Z jednej strony bardzo miło się to ogląda, szczególnie gdy Profesor tak pięknie snuje opowieść, ku pokrzepieniu duszy.. ale z drugiej.. przykro, gdy tylko człowiek uświadomi sobie skalę naszego upadku od tamtego czasu.. a to przecież wcale nie było tak dawno temu. Słodko-gorzki wydźwięk. Dziękuję, tym niemniej, za wrzutkę. Pozdrawiam.
Mój Boże, jakaż wdzięczność za ten film! Oglądam ze łzami w oczach.Ten trzeci świat mam też w głowie i sercu. Pokój z kuchnią od frontu przy Kilińskiego 10 to też "mój dom rodzinny" Mieszkałam tam od urodzenia się w 1955 roku do roku 1970 , pamiętam każdy szczegół , o którym mówi i nie mówi Pan Profesor: kamienne schodki prowadzące do pana Leona, który mieszkał tam ze swoją sunią Kropeczką, wysokie drewniane schody na strych, gdzie często kryłam się z książką, kamienny stół na "małym podwórku", no i baśniowy ,zaczarowany ogród z tajemniczą, pobudzającą wyobraźnię altaną, gdzie wśród winorośli i pnącej róży krył się biały posąg półnagiej kobiety....Ten dom, ogród, ta wspaniała, wyrozumiała, kulturalna i po ludzku dobra rodzina państwa Ziniów to było błogosławieństwo mojego trudnego dzieciństwa. Zachowałam we wdzięcznej pamięci łagodnego pana Piotra, kochaną panią Stefanię, piękną jako kobieta i Człowiek panią Oleńkę, otoczonego nimbem podziwu Pana Profesora, wychowującego się u dziadków Szymka i przyjeżdżającą na wakacje Moniczkę. Ten świat , ten dom i ogród nad rzeką Huczwą, Ci ludzie wciąż są obecni w moich wspomnieniach, dziękuję za tę podróż w piąty wymiar:)
Chce się rzec, że Takich wspaniałych ludzi Świat dzisiejszy bardzo potrzebuje... chylę czoła przed nieżyjącym już Panem Profesorem. Żałuje, że Go osobiście za Jego życia nie poznałem. Dziękuję za wszystkie udostępnione materiały filmowe, które można napotkać w serwisie UA-cam. Bardzo przyjemnie się je ogląda i jednocześnie słucha Pana Profesora, dzięki czemu można poczuć jakby Ten Wielki Polak ciągle między nami żył, tworzył i nas nauczał.
Dziękuję za ten kanał. "Lubię trwającą po nich ciszę..." Nie, w tym przypadku nie lubię, chciałbym żeby Profesor jeszcze żył... Źle mi z ciszą po nim...
Tez mialam taki zaczarowany swiat... i ten swiat mial ogromny wplyw na nasze zycie... Wychowalam sie jako dziecko n'a ilustracjach bajkowych J. SZANCERA... potem na rysunkach prof. ZINA... Sama dzis tworze osobiste dziela majac w pamieci jakby obraz tamtego swiata... do ktorego tesknie...
W tym zidioconym kręgu pseudo ludzików, liczy się tylko .....faceebuczek ....I zdjeciotka ....jak się budzę....jakie śniadanko...a potem jaka robie kupkę.....syf....dno świata....bez wyrazu...
Czasami mam wrażenie, że prawdziwych ludzi już nie ma.. albo jest ich jak na lekarstwo.. rozproszeni, zatomizowani.. Znakomita większość tych co zostali, to li tylko cienie jakieś.. symulakry. Przykro.
Jak miło usłyszeć ten głos. Rozklejam się. Moje dzieciństwo i lata młodzieńcze
.
Z jednej strony bardzo miło się to ogląda, szczególnie gdy Profesor tak pięknie snuje opowieść, ku pokrzepieniu duszy.. ale z drugiej.. przykro, gdy tylko człowiek uświadomi sobie skalę naszego upadku od tamtego czasu.. a to przecież wcale nie było tak dawno temu.
Słodko-gorzki wydźwięk. Dziękuję, tym niemniej, za wrzutkę. Pozdrawiam.
piękny , klimatyczny , nastrojowy, niezapomniany, budzący tęsknotę za własnymi korzeniami...dziękuję
Mój Boże, jakaż wdzięczność za ten film! Oglądam ze łzami w oczach.Ten trzeci świat mam też w głowie i sercu. Pokój z kuchnią od frontu przy Kilińskiego 10 to też "mój dom rodzinny" Mieszkałam tam od urodzenia się w 1955 roku do roku 1970 , pamiętam każdy szczegół , o którym mówi i nie mówi Pan Profesor: kamienne schodki prowadzące do pana Leona, który mieszkał tam ze swoją sunią Kropeczką, wysokie drewniane schody na strych, gdzie często
kryłam się z książką, kamienny stół na "małym podwórku", no i baśniowy ,zaczarowany ogród z tajemniczą, pobudzającą wyobraźnię altaną, gdzie wśród winorośli i pnącej róży krył się biały posąg półnagiej kobiety....Ten dom, ogród, ta wspaniała, wyrozumiała, kulturalna i po ludzku dobra rodzina państwa Ziniów to było błogosławieństwo mojego trudnego dzieciństwa. Zachowałam we wdzięcznej pamięci łagodnego pana Piotra, kochaną panią Stefanię, piękną jako kobieta i Człowiek panią Oleńkę, otoczonego nimbem podziwu Pana Profesora, wychowującego się u dziadków Szymka i przyjeżdżającą na wakacje Moniczkę. Ten świat , ten dom i ogród nad rzeką Huczwą, Ci ludzie wciąż są obecni w moich wspomnieniach, dziękuję za tę podróż w piąty wymiar:)
jak pięknie Pani opisała te dzieje ..pozdrawiam
..
niech Pani opowiada więcej !!!
@@KSokol-oz9tb Być może nie żyje już 🤔- pzdr .
Dziekujemy pieknie za to nagranie. Ogladamy z przejeciem i wzruszeniem. To wielka przyjemność sluchać Pana Profesora. Świetnie zrobione nagranie.
Piękna opowieść. Dziękuję!
Chce się rzec, że Takich wspaniałych ludzi Świat dzisiejszy bardzo potrzebuje... chylę czoła przed nieżyjącym już Panem Profesorem. Żałuje, że Go osobiście za Jego życia nie poznałem. Dziękuję za wszystkie udostępnione materiały filmowe, które można napotkać w serwisie UA-cam. Bardzo przyjemnie się je ogląda i jednocześnie słucha Pana Profesora, dzięki czemu można poczuć jakby Ten Wielki Polak ciągle między nami żył, tworzył i nas nauczał.
Dziękuję za ten kanał. "Lubię trwającą po nich ciszę..." Nie, w tym przypadku nie lubię, chciałbym żeby Profesor jeszcze żył... Źle mi z ciszą po nim...
Dziękuję za ten " Trzeci Świat " dzielenia się życiem ...
Jeden z ❤NAJPIĘKNIEJSZYCH❤ filmów, jakie dane mi było zobaczyć. DZIĘKUJĘ 🥀🥀🥀
Alez cudny film, skarb prawdziwy.
tak -'tam jest ta ATMOSFERA...
Ciekawy film .
Tez mialam taki zaczarowany swiat... i ten swiat mial ogromny wplyw na nasze zycie... Wychowalam sie jako dziecko n'a ilustracjach bajkowych J. SZANCERA... potem na rysunkach prof. ZINA... Sama dzis tworze osobiste dziela majac w pamieci jakby obraz tamtego swiata... do ktorego tesknie...
I ja noszę w sercu swój trzeci świat. Miejsca, zapachy, kolory i dźwięki...
Bardzo ważny film! Te flazolety i przebiegi zostały w kresce Profesora osiągnięte.
to naprawdę RAJSKI OGRÓD ...
Tak, DJAMENT jest żadkośćią
Bardzo pouczające
+
Muzyka ultrapolska
W tym zidioconym kręgu pseudo ludzików, liczy się tylko .....faceebuczek ....I zdjeciotka ....jak się budzę....jakie śniadanko...a potem jaka robie kupkę.....syf....dno świata....bez wyrazu...
Czasami mam wrażenie, że prawdziwych ludzi już nie ma.. albo jest ich jak na lekarstwo.. rozproszeni, zatomizowani.. Znakomita większość tych co zostali, to li tylko cienie jakieś.. symulakry.
Przykro.