Відео

I hope so :)

Feel invited to join :)

Może warto wspomagać rozwój umiejętności liderskich u służb właśnie?

@@scrum-with-joanna u nas władza ma ciągle ruch jak na psychiatrii: z dołu na górę , oddział otwarty =rządzimy - z góry na dół, dół= oddział zamknięty = opozycja, ciągle te same osoby, magdalenkowcy i ich akolici, muszą wymrzeć, może nowa krew coś zmieni

That's a great suggestion!

I am happy you liked it :)

The recent Crowdstrike disaster is a good case study. One of the things they failed to do was Rolling Release, which is basically the concept of deploying to users in stages. First to 5% of users, then 10% and so on all the way to 100%. This minimizes the damage done in the case where bugs are being pushed to production. This is one of the things to pay attention to when user base grows. All these to say, DevOps is quite broad and each DevOps engineer's definition of DevOps highlights the complexity of work they've had to deal with.

Hurrayyy! Congratulations:)

Gracias!

Creating a valuable communicational habit might be super challenging.

I believe that questions are powerful tools in all conversations :)

Indeed, practice might help a lot :)

Congratulations, Nurudeen!

Tak, pamiętam, że nawet bez czytania tej konkretnej książki nie polecałeś. A ja i tak przeczytałam, ale nie dlatego, że sądziłam, iż na mnie jakieś objawienie z nieba spadnie :D Charles Duhigg napisał bodajże 3 książki, ja przeczytałam dwie (także "Siłę nawyku", o której piszesz). Widzę, że dbasz o mój rozwój, doceniam :) Nie sądziłam, że dzięki UA-cam'owi zyskam takie benefity :D Tym bardziej się cieszę, że w tej mojej "podróży" robię coś więcej niż tylko gapienie się beznamiętnie w opalcowaną i zakurzoną szybę.

@@scrum-with-joannaprzecież Ci nie zabronię czytać nawet "Kajko i Kokosz". Wypowiadam moje zdanie, a co Ty z nim zrobisz, to już Twoja odpowiedzialność... Uważasz, że Kajko i Kokosz byli mądrzejsi od Sokratesa? No ok- to będziesz żyć jak Kajko i Kokosz, a nie jak Sokrates... Kto Ci zabroni? :D Jakoś nie czuję potrzeby wymuszania... Innymi słowy- nie namawiam! Ja tylko dobrze radzę... A jak chcesz zimą chodzić w klapkach, to jedynie czekam na zdjęcie... :D:D:D

@@marcin3136 Można na to różnie patrzeć. Po przeczytaniu Kajko i Kokosz może da się jeszcze bardziej docenić Sokratesa? :) I nie, nie uważam, że byli mądrzejsi. Raczej coraz bardziej mnie zadziwia, dlaczego tak wiele osób chodzi w klapkach, skoro są inne buty na zimę, dostępne od ręki.

@@scrum-with-joanna ego i pycha (większość nie szuka prawdy, tylko chce uowodnić, ze ma rację) i obecny "kryzys autorytetów", który ma swój początek w "skrajnym relatywizmie" (nawet nieźle tłumaczy to prof Matczak- on dość ogarnięty jest i jeszcze mody, więc się douczy :D). A jeszcze dochodzi "nasz mentalny garb kulturowy" ("Homo Sovieticus") oraz tzw. "etap rozwoju tłumu" (Le Bon) Na logikę- życie jest nieznane, czyli to jak wyprawa w nowe góry... Nawet jeżeli czyjaś mapa nie jest idealna, bo nie ma ludzi, którzy poznali "prawdę objawioną" (wtedy "ujrzeliby Boga", a wg Biblii by umarli, czyli może byli, ale od razu umarli :D), czyli nie ma ludzi idealnie mądrych, ale lepiej mieć jakąś mapę, czy samemu zgadywać, żeby udowodnić, ze ma się rację? (czyli Ego). Moim zdaniem lepie skorzystać z mapy i moimi pierwszymi mapami (oprócz tzw. "legend rodzinnych") byli filozofowie (książki), a później wybitnie mądrzy ludzie, których miałem szczęście i zaszczyt spotkać i zawsze długo myślałem nad tym co mi powiedzieli (próbowałem to zrozumieć dlaczego myślę inaczej i dlaczego to zapewne ja się mylę, bo zapewne tak jest, skoro mam 20-25 lat; nigdy nie miałem wybujałego Ego w porównaniu do tego, co teraz prezentują młodzi menedżerowie [gwiazdy-myśliciele :D "Narażają się na śmieszność wśród ludzi mądrych"~ filozofia]. Ja chodziłem i pytałem mądrych ludzi o zdanie- czasami już mnie mieli dość. Nie znaczy, że zawsze postąpiłem jak mi mówili, ale wtedy, gdy coś spartaczyłem, to sobie przypominałem, co mówili i dzięki temu już mogłem dogłębnie zrozumieć oraz już "internalizować" tę wiedzę, czyli zacząć żyć w ten sposób ;) Strasznie długi temat, a w rozwoju kluczowe są "punkty zwrotne" i trzeba czasu oraz cierpliwości i słuchania i właśnie usłyszałem, że Ciebie zaciekawiło to "dlaczego w USA mieli taki problem" i że nie rozumiesz, czyli zadałaś świadome pytanie, które zadaje "naukowy umysł filozoficzny", czyli że to musi być bardzo skomplikowane, czyli "świadomość systemowa", czyli... "Dialog" ~Platon (to w sumie o Sokratesie, ale on sam nic nie napisał, więc wszystko wiemy od Platona). Watek mi się skończył.... Aha, dlatego 90% spotkań, które wymyślają AC/ SM to defraudacja majątku firmy, bo to wszystko odziała całkiem inaczej (nie wiedzą co robią, więc robią dużo i cokolwiek, żeby "wyglądać na użytecznych", a tak naprawdę szkodzą firmie, marnują pieniądze i denerwują programistów i ktoś im za to zapłacił, ale to jakoś do obronienia, bo był "napompowany balonik Agile/ Scrum", czyli dyrektorzy i zarząd wybronią się z zatrudniania ich, ale teraz muszą ich już zwalniać, bo grozi im odpowiedzialność karna, a wiedząc to wiedziałem co robię ;)))) Ale Agile nie umarł...ani Scrum. Wracam do wykładów "Kudłatego myśliciela", bo ma łeb na karku :))) "16 Cele dla obszaru sprzedaży" Ciaoooo...

@@scrum-with-joanna społeczeństwo anty-filozoficzne (filozofia została ośmieszana przez komunistów, żeby ludzie nie myśleli krytycznie, tylko jako "bezmyślny tłum"- co ciekawe sami wpadli w tę pułapkę). Trzeba pokoleń... Niewielu się wyrwało z tego postkomunistycznego amoku/ mentalnych kajdanek.

Czyli moje tłumaczenie okazuje się niezbyt trafne, a jak się w takim razie tłumaczy „Leadership”? Liderstwo? Czy w ogóle się nie tłumaczy? Dzięki za polecenie, obczaję! ❤️

@@scrum-with-joanna jest nieźle, ale "nie dotykasz sedna". Po prostu kop dalej i nie zadowalaj się "powierzchownym obrazem"... Powodzenia! :) (ogólnie polecam osobę Józefa Wancera, bo to wybitny człowiek, czyli również jego książkę- fajnie się ją czyta; ja obejrzałem i przeczytałem wszystko co z nim związane ;)

@@marcin3136 dziękuję :) jednak nie dostałam odpowiedzi na pytanie, ale rozumiem, że mam sobie sama pokopać, jak i czy się tłumaczy :) Niech zatem i tak będzie :)

@@scrum-with-joanna jak Ci wytłumaczę, to na 100% zrozumiesz co powiedziałem, ale to nie będzie ten poziom- dogłębnego- zrozumienia, bo przeskoczysz pewne etapy (w tym etap oduczania/ obalania przekonań; to proces), czyli nie zrozumiesz na poziomie, na którym będziesz mogła dołączyć do nowej jakości Agile (tudzież raczej- po prostu Agile :) Paradoks, ale tak wychodzi z psychologii rozwoju, etc., że czasami nie chodzi o odpowiedź (masz umysł ścisły; czym różni się zrozumienie całek jak robi wykładowca, a czym gdy sama zrobisz 1000 całek? To właśnie jest ta różnica; co z tego, że zrozumiesz co robi wykładowca? Nic. Czyli czasami empiryzm jest użyteczny również w nauce, a czasami to herezja, gdy się do niej jego uzyje) Nie zrozum mnie źle- Ty jesteś bardzo kumata i bardzo dużo wiesz- po prostu ja tak mam, że chcę wyciągać na najwyższy poziom...i tyle :) Będzie git... :D Ja jestem na "10 Struktury macierzowe" ;) W sensie u "Kudłatego" na wykładach- kumaty chłop i "naukowy umysł" ;)

@@marcin3136 dobra, czyli jak korzystałam kiedyś z metod Lapunowa i przyglądałam się nieliniowym równaniom różniczkowym, to może ogarnę i to ;)

Ciężko powiedzieć, czy moje jest uleczalne ;) może już nie 😂 Nie wiem, czy się dogadamy, jak ktoś z kijem przyjdzie na spotkanie.

It was a pure pleasure, Daryn :) Come back one day, I would be happy to continue our conversation :)

Of course, Scrum was NEVER the only solution. I believe we are on the same page :) I love to be surrounded by people with a properly functioning brain. And I do truly enjoy my conversations. Today I've learned that maybe we should say "Agile is not DEAD, there are only attempts to kill it" :)

@@scrum-with-joanna And I even think that this pathology has been spreading for too long. True Agile is the best that can be for a company... What happened was the worst that could have happened to the company ;) Oh, that's the difference...

Technicznie: tak. Nic nie stoi na przeszkodzie. Nawet jeśli spojrzymy na Scrum Guide to tam nie ma żadnych zakazów dotyczących łączenia odpowiedzialności. W praktyce: nie polecam w pełnym wymiarze i na dłuższą metę. Bycie dobrym PO wymaga sporo pracy i umiejętności, a dorzucanie do tego jeszcze kolejnych tematów to już się może zacząć ulewać. Podobnie z AC :)

@@scrum-with-joanna zapewne statystycznie masz rację (analogicznie do sytuacji, gdy PM ma się "przerobić" na SM/ AC), ale jest "psychologia różnic indywidualnych", na której zapewne swoje wnioski oparł m. in. prof Klaus Szwab i na czym już funkcjonuje rynek zagraniczny (czyli: "Co dla jednych jest podłogą, dla innych jest sufitem"- Orzeszkowa). Tak działa świat, tylko zauważyłem, ze niektórym trudno to zaakceptować i twierdzą, że każdy uczy się w tym samym tempie/ ma te same talenty/ kompetencje, etc. To herezja i całkowity brak rozumienia rzeczywistości (spójrz chociażby na Dr. Dre jaki jest dojrzały filozoficznie/ mentalnie (i dość oczytany)- zapewne bardziej, niż większość dyrektorów, którzy są 20 lat starsi od niego i mają dużo większe doświadczenie ;) Czyli się zgadzamy (konkludując)- należy dokładnie się przyjrzeć konkretnemu kontekstowi ;) Faktem jest, że ogólnie/ statystycznie PO wymaga dużo pracy i chyba w każdym przypadku tak będzie na początku (ale już nie w każdym, gdy się to z czasem "ułoży" i tutaj już bardzo pomoże doświadczenie konkretnie na tym stanowisku i dopiero ewentualne dołożenie kolejnego). Byle z głową...nic na siłę- wszystko młotkiem ;) *I uwzględniając etykę/ dobro zespołu, czyli rozważyć, czy to będzie lepsze dla zespołu (czyli- abstrahując/ przykład uniwersytecki/ obrazujący- np. jeżeli Ty byłabyś SM, a ja PO, to lepiej tak zostawić. W większości przypadków jednak lepiej jakbym objął obydwie te funkcje. Tak to widzę... ;) Ciaoooo...

@@scrum-with-joanna oczywiście mówię o dwóch pensjach Senior+++...+10k (z oszustami i populistami nie dyskutuję, bo szkoda czasu/ energii/ radości życia ;)

@@marcin3136 zdecydowanie tak! Żebyśmy tylko nie popadli w takie myślenie, że dorzucajmy ludziom robotę, czy tego chcą czy nie, czy są gotowi, czy nie, bo... oszczędności. Niestety spotykam się z podobnymi pytaniami w tym kontekście. No i to, co zwykle wywołuje niezbyt przyjemne odczucia u osoby, której robota jest dorzucana, to... "teraz robię 2 etaty, a płacą mi za 0,5" ;)

@@scrum-with-joanna ale mało kto potrafi uczciwie pogodzić te stanowiska, więc to raczej "patologia organizacji" (żeby połączyć te dwa stanowiska, to trzeba znać i dogłębnie rozumieć filozofię/ etykę/ psychologię/ prawo, bo w nich występuje konflikt interesów i staje się "pośrednikiem dwóch" stron). Inaczej to kolejna patologia społeczna/ organizacji, bo nie poznałem i nie zauważyłem nikogo w polskim Agile, kto znałby dogłębnie te nauki, więc statystycznie, w prawie każdym takim przypadku (oczywiście tylko w 99,99%, bo może gdzieś, w jakimś lesie siedzi taki jegomość i się nie wychyla), była to zwykła patologia społeczna/ organizacyjna ("człowiek jako narzędzie", czyli to byłoby okazanie całkowitego braku szacunku do grupy ludzi, czyli zespołu, gdyby coś takiego wystąpiło). Kwestia wynagrodzenia, to kolejny wątek- nie wiem dlaczego mieliby dostawać za dwa stanowiska, skoro nie są w stanie ich pogodzić? (oprócz tego 1 na 1000, który ukrywa się w lesie ze swoją filozoficzno-etyczno-prawną wiedzą :D)

Ja też chcę zostać raperem, jeśli to oznacza, że będę umiała tak elegancko się wypowiadać :D No niestety, chyba nie możemy Cyrila wciągnąć do Polaków-Agile'owców. Choć... mieszka już od jakiegoś czasu w Polsce. Miałam okazję poznać go trochę i była to dla mnie ogromna przyjemność. Bez względu na to, jaki miał dzień (i jaki ja miałam dzień), to zawsze nasze spotkania dawały mi sporo radości i poczucia sensu.

@@scrum-with-joanna bo to mądry i dobry człowiek ;) I dowód, że nie ma korelacji między wiekiem, a mądrością, bo jest mądrzejszy (i ma dużo większą świadomość oraz wiedzę) od naszych pseudo-menedżerów, którzy mają po 40-50 lat ;) Ja to widzę od razu... Ja gdzieś polezę, to będę chciał go ściągnąć do tej firmy... ;) A że nie ma Ego jak Brazylia, czyli ma też dystans do siebie, to wiem, że się nie obrazi i tego źle nie odbierze, bo życzliwie patrzy... Mój zawodnik mi mówił, że "Trenerze! Ale biali nie potrafią skakać" (to hasło z takiego filmu o koszykówce ;) jak pokazywałem jak poprawnie strzelać głową... Pozdrowienia dla Ciebie i dla Bro! :D

Dziękuję! :)

🌲🌳🌿

And this is the art: make things as simple as possible BUT NO SIMPLER :)

Myślę, że przeczytam do końca książkę Duhigga, bo jestem ciekawa, czy moje hipotezy po przeczytaniu wstępu są słuszne. Dziękuję za polecenia. Wreszcie coś, czego nie znam :)

@@scrum-with-joanna ale on nie zna filozofii, więc będą niezauważalne przekłamania (analogicznie jak Carnegi). Ale filozofię znał Covey i jego warto czytać z tych "popularnych". Ale od razu polecam zakupić jako "podręcznik do końca życia" i zaglądać do niego tematycznie, czyli np. biorę temat "wspólnota" i cyk na stronę 231 ;) A ta cegła-encyklopedia to: "Psychologia społeczna" ~ prof Bogdan Wojciszke Kiedyś raz przeczytałem całą dla "podniesienia świadomości", ale nie da się zapamiętać nawet 10% (500 stron, format A4, pisane maczkiem :D), czyli trzeba ciągle do niej wracać i wtedy przekonasz się jakie bzdury niektórzy wygadują i jak szkodzą... i jakie mamy patologie ;) I m. in. tę książkę mam zawsze w zasięgu ręki...czyli nigdy nie doczekała się swojego miejsca na półce :)

To musiały być jakieś mocno zasuszone grzyby, skoro do takich staroci się dokopałeś 😂

Samo się pojawiło w podpowiedziach :)

Apropos- na chwilę na poważnie ;) Oglądałem wywiad z właścicielem firmy IT i powiedział, że przy cięciach kosztów pierwszy "do odstrzału" (cięcia kosztów/ etatów) jest Scrum Master. To też pokazuje nastawienie najwyższej kadry do SM, czyli jak widzą jego "użyteczność" dla zespołu/ firmy.

@@marcin3136 Czyli YT odgrzewa moje kotlety, ciekawe :)

@@marcin3136 Niestety, ja już to obserwuję od jakiegoś czasu. Jak to zwykle bywa problem nie jest czarno-biały i skądś się to przekonanie u tej kadry wyższej wzięło.

Też bym chciała sobie z tego pożartować, ale wcale mi nie było do śmiechu, kiedy musiałam pilnować pielęgniarek w szpitalu, żeby mi podały prawidłowe leki. Albo jak lekarz z dużej sieciówki na literę M z uporem maniaka mi powtarzał, że nie może mi dać skierowania na badania profilaktyczne, bo „czasami coś na tych badaniach wychodzi i Panie się stresują”. To jest podejście! Po co się stresować? Jak masz umrzeć, to i tak umrzesz, więc co przychodzisz marudzić? Ja sama pilnuję swoich badań, to sobie mogę robić Evidence Based Management :) Z tą naszą medycyną to czasem jest raczej wróżenie z fusów z pomijaniem dowodów.

@@scrum-with-joanna ja dobrze wspominam pobyt w szpitalu- niby w stanie krytycznym, ale mniejsza o to, bo były urodziwe pielęgniarki i... klepały mnie po tyłku :D To chyba była zabieg psychologiczny: "Ku pokrzepieniu serc..." Może tak je szkolą? W sumie fajne :))) Happy szpital... :) Jak sama robisz, to masz spokój i nie ma tematu, ale tutaj przemawiasz z ambony, więc należałoby uwzględnić realia... Albo nie i... niech sami kombinują :D:D:D

@@marcin3136 Uśmieszki mi tu zapodajesz, ale to mogło mieć bardzo dużo sensu. w przypadku tych pielęgniarek (a jesteś pewien, że to był prawdziwy szpital? 🤣) Rozpraszały Cię, żebyś nie myślał, w jakim byłeś stanie, aż wreszcie z tego stanu wyszedłeś i już nie było czym się martwić. "Jak sama robisz, to masz spokój i nie ma tematu, ale tutaj przemawiasz z ambony, więc należałoby uwzględnić realia..." --> opowiedz mi o tym więcej! :)

@@scrum-with-joanna łaziłem z kroplówką, więc to był szpital (albo Truman Show :D). Przecież jakbym nie miał kroplówki, to bym nie pozwolił, żeby młode atrakcyjne kobiety mnie... klepały. To niedopuszczalne! Powiem Ci, że ogólnie się nie martwiłem, tylko jak ksiądz przyszedł, to pomyślałem, że koniec udawania i trzeba wychodzić :D Wtedy pierwszy raz wydymałem Kostuchę :D Nie wiedzieli dlaczego wyzdrowiałem. To było bez sensu :D Realia-> pełen zakres grupy docelowej, czyli "kto Ciebie słucha", czyli robisz zbyt duże skróty myślowe (też to czasami robię). Zobacz, że Magda wolniej leci z materiałem i od strony organizacji/ ustrukturyzowania/ porządku w przekazywaniu wiedzy, to wymiata :))) To bierze się z neurologii, że na pewnym poziomie już nie wiemy jaki przeszliśmy proces myślowy ucząc się czegoś, a nawet nie wiemy skąd i dlaczego tak myślimy. Najlepiej zastosować "myślową inżynierię wsteczną" (adaptacja z inżynierii oprogramowania), żeby iść powoli po sznureczku. Wtedy dowiesz się... skąd wiesz :)

@@scrum-with-joanna to było jak na tej reklamie Mercedesa :D:D:D "Mercedes E-Klasse: Sorry - oder der Sensenmann hat Pause!"

O, poszedł hashtag, czyli dotarłeś do końca :D Myślę, że system jako całość nie powinien padać, ale jeśli stosowaliśmy pewną matematykę do naszej próby oszacowania, co tam w tej przyszłości się może potencjalnie zadziać, co myślę, że ta matematyka ma pełne prawo się wahnąć w jedną czy w drugą stronę. Zmienił się kontekst, więc te dane historyczne, które mamy, już nie dotyczą w pełni tego "nowego" zespołu. Ale ogarnięci ludzie sobie z tym świetnie poradzą i nawet jeśli stosują wyliczenia w jakimś narzędziu, to zbiorą trochę nowych danych i sobie ten staropolski "forecasting" zaktualizują.

@@scrum-with-joanna matematyka zadziała Ci przy efekcie skali, bo mierzymy "naturę ludzką", a ani ekonomia, ani psychologia nie są naukami ścisłymi, czyli te liczby pokazują obraz przybliżony, a statystyka, która tutaj wchodzi, działa dopiero na dużych liczbach, dlatego nie można stosować empiryzmu na samym początku, bo to tak jakby nie ukończyć studiów z architektury i stawiać dom. Przecież to herezja :D:D:D Trzeba wiedzieć kiedy i gdzie użyć konkretnego młotka. Poza tym- jak sama gdzieś nawijałaś- mamy "niewiadome niewiadome", a przy obecnych warunkach, czyli świat-kalejdoskop, wywali się większość modeli predykcyjnych, bo strategii NIE WOLNO już opierać na historii (czyli potrzeba "umysł naukowy" oraz myślenie systemowe; ciągłe sprzężenia zwrotne). Sorki za poślizg, ale muszę myśleć jak do Ciebie piszę :D:D:D To nie zarzut- tylko fakt; muszę mieć wenę i czysty umysł... :)

@@marcin3136 "Muszę myśleć" to moim zdaniem bardzo pozytywne zjawisko! :) Potraktuję to jako komplement 😃 Ha! I tutaj bym chętnie podebatowała. No bo właśnie kiedyś trzeba było zdobyć wiedzę, żeby być gotowym na stawianie tego domu. Innymi słowy: kiedyś zawsze jest początek. kiedy bardzo mało wiemy albo nie wiemy nic. No więc musimy się nauczyć i uczenie się przez doświadczenie to dla mnie podstawa empiryzmu (mam deja vu, więc pewnie już zderzaliśmy swoje perspektywy, na czym empiryzm polega :)). W tym sensie moim zdaniem empiryzm można stosować "od początku" z pełną świadomością, że mało wiemy i próby szacowania i prognozowania na tym wczesnym etapie mogą być wysoce nieskuteczne. Za to częste uczenie, wyciąganie wniosków w oparciu o eksperymenty, regularne pętle sprzężenia zawrotnego mogą nam pomóc się w tej nowej rzeczywistości ogarnąć :) Jednocześnie, muszę przyznać, że nie jestem ogromną fanką przywiązywania się zanadto do wspomnianej wcześniej matematyki, choćby z powodów, które wcześniej wymieniłeś, szczególnie, jeśli nasze środowisko ma wiele źródeł złożoności. Innymi słowy: po co próbować przewidywać przyszłość mocno do przodu, kiedy prawie wszystko może się zmienić?

@@scrum-with-joanna skoro chcesz, to możesz uznać to za komplement...jak się lepiej poczujesz, to... "bierz co chcesz, wszystko weź, co tylko mam" ~ Shazza :D:D:D No nie-nauka i mentoring (przecież to praca na żywym organizmie z ludżmi, czyli stosowanie tutaj empiryzmu to złamanie podstawowych zasad etyki/ etyki pracy- PRIMUM NON NOCERE. Chciałabyś, żeby trenował/ uczył się na Tobie psychoterapeuta bez szkoły? Zobacz ile lat oni najpierw się uczyli, żeby zostać psychoterapeutą- studia z psychologii, to tylko wstęp. A nawet jak zostaną, to i tak mają mentora-superwajzora, czyli o wiele lepszego/ mądrzejszego od siebie). Znaleźć kogoś bardzo mądrego, kto poprowadzi i z kim można konsultować obiekcje/ zadawać pytania/ etc. Oczywiście najpierw trzeba wielkiej pokory, czyli być świadomym, że nic się nie wie (czyli to co napisałaś), a z tym też jest spory problem. Jaki jest "koszt ludzki" i w jakim tempie uczysz się samemu? Przecież jeszcze nawet nie wiesz czego nie wiesz na początku... No i trzeba dużo szczęścia (ja miałem dużo do kilku wybitnych mentorów/ ludzi), ale też świadomego wyboru do jakiej firmy się idzie, czyli kto jest tam AC/ Prezesem, etc. Jest wywiad na YT, w którym jest dokładniej wyjaśnione jaką drogą iść: "Jack Ma's Advice to The Young people" Nasze firmy postępują skrajnie nieetycznie i tyle... Uprzedmiotowiają ludzi i nie ma na to wyjaśnienia (będą racjonalizować, ale tutaj chodzi tylko o pieniądze).

@@marcin3136 Zgadzam się z Tobą, o ile rzetelna wiedza gdzieś istnieje i mamy do niej dostęp. A jak jej nie ma, nie ma takich mentorów czy superwajzorów, o których piszesz, to co mamy zrobić? Ja bym szukała jak najbezpieczniejszych sposobów do eksperymentowania, zbierania informacji i wyciągania wniosków.

Myślę, że w słowach "dokładniej jego elementów" jest pies pogrzebany. Na tyle, na ile znam Kubę, myślę, że chciał podkreślić, że jeśli używasz elementów Scruma, to używasz elementów Scruma, a nie wdrożyłeś Scruma. Oczywiście, elementy Scruma mogą być jak najbardziej użyteczne i nikt nie powinien Ci zabraniać ich używać :)

@@scrum-with-joanna nie podoba mi się stwierdzenie "nikt nie powinien Ci zabronić". Nie zabroni, bo nie będę pracował z populistami i dogmatykami (jeżeli są kadra kierowniczą), bo to męczarnia... Tam trzeba nauki od zera (chyba, że zapłacą za uczenie AC i dodatek za trudne warunki pracy). Aaaaa to było na zachodzie (DACH), a nie u nas... robiłem, co uważałem za słuszne (byle terminy się zgadzały i wszyscy byli szczęśliwi) i pracowałem jak i kiedy chciałem ;))) Nie dodałem, a to w sumie kluczowa informacja.

@@marcin3136 Wiesz, słowa "nikt nie powinien Ci zabronić" mają tu dla mnie dodatkowe znaczenie. A mianowicie (że aż pozwolę sobie na cytat ze Scrum Guide'a): "Scrum is free and offered in this Guide. The Scrum framework, as outlined herein, is immutable. While implementing only parts of Scrum is possible, the result is not Scrum." Sami twórcy nam mówią: wolno używać Scruma jako całości, wolno używać elementów czy tylko się inspirować (no ale wtedy to nie jest Scrum). Czyli możemy używać i już :) A jak ktoś narzuca sposób pracy specjalistom, pomimo tego, że nie ma merytorycznego powodu ku temu, to obawiam się, że marnuje sporo pieniędzy i jeszcze więcej potencjału. Magda Firlit mawia, że bycie prawdziwym liderem jest "cholernie trudne" :)

@@scrum-with-joanna a widzisz, bo nie chciało mi się pisać... Ja dostałem zespół i miałem sam sobie wymyślić czego i jak użyję, a że były zerwane wszystkie łańcuchy, to użyłem elementów Scrum'a... Mniejsza o to, bo nie chce mi się wszystkiego pisać, a to ma mniejsze znaczenie :) Widzę, że patrzysz rozsądnie i tyle wystarczy, a do reszty potrzeba kontekstu.

Tak :) I jednocześnie podejmowanie świadomej decyzji, że wybieram to coś, a nie innego cosia. Ja wybieram borowika, a Ty "halucynka" (czy jakoś tak ;)). Jak już mi tak doktorujesz, to mi się przypomniała moja promotorka z doktoratu: "pani Asiu, można być świetnym we wszystkim, ale nie we wszystkim naraz!" No i tak sobie myślę, że coś w tym jest 🙃

Dziękuję za cudzysłów przy "halucynkach", bo ja oczywiście zbieram zupełnie inne grzyby! Zupełnie nie rozumiem, dlaczego jesteś kolejną osobą, która zakłada, że interesuje mnie pewien konkretny typ grzybów :) No ale do rzeczy! Podobno są pewne grupy zawodowe, które w podobne eksperymenty wchodziły (tak tylko słyszałam). No i mam tu wątpliwość, czy to rzeczywiście pomaga. Inna sprawa to oczywiście kwestie etyczne. Zakładam, że nie każdy chciałby w taki eksperyment wejść, więc chyba najpierw wypadałoby zapytać o zgodę, nieprawdaż? :)

@@scrum-with-joanna nie zbierasz "halucynków"? Dobrze, że mówisz- czyli jak coś to trzeba wziąć dwa koszyczki i każdy zbiera do swojego, bo nie daj Bóg się to wymiesza :D Szukałem podobieństw/ wspólnych zainteresowań- lepiej łączyć, niż dzielić :D O zgodę? No ok- Ty pytaj, a ja idę przestawiać wiatraki :D:D:D Każdy ma swój styl :D:D:D

@@marcin3136 Nie zbieram. Ja to w sumie oglądam mnóstwo grzybów w lesie, ale niewiele typów zbieram. No widzisz, to się akurat dobrze składa, bo można z kimś pójść na grzybobranie i nie wchodzić w sobie w paradę 😀Układ idealny. Aż mi się przypomniało pewne ćwiczenie zespołowe z pomarańczą :)

@@marcin3136 a wracając do tych wiatraków, wiedziałeś, że po hiszpańsku "la mancha" oznacza "plamę"? Mam nadzieję, że to nie są plamy na honorze ;)

@@scrum-with-joanna nie rozumiem :D Gupi jestem... Nie znam hiszpańskiego... Ale...honor nie ma tutaj nic do rzeczy, ale zahaczyłaś o pewien bardzo duży problem, który u nas urósł do ogromnych rozmiarów, czyli "niewłaściwa struktura ja/ Ego/ Alter Ego", czyli opieranie poczucia własnej wartości na posiadaniu racji... Problem jest o tyle duży, że niezależny od wykształcenia/ statusu/ stanowiska/ etc. (brak bezpośredniej korelacji). Obecny stan uniemożliwia stworzenie wysokiej kultury organizacji, bo ludzie często mogą odebrać głęboko personalnie, że "wyjdzie ich niewiedza/ błąd". To ogólnie jest problem "bloku wschodniego", bo zauważyłem i u Słowaków/ Czechów/ Węgrów/ Ukraińców... Musiałem ich nauczyć "jak najszybciej mówić o błędzie" (i tak minął miesiąc pierwszy ;) W skrócie, bo ruszyłaś wierzchołek góry lodowej- należy zacząć od pracy u podstaw, a nie wprowadzać jakieś "kanapki" (nie dość, że to herezja, to dodatkowo jest formą "przemocy psychicznej", bo robi z ludzi "środek do celu", czyli powiemy im delikatnie i będzie spokój i sielanka jak wiosce Smerfów. Tylko że to tak nie działa...trzeba rozwijać ludzi, czyli przejść na ludzkie podejście- na początku trochę "szczypie", ale docelowo buduje się bardzo silne osobowości i co chyba najważniejsze- szczęśliwych ludzi :)

No dobra, ja nie znam intencji innych osób, więc za nich się nie będę wypowiadać, ale... (podobno to bardzo polskie powtarzać "ale") Ale jeśli ja uważam, że ktoś zadał świetne pytanie, to mam nic nie mówić albo palnąć "o, jakie bzdury wygadujesz Marcin, weź, idź w pokrzywy"? Nie lubię wpadać w żadną skrajność ani w sztuczne pochlebstwa, no ale come on! Kiedy mówię to, co myślę, to od razu pojawia się twój ulubiony Neogargamelizm? Myślałam, że to po prostu umiejętność wyrażania swoich myśli w sposób werbalny😆 Opowiedz mi proszę kiedyś o Twojej kolekcj Neogargamelizmów 😃

@@scrum-with-joanna a od kiedy mówisz: "Cóż za wspaniałe i nieziemskie pytanie zadałeś ah ah ah ah!!!" To Twoje, czy nauczyłaś się w korpo? (to najważniejsze pytanie- czy tak czujesz, czy to przejęłaś od jakiejś grupy? Upodabniamy się nieświadomie i mózg nie patrzy, czy to dobre dla nas od strony ludzkiej- ma za zadanie nas przystosować do stada, bo kiedyś samotny wilk był skazany na śmierć, czyli to mechanizm chroniący życie, czyli pierwotny, czyli raczej głupi w tym kontekście. Uważać na to co "wchłaniamy"). I nie wszystko, co nas nauczono, nawet wcześniej, jest dobre... Najważniejsze- na ile to jest "Twoje tak z głębi"??? Jak już ktoś zada na prawdę wyjątkowo inteligentne pytanie, które bardzo wiele wnosi, to warto docenić szczerze, ale nie co drugie, które ma jakiś sens i pamiętając, że: "Każda przesada jest oszustwem" (o czym w sumie wspomniałaś poniekąd)

@@marcin3136 Może się zaskoczę, ale nauczyłam się tego stosunkowo niedawno, pracując coraz więcej jako trenerka czy mentorka dla różnych osób (zarówno z różnych firm, jak i z pochodzących z różnych krajów). A zapoczątkowała to moja obserwacja, że często ludzie unikają zadawania pytań. Bez tych pytań czuję, że mogłabym wykonać swoją pracę lepiej, ale brakuje mi sprzężenia zwrotnego. W związku z tym wprowadziłam kilka swoich zasad, jedną z nich jest: bądź wdzięczna za pytania i doceniaj je :) tak mi weszło w nawyk.

@@scrum-with-joanna no właśnie tego najbardziej się obawiałem...Internalizowałaś to. Z drugiej strony masz trafne spostrzeżenia, że wielu boi się zadawać pytań, czy wypowiadać i trzeba wytworzyć "bezpieczeństwo psychologiczne", aby przemówili do narodu :D Ale nie w ten sposób... Z trzeciej strony "pozytywne wzmocnienie" faktycznie działa (chwalenie za pytania/ wypowiedzi), ale robi więcej szkody długoterminowo, bo ktoś pozostaje w kluczu funkcjonowania "strachu przed negatywną oceną/ krytyką" (albo że się wygłupi bo powie coś głupiego; jak widzisz mnie to zbytnio nie martwi, że przypajacuje :D) Reasumując: dobre spostrzeżenia oraz dobra intencja, ale nie najlepsza droga (nie najlepsza dla ludzi, patrząc długoterminowo, bo dla firmy na "już i teraz", to faktycznie działa). Nieźle, ale można lepiej :)

@@scrum-with-joanna pacz! (i nie słuchaj AC z YT i innych pseudo-mentorów, bo nic nie wiedzą i już to udowodnili czynami, czyli stworzeniem Neogargamelizmu. Trzeba słuchać mądrych ludzi). Na YT, ale jako zajawka do twórczości/ myśli Carla Junga. "Carl Jung - Kompleks Niższości i Wielki Charakter" Kanał: "Projekt: Ostatni Człowiek" Miłego słuchania i lektury Junga :)) Chłop był "ciut" mądrzejszy :D

A to dziękuję Marcin, że mi też pozwalasz czytać. Normalnie zaszczyt mnie kopnął 🤣

Widzisz jaki jestem dobry? :)))))))))))))

@@marcin3136 😂🤣😋

A to ja nie wiem, jaki jest Border Collie. Najwidoczniej muszę się douczyć, bo widać, że to jakaś istotna wiedza 😄 Czy próbujesz powiedzieć, że w kaszą dmuchać sobie nie dają? Mi się wydaje (tak, znowu mi się wydaje, bo dopuszczam, że mogę się mylić), że to w gruncie rzeczy pozytywna cecha.

@@scrum-with-joanna pozytywna? Negatywna? Chyba raczej nie rozważałbym tak, a od strony funkcjonowania organizacji, czyli nie wartościował moralnie, a pragmatycznie/ biznesowo.

@@marcin3136 zgadzam się, po raz kolejny widać, że mowa ludzka bywa źródłem nieporozumień ;) mówiąc pozytywna miałam na myśli "użyteczna biznesowo, wartościowa z punktu widzenia organizacji" Choć jak zawsze powiedziałabym, że trzeba uważać na ekstrema - zarówno twarda skała, jak i plastelina generują potencjalne problemy.

@@scrum-with-joanna oczywiście- ekstrema (jak np. "wojskowe przejęcie zarządzania" powinny występować jako błąd statystyczny, czyli np. wszystko zaczyna się palić- wtedy trzeba kogoś kto tylko daje rozkazy, bo ta siła daje siłę ludziom. Tam dochodzą różne kwestie, jak "rozproszenie odpowiedzialności", czyli kto chwyci za gaśnicę, gdy w pobliżu nie ma posła Brauna? :D) Długi temat, więc w skrócie- ekstrema, tylko wtedy, gdy jest ekstremalnie (czyli wtedy to działanie adekwatne/ odpowiednie), a błąd komunikacji tutaj wynika z pisania i nieznania siebie wzajemnie, bo jak byśmy siebie znali, to byś wiedziała kiedy pajacuję, a tak się zastanawiasz :D (ale w sumie- paradoksalnie- idzie nam bardzo dobrze :D Masz bardzo wysokie zdolności komunikacyjne oraz interpersonalne i życzliwość w ocenie. Tym większe osiągnięcie, że w sumie jesteś "techniczna", czyli poszło Ci lepiej, niż samemu Pascalowi. Poważnie :)

@@marcin3136 całe życie człowiek się uczy :) a jedna z ciekawszych okazji do uczenia to poznawanie nowego człowieka :)

cześć Marcin, ale my się chyba e-znamy w pewnym sensie,? no chyba, że się odrodziłeś jak feniks z popiołów i czujesz się teraz nowym człowiekiem, to ja to szanuję 😃 Gratuluję abstynencji!

@@scrum-with-joanna to nie tak- pomyliłem koszyczki i wziąłem grzybki z Twojego :D:D:D Ale zupka była bardzo dobra... i te różowe smoki... ale one były ładne...i latające osły :D Jestem wolny- czasami gadam bzdury, a jak nie gadam bzdur, to gadam coś raczej mądrego... Co innego ma sens? Pokora i zabawa :)))

@@marcin3136 to ciekawe :) ja tam widuję łosie, łanie, zające, ptaki, ale to bez względu na to, czy jem grzyby czy nie 😁

@@scrum-with-joanna dlatego jesz normalne grzybi :))) Bez nich masz "widzenia" :) Może jak byłaś mała to wpadłaś do "Kociołka z haluno-Gumijagód"? :D

@@marcin3136 no powiem Ci, że coś w tym jest. Od dziecka mam wrażenie, że nie potrzebuję żadnych dodatkowych grzybków czy innych substancji :)

A jak rozumiesz empiryzm? Bo ja mam poczucie, że spora część problemów wynika właśnie z tego, że empiryzm bywa postrzegany jako „zatrzymamy się i sobie pogadamy; może nawet poszukamy jakichś Action Items”. Dla mnie empiryzm wymaga wiedzy (tak jak piszesz), danych, podejmowania decyzji w oparciu o dowody (EBM). Inaczej to nie jest proces inspekcji i adaptacji.

@@scrum-with-joanna nie i tak, ale bardziej nie. I nie ma znaczenia co Ty i ja myślimy (nie możemy się poruszać na poziomie "własnych przekonań", dopóki mamy naukę, bo z tego wyjdzie tylko Neogargamelizm)- naukowcy stworzyli definicje* "Empiryzm (od stgr. ἐμπειρία empeiría - „doświadczenie”) - kierunek filozoficzny głoszący, że źródłem ludzkiego poznania są wyłącznie lub przede wszystkim bodźce zmysłowe docierające do naszego umysłu ze świata zewnętrznego, natomiast wszelkie idee, teorie itp. są w stosunku do nich (bodźców zmysłowych) wtórne" Czyli doszło do sytuacji dziwnej, bo używasz empiryzmu w złym znaczeniu pojęciowym, ale Ty postępujesz/ działasz właściwie (w sensie mądrze, a nie rozważając od strony emocjonalnej/ kulturowej/ etc., bo to byłoby już względne co jest właściwe), czyli podpierasz się wiedzą/ nauką/ krytycznym myśleniem, gdy "idziesz i zbierasz halucynki" na swoją ulubioną zupę przed Daily :))) *Przy okazji- kolejna patologia organizacji, czyli: "a jaka jest Twoja definicja pojęcia X?". Jakie to ma znaczenie? Od definicji są naukowcy. Nie znasz? Ok- jeszcze się taki nie urodził, co by wszystko dowiedział. Idź, dowiedz się poprawnej definicji danego słowa/ pojęcia, bo inaczej to wybujałe Ego i/lub przemądrzałość i lub skrajny relatywizm, a to robi straszny bałagan (są też zaburzenia psychiczne odrzucające wszelkie autorytety, czy ogólny kryzys uznawania autorytetów, wynikający z narcystycznego społeczeństwa, ale i postkomuny, ale to inne wątki).

@@scrum-with-joanna z pewnością widziałaś te wszystkie wykresy odnośnie liczebności zespołu Scrum' owego jak zwiększa się złożoność komunikacyjna (interakcje i wynikające z tego błędy komunikacji, co ogromnie przekłada się na powodzenie/ brak powodzenia projektu IT przy jego złożoności oraz skrajnie trudnej wykrywalności błędów logicznych, a tym bardziej jak masz te złożone frameworki dla N-zespołów prcaujących nad jednym projektem), gdy jest 6 vs. 10 programistów... To chcesz dokładać zamieszania komunikacyjnego? Dlatego na zachodzie masz krótką piłkę: "zajrzyjmy do słownika pojęć", czyli chowamy Ego i nie ma znaczenia co my uważamy... W skrócie- ściaśniamy/ upraszczamy model, żeby niwelować możliwość pomyłki, a do tego potrzebujemy wspólnego mianowanika, a nie 50 mianowników, czyli własnych definicji pojęć. Przemielisz i zaskoczy :D:D:D Miłego! :)

@@marcin3136 to ja powiem tak: weź losowych 50 Scrum Masterów z rynku pracy i zapytaj ich o definicję Scruma 😀Ja już się przywyczaiłam do tego, że pomimo patrzenia na jedną definicję, potrafimy ją zrozumieć / zinterpretować inaczej, dlatego pytam swoich rozmówców: jak to rozumiesz? Z drugiej strony (tutaj dr Joanna się odzywa😉), mam doświadczenie pracy na uczelni i prowadzenia rozmów z naukowcami, no i niestety tutaj też bywa, że różni naukowcy wprowadzają różne definicje tych samych pojęć. I choć często bywają podobne, to diabeł tkwi w szczegółach. Chciałabym, żeby to było tak proste: jedna definicja, wszystko jasne, nikt nie ma wątpliwości. jednak... bywa, że jest inaczej. Swoją drogą z mojego doświadczenia odsyłanie innych do słownika nie zawsze jest pomocną strategią (ale to już osobna para kaloszy 😃). Wracając do definicji, ja dalej uważam, że empiryzm to nie jest wyłącznie jeden byle jak zrobiony pomiar, jedna obserwacja i ta-dam! gotowy wniosek. Wydaje mi się, że Ty piszesz: empiryzm potrzebuje przyjaciół takich jak statystyka, umiejętne i rzetelne zbieranie danych, wyciąganie wniosków, itp. Ja piszę: dla mnie empiryzm bez tych przyjaciół, to jak Scrum Master, który robi głównie za sekretarkę zespołu i jest niezmiernie z siebie zadowolona/y. Nad wyraz cenie sobie naszą ciekawą dyskusję :)

@@scrum-with-joanna musiałem odetchnąć, bo to "rozplątywanie", czyli mozolnie do kłębka :D Ale zacznę od tego (od końca wypowiedzi)- nie podlizuj się! :D Odnośnie zamieszania: nie będę pytał, bo wiem, że nie rozumieją (posłuchałem wielu, żeby się zorientować w sytuacji- recenzja? Neogargamelizm, czyli nie głębsze dyskusje nie mają sensu- najpierw trzeba i wyjaśnić podstawy). Odnośnie: "Ja już się przywyczaiłam do tego, że pomimo patrzenia na jedną definicję, potrafimy ją zrozumieć / zinterpretować inaczej, dlatego pytam swoich rozmówców: jak to rozumiesz?" Tak- nawet były takie badania psychologiczno-socjologiczne; ale to po prostu większość nie rozumie, a nie że każda interpretacja jest właściwa (nie znaczy, że jest jedna idealna, ale że większość to jakieś bzdury :D) Rozplątujemy: "jak to rozumiesz?" Bardzo dobre pytanie, ale nie jest tożsame z: "jaką masz definicje Scrum'a?" (czy czegokolwiek; może jej co najwyżej nie rozumieć, bo są twórcy tej/ danej metodologii/ pojęcia i to oni stworzyli- należy zrozumieć, co autor miał na myśli, a nie pisać swoją). cdn

A dziękuję 😊

@@scrum-with-joanna na polibudzie było takie powiedzenie, że kobieta informatyk jest jak świnka morska; ani to świnka, ani morska :D (ani informatyk, ani kobieta :D) A tutaj piękne zjawisko; i "odstający umysł" (ale nie że masz krzywą głowę, tylko na rozkładzie Gaussa, czyli pojęcie ze statystyki :D) i pozostałaś kobietą :) To, paradoksalnie, spore osiągnięcie, a tym bardziej w dzisiejszych czasach :) Ciaoooo!

@@marcin3136 😍😍😍 Ciaooooo!

"Trust me, I am a doctor" czy jakoś tak :D Mam doktorant z nauk technicznych z wyróżnieniem, a dokładniej zajmowałam się podczas doktoratu pewną gałęzią Robotyki. Od jakiegoś czasu dużo rozmawiamy w Polsce o feminatywach, więc powinnam o sobie powiedzieć "Doktora Joanna" :) Jeśli chodzi o te kropki (czy ich brak), to jeśli chcę napisać Doktor Joanna, to wydaje mi się, że powinnam po polsku napisać Dr Joanna (bez kropki) lub dra Joanna (też bez kropki, ale dodając końcówkę podkreślającą feminatyw). Aczkolwiek zajęcia z języka polskiego zakończyłam w szkole średniej, więc dlatego "wydaje mi się" :) Po angielsku zaś Internet mi podpowiedział, że obie formy (z kropką lub bez) będą poprawne, bo wszystko zależy od kontekstu: "British usage favours omitting the full stop in abbreviations which include the first and last letters of a single word, such as Mr, Mrs, Ms, Dr and St; American usage prefers (A) Mr., Mrs., Ms., Dr." (Źródło: www.sussex.ac.uk/informatics/punctuation/capsandabbr/abbr#:~:text=British%20usage%20favours%20omitting%20the,.%2C%20Ms.%2C%20Dr.) Podsumowując mój przydługi wywód, wersja z kropką spodobała mi się bardziej, więc proponuję, żebyśmy założyli, że to American English 😃, a ta kropka to kropka mojej dumy i radości :)

@@scrum-with-joanna raczej polisz-inglisz Mrs Duc! :D Po polskiemu jest bez kropkim, a po angielsku w sumie nie wiem... Właśnie tak coś mi od razu świtało, że z Tobą coś nie tak, czyli że nie jestes normalna :D:D:D W narcystycznym społeczeństwie "normalny" to obelga, bo "ogół grupy społecznej wytycza normę postępowania, czyli wskazuje, co jest uznane za normalne" (np. weźmy "model mafijny"- tam co innego jest normalne, niż np. w kościele... nie przenoszą do innej parafii, tylko zakopują). To poruszę też czym jest pokora, ale w skrócie- jeżeli nie mówisz otwarcie, że masz tytuł doktora (i to z wyróżnieniem), to nie jest pokora, a wręcz "ukryta pycha" lub uleganie patologicznym normom społecznym (bo ktoś zawistny/ nieżyczliwy źle to oceni, czyli oczerni- to jego problem; po co Ci takich ludzi wokół siebie???), co jest autodestrukcyjne (TYM BARDZIEJ, że z wyróżnieniem, czyli kosztowało Ciebie to sporo wysiłku/ poświęceń, więc powinnaś otwarcie mówić, że jesteś "Mrs Duc" :D). Za komuny nastąpiło przeinaczenie znaczeń pokora/pycha (tzw. "pierekowka"), bo pokora=prawda (bo "Bóg jest prawdą" a definicja pychy, czyli grzechu, to kwestia kościoła, dlatego pychę zdefiniował Papież Grzegorz VI jako "brak potrzeby Boga", czyli równie życie w kłamstwie), a przecież komuniści nie mogli zostawić pojęcia pokora związanego z Bogiem, bo zwalczali kościół, więc zmienili znaczenie i do dzisiaj funkcjonuje: "pokora= siedzenie cicho pod miotłą i nie mówienie otwarcie o swoich osiągnięciach" i stąd wzięło się: "Aaaa jakoś mi się udało". Jakie udało??? Zapracowałaś!). To tak w skrócie odnośnie patologii społecznych (uwierz- tego jest u nas pełno...i często ludzie nie zdają sobie sprawy, że temu ulegają i szkodzą swojemu dobrostanowi). Dobra- schodzę z ambony :D

Jakoś dziwnie się nie wyświetla to wkleje jeszcze tutaj: raczej polisz-inglisz Mrs Duc! :D Po polskiemu jest bez kropkim, a po angielsku w sumie nie wiem...(albo na odwrót :D Pogubiłem się) Właśnie tak coś mi od razu świtało, że z Tobą coś nie tak, czyli że nie jestes normalna :D:D:D W narcystycznym społeczeństwie "normalny" to obelga, bo "ogół grupy społecznej wytycza normę postępowania, czyli wskazuje, co jest uznane za normalne" (np. weźmy "model mafijny"- tam co innego jest normalne, niż np. w kościele... nie przenoszą do innej parafii, tylko zakopują). To poruszę też czym jest pokora, ale w skrócie- jeżeli nie mówisz otwarcie, że masz tytuł doktora (i to z wyróżnieniem), to nie jest pokora, a wręcz "ukryta pycha" lub uleganie patologicznym normom społecznym (bo ktoś zawistny/ nieżyczliwy źle to oceni, czyli oczerni- to jego problem; po co Ci takich ludzi wokół siebie???), co jest autodestrukcyjne (TYM BARDZIEJ, że z wyróżnieniem, czyli kosztowało Ciebie to sporo wysiłku/ poświęceń, więc powinnaś otwarcie mówić, że jesteś "Mrs Duc" :D). Za komuny nastąpiło przeinaczenie znaczeń pokora/pycha (tzw. "pierekowka"), bo pokora=prawda (bo "Bóg jest prawdą" a definicja pychy, czyli grzechu, to kwestia kościoła, dlatego pychę zdefiniował Papież Grzegorz VI jako "brak potrzeby Boga", czyli równie życie w kłamstwie), a przecież komuniści nie mogli zostawić pojęcia pokora związanego z Bogiem, bo zwalczali kościół, więc zmienili znaczenie i do dzisiaj funkcjonuje: "pokora= siedzenie cicho pod miotłą i nie mówienie otwarcie o swoich osiągnięciach" i stąd wzięło się: "Aaaa jakoś mi się udało". Jakie udało??? Zapracowałaś!). To tak w skrócie odnośnie patologii społecznych (uwierz- tego jest u nas pełno...i często ludzie nie zdają sobie sprawy, że temu ulegają i szkodzą swojemu dobrostanowi). Dobra- schodzę z ambony :D

Książka o Agile Kata jest "in progress". Joe Krebs, który jest autorem Agile Kata, właśnie ją pisze. Miałam okazję przeczytać początek, bo jestem w gronie czytaczy-wspomagaczy, i zapowiada się ciekawie. Choć będzie raczej obszerna, z opowieściami i metaforami, a wiem, że nie każdy to lubi. Ja w każdym razie niezmiernie cenię story telling Joe i to, że używa słownictwa, które nie skazuje non-native'a na męki wyższego rzędu. Mam nadzieję, że książka zostanie wydana jeszcze w tym roku (po angielsku). Na pewno będę o tym głośno informować :) Na teraz serdecznie polecam przewodnik po Agile Kata: www.agilekata.org/ Jest dostępny w kilku tłumaczeniach, sama przyczyniłam się do powstania tłumaczenia na język polski :) www.agilekata.org/translations No i oczywiście polecam siebie :) Jestem jedynym (na chwilę obecną) polskojęzycznym trenerem Agile Kata. (Tak, szarfy są jakie są, ale jednak ja kolejną mam 😁). Mogę pomóc w różny sposób, chociażby opowiadając co nieco tutaj na UA-cam :)

@@scrum-with-joanna dzięki wielkie :) I przepraszam jak gdzieś nie odpiszę, pod którymś, ale już się pogubiłem, ale pewnie odpiszę w przyszłości, ale nie wiem, więc nie obiecuję :))) A ja mam taki misterny plan, żeby stworzyć Agile adaptowany do naszej kultury, czyli uwzględniając metodologię działania z filozofii prawa, bo prawo też jest rozwiązaniem systemowym i tez jest przenoszone "międzykulturowo", więc to jedyny wzorzec, który można zastosować (czasami uda mi się poprawić prof Matczaka (tata tego rapera, czyli "Tatamata" ;), więc co tam kumam- wiadomo, ze nie jak on, ale wystarczająca na tę potrzebę, a i jego mógłbym męczyć, żeby coś podpowiedział- wpisz się gdzieą go na przedostatniej stronie za zasługi :D) Ale- do brzegu- potrzeba umysłów naukowych do takiego zadania i z każdej strony/ perspektywy i z doświadczeniem (tutaj Magda bije wszystkich, bo nazbierała wszystkie Pokemonów). A Ty masz ogromną wiedzę techniczną i również naukowy oraz interdyscyplinarny umysł i jeszcze jesteś kobietą (to ogromny plus, bo ja też mam interdyscyplinarny umysł, ale jak ostatnio sprawdzałem, to niestety nie jestem kobietą).No i masz tytuł doktora, a trochę picu nie zaszkodzi, jak mawiał Nikoś Dyzma (a Magda ma tonę makulatury- też idealnie :) Taką mamy sytuację kulturową, czyli nie chodzi mi o manipulowanie, a o uwiarygodnienie :) Będzie trzeba coś zrobić z tym Neogargamelizmem u nas, bo witki opadają... :D

​@@marcin3136 rzeczywiście często tytuły, certyfikaty, itp. sprawiają wrażenie "pokemonów" czy "picu". Na szczęście ani Magdy, ani siebie nie nazwałabym Nikodemem Dyzmą. Swoją drogą, polecam Karierę Nikodema Dyzmy z Romanem Wilhelmim, nie przemawia zupełnie do mnie nowsza wersja z Nikosiem.

@@scrum-with-joanna kiedyś oglądałem...to był żartobliwie... A inna kwestia, że nie cenie żadnych certyfikatów, a PSM1, to już kabaret i nabijanie pieniędzy... No i nazbierała pełną kolekcję :D To nic złego, skoro chciała, ale mnie osobiście, ani to mierzi, ani grzeje :D Chce? Niech zbiera...Mi obojętnie, czy ma czy nie ma. Ja rozmawiam z człowiekiem i widzę co wie i co ma w głowie, więc żadne certyfikaty nie przemówią, ani za ani przeciw... A jak lubi Pokemony? Ok- inny zbiera znaczki :d Co mi do tego? Niech zbiera... Ale mnie nie interesują ani znaczki, ani Pokemony i o niczym nie świadczą ;))) Tak to widzę :)

@@marcin3136 dzięki za wyjaśnienie :) zdecydowanie zakładałam, że to wszystko humorystycznie raczej i podzielam Twoją opinię :) Nie wiem, co to znaczy, że "nazbierała pełną kolekcję", ale jak już pokazujemy siebie palcami, to ja mam wszystkie certyfikaty Scrum.org i jeszcze parę innych :D