Jak matka kiedyś szalała ze złości i mówiła że się do matki wyprowadzi,powiedziała że mnie i mojego brata nie potrzebuje i że u jej matki i tak jest mało miejsca.Nigdy nie dała nam znać że nas kocha ani tego nie okazywała.Rok temu około odeszła z domu bez słowa do nas a zemną całkowicie zerwała kontakt. Zrobiła mi dużo złych rzeczy i czuję jakbym nigdy nie miała matki,nie myślę nawet o niej na codzień.
Współczuję wam ludzie,naprawde. Część tekstów slyszalam również i sie poryczalam. "nie mozesz byc normalna jak inne dzieci", "ja na twoim miejscu zrobilabym to lepiej","dlaczego niszczysz wszystko co dotkniesz", "wygladasz tak,ze predzej cię gej poderwie niz porzadny facet" itp.itd. Pamietajmy,ze kazdy dzwiga swoj krzyz i trzeba dbac przede wszystkim o siebie samego. Jest to dla mnie niedopuszczalne,ze dorosli ludzie,ktorzy maja wlasne "nieprzeprwcowane" skazy wylewaja to potem na wlasne dzieci. Każdy na prawo na popelnianie błędów,to czyni nas ludźmi.
Dziękuję! Dziekuję za to, że przeczytałeś te wszystkie historie, że dałeś radę, że mogliśmy je od Ciebie usłyszeć. To musiało być niesamowicie ciężkie dla Ciebie. I dziekuje za ogrom wspierających komentarzy. Trafiła tu też moja historia, o której zupełnie zapomniałam, ze opisałam ją w formularzu... A teraz, słuchając jej głośno, czytanej glosem "z zewnątrz", pomyślałam "dziewczyno, uciekaj stamtąd, jestem w tym miejscu, Ty nie musisz w tym tkwić". A potem uświadomiłam sobie, ze to przeciez moja historia... Niestety dalej w tym tkwię, ale ciagle walcze o siebie. I do wszystkich, ktorzy przeszli lub przechodzą przez ciezkie chwile: trzymajcie się ❤! I bądźcie dobrzy sami dla siebie! Przeciętny Człowieku, jeszcze raz dziękuję 💚
Przez większość czasu gdy czytał pan dzisiaj płakałam. Zaczęłam płakać nie przez historie bo sama takie przeżywałam, ale uświadomił mi pan że jest pan pierwszą osobą na świecie, która nade mną płacze i nami wszystkimi, których historię pan czyta. Nasi terapeuci lub psycholodzy nie płaczą, nie płakali bo nie ma na to chyba nawet pozwolenia. Nie wiem. Nawet nie wiem jak panu podziękować. Czy pan znał efekt, że pan go wywoła? Nie będę odpowiadać. Już tyle wiem z psychologii, że mi to przeszkadza w terapii. A zapominam, że terapia to ja człowiek i cały czas brakuje mi tego czego nie dostałam: uczuć i emocji od najbliższych. ❤❤❤
4 дні тому+1
Dziękuję i bardzo mnie cieszy, że film wywołał ważne emocje. Gwoli wyjaśnienia odnośnie "pozwolenia na płacz" terapeutów - istotny element terapii to zachowanie dystansu pomimo emocji jakie terapeuta odczuwa. To wynika z faktu, że ten dystans w terapii 1 na 1 pomaga terapeucie prowadzić klienta przez trudne sprawy i nie "wyręczać go" emocjonalnie jeśli taki skrót jest zrozumiały. Tutaj na UA-cam nasza relacja jest nieco inna, no a emocje były prawdziwe, bo historie naprawdę grzęzły mi w gardle. Jeszcze raz dziękuję za miłe słowa :)
Przykre to ❤ pozdrawiam wszystkich 👋 sam w ostatnim roku , trwającej 15 lat związku usłyszałem wiele ale to ,, Gardzę Tobą " no 😢 każdy z nas ma wady dziś dzięki takim podcastów i prowadzącym wiele zrozumiałem , jestem silny minęło parę miesięcy od rozstania zrozumiałem że ludzie i ich slowa nie mogą nas skrzywdzić . Wróciłem do siebie choć było źle, jestem znowu wesoły i mam uśmiech w oczach. ❤ kochałem ją ale umiejętność kochania to pozwolić odejść a mnie to od środka niszczyło ta celowa cisza i ta obojętność co do mnie .Miłego wieczoru
Szanowny Autorze, myślałem że ja jestem wrażliwy ale Twój poziom wrażliwości bardzo mi zaimponował. Usłyszałem w życiu wiele niemiłych zdań i nauczyłem się ubierać „zbroję”
Przykre to co usłyszałem. Mam 30 lat i przeszłość ciągnie się za mną i nie jest mi z tym łatwo żyć. Słyszałem w moją stronę podobne słowa i rozumiem co czują Ci ludzie. Najgorsze jest to że czasami ludzie którzy tak mówią myślą właśnie jak wyżej powiedziane że nie miały zamiaru obrazić. To jest chore... Jak uda mi się spisać moje myśli podzielę się również z wami
Porażające jest to,że większość tych słów wypowiedziały matki.Moja,jak nie dostała tego co chciała,odrzuciła mnie nie odzywając się do mnie i mojej córki ,jesteśmy dla niej powietrzem...A czego chciała ...żebym stanęła po jej stronie,przeciwko mojemu mężowi.Chciała,żebym zaakceptowała,że go opluwa.
8 днів тому+17
Sam byłem zszokowany, że była taka dominacja matek w całej puli zgłoszeń, ale to może dlatego, że ojcowie w naszym pokoleniu byli często nieobecni więc nie mieli statystycznie okazji odcisnąć swojego piętna.
Kurcze. Bardzo mi przykro z powodu tego wszystkiego co dotknęło te osoby. Wszystkich wirtualnie przytulam i mam nadzieję, że każda z tych osób wie, że wszystkie te słowa tak pewnie wypowiedziane nie miały ani odrobiny prawdy. Trzymajcie się
8:41 rozumiem te wszystkie osoby do tego memomentu na razie przesłuchałem. Niestety jest to klasycznie zachowanie między gneracyjne (między pokoleniowe) to z pokolenia na pokolenie często jest wylewane. Bo starsze pokolenia uważają nas za nie robów za ludzi leniwych nie zauważając przy tym jak realia się zmieniły i dziś nie trzeba czasami ciężko pracować żeby osiągać zyski pięniężne czy dobrze żyć. Dobrze że obejrzałem ten film zrozumiałem dzięki temu jak ludzie mają delikatne sumienie i jak bardzo trzeba zawrzać na słowa oczywiście nie każdy ma tak delikatne sumienie ale jednak ten film daje bardzo do zrozumienia. Teraz zrozumiałem że miałem osobę która mnie kochała dała mi drugą szansę a moje ego i emocje które mi towarzyszyły nie pozwalały mi tego zakceptować. Mógł by być to piękny związek ale teraz wiem że osoba może długo nie wrócić lub w ogóle po tym co jej zafundowałem. Mam dużą apsorbcję na bolesne słowa ale tego co się stało zrozumiałem dopiero po kilku miesiącach co zrobiłem. Moim marzeniem jest bycie z nią i ją za to przeprosić. Oczywiście do tego dlaczego miałem negatywne emocje w sobie i to dlaczego tak mi ego urosło wtedy trzeba by było tu opisać kontekst.
No jak redagowałem, to jeszcze jakoś to szło, ale jak zacząłem czytać na głos, to niektóre rzeczy nie przechodziły przez usta, nawet jeśli to są historie zupełnie nieznanych mi osób.
Okropne, podłe, straszne historie, ogromne współczucia! A moja historia? jest taka, że moja matka i mój ojciec nigdy! nie odezwali się do mnie. W wieku 40tu lat dotarło do mnie, że byłem tylko ładnie wyglądającą własnością... Moja rana to nieistnienie - nie założyłem rodziny, nigdy nie byłem w związku, nawet nie wiem czy żyję. Każdy z powyższych, pomimo takich bolesnych słów czy przeżyć, dostał coś od swoich oprawców, ja nic. Jak się z tym zmierzyć? Moi bracia i siostry słyszeli podobne rzeczy jak te w filmie - mają swoje rodziny dzisiaj, pracę, znajomych czy przyjaciół - a słyszeli naprawdę złe rzeczy. A gdzie ja jestem? Czuję złość, strach, żal, ale nie wiem dlaczego.
Gdy słucham takich historii, jestem coraz bardziej przeświadczony, że w szpitalach, szkołach rodzenia itp. przyszli rodzice powinni dostawać "instrukcję obsługi" jak postępować z dzieckiem. Ja też usłyszałem parę przykrych rzeczy, przez które płakałem jako dorosły człowiek, ale to co słyszę tutaj przechodzi ludzkie pojęcie.
Ja się nasłuchałam od rodziców jaką to jestem dziwaczką. Minęło sporo lat (i terapia), zanim zrozumiałam, że każdy jest inny, ma prawo mieć swoje "dziwactwa" i to powoduje że każdy jest inny i wyjątkowy... ale w dobry sposób, a nie taki, że takimi osobami się gardzi czy naśmiewa z nich.
Bylo ich tak wiele ze z czasem stały sie czymś normalnym. Do wszystkich DDA DDD i nie tylko, kiedy przestaniecie je tolerować dla wielu staniecie sie dziwni ale za to zyskacie lepsze relacje. Pozdrawiam Mateusz
Najgorsze co usłyszałam w życiu to słowa mojego taty po śmierci mamy. Powiedział że to moja wina, bo się o mnie martwiła. Miałam 16 lat. Mama zmarła na zator płucny. A jej śmieć przeżyłam bardzo mocno bo była jedyną osobą na świecie która mnie wówczas kochała i to okazywała. Mocno się załamałam. Relacji z tatą nigdy już nie naprawiłam. Ale zawsze była trudna.
Mieszkałem, utrzymywałem się sam i próbowałem studiować, ale musiałem przerwać naukę, bo praca w soboty i drogie studia i wpadłem w kłopoty finansowe. W październiku zacząłem pracę w Niemczech żeby się odkuć. Miałem ponad 10tyś zł debetu, spałem w śpiworze w kawalerce, ale z każdą wypłatą było coraz lepiej. Wróciłem na Boże narodzenie do rodzinnego domu, nawet prezenty kupiłem i usłyszałem od matki że cała rodzina się za mnie wstydzi. Może to nie jest jakieś straszne, ale w tamtym momencie te słowa były bolesne. Teraz już mnie takie rzeczy nie ruszają.
Totalnie czuję Twoją sytuację. Dużo czasu zajęło mi rozwinięcie swojej ścieżki zawodowej do satysfakcjonującego mnie poziomu. Dość trudno u mnie z dumą z samej siebie, ale prędzej wyznam tę dumę sama przed sobą, niż usłyszę o niej od bliskich mi osób. A jeszcze lepiej: wciąż wyrażają swoje obawy czy sobie poradzę i uważają za biedaka. A częściej nawet nie mówią NIC na moje sukcesy czy powodzenie. Naprawdę, czy słowa pochwały, gratulacje, okazanie wsparcia i dumy nie może przejść przez gardło tak wielu osobom...? Okropne.
Chyba najgorsze słowa jakie usłyszałam w życiu są jednocześnie jednym z moich pierwszych wspomnień. Byłam kilkuletnim dzieckiem, waliłam w drzwi pokoju rodziców jakimś przedmiotem, jednocześnie płakałam. Mama w końcu wyszła i powiedziała mi, że nikt by mnie nie chciał przez to jaka jestem. Dzisiaj mam 35 lat, całe życie mam silne lęki, od 10 roku życia zaburzenia obsesyjno kompulsyjne, od okolo 20 lat stany depresyjne. W domu była wiecznie atmosfera wojny, ciągły lęk, że ktoś (rodzice) wybuchnie, dzień w dzień były kłótnie. Pierwsze myśli s miałam jako kilkuletnie dziecko kiedy próbowałam udusić się poduszką albo waliłam głową w ścianę. Niestety moje życie było bardzo trudne i nadal jest, mimo wieloletniej psychoterapii ciągle nie umiem się z tego wygrzebać. Kocham moich rodziców, ale jest mi bardzo ciężko z tym bagażem, którym mnie obarczyli.
Że do ludzi nie dociera to że umysł jest jak każdy inny organ, a nawet gorzej bo wszystko można wymienić, no PRAWIE wszystko, ale umysł można tylko próbować leczyć co i tak daje marne efekty, szkoda że nie jest to w świadomości ogólnej
Dokładnie. Ile by się dało, by wymazać z pamięci pewne słowa, obrazy, uczucia... A to siedzi w nas, kiełkuje i rośnie. Odzywa się po kilku, kilkunastu czy kilkudziesięciu latach. Cały czas w nas tkwi. Niewzruszone.
To naprawdę smutne. "z każdego bezowocnego słowa, które by ludzie wypowiedzieli, zdadzą sprawę w dzień sądu; bowiem z powodu twoich słów zostaniesz uznany za sprawiedliwego, i z twoich słów zostaniesz skazany." - Mateusza 12:36/37. Słowa mają moc budowania i niszczenia.
Dziękuję za bardzo wartościowy filmik na mega trudny temat. Uważam , że taki filmik powinien obejrzeć każdy, kto jest zagorzałym przeciwnikiem aborcji. Niestety, rodzina jest w Polsce mocno przereklamowana
Miałem 15-16 lat kiedy jeździłem z ojcem na targ pomagałem mu w biznesie w soboty i niedziele. Rozmawialismy i opowiadałem mu o moich marzeniach, usłyszałem wtedy coś w stylu "zejdź na ziemie, nigdy tego nie osiągniesz" niby proste i szczere słowa wypowiedziane żeby pomóc przejść przez życie bez zawodu, a jednak wryły się we mnie najgłebiej jak się da. Druga historia to słowa dziewczyny które wypowiedziała do swojej przyjaciółkin na messengerze [długa historia, ona sprawdzała mi czaty wiec chciałem sie odegrać]. Znalazłem tam słowa "chciałabym być ze swoim byłym, [imie] to co najwyżej średniak" Słowa niestety ranią tak głęboko, że nie da się tego uleczyć. Ja możliwe też jestem w czyjejś historii w komentarzach. Uważajcie na nie.. .
A co do Pani z szerokimi biodrami to nawet mi się takie podobają to raczej komplement że dziewczyna ma dużo w biodrach niż powód do kompleksów. To jakby powiedzieć facetowi że jest szeroki w barkach.
Dobrze wiem jak to jest z epilepsja nigidzie nie mozna pracy znalesc bo sie boja zatrudnic jak ktos sie dowiadywal ze mam to jak stygmat w szkole bylem pralka szejker cale zycie depresja
Ad. 16 " Gdy słyszę jak grasz. To chce mi się rzygać." W razie zatrucia pokarmowego, proszę do mnie zadzwonić. Zagram i być może uratuję panu życie (pod warunkiem, że nie zmieni pan zdania).
Najgorsze słowa usłyszałam od mojego ojca. Stwierdził że to przeze mnie moja mama sie powiesiła. Nie mieszkałam juz w domu rodzinnym. Ojciec zakazał mojej mamie kontaktu ze mna i moim synem. Matka nie wytrzymała. Powiesila sie 21 grudnia, w wigilie był pogrzeb . 14 lat nie odzywał sie do mnie, zmarł w tym roku bez słów pojednania. Jego wolą bylo żebym nie była na pogrzebie..
Bardzo trudno się tego słucha. Naprawdę przygotowanie tego materiału musiało Pana wiele kosztować... Mi było ciężko słuchać a Pan jeszcze musiał wybrać kilka przykładów spośród wielu zgłoszeń. Współczuję wszystkim, którzy uslyszeli te lub podobne wypowiedzi. Nie ważne kto jak o nas powie, czy pomyśli. Nasza wartość dalej jest taka sama.
- ojciec do mnie podczas składania życzeń świątecznych: żebyś skwierczał jak szczur na śmiertelnej pościeli - byliśmy na nartach. Facetowi przedemna wypadla zapalniczka. Chce mu ja oddać. Mówię proszę pan... i wtedy dostaję cios na brzuch od ojca i słyszę "ty skurwy...". Odjechałem na bok i zwymiotowałem
Pamietam jak mialam paraliz podczas drzemki co bylo strasznym przezyciem. Poszlam do taty mu o tym powiedziec zeby mogl mnie pocieszyc ale zamiast tego zaczal krzyczec na mnie i mowic ze to wszystko przez siedzenie na komputerze. Mialam sie do niego nie odzywac przez tydzien, a nie odzywalam sie 3 miesiace. W tym czasie wydarzyla sie tragedia bo jego szef popelnil s* i moja mama sie z nim rozwiodla, ale szczerze mowiac gdyby nie te wydarzenia to dalej by ranil mnie slowami. Od tego czasu tez nie pije alkoholu i jest spokojniejszy ale wielu nieprzyjemnych rzeczy sie nasluchalam w dziecinstwie. To bylo rok temu, teraz mam 18 lat i mieszkam z mama bo tutaj napewno mam mniej stresu
Byłem wtedy w podstawówce ,przez problemy z tarczycą , złe odżywianie się i małą ilość ruchu zacząłem przybierać na wadzę ,kiedy zaczęło to widać rówieśnicy z klasy stwierdzili że zaczną ze mnie żartować jak próbowałem wytłumaczyć że ej mnie te żarty nie mieszą nic sobie z tego nie robili, jak chodziłem do bliskiej mi osoby to jedyne żeby usłyszeć jakieś słowa wsparcia to jedyne co słyszałem żebym "nie zwracał na to uwagi to im się znudzi " aktualnie przez te sytuację mam mocno obniżoną samoocenę i własną wartość
Z Tym panowaniem to nieraz słyszałem kup se mieszkanie za 1 000 000 zł i w tedy będziesz mógł robić co chcesz a jak Cie nie stać to jesteś plebs i słuchaj moich zasad. Ale też wydaje mi się że dużo ludzi mówi takie słowa w emocjach nie myśląc o tym jak bardzo mogą zmieszać z błotem innych.
No to i ja się podzielę... Matka mojego syna karmiąc go piersią, powiedziała do niego uderzając go w twarz (ugryzł ją) "jesteś taki sam jak ten Twój pojebany ojciec" po czym spojrzała na mnie. Nic nie powiedziałem na to.
Tego typu słowa w stosunku do innej osoby świadczą o chorobie psychicznej wypowiadającej osoby. Nikt mi czegoś takiego nie powiedział, no dobra, może moja ex w złości, ale serio mocno sobie zasłużyłem na to, więc się nie liczy, bo jest różnica pomiędzy bójką z przyjacielem (wymiana ciosów), a napadem z pobiciem. Gdyby ktoś z bliskich powiedział mi coś takiego, dla mnie byłby czubem, z którym nie ma sensu się komunikować, przynajmniej dopóki się poważnie nie zmieni, nie wyleczy gigantycznego problemu, przez który nie da się z kimś takim funkcjonować. Kiedyś jedna nauczycielka powiedziała mi, że jestem złym człowiekiem. Bo coś tam słyszała. Bzdury. Powiedziałem "OK", a pomyślałem "idiotka". Inny nauczyciel powiedział mi, że skończę w więzieniu. Chodziło chyba o palenie w WC czy coś w ten deseń. To akurat mnie rozbawiło. Jeszcze inny obiecał mi że mnie zniszczy. Tu był trochę szok i niedowierzanie, ale po przeczytaniu "Paragrafu 22" Hellera mogłem to zrozumieć. Podobnie przełożeni w pracy mnie poniżali i grozili. Nie powiem, to ostatnie trochę mi zalazło za skórę. Do dziś została mi złość na tych gnojków. Ktoś by pomyślał, że coś ze mną nie tak... Cóż, może mam problem z posłuszeństwem i faktycznie jestem niepokorny. Niektórzy szefowie ogarniali to i dobrze nam się współpracowało, niektórzy "szli na wojnę" - i musiałem się zwalniać.
Jeśli chcesz zupełnie anonimowo podzielić się historią o słowach, które ranią, i przy tym pomóc mi dzielić się przekazem, to formularz jest tu: forms.gle/EuYqVr79j6KWTSV2A Dziękuję!
Co do cholery jak to wszystkie historie? Wysłałem wielką wiadomość z roznymi opowiesciami i nie było tu ani jednej z nich. Tyle czekania i ogladania całości i znowu zostalem olany 😅😅😅😅 dzięki mordo
nikt nie wbije ci takiej kosy pod żebra, w plecy i serce jak własna rodzina. To żałosne jak to funkcjonuje, może zabrzmi to brutalnie, ale jeśli chcesz się lepiej poczuć to po prostu - odsuń pewnych ludzi od siebie, nawet jeśli to nają być rodzice, którzy cię całeżycie ograniczali, okaleczali psychicznie i fizycznie i ŻYJ! ŻYYYYJ!!! u mnie tak było i jest, ja to kufa zmienię
Ja nie mam (przynajmniej ich nie dostrzegam) negatywnych wspomnień, które na mnie wpływają. Za to mam spory problem zdrowotny, gdzie każda metoda leczenia/nowy lek daje nadzieję i po dość krótkim czasie nadzieja jest odbierana po raz n-ty. Człowiek zamiast skupić się głównie na rodzinie, pracy i rozwoju, skupia swoje myśli może nie głównie ale w połowie na strachu czy bezradności. Ciężki temat, myślę o jakimś dobrym terapeucie. Pozdrawiam!
Ja tylko chciałbym zwrócić uwagę, że osoby będące adresatami takich raniących komentarzy też nierzadko tak samo agresywnie komentują osoby w swojej rodzinie. Zwykle kiedy się rozmawia z dwoma stronami takiego sporu, okazuje się, że nie ma podziału na dobrego i złego, tylko na dwie osoby, które są równocześnie ofiarami i sprawcami. Tam gdzie żyje obok siebie dwoje ludzi zawsze będą tarcia, złość, agresja, rzecz jednak w tym co się potem dzieje po tym, czy ludzie o tym rozmawiają, uznają swoje nieodpowiednie zachowanie, czy z drugiej strony potrafią zakomunikować, że ich coś zraniło, czy raczej przyjmują z jednej strony postawę niewzruszonej twierdzy nigdy nie uznającej odpowiedzialności za swłowa albo z drugiej postawę pielęgnowania przez lata w sobie poczucia krzywdy.
8 днів тому+1
No dobrze, ale świadomość tego co napisałeś pomaga Ci poradzić sobie z trudnymi emocjami, jakie idą za takimi słowami i sytuacjami?
Myślę, że tak, bo dostrzeżenie własnej agresywności, własnych raniących słów i stanów emocjonalnych jakie stały w chwili ich wypowiadania lub intencji, które wcale nie musiały być całkowicie wrogie adresatowi pozwalają być bardziej empatycznym wobec ludzi, którzy do mnie mówią raniące, agresywne słowa. Osoba mówiąca coś raniącego to też człowiek ze swoimi emocjami, trudnościami, frustracjami, a czasami nawet dobrymi chęciami, które fatalnie zostały ubrane w słowa i zamiast pomóc, skrzywdziły. Koncentrowanie się na własnym poczuciu krzywdy, bez zobaczenia dynamiki danej relacji międzyludzkiej i próby spojrzenia empatycznie na drugą stronę konflikty prowadzi jedynie na karmieniu swojego cierpiętnictwa. Nie należy zaprzeczać własnym emocjom, ale też nie należy uznawać, że istnieje jedynie moja krzywda.
Tyle ze sa tutaj historie, gdzie nawet kilkuletnie dzieci slysza okropne slowa w swoim kierunku. One tez sa agresywne? A nastolatka ktora slucha od swojej matki ze jest gruba to wynik jej agresji wobec matki? Chyba nie do konca zrozumiales ten film... Kazdy psycholog tlumaczy, ze za relacje z dzieckiem odpowiada rodzic, a nie dziecko.
@@jeanne9218 Rozmawiam z matkami nastolatek oraz mam sam nastolatków w domu. Zapewniam cię, że potrafią mocno pocisnąć rodzicowi. Gdyby rodzice tak pielęgnowali w sobie poczucie krzywdy spowodwane raniącymi słowami usłyszanymi od ich dzieci, mielibyśmy w Polsce dodatkowo z 20 mln użalających się nad sobą ludzi. Za relację rodzica z dzieckiem odpowiadają obydwie strony, ale w różnym stopniu. Im dziekco jest starsze, tym odpowiedzialnośc wieksza. Sześciolatek ma tę odpowiedzialnośc znikoma, ale już 16-latka całkiem sporą. Skąd wniosek, że nie zrozumiałem filmu? Dlatego, że mam odmienne zdanie? Zrozumienie czego nie oznacza automatyczne zgadzanie się z czymś.
@@LK-of5rb Myślę, że nie rozumiesz do końca roli rodzica w relacji, skoro tak piszesz. Tak, nawet przy 16l dziecku rodzic odpowiada za relacje. Może Ci się to nie podobać, ale tak jest. To rodzic decyduje o tym jak układa mu się z własnymi dziećmi. Jak je traktuje i na nie reaguje. Jesli obrazasz się na własne dzieci bo coś dziwnego w agresji powiedziały, to pamiętaj, że jako rodzic Twoim zadaniem było nauczenie ich regulowania emocji.
Może trochę rozwinę dla jasności. Chodzi o to, że mój tata nigdy nie mówił nic pozytywnego na mój temat. Nigdy się nie interesował, w zasadzie nie wie jakie mam hobby, jaką szkołę skończyłem, jakie mam zdanie na różne życiowe tematy, jakie mam problemy i trudności w życiu. Do tej pory pomimo tego, że czasem go odwiedzam (przychodzę do mamy) to nigdy nie pyta co u mnie, jak się mam. Jako dziecko i nastolatek nie wiedziałem co mam robić żebym został pochwalony lub nawet zauważony w jakimś lepszym świetle. Trwa to do dziś. Mam 40 lat i mam wrażenie, że mój meczący perfekcjonizm i trudność w podejmowaniu działania są wypadkową właśnie braku zachęty i akceptacji ze strony ojca. Czasem sobie marzę, że jestem jakąś gwiazdą sportową (mój tata kocha piłkę nożną) i zdobywam jakieś mistrzostwo tylko dlatego, żeby usłyszeć aprobatę z taty strony.
A też się podziele czemu by nie bo same kobitki piszą Mój Dziadek cytujący Wokulskiego z lalki To sprawiedliwe, że silni rosną i się rozmnarzają gdyż jeśli słabi by to robili świat byłby pełen kaleków Z smutkiem przyznałem mu racje mam zespół aspergera i w rodzinie padaczke wychodze z założenia że niestety geny przechodzą na dzieci nie wyobrażam sobie być z kobietą z chorobami psychicznymi i kalectwem przez wzgląd na potomstwo ale też nie jestem łagodny dla siebie w tym aspekcie
Przypominam nieśmiało że Wokulski nie odniósł sukcesu reprodukcyjnego... 😉 I głowa do góry życie pisze takie scenariusze, że nie jeden silny, okazały i z językami nie przetrwał. A małe ptaszki najsprytniej ewoluują. Nie wolno dać się zaprogramować negatywnie. Pozdrawiam 😊
Niby wszyscy tacy zranieni słowami ale teraz jestem ciekawa co by ci sami ludzie powiedzieli w ankiecie jakie najgorsze słowa wypowiedziałeś w kierunku innej osoby. Okażę się zapewne że przyganiał kocioł garnkowi.
@@Katarzyna-lq2jpNo mi się wydaje że nikt nikomu nie mówi słów typu: żałuję że Cię poznałam czy żałuję że Cię urodziłam tak zupełnie bez powodu. Na wiele gorzkich słów ludzie zapewne sami sobie zasłużyli swoim nieraz mocno niewłaściwym zachowaniem.
@@marianna9253W miarę zrównoważona psychicznie matka NIGDY nie powie swojemu dziecku ''żałuję , że cię urodziłam'', nigdy nie ma powodu by to zrobić. A jeśli to mówi z jakiegoś DLA NIEJ poważnego powodu, to sama jako matka do tego powodu w jakiś sposób doprowadziła . Poza tym istnieją ludzie , którzy potrafią mówić okropne rzeczy tym , którzy sobie nie zasłużyli w żaden sposób i wiem to też ze swojego doświadczenia np. z powodu swojej niedojrzałości emocjonalnej .
@@Katarzyna-lq2jpSkoro uważasz że nigdy nie ma powodu żeby matka miała żałować że urodziła dziecko to widzę że naprawdę mało wiesz o życiu. Ja osobiście znam kobietę której syn zafundował piekło na ziemi. Dodam że to samotna matka która starała się jak mogła, flaki sobie wypruwała żeby wszystko było dobrze. Syn jak poszedł do gimnazjum to wpadł w tz. złe towarzystwo. Zaczął brać narkotyki, dokonywać kradzieży a do matki inaczej się nie odezwał jak: ty kur*o. Dodam że ta kobieta to nie była żadna patologia. Po prostu życie tak jej się ułożyło że facet ją zostawił z długami i biedną musiała dwoić się i troić żeby to wszystko jakoś wyprostować. Dziś mówi że żałuje że dała się omamić facetowi i żałuję że urodziła syna. A ja wcale jej się nie dziwię.
@@marianna9253 Ja bym doradziła tej kobiecie psychoterapię , aby dowiedziała się gdzie popełniła błędy wychowawcze , czy na pewno tak bardzo się starała , bo może tego nie wiedzieć . Bo problemem nigdy nie jest samo dziecko ,bo rodzice są dla niego wzorcem , chyba że jest psychopatą . Poza tym nie mówmy o skrajnościach , bo to krzywdzące dla tej jednak większości osób, które coś takiego słyszą.
Moja babcia powtarza mi każdego razu jak się z nią widzę jaka to jestem brzydka, beznadziejna, że mam równie beznadziejne oceny na studiach (czwórka według niej to byle jaka ocena), że nie spełniam jej oczekiwań i obraża moje przekonania, to co lubię, uczucia. Nikomu nie życzę takiego człowieka w swoim życiu jak moja pierdolnięta babcia.
Uogólnienia są krzywdzące , a komentarze mogą pisać naprawdę empatyczni ludzie . Jeśli masz zazwyczaj takie nastawienie do do ludzi , to polecam się temu dokładniej przyjrzeć ...😔
Ja mysle, ze wlasnie w komentarzach odezwali sie ci ludzie, ktorzy probuja na co dzien byc jak najlepsi, walcza z tym zepsuciem swiata. Akurat ja np nawet w momencie zagrozenia utraty pracy nie podpierdzielilam ludzi z zespolu, mimo ze moglam to zrobic i miedzy innymi przez to te prace stracilam. Ale honor i bycie fair wobec innych byly dla mnie wazniejsze, wiec dobrzy ludzie tez istnieja.
Co do cholery jak to wszystkie historie? Wysłałem wielką wiadomość z roznymi opowiesciami i nie było tu ani jednej z nich. Tyle czekania i ogladania całości i znowu zostalem olany 😅😅😅😅 dzięki mordo
8 днів тому+3
W formularzu dostałem tak wiele wiadomości, że musiałem wybierać, może w kolejnym napisz jedną, kluczową historię. Przykro słyszeć, że czujesz się olany.
No a jak miała Ci to inaczej zakomunikować? W życiu to nie jest tak że jak my kogoś kochamy to automatycznie ktoś kocha nas. Jeśli ktoś nas odrzuca to trzeba przyjąć to z godnością i szukać szczęścia gdzieś indziej.
W ramach walki ze zlem na swiecie wysylam wszystkim serduszko ❤ dobrego dnia zycze wszystkim!
♥️
❤
❤
❤
Wielki szacunek dla Pana za tak ważny temat i Pana wrażliwość 😢❤
Jak matka kiedyś szalała ze złości i mówiła że się do matki wyprowadzi,powiedziała że mnie i mojego brata nie potrzebuje i że u jej matki i tak jest mało miejsca.Nigdy nie dała nam znać że nas kocha ani tego nie okazywała.Rok temu około odeszła z domu bez słowa do nas a zemną całkowicie zerwała kontakt.
Zrobiła mi dużo złych rzeczy i czuję jakbym nigdy nie miała matki,nie myślę nawet o niej na codzień.
Dziękuję za ten film. Jest tyle niepotrzebnego zła na świecie, a ludzie nawet w tej małej rodzinnej skali, potrafią tak się ranić...
@@mith1783 to ja wysylam serduszko ❤️ zeby cos milego wyslac w swiat, dobrego dnia!
@@kamilacamille399 Dziękuję i wzajemnie 🩷
Najgorsze jest to że najczęściej to właśnie MAŁA RODZINA rani najbardziej
Przytulam was do ❤, wszystkich skrzywdzonych przez okrutne słowa😢. Mówcie sobie: to nie jest o mnie to jest o tobie
Idę zadzwonić do rodziców powiedzieć im, ze ich kocham i dziękuje za wszystko...❤ najbardziej z tych historii boli cios od wlasnej rodziny 😢
Współczuję wam ludzie,naprawde. Część tekstów slyszalam również i sie poryczalam. "nie mozesz byc normalna jak inne dzieci", "ja na twoim miejscu zrobilabym to lepiej","dlaczego niszczysz wszystko co dotkniesz", "wygladasz tak,ze predzej cię gej poderwie niz porzadny facet" itp.itd. Pamietajmy,ze kazdy dzwiga swoj krzyz i trzeba dbac przede wszystkim o siebie samego. Jest to dla mnie niedopuszczalne,ze dorosli ludzie,ktorzy maja wlasne "nieprzeprwcowane" skazy wylewaja to potem na wlasne dzieci. Każdy na prawo na popelnianie błędów,to czyni nas ludźmi.
Dziękuję! Dziekuję za to, że przeczytałeś te wszystkie historie, że dałeś radę, że mogliśmy je od Ciebie usłyszeć. To musiało być niesamowicie ciężkie dla Ciebie. I dziekuje za ogrom wspierających komentarzy. Trafiła tu też moja historia, o której zupełnie zapomniałam, ze opisałam ją w formularzu... A teraz, słuchając jej głośno, czytanej glosem "z zewnątrz", pomyślałam "dziewczyno, uciekaj stamtąd, jestem w tym miejscu, Ty nie musisz w tym tkwić". A potem uświadomiłam sobie, ze to przeciez moja historia... Niestety dalej w tym tkwię, ale ciagle walcze o siebie. I do wszystkich, ktorzy przeszli lub przechodzą przez ciezkie chwile: trzymajcie się ❤! I bądźcie dobrzy sami dla siebie! Przeciętny Człowieku, jeszcze raz dziękuję 💚
❤- dla wszystkich tych którzy doświadczyli takich słów...
❤- dla Przeciętnego Człowieka...
Dziękuję :)
Przez większość czasu gdy czytał pan dzisiaj płakałam. Zaczęłam płakać nie przez historie bo sama takie przeżywałam, ale uświadomił mi pan że jest pan pierwszą osobą na świecie, która nade mną płacze i nami wszystkimi, których historię pan czyta. Nasi terapeuci lub psycholodzy nie płaczą, nie płakali bo nie ma na to chyba nawet pozwolenia. Nie wiem. Nawet nie wiem jak panu podziękować. Czy pan znał efekt, że pan go wywoła? Nie będę odpowiadać. Już tyle wiem z psychologii, że mi to przeszkadza w terapii. A zapominam, że terapia to ja człowiek i cały czas brakuje mi tego czego nie dostałam: uczuć i emocji od najbliższych. ❤❤❤
Dziękuję i bardzo mnie cieszy, że film wywołał ważne emocje. Gwoli wyjaśnienia odnośnie "pozwolenia na płacz" terapeutów - istotny element terapii to zachowanie dystansu pomimo emocji jakie terapeuta odczuwa. To wynika z faktu, że ten dystans w terapii 1 na 1 pomaga terapeucie prowadzić klienta przez trudne sprawy i nie "wyręczać go" emocjonalnie jeśli taki skrót jest zrozumiały. Tutaj na UA-cam nasza relacja jest nieco inna, no a emocje były prawdziwe, bo historie naprawdę grzęzły mi w gardle. Jeszcze raz dziękuję za miłe słowa :)
Przykre to ❤ pozdrawiam wszystkich 👋 sam w ostatnim roku , trwającej 15 lat związku usłyszałem wiele ale to ,, Gardzę Tobą " no 😢 każdy z nas ma wady dziś dzięki takim podcastów i prowadzącym wiele zrozumiałem , jestem silny minęło parę miesięcy od rozstania zrozumiałem że ludzie i ich slowa nie mogą nas skrzywdzić . Wróciłem do siebie choć było źle, jestem znowu wesoły i mam uśmiech w oczach. ❤ kochałem ją ale umiejętność kochania to pozwolić odejść a mnie to od środka niszczyło ta celowa cisza i ta obojętność co do mnie .Miłego wieczoru
Szanowny Autorze, myślałem że ja jestem wrażliwy ale Twój poziom wrażliwości bardzo mi zaimponował. Usłyszałem w życiu wiele niemiłych zdań i nauczyłem się ubierać „zbroję”
Przykre to co usłyszałem. Mam 30 lat i przeszłość ciągnie się za mną i nie jest mi z tym łatwo żyć. Słyszałem w moją stronę podobne słowa i rozumiem co czują Ci ludzie. Najgorsze jest to że czasami ludzie którzy tak mówią myślą właśnie jak wyżej powiedziane że nie miały zamiaru obrazić. To jest chore... Jak uda mi się spisać moje myśli podzielę się również z wami
Porażające jest to,że większość tych słów wypowiedziały matki.Moja,jak nie dostała tego co chciała,odrzuciła mnie nie odzywając się do mnie i mojej córki ,jesteśmy dla niej powietrzem...A czego chciała ...żebym stanęła po jej stronie,przeciwko mojemu mężowi.Chciała,żebym zaakceptowała,że go opluwa.
Sam byłem zszokowany, że była taka dominacja matek w całej puli zgłoszeń, ale to może dlatego, że ojcowie w naszym pokoleniu byli często nieobecni więc nie mieli statystycznie okazji odcisnąć swojego piętna.
Bardzo Współczuję 😢❤
Kurcze. Bardzo mi przykro z powodu tego wszystkiego co dotknęło te osoby. Wszystkich wirtualnie przytulam i mam nadzieję, że każda z tych osób wie, że wszystkie te słowa tak pewnie wypowiedziane nie miały ani odrobiny prawdy. Trzymajcie się
8:41 rozumiem te wszystkie osoby do tego memomentu na razie przesłuchałem. Niestety jest to klasycznie zachowanie między gneracyjne (między pokoleniowe) to z pokolenia na pokolenie często jest wylewane. Bo starsze pokolenia uważają nas za nie robów za ludzi leniwych nie zauważając przy tym jak realia się zmieniły i dziś nie trzeba czasami ciężko pracować żeby osiągać zyski pięniężne czy dobrze żyć.
Dobrze że obejrzałem ten film zrozumiałem dzięki temu jak ludzie mają delikatne sumienie i jak bardzo trzeba zawrzać na słowa oczywiście nie każdy ma tak delikatne sumienie ale jednak ten film daje bardzo do zrozumienia. Teraz zrozumiałem że miałem osobę która mnie kochała dała mi drugą szansę a moje ego i emocje które mi towarzyszyły nie pozwalały mi tego zakceptować. Mógł by być to piękny związek ale teraz wiem że osoba może długo nie wrócić lub w ogóle po tym co jej zafundowałem. Mam dużą apsorbcję na bolesne słowa ale tego co się stało zrozumiałem dopiero po kilku miesiącach co zrobiłem. Moim marzeniem jest bycie z nią i ją za to przeprosić. Oczywiście do tego dlaczego miałem negatywne emocje w sobie i to dlaczego tak mi ego urosło wtedy trzeba by było tu opisać kontekst.
Słucham ze łzami w oczach...
No jak redagowałem, to jeszcze jakoś to szło, ale jak zacząłem czytać na głos, to niektóre rzeczy nie przechodziły przez usta, nawet jeśli to są historie zupełnie nieznanych mi osób.
Okropne, podłe, straszne historie, ogromne współczucia! A moja historia? jest taka, że moja matka i mój ojciec nigdy! nie odezwali się do mnie. W wieku 40tu lat dotarło do mnie, że byłem tylko ładnie wyglądającą własnością... Moja rana to nieistnienie - nie założyłem rodziny, nigdy nie byłem w związku, nawet nie wiem czy żyję. Każdy z powyższych, pomimo takich bolesnych słów czy przeżyć, dostał coś od swoich oprawców, ja nic. Jak się z tym zmierzyć? Moi bracia i siostry słyszeli podobne rzeczy jak te w filmie - mają swoje rodziny dzisiaj, pracę, znajomych czy przyjaciół - a słyszeli naprawdę złe rzeczy. A gdzie ja jestem? Czuję złość, strach, żal, ale nie wiem dlaczego.
Wniosek tak z co najmniej 70% tych historii wysnówa się jeden każdy może mieć dzieci, ale nie każdy powinien.
Gdy słucham takich historii, jestem coraz bardziej przeświadczony, że w szpitalach, szkołach rodzenia itp. przyszli rodzice powinni dostawać "instrukcję obsługi" jak postępować z dzieckiem. Ja też usłyszałem parę przykrych rzeczy, przez które płakałem jako dorosły człowiek, ale to co słyszę tutaj przechodzi ludzkie pojęcie.
Ja się nasłuchałam od rodziców jaką to jestem dziwaczką. Minęło sporo lat (i terapia), zanim zrozumiałam, że każdy jest inny, ma prawo mieć swoje "dziwactwa" i to powoduje że każdy jest inny i wyjątkowy... ale w dobry sposób, a nie taki, że takimi osobami się gardzi czy naśmiewa z nich.
Szczerze to 80% tych historii mnie wcale nie rusza...
...chyba przez to że poprostu za bardzo przywykłam do słuchania takich rzeczy 🤔
Bylo ich tak wiele ze z czasem stały sie czymś normalnym. Do wszystkich DDA DDD i nie tylko, kiedy przestaniecie je tolerować dla wielu staniecie sie dziwni ale za to zyskacie lepsze relacje. Pozdrawiam Mateusz
Jestem ze wsii. "Kto wroblem sie urodzil, kanarkiem nie zdechnie" cytat od tesciowej
Takich ludzi, którzy tak mówią innym kasuje się ze swojego życia i to NATYCHMIAST. Zamyka się drzwi przed nimi i się nie wpuszcza.
Najgorsze co usłyszałam w życiu to słowa mojego taty po śmierci mamy. Powiedział że to moja wina, bo się o mnie martwiła. Miałam 16 lat. Mama zmarła na zator płucny. A jej śmieć przeżyłam bardzo mocno bo była jedyną osobą na świecie która mnie wówczas kochała i to okazywała. Mocno się załamałam. Relacji z tatą nigdy już nie naprawiłam. Ale zawsze była trudna.
Współczuję ❤
klasyka gatunku dla wiekszosci ludzi , ktorzy sa obecnie po trzydziestce i byli wychowywani w zwyklych polskich domach.
Mieszkałem, utrzymywałem się sam i próbowałem studiować, ale musiałem przerwać naukę, bo praca w soboty i drogie studia i wpadłem w kłopoty finansowe. W październiku zacząłem pracę w Niemczech żeby się odkuć. Miałem ponad 10tyś zł debetu, spałem w śpiworze w kawalerce, ale z każdą wypłatą było coraz lepiej. Wróciłem na Boże narodzenie do rodzinnego domu, nawet prezenty kupiłem i usłyszałem od matki że cała rodzina się za mnie wstydzi. Może to nie jest jakieś straszne, ale w tamtym momencie te słowa były bolesne. Teraz już mnie takie rzeczy nie ruszają.
😢
Totalnie czuję Twoją sytuację. Dużo czasu zajęło mi rozwinięcie swojej ścieżki zawodowej do satysfakcjonującego mnie poziomu. Dość trudno u mnie z dumą z samej siebie, ale prędzej wyznam tę dumę sama przed sobą, niż usłyszę o niej od bliskich mi osób. A jeszcze lepiej: wciąż wyrażają swoje obawy czy sobie poradzę i uważają za biedaka. A częściej nawet nie mówią NIC na moje sukcesy czy powodzenie. Naprawdę, czy słowa pochwały, gratulacje, okazanie wsparcia i dumy nie może przejść przez gardło tak wielu osobom...? Okropne.
Chyba najgorsze słowa jakie usłyszałam w życiu są jednocześnie jednym z moich pierwszych wspomnień. Byłam kilkuletnim dzieckiem, waliłam w drzwi pokoju rodziców jakimś przedmiotem, jednocześnie płakałam. Mama w końcu wyszła i powiedziała mi, że nikt by mnie nie chciał przez to jaka jestem. Dzisiaj mam 35 lat, całe życie mam silne lęki, od 10 roku życia zaburzenia obsesyjno kompulsyjne, od okolo 20 lat stany depresyjne. W domu była wiecznie atmosfera wojny, ciągły lęk, że ktoś (rodzice) wybuchnie, dzień w dzień były kłótnie. Pierwsze myśli s miałam jako kilkuletnie dziecko kiedy próbowałam udusić się poduszką albo waliłam głową w ścianę. Niestety moje życie było bardzo trudne i nadal jest, mimo wieloletniej psychoterapii ciągle nie umiem się z tego wygrzebać. Kocham moich rodziców, ale jest mi bardzo ciężko z tym bagażem, którym mnie obarczyli.
Przytulam mocno!
@@RAD1111able
Dziękuję!
Jest takie przysłowie:
"Bezmyślne słowa są jak pchnięcia mieczem, ale język mądrych jest lekarstwem"
Że do ludzi nie dociera to że umysł jest jak każdy inny organ, a nawet gorzej bo wszystko można wymienić, no PRAWIE wszystko, ale umysł można tylko próbować leczyć co i tak daje marne efekty, szkoda że nie jest to w świadomości ogólnej
Dokładnie. Ile by się dało, by wymazać z pamięci pewne słowa, obrazy, uczucia... A to siedzi w nas, kiełkuje i rośnie. Odzywa się po kilku, kilkunastu czy kilkudziesięciu latach. Cały czas w nas tkwi. Niewzruszone.
To naprawdę smutne. "z każdego bezowocnego słowa, które by ludzie wypowiedzieli, zdadzą sprawę w dzień sądu; bowiem z powodu twoich słów zostaniesz uznany za sprawiedliwego, i z twoich słów zostaniesz skazany." - Mateusza 12:36/37. Słowa mają moc budowania i niszczenia.
No kurde fajnie, szkoda tylko że jakoś nikt z fanatyków religii jakoś tego fragmentu nie zauważył
@Czahista tak...
Dziękuję za bardzo wartościowy filmik na mega trudny temat. Uważam , że taki filmik powinien obejrzeć każdy, kto jest zagorzałym przeciwnikiem aborcji. Niestety, rodzina jest w Polsce mocno przereklamowana
Trzymajcie się ludziska, nie jesteście sami ❤❤❤
Miałem 15-16 lat kiedy jeździłem z ojcem na targ pomagałem mu w biznesie w soboty i niedziele. Rozmawialismy i opowiadałem mu o moich marzeniach, usłyszałem wtedy coś w stylu "zejdź na ziemie, nigdy tego nie osiągniesz" niby proste i szczere słowa wypowiedziane żeby pomóc przejść przez życie bez zawodu, a jednak wryły się we mnie najgłebiej jak się da.
Druga historia to słowa dziewczyny które wypowiedziała do swojej przyjaciółkin na messengerze [długa historia, ona sprawdzała mi czaty wiec chciałem sie odegrać]. Znalazłem tam słowa "chciałabym być ze swoim byłym, [imie] to co najwyżej średniak"
Słowa niestety ranią tak głęboko, że nie da się tego uleczyć. Ja możliwe też jestem w czyjejś historii w komentarzach. Uważajcie na nie..
.
Dorastanie to nie tyle co odkrywanie nowych rzeczy o sobie, a odkrywanie nowych chorób psychicznych w swojej rodzinie.
A co do Pani z szerokimi biodrami to nawet mi się takie podobają to raczej komplement że dziewczyna ma dużo w biodrach niż powód do kompleksów. To jakby powiedzieć facetowi że jest szeroki w barkach.
Każdy z Was jest wiele wart, pamiętajcie ❤
Taaak, najmocniej ranią nas Ci, których najbardziej kochamy ...
Co kieruje ludźmi to ja nie wiem. Wlasna słabość, najprędzej.
Ściskam was mocno😢
Co jak co - ale takie baty słownie dostać od rodzica. Nie rodzeństwa, koleżanki, nauczycielki. Rodzica.
Dobrze wiem jak to jest z epilepsja nigidzie nie mozna pracy znalesc bo sie boja zatrudnic jak ktos sie dowiadywal ze mam to jak stygmat w szkole bylem pralka szejker cale zycie depresja
Ad. 16 " Gdy słyszę jak grasz. To chce mi się rzygać."
W razie zatrucia pokarmowego, proszę do mnie zadzwonić. Zagram i być może uratuję panu życie (pod warunkiem, że nie zmieni pan zdania).
"Dla mnie umarłeś dawno temu..."
Leszku eh..
Współczucia stary.
Nie trzeba, bo to nie prawda. Żyję i mam się świetnie!
Leszku serwus, auu! 😜😎😂😅
Najgorsze słowa usłyszałam od mojego ojca. Stwierdził że to przeze mnie moja mama sie powiesiła. Nie mieszkałam juz w domu rodzinnym. Ojciec zakazał mojej mamie kontaktu ze mna i moim synem. Matka nie wytrzymała. Powiesila sie 21 grudnia, w wigilie był pogrzeb . 14 lat nie odzywał sie do mnie, zmarł w tym roku bez słów pojednania. Jego wolą bylo żebym nie była na pogrzebie..
Bardzo trudno się tego słucha. Naprawdę przygotowanie tego materiału musiało Pana wiele kosztować... Mi było ciężko słuchać a Pan jeszcze musiał wybrać kilka przykładów spośród wielu zgłoszeń.
Współczuję wszystkim, którzy uslyszeli te lub podobne wypowiedzi. Nie ważne kto jak o nas powie, czy pomyśli. Nasza wartość dalej jest taka sama.
- ojciec do mnie podczas składania życzeń świątecznych: żebyś skwierczał jak szczur na śmiertelnej pościeli
- byliśmy na nartach. Facetowi przedemna wypadla zapalniczka. Chce mu ja oddać. Mówię proszę pan... i wtedy dostaję cios na brzuch od ojca i słyszę "ty skurwy...". Odjechałem na bok i zwymiotowałem
Pamietam jak mialam paraliz podczas drzemki co bylo strasznym przezyciem. Poszlam do taty mu o tym powiedziec zeby mogl mnie pocieszyc ale zamiast tego zaczal krzyczec na mnie i mowic ze to wszystko przez siedzenie na komputerze. Mialam sie do niego nie odzywac przez tydzien, a nie odzywalam sie 3 miesiace. W tym czasie wydarzyla sie tragedia bo jego szef popelnil s* i moja mama sie z nim rozwiodla, ale szczerze mowiac gdyby nie te wydarzenia to dalej by ranil mnie slowami. Od tego czasu tez nie pije alkoholu i jest spokojniejszy ale wielu nieprzyjemnych rzeczy sie nasluchalam w dziecinstwie. To bylo rok temu, teraz mam 18 lat i mieszkam z mama bo tutaj napewno mam mniej stresu
Ciężkie historie! Dziękuję💖 💗🥰💞
💖💗🥰💞
💖💗🥰💞
💖💗🥰💞
💖💗🥰💞💖💗🥰💞
Byłem wtedy w podstawówce ,przez problemy z tarczycą , złe odżywianie się i małą ilość ruchu zacząłem przybierać na wadzę ,kiedy zaczęło to widać rówieśnicy z klasy stwierdzili że zaczną ze mnie żartować jak próbowałem wytłumaczyć że ej mnie te żarty nie mieszą nic sobie z tego nie robili, jak chodziłem do bliskiej mi osoby to jedyne żeby usłyszeć jakieś słowa wsparcia to jedyne co słyszałem żebym "nie zwracał na to uwagi to im się znudzi " aktualnie przez te sytuację mam mocno obniżoną samoocenę i własną wartość
Mocny odcinek...
Ojciec, mąż i syn 36 lat...
😬😔🤭
Z Tym panowaniem to nieraz słyszałem kup se mieszkanie za 1 000 000 zł i w tedy będziesz mógł robić co chcesz a jak Cie nie stać to jesteś plebs i słuchaj moich zasad. Ale też wydaje mi się że dużo ludzi mówi takie słowa w emocjach nie myśląc o tym jak bardzo mogą zmieszać z błotem innych.
No to i ja się podzielę...
Matka mojego syna karmiąc go piersią, powiedziała do niego uderzając go w twarz (ugryzł ją) "jesteś taki sam jak ten Twój pojebany ojciec" po czym spojrzała na mnie. Nic nie powiedziałem na to.
Szkoda...
Pozdrawiam
❤❤❤
Tego typu słowa w stosunku do innej osoby świadczą o chorobie psychicznej wypowiadającej osoby. Nikt mi czegoś takiego nie powiedział, no dobra, może moja ex w złości, ale serio mocno sobie zasłużyłem na to, więc się nie liczy, bo jest różnica pomiędzy bójką z przyjacielem (wymiana ciosów), a napadem z pobiciem. Gdyby ktoś z bliskich powiedział mi coś takiego, dla mnie byłby czubem, z którym nie ma sensu się komunikować, przynajmniej dopóki się poważnie nie zmieni, nie wyleczy gigantycznego problemu, przez który nie da się z kimś takim funkcjonować. Kiedyś jedna nauczycielka powiedziała mi, że jestem złym człowiekiem. Bo coś tam słyszała. Bzdury. Powiedziałem "OK", a pomyślałem "idiotka". Inny nauczyciel powiedział mi, że skończę w więzieniu. Chodziło chyba o palenie w WC czy coś w ten deseń. To akurat mnie rozbawiło. Jeszcze inny obiecał mi że mnie zniszczy. Tu był trochę szok i niedowierzanie, ale po przeczytaniu "Paragrafu 22" Hellera mogłem to zrozumieć. Podobnie przełożeni w pracy mnie poniżali i grozili. Nie powiem, to ostatnie trochę mi zalazło za skórę. Do dziś została mi złość na tych gnojków. Ktoś by pomyślał, że coś ze mną nie tak... Cóż, może mam problem z posłuszeństwem i faktycznie jestem niepokorny. Niektórzy szefowie ogarniali to i dobrze nam się współpracowało, niektórzy "szli na wojnę" - i musiałem się zwalniać.
@@Adam_Lyskawa witaj w rodzinie
Mam pytanie, czy da się z tobą skontaktować przez priv? Akurat to nie dotyczy tematu, chciałem porozmawiać o czymś innym.
Kontakt do mnie jest w opisie każdego filmu.
Tak, jak mi to wszystko znane😢
Jeśli chcesz zupełnie anonimowo podzielić się historią o słowach, które ranią, i przy tym pomóc mi dzielić się przekazem, to formularz jest tu: forms.gle/EuYqVr79j6KWTSV2A
Dziękuję!
Co do cholery jak to wszystkie historie? Wysłałem wielką wiadomość z roznymi opowiesciami i nie było tu ani jednej z nich. Tyle czekania i ogladania całości i znowu zostalem olany 😅😅😅😅 dzięki mordo
nikt nie wbije ci takiej kosy pod żebra, w plecy i serce jak własna rodzina. To żałosne jak to funkcjonuje, może zabrzmi to brutalnie, ale jeśli chcesz się lepiej poczuć to po prostu - odsuń pewnych ludzi od siebie, nawet jeśli to nają być rodzice, którzy cię całeżycie ograniczali, okaleczali psychicznie i fizycznie i ŻYJ! ŻYYYYJ!!!
u mnie tak było i jest, ja to kufa zmienię
Gdzie jest ta ankieta? Chętnie ją wypełnię, bo moja historia jest extremalna.
Pozdrawiam
W przypiętym komentarzu
Wow.....😢
Ja nie mam (przynajmniej ich nie dostrzegam) negatywnych wspomnień, które na mnie wpływają. Za to mam spory problem zdrowotny, gdzie każda metoda leczenia/nowy lek daje nadzieję i po dość krótkim czasie nadzieja jest odbierana po raz n-ty. Człowiek zamiast skupić się głównie na rodzinie, pracy i rozwoju, skupia swoje myśli może nie głównie ale w połowie na strachu czy bezradności. Ciężki temat, myślę o jakimś dobrym terapeucie. Pozdrawiam!
Ja tylko chciałbym zwrócić uwagę, że osoby będące adresatami takich raniących komentarzy też nierzadko tak samo agresywnie komentują osoby w swojej rodzinie. Zwykle kiedy się rozmawia z dwoma stronami takiego sporu, okazuje się, że nie ma podziału na dobrego i złego, tylko na dwie osoby, które są równocześnie ofiarami i sprawcami. Tam gdzie żyje obok siebie dwoje ludzi zawsze będą tarcia, złość, agresja, rzecz jednak w tym co się potem dzieje po tym, czy ludzie o tym rozmawiają, uznają swoje nieodpowiednie zachowanie, czy z drugiej strony potrafią zakomunikować, że ich coś zraniło, czy raczej przyjmują z jednej strony postawę niewzruszonej twierdzy nigdy nie uznającej odpowiedzialności za swłowa albo z drugiej postawę pielęgnowania przez lata w sobie poczucia krzywdy.
No dobrze, ale świadomość tego co napisałeś pomaga Ci poradzić sobie z trudnymi emocjami, jakie idą za takimi słowami i sytuacjami?
Myślę, że tak, bo dostrzeżenie własnej agresywności, własnych raniących słów i stanów emocjonalnych jakie stały w chwili ich wypowiadania lub intencji, które wcale nie musiały być całkowicie wrogie adresatowi pozwalają być bardziej empatycznym wobec ludzi, którzy do mnie mówią raniące, agresywne słowa. Osoba mówiąca coś raniącego to też człowiek ze swoimi emocjami, trudnościami, frustracjami, a czasami nawet dobrymi chęciami, które fatalnie zostały ubrane w słowa i zamiast pomóc, skrzywdziły. Koncentrowanie się na własnym poczuciu krzywdy, bez zobaczenia dynamiki danej relacji międzyludzkiej i próby spojrzenia empatycznie na drugą stronę konflikty prowadzi jedynie na karmieniu swojego cierpiętnictwa. Nie należy zaprzeczać własnym emocjom, ale też nie należy uznawać, że istnieje jedynie moja krzywda.
Tyle ze sa tutaj historie, gdzie nawet kilkuletnie dzieci slysza okropne slowa w swoim kierunku. One tez sa agresywne? A nastolatka ktora slucha od swojej matki ze jest gruba to wynik jej agresji wobec matki? Chyba nie do konca zrozumiales ten film... Kazdy psycholog tlumaczy, ze za relacje z dzieckiem odpowiada rodzic, a nie dziecko.
@@jeanne9218 Rozmawiam z matkami nastolatek oraz mam sam nastolatków w domu. Zapewniam cię, że potrafią mocno pocisnąć rodzicowi. Gdyby rodzice tak pielęgnowali w sobie poczucie krzywdy spowodwane raniącymi słowami usłyszanymi od ich dzieci, mielibyśmy w Polsce dodatkowo z 20 mln użalających się nad sobą ludzi. Za relację rodzica z dzieckiem odpowiadają obydwie strony, ale w różnym stopniu. Im dziekco jest starsze, tym odpowiedzialnośc wieksza. Sześciolatek ma tę odpowiedzialnośc znikoma, ale już 16-latka całkiem sporą.
Skąd wniosek, że nie zrozumiałem filmu? Dlatego, że mam odmienne zdanie? Zrozumienie czego nie oznacza automatyczne zgadzanie się z czymś.
@@LK-of5rb Myślę, że nie rozumiesz do końca roli rodzica w relacji, skoro tak piszesz. Tak, nawet przy 16l dziecku rodzic odpowiada za relacje. Może Ci się to nie podobać, ale tak jest. To rodzic decyduje o tym jak układa mu się z własnymi dziećmi. Jak je traktuje i na nie reaguje. Jesli obrazasz się na własne dzieci bo coś dziwnego w agresji powiedziały, to pamiętaj, że jako rodzic Twoim zadaniem było nauczenie ich regulowania emocji.
Straszne....😢
Mnie najbardziej zranił brak słów.
Może trochę rozwinę dla jasności. Chodzi o to, że mój tata nigdy nie mówił nic pozytywnego na mój temat. Nigdy się nie interesował, w zasadzie nie wie jakie mam hobby, jaką szkołę skończyłem, jakie mam zdanie na różne życiowe tematy, jakie mam problemy i trudności w życiu. Do tej pory pomimo tego, że czasem go odwiedzam (przychodzę do mamy) to nigdy nie pyta co u mnie, jak się mam. Jako dziecko i nastolatek nie wiedziałem co mam robić żebym został pochwalony lub nawet zauważony w jakimś lepszym świetle. Trwa to do dziś. Mam 40 lat i mam wrażenie, że mój meczący perfekcjonizm i trudność w podejmowaniu działania są wypadkową właśnie braku zachęty i akceptacji ze strony ojca. Czasem sobie marzę, że jestem jakąś gwiazdą sportową (mój tata kocha piłkę nożną) i zdobywam jakieś mistrzostwo tylko dlatego, żeby usłyszeć aprobatę z taty strony.
A też się podziele czemu by nie bo same kobitki piszą
Mój Dziadek cytujący Wokulskiego z lalki
To sprawiedliwe, że silni rosną i się rozmnarzają gdyż jeśli słabi by to robili świat byłby pełen kaleków
Z smutkiem przyznałem mu racje mam zespół aspergera i w rodzinie padaczke wychodze z założenia że niestety geny przechodzą na dzieci nie wyobrażam sobie być z kobietą z chorobami psychicznymi i kalectwem przez wzgląd na potomstwo ale też nie jestem łagodny dla siebie w tym aspekcie
Przypominam nieśmiało że Wokulski nie odniósł sukcesu reprodukcyjnego... 😉 I głowa do góry życie pisze takie scenariusze, że nie jeden silny, okazały i z językami nie przetrwał. A małe ptaszki najsprytniej ewoluują. Nie wolno dać się zaprogramować negatywnie. Pozdrawiam 😊
Niby wszyscy tacy zranieni słowami ale teraz jestem ciekawa co by ci sami ludzie powiedzieli w ankiecie jakie najgorsze słowa wypowiedziałeś w kierunku innej osoby. Okażę się zapewne że przyganiał kocioł garnkowi.
Bywa tak że ranieni ranią , ale bywa też że nie ...
@@Katarzyna-lq2jpNo mi się wydaje że nikt nikomu nie mówi słów typu: żałuję że Cię poznałam czy żałuję że Cię urodziłam tak zupełnie bez powodu. Na wiele gorzkich słów ludzie zapewne sami sobie zasłużyli swoim nieraz mocno niewłaściwym zachowaniem.
@@marianna9253W miarę zrównoważona psychicznie matka NIGDY nie powie swojemu dziecku ''żałuję , że cię urodziłam'', nigdy nie ma powodu by to zrobić. A jeśli to mówi z jakiegoś DLA NIEJ poważnego powodu, to sama jako matka do tego powodu w jakiś sposób doprowadziła .
Poza tym istnieją ludzie , którzy potrafią mówić okropne rzeczy tym , którzy sobie nie zasłużyli w żaden sposób i wiem to też ze swojego doświadczenia np. z powodu swojej niedojrzałości emocjonalnej .
@@Katarzyna-lq2jpSkoro uważasz że nigdy nie ma powodu żeby matka miała żałować że urodziła dziecko to widzę że naprawdę mało wiesz o życiu. Ja osobiście znam kobietę której syn zafundował piekło na ziemi. Dodam że to samotna matka która starała się jak mogła, flaki sobie wypruwała żeby wszystko było dobrze. Syn jak poszedł do gimnazjum to wpadł w tz. złe towarzystwo. Zaczął brać narkotyki, dokonywać kradzieży a do matki inaczej się nie odezwał jak: ty kur*o. Dodam że ta kobieta to nie była żadna patologia. Po prostu życie tak jej się ułożyło że facet ją zostawił z długami i biedną musiała dwoić się i troić żeby to wszystko jakoś wyprostować. Dziś mówi że żałuje że dała się omamić facetowi i żałuję że urodziła syna. A ja wcale jej się nie dziwię.
@@marianna9253 Ja bym doradziła tej kobiecie psychoterapię , aby dowiedziała się gdzie popełniła błędy wychowawcze , czy na pewno tak bardzo się starała , bo może tego nie wiedzieć . Bo problemem nigdy nie jest samo dziecko ,bo rodzice są dla niego wzorcem , chyba że jest psychopatą .
Poza tym nie mówmy o skrajnościach , bo to krzywdzące dla tej jednak większości osób, które coś takiego słyszą.
A gdzie jest ta nowa ankieta?
@@krzysztofmajda3304 w przypiętym komentarzu tutaj
Moja babcia powtarza mi każdego razu jak się z nią widzę jaka to jestem brzydka, beznadziejna, że mam równie beznadziejne oceny na studiach (czwórka według niej to byle jaka ocena), że nie spełniam jej oczekiwań i obraża moje przekonania, to co lubię, uczucia. Nikomu nie życzę takiego człowieka w swoim życiu jak moja pierdolnięta babcia.
Przytulam❤
Mam 47 lat ojciec mowi do mnie ze powinienem zdechnąc jak bylem maly
Smutne
Ktoś tutaj z pokolenia Z?
Straszne :(
W komentarzach festiwal dobroci a na co dzień podkładacie sobie nogi, w pracy donosicie byle dostać stówę więcej premii
Uogólnienia są krzywdzące , a komentarze mogą pisać naprawdę empatyczni ludzie . Jeśli masz zazwyczaj takie nastawienie do do ludzi , to polecam się temu dokładniej przyjrzeć ...😔
Ja mysle, ze wlasnie w komentarzach odezwali sie ci ludzie, ktorzy probuja na co dzien byc jak najlepsi, walcza z tym zepsuciem swiata. Akurat ja np nawet w momencie zagrozenia utraty pracy nie podpierdzielilam ludzi z zespolu, mimo ze moglam to zrobic i miedzy innymi przez to te prace stracilam. Ale honor i bycie fair wobec innych byly dla mnie wazniejsze, wiec dobrzy ludzie tez istnieja.
Człowiek człowiekowi wilkiem :(
Uszczelka pod głowicą
E tam, lajcik..
mnie "Portugalia jedzie do Lyonu"
Co do cholery jak to wszystkie historie? Wysłałem wielką wiadomość z roznymi opowiesciami i nie było tu ani jednej z nich. Tyle czekania i ogladania całości i znowu zostalem olany 😅😅😅😅 dzięki mordo
W formularzu dostałem tak wiele wiadomości, że musiałem wybierać, może w kolejnym napisz jedną, kluczową historię. Przykro słyszeć, że czujesz się olany.
Dzizys ile tego się zgadza... Heh.
I to jak pozostaje się już teraz... "niewzruszonym". Kiedy trafiają się osoby, dla których nic z tego nie jest "normalne".
Dziś dostałem wiadomość od dziewczyny która kocham: "jestem w szczęśliwym związku, zniknij z mojego życia". Dla mnie game over pozdrawiam
No a jak miała Ci to inaczej zakomunikować? W życiu to nie jest tak że jak my kogoś kochamy to automatycznie ktoś kocha nas. Jeśli ktoś nas odrzuca to trzeba przyjąć to z godnością i szukać szczęścia gdzieś indziej.
@marianna9253 wiem, ale to nie jest takie łatwe po 5 latach znajomości..
@@wuuutwuuuut A czy ktoś Ci kiedyś obiecywał że całe Twoje życie będzie proste, łatwe i przyjemne?
@@marianna9253 Aaale jesteś empatyczna. Daj spokój chłopakowi. Nie każdy jest bez uczuć jak Ty.
Jak gram w lige i mi piszą kys albo że ruchają mi matkę ahh dla takich chwil gram w tą grę
Co ?
@maciejasquebos-zu6df nic trolluje xD
Gry a życie to co innego, inaczej odbierzesz słowa od nieznajomego a inaczej od osoby ci bliskiej, komentarz bardzo nie na miejscu w kontekście filmu
❤❤❤❤❤