Bu konu hakkında daha fazla bilgi almak için: evrimagaci.org/s/9787 💗 Evrim Ağacı, okur ve izleyen destekleriyle yola devam ediyor. Bize destek olan bilimseverlere katılın: kreosus.com/evrimagaci | youtube.com/@evrimagaci/join 💪🏼 Daha fazla destek yöntemi görmek için: evrimagaci.org/youtube
Ama bu zamana göre değişir şimdi dogu bircok yönden batıdan üstün sadece biraz daha gelişmesi ve liberalleşmesk gerekigor hepsi bu guney kore ve iaponya bunu basardi 15 20 sene icinde cin de başarırsa güç dengesi tamamen doğuya kayacak.
Bazen hayatınız geçip gidiyor ve bu illet yüzünden fark edemeyebiliyorsunuz. Gününüz birden bitiveriyor ve bir bakmışsınız her şey kaçıp gitmiş. Hayattaki çoğu şeyi kaçırmışsiniz. Farkındalık için teşekkür ederim. 🥰🥰🥰
Hele sınav yılında yaşanmışsa ne acı. Belki sınav veya diğer işler yüzünden bile çıkmış olabilir. Yine de günü böyle harcamak çok sıkıntı. Bir bakıyorsun ders bitmiş. Bir bakıyorsun akşam oluvermiş. Bir bakıyorsun ay geçmiş. Önlemekte çok zor
kendimi bildim bileli bu bozukluğa sahip olan biri olarak söyleyebilirim ki bunun en toxic özelliği bırakamamak. hani ne yaparsanız yapın belli bir noktadan sonra bir şekilde geri dönüyorsunuz, bazen çaba göstermeden hayalleriniz sizi terk ediyor, depresyon geçirdiğim bir dönemde hayal dünyam bana kapılarını kapatmıştı ve o kadar kötü hissetmiştim ki. maalesef bu bataklıktan çıkış yolu bulamadım. hala da bulamıyorum. gündelik işlerinizi bile yapamıyorsunuz. bazen asla o hayalleri yaşayamayacağınızı, mutlu olamayacağınızı fark ediyorsunuz. insanı gerçekten çok mutlu ediyor hayaller, motive ediyor ama sahte bir mutluluk tıpkı çikolata yediğinizde anlık mutlu ve enerjik hissedip bir süre sonra eskisinden daha yorgun ve daha mutsuz hissetmek gibi. ayrıca yürüme gibi davranışlarda sergilendiğinizden ayaklarınızın da yara olması gibi fiziksel sorunlarda olabiliyor.
yürümek bu konunun çözümü mü? yolu değil hayalleri seyrediyorsanız beyniniz gittiğiniz yolla ilgilenmiyor. hele ki bildiğiniz bir yolda iseniz sadece yolun bittiğini görürsünüz. yani en azından bende öyle oluyor. 15 bin adımda bir şehir turu, mükellef bir masada birileri ile konuşma, canımı çok sıkan bir iki konuyu yeniden yaşama ve çözüm üzerine varsayımlar ürettikten sonra yolculuk bittiği için dünyaya dönmiştim :)
Gerçekten şuan bende aynısını yaşıyorum hatta yüksek ihtimal bu hayal kurmaktan dolayı,disosiasyon'a maruz kaldım halada kurtulamadım.Kurtulmayı çok istiyorum ama hayal kurmaktan vazgeçemiyorum ve bu psikolojik hastalıktan kurtulamıyorum.
dostum bende tam olarak aynisini deneyimliyorum,inan bana bu konu hakkinda konusucak kimse yok cevremde.Herhangi bir iletisim bilgisi verebilirmisin?Discord,reddit,instagram vb.Hayatimin en buyuk sorunu bu
o kadar takmayıp kabullenince o kadar can sıkıcı olmuyor, bi ara 8-10 ay kadar bırakabildim. kafayı sürekli meşgul ederek ve mümkünse müzik playlistini baştan aşağı değiştirmekte çareyi buldum
13 yaşında iken başlamıştı bu durum Ocak ayında 17 yaşına giricem ve hâla odamın içinde kulaklığımı takıp elime telefonu aldıktan sonra saatlerce hatta ayaklarım ağrıyana kadar hayal kuruyorum. Müziğin temasına göre hayallerimde değişiyor, üzgün bir şarkı ise duygularım ona göre değişiyor ya da hareketli bir şarkı ise mutlu oluyorum hatta vücudum dans ediyor, halbuki dans etmeyi sevmeyen, hatta nerdeyse hiç dans etmemiş birisiyim. Kurduğum hayallerdeki karakterleri ve dünyaları kendim baştan yaratmıyorum, filmler ya da dizilerdeki sevdiğim karakterleri sanki aslında onlarmış gibi hayallere dalıyorum.Mesela Supernatural dizisini biliyorsunuzdur, dizide baş karakterlerden birisi olan Dean Winchester'ı çok seviyorum, onun mimikleri, hal ve tavırları hatta konuşma şeklini bile sanki aslında ben oymuşum gibi davrandığımı hayal ediyorum,her ne kadar fiziksel olarak az olsa da zihnimde bu tarz durumlar aşırı oluyor. Ders çalışırken,çay içerken, dizinin herhangi bir bölümünü değiştirerek zihnimde tıpkı bir yazar gibi kurguluyorum.
@elifselvi-.128 şaka yapıyor olmalısın. Bu kadar denk gelemez. Senin yaşında ben de Supernatural izliyordum ve aynı hayalleri kuruyordum lol. 19 yaşımda ADHD tanısı kondu ve tedavi olmaya başlayınca hayatım değişti. Sende de ADHD var demiyorum ancak bir kontrol ettirmekten zarar gelmez. Daydreaming büyük bir parçası beyin hiperaktivitesinin. İllaki fiziksel bir hyperactivity olmasına gerek yok
Aynı zamanda ilaç tedavisi yerine meditasyon, spor tarzı yöntemler deneyebilirsin. Her insan farklı tabi ama bunların da işe yaradığı kanıtlandı ilaç tedavisi yerine. Hem meditasyon ve spor ADHD yoksa bile hayat kalitesini çok artıran aktiviteler. Ayrıca kendi kendine tanı koymamanı tavsiye ederim, ben yaptım da 😂
@@pcmuhtarı Oluyor da ben etkenleri azaltarak biraz iyi hale geldim. Sosyal medyayi sildim, etkileyen dizi ve filmleri izlemiyorum. Az müzik dinliyorum. Tamamen gecirmiyo ama yarari oldu. Cok beter bir durumdaysan, msu ve memurluk falan dusunmuyorsan psikiyatriste git dikkat daginikligi adi altinda hap verebilir is gorur belki
Abi gerçekten çok canımı yakan bir şey, aşırı derecede bağımlılık yapıyor, bir noktadan sonra hayal kurma becerisi de geliştiğinden opioid gibi bir şeye dönüşüyor. İşin en kötü tarafı da daha önce bunun kötü bir şey olduğunu anlayamıyordum, hayatıma ne kadar zarar verdiğini gördükçe azaltmaya çalıştım hala da çalışıyorum, henüz tamamen kurtulamadım. Günün yarısından fazlasında hayal kurduğum günler oluyordu. O kadar bağımlılık yaptı ki bilgisayar oynama bağımlılığımın önüne geçip o bağımlıktan kurtuldum. Ama bundan da kurtulacağım. Yol gösterdiğin için çok teşekkür ederim.
Dostum selamlar oncelikle,bu konuda cok cok ileri seviye olarak bagimliligim var,bu konu hakkinda konusucak cevremde kimsede yok,herhangi bir iletisim bilgisi verir misin?
Ben de bu sorundan belki 20 yil cektim arkadaslar. Surekli volta atip odanin icinde dolasmaktan ne istedigim okulu kazanbildim ne de istedigim ise kavusabildim. Taki hayatimda hic beklemesidigim talih kusu basima konana kadar. Emin olun eger kendinizi sevdiginiz islere zaman ayiramaya ik a edebilirseniz volta da biliyor hayallerde minimuma iniyor .
arkadaşlar mutlu olduğunuz şeyleri gerçek hayatta başarınca geçiyor. ben müzik aleti öğrenmeye karar vermiştim. 3 enstrüman öğrendim ve kurtuldum bu durumdan.
@@jimelison katılıyorum. Kurduğunuz hayallerden gerçekleştirebileceğiniz hayalleri seçin ve yapın, inanın geçiyor. Geçmese bile minimuma indiriyorsunuz. Meşgul olduğunuzda, özellikle sevdiğiniz işlerle meşgul olduğunuzda aklınıza bile gelmiyor ya da minimuma iniyor dediğim gibi.
Şurda beni yaşayan biri görmek harika hissettiriyor kendimi bildim bileli daydreaming yapıyorum ve benim hobim piyano çalmak ve beni zaten oraya atıyor ya piyano ya benim hiçliğim seçeneğinden piyanoyu seçtim
İşin en kötü kısmı çok keyifli bir şey olduğu için kişinin bırakmak istememesi ki çoğu zaman böyle oluyor farkına varsamda devam etmek istiyorum ama işte ders çalışmaktan tut günlük yapman gereken şeyleri bile yaparken zorlanıyorsun
size kendi yaşadığım deneyimleri anlatmak istiyorum biraz şuan 20 yaşındayım ve yaklaşık son 5 yıldır bu durumdan muzdaribim. şuan hayatımın kısmen iyi dönemindeyim ve bunu artık o kadar çok yapmıyorum ama sınıfta dışlandığım ve hiç arkadaşımın olmadığı lise 1 de hayal kurma artık öyle bi seviyeye gelmişti ki tenefüs zili bile dikkatimi dağıtıp beni o ortamdan çıkardığı için sinirleniyordum. geçen sene beni çok etkileyen bir ayrılık sonrası da çok ilerlemişti üniversite için uyanıyordum ama her sabah istisnasız 2-3 saatimi hayal kurmaya ayırdığım için derslerime yetişemiyordum. sonra da ders kaçtığı için mutlu olup tüm gün odamdan bile çıkmadan neredeyse tüm aralıksız hayal kuruyordum. normal şartlarda değil ama göz bandı ve kulak tıpası takıyordum ve müzik bile dinlemiyordum. orda hala mutluydum ve gerçek dünyadan kopabiliyordum. dönemsel olarak ciddi seviyelere ulaştığının farkındaydım aileme bahsettiğimde hayal kurmak iyidir dediler sadece ama hayatımı etkileyecek seviyeye ulaştığını bile fark edememiştim bu videoya kadar. bazen çok iyi anılar yaşıyorum ve eve gelip tekrar ve tekrar ve tekrar o anları düşünüyorum. o andan hiç çıkmıyorum gibi saatlerce aynı şeyleri düşünüp duruyorum ve bu bana çok huzur veriyor. yani sadece üzgünken değil mutlu olduğumda bile o anları evirip çevirip hayal kuruyorum. ama artık daha kontrollüyüm ve hayatın akışını kaçırmıyorum. bilinçlenmemi sağladığını için teşekkür ederim.
bi zamanlar içerisinde benimde dahil 100 lerce insanın mustarip olduğu ve hakkında çok fazla konuşulmayan, dile getirilmeyen bir konuyu ele aldığınız için size çok teşekkür borçluyuzdur. Hayatımın bi döneminde day dreaming nerdeyse hayatımı mahvetti.
Toplum seni beni şekillendiren bir grup ve senin istemediğin şeyler için yapma zorunluluğu ve ya yaptırmak durumda kalabilirsin. Ben siyasi, din, 18+ muhabbet ve insanların kendi hayatını anlatmalarından sevmem bu sebepten toplumda bana karşı hiç doğru olmayan argümanlar kuruyor ve seni toplumdan uzaklaştırıyor çünkü çoğunluğa uymadığından için. Sosyalleşmek gibi bir durum olmadığından yalnızlık getirdiği artılar olsada bir o kadar da eksikleri olan bir şey içine kapanık bir insan günde 8-10 saat düşüncelere dalabilir ve video konusu gibi gerçeklikten uzaklaşırlar dışa dönük ve toplumun dediğine uyan kişiler belki hiç düşünmezler günlük ortalaması 1-2 saat ancak vardır. @@kaantosunveminecraft8225
Bu durumu uzun zamandan beri yaşıyorum. Bunun bir sorun olduğunu fark ettiğimden beri kendimi gözlemlemeye başladım ve şunları fark ettim: 1)Meşguliyetimin olmadığı dönemlerde çok daha fazla artıyor. 2) günlük hayatta, ana olarak kurguladığım evren hakkında hatırlatıcılarla karşılaştığımda artış gösteriyor. 3)Bana ilham veren kurgular izlediğimde (evrenimle alakasiz olsa bile oradaki bazı senaryolari beğeniyorum), oradaki beğendiğim olayları ve sahneleri kendi hayal dünyama ekliyorum. Senaryoyu eğip büküyorum 4)Acil olarak yapılması gereken işler olduğunda veya kafamı başka düşünceler kurcaladiginda azalış gösteriyor. Kendinizi gözlemlediğinizde kontrol etmeniz daha kolay oluyor. Son zamanlarda daha az hayal kuruyorum ama tamamen kurtulamadım. Böyle bir şeyden tamamen kurtulanilecegimi de sanmıyorum ama önemli olan zaten kurtulmak değil, kontrol altında tutmak.
2 ve 3 o kadar dogru ki, birkac saat once yeni bi kafede onceden denemedigim birsey denedim ve bunu bile kendi karakterlerimden birine ekledim. Orda bulundugum sure boyunca sanki kafede oturan ben degilmisim de benim karakterlerimmis gibi dusundum istemsizce hatta yan masada gecen sohbet o kadar hosuma gitti ki onu da ekledim
Benim de ortaokul ve lise dönemlerim böyle geçmişti. Hayal dünyası insana gerçekten çok bağımlılık yapabiliyor. Günümün yaklaşık 8 saati hayal kurarak geçiyordu ve bu sadece zihinsel bir durumla sınırlı değildi; aynı zamanda hareketlerle de kendini gösteriyordu. Özellikle yalnız kaldığım zamanlarda bu durum daha belirgin hale geliyordu. Küçük bir çocuğun yalnızlık ve sıkılma sonucunda geliştirdiği bir başa çıkma yöntemi gibiydi. Ancak hayat içindeki iletişimimi etkilemeye başladığında işler değişmeye başladı. Bu süreç, başlangıç seviyesinde bir sosyal fobiye dönüştü. Çünkü bir süre sosyal hayattan sıyrıldığınızda, yeniden o ortamlara alışmak gerçekten çok zor olabiliyor. Bu durumun üzerinde biraz araştırma yaptığımda açıkçası korktum. En çok müzik dinlemek bu durumu tetikliyordu, bu yüzden müziği olabildiğince azaltmaya çalıştım. En önemlisi, hayata atılmak için çaba gösterdim. İlk başta bu oldukça zordu ama hayatın içine girmeye başladığımda, hayattan aldığım keyfin hayal dünyasından aldığım keyiften çok daha tatmin edici olduğunu fark ettim. En azından benim deneyimim böyleydi. Şu dönemde elbette hayal kuruyorum, tıpkı her insan gibi, ama bu artık günde 1-2 saati geçmiyor. Bunun da insan için normal bir süre olduğunu düşünüyorum. Ancak bu videoyu izleyince o yıllar aklıma geldi. Belki birilerine faydası dokunur diye bu yorumu yapmak istedim.
Çok küçük yaşlardan beridir "evde volta atıyorum." 18 Yaşına geldim hala aynı değişen bir şey yok. İlk başlarda mükemmel bir şey gibi gelse de büyüdükçe bu sorunlu bir durum haline geliyor. Çünkü sizin dünyanız ile realite bir olmuyor hatta korkunç derecede farklı oluyor. 18 yaşında korkunç bir bunalım ve kaygı yaşıyorum çünkü dünyaya uyum sağlayamıyorum. Hatta bu sorun insanda farklı kişiliklerin yaratılmasında da sebep oluyor ve bu kişiliklere başa çıkamadığıniz için ekstra bunalıma giriyorsunuz. Nerede nasıl davranacağınızı düşünmekten tutun ani duygu değişimlerine kadar. 5 dk önce özgüvenli iken 5 dk sonra ezik bile olabiliyorsunuz ve bu duygu durum bozukluğundan cikamiyorsunuz. 18 yaşında biri olarak acı çekiyorum ama çözümü yok gibi
Videolara uyumlu kıyafet giymen. Seni yerim ben Çağrı abi🥰 'Imagination is more important than knowledge. Knowledge is limited to what we know and understand.' Albert Einstein
sinav senemde cok yoğun stresten surekli hayattan kopup yarattığım o dunyada hayal kuruyordum mezuna kalıp rahatlayinca gecti allahtan. cok buyuk illet vakit kaybi
@onuravc3975 evet, okul dershane stresi yok, evde kimse yok günüm sessiz sakin geçiyor. umarım üniversiteye geçince tekrar nüksetmez. çünkü bu hayal alışkanlığının gerçek hayatın verdiği sıkıntılardan kaçmak için vücudumuzun verdiği bir tepki olduğunu düşünüyorum
Üniversite öğrencisiyim ve 22 yaşındayım. Ortaokuldan beri bu "sorundan" muzdaripim maalesef. Sebepleri olduğunu düşünüyorum herkesin hayran olduğu ve çok sevdiği biri olmak isterdim veya sevdiğim birinin gözdesi olmayı... O yüzden hayallerimde hayatımın başrolünde olan kişileri alıyorum ve kendimi de başrol yapıp hayallere dalıyorum günlerimin belli bölümünü değil direk günlerimi alıyor sınavlar beni çook zorluyor en önemlisi de karakterimi kendimi bilmiyorum tanımıyorum ne zaman tanımak istesem veya ağır bir iş yapmak zorunda kalsam MD ye sığınıyorum o iş yapılmıyor ya da yarıda kalıyor ama ben MD yapmış boşa zaman geçirmiş oluyorum. Durumumun yıllardır farkındayım ama önüne geçemiyorum bazen salıyorum "amaan bana iyi geliyor ve yapıyorum" diyorum ama yaşamın bu süreçlerinde sosyalleşmemin daha yararlı olacağının farkındayım kendime öyle ortamlarda yaratmıyorum çünkü hayatınıza aldığınız her insan ayrı sorumluluk bunu da üstlenmek istemiyorum ne bileyim işte değişik
Gerçekten aynı ya. Nasıl düzelir, düzelmeli mi onu bile bilmiyorum artık. Kendimi meşgul etmek bile keyif almadıktan sonra anlamsız geliyor. İnsanın iyi hissettiği tek bir yer olduğunda devamlı olarak oraya uğrayıp duruyor. Rahatsız ediyor içten içe ama durdurmak sanki elimde bile değil gibi geliyor bazı zamanlar. İnsan yetişemiyor hayatına. Değişik cidden, umarım hallederiz 🥺 kendine dikkat et
Bu hastalığa kapılmış ve kurtulmuş biri olarak ürpertici ama ilginç bir özelliğinden bahsetmek istiyorum. Hayal kurarken o kadar ince detatlarına inebiliyorsunız ki, gerçekten kendinizi orada var edebiliyorsunuz. Bu belkide bir çok kişinin yaşayamayacağı hayatları, imkanları veya fantezileri deneyimlemenize olanak sağlıyor. Devamında ise ezelden beri aç gözlü olduğumuz şan, şöhret, servet gibi şeylere artık doyuyorsunuz. Çünkü siz ne isterseniz gerçekten de onu deneyimlediniz ve sıkıldınız. Örneğin dünyanın en pahalı arabasına bindiniz, en hızlı özel jeti size ait, veya en güçlü ülkeyi siz var ettiniz, insanlar size ülkenin kurucusu olduğunuz için saygı duyuyor. Yada çok başarılı bir bilim adamısınız, Einstein dan bile iyi. Yada daha da ileri gidin, hepsini ve daha fazlasını aynı anda yapıyorsunuz.. Mükemmelliğin vücut bulmuş hali. Sonra da sıkılıyorsunuz. Hayatta bu şeylerin arkasından koşmak için çok bir isteğiniz kalmıyor. Zaten yaşadınız ya!
@@user-sv9em9mo6e o kadar doğru ki bu söylediğin. Ben de aşmaya çalışıyorum bu problemi, müziği artık çok az dinliyorum ama ben müziksiz bile çok derin hayal kuruyorum. Buna ek olarak ne yapabilirim siz neler yaptınız?
Evet tam olarak bu oluyor. Gerçek hayattaki motivasyonu tüketiyor. Böyle olduğunda o hayallere ara veriyordum. Sonra yeniden, yeniden.. Tek bir senaryo, binlerce kere döndü kafamda. Her defasında tepkiler aynı, his aynı. Gerçek hayatta yaşanılan her şeyin hissiyatı azalıyor.
@@betulaydn4697 nasıl tam kurtuldum tam emin değilim çünkü üniversitedeyken bunu devam ettirmek nerdeyse imkansızdı. Paylaşımlı yurt odalarında mümkün değil. Tatillerde ailemin yanına geldiğimde devam ediyordum ama. Üniversite sonrasında askerlik oldu 1 yıl rütbeliydim ve kışlada kalıyordum o süreçte hem imkanım yoktu hemde sorumluluğum çoktu. Oldukça stresli bir ortamdı. Ve tamamen kesildi. Askerlikten sonra da direkt iş hayatı geldi birdaha hiç yaşamadım. Belkide sorumluluk almak kendimizi meşgul ve mutlu edecek başkaca şeyler bulmak gerek. Ama kesinlikle sosyalleşmenin çok büyük etkisi var. Ben normalde insanları sevmeyen, yalnızlıktan sıkılmayan birisiydim. Ama orduda aynı zamanda sosyalleşmeyi ve özgüveni öğrendim. Devamında hep korudum. Buarada hiç profesyonel destek almadım. Tamamen şahsi deneyimlerimden ibaret.
Bugün derste öğrencilere Tense’leri anlatırken, Daydreaming kelimesine denk geldim örnek bir cümlede. Öğrencilerden birine daydreaming nedir biliyor musun diye sordum pek fikrim yok dedi. Şimdi de karşıma bu video çıktı. Öğrencime videoyu gönderme zamanı.❤🎉😅
Valla kendimi bildim bile var bu bende.Çocukken büyüyünce geçer sanıyordum geçmedi.Monoton bir hayat yaşamak, çok fazla müzik dinlemek bunu tetikliyor.Keza sosyal olduğum zamanlarda hayal kurmak hiç aklıma gelmiyor.Ama yalnızsam ve yapacak hiçbir işim yoksa çoğu zaman hayallere dalıyorum.
kanka şöyle söyleyim sana gerçekten monoton bir hayatın varsa mesela sabah 8 akşam 6 işe gidiyorsan sonrasında da eve geliyorsan dışarı çıkmıyorsan bence hayal kurman kötü bir şey değil eğerki tek yaşıyorsan çünkü evde olduğun süre zarfında ya dizi izleyeceksin ya da instagram reels falan kaydırcaksın(bence en zararlı olan da bu beynini çürütüyor) daydreaming en azından hayal gücünü gerçekten çok fazla geliştiriyor dediğim gibi eğer işini yapmanda problem yoksa eve geldiğinde de yapacak bir işin yoksa reels yerine hayal kurman çok daha iyi
Kafamda çocukluğumdan beri ilerlettigim ve yeni şeyler eklediğim 3 tane dizi var . 1 i bilim kurgu diğer ikisi asker ve savaş temalı. Bilim kurgu olan 1 sezon , diğerleri 3 er sezondan oluşuyor. Kafamda olduğu için yavaş yavaş unutsamda sürekli başa dönüyorum ve hatırlıyorum. Bazen sadece diziden kesitleri hatırlayıp kafamda edit yapıyorum. Bu hayyalleri genelde yürüyüş yaparken kuruyorum. İstemsiz olmuyor tamamen bilinçli ve aşırı keyif alıyorum.
Aynısı ama benim 30dan fazla dizim var. En başta ailem dalga geçiyordu ama şimdi ne kadar ciddi olduğumu anladılar. Her ne kadar hayatımın büyük bir bölümü böyle geçse de şikayetçi değilim çünkü çok keyif alıyorum.
Yıllardır kendimi çok yalnız hissediyordum. Araştırdığımda bir şey bulmakta da zorlanıyordum. Böyle bir video yaptığınız için cok teşekkürler Evrim Agacı
Arkadaşlarımla otururken sürekli bir şey mi oldu, neden dalgınsın, sevgilinden mi ayrıldın diye soruyorlar:d Hiçbir sey olduğu yok aslında hayal dünyam daha renkli geliyor sadece. Bu dünya daha sıkıcı geliyor😆
@@Тишина1111 Ders çalışırken, ders dinlerken, dizi izlerken bir anda kendine gelip her şeyi kaçırdığını fark etmek🤦 çocukken bile çamaşır makinesi çalışırken önüne oturup camına dalıp giderdim:d
Sınava hazırlanıyorsanız bir de üstüne yalnızsanız çok düşünüyor çok kuruyor çok hayal ediyorsunuz normalde de fazla dalgın biri olarak bunların beni daha da dalgınlaştırdığını gözlemledim
Sürekli salıncaklara gidiyorum ve saatlerce sallanarak hayal kuruyorum salıncak sallanmak gibi steam davranışlarla hayal kurmak çok daha keyifli oluyor ama bu gerçekten hayattan bizi 2 3 saatliğine soyutluyor her gün zamanımdan 2 3 saat hayal kurmaya gidiyor bu büyük bir sorun
Ben de sürekli parka salıncağa gidiyorum sırf hayal kurmak için. Arabaya binmek ya da yürümek de güzel oluyor ama asla salıncak kadar iyi değiller. Sırf hayal kurmak için odama bir salıncak aldım ben. Ve bunu yaparken müzik dinlerim hep. Kafamdaki hayal dünyası o kadar geniş ki her şeyiyle düşünülmüş bir evren. Bazen kurduğum hayaller değişse de eninde sonunda o hep kurduğum ana evrene geri dönüyorum ya da iki farklı hayalimi k evrenle birleştiriyorum. Bir noktada eğlenceli gelse de geniş çerçeveden baktığımda hayatıma zarar veriyor. Salıncağımdan inip hayalimi bıraktığımda, aklıma hayal kurduğum saatler boyunca yapabilecek olduğum şeyler geliyor ve beni feci derecede üzüyor.
@guldenkayar3176 seni çok iyi anlıyorum ben hayal kurmayı azaltmak için farklı hobiler de ekledim hayatıma ama asla hayal kurmanın yerini almıyor biz bu işi nasıl çözeceğiz bilmiyorum :(
Sadece bu videoyu izlerken bile durdurup durdurup bir sürü hayal kurdum. Hayatım hayal kurmakla geçiyor belki de günün 10 saati. Kurduğum hayallerin gerçek olmadığı biliyorum. Ama kendimi durduramıyroum kafamın içinde küçüklüğümden beri milyonlarca farklı senaryo var. Bunlar okuduğum bir kitap, dinlediğim bir müzik, tanıdığım bir insan, izlediğim bir film ve daha niceleri hakkında olabilir. Ama benim hayatımı olumsuz etkiliyor hayal kurmakla fazla meşgul olduğum için günlük işlerimi bile yapamıyorum. Hatta annem garip garip sesler çıkartıyorsun iyi misin diye soruyor bana. Zihnimde fantastik bir evren var ve daha kötü kısmı yerimde duruken bunu yapamıyorum hareket etmem gerekiyor mesela evin içinde yürümek, salıncakta sallanmak, arabada yolculuk yapmak. Bu durum beni rahatsız ediyor yine hayallere daldığımı farkettiğimde bundan rahatsızlık duyuyorum ve durdurmaya çalışıyorum, ne yazık ki şimdiye kadar başarılı olamadım. Bu yaşadıklarım yeni şeyler de değil iyi hatırlıyorum ilkokulda teneffüslerde bahçeye çıkar ve koşarak, yürüyerek bazen volta atarak hayaller kurardım.
11:58 şahsen yürüyüşe çıktığımda veya temizlik yaptığımda çok daha kötü oluyorum hayalin daha da dibine dalıyorum. Yüzmek ve arkadaşlarım ile vakit geçirmek ise çok iyi geliyor
Arkadaşlarla vakit gerçirmek, gerçek duygusal bağlantılar kurmak insanı anda tutuyor. Bana en iyi gelen bu, rahatsızlıktan kurtulmuştum fakat lise döneminde asosyalleşince tekrar arttı.
Bende 12-13 yaşımdan beri bu durumu yaşıyorum ,18 yaşındayım bırakamıyorum bağımlılık gibi bi şey. Müzik genelde tetikleyici oluyor kulağıma kulaklığı takıp odanın içinde turlayıp iki üç saat durmadan hayal kuruyorum. Kurduğum hayaller bi dizi sahnesi ya da film sahnesi değil kendi kurduğum hayaller. Genelde hep aynı hayalin farklı anlarını yaşıyorum bu yüzden kurduğum hayali karakterler de hep aynı bu yüzden olsa gerek onların farklı dış görünüşleri, farklı öz geçmişleri var ve onların isimlerini , zevklerini, karakteristik özelliklerini hepsini biliyorum. Genelde o anın yani o hayalin içinde yaptığım konuşmaları bazen farkında olmadan dışa vuruyorum, deli gibi gözükecek ama hayali olarak yaptığım espirilere aralıksız gülüyorum bazen de yeri geliyor ağlıyorum, sinirleniyorum. Farkına vardığımda ise niye böyle bi sey yaşandı az önce diyorum. Çok fazla vaktimi alıyor ve hayal kurduğum o süreye üzülüyorum. Bundan kurtulmak istiyorum ama elimde olmadan devam ediyorum.
Bu konuya değindiğiniz için teşekkürler! Birçok kişi bunun farkında bile değil. Gerçekten bazen hayaller, hayatımızı engelleyebiliyor. Hayaller bazen bir kaçış yolu olsa da, eğer bu kaçış kontrolden çıkarsa gerçek hayatı ıskalamaya başlıyoruz. Bu videoyu izlemek, bu konuda daha bilinçli olmamı sağladı.
Yenidoğan bebek refleksleri hakkında video çekebilir misiniz çok merak ediyorum. Moro refleksi, babinski refleksi galant refleksi vb. Bu arada verdiğiniz bilgiler için ayrıca teşekkür ederim
15 yaşındayım hatırladığım kadarıyla 10 seneden beri bunu yapıyorum.4-5 yaşlarında bunu kendi çevremde dönerek yapıyordum.İlkokula geçince bu alışkanlığımı tamamen bırakmıştım fakat ortaokulun sonlarına doğru tekrardan yapmaya başladım.Bu sefer beni tetikleyecek phunk,rap tarzında şarkılar eşliğinde kafamda istediğim hayatı kurup odamın içinde volta atarak vs resmen o hayattan sıradan bir günü yaşıyormuş gibi hissediyordum.Hatta o hayatta kendime bir arkadaş yarattım ve yaklaşık 3-4 yıldırda hayallerimin içinde yer alıyor.Bunu arkadaşlıksızlıktan ya da istediğin hayatı yaşayamıyor olduğun için yapıyorsun diyebilirsiniz fakat benim arkadaş çevrem çok geniş ve bir çoğunuda çok severim,gayette iyi bir hayatım olduğunu düşünüyorum fakat orda kurduğum o hayattan kopamıyorum.Bu durum canım derste vs sıkıldığımda çok işime yarıyor fakat konu sorumluluklarıma gelince iğrenç bir şeye dönüşüyor.Ders çalışmak için masaya oturduğumda,oyuna girdiğimde(bundan dolayı ceza alacağımı bile bile),çok sevdiğim bir diziyi izlesem bile max 5 dk sonra hayalimdeki hayatıma yeni bir heyecan katmak için aklıma bir senaryo geliyor ve istemsiz spotifyı açıyorum ve nerden baksan bir iki saat yeni senaryoyu oradaki hayatımda yaşıyorum bu da her gün olduğu için artık hayatımada mani olmaya başlıyor.Bu sıkıntının sadece bende olduğunu sandığım için kimseye anlatmadım,hayatımı bu kadar etkilediğini bilememe rağmende bi çözümü olmadığını vs düşünüyordum.Bugünden sonra bu konuyu çözüme ulaştırmaya çalışacağım umarım
kendimi bildim bileli 7 yaşlarından itibaren hayal kuruyorum. bunun bi adı olduğunu 2017 yılında öğrendim. o zamanlar yabancı forumlarda o kadar çok insan görünce çok şaşırmıştım çünkü türkiyede bu konuda yapılan bi çalışma yoktu. hayatımı mahvetti. artık hayal kurmak için yürümeye ya da müzik gibi tetikleyicilere ihtiyacım yok. kendimden yola çıkarak bunun ilk evreleri olduğunu söyleyebilirim. kurmayacağım desem bile, beynim senelerdir hayal kurmaya o kadar alışmış ki, kendisi alıp götürüyor beni. artık bilinçli olarak yapmadığım bi döneme geldim. bazen hayal kurmayacağım dedikten 4 5 saniye sonra kendimi hayal dünyasında buluyorum ve daha sonrasında bi dakika ben az önce nerdeydim ve noldu dediğim anlar oluyor, eskiden pek olmazdı ya da ben kurtulmaya çalışmadığım için dikkat etme gereği duymuyordum. okulu bu yüzden bıraktım, eve kapanınca hayallerimin yanına agorafobi eşlik etti. böyle olunca daha da şiddetlendi. senelerdir hayallerim dışında bi hayatım yok. geçmişime bakıyorum, hiçbir şey hatırlamıyorum. gerçege döndügüm bi gün kafayı yemiştim. hatırlamak için çırpınıyorum ama bildiğim tek şey takvimde zamanın geçmiş olması. hatırladığım gerçek 1 anım bile yok. tüylerim ürpermişti, kendimi ne kadar zorlayıp hatırlamaya çalışsamda geçmişimin hayallerimle dolu bi boşluk olduğuyla yüzleştim. son 3 aydır savaşıyorum. iyileşme var mı? evet. şu anda günümün 2 3 saatini harcıyorum. eskiden uyku dışındaki tum günümü harcardım. bu işin ilk adımı ve en zor adımı bırakmak istemekle kalmayıp bırakmaya karar vermek. kararlı olmak. çünkü bu kadar zevk veren bi şeyi bırakmakta kararlı olup savaşmak oldukça güç. iyi gidiyorum, tamamen kurtulmam belki senelerimi belki ömrümü alacak. dert değil, devam edeceğim. şöyle de bi tarih atayım anı kalsın. 13/12/24
kendimce geliştirdiğim taktikler video sonundaki tavsiyelerle benzer, gerçekten faydasını görüyorum birkaç tanesini de not alacağım. bu konuda ilk öğrendiğim zamandan beri araştırma yapmadım, anlaşılan şu anda bilgi alabileceğim az biraz türkçe kaynaklarda var, youtube videoları da çekilmiş. müsait bi zamanda bakarım, bu kadar çok insanda olduğunu görmem aslında başkalarından da tavsiye alabilirim düşüncesini aklıma getirdi. yani kendimce taktik geliştirmenin yanında uygulamaya koyabileceğim başka bir şeyler olabilir. sadece şu video bile bana iyi geldi. yaşayana kendisini sorgulatır, hadi bakalım.
Bende aynı durumu yaşıyorum bana ne tavsiye edebilirsin çünkü ben baş edemiyorum bide sınav yılım bu yıl üni kazanmak istiyorum ama bu halde yapamıyorum derslerimi çok etkiliyor hayal kurmak
birde düşünmemeye çalışın , düşünmeyi de sınırlandırın hem siz hissetmeseniz bile iç huzrunuzu bozacak hem güne başlamınız zorlaştıracak , özellikle sabahları sadece yataktan kalk kahvaltı yap beslenme çantayı hazırla kütüphaneye git program yap derse odaklan ders çalış mümkünse sosyalleş ( sosyalleşmek için kendinizi zorlayıp zorlamamak kişisel tercih )yorulunca eve dönersiniz o zman MD hakkında araştırma yapar hislerinizi gününzü deftere yazarsınız , hatta belki hayal bile kurarsınız ama sabahları ve işleri tamamlamadan değil. sürekli yks nın sonunda ben kazanıcam vs diyip üniyi de düşünmeyin üni için ne hayal ne beklenti ne de arzunuz olsun ( kendi deneyimlerimin acısından ) zaten matematik soru bankanızda ki ilerleme sizi motive eder 😍
@@rojbinbakr4335boş zamanlarında kendine bir dizi bul onu izle ama sürükleyici olsun monoton bir dizi izlersen yine düşüncelere dalarsın ya da youtube da uzun videolar izle hayal kurduğunda yüzünü yıka sonra aynada kendine bak ve yüzünü incele gerçekliğin bu dünya olduğunu fark et hayal kurduğun zaman ise eğer sınavına düzgün bir şekilde çalışmazsan hayatının nasıl olacağını düşün(bu seni ders çalışmaya itecektir)
Haha bu video sanki geçen videodaki yorumuma bir cevap yada açıklayıcı niteliğinde gibi, eminim geçen videodaki yorumlar bu videonun gelmesine vesile olmuştur, doğrudan alakalı zira, ayrıca evrim ağacının bu yönünü çok seviyorum insanların belirli bir konuda bilgisiz kaldığını görünce göreviymiş gibi insanları doğru bilimsel bilgiler ile aydınlatıyor! :)
Sizin bu aşırı derecedeki hayal gücünüz ilgimi çok çekiyor. Yani mesela bende hayal kurarım, gerçekçi olurlar, duyu organlarımla hissederim ve yaşarım. Ama sizinkine kıyasla daha az gelişmiş diye düşünüyorum. Sizinki nasıl bir deneyimdir? Şizofrenler gibi *gerçek* anlamda, hipergerçekçi bir şekilde, gerçek hayattaki somut dünyada hayallerinizi algılayabiliyor musunuz? Okumaya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim ❤
@@SelinAYKARR Ben hayal kurarken yoğun bir zihinsel çaba harcarım ve bu süreç oldukça yorucudur. Hayallerim, tüm ayrıntılarıyla önceden tasarladığım, titizlikle şekillendirilmiş senaryolar gibidir, tüm detayları önceden inşa edilmiştir. Zihnim, farkında olmadan her detayı hesaplar ve bu da beni zihinsel olarak yorar. Üstelik hayallerim sıradan hayallerden farklı olarak fizik kurallarını bile içerir ve hiper gerçekçi bir yapıya sahiptir. Hayal kurarken, gerçek hayattan iki temel fark yaşarım. İlki, zihinsel yorgunluk düzeyimdir; bir günde en fazla dört saat hayal kurmaya dayanabilirim. Bu süreyi aşarsam başım ağrır ve ciddi anlamda yorulurum. İkinci fark ise, hayal sırasında iki bedene sahipmiş gibi hissetmemdir: biri gerçek bedenim, diğeri ise zihnimdeki bedenimdir, biri verileri dışardan gerçeklikten alırken diğeri zihnimin kendisidir. Zamanla, o esnada zihnimdeki bedenime odaklanmayı öğrenerek hayallerimi daha da gerçekçi hale getirdim. Eğer gerçek bedenimi hiçbir şekilde hissetmezsem, hayalim gerçek dünyadan neredeyse ayırt edilemez hale gelir. Zihnimde tüm duyularımı da deneyimleyebilirim, ancak en üst seviyeye yalnızca nadiren' rüyalarımda ulaşırım. Zira rüya esnasında gerçek bedenimi hissetmem, üstelik rüyalarımda bilincim tamamen açık olur. Bu deneyimin, genel olarak “daydreaming” (hayal kurma) olarak tanımlanan durumdan farklı olduğunu düşünüyorum. Çünkü daydreaming, hayal kurmanın güçlü bir biçimi olarak bilinse de benim deneyimim çok daha derin ve karmaşıktır. Normalde soyut hayaller de kurabilirim; örneğin biri bana bir manzara tasvir ettiğinde, bu manzarayı zihnimde belirsiz ve muğlak bir şekilde canlandırırım. Ancak kendi tasarladığım hayaller, ve bilinçli şekilde zihnime girdiğimde son derece net ve gerçekçi olur. Anlatması zor ve oldukça uzun süreceği için burada yalnızca temel hatlarıyla ifade etmeye çalıştım. Umarım deneyimimi yeterince açıklayabilmişimdir.
@@SelinAYKARRşizofrenler kadar yüksek değil ama normal bir insana göre çok yüksek mesela ben hayallerimde biriyle tartışıp gerçek olmadığını bildiğim halde ağlayabiliyorum 😅
Daydreaming´den uzaklaşmanin en kolay yolu sevdiğiniz herhangi bir isle meşgul olmak. El bos durmadiginda kafa da boş boş hayal kurmuyor. Biliyorum da konuşuyorum :) Agzininiza sağlık.
Teşekkürler. hayal kurmak konusunda kendimi biraz başarılı görüyorum😄 everything everywhere all at once filmi gibi farklı evrenler farklı gerçeklikler düşünürüm neler neler ama öyle klinik bir durumum olduğunu sanmıyorum neyse bu video yüzünden aklıma gelen başka bir film ağır tavsiyemdir 2011 yılında çıkan "sucker punch" müzikleri falan şahanedir şahane video için de teşekkürler hocam elinize emeğinize sağlık
Sizi bilmem ama ben ara sıra kendimi hayallere o kadar kaptırıyorum ki aniden gerçek hayatımı hatırlayınca yada kaba bir şekilde hatırlatılınca sudan çıkmış balığa dönüyorum😕
Bu ara bu durumdan o kadar muzdaribim ki! Sınava hazırlanıyorum ve iki soru çözüp hayale dalıyorum, bazen geçmiş travması bazen izlediğim bir filmin bi sahnesi bazen gerçekleşen hayallerim/kabuslarım😑 ilaç kullanmak istemiyorum ama davranışa dönmesinden korkuyorum
Kafamın içinde bambaşka biri varmıs gibi.Gerçeklikte elde edemediğim yetenekler,birdaha asla goremeyecegim insanlar,olduğum kişiden daha mükemmel yüz hatlarına ve vücuda sahip olduğum bir ben,pismanliklarimi hiç yasamadigim bir hayat var.Artik kendi kendime konuşuyorum ve bunu genelde okul servisinde,derslerde,salıncakta sallanırken,ders çalışırken,yemek yerken hatta bu videoyu bile izlerken bianda daldım gittim.Bunu engelleyemiyorum,yaşadığım hayattan daha gerçekçi bir dünya,fiziksel olarak ordaymisim gibi hissettiren bir yer orası.Ayaklarimin çime bastigini hissedebiliyorum mesela,kafamın içinde kurduğum hayatta biri konuşurken onun sesini duygusuna göre ayarlayabiliyorum.Birakamiyorum ve ne yaparsam yapayım gecmiyor
Bunun bile sebeblerinden biri hiç arkadaşının olmaması, hiç kimseyle konuşamamak, asosyal olmak çok kötü, hele aileninle ilişkilerin problemliyse o zaman sadece gerçeklikden kopub hayal dünyada olmak daha iyi hissetdiriyor
@Mixedit0 bende hem asosyalim hem aile sorunlarım var sürekli geçmişin hayallerini kuruyorum şuanki zamana odaklanamıyorum bırakmakta istemiyorum sanki bırakırsam çok yakın bir arkadaşımı kaybetmişim gibi hissediyorum ama sınav senemde çok etkilemişti cıldırcam
İnsanlar hasta olur, kötü hisseder ve bundan kurtulmak için elinden geleni yaparlar ama maladaptive öyle bir şey ki kötü hissetmene rağmen bırakamıyorsun bağımlılık yapıyor ve de rutin hâline gelip seni tamamen içine hapsediyor. Okb tanısına sahip biriyim ve gerçek hayatla yüzleşmek oldukça zor geliyor bunun yerine kendi zihnimde istediğim gibi biriyim, seviliyorum, saygınlığım var ve de gerçek hayatta sahip olmadığım bir şeye yani özgüvene sahibim. Başlarda çok eğleniyordum ve asla bunu bir sorun olarak düşünmüyordum ama son bir yılda bu hayaller beni artık sadece karanlığa sürüklüyor. O kadar yoruldum ki bu sonsuz döngüden ama sanki bağımlı olmuşum da bırakamıyorum gibi istemesem de kuruyorum o hayalleri, defalarca kendi hayatıma odaklanacağıma söz verdim. Defalarca bırakmayı denedim ama nafile bazen bir dizinin kesiti bazense bir şarkı beni geri o dünyaya anında sürükleyebiliyor. Ben de ona uyuyor ve dediğini yapıyorum. Sonra ne oluyor peki, sadece hayalkırıklığı ve de uzun bir depresyon. Yaşamımı sürdürmek için herkes gibi davranmam gerekiyor ama ben zihnimden kurtulamıyorum. Umarım benim gibi olan herkes kurtulur. Bu iyi bir şey değil sadece bir zulüm sadece bir oyalayıcı. Hayat maalesef ki hayallerimizdekinden çok farklı. Ona geri dönmemiz lazım. Yabancı kaynaklardan izlerken sizin video yapmanıza çok sevindimm. Teşekkür ederiz🙏🏻
lütfen her depresif videoya böyle yorumlar yapmayın Türkiye'de gençlerin en büyük sorunu bireysel olarak anlaşılamamaları sosyal medyada gördüğümüz editlerden yola çıkarak fikir yürütmek yerine çevremizdeki insanları anlamaya çalışıp onların bireysel sorunlarına çözüm bulmaya çalışmalıyız
Ulan şu dünya üzerinde bizi ve iyiliğimizi düşünen açık ara en iyi kanal ve ekip. Tekrardan kucak dolusu sevgilerimi tüm ekibe ileteliyorum. Seçim zamanı bilim ve evrim partisi olarak da görmek isteriz sizleri :D
Son iki yıldır bu sorun yüzünden disiplin sahibi olamıyorum kafamdaki dünya her okuduğum kitapta ve edindiğim bilgide daha da gelişiyor o dünyada olan her şeyi hatırlıyor karakterlerle empati kurup ani duygusal değişimler yaşıyorum tıp gibi aşırı disiplin gerektiren bir bölümde sınavlarda kaldığım için değil devamsızlıktan kaldığım için bu seneyi tekrar etmem gerekicek keşke bu durumdan kurtulabilsem
Ölmeden önce böyle bir içerik gördüm ya... 35 Yaşındayım, kendimi bildiğim bileli bu durumları yaşarım. Öyle hayaller ki dünyayı, ülkeleri, fizik kanunlarını baştan tasarlarım. Bazen kendi zihin gücümden etkilenip "ben bu beyni başka yerde kullansaydım varya..." diye başlayan cümleler kurarım. Bu rahatsızlığım sebebiyle zor bela basit bir üniversite mezuniyeti ile eğitim hayatıma son verdim. İş/maddi hayatım vasatın da altında. Tekrarlayan davranışlar bölümünde "evet, bu kesin benim" dedim. Tekrarlayan davranışlarım sebebiyle vucudumda estetik ve ortopedik hasarlar var. İşin kötüsü yaş ilerledikçe biriken travmalar da bu hayallere dahil oluyor ve hayallere öfke patlamaları da eşlik ediyor. Evli değilim, bazen diyorum ki kendime "evli olsaydım heralde kadın boşardı"
ay abi valla ben de 19 yasindayim ama dusunuyorum mesela ben bu halde nası evlencem ileride diye cunku kendime ait yalnız bi alanda yürüyerek yapmam lazım benim koca da beni bosar valla. ilk defa sizin yasınızda bu durumdan muzdarip birini görüyorum yas aldıkça azalıp bittiği söyleniyor
Tam bu konu ile ilgili sıkıntı çekiyordum. Malûm kişi kafama giriyordu. Geceler bitmiyordu. Zaman geçmiyordu kafamdan çıkmıyordu. Onunla hayal kuruyordum. Çok iyi oldu.
Hikayeler yazmayı, düşünmeyi ve anlatmayo çok seviyorum. Özelikle müzik dinlerken geliyor. Aklımda karskterleri, sevdiğim fantastik kitaplar için alternatif durumlar gibi şeyler hayal ediyorum. Daha çok odamda hızla volta atmaya başlasamda utandığım için duruyorum. Hatırladığım kadarıyla 4-5 yıl oldu sanırım. Mutluyken, ilham geldiğinde, sıkıldığımda üzüldüğümde vsr vsr yaptığım bir şey. Gerçeklikle ayırt etmekte bir sorunum yok, aslında daha çok hobi gibi. Aklıma gelen hikayeler, hikayeleri anlatmak benim için gerçekten zevkli. Günümün rasgele zamanlarında, günde bir kaç defa falan bir bölümünü alsa da hâla resim çizmek, arkadaşlarıma konuşmak gibi şeylere engel olmadığı için ve istediğim zaman bırakabildiğim için endişelendirici olduğunu düşünmüyorum
Bende bundan muzdaribim ve en azindan bir kac yildir ciddi sekilde farkındayım ama bundan kurtulmak yerine kreatif olarak yonlendirmeye calisiyorum. Yazdigim onlarca hikayem var sayesinde ve harika bir dunya kurma sistemi olarak kullanilabilir, travmalarimdan uzaklasmamda oldukca yardimci oldu bana
@haliloncel8187 o anki ruh halime göre değişiyor, genelde fantastik ve yeni verenler yaratma, yeni yaratıklar ve ırklar yaratma şeklinde, içinde bulunduğumuz dünyaya biraz farklı. Tolkien ve Isaac Asimov karışımı genelde. Teknolojiyi ve büyüyü ve fantazia yi birbirine katıyorum, ama tabii genelde yazıya dökmesi hayalini kurmasından daha zor okuyor
@@haliloncel8187 ahahaha renkli olması bence önemli değil, önemli olan kendini yazarken ne kadar huzurlu hissettiğin, yazarken en korkunç ya da en karanlık hikayeyi ya da en neşeli en acıklı en ekstra hikayeyi de yazsan, ne kader keyif aldığın ya da o hikayeye ne kadar dahil olduğun, olmak istediğin, kurduğun dünyanın sana nasıl hissettirdiği. Ben yazdıklarımı paylaşmıyorum ama sen paylaşıyorsan okumak isterim
Kendimden yola çıkarak Maladaptive Daydream'in bazı tetikleyicilerini tanımlamak istiyorum. Çevresel Tetikleyiciler - Yalnız alanlarda bulunmak (örn. yatak odası). Müzik, film veya kitaplarla güçlü duygusal bağlar. Kişisel Tetikleyiciler - Sevilen bir hikayeyi geliştirme, orijinal karakterler yaratma veya sıfırdan bir hikaye yazma arzusu. Tekrarlayan Davranışlar - Müzik dinlerken yalnız bir alanda ileri geri yürümek. Elinde mutlaka bir nesne tutmak, Yüz ifadelerini, el hareketlerini, bazense duygularını kontrol edememek (örn. yarattığın hikayeye ağlamak). Aynı senaryoyu ilerletmek ve ya farklı versiyonlarını kurgulamak.
Şimdiye kadar 2 adet psikologla görüştüm ve onlara bende maladaptivite daydreaming var dedim. Onlar bu rahatsızlığın ne olduğunu bilmediklerini söylemişti. Bu bayağı üzücü ve saçma değil mi?
Tekrardan bu konu hakkında video çektiğiniz çok teşekkür ederim ve ben bu video çekmeden önce bu hastalığı ya da artık tanıyı da diyebilirim, daha önceden araştırmıştım ve evet bu konu hakkında neredeyse hiçbir makale vs bulunmuyor sadece ben de birkaç kişinin videosuna denk gelip oradan izlediğim kadarıyla acaba nasıl bir şey ya da benden başka kaç kişi buna sahip dedim ve aslında bunun çok büyük bir çoğunlukta olduğunu gördüm ama bunu bir hastalık olarak Koyamadıklarını daokumuştum hatta dedim ki yani böyle aslında toplumun büyük kısmına görünen bir şeyi nasıl insanlar araştırmıyor buna hala anlam veremedim çünkü yorumlara da bakıyorum o videonun yorumlarına da bakmıştım çok fazla insan bu konudan şikayetçi olup ta bu konuda araştırma yapmışsa bence bu cidden büyük bir sorundur Çünkü insanlar bundan rahatsız oluyor demek bence ..bu yüzden umuyorum ki er ya da geç buna da tanı konulur video için tekrardan teşekkürler
Araştırılmamasının sebebi çok yaygın bir durum olması bence. Tabi bizim gibi aşırıya kaçan vakalar olabiliyor. Bu konuda daha fazla araştırma olmasını ben de isterdim açıkçası
Hocam resmen içimi okudunuz. Ben zaten bunun bu kadar fazla olmasının travmadan olduğunu biliyordum. Çünkü en kötü günümde bile hayal kuruyorum, o hayale inanıyorum ve en sonunda gün boyunca gerçek sanıp mutlu oluyordum. Oysa üzerine düşündüğüm zaman bir anda aşırı üzüntü ve geri kalmışlık hissi hissediyorum. Bir de sürekli zaten olan travmalarıma başka travmalar eklendikçe ve bu travma sıralarında artık inanma derecesinde hayal kurup üzerine durduk yere mutlu oldukça zaten olan anksiyetemi 4-5'e katlıyorum. Bir de son zamanlarda artık iyiden iyiye şizofreni (biliyorum çok zor) olduğumu düşünmeye başlamıştım.
Bu arada zaten derealizasyon'a (kendini rüyada hissetme hali) sahibim. En az 3 senedir düzensiz olsa da psikiyatri ve psikoloğa gidiyorum. Bir de bu durum beni daha da endişelendirdi
Daha öncesinde bu durumun sadece bende olduğunu düşünüyordum ve kimseye anlatmamistim.. Bu o kadar essiz ve aynı zamanda o kadar korkunv bir durum ki... Essiz olan beni mutlu eden şeylerin yasanmasi hatta istedigim zaman istedigim kisi olmam ve bürünmem İstersem kendi kurgusal karakterim veya herhangi bir film dizi karakteri hatta ve hatta gelecekti mükemmel ben bile olabiliyorum ama burdaki korkunç nokta zamanın fazlası ile geçemesi bir kenara dursun benim karakterin duygularini yaşamam... Oyuncular gibi ağlıyorum,gülüyorum, canım aciyornmus gibi davranıyorum... Ama burdaki en önemli faktör -benim için - müzik. Müzik olduğunda her şey değişiyor ve müziğin verdiği duygulara göre hareket ediyorum... Son zamanlarda ise artık müziğe bile gerek kalmıyor.. Belli bir zaman önce çok stresli olduğum donemde kimse ile konusmayip odamda jzeole olmayı o kadar seviyordum ki ama ne zaman kulaklığımı çıkartsam,saate baksam ve anlık olarak neler yaptığımı 3.bir bakış ile gözlemlesem çok garip hissediyorum.. Benim gibi olan birilerinin olması(yani yalniz hissetmemek) ve sizlerinde özellikle bu konuya deginmeniz beni gerçekten mutlu etti, teşekkürler.
Bir yere giderken yolda sürekli yaşadığım bir durum, herkes için bir yöntem olamaz ama yabancı dilde alışık olmadığım, zor hatırladığım kelimelerin anlamını düşünüp günlük hayata geri dönüyorum.
Birkaç ay öncesine kadar ben de bu soruna sahiptim. İnanılmaz kötü bir şey. Her şeyden soyutlanmak, kimseyle konuşmamak,ders çalışmamak sadece hayal kurarak yaşamak istiyordum. Öyle de yapıyordum: 2 senelik çok yakın arkadaşımla sırf hayal kurmak için konuşmayı kesmiştim hatta bir ara keşke komaya girsemde sadece oluşturduğum evrende hayal kurarak yaşasam diyordum. Zaten o dönemler duygusal olarak zor bir yaşam sürüyordum. En sonunda psikoloğa gitmek zorunda kaldım. Ama hiçbir zaman anlatamadım bu durumu, çok aptalca buldum çünkü. Kendime bir evren yarattım ve kendimi buna o kadar kaptırıyor ve o kadar gerçekçi deneyimliyorum ki... Söyleyemedim. Özellikle yaz tatilinde bütün gün yatağımda yatıyor müzik açıyor ve başka hiçbir şey yapmıyordum, yapamıyordum da. Neyse ki yazın sonlarına geldiğimde bundan vazgeçmek istedim. İlk bir ay çok zordu, daha detaylı anlatmak isterdim nasıl kurtulduğumu ama uzatmak istemiyorum, daha sonraları psikolojim daha da düzeldi ve neredeyse kurtuldum bundan. Gerçek dünyadaki her şeyle o dünyayı bağdaştırdığımdan bir şeyler görünce aklıma geldiği oluyor ama hemen silip atıyorum. Çok daha mutluyum. Bazen hayal kurarken korkuyorum acaba tekrar eskisi gibi olur muyum ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum, bilmiyorum ne kadar düzelirim ama artık normal bir insanın düşleyeceği şeyler hayal ediyorum ve sınırı aşmamaya çalışıyorum. Eğer böyle sorunu olan biri varsa yardımcı olabilirim ama kesinlikle bir psikoloğa gitmesini öneririm. Buraya kadar gelen herkese tavsiyem: her şey yeteri kadar güzel, kendi yaşamınızdan zevk almaya bakın ❤
Ben hayal kurarken vücudum ona göre hareket ediyor.Eğer biriyle konuşuyorsam ağzımı oynatıyorum bir yere düşüyorsam kendimi zıplatarak bir yere vuruyorum.Ağlıyorum,gülüyorum,korkuyorum.Bu sırada gördüğüm şey hayal kurduğum mekan oluyor.İki karakterim karşılıklı konuşuyorsa 2sini de ben oynuyorum ve tepkileri kişiliklerine göre oluşuyor.Bazen ben kurgulamadan kendi cevaplarını veriyorlar.Bir bakıma oyunculuk yapıyor gibiyim ancak gördüklerim ve hissettiklerim başka bir mekanda…Şuan 22 yaşındayım eğer boş zamanım varsa bu 2-3 saat sürebiliyor.Küçükken genellikle yorganın altında gün boyunca kendimi bir taraftan diğer tarafa vururdum.
Eskiden çok hayal kurardım hem de ileri seviyede ama yaş ilerledikçe hiç hayal kurmamaya başladım. Hatta sizi dinleyince ne kadar çok hayal kurduğumu hatırladım.
Sanırım benim bu konuda senin anlattıklarından daha büyük bir sorunum var... Ben çocukluğumdan beri tek başıma oyun oynamayı sever, bazen haftalarca sanki farklı bir hayatta hatta belki de bir hayvanmışım gibi bile günlerce oyun oynardım. 2020 sonlarına doğru artık 15 yaşlarındayken bu şekilde hayallerimi fazla fiziksel göstermemeye başladım. Yeni değişimimden sonra genellikle yatağımda (uyumasam bile belki 4 saat fazladan yatarak) hayal kurmaya devam ettim ama artık kendimi genel olarak farklı insan veya gündelik yaşamdan etkilendiğim bazı konular hakkında yaklaşık 1 hafta süren hayallar kuruyordum. Bunlar şiddet, kaçırılma ve bazı zoraki yapılan ve başına gelenin hayatını kötü etkileyecek türden şeylerdi. Şimdi öyle değilim, yaklaşık 3 yıldır tek bir hayal üzerinden bazen zaman atlamaları ( aynı hayal üzerinde geçmişe veya geleceğe guderek gerçek ve tüm ayrıntıları düzgün bir şekilde kendi ve yan karakterleri oluşturarak) ve yeni (bu dünyada var olmayan) kişiler ekleyip çılartarak gizli dünyama devam ediyorum. Bunu müzik dinlarken veya yatağımdayken daha fazla yapsam da bazen bedenim korkudan titreyecek, adımlarım hızlanacak veya neden geldiğimi bilmeden başka bir odaya gitmeme sebep olabiliyor. Asıl sorun, şikayetçi değilim. Şuan o kişileri ( temele oturmuş birnevi ailem gibi olan) yanlız olduğumda yanımda veya karşımda hayal edebiliyorum. Onlarla konuşmak bana hiçbir gerçek insanla vermeyecek bir zevk veriyor. Onlar benim en değer verdiğim ve öz ailemden veya tüm tanıdıklarımdan daha fazla bağlı olduğumu düşündüğüm kişiler. Zaten sosyallik konusunda da kötüyüm... gitgide kötüleştim. Ayrıca bir kere normalde böyle bir durumum olmasa bile panik atak da geçirdim yaklaşık 15 dakika. (Şizofren değilim, ve bana kötü bir şey yapmıyor ya da ben istemezsem onları bu hayatta da görmeden yapabiliyorum.) ama sanırım sorunum iyileşmek istemiyor olmam... En çok canımı yakan ise onları illaki kaybedecek olmam, ama keşke beni bur makineye koyup ölene kadar uyutsalar ve ben tüm yaşamımı orda geçirsem...
Bu durumda sıkışan tek benim zann ediyordum... Sanki günlük yapmam ve önemli bir şeymiş gibi her gün yapıyorum özellikle şarkıyla, mimiklerimede engel olamıyorum bir defasında ağladığım hatta kahkaha attığımda olmuşdu evdekiler benim deli olduğumu düşünmeye başlamadan bu durumu atlatmalıyım çünkü her defasında gülerken hazırlıksız birisi tarafından yakalanıyorum ve çok utanc verici...
Arkadaşlar eminim siz de konu başlığını görür görmez benim kadar çok şaşırdınız Evet ben de bu konudan çok muzdaribim ve hatta gün içinde bu hastalıgı araştırdım Aşırı ilginc bi durum
Yıllardır bu problemleri yaşıyorum kafamda kurduğum senaryoları birebir canlandırma yeteneği kazandım sayesinde oyunculuk yapıyorum. Çocukken hayallerimdem dolayı kendimi deli zannedip cok yıprandım ama benim gibi cok insan olduğunu ve hatta her insanın belli bi aşamaya kadar bu şekilde olduğunu öğrendiğim gün cok rahatladım. Teşekkürler video için halkın ve psikolog, psikiyatristlerin bu konuda bilinçlenmesi umuduyla..
Bilimsel bir öneri değil tabiki bir psikoloğa danışın ama, bence yazarların bazıları bu durumdan muzdarip olup hayallerini yazıya döken insanlar olabilir. Bu durumdan muzdarip oldugunuzu düşünüyorsanız belki bir roman yazmayı deneyebilirsiniz. Böylece hem kendinizi fiziksel bir şey yaparak meşgul tutmuş olursunuz, hem de romanı tamamladığınızda elinizde belki de üzerinden bir gelir elde edebileceğiniz bir ürününüz olur :)
Açıkçası bende cok hayallere dalan birisiyim ancak gunde ne 10 saat kadar uzun ne 2 saat kadar kisa. Sozde uyum bozucu dalginlik belirtilirrinden coguna sahibim, tabi ki sizin dediginiz gibi de kendime tehsis koymam. Ustune ustluk ben bu düş kurmalarimi aynen ertelenebilir bir haldeyim. Teşekkür ederim, bu eğitici video için.❤❤
Bu konu hakkında daha fazla bilgi almak için: evrimagaci.org/s/9787
💗 Evrim Ağacı, okur ve izleyen destekleriyle yola devam ediyor. Bize destek olan bilimseverlere katılın: kreosus.com/evrimagaci | youtube.com/@evrimagaci/join
💪🏼 Daha fazla destek yöntemi görmek için: evrimagaci.org/youtube
@evrimagaci 🥰
S.a ellerine saglık kral
Lütfen LUSİT RÜYA hakkında video istiyoruz 🙏
Sen varya tam zamanında attın çok taslısın abi
adamsın
Sonunda biri ciddi bir problem olan ama kimsenin umursamadığı bir konu üzerinde durdu teşekkürler evrim ağacı
@@Hertelden-8 bebar bilim'in de konuyla alakalı bir videosu var. izlemeni tavsiye ederim
@@Hertelden-8Bebar bilim kanalında çok önceden anlatıldı.
"Batıda hayaller gerçekleştirmek için kurulur, doğuda gerçeklerden kaçmak için."
-Gonçarov
tam da bu yüzden
❤️
Ama bu zamana göre değişir şimdi dogu bircok yönden batıdan üstün sadece biraz daha gelişmesi ve liberalleşmesk gerekigor hepsi bu guney kore ve iaponya bunu basardi 15 20 sene icinde cin de başarırsa güç dengesi tamamen doğuya kayacak.
İşte ne olduysa bundan oldu.
her şeyi uyuşturucu gibi kullanmakta üstümüze yok
Daydreaming sırasında odaya biri girince gelen saniyelik şok
peki o utanç
Kötü oluyo valla ağlayasım geliyo hatırlayınca😢
Genelde kapıyı kilitliyorum. Tavsiye ederim.
Son zamanlarda her annem geldiğinde korkmamın sebebini merak ediyordum bu mu acaba
sarki soyluyomus gibi yapmak...
''Çok fazla düşünüp, çok az hissediyoruz.''
-Charlie Chaplin
Uzman psikoloğa gitmek yerine hayalimde psikoloğa gidiyorum.
😂
woaw
Çok mantıklı aslında
Gittim antidepresan al diyip gönderdi :)
daha rahatlatıcı gerçeğinden daha ucuz ayrıca
Bazen hayatınız geçip gidiyor ve bu illet yüzünden fark edemeyebiliyorsunuz. Gününüz birden bitiveriyor ve bir bakmışsınız her şey kaçıp gitmiş. Hayattaki çoğu şeyi kaçırmışsiniz. Farkındalık için teşekkür ederim. 🥰🥰🥰
Hele sınav yılında yaşanmışsa ne acı. Belki sınav veya diğer işler yüzünden bile çıkmış olabilir. Yine de günü böyle harcamak çok sıkıntı. Bir bakıyorsun ders bitmiş. Bir bakıyorsun akşam oluvermiş. Bir bakıyorsun ay geçmiş. Önlemekte çok zor
Çok doğru bi tespit. Aynı zamanda fazla hayal kurmak eyleme geçmeyi de zorlaştırıyor
Bazen yoruyor ama ben seviyorum bu özelliğimi
Farkına vardığımda gerçekten çok şey kaybettiğimi hissetmiştim.
bazen hayattaki istemediğiniz şeylerden kaçmak için bir çare oluyor. kaçırdıklarımız belki de kaçtıklarımız oluyor.
kendimi bildim bileli bu bozukluğa sahip olan biri olarak söyleyebilirim ki bunun en toxic özelliği bırakamamak. hani ne yaparsanız yapın belli bir noktadan sonra bir şekilde geri dönüyorsunuz, bazen çaba göstermeden hayalleriniz sizi terk ediyor, depresyon geçirdiğim bir dönemde hayal dünyam bana kapılarını kapatmıştı ve o kadar kötü hissetmiştim ki. maalesef bu bataklıktan çıkış yolu bulamadım. hala da bulamıyorum. gündelik işlerinizi bile yapamıyorsunuz. bazen asla o hayalleri yaşayamayacağınızı, mutlu olamayacağınızı fark ediyorsunuz. insanı gerçekten çok mutlu ediyor hayaller, motive ediyor ama sahte bir mutluluk tıpkı çikolata yediğinizde anlık mutlu ve enerjik hissedip bir süre sonra eskisinden daha yorgun ve daha mutsuz hissetmek gibi. ayrıca yürüme gibi davranışlarda sergilendiğinizden ayaklarınızın da yara olması gibi fiziksel sorunlarda olabiliyor.
yürümek bu konunun çözümü mü? yolu değil hayalleri seyrediyorsanız beyniniz gittiğiniz yolla ilgilenmiyor. hele ki bildiğiniz bir yolda iseniz sadece yolun bittiğini görürsünüz. yani en azından bende öyle oluyor. 15 bin adımda bir şehir turu, mükellef bir masada birileri ile konuşma, canımı çok sıkan bir iki konuyu yeniden yaşama ve çözüm üzerine varsayımlar ürettikten sonra yolculuk bittiği için dünyaya dönmiştim :)
Gerçekten şuan bende aynısını yaşıyorum hatta yüksek ihtimal bu hayal kurmaktan dolayı,disosiasyon'a maruz kaldım halada kurtulamadım.Kurtulmayı çok istiyorum ama hayal kurmaktan vazgeçemiyorum ve bu psikolojik hastalıktan kurtulamıyorum.
dostum bende tam olarak aynisini deneyimliyorum,inan bana bu konu hakkinda konusucak kimse yok cevremde.Herhangi bir iletisim bilgisi verebilirmisin?Discord,reddit,instagram vb.Hayatimin en buyuk sorunu bu
birebir aynı şeyleri yaşıyoruz ayaklardaki yar olması da dahil
o kadar takmayıp kabullenince o kadar can sıkıcı olmuyor, bi ara 8-10 ay kadar bırakabildim. kafayı sürekli meşgul ederek ve mümkünse müzik playlistini baştan aşağı değiştirmekte çareyi buldum
13 yaşında iken başlamıştı bu durum Ocak ayında 17 yaşına giricem ve hâla odamın içinde kulaklığımı takıp elime telefonu aldıktan sonra saatlerce hatta ayaklarım ağrıyana kadar hayal kuruyorum. Müziğin temasına göre hayallerimde değişiyor, üzgün bir şarkı ise duygularım ona göre değişiyor ya da hareketli bir şarkı ise mutlu oluyorum hatta vücudum dans ediyor, halbuki dans etmeyi sevmeyen, hatta nerdeyse hiç dans etmemiş birisiyim. Kurduğum hayallerdeki karakterleri ve dünyaları kendim baştan yaratmıyorum, filmler ya da dizilerdeki sevdiğim karakterleri sanki aslında onlarmış gibi hayallere dalıyorum.Mesela Supernatural dizisini biliyorsunuzdur, dizide baş karakterlerden birisi olan Dean Winchester'ı çok seviyorum, onun mimikleri, hal ve tavırları hatta konuşma şeklini bile sanki aslında ben oymuşum gibi davrandığımı hayal ediyorum,her ne kadar fiziksel olarak az olsa da zihnimde bu tarz durumlar aşırı oluyor. Ders çalışırken,çay içerken, dizinin herhangi bir bölümünü değiştirerek zihnimde tıpkı bir yazar gibi kurguluyorum.
@elifselvi-.128 şaka yapıyor olmalısın. Bu kadar denk gelemez. Senin yaşında ben de Supernatural izliyordum ve aynı hayalleri kuruyordum lol. 19 yaşımda ADHD tanısı kondu ve tedavi olmaya başlayınca hayatım değişti. Sende de ADHD var demiyorum ancak bir kontrol ettirmekten zarar gelmez. Daydreaming büyük bir parçası beyin hiperaktivitesinin. İllaki fiziksel bir hyperactivity olmasına gerek yok
Aynı zamanda ilaç tedavisi yerine meditasyon, spor tarzı yöntemler deneyebilirsin. Her insan farklı tabi ama bunların da işe yaradığı kanıtlandı ilaç tedavisi yerine. Hem meditasyon ve spor ADHD yoksa bile hayat kalitesini çok artıran aktiviteler. Ayrıca kendi kendine tanı koymamanı tavsiye ederim, ben yaptım da 😂
@atabaycetin Önerinizi dikkate alıcam teşekkür ederim.
@@atabaycetin18 olucam aynı benimde adhdyim ilaç ne kullanıyorsun tedavin nasıl gidiyor bana tavsiye ver lütfen çok yoruldum kendimden😞
Bende 4 senedir daydreaming hastasıyım, nasıl ders çalışabiliyorsunuz helal olsun
aklımdan geçirdiğim her konunun ertersi gün videosunu yapıyorsunuz...
Bundan 12 gün önce aklından vezuv yanardağı ve pompeiiyi geçirmiş olamazsın
Benimde Aynı Şekilde Çok Garip Değilmi Sizcede?
Simulasyon :) @@FurkanTuran21
Bana da bu konuda aynısı oldu bugün bu konuyu merak ettim ve video çıktı
Aynen benimde gerçekten ilginç.
zamana bak. içimi okuyorsunuz
benim de gercekten
DEMİ
aynısı
Harbiden
Bu bilimsel açıdan imkânsız. E bu da başka bi' videonun konusu❤
Bu hastaliga yakalananlar müzikten uzak durun surekli tetikliyor
Sporda bu ikisi güzel gidiyor.
Evet. Müzik duyduğumda direkt dalıyorum ancak dinlemeden de olmuyor ki
@@baruchss + olarak müzik bağımlısıyım süper kombo
Haklısın
Bilmedigim bir dilde dinlediğimde tetiklenmiyorum. Tavsiye ederim.
Yksye hazirlanan biri olarak son zamanlar cok kafaya taktigim bir konuydu tam ustune geldi
ben de aynı şekilde
Abi nasıl basa cıkacagız ben bunaldım artık asla verimli calısamıyorum... Sizde de her soruda hatta soru bası birkaç defa hayale dalma oluyor mu?
@@pcmuhtarı Oluyor da ben etkenleri azaltarak biraz iyi hale geldim. Sosyal medyayi sildim, etkileyen dizi ve filmleri izlemiyorum. Az müzik dinliyorum. Tamamen gecirmiyo ama yarari oldu. Cok beter bir durumdaysan, msu ve memurluk falan dusunmuyorsan psikiyatriste git dikkat daginikligi adi altinda hap verebilir is gorur belki
aynısı
Off evet bende öyleyim ve bu yüzden çoğu zaman erteliyorum ve çalışamıyorum
Abi gerçekten çok canımı yakan bir şey, aşırı derecede bağımlılık yapıyor, bir noktadan sonra hayal kurma becerisi de geliştiğinden opioid gibi bir şeye dönüşüyor. İşin en kötü tarafı da daha önce bunun kötü bir şey olduğunu anlayamıyordum, hayatıma ne kadar zarar verdiğini gördükçe azaltmaya çalıştım hala da çalışıyorum, henüz tamamen kurtulamadım. Günün yarısından fazlasında hayal kurduğum günler oluyordu. O kadar bağımlılık yaptı ki bilgisayar oynama bağımlılığımın önüne geçip o bağımlıktan kurtuldum. Ama bundan da kurtulacağım. Yol gösterdiğin için çok teşekkür ederim.
Dostum selamlar oncelikle,bu konuda cok cok ileri seviye olarak bagimliligim var,bu konu hakkinda konusucak cevremde kimsede yok,herhangi bir iletisim bilgisi verir misin?
Ben de bu sorundan belki 20 yil cektim arkadaslar. Surekli volta atip odanin icinde dolasmaktan ne istedigim okulu kazanbildim ne de istedigim ise kavusabildim. Taki hayatimda hic beklemesidigim talih kusu basima konana kadar. Emin olun eger kendinizi sevdiginiz islere zaman ayiramaya ik a edebilirseniz volta da biliyor hayallerde minimuma iniyor .
arkadaşlar mutlu olduğunuz şeyleri gerçek hayatta başarınca geçiyor. ben müzik aleti öğrenmeye karar vermiştim. 3 enstrüman öğrendim ve kurtuldum bu durumdan.
@@jimelison katılıyorum. Kurduğunuz hayallerden gerçekleştirebileceğiniz hayalleri seçin ve yapın, inanın geçiyor. Geçmese bile minimuma indiriyorsunuz. Meşgul olduğunuzda, özellikle sevdiğiniz işlerle meşgul olduğunuzda aklınıza bile gelmiyor ya da minimuma iniyor dediğim gibi.
Şurda beni yaşayan biri görmek harika hissettiriyor kendimi bildim bileli daydreaming yapıyorum ve benim hobim piyano çalmak ve beni zaten oraya atıyor ya piyano ya benim hiçliğim seçeneğinden piyanoyu seçtim
İşin en kötü kısmı çok keyifli bir şey olduğu için kişinin bırakmak istememesi ki çoğu zaman böyle oluyor farkına varsamda devam etmek istiyorum ama işte ders çalışmaktan tut günlük yapman gereken şeyleri bile yaparken zorlanıyorsun
size kendi yaşadığım deneyimleri anlatmak istiyorum biraz şuan 20 yaşındayım ve yaklaşık son 5 yıldır bu durumdan muzdaribim. şuan hayatımın kısmen iyi dönemindeyim ve bunu artık o kadar çok yapmıyorum ama sınıfta dışlandığım ve hiç arkadaşımın olmadığı lise 1 de hayal kurma artık öyle bi seviyeye gelmişti ki tenefüs zili bile dikkatimi dağıtıp beni o ortamdan çıkardığı için sinirleniyordum. geçen sene beni çok etkileyen bir ayrılık sonrası da çok ilerlemişti üniversite için uyanıyordum ama her sabah istisnasız 2-3 saatimi hayal kurmaya ayırdığım için derslerime yetişemiyordum. sonra da ders kaçtığı için mutlu olup tüm gün odamdan bile çıkmadan neredeyse tüm aralıksız hayal kuruyordum. normal şartlarda değil ama göz bandı ve kulak tıpası takıyordum ve müzik bile dinlemiyordum. orda hala mutluydum ve gerçek dünyadan kopabiliyordum. dönemsel olarak ciddi seviyelere ulaştığının farkındaydım aileme bahsettiğimde hayal kurmak iyidir dediler sadece ama hayatımı etkileyecek seviyeye ulaştığını bile fark edememiştim bu videoya kadar. bazen çok iyi anılar yaşıyorum ve eve gelip tekrar ve tekrar ve tekrar o anları düşünüyorum. o andan hiç çıkmıyorum gibi saatlerce aynı şeyleri düşünüp duruyorum ve bu bana çok huzur veriyor. yani sadece üzgünken değil mutlu olduğumda bile o anları evirip çevirip hayal kuruyorum. ama artık daha kontrollüyüm ve hayatın akışını kaçırmıyorum. bilinçlenmemi sağladığını için teşekkür ederim.
Daha izlemedim ama bu konu hakkında güncel bir videoya ne kadar ihtiyaç duyduğumu bilemezsiniz.Çok teşekkür ederiz...
benimde
bi zamanlar içerisinde benimde dahil 100 lerce insanın mustarip olduğu ve hakkında çok fazla konuşulmayan, dile getirilmeyen bir konuyu ele aldığınız için size çok teşekkür borçluyuzdur. Hayatımın bi döneminde day dreaming nerdeyse hayatımı mahvetti.
Nasıl kurtuldunuz?Benimki mahvetmek de değil direkt hayatımı öldürdü🥲
aynı
Y
İçe kapanmanın sebebi yalnızlığın cazibesi değil, toplumun itişi.
@Aredash77 ne kadar doğru...
toplumun sana ne zararı var?
Toplum içine girmek istemeyeni toplum iter
Toplum seni beni şekillendiren bir grup ve senin istemediğin şeyler için yapma zorunluluğu ve ya yaptırmak durumda kalabilirsin. Ben siyasi, din, 18+ muhabbet ve insanların kendi hayatını anlatmalarından sevmem bu sebepten toplumda bana karşı hiç doğru olmayan argümanlar kuruyor ve seni toplumdan uzaklaştırıyor çünkü çoğunluğa uymadığından için. Sosyalleşmek gibi bir durum olmadığından yalnızlık getirdiği artılar olsada bir o kadar da eksikleri olan bir şey içine kapanık bir insan günde 8-10 saat düşüncelere dalabilir ve video konusu gibi gerçeklikten uzaklaşırlar dışa dönük ve toplumun dediğine uyan kişiler belki hiç düşünmezler günlük ortalaması 1-2 saat ancak vardır. @@kaantosunveminecraft8225
@Aredash77 yalnız değilsin 🫡
Bu durumu uzun zamandan beri yaşıyorum. Bunun bir sorun olduğunu fark ettiğimden beri kendimi gözlemlemeye başladım ve şunları fark ettim:
1)Meşguliyetimin olmadığı dönemlerde çok daha fazla artıyor.
2) günlük hayatta, ana olarak kurguladığım evren hakkında hatırlatıcılarla karşılaştığımda artış gösteriyor.
3)Bana ilham veren kurgular izlediğimde (evrenimle alakasiz olsa bile oradaki bazı senaryolari beğeniyorum), oradaki beğendiğim olayları ve sahneleri kendi hayal dünyama ekliyorum. Senaryoyu eğip büküyorum
4)Acil olarak yapılması gereken işler olduğunda veya kafamı başka düşünceler kurcaladiginda azalış gösteriyor.
Kendinizi gözlemlediğinizde kontrol etmeniz daha kolay oluyor. Son zamanlarda daha az hayal kuruyorum ama tamamen kurtulamadım. Böyle bir şeyden tamamen kurtulanilecegimi de sanmıyorum ama önemli olan zaten kurtulmak değil, kontrol altında tutmak.
Senaryoları birleştirme kısmı çok ilginç. Orta dünyada tankla gezip orklara füze attığım bir hayal dünyam bile vardı.
@astrophysicist2234 hdkaxnksndkshdj benzer şeyler bende de var :D
İmza kaşe mühür ✍️
Şu senaryoyu büküp kendi dünyana ekleme kısmı o kadar doğru kii Benim kurgularımın bi %90ı hep başka serilerden esinlenerek yaptığım şeyler :D
2 ve 3 o kadar dogru ki, birkac saat once yeni bi kafede onceden denemedigim birsey denedim ve bunu bile kendi karakterlerimden birine ekledim. Orda bulundugum sure boyunca sanki kafede oturan ben degilmisim de benim karakterlerimmis gibi dusundum istemsizce hatta yan masada gecen sohbet o kadar hosuma gitti ki onu da ekledim
Çocukluğumdan beridir farkında olmadan kendimi korumak için geliştirdiğim en tehlikeli alışkanlığım
Benim de ortaokul ve lise dönemlerim böyle geçmişti. Hayal dünyası insana gerçekten çok bağımlılık yapabiliyor. Günümün yaklaşık 8 saati hayal kurarak geçiyordu ve bu sadece zihinsel bir durumla sınırlı değildi; aynı zamanda hareketlerle de kendini gösteriyordu. Özellikle yalnız kaldığım zamanlarda bu durum daha belirgin hale geliyordu. Küçük bir çocuğun yalnızlık ve sıkılma sonucunda geliştirdiği bir başa çıkma yöntemi gibiydi.
Ancak hayat içindeki iletişimimi etkilemeye başladığında işler değişmeye başladı. Bu süreç, başlangıç seviyesinde bir sosyal fobiye dönüştü. Çünkü bir süre sosyal hayattan sıyrıldığınızda, yeniden o ortamlara alışmak gerçekten çok zor olabiliyor. Bu durumun üzerinde biraz araştırma yaptığımda açıkçası korktum. En çok müzik dinlemek bu durumu tetikliyordu, bu yüzden müziği olabildiğince azaltmaya çalıştım.
En önemlisi, hayata atılmak için çaba gösterdim. İlk başta bu oldukça zordu ama hayatın içine girmeye başladığımda, hayattan aldığım keyfin hayal dünyasından aldığım keyiften çok daha tatmin edici olduğunu fark ettim. En azından benim deneyimim böyleydi.
Şu dönemde elbette hayal kuruyorum, tıpkı her insan gibi, ama bu artık günde 1-2 saati geçmiyor. Bunun da insan için normal bir süre olduğunu düşünüyorum. Ancak bu videoyu izleyince o yıllar aklıma geldi. Belki birilerine faydası dokunur diye bu yorumu yapmak istedim.
Çok küçük yaşlardan beridir "evde volta atıyorum." 18 Yaşına geldim hala aynı değişen bir şey yok. İlk başlarda mükemmel bir şey gibi gelse de büyüdükçe bu sorunlu bir durum haline geliyor. Çünkü sizin dünyanız ile realite bir olmuyor hatta korkunç derecede farklı oluyor. 18 yaşında korkunç bir bunalım ve kaygı yaşıyorum çünkü dünyaya uyum sağlayamıyorum. Hatta bu sorun insanda farklı kişiliklerin yaratılmasında da sebep oluyor ve bu kişiliklere başa çıkamadığıniz için ekstra bunalıma giriyorsunuz. Nerede nasıl davranacağınızı düşünmekten tutun ani duygu değişimlerine kadar. 5 dk önce özgüvenli iken 5 dk sonra ezik bile olabiliyorsunuz ve bu duygu durum bozukluğundan cikamiyorsunuz. 18 yaşında biri olarak acı çekiyorum ama çözümü yok gibi
ayni durumdayim insta veya snp varmi konusalim biraz
Videolara uyumlu kıyafet giymen. Seni yerim ben Çağrı abi🥰 'Imagination is more important than knowledge. Knowledge is limited to what we know and understand.' Albert Einstein
Hayallerimden çok hayatım hayallerime engel oluyor. Ama hayallerim hayata tutunmamı sağlıyor.
sinav senemde cok yoğun stresten surekli hayattan kopup yarattığım o dunyada hayal kuruyordum mezuna kalıp rahatlayinca gecti allahtan. cok buyuk illet vakit kaybi
Hala mezun musun?
@onuravc3975 evet, okul dershane stresi yok, evde kimse yok günüm sessiz sakin geçiyor. umarım üniversiteye geçince tekrar nüksetmez. çünkü bu hayal alışkanlığının gerçek hayatın verdiği sıkıntılardan kaçmak için vücudumuzun verdiği bir tepki olduğunu düşünüyorum
kurtulmana cok sevindim gercekten rezalet bi bela. Ben de sinav senemdeyim ve insani cok zorluyor
@@imalreadygenji ne okumak istiyon
@@imalreadygenjievde daha fazla kalınca daha çok sarıyor beni
Üniversite öğrencisiyim ve 22 yaşındayım. Ortaokuldan beri bu "sorundan" muzdaripim maalesef. Sebepleri olduğunu düşünüyorum herkesin hayran olduğu ve çok sevdiği biri olmak isterdim veya sevdiğim birinin gözdesi olmayı... O yüzden hayallerimde hayatımın başrolünde olan kişileri alıyorum ve kendimi de başrol yapıp hayallere dalıyorum günlerimin belli bölümünü değil direk günlerimi alıyor sınavlar beni çook zorluyor en önemlisi de karakterimi kendimi bilmiyorum tanımıyorum ne zaman tanımak istesem veya ağır bir iş yapmak zorunda kalsam MD ye sığınıyorum o iş yapılmıyor ya da yarıda kalıyor ama ben MD yapmış boşa zaman geçirmiş oluyorum. Durumumun yıllardır farkındayım ama önüne geçemiyorum bazen salıyorum "amaan bana iyi geliyor ve yapıyorum" diyorum ama yaşamın bu süreçlerinde sosyalleşmemin daha yararlı olacağının farkındayım kendime öyle ortamlarda yaratmıyorum çünkü hayatınıza aldığınız her insan ayrı sorumluluk bunu da üstlenmek istemiyorum ne bileyim işte değişik
Gerçekten aynı ya. Nasıl düzelir, düzelmeli mi onu bile bilmiyorum artık. Kendimi meşgul etmek bile keyif almadıktan sonra anlamsız geliyor. İnsanın iyi hissettiği tek bir yer olduğunda devamlı olarak oraya uğrayıp duruyor. Rahatsız ediyor içten içe ama durdurmak sanki elimde bile değil gibi geliyor bazı zamanlar. İnsan yetişemiyor hayatına. Değişik cidden, umarım hallederiz 🥺 kendine dikkat et
Bu hastalığa kapılmış ve kurtulmuş biri olarak ürpertici ama ilginç bir özelliğinden bahsetmek istiyorum.
Hayal kurarken o kadar ince detatlarına inebiliyorsunız ki, gerçekten kendinizi orada var edebiliyorsunuz. Bu belkide bir çok kişinin yaşayamayacağı hayatları, imkanları veya fantezileri deneyimlemenize olanak sağlıyor. Devamında ise ezelden beri aç gözlü olduğumuz şan, şöhret, servet gibi şeylere artık doyuyorsunuz. Çünkü siz ne isterseniz gerçekten de onu deneyimlediniz ve sıkıldınız.
Örneğin dünyanın en pahalı arabasına bindiniz, en hızlı özel jeti size ait, veya en güçlü ülkeyi siz var ettiniz, insanlar size ülkenin kurucusu olduğunuz için saygı duyuyor. Yada çok başarılı bir bilim adamısınız, Einstein dan bile iyi. Yada daha da ileri gidin, hepsini ve daha fazlasını aynı anda yapıyorsunuz.. Mükemmelliğin vücut bulmuş hali.
Sonra da sıkılıyorsunuz. Hayatta bu şeylerin arkasından koşmak için çok bir isteğiniz kalmıyor. Zaten yaşadınız ya!
@@user-sv9em9mo6e o kadar doğru ki bu söylediğin. Ben de aşmaya çalışıyorum bu problemi, müziği artık çok az dinliyorum ama ben müziksiz bile çok derin hayal kuruyorum. Buna ek olarak ne yapabilirim siz neler yaptınız?
Evet tam olarak bu oluyor. Gerçek hayattaki motivasyonu tüketiyor. Böyle olduğunda o hayallere ara veriyordum. Sonra yeniden, yeniden.. Tek bir senaryo, binlerce kere döndü kafamda. Her defasında tepkiler aynı, his aynı. Gerçek hayatta yaşanılan her şeyin hissiyatı azalıyor.
Peki bundan tam olarak nasıl kurtuldunuz yani bir gün gerçekten kurtulmak mümkün mü
@@betulaydn4697 nasıl tam kurtuldum tam emin değilim çünkü üniversitedeyken bunu devam ettirmek nerdeyse imkansızdı. Paylaşımlı yurt odalarında mümkün değil. Tatillerde ailemin yanına geldiğimde devam ediyordum ama.
Üniversite sonrasında askerlik oldu 1 yıl rütbeliydim ve kışlada kalıyordum o süreçte hem imkanım yoktu hemde sorumluluğum çoktu. Oldukça stresli bir ortamdı. Ve tamamen kesildi. Askerlikten sonra da direkt iş hayatı geldi birdaha hiç yaşamadım. Belkide sorumluluk almak kendimizi meşgul ve mutlu edecek başkaca şeyler bulmak gerek. Ama kesinlikle sosyalleşmenin çok büyük etkisi var. Ben normalde insanları sevmeyen, yalnızlıktan sıkılmayan birisiydim. Ama orduda aynı zamanda sosyalleşmeyi ve özgüveni öğrendim. Devamında hep korudum.
Buarada hiç profesyonel destek almadım. Tamamen şahsi deneyimlerimden ibaret.
Çocukluğumdan beri hiç hırslı ve kıskanç bir çocuk olamadım belki de bu özelliğimden dolayı hayallerimde yeterince başarılı ve mutluyum zaten 😁
Bugün derste öğrencilere Tense’leri anlatırken, Daydreaming kelimesine denk geldim örnek bir cümlede. Öğrencilerden birine daydreaming nedir biliyor musun diye sordum pek fikrim yok dedi.
Şimdi de karşıma bu video çıktı. Öğrencime videoyu gönderme zamanı.❤🎉😅
Valla kendimi bildim bile var bu bende.Çocukken büyüyünce geçer sanıyordum geçmedi.Monoton bir hayat yaşamak, çok fazla müzik dinlemek bunu tetikliyor.Keza sosyal olduğum zamanlarda hayal kurmak hiç aklıma gelmiyor.Ama yalnızsam ve yapacak hiçbir işim yoksa çoğu zaman hayallere dalıyorum.
@@marybeat926 aynısı yemin ederim ya
kanka şöyle söyleyim sana gerçekten monoton bir hayatın varsa mesela sabah 8 akşam 6 işe gidiyorsan sonrasında da eve geliyorsan dışarı çıkmıyorsan bence hayal kurman kötü bir şey değil eğerki tek yaşıyorsan çünkü evde olduğun süre zarfında ya dizi izleyeceksin ya da instagram reels falan kaydırcaksın(bence en zararlı olan da bu beynini çürütüyor) daydreaming en azından hayal gücünü gerçekten çok fazla geliştiriyor dediğim gibi eğer işini yapmanda problem yoksa eve geldiğinde de yapacak bir işin yoksa reels yerine hayal kurman çok daha iyi
Abi sırf bunlar yüzünden 1 saatten fazla ara vermeden ders çalışamıyorum verdiğin önerileri deneyeceğim teşekkürler!
Aynısı ya...
bu yüzden tv sesiyle ders çalışıyordum ama o zaman da dönüp ara ara televizyona bakıyorsun
Bende aynı şekilde ben masaya geçer geçmez hayaller başliyor yapamıyorum
Kafamda çocukluğumdan beri ilerlettigim ve yeni şeyler eklediğim 3 tane dizi var . 1 i bilim kurgu diğer ikisi asker ve savaş temalı. Bilim kurgu olan 1 sezon , diğerleri 3 er sezondan oluşuyor. Kafamda olduğu için yavaş yavaş unutsamda sürekli başa dönüyorum ve hatırlıyorum. Bazen sadece diziden kesitleri hatırlayıp kafamda edit yapıyorum. Bu hayyalleri genelde yürüyüş yaparken kuruyorum. İstemsiz olmuyor tamamen bilinçli ve aşırı keyif alıyorum.
Anlıyorum
Muazzam
Ya bir de çok fazla kurgu olunca bazen karakterler , olaylar falan birbirine karışıyor o çok gıcık
Benimse karakterlerim var))etkilendiğim olaylara göre ortaya çıkıyorlar)
Aynısı ama benim 30dan fazla dizim var. En başta ailem dalga geçiyordu ama şimdi ne kadar ciddi olduğumu anladılar. Her ne kadar hayatımın büyük bir bölümü böyle geçse de şikayetçi değilim çünkü çok keyif alıyorum.
Kiitos!
Yıllardır kendimi çok yalnız hissediyordum. Araştırdığımda bir şey bulmakta da zorlanıyordum.
Böyle bir video yaptığınız için cok teşekkürler Evrim Agacı
Arkadaşlarımla otururken sürekli bir şey mi oldu, neden dalgınsın, sevgilinden mi ayrıldın diye soruyorlar:d Hiçbir sey olduğu yok aslında hayal dünyam daha renkli geliyor sadece. Bu dünya daha sıkıcı geliyor😆
Aynısı birde ders dinlerken dalıp gitmek var sonrada dersin konusunu anlayamıyorum
@@Тишина1111 Ders çalışırken, ders dinlerken, dizi izlerken bir anda kendine gelip her şeyi kaçırdığını fark etmek🤦 çocukken bile çamaşır makinesi çalışırken önüne oturup camına dalıp giderdim:d
@@hknssi evet ayni durumu yaşıyorum, bide insanlar onları dinlemediğimi zann ediyor ama kendime engel olamıyorum
Belki sende de dehb vardir@@Тишина1111
Sınava hazırlanıyorsanız bir de üstüne yalnızsanız çok düşünüyor çok kuruyor çok hayal ediyorsunuz normalde de fazla dalgın biri olarak bunların beni daha da dalgınlaştırdığını gözlemledim
Sürekli salıncaklara gidiyorum ve saatlerce sallanarak hayal kuruyorum salıncak sallanmak gibi steam davranışlarla hayal kurmak çok daha keyifli oluyor ama bu gerçekten hayattan bizi 2 3 saatliğine soyutluyor her gün zamanımdan 2 3 saat hayal kurmaya gidiyor bu büyük bir sorun
Ben de sürekli parka salıncağa gidiyorum sırf hayal kurmak için. Arabaya binmek ya da yürümek de güzel oluyor ama asla salıncak kadar iyi değiller. Sırf hayal kurmak için odama bir salıncak aldım ben. Ve bunu yaparken müzik dinlerim hep. Kafamdaki hayal dünyası o kadar geniş ki her şeyiyle düşünülmüş bir evren. Bazen kurduğum hayaller değişse de eninde sonunda o hep kurduğum ana evrene geri dönüyorum ya da iki farklı hayalimi k evrenle birleştiriyorum. Bir noktada eğlenceli gelse de geniş çerçeveden baktığımda hayatıma zarar veriyor. Salıncağımdan inip hayalimi bıraktığımda, aklıma hayal kurduğum saatler boyunca yapabilecek olduğum şeyler geliyor ve beni feci derecede üzüyor.
@guldenkayar3176 seni çok iyi anlıyorum ben hayal kurmayı azaltmak için farklı hobiler de ekledim hayatıma ama asla hayal kurmanın yerini almıyor biz bu işi nasıl çözeceğiz bilmiyorum :(
Evet bende böyleyim.özellikle müzikte dinlerim
yalnız değilmişim
Hocam hayal kurma yeteneğiniz iyiyse bunu dış dünyaya yansıtın paraya para demeyin :D Harry Potter'ı yazan kadın beyaz saraylarda geziyordu en son
Buna o kadar ihtiyacım vardı ki teşekkürler
Sadece bu videoyu izlerken bile durdurup durdurup bir sürü hayal kurdum. Hayatım hayal kurmakla geçiyor belki de günün 10 saati. Kurduğum hayallerin gerçek olmadığı biliyorum. Ama kendimi durduramıyroum kafamın içinde küçüklüğümden beri milyonlarca farklı senaryo var. Bunlar okuduğum bir kitap, dinlediğim bir müzik, tanıdığım bir insan, izlediğim bir film ve daha niceleri hakkında olabilir. Ama benim hayatımı olumsuz etkiliyor hayal kurmakla fazla meşgul olduğum için günlük işlerimi bile yapamıyorum. Hatta annem garip garip sesler çıkartıyorsun iyi misin diye soruyor bana. Zihnimde fantastik bir evren var ve daha kötü kısmı yerimde duruken bunu yapamıyorum hareket etmem gerekiyor mesela evin içinde yürümek, salıncakta sallanmak, arabada yolculuk yapmak. Bu durum beni rahatsız ediyor yine hayallere daldığımı farkettiğimde bundan rahatsızlık duyuyorum ve durdurmaya çalışıyorum, ne yazık ki şimdiye kadar başarılı olamadım. Bu yaşadıklarım yeni şeyler de değil iyi hatırlıyorum ilkokulda teneffüslerde bahçeye çıkar ve koşarak, yürüyerek bazen volta atarak hayaller kurardım.
Aynı durumdayım sanırım tek çare müziği azaltmak aşırı tetikliyor bide fantastik evreni genelde izlediğimiz dizilere benzetiyoruz bundan da olabilir
Son zamanlarda bu kanalda psikolojik konularda videolar görmek gerçekten güzel. Bu alanda daha çok çok bilinmeyenler var.
son zamanlarda fena halde araştırdığım bu konuyu bu kanalda görmek beni çok sevindirdi gerçekten. mükemmel bir video olmuş emeğiniz için teşekkürler..
11:58 şahsen yürüyüşe çıktığımda veya temizlik yaptığımda çok daha kötü oluyorum hayalin daha da dibine dalıyorum. Yüzmek ve arkadaşlarım ile vakit geçirmek ise çok iyi geliyor
sırf hayal kurmak için yürüyom ya da temizlik yapıyom zaten
@znyepk aynen öyle...
Arkadaşlarla vakit gerçirmek, gerçek duygusal bağlantılar kurmak insanı anda tutuyor. Bana en iyi gelen bu, rahatsızlıktan kurtulmuştum fakat lise döneminde asosyalleşince tekrar arttı.
Bende 12-13 yaşımdan beri bu durumu yaşıyorum ,18 yaşındayım bırakamıyorum bağımlılık gibi bi şey. Müzik genelde tetikleyici oluyor kulağıma kulaklığı takıp odanın içinde turlayıp iki üç saat durmadan hayal kuruyorum. Kurduğum hayaller bi dizi sahnesi ya da film sahnesi değil kendi kurduğum hayaller. Genelde hep aynı hayalin farklı anlarını yaşıyorum bu yüzden kurduğum hayali karakterler de hep aynı bu yüzden olsa gerek onların farklı dış görünüşleri, farklı öz geçmişleri var ve onların isimlerini , zevklerini, karakteristik özelliklerini hepsini biliyorum. Genelde o anın yani o hayalin içinde yaptığım konuşmaları bazen farkında olmadan dışa vuruyorum, deli gibi gözükecek ama hayali olarak yaptığım espirilere aralıksız gülüyorum bazen de yeri geliyor ağlıyorum, sinirleniyorum. Farkına vardığımda ise niye böyle bi sey yaşandı az önce diyorum. Çok fazla vaktimi alıyor ve hayal kurduğum o süreye üzülüyorum. Bundan kurtulmak istiyorum ama elimde olmadan devam ediyorum.
Aynisi
Hayale dalıp ders çalışmadığım için kahve içerim
Artık hayale daha net odaklanabiliyorumdur ✌🏼
Bu konuya değindiğiniz için teşekkürler! Birçok kişi bunun farkında bile değil. Gerçekten bazen hayaller, hayatımızı engelleyebiliyor.
Hayaller bazen bir kaçış yolu olsa da, eğer bu kaçış kontrolden çıkarsa gerçek hayatı ıskalamaya başlıyoruz. Bu videoyu izlemek, bu konuda daha bilinçli olmamı sağladı.
Yenidoğan bebek refleksleri hakkında video çekebilir misiniz çok merak ediyorum. Moro refleksi, babinski refleksi galant refleksi vb.
Bu arada verdiğiniz bilgiler için ayrıca teşekkür ederim
Kaç gündür bu hastaligimi arastiriyorum ve bir anda video atiyorsunuz :) Tesekkurler, param oldugu zaman sizi unutmayacagim kesinlikle.
15 yaşındayım hatırladığım kadarıyla 10 seneden beri bunu yapıyorum.4-5 yaşlarında bunu kendi çevremde dönerek yapıyordum.İlkokula geçince bu alışkanlığımı tamamen bırakmıştım fakat ortaokulun sonlarına doğru tekrardan yapmaya başladım.Bu sefer beni tetikleyecek phunk,rap tarzında şarkılar eşliğinde kafamda istediğim hayatı kurup odamın içinde volta atarak vs resmen o hayattan sıradan bir günü yaşıyormuş gibi hissediyordum.Hatta o hayatta kendime bir arkadaş yarattım ve yaklaşık 3-4 yıldırda hayallerimin içinde yer alıyor.Bunu arkadaşlıksızlıktan ya da istediğin hayatı yaşayamıyor olduğun için yapıyorsun diyebilirsiniz fakat benim arkadaş çevrem çok geniş ve bir çoğunuda çok severim,gayette iyi bir hayatım olduğunu düşünüyorum fakat orda kurduğum o hayattan kopamıyorum.Bu durum canım derste vs sıkıldığımda çok işime yarıyor fakat konu sorumluluklarıma gelince iğrenç bir şeye dönüşüyor.Ders çalışmak için masaya oturduğumda,oyuna girdiğimde(bundan dolayı ceza alacağımı bile bile),çok sevdiğim bir diziyi izlesem bile max 5 dk sonra hayalimdeki hayatıma yeni bir heyecan katmak için aklıma bir senaryo geliyor ve istemsiz spotifyı açıyorum ve nerden baksan bir iki saat yeni senaryoyu oradaki hayatımda yaşıyorum bu da her gün olduğu için artık hayatımada mani olmaya başlıyor.Bu sıkıntının sadece bende olduğunu sandığım için kimseye anlatmadım,hayatımı bu kadar etkilediğini bilememe rağmende bi çözümü olmadığını vs düşünüyordum.Bugünden sonra bu konuyu çözüme ulaştırmaya çalışacağım umarım
kendimi bildim bileli 7 yaşlarından itibaren hayal kuruyorum. bunun bi adı olduğunu 2017 yılında öğrendim. o zamanlar yabancı forumlarda o kadar çok insan görünce çok şaşırmıştım çünkü türkiyede bu konuda yapılan bi çalışma yoktu. hayatımı mahvetti. artık hayal kurmak için yürümeye ya da müzik gibi tetikleyicilere ihtiyacım yok. kendimden yola çıkarak bunun ilk evreleri olduğunu söyleyebilirim. kurmayacağım desem bile, beynim senelerdir hayal kurmaya o kadar alışmış ki, kendisi alıp götürüyor beni. artık bilinçli olarak yapmadığım bi döneme geldim. bazen hayal kurmayacağım dedikten 4 5 saniye sonra kendimi hayal dünyasında buluyorum ve daha sonrasında bi dakika ben az önce nerdeydim ve noldu dediğim anlar oluyor, eskiden pek olmazdı ya da ben kurtulmaya çalışmadığım için dikkat etme gereği duymuyordum. okulu bu yüzden bıraktım, eve kapanınca hayallerimin yanına agorafobi eşlik etti. böyle olunca daha da şiddetlendi. senelerdir hayallerim dışında bi hayatım yok. geçmişime bakıyorum, hiçbir şey hatırlamıyorum. gerçege döndügüm bi gün kafayı yemiştim. hatırlamak için çırpınıyorum ama bildiğim tek şey takvimde zamanın geçmiş olması. hatırladığım gerçek 1 anım bile yok. tüylerim ürpermişti, kendimi ne kadar zorlayıp hatırlamaya çalışsamda geçmişimin hayallerimle dolu bi boşluk olduğuyla yüzleştim. son 3 aydır savaşıyorum. iyileşme var mı? evet. şu anda günümün 2 3 saatini harcıyorum. eskiden uyku dışındaki tum günümü harcardım. bu işin ilk adımı ve en zor adımı bırakmak istemekle kalmayıp bırakmaya karar vermek. kararlı olmak. çünkü bu kadar zevk veren bi şeyi bırakmakta kararlı olup savaşmak oldukça güç. iyi gidiyorum, tamamen kurtulmam belki senelerimi belki ömrümü alacak. dert değil, devam edeceğim. şöyle de bi tarih atayım anı kalsın.
13/12/24
kendimce geliştirdiğim taktikler video sonundaki tavsiyelerle benzer, gerçekten faydasını görüyorum birkaç tanesini de not alacağım. bu konuda ilk öğrendiğim zamandan beri araştırma yapmadım, anlaşılan şu anda bilgi alabileceğim az biraz türkçe kaynaklarda var, youtube videoları da çekilmiş. müsait bi zamanda bakarım, bu kadar çok insanda olduğunu görmem aslında başkalarından da tavsiye alabilirim düşüncesini aklıma getirdi. yani kendimce taktik geliştirmenin yanında uygulamaya koyabileceğim başka bir şeyler olabilir. sadece şu video bile bana iyi geldi. yaşayana kendisini sorgulatır, hadi bakalım.
Bende aynı durumu yaşıyorum bana ne tavsiye edebilirsin çünkü ben baş edemiyorum bide sınav yılım bu yıl üni kazanmak istiyorum ama bu halde yapamıyorum derslerimi çok etkiliyor hayal kurmak
birde düşünmemeye çalışın , düşünmeyi de sınırlandırın hem siz hissetmeseniz bile iç huzrunuzu bozacak hem güne başlamınız zorlaştıracak , özellikle sabahları sadece yataktan kalk kahvaltı yap beslenme çantayı hazırla kütüphaneye git program yap derse odaklan ders çalış mümkünse sosyalleş ( sosyalleşmek için kendinizi zorlayıp zorlamamak kişisel tercih )yorulunca eve dönersiniz o zman MD hakkında araştırma yapar hislerinizi gününzü deftere yazarsınız , hatta belki hayal bile kurarsınız ama sabahları ve işleri tamamlamadan değil. sürekli yks nın sonunda ben kazanıcam vs diyip üniyi de düşünmeyin üni için ne hayal ne beklenti ne de arzunuz olsun ( kendi deneyimlerimin acısından ) zaten matematik soru bankanızda ki ilerleme sizi motive eder 😍
@@rojbinbakr4335boş zamanlarında kendine bir dizi bul onu izle ama sürükleyici olsun monoton bir dizi izlersen yine düşüncelere dalarsın ya da youtube da uzun videolar izle hayal kurduğunda yüzünü yıka sonra aynada kendine bak ve yüzünü incele gerçekliğin bu dünya olduğunu fark et hayal kurduğun zaman ise eğer sınavına düzgün bir şekilde çalışmazsan hayatının nasıl olacağını düşün(bu seni ders çalışmaya itecektir)
13:34 Elbette sosyal medya çok etkili ama özellikle de pandemi döneminden sonra pek çok kişide bu durumun etkili hale gelmeye başlayışını duydum.
Haha bu video sanki geçen videodaki yorumuma bir cevap yada açıklayıcı niteliğinde gibi, eminim geçen videodaki yorumlar bu videonun gelmesine vesile olmuştur, doğrudan alakalı zira, ayrıca evrim ağacının bu yönünü çok seviyorum insanların belirli bir konuda bilgisiz kaldığını görünce göreviymiş gibi insanları doğru bilimsel bilgiler ile aydınlatıyor! :)
Olabilir usta
Videoyu görüne ben de aynısını düşünmüştüm çünkü direkt bundan bahsetmiştik.
Sizin bu aşırı derecedeki hayal gücünüz ilgimi çok çekiyor. Yani mesela bende hayal kurarım, gerçekçi olurlar, duyu organlarımla hissederim ve yaşarım. Ama sizinkine kıyasla daha az gelişmiş diye düşünüyorum. Sizinki nasıl bir deneyimdir? Şizofrenler gibi *gerçek* anlamda, hipergerçekçi bir şekilde, gerçek hayattaki somut dünyada hayallerinizi algılayabiliyor musunuz? Okumaya vakit ayırdığınız için teşekkür ederim ❤
@@SelinAYKARR Ben hayal kurarken yoğun bir zihinsel çaba harcarım ve bu süreç oldukça yorucudur. Hayallerim, tüm ayrıntılarıyla önceden tasarladığım, titizlikle şekillendirilmiş senaryolar gibidir, tüm detayları önceden inşa edilmiştir. Zihnim, farkında olmadan her detayı hesaplar ve bu da beni zihinsel olarak yorar. Üstelik hayallerim sıradan hayallerden farklı olarak fizik kurallarını bile içerir ve hiper gerçekçi bir yapıya sahiptir.
Hayal kurarken, gerçek hayattan iki temel fark yaşarım. İlki, zihinsel yorgunluk düzeyimdir; bir günde en fazla dört saat hayal kurmaya dayanabilirim. Bu süreyi aşarsam başım ağrır ve ciddi anlamda yorulurum. İkinci fark ise, hayal sırasında iki bedene sahipmiş gibi hissetmemdir: biri gerçek bedenim, diğeri ise zihnimdeki bedenimdir, biri verileri dışardan gerçeklikten alırken diğeri zihnimin kendisidir. Zamanla, o esnada zihnimdeki bedenime odaklanmayı öğrenerek hayallerimi daha da gerçekçi hale getirdim. Eğer gerçek bedenimi hiçbir şekilde hissetmezsem, hayalim gerçek dünyadan neredeyse ayırt edilemez hale gelir. Zihnimde tüm duyularımı da deneyimleyebilirim, ancak en üst seviyeye yalnızca nadiren' rüyalarımda ulaşırım. Zira rüya esnasında gerçek bedenimi hissetmem, üstelik rüyalarımda bilincim tamamen açık olur.
Bu deneyimin, genel olarak “daydreaming” (hayal kurma) olarak tanımlanan durumdan farklı olduğunu düşünüyorum. Çünkü daydreaming, hayal kurmanın güçlü bir biçimi olarak bilinse de benim deneyimim çok daha derin ve karmaşıktır. Normalde soyut hayaller de kurabilirim; örneğin biri bana bir manzara tasvir ettiğinde, bu manzarayı zihnimde belirsiz ve muğlak bir şekilde canlandırırım. Ancak kendi tasarladığım hayaller, ve bilinçli şekilde zihnime girdiğimde son derece net ve gerçekçi olur. Anlatması zor ve oldukça uzun süreceği için burada yalnızca temel hatlarıyla ifade etmeye çalıştım. Umarım deneyimimi yeterince açıklayabilmişimdir.
@@SelinAYKARRşizofrenler kadar yüksek değil ama normal bir insana göre çok yüksek mesela ben hayallerimde biriyle tartışıp gerçek olmadığını bildiğim halde ağlayabiliyorum 😅
Daydreaming´den uzaklaşmanin en kolay yolu sevdiğiniz herhangi bir isle meşgul olmak. El bos durmadiginda kafa da boş boş hayal kurmuyor. Biliyorum da konuşuyorum :) Agzininiza sağlık.
Teşekkürler. hayal kurmak konusunda kendimi biraz başarılı görüyorum😄 everything everywhere all at once filmi gibi farklı evrenler farklı gerçeklikler düşünürüm neler neler ama öyle klinik bir durumum olduğunu sanmıyorum neyse bu video yüzünden aklıma gelen başka bir film ağır tavsiyemdir 2011 yılında çıkan "sucker punch" müzikleri falan şahanedir şahane video için de teşekkürler hocam elinize emeğinize sağlık
bunu izlerken bile hayal kurduğunu farketmek...
Yorumlardaki hayalperestleri bir ortamda toplasak sohbet etmek zorunlu olsa bence çok iyi anlaşırdık :)
Şimdi bunuda hayal dünyamızda gerçekleştiririz:)
o anın hayalini kuruyorum şuan
Sizi bilmem ama ben ara sıra kendimi hayallere o kadar kaptırıyorum ki aniden gerçek hayatımı hatırlayınca yada kaba bir şekilde hatırlatılınca sudan çıkmış balığa dönüyorum😕
işin garip kısmı bilim bu sıkıntıyı açıklayamıyor
Bu ara bu durumdan o kadar muzdaribim ki! Sınava hazırlanıyorum ve iki soru çözüp hayale dalıyorum, bazen geçmiş travması bazen izlediğim bir filmin bi sahnesi bazen gerçekleşen hayallerim/kabuslarım😑 ilaç kullanmak istemiyorum ama davranışa dönmesinden korkuyorum
Kafamın içinde bambaşka biri varmıs gibi.Gerçeklikte elde edemediğim yetenekler,birdaha asla goremeyecegim insanlar,olduğum kişiden daha mükemmel yüz hatlarına ve vücuda sahip olduğum bir ben,pismanliklarimi hiç yasamadigim bir hayat var.Artik kendi kendime konuşuyorum ve bunu genelde okul servisinde,derslerde,salıncakta sallanırken,ders çalışırken,yemek yerken hatta bu videoyu bile izlerken bianda daldım gittim.Bunu engelleyemiyorum,yaşadığım hayattan daha gerçekçi bir dünya,fiziksel olarak ordaymisim gibi hissettiren bir yer orası.Ayaklarimin çime bastigini hissedebiliyorum mesela,kafamın içinde kurduğum hayatta biri konuşurken onun sesini duygusuna göre ayarlayabiliyorum.Birakamiyorum ve ne yaparsam yapayım gecmiyor
Bunun bile sebeblerinden biri hiç arkadaşının olmaması, hiç kimseyle konuşamamak, asosyal olmak çok kötü, hele aileninle ilişkilerin problemliyse o zaman sadece gerçeklikden kopub hayal dünyada olmak daha iyi hissetdiriyor
Bu konular hakkinda konusmak ister misin? Ben de istemsiz bir hayalperestim ve sanirim bundan kurtulmamiz icin baska bir hayalpereste ihtiyacimiz var.
@Mixedit0 bende hem asosyalim hem aile sorunlarım var sürekli geçmişin hayallerini kuruyorum şuanki zamana odaklanamıyorum bırakmakta istemiyorum sanki bırakırsam çok yakın bir arkadaşımı kaybetmişim gibi hissediyorum ama sınav senemde çok etkilemişti cıldırcam
"HAYATIM" HAYALLERİME ENGEL OLUYOR.
Çağrı abi senden bi ricam var.Lütfen kısa sürede bu konuyla ilgili yeni videolar gelsin
Gerçekten hayatı zehir eden bi durum çünkü
İnsanlar hasta olur, kötü hisseder ve bundan kurtulmak için elinden geleni yaparlar ama maladaptive öyle bir şey ki kötü hissetmene rağmen bırakamıyorsun bağımlılık yapıyor ve de rutin hâline gelip seni tamamen içine hapsediyor. Okb tanısına sahip biriyim ve gerçek hayatla yüzleşmek oldukça zor geliyor bunun yerine kendi zihnimde istediğim gibi biriyim, seviliyorum, saygınlığım var ve de gerçek hayatta sahip olmadığım bir şeye yani özgüvene sahibim. Başlarda çok eğleniyordum ve asla bunu bir sorun olarak düşünmüyordum ama son bir yılda bu hayaller beni artık sadece karanlığa sürüklüyor. O kadar yoruldum ki bu sonsuz döngüden ama sanki bağımlı olmuşum da bırakamıyorum gibi istemesem de kuruyorum o hayalleri, defalarca kendi hayatıma odaklanacağıma söz verdim. Defalarca bırakmayı denedim ama nafile bazen bir dizinin kesiti bazense bir şarkı beni geri o dünyaya anında sürükleyebiliyor. Ben de ona uyuyor ve dediğini yapıyorum. Sonra ne oluyor peki, sadece hayalkırıklığı ve de uzun bir depresyon. Yaşamımı sürdürmek için herkes gibi davranmam gerekiyor ama ben zihnimden kurtulamıyorum. Umarım benim gibi olan herkes kurtulur. Bu iyi bir şey değil sadece bir zulüm sadece bir oyalayıcı. Hayat maalesef ki hayallerimizdekinden çok farklı. Ona geri dönmemiz lazım.
Yabancı kaynaklardan izlerken sizin video yapmanıza çok sevindimm. Teşekkür ederiz🙏🏻
Yalnız hissettiğinizde kendi zihninize sığınırsınız ama ben artık bunu bile yapmak istemiyorum. Sığınacak kimsem kalmadı
bu "süper güç" iyi bi şey olmalıydı ya
Sıradan bir Türk gencinin hayatının videosu…
lütfen her depresif videoya böyle yorumlar yapmayın Türkiye'de gençlerin en büyük sorunu bireysel olarak anlaşılamamaları sosyal medyada gördüğümüz editlerden yola çıkarak fikir yürütmek yerine çevremizdeki insanları anlamaya çalışıp onların bireysel sorunlarına çözüm bulmaya çalışmalıyız
@@ahmettalhaakman880 yukarıdaki yorumda herhangi bir yanlışlık göremiyorum? Sanki sen editlerden yola çıkıyor gibi yorum atıyorsun
O genç Kürd'te olabilir.
@@HzZerdüştYok
@@AxotimosOfRivia ikinizin de zeka 🤪
Cagri hocam gerçekten güzel ve hepimizin yaşadığı aslında bir sorun olan konuya deginmissiniz selam ve sevgilerim ile
Tam olarak bu, tam olarak bu, tam olarak bu... Çocukluğumdan beri anlayamadığım problemim... Evrim Ağacı, içten teşekkürler
Bazen kötü bir gün gecirdiğimde uyumadan önce tatlı hayaller kurmaya çalışıyorum ve bu gerçektende işe yarıyor🥰
o sırada gece 3'e kadar bunu yapıp uyuyamayan ben:
Ulan şu dünya üzerinde bizi ve iyiliğimizi düşünen açık ara en iyi kanal ve ekip. Tekrardan kucak dolusu sevgilerimi tüm ekibe ileteliyorum. Seçim zamanı bilim ve evrim partisi olarak da görmek isteriz sizleri :D
Sonunda beklediğim video.Tesekkurler Evrim Ağacı!
Son iki yıldır bu sorun yüzünden disiplin sahibi olamıyorum kafamdaki dünya her okuduğum kitapta ve edindiğim bilgide daha da gelişiyor o dünyada olan her şeyi hatırlıyor karakterlerle empati kurup ani duygusal değişimler yaşıyorum tıp gibi aşırı disiplin gerektiren bir bölümde sınavlarda kaldığım için değil devamsızlıktan kaldığım için bu seneyi tekrar etmem gerekicek keşke bu durumdan kurtulabilsem
Ne bolumu okuyosun
Ölmeden önce böyle bir içerik gördüm ya... 35 Yaşındayım, kendimi bildiğim bileli bu durumları yaşarım. Öyle hayaller ki dünyayı, ülkeleri, fizik kanunlarını baştan tasarlarım. Bazen kendi zihin gücümden etkilenip "ben bu beyni başka yerde kullansaydım varya..." diye başlayan cümleler kurarım. Bu rahatsızlığım sebebiyle zor bela basit bir üniversite mezuniyeti ile eğitim hayatıma son verdim. İş/maddi hayatım vasatın da altında. Tekrarlayan davranışlar bölümünde "evet, bu kesin benim" dedim. Tekrarlayan davranışlarım sebebiyle vucudumda estetik ve ortopedik hasarlar var. İşin kötüsü yaş ilerledikçe biriken travmalar da bu hayallere dahil oluyor ve hayallere öfke patlamaları da eşlik ediyor. Evli değilim, bazen diyorum ki kendime "evli olsaydım heralde kadın boşardı"
ay abi valla ben de 19 yasindayim ama dusunuyorum mesela ben bu halde nası evlencem ileride diye cunku kendime ait yalnız bi alanda yürüyerek yapmam lazım benim koca da beni bosar valla. ilk defa sizin yasınızda bu durumdan muzdarip birini görüyorum yas aldıkça azalıp bittiği söyleniyor
müzik dinlerkan hayal kurmak bende bi bağımlılık gibi :D
Tam bu konu ile ilgili sıkıntı çekiyordum. Malûm kişi kafama giriyordu. Geceler bitmiyordu. Zaman geçmiyordu kafamdan çıkmıyordu. Onunla hayal kuruyordum. Çok iyi oldu.
Hikayeler yazmayı, düşünmeyi ve anlatmayo çok seviyorum. Özelikle müzik dinlerken geliyor. Aklımda karskterleri, sevdiğim fantastik kitaplar için alternatif durumlar gibi şeyler hayal ediyorum. Daha çok odamda hızla volta atmaya başlasamda utandığım için duruyorum. Hatırladığım kadarıyla 4-5 yıl oldu sanırım. Mutluyken, ilham geldiğinde, sıkıldığımda üzüldüğümde vsr vsr yaptığım bir şey. Gerçeklikle ayırt etmekte bir sorunum yok, aslında daha çok hobi gibi. Aklıma gelen hikayeler, hikayeleri anlatmak benim için gerçekten zevkli. Günümün rasgele zamanlarında, günde bir kaç defa falan bir bölümünü alsa da hâla resim çizmek, arkadaşlarıma konuşmak gibi şeylere engel olmadığı için ve istediğim zaman bırakabildiğim için endişelendirici olduğunu düşünmüyorum
Bende bundan muzdaribim ve en azindan bir kac yildir ciddi sekilde farkındayım ama bundan kurtulmak yerine kreatif olarak yonlendirmeye calisiyorum. Yazdigim onlarca hikayem var sayesinde ve harika bir dunya kurma sistemi olarak kullanilabilir, travmalarimdan uzaklasmamda oldukca yardimci oldu bana
@@MiaRyan Nasıl hikayeler yazıyorsun içeriği ne?
@haliloncel8187 o anki ruh halime göre değişiyor, genelde fantastik ve yeni verenler yaratma, yeni yaratıklar ve ırklar yaratma şeklinde, içinde bulunduğumuz dünyaya biraz farklı. Tolkien ve Isaac Asimov karışımı genelde. Teknolojiyi ve büyüyü ve fantazia yi birbirine katıyorum, ama tabii genelde yazıya dökmesi hayalini kurmasından daha zor okuyor
@@MiaRyan Bende hikaye yazıyorum ama galiba seninkiler kadar renkli değil;)
@@haliloncel8187 ahahaha renkli olması bence önemli değil, önemli olan kendini yazarken ne kadar huzurlu hissettiğin, yazarken en korkunç ya da en karanlık hikayeyi ya da en neşeli en acıklı en ekstra hikayeyi de yazsan, ne kader keyif aldığın ya da o hikayeye ne kadar dahil olduğun, olmak istediğin, kurduğun dünyanın sana nasıl hissettirdiği. Ben yazdıklarımı paylaşmıyorum ama sen paylaşıyorsan okumak isterim
bu videoyu görene dek bunu başka insanların da yaşadığını bilmiyordum, ihtimal bile vermiyordum
Kendimden yola çıkarak Maladaptive Daydream'in bazı tetikleyicilerini tanımlamak istiyorum.
Çevresel Tetikleyiciler - Yalnız alanlarda bulunmak (örn. yatak odası). Müzik, film veya kitaplarla güçlü duygusal bağlar.
Kişisel Tetikleyiciler - Sevilen bir hikayeyi geliştirme, orijinal karakterler yaratma veya sıfırdan bir hikaye yazma arzusu.
Tekrarlayan Davranışlar - Müzik dinlerken yalnız bir alanda ileri geri yürümek. Elinde mutlaka bir nesne tutmak, Yüz ifadelerini, el hareketlerini, bazense duygularını kontrol edememek (örn. yarattığın hikayeye ağlamak). Aynı senaryoyu ilerletmek ve ya farklı versiyonlarını kurgulamak.
Fulledim bilene.
Resmen beni anlattın şuan
Abi nasil savasiyorsun bu sorunla benim oglumda var 12 yasinda ? Eger bir fikrin varsa lutfen yardim et
@@elgunmirze bunlar 12 yaşındaki bir çocuk için normal. Yetişkin bir insanda normal değil. Çocukların zaten hayal kurması ve oyun oynaması gerekli.
100% fulledim
Şimdiye kadar 2 adet psikologla görüştüm ve onlara bende maladaptivite daydreaming var dedim. Onlar bu rahatsızlığın ne olduğunu bilmediklerini söylemişti. Bu bayağı üzücü ve saçma değil mi?
benimkilerde bana sizofreni baslangici tanisi koymuslardi onlardan medet uman bizde kabahat
Tekrardan bu konu hakkında video çektiğiniz çok teşekkür ederim ve ben bu video çekmeden önce bu hastalığı ya da artık tanıyı da diyebilirim, daha önceden araştırmıştım ve evet bu konu hakkında neredeyse hiçbir makale vs bulunmuyor sadece ben de birkaç kişinin videosuna denk gelip oradan izlediğim kadarıyla acaba nasıl bir şey ya da benden başka kaç kişi buna sahip dedim ve aslında bunun çok büyük bir çoğunlukta olduğunu gördüm ama bunu bir hastalık olarak Koyamadıklarını daokumuştum hatta dedim ki yani böyle aslında toplumun büyük kısmına görünen bir şeyi nasıl insanlar araştırmıyor buna hala anlam veremedim çünkü yorumlara da bakıyorum o videonun yorumlarına da bakmıştım çok fazla insan bu konudan şikayetçi olup ta bu konuda araştırma yapmışsa bence bu cidden büyük bir sorundur Çünkü insanlar bundan rahatsız oluyor demek bence ..bu yüzden umuyorum ki er ya da geç buna da tanı konulur video için tekrardan teşekkürler
Araştırılmamasının sebebi çok yaygın bir durum olması bence. Tabi bizim gibi aşırıya kaçan vakalar olabiliyor. Bu konuda daha fazla araştırma olmasını ben de isterdim açıkçası
En kötüsü ise bu durumdan rahatsızlık duymamak. Şimdi düşünüyorum da hiç bundan kurtulmaya çalışmadım. Çok kötü bir illet gerçekten de...
Hocam resmen içimi okudunuz. Ben zaten bunun bu kadar fazla olmasının travmadan olduğunu biliyordum. Çünkü en kötü günümde bile hayal kuruyorum, o hayale inanıyorum ve en sonunda gün boyunca gerçek sanıp mutlu oluyordum. Oysa üzerine düşündüğüm zaman bir anda aşırı üzüntü ve geri kalmışlık hissi hissediyorum. Bir de sürekli zaten olan travmalarıma başka travmalar eklendikçe ve bu travma sıralarında artık inanma derecesinde hayal kurup üzerine durduk yere mutlu oldukça zaten olan anksiyetemi 4-5'e katlıyorum. Bir de son zamanlarda artık iyiden iyiye şizofreni (biliyorum çok zor) olduğumu düşünmeye başlamıştım.
Bu arada zaten derealizasyon'a (kendini rüyada hissetme hali) sahibim. En az 3 senedir düzensiz olsa da psikiyatri ve psikoloğa gidiyorum. Bir de bu durum beni daha da endişelendirdi
Bende bu lanetten muzdaribim cidden kötü birşey olduğunu bilsemde buna engel olamıyorum
Daha öncesinde bu durumun sadece bende olduğunu düşünüyordum ve kimseye anlatmamistim..
Bu o kadar essiz ve aynı zamanda o kadar korkunv bir durum ki...
Essiz olan beni mutlu eden şeylerin yasanmasi hatta istedigim zaman istedigim kisi olmam ve bürünmem
İstersem kendi kurgusal karakterim veya herhangi bir film dizi karakteri hatta ve hatta gelecekti mükemmel ben bile olabiliyorum ama burdaki korkunç nokta zamanın fazlası ile geçemesi bir kenara dursun benim karakterin duygularini yaşamam...
Oyuncular gibi ağlıyorum,gülüyorum, canım aciyornmus gibi davranıyorum...
Ama burdaki en önemli faktör -benim için - müzik.
Müzik olduğunda her şey değişiyor ve müziğin verdiği duygulara göre hareket ediyorum...
Son zamanlarda ise artık müziğe bile gerek kalmıyor..
Belli bir zaman önce çok stresli olduğum donemde kimse ile konusmayip odamda jzeole olmayı o kadar seviyordum ki ama ne zaman kulaklığımı çıkartsam,saate baksam ve anlık olarak neler yaptığımı 3.bir bakış ile gözlemlesem çok garip hissediyorum..
Benim gibi olan birilerinin olması(yani yalniz hissetmemek) ve sizlerinde özellikle bu konuya deginmeniz beni gerçekten mutlu etti, teşekkürler.
Bu videoyu izlerken bile hayal kuruyorum.
Bir yere giderken yolda sürekli yaşadığım bir durum, herkes için bir yöntem olamaz ama yabancı dilde alışık olmadığım, zor hatırladığım kelimelerin anlamını düşünüp günlük hayata geri dönüyorum.
Birkaç ay öncesine kadar ben de bu soruna sahiptim. İnanılmaz kötü bir şey. Her şeyden soyutlanmak, kimseyle konuşmamak,ders çalışmamak sadece hayal kurarak yaşamak istiyordum. Öyle de yapıyordum: 2 senelik çok yakın arkadaşımla sırf hayal kurmak için konuşmayı kesmiştim hatta bir ara keşke komaya girsemde sadece oluşturduğum evrende hayal kurarak yaşasam diyordum. Zaten o dönemler duygusal olarak zor bir yaşam sürüyordum. En sonunda psikoloğa gitmek zorunda kaldım. Ama hiçbir zaman anlatamadım bu durumu, çok aptalca buldum çünkü. Kendime bir evren yarattım ve kendimi buna o kadar kaptırıyor ve o kadar gerçekçi deneyimliyorum ki... Söyleyemedim. Özellikle yaz tatilinde bütün gün yatağımda yatıyor müzik açıyor ve başka hiçbir şey yapmıyordum, yapamıyordum da. Neyse ki yazın sonlarına geldiğimde bundan vazgeçmek istedim. İlk bir ay çok zordu, daha detaylı anlatmak isterdim nasıl kurtulduğumu ama uzatmak istemiyorum, daha sonraları psikolojim daha da düzeldi ve neredeyse kurtuldum bundan. Gerçek dünyadaki her şeyle o dünyayı bağdaştırdığımdan bir şeyler görünce aklıma geldiği oluyor ama hemen silip atıyorum. Çok daha mutluyum. Bazen hayal kurarken korkuyorum acaba tekrar eskisi gibi olur muyum ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum, bilmiyorum ne kadar düzelirim ama artık normal bir insanın düşleyeceği şeyler hayal ediyorum ve sınırı aşmamaya çalışıyorum. Eğer böyle sorunu olan biri varsa yardımcı olabilirim ama kesinlikle bir psikoloğa gitmesini öneririm. Buraya kadar gelen herkese tavsiyem: her şey yeteri kadar güzel, kendi yaşamınızdan zevk almaya bakın ❤
@@Ryomen_17 lütfen nasıl kurtulduğunu da anlatır mısın?
Videonun yarısında dalıp gittiğim için şimdi tekrar izliyorum
Şu videoyu izlerken bile hayal kurdum, dikkat dağınıklığı yaşadım la. Ne ara bitti video 😅
İlgimi çeken konu olunca benim geliş hizii, 32 saniyee
Hergün saçma sapan hayaller kurup kendimi kaptırıyorum sorumluluklarımı yerime getiremiyorum çok kötü bir şey
Ben hayal kurarken vücudum ona göre hareket ediyor.Eğer biriyle konuşuyorsam ağzımı oynatıyorum bir yere düşüyorsam kendimi zıplatarak bir yere vuruyorum.Ağlıyorum,gülüyorum,korkuyorum.Bu sırada gördüğüm şey hayal kurduğum mekan oluyor.İki karakterim karşılıklı konuşuyorsa 2sini de ben oynuyorum ve tepkileri kişiliklerine göre oluşuyor.Bazen ben kurgulamadan kendi cevaplarını veriyorlar.Bir bakıma oyunculuk yapıyor gibiyim ancak gördüklerim ve hissettiklerim başka bir mekanda…Şuan 22 yaşındayım eğer boş zamanım varsa bu 2-3 saat sürebiliyor.Küçükken genellikle yorganın altında gün boyunca kendimi bir taraftan diğer tarafa vururdum.
Eskiden çok hayal kurardım hem de ileri seviyede ama yaş ilerledikçe hiç hayal kurmamaya başladım. Hatta sizi dinleyince ne kadar çok hayal kurduğumu hatırladım.
Sanırım benim bu konuda senin anlattıklarından daha büyük bir sorunum var...
Ben çocukluğumdan beri tek başıma oyun oynamayı sever, bazen haftalarca sanki farklı bir hayatta hatta belki de bir hayvanmışım gibi bile günlerce oyun oynardım. 2020 sonlarına doğru artık 15 yaşlarındayken bu şekilde hayallerimi fazla fiziksel göstermemeye başladım. Yeni değişimimden sonra genellikle yatağımda (uyumasam bile belki 4 saat fazladan yatarak) hayal kurmaya devam ettim ama artık kendimi genel olarak farklı insan veya gündelik yaşamdan etkilendiğim bazı konular hakkında yaklaşık 1 hafta süren hayallar kuruyordum. Bunlar şiddet, kaçırılma ve bazı zoraki yapılan ve başına gelenin hayatını kötü etkileyecek türden şeylerdi. Şimdi öyle değilim, yaklaşık 3 yıldır tek bir hayal üzerinden bazen zaman atlamaları ( aynı hayal üzerinde geçmişe veya geleceğe guderek gerçek ve tüm ayrıntıları düzgün bir şekilde kendi ve yan karakterleri oluşturarak) ve yeni (bu dünyada var olmayan) kişiler ekleyip çılartarak gizli dünyama devam ediyorum. Bunu müzik dinlarken veya yatağımdayken daha fazla yapsam da bazen bedenim korkudan titreyecek, adımlarım hızlanacak veya neden geldiğimi bilmeden başka bir odaya gitmeme sebep olabiliyor.
Asıl sorun, şikayetçi değilim. Şuan o kişileri ( temele oturmuş birnevi ailem gibi olan) yanlız olduğumda yanımda veya karşımda hayal edebiliyorum. Onlarla konuşmak bana hiçbir gerçek insanla vermeyecek bir zevk veriyor. Onlar benim en değer verdiğim ve öz ailemden veya tüm tanıdıklarımdan daha fazla bağlı olduğumu düşündüğüm kişiler. Zaten sosyallik konusunda da kötüyüm... gitgide kötüleştim. Ayrıca bir kere normalde böyle bir durumum olmasa bile panik atak da geçirdim yaklaşık 15 dakika. (Şizofren değilim, ve bana kötü bir şey yapmıyor ya da ben istemezsem onları bu hayatta da görmeden yapabiliyorum.) ama sanırım sorunum iyileşmek istemiyor olmam... En çok canımı yakan ise onları illaki kaybedecek olmam, ama keşke beni bur makineye koyup ölene kadar uyutsalar ve ben tüm yaşamımı orda geçirsem...
Bu durumda sıkışan tek benim zann ediyordum... Sanki günlük yapmam ve önemli bir şeymiş gibi her gün yapıyorum özellikle şarkıyla, mimiklerimede engel olamıyorum bir defasında ağladığım hatta kahkaha attığımda olmuşdu evdekiler benim deli olduğumu düşünmeye başlamadan bu durumu atlatmalıyım çünkü her defasında gülerken hazırlıksız birisi tarafından yakalanıyorum ve çok utanc verici...
daha yarım saat önce düşündüm niye sürekli hayal kuruyorum diye.. bi tık korkutucu :d
Çağrı abi, bu konu hakkında video yaptığın için teşekkür ederim valla sana bayılıyorum hayatımdaki en büyük sorunlarımdan birine bile çözüm buluyorsun
Arkadaşlar eminim siz de konu başlığını görür görmez benim kadar çok şaşırdınız
Evet ben de bu konudan çok muzdaribim ve hatta gün içinde bu hastalıgı araştırdım
Aşırı ilginc bi durum
Yıllardır bu problemleri yaşıyorum kafamda kurduğum senaryoları birebir canlandırma yeteneği kazandım sayesinde oyunculuk yapıyorum. Çocukken hayallerimdem dolayı kendimi deli zannedip cok yıprandım ama benim gibi cok insan olduğunu ve hatta her insanın belli bi aşamaya kadar bu şekilde olduğunu öğrendiğim gün cok rahatladım. Teşekkürler video için halkın ve psikolog, psikiyatristlerin bu konuda bilinçlenmesi umuduyla..
Bilimsel bir öneri değil tabiki bir psikoloğa danışın ama, bence yazarların bazıları bu durumdan muzdarip olup hayallerini yazıya döken insanlar olabilir. Bu durumdan muzdarip oldugunuzu düşünüyorsanız belki bir roman yazmayı deneyebilirsiniz. Böylece hem kendinizi fiziksel bir şey yaparak meşgul tutmuş olursunuz, hem de romanı tamamladığınızda elinizde belki de üzerinden bir gelir elde edebileceğiniz bir ürününüz olur :)
Açıkçası bende cok hayallere dalan birisiyim ancak gunde ne 10 saat kadar uzun ne 2 saat kadar kisa. Sozde uyum bozucu dalginlik belirtilirrinden coguna sahibim, tabi ki sizin dediginiz gibi de kendime tehsis koymam. Ustune ustluk ben bu düş kurmalarimi aynen ertelenebilir bir haldeyim. Teşekkür ederim, bu eğitici video için.❤❤