Bu video teknolojiye bir eleştiri değildir. Teknolojinin kullanımına bir eleştiridir. instagram: / engindenizucgun discord: / discord websitem: www.engindeniz...
Tamamen eleştiriye açık bir yorum olacak ama videonun başlığından yola çıkarak şunu söyleyeceğim: Gerçekten zamanla her şey çok basitleşti ve tek bir kılıfa uydurulmaya başlandı. Fotoğraf/video kamerasının yarattığı hissiyatla telefondan kayıt almanın yarattığı hissiyat hiçbir zaman aynı olmayacak çünkü telefon birini aramak içindir. Müzik dinlemek için bir plağa, radyoya veya kaset çalara ihtiyacınız var ancak bugün telefonunuzda tek bir tuşa basarak istediğiniz şarkıyı dinleyebiliyorsunuz. Ve o en sevdiğiniz şarkıyı istediğiniz zaman açabilecek olmanın getirdiği rahatlık ile birkaç dinlemeden sonra o müzik sıkıcı gelmeye başlıyor ve yeni müzik arayışlarına giriyorsunuz. Oysa en sevdiğiniz şarkının bir radyoda denk gelmesinin getirdiği tarifsiz mutluluğu hepimiz biliyoruz. Pratikte kolay ve yanlış gözükmeyebilir ki yanlış değil de ancak her şey kendisi olarak kalmasını ve kendi görevini yapmasını tercih ederdim. Çünkü imkan kolaylaştıkça tatmin duygusu azalır. Zor olanı ve kolay ulaşılmayanı seviyoruz.
@@redxx31682 Kendini kandırmadığın müddetçe bir şeye anlam yüklemekte hiçbir sorun görmedim şimdiye kadar. Aksine her şeye yüzeysel bakılmamalı. Bu bir yana her zaman da anlam yüklenmemeli.
otobüste giderken bile insanların nereye acele ettiklerini merak ediyorum herkesin monotonlaşmış ve dijitalleşmiş hayatı çok sıkıcı gözüküyo bazen sadece bankta ,çimlerde oturup müzik dinliyorum bunu yaparken insanları 3.şahıstan izlemek sanki bu dünyadan değilmişim hissini uyandırıyo en azından 1dakika durup etrafınızı seyredin gerçekten hoşunuza giden şeyler görebiliceksiniz.
Gülü sevmek kolaydır ama yaprakları sevmek için zaman gerekir. Artık mutluluğu, güzeli aramamalıyız belki de. Saf ve basit şeylerden bile huzur demlemeliyiz.
Gecen sene lise son sinifta bunu cok yasiyordum, okul cikisi insanlari izlerken sanki bu dunyadan degilmisim ve herkes robotmus gibi geliyordu. İlginc bir his
Ben de o bahs ettigin insanlardan biriyim.Acele ediyorum çunki çok stresliyim.Bakın geciktiğimden değil stresli oldugumdan.Ben 2008 dogumluyum ve o kadar çok istiyorum ki çimenlerin ustunde oturmagi,bankta oturup sadece etrafi izlemeyi ve kitap okumağı.Ama bunu yapacak cesareti kendimde bulamıyorum Her gün derse gidiyorum ve yolda 2 tane coffee shop var.Ben her zaman gidip kahve almak istiyorum ama cesaret edemiyorum. Her defasında isteyerek yoluma devam ediyorumm. Sosyal medya beni çok mutsuz birisi yapiyor. Keşke bu zamanda yaşamasaydım diyorum 😔
@@Nyssaa_x o stres durumu bendede fazlasıyla var bazen kendimi çok bunaltıyorum ama durup neden bunu kendime yaptığımı sorgulayıp biraz nefes alıyorum.Kendine çok yüklenme.Cesaret hissini şöyle kabul ettir kendine ;yanından geçtiğin insanlar bir gün ölücek ve kimse senin ne yaptığını hatırlamayacak o yüzden kendini ne mutlu ediyosa onu yap elbet unutulur sen güzel anı biriktirmeye bak
Kisisel telefonu ve sosyal medya kullanmayi biraktim ve hayattan "nostaljik" olarak nitelendirdigimiz o tadi aliyorum. Muzik hala dinliyorum ama disaridayken kendimi bir moda sokmaya calisip rastgele swvdigim muzikleri dinlemiyorum. Onun yerine artık yeri ve zamanı gelince mırıldanıyorum o sevdiğim muzikleri. Boylece bu muziklerin degeri artiyor. Yanımda telefon tasimiyorum ve artik bir yerden bir yere giderken dinledigim seyler kus sesleri. Etrafta fark etmedigim onca guzellik varmis meger, doga ne denli sakinlestiriciymis, uzaktan gelen cocuk sesleri kosusturan... Yasadigimi hissedebiliyorum. Salt varoluş degil bu duygusal okuryazarligin yukselisi ve bu duygusal okuryazarlik sayesinde artik hislerimi tam anlamiyla 'hissederek' yasiyorum. Telefonun stresinde boguluyordum resmen. Hala sanat, bilim, eglence vw egitim aktivitelerimi devam ettirebiliyorum. Sosyalligimi rahatca ve gercek hayatta devam ettirebiliyorum hatta cok fazla arkadas edindim cok rahatca. Tabii kotu yonleri de var ama cozum bulmak isteyene cozum cokmus onu fark ettim.
yazdigin seyleri okurken cok sakinlestim. uzun bi süredir bunu yapmak istiyorum ama telefonsuz kendimi güvende hissetmezdim, ya da telefonumun olmayisi ailemi güvende hissettirmezdi. eskiden telefon kullanimimi minimuma indirmeye calisir telefonu baska bir odaya birakir öyle uykuya dalmaya calisirdim. depremden sonra bas ucumdan istesem de ayiramiyorum. okulda ya da sosyal hayatta sistem de artik biz zaten telefon/ sosyal medya kullaniyormusuz gibi ilerliyor. tek sorun telefon degil elbet ama bazen ayaklarimdan zincirlenmis hissediyorum zamanin getirdiklerine. umarim kendime senin gibi “nefes” aldigimi hissettigim bir alan yaratabilirim
@@BadeUysal-q9q Öncelikle seni çok iyi anladığımı belirtmek isterim, ben de deprem bölgesindeydim, depremi yaşadım ve hala buradayım. Depremden sonra hepimizin hayatında çok fazla şey değişti. Gerek maddi gerek manevi çok fazla değişim oldu ve benim psikolojimi kısmen etkilediğinden daha çok etkilemiş seninkini. Telefon yerine alternatifler bul demek isterdim ama düdük vs gibi şeyler de fazla efektif olmuyor. Ayrı olarak artık deprem korkusuyla yaşamak çok saçma geliyor bana çünkü bu riskin bir tahmin edilebilirliği veya bir belirliliği yok. Her an her sebepten ölebiliriz ve bu ölüm korkusuyla yaşayacağımız şu kısacık zamanı da zehir etmeye gerek yok. Gerekli önlemleri alırız, ölürsek de ölürüz. Bıktım artık. O yüzden ben yaşamda ölümü düşünerek kendime çile çektirmek istemiyorum daha fazla. Yaşa ve bunu damarlarındaki her damla kanda hisset.
8. Sınıfa gidiyorum ve sınıfımdaki herkesin 6 saatten fazla ekran süresi olduğuna o kadar şaşıp kalmıştım ki çünkü benim en fazla 2 saat oluyor yarın okulca Tüyap fuarina gideceğiz ve benim sınıftan olan ege telefon getirebilirsiniz lafını duyar duymaz yessss dedi ne bu telefon bağımlılığı anlayamıyorum o telefonu getirip getirmekten hiçbir şey fark etmeyecek sen kitap fuarına gidiyorsun (Tüyap ne dedi) ve telefona mi bakıyorsun rezillik telefon bağımlısı olan kişilerle de konuşulmuyor zaten hepsi telefona gömülüyor okulumda iyiki telefon yasak nefret ediyorum herkesin gömülüp kalmasına ama yarın eminim ki herkes telefona bakacak sadece neyseki benimle aynı düşüncelere sahip bir arkadaşım var oda iyiki var
Kendimi bir okul sistemine uydurmak zorunda kalmadığımda aynısını yapacağım. Telefonu satıp Nokia alacağım. Yeter ki iletişimi olsun. Gerisi lazım değil. Şuan toplumumuzda çok rahatsız edici bir bağımlılık var. Bağımlı olma deniyor, ancak iş yerinde veya okulda edineceğiz tüm bilgiler internette, telefondan paylaşılıyor. Dijital ortamda aktif olmayan birey görünmez oluyor, isteksiz düşünülüyor. Böyle bir ikiyüzlülük rahatsız edici. Teknoloji karşıtı değilim ancak bu "kolaylıkların" bir sınırı olmalı. insana yiyip içmek ve uyumak ve tüketmekten başka şeyler kalmalı. Toplumunda bu şeylere itmesi gerek, tersi değil.
@@4ludislikeşke dükkanlar gibi belli bir saatten sonra kapatılsa sosyal medya bunu söyleyince bana hep gülüyorlar ama aşırılık aldı başını gidiyor bu platformlar ruhumuzu öldürüyor
Bir şeylere erişimimizin kolaylaşmasından yakınıyoruz ancak erişimin daha zor olduğu dönemlerde de bunun günümüzdeki gibi olmasını dileyeceğimizden eminim. İnsanoğlu sürekli elinde olmayanı ister, düşüncelerine katılmakla birlikte tamamen hak veremiyorum. Çoğu zaman kendimi de nostaljiyi yaşamayı isterken ya da severken bulsamda tamamen bu kötüdür diyemiyorum. Emek verilmeyen şeylerin tadının olmadığı kısım çok doğru ama..işte yine de bir ama hep vardır.
@@Tatlılığımşakamidur Bunu o kadar çok gördüm ki kendimde, ailemde, arkadaşlarımda, çevremde ve maruz kaldığım diğerlerinde. Bir şeyi elde etmek ya da elde etmeye yaklaşmak bile o şeye ilgimizin kaybolmasına sebep oluyor. En büyük şahidiyim kendimin ve bunun absürtlüğünün de bilincindeyim. İlginin kaybolması korkunç bir şey. İnsan ilişkilerinde olsun herhangi bir nesneye sahip olduğumuzda olsun. Her zaman saklı bir odanın, kapalı bir kapının olması en mantıklısı gibi.
Teknolojiyi yanlış kullanmak uzun vadede sizi mutluluk duyacağınız kısa ve basit anlardan alıkoyuyor. Çoğumuz anda kalmanın nasıl bir his olduğunu bile hatırlamıyoruz diye düşünüyorum. Aslında keyifli bir an yaşayabilecekken beyniniz sizi o ortamdan uzaklaştırarak alakasız konular düşünmeye itiyor. Aradığınız mutluluk beş/on dakika sonra karşınıza çıkacak olan reels videosunda olmayacak.
Seni uzun zamandır takip ediyorum, muhtemelen videolarının çoğunu da izledim. Bu videonda üzerine değindiğin konu, benim yıllardır üzerine düşündüğüm bir konu. Gerçekten insanlar kendilerini koşuşturmanın, hengâmenin tabir-i caizse "optimizasyonuna" o kadar kaptırıyorlar ki gencinden yaşlısına herkes adeta "ben" olmayı ve onları o yapan şeylerden zevk almayı unutmuş durumda. Kimsenin bir hobisi yok, kime sorsan "kitap okumaktan, müzik dinlemekten, oyun oynamaktan" hoşlanıyor. Kimsenin ciddi bir üretim çabası, bir tatmin arayışı yok. Algoritmaların mükemmeliyeti uğruna hayatlarımız basitleşmiş, ruhsuzlaşmış halde adeta ve ben de bundan muzdaripim. Çocukluktan beri hep meraklı olan ben, markete bile en kısa yoldan gitme çabasında buluyorum kendimi. Halbuki o kadar çok şey kaçırıyorum ki. Ben çok yazardım, uzun zamandır sosyal medyanın da çürütmesiyle yazamıyordum, fikir gelmiyordu sanki. Gecenin 01:40'ında izlediğim bu videon adeta bir katalizör oldu bana, oturdum ve yazdım. Her videon için, ve zihnimizi harekete geçirdiğin için teşekkürler Engin. Üretmeye, zordan gitmeye, hayata kol açmaya devam et. Sevgilerim, ve saygılarımla :)
komşumun bir pikapı var ve onunla birlikte dinlerken dedim ki.. bir daha internette dinlediğim müziklerden asla keyif alamayacağım.. Müzikler benim dinlediğim tarzda değildi ama o kadar rahatlatıcı ve güzeldi ki.. plağın yavaşça döndüğünü ve internet olmadan çalıştığını izlemek huzur vericiydi.. teknoloji geliştikçe hayatımızın sıkıcılaşması son zamanlarda benim de çok sık düşündüğüm bir konuydu.
insanlar sıkıldıkları için telefona baktıklarını düsünüyor ama teelefona baktıkları için sıkılıyorlar,etrafımızdan o kadar kopuk yasıyoruz ki artık.ülkenşn diğer ucundaki seylerden haberimiz oluyorksn kendi mahallemizde,apartmanımızda neler olduguna dair bir fikrimşz yok, aynı evin içinde yabancılastık sohbet etmeyi kestik,tek basıma değiştirebileceğim bir sey olmaması üzücü, elimde olsa telefon kullanmayı hepten bırakırım
Ha ayrıca sürekli mutlu mu olmak gerekir? Mutluluk bir amaç mıdır? En basit duygudur bana göre. Keşke güven, huzur, dengeli hissetmek, yaşadığını hissetmek, değer verdiğini hissedebilmek, emek vermek, birlikte hissedebilmek gibi daha güzel duygular var.. Bunları hissedebildiğinin farkında olmak da ayrıca güzel.
Son 1 aydır iş arıyorum ama henüz giremedim başvurduğum yerlerde marletler. Ev arkadaşımla kalıyorum ama daha çok yalnızım çünkü o sürekli okulda ve ben evdeyim. Tanıdığım herkes mezun oldu ve kalan tek kişi ev arkadaşım. Sabah uyanıyor telefonda takılıyorum sonra kahvaltı yapıyor yine telefona bakıyorum. Akşam ev arkadaşımla yürüyüş yapıyorduk ama artık onun sınavı geliyor buyüzden tek yürüyorum. Bugün evin kapısını açamadığım için kanlıkavağa 2 saatlik yürüyüş yaptım ve 2 tane kediyle dere kenarında oturdum şarjım olmadığı için telefonu sadece foto çekmek için çıkarttım ve bu süreçte sürekli zamanımı neye harcadığımı ne yapmak istediğimi düşündüm. 23 yaşına girmeme 2.5 ay kaldı eskiden bu yaşlarımı çok daha farklı hayal ederdim ama kimin tam olarak düşündüğü gibi olmuş ki
Yeni yaşın umarım sana hayalini kurduğun hayatın başlangıcını getirir. Belli dönemleri atlatmak gerçekten zordur ama ben zamanın ilaç olduğuna inanıyorum. Güzel günler gelmediyse daha zamanı vardır senin için ama umarım çabuk gelir o zaman. Fırsatın varken bol bol kendi iç dünyana vakit ayır sonrasında buna ayıracak vaktin olmayınca pişmanlık duyma. Arkadaşım ne diye bunları yazdın dersende orasını bende bilmiyorum içimden geldi öyle.. İyi bak kendine her şey dilediğince olur umarım
@@destina4. asla neden bunu yazdın diye düşünmedim aksine mutlu oldum çok teşekkürler. Bunun bir süreç olduğunu düşünüyorum illa bitecek vw başka bir süreç başlayacak umarım diğeri daha iyi olur
@@sinmhdhd ne demek az da olsa mutlu olmana sebep olduysam ne mutlu bana.. Eminim ki önündeki süreç çok daha güzel olacaktır. Bir sonraki yorumunu çok mutlu olduğunu anlatmak için atarsın bu sefer umarım..
İçerik kalitesi çok güzel olmuş fakat genel olarak bu kafa yapısını eleştireceğim bazı noktalar var. Bence yol metaforunu göz önüne almak yerine doğrudan kullandığın müzik ve film örneklerine bakarsak buradaki fark senin "zor" olan yollarda bir ritüel oluşturuyor olman. Bir plak almak onu takmak ve dinlemek sana müzik için bir ritüel yaratırken spotify a tıklayıp dinlemek yaratmıyor, çünkü tek adımda bitiyor. Spotify dinleyerek de bir ritüel oluşturabilirsin. Mesela şarkı dinlemek için güzel bir çay demledin, masanı düzenledin, arkaplana güzel bir manzara videosu açtın ?(görsel olarak göz yormayacak ama düşünmeye sevk edecek bir şey yapılabilir), telefonunu sessize aldın ve play butonuna bastın. Bu noktadan sonra o şarkıyı dinlemek için yeterince yatırım yapmış olduğun için aynı keyfi alabilirsin. Bazı insanlar için ritüellerin daha uzun olması gerekebilir bazense sadece o plak çaları kullanmak farklı bir keyif veriyor olabilir ama işe bazı ekstra adımlar katmak kesinlikle bir şeylerin tadını arttırıyor. Ben şahsen kahve konusunda bu şekilde ilerleyip çok keyif alsam da işin rutine binmesi yine de bu keyfi kaçırıyor. Yani eninde sonunda yeterince aynı plak çaları kullanınca yine o ritüelin keyfi kaçacak ve yeni arayışlara girilecek.
İnsanlar dengeyi unutmuş halde, gece olmadan gündüzün, kötülük olmadan iyliğin ve ızdırap; uğraş, üzgünlük olmadan mutluluğun bir anlamı olmadığını unuttular
Artık kimse kitap okumaktan zevk almıyor çünkü anı yaşamaktan korkuyorlar. Oysa kitap okurken hissettiklerimi youtube veya instagram gibi yerlere girdiğimde asla hissetmiyorum. Nasıl tükeniyoruz farkında mısınız? Kimse gerçek değil? Hislerimiz gerçek değil! Kimseyi tüm kalbimizle sevemiyoruz. Her şey sıkıcı herkes sıkıcı bize göre. Bir kişiden diğerine geçiyoruz. Eski zamanlarda yaşanan arkadaşlıklara, sevdalara öyle özeniyorum ki. Küçücük bir andan keyif alan insanlar, birbirlerine söyledikleri güzel sözler... Bu çağdan bıktığım için kitaplara sığınıyorum. Bir tek onlar beni anlar ve bu korkunç dünyadan biraz olsun kurtarabilir çünkü.
birkaç saat önce kanalına baktım, video bildirimini mi kaçırdım yoksa cidden bayağıdır video mu atmıyor diye. müthiş ve tatlı bir zamanlama oldu. içerik şeklini planladığın gibi değiştirmeye başlamışsın, bir şeyleri aklındaki gibi yapma çabanı sürdürmen çok güzel. çok bekletme.
özellikle sanat ve doğa resimleri konusunda instagramı çok seviyorum. saniyeler içerisinde bana çok farklı dünyalar açıyor. ama farklı farklı seçeneklarin olması derinleşmeye engel olabiliyor. küçük çocuklar aynı kitapları 50 kere sıkılmadan okuyabilirken biz aynı kısa videoyu ikinci kez izleyemiyoruz. derinleşeceğimiz şeyi bulup ona odaklanma alıştırmaları yapmamız gerek belki de
gece,.. çocukken.. o eski televizyonumuzun kaset bölümünü özlediğimi düşündüğümde sabahına böyle bi video ile karşılaşmam.. tevafuk.. ve o cd ler çok değerliydi.. döndürüp döndürüp aynı şeyleri izlesek de.. şimdi cd mi kaldı.. teknoloji bir şeyleri yenilerken bir şeyleri de harab etti.
videodan alakasız olacak ama yine de yazmak istiyorum. bir kaç ay önce buraya sınava hazırlandığımı yazmıştım. (hesap silindi şuan, yorum gözükmüyor) aylar sonrasından bildiriyorum, ben başardım arkadaşlar, istediğim üniversitenin istediğim bölünmündeyim.
41 yaşındayım 20 yıl önce veya biraz daha öncesi bir film izlemiştim bu zamanları ve insanları daha fazla teknolojinin esir aldığını anlatıyordu... o zaman sorsan derdimki herhalde 50 60 yılı bulur derdim ben çantamda cd çantam sony cd çalar ile dolaşıyordum ki büyük bir şans :) arkadaşlarımda kaset çalar ( walkman) vardı. şimdi herşeyim var neredeyse herşey ve gerçeken hiç birinden keyif alamıyorum... 20 yılda nasıl bu kadar çabuk evrildik.. o günleri özlüyorum...
Çok önemli bir konuya net ve öz şekilde estetiği de ekleyerek değinmişsin, bunu çok beğendim. Videoda söylediklerini de altyazı gibi daha minimal bir fontta eklersen estetik olarak da içeriği anlama konusunda da faydalı olur. Gelişerek ürettiğin anlamlı videoaları daha çok görmeyi isterim 👏🏻
ahh nutshell... kendimi bildim bileli en sevdiğim, ruhumu bedenimden ayıran şarkı. benim için o kadar kıymetli ki bir de senin videonun sonunda çalınca hayatımda değer verdiğim iki şey bir araya gelmiş oldu, video için teşekkürler, sinematik bir hava yaratmışsın baya güzel olmuş. kendine dikkat et, sevgiler
3:25 gerçekten öyle. Mesela ben matematikten çok haz etmesem de ödev verilmişse kendim yapmayı yapmaya çalışmayı en azından onun için çabalamayı ve düşünmeyi seviyorum. Başkasından bakınca kendimi suçlu gibi hissediyorum. Abartmıyorum bu benim için gerçekten böyle. Lütfen yargılamayın:))
Yorumlar beni duygulandırdı çünkü kendimi yalnız hissediyorum umarım üniversitede yorumlardaki gibi bu problemi görüp yaşamaya karar vermiş insanlarla arkadaş olurum
Dopamin sağlayan, sonunda başardığın sey değil de o süreçte yaptıklarındır aslında (bildiğim kadarıyla). Bu video da çok kıymetli olmuş bir o kadar da doğru. Her seye kolay ulaşabilir olmak, o seyden aldığımız hazzı minimuma indiriyor. Çünkü bir süreç yok, tek tıkla sonuca ulaşabiliyorsunuz.
Bir şeyler basitleştikçe bizlerde uyandığı samimi his de aynı doğrultuda azalıyor sanırım. Açıkçası her şeyin elimin altında bulunmasının verdiği bir güven var ve bunu asla inkar edemem fakat zaman zaman oturup çokça düşünüyorum. Sevdiğim birçok sanatlı 70-80'li dönemlerde veya 2000'lerin başlarında popülerleşmiş kişiler, onları o dönemlerde, konserleri ve plakları aracılığıyla dinleseydim, radyoda rastgele onlara denk gelseydim ve ara ara sinyali kaybetmeme rağmen yalnızca keyfini çıkarsaydım... Sahi, hayat o zaman daha iyi olur muydu? Teknoloji gelişiyor, haliyle biz de ayak uydurmak durumunda kalıyoruz lakin insanların duyguları dahi yapaylaşıyor bu süreç içerisinde. Mutlu veya üzgün olmak bu kadar kolay olmamalıydı, bedenimdeki serotonini dengelemek için minik bir kapsül hapa ihtiyaç duymamalıydım, henüz on sekizimde her şey tam anlamıyla yeni yeni başlıyorken ben geç kalmış hissetmemeliydim. Her şey fazlasıyla, hem de aşırı anlamda yanlış geliyor bana. Keşke annem ya da babam olsaydım ve 80'li dönemlerin samimiyetini deneyimleme şansım olsaydı ama gel gör ki derdimi anlatabileceğim, fiziksel anlamda da yanımda olacak tek bir arkadaşım yok. Basit olan her zaman en doğru olan, kolay olansa her zaman daha iyi hissettiren demek değil kesinlikle. Video çok güzel olmuş, mezun senemde evde otururken düşünmek için güzel bir fırsat sundu bana. Ek olarak hepinize Cem Karaca - Bu Son Olsun'u armağan ediyorum güzel insanlar.
Ben resim çizen ve çizmeyi seven bir insanken internet ortaya çıktığından beri ne yazık ki sevdiğim şeyden uzaklaşmaya başlamıştım çünkü insanlar artık sadece o zamanın trendi neyse instagram hangi postu öne çıkarırsa onu seviyorlardı ve ben hep o trendlere yetişmeliymişim gibi hissediyordum çünkü eğer o trendlere yetişmezsem benim yaptığım resimin sevilmeyeceğini ve dolayısıyla bir anlamı olmayacağını hissediyor ve düşünüyordum . Bir gün kendi kendime düşünürken sanatın aslında böyle bir şey olmaması gerektiğini, işin aslının böyle olmadığını hatırladım ve tüm sosyal medya hesaplarımı sildim sadece youtube üzerinden resim dersleri almak için youtube u tuttum ve emin ol şu an eskiden çocukken çizmekten aldığım keyifin 1000 katı daha fazlasını alıyorum. Evet belki insanlardan sosyal medyada dönen trendleri bilmediğim için cahil muamelesi görüyorum ama bende onlara yaşamayı hiç deneyimlemedikleri için acıyarak bakıyorum. Özetle bence biz geri kalmak korkusuyla kendi hayatımızdan başkaları için ödün vermeyi bırakmalıyız, bırakında bu sefer onlar size yetişsin… işte o zaman kendiniz için yaşamaya başlarsınız ve hayattan hiç almadığınız kadar keyif alırsınız. Bence bir deneyin.😊
Sorun bence teknoloji sayesinde bir şeylerin kolaylaşması değil. İnsanlığın basitleşmesi. Elbette yürümeyi seven biri ulaşım aracı yerine yürümeyi tercih edip bundan keyif almalı. Ya da fotoğraf çekmekten gerçekten keyif alan biri fotoğraf makineleriyle bunlarin keyfini katlamalı. Ancak atladığımız bir nokta var ki o da bir şeylerin basitleşmesinden çok bizlerin yaptiği şeylerden keyif almayı bilmeyen, yaptiği herhangi bir şeyi tam anlamıyla hissederek içten yapmayan insanlara dönüşmüş olmamız. Bir şeyler ne kadar kolaylaşırsa kolaylaşsın hayatta hep zorluklar olacak. Bizler değer bilmedikçe klimanın kolayca yazin serinlememizi sağlamasindan tabiki geçmişteki bir serinleme yönteminden alınan aynı keyfi almayacağız. Giydiğim kazaklarimın yumuşacik hissettirmesinden fazlasiyla keyif aliyorum mesela. O an giydiğim şeyi hissetmek aslında tam olarak hayatin içinde olmak keyif verici. Anı yaşamayı bilemiyoruz belkide. Yürümek elbette keyiflidir. Ancak bir otobüste oturup insanları izleyerek de keyif alırım ben. Ve işte yine konu bizlere geliyor. Bizler kendimizi bu kolaylaşmaya bıraktık. Bizler her şeyin değerini önemini görmezden geldik. Bizler unuttuk insan olmayı...Aslında çok daha iyi olabilecekken teknoloji sayesinde hayat biz onu yanliş kullandık.
Artık neden her şey basitleştikçe daha fazla sıkıldığımı, hevesimin olmadığını anladım. Şahsen bazı gerekli şeyler haricinde, direkt eski zamanların sıkıcı olmayan ve heves verici şekilde kullandığı şeyleri kullanmak istiyorum. Ki eğer yapmaya fırsatım olduğu ilk an, yapacağım. Mesela telefondan video/fotoğraf çekmek değil de, imkanım olduğu ilk anda kamera alıp ondan çekmeye başlayacağım. Uzun zamandır bu tarz heveslerim var. Ve umarım en yakın zamanda yapmaya fırsatlarım olur. Tekrardan bunu bana hatırlattığın veya bilgilendirdiğin için teşekkür ederim. Gayet güzel bir yolculuktu benim için, ve umarım diğerleri içinde öyle olmuştur.
"ulaşılabilirlik arttıkça, anlam ve haz azaldı." bunu ben playstation 5 alırken dijital sürüm yerine cd'li sürümü tercih etmemde düşünmüştüm, her oyunu hem hızlı hem de daha ucuza dijitalden alıp ulaşabilicekken cd biriktirmeye çünkü koleksiyon ve o cd toplamanın verdiği hazzı hiçbir türlü veremicekti. hatta bazen cd biriktirmek, gidip ikinci el cd almak oyunu oynamaktan daha fazla mutlu ediyor beni...
Özellikle de fotoğraf konusu. Telefonlarımızda kayıtlı fotoğraflarla fiziksel gerçekliği olan fotoğraflar arasında çok fark var. Bazen vitrinde duran fotoğraf albümünü alıp incelerim içindeki resimleri. Her bir fotoğraf yaşanmışlıkların kanıtı niteliğinde tarihi bir belgeymiş gibi gelir bana. Hele bu inceleme işi, bir başkasıyla veya aile ile birlikte yapılıyorsa çeşitli sohbet konuları açılır, anılar canlandırılır, güzel bir hava oluşur. Nedense telefonlarımızdaki fotoğraflar bu etkiyi yaratamıyor gibi
Bu bence insanlarla olan ilişkilerimiz de büyük ölçüde yansıyor Bu hızla akıp giden hayatımızda önemli olan şeyleri.. Atlıyor gibiyiz Tamda o uzun ve zahmetli olsa dahi merdivenli yolun bize kattığı keyif ve anlam gibi.. Bazı şeyleri atlıyoruz Daha hızlı olması için? Zaman tasarrufu için?? ama kendimizden birşeyler kaybediyor gibiyiz Hayatımız o kadar süreğen ve akıştaki Biz bu akıntı da kendimizi kaybediyor " insan" olmayı unutuyoruz Düşünmeye vakit bulamıyoruz Hep bir yere yetişme söz konusu Hep bir acele.. Anı bile yaşayamıyoruz belki de Bunu farkedebilmekte kolay değil çünkü düşünmeye bile vaktimiz olmuyor Bunların hepsi bir başkasıyla olan ilişkimize ve en önemlisi de kendimizle olan ilişkimize yansıyor Kendimiz için ne yaptık? Ne yapıyoruz? zamanı yavaşlatamayız ve yapmamız gerekenleri de çöpe atamayız Ama bu hızla akıp giden zaman içinde Kendimizi bu akıntı da kaybetmemeli ve kendimizi bulmalıyız
Özellikle video konusunda o kadar haklısın ki, spoti>beğenilen müzikler>karışık çal ve sonra hepsini ayrı ayrı çok beğendiğim ama nedense artık çok sıkıldığım yüzlerce müzik. Alternatif yol tavsiyesi olan varsa tavsiye alirim
yine çok güzel bir video olmuş demek istemiyorum çünkü bu diğerlerine göre nasılsa çok çok daha etkiledi beni. Nasılını biliyorum aslında. Tam da benim korktuğum durumları anlattın. Müziğin, sinemanın, edebiyatın bu denli basitleşmesi beni korkutuyor. Erişilebilirlik üzerine işliyor bu sistemler. Ne kadar kolaysan o kadar satarsın durumu misal. Ama böyle olmamalı çünkü mutlu olmak istiyorum. Her neyse. Seni seviyor ve acayip örnek alıyorum Engin abi. Umuyorum benim videolar da birilerine, bir gün senin bana hissettirdiklerini hissettirecek. Off çok uzun oldu, amaç da bu.
Genellikle çok fazla yorum atmiyorum ama bu videoyu izledikten sonra atmak zorunda hissetim belki kimse gormeyecektir ama sadece icimi dokmek istiyorum. Bu sene sinav senem ve surekli bir kosusturma icindeyim okuldan dershaneye ordan eve sonra yine aynisi ve gunlerim o kadar monotonlasti ki hicbir seyden zevk alamiyorum ve o kadar cok takildim ki ders calismaya herhangi bir seye zaman ayirmak istemiyorum her seyi zaman kaybi olarak goruyorum ama iş ders calismaya geldiginde de kendimi telefonla ugrasirken buluyorum ve hicbir seyden zevk alamiyorum en azindan ders calismaya cabaliyorum desem o da yok ve ben o kadar sıkıldım ki telefona bagimli olmaktan icinde her turlu imkan var ve senin videoda dedigin gibi bunlarin kolay ulasilabilir olmasi daha az tatmin ediyor hayat zevkini kaciriyor umarim telefonu hayatimdan cikarabilir ve kendime odaklanabilirim insan isterse her seyi yapar diye dusunuyorum belki gormezsin ama bu videon bana umut oldu tesekkur ederim❤
bahsettiğin şeyi bende yaşıyorum. mezunum, bende üniversite sınavına hazırlanıyorum. dediğin gibi ders yapmak dışında ne yaparsam yapayım boş ve vakit kaybı gibi geliyor. bu videoyu izlerken bile kafamın içinden kendimi çalışmaya ikna ediyordum. nasıl bir karmaşada olduğunu biliyorum. söyleyebileceğim tek şey yalnız değilsin. bunu söylemek istedim. çünkü senin yorumunu okuyunca da yalnız olmadığımı anladım, sende bil. iyi çalışmalar, kendine dikkat et ❤
@@justcomehome702 ya çok teşekkür ederimm yalnız olmadigimi bilmek iyi hissettirdi umarim ikimiz için de bu sene rahat ve kolaylikla gecer seneye kurtuluruz bu durumdan ben de iyi çalışmalar dilerim umarim hayat hep umdugun seyleri cikarir karsina💖💖
Sizi videonun 3:41. Saniyesinde "Junji ito'nun " Uzumaki adlı serisinden Şuiçi Saito karakterine aşırı benzettim (uzumaki'nin animesi yeni çıktı ve bence animeyi batırdılar merak edip bakmak isterseniz karakterin mangadaki haline bakmanızı öneririm )
kitaplarda da aynı şekilde ben çizgi roman okumayı çok severim eskiden okul harçlıklarımdan biriktirip hafta sonu olunca çizgi roman dükkanına gidip saatlerce ne alsam diye düşünürdüm şu an hepsine bir tıkla ulaşabiliyorum ama asla o zevki vermiyor hatta okumaktan soğuduğumu falan düşünmüştüm ama mesele bu değil o zor ulaşım kitabı aldığında sana verdiği mutluluk duygusu sayfaları karıştırırkenki heyecan beni asıl mutlu eden şey bunlardı şimdilerde pdfler ile kitap okumanın gerçekten iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum
Emek verdiğin zaman karşılığını hakettigini güzel bir duygudur tabiiki. Fakat teklonojinin gelişmesiyle kendimize yeni hobiler ya da emeğine değecek şeyler yapmak daha mantıklı Şimdi plağı dinlemek anlamsızdır. Belki konsere gitmek , belki ses kalitesi oldukça yuksek sekilde dinlemek. teklonojiyle ilerlemek gerekiyor yoksa ilerleyemeyiz. Yapacaginiz seye emek verin, en iyisini yapmaya calisin gerisi onemli degil.
4 aydan beri telefon kullanmayan ve teknolojik aletlere erişimi pek olmayan biri olarak videoya yorum yapmak isterim: Eskiden (telefonum varken) hiçbir şey adam akıllı zevk vermezdi tıpkı videoda anlatıldığı gibi serviste giderken dinlediğim müzik beni düşündürmez sadece beynimi uyuştururdu ama şuan şoför abi radyo açınca ancak müzik dinleyebiliyorum ve dinlediğim müzikleri dinledikçe ne şartlar altında yazılmış olabileceklerini düşünüyorum. Ve bence bu olaya sosyal medya da eklenmeli çünkü eskiden sevdiğimiz şarkıcılar albüm/şarkı çıkartıcakken bizim ancak dergilerden haberimiz olurdu veya hiç olmazdı plakçıda veya kasetçide gördüğümüzde hemen alırdık. Sosyal medyanın bir diğer kötü etkisi ise sosyalliği bir kenara atması şuan insanlar çoğunlukla telefonla işlerini hallediyorlar eskiden mektuplaşırlardı her mektubun bir değeri olurdu duygusu olurdu bunu hissederdik mektubu yazdığımızda karşı tarafa duygularımızı aktarmakta bu kadar zorlanmazdık her mesajı duygusuzca yazıyoruz duygulu yazsak bile karşı tarafa duygu o kadar çok hissedilmiyor. Hayatı anlamlandırmayı unuttuk düşünmemiz gereken amaçlarımız olduğunu unuttuk acaba biz neden yaşıyoruz yaşamamızdaki amaç sadece günü beynimizin uyuşukluğu ile geçirmek mi yoksa zorlayıp kapasitesini arttırmak mı? Gittikçe çürüyoruz gittikçe kayıtsızlaştırılıyoruz insani özelliklerimizi kaybediyoruz...
Merhaba 33 yaşındayım ve artık dijitale değil de daha çok analog ve minimalizm felsefesine yöneldim. Hayatta daha çok anlam arayışı bulmaya, deneyimi hissetmeye çalışıyorum. Gün içinde konuşmak için bile konuşmuyorum:) daha rolentide bir hayat yaşamaya çalışıyorum ve bu ruh ve beden sağlığımı daha çok korumamı sağlıyor.
Bu konu birçok farklı konunun başlangıcı olabilir. Bununla ilintili bir seri hazırlayabilirsin. Çünkü sadece bu videoyu izleyince söylenecek sözler sadece bu kadar değilmiş gibi geldi. Evet basitleşme ve kolay ulaşımla yaşamın kalitesizleşmesine değinmek güzel fakat bu konuya neden değindik bunuda belirtmek gerek. Gerçekten de emek isteyen yol en iyisi midir bundan da emin olmak zor. Videonun görselliği gerçekten güzel olmuş. Seslendirme için de konuşmanda -belki tarzın budur orası ayrı tabii- vurguyu daha etkin kullanabilirsin.Güzel bir iş çıkarmak için çabalamanı seviyorum. Kolay gelsin.
Ayni duygular icerisindeyim ve suanda hayat dahada yeni seyler katmak icin heycanlandirmak icin destanlar okumaya basladim bir cok yeni kelime yeni dusunceler kazandirdi ama hala yetinemiyorum ayric uni sinavina hazirlanmam gerek ama hayat hakimda cok az sey bilerek yasamak beni heycanlandirmiyo zorukien masaya oturup calisiyorum her gun azcikdz olsa gelisme calisiyorum sonra bir sey geliyo beni yakaliyo hayatin bu acimasiz hizi ile bilincli dusunemiyorum ve yine elim kolaya geciyo kolaya gectigim her an kendimi duymuyorum otamatikhwraket ediyomus gibi ve o mutlu efen tumseyler zamanimi caliyor hic derin bir ifade etmiyor(bugun 19 ekim 2024 gunlerim boyle dusunmekle geciyor)
bende telefon bağımlışı olduğumu ve telefona çok bakmakdan artık böyle uyuşuk gibi,rüyada gibi hiss etdiyimi anladım, dün en çok vakit harcadığım instagramı sildim, birazda youtube ve şarkı dinlemeyi azaltsam eski ben olacağım 💃 kendim gibi düşünen arkadaşlar istiyorum ama sanki telefondan kopmak istemiyorlar, 😩
bir şeylerin basitleşmesi o eyleme olan duygu yoğunluğumuzu azaltıyor ve o eylem bize haz vermemeye başlıyor. şuan o kadar bunu yaşıyorum ki...beynimde her şeyin sıkıcı olduğuna dair düşünceler oluşmaya başladı ve asla yaptıklarımdan keyif alamıyorum. hoş, zaten aylardır da bunları yaptığım yok. işe git, okula git boş zamanım gıdım kadar zaten onda da reels izle. o da kendimi daha aptal hissetmemi sağlıyor saolsun. çünkü olmuyor eskiden sevdiğim şeyleri yapmak gelmiyor içimden. ben asosyal olduğum için böyleyim zannederdim. işe girdim, üniye gittim yok aynı. ben neden hiçbir şeyden keyif alamıyorum? mezun senemde ha şu sınav geçsin derdim. geldi, geçti, eylemler değişti ama duygular aynı. asosyal falan değilmişim ama o kadar monoton ve duygusuz hissediyorum ki. bir şeyler yapsam da hala içimde hiçbir şey yapmama isteği var. niye müzik dinleyeyim mesela? zaten istedğim zaman defalarce dinledim o müziği, bir yeri gezmek? zaten okula işe gidip yoruluyorum bir de dinlenmek yerine gezecek miyim boş zamanımda? mezun olduktan sonra da beni böyle bir hayat mı bekleyecek? i
bence resim yada fotoğrafçılık kursuna başla bu ikisinden biri sana mutlaka yaptığın şeylerden keyif almayı öğretecektir.özellikle resim kursunu tavsiye ederim çünkü emek vererek yaptığın birşeyin güzel bir ürün olarak sana gelmesi ve bunun gözüne güzel görünmesi sana çok büyük zevk verecektir.ve bunu yapmaya devam edip keyif aldıkça bunu hayatının her alanına kendin bile farketmeden otomatik bir şekilde uyarlayacaksın.denemekten zarar gelmez boş zamanında reels izleyip kendini dahada kötü hissetmektense bi dene😊
Bağ kuramıyoruz bir değil mi, yani son paran ile plağını aldığın gruba verdiğin değer ile iki saniyede şarkılarına ulaşabildiğin gruba verdiğin değer elbette farklı oluyor. Hangisi iyi bilemiyorum.
Başarılı buldum Engin,seninle bugün balık tutarken tanıştık, tebrik ediyorum,bir gün senin için sana matematik veya şiir videosu çekmek istersen,yerim belli, balık tuttuğumuz yer, selamlar!
Kendimiz için çalıştığımız bir dünyadan asla görmediğimiz sahiplerimiz için çalıştığımız bir dünyaya gidiyoruz. Kendi yemeğini yetiştirip suyunu bulmak için uğraşan, kendi oturduğu evi inşa eden kişilerden, arı gibi, karınca gibi özelleşmiş görevleri yerine getirip başka bir şey yapamayan bağımlı canlılar olduk. Kraliçe olmadan anlamsız böcek sürüleri gibi dağılmamak için küçük grup odaklı kişiliğimizi geri elde etmemiz gerekiyor. Biz kovan canlıları değiliz, ama yalnız kurtlar da değiliz. İki ucun da dengesini bulup dengeli yerel gruplarımızı oluşturmamız lazım. Aile denen kavram bu yüzden var ve bu yüzden içi boşaltılıyor. Burada aileden kastım illa ki doğup büyüdüğün kişiler değil, ait hissettiğin kişiler elbette. Dunbar sayısına göre bir insanın stabil olarak ilişki sürdürebildiği kişi sayısı maksimum 150 ki bu çoğumuz için bile ekstrem. Böyle bir durum varken kovan mentalitesinde sırf biraz daha rahatlık ve kolaylık için yaşamak insanın doğasına aykırı.
Bu durum aslında antik filozofların hayatıyla benzerlik gösteriyor. Onların da yaşam koşulları, düşünmeye ve felsefi sorgulamalara imkan tanıyacak kadar rahattı. Günlük hayatın karmaşası, sürekli çözmeleri gereken engeller yaratmıyordu. Aynı mantıkla, günümüzde yaşam şartları kolaylaştıkça bu engeller azalıyor. Böylece insan, daha derin bir farkındalıkla kendi varoluşu üzerine düşünmeye yönelebiliyor.
Bence sorun her şeyin basitleşmesi ve kolay ulaşılabilir hâle gelmesi değil. O gün sadece var oluyorum, sıradan bir gün benim için ama o'da ne birden adını bile bilmediğim, içeriği ; katil olmak, uyuşturucu kullanmak ve "senden adam olmaz" diyen öğretmenine giydirmek vb. olan tuhaf bir parça kulağıma çalınıyor. Sosyal medya, internet, twitter, arkadaş ortamı, oturduğun cafe bir anda bu tuhaf şeyi dinlemeye ve konuşmaya başlıyor ve artık duymaya, katlanmaya mecbur oluyorsun. İnsanların özel alanları işgal edildi. Yalnızlığın bir anlamı kalmadı. Düşünmek, anlamak, yazmak, üretmek gibi şeyleri yapabileceğin bir alan, bir dünya yok artık. Hep hayalimdir; kerpiç ve doğal taştan bir ev, domates, biber ve salatalık yetişen küçük bir bahçe, bir kedi ve bir köpek belki bir kaç çiftlik hayvanı, evin kenarında bir akar su. Şu kadarını bulabilsem, hepsi de şart değil üstelik bana yeter. Tekrar huzura, düşünmeye, üretmeye yönelmenin tek şartı gibi geliyor.
Bir şeylere zor ulaşmak onun hazzını attırır 10 yıldır çocuğunu görmeyip sonunda kavuşan bir anne mi yoksa 1 ay boyunca çocuğunu arayıp ona kavuşan bir anne mi kavuşma anında daha çok mutlu olur
hocam ses gayet kaliteli ama kalitesiz hissettiriyor. Yani bu tarz videolar için ses , nasıl desem bilemiyorum biraz daha arkadan geliyor veya vintage hissettiriyor genelde öyle olsa çok hoş olabilir.
Bir şeylerin basitleşmesi, sıkılmaya ve anlamsızlaşmayı getirmez sadece aracı olur. Parmakların altında bir sürü film olması iyi bir şey ama kolay erişiyorsun diye çok fazla içerik tüketip sıkılman o senin problemin. Sevdiğin bir şeyde olsa bir anda çok yuklenirsen ister istemez ondan keyif alman azalır. Bana kalırsa hayatın basitleşmesi güzel. İradeni ortaya koyup bazı şeylerde kendine sınır tanıman lazım. Keyif almayı bilmen lazım. Sen irade koyuyorsun ama birlikte vakit geçirdiğin insanlar malesef buna ayak uyduramiyor. Ve eski zamana dönsekte onlarda ister istemez ayak uydursun istiyorsun. Şahsen ben böyle düşünüyorum.
bugün hayatımda en zor günlerden biri, hayatımda ilk defa ailemle otururken yemek yerken kendime ağlamamak için çok zorluk çektım, sabahta o zorla girdim, zorla okudum üniversitede ilk sınıfın ilk vizesi, ve tabiki çok anlatmadan bok gibi geçtini belli, o bölümü eğer değiştirsem bile ilk sene onun içinde harcamam lazım, ve youtube bi açıyorum senin videoyu karşıma çıkıyor, hızlı basit ama sıkıcı ol veya yavaş zor ama ilğencli ol, o tavsiyeile hayatmı değiştirmek istiyorum
Birilerine ulaşmak istedim hep birileri bana yardım etsin kafamı kaldırdığımda bana uzanan bir el olsun istedim bulamadim ama kendim böyle biri olmaya karar vermiştim. "Fakat ulaşılabilirlik arttıkça anlam azalıyor" bu kural sanırım sadece nesneler için geçerli değil...
Video ile alakasiz kalacak bahsedecegim konu sanirim ama yine de yazacagim buraya 8. Sinif ogrencisiyim ve tüm sınıfın en az 6 saat ekran suresi var, hepsinin daha once sanaldan sevgilisi olmuş (hatta bir tanesinin su anda gercekte 17 yasinda bir sevgilisi var korkunc) yani kisaca telefonu hayatinin merkezine koyan kisiler var gecen sene yıldız teknik üniversitesine gittik havacilikla alakali sunum verildi sonra da iste oradaki dallari gorduk baska okullarda vardi. Arkama donup baktım onumuzde uclu boyutlu bir yazicinin nasil calisacagini anlatiyorlar ama dinleyenler benle birlikte 3 kisi diger herkes acmis telefonu reels izliyor uc tane kiz da birleşmis reels izliyorlardi ama boyle kahkaha atarak. Ben bu sene dershaneye gidiyorum ve cok normal olarak telefon getirmek serbest dersten önce toplatiliyorlar otobus ile git gel yapiyorum o nedenle genelde okula 10 dakika erken gidiyorum herkes kendi sirasinda telefoma bakiyor hepsi birbirleri ile cok yakin arkadas hatta ayni okuldalar yani ama o telefonun icine girmisler telefonlari toplattiktan sonra konusuyorlar sanki etrafi yeni fark ediyorlar okuldan miydi dershaneden miydi emin değilim biri sonunda telefonuma kavusuyorum dedi sinifimdaki bir mal tum gun pass atmasini biliyor ama utanmadan TÜYAP ne diyor. Yarin okulca Tüyapa gidiyoruz 6-7-8. Sınıflar olarak. Mudur yardimcisi telefon getirebilirsiniz dedi ve ege TELEFON GETİREBİLİYOR MUYUZ OLEEEYY diye bagirdi anlamiyorum TÜYAPta telefona mi bakmayi planliyor? Cok cok uzattim biliyorum, daha 13 yasinda biri olarak insanlar (cevremdeki arkadaslarimdan cikarim yapıyorum) telefona sanki zincirlenmisler gibi hepsi sosyal medya dilinde konuşuyor cok aram yoktur benim, baskaniiimmm diyordu Kevser bana ve ben anlamamistim ne dersem sosyal medyaya olan bir seymis herkes ayni herkes sadece o kaydirma hareketini yapiyor cok ruhsuzlar okukumda telefon kesinlikle yasak getirmiyoruz ve iyiki de getirmiyoruz eminim ki vermeyenler cikar ve telefon oynar. Benimle konusmak yerine telefona bakanlardan nefret ediyorum. Dumduz aslinda bir yerdeyken sohbet etme imkani varken telefona bakan kisilerden nefret ediyorum. 4 saat ve ustu ekran suresi olan kisilerden nefret ediyorum hepsi hayatsizin teki. Herkes ama herkes sadece telefona bakar hale gelmis biraz sosyal olun lutfen. Benimde 6. Simifta 10 saat ekran surem vardi. Su anda 2 saat oluyor genelde ve bu bile yeteri kadar fazla bence. Benim gibi dusunen sadece 1 arkadasim var ve kesinlikle en iyi arkadasim. Zeynep iyiki var hemde asla telefona bakmiyor ERLEFGLETGKRTGKDFGMRH yarin telefon goturmeyi planlamiyorum bile neyse daha sonra da dusunecegim bunu. Konudan saptim ama diyecegim şeyler bitti zaten. Herkese mumkun olan en kisa surede ekran surelerini azaltmalarini oneriyoruuum 200 paragraf odevimi cozmeye gidiyorum😔😔😔
Tamamen eleştiriye açık bir yorum olacak ama videonun başlığından yola çıkarak şunu söyleyeceğim: Gerçekten zamanla her şey çok basitleşti ve tek bir kılıfa uydurulmaya başlandı. Fotoğraf/video kamerasının yarattığı hissiyatla telefondan kayıt almanın yarattığı hissiyat hiçbir zaman aynı olmayacak çünkü telefon birini aramak içindir. Müzik dinlemek için bir plağa, radyoya veya kaset çalara ihtiyacınız var ancak bugün telefonunuzda tek bir tuşa basarak istediğiniz şarkıyı dinleyebiliyorsunuz. Ve o en sevdiğiniz şarkıyı istediğiniz zaman açabilecek olmanın getirdiği rahatlık ile birkaç dinlemeden sonra o müzik sıkıcı gelmeye başlıyor ve yeni müzik arayışlarına giriyorsunuz. Oysa en sevdiğiniz şarkının bir radyoda denk gelmesinin getirdiği tarifsiz mutluluğu hepimiz biliyoruz. Pratikte kolay ve yanlış gözükmeyebilir ki yanlış değil de ancak her şey kendisi olarak kalmasını ve kendi görevini yapmasını tercih ederdim. Çünkü imkan kolaylaştıkça tatmin duygusu azalır. Zor olanı ve kolay ulaşılmayanı seviyoruz.
Ozan git yazar ol bosver uniyi
Haklısın, katılıyorum.
herşeyi dramatize etmeyi bırakmalıyız
@@redxx31682 Kendini kandırmadığın müddetçe bir şeye anlam yüklemekte hiçbir sorun görmedim şimdiye kadar. Aksine her şeye yüzeysel bakılmamalı. Bu bir yana her zaman da anlam yüklenmemeli.
bu adam her yerde dostum
otobüste giderken bile insanların nereye acele ettiklerini merak ediyorum herkesin monotonlaşmış ve dijitalleşmiş hayatı çok sıkıcı gözüküyo bazen sadece bankta ,çimlerde oturup müzik dinliyorum bunu yaparken insanları 3.şahıstan izlemek sanki bu dünyadan değilmişim hissini uyandırıyo en azından 1dakika durup etrafınızı seyredin gerçekten hoşunuza giden şeyler görebiliceksiniz.
Gülü sevmek kolaydır ama yaprakları sevmek için zaman gerekir. Artık mutluluğu, güzeli aramamalıyız belki de. Saf ve basit şeylerden bile huzur demlemeliyiz.
Gecen sene lise son sinifta bunu cok yasiyordum, okul cikisi insanlari izlerken sanki bu dunyadan degilmisim ve herkes robotmus gibi geliyordu. İlginc bir his
Ben de o bahs ettigin insanlardan biriyim.Acele ediyorum çunki çok stresliyim.Bakın geciktiğimden değil stresli oldugumdan.Ben 2008 dogumluyum ve o kadar çok istiyorum ki çimenlerin ustunde oturmagi,bankta oturup sadece etrafi izlemeyi ve kitap okumağı.Ama bunu yapacak cesareti kendimde bulamıyorum
Her gün derse gidiyorum ve yolda 2 tane coffee shop var.Ben her zaman gidip kahve almak istiyorum ama cesaret edemiyorum.
Her defasında isteyerek yoluma devam ediyorumm.
Sosyal medya beni çok mutsuz birisi yapiyor.
Keşke bu zamanda yaşamasaydım diyorum 😔
@@zehranuroner5076ben de öyleydim insanlar o kadar yabancı geliyor ki hala..
@@Nyssaa_x o stres durumu bendede fazlasıyla var bazen kendimi çok bunaltıyorum ama durup neden bunu kendime yaptığımı sorgulayıp biraz nefes alıyorum.Kendine çok yüklenme.Cesaret hissini şöyle kabul ettir kendine ;yanından geçtiğin insanlar bir gün ölücek ve kimse senin ne yaptığını hatırlamayacak o yüzden kendini ne mutlu ediyosa onu yap elbet unutulur sen güzel anı biriktirmeye bak
Kisisel telefonu ve sosyal medya kullanmayi biraktim ve hayattan "nostaljik" olarak nitelendirdigimiz o tadi aliyorum. Muzik hala dinliyorum ama disaridayken kendimi bir moda sokmaya calisip rastgele swvdigim muzikleri dinlemiyorum. Onun yerine artık yeri ve zamanı gelince mırıldanıyorum o sevdiğim muzikleri. Boylece bu muziklerin degeri artiyor. Yanımda telefon tasimiyorum ve artik bir yerden bir yere giderken dinledigim seyler kus sesleri. Etrafta fark etmedigim onca guzellik varmis meger, doga ne denli sakinlestiriciymis, uzaktan gelen cocuk sesleri kosusturan... Yasadigimi hissedebiliyorum. Salt varoluş degil bu duygusal okuryazarligin yukselisi ve bu duygusal okuryazarlik sayesinde artik hislerimi tam anlamiyla 'hissederek' yasiyorum. Telefonun stresinde boguluyordum resmen. Hala sanat, bilim, eglence vw egitim aktivitelerimi devam ettirebiliyorum. Sosyalligimi rahatca ve gercek hayatta devam ettirebiliyorum hatta cok fazla arkadas edindim cok rahatca. Tabii kotu yonleri de var ama cozum bulmak isteyene cozum cokmus onu fark ettim.
yazdigin seyleri okurken cok sakinlestim. uzun bi süredir bunu yapmak istiyorum ama telefonsuz kendimi güvende hissetmezdim, ya da telefonumun olmayisi ailemi güvende hissettirmezdi. eskiden telefon kullanimimi minimuma indirmeye calisir telefonu baska bir odaya birakir öyle uykuya dalmaya calisirdim. depremden sonra bas ucumdan istesem de ayiramiyorum. okulda ya da sosyal hayatta sistem de artik biz zaten telefon/ sosyal medya kullaniyormusuz gibi ilerliyor. tek sorun telefon degil elbet ama bazen ayaklarimdan zincirlenmis hissediyorum zamanin getirdiklerine. umarim kendime senin gibi “nefes” aldigimi hissettigim bir alan yaratabilirim
@@BadeUysal-q9q Öncelikle seni çok iyi anladığımı belirtmek isterim, ben de deprem bölgesindeydim, depremi yaşadım ve hala buradayım. Depremden sonra hepimizin hayatında çok fazla şey değişti. Gerek maddi gerek manevi çok fazla değişim oldu ve benim psikolojimi kısmen etkilediğinden daha çok etkilemiş seninkini. Telefon yerine alternatifler bul demek isterdim ama düdük vs gibi şeyler de fazla efektif olmuyor. Ayrı olarak artık deprem korkusuyla yaşamak çok saçma geliyor bana çünkü bu riskin bir tahmin edilebilirliği veya bir belirliliği yok. Her an her sebepten ölebiliriz ve bu ölüm korkusuyla yaşayacağımız şu kısacık zamanı da zehir etmeye gerek yok. Gerekli önlemleri alırız, ölürsek de ölürüz. Bıktım artık. O yüzden ben yaşamda ölümü düşünerek kendime çile çektirmek istemiyorum daha fazla. Yaşa ve bunu damarlarındaki her damla kanda hisset.
8. Sınıfa gidiyorum ve sınıfımdaki herkesin 6 saatten fazla ekran süresi olduğuna o kadar şaşıp kalmıştım ki çünkü benim en fazla 2 saat oluyor yarın okulca Tüyap fuarina gideceğiz ve benim sınıftan olan ege telefon getirebilirsiniz lafını duyar duymaz yessss dedi ne bu telefon bağımlılığı anlayamıyorum o telefonu getirip getirmekten hiçbir şey fark etmeyecek sen kitap fuarına gidiyorsun (Tüyap ne dedi) ve telefona mi bakıyorsun rezillik telefon bağımlısı olan kişilerle de konuşulmuyor zaten hepsi telefona gömülüyor okulumda iyiki telefon yasak nefret ediyorum herkesin gömülüp kalmasına ama yarın eminim ki herkes telefona bakacak sadece neyseki benimle aynı düşüncelere sahip bir arkadaşım var oda iyiki var
Kendimi bir okul sistemine uydurmak zorunda kalmadığımda aynısını yapacağım. Telefonu satıp Nokia alacağım. Yeter ki iletişimi olsun. Gerisi lazım değil.
Şuan toplumumuzda çok rahatsız edici bir bağımlılık var. Bağımlı olma deniyor, ancak iş yerinde veya okulda edineceğiz tüm bilgiler internette, telefondan paylaşılıyor. Dijital ortamda aktif olmayan birey görünmez oluyor, isteksiz düşünülüyor. Böyle bir ikiyüzlülük rahatsız edici.
Teknoloji karşıtı değilim ancak bu "kolaylıkların" bir sınırı olmalı. insana yiyip içmek ve uyumak ve tüketmekten başka şeyler kalmalı. Toplumunda bu şeylere itmesi gerek, tersi değil.
@@4ludislikeşke dükkanlar gibi belli bir saatten sonra kapatılsa sosyal medya bunu söyleyince bana hep gülüyorlar ama aşırılık aldı başını gidiyor bu platformlar ruhumuzu öldürüyor
Bir şeylere erişimimizin kolaylaşmasından yakınıyoruz ancak erişimin daha zor olduğu dönemlerde de bunun günümüzdeki gibi olmasını dileyeceğimizden eminim. İnsanoğlu sürekli elinde olmayanı ister, düşüncelerine katılmakla birlikte tamamen hak veremiyorum. Çoğu zaman kendimi de nostaljiyi yaşamayı isterken ya da severken bulsamda tamamen bu kötüdür diyemiyorum. Emek verilmeyen şeylerin tadının olmadığı kısım çok doğru ama..işte yine de bir ama hep vardır.
kesinlikle
Ben de size katılıyorum insana her zaman yaşamadığı şey güzel, iyi görünür.
@@Tatlılığımşakamidur Bunu o kadar çok gördüm ki kendimde, ailemde, arkadaşlarımda, çevremde ve maruz kaldığım diğerlerinde. Bir şeyi elde etmek ya da elde etmeye yaklaşmak bile o şeye ilgimizin kaybolmasına sebep oluyor. En büyük şahidiyim kendimin ve bunun absürtlüğünün de bilincindeyim. İlginin kaybolması korkunç bir şey. İnsan ilişkilerinde olsun herhangi bir nesneye sahip olduğumuzda olsun. Her zaman saklı bir odanın, kapalı bir kapının olması en mantıklısı gibi.
Teknolojiyi yanlış kullanmak uzun vadede sizi mutluluk duyacağınız kısa ve basit anlardan alıkoyuyor. Çoğumuz anda kalmanın nasıl bir his olduğunu bile hatırlamıyoruz diye düşünüyorum. Aslında keyifli bir an yaşayabilecekken beyniniz sizi o ortamdan uzaklaştırarak alakasız konular düşünmeye itiyor. Aradığınız mutluluk beş/on dakika sonra karşınıza çıkacak olan reels videosunda olmayacak.
Seni uzun zamandır takip ediyorum, muhtemelen videolarının çoğunu da izledim. Bu videonda üzerine değindiğin konu, benim yıllardır üzerine düşündüğüm bir konu. Gerçekten insanlar kendilerini koşuşturmanın, hengâmenin tabir-i caizse "optimizasyonuna" o kadar kaptırıyorlar ki gencinden yaşlısına herkes adeta "ben" olmayı ve onları o yapan şeylerden zevk almayı unutmuş durumda. Kimsenin bir hobisi yok, kime sorsan "kitap okumaktan, müzik dinlemekten, oyun oynamaktan" hoşlanıyor. Kimsenin ciddi bir üretim çabası, bir tatmin arayışı yok. Algoritmaların mükemmeliyeti uğruna hayatlarımız basitleşmiş, ruhsuzlaşmış halde adeta ve ben de bundan muzdaripim. Çocukluktan beri hep meraklı olan ben, markete bile en kısa yoldan gitme çabasında buluyorum kendimi. Halbuki o kadar çok şey kaçırıyorum ki.
Ben çok yazardım, uzun zamandır sosyal medyanın da çürütmesiyle yazamıyordum, fikir gelmiyordu sanki. Gecenin 01:40'ında izlediğim bu videon adeta bir katalizör oldu bana, oturdum ve yazdım. Her videon için, ve zihnimizi harekete geçirdiğin için teşekkürler Engin. Üretmeye, zordan gitmeye, hayata kol açmaya devam et. Sevgilerim, ve saygılarımla :)
en kısa yoldan gitmeye çalışırken, optimize etmek uğruna kaçırdığımız kim bilir neler var... buna değinmeniz kafamda bi ışık yaktı, teşekkürler
komşumun bir pikapı var ve onunla birlikte dinlerken dedim ki.. bir daha internette dinlediğim müziklerden asla keyif alamayacağım.. Müzikler benim dinlediğim tarzda değildi ama o kadar rahatlatıcı ve güzeldi ki.. plağın yavaşça döndüğünü ve internet olmadan çalıştığını izlemek huzur vericiydi.. teknoloji geliştikçe hayatımızın sıkıcılaşması son zamanlarda benim de çok sık düşündüğüm bir konuydu.
insanlar sıkıldıkları için telefona baktıklarını düsünüyor ama teelefona baktıkları için sıkılıyorlar,etrafımızdan o kadar kopuk yasıyoruz ki artık.ülkenşn diğer ucundaki seylerden haberimiz oluyorksn kendi mahallemizde,apartmanımızda neler olduguna dair bir fikrimşz yok, aynı evin içinde yabancılastık sohbet etmeyi kestik,tek basıma değiştirebileceğim bir sey olmaması üzücü, elimde olsa telefon kullanmayı hepten bırakırım
Sürekli üstüne düşündüğüm ve değiştirmeye çalıştığım bir konuya değinnişsin abi ellerine sağlık
Ha ayrıca sürekli mutlu mu olmak gerekir? Mutluluk bir amaç mıdır? En basit duygudur bana göre. Keşke güven, huzur, dengeli hissetmek, yaşadığını hissetmek, değer verdiğini hissedebilmek, emek vermek, birlikte hissedebilmek gibi daha güzel duygular var.. Bunları hissedebildiğinin farkında olmak da ayrıca güzel.
Son 1 aydır iş arıyorum ama henüz giremedim başvurduğum yerlerde marletler. Ev arkadaşımla kalıyorum ama daha çok yalnızım çünkü o sürekli okulda ve ben evdeyim. Tanıdığım herkes mezun oldu ve kalan tek kişi ev arkadaşım. Sabah uyanıyor telefonda takılıyorum sonra kahvaltı yapıyor yine telefona bakıyorum. Akşam ev arkadaşımla yürüyüş yapıyorduk ama artık onun sınavı geliyor buyüzden tek yürüyorum. Bugün evin kapısını açamadığım için kanlıkavağa 2 saatlik yürüyüş yaptım ve 2 tane kediyle dere kenarında oturdum şarjım olmadığı için telefonu sadece foto çekmek için çıkarttım ve bu süreçte sürekli zamanımı neye harcadığımı ne yapmak istediğimi düşündüm. 23 yaşına girmeme 2.5 ay kaldı eskiden bu yaşlarımı çok daha farklı hayal ederdim ama kimin tam olarak düşündüğü gibi olmuş ki
Yeni yaşın umarım sana hayalini kurduğun hayatın başlangıcını getirir. Belli dönemleri atlatmak gerçekten zordur ama ben zamanın ilaç olduğuna inanıyorum. Güzel günler gelmediyse daha zamanı vardır senin için ama umarım çabuk gelir o zaman. Fırsatın varken bol bol kendi iç dünyana vakit ayır sonrasında buna ayıracak vaktin olmayınca pişmanlık duyma. Arkadaşım ne diye bunları yazdın dersende orasını bende bilmiyorum içimden geldi öyle.. İyi bak kendine her şey dilediğince olur umarım
@@destina4. asla neden bunu yazdın diye düşünmedim aksine mutlu oldum çok teşekkürler. Bunun bir süreç olduğunu düşünüyorum illa bitecek vw başka bir süreç başlayacak umarım diğeri daha iyi olur
@@sinmhdhd ne demek az da olsa mutlu olmana sebep olduysam ne mutlu bana.. Eminim ki önündeki süreç çok daha güzel olacaktır. Bir sonraki yorumunu çok mutlu olduğunu anlatmak için atarsın bu sefer umarım..
Daha iyi olacağına inanıyorum nice senelere yeni yaşında daha mutlu olacaksın eminim :)
@@Editperest teşekkürleeer inşallah
İçerik kalitesi çok güzel olmuş fakat genel olarak bu kafa yapısını eleştireceğim bazı noktalar var. Bence yol metaforunu göz önüne almak yerine doğrudan kullandığın müzik ve film örneklerine bakarsak buradaki fark senin "zor" olan yollarda bir ritüel oluşturuyor olman. Bir plak almak onu takmak ve dinlemek sana müzik için bir ritüel yaratırken spotify a tıklayıp dinlemek yaratmıyor, çünkü tek adımda bitiyor. Spotify dinleyerek de bir ritüel oluşturabilirsin. Mesela şarkı dinlemek için güzel bir çay demledin, masanı düzenledin, arkaplana güzel bir manzara videosu açtın ?(görsel olarak göz yormayacak ama düşünmeye sevk edecek bir şey yapılabilir), telefonunu sessize aldın ve play butonuna bastın. Bu noktadan sonra o şarkıyı dinlemek için yeterince yatırım yapmış olduğun için aynı keyfi alabilirsin. Bazı insanlar için ritüellerin daha uzun olması gerekebilir bazense sadece o plak çaları kullanmak farklı bir keyif veriyor olabilir ama işe bazı ekstra adımlar katmak kesinlikle bir şeylerin tadını arttırıyor. Ben şahsen kahve konusunda bu şekilde ilerleyip çok keyif alsam da işin rutine binmesi yine de bu keyfi kaçırıyor. Yani eninde sonunda yeterince aynı plak çaları kullanınca yine o ritüelin keyfi kaçacak ve yeni arayışlara girilecek.
işte benim yorumum da bu insanarı aydınlattığın için minnettarım kardeşim
İnsanlar dengeyi unutmuş halde, gece olmadan gündüzün, kötülük olmadan iyliğin ve ızdırap; uğraş, üzgünlük olmadan mutluluğun bir anlamı olmadığını unuttular
Denge.. Tek başına yaşam felsefesi niteliğindedir benim için. Sana katılıyorum
saçma neden diyosan yorumumu oku
Artık kimse kitap okumaktan zevk almıyor çünkü anı yaşamaktan korkuyorlar. Oysa kitap okurken hissettiklerimi youtube veya instagram gibi yerlere girdiğimde asla hissetmiyorum. Nasıl tükeniyoruz farkında mısınız? Kimse gerçek değil? Hislerimiz gerçek değil! Kimseyi tüm kalbimizle sevemiyoruz. Her şey sıkıcı herkes sıkıcı bize göre. Bir kişiden diğerine geçiyoruz. Eski zamanlarda yaşanan arkadaşlıklara, sevdalara öyle özeniyorum ki. Küçücük bir andan keyif alan insanlar, birbirlerine söyledikleri güzel sözler... Bu çağdan bıktığım için kitaplara sığınıyorum. Bir tek onlar beni anlar ve bu korkunç dünyadan biraz olsun kurtarabilir çünkü.
Keşke böyle düşünen insanlarla bir araya gelip sohbet edebilsek ne güzel olurdu bu devirde yalnız hissetmek ayrı bir boyut gerçekten
birkaç saat önce kanalına baktım, video bildirimini mi kaçırdım yoksa cidden bayağıdır video mu atmıyor diye. müthiş ve tatlı bir zamanlama oldu. içerik şeklini planladığın gibi değiştirmeye başlamışsın, bir şeyleri aklındaki gibi yapma çabanı sürdürmen çok güzel. çok bekletme.
özellikle sanat ve doğa resimleri konusunda instagramı çok seviyorum. saniyeler içerisinde bana çok farklı dünyalar açıyor. ama farklı farklı seçeneklarin olması derinleşmeye engel olabiliyor. küçük çocuklar aynı kitapları 50 kere sıkılmadan okuyabilirken biz aynı kısa videoyu ikinci kez izleyemiyoruz. derinleşeceğimiz şeyi bulup ona odaklanma alıştırmaları yapmamız gerek belki de
gece,.. çocukken.. o eski televizyonumuzun kaset bölümünü özlediğimi düşündüğümde sabahına böyle bi video ile karşılaşmam..
tevafuk..
ve o cd ler çok değerliydi.. döndürüp döndürüp aynı şeyleri izlesek de..
şimdi cd mi kaldı..
teknoloji bir şeyleri yenilerken bir şeyleri de harab etti.
videodan alakasız olacak ama yine de yazmak istiyorum.
bir kaç ay önce buraya sınava hazırlandığımı yazmıştım. (hesap silindi şuan, yorum gözükmüyor)
aylar sonrasından bildiriyorum, ben başardım arkadaşlar, istediğim üniversitenin istediğim bölünmündeyim.
Cidden cok sevindim olric. Senin adina cok mutluyum :>> bende okulumdaki dil bolumunun caliskan sinifina kabul edildim. Yani ikimiz de basardik :)
@Dilci_oldum tebriklerrr
umarım hayallerin hep gerçekleşir dostum
tebrikler
Tesekkur ederimm umarim sen de cok iyi yerlwre gelirsinn@@olricinefendisi
@@Cimollica tebrik ederimm cimo
41 yaşındayım 20 yıl önce veya biraz daha öncesi bir film izlemiştim bu zamanları ve insanları daha fazla teknolojinin esir aldığını anlatıyordu... o zaman sorsan derdimki herhalde 50 60 yılı bulur derdim ben çantamda cd çantam sony cd çalar ile dolaşıyordum ki büyük bir şans :) arkadaşlarımda kaset çalar ( walkman) vardı. şimdi herşeyim var neredeyse herşey ve gerçeken hiç birinden keyif alamıyorum... 20 yılda nasıl bu kadar çabuk evrildik.. o günleri özlüyorum...
Çok önemli bir konuya net ve öz şekilde estetiği de ekleyerek değinmişsin, bunu çok beğendim. Videoda söylediklerini de altyazı gibi daha minimal bir fontta eklersen estetik olarak da içeriği anlama konusunda da faydalı olur.
Gelişerek ürettiğin anlamlı videoaları daha çok görmeyi isterim 👏🏻
kısaca acı=mutluluk herhangi bir eylemde bulunurken hissedilen acı her şekilde var olabilir ve bu seni farklı şekillerde mutlu etmeye yarar
ahh nutshell... kendimi bildim bileli en sevdiğim, ruhumu bedenimden ayıran şarkı. benim için o kadar kıymetli ki bir de senin videonun sonunda çalınca hayatımda değer verdiğim iki şey bir araya gelmiş oldu, video için teşekkürler, sinematik bir hava yaratmışsın baya güzel olmuş. kendine dikkat et, sevgiler
bence orjinal youtube konsepti bu kanaldaki videolar gibi olmalı ne zaman seni izlesem ilkokuldayken izlediğim youtube zamanını hatırlıyorum
yemekhane masasında tek başıma yemek yerken ve hayatı sorgularken izlediğim halde mutlu ve huzurlu hissettirdi
Videoyu çok kaliteli buldum. Emeğine sağlık :)
Az, öz ve gerçek yaşam...
3:25 gerçekten öyle. Mesela ben matematikten çok haz etmesem de ödev verilmişse kendim yapmayı yapmaya çalışmayı en azından onun için çabalamayı ve düşünmeyi seviyorum. Başkasından bakınca kendimi suçlu gibi hissediyorum. Abartmıyorum bu benim için gerçekten böyle. Lütfen yargılamayın:))
Neden yargılansın kii Bence yargilanak bi tarafi yok hatta çok güzel bi sey
Yorumlar beni duygulandırdı çünkü kendimi yalnız hissediyorum umarım üniversitede yorumlardaki gibi bu problemi görüp yaşamaya karar vermiş insanlarla arkadaş olurum
Dopamin sağlayan, sonunda başardığın sey değil de o süreçte yaptıklarındır aslında (bildiğim kadarıyla). Bu video da çok kıymetli olmuş bir o kadar da doğru. Her seye kolay ulaşabilir olmak, o seyden aldığımız hazzı minimuma indiriyor. Çünkü bir süreç yok, tek tıkla sonuca ulaşabiliyorsunuz.
Bir şeyler basitleştikçe bizlerde uyandığı samimi his de aynı doğrultuda azalıyor sanırım. Açıkçası her şeyin elimin altında bulunmasının verdiği bir güven var ve bunu asla inkar edemem fakat zaman zaman oturup çokça düşünüyorum. Sevdiğim birçok sanatlı 70-80'li dönemlerde veya 2000'lerin başlarında popülerleşmiş kişiler, onları o dönemlerde, konserleri ve plakları aracılığıyla dinleseydim, radyoda rastgele onlara denk gelseydim ve ara ara sinyali kaybetmeme rağmen yalnızca keyfini çıkarsaydım... Sahi, hayat o zaman daha iyi olur muydu? Teknoloji gelişiyor, haliyle biz de ayak uydurmak durumunda kalıyoruz lakin insanların duyguları dahi yapaylaşıyor bu süreç içerisinde. Mutlu veya üzgün olmak bu kadar kolay olmamalıydı, bedenimdeki serotonini dengelemek için minik bir kapsül hapa ihtiyaç duymamalıydım, henüz on sekizimde her şey tam anlamıyla yeni yeni başlıyorken ben geç kalmış hissetmemeliydim. Her şey fazlasıyla, hem de aşırı anlamda yanlış geliyor bana. Keşke annem ya da babam olsaydım ve 80'li dönemlerin samimiyetini deneyimleme şansım olsaydı ama gel gör ki derdimi anlatabileceğim, fiziksel anlamda da yanımda olacak tek bir arkadaşım yok. Basit olan her zaman en doğru olan, kolay olansa her zaman daha iyi hissettiren demek değil kesinlikle. Video çok güzel olmuş, mezun senemde evde otururken düşünmek için güzel bir fırsat sundu bana.
Ek olarak hepinize Cem Karaca - Bu Son Olsun'u armağan ediyorum güzel insanlar.
Ben resim çizen ve çizmeyi seven bir insanken internet ortaya çıktığından beri ne yazık ki sevdiğim şeyden uzaklaşmaya başlamıştım çünkü insanlar artık sadece o zamanın trendi neyse instagram hangi postu öne çıkarırsa onu seviyorlardı ve ben hep o trendlere yetişmeliymişim gibi hissediyordum çünkü eğer o trendlere yetişmezsem benim yaptığım resimin sevilmeyeceğini ve dolayısıyla bir anlamı olmayacağını hissediyor ve düşünüyordum . Bir gün kendi kendime düşünürken sanatın aslında böyle bir şey olmaması gerektiğini, işin aslının böyle olmadığını hatırladım ve tüm sosyal medya hesaplarımı sildim sadece youtube üzerinden resim dersleri almak için youtube u tuttum ve emin ol şu an eskiden çocukken çizmekten aldığım keyifin 1000 katı daha fazlasını alıyorum. Evet belki insanlardan sosyal medyada dönen trendleri bilmediğim için cahil muamelesi görüyorum ama bende onlara yaşamayı hiç deneyimlemedikleri için acıyarak bakıyorum. Özetle bence biz geri kalmak korkusuyla kendi hayatımızdan başkaları için ödün vermeyi bırakmalıyız, bırakında bu sefer onlar size yetişsin… işte o zaman kendiniz için yaşamaya başlarsınız ve hayattan hiç almadığınız kadar keyif alırsınız. Bence bir deneyin.😊
Bu video bi harika olmuş. Engin reis böyle devam kurgu jenerik ve kayıt apayrı güzel. Başarılarının devamını en içten dileklerim ile temenni ediyorum.
Video o kadar doğru ki. verdiğin emek için teşekkür ediyorum çok hoşuma gitti ❤
Sorun bence teknoloji sayesinde bir şeylerin kolaylaşması değil. İnsanlığın basitleşmesi. Elbette yürümeyi seven biri ulaşım aracı yerine yürümeyi tercih edip bundan keyif almalı. Ya da fotoğraf çekmekten gerçekten keyif alan biri fotoğraf makineleriyle bunlarin keyfini katlamalı. Ancak atladığımız bir nokta var ki o da bir şeylerin basitleşmesinden çok bizlerin yaptiği şeylerden keyif almayı bilmeyen, yaptiği herhangi bir şeyi tam anlamıyla hissederek içten yapmayan insanlara dönüşmüş olmamız. Bir şeyler ne kadar kolaylaşırsa kolaylaşsın hayatta hep zorluklar olacak. Bizler değer bilmedikçe klimanın kolayca yazin serinlememizi sağlamasindan tabiki geçmişteki bir serinleme yönteminden alınan aynı keyfi almayacağız. Giydiğim kazaklarimın yumuşacik hissettirmesinden fazlasiyla keyif aliyorum mesela. O an giydiğim şeyi hissetmek aslında tam olarak hayatin içinde olmak keyif verici. Anı yaşamayı bilemiyoruz belkide. Yürümek elbette keyiflidir. Ancak bir otobüste oturup insanları izleyerek de keyif alırım ben. Ve işte yine konu bizlere geliyor. Bizler kendimizi bu kolaylaşmaya bıraktık. Bizler her şeyin değerini önemini görmezden geldik. Bizler unuttuk insan olmayı...Aslında çok daha iyi olabilecekken teknoloji sayesinde hayat biz onu yanliş kullandık.
Artık neden her şey basitleştikçe daha fazla sıkıldığımı, hevesimin olmadığını anladım. Şahsen bazı gerekli şeyler haricinde, direkt eski zamanların sıkıcı olmayan ve heves verici şekilde kullandığı şeyleri kullanmak istiyorum. Ki eğer yapmaya fırsatım olduğu ilk an, yapacağım. Mesela telefondan video/fotoğraf çekmek değil de, imkanım olduğu ilk anda kamera alıp ondan çekmeye başlayacağım. Uzun zamandır bu tarz heveslerim var. Ve umarım en yakın zamanda yapmaya fırsatlarım olur. Tekrardan bunu bana hatırlattığın veya bilgilendirdiğin için teşekkür ederim. Gayet güzel bir yolculuktu benim için, ve umarım diğerleri içinde öyle olmuştur.
"ulaşılabilirlik arttıkça, anlam ve haz azaldı." bunu ben playstation 5 alırken dijital sürüm yerine cd'li sürümü tercih etmemde düşünmüştüm, her oyunu hem hızlı hem de daha ucuza dijitalden alıp ulaşabilicekken cd biriktirmeye çünkü koleksiyon ve o cd toplamanın verdiği hazzı hiçbir türlü veremicekti. hatta bazen cd biriktirmek, gidip ikinci el cd almak oyunu oynamaktan daha fazla mutlu ediyor beni...
Videoya ne kadar emek verdiğini storylerden gördüm gerçekten muazzam olmuş ellerine sağlık
Özellikle de fotoğraf konusu. Telefonlarımızda kayıtlı fotoğraflarla fiziksel gerçekliği olan fotoğraflar arasında çok fark var. Bazen vitrinde duran fotoğraf albümünü alıp incelerim içindeki resimleri. Her bir fotoğraf yaşanmışlıkların kanıtı niteliğinde tarihi bir belgeymiş gibi gelir bana. Hele bu inceleme işi, bir başkasıyla veya aile ile birlikte yapılıyorsa çeşitli sohbet konuları açılır, anılar canlandırılır, güzel bir hava oluşur. Nedense telefonlarımızdaki fotoğraflar bu etkiyi yaratamıyor gibi
Nekadar güzel bir video. Çok haklısın. Hayatım her gün daha da anlamsız oluyor gibi geliyor bana... her şey okadar boş geliyorki...
Bu bence insanlarla olan ilişkilerimiz de büyük ölçüde yansıyor Bu hızla akıp giden hayatımızda önemli olan şeyleri.. Atlıyor gibiyiz Tamda o uzun ve zahmetli olsa dahi merdivenli yolun bize kattığı keyif ve anlam gibi.. Bazı şeyleri atlıyoruz Daha hızlı olması için? Zaman tasarrufu için?? ama kendimizden birşeyler kaybediyor gibiyiz Hayatımız o kadar süreğen ve akıştaki Biz bu akıntı da kendimizi kaybediyor " insan" olmayı unutuyoruz Düşünmeye vakit bulamıyoruz Hep bir yere yetişme söz konusu Hep bir acele.. Anı bile yaşayamıyoruz belki de
Bunu farkedebilmekte kolay değil çünkü düşünmeye bile vaktimiz olmuyor
Bunların hepsi bir başkasıyla olan ilişkimize ve en önemlisi de kendimizle olan ilişkimize yansıyor
Kendimiz için ne yaptık? Ne yapıyoruz?
zamanı yavaşlatamayız ve yapmamız gerekenleri de çöpe atamayız
Ama bu hızla akıp giden zaman içinde Kendimizi bu akıntı da kaybetmemeli ve kendimizi bulmalıyız
Özellikle video konusunda o kadar haklısın ki, spoti>beğenilen müzikler>karışık çal ve sonra hepsini ayrı ayrı çok beğendiğim ama nedense artık çok sıkıldığım yüzlerce müzik. Alternatif yol tavsiyesi olan varsa tavsiye alirim
yine çok güzel bir video olmuş demek istemiyorum çünkü bu diğerlerine göre nasılsa çok çok daha etkiledi beni. Nasılını biliyorum aslında. Tam da benim korktuğum durumları anlattın. Müziğin, sinemanın, edebiyatın bu denli basitleşmesi beni korkutuyor. Erişilebilirlik üzerine işliyor bu sistemler. Ne kadar kolaysan o kadar satarsın durumu misal. Ama böyle olmamalı çünkü mutlu olmak istiyorum. Her neyse. Seni seviyor ve acayip örnek alıyorum Engin abi. Umuyorum benim videolar da birilerine, bir gün senin bana hissettirdiklerini hissettirecek. Off çok uzun oldu, amaç da bu.
Secenekler arttikca memnuniyet azaldi o yuzden secenekler arasinda gide gele tum seceneklerden vazgectik sadece vakit(kendimizi) oldurmeye calisiyoz hicbir şey hissetmeyerek seçtiğimize empati kurup bu benden diyemeden
Genellikle çok fazla yorum atmiyorum ama bu videoyu izledikten sonra atmak zorunda hissetim belki kimse gormeyecektir ama sadece icimi dokmek istiyorum. Bu sene sinav senem ve surekli bir kosusturma icindeyim okuldan dershaneye ordan eve sonra yine aynisi ve gunlerim o kadar monotonlasti ki hicbir seyden zevk alamiyorum ve o kadar cok takildim ki ders calismaya herhangi bir seye zaman ayirmak istemiyorum her seyi zaman kaybi olarak goruyorum ama iş ders calismaya geldiginde de kendimi telefonla ugrasirken buluyorum ve hicbir seyden zevk alamiyorum en azindan ders calismaya cabaliyorum desem o da yok ve ben o kadar sıkıldım ki telefona bagimli olmaktan icinde her turlu imkan var ve senin videoda dedigin gibi bunlarin kolay ulasilabilir olmasi daha az tatmin ediyor hayat zevkini kaciriyor umarim telefonu hayatimdan cikarabilir ve kendime odaklanabilirim insan isterse her seyi yapar diye dusunuyorum belki gormezsin ama bu videon bana umut oldu tesekkur ederim❤
bahsettiğin şeyi bende yaşıyorum. mezunum, bende üniversite sınavına hazırlanıyorum. dediğin gibi ders yapmak dışında ne yaparsam yapayım boş ve vakit kaybı gibi geliyor. bu videoyu izlerken bile kafamın içinden kendimi çalışmaya ikna ediyordum. nasıl bir karmaşada olduğunu biliyorum. söyleyebileceğim tek şey yalnız değilsin. bunu söylemek istedim. çünkü senin yorumunu okuyunca da yalnız olmadığımı anladım, sende bil. iyi çalışmalar, kendine dikkat et ❤
@@justcomehome702 ya çok teşekkür ederimm yalnız olmadigimi bilmek iyi hissettirdi umarim ikimiz için de bu sene rahat ve kolaylikla gecer seneye kurtuluruz bu durumdan ben de iyi çalışmalar dilerim umarim hayat hep umdugun seyleri cikarir karsina💖💖
@@slayyyyyyy-y amin, seninde💕
Sizi videonun 3:41. Saniyesinde "Junji ito'nun " Uzumaki adlı serisinden Şuiçi Saito karakterine aşırı benzettim (uzumaki'nin animesi yeni çıktı ve bence animeyi batırdılar merak edip bakmak isterseniz karakterin mangadaki haline bakmanızı öneririm )
kitaplarda da aynı şekilde ben çizgi roman okumayı çok severim eskiden okul harçlıklarımdan biriktirip hafta sonu olunca çizgi roman dükkanına gidip saatlerce ne alsam diye düşünürdüm şu an hepsine bir tıkla ulaşabiliyorum ama asla o zevki vermiyor hatta okumaktan soğuduğumu falan düşünmüştüm ama mesele bu değil o zor ulaşım kitabı aldığında sana verdiği mutluluk duygusu sayfaları karıştırırkenki heyecan beni asıl mutlu eden şey bunlardı şimdilerde pdfler ile kitap okumanın gerçekten iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum
OK computer plagı gozume carptı.. anısı çokk
Modern dünya çok hayatsız içim daralıyo resmen o binaları görünce
Bayiliyorum bu cocugun videolarina 💖 😌
Kesinlikle değmiş o kadar uğraştığına. Fazlasıyla anlam taşıyan ve düşündüren bir video olmuş.
videoların aşırı sinematik en çok videolarında bunu beğeniyorum
Çok yerinde bir video olmuş. Eline sağlık reis❤
Emek verdiğin zaman karşılığını hakettigini güzel bir duygudur tabiiki. Fakat teklonojinin gelişmesiyle kendimize yeni hobiler ya da emeğine değecek şeyler yapmak daha mantıklı
Şimdi plağı dinlemek anlamsızdır. Belki konsere gitmek , belki ses kalitesi oldukça yuksek sekilde dinlemek. teklonojiyle ilerlemek gerekiyor yoksa ilerleyemeyiz. Yapacaginiz seye emek verin, en iyisini yapmaya calisin gerisi onemli degil.
4 aydan beri telefon kullanmayan ve teknolojik aletlere erişimi pek olmayan biri olarak videoya yorum yapmak isterim:
Eskiden (telefonum varken) hiçbir şey adam akıllı zevk vermezdi tıpkı videoda anlatıldığı gibi serviste giderken dinlediğim müzik beni düşündürmez sadece beynimi uyuştururdu ama şuan şoför abi radyo açınca ancak müzik dinleyebiliyorum ve dinlediğim müzikleri dinledikçe ne şartlar altında yazılmış olabileceklerini düşünüyorum.
Ve bence bu olaya sosyal medya da eklenmeli çünkü eskiden sevdiğimiz şarkıcılar albüm/şarkı çıkartıcakken bizim ancak dergilerden haberimiz olurdu veya hiç olmazdı plakçıda veya kasetçide gördüğümüzde hemen alırdık. Sosyal medyanın bir diğer kötü etkisi ise sosyalliği bir kenara atması şuan insanlar çoğunlukla telefonla işlerini hallediyorlar eskiden mektuplaşırlardı her mektubun bir değeri olurdu duygusu olurdu bunu hissederdik mektubu yazdığımızda karşı tarafa duygularımızı aktarmakta bu kadar zorlanmazdık her mesajı duygusuzca yazıyoruz duygulu yazsak bile karşı tarafa duygu o kadar çok hissedilmiyor.
Hayatı anlamlandırmayı unuttuk düşünmemiz gereken amaçlarımız olduğunu unuttuk acaba biz neden yaşıyoruz yaşamamızdaki amaç sadece günü beynimizin uyuşukluğu ile geçirmek mi yoksa zorlayıp kapasitesini arttırmak mı?
Gittikçe çürüyoruz gittikçe kayıtsızlaştırılıyoruz insani özelliklerimizi kaybediyoruz...
Issız adam vibe aldım
Merhaba 33 yaşındayım ve artık dijitale değil de daha çok analog ve minimalizm felsefesine yöneldim. Hayatta daha çok anlam arayışı bulmaya, deneyimi hissetmeye çalışıyorum. Gün içinde konuşmak için bile konuşmuyorum:) daha rolentide bir hayat yaşamaya çalışıyorum ve bu ruh ve beden sağlığımı daha çok korumamı sağlıyor.
Doğum günün kutlu olsun engin
İzlediğim en *doğru* videolardan biri, başarılarının devamını dilerim.
Kısacası teknolojinin artması duyguları kırar ancak daha fazla bir şey istiyorsak duyguları geri plana atmalıyız. Dünyaya hoş geldin
Cok kaliteli video olmus eline saglık cidden asiri hosuma gitti bu tasarımdaki video
Bu konu birçok farklı konunun başlangıcı olabilir. Bununla ilintili bir seri hazırlayabilirsin. Çünkü sadece bu videoyu izleyince söylenecek sözler sadece bu kadar değilmiş gibi geldi. Evet basitleşme ve kolay ulaşımla yaşamın kalitesizleşmesine değinmek güzel fakat bu konuya neden değindik bunuda belirtmek gerek. Gerçekten de emek isteyen yol en iyisi midir bundan da emin olmak zor.
Videonun görselliği gerçekten güzel olmuş. Seslendirme için de konuşmanda -belki tarzın budur orası ayrı tabii- vurguyu daha etkin kullanabilirsin.Güzel bir iş çıkarmak için çabalamanı seviyorum. Kolay gelsin.
Ayni duygular icerisindeyim ve suanda hayat dahada yeni seyler katmak icin heycanlandirmak icin destanlar okumaya basladim bir cok yeni kelime yeni dusunceler kazandirdi ama hala yetinemiyorum ayric uni sinavina hazirlanmam gerek ama hayat hakimda cok az sey bilerek yasamak beni heycanlandirmiyo zorukien masaya oturup calisiyorum her gun azcikdz olsa gelisme calisiyorum sonra bir sey geliyo beni yakaliyo hayatin bu acimasiz hizi ile bilincli dusunemiyorum ve yine elim kolaya geciyo kolaya gectigim her an kendimi duymuyorum otamatikhwraket ediyomus gibi ve o mutlu efen tumseyler zamanimi caliyor hic derin bir ifade etmiyor(bugun 19 ekim 2024 gunlerim boyle dusunmekle geciyor)
Çok güzel anlatmışsın. keyif almak için o şey için uğraş gerekir
Anneme kamera almak istedigimi soyledigimde buna benzer seyler soylemeye calistim, fakat bana dedigi ayni seydi, telefon varken neden?..
aynısını pikapta ve gitarda yasadim(gitarı ve amfiyi 1 ay çalışarak aldim ama pikap kaldı)
Hayatımızda fark edemediğimiz şeyler bizim için dile getirdiğinizden dolayı müteşekkirim
İnsanların yavaş yavaş her şeyin farkına vardığını görmek çok güzel umarım sonrası için adım attığımızı da görürüz 😊
Aradığımız şey yolun sonunda değil , yoldaki süreçte saklıdır ❤
Bunları tekrar fark etmemi sağladığın için teşekkürler Engin❤
O nasıl plak koleksiyonudur abii hayran kaldımm
bende telefon bağımlışı olduğumu ve telefona çok bakmakdan artık böyle uyuşuk gibi,rüyada gibi hiss etdiyimi anladım, dün en çok vakit harcadığım instagramı sildim, birazda youtube ve şarkı dinlemeyi azaltsam eski ben olacağım 💃 kendim gibi düşünen arkadaşlar istiyorum ama sanki telefondan kopmak istemiyorlar, 😩
bir şeylerin basitleşmesi o eyleme olan duygu yoğunluğumuzu azaltıyor ve o eylem bize haz vermemeye başlıyor. şuan o kadar bunu yaşıyorum ki...beynimde her şeyin sıkıcı olduğuna dair düşünceler oluşmaya başladı ve asla yaptıklarımdan keyif alamıyorum. hoş, zaten aylardır da bunları yaptığım yok. işe git, okula git boş zamanım gıdım kadar zaten onda da reels izle. o da kendimi daha aptal hissetmemi sağlıyor saolsun. çünkü olmuyor eskiden sevdiğim şeyleri yapmak gelmiyor içimden. ben asosyal olduğum için böyleyim zannederdim. işe girdim, üniye gittim yok aynı. ben neden hiçbir şeyden keyif alamıyorum? mezun senemde ha şu sınav geçsin derdim. geldi, geçti, eylemler değişti ama duygular aynı. asosyal falan değilmişim ama o kadar monoton ve duygusuz hissediyorum ki. bir şeyler yapsam da hala içimde hiçbir şey yapmama isteği var. niye müzik dinleyeyim mesela? zaten istedğim zaman defalarce dinledim o müziği, bir yeri gezmek? zaten okula işe gidip yoruluyorum bir de dinlenmek yerine gezecek miyim boş zamanımda? mezun olduktan sonra da beni böyle bir hayat mı bekleyecek? i
bence resim yada fotoğrafçılık kursuna başla bu ikisinden biri sana mutlaka yaptığın şeylerden keyif almayı öğretecektir.özellikle resim kursunu tavsiye ederim çünkü emek vererek yaptığın birşeyin güzel bir ürün olarak sana gelmesi ve bunun gözüne güzel görünmesi sana çok büyük zevk verecektir.ve bunu yapmaya devam edip keyif aldıkça bunu hayatının her alanına kendin bile farketmeden otomatik bir şekilde uyarlayacaksın.denemekten zarar gelmez boş zamanında reels izleyip kendini dahada kötü hissetmektense bi dene😊
Bağ kuramıyoruz bir değil mi, yani son paran ile plağını aldığın gruba verdiğin değer ile iki saniyede şarkılarına ulaşabildiğin gruba verdiğin değer elbette farklı oluyor. Hangisi iyi bilemiyorum.
RAAAAAAAAAAAAGHHHHHHHHHHHH süper video olmuş abi yorumlardakiler kadar yorum yapamayabilirim belki ama video süper onu diyebilirim eline sağlık
Mutlu Olmak Artık Çok Kolay Ama Kısa Süreli
Güzel söz : ulaşılabilirliğin kolaylığı arttıkça anlam arayışı azalır
uzun bir suredir video atmani bekliyordum ve bu video cok iyi geldi
Hayatımda izlediğim en kaliteli videoduydu.
Başarılı buldum Engin,seninle bugün balık tutarken tanıştık, tebrik ediyorum,bir gün senin için sana matematik veya şiir videosu çekmek istersen,yerim belli, balık tuttuğumuz yer, selamlar!
Kendimiz için çalıştığımız bir dünyadan asla görmediğimiz sahiplerimiz için çalıştığımız bir dünyaya gidiyoruz. Kendi yemeğini yetiştirip suyunu bulmak için uğraşan, kendi oturduğu evi inşa eden kişilerden, arı gibi, karınca gibi özelleşmiş görevleri yerine getirip başka bir şey yapamayan bağımlı canlılar olduk. Kraliçe olmadan anlamsız böcek sürüleri gibi dağılmamak için küçük grup odaklı kişiliğimizi geri elde etmemiz gerekiyor. Biz kovan canlıları değiliz, ama yalnız kurtlar da değiliz. İki ucun da dengesini bulup dengeli yerel gruplarımızı oluşturmamız lazım. Aile denen kavram bu yüzden var ve bu yüzden içi boşaltılıyor. Burada aileden kastım illa ki doğup büyüdüğün kişiler değil, ait hissettiğin kişiler elbette. Dunbar sayısına göre bir insanın stabil olarak ilişki sürdürebildiği kişi sayısı maksimum 150 ki bu çoğumuz için bile ekstrem. Böyle bir durum varken kovan mentalitesinde sırf biraz daha rahatlık ve kolaylık için yaşamak insanın doğasına aykırı.
Bu durum aslında antik filozofların hayatıyla benzerlik gösteriyor. Onların da yaşam koşulları, düşünmeye ve felsefi sorgulamalara imkan tanıyacak kadar rahattı. Günlük hayatın karmaşası, sürekli çözmeleri gereken engeller yaratmıyordu. Aynı mantıkla, günümüzde yaşam şartları kolaylaştıkça bu engeller azalıyor. Böylece insan, daha derin bir farkındalıkla kendi varoluşu üzerine düşünmeye yönelebiliyor.
Bence sorun her şeyin basitleşmesi ve kolay ulaşılabilir hâle gelmesi değil. O gün sadece var oluyorum, sıradan bir gün benim için ama o'da ne birden adını bile bilmediğim, içeriği ; katil olmak, uyuşturucu kullanmak ve "senden adam olmaz" diyen öğretmenine giydirmek vb. olan tuhaf bir parça kulağıma çalınıyor. Sosyal medya, internet, twitter, arkadaş ortamı, oturduğun cafe bir anda bu tuhaf şeyi dinlemeye ve konuşmaya başlıyor ve artık duymaya, katlanmaya mecbur oluyorsun. İnsanların özel alanları işgal edildi. Yalnızlığın bir anlamı kalmadı. Düşünmek, anlamak, yazmak, üretmek gibi şeyleri yapabileceğin bir alan, bir dünya yok artık. Hep hayalimdir; kerpiç ve doğal taştan bir ev, domates, biber ve salatalık yetişen küçük bir bahçe, bir kedi ve bir köpek belki bir kaç çiftlik hayvanı, evin kenarında bir akar su. Şu kadarını bulabilsem, hepsi de şart değil üstelik bana yeter. Tekrar huzura, düşünmeye, üretmeye yönelmenin tek şartı gibi geliyor.
Bir şeylere zor ulaşmak onun hazzını attırır
10 yıldır çocuğunu görmeyip sonunda kavuşan bir anne mi yoksa 1 ay boyunca çocuğunu arayıp ona kavuşan bir anne mi kavuşma anında daha çok mutlu olur
Kendimizden de bi o kadar hızlıca kopuyoruz aslında
hocam ses gayet kaliteli ama kalitesiz hissettiriyor. Yani bu tarz videolar için ses , nasıl desem bilemiyorum biraz daha arkadan geliyor veya vintage hissettiriyor genelde öyle olsa çok hoş olabilir.
Bir şeylerin basitleşmesi, sıkılmaya ve anlamsızlaşmayı getirmez sadece aracı olur. Parmakların altında bir sürü film olması iyi bir şey ama kolay erişiyorsun diye çok fazla içerik tüketip sıkılman o senin problemin. Sevdiğin bir şeyde olsa bir anda çok yuklenirsen ister istemez ondan keyif alman azalır. Bana kalırsa hayatın basitleşmesi güzel. İradeni ortaya koyup bazı şeylerde kendine sınır tanıman lazım. Keyif almayı bilmen lazım. Sen irade koyuyorsun ama birlikte vakit geçirdiğin insanlar malesef buna ayak uyduramiyor. Ve eski zamana dönsekte onlarda ister istemez ayak uydursun istiyorsun. Şahsen ben böyle düşünüyorum.
bugün hayatımda en zor günlerden biri, hayatımda ilk defa ailemle otururken yemek yerken kendime ağlamamak için çok zorluk çektım, sabahta o zorla girdim, zorla okudum üniversitede ilk sınıfın ilk vizesi, ve tabiki çok anlatmadan bok gibi geçtini belli, o bölümü eğer değiştirsem bile ilk sene onun içinde harcamam lazım, ve youtube bi açıyorum senin videoyu karşıma çıkıyor, hızlı basit ama sıkıcı ol veya yavaş zor ama ilğencli ol, o tavsiyeile hayatmı değiştirmek istiyorum
Birilerine ulaşmak istedim hep birileri bana yardım etsin kafamı kaldırdığımda bana uzanan bir el olsun istedim bulamadim ama kendim böyle biri olmaya karar vermiştim. "Fakat ulaşılabilirlik arttıkça anlam azalıyor" bu kural sanırım sadece nesneler için geçerli değil...
Bu kural her şey için geçerli
Ağladım.. sağol galiba hissettiklerimi videoya dökmüşsün..
Kısa ve öz mükemmel
Bununla aynı mesajı daşıyan bir dialogu ingilisce öyrenmek için izlemişdim.
Bunu türkçe öyrenen insanlara göstere biliriz
alice in chains - jar of files vinyl si görmek video da gözümden kaçmadı efsane grup grunge
enn sevdıgım iki sarkiyi da duyunca bayıldmm
Haru var like
Bu arda güzel bir bakış açısı ayrı olarak söylemek istiyorum sesin çok güzel
Video ile alakasiz kalacak bahsedecegim konu sanirim ama yine de yazacagim buraya 8. Sinif ogrencisiyim ve tüm sınıfın en az 6 saat ekran suresi var, hepsinin daha once sanaldan sevgilisi olmuş (hatta bir tanesinin su anda gercekte 17 yasinda bir sevgilisi var korkunc) yani kisaca telefonu hayatinin merkezine koyan kisiler var gecen sene yıldız teknik üniversitesine gittik havacilikla alakali sunum verildi sonra da iste oradaki dallari gorduk baska okullarda vardi. Arkama donup baktım onumuzde uclu boyutlu bir yazicinin nasil calisacagini anlatiyorlar ama dinleyenler benle birlikte 3 kisi diger herkes acmis telefonu reels izliyor uc tane kiz da birleşmis reels izliyorlardi ama boyle kahkaha atarak. Ben bu sene dershaneye gidiyorum ve cok normal olarak telefon getirmek serbest dersten önce toplatiliyorlar otobus ile git gel yapiyorum o nedenle genelde okula 10 dakika erken gidiyorum herkes kendi sirasinda telefoma bakiyor hepsi birbirleri ile cok yakin arkadas hatta ayni okuldalar yani ama o telefonun icine girmisler telefonlari toplattiktan sonra konusuyorlar sanki etrafi yeni fark ediyorlar okuldan miydi dershaneden miydi emin değilim biri sonunda telefonuma kavusuyorum dedi sinifimdaki bir mal tum gun pass atmasini biliyor ama utanmadan TÜYAP ne diyor. Yarin okulca Tüyapa gidiyoruz 6-7-8. Sınıflar olarak. Mudur yardimcisi telefon getirebilirsiniz dedi ve ege TELEFON GETİREBİLİYOR MUYUZ OLEEEYY diye bagirdi anlamiyorum TÜYAPta telefona mi bakmayi planliyor? Cok cok uzattim biliyorum, daha 13 yasinda biri olarak insanlar (cevremdeki arkadaslarimdan cikarim yapıyorum) telefona sanki zincirlenmisler gibi hepsi sosyal medya dilinde konuşuyor cok aram yoktur benim, baskaniiimmm diyordu Kevser bana ve ben anlamamistim ne dersem sosyal medyaya olan bir seymis herkes ayni herkes sadece o kaydirma hareketini yapiyor cok ruhsuzlar okukumda telefon kesinlikle yasak getirmiyoruz ve iyiki de getirmiyoruz eminim ki vermeyenler cikar ve telefon oynar. Benimle konusmak yerine telefona bakanlardan nefret ediyorum. Dumduz aslinda bir yerdeyken sohbet etme imkani varken telefona bakan kisilerden nefret ediyorum. 4 saat ve ustu ekran suresi olan kisilerden nefret ediyorum hepsi hayatsizin teki. Herkes ama herkes sadece telefona bakar hale gelmis biraz sosyal olun lutfen. Benimde 6. Simifta 10 saat ekran surem vardi. Su anda 2 saat oluyor genelde ve bu bile yeteri kadar fazla bence. Benim gibi dusunen sadece 1 arkadasim var ve kesinlikle en iyi arkadasim. Zeynep iyiki var hemde asla telefona bakmiyor ERLEFGLETGKRTGKDFGMRH yarin telefon goturmeyi planlamiyorum bile neyse daha sonra da dusunecegim bunu. Konudan saptim ama diyecegim şeyler bitti zaten. Herkese mumkun olan en kisa surede ekran surelerini azaltmalarini oneriyoruuum 200 paragraf odevimi cozmeye gidiyorum😔😔😔
65 70lerde dogup simdilerde nallari dikmek cok daha hos olurdu🤩
65 70lerde zengin ailede dogup* (sabahtan aksama kadar iki kuruş para için ömrümüz geçmesin chdjsnkewm garantiye alalim)
@@clariedunphy detay verseydim keske..🖐️ evren dur
asla kalitesini bozmaz bu adam helal olsun valla
belgesel tarzını sevdim baya
kimsenin uzerine konusmamasini garipsedigim bi konuydu
TomHurls adlı kanaldaki "A Video to Save you from Infinite Scrolling" videosuna benzettim konsept olarak. güzel.
Her şeyin anlamsız gelmesi normal çünkü her şey zaten anlamsız
anlamı kendin yüklersin ama artık baya zorlaştı bundan bahsediyorum
:((