, przełożeni. KAZDY kto ma wiedzę, że komuś dzieje się krzywda. Ale coś jest nie tak z naszym systemem, a tak na prawdę- z nami samymi - bo to w koncu ludzie tworzą system i ludzie działaja w jego ramach. Pozdrawiam, M
Przeraża mnie sytuacja dziecka maltretowanego który nie mógł się sam obronić polewanie wrzątkiem a jeszcze sadzać dziecko na gorącym piecu nie wyobrażam sobie cierpienie ogromnego bulu gdyby nie biologiczny ojciec który przyszedł do chłopca dziecko zmarło by w domu niestety zawiódł sąd oraz instytucje które mogłyby zapobiec tragedii
Rozumiem, że znasz sytuację tej rodziny dość dobrze? Bo jeśli nie, założenie, że ojciec jest bez winy jest idiotyczne. Jeżeli zostawił swoje dziecko, nie interesuje się nim i nie bierze go na swoje wychowanie jeżeli wie, że matka żyje w patologii to w zasadzie jest bardziej winny niż ona. Takich "niewinnych" w Polsce jest cała masa, tatusiów którzy zostawiają swoje dzieci z "powalonymi" matkami, zamiast wziąć je pod swoje skrzydła, a o opłacaniu życia (alimenty) nie wspominając. Bo przecież matka nie wyda na dziecko, tylko na gachów :D. A co do tytułowego pytania - nie da się nie dopuścić do kolejnej krzywdy. Chodząc po ulicach Polski, wydaje się, że jesteśmy krajem rozwiniętym (zamożność, dobre samochody, wyremontowane centra dużych miast), ale to pozory, bo wiele krwi musi jeszcze zostać przelanej żebyśmy jako naród dorośli do nowoczesności tego świata. Wystarczy choćby zobaczyć opinie polityków oraz przeciętnych obywateli na temat dyscyplinowania dzieci "klapsem", czyli po prostu ich biciem.
Jak najbardziej da się działać na rzecz zminimalizowania takich zdarzeń w przyszłości, co udowodniły doświadczenia polskiej służby zdrowia oraz policji. Na szczęście czasem mozna uczyć się na błędach i to wlasnje staram się robić w tym materiale. Najważniejsza jest prewencja, a nie interwencja.
@@psychologiaza7884 Jasne, działać się da i trzeba, jednak kolejna tragedia i tak się stanie, potrzeba bardzo dużo wysiłku i śmierci kilku pokoleń żeby zmieniło się tutaj podejście. W jednym z wywiadów nawet sąsiadka zdruzgotana sytuacją wspomniała, że "klapsior" jest ok, żeby swoje miejsce w szeregu dziecko znało. Nie oszukujmy się, wiele dzieci jeszcze umrze w mniej lub bardziej drastyczny sposób, póki nasze społeczeństwo nie nauczy się traktować dzieci jako ludzi takich samych jak dorośli. Szanuję za działanie w słusznej sprawie.
Dzięki za film, ale nie do końca tak wygląda realnie współpraca szkoły z innymi instytucjami w momencie rozpoznania w szkole przemocy wobec ucznia. Niejednokrotnie szkoła pozostaje sama pomimo powiadomień innych instytucji. Osobiście się z tym mierzę i niejednokrotnie czuję sie bezsilna....😢
Jestem wdzięczna za ten film. Dziękuję
Panie Krzysztofie, jak zawsze wszystko w punkt! Wieloma przemyśleniami i sytuacjami chciałabym się podzielić, które nasuwają mi się po wysłuchaniu Pana, ale wspomnę o jednej. Kilka dni temu będąc w sklepie bylam świadkiem jak para w bardzo dojrzalym wieku(myślę że ok. 60 lat i dodam, że wizualnie żadna "patologia", wręcz po wygladzie i ubiorze panstwo sprawiali wrazenie inteligentych, normalnych ludzi) krzyczy na ok.8 letniego chlopca: ty gówniarzu, ty chamie, kopa ci zasadze w dupę jak nie wiesz jak sie traktuje starszych ludzi! Zamurowalo mnie, chłopiec nie reagował, nie odezwał się ani słowem. Wtedy rozjuszony jegomość podniosl rękę do gory scisnal pięść, cały napięty jakby zaraz miał wybuchnąć, zamierzył się w głowę chłopca. Wszystko trwało pewnie w kilka sekund, a ja jak w spowolnionym filmie obudziłam się z letargu i podbieglam, żeby powstrzymać go. Chyba jego partnerka zauważyła moj ruch, bo pierwsza złapała go za ręke i odciągnęła. Podeszłam do chlopca, zapytać czy to jego rodzina, okazało się że zupełnie obcy ludzie. Porozmawiałam z nim czy sie boi, czy jest sam, ile ma lat czy go zaprowadzić do domu. Chłopiec był spokojny, bardzo uprzejmy. Po upewnieniu się że nie potrzebuje pomocy, ale może dokończyć zakupy ze mną, złapałam oddech, żeby nie eskalowac agresji, ale dosadnie zwrócić się do oprawców - tak dla mnie to oprawcy. Oni w tym czasie robili zakupy na stoisku mięsnym głośno komentując sytuację do ekspendientek (nota bene które stały jak wryte, ale nie potrafily nic powiedzieć) i dalej rzucając epitetami o chlopcu. Wtedy odezwałam się, pytajac czy jeśli ten chłopiec rzeczywiście nie przepuścił ich w drzwiach, to czy ich reakcja byla adekwatna? Czy wyzwiska i chęć brutalnego uderzenia miały go nauczyć szacunku do starszych? Najpierw probowali atakować mnie, ale nie dałam się, czy jeśli chcemy, aby dzieci młodzież szanowala nas "wielkich dorosłych" "mądrzejszych starszych" to nauczymy ich tego agresją? Nic już nie odpowiedzieli, poszli. Ta sytuacja nasunęła mi się , jak mówił Pan o agresywnym zachowaniu nauczycieli wobec uczniów.
Kamilek....przyznam się szczerze, że nie byłam w stanie czytać wiagomości o tym brutalstwie...pierwszy news mnie sparaliżował...bo w mojej głowie był obraz, że to mógł byc moj synek... Przemoc fizyczna i psychiczna wobec mnie, psychiczna wobec dzieci, bo mialam jeszcze resztki sił żeby stanąć w ich obronie. Mimo błagania o pomoc odpowiednich instytucji nie uzyskalam jej, na przesłuchaniu czułam się ja przestępcą, prokuratura umorzyła sprawę...bo on nas nie zabil? Nękani nadal, nachodzeni, prześladowani...w poczuciu że nie mam pomocy spakowalam nasze życie i ucieklam w miarę daleko, aby oprawca nas nie znalazł. Dziś mi grozi kara za "ukrywanie" dziecka. Taki mamy system.
Absolutnie nie zniechęcam do zawiadamiania policji, wręcz trzeba to robić, wszyscy, sąsiedzi, znajomi, rodzina, szkoła, zakład pracy, przełożeni. KAZDY kto ma wiedzę, że komuś dzieje się krzywda. Ale coś jest nie tak z naszym systemem, a tak na prawdę- z nami samymi - bo to w koncu ludzie tworzą system i ludzie działaja w jego ramach. Pozdrawiam, M
Znajoma nauczycielka przedszkola twierdzi że bez zgody rodziców nie mogłaby wezwać karetki do dziecka
Przeraża mnie sytuacja dziecka maltretowanego który nie mógł się sam obronić polewanie wrzątkiem a jeszcze sadzać dziecko na gorącym piecu nie wyobrażam sobie cierpienie ogromnego bulu gdyby nie biologiczny ojciec który przyszedł do chłopca dziecko zmarło by w domu niestety zawiódł sąd oraz instytucje które mogłyby zapobiec tragedii
Rozumiem, że znasz sytuację tej rodziny dość dobrze? Bo jeśli nie, założenie, że ojciec jest bez winy jest idiotyczne. Jeżeli zostawił swoje dziecko, nie interesuje się nim i nie bierze go na swoje wychowanie jeżeli wie, że matka żyje w patologii to w zasadzie jest bardziej winny niż ona. Takich "niewinnych" w Polsce jest cała masa, tatusiów którzy zostawiają swoje dzieci z "powalonymi" matkami, zamiast wziąć je pod swoje skrzydła, a o opłacaniu życia (alimenty) nie wspominając. Bo przecież matka nie wyda na dziecko, tylko na gachów :D.
A co do tytułowego pytania - nie da się nie dopuścić do kolejnej krzywdy. Chodząc po ulicach Polski, wydaje się, że jesteśmy krajem rozwiniętym (zamożność, dobre samochody, wyremontowane centra dużych miast), ale to pozory, bo wiele krwi musi jeszcze zostać przelanej żebyśmy jako naród dorośli do nowoczesności tego świata. Wystarczy choćby zobaczyć opinie polityków oraz przeciętnych obywateli na temat dyscyplinowania dzieci "klapsem", czyli po prostu ich biciem.
Jak najbardziej da się działać na rzecz zminimalizowania takich zdarzeń w przyszłości, co udowodniły doświadczenia polskiej służby zdrowia oraz policji. Na szczęście czasem mozna uczyć się na błędach i to wlasnje staram się robić w tym materiale. Najważniejsza jest prewencja, a nie interwencja.
@@psychologiaza7884 Jasne, działać się da i trzeba, jednak kolejna tragedia i tak się stanie, potrzeba bardzo dużo wysiłku i śmierci kilku pokoleń żeby zmieniło się tutaj podejście. W jednym z wywiadów nawet sąsiadka zdruzgotana sytuacją wspomniała, że "klapsior" jest ok, żeby swoje miejsce w szeregu dziecko znało. Nie oszukujmy się, wiele dzieci jeszcze umrze w mniej lub bardziej drastyczny sposób, póki nasze społeczeństwo nie nauczy się traktować dzieci jako ludzi takich samych jak dorośli.
Szanuję za działanie w słusznej sprawie.
Dziękuję za ten filmik 😢.
Dzięki za film, ale nie do końca tak wygląda realnie współpraca szkoły z innymi instytucjami w momencie rozpoznania w szkole przemocy wobec ucznia. Niejednokrotnie szkoła pozostaje sama pomimo powiadomień innych instytucji. Osobiście się z tym mierzę i niejednokrotnie czuję sie bezsilna....😢
Zawsze jest organ nadzorczy nad kimś. Trzeba wysyłać odpis pisma do jego wiadomości.