Oğuz Atay'ın "Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" sorusunu görselliği seven gözlerinizin görselliği barındıran ekranda anlık aşağı kayması ve devamında gözbebeklerinize düşen ışık ve birtakım sembollerin zihniniz tarafından harfler, kelimeler ve cümleler olarak değerlendirilmesiyle baypas etmiş oluyor ya da bu soruya en azından kendimizce, bir parça hileli bir cevap vermiş oluyoruz. Aynı anda hem bu altyazıyı okuyup hem de videoda söylenenleri dinlemek muhtemelen imkansıza yakın olacağından, size tavsiyemiz UA-cam oynatıcınızın ayarlarıyla oynayarak sesi kesmeniz, video yürütme hızını düşürmeniz ve böylelikle kendinizi tamamen arka arkaya gelen sembollerden oluşan bir tuhaf akışa bırakmanız. Akışa bırakıtıktan sonra da, göz ve kulaklarınızın izlemek istediği - ya da değerlendirdiği diyelim - videonun bahis konusundan sebep, kendinize ayıracağınız benzeri bir akış zamanını değerlendirmeye almanız. Efendim, kendinize yazdığınız zaman olacaklardan - siz de dahil olmak üzere - kimse sorumlu değil. Dolayısıyla, rahat olun. Alın kalemi elinize. Defteriniz önünüzde. En son neyi yazarken mutlu olduğunuzu düşünün. Düşünün. Düşünün. Gelmiyor mu bir şey? En son ne zaman neyi yazarken mutlu olduğunuzu hatırlamıyor musunuz? yazıyla ilgili hiç mi keyifli bir anınız yok? Olsun. Üzülmeyin. Her şeyin bir çaresi olduğu gibi, bunun da var. O anıyı şimdi yaratacaksınız, bu yazdıklarınızdan keyif alacaksınız. Hadi diyelim ki keyif almadınız, en azından gereksiz yere eziyet çekmeyeceksiniz. Çünkü ne istiyorsanız onu yazacaksınız. Gerekli yere eziyet çekmeniz gerekebilir, o başka bir konu. Konuşuruz. Evet efendim, önceki gün başınızdan geçenleri, gece gördüğünüz ve imgeleri gitgide solan bir rüyayı, bir arkadaşınızın ya da hayat arkadaşınızın size söylediği bir sözü, metrobüsten inerken size kibarca, beklenmedik bir şekilde yol açan delikanlıyı, yürürken montunuzun kenarına bir anda takıldığı için durduk yere sinirlendiğiniz ağacın yapraksız dalını, içinizde kim bilir kaç zamandır biriken ve kendinizle konuşmaya zaman ayırmadığınız için birbirine girmiş bir halde duran düşünce ve duygu parçacıklarını, sevdiğiniz şeyleri, insanları, müzikleri ve filmleri ve kitapları; sevmediğiniz şeyleri, insanları, müzikleri, filmleri ve kitapları; aslında günler, haftalar, aylar boyu doldukça dolduğunuz - bu doluş eylemi illa olumsuz anlamda olmak zorunda değil - her şeyi yazın efendim. Ne kadar mı yazacaksınız? Vaktiniz el verdiğince. Vakit el veriyorsa, ayağınız başka bir yere gitmek isteyene dek. Ayağınız da eliniz de rahat mı duruyor, o zaman yazabildiğinizce. Yazdıkça şu çıkacak ortaya; aa, bir sürü şey varmış burada. "Burada"yı ille de içiniz olarak düşünmeyiniz. İçinizle dışınız, ikisi arasında kalanlar, sıkışanlar, uzayanlar, sızanlar, her şey burada ya da bakışınıza göre orada aslında. Ama önemli olan, bir sürü şeyin birikmişliği. Bunları evet belki her gün olmasa da, arada sırada size ait bir deftere, herhangi bir kısıtlama, otosansür vb. olmadan yazmak kadar iyi bir şeyin pek az olduğunu yazdıkça göreceksiniz. Ve yazdıkça, bir süre sonra, aslında asıl yazmak istediklerinizi - ya da hayatta üzerine asıl düşünmek istediklerinizi diyelim - daha net görebildiğinizi de fark edeceksiniz. Bundan kaçış yok. Kaçış dememin sebebi ise, bunun her zaman çok daha iyi bir şey olmaması, hatta olmaması, gerektiği. Evet, bazen istemediğimiz yerlere götürecek bizi kurşunun ya da tükenmezin sayfaların üzerinde bıraktığı izler. Ama sebat edersek, istemediğimiz yerlerden, o yerleri neden istemediğimize dair daha sarih veriler (eveet, veri - veri kötü bir şey değildiiir, her şeyi de kapsaaar) elde etmiş olarak, asıl rahat ettiğimiz yerlere de dönmeyi öğreneceğiz. Yeri gelince güle oynaya, yeri gelince gönlümüzde bir parça sızıyla. Ama her türlü, yazıyla. Kendimize yazıyla.
Nasıl sevindim Can Kantarcı'yı görünce 😍 Daha çok görmek istiyoruz kültür kantarı videolarını.Nasıl sempatik nasıl tatlı bir insan🤗 Bir Nevzat Hoca bir Can Kantırcı video su arka arkaya birkaç gün arayla görmek çok mutlu etti.
Ben ilk öykümü 1999’da (22) yazmıştım, o gün bugündür düzenli olarak yazmaya çalışırım. Her gün 3-4 saat yazmak tam zamanlı çalışanlar için zordur ama günü dolu dolu yaşayıp (okumalar, gözlemler, not almalar) günde 1 saat yazsanız uzun erimde pek çok güzel yapıt verilebiliyor. Bir önceki işimdeyken her gün öğlen yemeğinden sonra 1.5 saat yazarak sekiz yılda beş kitap yazıp yayımlattım. Kimsenin günde on saat yazdığını sanmıyorum. Kaliteli yazı üretmek yorucudur, sürekli tashih gerektirir, hiçbir zaman mükemmele ulaşamazsınız. İyi yazarlar az yazarlar ama sürekli yazarlar. Burada ayda bir toplandığımız yaratıcı yazarlık grubunda da üç ilkeyi unutmamalarını salık veriyorum her daim: 1. Sevdiğiniz nitelikli yapıtları mükerreren okuyun, mıncık mıncık edin. Çok kitap okumak değildir hedef, az okuyup öz okumaktır, yazarını anlamaya çalışın, metni ve yorumları değil. 2. Sürekli gözlem yapıp notlar alın. 3. Her gün aynı saatte, aynı mekânda, aynı sandalyede, mümkünse aynı müzik ve içecek eşliğinde, günlük sınırı (500 kelimedir benimki) doldurana kadar yazmak ve yol boyunca sürekli eldeki metni tashih etmek. (Sabah sabah programınız kahveyle iyi gitti, teşekkürler.)
eskiden dışarıya yazardım. sonra yazamamaya başladım. aradan 15 yıl geçti. düzenli gittiğim terapinin yaklaşık 1. yılında kendime yazmaya başladım. kafam karıştığında, kalbim kırıldığında, öfkelendiğimde, yalnız hissettiğimde veya yeni bir yerlere gittiğimde. inanılmaz iyi geliyordu, hala geliyor. sonra fark ettim ki hislerimi yazdığımda, terapide bunun üzerine daha verimli vakit geçirebiliyorum. çünkü bir şekilde içimde olan biteni ifade etmiş oluyorum önceden. bu da terapide detayını konuşmak için alan yaratıyor.
Değerli Hocam; Kanalınızdaki hemen her video gibi bilgilendirici ve keyif veren bir bölüm olmuş. Ancak eklediğiniz altyazı sizin bizlere açtığınız kocaman bir dünya. Terapi sürecimde yaptığım ve çokca faydasını gördüğüm ama şimdilerde unuttuğum, belkide korktuğum, yazmak eylemi için beni cesaretlendirdiniz. Bu cesaret kıvılcımı için size çok teşekkür ederim. Sevgi ve saygıyla selamlar.
Arkadaşlarla toplanıp Can Kantarcı her "disclaimer" dediğinde tekila shot yapma fikri, çık aklımdan 😄 Can bey daha çok gelsin. Harika muhabbeti var. David Foster Wallace Infinite Jest çevirisini de heyecanla bekliyoruz 🤩🥰
Bir hafta önce yazar bir arkadaşımla konuşuyordum. Tam bu konudan bahsettik. Kendimizi nasıl daha iyi tanırız? Bilirsiniz insanın kendi kendine görebildiği iki grup var: Kendine yakıştırdıkları ve yakıştırmadıkları. Bunları anlamak adına kendine yazmak, yaratıcı yazarlık gibi yazmak çok faydalı. Tutarlılık kaygısı gütmeden belirli bir süre durmaksızın yazma ile elde edilen sonuç bize Bilinçaltında ne var ne yok gösteriyor. Ya hiç gündemimize girmeyen açılardan kendimizi tanımak nasıl mümkün olacak? Bilemiyorum. Yalnız bir zihin dışarıdan bir etki olmaksızın kendini bu açılardan tanıyamayacaktır.
Güzel bölümdü, pratik anlamda iyi örnekler verdiniz. Spiritüellik anlamında da çok önemli bir yer tutar bu sabah yazmalarının, yaratıcılığı arttırdığı üzerine. Bana Julia Cameron'un "Sanatçının yolu" kitabından "Morning sheets" (Sabah kağıtları) hatırlattı. Denemekteyim ve acayip rahatlatıyor, kendimi farklı açıdan görmeme yardımcı oldu, kapalı kalan alanları açmama imkan sağladı, ağladığım, güldüğüm de çok oldu)) şiddetle öneririm🌻👍
İlker Hocanın videoyu kâr getirisi yüzünden iki defa izletmek gibi bir amacı olmadığını düşünmekteyim. Alt yazıyı bir türlü hızlandıramadım. "Efendim" diye cümleye başladığınız yerde, yarın cumhuriyeti ilan etmenizi beklememekle birlikte alt yazı muhteşem. Video da muhteşem ancak, alt yazıda vermiş olduğunuz bilgiler görmenin, yazmanın ve tabiki de hayal gücümüzün gelişmesi için önemlidir. Efendim, alt yazı vasıtasıyla videoyu biri sessiz olmak üzere iki defa izlettiğiniz için teşekkür ediyorum. Akılda kalıcı ve bilgilendirici oldu!
okurken nasıl hissediyosun ki? duydukların nasıl çalınıyor kulağına, bilmediğin bi dili dinler gibi yabancı mi? yoksa kesik kesik mi? yoksa sade bi tık verimsiz mi ikisini ayrı ayrı yapmaktan?
Videoya girdim, 2x izlerken altyazıyı okumaya başladım. Bir ara sesi kıstım. 19. Dakikaya geldiğimde videoyu durdurup bu yorumu yazmaya başladım. Şimdi ise mutfakta kahve içerken mobil oyun oynamak üzere mutfağa yürüyorum. Bence yazdım bişeyler...
Bu altyazıyla "bizi öyle yemek yerken falan izleyemezsiniz, sürekli bakacaksınız bu ekrana" mı demek istediniz 😛 Can Bey çok tatlı biri gerçekten, zevkle dinletiyor 👌🏻
"Santçının Yolu" kitabında da böyle bir tavsiye var, her sabah kalktığında bir şeyler yaz. Okurken gaza gelip başladım ama devamını getiremedim, sözde kolay ama İlker hocanın dediği gibi yapması zor.
Ilker hocamiz ve Can Bey, sahane bir konuya deginip, cok sahane ve degerli tespitlere bogmus olsalar da biz izleyicileri, konunun pratikteki nedenselligini azicik bosvermisler gibi geldi. (nacizane) O yuzden ustume vazife olmasa da, neden onune gelenin yazip cizme hevesi girdabina dustugune dair atip tutasim var. Aslinda bu konudaki en problemli kitle, topluma kiyasla, gorece daha yaratici olan kitle. Keza bu arkadaslarin ana motivasyonlari, yazilmis dandik ya da ortalama eserlere bakip, bunlari icra edenlerin kavustuklari primle gaza gelip, """e bunu ben de yazarim ki aameekaa"""" seklinde kapildiklari hezeyanlar malum. Oysa bu arkadaslar, populer olmus ve prim yapmis islerin ardinda, salt eserin niteligi degil, insan iliskileri ve yakalanmis guncel trend ruzgarlarini gozardi ediyorlar. (sans faktoru vs) Sonucta isleri basilan her yazar, isinin kalitesi vasat olsa bile, emin olun gecirdikleri ve atlattiklari, uzun calisma saatleri, hayalkirikliklari gibi zorlu sureclerden gecmis arkadaslar. (tabi buna devlet baskani ya da 20 lerinde popcu, dizi artisti ya da sosyal medya fenomeni olmuıslar dahil degil) Yani cogu kisi kolay kolay bala ya da sansa populer bir uretken olmuyor. Bedeller odeniyor, tekrar tekrar deneniyor, isleri rast gidenler, sansin da yardimiyla bir ruzgar yakaliyor. O yuzden yazip cizme hevesindeki, gorece zeki ya da yaratici arkadaslar da, bu baglamda kendi suursuzluklarinin kurbani oluyorlar. Hele ki 5000 seneden fazla yazarak ureten insanlik tarihinde, daha once yapilmamis ya da denenmemis birseyler oldugunu dusunmemiz, zaten en vahim olani.Benzerlerinin tekrar yazilma kriteri de eserlerdeki guncellik zaten, yoksa hala yaziyor olmaya devam etmezdik. Soyle bir ornekle konuyu kapatiyim. Buraya kadar okumussaniz, az bucuk agzi laf yapan, uzun uzun yazmaktan keyif alan bir herif oldugumu anlamissinizdir. (ki iyi birsey degil bu) Sunucu Aziz Ustel in kendi sesine hayran olup, tek basinayken bir uzun uzun konusmalar yaptigina dair sehir efsaneleri gibi, yazarken baya bildigin masturbatif bir duygu seline kapilirdim. O yuzden genclik donemlerinde, ben de ""olm ne guzel yaziyorum lan"" benzeri dusuncelere sahiptim. Ta ki, calisma hayatimda email gruplarina attigim destansi emaillerin birinden sonra, pek sevdigim, benden buyuk, inanilmaz kibar ve gayet mesafeli bir yoneticimin, ""olm haklisin da, oyle bir yaziyosun ki yemin ediyorum icim sıkılıyor okurken gozunu seviyim kisa kes"" demesiyle ufak bir aydinlanma yasadim. :) Malum insan degismiyor. En azindan yazili eser kismindaki hevesimin kirilmasi ve farkindaligimin artmasi, hepimizin cikarina olmus diyelim. :)
Flu tvyi podcast havasında dinlerdim, böylelikle konuşmaların tadını, ruhunu daha iyi anlardım sırf her videodaki 3. sınıf green screen işçiliğinin dikkatimi dağıtmaması adına,mesleki dezorformasyondan sanırım. Ama bu videoda yazılı başka bir şeyin görsel halinin sürprizi varmış. bunun nedeni bence ne ekstra izlenme ne de ekstra para kazanma arzusu sadece bir espri bence. Altyazı kısmı ilk içeriği besliyor, 2. İçeriğin 1. İçeriği beslediği 1 video. Ayrıca videoyu normalden daha dikkatli ve odaklı tüketmemizi de sağladığı için yine 1. İçeriği besleyen de bir hareket.
Güzel program olmuş ama altyazı yerine referans verilen eserleri/ tanımları yazdığınız versiyonu daha çok seviyorum. Aslında altyazıyı da merak ediyorum ama baştan izlemeyeceğim. O zamanda ilk 2 programı izlerim. Bu arada süpriz bozan yerine tat kaçıran daha güzel olmuş.
Can kantarci flu tv de bir anda forvette eto etkisi yaratti.sabah kalk yaz nokta.)yalin alpay can kantraci ilker hoca 3 lu bir yakantop denemesi isteruzzzzz
2. Bölümü 4 kere izledikten sonra 3'ün gelmesi iyi oldu. İlker hocaya not: Eyyy İlker Bey bölümlerin arasını netflix sezon arası gibi yapmazsanız olmuyor mu? Netflix bile sezonların arasını yapıyor, siz bölüm arasında sezon arası veriyorsunuz.
Yapan oldu mu bilmiyorum ama bir noktadan sonra bahsedilen kitapların bir listesinin paylaşılması gerektiğini düşünüyorum. Zira ilk bölüm ya da bu bölümde Tahsin Yücel'in bir romanından bahsedildiğini hatırlıyorum lakin tekrar baktığımda bölüm içerisinde denk gelemedim ya da gözden kaçırdım. Belki de hiç bahsedilmedi, ben bahsedilseydi diye düşündüm, diye düşünüyorum.
okurken nasıl hissediyosun ki? duydukların nasıl çalınıyor kulağına, bilmediğin bi dili dinler gibi yabancı mi? yoksa kesik kesik mi? yoksa sade bi tık verimsiz mi ikisini ayrı ayrı yapmaktan?
Her gün olmasa da 3 4 günde bir yaziyorum cidden farkediyosun kendindeki değişimi insan yazarak değişir mi degisiyor ve kendini daha iyi taniyo farkediyo ve gözlem yeteneği kağıda döktükçe gelisiyory
farklı bir şeyler anlatmak heybesinde çocukluğundan bu zamana kadar biriktirmiş dünyaya evrene kozmosa farklı hiç görülmemiş bir yerden gören i.nsanlar yazsın günlük tuttmak yazmaya okumaya bir çok meraklı olan insanın yaptığı bir şeydir esas olan farklı bir perspektiften görebilmek ve bakın burdan da görebilirsiniz dedirtmektektir okura kanımca .
Daha yeni çok yağlı bir yemek yedim, hem dinleyecem hem okuyacam diye kasılırken midem allak bullak oldu. Teşekkürler hocamlarım şimdi kusmaya gidiyorum öptüm KiB byesss
Yavaşlatıp hem yayını dinlemek, hem geçen yazıyı okumak öneriniz bende tutmadı. Önce yayını normal hızda dinledim, sonra sesi kapatıp geçen yazıyı x2 hızlandırarak okudum. Ama bir aydınlanma yaşamadım..
sanırım walden'ın yazarının bir sözü vardı(ki kendiside ormanda bir kulübede izole yaşayan biri) sözü çok uzatmadan söylemek istediğinin özü şuydu: yazarlık/yazmak için olayın bir esrime olduğunu dolayısıyla insanın yalnız kalması gerektiğini söylüyordu. ve konu olan şeyleri yaşamış olmaktan çok yazarken o duyguları hisleri yaşamanın gerektiğini söylüyor. yani diyor ki herkes dünyayı geziyor tonlarca şey yaşıyor ama kaç tanesi yazar oluyor?
gerçi dostoyevski'nin yaşamışlığı bildiğiniz "yaşamışlık" değildir. üst üste gelen felaketler ve acılardır onun ruhunu şekillendiren. alkolik bir baba, erken yaşta ölen anne, fakirlik, hapis, sürgün, borç, fakirlik, kumar, fazla gönül ilişkisi yaşayamadığı için çok sık genel eve gitmiştir tıpkı schopenhauer ve niçe gibi. -sexe biraz düşkünlük var tıpkı diğer dahiler gibi -
altı kırkbeş'ten çıkmış bir kitaptır neuromancer'ın türkçe çevirisi ve leştir. umarım bu iyi olur. en son ender's game'ini okudum gözlerimle birlikte beynim kanadı :D çocukların giydiği flash suit parıldıyan/ışıldıyan elbise şeklinde çevrilmişti. çevirmen bi de kadındı. yani eşyanın tabiatına en ters olacak şekilde yapılmış bir çeviri. almayın okumayın :D
Geçmiş yüzyıllarda yazmak isteyen insanlarin kafası şu anki gibi karışık değildi. Bazısı sanırım ki bir sayfayı yazıp hemen ötekine geçiyordu. Öyle olmasa o devirlerde bu kadar kalın kitapların çıkabileceğimi sanmıyorum. Konuşur gibi yazıyorlardı.
Zaten kaçı okuma yazma biliyordu, bilenlerin kaçında daktilo vardı, daktilosu olanların kaçında sabır vardı bir metni bitirmek için. Şimdi yayınevine günde 50 tane metin gidiyor, sen de aralarından sıyrılmaya çalışıyorsun.
@@yasemin33208 Daktilo kaç yıllık araç? Zamanın büyük kısmında elleriyle yazıp çiziyorlardı. O kadar az kişi de yazmadı. Bir çok kişi yazdı. Sadece bazıları günümüze kaldı. Ayrıca her devlet osmanlı gibi asli unsuru olan halkı o kadar cahil bırakmamıştı!
herkes sanki vahiy gibi altyazıyı tekrar 2x ile okudu. Altyazıda bir şey yok efendim sadece elinize kağıt kalem alıp yazın diyor. videodaki anlatılanları destekler şekilde ıvır zıvır başka bir şey yok efendim. hele vahiy hiç yok.
Yavazmaya hevesli arkadaslarimizin Ray Bradbury’nin Zen in the Art of Writing adli kitabi okumasini oneririm. Adam 12 yasindan beri her gun 1000 kelime yaziyor ve ilk okunabilecek oykusunu 22 yasinda yazabiliyor.
Ilker Bey ne zaman stand up comedy yapmaya baslayacaksiniz.yurt disinda yasiyorum ama ilk ucakla gelip seyredecegime emin olun..Can bey cok tesekkurler konunun icerigi ve bugun dusen crypto piyasasindan dolayi yuzde 20 kayiptaydim ama videonuzla hayattin tek bir renk olmadigini anladim ve baska seylere(edebiyatla)daha fazla vakit ayirmam gerekiyormus.saglicakla kalin (trt ile buyuyen kusaktayim)
Evet sonuna kadar okudum, aynı andan da izledim. Yanlız altyazı çok yavaş. Nokta koymak bu kadar zor mu? Gereksiz tekrarlar var. "Efendim" kesin İlker Hoca yazmıştır. 😒
Öncelikle buradan yazmanın saçma olduğunu bilsemde ve yazdıklarıma ilker canilikligil adlı hocanın yazılanları saçma bulacağını bilmemde derdimi anlatayım.Elimde gizem gerilim ogeleri barındıran sürpriz finaliyle ters köşe yapan film senaryolarım mevcut.Bu projeler kisvesi out ,gone girl tarzında zekice kurgulanmış senaryolar tarzındadir.Dinlemenize ve yardımınıza ihtiyacım var.Not yukarıda yazılanlar genç hevesli vaadedip kaçanbecerisi ve yenegiyle iş yapan birinin söylemleri değil narsist olup kendini üstün görmek için abartan birinin yazısı değildir.Piyasanin zorluklarını bilen birinin yazısıdır.İletişim kurmamız lazım.
Altyazı delirtti, teşekkürler.
Spoiler için tat kaçıran çevirisi nasıl güzel ya, Can Kantarcı Flu TV'ye renk katıyor. Keşke daha sık görebilsek :)
Oğuz Atay'ın "Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" sorusunu görselliği seven gözlerinizin görselliği barındıran ekranda anlık aşağı kayması ve devamında gözbebeklerinize düşen ışık ve birtakım sembollerin zihniniz tarafından harfler, kelimeler ve cümleler olarak değerlendirilmesiyle baypas etmiş oluyor ya da bu soruya en azından kendimizce, bir parça hileli bir cevap vermiş oluyoruz. Aynı anda hem bu altyazıyı okuyup hem de videoda söylenenleri dinlemek muhtemelen imkansıza yakın olacağından, size tavsiyemiz UA-cam oynatıcınızın ayarlarıyla oynayarak sesi kesmeniz, video yürütme hızını düşürmeniz ve böylelikle kendinizi tamamen arka arkaya gelen sembollerden oluşan bir tuhaf akışa bırakmanız. Akışa bırakıtıktan sonra da, göz ve kulaklarınızın izlemek istediği - ya da değerlendirdiği diyelim - videonun bahis konusundan sebep, kendinize ayıracağınız benzeri bir akış zamanını değerlendirmeye almanız. Efendim, kendinize yazdığınız zaman olacaklardan - siz de dahil olmak üzere - kimse sorumlu değil. Dolayısıyla, rahat olun. Alın kalemi elinize. Defteriniz önünüzde. En son neyi yazarken mutlu olduğunuzu düşünün. Düşünün. Düşünün. Gelmiyor mu bir şey? En son ne zaman neyi yazarken mutlu olduğunuzu hatırlamıyor musunuz? yazıyla ilgili hiç mi keyifli bir anınız yok? Olsun. Üzülmeyin. Her şeyin bir çaresi olduğu gibi, bunun da var. O anıyı şimdi yaratacaksınız, bu yazdıklarınızdan keyif alacaksınız. Hadi diyelim ki keyif almadınız, en azından gereksiz yere eziyet çekmeyeceksiniz. Çünkü ne istiyorsanız onu yazacaksınız. Gerekli yere eziyet çekmeniz gerekebilir, o başka bir konu. Konuşuruz. Evet efendim, önceki gün başınızdan geçenleri, gece gördüğünüz ve imgeleri gitgide solan bir rüyayı, bir arkadaşınızın ya da hayat arkadaşınızın size söylediği bir sözü, metrobüsten inerken size kibarca, beklenmedik bir şekilde yol açan delikanlıyı, yürürken montunuzun kenarına bir anda takıldığı için durduk yere sinirlendiğiniz ağacın yapraksız dalını, içinizde kim bilir kaç zamandır biriken ve kendinizle konuşmaya zaman ayırmadığınız için birbirine girmiş bir halde duran düşünce ve duygu parçacıklarını, sevdiğiniz şeyleri, insanları, müzikleri ve filmleri ve kitapları; sevmediğiniz şeyleri, insanları, müzikleri, filmleri ve kitapları; aslında günler, haftalar, aylar boyu doldukça dolduğunuz - bu doluş eylemi illa olumsuz anlamda olmak zorunda değil - her şeyi yazın efendim. Ne kadar mı yazacaksınız? Vaktiniz el verdiğince. Vakit el veriyorsa, ayağınız başka bir yere gitmek isteyene dek. Ayağınız da eliniz de rahat mı duruyor, o zaman yazabildiğinizce. Yazdıkça şu çıkacak ortaya; aa, bir sürü şey varmış burada. "Burada"yı ille de içiniz olarak düşünmeyiniz. İçinizle dışınız, ikisi arasında kalanlar, sıkışanlar, uzayanlar, sızanlar, her şey burada ya da bakışınıza göre orada aslında. Ama önemli olan, bir sürü şeyin birikmişliği. Bunları evet belki her gün olmasa da, arada sırada size ait bir deftere, herhangi bir kısıtlama, otosansür vb. olmadan yazmak kadar iyi bir şeyin pek az olduğunu yazdıkça göreceksiniz. Ve yazdıkça, bir süre sonra, aslında asıl yazmak istediklerinizi - ya da hayatta üzerine asıl düşünmek istediklerinizi diyelim - daha net görebildiğinizi de fark edeceksiniz. Bundan kaçış yok. Kaçış dememin sebebi ise, bunun her zaman çok daha iyi bir şey olmaması, hatta olmaması, gerektiği. Evet, bazen istemediğimiz yerlere götürecek bizi kurşunun ya da tükenmezin sayfaların üzerinde bıraktığı izler. Ama sebat edersek, istemediğimiz yerlerden, o yerleri neden istemediğimize dair daha sarih veriler (eveet, veri - veri kötü bir şey değildiiir, her şeyi de kapsaaar) elde etmiş olarak, asıl rahat ettiğimiz yerlere de dönmeyi öğreneceğiz. Yeri gelince güle oynaya, yeri gelince gönlümüzde bir parça sızıyla. Ama her türlü, yazıyla. Kendimize yazıyla.
Çok teşekkürler!
Ya bütün oyunu bozdun ya :)
Senin gibi güzel insanlar yüzünden dönsün lan bu dünya. Yemin ediyorum, bak! Samimi söylüyorum. :-*
👏
@Novem Soles burayı gördün mü ? 🙃
Nasıl sevindim Can Kantarcı'yı görünce 😍 Daha çok görmek istiyoruz kültür kantarı videolarını.Nasıl sempatik nasıl tatlı bir insan🤗 Bir Nevzat Hoca bir Can Kantırcı video su arka arkaya birkaç gün arayla görmek çok mutlu etti.
Ben ilk öykümü 1999’da (22) yazmıştım, o gün bugündür düzenli olarak yazmaya çalışırım. Her gün 3-4 saat yazmak tam zamanlı çalışanlar için zordur ama günü dolu dolu yaşayıp (okumalar, gözlemler, not almalar) günde 1 saat yazsanız uzun erimde pek çok güzel yapıt verilebiliyor. Bir önceki işimdeyken her gün öğlen yemeğinden sonra 1.5 saat yazarak sekiz yılda beş kitap yazıp yayımlattım. Kimsenin günde on saat yazdığını sanmıyorum. Kaliteli yazı üretmek yorucudur, sürekli tashih gerektirir, hiçbir zaman mükemmele ulaşamazsınız. İyi yazarlar az yazarlar ama sürekli yazarlar. Burada ayda bir toplandığımız yaratıcı yazarlık grubunda da üç ilkeyi unutmamalarını salık veriyorum her daim: 1. Sevdiğiniz nitelikli yapıtları mükerreren okuyun, mıncık mıncık edin. Çok kitap okumak değildir hedef, az okuyup öz okumaktır, yazarını anlamaya çalışın, metni ve yorumları değil. 2. Sürekli gözlem yapıp notlar alın. 3. Her gün aynı saatte, aynı mekânda, aynı sandalyede, mümkünse aynı müzik ve içecek eşliğinde, günlük sınırı (500 kelimedir benimki) doldurana kadar yazmak ve yol boyunca sürekli eldeki metni tashih etmek. (Sabah sabah programınız kahveyle iyi gitti, teşekkürler.)
Bitmesini istemediğim programların başında yer alıyor. Teşekkürler.
eskiden dışarıya yazardım. sonra yazamamaya başladım. aradan 15 yıl geçti. düzenli gittiğim terapinin yaklaşık 1. yılında kendime yazmaya başladım. kafam karıştığında, kalbim kırıldığında, öfkelendiğimde, yalnız hissettiğimde veya yeni bir yerlere gittiğimde. inanılmaz iyi geliyordu, hala geliyor. sonra fark ettim ki hislerimi yazdığımda, terapide bunun üzerine daha verimli vakit geçirebiliyorum. çünkü bir şekilde içimde olan biteni ifade etmiş oluyorum önceden. bu da terapide detayını konuşmak için alan yaratıyor.
Videonun çekildiği günün ardından İlker Hocanın ödevi olan yazı, alt yazı muhtemelen. Hoca o yazıyı bile içeriğe çevirmiş helal olsun:)
altyazı ne kadar sürüyor acaba diye ileri sardım, video boyunca varmış. ona mı odaklanalım, konuşmaya mı? daha ilk saniyelerde tilt oldum lan.
İlker hoca izlenme sayısını iki katına çıkarmak için başka bir yol bulmuş.
Bir bölümde de yazılı kitabın basılma aşaması ya da yayınevleri genç yazarlara nasıl davranıyor tarzı konular ele alınsa çok faydalı olabilir.
Değerli Hocam;
Kanalınızdaki hemen her video gibi bilgilendirici ve keyif veren bir bölüm olmuş. Ancak eklediğiniz altyazı sizin bizlere açtığınız kocaman bir dünya. Terapi sürecimde yaptığım ve çokca faydasını gördüğüm ama şimdilerde unuttuğum, belkide korktuğum, yazmak eylemi için beni cesaretlendirdiniz. Bu cesaret kıvılcımı için size çok teşekkür ederim. Sevgi ve saygıyla selamlar.
Can Kantarcı’nın romanı harikaydı. Bitirdiğimde üzüldüm.
Bir yandan Can Kantarcı'yı dinlemek bir yandan yazıyı okumak ama İlker Canikkigil'in sesiyle okumak... yazacaklarım bu kadar.
Harikasınız
♥️
Hocamız kış gününde kısakollu giyecek kadar ateşli.
Arkadaşlarla toplanıp Can Kantarcı her "disclaimer" dediğinde tekila shot yapma fikri, çık aklımdan 😄 Can bey daha çok gelsin. Harika muhabbeti var. David Foster Wallace Infinite Jest çevirisini de heyecanla bekliyoruz 🤩🥰
Bir hafta önce yazar bir arkadaşımla konuşuyordum. Tam bu konudan bahsettik.
Kendimizi nasıl daha iyi tanırız?
Bilirsiniz insanın kendi kendine görebildiği iki grup var: Kendine yakıştırdıkları ve yakıştırmadıkları. Bunları anlamak adına kendine yazmak, yaratıcı yazarlık gibi yazmak çok faydalı. Tutarlılık kaygısı gütmeden belirli bir süre durmaksızın yazma ile elde edilen sonuç bize Bilinçaltında ne var ne yok gösteriyor.
Ya hiç gündemimize girmeyen açılardan kendimizi tanımak nasıl mümkün olacak? Bilemiyorum. Yalnız bir zihin dışarıdan bir etki olmaksızın kendini bu açılardan tanıyamayacaktır.
Can Kantarcı'nın anlattığı yöntemin adı 'Morning Pages' - Daha detaylı bilgi Julia Cameron'ın Sanatçının Yolu kitabında bulunabilir.
Can beyi çok sevdim ya devamı gelse çok mutlu olurum 🙏🏻❤️
Güzel bölümdü, pratik anlamda iyi örnekler verdiniz. Spiritüellik anlamında da çok önemli bir yer tutar bu sabah yazmalarının, yaratıcılığı arttırdığı üzerine. Bana Julia Cameron'un "Sanatçının yolu" kitabından "Morning sheets" (Sabah kağıtları) hatırlattı. Denemekteyim ve acayip rahatlatıyor, kendimi farklı açıdan görmeme yardımcı oldu, kapalı kalan alanları açmama imkan sağladı, ağladığım, güldüğüm de çok oldu)) şiddetle öneririm🌻👍
İyi yayınlar
İlker Hocanın videoyu kâr getirisi yüzünden iki defa izletmek gibi bir amacı olmadığını düşünmekteyim. Alt yazıyı bir türlü hızlandıramadım. "Efendim" diye cümleye başladığınız yerde, yarın cumhuriyeti ilan etmenizi beklememekle birlikte alt yazı muhteşem. Video da muhteşem ancak, alt yazıda vermiş olduğunuz bilgiler görmenin, yazmanın ve tabiki de hayal gücümüzün gelişmesi için önemlidir. Efendim, alt yazı vasıtasıyla videoyu biri sessiz olmak üzere iki defa izlettiğiniz için teşekkür ediyorum. Akılda kalıcı ve bilgilendirici oldu!
okurken nasıl hissediyosun ki? duydukların nasıl çalınıyor kulağına, bilmediğin bi dili dinler gibi yabancı mi? yoksa kesik kesik mi? yoksa sade bi tık verimsiz mi ikisini ayrı ayrı yapmaktan?
Teşekkürler hem size hem Can beye 🥰
Ufuk açıcı, aydınlanma sağlayan bir sohbet
Videoya girdim, 2x izlerken altyazıyı okumaya başladım. Bir ara sesi kıstım. 19. Dakikaya geldiğimde videoyu durdurup bu yorumu yazmaya başladım. Şimdi ise mutfakta kahve içerken mobil oyun oynamak üzere mutfağa yürüyorum. Bence yazdım bişeyler...
Baya güzel program, emeğinize sağlık.
Can Bey'den daha çok eser, yazar, reading list bekliyoruz. Namedropping istiyoruz :)
Bu altyazıyla "bizi öyle yemek yerken falan izleyemezsiniz, sürekli bakacaksınız bu ekrana" mı demek istediniz 😛 Can Bey çok tatlı biri gerçekten, zevkle dinletiyor 👌🏻
"Santçının Yolu" kitabında da böyle bir tavsiye var, her sabah kalktığında bir şeyler yaz. Okurken gaza gelip başladım ama devamını getiremedim, sözde kolay ama İlker hocanın dediği gibi yapması zor.
Altyazıda bir bok yok okumayın
TRT2 bitirişini ben çok beğendim, 24 yaşında bir dedeyim sanırım :)
Teşekkürler
Ilker hocamiz ve Can Bey, sahane bir konuya deginip, cok sahane ve degerli tespitlere bogmus olsalar da biz izleyicileri, konunun pratikteki nedenselligini azicik bosvermisler gibi geldi. (nacizane)
O yuzden ustume vazife olmasa da, neden onune gelenin yazip cizme hevesi girdabina dustugune dair atip tutasim var. Aslinda bu konudaki en problemli kitle, topluma kiyasla, gorece daha yaratici olan kitle. Keza bu arkadaslarin ana motivasyonlari, yazilmis dandik ya da ortalama eserlere bakip, bunlari icra edenlerin kavustuklari primle gaza gelip, """e bunu ben de yazarim ki aameekaa"""" seklinde kapildiklari hezeyanlar malum.
Oysa bu arkadaslar, populer olmus ve prim yapmis islerin ardinda, salt eserin niteligi degil, insan iliskileri ve yakalanmis guncel trend ruzgarlarini gozardi ediyorlar. (sans faktoru vs) Sonucta isleri basilan her yazar, isinin kalitesi vasat olsa bile, emin olun gecirdikleri ve atlattiklari, uzun calisma saatleri, hayalkirikliklari gibi zorlu sureclerden gecmis arkadaslar. (tabi buna devlet baskani ya da 20 lerinde popcu, dizi artisti ya da sosyal medya fenomeni olmuıslar dahil degil)
Yani cogu kisi kolay kolay bala ya da sansa populer bir uretken olmuyor. Bedeller odeniyor, tekrar tekrar deneniyor, isleri rast gidenler, sansin da yardimiyla bir ruzgar yakaliyor. O yuzden yazip cizme hevesindeki, gorece zeki ya da yaratici arkadaslar da, bu baglamda kendi suursuzluklarinin kurbani oluyorlar. Hele ki 5000 seneden fazla yazarak ureten insanlik tarihinde, daha once yapilmamis ya da denenmemis birseyler oldugunu dusunmemiz, zaten en vahim olani.Benzerlerinin tekrar yazilma kriteri de eserlerdeki guncellik zaten, yoksa hala yaziyor olmaya devam etmezdik.
Soyle bir ornekle konuyu kapatiyim. Buraya kadar okumussaniz, az bucuk agzi laf yapan, uzun uzun yazmaktan keyif alan bir herif oldugumu anlamissinizdir. (ki iyi birsey degil bu) Sunucu Aziz Ustel in kendi sesine hayran olup, tek basinayken bir uzun uzun konusmalar yaptigina dair sehir efsaneleri gibi, yazarken baya bildigin masturbatif bir duygu seline kapilirdim. O yuzden genclik donemlerinde, ben de ""olm ne guzel yaziyorum lan"" benzeri dusuncelere sahiptim. Ta ki, calisma hayatimda email gruplarina attigim destansi emaillerin birinden sonra, pek sevdigim, benden buyuk, inanilmaz kibar ve gayet mesafeli bir yoneticimin, ""olm haklisin da, oyle bir yaziyosun ki yemin ediyorum icim sıkılıyor okurken gozunu seviyim kisa kes"" demesiyle ufak bir aydinlanma yasadim. :)
Malum insan degismiyor. En azindan yazili eser kismindaki hevesimin kirilmasi ve farkindaligimin artmasi, hepimizin cikarina olmus diyelim. :)
Muhteşem 😊
Oldukca ilham verici :)
14:12 de, konuk ellerini açtığında, elleri niye uçtan gri oluveriyor 🤔 yeşille karşmış olamaz... Renkler yapılırken mi bişeyler şeyoldu acaba?
Alttaki yazı sinirimi bozmasın diye hocanın yüzüne bakamadım! Emeği geçenler utansın! :)
Elinize sağlık
Hocam o altyazı ne ya
Bir kitap okumuştum şöyle diyordu: Bir hayatımın bittiği yerde başlamıştı diğer hayatım. Kitabın adı ON HAYAT
Flu tvyi podcast havasında dinlerdim, böylelikle konuşmaların tadını, ruhunu daha iyi anlardım sırf her videodaki 3. sınıf green screen işçiliğinin dikkatimi dağıtmaması adına,mesleki dezorformasyondan sanırım.
Ama bu videoda yazılı başka bir şeyin görsel halinin sürprizi varmış.
bunun nedeni bence ne ekstra izlenme ne de ekstra para kazanma arzusu sadece bir espri bence.
Altyazı kısmı ilk içeriği besliyor,
2. İçeriğin 1. İçeriği beslediği 1 video.
Ayrıca videoyu normalden daha dikkatli ve odaklı tüketmemizi de sağladığı için yine 1. İçeriği besleyen de bir hareket.
İki kere dinledim çok güzel ya motive oldum resmen
Bir kitap okumuştum şöyle bitiyordu: Sevgi o kumsallarda unuttuğumuz çocukluğumuzmuş.
Güzel program olmuş ama altyazı yerine referans verilen eserleri/ tanımları yazdığınız versiyonu daha çok seviyorum. Aslında altyazıyı da merak ediyorum ama baştan izlemeyeceğim. O zamanda ilk 2 programı izlerim. Bu arada süpriz bozan yerine tat kaçıran daha güzel olmuş.
Evet ya. İyi program
22:44 Neuromancer ≈ Hisdirilten
Nasıl? 😊
Can kantarci flu tv de bir anda forvette eto etkisi yaratti.sabah kalk yaz nokta.)yalin alpay can kantraci ilker hoca 3 lu bir yakantop denemesi isteruzzzzz
I am in love with " Öyle miiğğğg" by Canikligil
Yeni yayini bekliyoruz
hemen geldik hemeeeen
bir kitap okumuştum şöyle başlıyordu: Sİz benden şanslısınız en azından bu aşamada kitabın adını biliyorsunuz...
2. Bölümü 4 kere izledikten sonra 3'ün gelmesi iyi oldu.
İlker hocaya not: Eyyy İlker Bey bölümlerin arasını netflix sezon arası gibi yapmazsanız olmuyor mu? Netflix bile sezonların arasını yapıyor, siz bölüm arasında sezon arası veriyorsunuz.
canım adam sevdiğim adam kültür adam
3:36 Duyan da gerçekten zor bir şey sanır. Sanırım ellerini kirletmek istemediğinden değiştiremiyor şeridi :))
Yapan oldu mu bilmiyorum ama bir noktadan sonra bahsedilen kitapların bir listesinin paylaşılması gerektiğini düşünüyorum. Zira ilk bölüm ya da bu bölümde Tahsin Yücel'in bir romanından bahsedildiğini hatırlıyorum lakin tekrar baktığımda bölüm içerisinde denk gelemedim ya da gözden kaçırdım. Belki de hiç bahsedilmedi, ben bahsedilseydi diye düşündüm, diye düşünüyorum.
Yok doğru hatirliyorsunuz. Tahsin Yücel'in Yalan kitabından bahsetmişlerdi.
@@eced2483 teşekkür ederim.
Flu tv oley:)
11:00 Yazılmamış yaşanmamış düşünülmemiş orijinal hiç bişey yoktur. Yeni bişeyler bulamazsın. Her şey yazının içinde diyor bence
Bu da güzel bir yorum.
Evet videoyu 2.defa izleyeceğim, ama şimdi okumayacagim. Gözüm kaysa da okumayacagim İlker hocam 😀
okurken nasıl hissediyosun ki? duydukların nasıl çalınıyor kulağına, bilmediğin bi dili dinler gibi yabancı mi? yoksa kesik kesik mi? yoksa sade bi tık verimsiz mi ikisini ayrı ayrı yapmaktan?
Her gün olmasa da 3 4 günde bir yaziyorum cidden farkediyosun kendindeki değişimi insan yazarak değişir mi degisiyor ve kendini daha iyi taniyo farkediyo ve gözlem yeteneği kağıda döktükçe gelisiyory
derrida hakkında bir video siparişi geçelim bu noktada...
Güne başlarken güzel oldu.
altyazı çok kötü demek istiyorum ama ilker hocanın söylediğimizin tam tersini yapmayı sevdiğini biliyorum.
O defter olayı bizin siniftada da vardı aslında. Şaşırdım ya ilginç
Entellektüel clickbaiti keşfettim.Hem yaziyi hem videoyu izlemek için iki defa izledim.Başarili 😎
👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼
2x izlediğim halde atlayarak gittim. With my all repect.
Altyazı imdat!
Merhaba Ilker bey, 4k video kalitesi 4k degil ve cizirtili.
👏
Neuromancer çevirinizi merakla bekliyorum. Bir tarih verme imkanınız var mı Can Bey?
Aynen öyle
farklı bir şeyler anlatmak heybesinde çocukluğundan bu zamana kadar biriktirmiş dünyaya evrene kozmosa farklı hiç görülmemiş bir yerden gören i.nsanlar yazsın günlük tuttmak yazmaya okumaya bir çok meraklı olan insanın yaptığı bir şeydir esas olan farklı bir perspektiften görebilmek ve bakın burdan da görebilirsiniz dedirtmektektir okura kanımca .
1:33 Aaaah ah bilmem mi?
şu altyazıyı ayrı bir video olarak ekleyin veya eklemeyin :/
Daha yeni çok yağlı bir yemek yedim, hem dinleyecem hem okuyacam diye kasılırken midem allak bullak oldu. Teşekkürler hocamlarım şimdi kusmaya gidiyorum öptüm KiB byesss
Çok iyi. Birins benzio ama çok alçak gönüllü :)
Yavaşlatıp hem yayını dinlemek, hem geçen yazıyı okumak öneriniz bende tutmadı. Önce yayını normal hızda dinledim, sonra sesi kapatıp geçen yazıyı x2 hızlandırarak okudum.
Ama bir aydınlanma yaşamadım..
Video alt yazısını açıklamalar kısmına alıp, sesli bir uyarı ile okumamızı tavsiye etmeniz daha iyi olmazmıydı sevgili hocam ( :
sanırım walden'ın yazarının bir sözü vardı(ki kendiside ormanda bir kulübede izole yaşayan biri) sözü çok uzatmadan söylemek istediğinin özü şuydu: yazarlık/yazmak için olayın bir esrime olduğunu dolayısıyla insanın yalnız kalması gerektiğini söylüyordu. ve konu olan şeyleri yaşamış olmaktan çok yazarken o duyguları hisleri yaşamanın gerektiğini söylüyor. yani diyor ki herkes dünyayı geziyor tonlarca şey yaşıyor ama kaç tanesi yazar oluyor?
olay yazmakta(yaşamakta) değil hissetmekte.
bu arada çok "yaşamışlar" olay anlatır sadece. esrime yaşayanlar(dostoyevski gibi ama en azından iyi gözlemci ve analistlerdir) ise felsefi roman
gerçi dostoyevski'nin yaşamışlığı bildiğiniz "yaşamışlık" değildir. üst üste gelen felaketler ve acılardır onun ruhunu şekillendiren. alkolik bir baba, erken yaşta ölen anne, fakirlik, hapis, sürgün, borç, fakirlik, kumar, fazla gönül ilişkisi yaşayamadığı için çok sık genel eve gitmiştir tıpkı schopenhauer ve niçe gibi. -sexe biraz düşkünlük var tıpkı diğer dahiler gibi -
altı kırkbeş'ten çıkmış bir kitaptır neuromancer'ın türkçe çevirisi ve leştir. umarım bu iyi olur. en son ender's game'ini okudum gözlerimle birlikte beynim kanadı :D çocukların giydiği flash suit parıldıyan/ışıldıyan elbise şeklinde çevrilmişti. çevirmen bi de kadındı. yani eşyanın tabiatına en ters olacak şekilde yapılmış bir çeviri. almayın okumayın :D
ondan önceki çeviri de altın kitaplara aitti. adı da matrix avcısı :D tabi o sıralar matrix rüzgarı esiyordu dünyada :D
Geçmiş yüzyıllarda yazmak isteyen insanlarin kafası şu anki gibi karışık değildi. Bazısı sanırım ki bir sayfayı yazıp hemen ötekine geçiyordu. Öyle olmasa o devirlerde bu kadar kalın kitapların çıkabileceğimi sanmıyorum. Konuşur gibi yazıyorlardı.
Zaten kaçı okuma yazma biliyordu, bilenlerin kaçında daktilo vardı, daktilosu olanların kaçında sabır vardı bir metni bitirmek için.
Şimdi yayınevine günde 50 tane metin gidiyor, sen de aralarından sıyrılmaya çalışıyorsun.
@@yasemin33208 Daktilo kaç yıllık araç? Zamanın büyük kısmında elleriyle yazıp çiziyorlardı. O kadar az kişi de yazmadı. Bir çok kişi yazdı. Sadece bazıları günümüze kaldı. Ayrıca her devlet osmanlı gibi asli unsuru olan halkı o kadar cahil bırakmamıştı!
herkes sanki vahiy gibi altyazıyı tekrar 2x ile okudu. Altyazıda bir şey yok efendim sadece elinize kağıt kalem alıp yazın diyor. videodaki anlatılanları destekler şekilde ıvır zıvır başka bir şey yok efendim. hele vahiy hiç yok.
👍
oh be! nerede kaldınız?
Can Hocam Infinite Jest me zaman gelir sayfa sayısı çok ama bu sene yetişir mi?
Yavazmaya hevesli arkadaslarimizin Ray Bradbury’nin Zen in the Art of Writing adli kitabi okumasini oneririm. Adam 12 yasindan beri her gun 1000 kelime yaziyor ve ilk okunabilecek oykusunu 22 yasinda yazabiliyor.
altyazı kullanımı büyük hata olmuş. yazıyı mı okuyalım? konuşmacıyı mı dinleyelim?
altyazının akış hızını x10 azaltsanız verim daha yüksek olur
Ilker Bey ne zaman stand up comedy yapmaya baslayacaksiniz.yurt disinda yasiyorum ama ilk ucakla gelip seyredecegime emin olun..Can bey cok tesekkurler konunun icerigi ve bugun dusen crypto piyasasindan dolayi yuzde 20 kayiptaydim ama videonuzla hayattin tek bir renk olmadigini anladim ve baska seylere(edebiyatla)daha fazla vakit ayirmam gerekiyormus.saglicakla kalin (trt ile buyuyen kusaktayim)
Duygu, sen nasıl bir çılgınsın. Biz o altyazıyı nasıl okuyalım kız. Sesi kapatıp, 2x yaptım ama yazı yine çok yavaş. Bilerek uzatıyorsun. Seni çılgın
Mimarlık programına neden yeni bölüm gelmiyor? Ebru hanım çok mu meşgul?
Ya da başka bir mimar aramakla uğraşmayın, ben gönüllüyüm :)
Artık Ergi Deniz ÖZSOY'u çağırsanız????
Videoyu büyütürseniz altyazıyı görmezsiniz :)
İlker bey sıkıcı UA-cam hayatımıza renk kattınız, bu sorunun üstesinden nasıl geleceğiz şimdi! Kendimi deney faresi gibi hissediyorum.
can hocayı görünce bi heyecanlandım ve bir önceki videosu tadında bir şey bekledim fakat tam bir zaman kaybıydı bu video 👎🏻
Evet sonuna kadar okudum, aynı andan da izledim. Yanlız altyazı çok yavaş. Nokta koymak bu kadar zor mu? Gereksiz tekrarlar var. "Efendim" kesin İlker Hoca yazmıştır. 😒
Öncelikle buradan yazmanın saçma olduğunu bilsemde ve yazdıklarıma ilker canilikligil adlı hocanın yazılanları saçma bulacağını bilmemde derdimi anlatayım.Elimde gizem gerilim ogeleri barındıran sürpriz finaliyle ters köşe yapan film senaryolarım mevcut.Bu projeler kisvesi out ,gone girl tarzında zekice kurgulanmış senaryolar tarzındadir.Dinlemenize ve yardımınıza ihtiyacım var.Not yukarıda yazılanlar genç hevesli vaadedip kaçanbecerisi ve yenegiyle iş yapan birinin söylemleri değil narsist olup kendini üstün görmek için abartan birinin yazısı değildir.Piyasanin zorluklarını bilen birinin yazısıdır.İletişim kurmamız lazım.
sebat edeceğim ve yazacağım..
Alt yazı dikkatimi dağıtıyor.
ya aşağıdaki yazılar ne anlamadım çıldırcam dinleyemiyorum videoyu alt taba aldım
❤️❤️❤️