Warto wiedzieć, że NIC nie jest na zawsze, możemy wszystko stracić i niestety nic pewne nie jest (mam wśród znajomych spektakularne rozwody "wielkich miłości" itp.). Warto też wiedzieć po 30. że zdrowie jest ogromnym przywilejem i również możemy je stracić w każdej chwili - po kilku poważnych chorobach w rodzinie dopiero zaczęłam doceniać to, że jestem zdrowa, teraz widzę, jaka ze mnie szczęściara. Warto też mieć w sobie pokorę i cieszyć się codziennością (wiem, banały), zamiast śledzić nierealne instagramowe życie i frustrować się, że nasze życie tak nie wygląda. Acha i praca to tylko praca, nie warto się spalać, tracić czasu na nadgodziny, lepiej iść na rower, spacer, ugotować coś dobrego, bo życie tak ucieka... nie warto go przesiedzieć w biurze, gdzie w większości przypadków i tak nikt nas nie doceni;p
Ja bym powiedziała sobie, że nie muszę mieć znajomych/przyjaciół takich z którymi muszę się spotykać. To nic złego nie potrzebować takich relacji. Kiedyś się zmuszałam do takich kontaktów i zawsze byłam zmęczona psychicznie.
Radzenie sobie ze stresem to cos co warto wypracować, im wcześniej tym lepiej. Ja również śpię, albo sprzątam (odkurzam) ewentualnie grzebie w ogrodzie. To sprawia że przestaje myśleć, a u mnie również głowa napędza stres.
P.S. Dodam jeszcze, że ja po 30. uświadomiłam sobie, że NIC NIE MUSZĘ - to jest piękne uczucie:D nie muszę odpowiadać na pytania wścibskiej ciotki dlaczego nie mam dzieci, wścibskiej znajomej ile zarabiam, ile m2 ma moje mieszkanie, jakie mam auto itd. - już nie udaję grzecznej i miłej, tylko serio mówię (z szacunkiem) "nos w sos" lub "a dlaczego pytasz, czuję się jak na komisariacie" - to zawsze peszy drugą stronę (i dobrze).
To zabawne, mam 32 lata, a dopiero teraz zaczynam, baaardzo nieśmiało i ostrożnie, eksperymenty z moim wyglądem. Wcześniej nie miałam na to odwagi. Teraz pomału się przełamuję.
Ja dość szybko do tego doszłam, ale myślę że po 30 każdy powinien mieć świadomość tego, żeby nie przejmować się zadaniem innych, czy to w kwestii wyglądu, czy ogólnie życiowo. Wiadomo,. czasem ktoś coś powie z troski, bo jest dla nas bliski i chce dobrze. Ale dlaczego mam się tłumaczyć praktycznie obcej babie w sklepie, że nie jestem po ślubie? Dlaczego musiałam usłyszeć ( że nikogo nie mam, nikt mnie nie chciał). Otóż może po prostu mam kogoś, ale narazie albo w ogóle nie mamy ślubu. Ogólnie to mam wrażenie że takie "przytyki" są częściej do kobiet, bo przecież powinna być taka i taka powinna wyglądać tak i tak. No nie, dopóki nie krzywdzimy swoimi zachowaniem innych, to nie musimy się do nikogo dostosowywać. Nasze pokolenie zaczyna mocno pokazywać te granice i przez to jesteśmy nazywani roszczeniowi. Bardzo wartościowy film MaMi ♥️
Super, że tak naturalnie mówisz o temacie dzieci. Ja mam 31 lat i niestety nadal się waham, wiem o ograniczeniu czasowym, to mnie najbardziej stresuje, ale z 2 strony wiem że nie chcę się decydować "na siłę". Mam nadzieję, że niedługo i ja będę mogła powiedzieć, że już wiem na 100 %.
Dobry film :) człowiek się zatrzyma i zastanowi nad życiem! Taka trochę rozmowa z przyjaciółka. Ja np. Chciałabym mieć mieszkanie, bo dbanie o ogród itd. Nie jest dla mnie i tak duża przestrzeń, o zdrowie i ruch muszę bardziej dbać... ze stresem dalej radzę sobie średnio:/
Też mam problemy z ciąża, przy czym ja zawsze wiedziałam że chcę dzieci i zaczęłam w wieku 25 lat. Mam jedno dziecko, teraz chciałabym drugie no i po 30 jest ciężej. Ale mam świetnego lekarza, który ma na to konkretny plan co po kolei i mam nadzieję, że niedługo się uda, skoro za pierwszym razem też się udało :) trzymam kciuki, a jeśli szukasz lekarza w Warszawie to mogę polecić!
Ja z innego regionu :). Myślę że jesteśmy wreszcie pod dobrą opieką, ale te sprawy niestety bardzo się ciągną. Miesiąc za miesiącem i mija kolejny rok prawie :/. Ciężkie tematy. Życzę nam powodzenia! I dużo zdrowia ! :)
W okolicach 30 znalazłam prawdziwą pasję, która mnie rozwija. Dzięki pasji nowych przyjaciół i znajomych. Pozbyłam się toksycznych ludzi i teraz uważam, kogo wpuszczam do życia. Dużo dała też adopcja zwierzaka, bo to też dodało nowych inspiracji, a nawet planów zawodowych :)
Super! A nagrałabyś filmik z radami dla osób między 20 a 30 rokiem życia, jakieś wskazówki, porady, gdybyś mogła cofnąć się w czasie co byś sobie poradziła w tym wieku 💗💗💗
Myślę że zrobię Ci trochę spamu, mam nadzieję że się nie pogniewsz, ale na każdy nowy temat poruszany w firmie chciałabym się odnieść, bo dotyczy też mnie. Dom - również mieszkam w domu rodzinnym, jako oddzielne mieszkanie (w znacznej części), ale nie chciałabym budować domu. Może dla niektórych to będzie dziwne, ale bardzo nie podobają mi się te nowe domy, które praktycznie wszystkie wyglądają tak samo, w środku tylko biel i drewno (jak się komuś tak podoba, to mi oczywiście nic do tego, ja mówię o swoich odczuciach). Mi się podobają starsze domy, każdy wygląda inaczej, często mają dużo elementów, które do siebie nie pasują, taki misz masz trochę. Poza tym budowa domu i kredyt na całe życie to nie jest coś w co chciałabym się ładować. Ale nigdy z własnej woli nie chciałabym mieszkać w bloku. Mieszkałam przez 9 lat studia i po studiach i nigdy więcej.
Ciekawy odcinek, gdyby człowiek wiedział to co wie teraz (też jestem po 30) myślę że życie wyglądałoby troszkę inaczej. A poza tym kochana z odcinka na odcinek wyglądasz coraz bardziej promieniujaco.
Warto wiedzieć, że NIC nie jest na zawsze, możemy wszystko stracić i niestety nic pewne nie jest (mam wśród znajomych spektakularne rozwody "wielkich miłości" itp.). Warto też wiedzieć po 30. że zdrowie jest ogromnym przywilejem i również możemy je stracić w każdej chwili - po kilku poważnych chorobach w rodzinie dopiero zaczęłam doceniać to, że jestem zdrowa, teraz widzę, jaka ze mnie szczęściara. Warto też mieć w sobie pokorę i cieszyć się codziennością (wiem, banały), zamiast śledzić nierealne instagramowe życie i frustrować się, że nasze życie tak nie wygląda. Acha i praca to tylko praca, nie warto się spalać, tracić czasu na nadgodziny, lepiej iść na rower, spacer, ugotować coś dobrego, bo życie tak ucieka... nie warto go przesiedzieć w biurze, gdzie w większości przypadków i tak nikt nas nie doceni;p
Ja bym powiedziała sobie, że nie muszę mieć znajomych/przyjaciół takich z którymi muszę się spotykać. To nic złego nie potrzebować takich relacji. Kiedyś się zmuszałam do takich kontaktów i zawsze byłam zmęczona psychicznie.
Radzenie sobie ze stresem to cos co warto wypracować, im wcześniej tym lepiej. Ja również śpię, albo sprzątam (odkurzam) ewentualnie grzebie w ogrodzie. To sprawia że przestaje myśleć, a u mnie również głowa napędza stres.
P.S. Dodam jeszcze, że ja po 30. uświadomiłam sobie, że NIC NIE MUSZĘ - to jest piękne uczucie:D nie muszę odpowiadać na pytania wścibskiej ciotki dlaczego nie mam dzieci, wścibskiej znajomej ile zarabiam, ile m2 ma moje mieszkanie, jakie mam auto itd. - już nie udaję grzecznej i miłej, tylko serio mówię (z szacunkiem) "nos w sos" lub "a dlaczego pytasz, czuję się jak na komisariacie" - to zawsze peszy drugą stronę (i dobrze).
O dokładnie! Mnie zawsze zastanawia czy ta ciotka się poczuje lepiej jak się dowie, że nie masz dzieci bo np poroniłaś?
To zabawne, mam 32 lata, a dopiero teraz zaczynam, baaardzo nieśmiało i ostrożnie, eksperymenty z moim wyglądem. Wcześniej nie miałam na to odwagi. Teraz pomału się przełamuję.
Widzisz, zupełnie inny punkt widzenia. Powodzenia!
Ja dość szybko do tego doszłam, ale myślę że po 30 każdy powinien mieć świadomość tego, żeby nie przejmować się zadaniem innych, czy to w kwestii wyglądu, czy ogólnie życiowo. Wiadomo,. czasem ktoś coś powie z troski, bo jest dla nas bliski i chce dobrze. Ale dlaczego mam się tłumaczyć praktycznie obcej babie w sklepie, że nie jestem po ślubie? Dlaczego musiałam usłyszeć ( że nikogo nie mam, nikt mnie nie chciał). Otóż może po prostu mam kogoś, ale narazie albo w ogóle nie mamy ślubu.
Ogólnie to mam wrażenie że takie "przytyki" są częściej do kobiet, bo przecież powinna być taka i taka powinna wyglądać tak i tak. No nie, dopóki nie krzywdzimy swoimi zachowaniem innych, to nie musimy się do nikogo dostosowywać. Nasze pokolenie zaczyna mocno pokazywać te granice i przez to jesteśmy nazywani roszczeniowi. Bardzo wartościowy film MaMi ♥️
Super, że tak naturalnie mówisz o temacie dzieci. Ja mam 31 lat i niestety nadal się waham, wiem o ograniczeniu czasowym, to mnie najbardziej stresuje, ale z 2 strony wiem że nie chcę się decydować "na siłę". Mam nadzieję, że niedługo i ja będę mogła powiedzieć, że już wiem na 100 %.
Dobry film :) człowiek się zatrzyma i zastanowi nad życiem! Taka trochę rozmowa z przyjaciółka. Ja np. Chciałabym mieć mieszkanie, bo dbanie o ogród itd. Nie jest dla mnie i tak duża przestrzeń, o zdrowie i ruch muszę bardziej dbać... ze stresem dalej radzę sobie średnio:/
Też mam problemy z ciąża, przy czym ja zawsze wiedziałam że chcę dzieci i zaczęłam w wieku 25 lat. Mam jedno dziecko, teraz chciałabym drugie no i po 30 jest ciężej. Ale mam świetnego lekarza, który ma na to konkretny plan co po kolei i mam nadzieję, że niedługo się uda, skoro za pierwszym razem też się udało :) trzymam kciuki, a jeśli szukasz lekarza w Warszawie to mogę polecić!
Ja z innego regionu :). Myślę że jesteśmy wreszcie pod dobrą opieką, ale te sprawy niestety bardzo się ciągną. Miesiąc za miesiącem i mija kolejny rok prawie :/. Ciężkie tematy. Życzę nam powodzenia! I dużo zdrowia ! :)
W okolicach 30 znalazłam prawdziwą pasję, która mnie rozwija. Dzięki pasji nowych przyjaciół i znajomych. Pozbyłam się toksycznych ludzi i teraz uważam, kogo wpuszczam do życia. Dużo dała też adopcja zwierzaka, bo to też dodało nowych inspiracji, a nawet planów zawodowych :)
Super! A nagrałabyś filmik z radami dla osób między 20 a 30 rokiem życia, jakieś wskazówki, porady, gdybyś mogła cofnąć się w czasie co byś sobie poradziła w tym wieku 💗💗💗
Myślę że zrobię Ci trochę spamu, mam nadzieję że się nie pogniewsz, ale na każdy nowy temat poruszany w firmie chciałabym się odnieść, bo dotyczy też mnie.
Dom - również mieszkam w domu rodzinnym, jako oddzielne mieszkanie (w znacznej części), ale nie chciałabym budować domu. Może dla niektórych to będzie dziwne, ale bardzo nie podobają mi się te nowe domy, które praktycznie wszystkie wyglądają tak samo, w środku tylko biel i drewno (jak się komuś tak podoba, to mi oczywiście nic do tego, ja mówię o swoich odczuciach). Mi się podobają starsze domy, każdy wygląda inaczej, często mają dużo elementów, które do siebie nie pasują, taki misz masz trochę. Poza tym budowa domu i kredyt na całe życie to nie jest coś w co chciałabym się ładować. Ale nigdy z własnej woli nie chciałabym mieszkać w bloku. Mieszkałam przez 9 lat studia i po studiach i nigdy więcej.
O tak, nawet takie domy z lat 90 czy 2000 są o wiele ciekawsze. Teraz to budownictwo jest niesamowicie proste i mało ciekawe niestety:(.
Ciekawy odcinek, gdyby człowiek wiedział to co wie teraz (też jestem po 30) myślę że życie wyglądałoby troszkę inaczej.
A poza tym kochana z odcinka na odcinek wyglądasz coraz bardziej promieniujaco.
Ja zawsze wyglądam cudnie jak jestem chora :D. Wtedy mam piękny błysk w oku :D. Ale dziękuję bardzo :). Pozdrawiam! :)
❤❤
👍
❤❤❤