Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş hay hay Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş hay hay Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş hay hay İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş hay hay Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş hay hay Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Derman arardim derdime Derdim bana derman imis Burhan sorardim aslima Aslim bana burhan imis Oyle sanirdim ayriyam Dost ayridir ben ayriyam Benden gorup isiteni Bildik ki ol canan imis Savm-u sâlât-u hac ile (Hayy=Hakk) Sanma biter zâhid işin Insan-i kamil olmaya Lazim olan irfan (ilim) imis Mursit gerektir bildire Hakk'i sana Hakk el yakin Mursidi olmayanlarin Bildikleri guman (bos is, eglence) imis Isit Niyazidir sozun Bir nesne ortmez Hakk yuzun Hakk'tan ayan bir nesne yok Gozsuzlere pirhan imis NiYAZi MISRi
Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın, Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın. Men arefe nefsehü, fakat arefe rabbeh, Kendini sen bilmedin, Sübhanı arzularsın. Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadın, Maşuka kavuşacak, zamanı arzularsın. Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak, Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın. Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik kardeş seni, Günahını bilmeden, gufranı arzularsın. Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok, Issız dağın başında mihmanı arzularsın. Bostanı bağı gezdim, meyvesin bulamadım, Sen öğüt ağacından rummanı arzularsın. Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile, Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın. Camı temizlemeden, aynayı arzularsın, Zünnarı kesmeden, imanı arzularsın. Küçük çocuklar gibi binersin ağaç ata, Tecrüben yok, topun yok, meydanı arzularsın. Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsün, Meleklerden ileri safranı arzularsın. Topuğuna çıkmadan suyu deniz sanırsın, Sen dereyi geçmeden ummanı arzularsın. Haydi Niyazi yürü, atma okun ileri, Derdiyle kul olmadan sultanı arzularsın. Niyazi Mısrî
Allah razı olsun
Allah niyazi misriden razi olsun cok guzel ilahi devamli dinlerim
Harikulade bir duygu bu...
Hızı 0.75 e düşürünce daha anlamlı oluyor
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş hay hay Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş Öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş hay hay Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş Savm-u sâlât-u hac ile sanma biter zâhid işin İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş hay hay İnsân-ı Kâmil olmaya lâzım olan irfân imiş Mürşid gerektir bildire Hakk'ı sana Hakk'al-yakîn Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş hay hay Mürşidi olmayanların bildikleri gümân imiş İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş hay hay Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş
Derman arardim derdime Derdim bana derman imis Burhan sorardim aslima Aslim bana burhan imis Oyle sanirdim ayriyam Dost ayridir ben ayriyam Benden gorup isiteni Bildik ki ol canan imis Savm-u sâlât-u hac ile (Hayy=Hakk) Sanma biter zâhid işin Insan-i kamil olmaya Lazim olan irfan (ilim) imis Mursit gerektir bildire Hakk'i sana Hakk el yakin Mursidi olmayanlarin Bildikleri guman (bos is, eglence) imis Isit Niyazidir sozun Bir nesne ortmez Hakk yuzun Hakk'tan ayan bir nesne yok Gozsuzlere pirhan imis NiYAZi MISRi
Allah Razı Ola..
Nefsini terk etmeden Rabbini arzularsın, Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın. Men arefe nefsehü, fakat arefe rabbeh, Kendini sen bilmedin, Sübhanı arzularsın. Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadın, Maşuka kavuşacak, zamanı arzularsın. Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak, Gönlün Hakka vermeden, ihsanı arzularsın. Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik kardeş seni, Günahını bilmeden, gufranı arzularsın. Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok, Issız dağın başında mihmanı arzularsın. Bostanı bağı gezdim, meyvesin bulamadım, Sen öğüt ağacından rummanı arzularsın. Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile, Sen de mi ey Niyazi, irfanı arzularsın. Camı temizlemeden, aynayı arzularsın, Zünnarı kesmeden, imanı arzularsın. Küçük çocuklar gibi binersin ağaç ata, Tecrüben yok, topun yok, meydanı arzularsın. Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsün, Meleklerden ileri safranı arzularsın. Topuğuna çıkmadan suyu deniz sanırsın, Sen dereyi geçmeden ummanı arzularsın. Haydi Niyazi yürü, atma okun ileri, Derdiyle kul olmadan sultanı arzularsın. Niyazi Mısrî