The famous Soviet song "My Hope" ("Надежда") performed in Yiddish by the Birobidzhan choir Ilanot.

The song "My Hope" ("Надежда") was written in 1971 by the well known Soviet art couple, Aleksandra Pakhmutova (the author of the music) and Nikolai Dobronravov (the author of the original lyrics).
Technically, the name of the song should be translated "Hope" or "The Hope"; however, I believe that "My Hope" captures better the semantic and feeling of the original.
The song is about journey and loneliness; I was once waiting alone early in the morning at one of the Moscow train stations and it somehow occurred to me to translate it into Yiddish. I believe that my translation is very accurate and fairly close to the spirit of the original.
Incidentally, it happened to be that my Yiddish translation was included in an all-Russian art project dedicated to the 50th anniversary of this great song and was performed in Birobidzhan by the children's choir "Ilanot".
Well, this fact gave me the idea to translate "The Hope" into English as well. My wife participated in the translation. The result is also fairly accurate, although it's naturally more attuned to English poetry.
Below are the texts of both translations.
צו האָפֿן
ווידער אויף אַן אַנדער עק פּלאַנעט,
שיקט אַ פֿרעמדער שטערן קאַלטע שטראַלן,
ווידער צווישן אונדז גירלאַנדעס שטעט,
פֿון אַעראָדראָמען ליכט־סיגנאַלן.
דאָ בײַ אונדז - אַ קילבלעכער קאַיאָר,
דאָ בײַ אונדז - טומאַנען, גרויע רעגנס,
וואַרטן דאָ אומגלייבלעכע ביז גאָר
מעשׂיות צו פּאַסירן אונטערוועגנס.
צו האָפֿן - מײַן קאָמפּאַס אויף דר׳ערד,
און די דרייסטקייט - צום מזל אַ שליסל,
און איין ליד… גענוג, אויב עס ווערט
דערמאָנט דאָרט די היים כאָטש אַ ביסל.
גלייב זשע מיר, אַז אויפֿן ווײַטן וועג
פֿונעם עבֿר ווערט אַ סך פֿאַרלאָרן,
דונער־כמאַרעס גייען גלײַך אַוועק,
אַלטע עוולות טײַען אין זכּרון.
דאַרף מען נאָר דערוואַרטן אין דער ווײַט,
דאַרף מען רויִק זײַן און מיט עקשנות,
ס׳לעבן שיקן דיר פֿון צײַט צו צײַט
טעלעגראַמען זאָל מיט קאַרג רחמנות.
צו האָפֿן - מײַן קאָמפּאַס אויף דר׳ערד
און די דרייסטקייט - צום מזל אַ שליסל,
און איין ליד… גענוג, אויב עס ווערט
דערמאָנט דאָרט די היים כאָטש אַ ביסל.
און נאָך אַלץ פֿאַרגעסן טאָר מען ניט,
דאַרף מען אַלץ דערזינגען נאָך אוספּייען,
ליבע אויגן - די, וואָס קוקן מיד,
בלויע מאָסקווער ווינטנדיקע שנייען.
ווידער צווישן אונדז גירלאַנדעס שטעט,
ווידער צווישן עקן וועלט צעלאָפֿן,
שיקט אַ פֿרעמדער שטערן דער פּלאַנעט
שטראַלטן ווי אַ דענקמאָל אונדזער האָפֿן.
צו האָפֿן - מײַן קאָמפּאַס אויף דר׳ערד
און די דרייסטקייט - צום מזל אַ שליסל,
און איין ליד… גענוג, אויב עס ווערט
דערמאָנט דאָרט די היים כאָטש אַ ביסל.
My Hope
Under an unknown and lonely star,
Once again the foreign heaven twinkles,
Once again between us lay afar
Air fields with their nightly take-off signals.
Here we may have fog and may have rain,
Here we may have freezing cold sunrises,
On the path unknown we will again
Find some inexplicable surprises.
My hope is my compass on earth,
And my luck comes from being courageous,
And only one song's truly worth -
Which sings of our home through the ages.
Trust me that from here, from far away,
Many things start losing their meaning,
Thunder clouds dissolving in their sway,
Old resentments seem not worth forgiving.
All you need - to only learn to wait,
All you need - be ready for bestowment:
To accept from life itself your fate,
Telegrams in rare delightful moments.
My hope is my compass on earth,
And my luck comes from being courageous,
And only one song's truly worth -
Which sings of our home through the ages.
We should not forget and need to know,
Every song imagined and desired,
Blue and white windstorms of Moscow snow,
And the lovely eyes that looked so tired.
Once again between us lay afar
Lands and starry skies beyond our scope
Under the unknown and lonely star
Shining like a tribute to our hope.
My hope is my compass on earth,
And my luck comes from being courageous,
And only one song's truly worth -
Which sings of our home through the ages.