Czaj, czyli jak Rosjanie piją herbatę
Вставка
- Опубліковано 9 лют 2025
- Jak Rosjanie poznali herbatę, jak działa samowar i co to jest głowa cukru? Dziś rozmawiamy o rosyjskiej kulturze picia herbaty.
Mój Patronite - patronite.pl/m...
Podcast - bit.ly/3dQvB4Y
Moje książki na lubimyczytac.pl - bit.ly/2G2HG4C
Mój Facebook - dziewiatezycie
Instagram - tenstrzyzewski
Wybrane źródła i lektura dodatkowa:
cyberleninka.r...
cyberleninka.r...
cyberleninka.r...
rg.ru/2019/12/...
arzamas.academ...
Dzięki za intersującą opowieść. Chciałbym dodać kilka osobistych spostrzeżeń które zaświadczą, że w czasach ZSRR herbaciany obyczaj bynajmniej nie upadł:
W połowie lat '70 moja radziecka koleżanka, mieszkająca służbowo w Warszawie, pijała herbatę ze spodka, co było dla mnie zadziwiające i odkrywcze zarazem.
W latach '80, w warszawskim domu młodych przyjaciół o rosyjskich i radzieckich korzeniach, samowar był ozdobą salonu, a zarazem w pełni użytecznym sprzętem. Do herbaty podawano ciasto i konfitury (варенье).
Również w latach '80, podczas koncertów w jednostkach wojsk radzieckich stacjonujących na terenie naszego kraju, zawsze w garderobie czekał na nas nastawiony samowar (elektryczny), oraz taca z herbatnikami (печенье). Ponadto zawsze w głównym holu dowództwa stał stolik z samowarem, a przy nim zeszyt, w którym żołnierze zgłaszali chęć podjęcia gości herbatą w dniu swoich urodzin. Przyznam, że w tamtych, bardzo surowych warunkach, było to naprawdę wzruszające.
Myślę, że przy tej okazji miło będzie posłuchać dawnych przebojów o herbatce:
- "Zimowa herbatka" w wyk. T. Woźniakowskiego
- "Andriusza" w wyk. B. Łazuki
- "Tea for Two" - w dowolnym z wielu wykonań
Serdecznie pozdrawiam :-)
W dziecinstwie konfitura do herbaty byla obowiazkowa. Do tego byl spodeczek. Szklanka byla w koszyczku, mam komplet babci do dzis,. Najlepsza konfiturę robiła prababcia Marcina, z czarnych porzeczek, wygladaly jak rodzynki w gestym syropie, schowajcie sie wszystkie cukierki😉, a w herbacie pęczniały nadajac jej niepowtarzalny aromat same nadal pozostajac genialnym dodatkiem. Rozmarzyłam się. 🙂 a cc powiesz o tureckich samowarach? Też chyba działają podobnie chociaż nie do konca? Napar z nich jest też genialny.
@Semafor, oglądałem kiedyś film szpiegowski którego akcja działa się w Szwecji i miejscowy kontrwywiad poszukiwał rosyjskiego szpiega, od dawna jako matrioszka zainstalowanego w Szwecji. Dopiero jego obserwacja podczas picia herbaty pozwoliła na wykrycie go, gdyż miał głęboki nawyk picia herbaty ze spodka na którym kładł kostkę cukru...
@@JanKowalski-qv1oe Stara, niezawodna szkoła! Z kolei szpiegów arabskich rozpoznawano w owym czasie po nawyku picia alkoholu z filiżanki ;-)
Panie Marcinie świetny materiał, dziękuję. Pozwolę sobie na dwa wtrącenia:
Wypada wspomnieć, że tradycyjne picie herbaty zawsze celebrowano. Jakikolwiek pośpiech był wręcz profanacją. Samo przygotowanie samowaru równierz było elementem spotkania i oto chodziło aby to trwało dłużej, gdyż dawało czas na rozmowę.
Co do transportu, to był to stary jak świat przejaw dyskredytowania konkurencji: kupcy lądowi twierdzili, że herbata " morska" jest zawilgocona i słona od morskiej wody. Zaś kupcy transportujący morzem twierdzili, że lądowa od długotrwałego transportu karawanami w słońcu, za przeproszeniem śmierdzi wielbłądem.
" reklama dźwignią handlu "
Pozdrawiam
;-) tak tak, zdecydowanie to było spotkanie towarzyskie, celebrowane i długie
Ciekawa optyka, w pełni mogło tak być jak mówisz. Wydawało mi się, że ten argument o wilgoceniu miał sens, ale mogło to nie mieć aż takiego wpływu.
U mojej zmarłej prababci, rocznik 1902, były zabór rosyjski, był czajniczek z esencją. Na takim dużym, metalowym sitku zaparzało się w tym czajniczku bardzo mocnej herbaty, a potem tę esencję dolewało się do filiżanki bądź kubka z gorącą wodą, więc wychodziła normalna herbata... a może nawet trochę lura, bo babcia raz że była bardzo oszczędna, a dwa że mówiła że woli słabą. Jako dziecko pamiętam że próbowałem tej esencji i mi bardzo smakowała, ale chyba wszyscy krzyczeli że tak nie wolno :-) PS słowo "esencja" jest bardzo ładne i bardzo mi się kojarzy z babcią, bo... miała też białego psa, który się wabił "Silencia".
@ewa rosa Tak, to z łaciny. Babcia uczyła się jej w... liceum. I nawet całkiem sporo pamiętała, głównie jakieś całe sentencje/powiedzenia.
"Herbata nie wódka, dużo nie wypijesz" - Zapiski oficera armii czerwonej - Sergiusz Piasecki.
O, przypomniałeś mi by wrócić do tej świetnej lektury. Dziękuję
Anegdotka
Są różne sposoby używania cukru do herbaty, w zależności od zamożności pijącego. Pije się: na pridumku - myśląc o cukrze, na prigliadku - patrząc na cukier, na prilizku - liżąc kawałek cukru, na prisosku - kawałek cukru ssie się chwilę i odkłada na potem, wreszcie na prigrizku - kiedy stać cię żeby cukier pogryźć i zjeść.
Smacznej herbatki
Się nie mogę nadziwić. Co kolejny film, to lepszy. Dziękuję za Pańską pracę. Pozdrawiam serdecznie
Ja dziękuję
@ Sugestia: Zrób crossa ze Wschodnie Zbrodnie 🙃
@@IcekPanNaPolin Z mojego doswiadczenia wynika ze piszacy \Polin\ to przewaznie prokremlowskie trole Te trole nienawidza UE NATO USA a jak mowa o Rosji to bardzo \cieplutko\
@ Wzruszyła mnie twoja historia
@ Zapomniałeś o Izraelu. Ich nienawidzimy najbardziej.
Jak dobrze jest usiąść w niedzielne popołudnie i posłuchać Twojego odcinka.
Popijając herbatkę
@@shinjiSS dokładnie
Przypomniał mi się cudowny smak herbaty z metalowego kubka do tego kromka chleba z marmoladą.Kto nie chodził na rajdy harcerskie ten nie zrozumie. Już nigdy mi tak herbata nie smakowała, eh, nostalgia. Serdecznie pozdrawiam:)
I chleb z pasztetem:-)
@@agatakowalik9457 :)
Taaa… czarna herbata z metalowego kubka, kromka z najtańszym „serkiem” topionym i kwadratowe słońce. Nostalgia
@@dawidborowik6497 przykro mi, ale za moich harcerskich czasów nie było jeszcze topionych serków:) ale marmolada wojskowa z puszki też miała nie zapomniany smak:) pozdrawiam.
@@bohenastowell112 dobrze ze nie wiesz o czym mówię
Świetna robota jak zwykle Panie Marcinie. Jakiego tematu Pan nie dotknie, to powstaje coś ciekawego.
Niezwykle przyjemny odcinek. Uwielbiam historie zwiazane z kulturalną, ciekawostkami etnograficznymi i smaczkami wschodu. Dziękuję i pozdrawiam twórcę.
Uwielbiam takie ciekawe kanały, szkoda że są tak nie doceniane
Nie czuję się niedoceniany
Liczba subskrybentów sukcesywnie rośnie, oby autorowi nie zabrakło zapału i pomysłów:)
@@yoghass pomysły są. Zapał nie ma znaczenia, to jest praca, wstajesz i robisz swoje
herbata, samowar, konfitura, pastyła.... oj odżywają wspomnienia. Wielkie dzięki za kolejny ciekawy odcinek.
Z cyklu „wiedza bezużyteczna”: w Rio de Janeiro usytuowana jest góra o nazwie Głowa Cukru (6:17)
W Alesund w Norwegii też mamy górę o takiej samej nazwie
Mój ojciec, wraz z babcią i rodzeństwem przebywał w Rosji do 1921 roku. Ewakuowano ich tam - jako rodzinę carskiego oficera - hen na północ, aż do Kostromy. Z tych czasów pochodził popularny dowcip rosyjski o piciu herbaty z cukrem. Jak wspominali miejscowi, za cara pijało się herbatę, trzymając w ustach kawałek cukru, czyli "na prikusku". W czasie wojny było biedniej, więc oszczędzano cukier i częściej przyglądano mu się przy piciu herbaty, niż brano do ust. To było picie "na prigliadku" . Po rewolucji i w trakcie wojny domowej zaczął panować głód i cukier stał się prawie niedostępny. Wtedy pijano herbatę , a raczej wywar z kory, wspominając tylko słodki dodatek. Czyli "na pridumku". A kwas chlebowy jest super, szczególnie od "babuszki" na ulicy, dowożony beczkowozem. To były czasy.
Nooo, pijałem taki kwas z żółtej beczki na ulicy. On jest taki dobry, jak się trafi, ale zwykle był dobry;-)
Kanal coraz lepszy pozdrawiam.
Akurat, jeśli idzie o herbaty rosyjskie, warto zwrócić uwagę na robione przez producentów trzy wielkości liści herbacianych. Najgrubsze, prawie niekruszone liście są do samowarów, czyli wielogodzinnego oddawania smaku. Średni kaliber jest do parzenia w czajniczku i zalewania zimnej esencji wrzątkiem. Najdrobniejsze zaś służą robieniu herbaty "zalewanej" tu i teraz. Gatunkiem, który polecam jest "Bashkoff", zaś drugą, poza rosyjską herbatą godną polecenia, jest herbata turecka "Mevlana". I tu uwaga: większość tureckich herbat jest earl greyem, nawet bez informacji o tym fakcie na opakowaniu.
Bardzo ciekawy materiał. Dorzucę dwie ciekawostki. Podobno w czasach imperium brytyjskiego, Anglicy zazdrościli Rosjanom ich tradycji herbacianej (sami będąc dziś bardzo dumni z własnej, wyjątkowej tradycji picia herbaty). Druga ciekawostka to to, że zsyłkowcom w trudnych zimowych miesiącach samowar bardzo pomagał znieść zimno, nawet gdy nie posiadano herbaty. No a ostatnia rzecz, to to że my Polacy parzymy wodę na herbatę w czajniku, a nie w herbatniku...
Czaj-nik! No tak! człowiek całe życie w nieświadomości...
@@yoghass ja mam żonę Ukrainkę i w pracy zawsze słyszałem docinki w stylu "żona czaj zrobiła, co?". Aż kiedyś w przypływie olśnienia, doszło do mnie, że nastawiamy czajnik a pijemy herbatę... Ale fakt - ten moment uświadomienia jest wręcz komiczny.
Bardzo dużo się z tego materiału dowiedziałem! :) Super video! :)
Jak zwykle zajebisty odcinek. Ten kanał pokazuje, że nawet gadanie o makaronie z mięsem albo herbacie może być ciekawe :D
Jak chcesz uchodzić za inteligenta a nie człowieka z gminu czy ploretariackiej rodziny to nie używaj słowa zajebisty Wszystkie sloiki ze wsi w Warszawie nadużywają słowa zajebisty Po tym ich można rozpoznac
@@gin.z.tonikiem Btw: jadłem ostatnio makaron z mięsem. Zajebisty był
@@gin.z.tonikiem twój komentarz według mnie jest naprawde niezajebisty, nie rozumiem jak ktoś może nie czuć się zajebiscie mówiąc słowo tak zajebiste jak zajebiscie :)
Łapa w górę, komentarz i można zabrać się za oglądanie !
Znam jednego Ormianina, który był oficerem Armii Czerwonej i stacjonował w Legnicy. Dziś mieszka w Moskwie, gdzie kiedyś go odwiedziłem. Wśród rozmaitych napojów, którymi mnie częstował była także herbata. Zadał mi wtedy pytanie "dlaczego Anglicy piją herbatę z filiżanek, a Rosjanie ze szklanek w koszyczkach?". Oczywiście nie wiedziałem, a on mi wtedy powiedział "bo nas stać!" :). I rzeczywiście, jego żona przygotowała herbatki, szklanki i koszyczki były bardzo ładne, chyba ze srebra. Widać było, że to nie byle co. Było to bez wątpienia najbardziej eleganckie picie herbaty jakie przeżyłem, choć moim numerem jeden wśród herbacianych krajów jest Turcja. w Turcji na każdym rogu stoi jakiś facet z czajnikiem i takimi małymi szklaneczkami i proponuje herbatę. Natomiast piekłem dla prawdziwych herbaciarzy jest Rumunia, gdzie bardzo trudno jest kupić czarną herbatę, za to wszędzie jest cała masa wynalazków typu malina z lipą, czy pokrzywa z lipą.
Bardzo lubię Pana oglądać a Pana filmy dostarczają wielu bardzo ciekawych informacji o których nie wiedziałem ...
Nie ma to jak oglądać filmik o herbacie przy herbatce.. Pozdrawiam!
Przerabiam różne kanały codziennie z nudów żeby potem wrócić do twojego, naprawde świetna robota !
Jak dobrze, że wybrałeś taki temat na niedzielę... Aż przyszła mi ochota na uruchomienie mojego samowaru... :) Dzięki za świetny materiał :)
Chętnie posłucham więcej o rosyjskiej kulturze. Mam nadzieję, że pojawi się kiedyś materiał o kulturze więziennej w Rosji.
Wspaniały materiał. Bardzo lubię słuchać o rosyjskim piciu herbaty, szkoda, że tak mało mówi się o tym.
Śmieszna sprawa bo pijemy herbatę, ale wodę na nią podgrzewamy w czajniku.
ło chłopie jaka rozkmina
Żeś mi poprawił humor
No przecież nie w herbatniku
A czy to nie jest przypadkiem rusycyzm? Warszawa w 19w wchodziła w skład Imperium Rosyjskiego. Właśnie wtedy powstało określenie czajnika, jako urządzenia do produkcji czaju, czyli herbaty.
@@arcadiologanoff5164 Jest możliwe, wiele by wyjaśniało. Język Polski ma wiele zapożyczeń, nie jest to purystyczny jak Francuski.
Przypaliłem sobie zupę, bo tak się wciągnąłem w odcinek :D
Ciekawie. Akurat co do sprzedaży cukru w takiej formie, dowiedziałem się tego jakiś czas temu, podczas zwiedzania skansenu w Nowym Sączu, na marginesie-polecam.
Dowiedziałem się też, że kawę kupowano "zieloną", dopiero palono ją w domu, bogaci nawet zatrudniali do tego "kawiarki". Ciekawe jak to wyglądało na wschodzie.
Czaj "więzienny" pije się nadal w Polskich zakładach karnych.
Mieliśmy kiedyś piękny, samowar, pamiątka po prababci ale nie mam pojęcia co z nim się dzieje teraz.
Pamiętam jedynie, że zawsze zdobił kredens w dużym pokoju, prezentował się niczym trofeum ;)
Taki typowy, mocny "więzienny" ćaj piłem kilkukrotnie. Świetna sprawa - nie podnosi ciśnienia tak jak kawa, za to bardzo rozjaśnia umysł i poprawia humor. Generalnie polecam spróbować - tylko to baaardzo gorzka sprawa, także najlepiej zagryźć to czymś :P
Hej.
A mógłbyś powiedzieć jak to robiłeś? Jakąś specjalną herbatą czy byle co byle dużo. I ile wody ;)
Pozdrawiam
@@revanstormrag4408 Herbata czarna granulowana, tania (w sensie nie rozpuszczalna, bardziej taka jak była popularna za PRLu mniej więcej) i parzysz oczywiście całe opakowanie. Wody tak około 150-200ml, zaparzasz kilka minut przykrywając kubek spodkiem a potem jeszcze bierzesz kawałek czystej bawełny z np koszulki czy ścierki i całość razem z fusami przelewasz do drugiego kubka, fusy w tej ścierce wyciskasz żeby wszystko wypłynęło z nich także miej trochę krzepy. Powinno wyjść tego około 150ml (zawsze nieco wody wyparuje i dobrze). Jest gorzkie jak cholera więc przygotuj sobie skibkę chleba jakby zaczęło Ciebie mdlić - jeden gryz samego chleba powinien pomóc. Wypij szybko póki ciepłe. Wchodzi po kilku(nastu) minutach. Enjoy! ;)
P.S jeśli miałbym przyrównać potencjał euforyczny to jest zbliżony mniej więcej do kokainy - nie jest to porównanie 1:1 ale serio to było bardzo podobne, a stymulantów testowałem kilkanaście-kilkadziesiąt rodzajów także wiem co mówię - chociaż wiele zależy też od organizmu i własnych preferencji, ja np wolałem czysty mef iv od koksu iv :P
@@papaversomniferum2365 No cóż, pozostaje podziękować i zapewnić że w tym tygodniu sprawdzę ^^
@@revanstormrag4408 Napisz potem jak wyszło - jestem ciekawy czy się Tobie spodoba. Tylko proszę mi tutaj zachować zdrowy rozsądek i nie nadużywać :)
Ja dawno już nawet ćaju nie robiłem - po pierwsze wolę inne środki takie jak opioidy i psychodeliki a po drugie już dawno przestałem nadużywać tych substancji. Od czasu do czasu wezmę coś sprawdzonego i tyle, nowości jakie pojawiają się tu i ówdzie to głównie analogi także nie widzę sensu ich testowania. Może jestem za stary już :P
@@papaversomniferum2365 Miałeś rację w każdym szczególe zwłaszcza z tym że aż zemdli człowieka po tym :D ale ogólnie polecam ^^
W dzieciństwie piłam herbatę właśnie z samowara u pani Tamary. Nie była Rosjanką, ale jako repatriantka przybyła na tzw.Ziemie Odzyskane, podobnie jak moi dziadkowie i rodzice. W moim domu samowara nie było, ale też praktyka parzenia herbaty była taka, że robiło się mocną esencję w małym czajniczku, z mieszanki różnych herbat dostępnych w PRL. Zwyczaje te zanikły wraz z pojawieniem się herbat ekspresowych, a szkoda. 🫖🍵
Akurat przy tym odcinku popijałem kawę, ale słuchało się mimo wszystko miło. Wszystkiego dobrego.
Idealny filmik do herbatki
Przez dłuższy czas Rosja była eksporterem namiastki prawdziwej herbaty tzw. "Iwan czaj". To dość popularna roślina nie tylko tam ale i u nas - wierzbówka kiprzyca. Liście można suszyć i parzyć lub poddawać je fermentacji jak normalną herbatę i wtedy zyskuje bardzo ciekawy smak. Jak była popularna? Otóż był to trzeci produkt eksportowy - po skórach i rabarbarze (tak, tak) a wyprzedzał diamenty czy złoto. Dopiero Anglicy zrobili mu antyreklamę (bo stanowiła konkurencję dla herbaty, którą sprowadzali z Indii) mówiąc, że dodawana jest do niej glinka kaolinowa - co też sami robili dodając do własnej. Rosja to ciekawy kraj - pomijam sprawy polityczne czy ideologiczne bo to inna para walonek.
Dzięki, zawsze fajnie, jak się dzielimy wiedzą!
U nas w domu też swego czasu piło się gorącą herbatę ze spodka. Herbaciana esencja była oczywiście parzona w specjalnym czajniczku. Potem te słynne szklanki w metalowym koszyku :)
O nie zauważyłam tego wpisu i napisałam o tym samym. Mieliśmy w moim dzieciństwie taki mały czajniczek do czaju. Taki w formie jak duże czajniki do parzenia herbaty w angielskich filmach. Czaj to był półprodukt do zrobienia herbaty.
Dobrze że wspomniałeś o tym podcaście, lubię sobie zapuścić coś takiego w tle.
W sumie co odcinek wspominam;-)
@ Teraz zauważyłem. Ja mam tak, że nie oglądam odcinka jak się pojawi, tylko np raz na miesiąc łapię fazę i wtedy puszczam sobie wszystko co wyszło w tym okresie. Po prostu ostatnio jak miałem maraton to jeszcze nie tego nie było :).
Świetny odcinek jak zawsze, pozdrawiam :)
Miło i z zaciekawieniem się Pana słucha.
Ten kanał to złoto 👌
Dziękuję
Tak się mówi, że zwykła herbata w kraju kojarzonym z wódką jednak nawet takie coś ma ciekawą historię. Np. o piciu herbaty z talerzyka pod filiżanką nie słyszałem i zawsze coś ciekawego się zapamięta. :)
Odcinek super. Jakieś 2 miesiące temu obejrzałem odcinek ,,samowar" u irytującego historyka i pomyślałem, a może Marcin by zrobił odcinek o kulturze picia herbaty w Rosji? No ale nic nie napisałem, a tu dzisiaj beng!!!! Marcin robi sobie warzonche ( ponoć to nazwa herbaty w polskim więzieniu. Ale mogę się
mylić) Jeszcze raz dziękuję za odcinek, pozdrawiam
Fajny Odcinek Ekstra Film
Świetny materiał Marcinie!
Fajny odcinek, jak zwykle i tradycyjne łapka w górę :)
Dzięki Tobie poznaję Rosję coraz lepiej, i bardzo mnie to ciekawi!!! Dzięki!
To dobrze, taki w sumie jest cel, żeby Was zaciekawić
W Polsce też przez długi czas (tak gdzieś do końca lat 80-tych zeszłego wieku) popularne były porcelanowe czajniczki do parzenia esencji herbacianej, którą rozcieńczało się woda już w filiżance. Dopiero rozpowszechnienie się herbaty w torebkach do zaparzania odesłało je do lamusa.
Ja zaparzam esencję we francuskiej kawiarce i wlewam do zimnej wody bo nie lubię ciepłego. W lato nawet lodu wrzucam.
Przeczytałam już kilka książek w życiu i tak sobie skojarzyłam że w tych starszych właśnie było określenie "pić herbatę ze spodka/spodeczka". Dotąd myślałam że to po prostu takie stwierdzenie opisujące picie herbaty dotyczące dzieci albo dawnych czasów (ale nie dosłownie). Jak zwykle ciekawie, świetna praca i czekam na więcej odcinków. Powodzenia w pracy 👍
Wspaniałe tradycje które odchodzą trochę w zapomnienie. Miło się o tym słucha :) Świetny kanał swoją drogą. Polecam filmik z kanału "Life of Boris" na temat samowaru :)
Panie Marcinie; dziękuję!
super ciekawy odcinek ! :)
Zauważam, że na obrazie, który najwięcej czasu spędza w tle, wokół samowara siedzą same "panny na wydaniu", a przynajmniej na takie wyglądające. Jakby nie tylko obsługiwały ten samowar (do tego jedna panna/pani by wystarczyła), ale też zabezpieczały go przed obecnymi przy tym stole dziećmi 😁
Пан Marcin! Ещё в пятидесятых годах в бакалейных магазинах продавались сахарные ,,головы" - это как раз то что вы показываете на фото! Завёрнутые в синюю бумагу и фольгу,,,головы" были голубоватыми на сколе, сахар был ,как камень! Очень трудно кололся! А сбитни были распространены до революции, позже, насколько мне известно, культура пития сбитней угасла,но ,в ещё лет 30 назад,она стала возраждатся! Пан Marcin! Спасибо ВАМ за Ваши передачи!
Znów cos ciekawego sie dowiedzialem😉
Odcinek o kwasie chlebowym byłby świetny
dużo ludzi pyta, a osobiście jestem fanem kwasu;-) nawet kiedyś robiłem domowy, żadna profesjonalna produkcja, ale parę butelek dało się wypić;-)
muszę się za to wziąć
@ kwas chlebowy to jedna z najlepszych rzeczy jakie piłem. Pamiętam jeszcze [w prawdzie to podpiwek, a nie Kwas] jak w ofercie był Podpiwek Jędrzej. Cudo!
Też próbowałem robić parę kwasów, i faktycznie jest to mega proste, ale trzeba uważać, bo w bardzo prosty sposób można zaserwować sobie remont kuchni [nie polecam]
Super odcinek.
Ech, rosyjskie picie herbaty. To prawdziwy rytuał. A szczególnie na daczy: Las szumi, a gospodarz rozpala z namaszczeniem samowar. Ile dmuchania, ile delikatnych zabiegów... A po tym leje się do filiżanek wpierw w takiego małego czajniczka coś co tam nazywa się "zawarka" (esencja) i uzupełnia "kipiatoćkiem" (wrzątkiem). Piliśmy herbatę w szklankach z ładnymi koszyczkami (podstakanczikami). Słodziliśmy morożką (słodkie konfitury). Ale opowiadali mi jak to kiedyś, za Stalina piło się "na pridumku" (mając cukier w myślach), lub "na prigladku" (patrząc na cukier) lub "na prilizku" (lizało się cukier przed wypiciem). Ja zaś spróbowałem sposób "na prikusku" - kusociek cukru do ust i wypić. PODOBAŁO MI SIĘ!
A nasz samowar był z Tuły, podobny do tego z obrazka.
Az nabrałem ochoty i poszedlem się napic😀
Marcinie! 3 sprawy:
- gdzieś słyszałem od Ruskich, że u nich głównie herbatę pije się z mlekiem. Ponoć wywodzi się to z tego, że ich porcelana była słabej jakości i najpierw wlewali do niej mleko, a potem wrzątek z herbatą. Słyszałeś może o czymś takim?
- lepiej Ci w dłuższym zaroście :)
- no i przydałoby się trochę brzucha zgubić hehehe!
A tak serio! Super film, poziom jak zwykle bardzo wysoki! Pozdrawiam
W serialu 'Klan" była taka ciocia Stasia i mówiła:Może ja czaju naparze.Miała kresowe pochodzenie.
dziękuję
Przyjmnie sie Pana słucha ;)
Czaj jest pity również w polskich więzieniach. Współpracowałem niegdyś ze stowarzyszeniem Patronat i dziwiło nas, że więźniowie prosili o ogromne ilości herbaty.
Cześć zapomnialesno piciu herbaty w szklankach z fantazyjnymi koszyczkami u spodu, pamiętam je u nas jeszcze w latach 80. Świetny materiał. Pozdrawiam.
Czasem sam z takiej pijam, przy czym zdarza się także tu na wideo;-)
nie rozumiem siebie. Jak to jest ,że drugi raz oglądam odcinek o piciu herbaty :D Brawo Marcin!
A też nie wiem
@ hello. Marcinie. Sorry nie stać mnie aktualnie na patronajta. Ale nim będę jak odbije się od dołka. Strasznie kocham historię Rosji. A w szczególności literaturę Tołstoja. Jeśli mogę prosić Ciebie o jakiś materiał o tym wspaniałym pisarzu którego świetnie znam i mam wiele książek jego oraz o nim. Ale chciałbym prosić zebyś może Ty przedstawił jego sylwetkę twórczość i osobowość na swoim kanale dla większej publiczności. Pozdrawiam serdecznie. Bo literatura rosyjska jest jedną z najlepszych bijąca na głowę literaturę polską czy ,, zachodnią,,. Moja to jest opinia.
@@stan-xn7ri kto wie, Tołstoj to ciekawy temat, choć w sumie takich ciekawych tematów są setki
@ dziękuję. Może kiedyś się uda zrobić materiał o pisarzach rosyjskich. Pewnie będzie miał mniej wyświetleń ale dla niektórych mocno interesujący. Ok. Już nie przeszkadzam. Dobranoc
@@stan-xn7ri nie przeszkadzasz;-)
0:50 po chińsku herbata - 茶 (chá w zapisie pinyin) Na filmiku jest dobra wymowa, oczywiście jednak bez tonów.
Czysty przypadek:-) tak jak mówiłem, niestety chińskiego nie znam. Szkoda, bo niesamowicie ciekawy kraj i kultura. Bardzo chętnie tam jeszcze kiedyś polecę
w temacie ćaju to teofilina ma też spory wpływ na właściwości "narkotyczne" tego typu naparu
Panie Marcinie w herbacie jest teina.
Niemniej film zacny. Pozdrawiam
Formalnie nie ma takiej nazwy jak teina. To tylko nazwa zwyczajowa kofeiny z herbaty. To jest dokładnie ta sama substancja.
Fajny film . Ja osobiście herbatę pije praktycznie od razu . Można powiedzieć że pije wrzątek 😎
Miałem kolegę Rosjanina, który opowiadał że na górę samowaru nakładano but z długą cholewą w charakterze miecha do rozpalenia wegala Po wojnie długo był taki zwyczaj picia cherbaty że spodeczka Zresztą Ruska porcelana jest bardzo ładna O tej konfiturze w cherbacie też wspominał Jest jeszcze coś takiego jak Jwan czaj, to też kawałek historii cherbaty w Rosji Proszę o tym wspomnieć
Świetnie się słucha popijając dobrą herbatę
Czytałam o tym rozróżnieniu cia/tia w jakimś artylule. Anglicy mają swoje tea od południowych Chin, jak można się spodziewać. Dobrze że tutaj Marcin to potwierdza, bo wiadomo pamięć lubi płatać figle. Sama jestem z tych kawowych, herbatę piję tylko wieczorem by nie mieć problemów z zasypianiem.
Ja bardzo lubię zieloną jaśminową
Ale china po angielsku to filiżanka. A u nas czajnik to też chyba od czaju czyli do parzenia herbaty. Tak zgaduję
Cała Azja od Korei po Cejlon mówi "Cha". Tylko Khmerowie i Indonezyjczycy mówią "Te".
Hej a zrobisz film o koleji trasyberyjskiej
Dzięki ;)
Dziękuję I pozdrawiam
Dobranoc
Może w przyszłości coś o kwasie chlebowym :D
W takiej wielkiej, filmowej epopei wojennej Wyzwolenie z 1969 r. produkcji radzieckiej jest piękna scena. Spotyka się dwóch generałów, czy nawet marszałków. Jeden drugiego częstuje herbatą. Na to ten poczęstowany mówi, cytuję z pamięci "Herbata nie wódka. Dużo wypić się nie da." ;)
;-)
Z ciekawości zajrzałem w historię herbaty w Imperium Osmańskim i... Herbata spopularyzowała się w Turcji jako napój dopiero po 1839r. Biorąc pod uwagę prezencję wojsk osmańskich w Indiach, wojny z Portugalczykami, kontakty handlowe i dyplomatyczne z Mughalem czy Bengalem mającymi kontakty handlowe z Chinami mocno zszokowało.
Ciekawe, może dlatego tak ją lubią, bo to dla nich ciągle "nowość";p
A jak to było u Mogołów?
@@bs9675 ciężko mówić o tym jak było u Mongołów, bo Mongołowie po podbiciu Chin jak wszystkie inne nacje przeszły sinoizacje. Kublai Khan po zdobyciu Chin utworzył dynastię Yuan, dynastię określaną jako chińską, a przynajmniej taką szybko się stała.
@@krzywygeneral
A ta część Mongołów z Indii?
A Arabowie? Było tyle możliwości dotarcia herbaty do Turcji z Indii, a to wygląda jakby zaczęli kopiować dopiero od Brytyjczyków :-)
@@bs9675 tak, to mnie zdziwiło. Herbata była znana w Turcji już w XVI wieku, ale jako substancja zapachowa, składnik perfum. Robienie wywaru i jego konsumpcja dopiero rozpowszechniły się w XIXw. to mnie bardzo zdziwiło. Mongołowie z Indii? Chyba masz na myśli Mughal Empire. Wydawało mi się, że w tym okresie to już bardziej ludy Tureckie i Perskie, a nie Mongołowie, ale mogę się mylić. Herbata nie mogła trafić do Turcji z Indii, mogła trafić tam jedynie przez Indie i poza przywołanymi już Mughalami wspomniałem nawet o sułtanacie Bengalu, który wydawałby się najnaturalniejszym punktem wyjścia herbaty w świat muzułamński, biorąc pod uwagę znaczenie delty Bengalu i „niedaleki” szlak birmański. Może liście odebrano w podobny sposób jak Rosjanie, my dajemy drogocenne rzeczy, a oni jakieś liście? Może w tłoku towarów luksusowych z Chin herbata nie była darzona zainteresowaniem za granicą, do czasu jej „odkrycia” przez Europejczyków. Ale to już nie w oparciu o jakiekolwiek źródła, tylko swobodnie sobie filozofując w internecie.
Odnośnie tego transportu, Rosjanie mieli mówić, że herbata brytyjska przesiąka wodą morską i trąci solą, natomiast Brytyjczycy o rosyjskiej, że skoro przewożona jest karawanami to śmierdzi zwierzętami i łajnem.
Prawdopodobnie były to tylko przytyki mijające się z prawdą.
Wspomniany w którymś momencie - kwas chlebowy - po prostu uwielbiam. Niestety u nas był ciężki do dostania, ale ostatnio zauważyłem, że pojawił się normalnie w niektórych sklepach. Pewnie za sprawą potrzeb wykreowanych przez przybyszy ze wschodniejszych krajów :-)
Też bardzo lubię.
Piłem kiedyś czai w pociągu do Rygi połączenia Odessa-Tallin 😊👍
Dobry odcinek, niby taki banał. A jednak historia wyjątkowa.
Zajebisty patent ze spodkiem, przyda mi się bo nienawidzę ciepłych napojów xD
A jaki elegancki... 😂
O bardzo fajny odcinek :D kiedyś na studiach słyszałem ciekawą tezę, że linia zaborów pokazuje granicę cywilizacyjną tj. na zachodzie pije się głównie kawę a na wschodzie herbatę.
Czy to prawda - ciężko mi powiedzieć :D
hmm, mnie też;-)
czaj kojarzy mi się chyba tylko z więzieniem:D
"Ot jak raz samowar kipi, pij herbatę,
Synu pij!"
Hm to połączenie herbaty i słodkości przypomina mi mękę picia herbaty na Bliskim wschodzie. Żartuję czasem, że w Iraku piją nie herbatę z cukrem, a cukier z herbatą ;)
Zawsze wolałem myśleć, że jesteśmy oryginalni, bo w naszym herbata nie słychać wcale tego "te". W kwestii "czaju", jako człowiek z Kongresówki, mogę powiedzieć że to tutaj synonim herbaty. Taki, którego się raczej nie stosuje, ale rozumie. Bez konotacji więziennej ;) Choć o takim zastosowaniu herbaty słyszałem. Poza więzieniami, to chyba nawet inteligencja za PRLu potrafiła się takimi naparami raczyć, kojarzy mi się z tym Miron Białoszewski.
Ps. O ile kojarzę, my chyba przeszliśmy od kultury picia kawy, do picia herbaty za PRLu, z powrotem do kawy, ale czytałem o tym dawno i nie wiem, na ile to jest zasadna obserwacja ;)
Też czytałem, że herbatę nauczyliśmy się pić w takie ilości właśnie wtedy
Z rodzinnych opowiesci, jeden z pradziadów - człowiek światowy i bywały w Petersburgu opisywał 3 sposoby picia herbaty w Rosji. Oprócz zagryzania cukru i popijania, picia ze spodka opisywał jeszcze jedzenie maczanych w czaju stożkow cukrowych ..
Rosjanie mówili że herbata Brytyjska ma słony posmak od wody morskiej, a z kolei Brytyjczycy mówili że herbata Rosyjska wali wielbłądem
Do tego więziennego ciaja, słyszałem że dodaje się też tytoń. A co do niezatrzymywania się, to pewien kierowca, powiedział mi, że oczywiście robi sie postoje zimą, tyle tylko że nie gasi się silnika.
Jakby kiedyś nie miał Pan pomysłu na odcinek, to może być ciekawie opowiedzieć coś o tych ludowych specjałach naparniczych.
I o kwasie chlebowym;-)
@ Oczywiście!
Kolejny świetny odcinek. Czy są jakieś możliwości aby na przyszłość poprawić dźwięk?
Cały czas się staram
6:39 "Szkoda [...] Wiem, że Muminek lubi dżem do herbaty. Jak mogłam o nim zapomnieć!"
Tove Jansson, "Lato Muminków"
Ha. Kiedyś coś podobnego do tych głów było u mojej babci na Podlasiu.
Może coś o historii obrusów w Rosji, to by się ludzie zdziwili.
No tak, babcia mi slodzila herbate konfiturami
Najlepsza konfitura z morszczuka.
Babcia miała samowar, duży, piękny. Zawsze w dzieciństwie go oglądałam. Używała jednak zwykłego czajnika i szklanek z fusami na dnie. Może jej się nie chciało rozpalać, ale piekła ciasta itp.więc wątpię. Raczej oszczędzała jako pamiątkę rodzinną. Wujek zabrał. Mama opowiadała, że kwas chlebowy bardzo dobry. Zobaczyłam że są w sklepach i spróbowałam i teraz piję, choć tanie w plastiku są takie se, w puszce czy butelce mi zasmakowały bardzo.
Te u nas dostępne faktycznie najlepsze są w szkle
Ciekawy materiał, a może film o cerkwi rosyjskiej i podejściu Rosjan do religii? Pozdrawiam. :)
o mój temat, słuchamy
Moja babcia jak robiła herbatę, to wpierw mocny napar a rozcieńczała wodą. Wcześniej znałem typowe herbaty ekspresowe i wydawało mi się to ciekawe.
Ciekawy odcinek.
(komentarz dla youtubowych algorytmów)
Cały czas na południu Europy, w krajach w których piję się na co dzień kawę, herbata traktowana jest nie jako napój, tylko jako ziółka na przeziębienie