satu cerita Papaceda Kayu seikat

Het verhaal over Papaceda (Molukkers in Nederland gebleven)
Tijdens de zwoele zomeravonden (1958-1976) in het kamp of woonoord zaten wij buiten op het grasveld of bij iemand thuis verschillende Molukse liederen te zingen. Over hoe mooi het volgens onze ouders (1e generatie) Ambon /Molukken is. En onze dromen en verlangen van onze generatie om een keer naar de Molukken op reis te kunnen gaan. En ik denk dat voor velen van mijn leeftijdsgenoten op het moment dat wij voor het eerst onze voeten op de grond van Molukken neer zetten. Even een onverwacht moment uit het leven in het kamp ervaren. Waar wij zijn opgegroeid. En aan de verhalen van toen worden herinnerd. Veelal komen wij allen uit een groot gezin. En onze ouders moesten toen in den vreemde een nieuw leven opbouwen. Ondanks het sobere leven stond het geloof centraal en was het warm en gezellig. De saamhorigheid was groot.
Een van de liedjes die wij zongen was "Papaceda kayu seikat". Medio jaren 90 kwam ik op de terugweg naar Nederland in Jakarta bij familie op bezoek. En over het liedje had, een liedje die wij ook in Nederland bij gelegenheden zongen. De tante waar ik op bezoek was had een Papaceda struik in de tuin, meegenomen uit Ambon jaren geleden. En voor mij het eerste keer dat ik het zag. Ze kon mij niet vertellen wat de eigenlijke vertaling van het liedje was. Maar wel dat het plant ook gebruik werd als "Bunga ron" (witte ronde krans) dat bij feestgelegenheden om een Konde in de haar van een vrouw zat.
Vele jaren later na verschillende keren op de Molukken geweest te zijn. Kwam ik wijlen ibu Wanda Latumahina tegen die getrouwd is geweest met bpk G.J Latumahina gouverneur van de Molukken (periode1965/1968) . Een bijzonder en bewogen vrouw die na de onlusten ook betrokken is geweest bij het vredesproces op Ambon. En heel goed Nederlands sprak. Ze had in Amahusu eiland Ambon in de tuin van haar zoon ook een Papaceda struik staan. En ze gaf mij een stekkie van het plant/struik mee. Om te kijken of het ook in Nederland kon groeien. Ik heb het stekje in een nat washandje in een plastic zakje gestopt en in de koffer meegenomen. En inderdaad tot mijn verbazing groeide het kleine plantje binnen bij ons op de vensterbank, het groeide in "know time "tot een kleine struik in huis. En menige stekjes aan kinderen, familie en vrienden in den lande gedeeld. Die ook het liedje "papaceda" kenden en net als ik niet wisten over de achtergrond van het liedje.......... Bron Ulis Patty