Jezu miałam to samo. W nastoletnich latach byłam tą najbrzydszą w grupce i do tego dobrze ucząca się. Żaden chłopak się mną nie interesował, zawsze stałam obok, a i jeszcze słuchałam komentarzy koleżanek typu ‚Ania i chłopak? Hahahaha’. Z perspektywy czasu cieszę się, że mój pick życia nie był w liceum, bo to by było dopiero smutne 😂
"Normalizować" można rzeczy, które nie są normą. Mówienie o sobie w superlatywach nie wymaga normalizacji. My nie odpowiadamy za cudze emocje i to, jak ktoś odbierze naszą własną opinię na nasz temat, to mówi jedynie o tej osobie, nie o nas xd
Basia blagam Cie załóż podcast 🙏🙏 uwielbiam Cie słuchać gdy robie projekty na studia, tak naprawdę nawet nieważne o czym mówisz. Sposób w jaki się wypowiadasz jest bardzo przyjemny dla ucha, a ja specjalnie nie oglądam filmików zanim nie siądę nad projektem, by zachować te pare minut na „słuchanie produktywne”😔
Muszę przyznać, że niestety jestem zaprzeczeniem Twojej tezy. Byłam tą brzydszą, zawsze pomijaną, wyśmiewaną, a przez to pełną gniewu i żalu, więc długo broniłam samą siebie myśleniem, że "przynajmniej jestem mądrzejsza i wrażliwsza niż inne dziewczyny". Dyskredytowałam swoje rówieśniczki, patrzyłam na nie z mieszaniną zazdrości, nienawiści i pogardy, bo "przecież skoro są ładne, to na pewno głupie i chamskie". Nie chciałam dopuścić do siebie myśli, że można być pięknym zarówno w środku, jak i na zewnątrz. Ale kiedy to w końcu zrobiłam, to okazało się to być całkiem uwalniające. :)
Borze same. Miałam w sobie ogrom zazdrości. Tylko bardzo często one też lepiej się uczyły. Więc ja nadrabiałam umiejętnościami artystycznymi. Albo usprawiedliwianiem swoich braków problemami z rodzicami.
Totalnie cię rozumiem. W dziecieństwie byłam mega zakompleksiona i nieśmiała i jak patrzę na swoje zdjęcia, to uważałam, ze byłam mega ładną dziewczyną, ale niestety nikt mi tego nigdy nie mówił, a wręcz przeciwnie więc w to uwierzyłam. Niestety to, że zagadywali do mnie tylko osoby, które mi się nie podobały jeszcze bardziej sprawiało, ze uważałam, że jestem brzydka. najgorzej, że dwóch chłopaków z którymi się spotykałam odbiła mi moja koleżanka z klasy. to jak się postrzegamy ma na nas tak ogromny wływ, że nisamowite jest to, jak wiele byśmy mogli osiągnąć, gdyby nie "złe" myślenie o sobie. Odkąd nauczyłam się lubić siebie mam mnóstwo przyjaciół i znajomych i ludzie wręcz lgną do mojego towarzysta i uwielbiam patrzeć, jak mówiąc komplementy ludize zaczynają błyszczeć.
utożsamiam się z całą twoją historią xd ja jak byłam w podstawówce/gimnazjum wiedziałam, że jestem brzydka, ale mówiłam sobie, że jak będę dorosła, to będę na pewno wyglądać lepiej, bo będę się malować, będę szczuplejsza itd. jakoś smutno mi, że tak wtedy o sobie myślałam :/
same! myślałam, że żeby być ładna muszę poprawić umiejętności robienia tapety i wydać masę kasy na ubrania, a okazało się, że wraz z rozwojem kory przedczołowej makijażu zrobiło się coraz mniej, a ubrania mniej "trendy" 🤍
Ja pamiętam jak miałam crusha jak miałam z 12/13 lat to był mój kolega z zajęć z tańców, on wtedy miał długie kręcone włosy, na występach miał solówki Michaela Jacksona, no mój typ na maksa i no trzymaliśmy się razem z grupką, gadaliśmy na przeróżne też prywatne tematy i któregoś razu mieliśmy zaproszenie na występ w znanym hotelu i mieliśmy makijażystkę i wgl dostałam wizytówkę od fotografki, byliśmy pięknie ubrani i no czułam się piękna 😅 i powiedziałam mojej przyjaciółce że to jest ten dzień powiem mu co czuję. I wyobraźcie sobie że to on mnie wziął na rozmowę prywatną w tym hotelu, ja już całą w motylkach no bo po co miał by mnie brać na rozmowę sam na sam … i on do mnie że chciałby mi coś wyznać … że jest gejem … mój cały świat się zawalił xD do dziś pamiętam ten zawód, ten z jednej strony uśmiech ze go wspieram, że cieszę się że mi powiedział że mi ufa itd a z drugiej w głowie, że totalnie nie na to się nastawiałam 😂 nom pierwsze złamane serce najbardziej boli xd
Jestem przekonana że przyjaciółka Cb sprzedała a chłopak może też miał już innego crusha. Ja kiedyś miałam przyjaciółkę ale po latach okazało się że ona była małym Hitlerem, który po cichu nastawiał wszystkich przeciwko mnie jednocześnie to mnie używając do wypłakiwania się i żalenia, kiedy w końcu znalazłam się w zdrowej przyjaźni to było tak odmienne traktowanie że ciężko się było z takiej toksyczności przestawić. Nie polecam. 😅
@@LisekFenek o nieeee, fałszywe przyjaźnie z przeszłości też strasznie bolesne. U mnie akurat tak nie było przyjaciółka, nigdy by mi tego nie zrobiła z resztą nie trzymała się z nim wtedy, a dzisiaj z nią mam kontakt a z nim nie xd
@@LisekFenek"ale po latach okazało się że ona była małym Hitlerem, który po cichu nastawiał wszystkich przeciwko mnie " a popatrz - w mediach to męskość jest toksyczna.
Bycie tą ładną dziewczyną też jest trudne .Byłam zawsze tą "najładniejszą w klasie" , i powiem było bardzo ciężko . Mimo tego że byłam " ładna " z każdych stron dostawałam komentarze krytykujące mój wygląd od tych "brzydszych " dziewczyn.A to mam pryszcze na czole i wyglądam jak gąbka ( miałam naprawdę mały trądzik ale tak mi weszły na głowę że płakałam i przeżywałam mój stan skóry) a to jestem za chuda i wyglądam jak szkielet , umiały się czepiać również koloru mojej karnacji .Zawsze nazywały mnie kredą bo mój kolor skóry jest bladszy niż innych , teraz już wiem że to przesz niedoczynność tarczycy na które choruje od podstawówki .Żadna dziewczyna nie chciała się ze mną kolegować przez te miano które nadali mi chłopcy. Pod koniec szóstej klasy gdy widziały że już na mnie nie działa krytykowanie mojego wyglądu zaczęło się wyśmiewanie mojej wady wymowy , to że jestem chorowita oraz to że jestem nieśmiała .Potrafiły nawet mi mówić iż jestem taka miła i grzeczna jakbym przepraszała za to że żyje .Chłopcy również nie byli lepsi .Po mimo tego że im się podobałam to ciągle się wyśmiewali z mojej chudości czy robili zakłady komu się uda mnie pocałować na wycieczce szkolnej. Czułam zawsze się jak jakaś rzecz .Nie mają pojęcia jak te wszystkie nie grzeczne uwagi i zachowania działały źle na moją psychikę .Raz nawet dostałam z liścia od dziewczyny ponieważ chłopak który jej się podobał powiedział że on jest zainteresowany mną a nie nią .W szkole chyba nie ma znaczenia czy jesteś ładny czy brzydki jest poprostu ciężko .
Zawsze bylam tą "brzydszą" przyjaciółką co bardzo negatywnie na mnie wplynelo Teraz mam chlopaka który zawsze powtarza że jestem najpiękniejsza na świecie niezależnie od tego jak akurat wyglądam i dzięki temu moja samoocena troszkę odżyła ❤
Utożsamiam się z tym bardzo 😅 jako nastolatka byłam bardzo nieśmiała, mało atrakcyjna, bardzo dobrze się uczyłam. Tak, znam to uczucie, gdy każdy interesujący Cię chłopak woli Twoją przyjaciółkę i traktuje Cię jak zwykłą koleżankę z klasy. Do dzisiaj pamiętam jak kolega w gim powiedział wszystkim jakiego mam wielkiego pryszcza i że wyglądam jak potwór z jakiejś bajki XD ale przeszłam glow up, zbudowałam pewność siebie, schudłam 20 kg, mam fajną pracę i doinwestowałam dzięki temu w siebie typu epilacja, mogę sobie pozwolić na robienie paznokci u stylistki etc. mam swoje zainteresowania, jestem sympatyczną, inteligentną i naprawdę atrakcyjną, ładną, młodą kobietą. Nie potrzebuje aprobaty mężczyzn do niczego, thanks za złamanie serca x razy. Normalizujmy komplementowanie samej siebie!
Do tytułu wkradł się błąd: privilege Też dorastałam z atrakcyjnością o wiele poniżej przeciętnej, byłam nękana w gimnazjum, bo kolegów „brzydził mój wygląd”. Ale osobowości w sobie też jakoś specjalnie nie widziałam i po glowupie do tej pory (mam 32 lata i jestem od 12 lat w stałym związku) próbuję znaleźć w sobie osobowość poza poczuciem humoru xD
Ja może nie byłam nękana w gimnazjum, ani w innym etapie edukacji, ale również odstawalam od kolezanek, szczegolnie zauważyłam to w liceum😅 jednak później zmieniłam styl, zaczęłam się inaczej malować, zaczęłam inaczej układać włosy, a co najważniejsze! Polubiłam siebie i stałam sie bardziej pewna siebie. Wówczas wszysyko sie zmieniło, mam tu na myśli to jak mnie ludzie postrzegają, ale tez to jak ja siebie sama postrzegam. Z perspektywy czasu bym się aż tak tym wtedy nie przejmowała.
Totalnie cie rozumiem! Zawsze byłam tą brzydką. A teraz jako 24 latka wiem, że mam wadę szczęki, która wymaga operacji i nie mogę się doczekać efektów po niej ❤ W gimnazjum przypadkiem zobaczyłam jak kolega z klasy wysłał mojej przyjaciółce screena mojego profilowego (które wtedy naprawdę mi się podobało) i napisał: „ale brzydka”. Takie rzeczy siedzą w głowie do teraz:)
Strasznie mi przykro po tym co napisałaś, to musiało być okropne, jak można w ogóle robić komu zdj😭 ale pamiętaj że jest to właśnie wada szczęki, a nie w pewnym sensie Twoje naturalne zdrowe rysy twarzy. Wysyłam Ci dużo miłości i mam nadzieję że jesteś/będziesz szczęśliwa ❤
miałam podobną sytuację! też kwestia wady szczęki ;) raz dostałam kosza od chłopaka, który mojemu przyjacielowi powiedział „stary no spójrz na nią, fuj” i chyba nigdy tak nie płakałam jak wtedy…
@@panpunkt5185 tak mężczyźni niestety też tak mają , to wszystko smutne . Ogólnie każda strona cierpi na sztucznych wymaganiach, presji społeczeństw i narzucanie standardów czy czegokolwiek narzucanie w życiu. A jeśli chodzi o uczucia to ja jako kobieta z reguły chyba zawsze uważałam że mężczyźni mają uczucia, tylko bardziej je ukrywają niestety
Niestety, też tego doświadczyłam jako nastolatka. Miałam wysokie poczucie własnej wartości i uważałam siebie za mądrą i atrakcyjną fizycznie, ale niestety miałam to nieszczęście, że nie podobałam się tym chłopakom, którzy akurat mi się podobali. Będąc w klubie, pewna grupa chłopaków dołączyła się na parkiecie do mnie i moich koleżanek. Tańczyłam z jednym z nich, który całkiem mi się podobał i po chwili oznajmił, że moja koleżanka bardzo podoba się jego koledze i chce do niej zagadać. Wtedy pomyślałam, że podejście tego chłopaka miało tylko taki cel, by złapać kontakt z moją koleżanką. Co najdziwniejsze - największym powodzeniem zaczęłam się cieszyć dopiero wtedy, kiedy wyszłam za mąż 🤣
Girl ! I feel you - ja nadal mam często wewnętrzną walkę raz uważam się za ładną raz za brzydka ale w dzieciństwie zawsze byłam grubsza nie taka , a też dodatkowo ambitna i z dobrymi ocenami więc - DO ELIMINACJI 😂 ale czasem jak jestem dla siebie uprzejma to stwierdzam że jednak jakiś glow up był ❤ a o tobie powiem że uważam że jesteś prześliczną mądrą osobą ❤
niesamowite jak nastolatki mogą zrobić wadę z bycia ambitnym i posiadania dobrych ocen. Kiedyś "kujonka", a w dorosłym życiu okazuje się że to największa zaleta 🤍
mam 23 lata i moje przyjaciółki zaręczają się ze swoimi chłopakami, a ja nadal nie wyszłam z etapu wycia na podłodze, bo chciałabym być ładna. tyle razy już próbowałam coś zmienić, przede wszystkim moje złe nawyki, przez które wyglądam tak, jak wyglądam, ale jeszcze nigdy nie udało mi się osiągnąć tego na stałe. to trwa całe moje życie, dosłownie pamiętam, jak gdy miałam niecałe 12 lat pisałam w pamiętniku, że "w te wakacje schudnę". obecnie znów próbuję, ale z tyłu głowy wciąż mam ten strach, że znowu mi się nie uda i wewnętrzne przeświadczenie, że nieważne, co bym zrobiła, i tak będę niewystarczająca i zawsze będę sama.
Ja kupiłam bieżnie do domu, żeby mieć ruch w jesieni i zimie bo nie cierpię wychodzić na mróz i tak jak normalnie nie biegalam to teraz codziennie na bieżni jestem . Może potrzebujesz po prostu znaleźć aktywność dla siebie, która będzie Ci dawać satysfakcję i świadomość, że dbasz o siebie , kondycję bez spiny na temat wagi 🙂
Wcale nie musisz się zmieniać by być wystarczającą dla kogoś. Bądź sobą i czuj się dobrze z samą sobą, nie opieraj swojego szczęścia na potencjalnym partnerze. Nie patrz na innych, naucz się czuć dobrze w swoim towarzystwie i pokochaj siebie
Gdyby zaczepiała cię masa randomow szybko zmienilabys zdanie. Ja chcę tylko żeby każdy dał mi święty spokój. Uwierzylyscie że musicie jakieś standardy piękna spełniać i macie parcie na to żeby sobie kogoś znaleźć bo inaczej to jesteście niewartosciowe xd
@ z tym zaczepianiem też trochę prawda, jak wracasz skądś w nocy lepiej nie zwracać na siebie uwagi, nieraz mnie ktoś zaczepił, nawet gość za mną wsiadł do autobusu (tak wiem, że ktoś pomyśli, ze po prostu chciał do tego samego) a wcześniej zaczepiał niewybrednymi tekstami i wkurzał się jak go ignorowałam. Wtedy nie myślisz: o jak fajnie że na mnie leci tylko: O matko a jak to jakiś psychol, muszę go zgubić. Także nie zawsze jest to plus, ale nie oszukujmy się, każda dziewczyna albo przynajmniej z 99 proc chce się podobać
@@Mariolenna92 ja myślę że nie trzeba być turbo ładnym żeby mieć takie sytuacje. zdarzało mi się że wyglądałam dosłownie jak menel i tak były zaczepki. jak człowiek sobie przekalkuluje to chce mieć tylko spokój od niechcianej uwagi. starzy myślą że mają szansę u młodej dziewczyny a młodzi są creepami co się są w stanie posunąć nawet do śledzenia. co do tego kultu wyglądu to mi się przebijają jakieś wzorce patriarchalne bo odnoszę wrażenie że to nie jest kwestia czysto samooceny tylko przekonania że jak kobieta nie jest dla mężczyzn piękna co jest jej główną wartością - bycie ozdobą to jest bezwartościowa ale może się mylę. ja sobie już dawno przemyślałam że jeśli dla mężczyzn moją główną wartością jest wygląd i młodość to nie potrzebuję takich mężczyzn
grząski grunt ale totalnie go rozumiem ponieważ zawsze byłam tą nieatrakcyjną przyjaciółką w grupie. byłam tą osobą z której robiono żarty, że ktoś się w niej podkochuje i zawsze chodziło o dziwaków, gejow itp. ponieważ nie randkowałam. na etapie liceum miałam sytuacje gdzie o dziwo byłam nieco odważniejsza i o ile nigdy nie chodziło o bezpośrednie randkowanie z kimś choć był jeden chłopak z którym pisałam (brat jednej z moich psiapsi ktory po zobaczeniu sie ze mna po prostu zdecydował się usunąć ze mną rozmowę i mnie olewać) to zawsze musiałam uwadawać tę rozważną przyjaciołkę w grupie która wcale nie czuje potrzeby randkowania i zawsze jest na pomoc pozostałym dziewczynom. zawsze rozmowy toczyly sie wokol moich przyjaciolek i tego jak wyglada ich zycie milosne. teraz gdy mam 23 lata nadal mam problem ze swoją kobiecą tożsamością a raczej jej niedostatkiem. wystarczylo ważyć więcej by przestać czuć się jak kobieta. czułam się po prostu jak inna rasa, gatunek przy innych atrakcyjnych koleżankach a nigdy nie uważałam się za brzydką z twarzy choćby, to zawsze chodziło o moje ciało.
przeczytałam twój komentarz i szczerze mówiąc, czuje się bardzo podobnie? naprawdę dziękuję, że się tym podzieliłaś, czuje się o wiele mniej samotna. też zawsze zgrywałam te rozważną, która nie była nikim ani niczym zainteresowana, trochę wypierałam potrzebę bliskości; długi czas czułam się jak "inna rasa, bezpłciowe dziecko" i tylko marzyłam, żeby być "kobietą". teraz mam 21 lat i czuję, że prowadzę cichą walkę z moją kobiecością - chciałabym być jej bliżej, ale zbyt długi czas ją wypierałam i nie wiem, jak nawiązać z nią kontakt. w każdym razie, mam nadzieję, że damy sobie z tym radę, życzę ci jak najlepiej!
@ ja rowniez dziekuje, ze sie odezwalas - rowniez poczulam sie mniej samotna. mam dokladnie to samo i opisalas nawet to uczucie lepiej niz ja bo ja tez czulam sie jak takie bezplciowe dziecko. do dzis wspominam jak przy moich kolezankach czulam sie duzo dziecinniej tylko dlatego, ze one byly smukle i mialy obiece ksztalty a ja bylam jednak grubsza i w jakis sposob te moje ksztalty nie byly tak zdefiniowane jako typowo kobiece. jeszcze bylam wysoka wiec je przerastalam i zawsze wygladalam po prostu jak wieloryb. ja tez tocze z tym walke tak naprawde od niedawna bo od 3 lat jestem na redukcji, ze wzlotami i upadkami ale schudlam sporo i im blizej mi do s]kobiecej sylwetki tym trudniej mi zrozumiec jak sie czuje sama ze soba. stracilam duzo pewnosci siebie w ostatnim czasie choc na poczatku czulam sie fenomelanie, bardziej pewnie. zaczelam nawet lubic takie stereotypowe kobiece rzeczy. to moze zabrzmiec absurdalnie ale dla mnie kochanie rozu, pielegnacji typu nakladanie maseczek, ubieranie spodniczek itp. to nawet nie jest cos co ja robilam wczesniej i co lubilam poniewaz sama w sobie nie bylam az tak kobieca jak moglabym byc (nie bylam chlopczyca ale nie bylam az tak stereotypowo kobieca poniewaz nie czulam sie kobieta ani nawet momentami nie czulam sie dziewczyna choc nikt by mnie nie pomylil z chlopakiem bo wygladalam na tamten moment dziewczeco - unikalam swojej kobiecej strony bo nie chcialam zeby wygladalo jakbym sie starala bo i tak wiedzialam jak wygladam) moze to przez wlasnie otylosc i hormony bo podejrzewam ze mialam moze wiecej testosteronu niz przecietna kobieta i czuje sie teraz bardzo zagubiona z tym wszystkim bo nadal nie czuje sie w pelni kobieta i moja tozsamosc nadal jest niepelna. caly czas zastanawiam sie czy za tez rzeczy odpowiadaja niedobory czy psychologia i czy powinnam to po prostu na terapii przerobic czy wystarczy ustabilizowac hormony ale trudno pozbyc sie tego uczucia i im ide dalej tym bardziej chce byc kobieca i sobie to udowodnic ;/ ja rowniez mam nadzieje, ze to wytrwamy i zycze ci jak najlepiej! ❤️
@@sara-s2t czasem zapominam, że kobiecość to coś, czym charakteryzuje się każda kobieta, a nie coś, do czego powinno się dążyć - wszystko co robi kobieta jest kobiece, z definicji. każda kobieta jest inna, kobieca na swój sposób, a to, że widzimy często jeden typ i strasznie mi to zaburza postrzeganie wszystkiego. naprawdę utożsamiam się z tym co piszesz!! nigdy nie miałam kobiecej sylwetki, bioder, talii, piersi, ubierałam się w dresy i wygodne t-shirty, byleby tylko ukryć moje ciało, bo nie czułam się z nim dobrze. wszystkie kobiety dookoła były piękne, a ja byłam niepełna. szczerze? też powoli zaczynam odkrywać te stareotypowo kobiece rzeczy i je lubić - makijaż, którego nigdy nie ruszłam, róż, spódniczki, ale cały czas nie mogę się przekonać, że jestem wystarczająco kobieca. ale jesteśmy!! definiujemy nasza kobiecość same, będąc kobietami na swój sposób, mamy prawo cieszyć się naszym wyglądem, czuć się piękne i wystarczające. i bardzo ci tego życzę!! wydaje mi się, że to są tematy, które mimo powiązania z medycznymi, warto przerobić u psychologa (z resztą sama o tym myślę). mam nadzieję, że uda nam się pokochać swoją kobiecą stronę, bo zasługujemy na miłość bez żalu, wstydu i poczucia, że jesteśmy niewystarczające.
myślę, że to jakiś mechanizm obronny, że się po prostu udaje rozważną i wręcz czasem chłodną, żeby jakoś chronić swoją psychikę, a wiek nastoletni jest bardzo newralgiczny i zdecydowanie bardziej się przeżywa takie rzeczy. Trzymam za Ciebie kciuki! 💜
miałam tak samo i chyba do dzisiaj ciężko mi uwierzyć, że jestem ładna. Zawsze największa ze wszystkich, a dzisiaj najniższa. To zmienia psychikę. Kiedyś masa koleżanek, byłam tą zabawną ale `grubszą`(tzn.wyższą) i brzydszą. Dzisiaj obiektywnie jestem bardzo ładna, koleżanek coraz mniej. Do tej pory moja przyjaciółka klasowa piękność, nie może pogodzić się, że role się odwróciły.
Naprawdę dobrze Cię rozumiem. Na balu gimnazjalnym nie miałam pary i nie zatańczył ze mną żaden chłopak. Dopiero pod koniec liceum gdzieś tam ogarnęłam kwestie ubioru, włosów, itd. Przez cały ten okres byłam kimś w rodzaju tła, zabawnym dodatkiem. Chłopcy traktowali mnie jak kumpla, bo tak odstawałam od innych dziewczyn wyglądem I wiecie co? Nadal odstaję. Tylko teraz to się nazywa „moda alternatywna” 🥲 tak bardzo cieszę się, że istnieją kanały takie jak Twoje, żeby uświadomić inne młode osoby, że wszystko jest z nimi okay i wiele z nas przez to przechodziło
Ważne ze o tym mówisz. Ile bym dała żeby to usłyszeć jak miałam 14/15 lat. Na pewno młodsze osoby, które cię słuchają, wezmą twoje zdanie pod uwagę i wybiorą drogę, która pozwoli pokochać samych siebie ❤
Szczerze miałam tak samo. Zawsze byłam ta grubsza przyjaciółką. A w momencie gdy wpadłam w zaburzenia odżywiania i mocno schudłam zaczęłam dostawać ta uwagę której zawsze pragnęłam. Wpedzilo mnie to w zaburzenia odżywiania. Ale wydaje mi się że największy taki glowup przeszłam z obecnych chłopakiem który potoczył mnie miłością i w momencie gdy to wszytko przestało mieć jakieś większe znaczenie dla mnie. Plus weszłam w wiek dorosłości więc jest mniej pryszczy 😂
Love u Basia mnie zawsze intrygowałaś i jesteś super cute przez to, że potrafisz krytycznie myśleć oraz przez Twój sarkazm. To jak teraz wyglądasz to pewnie wypadkowa większej świadomości o swoich atrakcyjnych cechach i poprostu pracy nad soba i miłością do samej siebie, bardzo cieszę się z tego, że doceniasz swój wygląd. Nwm co pisać żeby nie wyszło cringe xddd smart ass u r ❤
mega wartościowy film, a Ty jesteś przepiękna. Jesteś moją comfort person. Ja sama też dorastałam w cieniu i wciąż boli, jak czuję się niezauważana. A z poczuciem humoru miałam tak samo
Ja mam ten problem, że faceci po prostu ze mną nie rozmawiają. Nie wiem co bym robiła, jestem w grupie znajomych, pijemy piwko, gadamy i nie wiem co bym musiała wymyślić, żeby utrzymać uwagę kolegów koleżanki chociaż na chwilę, i nie mówię tutaj o flirtowaniu tylko o zwyczajnej próbie zagadania. Sekunda kontaktu wzrokowego, dwa słowa odpowiedzi i powrót do śmieszkowania z koleżankami. 5 razy mogę im się przedstawiać i nie zapamiętają mojego imienia, a nie jest skomplikowane XD I wiecie co, kiedyś to tłumaczyłam. Myślałam sobie ojej, to nie jego wina, że nie jestem fajna ani atrakcyjna dla niego, przecież jestem brzydka, więc mam prawo mu się podobać. Teraz mam prawie 26 lat. Może wyglądam trochę lepiej niż kiedyś, ale wiecie co? W dupie to mam. Za stara jestem, żeby tłumaczyć jakiegoś chłopczyka, który nie może się nauczyć mojego imienia poraz 4. Ja potrafię zapamiętać imię czy utrzymać chwilę rozmowy z osobą, która mi się nie podoba, więc to żadna wymówka. Można okazywać szacunek nawet osobom, które totalnie, totalnie nie są w kanonie. Nie trzeba chcieć kogoś przelecieć, żeby odpowiedzieć na normalnie zadane pytanie. Tak więc teraz po prostu mówię koleżance "sorry, ale twój kolega to buc" i tyle XD
@@Anna-q6p7r ludzie nie przyswajają pięćsetnego imienia. To normalne, ja zawsze miałem trudności w zapamiętywaniu nazwisk i imion. No jakby laska mi się bardzo podobała to pewnie bym zapamiętał ale cała reszta nie i z facetami to samo. To nie jest kwestia wychowania. Owszem - są ludzie którzy zarejestrują trwale każdego kto się im przedstawi - to nie kwestia wychowania a pamięci.
@@panpunkt5185 napisała że ją ignorują. co do imienia ja też od razu zapominam ale tutaj dodala że powtarza też po kilka razy. myślę że ludzie raczej przeważnie szybko zapamiętują imiona. nie każdy ma pamięć złotej rybki 🤷🏼♀️
Genialny vlog, nikt nie pytal ale każdy potrzebowal ❤ ja mialam niby "szczęście" ze bylam uwazana za atrakcyjna nastolatke i z perspektywy czasu wiem, ze faktycznie tak bylo. Ale co z tego skoro w gimnazjum gościu w którym bylam zabujana wolal inna laske a mi dokuczal ze jestem brzydsza od tamtej takze takie "uroki" dorastania, dobrze że to juz za nami 😂
To i tak dobrze jak ktoś cały ten "glow up" przejdzie, ja jako nastolatka czułam się źle ze sobą a teraz w wieku 26 lat jest jeszcze gorzej. Kiedyś wyglądałam kiepsko A teraz jeszcze gorzej, samoocena i pewność siebie z niskiej to spadła już dawno poniżej zera A patrzenie w lustro kończy się płaczem. I to jest ta "młodość, najlepsze lata twojego życia" Z którego teraz powinnam najwięcej korzystać. Teraz kiedy dorosłe życie wymaga tej siły, wiary i pewności siebie żeby zawalczyć i jakoś je ułożyć to mi tego najbardziej brakuje
Ja totalnie rozumiem nadpotliwość i podczas swojego balu też się z nim w ten sam sposób użerałam haha ale do wieczorowych wyjść mega polecam np satynowe rękawiczki bo to pomaga w takich sytuacjach
Też zaliczyłam glow up i to tyle zmieniło w podejściu ludzi do mnie, że mogłabym napisać książkę albo trzy xD. To chyba największe zaskoczenie w moim zyciu i w sumie cieszę się że zaliczyłam dwie strony barykady, bo to dużo uczy o życiu i jest bardzo ciekawe. Wygląd zmienia bardzo dużo i tak jak mówisz, nawet nie chodzi o kontekst romantyczny, ale chociażby o to, że ludzie są ciebie wtedy bardziej ciekawi, zagadują, dopytują, lepiej słuchają, nie spławiają. Ciekawe 🤓.
Całkowicie mogę się utożsamić z tym przykrym zapachem desperacji ciągnącym się za mną bardzo długo. Kiedy jestem dorosła (mam 26lat) uważam, że większość mojego złego wyglądu z czasów nastoletnich to kwestia całkowitego olewania tego, czy ubrania, w których chodzę, w ogóle mi się podobają i czy mi pasują. Teraz podobam się sobie, ale nie uważam, żebym przeszła jakiś specjalny glow up. To chyba zmiana w głowie wpłynęła na postrzeganie siebie + to, że jestem coraz bliżej 30., a osobiście mam przekonanie, że kobiety w swoich latach 30 są najatrakcyjniejsze.
co do tego, że kobiety koło 30stki są bardziej atrakcyjne to chyba właśnie przez to, że z czasem przestajemy się ubierać w najnowsze trendy i bardziej przywiązujemy uwagę do tego co nam pasuje i podkreśla urodę. Zauważyłam to u siebie jeśli chodzi o ubrania, makijaż, nawet manicure 🤍
@basiasas To akurat nie mój przypadek, bo ja ubierałam po prostu to, co było, byle czyste i w dobrym rozmiarze. Nie przeszkadzało mi, że mama kupuje mi jakieś ciuchy z drugiej ręki, nawet mi było wygodnie, że nie muszę o tym myśleć. Ale rozumiem, to na pewno też ma wpływ.
Potwierdzam. Mam 30 lat i wygladam lepiej niż mając 20 lat. To oczywiście nie jest reguła bo jest bardzo dużo 30 letnich kobiet które wyglądają źle najczęściej przez to że o siebie nie dbają. Jestem na kolejnych studiach i mam kolezanki 20+ które myślą, że jestem w ich wieku i robią wielkie oczy kiedy dowiadują się ze mam już dziecko,męża/ usttkowane życie 😅
Potwierdzam, mam 36 lat, a wyglądam lepiej niż gdy miałam 20😅 a już na pewno podobam się sobie bardziej i jestem tego wyglądu pewniejsza (ale też ludzie dają mi min. 10 lat mniej, zdarzyło się też poproszenie o dowód w sklepie😱). Dość uwalniające było też odkrycie, że tak naprawdę nigdy nie miałam niskiej samooceny (jak uważałam przez większość życia), bo nigdy nie myślałam o sobie źle, po prostu za bardzo liczyłam na potwierdzenie z otoczenia. To wbrew pozorom bardzo zmieniło podejście w życiu.
Miałam coś podobnego, nie przejmowałam sie tym jakoś, bo zajełam się swoją pasją, ale widziałam że byłam tym tłem, nikt się mną nie interesował, myślałam wtedy że przez moją wagę bo jestem za chuda i taka ze mnie deska, oraz przez charakter cicha, spokojna no taki introwertyk, miałam z tyłu głowy że chciałabym też być dla kogoś ważna itp bo głównie to pomagałam koleżance w naprawie jej związków w którym była xd
A ja wam powiem że wygląd zewnetrzny odzwierciedla nasze wnętrze. Jeśli ktoś się nie czuję piękny to takie nie będzie. A jak czuję się piękny to podświadomie doprowadza do zmian czy to na twarzy czy w sylwetce aby to piękno jeszcze bardziej podkreślać. To widać. 😇
Jesteś super babeczką, doceniam że robisz takie filmiki i domyślam się że mogło być to trudne żeby opowiedzieć całą tą historię. Jesteś bardzo ładną dziewczyną i uwielbiam cię słuchać ☺️
Moi koledzy zawsze woleli moją kuzynkę, znam twój ból 🥲 I do teraz gdy komuś się podobam, to jest to dla mnie taki trochę szok... O bój boże... Z tym ubieranim się bardziej wyzywająco będąc nastolatką, żeby rekompensować sobie rzeczy... typu brak poczucia własnej wartości, poczucia przynależności, poczucia bycia ładnym czy zauważonym... Mam ochotę cofnąć się w czasie gdy miałam 15-16lat i przytulić się bardzo mocno i powiedzieć, że jestem wystarczająca.
Rel i jest to aż przykre Tw bullying Dosłownie mój wyglad wcześniej był wyśmiewana rzecza do tego stopnia że mam traumę, więc to jak teraz jestem traktowana jest dla mnie wręcz przykro ironiczne XDDDD
No niestety, wielu ludzi próbuje sobie podbudować samoocenę szydząc z innych z dowolnego powodu, ale to tylko pokazuje ich braki. A druga osoba zwyczajnie cierpi 🫤
Niestety dalej podświadomie myślę bycie szczupłym=bycie atrakcyjnym. Ale girlssss każda z nas, która coś takiego przeszła i nie, jest przecudowna i warta kochania i szacunku do samej siebie❤️❤️
taka zmiana niestety (a może na szczęście) bardzo weryfikuje towarzystwo i to czy twoi znajomi byli naprawdę twoimi znajomymi czy próbowali sobie podbudować ego znajomością z tobą 👀
Basiu, wydaje mi się, że to co opisujesz, to nie kwestia zmiany wyglądu, tylko dojrzewania. Jesteś na takim etapie w swoim życiu, który pozwala Ci w pełni akceptować siebie. Czujesz się wyjątkowa dla siebie samej i nikt nie jest w stanie Ci tego odebrać. Według mnie to, co opisujesz to jedynie niefortunnie dobrane otoczenie, z którym musiała się mierzyć nastoletnia ty.
Jestem obecnie na etapie budowania mojej samooceny po byciu "brzydszą" przyjaciółką. Zrobiłam kilka kolczyków, przefarbowałam włosy (na fiolet, oczywiście, przyciągający wzrok kolor, który od dzieciaka chciałam mieć na głowie) i zmieniłam styl, ale przede wszystkim po prostu dorosłam ale mimo to czasem wciąż ciężko mi uwierzyć w jakikolwiek komplemet odnośnie mojego wyglądu
Wszyscy mówią, że jak schudli, zmienili wygląd etc to nagle dostają uwagę. W moim wypadku tak nie bylo. Jak byłam mlodsza mialam lekką nadwagę (13/14 lat). Jak w szkole średniej zaczęłam się tez ubierać imo lepiej to nikt mną się wciąż nie interesuje. Doszlam do takiego momentu, że fajnie byloby byc w związku, ale nie ma sensu specjalne się dla kogos zmieniac. Mimo trgo fajnie byloby byc w związku i przezyc ta teenage love, jak zostaly tylko dwa lata. Niby podoba mi się jeden chlopak i czasami jak przechodzimy kolo sorbie to uśmiechamy się do siebie i mówimy cześć, ale nie mam psychy zagadac. ( A to jest ostatnia szansa, bo jest w maturalnej)
W podstawówce też byłam tą "najbrzydszą" przyjaciółką, dodatkowo prawie wszystkie dziewczyny (ówczesne 13latki) miały duży biust a ja dosyć mały i kiedyś krasz powiedział mi że "jestem płaską trzynastką" (odniesienie też do takiego klucza) tylko po to abym się od niego odwaliła (nie byłam aniołkiem, bo cóż, troszkę go "nachodziłam" aby dostać nieco atencji od niego), nie ukrywam, zabolało mocno. Później, gdy poszłam do liceum to trochę zmieniło mi się nastawienie bo widziałam dużo dziewczyn z podobnym biustem jak moim i jakoś się "uspokoiłam" że nie jestem jedyna 😅 (wiem, dziwne myślenie), potem nastąpiła pandemia i jakoś tak wyszło że w liceum nikt mi się nie podobał i też nikt nie zwracał na mnie uwagi, oczywiście zastanawiam czy kiedyś ktoś w ogóle mnie zachce, w styczniu 2021 zachorowałam na padaczkę i w tamtym momencie zeszło na drugi plan to jak wyglądam, tylko to czy ktoś będzie chciał mnie jako osobę chorą (bo nie ukrywajmy, to jest trochę ciężkie a leki ze skutkami ubocznymi potrafią zmienić człowieka :/), ale wystarczyło pójść na studia i tam poznać chłopaka, który zaakceptował mnie taką jaką jestem
Najgorsze kiedy własne poczucie wartości zaniżany przez to co widzimy, sama zrozumiałam, że kompleksy i niska wartość brałam całe życie patrząc na innych, przez to też przekładało się na relacje, że nie szanowali mnie i nie byłam najważniejsza, bo przecież po co mieli robić skoro wystarczy, że ja byłam dla nich. Zawsze chciałam być doceniona i także mieć odwzajemnione relacje, ale sama sobie tego nie dawałam, bo dawałam to innym, ważne jest spojrzeć sobie w oczy i ze sobą pogadać i dać sobie tego co zawsze chcieliśmy od życia, a to wszystko się odbije niczym lustro.
tak sobie właśnie myślę, że dla mnie to np dużo daje jak patrzę na faceta. Jak ma poczucie humoru to od razu +10, więc jestem ciekawa czy oni też tak mają w naszą stronę 👀
jako nastolatka byłam imo paskudna, chłopak ktory mi sie podobał powiedział że jestem brzydka, jak zobaczył mnie po paru latach to ledwo mnie poznał 😂 typu patrzy, odwraca i wtf! znowu patrzy z zawiechą 😮
To ja jakos nigdy nie miałam aż takiego kompleksu na punkcie wyglądu, bardziej się czułam gorsza z powodu mojej nieśmiałości. Nawet trochę ubolewałam, że nawet jakbym się nie wiadomo jak odstawiła, to i tak nikt na mnie nie zwróci uwagi przez to że jestem cicha. Utożsamiam się z tą historią chociaż w trochę odwrotnym sensie 🙈 Wręcz nawet chciałam chyba, żeby wygląd miał większe znaczenie, bo wydawało mi się łatwiejsze, żeby jakoś zadbać o swój wygląd, niż zmienić swój charakter, żeby był bardziej atrakcyjny 😞
obejrzane oczywiście do końca (jak zawsze, kocham twój vibe🤍), nie każdy film musi być merytoryczny, ale ten był zdecydowanie POTRZEBNY. Myślę, że wiele dziewczyn, które dziś czują się względnie atrakcyjne, dorastały właśnie jako "brzydkie". Mi ten materiał dużo dał, na pewno czuję, że nie jestem w tych odczuciach i przykrych doświadczeniach wyodrębniona. Przez twoją swobodę i poczucie humoru na pewno uśmiechnęłam się kilka razy słuchając, dzięki za to! 💓
O jezu moje nastoletnie wspomnienie wlasnie zostalo odblokowane. Tez mialam kiedys crusha, rok starszy ode mnie, pisalismy sobie na fb, czasami sie widywalismy, wszystko bylo super. Niestety w pewnym momencie dowiedzialam sie, ze typowi podoba sie dziewczyna z mojej klasy. Jak mi to powiedzial to swiat mi sie zawalil, ale postanowilam ze to przelkne, on mnie pytal o rady o nia blabla, a ja mu we wszystkim pomagalam zeby sie mogl zblizyc do mojej kolezanki. W pewnym momencie stwierdzilam, ze nie mam juz sily sie ukrywac, ze mi sie podoba raczej nie liczac, ze odwzajemni moje uczucia. Wyznalam mu, ze mi sie podoba, ale ze rozumiem, ze moja kolezanka z klasy bardziej go interesuje. Wydawal sie byc wyrozumialy w tym temacie, powiedzial, ze niestety nie podobam mu sie w ten sposob. Jakos to tak trwalo i powoli ten kontakt sie oslabial, ale dalej bylismy w dobrych kontaktach tylko po prostu rzadziej ze soba rozmawialismy. DO CZASU lol. Imagine siedzisz sobie na Sylwestrze, a tu nagle dostajesz telefon od tego kolegi, ktory jest razem z ta kolezanka i jeszcze kilkoma osobami i ta kolezanka mowi mi Hihihi slyszalam ze moj (tutaj imie) Ci sie podoba i cala ta grupka zaczela sie smiac ze mnie. Nigdy w zyciu nic mnie tak nie zabolalo, szczegolnie ze kiedy mu wyznalam, ze mi sie podoba poprosilam zeby obiecal by nikomu tego nie mowic, bo nie ma sensu by ktokolwiek o tym wiedzial, skoro on i tak jest zainteresowany inna dziewczyna....
lepiej żałować, że się coś zrobiło niż zawsze myśleć a co by było gdyby. To tylko świadczy o tym chłopaku i koleżance, trzymaj się! 🩷mam nadzieję, że wiele pięknych chwil przed Tobą!
Bosz jak ja sie z tym utożsamiam 😆 a co do czasów szkolnych - za moich czasów (bosz jak to brzmi) to się na podkład mówiło puder i nakładało czarną kreskę na linię wodną aby być ładną. Nikt jeszcze nie słyszał o eyelinerze i umiarze. Nakładanie podkładu suchą gąbką, najlepiej tego z dermacolu 👌🏼🤷🏼♀️ ah i te brwi, no oczywiście brwi. Brwi ala gameta męska 🙏🏼 kocham moje czasy
Też zawsze bylam tą przyjaciółką "w tle" ale co prawda nie przez wagę, bo zawsze bylam patyczakiem, tylko przez sporą nieśmiałość, niską samoocene i bardzo dobrze sie uczylam, oraz zupelnie nie umialam sie ladnie malowac, czy fajnie ubrać albo chociazby o siebie zadbac (np o kondycje wlosow, popelniałam mase błędów). Moje kolezanki i przyjaciolki mialy ladniejsze rysy twarzy i przy nich zawsze czulam się jak dno. Nawet moja pierwsza wielka milosc w liceum - chlopak byl zakochany w mojej przyjaciolce 😢 Jak w koncu zwalczyłam niesmialosc to zaczelam troche randkować na studiach, ale były to totalne niewypały i z mojej strony i z tej drugiej pewnie też. Co sie okazalo w wieku 24 lat? Że zagadal do mnie chlopak, ktory z czasem zostal moim chlopakiem (pierwszym w życiu), jestesmy już ze sobą 5 lat, bardzo się kochamy, a wedlug niego jestem najpiekniejsza na świecie. W dodatku prawda okazala sie tez taka, że jak znaliśmy się z widzenia od liceum i wtedy oraz na studiach czasami sie mijaliśmy - to juz wtedy mu sie podobalam (wiadomo, z wygladu tylko) ale mozna by to okreslic ze mialam "cichego wielbiciela" chociaz ja przez te wszystkie lata bylam przekonana, że jestem niewidzialna 🙈
Ciekawy film. Ja sama należę do najatrakcyjniejszych. Przez większość życia myślałam, że to nie ma znaczenia, że liczy się przecież to jacy jesteśmy dla innych, liczy się relacja. W ostatnich latach (jestem przed 30-tką) zauważam jak bardzo ta atrakcyjosc wpłynęła na mojej życie. Faceci bali się mnie podrywać, chociaż oglądają się za mną wszyscy. Dlatego też nigdy nie miałam za bardzo w czym wybierać bo odwaga wykazywał się albo bardzo nieinteligetni albo bardzo brzydcy. Natomiast co do dziewczyn, to już całkowicie tragedia. Nie chciały się, że mną przyjaznic i do dziś mam problemy z tym żeby ktoś chciał się ze mną przyjaźnić. Wiele moich przyjaciółek od tak mnie zostawiało. Przez lata ciągle płakałam że nie mogę mieć przy sobie nikogo, że jestem sama, mimo że chce relacji, że jestem świetna przyjaciółka, że wspieram, że jestem otwarta, że mam świetne poczucie humoru, można że mną rozmawiać na poważne tematy ale i łazić do klubu. Dopiero niedawno widzę zazdrość i negatywne konsekwencje swojej urody. Piszę ten komentarz, bo to nie tylko tak że ci nie atrakcyjni mają ciężko. Każdy ma ciężko i przez to co jest zaleta i wada.
7:22 wiem o co chodzi. doslownie miałam to samo i bardzo pozno zdałam sobie sprawe z tego, ze tak wlasnie działała moja przyjazn w liceum. zorientowalam sie po tym jak moja owczesna przyjaciolka z ktora chodzilam do liceum gadała na swoja przyjaciolke druga ktora znała dluzej o tym jak za nia sie uganiają faceci bo jest blondynka i co ze glupia jak jest blondynka itp. ja tez bylam blondynka ale ciemna a ona zas byla brunetka i one czesto sobie imprezowaly i chyba ja bylam na doczepe zeby ona nie czula zawsze sie ta brzydsza w grupie.
Ja wsumie nadal nie kumam co się działo u mnie w podstawówce, generalnie zaczęłam szybko dorastać itd. (Przy okazji opowiem mini story time, w 3 klasie chodziliśmy na basen i normalnie z dziewczynami przebierałyśmy się na tym basenie i była taka jedna dziewczyna (ładna i popularna) i ona widocznie zazdrościła mi tego, że faktycznie mam widoczne piersi, mówiłam nawet nie do niej poprostu komuś tam, że np. Strasznie boli mnie brzuch itd. I ona już wtedy się na mnie patrzyła jakby chciała mnie zabić, I normalnie przez to była dla mnie wredna, obgadywała mnie i w ogóle) no więc ja nie ukrywam, że jestem osobą ładną jak i teraz i w podstawówce ale widocznie większość chłopców w tym czasie miało to gdzieś (szczególnie w klasach 3-4) no i jeden mnie wyzywał od szmat inny mnie nienawidził (wsumie nwm czemu) Jestem osobą o dużym poczuciu własnej wartości więc raczej mi to nie zburzyło pewności siebie, wręcz przeciwnie nauczyło mnie to prowadzić elokwentnie kłótnie. No więc nwm czy zawsze wygląd ma znaczenie. Pozdrawiam, a tak w ogóle jesteś śliczna💖
Jeśli jest gdzieś tutaj osoba, która myśli sobie, że chciałaby wyglądać jak Zendaya, Gal Gadot, Rachel Zegler czy Kate Sharma, bo mając egzotyczny i niepolski typ urody będziecie się bardziej podobać innym to sobie odpuście takie myślenie, ponieważ nie jesteśmy Simsami i nie da się wybrać wyglądu. To jak teraz wyglądasz to coś niesamowitego jak geny stworzyły Ciebie w twój i tylko twój unikalny sposób. Jeśli dotarłeś tutaj i lubisz swoje odbicie to nie czytaj dalej, dlaczego wybrałam akurat te celebrytki do porównania. Jestem Polką, urodzoną w Polsce, ale z bliskimi ukraińskimi korzeniami i jakimś nieznanym pierwiastkiem wynikającym z II WW. Mam oliwkową cerę, falująco-kręcące się włosy o bardzo ciemnym odcieniu brązu, błędnie nazywane czarnymi, brązowe oczy i arabsko-żydowskie rysy twarzy. Mam 158 i jestem tak drobna, że pracując z dziećmi kilka razy zostałam z nimi pomylona (to nie istotne dla reszty). I kiedy ktoś usłyszałby jak wyglądam od razu myśli sobie o właśnie tych kobietach, patrzy na mnie i jest zmieszana mina. Czy podobam się ludziom? Jeśli tak, to tak rzadko, że tego nie słyszę, że ładnie wyglądam, że jestem śliczna lub jestem atrakcyjna. I tyle razy słyszałam „o chcę wyglądać jak te dziewczyny z Ameryki/ Włoch/Hiszpanii/Ameryki Łacińskiej/ Dubaju, ale jak ja już nie chcą wyglądać chociaż w Grecji staje się niezauważalna, bo wyglądam na tamtejszą. Pogodziłam się, że nie jestem atrakcyjna i nie zrobię z tym nic, ale chcę by piękne Słowianki (a taki mam mniej więcej swój typ) wiedziały, że mieszany typ i ten „egzotyczny” nie znaczy, że wyglądasz pięknie i lepiej. Nie wiem czy dzisiaj tak nastolatki mają i też chcą wyglądać tak nietypowo, ale w latach 2016-2020 tak było, gdy sama byłam nastolatką w szkole. Kaczuszki są bardziej uroczne i interesujące niż łabędzie 😊
Znam ten ból. Co prawda miałam piękną figurę, ale miałam z pewnego powodu mega kwadratową twarz, nie umiałam stylizować kręconych włosów, więc wyglądałam jak buszmen, brwi jak po chemioterapii.. ech i największy kompleks - cera. Pryszczy nie miałam, ale miałam brzydką cerę, każdy mój makijaż po chwili wyglądał jak przetarty mokrą gąbką... Ale było minęło, dziś wyglądam o wieeele ładniej i na szczęście nie licząc pozytywnych zmian, figura pozostała ❤
Jakoś w ostatniej klasie podstawówki, przed gimnazjum, moja koleżanka krzyknęła ze schodów, że „Igor się podoba Natalii”.. nie podobam jaki był tego powód, ale się stało. Mój wieloletni crush się dowiedział, zaczęły się śmiechy chichy i on zaczepiał mnie, żeby się pośmiać „Ale cooo ci się we mnie podoba?” :( pamiętam, że na naszym ostatnim spotkaniu grupowym przed gimnazjum na serio mnie o to zapytał, ale byłam nadal tym niepewnym siebie dzieckiem, które nigdy o swoich emocjach z nikim nie rozmawiało i odpowiedziałam mu, że nie wiem, a on „to dziwne, bo przecież nie mam nic do zaoferowania”. No i nigdy więcej się nie spotkaliśmy, a moje serduszko było nadal złamane
Szczerze mówiąc to pomimo że już jestem trochę po liceum jestem w stałym stabilnym związku to dalej czasami mam takie myśli w głowie jak moje koleżanki z pracy są ,,zadbane,, a mi cały czas brakuje sił i czasu by ładnie wyglądać i przy nich jestem gdzieś na ostatnim miejscu a po niektórych osobach dalej widać że nie wyrosły z zachowania jakim jest robienie sobie tła z tych ,,nie ładnych,, dziewczyn pomimo ich wieku
To jak inaczej traktują cię ludzie po tym jak zaczniesz dbać o swój wygląd, schudniesz etc. Po dorastaniu jako brzydkie dziecko było dla mnie chyba czymś najbardziej zadziwiającym, czułam się z tym po prostu dziwnie.
Uważam że atrakcyjność jest rzeczą subiektywną. To pokazuje między innymi trend na smash cake, każdy ma inne gusta i często ktoś kogo uważamy za mega atrakcyjnego dla innej osoby może totalnie nie być. I myślę sobie że szkodliwym jest określenie że ktoś jest średnio atrakcyjny bo według jakich kategorii to jest oceniane?
Też dorastałam jako brzydka osoba, koleżanki również traktowały mnie jak tło - przy czym "lubiły mnie" bo od małego trzymałam się z chłopakami, jakieś gry, piłka itd, więc w moim towarzystwie nie dość że wypadały lepiej to jeszcze nie były chłopczycą więc nie traktowano ich jak ziomka. Nie raz pomagałam kolegom którzy mi się podobali do kogoś zagadać, sprzedawałam koleżankom co lubi jakiś typ itd. Do dzisiaj nie wierzę że się mogę komuś spodobać xD
Taak ja też coś takiego miałam 😂 nie ma to jak połączenie buzi wysuszonej kuracją na syfy, lakieru do włosów i podkładu revlon colorstay przypudrowanego pudrem ryżowym, bo przecież ten najlepiej matuje 🤣
Jak tak teraz myślę, miałam szczęście że byłam "brzydka" w wieku 12-17 lat bo, jak sama stwierdziłaś, trzeba było (teraz uważam że "miałam szansę" jest lepszym określeniem) wykształcić osobowość. A co się teraz dzieje z tymi wszystkimi gimnazjalnymi i licealnymi pięknościami? Pewnie ciężko im w świecie, w którym nie wystarczy tylko ładna buzia żeby być lubianym. Jeśli dorastało się myśląc tylko o tym jak się wygląda, dorosłość musi być po prostu trudna - ktoś się ciebie pyta jakie jest twoje hobby, co chcesz studiować, gdzie się widzisz za pięć lat, a ty nie wiesz, bo jedyne co cię określało to to, że jesteś ładna i trzymasz się z innymi ładnymi dzieciakami i razem jesteście tą "popularną" grupką. I pomyśleć, że kiedyś im zazdrościłam...
No teraz to dowaliłaś 😅 akurat z moich obserwacji to szkolne piękności mają się dobrze, mają pokończone studia/kursy, mają fajnych, bogatych facetów, znajomych i jeszcze rozwijają swoje biznesy, albo szybko awansują w pracach. Możemy się oszukiwać ale prawda jest taka, że kobiety ładne mają lepiej i łatwiej w życiu 😅
Ale bzdura, można sobie tak dopowiedzieć i czuć się lepiej, ale to nie jest prawda. Myślisz, że ciężko im w tym świecie? Wszystkie piękne dziewczyny które znam są pełne pasji i są super szczęśliwe z życia, nie myślą czy "brzydkie koleżanki" mają teraz lepiej od nich bo ich to realnie nie obchodzi. A skoro ciebie tak to znaczy, że dalej dotyka cię aspekt wyglądowy, to nie jest zdrowe a tym bardziej nie świadczy o nich tylko o tobie.
@@kasiaka6054 w takim razie good for them, po prostu ja osobiście nie znam ani jednej takiej dziewczyny. Że mają lepiej i łatwiej w życiu to oczywiste, ale pewnie porównując do koleżanek w podobnej sytuacji życiowej np. pracujących w tym samym biurze. Ale jakoś na to stanowisko trzeba się było dostać, skończyć studia, rozwijać się. Podam skrajny przykład, ale jeśli jej jedynym osiągnięciem było zdobycie nagrody w gminnym konkursie piękności, matury nie ma bo nie było czasu ani chęci, to nie wiem czy w wieku 30 lat będzie szczęśliwsza i bardziej usatysfakcjonowana swoim życiem niż brzydsza koleżanka która nie miała innych opcji niż skupić się na samorozwoju, pasjach, wykształceniu i budowaniu kariery
@@nodoubt00 mam wrażenie że wyobrażasz sobie że siedzę całymi dniami myśląc obsesyjnie o szkolnych pięknościach i snując teorie spiskowe na temat wyglądu. Polecam obejrzeć filmik Basi jeszcze raz żeby dodać kontekst do mojej wypowiedzi zamiast myśleć o niej jak o wygrzebanych z nosa niezdrowych przemyśleniach zgorzkniałej brzyduli która chcę się poczuć ze sobą lepiej. Jeśli znasz przypadki ładnych buzi które "wyszły na ludzi" to tylko im pogratulować sukcesów. Po prostu osobiście mam inne doświadczenia i dlatego moja opinia jest taka a nie inna
Napisze to, może ktoś młodszy ma podobnie jak miałam ja... Otóż ja byłam absolutnie niewidzialna do końca liceum. Wysoki szczypior, piersi do 16go roku życia to nawet nie zaczęły mi rosnąć... Krzywy kręgosłup i inne problemy. Byłam wstydliwa, zakompleksiona i na tle innych dziewczyn to było naprawdę marnie bo późne dojrzewanie to jest przekleństwo, jak wszystkie laski od 3-4 lat mają cycki, a ty nic 😳 Dodatkowo pochodzę z biednej rodziny. Ciuchy nosiłam trochę po bracie, trochę po ciotce. W 2002 roku np. to naprawdę ciężko było kupić wystarczająco długie spodnie na wysoką nastolatkę ważącą 41kg... Zakupy to był koszmar. Matka mi mówiła że wygladam jak dzieciak przy moich koleżankach, i inne, dużo gorsze rzeczy. Zawsze byłam tą, na którą nikt nie patrzy. Deska, chudzielec, anorektyczka. A tu ci odstaje coś, a tam wystaje... Zawsze było coś nie tak. O chłopaku to mogłam pomarzyć... Przepłakałam sporo dni w moim młodym życiu. Dojrzewanie, późno bo późno ale w końcu przyszło. Liceum się skończyło i tak wyszło, że wyjechałam za granicę. Zaczęłam pracować i nagle mogłam kupić sobie pasujące ubrania. Kosmetyki. Ogarnąć włosy. Ogarnąć kręgosłup. Zaczęłam wyglądać... jak kobieta. Nie zapomnę nigdy kiedy pozbyłam się grzywki, którą matka mi zawsze obcinała, zrobiłam sobie taki wysoki kucyk, założyłam fajne jeansy i jakiś t-shirt i cały dzień gapili się na mnie faceci a ja byłam przekonana, że muszę widocznie chu*owo wyglądać bez tej grzywki skoro ludzie tak patrzą i to zwraca uwagę 😂 Miałam wtedy 19 lat i zero świadomości czegokolwiek 🫣 Zaczęłam dostawać komplementy od ludzi, zainteresowanie od mężczyzn, z którym w ogóle nie wiedziałam co mam zrobić, bo był wstyd i zakłopotanie. Myślałam: przecież gdzie ja i TAKI facet! Nie moja liga! Długo mi zajęło zanim zrozumiałam, że jestem atrakcyjną fizycznie kobietą, że się podobam facetom, że moja osoba wzbudza zainteresowanie, i nie jest to dlatego, że mam brudną gębę od czekolady na przykład, albo że mewa na mnie narobiła i nie widziałam... Dziś mam 36 lat, super męża i mógłby ktoś powiedzieć, że już lata świetności i peak dawno za mną. A ja od dwóch lat w nowym kraju, dalej nie mogę się od chłopów opędzić, mimo że dawno jestem zajęta😂. Nie zmieniłam się bardzo. Dalej jestem wysoka i chuda. Nie porobiłam sobie ust, piersi i innych dodatków a po 30stce wyglądam 10x lepiej niż jak miałam 18 lat. Jest to śmieszne, ale prawdziwe. Szkoda tylko, że mój mózg jest już na zawsze tak zaprogramowany, że krepuje mnie bardzo zainteresowanie mężczyzn i komentarze na temat wyglądu i czasami dalej myślę, że jestem niewidzialna dla świata. Także brzydkie kaczątka... 😊😊 życie może się za parę lat baaaaardzo zmienić. Miłostki i crushe z LO czy podstawówki to najczęściej już przeszłość w czasie studiów. Ludzie którzy się śmieją? Ja nie mam kontaktu z nikim ze szkoły w Polsce. W ciagu tych 17 lat mieszkałam w 3 różnych krajach i dziś nawet nie pamiętam nazwisk ludzi, którzy kiedyś się śmiali że chodzę w dziurawych majtkach (bzdura). Moich przyjaciół i męża poznałam na studiach/ w pracy i ci najważniejsi ludzie w moim życiu nie mają nic wspólnego ze szkołą i nastoletnim czasem. Z wiekiem i doświadczeniem przyjdzie świadomość, i jeszcze będziecie się cieszyć, że zaczęliście jakieś rekacje romantyczne później, niż za wcześnie. W wieku 20+, a już nie mówiąc o 30+, wasze myślenie i perspektywa bedzie zupełnie inna. Mózg rozwija się do 30go roku życia. Nie chcecie z zażenowaniem patrzeć jak straciłyście dziewictwo w wieku 13lat z Alanem z 7B gdzieśtam chowając się przed rodzicami. Uwierzcie mi. Pozdrowienia dla tych, których lata świetności przyszły później. A jeśli jeszcze nie przyszły, to znaczy że nadchodzą 🤗
Rany, pierwsza część jak o mnie. Cały czas słyszałam, że jestem chuda, koścista, że nic nie jem, jem za mało, żebym sobie cegły do kieszeni wsadzała w razie wiatru. Jakie to było frustrujące, długo trwało, zanim zaakceptowałam swój wygląd. Kupowanie spodni, to był koszmar, zawsze trzeba było się nałazić, żeby znaleźć odpowiednio wąskie w pasie i odpowiednio długie (swoją drogą, do tej pory mam problem z kupnem odpowiednio długich spodni, a mam 175 cm wzrostu, to też nie jakiś olbrzym ze mnie). W szkole nielubiana, bo cicha i nieśmiała, nikt nie zwracał uwagi, a jak już, to w ramach jakiegoś żartu. Nigdy nie cofnęłabym się do tamtego okresu. Wersja dorosła mnie jest wersją dużo lepszą. I to zarówno pod kątem wyglądu, jak i komfortu psychicznego, bo zadaję się z ludźmi, z którymi chcę, a nie z dużą grupą, która ma problem z tym, że ktoś jest trochę inny.
@noele3613 Przykro mi słyszeć, że miałaś podobne doswiadczenia. Tak to już chyba jest, że każdy kto jest trochę odmienny to w szkole ma przekichane. Co do jeansów to ja często kupuję ONLY na zalando najczęściej. Mają linię tall i wybór długości 34, 36 i 38. Asos też ma dla wysokich. Stamtąd kupuję legginsy. Trzeba szperać online, bo w sklepach bywa ciężko. W Holandii jest łatwiej bo tu wysokich kobiet dużo 😀
Jeszcze jak ktoś ma niską samoocenę jest taką kluską i ma trądzik w wieku nastoletnim a koleżanki wyglądają lepiej to maleje samoocena i staje się bardziej surowi co do naszego wyglądu ja niestety to przechodzę I może nastolatka nie jestem już ale problem z samoakceptacją dalej mam. Ps może zrobisz film jak poprawić swoją samoocenę, zbudować pewność siebie i tak jak wspominałaś nie pchać się w związek w którym komuś się podobasz ale on tobie nie ale i tak w to wchodzisz?
Ja za to byłam ladna całe dzieciństwo i wczesną młodość, teraz troszkę mi się przytyło i widzę różnicę w traktowaniu przez otoczenie. Wygląd ma bardzo duże znaczenie niestety.
Ja wyrosłam wcześniej niż wszystkie dzieci i nagle po 10 roku z najładniejszej dziewczyny w klasie (przynajmniej według jednego rankingu który pamiętam) stałam się najbrzydszą 🫨 bo nagle pojawił się trądzik młodzieńczy, bo urosłam za duża, bo przytyłam - no wiadomo, nastoletni starter 😅
Miło słyszeć że jako kobieta jesteś świadoma, jak przez sam wygląd może nam uciec jakaś sfera z życia. W tymprzypadku społeczno-romantyczna itp. Teraz sobie wyobraź, że ktoś nie przechodzi poprawy wyglądu np.: poprzez dojrzewanie. Po czym ktoś żyje 20/30 a może i 40 lat, jako mniej lubioany i szanowany odludek, już nie wspominając o relacjach romantycznych bo to kompletnie niemożliwe, tylko dlatego że nie jest człowiekiem przynajmniej średnio atrakcyjnym. Smutne i straszne, ale to życiorys coraz większej ilości ludzi.
Bal gimnazjalny był w 3 klasie gimnazjum, czyli mieliśmy 15-16 lat. Mój był w 2016, czyli w czasach płynnych matowych pomadek od Kylie Jenner, oczywiście nikt nie miał oryginalnej pomadki od Kylie, ale każda dziewczyna chciała mieć matowe usta 😜
To historyjka ode mnie XD Mam przyjaciółkę, z którą sie znam od zawsze. Jest przepiękna, lśniące oczy, syrenie włosy, figura, która bez względu na wagę wygląda świetnie... Do tego gust i umiejętność noszenia rzeczy. W kontraście ja, czyli damska wersja blond zakolaka, metrowe czoło usiane pryszczami, zero brwi i rzęs oraz, jak to kiedyś określiła Basia, figura airpodsa XD No Matka Natura bywa okrutna. Czas gimnazjum, idę sobie z Syrenką przez korytarz i podchodzi chłopak. Szybka gadka-szmatka i nagle losowo zaprasza ją na spacer. Nie mieli żadnego bliższego kontaktu, więc propozycja znikąd. Odmówiła. Chłop się odwraca, patrzy na mnie i szybciutko składa tę samą ofertę XD No chciałabym powiedzieć, że odmówiłam, a potem wcale nie byłam z nim w krótkim acz dziwacznym "związku", z którego cały czas próbowałam uciec ahahahahaha Bycie brzydkim za dzieciaka to jedno, ale bycie brzydkim i posiadanie przepięknej przyjaciółki to wyższy level. Do tego ciągłe poczucie, że mimo ogromnej chęci nie jest się wystarczająco dziewczęcą i odstaje się od grupy na wszystkie sposoby. Wniosek: dziewczyny, hennujcie brwi. Amen
Ja siebie nie lubię. Dbam o cerę, o ciało (ćwiczę na siłowni 2 lata), aby nie przytyć, a i tak czuję się brzydka i gruba kiedy patrzę w lustro. W sumie dobrze, bo nikt nie lubi narcyzów i egoistów
Jezu miałam to samo. W nastoletnich latach byłam tą najbrzydszą w grupce i do tego dobrze ucząca się. Żaden chłopak się mną nie interesował, zawsze stałam obok, a i jeszcze słuchałam komentarzy koleżanek typu ‚Ania i chłopak? Hahahaha’. Z perspektywy czasu cieszę się, że mój pick życia nie był w liceum, bo to by było dopiero smutne 😂
jezu też kiedyś usłyszałam "ja to sobie ciebie nie mogę wyobrazić z chłopakiem" 🫣
O Boże, ała XD
„zanim spodoba Ci się chłopak wyżej niż 6/10 to spójrz w lustro” 🥲
Kochana jesteś prześliczna i cieszę się że zdajesz sobie z tego sprawę, uważam że powinno być normalizowane mówienie o sobie dobrze!!!❤
🦙
"Normalizować" można rzeczy, które nie są normą. Mówienie o sobie w superlatywach nie wymaga normalizacji. My nie odpowiadamy za cudze emocje i to, jak ktoś odbierze naszą własną opinię na nasz temat, to mówi jedynie o tej osobie, nie o nas xd
Basia blagam Cie załóż podcast 🙏🙏 uwielbiam Cie słuchać gdy robie projekty na studia, tak naprawdę nawet nieważne o czym mówisz. Sposób w jaki się wypowiadasz jest bardzo przyjemny dla ucha, a ja specjalnie nie oglądam filmików zanim nie siądę nad projektem, by zachować te pare minut na „słuchanie produktywne”😔
Również jestem za!
Popieram!
Według mnie jesteś bardzo ładna i inteligentna - jestem już dużo starsza ale życzyłabym sobie takiej wiedzy mając te swoje 24 lata co Ty masz 🫶🏻
🫶🏼🤍
Muszę przyznać, że niestety jestem zaprzeczeniem Twojej tezy. Byłam tą brzydszą, zawsze pomijaną, wyśmiewaną, a przez to pełną gniewu i żalu, więc długo broniłam samą siebie myśleniem, że "przynajmniej jestem mądrzejsza i wrażliwsza niż inne dziewczyny". Dyskredytowałam swoje rówieśniczki, patrzyłam na nie z mieszaniną zazdrości, nienawiści i pogardy, bo "przecież skoro są ładne, to na pewno głupie i chamskie". Nie chciałam dopuścić do siebie myśli, że można być pięknym zarówno w środku, jak i na zewnątrz. Ale kiedy to w końcu zrobiłam, to okazało się to być całkiem uwalniające. :)
Borze same. Miałam w sobie ogrom zazdrości. Tylko bardzo często one też lepiej się uczyły. Więc ja nadrabiałam umiejętnościami artystycznymi. Albo usprawiedliwianiem swoich braków problemami z rodzicami.
@@gabrysialewandowska6630, ważne, że już umiemy się do tego zdystansować i rozumiemy nasze mechanizmy :)
Totalnie cię rozumiem. W dziecieństwie byłam mega zakompleksiona i nieśmiała i jak patrzę na swoje zdjęcia, to uważałam, ze byłam mega ładną dziewczyną, ale niestety nikt mi tego nigdy nie mówił, a wręcz przeciwnie więc w to uwierzyłam. Niestety to, że zagadywali do mnie tylko osoby, które mi się nie podobały jeszcze bardziej sprawiało, ze uważałam, że jestem brzydka. najgorzej, że dwóch chłopaków z którymi się spotykałam odbiła mi moja koleżanka z klasy. to jak się postrzegamy ma na nas tak ogromny wływ, że nisamowite jest to, jak wiele byśmy mogli osiągnąć, gdyby nie "złe" myślenie o sobie. Odkąd nauczyłam się lubić siebie mam mnóstwo przyjaciół i znajomych i ludzie wręcz lgną do mojego towarzysta i uwielbiam patrzeć, jak mówiąc komplementy ludize zaczynają błyszczeć.
"zagadywali do mnie tylko osoby, które mi się nie podobały" a to też ludzie. I też musieli sobie radzić z odrzuceniem - prawda?
utożsamiam się z całą twoją historią xd ja jak byłam w podstawówce/gimnazjum wiedziałam, że jestem brzydka, ale mówiłam sobie, że jak będę dorosła, to będę na pewno wyglądać lepiej, bo będę się malować, będę szczuplejsza itd. jakoś smutno mi, że tak wtedy o sobie myślałam :/
same! myślałam, że żeby być ładna muszę poprawić umiejętności robienia tapety i wydać masę kasy na ubrania, a okazało się, że wraz z rozwojem kory przedczołowej makijażu zrobiło się coraz mniej, a ubrania mniej "trendy" 🤍
Ja pamiętam jak miałam crusha jak miałam z 12/13 lat to był mój kolega z zajęć z tańców, on wtedy miał długie kręcone włosy, na występach miał solówki Michaela Jacksona, no mój typ na maksa i no trzymaliśmy się razem z grupką, gadaliśmy na przeróżne też prywatne tematy i któregoś razu mieliśmy zaproszenie na występ w znanym hotelu i mieliśmy makijażystkę i wgl dostałam wizytówkę od fotografki, byliśmy pięknie ubrani i no czułam się piękna 😅 i powiedziałam mojej przyjaciółce że to jest ten dzień powiem mu co czuję. I wyobraźcie sobie że to on mnie wziął na rozmowę prywatną w tym hotelu, ja już całą w motylkach no bo po co miał by mnie brać na rozmowę sam na sam … i on do mnie że chciałby mi coś wyznać … że jest gejem … mój cały świat się zawalił xD do dziś pamiętam ten zawód, ten z jednej strony uśmiech ze go wspieram, że cieszę się że mi powiedział że mi ufa itd a z drugiej w głowie, że totalnie nie na to się nastawiałam 😂 nom pierwsze złamane serce najbardziej boli xd
Jestem przekonana że przyjaciółka Cb sprzedała a chłopak może też miał już innego crusha. Ja kiedyś miałam przyjaciółkę ale po latach okazało się że ona była małym Hitlerem, który po cichu nastawiał wszystkich przeciwko mnie jednocześnie to mnie używając do wypłakiwania się i żalenia, kiedy w końcu znalazłam się w zdrowej przyjaźni to było tak odmienne traktowanie że ciężko się było z takiej toksyczności przestawić. Nie polecam. 😅
@@LisekFenek o nieeee, fałszywe przyjaźnie z przeszłości też strasznie bolesne. U mnie akurat tak nie było przyjaciółka, nigdy by mi tego nie zrobiła z resztą nie trzymała się z nim wtedy, a dzisiaj z nią mam kontakt a z nim nie xd
@@LisekFenek"ale po latach okazało się że ona była małym Hitlerem, który po cichu nastawiał wszystkich przeciwko mnie " a popatrz - w mediach to męskość jest toksyczna.
Dorastając jako brzydka i gruba dziewczyna totalnie zmieniło moje postrzeganie facetów i jestem totalnie niedostępna emocjonalnie
Totalnie podbijam, mam to samo!
Ale sama jak marzyłaś o chłopakach to o brzydkich i grubych? Rozumiesz?
Terapia girls
@@agaata6349 Już po i uwierz, zauważasz więcej rzeczy, pomimo zmiany nastawienia:)
Bycie tą ładną dziewczyną też jest trudne .Byłam zawsze tą "najładniejszą w klasie" , i powiem było bardzo ciężko . Mimo tego że byłam " ładna " z każdych stron dostawałam komentarze krytykujące mój wygląd od tych "brzydszych " dziewczyn.A to mam pryszcze na czole i wyglądam jak gąbka ( miałam naprawdę mały trądzik ale tak mi weszły na głowę że płakałam i przeżywałam mój stan skóry) a to jestem za chuda i wyglądam jak szkielet , umiały się czepiać również koloru mojej karnacji .Zawsze nazywały mnie kredą bo mój kolor skóry jest bladszy niż innych , teraz już wiem że to przesz niedoczynność tarczycy na które choruje od podstawówki .Żadna dziewczyna nie chciała się ze mną kolegować przez te miano które nadali mi chłopcy. Pod koniec szóstej klasy gdy widziały że już na mnie nie działa krytykowanie mojego wyglądu zaczęło się wyśmiewanie mojej wady wymowy , to że jestem chorowita oraz to że jestem nieśmiała .Potrafiły nawet mi mówić iż jestem taka miła i grzeczna jakbym przepraszała za to że żyje .Chłopcy również nie byli lepsi .Po mimo tego że im się podobałam to ciągle się wyśmiewali z mojej chudości czy robili zakłady komu się uda mnie pocałować na wycieczce szkolnej. Czułam zawsze się jak jakaś rzecz .Nie mają pojęcia jak te wszystkie nie grzeczne uwagi i zachowania działały źle na moją psychikę .Raz nawet dostałam z liścia od dziewczyny ponieważ chłopak który jej się podobał powiedział że on jest zainteresowany mną a nie nią .W szkole chyba nie ma znaczenia czy jesteś ładny czy brzydki jest poprostu ciężko .
Zawsze bylam tą "brzydszą" przyjaciółką co bardzo negatywnie na mnie wplynelo
Teraz mam chlopaka który zawsze powtarza że jestem najpiękniejsza na świecie niezależnie od tego jak akurat wyglądam i dzięki temu moja samoocena troszkę odżyła ❤
pięknie 🤍
Ile masz lat?
@@landrynk4 24
Utożsamiam się z tym bardzo 😅 jako nastolatka byłam bardzo nieśmiała, mało atrakcyjna, bardzo dobrze się uczyłam. Tak, znam to uczucie, gdy każdy interesujący Cię chłopak woli Twoją przyjaciółkę i traktuje Cię jak zwykłą koleżankę z klasy. Do dzisiaj pamiętam jak kolega w gim powiedział wszystkim jakiego mam wielkiego pryszcza i że wyglądam jak potwór z jakiejś bajki XD ale przeszłam glow up, zbudowałam pewność siebie, schudłam 20 kg, mam fajną pracę i doinwestowałam dzięki temu w siebie typu epilacja, mogę sobie pozwolić na robienie paznokci u stylistki etc. mam swoje zainteresowania, jestem sympatyczną, inteligentną i naprawdę atrakcyjną, ładną, młodą kobietą. Nie potrzebuje aprobaty mężczyzn do niczego, thanks za złamanie serca x razy. Normalizujmy komplementowanie samej siebie!
jakby dziewczyny nie niszczyły chłopaków.
@@panpunkt5185chyba ktoś cię skrzywdził skoro komentujesz już kolejny komentarz innej szczęśliwej osoby, wszystkiego dobrego dla ciebie
Do tytułu wkradł się błąd: privilege
Też dorastałam z atrakcyjnością o wiele poniżej przeciętnej, byłam nękana w gimnazjum, bo kolegów „brzydził mój wygląd”. Ale osobowości w sobie też jakoś specjalnie nie widziałam i po glowupie do tej pory (mam 32 lata i jestem od 12 lat w stałym związku) próbuję znaleźć w sobie osobowość poza poczuciem humoru xD
Ja może nie byłam nękana w gimnazjum, ani w innym etapie edukacji, ale również odstawalam od kolezanek, szczegolnie zauważyłam to w liceum😅 jednak później zmieniłam styl, zaczęłam się inaczej malować, zaczęłam inaczej układać włosy, a co najważniejsze! Polubiłam siebie i stałam sie bardziej pewna siebie. Wówczas wszysyko sie zmieniło, mam tu na myśli to jak mnie ludzie postrzegają, ale tez to jak ja siebie sama postrzegam. Z perspektywy czasu bym się aż tak tym wtedy nie przejmowała.
brawo że mówisz o sobie dobrze
Totalnie cie rozumiem! Zawsze byłam tą brzydką. A teraz jako 24 latka wiem, że mam wadę szczęki, która wymaga operacji i nie mogę się doczekać efektów po niej ❤ W gimnazjum przypadkiem zobaczyłam jak kolega z klasy wysłał mojej przyjaciółce screena mojego profilowego (które wtedy naprawdę mi się podobało) i napisał: „ale brzydka”. Takie rzeczy siedzą w głowie do teraz:)
Strasznie mi przykro po tym co napisałaś, to musiało być okropne, jak można w ogóle robić komu zdj😭 ale pamiętaj że jest to właśnie wada szczęki, a nie w pewnym sensie Twoje naturalne zdrowe rysy twarzy. Wysyłam Ci dużo miłości i mam nadzieję że jesteś/będziesz szczęśliwa ❤
miałam podobną sytuację! też kwestia wady szczęki ;) raz dostałam kosza od chłopaka, który mojemu przyjacielowi powiedział „stary no spójrz na nią, fuj” i chyba nigdy tak nie płakałam jak wtedy…
mężczyźni doświadczają tego samego. Ale przecież wiadomo że nie mają uczuć no i tylko męskość jest toksyczna - prawda?
@@panpunkt5185 tak mężczyźni niestety też tak mają , to wszystko smutne . Ogólnie każda strona cierpi na sztucznych wymaganiach, presji społeczeństw i narzucanie standardów czy czegokolwiek narzucanie w życiu. A jeśli chodzi o uczucia to ja jako kobieta z reguły chyba zawsze uważałam że mężczyźni mają uczucia, tylko bardziej je ukrywają niestety
szczerze mówiąc nie potrafię uwierzyć patrząc na Ciebie, że kiedyś byłaś brzydka. jesteś bardzo ładna ❤
Niestety, też tego doświadczyłam jako nastolatka. Miałam wysokie poczucie własnej wartości i uważałam siebie za mądrą i atrakcyjną fizycznie, ale niestety miałam to nieszczęście, że nie podobałam się tym chłopakom, którzy akurat mi się podobali. Będąc w klubie, pewna grupa chłopaków dołączyła się na parkiecie do mnie i moich koleżanek. Tańczyłam z jednym z nich, który całkiem mi się podobał i po chwili oznajmił, że moja koleżanka bardzo podoba się jego koledze i chce do niej zagadać. Wtedy pomyślałam, że podejście tego chłopaka miało tylko taki cel, by złapać kontakt z moją koleżanką. Co najdziwniejsze - największym powodzeniem zaczęłam się cieszyć dopiero wtedy, kiedy wyszłam za mąż 🤣
Rozkwitłaś w związku ❤
basia jestes najpiekniejsza, mow o tym!!! pretty girls zrozumieja, osoby zakompleksione powiedza, ze przerosniete ego
Girl ! I feel you - ja nadal mam często wewnętrzną walkę raz uważam się za ładną raz za brzydka ale w dzieciństwie zawsze byłam grubsza nie taka , a też dodatkowo ambitna i z dobrymi ocenami więc - DO ELIMINACJI 😂 ale czasem jak jestem dla siebie uprzejma to stwierdzam że jednak jakiś glow up był ❤ a o tobie powiem że uważam że jesteś prześliczną mądrą osobą ❤
niesamowite jak nastolatki mogą zrobić wadę z bycia ambitnym i posiadania dobrych ocen. Kiedyś "kujonka", a w dorosłym życiu okazuje się że to największa zaleta 🤍
Basia aż ciężko mi uwierzyć, że to Ciebie pytali o poderwanie koleżanek. Jesteś przepiękna, masz super poczucie estetyki i nie bój się o tym mówić!
całkowicie utożsamiam się z tym co powiedziałaś odnośnie lat nastoletnich. Wszystkiego dobrego w nowym roku! :)
🤍🫶🏼
mam 23 lata i moje przyjaciółki zaręczają się ze swoimi chłopakami, a ja nadal nie wyszłam z etapu wycia na podłodze, bo chciałabym być ładna. tyle razy już próbowałam coś zmienić, przede wszystkim moje złe nawyki, przez które wyglądam tak, jak wyglądam, ale jeszcze nigdy nie udało mi się osiągnąć tego na stałe. to trwa całe moje życie, dosłownie pamiętam, jak gdy miałam niecałe 12 lat pisałam w pamiętniku, że "w te wakacje schudnę". obecnie znów próbuję, ale z tyłu głowy wciąż mam ten strach, że znowu mi się nie uda i wewnętrzne przeświadczenie, że nieważne, co bym zrobiła, i tak będę niewystarczająca i zawsze będę sama.
Ja kupiłam bieżnie do domu, żeby mieć ruch w jesieni i zimie bo nie cierpię wychodzić na mróz i tak jak normalnie nie biegalam to teraz codziennie na bieżni jestem . Może potrzebujesz po prostu znaleźć aktywność dla siebie, która będzie Ci dawać satysfakcję i świadomość, że dbasz o siebie , kondycję bez spiny na temat wagi 🙂
Wcale nie musisz się zmieniać by być wystarczającą dla kogoś. Bądź sobą i czuj się dobrze z samą sobą, nie opieraj swojego szczęścia na potencjalnym partnerze. Nie patrz na innych, naucz się czuć dobrze w swoim towarzystwie i pokochaj siebie
Gdyby zaczepiała cię masa randomow szybko zmienilabys zdanie. Ja chcę tylko żeby każdy dał mi święty spokój. Uwierzylyscie że musicie jakieś standardy piękna spełniać i macie parcie na to żeby sobie kogoś znaleźć bo inaczej to jesteście niewartosciowe xd
@ z tym zaczepianiem też trochę prawda, jak wracasz skądś w nocy lepiej nie zwracać na siebie uwagi, nieraz mnie ktoś zaczepił, nawet gość za mną wsiadł do autobusu (tak wiem, że ktoś pomyśli, ze po prostu chciał do tego samego) a wcześniej zaczepiał niewybrednymi tekstami i wkurzał się jak go ignorowałam. Wtedy nie myślisz: o jak fajnie że na mnie leci tylko: O matko a jak to jakiś psychol, muszę go zgubić. Także nie zawsze jest to plus, ale nie oszukujmy się, każda dziewczyna albo przynajmniej z 99 proc chce się podobać
@@Mariolenna92 ja myślę że nie trzeba być turbo ładnym żeby mieć takie sytuacje. zdarzało mi się że wyglądałam dosłownie jak menel i tak były zaczepki. jak człowiek sobie przekalkuluje to chce mieć tylko spokój od niechcianej uwagi. starzy myślą że mają szansę u młodej dziewczyny a młodzi są creepami co się są w stanie posunąć nawet do śledzenia. co do tego kultu wyglądu to mi się przebijają jakieś wzorce patriarchalne bo odnoszę wrażenie że to nie jest kwestia czysto samooceny tylko przekonania że jak kobieta nie jest dla mężczyzn piękna co jest jej główną wartością - bycie ozdobą to jest bezwartościowa ale może się mylę. ja sobie już dawno przemyślałam że jeśli dla mężczyzn moją główną wartością jest wygląd i młodość to nie potrzebuję takich mężczyzn
grząski grunt ale totalnie go rozumiem ponieważ zawsze byłam tą nieatrakcyjną przyjaciółką w grupie. byłam tą osobą z której robiono żarty, że ktoś się w niej podkochuje i zawsze chodziło o dziwaków, gejow itp. ponieważ nie randkowałam. na etapie liceum miałam sytuacje gdzie o dziwo byłam nieco odważniejsza i o ile nigdy nie chodziło o bezpośrednie randkowanie z kimś choć był jeden chłopak z którym pisałam (brat jednej z moich psiapsi ktory po zobaczeniu sie ze mna po prostu zdecydował się usunąć ze mną rozmowę i mnie olewać) to zawsze musiałam uwadawać tę rozważną przyjaciołkę w grupie która wcale nie czuje potrzeby randkowania i zawsze jest na pomoc pozostałym dziewczynom. zawsze rozmowy toczyly sie wokol moich przyjaciolek i tego jak wyglada ich zycie milosne. teraz gdy mam 23 lata nadal mam problem ze swoją kobiecą tożsamością a raczej jej niedostatkiem. wystarczylo ważyć więcej by przestać czuć się jak kobieta. czułam się po prostu jak inna rasa, gatunek przy innych atrakcyjnych koleżankach a nigdy nie uważałam się za brzydką z twarzy choćby, to zawsze chodziło o moje ciało.
przeczytałam twój komentarz i szczerze mówiąc, czuje się bardzo podobnie? naprawdę dziękuję, że się tym podzieliłaś, czuje się o wiele mniej samotna. też zawsze zgrywałam te rozważną, która nie była nikim ani niczym zainteresowana, trochę wypierałam potrzebę bliskości; długi czas czułam się jak "inna rasa, bezpłciowe dziecko" i tylko marzyłam, żeby być "kobietą". teraz mam 21 lat i czuję, że prowadzę cichą walkę z moją kobiecością - chciałabym być jej bliżej, ale zbyt długi czas ją wypierałam i nie wiem, jak nawiązać z nią kontakt. w każdym razie, mam nadzieję, że damy sobie z tym radę, życzę ci jak najlepiej!
@ ja rowniez dziekuje, ze sie odezwalas - rowniez poczulam sie mniej samotna. mam dokladnie to samo i opisalas nawet to uczucie lepiej niz ja bo ja tez czulam sie jak takie bezplciowe dziecko. do dzis wspominam jak przy moich kolezankach czulam sie duzo dziecinniej tylko dlatego, ze one byly smukle i mialy obiece ksztalty a ja bylam jednak grubsza i w jakis sposob te moje ksztalty nie byly tak zdefiniowane jako typowo kobiece. jeszcze bylam wysoka wiec je przerastalam i zawsze wygladalam po prostu jak wieloryb. ja tez tocze z tym walke tak naprawde od niedawna bo od 3 lat jestem na redukcji, ze wzlotami i upadkami ale schudlam sporo i im blizej mi do s]kobiecej sylwetki tym trudniej mi zrozumiec jak sie czuje sama ze soba. stracilam duzo pewnosci siebie w ostatnim czasie choc na poczatku czulam sie fenomelanie, bardziej pewnie. zaczelam nawet lubic takie stereotypowe kobiece rzeczy. to moze zabrzmiec absurdalnie ale dla mnie kochanie rozu, pielegnacji typu nakladanie maseczek, ubieranie spodniczek itp. to nawet nie jest cos co ja robilam wczesniej i co lubilam poniewaz sama w sobie nie bylam az tak kobieca jak moglabym byc (nie bylam chlopczyca ale nie bylam az tak stereotypowo kobieca poniewaz nie czulam sie kobieta ani nawet momentami nie czulam sie dziewczyna choc nikt by mnie nie pomylil z chlopakiem bo wygladalam na tamten moment dziewczeco - unikalam swojej kobiecej strony bo nie chcialam zeby wygladalo jakbym sie starala bo i tak wiedzialam jak wygladam) moze to przez wlasnie otylosc i hormony bo podejrzewam ze mialam moze wiecej testosteronu niz przecietna kobieta i czuje sie teraz bardzo zagubiona z tym wszystkim bo nadal nie czuje sie w pelni kobieta i moja tozsamosc nadal jest niepelna. caly czas zastanawiam sie czy za tez rzeczy odpowiadaja niedobory czy psychologia i czy powinnam to po prostu na terapii przerobic czy wystarczy ustabilizowac hormony ale trudno pozbyc sie tego uczucia i im ide dalej tym bardziej chce byc kobieca i sobie to udowodnic ;/ ja rowniez mam nadzieje, ze to wytrwamy i zycze ci jak najlepiej! ❤️
@@sara-s2t czasem zapominam, że kobiecość to coś, czym charakteryzuje się każda kobieta, a nie coś, do czego powinno się dążyć - wszystko co robi kobieta jest kobiece, z definicji. każda kobieta jest inna, kobieca na swój sposób, a to, że widzimy często jeden typ i strasznie mi to zaburza postrzeganie wszystkiego. naprawdę utożsamiam się z tym co piszesz!! nigdy nie miałam kobiecej sylwetki, bioder, talii, piersi, ubierałam się w dresy i wygodne t-shirty, byleby tylko ukryć moje ciało, bo nie czułam się z nim dobrze. wszystkie kobiety dookoła były piękne, a ja byłam niepełna. szczerze? też powoli zaczynam odkrywać te stareotypowo kobiece rzeczy i je lubić - makijaż, którego nigdy nie ruszłam, róż, spódniczki, ale cały czas nie mogę się przekonać, że jestem wystarczająco kobieca. ale jesteśmy!! definiujemy nasza kobiecość same, będąc kobietami na swój sposób, mamy prawo cieszyć się naszym wyglądem, czuć się piękne i wystarczające. i bardzo ci tego życzę!! wydaje mi się, że to są tematy, które mimo powiązania z medycznymi, warto przerobić u psychologa (z resztą sama o tym myślę). mam nadzieję, że uda nam się pokochać swoją kobiecą stronę, bo zasługujemy na miłość bez żalu, wstydu i poczucia, że jesteśmy niewystarczające.
myślę, że to jakiś mechanizm obronny, że się po prostu udaje rozważną i wręcz czasem chłodną, żeby jakoś chronić swoją psychikę, a wiek nastoletni jest bardzo newralgiczny i zdecydowanie bardziej się przeżywa takie rzeczy. Trzymam za Ciebie kciuki! 💜
miałam tak samo i chyba do dzisiaj ciężko mi uwierzyć, że jestem ładna. Zawsze największa ze wszystkich, a dzisiaj najniższa. To zmienia psychikę. Kiedyś masa koleżanek, byłam tą zabawną ale `grubszą`(tzn.wyższą) i brzydszą. Dzisiaj obiektywnie jestem bardzo ładna, koleżanek coraz mniej. Do tej pory moja przyjaciółka klasowa piękność, nie może pogodzić się, że role się odwróciły.
Naprawdę dobrze Cię rozumiem. Na balu gimnazjalnym nie miałam pary i nie zatańczył ze mną żaden chłopak. Dopiero pod koniec liceum gdzieś tam ogarnęłam kwestie ubioru, włosów, itd. Przez cały ten okres byłam kimś w rodzaju tła, zabawnym dodatkiem. Chłopcy traktowali mnie jak kumpla, bo tak odstawałam od innych dziewczyn wyglądem
I wiecie co? Nadal odstaję. Tylko teraz to się nazywa „moda alternatywna” 🥲 tak bardzo cieszę się, że istnieją kanały takie jak Twoje, żeby uświadomić inne młode osoby, że wszystko jest z nimi okay i wiele z nas przez to przechodziło
Ważne ze o tym mówisz. Ile bym dała żeby to usłyszeć jak miałam 14/15 lat. Na pewno młodsze osoby, które cię słuchają, wezmą twoje zdanie pod uwagę i wybiorą drogę, która pozwoli pokochać samych siebie ❤
Wyglądasz pięknie i jesteś przeuroczą osobą ❤️
Masz przyjemny głos i dobrze się ciebie słucha 😊
dziękuję! 🤍🫶🏼
Szczerze miałam tak samo. Zawsze byłam ta grubsza przyjaciółką. A w momencie gdy wpadłam w zaburzenia odżywiania i mocno schudłam zaczęłam dostawać ta uwagę której zawsze pragnęłam. Wpedzilo mnie to w zaburzenia odżywiania. Ale wydaje mi się że największy taki glowup przeszłam z obecnych chłopakiem który potoczył mnie miłością i w momencie gdy to wszytko przestało mieć jakieś większe znaczenie dla mnie. Plus weszłam w wiek dorosłości więc jest mniej pryszczy 😂
jakoś zawsze tak jest, że jak dziewczyna jest w dobrym związku i jest kochana to od razu promienieje 🤍
ale pokrzepiający komentarz! dzięki, że się nim podzieliłaś, dużo dobrego 💜
@@basiasas przecież facet też oczekuje docenienia i też jest szczęśliwy jak ktoś o niego dba. Ogólnie mężczyźni to ludzie i mają uczucia. Poważnie.
Uwielbiam cię oglądać jesteś mega komfortową osóbką ❤
🤍🫶🏼
Love u Basia mnie zawsze intrygowałaś i jesteś super cute przez to, że potrafisz krytycznie myśleć oraz przez Twój sarkazm. To jak teraz wyglądasz to pewnie wypadkowa większej świadomości o swoich atrakcyjnych cechach i poprostu pracy nad soba i miłością do samej siebie, bardzo cieszę się z tego, że doceniasz swój wygląd. Nwm co pisać żeby nie wyszło cringe xddd smart ass u r ❤
mega wartościowy film, a Ty jesteś przepiękna. Jesteś moją comfort person. Ja sama też dorastałam w cieniu i wciąż boli, jak czuję się niezauważana. A z poczuciem humoru miałam tak samo
Ja mam ten problem, że faceci po prostu ze mną nie rozmawiają. Nie wiem co bym robiła, jestem w grupie znajomych, pijemy piwko, gadamy i nie wiem co bym musiała wymyślić, żeby utrzymać uwagę kolegów koleżanki chociaż na chwilę, i nie mówię tutaj o flirtowaniu tylko o zwyczajnej próbie zagadania. Sekunda kontaktu wzrokowego, dwa słowa odpowiedzi i powrót do śmieszkowania z koleżankami. 5 razy mogę im się przedstawiać i nie zapamiętają mojego imienia, a nie jest skomplikowane XD I wiecie co, kiedyś to tłumaczyłam. Myślałam sobie ojej, to nie jego wina, że nie jestem fajna ani atrakcyjna dla niego, przecież jestem brzydka, więc mam prawo mu się podobać. Teraz mam prawie 26 lat. Może wyglądam trochę lepiej niż kiedyś, ale wiecie co? W dupie to mam. Za stara jestem, żeby tłumaczyć jakiegoś chłopczyka, który nie może się nauczyć mojego imienia poraz 4. Ja potrafię zapamiętać imię czy utrzymać chwilę rozmowy z osobą, która mi się nie podoba, więc to żadna wymówka. Można okazywać szacunek nawet osobom, które totalnie, totalnie nie są w kanonie. Nie trzeba chcieć kogoś przelecieć, żeby odpowiedzieć na normalnie zadane pytanie. Tak więc teraz po prostu mówię koleżance "sorry, ale twój kolega to buc" i tyle XD
Nie kwestia płci czy atrakcyjności. Spotykasz się z niewychowanymi ludźmi
@@Anna-q6p7r ludzie nie przyswajają pięćsetnego imienia. To normalne, ja zawsze miałem trudności w zapamiętywaniu nazwisk i imion. No jakby laska mi się bardzo podobała to pewnie bym zapamiętał ale cała reszta nie i z facetami to samo. To nie jest kwestia wychowania. Owszem - są ludzie którzy zarejestrują trwale każdego kto się im przedstawi - to nie kwestia wychowania a pamięci.
@@panpunkt5185 napisała że ją ignorują. co do imienia ja też od razu zapominam ale tutaj dodala że powtarza też po kilka razy. myślę że ludzie raczej przeważnie szybko zapamiętują imiona. nie każdy ma pamięć złotej rybki 🤷🏼♀️
Faceci moga też być speszeni jeśli wydajesz się z poza ich ligi lub wydajesz się poważniejsza i zdystansowana.
Mnie chłopak kiedyś zaprosił na randkę i nie przyszedł 😬 a teraz ciągle słyszę komplementy, w które po latach ciężko mi uwierzyć
niesamowite jak takie małe eventy z życia wpływają na nasz mózg 10 lat później 👀
Jesteś przepiękna 😊 fajnie posłuchać takiej historii, bo ja byłam zawsze tą ładną 😛
Genialny vlog, nikt nie pytal ale każdy potrzebowal ❤ ja mialam niby "szczęście" ze bylam uwazana za atrakcyjna nastolatke i z perspektywy czasu wiem, ze faktycznie tak bylo. Ale co z tego skoro w gimnazjum gościu w którym bylam zabujana wolal inna laske a mi dokuczal ze jestem brzydsza od tamtej takze takie "uroki" dorastania, dobrze że to juz za nami 😂
To i tak dobrze jak ktoś cały ten "glow up" przejdzie, ja jako nastolatka czułam się źle ze sobą a teraz w wieku 26 lat jest jeszcze gorzej. Kiedyś wyglądałam kiepsko A teraz jeszcze gorzej, samoocena i pewność siebie z niskiej to spadła już dawno poniżej zera A patrzenie w lustro kończy się płaczem. I to jest ta "młodość, najlepsze lata twojego życia" Z którego teraz powinnam najwięcej korzystać. Teraz kiedy dorosłe życie wymaga tej siły, wiary i pewności siebie żeby zawalczyć i jakoś je ułożyć to mi tego najbardziej brakuje
Ja totalnie rozumiem nadpotliwość i podczas swojego balu też się z nim w ten sam sposób użerałam haha ale do wieczorowych wyjść mega polecam np satynowe rękawiczki bo to pomaga w takich sytuacjach
Też zaliczyłam glow up i to tyle zmieniło w podejściu ludzi do mnie, że mogłabym napisać książkę albo trzy xD. To chyba największe zaskoczenie w moim zyciu i w sumie cieszę się że zaliczyłam dwie strony barykady, bo to dużo uczy o życiu i jest bardzo ciekawe. Wygląd zmienia bardzo dużo i tak jak mówisz, nawet nie chodzi o kontekst romantyczny, ale chociażby o to, że ludzie są ciebie wtedy bardziej ciekawi, zagadują, dopytują, lepiej słuchają, nie spławiają. Ciekawe 🤓.
jesteś absolutnie śliczna i masz mega figure, you go girl
Całkowicie mogę się utożsamić z tym przykrym zapachem desperacji ciągnącym się za mną bardzo długo. Kiedy jestem dorosła (mam 26lat) uważam, że większość mojego złego wyglądu z czasów nastoletnich to kwestia całkowitego olewania tego, czy ubrania, w których chodzę, w ogóle mi się podobają i czy mi pasują. Teraz podobam się sobie, ale nie uważam, żebym przeszła jakiś specjalny glow up. To chyba zmiana w głowie wpłynęła na postrzeganie siebie + to, że jestem coraz bliżej 30., a osobiście mam przekonanie, że kobiety w swoich latach 30 są najatrakcyjniejsze.
co do tego, że kobiety koło 30stki są bardziej atrakcyjne to chyba właśnie przez to, że z czasem przestajemy się ubierać w najnowsze trendy i bardziej przywiązujemy uwagę do tego co nam pasuje i podkreśla urodę. Zauważyłam to u siebie jeśli chodzi o ubrania, makijaż, nawet manicure 🤍
@basiasas To akurat nie mój przypadek, bo ja ubierałam po prostu to, co było, byle czyste i w dobrym rozmiarze. Nie przeszkadzało mi, że mama kupuje mi jakieś ciuchy z drugiej ręki, nawet mi było wygodnie, że nie muszę o tym myśleć. Ale rozumiem, to na pewno też ma wpływ.
Potwierdzam. Mam 30 lat i wygladam lepiej niż mając 20 lat. To oczywiście nie jest reguła bo jest bardzo dużo 30 letnich kobiet które wyglądają źle najczęściej przez to że o siebie nie dbają. Jestem na kolejnych studiach i mam kolezanki 20+ które myślą, że jestem w ich wieku i robią wielkie oczy kiedy dowiadują się ze mam już dziecko,męża/ usttkowane życie 😅
Potwierdzam, mam 36 lat, a wyglądam lepiej niż gdy miałam 20😅 a już na pewno podobam się sobie bardziej i jestem tego wyglądu pewniejsza (ale też ludzie dają mi min. 10 lat mniej, zdarzyło się też poproszenie o dowód w sklepie😱). Dość uwalniające było też odkrycie, że tak naprawdę nigdy nie miałam niskiej samooceny (jak uważałam przez większość życia), bo nigdy nie myślałam o sobie źle, po prostu za bardzo liczyłam na potwierdzenie z otoczenia. To wbrew pozorom bardzo zmieniło podejście w życiu.
Miałam coś podobnego, nie przejmowałam sie tym jakoś, bo zajełam się swoją pasją, ale widziałam że byłam tym tłem, nikt się mną nie interesował, myślałam wtedy że przez moją wagę bo jestem za chuda i taka ze mnie deska, oraz przez charakter cicha, spokojna no taki introwertyk, miałam z tyłu głowy że chciałabym też być dla kogoś ważna itp bo głównie to pomagałam koleżance w naprawie jej związków w którym była xd
A ja wam powiem że wygląd zewnetrzny odzwierciedla nasze wnętrze. Jeśli ktoś się nie czuję piękny to takie nie będzie. A jak czuję się piękny to podświadomie doprowadza do zmian czy to na twarzy czy w sylwetce aby to piękno jeszcze bardziej podkreślać. To widać. 😇
Jesteś super babeczką, doceniam że robisz takie filmiki i domyślam się że mogło być to trudne żeby opowiedzieć całą tą historię.
Jesteś bardzo ładną dziewczyną i uwielbiam cię słuchać ☺️
Moi koledzy zawsze woleli moją kuzynkę, znam twój ból 🥲
I do teraz gdy komuś się podobam, to jest to dla mnie taki trochę szok...
O bój boże... Z tym ubieranim się bardziej wyzywająco będąc nastolatką, żeby rekompensować sobie rzeczy... typu brak poczucia własnej wartości, poczucia przynależności, poczucia bycia ładnym czy zauważonym...
Mam ochotę cofnąć się w czasie gdy miałam 15-16lat i przytulić się bardzo mocno i powiedzieć, że jestem wystarczająca.
🫂🤍
pretty privilage niestety mocno wpływa na zachowanie :|| Od kiedy przestałam być otyłą nastolatką z trądzikiem od wszystkich zachowanie się zmieniło..
Rel i jest to aż przykre
Tw bullying
Dosłownie mój wyglad wcześniej był wyśmiewana rzecza do tego stopnia że mam traumę, więc to jak teraz jestem traktowana jest dla mnie wręcz przykro ironiczne XDDDD
No niestety, wielu ludzi próbuje sobie podbudować samoocenę szydząc z innych z dowolnego powodu, ale to tylko pokazuje ich braki. A druga osoba zwyczajnie cierpi 🫤
Niestety dalej podświadomie myślę bycie szczupłym=bycie atrakcyjnym.
Ale girlssss każda z nas, która coś takiego przeszła i nie, jest przecudowna i warta kochania i szacunku do samej siebie❤️❤️
taka zmiana niestety (a może na szczęście) bardzo weryfikuje towarzystwo i to czy twoi znajomi byli naprawdę twoimi znajomymi czy próbowali sobie podbudować ego znajomością z tobą 👀
@@paulinapaczkowska1744słucham? Jestem szczupla i unikają mnie jak gówna xDD
Basiu, wydaje mi się, że to co opisujesz, to nie kwestia zmiany wyglądu, tylko dojrzewania. Jesteś na takim etapie w swoim życiu, który pozwala Ci w pełni akceptować siebie. Czujesz się wyjątkowa dla siebie samej i nikt nie jest w stanie Ci tego odebrać. Według mnie to, co opisujesz to jedynie niefortunnie dobrane otoczenie, z którym musiała się mierzyć nastoletnia ty.
Bardzo przyjemny fajny film :)
Jestem obecnie na etapie budowania mojej samooceny po byciu "brzydszą" przyjaciółką. Zrobiłam kilka kolczyków, przefarbowałam włosy (na fiolet, oczywiście, przyciągający wzrok kolor, który od dzieciaka chciałam mieć na głowie) i zmieniłam styl, ale przede wszystkim po prostu dorosłam ale mimo to czasem wciąż ciężko mi uwierzyć w jakikolwiek komplemet odnośnie mojego wyglądu
Podobało mi się ❤
Bardzo wartościowy film 😊 dzięki
🫶🏼🤍
Wszyscy mówią, że jak schudli, zmienili wygląd etc to nagle dostają uwagę. W moim wypadku tak nie bylo. Jak byłam mlodsza mialam lekką nadwagę (13/14 lat). Jak w szkole średniej zaczęłam się tez ubierać imo lepiej to nikt mną się wciąż nie interesuje. Doszlam do takiego momentu, że fajnie byloby byc w związku, ale nie ma sensu specjalne się dla kogos zmieniac. Mimo trgo fajnie byloby byc w związku i przezyc ta teenage love, jak zostaly tylko dwa lata. Niby podoba mi się jeden chlopak i czasami jak przechodzimy kolo sorbie to uśmiechamy się do siebie i mówimy cześć, ale nie mam psychy zagadac. ( A to jest ostatnia szansa, bo jest w maturalnej)
basia jesteś mega śliczną dziewczyną!! oby te negatywne myśli o tym co ludzie powiedzą, już cie nie nachodziły 😕
W podstawówce też byłam tą "najbrzydszą" przyjaciółką, dodatkowo prawie wszystkie dziewczyny (ówczesne 13latki) miały duży biust a ja dosyć mały i kiedyś krasz powiedział mi że "jestem płaską trzynastką" (odniesienie też do takiego klucza) tylko po to abym się od niego odwaliła (nie byłam aniołkiem, bo cóż, troszkę go "nachodziłam" aby dostać nieco atencji od niego), nie ukrywam, zabolało mocno. Później, gdy poszłam do liceum to trochę zmieniło mi się nastawienie bo widziałam dużo dziewczyn z podobnym biustem jak moim i jakoś się "uspokoiłam" że nie jestem jedyna 😅 (wiem, dziwne myślenie), potem nastąpiła pandemia i jakoś tak wyszło że w liceum nikt mi się nie podobał i też nikt nie zwracał na mnie uwagi, oczywiście zastanawiam czy kiedyś ktoś w ogóle mnie zachce, w styczniu 2021 zachorowałam na padaczkę i w tamtym momencie zeszło na drugi plan to jak wyglądam, tylko to czy ktoś będzie chciał mnie jako osobę chorą (bo nie ukrywajmy, to jest trochę ciężkie a leki ze skutkami ubocznymi potrafią zmienić człowieka :/), ale wystarczyło pójść na studia i tam poznać chłopaka, który zaakceptował mnie taką jaką jestem
Najgorsze kiedy własne poczucie wartości zaniżany przez to co widzimy, sama zrozumiałam, że kompleksy i niska wartość brałam całe życie patrząc na innych, przez to też przekładało się na relacje, że nie szanowali mnie i nie byłam najważniejsza, bo przecież po co mieli robić skoro wystarczy, że ja byłam dla nich. Zawsze chciałam być doceniona i także mieć odwzajemnione relacje, ale sama sobie tego nie dawałam, bo dawałam to innym, ważne jest spojrzeć sobie w oczy i ze sobą pogadać i dać sobie tego co zawsze chcieliśmy od życia, a to wszystko się odbije niczym lustro.
🤍🤍🤍
Głęboko wierzę, że mnie ratuje poczucie humoru jeżeli chodzi o atrakcyjność ;)
szczerze niedocenione ✨
tak sobie właśnie myślę, że dla mnie to np dużo daje jak patrzę na faceta. Jak ma poczucie humoru to od razu +10, więc jestem ciekawa czy oni też tak mają w naszą stronę 👀
jako nastolatka byłam imo paskudna, chłopak ktory mi sie podobał powiedział że jestem brzydka, jak zobaczył mnie po paru latach to ledwo mnie poznał 😂 typu patrzy, odwraca i wtf! znowu patrzy z zawiechą 😮
To ja jakos nigdy nie miałam aż takiego kompleksu na punkcie wyglądu, bardziej się czułam gorsza z powodu mojej nieśmiałości. Nawet trochę ubolewałam, że nawet jakbym się nie wiadomo jak odstawiła, to i tak nikt na mnie nie zwróci uwagi przez to że jestem cicha. Utożsamiam się z tą historią chociaż w trochę odwrotnym sensie 🙈 Wręcz nawet chciałam chyba, żeby wygląd miał większe znaczenie, bo wydawało mi się łatwiejsze, żeby jakoś zadbać o swój wygląd, niż zmienić swój charakter, żeby był bardziej atrakcyjny 😞
obejrzane oczywiście do końca (jak zawsze, kocham twój vibe🤍), nie każdy film musi być merytoryczny, ale ten był zdecydowanie POTRZEBNY. Myślę, że wiele dziewczyn, które dziś czują się względnie atrakcyjne, dorastały właśnie jako "brzydkie". Mi ten materiał dużo dał, na pewno czuję, że nie jestem w tych odczuciach i przykrych doświadczeniach wyodrębniona. Przez twoją swobodę i poczucie humoru na pewno uśmiechnęłam się kilka razy słuchając, dzięki za to! 💓
🤍🤍🤍
O jezu moje nastoletnie wspomnienie wlasnie zostalo odblokowane. Tez mialam kiedys crusha, rok starszy ode mnie, pisalismy sobie na fb, czasami sie widywalismy, wszystko bylo super. Niestety w pewnym momencie dowiedzialam sie, ze typowi podoba sie dziewczyna z mojej klasy. Jak mi to powiedzial to swiat mi sie zawalil, ale postanowilam ze to przelkne, on mnie pytal o rady o nia blabla, a ja mu we wszystkim pomagalam zeby sie mogl zblizyc do mojej kolezanki. W pewnym momencie stwierdzilam, ze nie mam juz sily sie ukrywac, ze mi sie podoba raczej nie liczac, ze odwzajemni moje uczucia. Wyznalam mu, ze mi sie podoba, ale ze rozumiem, ze moja kolezanka z klasy bardziej go interesuje. Wydawal sie byc wyrozumialy w tym temacie, powiedzial, ze niestety nie podobam mu sie w ten sposob. Jakos to tak trwalo i powoli ten kontakt sie oslabial, ale dalej bylismy w dobrych kontaktach tylko po prostu rzadziej ze soba rozmawialismy. DO CZASU lol. Imagine siedzisz sobie na Sylwestrze, a tu nagle dostajesz telefon od tego kolegi, ktory jest razem z ta kolezanka i jeszcze kilkoma osobami i ta kolezanka mowi mi Hihihi slyszalam ze moj (tutaj imie) Ci sie podoba i cala ta grupka zaczela sie smiac ze mnie. Nigdy w zyciu nic mnie tak nie zabolalo, szczegolnie ze kiedy mu wyznalam, ze mi sie podoba poprosilam zeby obiecal by nikomu tego nie mowic, bo nie ma sensu by ktokolwiek o tym wiedzial, skoro on i tak jest zainteresowany inna dziewczyna....
Takich rzeczy się nie mówi. Nauczyłaś się 🤷🏼♀️
lepiej żałować, że się coś zrobiło niż zawsze myśleć a co by było gdyby. To tylko świadczy o tym chłopaku i koleżance, trzymaj się! 🩷mam nadzieję, że wiele pięknych chwil przed Tobą!
kochanaa, jesteś prześliczna!!!!💗💗💗
Bosz jak ja sie z tym utożsamiam 😆 a co do czasów szkolnych - za moich czasów (bosz jak to brzmi) to się na podkład mówiło puder i nakładało czarną kreskę na linię wodną aby być ładną. Nikt jeszcze nie słyszał o eyelinerze i umiarze. Nakładanie podkładu suchą gąbką, najlepiej tego z dermacolu 👌🏼🤷🏼♀️ ah i te brwi, no oczywiście brwi. Brwi ala gameta męska 🙏🏼 kocham moje czasy
jezu podkład z dermacolu to był największy hit hahaha
Mój nastoletni crush powiedział, że nie chce ze mną być, bo go nie subskrybuje na UA-cam.
valid hahahha
super film, bardzo wartościowy ❤
🤍🤍
Też zawsze bylam tą przyjaciółką "w tle" ale co prawda nie przez wagę, bo zawsze bylam patyczakiem, tylko przez sporą nieśmiałość, niską samoocene i bardzo dobrze sie uczylam, oraz zupelnie nie umialam sie ladnie malowac, czy fajnie ubrać albo chociazby o siebie zadbac (np o kondycje wlosow, popelniałam mase błędów). Moje kolezanki i przyjaciolki mialy ladniejsze rysy twarzy i przy nich zawsze czulam się jak dno. Nawet moja pierwsza wielka milosc w liceum - chlopak byl zakochany w mojej przyjaciolce 😢 Jak w koncu zwalczyłam niesmialosc to zaczelam troche randkować na studiach, ale były to totalne niewypały i z mojej strony i z tej drugiej pewnie też. Co sie okazalo w wieku 24 lat? Że zagadal do mnie chlopak, ktory z czasem zostal moim chlopakiem (pierwszym w życiu), jestesmy już ze sobą 5 lat, bardzo się kochamy, a wedlug niego jestem najpiekniejsza na świecie. W dodatku prawda okazala sie tez taka, że jak znaliśmy się z widzenia od liceum i wtedy oraz na studiach czasami sie mijaliśmy - to juz wtedy mu sie podobalam (wiadomo, z wygladu tylko) ale mozna by to okreslic ze mialam "cichego wielbiciela" chociaz ja przez te wszystkie lata bylam przekonana, że jestem niewidzialna 🙈
Też jak poprawił się mój wygląd weszłam w związek z pierwszym typem, który się nawinął. Ale na szczęście to był strzał w 10 i bierzemy ślub
Ciekawy film. Ja sama należę do najatrakcyjniejszych. Przez większość życia myślałam, że to nie ma znaczenia, że liczy się przecież to jacy jesteśmy dla innych, liczy się relacja. W ostatnich latach (jestem przed 30-tką) zauważam jak bardzo ta atrakcyjosc wpłynęła na mojej życie. Faceci bali się mnie podrywać, chociaż oglądają się za mną wszyscy. Dlatego też nigdy nie miałam za bardzo w czym wybierać bo odwaga wykazywał się albo bardzo nieinteligetni albo bardzo brzydcy. Natomiast co do dziewczyn, to już całkowicie tragedia. Nie chciały się, że mną przyjaznic i do dziś mam problemy z tym żeby ktoś chciał się ze mną przyjaźnić. Wiele moich przyjaciółek od tak mnie zostawiało. Przez lata ciągle płakałam że nie mogę mieć przy sobie nikogo, że jestem sama, mimo że chce relacji, że jestem świetna przyjaciółka, że wspieram, że jestem otwarta, że mam świetne poczucie humoru, można że mną rozmawiać na poważne tematy ale i łazić do klubu. Dopiero niedawno widzę zazdrość i negatywne konsekwencje swojej urody. Piszę ten komentarz, bo to nie tylko tak że ci nie atrakcyjni mają ciężko. Każdy ma ciężko i przez to co jest zaleta i wada.
7:22 wiem o co chodzi. doslownie miałam to samo i bardzo pozno zdałam sobie sprawe z tego, ze tak wlasnie działała moja przyjazn w liceum. zorientowalam sie po tym jak moja owczesna przyjaciolka z ktora chodzilam do liceum gadała na swoja przyjaciolke druga ktora znała dluzej o tym jak za nia sie uganiają faceci bo jest blondynka i co ze glupia jak jest blondynka itp. ja tez bylam blondynka ale ciemna a ona zas byla brunetka i one czesto sobie imprezowaly i chyba ja bylam na doczepe zeby ona nie czula zawsze sie ta brzydsza w grupie.
Ja wsumie nadal nie kumam co się działo u mnie w podstawówce, generalnie zaczęłam szybko dorastać itd. (Przy okazji opowiem mini story time, w 3 klasie chodziliśmy na basen i normalnie z dziewczynami przebierałyśmy się na tym basenie i była taka jedna dziewczyna (ładna i popularna) i ona widocznie zazdrościła mi tego, że faktycznie mam widoczne piersi, mówiłam nawet nie do niej poprostu komuś tam, że np. Strasznie boli mnie brzuch itd. I ona już wtedy się na mnie patrzyła jakby chciała mnie zabić, I normalnie przez to była dla mnie wredna, obgadywała mnie i w ogóle) no więc ja nie ukrywam, że jestem osobą ładną jak i teraz i w podstawówce ale widocznie większość chłopców w tym czasie miało to gdzieś (szczególnie w klasach 3-4) no i jeden mnie wyzywał od szmat inny mnie nienawidził (wsumie nwm czemu)
Jestem osobą o dużym poczuciu własnej wartości więc raczej mi to nie zburzyło pewności siebie, wręcz przeciwnie nauczyło mnie to prowadzić elokwentnie kłótnie.
No więc nwm czy zawsze wygląd ma znaczenie.
Pozdrawiam, a tak w ogóle jesteś śliczna💖
Jeśli jest gdzieś tutaj osoba, która myśli sobie, że chciałaby wyglądać jak Zendaya, Gal Gadot, Rachel Zegler czy Kate Sharma, bo mając egzotyczny i niepolski typ urody będziecie się bardziej podobać innym to sobie odpuście takie myślenie, ponieważ nie jesteśmy Simsami i nie da się wybrać wyglądu. To jak teraz wyglądasz to coś niesamowitego jak geny stworzyły Ciebie w twój i tylko twój unikalny sposób.
Jeśli dotarłeś tutaj i lubisz swoje odbicie to nie czytaj dalej, dlaczego wybrałam akurat te celebrytki do porównania.
Jestem Polką, urodzoną w Polsce, ale z bliskimi ukraińskimi korzeniami i jakimś nieznanym pierwiastkiem wynikającym z II WW. Mam oliwkową cerę, falująco-kręcące się włosy o bardzo ciemnym odcieniu brązu, błędnie nazywane czarnymi, brązowe oczy i arabsko-żydowskie rysy twarzy. Mam 158 i jestem tak drobna, że pracując z dziećmi kilka razy zostałam z nimi pomylona (to nie istotne dla reszty). I kiedy ktoś usłyszałby jak wyglądam od razu myśli sobie o właśnie tych kobietach, patrzy na mnie i jest zmieszana mina. Czy podobam się ludziom? Jeśli tak, to tak rzadko, że tego nie słyszę, że ładnie wyglądam, że jestem śliczna lub jestem atrakcyjna. I tyle razy słyszałam „o chcę wyglądać jak te dziewczyny z Ameryki/ Włoch/Hiszpanii/Ameryki Łacińskiej/ Dubaju, ale jak ja już nie chcą wyglądać chociaż w Grecji staje się niezauważalna, bo wyglądam na tamtejszą. Pogodziłam się, że nie jestem atrakcyjna i nie zrobię z tym nic, ale chcę by piękne Słowianki (a taki mam mniej więcej swój typ) wiedziały, że mieszany typ i ten „egzotyczny” nie znaczy, że wyglądasz pięknie i lepiej. Nie wiem czy dzisiaj tak nastolatki mają i też chcą wyglądać tak nietypowo, ale w latach 2016-2020 tak było, gdy sama byłam nastolatką w szkole.
Kaczuszki są bardziej uroczne i interesujące niż łabędzie 😊
Jeśli to twoje zdj na profilowym to chciałam powiedzieć że uważam że jesteś piękna😊 , nie pisz o sobie inaczej
@ ❤️
XD
Bo taki typ urody nie jest atrakcyjny
@@Mariolenna92widzisz coś na tym zjęciu?
Znam ten ból. Co prawda miałam piękną figurę, ale miałam z pewnego powodu mega kwadratową twarz, nie umiałam stylizować kręconych włosów, więc wyglądałam jak buszmen, brwi jak po chemioterapii.. ech i największy kompleks - cera. Pryszczy nie miałam, ale miałam brzydką cerę, każdy mój makijaż po chwili wyglądał jak przetarty mokrą gąbką... Ale było minęło, dziś wyglądam o wieeele ładniej i na szczęście nie licząc pozytywnych zmian, figura pozostała ❤
2:48 jest bal osmoklasisty teraz
Jezu ten lakier do włosów! 😂 teraz ten fixer z loreala ktory btw jest genialny jest jak lakier do wlosow 😂😂
7:30-7:37 taki trochę "mean girls" vibe 🤣🤣
Uwielbiam Cie!
🥺🤍
Jakoś w ostatniej klasie podstawówki, przed gimnazjum, moja koleżanka krzyknęła ze schodów, że „Igor się podoba Natalii”.. nie podobam jaki był tego powód, ale się stało. Mój wieloletni crush się dowiedział, zaczęły się śmiechy chichy i on zaczepiał mnie, żeby się pośmiać „Ale cooo ci się we mnie podoba?” :( pamiętam, że na naszym ostatnim spotkaniu grupowym przed gimnazjum na serio mnie o to zapytał, ale byłam nadal tym niepewnym siebie dzieckiem, które nigdy o swoich emocjach z nikim nie rozmawiało i odpowiedziałam mu, że nie wiem, a on „to dziwne, bo przecież nie mam nic do zaoferowania”. No i nigdy więcej się nie spotkaliśmy, a moje serduszko było nadal złamane
Szczerze mówiąc to pomimo że już jestem trochę po liceum jestem w stałym stabilnym związku to dalej czasami mam takie myśli w głowie jak moje koleżanki z pracy są ,,zadbane,, a mi cały czas brakuje sił i czasu by ładnie wyglądać i przy nich jestem gdzieś na ostatnim miejscu a po niektórych osobach dalej widać że nie wyrosły z zachowania jakim jest robienie sobie tła z tych ,,nie ładnych,, dziewczyn pomimo ich wieku
osobiście boję się kotów więc nie zgadzam się że jest jakiś super piękny haha, ale ty jestes piekna!
To jak inaczej traktują cię ludzie po tym jak zaczniesz dbać o swój wygląd, schudniesz etc. Po dorastaniu jako brzydkie dziecko było dla mnie chyba czymś najbardziej zadziwiającym, czułam się z tym po prostu dziwnie.
Ale przecież jesteś bardzo ładna!
Uważam że atrakcyjność jest rzeczą subiektywną. To pokazuje między innymi trend na smash cake, każdy ma inne gusta i często ktoś kogo uważamy za mega atrakcyjnego dla innej osoby może totalnie nie być. I myślę sobie że szkodliwym jest określenie że ktoś jest średnio atrakcyjny bo według jakich kategorii to jest oceniane?
Jesteś piękna ❤
I widzisz, teraz jesteś petardą ❤
Też dorastałam jako brzydka osoba, koleżanki również traktowały mnie jak tło - przy czym "lubiły mnie" bo od małego trzymałam się z chłopakami, jakieś gry, piłka itd, więc w moim towarzystwie nie dość że wypadały lepiej to jeszcze nie były chłopczycą więc nie traktowano ich jak ziomka. Nie raz pomagałam kolegom którzy mi się podobali do kogoś zagadać, sprzedawałam koleżankom co lubi jakiś typ itd. Do dzisiaj nie wierzę że się mogę komuś spodobać xD
Taak ja też coś takiego miałam 😂 nie ma to jak połączenie buzi wysuszonej kuracją na syfy, lakieru do włosów i podkładu revlon colorstay przypudrowanego pudrem ryżowym, bo przecież ten najlepiej matuje 🤣
Basiu super odcinek 😍 a mam pytanko skąd jest ten top ??
Jak tak teraz myślę, miałam szczęście że byłam "brzydka" w wieku 12-17 lat bo, jak sama stwierdziłaś, trzeba było (teraz uważam że "miałam szansę" jest lepszym określeniem) wykształcić osobowość. A co się teraz dzieje z tymi wszystkimi gimnazjalnymi i licealnymi pięknościami? Pewnie ciężko im w świecie, w którym nie wystarczy tylko ładna buzia żeby być lubianym. Jeśli dorastało się myśląc tylko o tym jak się wygląda, dorosłość musi być po prostu trudna - ktoś się ciebie pyta jakie jest twoje hobby, co chcesz studiować, gdzie się widzisz za pięć lat, a ty nie wiesz, bo jedyne co cię określało to to, że jesteś ładna i trzymasz się z innymi ładnymi dzieciakami i razem jesteście tą "popularną" grupką. I pomyśleć, że kiedyś im zazdrościłam...
Ej no ja tą najpiękniejszą nie byłam, a nadal nie wiem czy isc na studia ani co chce robić w życiu
No teraz to dowaliłaś 😅 akurat z moich obserwacji to szkolne piękności mają się dobrze, mają pokończone studia/kursy, mają fajnych, bogatych facetów, znajomych i jeszcze rozwijają swoje biznesy, albo szybko awansują w pracach. Możemy się oszukiwać ale prawda jest taka, że kobiety ładne mają lepiej i łatwiej w życiu 😅
Ale bzdura, można sobie tak dopowiedzieć i czuć się lepiej, ale to nie jest prawda. Myślisz, że ciężko im w tym świecie? Wszystkie piękne dziewczyny które znam są pełne pasji i są super szczęśliwe z życia, nie myślą czy "brzydkie koleżanki" mają teraz lepiej od nich bo ich to realnie nie obchodzi. A skoro ciebie tak to znaczy, że dalej dotyka cię aspekt wyglądowy, to nie jest zdrowe a tym bardziej nie świadczy o nich tylko o tobie.
@@kasiaka6054 w takim razie good for them, po prostu ja osobiście nie znam ani jednej takiej dziewczyny. Że mają lepiej i łatwiej w życiu to oczywiste, ale pewnie porównując do koleżanek w podobnej sytuacji życiowej np. pracujących w tym samym biurze. Ale jakoś na to stanowisko trzeba się było dostać, skończyć studia, rozwijać się. Podam skrajny przykład, ale jeśli jej jedynym osiągnięciem było zdobycie nagrody w gminnym konkursie piękności, matury nie ma bo nie było czasu ani chęci, to nie wiem czy w wieku 30 lat będzie szczęśliwsza i bardziej usatysfakcjonowana swoim życiem niż brzydsza koleżanka która nie miała innych opcji niż skupić się na samorozwoju, pasjach, wykształceniu i budowaniu kariery
@@nodoubt00 mam wrażenie że wyobrażasz sobie że siedzę całymi dniami myśląc obsesyjnie o szkolnych pięknościach i snując teorie spiskowe na temat wyglądu. Polecam obejrzeć filmik Basi jeszcze raz żeby dodać kontekst do mojej wypowiedzi zamiast myśleć o niej jak o wygrzebanych z nosa niezdrowych przemyśleniach zgorzkniałej brzyduli która chcę się poczuć ze sobą lepiej. Jeśli znasz przypadki ładnych buzi które "wyszły na ludzi" to tylko im pogratulować sukcesów. Po prostu osobiście mam inne doświadczenia i dlatego moja opinia jest taka a nie inna
Napisze to, może ktoś młodszy ma podobnie jak miałam ja...
Otóż ja byłam absolutnie niewidzialna do końca liceum. Wysoki szczypior, piersi do 16go roku życia to nawet nie zaczęły mi rosnąć... Krzywy kręgosłup i inne problemy. Byłam wstydliwa, zakompleksiona i na tle innych dziewczyn to było naprawdę marnie bo późne dojrzewanie to jest przekleństwo, jak wszystkie laski od 3-4 lat mają cycki, a ty nic 😳 Dodatkowo pochodzę z biednej rodziny. Ciuchy nosiłam trochę po bracie, trochę po ciotce. W 2002 roku np. to naprawdę ciężko było kupić wystarczająco długie spodnie na wysoką nastolatkę ważącą 41kg... Zakupy to był koszmar. Matka mi mówiła że wygladam jak dzieciak przy moich koleżankach, i inne, dużo gorsze rzeczy. Zawsze byłam tą, na którą nikt nie patrzy. Deska, chudzielec, anorektyczka. A tu ci odstaje coś, a tam wystaje... Zawsze było coś nie tak.
O chłopaku to mogłam pomarzyć... Przepłakałam sporo dni w moim młodym życiu.
Dojrzewanie, późno bo późno ale w końcu przyszło. Liceum się skończyło i tak wyszło, że wyjechałam za granicę. Zaczęłam pracować i nagle mogłam kupić sobie pasujące ubrania. Kosmetyki. Ogarnąć włosy. Ogarnąć kręgosłup. Zaczęłam wyglądać... jak kobieta.
Nie zapomnę nigdy kiedy pozbyłam się grzywki, którą matka mi zawsze obcinała, zrobiłam sobie taki wysoki kucyk, założyłam fajne jeansy i jakiś t-shirt i cały dzień gapili się na mnie faceci a ja byłam przekonana, że muszę widocznie chu*owo wyglądać bez tej grzywki skoro ludzie tak patrzą i to zwraca uwagę 😂 Miałam wtedy 19 lat i zero świadomości czegokolwiek 🫣
Zaczęłam dostawać komplementy od ludzi, zainteresowanie od mężczyzn, z którym w ogóle nie wiedziałam co mam zrobić, bo był wstyd i zakłopotanie. Myślałam: przecież gdzie ja i TAKI facet! Nie moja liga! Długo mi zajęło zanim zrozumiałam, że jestem atrakcyjną fizycznie kobietą, że się podobam facetom, że moja osoba wzbudza zainteresowanie, i nie jest to dlatego, że mam brudną gębę od czekolady na przykład, albo że mewa na mnie narobiła i nie widziałam...
Dziś mam 36 lat, super męża i mógłby ktoś powiedzieć, że już lata świetności i peak dawno za mną. A ja od dwóch lat w nowym kraju, dalej nie mogę się od chłopów opędzić, mimo że dawno jestem zajęta😂. Nie zmieniłam się bardzo. Dalej jestem wysoka i chuda. Nie porobiłam sobie ust, piersi i innych dodatków a po 30stce wyglądam 10x lepiej niż jak miałam 18 lat. Jest to śmieszne, ale prawdziwe.
Szkoda tylko, że mój mózg jest już na zawsze tak zaprogramowany, że krepuje mnie bardzo zainteresowanie mężczyzn i komentarze na temat wyglądu i czasami dalej myślę, że jestem niewidzialna dla świata.
Także brzydkie kaczątka... 😊😊 życie może się za parę lat baaaaardzo zmienić. Miłostki i crushe z LO czy podstawówki to najczęściej już przeszłość w czasie studiów. Ludzie którzy się śmieją? Ja nie mam kontaktu z nikim ze szkoły w Polsce. W ciagu tych 17 lat mieszkałam w 3 różnych krajach i dziś nawet nie pamiętam nazwisk ludzi, którzy kiedyś się śmiali że chodzę w dziurawych majtkach (bzdura). Moich przyjaciół i męża poznałam na studiach/ w pracy i ci najważniejsi ludzie w moim życiu nie mają nic wspólnego ze szkołą i nastoletnim czasem. Z wiekiem i doświadczeniem przyjdzie świadomość, i jeszcze będziecie się cieszyć, że zaczęliście jakieś rekacje romantyczne później, niż za wcześnie. W wieku 20+, a już nie mówiąc o 30+, wasze myślenie i perspektywa bedzie zupełnie inna. Mózg rozwija się do 30go roku życia. Nie chcecie z zażenowaniem patrzeć jak straciłyście dziewictwo w wieku 13lat z Alanem z 7B gdzieśtam chowając się przed rodzicami. Uwierzcie mi.
Pozdrowienia dla tych, których lata świetności przyszły później. A jeśli jeszcze nie przyszły, to znaczy że nadchodzą 🤗
Rany, pierwsza część jak o mnie. Cały czas słyszałam, że jestem chuda, koścista, że nic nie jem, jem za mało, żebym sobie cegły do kieszeni wsadzała w razie wiatru. Jakie to było frustrujące, długo trwało, zanim zaakceptowałam swój wygląd. Kupowanie spodni, to był koszmar, zawsze trzeba było się nałazić, żeby znaleźć odpowiednio wąskie w pasie i odpowiednio długie (swoją drogą, do tej pory mam problem z kupnem odpowiednio długich spodni, a mam 175 cm wzrostu, to też nie jakiś olbrzym ze mnie).
W szkole nielubiana, bo cicha i nieśmiała, nikt nie zwracał uwagi, a jak już, to w ramach jakiegoś żartu. Nigdy nie cofnęłabym się do tamtego okresu.
Wersja dorosła mnie jest wersją dużo lepszą. I to zarówno pod kątem wyglądu, jak i komfortu psychicznego, bo zadaję się z ludźmi, z którymi chcę, a nie z dużą grupą, która ma problem z tym, że ktoś jest trochę inny.
@noele3613 Przykro mi słyszeć, że miałaś podobne doswiadczenia. Tak to już chyba jest, że każdy kto jest trochę odmienny to w szkole ma przekichane.
Co do jeansów to ja często kupuję ONLY na zalando najczęściej. Mają linię tall i wybór długości 34, 36 i 38. Asos też ma dla wysokich. Stamtąd kupuję legginsy. Trzeba szperać online, bo w sklepach bywa ciężko. W Holandii jest łatwiej bo tu wysokich kobiet dużo 😀
Jeszcze jak ktoś ma niską samoocenę jest taką kluską i ma trądzik w wieku nastoletnim a koleżanki wyglądają lepiej to maleje samoocena i staje się bardziej surowi co do naszego wyglądu ja niestety to przechodzę I może nastolatka nie jestem już ale problem z samoakceptacją dalej mam. Ps może zrobisz film jak poprawić swoją samoocenę, zbudować pewność siebie i tak jak wspominałaś nie pchać się w związek w którym komuś się podobasz ale on tobie nie ale i tak w to wchodzisz?
Ja za to byłam ladna całe dzieciństwo i wczesną młodość, teraz troszkę mi się przytyło i widzę różnicę w traktowaniu przez otoczenie. Wygląd ma bardzo duże znaczenie niestety.
Ja wyrosłam wcześniej niż wszystkie dzieci i nagle po 10 roku z najładniejszej dziewczyny w klasie (przynajmniej według jednego rankingu który pamiętam) stałam się najbrzydszą 🫨 bo nagle pojawił się trądzik młodzieńczy, bo urosłam za duża, bo przytyłam - no wiadomo, nastoletni starter 😅
Też na bal gimnazjalny walnęłam sobie lakier na twarz i jeszcze poszłam w tym spać :’)
jezu spanie w makijażu w gimnazjum to była cotygodniowa tradycja, a teraz moja skóra by mi nigdy nie wybaczyła hahah
Miło słyszeć że jako kobieta jesteś świadoma, jak przez sam wygląd może nam uciec jakaś sfera z życia. W tymprzypadku społeczno-romantyczna itp. Teraz sobie wyobraź, że ktoś nie przechodzi poprawy wyglądu np.: poprzez dojrzewanie. Po czym ktoś żyje 20/30 a może i 40 lat, jako mniej lubioany i szanowany odludek, już nie wspominając o relacjach romantycznych bo to kompletnie niemożliwe, tylko dlatego że nie jest człowiekiem przynajmniej średnio atrakcyjnym. Smutne i straszne, ale to życiorys coraz większej ilości ludzi.
Bal gimnazjalny był w 3 klasie gimnazjum, czyli mieliśmy 15-16 lat. Mój był w 2016, czyli w czasach płynnych matowych pomadek od Kylie Jenner, oczywiście nikt nie miał oryginalnej pomadki od Kylie, ale każda dziewczyna chciała mieć matowe usta 😜
To historyjka ode mnie XD
Mam przyjaciółkę, z którą sie znam od zawsze. Jest przepiękna, lśniące oczy, syrenie włosy, figura, która bez względu na wagę wygląda świetnie... Do tego gust i umiejętność noszenia rzeczy. W kontraście ja, czyli damska wersja blond zakolaka, metrowe czoło usiane pryszczami, zero brwi i rzęs oraz, jak to kiedyś określiła Basia, figura airpodsa XD No Matka Natura bywa okrutna.
Czas gimnazjum, idę sobie z Syrenką przez korytarz i podchodzi chłopak. Szybka gadka-szmatka i nagle losowo zaprasza ją na spacer. Nie mieli żadnego bliższego kontaktu, więc propozycja znikąd. Odmówiła. Chłop się odwraca, patrzy na mnie i szybciutko składa tę samą ofertę XD No chciałabym powiedzieć, że odmówiłam, a potem wcale nie byłam z nim w krótkim acz dziwacznym "związku", z którego cały czas próbowałam uciec ahahahahaha
Bycie brzydkim za dzieciaka to jedno, ale bycie brzydkim i posiadanie przepięknej przyjaciółki to wyższy level. Do tego ciągłe poczucie, że mimo ogromnej chęci nie jest się wystarczająco dziewczęcą i odstaje się od grupy na wszystkie sposoby.
Wniosek: dziewczyny, hennujcie brwi. Amen
Imo takie brwi i rzęsy, których prawie nie widać są piękne, ale co gust to opinia.
mnie nawet nikt dla żartu nie zaprosił
same here
Ej miałam identyczną sytuację XD mój roczny crush umówił się ze mną na spacer, żeby podpytać mnie, jak ma uderzyć do mojej przyjaciółki XD
7:50 - o to to
Ja siebie nie lubię. Dbam o cerę, o ciało (ćwiczę na siłowni 2 lata), aby nie przytyć, a i tak czuję się brzydka i gruba kiedy patrzę w lustro. W sumie dobrze, bo nikt nie lubi narcyzów i egoistów
DO TEJ PORY ZDARZA MI SIĘ UŻYĆ LAKIERU DO WŁOSÓW NA MAKIJAŻ, POZDRAWIAM 😂