Mnie stan lękowy pojawił się w momencie gdy chciałam swojemu chłopakowi wyznać miłość. Wtedy poczułam taki lęk i pojawiła się od razu myśl „a może go nie kochasz” to mnie tak sparaliżowało że był to dla mnie ciężki czas będąc w tym zaburzeniu lękowym. Myśl że mogę go nie kochać podczas gdy wiem że czuje coś innego zadawała mi straszny ból. Później wymyśliłam sobie że lęk nie minie dopóki nie zerwę z chłopakiem. To nasiliło tylko lęk bo ciągle szukałam utwierdzen że ten umysł się myli bo ja nie chcę tego robić, ale nie rozumiałam co się ze mną dzieje. Po drodze lęk pojawiał się w różnych okolicznościach, z nimi szybciej się uporałam ale ten mnie strasznie bolał ponieważ nigdy nie czułam takiej miłości a tu jakiś lęk gadający głupoty. Podczas spotkań u psychiatrów psychologów, odkryłam że jestem DDA, przy czym miałam niskie poczucie własnej wartości, brak pewności siebie, oceniająca rodzina, krytyczna mama itp i odkryłam dopiero jak działa nasz mózg itp. Że to JA DECYDUJE o swoim życiu , żeby panować nam myślami, medytuję itp. Jednak gdy zbliża się czas w którym pojawił się ten lęk wciąż mam skojarzenia. Wiem że radzę sobie z tym świetnie bo moja świadomość wzrosła ale wciąż muszę sobie milion razy tłumaczyć, choć czasem i tak łapie się na tym że szukam utwierdzenia w czynnikach zewnętrznych że lęk się myli. Ehh
Najlepsze jest to że miesiąc po wyprowadzce z rodzinnego domu gdy zaczęliśmy wspólne życie , po czym okazało się że mój organizm zaznał spokoju i stąd to zaburzenie przez tyle nagromadzonych emocji przez całe życie do momentu wyprowadzki.
W momencie gdy u mnie pojawiły się stany lękowe myliłam je z intuicją. Zanim podniosłam świadomość to wymyśliłam sobie w głowie że jeśli sobie coś pomyślę /na coś spojrzę / poczuje / jakiekolwiek skojarzenie i w tym momencie poczuje lęk uznawałam to za prawdę że to jakiś „znak”ze tak jest. Teraz jestem świadoma że to tylko stan lękowy czyli objaw z ciała wynikający z różnych rzeczy, a umysł podpowiada głupie skojarzenie (zawsze oczywiście negatywne) aby jeszcze bardziej straszyć, bo wtedy te myśli uderzają w rzeczy dla nas najważniejsze Czyli np. zdrowie/milosc/bliscy itp. Tyle czasu już pracuje nad sobą a w umyśle wciąż łapie się na tym ze przypominam sobie ten schemat który zaczął moje zaburzenie lękowe i zaczynam rozkminiać czy dobrze to rozumiem a może jednak to prawda itp i znów się łapie że się nakręcam , wtedy wracam do oddechu itp 😅 mógłbyś wytłumaczyć jak pozbyć się tych wątpliwości i oporu który umysł podpowiada. Bo pomimo świadomości wciąż podświadomie szukam potwierdzeń które na 100% wyklucza ten negatywny scenariusz. Oraz jak zwalczyć lęk przed lękiem. Ponieważ pomimo mojej świadomości wciąż kojarzę dni/godziny/sytuacje które gdy się zbliżają podobne bądź takie same to obawiam się że znów się pojawi i będę przechodzić to co na początku. Jak sobie to przepracować ?
Umysł i opór to synonimy. Działanie myślącego umysłu jest oporem dla teraźniejszości która to jest prawdziwa. Przyszłość i przeszłość nie istnieje, nie możesz w nie wejść, jak przeszłość się działa to działa się w teraźniejszości jak przyszłość będzie się działa to dzieje się to w teraźniejszości i jak myślisz o przyszłości albo przeszłości to dzieje się to w teraźniejszości. Praktykuj czucie ciała wewnętrznego za dnia oraz zanim zaczniesz coś robić to weź dwa świadome oddechy, to pozwoli Ci wyrobić nawyk ugruntowujący Cię w teraźniejszości, ale to nie oznacza że "wzory" umysłowe dalej nie bedą się pojawiać, będą, ale za każdym razem jak będziesz ich świadoma (obserwować) to one będą "topniały". Wszystko co powoduje strach to jest WIARA w jakieś WYOBRAŻENIE, a neurony które razem się aktywują to razem się łączą dlatego podobne sytuacje, podobne myśli wywołują podobne uczucia i podobne reakcje. Inna odpowiedź na uczucie wywołuje zmianę paradygmatu a tym samym tworzy nowe połączenia neuronowe w mózgu. Możesz użyć tej metody za pomocą wyobraźni. Wyobraź sobie to czego się boisz, jeżeli jest to rzecz to obrysuj to w wyobraźni linią o twoim ulubionym kolorze. Pomniejsz to szybko aż to zniknie i wyobrażaj sobie kolory biały i czarny na zmianę. Jeżeli jest to jakaś myśl której się boisz że jest prawdą to wyobraź sobie jak mówi ją kaczor donald. Zrozum że wiara w wyobrażenia jest problemem ale zarazem kluczem, zmień to wyobrażenie w swojej wyobraźni. Tak samo z lękiem przed lękiem. Lęk występuje ponieważ uczucie lęku bywa tak silne że boisz się nawet tego uczucia. Ale jeżeli to się nie dzieje w tym momencie to czego się boisz? wyobrażenia o tym ze będziesz czuć lęk. Zmień to wyobrażenie w śmieszne i ugruntuj się w teraźniejszości.
@ możesz zrobić film o tych rzeczach które mi napisałeś? Sądzę że są bardzo istotne i będą pomocne dla wielu osób zmagającymi się z podobnymi wyzwaniami
Mnie stan lękowy pojawił się w momencie gdy chciałam swojemu chłopakowi wyznać miłość. Wtedy poczułam taki lęk i pojawiła się od razu myśl „a może go nie kochasz” to mnie tak sparaliżowało że był to dla mnie ciężki czas będąc w tym zaburzeniu lękowym. Myśl że mogę go nie kochać podczas gdy wiem że czuje coś innego zadawała mi straszny ból. Później wymyśliłam sobie że lęk nie minie dopóki nie zerwę z chłopakiem. To nasiliło tylko lęk bo ciągle szukałam utwierdzen że ten umysł się myli bo ja nie chcę tego robić, ale nie rozumiałam co się ze mną dzieje. Po drodze lęk pojawiał się w różnych okolicznościach, z nimi szybciej się uporałam ale ten mnie strasznie bolał ponieważ nigdy nie czułam takiej miłości a tu jakiś lęk gadający głupoty. Podczas spotkań u psychiatrów psychologów, odkryłam że jestem DDA, przy czym miałam niskie poczucie własnej wartości, brak pewności siebie, oceniająca rodzina, krytyczna mama itp i odkryłam dopiero jak działa nasz mózg itp. Że to JA DECYDUJE o swoim życiu , żeby panować nam myślami, medytuję itp. Jednak gdy zbliża się czas w którym pojawił się ten lęk wciąż mam skojarzenia. Wiem że radzę sobie z tym świetnie bo moja świadomość wzrosła ale wciąż muszę sobie milion razy tłumaczyć, choć czasem i tak łapie się na tym że szukam utwierdzenia w czynnikach zewnętrznych że lęk się myli. Ehh
Najlepsze jest to że miesiąc po wyprowadzce z rodzinnego domu gdy zaczęliśmy wspólne życie , po czym okazało się że mój organizm zaznał spokoju i stąd to zaburzenie przez tyle nagromadzonych emocji przez całe życie do momentu wyprowadzki.
Jak nie wracać do tego ? I przepracować lęk przed lękiem ?
W momencie gdy u mnie pojawiły się stany lękowe myliłam je z intuicją. Zanim podniosłam świadomość to wymyśliłam sobie w głowie że jeśli sobie coś pomyślę /na coś spojrzę / poczuje / jakiekolwiek skojarzenie i w tym momencie poczuje lęk uznawałam to za prawdę że to jakiś „znak”ze tak jest. Teraz jestem świadoma że to tylko stan lękowy czyli objaw z ciała wynikający z różnych rzeczy, a umysł podpowiada głupie skojarzenie (zawsze oczywiście negatywne) aby jeszcze bardziej straszyć, bo wtedy te myśli uderzają w rzeczy dla nas najważniejsze Czyli np. zdrowie/milosc/bliscy itp. Tyle czasu już pracuje nad sobą a w umyśle wciąż łapie się na tym ze przypominam sobie ten schemat który zaczął moje zaburzenie lękowe i zaczynam rozkminiać czy dobrze to rozumiem a może jednak to prawda itp i znów się łapie że się nakręcam , wtedy wracam do oddechu itp 😅 mógłbyś wytłumaczyć jak pozbyć się tych wątpliwości i oporu który umysł podpowiada. Bo pomimo świadomości wciąż podświadomie szukam potwierdzeń które na 100% wyklucza ten negatywny scenariusz. Oraz jak zwalczyć lęk przed lękiem. Ponieważ pomimo mojej świadomości wciąż kojarzę dni/godziny/sytuacje które gdy się zbliżają podobne bądź takie same to obawiam się że znów się pojawi i będę przechodzić to co na początku. Jak sobie to przepracować ?
Umysł i opór to synonimy. Działanie myślącego umysłu jest oporem dla teraźniejszości która to jest prawdziwa. Przyszłość i przeszłość nie istnieje, nie możesz w nie wejść, jak przeszłość się działa to działa się w teraźniejszości jak przyszłość będzie się działa to dzieje się to w teraźniejszości i jak myślisz o przyszłości albo przeszłości to dzieje się to w teraźniejszości. Praktykuj czucie ciała wewnętrznego za dnia oraz zanim zaczniesz coś robić to weź dwa świadome oddechy, to pozwoli Ci wyrobić nawyk ugruntowujący Cię w teraźniejszości, ale to nie oznacza że "wzory" umysłowe dalej nie bedą się pojawiać, będą, ale za każdym razem jak będziesz ich świadoma (obserwować) to one będą "topniały". Wszystko co powoduje strach to jest WIARA w jakieś WYOBRAŻENIE, a neurony które razem się aktywują to razem się łączą dlatego podobne sytuacje, podobne myśli wywołują podobne uczucia i podobne reakcje. Inna odpowiedź na uczucie wywołuje zmianę paradygmatu a tym samym tworzy nowe połączenia neuronowe w mózgu. Możesz użyć tej metody za pomocą wyobraźni. Wyobraź sobie to czego się boisz, jeżeli jest to rzecz to obrysuj to w wyobraźni linią o twoim ulubionym kolorze. Pomniejsz to szybko aż to zniknie i wyobrażaj sobie kolory biały i czarny na zmianę. Jeżeli jest to jakaś myśl której się boisz że jest prawdą to wyobraź sobie jak mówi ją kaczor donald. Zrozum że wiara w wyobrażenia jest problemem ale zarazem kluczem, zmień to wyobrażenie w swojej wyobraźni. Tak samo z lękiem przed lękiem. Lęk występuje ponieważ uczucie lęku bywa tak silne że boisz się nawet tego uczucia. Ale jeżeli to się nie dzieje w tym momencie to czego się boisz? wyobrażenia o tym ze będziesz czuć lęk. Zmień to wyobrażenie w śmieszne i ugruntuj się w teraźniejszości.
@ jak praktykować czucie ciała wewnętrznego?
@ możesz zrobić film o tych rzeczach które mi napisałeś? Sądzę że są bardzo istotne i będą pomocne dla wielu osób zmagającymi się z podobnymi wyzwaniami
@@Emmaa3534 dobra, zrobię
@@Emmaa3534 zacznij od medytacji, w ktorej kierujesz całą swoja uwagę na cialo I "trzymasz" ją tam przez 10-20 minut bez rozproszenia przez myśli