ΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ
1. Μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, ο ιερεύς παρακαλεί χαμηλοφώνως, όπως η αναίμακτη αυτή θυσία αποβεί σ’ αυτούς που την μεταλαμβάνουν σε κάθαρση ψυχής, άφεση αμαρτιών, νήψη (προσοχή εσωτερική), σε μετοχή των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και σε κληρονομία της Βασιλείας των Ουρανών (και όχι σε κατάκριμα ή κόλαση).
2. Μετά ακολουθεί μια πανηγυρική δοξολογία, διά της μνημόνευσης της Παναγίας Αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και όλων των ταγμάτων των Αγίων.
3. Μνημονεύει επίσης τους κεκοιμημένους, που κοιμήθηκαν μέσα στην ευσέβεια, αλλά και τους ζώντες Ορθόδοξους Χριστιανούς, καθώς επίσης ολόκληρη την Εκκλησία και ολόκληρη την Οικουμένη (ώστε να γνωρίσουν όλοι την ορθή Πίστη, δηλ. την Ορθοδοξία).
4. Προσφέρεται, όπως είπαμε, η αναίμακτη θυσία υπέρ όλων των Αγίων, “εξαιρέτως, δε, της Παναγίας Αχράντου Θεοτόκου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας”. Οι Άγιοι όλοι συνέπαθαν μαζί με το εσφαγμένο Αρνίο, θυσίασαν τον εαυτό τους, νίκησαν τα πάθη. Γι’ αυτό και προσφόρως αναφέρονται στην θεία αυτή λατρεία του Θεού.
5. Η Κυρία Θεοτόκος είναι το κορυφαίο Δημιούργημα της αγάπης του Θεού, που συνήργησε στην σάρκωση του Λόγου· χωρίς αυτήν, δεν θα είχαμε τον Χριστό ούτε τα όσα έκανε και έπαθε για μαςο Χριστός, των οποίων την λειτουργική ανάμνηση τελούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία.
6. Η Παναγία μας δοξάζεται η ίδια σε κάθε Θεία Λειτουργία. Παράλληλα, παίρνει από την άκτιστη Χάρη της Αγίας Τριάδος και μας την προσφέρει σε μας τα παιδιά της, καθώς και στους αγίους Αγγέλους...
7. Μετά ο ιερέας μνημονεύει τον Τίμιο Πρόδρομο, όλους τους κεκοιμημένους και τους ζώντες, κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία, τους Βασιλείς, τους Άρχοντες, ώστε να ζούμε με ειρήνη και ευσέβεια· τέλος, δε, μνημονεύει και τον οικείο Επίσκοπο.
8. Η Θεία λειτουργία είναι η ανάμνηση της ζωής του Χριστού. Κάθε κομμάτι της είναι και μια περίοδος της ζωής Του...
9. Άλλος λόγος που μνημονεύονται οι Άγιοι, είναι για να μας θυμίσουν την αγάπη και τον θείο έρωτα που είχαν για τον Θεό. Και με την δόξα που τους απονέμεται χαιρόμαστε και μείς μαζί τους, αφού οι άγιοι είναι και δικά μας μέλη, ως μέλη της Εκκλησίας.
10. Η ζωή των Αγίων της Εκκλησίας είναι μια πρόσκληση για μας στην ευχαριστιακή Κοινωνία. Έτσι ευχαριστούμε και τον Θεό για τους Αγίους, αλλά και τους Αγίους, γιατί αυτοί μας οδηγούν στον Θεό.
11. Το γεγονός ότι οι άγιοι γίνονται αιτία να δοξάζεται από μας το όνομα του Θεού, είναι η πιο ευχάριστη προσφορά στους ίδιους τους αγίους. Γιατί, αυτοί, ό,τι έκαναν ακριβώς το έκαναν για την δόξα του Θεού.
12. Και αν τότε που ζούσαν έκαναν τα πάντα για την δόξα του Θεού, τότε που τα μελλοντικά αγαθά ήταν μόνο μια ελπίδα· πόσο μάλλον τώρα που τα απολαμβάνουν, δεν χορταίνουν να δοξάζουν τον Θεό... Και μαζί με αυτούς, θέλουν οι άγιοι και εμάς και τους Αγγέλους να Τον συνδοξάζουμε με αυτούς, και αυτό γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία.