Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın, Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın. Men arefe nefsehü, fakat arefe rabbeh, Kendini sen bilmedin, Sübhanı arzularsın. Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadın, Maşuka kavuşacak, zamanı arzularsın. Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak, Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın. Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik kardeş seni, Günahını bilmeden, gufranı arzularsın. Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok, Issız dağın başında mihmanı arzularsın. Bostanı bağı gezdim, meyvesin bulamadım, Sen öğüt ağacından rummanı arzularsın. Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile, Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın. Camı temizlemeden, aynayı arzularsın, Zünnarı kesmeden, imanı arzularsın. Küçük çocuklar gibi binersin ağaç ata, Tecrüben yok, topun yok, meydanı arzularsın. Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsün, Meleklerden ileri safranı arzularsın. Topuğuna çıkmadan suyu deniz sanırsın, Sen dereyi geçmeden ummanı arzularsın. Haydi Niyazi yürü, atma okun ileri, Derdiyle kul olmadan sultanı arzularsın. Niyazi Mısrî
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş hay hay Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş hay hay Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş hay hay İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş hay hay Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş hay hay Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın,
Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın.
Men arefe nefsehü, fakat arefe rabbeh,
Kendini sen bilmedin, Sübhanı arzularsın.
Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadın,
Maşuka kavuşacak, zamanı arzularsın.
Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak,
Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın.
Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik kardeş seni,
Günahını bilmeden, gufranı arzularsın.
Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok,
Issız dağın başında mihmanı arzularsın.
Bostanı bağı gezdim, meyvesin bulamadım,
Sen öğüt ağacından rummanı arzularsın.
Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile,
Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın.
Camı temizlemeden, aynayı arzularsın,
Zünnarı kesmeden, imanı arzularsın.
Küçük çocuklar gibi binersin ağaç ata,
Tecrüben yok, topun yok, meydanı arzularsın.
Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsün,
Meleklerden ileri safranı arzularsın.
Topuğuna çıkmadan suyu deniz sanırsın,
Sen dereyi geçmeden ummanı arzularsın.
Haydi Niyazi yürü, atma okun ileri,
Derdiyle kul olmadan sultanı arzularsın.
Niyazi Mısrî
Allah niyazi misriden razi olsun cok guzel ilahi devamli dinlerim
Allah Razı Ola..
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş hay hay
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş
Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam
Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş hay hay
Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş
Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin
İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş hay hay
İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş
Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn
Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş hay hay
Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş
İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün
Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş hay hay
Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Harikulade bir duygu bu...
Allah razı olsun
Hızı 0.75 e düşürünce daha anlamlı oluyor