Розмір відео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показувати елементи керування програвачем
Автоматичне відтворення
Автоповтор
いつもありがとうございます❤
こちらこそ、ありがとうございます😊
待望の④ありがとうございます。今回も素晴らしい内容でした。何回も視聴させて頂きます！
早速チェックいただきありがとうございます☺️✨お役立ていただき嬉しいかぎりです🙏
4回目お待ちしておりました。いつも丁寧な動画ありがとうございます。
お待たせいたしました✨🙏こちらこそいつも見てくださりありがとうございます😊
待ちに待っていました～～♪♪大変丁寧な解説動画ありがとうございます。今回も、とても、よく理解できました。ただ、一番気になっていた疑似二重子音との違いの解説が次回にお預けなんですね。次回の動画本当に楽しみにしています。それまでに、真性二重子音と疑似二重子音の動画で復習しておきますね。
ありがとうございます✨🙏全部一つの動画にまとめようと思ったのですが、そうすることで次の動画のアップがかなり先になってしまうよりは、［o］＋末子音については二つの動画に分けて一つ目を先にあげたほうがいいなと判断したため、次回に回すことにしました🙇♂️時間が空きすぎないうちにアップできるよう、作業を進めていきます！
ผมก็เพิ่งจะทราบจากคนต่างชาติที่กำลังเรียนภาษาไทยเมื่อไม่นานมานี้เองนี่แหละครับว่า "ระดับเสียงของพยัญชนะ" (สูง-กลาง-ต่ำ) เป็นตัวกำหนดเสียงวรรณยุกต์ของคำได้ 😅 สมัยเรียนชั้นประถมก็เคยสงสัยว่าเขาให้ท่องจำอักษรเสียงสูง-กลาง-ต่ำไปทำไม เพราะหลาย ๆ คำในภาษาไทยก็ไม่ได้ออกเสียงตามพยัญชนะ (หรือแม้แต่เครื่องหมายวรรณยุกต์) โดยเฉพาะคำที่มีรากศัพท์มาจากภาษาบาลีหรือสันสกฤต (ซึ่งจะไม่มีเครื่องหมายวรรณยุกต์). ส่วนมากคนไทยเราจดจำเสียงวรรณยุกต์ของแต่ละคำได้ตั้งแต่ตอนที่ได้ยินคำนั้นเป็นครั้งแรก และไม่ใช่จากการอ่าน ซึ่งน่าจะคล้ายกับที่คนจีนจำเสียงวรรณยุกต์ (หรือโทนเสียง) ของแต่ละคำในภาษาจีนได้ แม้ว่าคนจีนอาจต้องพึ่งสัทอักษร หรือ พินยิน ในเวลาที่เรียนคำใหม่ เพราะอักษรจีนไม่ได้ให้ข้อมูลทางสัทวิทยา (phonetic) ของคำ. คนไทยจึงไม่รู้สึกว่าแปลกอะไร ที่คำบางคำจะไม่ได้ออกเสียงตามรูปวรรณยุกต์หรือตามประเภทของพยัญชนะ.
いつもありがとうございます❤
こちらこそ、ありがとうございます😊
待望の④ありがとうございます。今回も素晴らしい内容でした。何回も視聴させて頂きます！
早速チェックいただきありがとうございます☺️✨
お役立ていただき嬉しいかぎりです🙏
4回目お待ちしておりました。いつも丁寧な動画ありがとうございます。
お待たせいたしました✨🙏
こちらこそいつも見てくださりありがとうございます😊
待ちに待っていました～～♪♪大変丁寧な解説動画ありがとうございます。今回も、とても、よく理解できました。
ただ、一番気になっていた疑似二重子音との違いの解説が次回にお預けなんですね。
次回の動画本当に楽しみにしています。それまでに、真性二重子音と疑似二重子音の動画で復習しておきますね。
ありがとうございます✨🙏
全部一つの動画にまとめようと思ったのですが、そうすることで次の動画のアップがかなり先になってしまうよりは、［o］＋末子音については二つの動画に分けて一つ目を先にあげたほうがいいなと判断したため、次回に回すことにしました🙇♂️
時間が空きすぎないうちにアップできるよう、作業を進めていきます！
ผมก็เพิ่งจะทราบจากคนต่างชาติที่กำลังเรียนภาษาไทยเมื่อไม่นานมานี้เองนี่แหละครับว่า "ระดับเสียงของพยัญชนะ" (สูง-กลาง-ต่ำ) เป็นตัวกำหนดเสียงวรรณยุกต์ของคำได้ 😅
สมัยเรียนชั้นประถมก็เคยสงสัยว่าเขาให้ท่องจำอักษรเสียงสูง-กลาง-ต่ำไปทำไม เพราะหลาย ๆ คำในภาษาไทยก็ไม่ได้ออกเสียงตามพยัญชนะ (หรือแม้แต่เครื่องหมายวรรณยุกต์) โดยเฉพาะคำที่มีรากศัพท์มาจากภาษาบาลีหรือสันสกฤต (ซึ่งจะไม่มีเครื่องหมายวรรณยุกต์). ส่วนมากคนไทยเราจดจำเสียงวรรณยุกต์ของแต่ละคำได้ตั้งแต่ตอนที่ได้ยินคำนั้นเป็นครั้งแรก และไม่ใช่จากการอ่าน ซึ่งน่าจะคล้ายกับที่คนจีนจำเสียงวรรณยุกต์ (หรือโทนเสียง) ของแต่ละคำในภาษาจีนได้ แม้ว่าคนจีนอาจต้องพึ่งสัทอักษร หรือ พินยิน ในเวลาที่เรียนคำใหม่ เพราะอักษรจีนไม่ได้ให้ข้อมูลทางสัทวิทยา (phonetic) ของคำ. คนไทยจึงไม่รู้สึกว่าแปลกอะไร ที่คำบางคำจะไม่ได้ออกเสียงตามรูปวรรณยุกต์หรือตามประเภทของพยัญชนะ.