@@zygfrydfilozofia1949 Nieprawdaż? Każdy wieczór umila oddanie się „tematom istotnym” i możliwość pogwajdrolenia sobie o nich na następny dzień. Bo co nam innego pozostaje na tym łez padole? (Kimkolwiek jesteś Absolucie dziękujemy ci za Kanta i wszystkich idealistów niemieckich)
Jako filozof hobbysta nie czytałem jeszcze Schopenhauera ale mnie zainteresował film bo pesymizm zacząłem od Ciorana i byłem ciekawy różnicy. Świetnie spędzone dwie godziny i lepiej rozumiem oba spojrzenia na cierpienie zwłaszcza. Zdementował pewne rzeczy których uczyli mnie na jego jeszcze w szkole średniej. Co ta nauczycielka plotła, nie mam słów. Good dżob, ogólnie, dzięki za ten film.
Mam wrażenie, że ilustracją tej manifestacji woli jest w filmiku słodka kicia :) Material sztos, ale przykro mi - jeśl iw internecie pojawiają się kotki to jest to +1000000 dla nich. Co tam Sochpenhauer - kotki!!!! Ale na serio - świetne przedstawienie tematu. Zostaje z kanałem na dłużej. :)
Wspaniale opowiadasz o tym wybitnym filozofie. Pragnie się go poznawać jeszcze mocniej. Ta forma...Jestem absolutnie oczarowana! Nikt tak nie przedstawiał filozofii, jak Ty to robisz. Jestem pewna, ze wielu zachęci to do studiowania. Niektórych - jak choćby mnie - do powrotu. Wszystko jest tutaj na plus. Głos. Obrazy. Tematyka. A kicia po prostu wymiata! Jak nic, to jest miłość od pierwszego wejrzenia! ❤ Po stokroć dziękuję! Wkraczam w ten cudowny świat podekscytowana. Dawno nic mnie tak nie poruszyło! 🥰
Dobrze, że wróciłeś. Nigdy nie poświęcałem wiele uwagi Schopenhauerowi. Filozof odpycha mnie swoim irracjonalizmem i brakiem precyzji. Zauważ, z jednej strony, mówisz o czymś irracjonalnym, nieświadomym, podobnym do woli lub mocy lub energii, a z drugiej strony, rozprawiasz o tym, że ta wola czy energia, czy siła działa z uwagi na platońskie idee i przedkłada je nad jednostkowe byty. Jak to jest możliwe bez świadomości czy rozumności? Schopenhauerowska wola ma być jednią, ale w rzeczywistości jawi się dwoiście, bo odpowiada zarówno za egzystencjalny koszmar, jak i za racjonalnie poznawalny, uporządkowany świat fenomenów. Gdyby kierowała się wyłącznie irracjonalnym pędem do działania, mogłaby stworzyć jakiś świat rodem z dzieła fantazy i horroru. Warto też pamiętać, że jednak istnieje różnica między wierzą przyrodniczą z początku dziewiętnastego wieku i współczesną. Dziś biolodzy w odmienny sposób rozumieją relację między gatunkiem a jednostką… Gdybym miał wejść w zarysowaną w materiale perspektywę myślenia „po Kancie”, to zauważyłbym, że liczebność także jest czymś, co rozum wkłada w fenomeny, a co za tym idzie, nie ma żadnego powodu, aby w świecie „rzeczywistym” widzieć jednię bądź wielość. A najlepszym sposobem zaspokojenia potrzeby mówienia o istocie rzeczy jest mit, który pod powierzchnią zrozumiałej opowieści kryje sprzeczności sygnalizujące unieważnienie narzędzi, dzięki którym porządkujemy fenomeny.
Dzięki za miły i merytoryczny komentarz! Również uważam wiele elementów filozofii Schopenhauera za wewnętrznie sprzeczne czy też za po prostu naciągane lub absurdalne; by wyliczyć inne przykłady dla których osobiście nie znajduje racjonalnego wytłumaczenia: - Jak (i czemu) Wola przekształca się w świat fenomenalny, skoro nie ma jeszcze podmiotu go warunkującego? - W jaki sposób funkcjonuje święty, skoro „przezwyciężył Wolę” a przecież w dalszym ciągu Wola jest jego substancją? - Świętość ma wynikać z pewnej „samowiedzy” Woli, odkrycia przez nią jej własnej autodestrukcyjnej substancjalności - czemu będąca „Świętym” Wola zaprzecza swojej własnej zachłannej substancjalności i zaczyna stosować jakieś kategorie quasi-moralne? Przykładów nieścisłości tego systemu można by mnożyć. Jak chodzi o absurdalność konceptu, jakoby Wola posługiwała się „ideami” oraz preferowała gatunki ponad jednostki - to podobną krytykę wystosował wobec Schopenhauera Copleston i wyraźnie podkreślił, że w jego odczuciu platońskie idee są niekoherentne z jego systemem. Dlatego zgadzam się, że te zarzuty wobec niespójności tego systemu są słuszne a ja tylko podkreślę, że wyłącznie referuje te poglądy a nie jestem ich apologetą. W większości opracowań spotykałem się z perspektywą skłaniającą do postrzegania Schopenhauera jako myśliciela płodnego, nowatorskiego, z którego można wyciągnąć wiele ciekawych przemyśleń - zarazem jednak filozofa niekonsekwentnego, niespójnego, który raczej zachwyca poszczególnymi przemyśleniami niż całością swojego systemu. Ostatnia myśl o micie bardzo ładna i ciekawa. Jeszcze raz dziękuje za komentarz
@@zygfrydfilozofia1949Myślę, że sprzeczność bierze się z braku możliwości przyjęcia perspektywy Jedni przez oddzieloną od niej jednostkę. Według mnie można zbliżyć się do tej perspektywy zdając sobie sprawę, że to wszystko, co się jawi jest po prostu pojawianiem się, a nie realnym bytem. Nawet my - postrzegający przy pomocy tego ciała - narzędzia percepcji, nie jesteśmy bytami tylko przejawami. My się tylko pojawiamy, a nie realnie istniejemy. Z perspektywy Jedni i my i skały i planety i galaktyki to tylko mgła, która prędzej czy później (czas to tylko atrybut przejawu) znika i nie ma żadnego znaczenia dla Jedni, która pozostaje niezmienna i aczasowa. Dziękuję za wszystkie wspaniałe filmy.
@@zygfrydfilozofia1949 "- Jak (i czemu) Wola przekształca się w świat fenomenalny, skoro nie ma jeszcze podmiotu go warunkującego?" Ja rozumiem to tak, że nie istnieje żadne "jeszcze nie ma podmiotu", ponieważ czas istnieje w umyśle. Oznacza to, że przeszła historia świata, sprzed pojawienia się podmiotu drogą ewolucji, pojawia się dopiero w momencie powstania podmiotu. Innymi słowy, podmiot pojawia się wraz z przeszłą historią.
Odcinek pokazał mi się co prawda przypadkiem ale temat jest niezwykle intrygujący. Masz autorze przyjemny głos więc dziś przesłucham do snu a jutro dokładnie w trasie na studia 😅
Kanał (mam nadzieję) dalej się rozwija i niektóre materiały mają gorszy poziom i pewnie wrzucę je na ukryty. Ale od Husserla w górę powinno być już okej ;) Bardzo dziękuje za miły komentarz, pozdrawiam!
@@zygfrydfilozofia1949 Faktycznie na jednym z poprzednich odcinków po prostu zasnąłem. Natomiast widać ogromny progres, także zmierza to w dobrym kierunku! dobra robota :)
Super materiał. Ale zauwazylem pare błędów językowych: Tudzież to spojnik łączny(jak i,a) a nie rozłączny(jak albo,lub ) "Tylko i wylacznie" to pleonazm. Bo jak wyłacznie to tylko a jak tylko to i wyłącznie. Pozdrawiam i sorki za takie czepianie ale mysle ze przydatna uwaga 😅
Powiem tak, te ostatnie materiały, długo się czeka ale coraz lepsze, pomimo odmiennych poglądów podoba mi się że starasz się być obiektywny. Nie potrzebnie się tak postarzasz ubiorem, może środowisko uniwersyteckie zobowiązuje ale za 10 lat to będziesz wyglądał jak Dugin xD
Brakuje mi w tym wywodzie słowa-klucz. SYMBIOZA. Cały wszechświat to jeden nieskończony organizm, który funkcjonuje sam ze sobą w symbiozie. Co ma być to będzie i tak się stanie.
Sama teza o symbiozie we wszechświecie może być słuszna, ale raczej nie uznałbym to za właściwe w wypadku filozofii Schopenhauera. Cały pesymizm Schopenhauera bierze się z faktu, że zamanifestowana w świecie Wola nie może żyć kosztem czegokolwiek innego niż swojej innej manifestacji - znaczy to tyle, że substancjalnie świat jest w koniecznym oraz wiecznym konflikcie, co przeczy raczej koncepcji symbiozy
Dziękuję za materiał, przeczuwałem, że będzie tu raczej nihilizm, masohizm i hermetyczny solipsyzm. Że też Shopenhouer uważał się tylko za drogwskaz, a nie że sam to stosuje. Niesamowite.
05:00 Tak, na podstawie impulsów z zewnątrz umysł tworzy "obraz istniejącego świata". Ale świat istnieje obiektywnie, a nie subiektywnie w umyśle, nawet jeśli jego elementarne istnienie ma charater informacyjny a nie "materialny".
Nie wiem czy mogę się zgodzić z tym rozumowaniem, ponieważ jego konsekwencją jest np twierdzenie, że halucynacje czy urojenia są obiektywne, ponieważ mają zagwarantowane obiektywne istnienie w „charakterze informacyjnym” - dalej; rozmywa się nam podział na subiektywność i obiektywność. Uważam, że powinniśmy pozostać dalej przy tradycyjnym pojmowaniu pojęcia „subiektywny” jako „zależnego od podmiotu poznającego (sjp pwn)” i w tym sensie; kolory, zapachy, smaki, dźwięki mają charakter subiektywny, ponieważ są efektem oddziaływania podmiotu poznającego i jego warunkowania tych doświadczeń - nie są obiektywne, ponieważ nie są to substancjalne własności przedmiotu samego w sobie. Pozdrawiam!
@@zygfrydfilozofia1949: 1. Nie. Nie jest konsekwencją przedstawionego rozumowania to, że "urojenia są obiektywne". To pomyłka z pańskiej strony. 2. Wspomniane przez pana - w ludzkim oglądzie - aspekty rzeczywistości (kolory itd) istnieją wyłącznie w świadomości ludzi, co ciekawe, istnieją - najprawdopodobniej i z pominięciem wyjątków - "tak samo" w świadomości różnych ludzi. Chińczyk i Polak "widzi", kolor "czerwony", choć istnieje promieniowanie elektromagnetyczne o długości ok 700 nm, które po dotarciu do siatkówki oka i przesłaniu odpowiednich impulsów do mózgu, daje w efekcie, w umyśle, w świadomości, postrzeżenie "kolor czerwony". Stąd koloru "czerwonego" obiektywnie nie ma, ale jest obiektywnie rzeczywistość, opisywana za pomocą tegoż koloru. Inaczej z różowym, bo nie istnieje długość fali światła odpowiadająca wrażeniu "koloru różowego". To "konstrukt" świadomości. Złożenie różnych informacji, które widzimy jako "kolor". Mechanizm przełożenia sygnałów elektrycznych docierających do mózgu na elementy postrzeganego świata, nie jest jasny, ani znany. Nie wiemy dlaczego widzimy "czerwony" czy "różowy", jako "czerwony" czy "różowy", a nie jako twardy lub falisty. Więc choć o b r a z rzeczywistości jest subiektywny, to sama rzeczywistość jest całkowicie o b i e k t y w n a, to znaczy istnieje niezależnie od tego czy ją postrzegamy czy nie. Urojenia, sny czy fantazje, w tym te z kotami, nic tu nie wnoszą do rzeczy. Inna przestrzeń to oczywiście matematyka. Czy 2+2=4 lub dla trójkąta prostokątnego a**2 + b**2 = c**2 istnieje wyłącznie w umyśle to postrzegającego? Czy istnieje niezależnie od tego umysłu? Gdzie w takim razie? pozdrawiam
Z niejasnych dla mnie przyczyn ten komentarz trafił do treści „do sprawdzenia”, więc go nie widziałem - ale już odpowiadam. Wydaje mi się, że pytanie sięga głębiej niż z początku zakładałem i wymaga mocnego powrotu do Kanta. Tj. Oczywiście, że na bazie naszych doświadczeń świata fenomenalnego zakładamy, że pod tymi wrażeniami mającymi wyłącznie „charakter informacyjny” skrywa się jakaś obiektywna rzeczywistość, mniej czy bardziej zgodna z naszymi wrażeniami zmysłowymi. Jak poruszyłem to w filmie: już podobne obserwacje poczynił John Locke wyróżniając „jakości wtórne” (czyli wrażenia subiektywne) oraz „jakości pierwotne” czyli istniejącą obiektywnie rzeczywistość ugruntowaną w czasie i przestrzeni. Jednak pytanie epistemologiczne sprowadza się do tego: skoro cała rzeczywistość jest zapośredniczona poprzez zmysłowe bodźce - to niczego nie poznajemy bezpośrednio - tak więc jak możemy być pewni tego, że obiektywna rzeczywistość faktycznie istnieje, skoro wszelka jej percepcja jest pośredniczona? Są w filozofii materialiści czy też realiści, którzy przyjmują obiektywne istnienie rzeczywistości, ale mamy też skrajność jaką są idealiści (do których zaliczamy Schopenhauera), którzy twierdzą, że świat jest wytworem świadomości, co się bardzo kłóci z naszymi scjentystycznymi i materialistycznymi intuicjami. Możemy mówić o tym jak działa nasza percepcja i jak fotony generują wrażenia kolorów (o czym sam nieco mówiłem w filmie oraz czego sami idealiści byli względnie świadomi - np Schopenhauer wraz z Goethem polemizowali z Newtonem o naturze kolorów!), jednak w dalszym ciągu wszelkie te spostrzeżenia o percepcji są możliwe do wyartykułowania na gruncie obserwacji a udowodnienie, że przedmioty naszej obserwacji skrywają pod sobą jakąś substancjalność czy też są tylko wydmuszkami, których istnienie wyczerpuje się w naszym postrzeganiu - to już kwestia znacznie bardziej skomplikowana. Na ten przykład, idealista niemiecki Fichte mówił o tym, że kwestia skłaniania się do idealizmu lub materializmu to wyłącznie wybór etyczny, ponieważ żadne z tych stanowisk nie udowodni czy pod fenomenami skrywa się coś czy też może nic tam nie ma. Kwestia rozprawiania o idealności czy materialności świata nie jest już raczej popularnym temat w aktualnym dyskursie filozoficznym przez brak możliwości rozstrzygnięcia tego problemu oraz jego względnej nieistotności w naszym codziennym życiu - mimo wszystko idealizm ma jakieś swoje racje i nie bez kozery był jednym z dominujących nurtów XIX wieku. Mimo wszystko, nie zaprzeczam, że najbardziej zdrowo-rozsądkowym podejściem jest przyjęcie jakiejś obiektywnej rzeczywistości generującej te fenomeny (istnienie niezależnego od świadomości obiektu, który np odbijając niezależne od świadomości fotony trafia do naszych oczu tworząc dopiero na tym etapie subiektywne wrażenie koloru) - tylko nie uważam to za argumenty, które ostatecznie trafiają w obalenie idealizmu jako takiego, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że wielu idealistów było świadomych tej zależności. Ja jeszcze na koniec tylko podkreślę, że w żadnym wypadku nie zachęcam, ani nie opowiadam się za idealizmem a wyłącznie referuje poglądy starego Artura Pozdrawiam
Chociaż ciekawa postać to dlaczego nie wzięto na warsztat jeszcze większego pesymisty (być może największego), ucznia Schopenhauera, twórcy filozofii wyzwolenia (Philosophie der Erlösung) który po opublikowaniu swego najważniejszego dzieła popełnił samobójstwo gdyż pozostał wierny swej filozofii do końca czyli Philipa Mainlandera? W polskim internecie ciężko znaleźć cokolwiek o tej nietuzinkowej postaci (znalazłem tylko jeden materiał na kanale Humanista na emigracji). Ciekawe ilu poparłoby by pomysł aby w przyszłości zrobić materiał o tym filozofie?
Artur Schopenhauer nie jest najbardziej Pesymistcznym z Filozofów ... jest nim Emil Cioran Ojciec nichilzmu ...(mówie z przekąsem nie szukam =Waśni ) Schopenhauer pod względem pesymizmu może Cioranowi buty czyścić . Pozdrawiam ... Chwała Eurṓpē.
Pytanie odnośnie tej teorii Kanta, nie do końca w nią jestem w stanie uwierzyć, gdyż obiektywnym faktem jest, że na dnie kanionu jest twarda gleba i niezależnie od tego kto tam spadnie, nie zależnie od tego ile z jego zmysłów funkconuje i tak przekształci się na jednorodną masę, gdy odległość będzie odpowiednia. Detale się mogą różnić poprzez percepcję i dopasowując do tej percepcji rzeczywistość, prawda jest fakt, iż kreujemy ją, jednakże poza umysłem istnieje przestrzeń. Pa. Czasoprzestrzeń istniała przed człowiekiem.
Swietny film (kot jak zwykle tez swietny), super sie ogląda i słucha tak dokładnego i starannie przygotowanego materiału. Czy bedzie kiedys cos o egzystencjalizmie??
Na te chwilę o egzystencjalizmie powstał jeden film (o filozofii Kierkegaarda) - mam gigantyczną ochotę na Heideggera, ale prawdopodobnie opracowanie go zajęłoby mi wieczność. Jakieś sugestie, którego filozofa konkretnie poruszyć?
@@zygfrydfilozofia1949 Mnie osobiście na pewno by interesował Sartre który był jednym z głównych przedstawicieli plus sam w sobie wydaje sie ciekawy. Też opracowanie jego by mi sie przydało do matury z filozofii (generalnie to dopiero raczkuje jeżeli chodzi o filozofie, także to tylko moja skromna sugestia).
Bardzo dobry kompleksowy materiał. No ale Panie Filozofie - chrystusowe przykazania znane już w Talmudzie??? Co ma Talmud do mozaizmu. Skromnie przypuszczam, że zaczął powstawać długo po Jezusie. Pan Fromm to był kokiet trochę jednak :) Pozdrawiam
Z tego co wiem to klasyczne marmurowe rzeźby były kolorowe. Pokrywano je farbami. Na pewno dotyczy to tych rzymskich. Nie jestem pewien co do greckich. Czy w związku z tym w myśli Artura stały się sztuką dopiero po wyblaknięciu i "uszkodzeniu"?
Z tego co się orientuje to w tamtym czasie ludzie jeszcze nie wiedzieli, że te rzeźby były pomalowane (bodajże Goethe mówił o tym, że widać większą subtelność artystyczną niemalujących posągów starożytnych od "barbarzyńskich" plemion trzeciego świata, które miłują się w intensywnych kolorach), dlatego domyślam się, że Schopenhauer nie wiedział o tym, że te rzeźby były pomalowane i ten problem go nie męczył. A co by powiedział, gdyby żył? Z jego aktualnej teorii wynikałoby, że oryginalne rzeźby (tj połączenie koloru i formy) straciłyby swoją artystyczną głębie, podobnie jak te nieszczęsne woskowe figury, które tak potępiał
Jak chodzi o „ciężkie” i przy okazji względnie DROGIE - to moim faworytem jest „Historia filozofii” Coplestone’a, ona ma 8 tomów, ale faktycznie wyczerpuje myśliciela, daje krytyczny komentarz i po prostu dobrze się czyta - Tatarkiewicz w moim odczuciu wypada przy nim blado (aczkolwiek, też polecam na start, bo nie wiem o jakim poziomie teraz mówimy). Z takich bardziej klasycznych podręczników to podręcznik filozofii „operonu”. A jak chodzi o wsiąkanie w filozofie to polecam po prostu czytać interesujących cię myślicieli ;) np złapać za opracowania Schopenhauera lub „Świat jako wola i przedstawienie” i już się wkręcać w filozoficzny żargon
@@zygfrydfilozofia1949 dzięki za szybką odpowiedź! Poszukam, poczytam, może coś z tego wyjdzie :D A książki potrzebne głównie do olimpiady (przy jeszcze dwóch innych nie za bardzo mam czas na czytanie źródeł ;)
Odbicie siebie w innych jako podstawa moralności zakrawa. na samolubstwo. Będę kochał innych tylko gdy dostrzegam w nich coś ze mnie, taka postawa mogłaby być uzasadniona tylko i wyłącznie gdy jest się Bogiem. No ale chyba dla Szopenhauera to nie miało znaczenia i dla współczesnych jego fanów, którzy wyznają podobny pogląd: jesteś Bogiem.
JAK GROM Z JASNEGO NIEBA!!! Wiedziałem, żeby nie tracić nadziei na powrót! Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za umilenie popołudnia.
Ciężka dawka pesymizmu wzbogacona próbą wyjaśnienia Kanta w kilka minut to to co umila wieczory
@@zygfrydfilozofia1949 Nieprawdaż? Każdy wieczór umila oddanie się „tematom istotnym” i możliwość pogwajdrolenia sobie o nich na następny dzień. Bo co nam innego pozostaje na tym łez padole? (Kimkolwiek jesteś Absolucie dziękujemy ci za Kanta i wszystkich idealistów niemieckich)
@@cadle-np3vyPanie Boże dziekujemy Ci za naród Niemiecki, ktory przyniosl Europie środkowowschodniej cywilizację
NIE WIERZĘ, filozoficzne mambo dżambo comeback !!!!!!!!!!
Wkracza cały na biało
Caly na bialo, nic nie wystawalo. Maciej Zembaty
Największy filozof wrócił!!
Chwała dla Kota!
Jako absolutny schopenhauerysta przyznam, że to były przyjemne dwie godziny. Uczciwie zaprezentowałeś jego twórczość, dziękujemy 🙂↕️
Jeśli faktycznie udało mi się zadowolić schopenhaueryste - to nie ma lepszego komplementu
Dziękuję 🎉
Jeden z najlepszych kanałów na polskim YT. Dziękuję za włożoną pracę.
Filozoficzne mambo dżambo to chyba najbardziej chwytliwa nazwa jaką słyszałem - chyba znalazlem moj nowy ulubiony kanał
Mam to samo! Kocham miłością od pierwszego zobaczenia! 🥰
Świetny materiał
Jako filozof hobbysta nie czytałem jeszcze Schopenhauera ale mnie zainteresował film bo pesymizm zacząłem od Ciorana i byłem ciekawy różnicy. Świetnie spędzone dwie godziny i lepiej rozumiem oba spojrzenia na cierpienie zwłaszcza. Zdementował pewne rzeczy których uczyli mnie na jego jeszcze w szkole średniej. Co ta nauczycielka plotła, nie mam słów.
Good dżob, ogólnie, dzięki za ten film.
Odkryłem, zachwyciłem się, zostaje. :)
Świetny wykład. Chętnie posłucham pozostałych. Dziękuję i pozdrawiam.
THE ICON IS BACK
Czekanko na kolejne materialy
Dziękujemy.
25:52
49:33 Schopenhouer i Wagner
50:57 muzyka jako czysta manifestacja woli
1:17:43 o patriotyzmie Artura
Czekam na filmik o absurdyzmie ❤
Świetny materiał. Nie sądziłem, ze ten facio tak ciekawie sobie poczynał. Na ogół jest znany z kilku powiedzonek .A tu miłe zaskoczenie. Pozdro
Mam wrażenie, że ilustracją tej manifestacji woli jest w filmiku słodka kicia :) Material sztos, ale przykro mi - jeśl iw internecie pojawiają się kotki to jest to +1000000 dla nich. Co tam Sochpenhauer - kotki!!!! Ale na serio - świetne przedstawienie tematu. Zostaje z kanałem na dłużej. :)
Warto było czekać
Oj nie wiem, nie wiem
Świetny kanał, czekam na więcej i pozdrawiam!
Mi książka Bernardo Kastrupa bardzo pomogła zrozumieć jego metafizyke. Coś naprawdę wspaniałego.
najlepszy pan jutuber i majestatyczny kot
I tak jadąc samochodem pojawił się Artur S. na świetnym kanale.
Polska język - trudna język.
@@ukaszszczepaniak1338
A Polak musi (uszczypnąć), bo się udusi.
Bardzo dobry materiał, zostawiam suba
Uratowałeś mi człowieku projekt na studia:) dzięki!
Ooo super że wróciłeś będzie trzeba przesłuchać!
Dzięki za film, proszę o takich więcej, bo słucha się ciebie niebywale dobrze
Aaaaa poczekaj muszę posłuchać jeszcze raz! ;)
Podobno w książce pamiątkowej schroniska na Śnieżce napisał ,,Stanąć na szczycie i milczeć”.
Wspaniale opowiadasz o tym wybitnym filozofie. Pragnie się go poznawać jeszcze mocniej. Ta forma...Jestem absolutnie oczarowana! Nikt tak nie przedstawiał filozofii, jak Ty to robisz. Jestem pewna, ze wielu zachęci to do studiowania. Niektórych - jak choćby mnie - do powrotu. Wszystko jest tutaj na plus. Głos. Obrazy. Tematyka. A kicia po prostu wymiata! Jak nic, to jest miłość od pierwszego wejrzenia! ❤ Po stokroć dziękuję! Wkraczam w ten cudowny świat podekscytowana. Dawno nic mnie tak nie poruszyło! 🥰
Właśnie odkryłam ten kanał i cieszy mnie to bardzo.
W ogóle to już sam kot na rękach mnie przekupił 🥹
Dzięki Ci Panie🙏🙏
Mądrze i prosto. Bardzo dziękuję i czekam na obiecany podcast o Heideggerze.
Dobrze, że wróciłeś. Nigdy nie poświęcałem wiele uwagi Schopenhauerowi. Filozof odpycha mnie swoim irracjonalizmem i brakiem precyzji. Zauważ, z jednej strony, mówisz o czymś irracjonalnym, nieświadomym, podobnym do woli lub mocy lub energii, a z drugiej strony, rozprawiasz o tym, że ta wola czy energia, czy siła działa z uwagi na platońskie idee i przedkłada je nad jednostkowe byty. Jak to jest możliwe bez świadomości czy rozumności? Schopenhauerowska wola ma być jednią, ale w rzeczywistości jawi się dwoiście, bo odpowiada zarówno za egzystencjalny koszmar, jak i za racjonalnie poznawalny, uporządkowany świat fenomenów. Gdyby kierowała się wyłącznie irracjonalnym pędem do działania, mogłaby stworzyć jakiś świat rodem z dzieła fantazy i horroru. Warto też pamiętać, że jednak istnieje różnica między wierzą przyrodniczą z początku dziewiętnastego wieku i współczesną. Dziś biolodzy w odmienny sposób rozumieją relację między gatunkiem a jednostką… Gdybym miał wejść w zarysowaną w materiale perspektywę myślenia „po Kancie”, to zauważyłbym, że liczebność także jest czymś, co rozum wkłada w fenomeny, a co za tym idzie, nie ma żadnego powodu, aby w świecie „rzeczywistym” widzieć jednię bądź wielość. A najlepszym sposobem zaspokojenia potrzeby mówienia o istocie rzeczy jest mit, który pod powierzchnią zrozumiałej opowieści kryje sprzeczności sygnalizujące unieważnienie narzędzi, dzięki którym porządkujemy fenomeny.
Dzięki za miły i merytoryczny komentarz!
Również uważam wiele elementów filozofii Schopenhauera za wewnętrznie sprzeczne czy też za po prostu naciągane lub absurdalne; by wyliczyć inne przykłady dla których osobiście nie znajduje racjonalnego wytłumaczenia:
- Jak (i czemu) Wola przekształca się w świat fenomenalny, skoro nie ma jeszcze podmiotu go warunkującego?
- W jaki sposób funkcjonuje święty, skoro „przezwyciężył Wolę” a przecież w dalszym ciągu Wola jest jego substancją?
- Świętość ma wynikać z pewnej „samowiedzy” Woli, odkrycia przez nią jej własnej autodestrukcyjnej substancjalności - czemu będąca „Świętym” Wola zaprzecza swojej własnej zachłannej substancjalności i zaczyna stosować jakieś kategorie quasi-moralne?
Przykładów nieścisłości tego systemu można by mnożyć. Jak chodzi o absurdalność konceptu, jakoby Wola posługiwała się „ideami” oraz preferowała gatunki ponad jednostki - to podobną krytykę wystosował wobec Schopenhauera Copleston i wyraźnie podkreślił, że w jego odczuciu platońskie idee są niekoherentne z jego systemem. Dlatego zgadzam się, że te zarzuty wobec niespójności tego systemu są słuszne a ja tylko podkreślę, że wyłącznie referuje te poglądy a nie jestem ich apologetą.
W większości opracowań spotykałem się z perspektywą skłaniającą do postrzegania Schopenhauera jako myśliciela płodnego, nowatorskiego, z którego można wyciągnąć wiele ciekawych przemyśleń - zarazem jednak filozofa niekonsekwentnego, niespójnego, który raczej zachwyca poszczególnymi przemyśleniami niż całością swojego systemu.
Ostatnia myśl o micie bardzo ładna i ciekawa. Jeszcze raz dziękuje za komentarz
@@zygfrydfilozofia1949Myślę, że sprzeczność bierze się z braku możliwości przyjęcia perspektywy Jedni przez oddzieloną od niej jednostkę. Według mnie można zbliżyć się do tej perspektywy zdając sobie sprawę, że to wszystko, co się jawi jest po prostu pojawianiem się, a nie realnym bytem. Nawet my - postrzegający przy pomocy tego ciała - narzędzia percepcji, nie jesteśmy bytami tylko przejawami. My się tylko pojawiamy, a nie realnie istniejemy. Z perspektywy Jedni i my i skały i planety i galaktyki to tylko mgła, która prędzej czy później (czas to tylko atrybut przejawu) znika i nie ma żadnego znaczenia dla Jedni, która pozostaje niezmienna i aczasowa. Dziękuję za wszystkie wspaniałe filmy.
@@zygfrydfilozofia1949 "- Jak (i czemu) Wola przekształca się w świat fenomenalny, skoro nie ma jeszcze podmiotu go warunkującego?"
Ja rozumiem to tak, że nie istnieje żadne "jeszcze nie ma podmiotu", ponieważ czas istnieje w umyśle. Oznacza to, że przeszła historia świata, sprzed pojawienia się podmiotu drogą ewolucji, pojawia się dopiero w momencie powstania podmiotu. Innymi słowy, podmiot pojawia się wraz z przeszłą historią.
Nawet nie wiesz jak się cieszę, że odkryłem ten kanał. Twórz dalej, proszę, jesteś diamentem jutuba!
Odcinek pokazał mi się co prawda przypadkiem ale temat jest niezwykle intrygujący. Masz autorze przyjemny głos więc dziś przesłucham do snu a jutro dokładnie w trasie na studia 😅
Jak zwykle ciekawie opowiadasz i przekazujesz wiedzę. Dziękuję. Serdeczności ślę z drogi, drogi życia. Stanisław
Dzięki wielkie z Twoja prace!!!!! Super sie słucha i dobrze wchodzi! Powodzenia!
Kocham twój kanał ❤
Proszę więcej filozoficznego contentu na polskojęzycznym yt
Dziękuję, coraz lepiej się tego słucha i ogląda ❤
Świetny wykład💪👌😍
Dobrze że wróciłeś, o ile kiedykolwiek odszedłeś.
Łaaał, będę to udostępniał gdzie się da. Stary, robisz tak genialną robotę, dziękuję Ci za to!
Bardzo mi miło, ja dziękuje!
Hej, wreszcie algorytm podrzucił kanał który najprawdopodobniej obejrzę od deski do deski. Dzięki za materiał
Kanał (mam nadzieję) dalej się rozwija i niektóre materiały mają gorszy poziom i pewnie wrzucę je na ukryty.
Ale od Husserla w górę powinno być już okej ;)
Bardzo dziękuje za miły komentarz, pozdrawiam!
@@zygfrydfilozofia1949 Faktycznie na jednym z poprzednich odcinków po prostu zasnąłem. Natomiast widać ogromny progres, także zmierza to w dobrym kierunku! dobra robota :)
Wspaniałe zrobiony wykład. Dziękuję.
JEST, WYLAZŁ
będzie wieczorem oglądane :)
Dobrze Cię widzieć!!!!!!
Materiał o Frommie byłby bardzo mile widziany😉
Super materiał. Ale zauwazylem pare błędów językowych:
Tudzież to spojnik łączny(jak i,a) a nie rozłączny(jak albo,lub )
"Tylko i wylacznie" to pleonazm. Bo jak wyłacznie to tylko a jak tylko to i wyłącznie.
Pozdrawiam i sorki za takie czepianie ale mysle ze przydatna uwaga 😅
❤
KRÓL WRÓCIŁ
Powiem tak, te ostatnie materiały, długo się czeka ale coraz lepsze, pomimo odmiennych poglądów podoba mi się że starasz się być obiektywny. Nie potrzebnie się tak postarzasz ubiorem, może środowisko uniwersyteckie zobowiązuje ale za 10 lat to będziesz wyglądał jak Dugin xD
No w końcu, dobrze, że wróciłeś
Ciekawa forma prowadzenie narracji 👊 SUB
Bardzo lubie ten kanal❤
Brakuje mi w tym wywodzie słowa-klucz. SYMBIOZA. Cały wszechświat to jeden nieskończony organizm, który funkcjonuje sam ze sobą w symbiozie. Co ma być to będzie i tak się stanie.
Sama teza o symbiozie we wszechświecie może być słuszna, ale raczej nie uznałbym to za właściwe w wypadku filozofii Schopenhauera. Cały pesymizm Schopenhauera bierze się z faktu, że zamanifestowana w świecie Wola nie może żyć kosztem czegokolwiek innego niż swojej innej manifestacji - znaczy to tyle, że substancjalnie świat jest w koniecznym oraz wiecznym konflikcie, co przeczy raczej koncepcji symbiozy
Wow ale ciekawy kanał, kolejana perełka do obserwowania. Subik leci
swietnie mi sie sluchalo Twojego referatu. Dziekuje! :)
Komentarz dla zasięgów!!✌🏼
Dziękuję za materiał, przeczuwałem, że będzie tu raczej nihilizm, masohizm i hermetyczny solipsyzm. Że też Shopenhouer uważał się tylko za drogwskaz, a nie że sam to stosuje. Niesamowite.
Pięknie❤
Ciorana byłoby super zobaczyc u CIebie
To już chyba trzeci komentarz o Cioranie to może faktycznie się poważnie nad nim zastanowię
@@zygfrydfilozofia1949 mam przeczucie, że sie dobrze wpasowuje w model takiej narracji :3
Witamy ponownie panie mambo bambo :))))
Fajnie, przystępnie opowiedziane :)
05:00 Tak, na podstawie impulsów z zewnątrz umysł tworzy "obraz istniejącego świata". Ale świat istnieje obiektywnie, a nie subiektywnie w umyśle, nawet jeśli jego elementarne istnienie ma charater informacyjny a nie "materialny".
Nie wiem czy mogę się zgodzić z tym rozumowaniem, ponieważ jego konsekwencją jest np twierdzenie, że halucynacje czy urojenia są obiektywne, ponieważ mają zagwarantowane obiektywne istnienie w „charakterze informacyjnym” - dalej; rozmywa się nam podział na subiektywność i obiektywność.
Uważam, że powinniśmy pozostać dalej przy tradycyjnym pojmowaniu pojęcia „subiektywny” jako „zależnego od podmiotu poznającego (sjp pwn)” i w tym sensie; kolory, zapachy, smaki, dźwięki mają charakter subiektywny, ponieważ są efektem oddziaływania podmiotu poznającego i jego warunkowania tych doświadczeń - nie są obiektywne, ponieważ nie są to substancjalne własności przedmiotu samego w sobie.
Pozdrawiam!
@@zygfrydfilozofia1949:
1. Nie. Nie jest konsekwencją przedstawionego rozumowania to, że "urojenia są obiektywne". To pomyłka z pańskiej strony.
2. Wspomniane przez pana - w ludzkim oglądzie - aspekty rzeczywistości (kolory itd) istnieją wyłącznie w świadomości ludzi, co ciekawe, istnieją - najprawdopodobniej i z pominięciem wyjątków - "tak samo" w świadomości różnych ludzi.
Chińczyk i Polak "widzi", kolor "czerwony", choć istnieje promieniowanie elektromagnetyczne o długości ok 700 nm, które po dotarciu do siatkówki oka i przesłaniu odpowiednich impulsów do mózgu, daje w efekcie, w umyśle, w świadomości, postrzeżenie "kolor czerwony". Stąd koloru "czerwonego" obiektywnie nie ma, ale jest obiektywnie rzeczywistość, opisywana za pomocą tegoż koloru.
Inaczej z różowym, bo nie istnieje długość fali światła odpowiadająca wrażeniu "koloru różowego". To "konstrukt" świadomości. Złożenie różnych informacji, które widzimy jako "kolor".
Mechanizm przełożenia sygnałów elektrycznych docierających do mózgu na elementy postrzeganego świata, nie jest jasny, ani znany. Nie wiemy dlaczego widzimy "czerwony" czy "różowy", jako "czerwony" czy "różowy", a nie jako twardy lub falisty.
Więc choć o b r a z rzeczywistości jest subiektywny, to sama rzeczywistość jest całkowicie o b i e k t y w n a, to znaczy istnieje niezależnie od tego czy ją postrzegamy czy nie. Urojenia, sny czy fantazje, w tym te z kotami, nic tu nie wnoszą do rzeczy.
Inna przestrzeń to oczywiście matematyka. Czy 2+2=4 lub dla trójkąta prostokątnego a**2 + b**2 = c**2 istnieje wyłącznie w umyśle to postrzegającego? Czy istnieje niezależnie od tego umysłu? Gdzie w takim razie?
pozdrawiam
Z niejasnych dla mnie przyczyn ten komentarz trafił do treści „do sprawdzenia”, więc go nie widziałem - ale już odpowiadam.
Wydaje mi się, że pytanie sięga głębiej niż z początku zakładałem i wymaga mocnego powrotu do Kanta.
Tj. Oczywiście, że na bazie naszych doświadczeń świata fenomenalnego zakładamy, że pod tymi wrażeniami mającymi wyłącznie „charakter informacyjny” skrywa się jakaś obiektywna rzeczywistość, mniej czy bardziej zgodna z naszymi wrażeniami zmysłowymi. Jak poruszyłem to w filmie: już podobne obserwacje poczynił John Locke wyróżniając „jakości wtórne” (czyli wrażenia subiektywne) oraz „jakości pierwotne” czyli istniejącą obiektywnie rzeczywistość ugruntowaną w czasie i przestrzeni.
Jednak pytanie epistemologiczne sprowadza się do tego: skoro cała rzeczywistość jest zapośredniczona poprzez zmysłowe bodźce - to niczego nie poznajemy bezpośrednio - tak więc jak możemy być pewni tego, że obiektywna rzeczywistość faktycznie istnieje, skoro wszelka jej percepcja jest pośredniczona?
Są w filozofii materialiści czy też realiści, którzy przyjmują obiektywne istnienie rzeczywistości, ale mamy też skrajność jaką są idealiści (do których zaliczamy Schopenhauera), którzy twierdzą, że świat jest wytworem świadomości, co się bardzo kłóci z naszymi scjentystycznymi i materialistycznymi intuicjami. Możemy mówić o tym jak działa nasza percepcja i jak fotony generują wrażenia kolorów (o czym sam nieco mówiłem w filmie oraz czego sami idealiści byli względnie świadomi - np Schopenhauer wraz z Goethem polemizowali z Newtonem o naturze kolorów!), jednak w dalszym ciągu wszelkie te spostrzeżenia o percepcji są możliwe do wyartykułowania na gruncie obserwacji a udowodnienie, że przedmioty naszej obserwacji skrywają pod sobą jakąś substancjalność czy też są tylko wydmuszkami, których istnienie wyczerpuje się w naszym postrzeganiu - to już kwestia znacznie bardziej skomplikowana.
Na ten przykład, idealista niemiecki Fichte mówił o tym, że kwestia skłaniania się do idealizmu lub materializmu to wyłącznie wybór etyczny, ponieważ żadne z tych stanowisk nie udowodni czy pod fenomenami skrywa się coś czy też może nic tam nie ma. Kwestia rozprawiania o idealności czy materialności świata nie jest już raczej popularnym temat w aktualnym dyskursie filozoficznym przez brak możliwości rozstrzygnięcia tego problemu oraz jego względnej nieistotności w naszym codziennym życiu - mimo wszystko idealizm ma jakieś swoje racje i nie bez kozery był jednym z dominujących nurtów XIX wieku. Mimo wszystko, nie zaprzeczam, że najbardziej zdrowo-rozsądkowym podejściem jest przyjęcie jakiejś obiektywnej rzeczywistości generującej te fenomeny (istnienie niezależnego od świadomości obiektu, który np odbijając niezależne od świadomości fotony trafia do naszych oczu tworząc dopiero na tym etapie subiektywne wrażenie koloru) - tylko nie uważam to za argumenty, które ostatecznie trafiają w obalenie idealizmu jako takiego, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że wielu idealistów było świadomych tej zależności.
Ja jeszcze na koniec tylko podkreślę, że w żadnym wypadku nie zachęcam, ani nie opowiadam się za idealizmem a wyłącznie referuje poglądy starego Artura
Pozdrawiam
A portrety całkiem udane. 😁
Chociaż ciekawa postać to dlaczego nie wzięto na warsztat jeszcze większego pesymisty (być może największego), ucznia Schopenhauera, twórcy filozofii wyzwolenia (Philosophie der Erlösung) który po opublikowaniu swego najważniejszego dzieła popełnił samobójstwo gdyż pozostał wierny swej filozofii do końca czyli Philipa Mainlandera? W polskim internecie ciężko znaleźć cokolwiek o tej nietuzinkowej postaci (znalazłem tylko jeden materiał na kanale Humanista na emigracji). Ciekawe ilu poparłoby by pomysł aby w przyszłości zrobić materiał o tym filozofie?
Zobaczymy! Niedługo poleci ankieta jakiego materiału ludzie chcą i uwzględnię tam te opcje
W końcu nowy film 💪🏻
BOSKO
Dzieki 🍻😎SAPERE AUDE
Nie, żebym twierdził, że oglądałem dla kota... Ale ciekawe :)
ale ty jestes kozakiem
Artur Schopenhauer nie jest najbardziej Pesymistcznym z Filozofów ... jest nim Emil Cioran Ojciec nichilzmu ...(mówie z przekąsem nie szukam =Waśni )
Schopenhauer pod względem pesymizmu może Cioranowi buty czyścić .
Pozdrawiam ... Chwała Eurṓpē.
Dzieki jutube, na to czekałem!
Pytanie odnośnie tej teorii Kanta, nie do końca w nią jestem w stanie uwierzyć, gdyż obiektywnym faktem jest, że na dnie kanionu jest twarda gleba i niezależnie od tego kto tam spadnie, nie zależnie od tego ile z jego zmysłów funkconuje i tak przekształci się na jednorodną masę, gdy odległość będzie odpowiednia. Detale się mogą różnić poprzez percepcję i dopasowując do tej percepcji rzeczywistość, prawda jest fakt, iż kreujemy ją, jednakże poza umysłem istnieje przestrzeń.
Pa. Czasoprzestrzeń istniała przed człowiekiem.
Fajny materiał choć jeśli o osobiste wywody to częściowo sie nie zgadzam w kazdym razie dziękuję za Twoją prace
Mnie to przekonuje.
Schopenhauer z tego kanału sprowokował do powrotu do Kanta.
spoko film, ziom
Dzięki, bratku
Swietny film (kot jak zwykle tez swietny), super sie ogląda i słucha tak dokładnego i starannie przygotowanego materiału. Czy bedzie kiedys cos o egzystencjalizmie??
Na te chwilę o egzystencjalizmie powstał jeden film (o filozofii Kierkegaarda) - mam gigantyczną ochotę na Heideggera, ale prawdopodobnie opracowanie go zajęłoby mi wieczność. Jakieś sugestie, którego filozofa konkretnie poruszyć?
@@zygfrydfilozofia1949 Mnie osobiście na pewno by interesował Sartre który był jednym z głównych przedstawicieli plus sam w sobie wydaje sie ciekawy. Też opracowanie jego by mi sie przydało do matury z filozofii (generalnie to dopiero raczkuje jeżeli chodzi o filozofie, także to tylko moja skromna sugestia).
👍👍👍👍👍👍👍
Świetne, wielkie dzięki
A może film o filozofii Philippa Mainlädera?
Genialny film
oho nawet cytat kaczmarskiego wystąpił
Podziwiam za wyłapanie tego smaczku
Teraz tradycja z tego musi być na każdy filmik
Ja Pana znam. Pan jest amerykańskim aktorem.
Gdzie można znaleźć anegdote o lornetce? Chętnie bym doczytał więcej informacji
Gdyby się inaczej zgięła historii sprężyna to rehabilitowalibyśmy dziś Stalina
Czemu ta postać mnie bawi ?
Schopenhauer z gry xD⬇️
ua-cam.com/video/0a-TVf6Vnrw/v-deo.htmlsi=5oxT5uYNlqQBIbul
Mówisz o Nicolaiu Hartmannie, czy jakimś innym?
Bardzo dobry kompleksowy materiał. No ale Panie Filozofie - chrystusowe przykazania znane już w Talmudzie??? Co ma Talmud do mozaizmu. Skromnie przypuszczam, że zaczął powstawać długo po Jezusie. Pan Fromm to był kokiet trochę jednak :)
Pozdrawiam
Z tego co wiem to klasyczne marmurowe rzeźby były kolorowe. Pokrywano je farbami. Na pewno dotyczy to tych rzymskich. Nie jestem pewien co do greckich.
Czy w związku z tym w myśli Artura stały się sztuką dopiero po wyblaknięciu i "uszkodzeniu"?
Z tego co się orientuje to w tamtym czasie ludzie jeszcze nie wiedzieli, że te rzeźby były pomalowane (bodajże Goethe mówił o tym, że widać większą subtelność artystyczną niemalujących posągów starożytnych od "barbarzyńskich" plemion trzeciego świata, które miłują się w intensywnych kolorach), dlatego domyślam się, że Schopenhauer nie wiedział o tym, że te rzeźby były pomalowane i ten problem go nie męczył.
A co by powiedział, gdyby żył?
Z jego aktualnej teorii wynikałoby, że oryginalne rzeźby (tj połączenie koloru i formy) straciłyby swoją artystyczną głębie, podobnie jak te nieszczęsne woskowe figury, które tak potępiał
Cześć. Byłbyś w stanie polecić jakieś podręczniki do filozofii? Najlepiej jakieś "cięższe", z których faktycznie da się czegoś nauczyć :p
Jak chodzi o „ciężkie” i przy okazji względnie DROGIE - to moim faworytem jest „Historia filozofii” Coplestone’a, ona ma 8 tomów, ale faktycznie wyczerpuje myśliciela, daje krytyczny komentarz i po prostu dobrze się czyta - Tatarkiewicz w moim odczuciu wypada przy nim blado (aczkolwiek, też polecam na start, bo nie wiem o jakim poziomie teraz mówimy).
Z takich bardziej klasycznych podręczników to podręcznik filozofii „operonu”.
A jak chodzi o wsiąkanie w filozofie to polecam po prostu czytać interesujących cię myślicieli ;) np złapać za opracowania Schopenhauera lub „Świat jako wola i przedstawienie” i już się wkręcać w filozoficzny żargon
@@zygfrydfilozofia1949 dzięki za szybką odpowiedź! Poszukam, poczytam, może coś z tego wyjdzie :D A książki potrzebne głównie do olimpiady (przy jeszcze dwóch innych nie za bardzo mam czas na czytanie źródeł ;)
W takim razie (jeśli nie masz czasu) to w pierwszej kolejności „Historia filozofii” Tatarkiewicza i ten podręcznik operonu
Powodzenia!
@@zygfrydfilozofia1949 Dzięki
1:33:12 ale skok
Mordo to chcenie to dopamina
Kiedy Hegel
Błąd (Fromma ?) w 1:08:10 : Talmud powstał po Jezusie, chyba że chodziło nie o Talmud a o Torę.
Odbicie siebie w innych jako podstawa moralności zakrawa. na samolubstwo. Będę kochał innych tylko gdy dostrzegam w nich coś ze mnie, taka postawa mogłaby być uzasadniona tylko i wyłącznie gdy jest się Bogiem. No ale chyba dla Szopenhauera to nie miało znaczenia i dla współczesnych jego fanów, którzy wyznają podobny pogląd: jesteś Bogiem.