My dearest Henkie, Max van Praag is wonderful !!!!!!! He sings with much feeling !!! An old refrain brings many memories - both happy and sad !!!!!! I remember my grandparent`s as well as my parent`s favorite songs !!!!!!!! When I hear them, I think of them !!!!!!! My sweetie, you are forever in my heart and soul !!!! Yours Jytte
Thank you my dearest Jytte for telling me this heartwarming words !!!!! I remember when i was sitting on my grandfathers knee he sang always ,,Hup Marianneke stroop in 't kanneke" !!!!! Make something beautyful of this day Jytte !!!! I keep thinking on you !!! Yours forever Henk !!!!
1957 - _Het oude refrein_ (Das ist der alte Refrain) - Hannes Zeisner (muziek) & Max Schinko (Duitse tekst) - Anton Beuving, Philip Wina (Nederlandse tekst) - Max met orkestbegeleiding o.l.v. Jan Gorissen Hans *Hannes Zeisner* (23. März 1911 in Wien - 25. Mai 1978 in Wien) war ein österreichischer Komponist und Musiker. Der Sohn eines jüdischen Bahnbeamten erhielt Geigenunterricht und machte bereits als Fünfjähriger erste Kompositionsversuche. Seine diesbezügliche Begabung fiel bereits in der Volksschule auf. Zwei im Rahmen der Schülerrevue Jazz und griechisch komponierte Titel des 16-Jährigen brachten den ersten Erfolg. Nach der Matura am Bundesgymnasium Wien II begann Z. auf Wunsch des Vaters im WS 1930/31 ein Jus-Studium an der Univ. Wien, das er aber bereits im SS 1931 abbrach; fortan widmete er sich der Komposition. Ab 1932 erschienen seine ersten gedruckten Werke in Wien. Er komponierte zunächst Schlager, anfangs gemeinsam mit Co-Komponisten wie F. Killer, Ch. Gaudriot oder Egon Goldberg, die ab 1932 auch auf Radio Wien zu hören waren. Wenig später schrieb er auch Wienerlieder. Nach der Machtübernahme durch die Nationalsozialisten plante er eine Ausreise in die USA, wurde jedoch in der Reichsprogromnacht verhaftet und am 13.11.1938 ins Konzentrationslager Dachau/D deportiert. Nach der Entlassung am 28.4.1939 emigrierte er im Mai 1939 nach Shanghai, Volksrepublik China. Zeisner arbeitete zunächst als Kapellenleiter bzw. Musiker auf italienischen Schiffen sowie in Hong Kong und kehrte später nach Shanghai zurück, wo er sich vermutlich als Geiger in der Unterhaltungsmusikbranche über Wasser hielt. Anfang 1947 erfolgte die Remigration mit seiner Frau Fanny (* 27.11.1915 Wien, Heirat in Wien am 18.2.1947) nach Wien, wo er an seine Karriere vor dem Zweiten Weltkrieg anschließen konnte. Einige Schlagersänger, darunter Rudi Hofstetter und J. M. Berg verdanken ihre ersten Erfolge seinen Schlagern. Zu seinen erfolgreichsten Textdichtern zählten u. a. Kurt Feltz, Hans Brodke, Hans Werner und Charles Berndt. Seit 14.6.1951 in zweiter Ehe war er mit Vera Josefa Svoboda verheiratet. Einige seiner Lieder A Tisch, a Bank und drauf a Pärchen (Wenn zwei aus einem Glaserl trinken) Du weißt was Liebe ist, du Musikant, du hast schon viel geküßt Ein Viertel Wein, zwei Vierteln Wein Es hilft doch nichts, wenn sie ganz heimlich jetzt tun (Von Wien erzählen die Geigen) Ich bin als echtes Wienerkind, genau wie alle Wiener sind (Das Herz von Wien) Ich hab' heut' dem Herrgott geschrieben Kaum begonnen hat der mai, und kaum hat Herz zu Herz gefunden (Wenn man Abschied nimmt von allem was schön war) Langsam fährt ein Schiff weit übers Meer (Wenn einmal in fernen Tagen) Mei Oide feiert jeden Tag ihr Wiegenfest (Das Wiegenfest) Wien, du bist das letzte Märchen Anton Pieter Arie Oliemans, beter bekend als *Anton Beuving,* (Rotterdam, 17 april 1902 - Loenen, 29 januari 1977) was een Nederlandse tekstschrijver en misdaadauteur. Hij schreef niet alleen onder de naam 'Anton Beuving' maar ook als 'Jan Korver', 'Ton Herder', en 'Sonja Tilaar'. Jonge jaren Na een korte loopbaan op kantoor monsterde hij als 17-jarige aan bij de grote vaart. Het leven aan boord beviel zeer slecht en in 1924 zette hij er een punt achter. Daarna werkte hij onder andere als kok. In 1936 begon hij met schrijven van levensliederen, toneelstukken en hoorspelen. Twee jaar later trad hij in dienst van de VARA. Liedtekstschrijver In 1940 schreef Oliemans het muzikale hoorspel Vrouw aan boord. De liedjes werden gezongen door Frans van Schaik. Eén daarvan was _"De straatjongen van Rotterdam",_ beter bekend als _"Ketelbinkie",_ waarmee Van Schaik groot succes had, en dat tot de dag van vandaag gezongen wordt. In later jaren schreef Oliemans ook liedteksten voor artiesten als Eddy Christiani _(Kleine Greetje uit de polder),_ Willy Alberti _(Tabé, ouwe Wester),_ Kees Korbijn, Annie de Reuver, Max van Praag, Bert Robbe, Willeke Alberti en Bobbejaan Schoepen. Muziek en boeken Oliemans werkte veel samen met componist Louis Noiret. In navolging van Noiret startte hij in 1947 zijn eigen muziekuitgeverij. In hetzelfde jaar begon hij ook met het schrijven van jeugdboeken. Zijn populairste boek was _Vuur aan bakboord,_ dat zoals veel van zijn werken ook bewerkt werd tot hoorspel. In 1953 stapte hij over naar het genre van de detectiveroman. Er verschenen 52 boeken van zijn hand over rechercheur 'Hakkie' Waaldijk. Laatste jaren Anton Oliemans bracht zijn laatste jaren door in een verzorgingshuis in Loenen. Hij overleed op 74-jarige leeftijd. Bijzonderheden liedteksten In 1973 bestond de Holland-Amerika Lijn honderd jaar en als geschenk aan de gemeente Rotterdam werd een beeld van Ketelbinkie van Huib Noorlander geplaatst aan de Wilhelminakade. Het werd onthuld door Mies Bouwman. Bij die gelegenheid zong Van Schaik het lied nogmaals, op accordeon begeleid door de componist Jan Vogel. Een andere beroemde liedtekst van Beuving was _"De lichtjes van de Schelde"_ uit 1952 (muziek en zang door Bobbejaan Schoepen). Het lied geniet inmiddels in Vlaanderen eeuwigheidswaarde en werd aldaar in november 2006 opgenomen in de Eregalerij van Radio2. De Vlaams-Nederlandse evergreen werd talloze keren gecoverd (door onder meer Louis Neefs, Wannes Van de Velde, Hans de Booij, Will Tura en Daan). Johannes Cornelis *"Jan" Gorissen* (Rotterdam, 10 januari 1917 - Amersfoort, 15 september 1988) was een Nederlands accordeonist. Hij was voorts componist (Het lied van de zee) en arrangeur. Hij had in muziekkringen de bijnaam Jan met de handjes. Hij was zoon van havenarbeider Arie Gorissen en Wilhelmina Petronella van Staveren, een gezin met meer dan tien kinderen. Hijzelf trouwde in 1937 met Wilhelmina Petronella Brinkman, na een echtscheiding in 1965 trouwde hij met Tiny Engelvaart. De rouwadvertentie meldde "Zijn leven was muziek"; hij werd in stilte gecremeerd. Het zag er niet naar uit, dat hij musicus zou worden, zijn ouders zagen een loopbaan in de muziek niet zitten. Alhoewel hij ging werken in de drukkerij en in de brouwerij van oranjeboom, bleef hij oefenen op de accordeon, iets waar hij al op vijfjarige leeftijd mee begonnen was nadat hij eerst aan het spelen was met de mondharmonica. Hij solliciteerde bij de radio, maar werd steeds afgewezen. In 1939 mocht hij proefspelen bij Pierre Palla, die hem naar de AVRO haalde; een omroep die hij zou inwisselen voor de VARA. Hij was echter jarenlang leider en kapelmeester van Accordeola, een accordeonorkest, dat hij samen met Jaap Valkhoff en Johnny Holshuyzen had opgericht. Hij speelde ook trompet, contrabas en zong. Hij werkte voorts dertig jaar voor de Vara, waarbij hij optrok met Max van Praag binnen Accordeola. Zo leidde Gorissen tussen 1961 en 1969 het programma Melodieën expres niet alleen met orkest, maar ook met koortjes onder de namen The Spotlights en The Floodlights. Hij speelde onder meer met The Ramblers, Metropole Orkest en orkesten van genoemde omroep onder leiding van Charlie Nederpelt en het orkest van Malando. Zijn portret als hoofdconducteur prijkt op de langspeelplaat _Een trein vol liedjes en melodietjes_ uitgebracht op Varagram (catalogusnummer 20). Zijn best verkocht album was _Klokkenwals_ (1966) dat hij opnam voor Telstar van Johnny Hoes, dat circa 250.000 keer over de toonbank ging; hij zou een platina-album uit handen van Annie de Reuver overhandigd krijgen. Zijn plaatje _Barcarolle 66_ (1966) verkocht 100.000 keer; hij kreeg er een gouden plaat voor. In 1974 was er een televisieprogramma gewijd aan zijn 25-jarig jubileum. Hij had in zijn jeugd een grote liefhebberij in het boksen. Hij had les van Luc van Dam (tevens sparringpartner) en Bep van Klaveren (die hem ook een paar miniatuur bokshandschoenen gaf) en voetballes van Kees Dijke. Hij zou nog amateur bokskampioen in zijn geboortestad zijn geweest. Dat sporten hield hem nog enigszins in beweging toen hij op late leeftijd werd geplaagd door astma.
Dank voor het jaar en de info van de plaat Henri !!!! En dank voor de prachtige verhalen van Hannes Zeisner, Anton Beuving en Jan Gorissen !!!! Het was een genot om het te lezen !!!! Dankbare groetjes van Henk !!!!
My dearest Henkie, Max van Praag is wonderful !!!!!!! He sings with much feeling !!! An old refrain brings many memories - both happy and sad !!!!!! I remember my grandparent`s as well as my parent`s favorite songs !!!!!!!! When I hear them, I think of them !!!!!!! My sweetie, you are forever in my heart and soul !!!! Yours Jytte
Thank you my dearest Jytte for telling me this heartwarming words !!!!! I remember when i was sitting on my grandfathers knee he sang always ,,Hup Marianneke stroop in 't kanneke" !!!!! Make something beautyful of this day Jytte !!!! I keep thinking on you !!! Yours forever Henk !!!!
1957 - _Het oude refrein_ (Das ist der alte Refrain) - Hannes Zeisner (muziek) & Max Schinko (Duitse tekst) - Anton Beuving, Philip Wina (Nederlandse tekst) - Max met orkestbegeleiding o.l.v. Jan Gorissen
Hans *Hannes Zeisner* (23. März 1911 in Wien - 25. Mai 1978 in Wien) war ein österreichischer Komponist und Musiker.
Der Sohn eines jüdischen Bahnbeamten erhielt Geigenunterricht und machte bereits als Fünfjähriger erste Kompositionsversuche. Seine diesbezügliche Begabung fiel bereits in der Volksschule auf. Zwei im Rahmen der Schülerrevue Jazz und griechisch komponierte Titel des 16-Jährigen brachten den ersten Erfolg.
Nach der Matura am Bundesgymnasium Wien II begann Z. auf Wunsch des Vaters im WS 1930/31 ein Jus-Studium an der Univ. Wien, das er aber bereits im SS 1931 abbrach; fortan widmete er sich der Komposition. Ab 1932 erschienen seine ersten gedruckten Werke in Wien. Er komponierte zunächst Schlager, anfangs gemeinsam mit Co-Komponisten wie F. Killer, Ch. Gaudriot oder Egon Goldberg, die ab 1932 auch auf Radio Wien zu hören waren. Wenig später schrieb er auch Wienerlieder.
Nach der Machtübernahme durch die Nationalsozialisten plante er eine Ausreise in die USA, wurde jedoch in der Reichsprogromnacht verhaftet und am 13.11.1938 ins Konzentrationslager Dachau/D deportiert. Nach der Entlassung am 28.4.1939 emigrierte er im Mai 1939 nach Shanghai, Volksrepublik China. Zeisner arbeitete zunächst als Kapellenleiter bzw. Musiker auf italienischen Schiffen sowie in Hong Kong und kehrte später nach Shanghai zurück, wo er sich vermutlich als Geiger in der Unterhaltungsmusikbranche über Wasser hielt.
Anfang 1947 erfolgte die Remigration mit seiner Frau Fanny (* 27.11.1915 Wien, Heirat in Wien am 18.2.1947) nach Wien, wo er an seine Karriere vor dem Zweiten Weltkrieg anschließen konnte. Einige Schlagersänger, darunter Rudi Hofstetter und J. M. Berg verdanken ihre ersten Erfolge seinen Schlagern. Zu seinen erfolgreichsten Textdichtern zählten u. a. Kurt Feltz, Hans Brodke, Hans Werner und Charles Berndt. Seit 14.6.1951 in zweiter Ehe war er mit Vera Josefa Svoboda verheiratet.
Einige seiner Lieder
A Tisch, a Bank und drauf a Pärchen (Wenn zwei aus einem Glaserl trinken)
Du weißt was Liebe ist, du Musikant, du hast schon viel geküßt
Ein Viertel Wein, zwei Vierteln Wein
Es hilft doch nichts, wenn sie ganz heimlich jetzt tun (Von Wien erzählen die Geigen)
Ich bin als echtes Wienerkind, genau wie alle Wiener sind (Das Herz von Wien)
Ich hab' heut' dem Herrgott geschrieben
Kaum begonnen hat der mai, und kaum hat Herz zu Herz gefunden (Wenn man Abschied nimmt von allem was schön war)
Langsam fährt ein Schiff weit übers Meer (Wenn einmal in fernen Tagen)
Mei Oide feiert jeden Tag ihr Wiegenfest (Das Wiegenfest)
Wien, du bist das letzte Märchen
Anton Pieter Arie Oliemans, beter bekend als *Anton Beuving,* (Rotterdam, 17 april 1902 - Loenen, 29 januari 1977) was een Nederlandse tekstschrijver en misdaadauteur. Hij schreef niet alleen onder de naam 'Anton Beuving' maar ook als 'Jan Korver', 'Ton Herder', en 'Sonja Tilaar'.
Jonge jaren
Na een korte loopbaan op kantoor monsterde hij als 17-jarige aan bij de grote vaart. Het leven aan boord beviel zeer slecht en in 1924 zette hij er een punt achter. Daarna werkte hij onder andere als kok. In 1936 begon hij met schrijven van levensliederen, toneelstukken en hoorspelen. Twee jaar later trad hij in dienst van de VARA.
Liedtekstschrijver
In 1940 schreef Oliemans het muzikale hoorspel Vrouw aan boord. De liedjes werden gezongen door Frans van Schaik. Eén daarvan was _"De straatjongen van Rotterdam",_ beter bekend als _"Ketelbinkie",_ waarmee Van Schaik groot succes had, en dat tot de dag van vandaag gezongen wordt. In later jaren schreef Oliemans ook liedteksten voor artiesten als Eddy Christiani _(Kleine Greetje uit de polder),_ Willy Alberti _(Tabé, ouwe Wester),_ Kees Korbijn, Annie de Reuver, Max van Praag, Bert Robbe, Willeke Alberti en Bobbejaan Schoepen.
Muziek en boeken
Oliemans werkte veel samen met componist Louis Noiret. In navolging van Noiret startte hij in 1947 zijn eigen muziekuitgeverij. In hetzelfde jaar begon hij ook met het schrijven van jeugdboeken. Zijn populairste boek was _Vuur aan bakboord,_ dat zoals veel van zijn werken ook bewerkt werd tot hoorspel. In 1953 stapte hij over naar het genre van de detectiveroman. Er verschenen 52 boeken van zijn hand over rechercheur 'Hakkie' Waaldijk.
Laatste jaren
Anton Oliemans bracht zijn laatste jaren door in een verzorgingshuis in Loenen. Hij overleed op 74-jarige leeftijd.
Bijzonderheden liedteksten
In 1973 bestond de Holland-Amerika Lijn honderd jaar en als geschenk aan de gemeente Rotterdam werd een beeld van Ketelbinkie van Huib Noorlander geplaatst aan de Wilhelminakade. Het werd onthuld door Mies Bouwman. Bij die gelegenheid zong Van Schaik het lied nogmaals, op accordeon begeleid door de componist Jan Vogel.
Een andere beroemde liedtekst van Beuving was _"De lichtjes van de Schelde"_ uit 1952 (muziek en zang door Bobbejaan Schoepen). Het lied geniet inmiddels in Vlaanderen eeuwigheidswaarde en werd aldaar in november 2006 opgenomen in de Eregalerij van Radio2. De Vlaams-Nederlandse evergreen werd talloze keren gecoverd (door onder meer Louis Neefs, Wannes Van de Velde, Hans de Booij, Will Tura en Daan).
Johannes Cornelis *"Jan" Gorissen* (Rotterdam, 10 januari 1917 - Amersfoort, 15 september 1988) was een Nederlands accordeonist. Hij was voorts componist (Het lied van de zee) en arrangeur. Hij had in muziekkringen de bijnaam Jan met de handjes.
Hij was zoon van havenarbeider Arie Gorissen en Wilhelmina Petronella van Staveren, een gezin met meer dan tien kinderen. Hijzelf trouwde in 1937 met Wilhelmina Petronella Brinkman, na een echtscheiding in 1965 trouwde hij met Tiny Engelvaart. De rouwadvertentie meldde "Zijn leven was muziek"; hij werd in stilte gecremeerd.
Het zag er niet naar uit, dat hij musicus zou worden, zijn ouders zagen een loopbaan in de muziek niet zitten. Alhoewel hij ging werken in de drukkerij en in de brouwerij van oranjeboom, bleef hij oefenen op de accordeon, iets waar hij al op vijfjarige leeftijd mee begonnen was nadat hij eerst aan het spelen was met de mondharmonica. Hij solliciteerde bij de radio, maar werd steeds afgewezen. In 1939 mocht hij proefspelen bij Pierre Palla, die hem naar de AVRO haalde; een omroep die hij zou inwisselen voor de VARA.
Hij was echter jarenlang leider en kapelmeester van Accordeola, een accordeonorkest, dat hij samen met Jaap Valkhoff en Johnny Holshuyzen had opgericht. Hij speelde ook trompet, contrabas en zong. Hij werkte voorts dertig jaar voor de Vara, waarbij hij optrok met Max van Praag binnen Accordeola. Zo leidde Gorissen tussen 1961 en 1969 het programma Melodieën expres niet alleen met orkest, maar ook met koortjes onder de namen The Spotlights en The Floodlights. Hij speelde onder meer met The Ramblers, Metropole Orkest en orkesten van genoemde omroep onder leiding van Charlie Nederpelt en het orkest van Malando.
Zijn portret als hoofdconducteur prijkt op de langspeelplaat _Een trein vol liedjes en melodietjes_ uitgebracht op Varagram (catalogusnummer 20). Zijn best verkocht album was _Klokkenwals_ (1966) dat hij opnam voor Telstar van Johnny Hoes, dat circa 250.000 keer over de toonbank ging; hij zou een platina-album uit handen van Annie de Reuver overhandigd krijgen. Zijn plaatje _Barcarolle 66_ (1966) verkocht 100.000 keer; hij kreeg er een gouden plaat voor. In 1974 was er een televisieprogramma gewijd aan zijn 25-jarig jubileum.
Hij had in zijn jeugd een grote liefhebberij in het boksen. Hij had les van Luc van Dam (tevens sparringpartner) en Bep van Klaveren (die hem ook een paar miniatuur bokshandschoenen gaf) en voetballes van Kees Dijke. Hij zou nog amateur bokskampioen in zijn geboortestad zijn geweest. Dat sporten hield hem nog enigszins in beweging toen hij op late leeftijd werd geplaagd door astma.
Dank voor het jaar en de info van de plaat Henri !!!! En dank voor de prachtige verhalen van Hannes Zeisner, Anton Beuving en Jan Gorissen !!!! Het was een genot om het te lezen !!!! Dankbare groetjes van Henk !!!!