Interview Tessa Kieboom

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 10 гру 2022

КОМЕНТАРІ • 3

  • @user-cx7ns7lu8m
    @user-cx7ns7lu8m 6 місяців тому

    HI, ik heb een thuiszitter. AL 1,5 jaar (uitval mei 2022 en nog steeds geen school) De wachtlijst bij de dagbesteding (digibende) bleek binnen een paar maanden gestegen naar 2000(!) voor de 450 plekken die ze bieden. Er zitten namelijk wel veel meer kinderen thuis dan 15.000! Misschien wel 30 of 50 (kan dat ?) Dit is echt een mega probleem! (sept 2023)

  • @alfreddaniels3817
    @alfreddaniels3817 3 місяці тому

    Wist mevrouw Keyboom dat het interview ook als beeld zou worden uitgezonden ?

  • @karenkiebooms1373
    @karenkiebooms1373 Рік тому

    K.K.T.K. ('onze' initialen) heeft nog een ander probleem gedecodeerd - K=11 en T=20 volgens de gematria calculator en zo krijgen we een specifieke datum: *11/11/2011* (of 11/11/'11) ...
    Die bewuste dag, schreef ik op een blaadje waarom ik van Peter MOEST scheiden en waarom ik me niet mocht laten inpakken door alle tegenargumenten en het was het begin van een reeks van gebeurtenissen die zonder overdrijven paranormaal waren. Op 20/11/2011 kreeg ik een gigantische paniekaanval en 'zag' ik Peter in een 'brand' sterven, waardoor ik me zo schuldig voelde voor mijn ingebeeld narcistisch eigenbelang dat ik mijn zuster vertelde wat er gebeurd was en het accelereerde zo dramatisch (want niets as nog normaal) dat ik Peter wel moest vertellen wat ik beslist had. In de scheiding herkent men het huwelijk en pas nu ik meer weet over narcistische toxiciteit en coercive control, begrijp ik dat ik een vogeltje voor de kat was, maar dat NIEMAND de alarmsignalen ook maar enige aandacht gaf, maakt me nog het meest bezorgd, want in plaats van me te helpen, gaf men Peter (en zijn flying monkeys) de rode loper. Ik ben niet met hem getrouwd om van hem te scheiden en het was al drie jaar een onleefbare situatie, omdat hij alleen zijn eigen agenda invulde en van mij een alleenstaande gehuwde vrouw maakte. De reden waarom hij op eigen hoofd de scheidingspapieren bij de rechtbank heeft neergelegd, was het feit dat hij weigerde om de rekeningen te betalen, die op zijn naam stonden en, in plaats van te laten zien dat ook hij aandeel had in de gecreëerde situatie, speelde hij het spel als een pokerverslaafde. Ik heb elke instantie met een handgeschreven brief op de hoogte gebracht van alles, wat op de achtergrond speelde (en dat gaat niet over een akkefietje, maar zaken, die al jarenlang in de richting wezen van een dubbele agenda) en niemand heeft ook maar de moeite genomen om de bewijzen in te kijken. Op 8 januari 2014 heb ik mijn eerste facebookaccount ever aangemaakt en ook daar zie je gelijk dat zaken niet klopten, dus is het een educated guess dat meerdere mensen me jaren aan het lijntje gehouden hebben en vermoed ik dat veel duidelijk zal worden als ik weet waar Peter echt mee bezig was op 11/11/'11. Toen ik hem vertelde dat ik beslist had om te scheiden (maar er geen vechtscheiding van wilde maken), reageerde Peter NIET en dat maakte me intens bang (want liefde gaat via onverschilligheid over in haat en uit alles wat volgde kan ik afleiden dat Peter zich nooit verbonden heeft gevoeld met mij en het gezin, waardoor hij nooit de som maakte van de keren dat ik het in zijn plaats moest oplossen en zelfs wat dat betreft, heeft hij doorheen de jaren een grote schuld opgebouwd, die hij uiteindelijk zal moeten betalen. Hier heeft iedereen z'n eigen voordelen gezien en heeft niemand rekening gehouden met de nadelen, omdat ik de perfecte scapegoat was (en eerlijk en integer bleef handelen). Ik schreef op facebook over mijn ervaringen en voegde er gelijk een alternatief voorstel aan toe, huwelijk en familierecht mag niet binnen het correctionele rechtssysteem vallen, want dat voedt de narcistische tactieken om de zwakste tot overgave te dwingen. In plaats van met mijn aanbevelingen rekening te houden, gebeurde het omgekeerde en zo kreeg ik de illusie dat niets me nog kon bevrijden uit deze ontkende gevangenis, maar ik wist nog niet dat ik zelf in een sterfhuis scenario zat en nu maak ik zelfs van de dood een deugd. Ik KON niet een egoïstisch zijn, maar de suggestie alleen al was voldoende om mij uit te schakelen, waardoor al de rest in hetzelfde bodemloze gat verdween. Het Auschwitz effect gaat over extreem fatalisme, want zowel de bewakers als de gevangenen wisten dat er geen hulp van buitenaf zou komen en de mensen, die 'bevrijd' werden moesten op eigen kracht terug naar huis.Aan zulke dingen valt geen eer te behalen en juist het feit dat men alles rondom mij in een vergiftigde kweekvijver heeft gedumpt garandeert me dat hier het laatste nog niet over gezegd is. Als iets goed is voor de juiste redenen, dan krijgt het meerdere kansen, dus vertrouw ik erop dat het zijn eigen weg wel zal vinden, zonder dat we er de garantie aan vastkleven van nog maar eens een overtreffende trap, die ons nog dieper in de schulden steekt. Vergis je niet, ik doe geen water bij de wijn meer, dus zal men zelf drie keer moeten nadenken voor men iets opoffert dat men niet missen kan. Dat alles in geen tijd op de spits gedreven is, heeft zo z'n redenen, maar mijn deelname loopt op z'n einde en geloof me maar dat ik niet 1 keer omkijk naar wat geweest is, want eigenlijk zat het vanaf het begin geniaal in mekaar - in ziekte en dood zijn we weer allemaal gelijk!