Co do strachu przed wypowiadaniem się - na jednych zajęciach na studiach prowadzący zadał pytanie, cisza na sali się przedłużała, więc żeby jakoś przełamać lody, rzuciłam jednozdaniową odpowiedzią. Niepełną, ale poprawną. Prowadzący z jednym ze studentów mnie ofuknęli, że jak mam tak odpowiadać to lepiej nie odpowiadać wcale. Zrobiło mi się strasznie przykro, nikt nie zareagował. Pomyślałam sobie - dobrze, to nie będę się odzywać na tych zajęciach, ciągnijcie je sami. Ale przykrość i wspomnienia zostały do dziś
O rany, współczujemy takiego doświadczenia! Karygodne zachowanie ze strony prowadzącego i studenta. Takie wspomnienia mogą niektórych skutecznie zniechęcić do zabierania głosu publicznie :
O rany, co za przykre doswiadczenie! Przy okazji obaj pokazali, jakie z nich sa dzbany, bo przeciez chodzilo o jakas interakcje i flow w rozmowie na zajeciach, a nie o to, zeby sobie dwa zakompleksione fiutki dokarmialy wlasne ego czyims kosztem. Czego sie zatem inni studenci nauczyli na tych zajeciach? Ze nauka polega na walczeniu z sennoscia na nudnym wykladzie, bo z pewnoscia nie warto w tych zajeciach czynnie uczestniczyc. Ja mialam dokladnie odwrotna sytuacje na moich studiach, gdzie wykladowcy zachecali do rzucania odpowiedzi z sali na zadane pytanie, bo chodzilo o to, zeby student myslal i kombinowal "jakie moga byc przyczyny tego czy tamtego". Jezeli student nie trafil, to wykladowca zwyczajnie tlumaczyl, na czym polegalo dane zjawisko, bez umniejszania studenta za to, ze nie wiedzial, bo on przeciez po to jest na tej uczelni, zeby sie dowiedziec. Gdyby student wszystko wiedzial, to nie musialby studiowac, a oprocz tego sam moglby ten temat wykladac. Wiec takie dopierdalanie sie do ucznia o to, ze nie wie jest zalosne. U mnie w grupie byla taka atmosfera, ze ja sie czulam zachecona do "burzowania" na zajeciach. Troche sie ta moja "nadaktywnosc" zemscila tym, ze jak wykladowca zadawal trudne pytanie i nikt sie nie chcial wyrywac z odpowiedziami jako pierwszy, to wszystkie glowy kierowaly sie na mnie, bo studenci oczekiwali, ze to ja zajme wykladowce rozmowa i dywagacjami, a reszta nie bedzie wyciagana do odpowiedzi na sile. I jak przydazaly sie moje okresowe epizody depresyjne, gdzie maksymalnym dla mnie wysilkiem bylo dowleczenie sie na uczelnie, ale juz nie uczestniczenie w zajeciach, to sie wykladowcy niepokoili, czy wszystko w porzadku, bo nagle okazywalo sie, ze nie maja z kim prowadzic dyskusji na wykladzie. Troche sie moi koledzy rozleniwili ta moja "nadaktywnoscia" i nagle nastawal poloch, ze trzeba bedzie cos wydukac od siebie, bo "Ana mowi, ze przeciez nie jest jedyna studentka w tej grupie". Ale nadal, mimo wszystko, nikt im nie ublizal za to, ze nie wiedza.
W matematyce 2+2 nie zawsze równa się 4 - wszystko zależy od użytej metryki. W metryce euklidesowej tak, no ale gdy się użyje metryki drzew, na przykład... Dowiedziałam się o tym w 5 klasie szkoły podstawowej. Miałam cudowną matematyczkę. Często nam udowadniała, że nawet liczby - jak ogry i cebula - mają warstwy. Dowiedziałam się też wtedy, że aksjomat to jest coś, czego się właściwie nie da udowodnić, więc ludzie po prostu przyjęli, że tak jest. Nie taka więc ta ścisła nauka ścisła jak się wydaje. Właśnie tego brakuje mi we współczesnej dyskusji teoretycznie humanistycznej. Skupiamy się na "prawdach objawionych" w dziedzinach, gdzie na coś takiego właściwie nie ma miejsca. Większość ludzi, kiedy słyszy "to skomplikowane" albo "w uproszczeniu tak, ale nie zawsze", toczy pianę z ust. Punkty widzenia i niuanse nie istnieją. Świat ma być prosty jak konstrukcja cepa, a jeśli nie jest, to TWOJA wina, nie będę z durniem dalej dyskutował. A mówimy o czymś, co jedenastoletniemu dziecku była w stanie w piętnaście minut wytłumaczyć jedna nauczycielka, w dodatku podpierając się najściślejszą z nauk. Borze sosnowy, gdzie żeśmy dotarli... Wierzę w ludzkość, ale czasami przestaję wierzyć w cywilizację.
Przepraszam, ale nie wygląda na to, że coś zrozumiałeś z wywodów tej nauczycielki. 2+2=4 to jest równanie arytmetyczne, gdzie tu metryka? Nauczanie 11-latków metryk nieeuklidesowych to przedsięwzięcie karkołomne, i po twoim przykładzie widać, że skończyło się porażką. Nie bierz tego do siebie - to po prostu _nie mogło_ skończyć się sukcesem.
Jamniki dla Pauliny. Nie miałem pojęcia, że zmaga się z takim hejtem przez tyle lat. Świetna rozmowa, dała mi dużo do myślenia o języku, internecie i wszystkim innym.
40:34 dorzucę się do prostego języka: u mnie na studiach weterynaryjnych jednym z elementów takiego dużego egzaminu po 2 z 6 lat nauki są "rozmowy z właścicielem" gdzie wlasnie nacisk kładziony jest na to, żeby mówić językiem maksymalnie prostym i zrozumiałym, a jednocześnie w miarę poprawnym merytorycznie (nie wchodzić za bardzo w detal), potem mega przydaje się to w praktyce
Lekcje języka polskiego w moim liceum były cudowne,siedzieliśmy w kręgu i dyskutowaliśmy. Pani Profesor robiła herbatę,gdy ktoś miał chrypkę i pozwalała nam mówić,analizować po swojemu i dyskutować między sobą.
Jak pojawił się temat strachu przed wypowiedzią to mi się przypomniała moja mała historyjka z tym związana: Moje liceum organizowało "targi" na których uczelnie mogły się pokazać uczniom i zachęcić do wstąpienia w ich szeregi, jednym z segmentów były wystąpienia przedstawicieli uczelni takie max 3 minuty, ja prowadziłem to i zapowiadałem kto będzie przemawiał teraz, ja... dyslektyk... przekręciłem w jednym nazwisku patrona "a" na "e", jednym z 50 uczelni, przedstawiciel uczelni zażartował z tego i nie miał urazy, raczej luz totalny natomiast szkolna pedagog tak po mnie pojechała że w rozmowie z wychowawczynią zacząłem bluzgać i powiedziałem że nie warto nic robić dla kadry tej szkoły, o mojej dysleksji informowałem pedagog kilkukrotnie jak mnie werbowała do czytania tego... Ja akurat sobie radzę z przemowami przed ludzmi ale ciekawe co takie podejście pedagog szkolnej zrobiło dzieciakom w innych latach które miały czelność popełnić błąd.
Bardzo nam przykro, że Cię to spotkało :( I dobrze, że nie zniechęciło Cię to do wystąpień! Właśnie takie bezrefleksyjne zachowania kadry dokładają cegiełkę do negatywnego obrazu polskiej edukacji...
o pedagogach szkolnych w tym kraju to można książki pisać... i wcale nie tak łatwo założyć im sprawy dyscyplinarne za wydawałoby się prostą i ewidentną przemoc albo mobbing.
- No, to co abiturient liceum, po maturze, powinien umieć, tak z perspektywy państwa, co? - Noo! Historia powinna nas nauczyć, kiedy ratować Ojczyznę, kiedy wzywa zew dziejów i kiedy przychodzi moment w życiu ludzi, narodów i państw, kiedy człowiek powinien wziąć sprawy w ręce! - A z polskiego? - Wiesz, żeby mówił tak, żeby tego dało się słuchać :D
O, już na samym początku ciekawy temat, czyli preskryptywizm. Ludzie w internecie zazwyczaj reagują jakąś niezrozumiałą dla mnie automatyczną niechęcią: gdziekolwiek ktoś wspomni coś o poprawności językowej, zlatują się deskryptywiści powtarzając zasłyszane argumenty, że "język się rozwija", "norma to snobizm", "ważne, żeby się rozumieć, nie żeby było jak w słowniku", oraz, mój ulubiony z niezbyt mądrych tejków: "nie ma sensu mówić o normach, język jest nie do opanowania, sam nic nie zmienisz, przestań być preskryptywistą". I ok, argument Pauliny, że "normy są przydatne, bo ułatwiają komunikację" jest jak najbardziej sensowny, ale w moim przekonaniu niedostateczny, ponieważ nie chodzi przecież tylko o to, by zachować spójność mowy. Obszar możliwego doświadczenia ludzkiego jest praktycznie nieskończony, czego niestety nie można powiedzieć o języku. Rzeczywistość nieustannie wymyka się naszym nieudolnym próbom opisu a dynamiczne zjawiska zostawiają daleko w tyle zastygłe pojęcia (czego może nie dostrzegamy przekazując komuś informację o godzinie odjazdu pociągu czy spisując listę zakupów, ale o czym przekonujemy się zawsze wtedy, gdy chcemy wyrazić swoje uczucia, opisać niezwykłe wrażenie, bądź próbując sformułować jakikolwiek ogólniejszy sąd na temat świata). Nigdy nie uda się nam ująć całej złożoności doświadczanej rzeczywistości, ale, cytując klasyka, próbować warto. Dlatego warto dbać nie tylko o spójność języka, ale i o jego bogactwo. A temu służy zarówno tworzenie nowych słów (do opisu nowych zjawisk, których nie znali nasi przodkowie), jak i dbanie o bogactwo znaczeniowe starych. Tymczasem wiele nowych trendów językowych prowadzi do zubażania. Przykładowo słowo "dedykowany" - wcześniej oznaczało specyficzną sytuację symbolicznego poświęcania komuś jakiegoś dzieła, które to dzieło przeznaczone było dla znacznie szerszego grona odbiorców. Teraz zaś narzucająca trendy kultura korpo zmieniła znaczenie, robiąc z tego bardziej fancy odpowiednik "przeznaczania". Jeśli dryf semantyczny będzie postępował, to stracimy właściwe znaczenie słowa "dedykować" (które nie ma przecież synonimu), a sama korpo-mowa pewnie i tak je porzuci, szukając jeszcze bardziej fancy zastępnika. Podobnie jest z nazwą błędu argumentacyjnego "ad hominem" - wcześniej oznaczało obalanie stanowiska przeciwnika poprzez odniesienie go do innych przekonań tegoż przeciwnika, które nie mają bezpośredniego związku z jego wywodem, a teraz stało się bardziej modnym określeniem na "ad personam", czyli zwykły, niemerytoryczny atak. W tego typu przypadkach zmiana prowadzi do utraty całego znaczenia, kryjącego się za danym słowem, a zatem osłabia nasz język i oddala nas od rzeczywistości, w której orientujemy się właśnie poprzez językowy opis. I takie zmiany należy próbować powstrzymywać.
Fajny jest ten argument z wymyśloną książką na maturze ustnej, bo tak się składa, że na maturze pisemnej na poziomie rozszerzonym pisałam o książce, która nie istnieje. Wynik: 90%, pozdrawiam CKE.
@@bunkiernauki Maturę rozszerzoną pisałam w 2016 r. (dorobiłam ją sobie rok po zakończeniu liceum) i jako że książka została zmyślona w może pół godziny, to szczegółów nie pamiętam, tzn. nie jestem pewna jaki wymyśliłam tytuł i jakie nazwisko autorki, ale wiem, że dla zmyłki podałam nazwy japońskie. I nie, w życiu się japońskiego nie uczyłam. Ogólnie nakreśliłam historię o niedocenionej autorce książek dla dzieci, która czerpała inspirację z anegdotek swojej babci. Pamiętam też, że za drugi tekst kultury wybrałam Władcę Pierścieni i odwoływałam się do Bilbo jako autora książki "... czyli tam i z powrotem". Żeby nie było tak pięknie, to zaznaczam, że maturę ustną zdałam ledwo, na marne 30%. Wylosowałam pytanie o jakieś zagadnienie, które pierwszy raz w życiu ujrzałam na oczy właśnie na egzaminie. Coś o funkcjach językowych. Kolega, który wchodził po mnie do sali, aż mnie wyściskał z radości, jak usłyszał, że akurat to pytanie już wypadło z puli (bo oczywiście w imię solidarności wszyscy maturzyści w Polsce podawali treść wylosowanych pytań w internecie). Trzeba się było jakoś ratować, bo przez trzy lata liceum przeczytałam tylko jedną lekturę i to w dodatku nie z listy do poziomu podstawowego, więc nieomawianą w klasie. Myślę, że jakby tak podpytać osoby z mojego rocznika, to takich kwiatków maturalnych znalazłoby się całe mnóstwo. Dosłownie nikt nie wiedział, co robimy i czego tak naprawdę powinniśmy się uczyć (na czele z nauczycielami), więc były tylko dwie grupy: ci co ryli dosłownie wszystko i ci, którzy w klasie maturalnej już byli na lekkim rauszu i czekali na cud.
Czekałem i czekałem, a jak się doczekałem to pożałowałem, BO JUŻ SIĘ SKOCZYŁO. To mi minęło zdecydowanie za szybko… Choć i to mało powiedziane. No przyjemnie, po prostu przyjemnie się tego słuchało. Powinniscie się częściej spotykać, chociażby na jakichś live’ach np. U Krzysztofa na Q&A, albo w dyskusji o fantastyce (lub literaturze ogółem), albo nawet w dyskusji o ubezdźwięcznieniu wstecznym i przecinkach… Teraz bez kitu ciekawi mnie czy dałoby się na takim temacie zbudować dyskusję tak długą jak tutaj XD.
Ktoś mi wytłumaczy dlaczego widzę dwa takie same moje komentarze, gdzie w jednym są łapki, a w drugim odpowiedzi??? UA-cam, wszystko u ciebie ok, potrzebujesz pomocy czy coś?
48:56 Jestem uczennicą szkoły średniej. Dyrekcja poprosiła mnie pare razy, żebym poszła do szkół podstawowych i zachęcała ósmoklasistów do zainteresowania się naszą szkołą. Byłam w paru placówkach, zawsze udawało mi się nawiązać jakiś dialog z młodzieżą, odpowiadali na moje pytania, zadawali własne. Jednak jedna klasa była inna. Opowiadałam o mojej szkole jak zwykle, ale publiczność w ogóle się ze mną nie kontaktowała. Młodzież patrzyła się na mnie, ale nikt nie odpowiedział na żadne pytanie. Czy ktoś interesuje się informatyką? Czy ktoś gra w gry? Czy ktoś z was składał już własny komputer? Może ktoś próbował programować? Odpowiedzią była jedynie cisza. Czułam się dziwnie, bo spodziewałam się kompletnie czegoś innego. Ale nauczyciele powiedzieli, że "oni już tacy są", "to taka dziwna klasa", "na lekcji też nie ma z nimi kontaktu, ale przynajmniej nie przeszkadzają". Mam nadzieję, że trafią do szkół, gdzie rozwiną swoją pewność siebie i nie będą się bały wypowiadać na forum
Są takie książki...(odnoszę się do słów Pauliny "co się stało z tym chłopcem)... takie książki, które w dziwny sposób są przed czytającym zamknięte. Dla mnie to bardzo dziwne doświadczenie, bo w zasadzie miałam tylko raz taką sytuację. Albo może lepiej byłoby napisać - to doświadczenie trwa:). Taką zamkniętą książką jest dla mnie "Upadek" Camusa. Przeczytałam, (zachęcona oczywiście Dżumą), wydawała się prosta, a przynajmniej nie sprawiała trudności w czytaniu, zamknęłam i niemal natychmiast nie potrafiłam odpowiedzieć na pytanie "o czym to było". Pustka w głowie, taka całkowita. Więc za niezbyt długi czas przeczytałam ją ponownie, w jakiś jakby lepszy:) sposób zwracając uwagę na treść. Skutek - pustka w głowie po całkiem niedługim czasie. A przecież czytając wszystko rozumiem, rozważam... trzecie czytanie nie zmieniło tej sytuacji. Nie wiem, o czym jest ta książka...i nie w jakiś wysublimowany sposób, ja zwyczajnie nie wiem, o czym ona jest. Nie pamiętam bohatera, jego drogi, jego uwag... dosłownie nic. Ta książka wciąż jest dla mnie zamknięta. Wspaniała rozmowa, choć Paulina "nie chciała" odpowiedzieć na pytanie o różnice języka w internecie i świecie fizycznym, a mówiła o eskalacji języka w czasie. Czy można stąd wnioskować, że podział na świat rzeczywisty i internet jest nadto sztuczny, i dla wielu ludzi to jeden świat?
Zaczęłam oglądać i już widzę, że to będzie balsam na moją duszę. 🥰🥰🥰 Bardzo dobry, merytoryczny wywiad. Panią Paulinę wręcz uwielbiam za wiedzę i sposób bycia 😄 pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w życiu prywatnym i internetowym. ☺️☺️☺️☺️
na mojej polonistyce też nie było żadnych zajęć z mówienia, debatowania, nic z tych rzeczy (mgr). od dłuższego czasu bardzo razi mnie to, co padło w tej rozmowie - brak umiejętnego dostosowywania języka (słownictwa, konstrukcji) do odbiorcy. można mówić poprawnie nawet o sprawach medycznych czy technicznych w taki sposób, by ktoś na poziomie amatorskim to zrozumiał (na przykład tłumacząc od razu fachowe zwroty). bardzo często słyszę, jak ludzie rozmawiają ze swoimi rodzicami lub dziadkami, używając słów ze slangu, anglicyzmów, wtrącając słowa typu trigger, scrollowanie, nie myśląc o tym, że może byłoby lepiej opisać to inaczej, nie skazywać drugiej osoby na niezrozumienie lub zawstydzenie związane z dodatkowym dopytaniem się. część osób zapyta, a część pokiwa głową i zrozumie wypowiedź częściowo albo wcale. i jasne, może być trudno wyjaśnić programowanie osobie 80+, ale nie jest to niemożliwe, wystarczy użyć dobrego przykładu, mniej specjalistycznych określeń (kiedyś usłyszałam, że jeśli ktoś coś rozumie, to potrafi to wyjaśnić... :D). brakuje empatii, wyobraźni, myślenia o drugiej osobie, której chcemy coś przekazać, zbudować z nią relację.
Moje pierwsze doświadczenie z debatą było w szkole podstawowej na lekcji języka polskiego. Przy okazji omawiania lektury "Balladyna" z podziałem na rolę przygotowaliśmy w klasie "Sąd nad Balladyną", w której to polonista był sędzią, a Balladyna była oskarżoną o wszystkie zbrodnie, których dokonała w książce. Uczeń-adwokat Balladyny tak się dobrze przygotował, że na końcu rozprawy sędzia musiał orzec o jej niewinności. Wyciągnęłam z tej lekcji więcej niż z jakiejkolwiek lekcji języka polskiego w całej mojej edukacji.
Jako matematyk, któremu nawet zdarzyło się pracować na uczelni, trochę związany z astronomią, muszę zdementować - ze studentów matematyki oraz fizyki też trzeba siłą wyrywać rozmaite szkolne bzdury, a nauka myślenia ścisłego jest bolesna ;) Niestety polskie szkoły nie uczą dobrze niczego. Matematyki i fizyki tak samo źle jak polskiego, a i nawet tak samo w tych wszystkich przypadkach zatrzymały się maksymalnie w XVIII-XIXw.
@@Swiete_Jamnicze_Perypetie z fizyki - pierwsze z brzegu - w zasadzie wszystko związane w OTW i jej konsekwencjami oraz przesadne przyzwyczajenie do newtonowskiego spojrzenia na ruch i przestrzeń. Wyrywa się to z ludzi gorzej niż zatrzymane ósemki rosnące poziomo. Z matematyki - liczby zespolone wcale nie sprawiają trudności. Same w sobie są akurat proste. Równie dobrze mogą to być kwaterniony lub sedeniony, po prostu trochę więcej liczenia. Trudność sprawia umiejętność abstrakcyjnego myślenia, patrzenia na poziomie meta, wnioskowania, prowadzenia dowodów, zauważania pewnych rzeczy, problemy z wykształcaniem intuicji (choćby w kwestii prostego całkowania). Czyli w zasadzie podstawy, które szkolna matematyka ma wpisane w podstawę programową. A w praktyce to nie matematyka, a ledwie trochę rachunków. Oj zderzenie z algebrą abstrakcyjną, topologią, teorią miary i geometrią różniczkową bywa bolesne. Czyli z podstawami, na których bazuje OTW. W skrócie można powiedzieć że OTW i rozważania astrofizyczne będą takim "topowym przykładem".
@@vocativusss czyli Newtona brać jako relikt przeszłości i krok w nauce, a w matmie ćwiczyć abstrakcyjne myślenie… To jest moment, w którym pisząc to miałem wypisz wymaluj na twarzy „wait a minute”. Uświadomiłem sobie jak bardzo masz rację XD. Matematyki prawie zawsze uczysz się działowo, przykładowo i że tak powiem… sterylnie? Dosłownie uczysz się podstaw liczenia, ale jak przychodzi czas na twierdzenia i w szczególności dowody, to od razu ludzie patrzą na to ze strachem, bo znika im ta prosta i jasna instrukcja jak podejść do takiego zadania,a wszystko jest potraktowane po macoszemu. Niewiele osób przejmuje się jakkolwiek abstrakcyjnym myśleniem w matmie na etapie szkoły, bo to przecież działka humanistów! XD. I to jest dosłownie to z czym się spotykałem rok temu jeszcze (bo teraz juz mnie w stacjonarnej szkole nie ma XD). A jeśli chodzi o fizykę, to totalnie prawda. Pani w podstawówce nas już uprzedziła o tym, że na studiach odchodzisz od takiego myślenia (wtedy byłem zainteresowany astrofizyką na maksa XD), więc w szkole średniej powinno być to rozwinięte w szerszym postrzeganiu i ja dlatego dosłownie poszedłem na rozszerzenie. A potem zderzyłem się z rzeczywistością… Chyba najbardziej mnie zszokowało to, że było to mielone po raz drugi wszystko od nowa i nie dowiedziałem się nic specjalnie nowego, a jedynie te tematy były trochę bardziej skomplikowane w stosunku do podstawówki (będąc fizyką zainteresowany już się tego nauczyłem). A jakie to kuźwa było nudne to już naprawdę szkoda gadać. Jedyne co mnie ucieszyło na tych lekcjach był nacisk na szukanie źródeł XD. Sprawa z tym rozszerzeniem skomplikowała się gdy przeszedłem na domowe, bo wypełniają durne karty pracy straciłem zapał XD. Teraz jestem w momencie kiedy nie wiem czy kontynuować to rozszerzenie, wgl nie wiem co i jak kontynuować XD. Robi mi się tutaj mały lament, że nie wiem czego chce w życiu XD. To nie jest tak, że nie znalazłem czegoś co mnie interesuje, tylko tak, że mnie interesuje zdecydowanie za wiele XD. Literaturoznastwo i analiza lliteratury, chemia, fizyka, rysunek, śpiew, nauka ogólnie. Życia mi nie starczy, żeby skończyć studia w tym zakresie XD, a czas leci i matury się zbliżają. Potem wybór studiów i co? Kurczowo myślę nad literaturoznawstwem, ale jednocześnie myślę o fizyce, albo astrofizyce, a i mechanika kwantowa dorzuciła swoje trzy grosze XD. A tu jeszcze reszta przedmiotów do ogarnięcia w szkole Historia, biologia, informatyka, języki. Ja bez konkretnego wyboru nie ogarnę się na studiach i to wiem, ale nawet szkoła nie pozwala na taki wybór, bo matury trzeba napisać aby się dostać wgl. Olimpiady też wchodzą w grę, ale i tak najlepiej byłoby gdyby były te egzaminy wstępne. Byłoby po prostu łatwiej. Zdecydować pewnie też.
W punkt o interpretacji książek bez klucza! Nadal czuję gorycz na myśl o mojej maturze, gdzie sadzono mnie według klucza… Dodam tylko, że moja polonistka dyktowała nam opracowania wierszy i lektur, wg takiego czasopisma Cogito😅 nie miałam u niej szczęścia, bo próbując nie obrzydzić sobie tak ukochanego przedmiotu- rysowałam bohaterów i scenki. Potem zawsze ładowałam u niej na dywaniku.
W gimnazjum na kierunku dziennikarskim chodziliśmy "na miasto" i robiliśmy sondy uliczne w ramach zajęć. Było super 😁 młodzi ludzie powinni mieć możliwość zrobienia czegoś takiego 😄
Czytałam kiedyś habilitację jednego z nieżyjących już profesorów. Informacje z tej książki były mi potrzebne do magisterki. Jak już odcedziłam tekst z wyrazów obcych, koszmarków języka specjalistycznego, to... nic mi nie zostało na sitku ☹️. Upraszczać nietrywializując. Oto klucz do komunikacyjnego sukcesu.
Jak rozmawialiście o tej debacie, przypomniało mi się, że raz w szkole podstawowej dostaliśmy podobne zadanie (oczywiście odpowiednio uproszczone) i było to na... informatyce. Jedna strona miała przygotować argumenty za spędzaniem czasu przed komputerem, a druga przciw. Oczywiście druga strona nie miała łatwo, bo jednak nie warto całkowicie rezygnować z technologii :D no ale było coś takiego i na pewno nie na języku polskim
Jeśli chodzi o przykład z panią na kasie, to nie raz, nie dwa muszą one wysłuchiwać uwag, czasami słusznie, czasami nie. Na przykład, że ucinają sobie pogawędki z klientami, zamiast kasować. Ale wyglądu to chyba raczej nikt nie komentuje, w każdym razie nie negatywnie...
Wszystko sprowadza się do tego, że ludzi po prostu nie potrafią ze sobą dyskutować. (Bo gdzie mieliby się tego nauczyć? W szkole, gdzie mówi się dobrze lub źle?) I o ile na temat rzeczy, które nie podlegają dyskusji typu ziemia jest okrągła ( zbliżona do kuli prosze się nie czepiać jak to tam z greckiego dokładnie się nazywało) jakakolwiek dyskusja nie ma sensu bo to są fakty bardzo proste do zweryfikowania. O tyle w temacie na który można dyskutować np. posiadanie dzieci, należy sobie zdać sporawe, że są tego pozytywne oraz negatywne aspekty i wówczas należy uszanować czyjąś decyzję, nawet jeśli potencjalnie może ona być negatywna dla drugiej osoby, tylko wówczas jak już należy dyskutować, a nie z góry stwierdzać, że Wać Pan debil. Swoją drogą często rzucenie kontrowersyjnego tematu w dyskusji z kimś jest przydatne, żeby odróżnić czy taki człowiek jest wartościowy, potrafi dyskutować czy też siedzi w swojej banieczce. Swoją drogą podkast fajnie się słuchało.
Ja o erystyce dowiedziałem się od Koroluka i Everyday Hero, a w liceum mialem może jedną 30-minutową lekcję o argumentacji na polskim 😂 (w 2 klasie, konkretnie w kwietniu 2021, jeszcze w czasie zdalnego).
Używacie słów których nie rozumiem. Dobrze, że pojawił się opis. Moja ignorancja trochę dzięki temu została zmniejszona. Też mi się nie podoba, ze jest na j. polskim historia literatury i to nawet jeszcze nie polskiej. Potem okazuje sie, że nikt nie wie co to "ostatni zajazd" albo "świerzob"
Może wystarczy, by język miał jedną podstawową normę - KOMUNIKATYWNOŚĆ! Mówmy/piszmy tak, byśmy byli dobrze rozumiani... czy - to jest dla Was - PRZEKONYWUJĄCE ? 🎋🏄🐶💔🏞️🎍🏊🤽🎇💞🩷🍎🦊🤭🎁❤️
Ja jestem głupi ,pisać nie umiem ale umiem czytać sluchać i mysleć.Pan Maj super Pani nie kupuje za bardzo się rozjeżdża z tym co gada a do kogo chce dotrzeć.Gadaj do swoich profesorów jeszcze potrzebujesz ich aprobaty.Jesteś od nich lepsza uwierz w to.
Pracuję jako cywil w wojsku, bardzo antykobiecym i bardzo męskim środowisku a nie słyszałem wobec kobiet takich tekstów jak łańcuch czy japonek... Mnie, faceta w wojsku szokuje że tak ludzie potrafia mówić! To jest straszne że ludzie wciąż takie rzeczy myślą, a że w ogóle artykułują! Sic!
O studio się zmieniło, hym z jednej story jest intrygujące z drugiej brakuje tych robotów czy maszyn które stały i wyglądały jak transformersy, ale tak czy inaczej rozmowa świetna. Pozdrawiam.
Studio w kopalni pojawiło się już dosyć dawno! Dosłownie zeszliśmy pod ziemię i tam już zostaniemy 😀 Pozdrawiamy! (A transformersem była cybernetyczna rzeźba Senster :))
2 місяці тому+1
Czy możemy prosić o udostępnienie jako podcast na UA-cam Music?
Super rozmowa! Ależ przewrotny ten suchar, bo powiedzmy sobie szczerze, jednak chory na grypę dopiero wita się z grami ;D W końcu by wyzdrowieć trzeba najpierw wybrać odpowiednią produkcję w procesie reconwalescencji ;) Przepraszam nie mogłem się powstrzymać.
Pani Paulino, nastepnym razem gdy ktoś użyje argumentu, że "w matematyce zawsze 2+2=4" to zawsze moze Pani przytoczyć prosty fakt, że: W ciele modulo trzy, wiadome jest, że 2+2 =1 Pozdrawiam serdecznie.
@@bunkiernauki żeby nie było "w ciemno" najprostszy "życiowy" przykład jaki przychodzi mi do głowy jest taki, że to są takie obliczenia jak z dniami tygodnia lub godzinami w dobie. Np. rachuba dni tygodnia tworzy arytmetykę(ciało) modulo 7: Czyli np. jeśli dzisiaj jest środa (trzeci dzień tygodnia) to za 12 dni jaki jest dzień tygodnia, skoro nie 15-ty bo jest ich tylko 7? Dni numerujemy od zera zatem środa będzie miała nr 2. Obliczamy, klasycznie, że: 2+12=14, i liczymy resztę z dzielenia przez 7 (bo takie mieliśmy ciało) wychodzi 0 czyli wiemy już że za 12 dni od środy jest dzień nr 0 czyli poniedziałek :) Co w matematyce zapiszemy, po prostu 2+12=0 (modulo 7) Tak samo można liczyć godziny w ciągu doby (modulo 12, bądź 24) A ja uwielbiam właśnie przykład z arytmetyką modulo 3 bo skoro normalnie 2+2 wynosi 4 tak reszta z dzielenia przez 3 to jeden i mamy nasze 2+2=1. Gdyby ktoś jeszcze upierał się, że to się na co dzień nie przydatne itp albo coś w tym stylu to można dorzucić fakt, że wszystkie komputery znane ludzkości (no może poza tymi kwantowymi) tak naprawdę nie potrafią "normalnie dodawać" a zawsze dodają właśnie w formacie modulo, z tą różnicą, że stare procesory, takie z 8-bitowych konsolek jak NES, GAMEBOY CZY rodzimy PEGASUS dodawały modulo 256 (stąd 8bitowe bo 256= 2⁸) tak współczesne procesory są już o tyle lepsze że są 64-bitowe, ale nadal dodają tylko modulo.
@@bunkiernauki Przepraszam, mój błąd, 1:13:38 Jak to postowałem było świeżo po premierze i chyba kilka minut ucięło i mój link z komentarza jest nieaktualny
Jestem z rocznika 2004. Robiłem kilka gazetek klasowych z czystej przyjemności. Ludzie (przynajmniej u mnie w szkole) zgłaszali się do gazetek, bo chcieli. Nie wiem co w tym złego.
Historia jest nauczycielką życia - tak uczyła mnie dawno temu pani od historii. Ale całkiem niedawno usłyszałam takie słowa: Historia uczy nas tylko jednego - tego, że historia nic nas nie nauczyła. I niestety to drugie zdanie jest prawdziwsze, i wcale nie jestem pewna, że jest to kwestia nieznajomości historii. To raczej kwestia przekonania, że historia to przeszłość i nas nie dotyczy.
Doceniam banowanie hejterów. Dawno, dawno temu, przed social mediami, dobrą praktyką było banowanie osób, które nie prezentowały odpowiednich standardów. Oraz brak zgody na karmienie trolli. :) Teraz mam wrażenie, że troll jest w cenie, bo robi ruch i trochę strach go uciszać. Bo Algorytm. W dyskusji o hejcie trochę mimo wszystko umyka, że dotyka on nie tylko twórców. Postawiłbym hipotezę, że tolerowanie marginesu jakim są hejterzy i inne agresywne trolle, zniechęca do rozmowy wszystkich pozostałych. Moderacja to trudna i droga sprawa, ale sądzę, że warto w to inwestować. Nic tak nie poprawia jakości dyskusji jak ban wiszący nad głową. :)
Brutalne podsumowanie. Nie wkładalibyśmy wszystkich do jednego worka jednak. Mamy też utalentowaną młodzież, która nawet w polskim systemie edukacji jest w stanie się rozwijać 😉
11:38 czy ja wiem czy to lepsze rozwiązanie? Moim zdaniem kluczenie zamiast powiedzenia wprost nosi ze sobą posmak próby oszustwa, pokazania wyższości poprzez przeintelektualizowaną obrazę, bo implikuje że "uważam iż możesz być za głupi żeby załapać aluzję 😊"
@user-o3wp7l Zapewniam Cię, ze staruszką nie jestem 😃Szkoła nadążała i nadąża, to leniwe pokolenie nierobów nie chce uczyć i uważa, ze oprócz umiejętności klikania w durne gry, nic mu w życiu nie jest potrzebne Kto by się tam szkołą przejmował. A potem maturzyści piszą, ze Zakopane jest nad morzem No ale żadna wiedza nie jest potrzebna Inna kwestia to równanie w dół Kiedyś równało się do najlepszego Dziś trzeba dostosować poziom do Brajanka, który przez cały rok szkolny nie jest w stanie nauczyć się tabliczki mnożenia Tracą zdolni uczniowie. I to jest problem, a nie, ze szkola nie nadąża
@user-o3wp7l Geniusz intelektu z rana się odezwał, co skończył wyższą szkole tego i owego prywatnie Dzisiejszy absolwent podstawówki to nie wie gdzie przecinek postawić😂😂, a na studia idą żeby chlać i z braku pomysłu na życie Zakompleksiony człowieku, na studia szli wybrani, bo były egzaminy i ostra selekcja Ps. 40 latkowie to nie jest pokolenie PRL. Ps2 . Co do obżerania, to sprawdź sobie ile dzieci ma nadwagę i nie potrafi złapać piłki 😂😂🤣 Ps 3. Społeczeństwa nie potrzebują nowych gier, za to potrzebują dobrych lekarzy, inżynierów, dobrych nauczycieli. Poprawiłeś mi humor swoją kompromitującą wypowiedzią 😅😅😅
Co do języka w urzędowych pismach. Mnie uczono gdy uczyłam się pisać te nieszczęsne pisma by dostosowywać język do adresata. Jeśli piszesz do Jana Kowalskiego pisz prosto, gdy piszesz do firmy, który ma prawników i cały ten sztab możesz poszaleć i pisać nawet łacińskie maksymy, szczególnie jak oni zaczynają z wyższością bo są po studiach prawniczych 😂. Chodź forma czyli podstawa prawna jest konieczna i ona musi być ale nic nie stoji na przeszkodzie by te istotne dla człowieka wyróżnić np. pogrubiając kluczowe zdanie.
Dokładnie, fajnie jakby te założenia o dostosowaniu języku do odbiorcy były stosowane w praktyce! Pogrubienie - bardzo dobry pomysł i czasami wystarczy, żeby ułatwić życie ;)
@@bunkiernaukiwidziałam takie pisma z urzędów ale to zależy od kierownictwa albo uporu pracowników. Ja podczas praktyk jak tak napisałam projekt pisma to zostałam pochwalona za prosty język i pogrubianie, ale w tym samym urzędzie pani przygotowywała tak obszerne pisma, że były na dwóch stronach A4 a wystarczyło nie przepisywać (zrobić kopiuj,wklej) całego artykułu kodeksu tylko ten konkretny paragraf z niego 😂. A i nie bójmy się jak nie wiemy iść albo zadzwonić do urzędu i spytać o co chodzi. Trafiają się buce ale kurcze po to są pracownicy w urzędzie by rozjaśniać ten kodeksowy język.
@@joannac.s dobra rada! Nie powinniśmy się bać urzędów :) Ale strach przed zapytaniem o coś czego nie wiemy to kolejna rzecz wyniesiona ze szkoły niestety :(
@@bunkiernauki niestety to prawda. Może warto na zajęciach z wiedzy o społeczeństwie wybrać się do urzędu z uczniami, napisać wniosek o coś jako obywatel. To by miało sens ale tego na maturze nie ma więc po co. Ja widzę, że ludzie się wybierają do urzędu jak by szli na ścięcie, a wystarczyło by nie uczuć jak wyglądają budynek ONZ tylko nauczyć młodzież jak zachować się w urzędzie miasta i jak napiszą nawet źle ale zrozumiałe to ich urzędnik nie wyśmieje tylko wytłumaczy jak to zrobić dobrze.
Ale karda grupa ma swój język, inaczej będą rozmawiać ze sobą RPGowcy, inaczej budowlańcy a inaczej dowolna grupa. Ważne by się zrozumieć i przekazać coś sensownego.
Czekałem i czekałem, a jak się doczekałem to pożałowałem, BO JUŻ SIĘ SKOCZYŁO. To mi minęło zdecydowanie za szybko… Choć i to mało powiedziane. No przyjemnie, po prostu przyjemnie się tego słuchało. Powinniscie się częściej spotykać, chociażby na jakichś live’ach np. U Krzysztofa na Q&A, albo w dyskusji o fantastyce (lub literaturze ogółem), albo nawet w dyskusji o ubezdźwięcznieniu wstecznym i przecinkach… Teraz bez kitu ciekawi mnie czy dałoby się na takim temacie zbudować dyskusję tak długą jak tutaj XD.
"Przyłączam się i dodaję ogienka, dorzucam węgla i podpalam"
- Krzysztof M. Maj, Mag Ognia
Hahaha ❤🚒
Mag Węgla, w końcu AGH
@@bartolomeus441 i gazu ziemnego
Co do strachu przed wypowiadaniem się - na jednych zajęciach na studiach prowadzący zadał pytanie, cisza na sali się przedłużała, więc żeby jakoś przełamać lody, rzuciłam jednozdaniową odpowiedzią. Niepełną, ale poprawną. Prowadzący z jednym ze studentów mnie ofuknęli, że jak mam tak odpowiadać to lepiej nie odpowiadać wcale. Zrobiło mi się strasznie przykro, nikt nie zareagował. Pomyślałam sobie - dobrze, to nie będę się odzywać na tych zajęciach, ciągnijcie je sami. Ale przykrość i wspomnienia zostały do dziś
O rany, współczujemy takiego doświadczenia! Karygodne zachowanie ze strony prowadzącego i studenta. Takie wspomnienia mogą niektórych skutecznie zniechęcić do zabierania głosu publicznie :
O rany, co za przykre doswiadczenie! Przy okazji obaj pokazali, jakie z nich sa dzbany, bo przeciez chodzilo o jakas interakcje i flow w rozmowie na zajeciach, a nie o to, zeby sobie dwa zakompleksione fiutki dokarmialy wlasne ego czyims kosztem. Czego sie zatem inni studenci nauczyli na tych zajeciach? Ze nauka polega na walczeniu z sennoscia na nudnym wykladzie, bo z pewnoscia nie warto w tych zajeciach czynnie uczestniczyc.
Ja mialam dokladnie odwrotna sytuacje na moich studiach, gdzie wykladowcy zachecali do rzucania odpowiedzi z sali na zadane pytanie, bo chodzilo o to, zeby student myslal i kombinowal "jakie moga byc przyczyny tego czy tamtego". Jezeli student nie trafil, to wykladowca zwyczajnie tlumaczyl, na czym polegalo dane zjawisko, bez umniejszania studenta za to, ze nie wiedzial, bo on przeciez po to jest na tej uczelni, zeby sie dowiedziec. Gdyby student wszystko wiedzial, to nie musialby studiowac, a oprocz tego sam moglby ten temat wykladac. Wiec takie dopierdalanie sie do ucznia o to, ze nie wie jest zalosne.
U mnie w grupie byla taka atmosfera, ze ja sie czulam zachecona do "burzowania" na zajeciach. Troche sie ta moja "nadaktywnosc" zemscila tym, ze jak wykladowca zadawal trudne pytanie i nikt sie nie chcial wyrywac z odpowiedziami jako pierwszy, to wszystkie glowy kierowaly sie na mnie, bo studenci oczekiwali, ze to ja zajme wykladowce rozmowa i dywagacjami, a reszta nie bedzie wyciagana do odpowiedzi na sile.
I jak przydazaly sie moje okresowe epizody depresyjne, gdzie maksymalnym dla mnie wysilkiem bylo dowleczenie sie na uczelnie, ale juz nie uczestniczenie w zajeciach, to sie wykladowcy niepokoili, czy wszystko w porzadku, bo nagle okazywalo sie, ze nie maja z kim prowadzic dyskusji na wykladzie. Troche sie moi koledzy rozleniwili ta moja "nadaktywnoscia" i nagle nastawal poloch, ze trzeba bedzie cos wydukac od siebie, bo "Ana mowi, ze przeciez nie jest jedyna studentka w tej grupie".
Ale nadal, mimo wszystko, nikt im nie ublizal za to, ze nie wiedza.
Co za duo! Już nie mogę się doczekać ❤️
Bunkrowy match made in heaven! 😀
W matematyce 2+2 nie zawsze równa się 4 - wszystko zależy od użytej metryki. W metryce euklidesowej tak, no ale gdy się użyje metryki drzew, na przykład...
Dowiedziałam się o tym w 5 klasie szkoły podstawowej. Miałam cudowną matematyczkę. Często nam udowadniała, że nawet liczby - jak ogry i cebula - mają warstwy. Dowiedziałam się też wtedy, że aksjomat to jest coś, czego się właściwie nie da udowodnić, więc ludzie po prostu przyjęli, że tak jest. Nie taka więc ta ścisła nauka ścisła jak się wydaje.
Właśnie tego brakuje mi we współczesnej dyskusji teoretycznie humanistycznej. Skupiamy się na "prawdach objawionych" w dziedzinach, gdzie na coś takiego właściwie nie ma miejsca. Większość ludzi, kiedy słyszy "to skomplikowane" albo "w uproszczeniu tak, ale nie zawsze", toczy pianę z ust. Punkty widzenia i niuanse nie istnieją. Świat ma być prosty jak konstrukcja cepa, a jeśli nie jest, to TWOJA wina, nie będę z durniem dalej dyskutował.
A mówimy o czymś, co jedenastoletniemu dziecku była w stanie w piętnaście minut wytłumaczyć jedna nauczycielka, w dodatku podpierając się najściślejszą z nauk.
Borze sosnowy, gdzie żeśmy dotarli...
Wierzę w ludzkość, ale czasami przestaję wierzyć w cywilizację.
Zazdrościmy wspaniałej matematyczki! Jej słowa naprawdę zmieniają patrzenie na naukę :)
Taka nauczycielka to perełka :D
Przepraszam, ale nie wygląda na to, że coś zrozumiałeś z wywodów tej nauczycielki. 2+2=4 to jest równanie arytmetyczne, gdzie tu metryka?
Nauczanie 11-latków metryk nieeuklidesowych to przedsięwzięcie karkołomne, i po twoim przykładzie widać, że skończyło się porażką. Nie bierz tego do siebie - to po prostu _nie mogło_ skończyć się sukcesem.
Możliwe natomiast, że używa przeciążonego operatora, a reszta to twoje ciche założenie. :)
Jamniki dla Pauliny. Nie miałem pojęcia, że zmaga się z takim hejtem przez tyle lat. Świetna rozmowa, dała mi dużo do myślenia o języku, internecie i wszystkim innym.
Fantastyczny wywiad, dwoje moich ulubionych językoznawców na YouTubie. Pani Paulina jak zwykle fantastyczna. 😊
Bardzo miło nam to czytać! ❤
A ja Panią Paulinę oglądam od początku. I bardzo cenię jej wytrwałość w promowaniu miłości do języka polskiego.
Krzysztofie..na wszystkie Jamniki świata..😊 super robota! Pani Paulino uszanowanie i dziękuję!
40:34 dorzucę się do prostego języka: u mnie na studiach weterynaryjnych jednym z elementów takiego dużego egzaminu po 2 z 6 lat nauki są "rozmowy z właścicielem" gdzie wlasnie nacisk kładziony jest na to, żeby mówić językiem maksymalnie prostym i zrozumiałym, a jednocześnie w miarę poprawnym merytorycznie (nie wchodzić za bardzo w detal), potem mega przydaje się to w praktyce
Świetny przykład! I dobrze, że na studiach już kładzie się na to nacisk :)
Świetnie! 👏Mam nadzieję, że studenci medycyny też się tego uczą.
Doceniam. Dziękuję.
Lekcje języka polskiego w moim liceum były cudowne,siedzieliśmy w kręgu i dyskutowaliśmy. Pani Profesor robiła herbatę,gdy ktoś miał chrypkę i pozwalała nam mówić,analizować po swojemu i dyskutować między sobą.
Cudnie, że masz takie doświadczenia! :)
To było piękne! Dziękuję! 😊
My też dziękujemy! ❤
Boże, i jeszcze był suchar na koniec, przecież ta rozmowa jest ikoniczna!
Suchar na koniec nas pokonał🤣 Ikoniczna😍😍😍
Jak pojawił się temat strachu przed wypowiedzią to mi się przypomniała moja mała historyjka z tym związana:
Moje liceum organizowało "targi" na których uczelnie mogły się pokazać uczniom i zachęcić do wstąpienia w ich szeregi, jednym z segmentów były wystąpienia przedstawicieli uczelni takie max 3 minuty, ja prowadziłem to i zapowiadałem kto będzie przemawiał teraz, ja... dyslektyk... przekręciłem w jednym nazwisku patrona "a" na "e", jednym z 50 uczelni, przedstawiciel uczelni zażartował z tego i nie miał urazy, raczej luz totalny natomiast szkolna pedagog tak po mnie pojechała że w rozmowie z wychowawczynią zacząłem bluzgać i powiedziałem że nie warto nic robić dla kadry tej szkoły, o mojej dysleksji informowałem pedagog kilkukrotnie jak mnie werbowała do czytania tego... Ja akurat sobie radzę z przemowami przed ludzmi ale ciekawe co takie podejście pedagog szkolnej zrobiło dzieciakom w innych latach które miały czelność popełnić błąd.
Bardzo nam przykro, że Cię to spotkało :( I dobrze, że nie zniechęciło Cię to do wystąpień! Właśnie takie bezrefleksyjne zachowania kadry dokładają cegiełkę do negatywnego obrazu polskiej edukacji...
o pedagogach szkolnych w tym kraju to można książki pisać... i wcale nie tak łatwo założyć im sprawy dyscyplinarne za wydawałoby się prostą i ewidentną przemoc albo mobbing.
Ale to było świetne! Dzięki bardzo całej ekipie. Pozdrowienia.
Pozdrawiamy! :)
Zapowiada się ciekawa i merytoryczna rozmowa
Dokładnie! Koniecznie zapraszamy do posłuchania! :)
- No, to co abiturient liceum, po maturze, powinien umieć, tak z perspektywy państwa, co?
- Noo! Historia powinna nas nauczyć, kiedy ratować Ojczyznę, kiedy wzywa zew dziejów i kiedy przychodzi moment w życiu ludzi, narodów i państw, kiedy człowiek powinien wziąć sprawy w ręce!
- A z polskiego?
- Wiesz, żeby mówił tak, żeby tego dało się słuchać :D
Tak niewiele, a jednak tak wiele😄
@@bunkiernauki a najlepsze jest to, że się zgadzam
Bardzo dobrze się słuchało, umiejętnie dobrana para. Mam nadzieje że to nie jest ich ostatnie spotkanie.
Też mamy taką nadzieję! Uśmiechamy się do Krzysztofa, żeby zaprosił Paulinę również na swój kanał!
Dziękuję za piękną rozmowę🌹
O, już na samym początku ciekawy temat, czyli preskryptywizm.
Ludzie w internecie zazwyczaj reagują jakąś niezrozumiałą dla mnie automatyczną niechęcią: gdziekolwiek ktoś wspomni coś o poprawności językowej, zlatują się deskryptywiści powtarzając zasłyszane argumenty, że "język się rozwija", "norma to snobizm", "ważne, żeby się rozumieć, nie żeby było jak w słowniku", oraz, mój ulubiony z niezbyt mądrych tejków: "nie ma sensu mówić o normach, język jest nie do opanowania, sam nic nie zmienisz, przestań być preskryptywistą".
I ok, argument Pauliny, że "normy są przydatne, bo ułatwiają komunikację" jest jak najbardziej sensowny, ale w moim przekonaniu niedostateczny, ponieważ nie chodzi przecież tylko o to, by zachować spójność mowy. Obszar możliwego doświadczenia ludzkiego jest praktycznie nieskończony, czego niestety nie można powiedzieć o języku. Rzeczywistość nieustannie wymyka się naszym nieudolnym próbom opisu a dynamiczne zjawiska zostawiają daleko w tyle zastygłe pojęcia (czego może nie dostrzegamy przekazując komuś informację o godzinie odjazdu pociągu czy spisując listę zakupów, ale o czym przekonujemy się zawsze wtedy, gdy chcemy wyrazić swoje uczucia, opisać niezwykłe wrażenie, bądź próbując sformułować jakikolwiek ogólniejszy sąd na temat świata). Nigdy nie uda się nam ująć całej złożoności doświadczanej rzeczywistości, ale, cytując klasyka, próbować warto. Dlatego warto dbać nie tylko o spójność języka, ale i o jego bogactwo.
A temu służy zarówno tworzenie nowych słów (do opisu nowych zjawisk, których nie znali nasi przodkowie), jak i dbanie o bogactwo znaczeniowe starych. Tymczasem wiele nowych trendów językowych prowadzi do zubażania. Przykładowo słowo "dedykowany" - wcześniej oznaczało specyficzną sytuację symbolicznego poświęcania komuś jakiegoś dzieła, które to dzieło przeznaczone było dla znacznie szerszego grona odbiorców. Teraz zaś narzucająca trendy kultura korpo zmieniła znaczenie, robiąc z tego bardziej fancy odpowiednik "przeznaczania". Jeśli dryf semantyczny będzie postępował, to stracimy właściwe znaczenie słowa "dedykować" (które nie ma przecież synonimu), a sama korpo-mowa pewnie i tak je porzuci, szukając jeszcze bardziej fancy zastępnika. Podobnie jest z nazwą błędu argumentacyjnego "ad hominem" - wcześniej oznaczało obalanie stanowiska przeciwnika poprzez odniesienie go do innych przekonań tegoż przeciwnika, które nie mają bezpośredniego związku z jego wywodem, a teraz stało się bardziej modnym określeniem na "ad personam", czyli zwykły, niemerytoryczny atak.
W tego typu przypadkach zmiana prowadzi do utraty całego znaczenia, kryjącego się za danym słowem, a zatem osłabia nasz język i oddala nas od rzeczywistości, w której orientujemy się właśnie poprzez językowy opis. I takie zmiany należy próbować powstrzymywać.
Świetny komentarz. 👏
Fajny jest ten argument z wymyśloną książką na maturze ustnej, bo tak się składa, że na maturze pisemnej na poziomie rozszerzonym pisałam o książce, która nie istnieje. Wynik: 90%, pozdrawiam CKE.
No to gratulujemy! 😀 i też pozdrawiamy CKE! Aż musimy zapytać - o czym była ta książka?
@@bunkiernauki Maturę rozszerzoną pisałam w 2016 r. (dorobiłam ją sobie rok po zakończeniu liceum) i jako że książka została zmyślona w może pół godziny, to szczegółów nie pamiętam, tzn. nie jestem pewna jaki wymyśliłam tytuł i jakie nazwisko autorki, ale wiem, że dla zmyłki podałam nazwy japońskie. I nie, w życiu się japońskiego nie uczyłam. Ogólnie nakreśliłam historię o niedocenionej autorce książek dla dzieci, która czerpała inspirację z anegdotek swojej babci. Pamiętam też, że za drugi tekst kultury wybrałam Władcę Pierścieni i odwoływałam się do Bilbo jako autora książki "... czyli tam i z powrotem".
Żeby nie było tak pięknie, to zaznaczam, że maturę ustną zdałam ledwo, na marne 30%. Wylosowałam pytanie o jakieś zagadnienie, które pierwszy raz w życiu ujrzałam na oczy właśnie na egzaminie. Coś o funkcjach językowych. Kolega, który wchodził po mnie do sali, aż mnie wyściskał z radości, jak usłyszał, że akurat to pytanie już wypadło z puli (bo oczywiście w imię solidarności wszyscy maturzyści w Polsce podawali treść wylosowanych pytań w internecie).
Trzeba się było jakoś ratować, bo przez trzy lata liceum przeczytałam tylko jedną lekturę i to w dodatku nie z listy do poziomu podstawowego, więc nieomawianą w klasie.
Myślę, że jakby tak podpytać osoby z mojego rocznika, to takich kwiatków maturalnych znalazłoby się całe mnóstwo. Dosłownie nikt nie wiedział, co robimy i czego tak naprawdę powinniśmy się uczyć (na czele z nauczycielami), więc były tylko dwie grupy: ci co ryli dosłownie wszystko i ci, którzy w klasie maturalnej już byli na lekkim rauszu i czekali na cud.
Czekałem i czekałem, a jak się doczekałem to pożałowałem, BO JUŻ SIĘ SKOCZYŁO. To mi minęło zdecydowanie za szybko… Choć i to mało powiedziane. No przyjemnie, po prostu przyjemnie się tego słuchało.
Powinniscie się częściej spotykać, chociażby na jakichś live’ach np. U Krzysztofa na Q&A, albo w dyskusji o fantastyce (lub literaturze ogółem), albo nawet w dyskusji o ubezdźwięcznieniu wstecznym i przecinkach… Teraz bez kitu ciekawi mnie czy dałoby się na takim temacie zbudować dyskusję tak długą jak tutaj XD.
Ktoś mi wytłumaczy dlaczego widzę dwa takie same moje komentarze, gdzie w jednym są łapki, a w drugim odpowiedzi??? UA-cam, wszystko u ciebie ok, potrzebujesz pomocy czy coś?
Wspaniale spędzony czas. Świetna jezykowa rozmowa. Super się jej słuchało jako tło do grania.
Dzięki za poświęcony czas! ❤
48:56 Jestem uczennicą szkoły średniej. Dyrekcja poprosiła mnie pare razy, żebym poszła do szkół podstawowych i zachęcała ósmoklasistów do zainteresowania się naszą szkołą. Byłam w paru placówkach, zawsze udawało mi się nawiązać jakiś dialog z młodzieżą, odpowiadali na moje pytania, zadawali własne.
Jednak jedna klasa była inna. Opowiadałam o mojej szkole jak zwykle, ale publiczność w ogóle się ze mną nie kontaktowała. Młodzież patrzyła się na mnie, ale nikt nie odpowiedział na żadne pytanie. Czy ktoś interesuje się informatyką? Czy ktoś gra w gry? Czy ktoś z was składał już własny komputer? Może ktoś próbował programować? Odpowiedzią była jedynie cisza. Czułam się dziwnie, bo spodziewałam się kompletnie czegoś innego. Ale nauczyciele powiedzieli, że "oni już tacy są", "to taka dziwna klasa", "na lekcji też nie ma z nimi kontaktu, ale przynajmniej nie przeszkadzają".
Mam nadzieję, że trafią do szkół, gdzie rozwiną swoją pewność siebie i nie będą się bały wypowiadać na forum
Ojej, strasznie to smutne... :(
Są takie książki...(odnoszę się do słów Pauliny "co się stało z tym chłopcem)... takie książki, które w dziwny sposób są przed czytającym zamknięte. Dla mnie to bardzo dziwne doświadczenie, bo w zasadzie miałam tylko raz taką sytuację. Albo może lepiej byłoby napisać - to doświadczenie trwa:). Taką zamkniętą książką jest dla mnie "Upadek" Camusa. Przeczytałam, (zachęcona oczywiście Dżumą), wydawała się prosta, a przynajmniej nie sprawiała trudności w czytaniu, zamknęłam i niemal natychmiast nie potrafiłam odpowiedzieć na pytanie "o czym to było". Pustka w głowie, taka całkowita. Więc za niezbyt długi czas przeczytałam ją ponownie, w jakiś jakby lepszy:) sposób zwracając uwagę na treść. Skutek - pustka w głowie po całkiem niedługim czasie. A przecież czytając wszystko rozumiem, rozważam... trzecie czytanie nie zmieniło tej sytuacji. Nie wiem, o czym jest ta książka...i nie w jakiś wysublimowany sposób, ja zwyczajnie nie wiem, o czym ona jest. Nie pamiętam bohatera, jego drogi, jego uwag... dosłownie nic. Ta książka wciąż jest dla mnie zamknięta.
Wspaniała rozmowa, choć Paulina "nie chciała" odpowiedzieć na pytanie o różnice języka w internecie i świecie fizycznym, a mówiła o eskalacji języka w czasie. Czy można stąd wnioskować, że podział na świat rzeczywisty i internet jest nadto sztuczny, i dla wielu ludzi to jeden świat?
Rewelacyjna rozmowa! Pozostaje niedosyt - zaledwie ciut ponad godzinny materiał, a chciałoby się słuchać kolejną godzinę i kolejną, i kolejną... ❤
W takim razie musimy chyba pomyśleć o wydłużeniu naszych rozmów:)
Wspaniała rozmowa ❤️❤️❤️❤️❤️
Zaczęłam oglądać i już widzę, że to będzie balsam na moją duszę. 🥰🥰🥰 Bardzo dobry, merytoryczny wywiad. Panią Paulinę wręcz uwielbiam za wiedzę i sposób bycia 😄 pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w życiu prywatnym i internetowym. ☺️☺️☺️☺️
Tak, niezwykła charyzma 😊
Biorąc pod uwagę ostatnie wyczyny Maja na Twitterze, to film źle się zestarzał
A co takiego zrobił?
Bardzo ciekawa rozmowa i trafne spostrzeżenia. Miło się Was słuchało ❤
na mojej polonistyce też nie było żadnych zajęć z mówienia, debatowania, nic z tych rzeczy (mgr). od dłuższego czasu bardzo razi mnie to, co padło w tej rozmowie - brak umiejętnego dostosowywania języka (słownictwa, konstrukcji) do odbiorcy. można mówić poprawnie nawet o sprawach medycznych czy technicznych w taki sposób, by ktoś na poziomie amatorskim to zrozumiał (na przykład tłumacząc od razu fachowe zwroty). bardzo często słyszę, jak ludzie rozmawiają ze swoimi rodzicami lub dziadkami, używając słów ze slangu, anglicyzmów, wtrącając słowa typu trigger, scrollowanie, nie myśląc o tym, że może byłoby lepiej opisać to inaczej, nie skazywać drugiej osoby na niezrozumienie lub zawstydzenie związane z dodatkowym dopytaniem się. część osób zapyta, a część pokiwa głową i zrozumie wypowiedź częściowo albo wcale. i jasne, może być trudno wyjaśnić programowanie osobie 80+, ale nie jest to niemożliwe, wystarczy użyć dobrego przykładu, mniej specjalistycznych określeń (kiedyś usłyszałam, że jeśli ktoś coś rozumie, to potrafi to wyjaśnić... :D). brakuje empatii, wyobraźni, myślenia o drugiej osobie, której chcemy coś przekazać, zbudować z nią relację.
Bardzo trafne spostrzeżenia! Zdecydowanie dostosowanie przekazu do odbiorcy to ważna sprawa, a często zapominana. Przykład międzypokoleniowy świetny!
Dziękuje. Genialny koniec rozmowy. Historia o kostce do do gry to coś pięknego.
Ooo, to prawda, bardzo zostaje w głowie!
Dwoje moich ulubuonych humanistów na yt, świetna rozmowa ❤
Moje pierwsze doświadczenie z debatą było w szkole podstawowej na lekcji języka polskiego. Przy okazji omawiania lektury "Balladyna" z podziałem na rolę przygotowaliśmy w klasie "Sąd nad Balladyną", w której to polonista był sędzią, a Balladyna była oskarżoną o wszystkie zbrodnie, których dokonała w książce. Uczeń-adwokat Balladyny tak się dobrze przygotował, że na końcu rozprawy sędzia musiał orzec o jej niewinności. Wyciągnęłam z tej lekcji więcej niż z jakiejkolwiek lekcji języka polskiego w całej mojej edukacji.
Wow! Brzmi rewelacyjnie! 👏 Zazdrościmy takiego doświadczenia!
Bardzo lubię słuchać waszego podcastu i zastanawiam się, czy byłaby możliwość przeprowadzenia rozmowy z kimś z WWNIG?
Chętnie przyjmujemy propozycje gości, prosimy o wiadomość na naszym Instagramie albo mailowo: media@agh.edu.pl :)
Wspaniała rozmowa, nie zapomnę jej nigdy.
A tak serio - ogromnie przyjemnie się Was słuchało
Podpisujemy się pod tym! ❤
Jako matematyk, któremu nawet zdarzyło się pracować na uczelni, trochę związany z astronomią, muszę zdementować - ze studentów matematyki oraz fizyki też trzeba siłą wyrywać rozmaite szkolne bzdury, a nauka myślenia ścisłego jest bolesna ;) Niestety polskie szkoły nie uczą dobrze niczego. Matematyki i fizyki tak samo źle jak polskiego, a i nawet tak samo w tych wszystkich przypadkach zatrzymały się maksymalnie w XVIII-XIXw.
Jakiś topowy przykład? (Zastosuje na wszelki wypadek XD)
Bardzo przykro to czytać...
@@Swiete_Jamnicze_Perypetie np. Liczby urojone, czyli i^2 = -1
@@Swiete_Jamnicze_Perypetie z fizyki - pierwsze z brzegu - w zasadzie wszystko związane w OTW i jej konsekwencjami oraz przesadne przyzwyczajenie do newtonowskiego spojrzenia na ruch i przestrzeń. Wyrywa się to z ludzi gorzej niż zatrzymane ósemki rosnące poziomo.
Z matematyki - liczby zespolone wcale nie sprawiają trudności. Same w sobie są akurat proste. Równie dobrze mogą to być kwaterniony lub sedeniony, po prostu trochę więcej liczenia. Trudność sprawia umiejętność abstrakcyjnego myślenia, patrzenia na poziomie meta, wnioskowania, prowadzenia dowodów, zauważania pewnych rzeczy, problemy z wykształcaniem intuicji (choćby w kwestii prostego całkowania). Czyli w zasadzie podstawy, które szkolna matematyka ma wpisane w podstawę programową. A w praktyce to nie matematyka, a ledwie trochę rachunków. Oj zderzenie z algebrą abstrakcyjną, topologią, teorią miary i geometrią różniczkową bywa bolesne. Czyli z podstawami, na których bazuje OTW.
W skrócie można powiedzieć że OTW i rozważania astrofizyczne będą takim "topowym przykładem".
@@vocativusss czyli Newtona brać jako relikt przeszłości i krok w nauce, a w matmie ćwiczyć abstrakcyjne myślenie… To jest moment, w którym pisząc to miałem wypisz wymaluj na twarzy „wait a minute”. Uświadomiłem sobie jak bardzo masz rację XD. Matematyki prawie zawsze uczysz się działowo, przykładowo i że tak powiem… sterylnie? Dosłownie uczysz się podstaw liczenia, ale jak przychodzi czas na twierdzenia i w szczególności dowody, to od razu ludzie patrzą na to ze strachem, bo znika im ta prosta i jasna instrukcja jak podejść do takiego zadania,a wszystko jest potraktowane po macoszemu. Niewiele osób przejmuje się jakkolwiek abstrakcyjnym myśleniem w matmie na etapie szkoły, bo to przecież działka humanistów! XD. I to jest dosłownie to z czym się spotykałem rok temu jeszcze (bo teraz juz mnie w stacjonarnej szkole nie ma XD).
A jeśli chodzi o fizykę, to totalnie prawda. Pani w podstawówce nas już uprzedziła o tym, że na studiach odchodzisz od takiego myślenia (wtedy byłem zainteresowany astrofizyką na maksa XD), więc w szkole średniej powinno być to rozwinięte w szerszym postrzeganiu i ja dlatego dosłownie poszedłem na rozszerzenie. A potem zderzyłem się z rzeczywistością… Chyba najbardziej mnie zszokowało to, że było to mielone po raz drugi wszystko od nowa i nie dowiedziałem się nic specjalnie nowego, a jedynie te tematy były trochę bardziej skomplikowane w stosunku do podstawówki (będąc fizyką zainteresowany już się tego nauczyłem). A jakie to kuźwa było nudne to już naprawdę szkoda gadać. Jedyne co mnie ucieszyło na tych lekcjach był nacisk na szukanie źródeł XD. Sprawa z tym rozszerzeniem skomplikowała się gdy przeszedłem na domowe, bo wypełniają durne karty pracy straciłem zapał XD. Teraz jestem w momencie kiedy nie wiem czy kontynuować to rozszerzenie, wgl nie wiem co i jak kontynuować XD.
Robi mi się tutaj mały lament, że nie wiem czego chce w życiu XD. To nie jest tak, że nie znalazłem czegoś co mnie interesuje, tylko tak, że mnie interesuje zdecydowanie za wiele XD. Literaturoznastwo i analiza lliteratury, chemia, fizyka, rysunek, śpiew, nauka ogólnie. Życia mi nie starczy, żeby skończyć studia w tym zakresie XD, a czas leci i matury się zbliżają. Potem wybór studiów i co? Kurczowo myślę nad literaturoznawstwem, ale jednocześnie myślę o fizyce, albo astrofizyce, a i mechanika kwantowa dorzuciła swoje trzy grosze XD. A tu jeszcze reszta przedmiotów do ogarnięcia w szkole Historia, biologia, informatyka, języki. Ja bez konkretnego wyboru nie ogarnę się na studiach i to wiem, ale nawet szkoła nie pozwala na taki wybór, bo matury trzeba napisać aby się dostać wgl. Olimpiady też wchodzą w grę, ale i tak najlepiej byłoby gdyby były te egzaminy wstępne. Byłoby po prostu łatwiej. Zdecydować pewnie też.
Wspaniała rozmowa, świetny duet!
W punkt o interpretacji książek bez klucza! Nadal czuję gorycz na myśl o mojej maturze, gdzie sadzono mnie według klucza…
Dodam tylko, że moja polonistka dyktowała nam opracowania wierszy i lektur, wg takiego czasopisma Cogito😅 nie miałam u niej szczęścia, bo próbując nie obrzydzić sobie tak ukochanego przedmiotu- rysowałam bohaterów i scenki. Potem zawsze ładowałam u niej na dywaniku.
Cogito na zawsze w naszym sercu😅
Cudo❤
Komentarz dla zasięgu, bardzo dobra rozmowa 😊
Miałem włączyć na 5 minut i dokończyć innym razem, a od razu zostałem do końca. Świetna rozmowa! 👏
Najlepiej! 😀
W gimnazjum na kierunku dziennikarskim chodziliśmy "na miasto" i robiliśmy sondy uliczne w ramach zajęć. Było super 😁 młodzi ludzie powinni mieć możliwość zrobienia czegoś takiego 😄
Super opcja! :)
Na studiach technicznych, też mówią z zakresu fizyki i matematyki "zapomnijcie co umiecie". To wszystko nie jest takie proste.
Wspaniała rozmowa 😊 Chcę więcęj! 🙂 I chyba nie tylko ja 😉
Bardzo interesująca rozmowa :)
Super materiał, dzięki
Powiem krótko.
Yes, yes, yessss.
Czytałam kiedyś habilitację jednego z nieżyjących już profesorów. Informacje z tej książki były mi potrzebne do magisterki. Jak już odcedziłam tekst z wyrazów obcych, koszmarków języka specjalistycznego, to... nic mi nie zostało na sitku ☹️. Upraszczać nietrywializując. Oto klucz do komunikacyjnego sukcesu.
Świetna rozmowa i równie świetni dyskutujący.
Dziękujemy!
Paulina jest cudowna. 🤗
Tak samo jak poprzednio - bardzo przyjemnie się słuchało. Czekam na więcej takich rozmów
Będzie więcej! 🙂
Świetna cała rozmowa i jeszcze ta wisienka na końcu z sucharem, sztos!
Z Pauliną nie mogło zabraknąć suchara😅
Bardzo dobry podcast, liczę na dogrywkę 😊
Pomyślimy... :)
Jak rozmawialiście o tej debacie, przypomniało mi się, że raz w szkole podstawowej dostaliśmy podobne zadanie (oczywiście odpowiednio uproszczone) i było to na... informatyce. Jedna strona miała przygotować argumenty za spędzaniem czasu przed komputerem, a druga przciw. Oczywiście druga strona nie miała łatwo, bo jednak nie warto całkowicie rezygnować z technologii :D no ale było coś takiego i na pewno nie na języku polskim
Oooo, to bardzo zaskakujące! Ale pozytywnie :) Kto by pomyślał o debatowaniu na informatyce 😃
Powinniście się zamienić z MENem na siedziby ;D wspaniała rozmowa
Tak bardzo prawda! 😀
Piękna rozmowa. Dziękuję.
"Nie interesuję się polityką"
tak mówiło wielu Rosjan, a teraz ich ciała gniją na polach Ukrainy.
Pozdrawiam.
Świetna rozmowa.
Jeśli chodzi o przykład z panią na kasie, to nie raz, nie dwa muszą one wysłuchiwać uwag, czasami słusznie, czasami nie. Na przykład, że ucinają sobie pogawędki z klientami, zamiast kasować. Ale wyglądu to chyba raczej nikt nie komentuje, w każdym razie nie negatywnie...
Wszystko sprowadza się do tego, że ludzi po prostu nie potrafią ze sobą dyskutować. (Bo gdzie mieliby się tego nauczyć? W szkole, gdzie mówi się dobrze lub źle?)
I o ile na temat rzeczy, które nie podlegają dyskusji typu ziemia jest okrągła ( zbliżona do kuli prosze się nie czepiać jak to tam z greckiego dokładnie się nazywało) jakakolwiek dyskusja nie ma sensu bo to są fakty bardzo proste do zweryfikowania. O tyle w temacie na który można dyskutować np. posiadanie dzieci, należy sobie zdać sporawe, że są tego pozytywne oraz negatywne aspekty i wówczas należy uszanować czyjąś decyzję, nawet jeśli potencjalnie może ona być negatywna dla drugiej osoby, tylko wówczas jak już należy dyskutować, a nie z góry stwierdzać, że Wać Pan debil. Swoją drogą często rzucenie kontrowersyjnego tematu w dyskusji z kimś jest przydatne, żeby odróżnić czy taki człowiek jest wartościowy, potrafi dyskutować czy też siedzi w swojej banieczce. Swoją drogą podkast fajnie się słuchało.
Świetna rozmowa❤
Ja o erystyce dowiedziałem się od Koroluka i Everyday Hero, a w liceum mialem może jedną 30-minutową lekcję o argumentacji na polskim 😂 (w 2 klasie, konkretnie w kwietniu 2021, jeszcze w czasie zdalnego).
Fakt, zdalna lekcja to nie najlepsze miejsce na dyskusję 🤪
U mnie w liceum godzina wychowawcza była godziną karcianą (tak, graliśmy w jej czasie w makao z kolegami).
Dobrze spożytkowany czas😅
Używacie słów których nie rozumiem. Dobrze, że pojawił się opis. Moja ignorancja trochę dzięki temu została zmniejszona. Też mi się nie podoba, ze jest na j. polskim historia literatury i to nawet jeszcze nie polskiej. Potem okazuje sie, że nikt nie wie co to "ostatni zajazd" albo "świerzob"
Może wystarczy, by język miał jedną podstawową normę - KOMUNIKATYWNOŚĆ!
Mówmy/piszmy tak, byśmy byli dobrze rozumiani... czy - to jest dla Was - PRZEKONYWUJĄCE ? 🎋🏄🐶💔🏞️🎍🏊🤽🎇💞🩷🍎🦊🤭🎁❤️
Fakt, to podstawa!
Ja jestem głupi ,pisać nie umiem ale umiem czytać sluchać i mysleć.Pan Maj super Pani nie kupuje za bardzo się rozjeżdża z tym co gada a do kogo chce dotrzeć.Gadaj do swoich profesorów jeszcze potrzebujesz ich aprobaty.Jesteś od nich lepsza uwierz w to.
Pracuję jako cywil w wojsku, bardzo antykobiecym i bardzo męskim środowisku a nie słyszałem wobec kobiet takich tekstów jak łańcuch czy japonek... Mnie, faceta w wojsku szokuje że tak ludzie potrafia mówić! To jest straszne że ludzie wciąż takie rzeczy myślą, a że w ogóle artykułują! Sic!
@user-o3wp7lTego nie powiedziałem i tak nie uważam, wojsko to idealne miejsce na mobbing w każdą stronę
Też jesteśmy w szoku, ale niestety w Internecie jest się praktycznie bezkarnym... Więc łatwo przychodzi pisanie takich rzeczy.
O studio się zmieniło, hym z jednej story jest intrygujące z drugiej brakuje tych robotów czy maszyn które stały i wyglądały jak transformersy, ale tak czy inaczej rozmowa świetna. Pozdrawiam.
Studio w kopalni pojawiło się już dosyć dawno! Dosłownie zeszliśmy pod ziemię i tam już zostaniemy 😀 Pozdrawiamy! (A transformersem była cybernetyczna rzeźba Senster :))
Czy możemy prosić o udostępnienie jako podcast na UA-cam Music?
Wszystkie rozmowy są już dostępne na UA-cam Music! -> music.youtube.com/@bunkiernauki
@@bunkiernauki Dziękuję!
Super rozmowa! Ależ przewrotny ten suchar, bo powiedzmy sobie szczerze, jednak chory na grypę dopiero wita się z grami ;D W końcu by wyzdrowieć trzeba najpierw wybrać odpowiednią produkcję w procesie reconwalescencji ;) Przepraszam nie mogłem się powstrzymać.
Haha, z logicznego punktu widzenia masz rację! 😀
Super że wasz kanał jest podkastowany. Słucham w addict
Cieszymy się, że docieramy również tam!
najzabawniejsza jest sytuacja, kiedy żeby kogoś poprawić użyjesz poprawnej formy w następnym zdaniu, a wtedy ta osoba mówi ci, że źle to powiedziałeś
I jak tu z tego wybrnąć😀
Pani Paulino, nastepnym razem gdy ktoś użyje argumentu, że "w matematyce zawsze 2+2=4" to zawsze moze Pani przytoczyć prosty fakt, że:
W ciele modulo trzy, wiadome jest, że 2+2 =1
Pozdrawiam serdecznie.
Przyjmujemy w ciemno taką argumentację! 😀
@@bunkiernauki żeby nie było "w ciemno" najprostszy "życiowy" przykład jaki przychodzi mi do głowy jest taki, że to są takie obliczenia jak z dniami tygodnia lub godzinami w dobie.
Np. rachuba dni tygodnia tworzy arytmetykę(ciało) modulo 7:
Czyli np. jeśli dzisiaj jest środa (trzeci dzień tygodnia) to za 12 dni jaki jest dzień tygodnia, skoro nie 15-ty bo jest ich tylko 7?
Dni numerujemy od zera zatem środa będzie miała nr 2. Obliczamy, klasycznie, że:
2+12=14, i liczymy resztę z dzielenia przez 7 (bo takie mieliśmy ciało) wychodzi 0 czyli wiemy już że za 12 dni od środy jest dzień nr 0 czyli poniedziałek :)
Co w matematyce zapiszemy, po prostu
2+12=0 (modulo 7)
Tak samo można liczyć godziny w ciągu doby (modulo 12, bądź 24)
A ja uwielbiam właśnie przykład z arytmetyką modulo 3 bo skoro normalnie 2+2 wynosi 4 tak reszta z dzielenia przez 3 to jeden i mamy nasze 2+2=1.
Gdyby ktoś jeszcze upierał się, że to się na co dzień nie przydatne itp albo coś w tym stylu to można dorzucić fakt, że wszystkie komputery znane ludzkości (no może poza tymi kwantowymi) tak naprawdę nie potrafią "normalnie dodawać" a zawsze dodają właśnie w formacie modulo, z tą różnicą, że stare procesory, takie z 8-bitowych konsolek jak NES, GAMEBOY CZY rodzimy PEGASUS dodawały modulo 256 (stąd 8bitowe bo 256= 2⁸) tak współczesne procesory są już o tyle lepsze że są 64-bitowe, ale nadal dodają tylko modulo.
@@konradkania4963 dzięki za tak dokładne wytłumaczenie! Czujemy się już dziś dużo mądrzejsi niż jeszcze wczoraj 😀Pozdrawiamy serdecznie!
Dodajcie do opisu timestamp
1:15:37 Jak chory żegna się z grami?
Dodane! 😄
@@bunkiernauki Przepraszam, mój błąd, 1:13:38
Jak to postowałem było świeżo po premierze i chyba kilka minut ucięło i mój link z komentarza jest nieaktualny
@@Exkajer A my też w ferworze emocji nie sprawdziliśmy haha :) Dzięki!
Zmierzch Debaty? Gdyby nie DLR i wiele innych kanałów, nawet bym się zgodził :D
Z pewnością da się znaleźć pozytywne przykłady, ale jednak są mniejszością;)
25:43 czy Krzysztof byłby wstanie wskazać jakieś przykłady dobrze poprowadzonych debat dostępnych na YT którymi możnaby się zainspirować?
Oh boy. Chciałbym, ale muszę się potężnie zastanowić. @@OxfordUnion robi na pewno dobre rozmowy i podcasty, ale rzadko w formie debat
Jestem z rocznika 2004. Robiłem kilka gazetek klasowych z czystej przyjemności. Ludzie (przynajmniej u mnie w szkole) zgłaszali się do gazetek, bo chcieli. Nie wiem co w tym złego.
Problemem nie są gazetki lecz forma. Szkoły przeważnie mają strony internetowe, więc na nich uczniowie mogliby umieszczać gazetki w formie cyfrowej.
@@BodzioPB Dokładnie o to chodziło w rozmowie :)
@@BodzioPBAlergia na papier i ZWYKŁĄ książkę???? 😅😅
Historia jest nauczycielką życia - tak uczyła mnie dawno temu pani od historii. Ale całkiem niedawno usłyszałam takie słowa: Historia uczy nas tylko jednego - tego, że historia nic nas nie nauczyła. I niestety to drugie zdanie jest prawdziwsze, i wcale nie jestem pewna, że jest to kwestia nieznajomości historii. To raczej kwestia przekonania, że historia to przeszłość i nas nie dotyczy.
Smutny wniosek, ale historia trochę pokazuje, że prawdziwy... Zawsze jednak można mieć nadzieję, że to kolejne pokolenie zacznie wyciągać wnioski;)
Doceniam banowanie hejterów. Dawno, dawno temu, przed social mediami, dobrą praktyką było banowanie osób, które nie prezentowały odpowiednich standardów. Oraz brak zgody na karmienie trolli. :) Teraz mam wrażenie, że troll jest w cenie, bo robi ruch i trochę strach go uciszać. Bo Algorytm. W dyskusji o hejcie trochę mimo wszystko umyka, że dotyka on nie tylko twórców. Postawiłbym hipotezę, że tolerowanie marginesu jakim są hejterzy i inne agresywne trolle, zniechęca do rozmowy wszystkich pozostałych. Moderacja to trudna i droga sprawa, ale sądzę, że warto w to inwestować. Nic tak nie poprawia jakości dyskusji jak ban wiszący nad głową. :)
Bardzo się zgadzamy z tym! Też jesteśmy za tym, żeby nie "karmić" i tolerować hejterów. U nas nie mają miejsca :)
Według mnie szkoła kształci styropianowych, pozorowanych erudytów, wybrakowane chodzące encyklopedie i kiepskich zawodników "1 z 10".
Brutalne podsumowanie. Nie wkładalibyśmy wszystkich do jednego worka jednak. Mamy też utalentowaną młodzież, która nawet w polskim systemie edukacji jest w stanie się rozwijać 😉
37:00 parafrazując pewne przysłowie na potrzeby niemieckiego podejścia do biurokracji
"INK FOR THE INK GOD! PAPER FOR THE PAPER THRONE!"
I understood that reference
11:38 czy ja wiem czy to lepsze rozwiązanie? Moim zdaniem kluczenie zamiast powiedzenia wprost nosi ze sobą posmak próby oszustwa, pokazania wyższości poprzez przeintelektualizowaną obrazę, bo implikuje że "uważam iż możesz być za głupi żeby załapać aluzję 😊"
Można spojrzeć na to w ten sposób, jednak pamiętajmy, że Paulina przytoczyła cytaty z rolki humorystycznej i w tym celu nagranej :)
@@bunkiernauki to wiadomo, po prostu chciałem zwrócić uwagę na to, że de facto żadne z rozwiązań nie jest lepsze bo zależy od odbiorcy
Mój problem z tą Panią jest taka że jak się z nią nie zgadzam to ona mówi że to hejt i zamyka dyskusje
Babilon ego a inteligencja krwawi ;p
Dlaczego to nie jest para prezydencka??
Dobre pytanie!
@@bunkiernauki Krzysztof, musisz!
Mnie szkoła nie ogłupiła ….współczuję prowadzącemu i gościni
@user-o3wp7l Zapewniam Cię, ze staruszką nie jestem 😃Szkoła nadążała i nadąża, to leniwe pokolenie nierobów nie chce uczyć i uważa, ze oprócz umiejętności klikania w durne gry, nic mu w życiu nie jest potrzebne Kto by się tam szkołą przejmował. A potem maturzyści piszą, ze Zakopane jest nad morzem No ale żadna wiedza nie jest potrzebna Inna kwestia to równanie w dół Kiedyś równało się do najlepszego Dziś trzeba dostosować poziom do Brajanka, który przez cały rok szkolny nie jest w stanie nauczyć się tabliczki mnożenia Tracą zdolni uczniowie. I to jest problem, a nie, ze szkola nie nadąża
@user-o3wp7l Geniusz intelektu z rana się odezwał, co skończył wyższą szkole tego i owego prywatnie Dzisiejszy absolwent podstawówki to nie wie gdzie przecinek postawić😂😂, a na studia idą żeby chlać i z braku pomysłu na życie Zakompleksiony człowieku, na studia szli wybrani, bo były egzaminy i ostra selekcja Ps. 40 latkowie to nie jest pokolenie PRL. Ps2 . Co do obżerania, to sprawdź sobie ile dzieci ma nadwagę i nie potrafi złapać piłki 😂😂🤣 Ps 3. Społeczeństwa nie potrzebują nowych gier, za to potrzebują dobrych lekarzy, inżynierów, dobrych nauczycieli. Poprawiłeś mi humor swoją kompromitującą wypowiedzią 😅😅😅
Jak można było przegrać debatę o tym 'czy obama powinien dostać pokojową nagrodę' XD
Co do języka w urzędowych pismach. Mnie uczono gdy uczyłam się pisać te nieszczęsne pisma by dostosowywać język do adresata. Jeśli piszesz do Jana Kowalskiego pisz prosto, gdy piszesz do firmy, który ma prawników i cały ten sztab możesz poszaleć i pisać nawet łacińskie maksymy, szczególnie jak oni zaczynają z wyższością bo są po studiach prawniczych 😂. Chodź forma czyli podstawa prawna jest konieczna i ona musi być ale nic nie stoji na przeszkodzie by te istotne dla człowieka wyróżnić np. pogrubiając kluczowe zdanie.
Dokładnie, fajnie jakby te założenia o dostosowaniu języku do odbiorcy były stosowane w praktyce! Pogrubienie - bardzo dobry pomysł i czasami wystarczy, żeby ułatwić życie ;)
@@bunkiernaukiwidziałam takie pisma z urzędów ale to zależy od kierownictwa albo uporu pracowników. Ja podczas praktyk jak tak napisałam projekt pisma to zostałam pochwalona za prosty język i pogrubianie, ale w tym samym urzędzie pani przygotowywała tak obszerne pisma, że były na dwóch stronach A4 a wystarczyło nie przepisywać (zrobić kopiuj,wklej) całego artykułu kodeksu tylko ten konkretny paragraf z niego 😂.
A i nie bójmy się jak nie wiemy iść albo zadzwonić do urzędu i spytać o co chodzi. Trafiają się buce ale kurcze po to są pracownicy w urzędzie by rozjaśniać ten kodeksowy język.
@@joannac.s dobra rada! Nie powinniśmy się bać urzędów :) Ale strach przed zapytaniem o coś czego nie wiemy to kolejna rzecz wyniesiona ze szkoły niestety :(
@@bunkiernauki niestety to prawda. Może warto na zajęciach z wiedzy o społeczeństwie wybrać się do urzędu z uczniami, napisać wniosek o coś jako obywatel. To by miało sens ale tego na maturze nie ma więc po co.
Ja widzę, że ludzie się wybierają do urzędu jak by szli na ścięcie, a wystarczyło by nie uczuć jak wyglądają budynek ONZ tylko nauczyć młodzież jak zachować się w urzędzie miasta i jak napiszą nawet źle ale zrozumiałe to ich urzędnik nie wyśmieje tylko wytłumaczy jak to zrobić dobrze.
@@joannac.s 100% zgody!
Oczywiście, że na Matematyce pierwsze co, to że do tej pory uczyliście się algebry, więc o tym wszystkim zapomnijcie, to tylko aparat :)
Ale karda grupa ma swój język, inaczej będą rozmawiać ze sobą RPGowcy, inaczej budowlańcy a inaczej dowolna grupa.
Ważne by się zrozumieć i przekazać coś sensownego.
Czekałem i czekałem, a jak się doczekałem to pożałowałem, BO JUŻ SIĘ SKOCZYŁO. To mi minęło zdecydowanie za szybko… Choć i to mało powiedziane. No przyjemnie, po prostu przyjemnie się tego słuchało.
Powinniscie się częściej spotykać, chociażby na jakichś live’ach np. U Krzysztofa na Q&A, albo w dyskusji o fantastyce (lub literaturze ogółem), albo nawet w dyskusji o ubezdźwięcznieniu wstecznym i przecinkach… Teraz bez kitu ciekawi mnie czy dałoby się na takim temacie zbudować dyskusję tak długą jak tutaj XD.
Krzysztof, kiedy Paulina na Twoim kanale? Fani proszą i mają rację! 😀
@@bunkiernauki Właśnie Krzysztof! Fani proszą XD