Jak szybko zmienia się kultura? (na przykładzie Toy Story)
Вставка
- Опубліковано 17 лис 2022
- 👉 Subskrybuj Wojnę Idei: / @wojnaideipl
👉 Zostań Patronem: patronite.pl/wojnaidei
👉 Wesprzyj Wojnę Idei przez PayPal: paypal.me/wojnaidei | Źródła: ⬇⬇⬇
👉 Można też wesprzeć powstawanie kolejnych filmów dowolnym przelewem o tytule "darowizna" na konto: 59 1140 2004 0000 3402 7617 3625
👉 Zapraszam też na serwer dyskusyjny na Discordzie: / discord
👉 Zapraszam na oficjalny sklep kanału: zalezy.pl/
Seria Toy Story, doskonale obrazuje szybkość postępowania zmian kulturowych oraz to jak jedna seria produkowana przez jedną firmę, potrafi w ciągu jednego pokolenia zmienić o 180 stopni przekaz jaki kierowany jest do dzieci.
Montaż: Wazowsky
wazowsky.pl
Darmowe filmy użyte w odcinku pochodzą m.in. z serwisu www.videvo.net
Autorem logo i motywu graficznego kanału jest Damian Drozdek, którego prace można znaleźć na jego stronie:
damian.drozdek.eu
Muzyka z intro autorstwa CadereSounds użyta na prawach Attribution License:
freesound.org/people/CadereSo...
Autor kanału nie rości sobie żadnych praw do zdjęć/grafik zawartych w tym filmie. Materiały wykorzystane w ramach dozwolonego użytku, w celu umożliwienia widzom lepszego zrozumienia przedstawianych informacji. W sprawach dot. praw autorskich proszę o kontakt pod adresem: wojnaidei@gmail.com
-----------------------------------------------------------------------------------
Wojna idei to kanał zajmujący się rozpowszechnianiem wiedzy i ciekawostek z dziedzin takich jak filozofia, socjologia, psychologia i innych tematów społecznych.
-----------------------------------------------------------------------------------
Gothic: Poważna analiza: ua-cam.com/video/TOUfIExrkrE/v-deo.html
Kolejny przykład zmian jakie dokonały się w disneyu na przykładzie króla lwa:
Wersja z 1994 - Mufasa po uratowaniu Simby zabiera go na stronę i tłumaczy mu jak głupio się zachował narażając życie swoje i Nali
Wersja z 2019 - Ta sama scena ale tym razem Mufasa mówi mu co innego. Mówi że głupio się zachował narażając siebie i królewską linię, ponieważ wraz z jego śmiercią nie byłoby następcy tronu. W pierwszej wersji mamy kochającego ojca troszczącego się o bezpieczeństwo swojego dziecka. W drugiej zimnego i wykalkulowanego monarche dbającego tylko o interes królestwa a nie o dobrostan rodziny.
To znany fakt, monarchowie przecież nie są ojcami
dlatego uznawane jest to jako chłam
No tak w końcu to nie tak, ze narażając siebie naraża potencjalnie poddanych na gorsze czasy i z pewnością nie pokazywało by to również troski o Simbę...
@@Deruzejaku Owszem jedno nie wyklucza drugiego, ale to gdzie położony jest nacisk w dialogu wpływa na odbiór i na charakter postaci.
@@Deruzejaku Nie nie Wy wszyscy się mylicie. Król jest dobry tylko wtedy, gdy oddaje władzę w ręce ludu. Przecież demokracja zawsze jest lepsza od monarchii...
Mamy identyczną różnicę przesłań między pierwszą a drugą częścią "Ralfa Demolki"
- "Ralf Demolka": Naucz się doceniać to, jak ważny jesteś dla innych, niezależnie od tego, jaką masz pracę, co sam czujesz ani co o Tobie mówią. Bez Ciebie wszystko się posypie.
- Ralf Demolka w internecie": Myśl tylko o sobie i rób, co ci się podoba. Świat nie dość, że poradzi sobie bez Ciebie, to jeszcze musi zaakceptować Twój wybór, a bez tej akceptacji wszystko się posypie.
A to tylko 6 lat różnicy między obydwoma filmami...
Jak dla mnie to "Ralf Demolka w Internecie" jest porażką samą w sobie. Nie rozumiem, skąd były te zachwyty nad drugą częścią, gadki że "protagonista jest antagonistą"... A po za tym co? Fanserwis, dosłowne zachwalanie zarabiania na pseudofilmikach.
@@Zardzewialy95 Zgadzam się. Bohater w pierwszej części był w kryzysie, ale jednak to był dorosły, skomplikowany człowiek. W dwójce ma mentalność siedmiolatka.
Jako dodatek chciałbym zauważyć też że w Toy Story 4 historia porzucenia zabawki przez dziecka które kochało jest odgrywana dla żartów, z postacią Druha Wybucha, podczas gdy w poprzednich była to najgorsza rzecz jaka mogła stać się zabawce.
Toy Story 2 - Jessie zostaje opuszczona i porzucona przez Emily która z niej wyrosła. Przeżywa przez to traumę i zaczyna cierpieć na klaustrofobię z powodu bycia zamkniętą przez nia w kartonie ; scena jest odgrywana wręcz boleśnie smutno, nie znam nikogo kto nie płakał na tej scenie. Scena ma być brana w pełni na poważnie.
Toy Story 3 - Miś Tuliś jest opuszczony i porzucony przez Daisy która zapomina zabrać swoje zabawki z wycieczki i zostaje zastąpiony. Sprawia to że Tuliś staje się zły, ale jest przy tym też ponownie bardzo smutna i emocjonalna, szczególnie moment kiedy Chudy przypomina Daisy Tulisiowi, a ten zaczyna się wypierać. Bardzo smutne i ponownie brane w pełni na poważnie.
Toy Story 4 - Druh Wybuch zostaje opuszczony i porzucony przez chłopaka bo nie działał jak w reklamie. Jest to odgrywane dla komizmu, dla żartów, i każdy wyśmiewa się z Druha który komicznie po przypomnieniu sobie tego wije się na podłodze i każe mu przestać myśleć o jego utraconym dziecku. Osobiście to jak to przedstawiono wbudziło we mnie zażenowanie, zwłaszcza że Toy Story jest znane ze swoich emocjonalnych scen.
wcześniej kierowano ludzi w stronę empatii i życia w społeczeństwie, bycia dla siebie dobrymi. A teraz EGOIZM, myśl tylko o swojej dupie, po trupach do celu. Niesmaczne :/
Aczkolwiek nieuniknione, sam się nie raz przejechałem na byciu dobrym i pomocy komuś, kto żerował na mojej naiwności, więc egoizm nie zawsze jest zły
@@anonwilczek6044 wiadomo, ale nie możemy mylić naiwności i wpajania nam "bycia miłym" ze zwykłą serdecznością, wartościami w życiu i tak dalej. Wierz mi, że też przejechałam się i to solidnie na przyjaciołach, na znajomych i obcych. Nawet na bezdomnym, któremu kiedyś kupiłam jedzenie - już tego nie robię. Jestem odludkiem, nie przepadam za ludźmi, za to mój psiur i króliki są traktowani tak, że pewnie za rok będę ich nosić w lektyce. Tylko z drugiej strony, do czego dążymy? Z jednej strony grupy na fb, promocja życia w społeczeństwie, a z drugiej "wolę wyrzucić ten chleb zamiast komuś dać bo (...)". Z takim podejściem bardzo szybko doprowadzimy do tragedii i własnej klęski psychicznej w myśl "nikomu nie mogę ufać, nikomu nie chcę pomóc". Temat rzeka :P
Historia porzucenia Druha Wybucha jest słaba. W Toy Story 2 widzimy jak Jessie jest blisko z Emily przez całe jej dzieciństwo; jak to ujmuje Jessie „Była moim całym światem”, smutne i wzruszające jak najbardziej. W Toy Story 3 historia Tulisia jest również jak najbardziej tragiczna. Całe dzieciństwo Daisy uwielbiała misia i ze wzajemnością skoro po zgubieniu i tak udało mu się do niej wrócić choć za późno; jak to ujmuje jego dawny kumpel Hicho „nigdy wcześniej, ani nigdy później nie widziałem takiej miłości”. Natomiast w Toy Story 4 Druh opowiada jak to Alanek dostał go pod choinkę i spędził z nim tak naprawdę niecałe 2 godziny, bo od razu rzucił go w kąt tylko dlatego że raz nie udało mu się nim fajnie pobawić. Także to wcale nie jest dla żartu, a jeśli już to wyjątkowo kiepski żart wyśmiewania zabawki porzuconej z tak błahego powodu.
@@danam5952 propaganda lewicowa kierowana do młodych wręcz krzyczy - Rób co chcesz! Nie ma konsekwencji! Nie ma negatywnej oceny! Możesz być kim chcesz, jak chcesz k na jakich zasadach chcesz!
Jest to bardzo niezdrowe, a wręcz destrukcyjne.
Nie byłam świadoma tak drastycznych zmian kulturowych dopóki włączając film disneya (Król Lew, Alladyn) na Disney + powitał mnie obszerny komunikat informujący że Disney w skrócie przeprasza za negatywny wpływ ich bajek na odbiór świata przez dziecko. Byłam w szoku, że bajki na których wychowałam się ja dziś mogą zaszkodzić mojemu dziecku... To idealnie pokazuje jak zmienia się kultura i tolerancja świata.
"Program ten w negatywny sposób przedstawia niektóre osoby lub kultury oraz/lub ukazuje niewłaściwe traktowanie innych. Te stereotypy oraz zachowania były i są niewłaściwe. Usunięcie tych fragmentów byłoby zaprzeczeniem istnienia takich uprzedzeń oraz ich szkodliwego wpływu na społeczeństwo. Uznajemy ten wpływ, chcemy wyciągać wnioski i podejmować dyskusję na rzecz budowania przyszłości, która nikogo nie wyklucza."
To chodzi głównie o rasistowskie momenty w niektórych filmach jak w Piotrusie Panie były te sceny z indianami, a w Dumbo te ptaki i wgl
Toy Story 1-3: Wszystko w końcu przeminie
Toy Story 4: Tak, nawet postęp psychiczny głównego bohatera
16:03 To, co powiedziałeś mocno przypomina mi jeden tekst:
„Zapomnij o przeszłości, zabij ją, jeśli musisz”
Ostatni Jedi
*morda kylo*
Obraz wojny został pokazany ciekawie w animacji gwiezdne wojny wojny klonów. W wątku na Umbarze i zbrodni wojennych na planecie Genozois. Przy okazji można zadać sobie pytanie czy człowiek który został stworzony w laboratorium też ma prawo do życia. Czy jest moralne dosłownie hodowanie sobie idealnych żołnierzy.
Dla mnie to było zawsze zwykłe niewolnictwo, poza tym wyobrażałam sobie wcześniej (nie byłam zbyt zafiksowana na GW), że dobrzy Jedi mieli armię dronów, żeby oszczędzić ludzkie życie, źli Sithowie sklonowali sobie jakieś sieroty i wysłali na wojnę w wieku bodajże 10 lat, szczęka mi opadła do podłogi jak zobaczyłam prawdę.Wcześniej widziałam klony w grze F.E.A.R. oraz serialu "Cień anioła" z Jesicą Albą - tam takie postępowanie nie było usprawiedliwiane.
Jak dla mnie klony to bohaterowie tragicznie na początku stworzeni tylko do walki a kiedy wielu z nich zaprzyjaźnili się z Jedi i stworzyli swoje własne charaktery. Zostali zmuszeni przez chipy kontrolne do zabijania swoich dowódców i przyjaciół a następnie porzuceni.
Final Fantasy VII vibes
@@AniaEvil77 bardzo trafne spostrzezenie. Bardzo dawno temu dotarla do mnie gorzka prawda - Separatysci wysylajacy w boj maszyny, tysiace droidow bojowych, w pewnym sensie byli duzo bardziej moralnie w porzadku niz Republika hodujaca swiadomych swego istnienia niewolnikow, ze sztucznie skroconym zyciem, nie majacych zadnych praw
W sumie to analiza czy Republika na pewno byla ta dobra strona bylaby dobrym tematem na odcinek, bo jesli dobrze pamietam cala akcja z Separatystami zaczela sie od tego ze Republika nie chciala obnizyc wysokiego opodatkowania szlakow handlowych... plus chyba jakos nie do konca w porzadku zachowala sie odnosnie zapewnienia bezpieczenstwa na nich, stad w ogole Federacja Handlowa zaczela budowac wlasna armie
W skrócie: Anunnaki i ich dzieło - człowiek. Moja odpowiedź: tak, do momentu, aż takie istoty się nie przebudzą. Czyli uświadomią sobie, że coś jest nie tak.
Niesamowite odzierciedlenie zmiany wartości, które się dzisiaj promuję, czyli np. indywidualizm, samospełnienie
I brak kompromisów.
Pomimo że fajnie te idee wyglądają na papierze, to faktem jest to że większość ludzi do czegoś takiego się nie nadaje.
Poza tym, czy przeciętność jest czymś złym?
Ludzie uważający się za ponadprzeciętnych wmówili społeczeństwu, że bycie przeciętnym jest złe, by leczyć własne kompleksy
Już Ayn Rand promowała indywidualizm, bezkompromisowość i samospełnienie już od lat '30tych. Nie widzę w tym nic złego, to są podstawy Zachodniej kultury.
@@Orclin Inni myśliciele promowali inne ideały.
Cieszę się że Nagraliście materiał o Toy story. Jest to chyba moja ulubiona seria filmów animowanych Disneya. Dobrze jest skonfrontować swoje poglądy i przemyślenia z przemyśleniami kogoś innego. Według mnie morałem czwartej części może być zdanie " Twój cel życiowy może się zmienić i nie ma w tym nic złego" oraz "Twój cel nie jest odgórnie narzucony ". Tak jak zostało poruszone w filmie, ostatni film z tej serii dosyć różni się od poprzedników. Nie dopatrywałbym się jednak w tej zmianie czegoś negatywnego. Chudy przechodzi pewien nazwałbym to "kryzys". Zostaje odstawiony na drugi plan co pokazuje że nie będzie wiecznie trwał w roli Głównej zabawki. Po stworzeniu sztućka przez Bonnie, Chudy pełni rolę jego opiekuna i stara się mu wytłumaczyć co to znaczy być zabawką. Osobiście bardzo podobał mi się cały wątek z lalką Gabi. Kiedy w drugiej części Chudy ma koszmary z powodu rozerwania ręki i martwi się tym, że nie będzie zdatny do zabawy - tutaj pod koniec filmu sam dobrowolnie oddaje Gabi swoje urządzenie dzięki któremu odtwarza swoje zapisane kwestie tym samym niejako przekazuje swoją sprawność innej zabawce. Wyzbywa się on swojej dotychczasowej roli ale za to przekazuje swój obowiązek innej zabawce, która teraz może uszczęśliwić inne dziecko. Zakończenie filmu w mojej opinii jest pewnym "przejściem na emeryturę" chudego. Emeryturę od bycia zabawką, na rzecz własnego rozwoju. Wydaje mi się że nie chodzi tu o ukazanie podejścia "musisz być inny niż wszyscy bo tylko w tedy odnajdziesz szczęście" ale bardziej "nie zapominaj o sobie, dąż do szczęścia, miłości, rozwoju". Oddanie elementu grającego jest tu czymś na zasadzie przekazaniu pałeczki następnemu pokoleniu i zwolnieniu z dotychczasowej roli oraz dążenia za własnego szczęścia. Porównałbym tą postawę z trzeciej części aut, w której Zygzak Mcqueen przekazuje swój numer Cruze aby dać jej szansę na spełnienie swojego marzenia a samemu odejść na drugi plan. Dostrzegam tu pewną zależność w postawach tych dwóch bohaterów.
To tyle z mojej strony.
Miłego dnia, popołudnia, czy kiedy tam to czytasz :D
Po prostu autor filmy dorósł gdzies do collegu, młodego rodzica a nie dojrzał jeszcze do bycia nowoczesnym dziadkiem ;)
@@matal1988 ...czyli Chudy symbolizuje emeryta realizującego pasje. Ok. Teraz wszystko rozumiem :D
Myślę że troche się mylisz, chudy starał się utrzymać więź łączącą go z boni ale oczywistym stawało się że nie jest on dla niej tak ważnym jaki by chciał i mimo że akceptował to, to nie wykluczało to pragnienia czegoś więcej. Ogółem wyglądało to bardziej jak próby ratowania związku gdzie tylko jedna strona się angażuje. Decyzja chudego nie była spontaniczną egoistyczną decyzją, tylko skutkiem długo trwałego konfliktu wewnętrznego. Niejest to też ta sama sytuacja jaką miał buzz. Ponieważ buzz astral wierzył że jest kimś innym i nie dopuszczał do siebie myśli że jest inaczej. Chudy chciał stać się kimś innym na skutek rzeczywistości która go otaczała i mówiła mu że jest zbędny, dlatego zaczął szukać nowej wartości. Według mnie nie jest złym morałem, taki który mówi "staraj się podążać obraną ścieżką, ale gdy nie przynosi ona skutków zastanów się czy jest właściwa".
Dodam jeszcze od siebie, że został pominięty przez Szymona wątek Sztućka, który wpłynął na decyzje Chudego i odgrywał istotną rolę moralną filmu. Powiem więcej, Sztuciek jest przykładem egoistycznej ucieczki od odpowiedzialności narzuconej przez rzeczywistość, a nie Chudy. Chudy w filmie przyjął bardzo ważne zadanie, oduczenia Sztućka toksycznego myślenia i strachu. Naprawdę można by jeszcze się wgłębić w temat ale nie chce się zaplątać w wypowiedziach. ;)
Nie jestem wielkim fanem czwórki i uważam że wiele decyzji które zostały podjęte przez postacie w tej części nie mają sensu a z Buzza zrobili totalnego idiotę. Według mnie decyzja chudego nie była najlepsza, Bonnie nie bawiła się nim przez krótki czas i dlatego chudy uważa się za nie potrzebnego. To że dziecko nie bawi się zabawką nie oznacza że jej nie potrzebuje , w innych krótkometrażowych filmach widzimy że bonnie uwielbia chudego i jest on dla niej jedną z najważniejszych zabawek. Często jako dziecko miałem tak że nudziła mi się pewna zabawka i na chwile ją zostawiałem a potem za jakiś czas do niej wracałem. To że Bonnie nie bawi się chudym to kłamstwo bo w tym samym filmie we wszystkich scenach w kamperze bonnie ma chyba 12 zabawek i bawi się tylko chudym i sztućkiem co oznacza że Bonnie była nim zainteresowana i cały czas go potrzebowała. Wszystkie lekcje i morały wyznaczone przez ostatnie 3 części takie jak trwanie przy bliskich i oddanie oraz akceptacja siebie i swojej roli na świecie zostały zniszczone przez Toy story 4 ,czyli pierdolić morały zabawki widelca ze śmieci muszą się sprzedać
@@juleksaas4144 ja wogulę 4 nie lubię
Nic z tego nie rozumiem co napisał ten użytkownik (jeszcze z błędami) a post zyskał 160 polubień...
@@Bunch. Cuż może spróbuję to wyjaśnić inaczej. Wydaje mi się że Szymon w swoim filmie odnosił sie do sytuacji Chudego jak do rozwodu i potraktował jego decyzje jak wzięcie rozwodu bo związek przestał go satysfakcjonować. Co jest oczywiście niedojżałą decyzją. Ale wydaje mi się że Szymon źle odczytał intencje Chudego, bo dlamnie wyglądało to jak próby ratowania związku w którym druga strona nie wykazuje zaangażowania. W takim świetle podjęcie decyzji o odejściu jest dojrzałą decyzją zwłaszcza że chudy dopilnował aby wypełnić swój obowiązek, którym było zaopiekowanie się dzieckiem. Zrobił to przygotowując Sztućca (czy jak mu tam było bo zapomniałem) na stanowisko ulubionej i najważniejszej zabawki Boni a przyokazji pomógł innej zabawce odnaleźć swoje dziecko.
Innymi słowy Chudy nie porzucił swojego obowiązku, tylko w momęcie w którym uznał że go wypełnił poszedł za głosem serca. To chyba nie jest taki zły morał, "pracuj, dbaj o innych, ale nie zapominaj o swoich potrzebach" według mnie ta odrobina egoizmu jest zdrowa.
A co do błędów to cóż... zdarza się, pisałem komentarz nie esej. No i pewnie niecpomaga fakt że od paru lat mało pisze, a od młodości zmagam się z dyslekcją :)
Polecam na przyszłość pisać komentarz w stylu:
-ej ziomuś tu zrobiłeś błąd
Wtedy ja go poprawiam piszę "dzięki ziom" i wszyscy są happy.
To jest autentycznie i głęboko przerażające...
Bardzo ciekawa analiza. Rozumiem już dlaczego 4 część w ogóle mi nie podeszła i tak mi zgrzytała w serii. Mój 6 letni syn chyba też to czuje, bo w ogóle nie spodobała mu się ostatnia odsłona Toy Story, nie chce do niej wracać jak do pozostałych. Dziękuję za rozjaśnienie.
Szczerze to myślę, że kiedyś bajki miały na celu, w skrócie przekazać to co ważne wżyciu i "wychować" dzieci na dobrych ludzi, a teraz mam wrażenie, że bajki i nie tylko mają na celu zrobić z dzieci przyszłych konsumentów, którzy będą napędzać biznesy, w egoistycznej pogoni za własnymi celami materialnymi czy hedonistycznymi.
Kobiece piersi
#GoleBaby
Żarcik? Bajki braci Grimm przekazywały cenne wartości?
@@tytusblixen793 Myślę, że chodziło tutaj o bajki z lat 90 i początku lat 2000. Nieprzypadkowo pewnie DeroyPL napisał "bajki" zamiast "baśnie". Bajki, o których piszemy faktycznie sprawiają wrażenie takiego nieskazitelnego, zdrowego, przesiąkniętego prawdą i dobrocią przekazu. Mogę się mylić, ponieważ wychowałem się na tych bajkach i są one dla mnie okryte w bardzo silny efekt sentymentalny, jednak ten świetny film udowodnił trochę, że faktycznie były to najlepsze czasy branży filmów animowanych.
@@tytusblixen793 nawet całkiem sporo ale tu znów trzeba spojrzeć na inne realia życia
I gdzie niby ci dorośli dobrzy ludzie wychowani na tych bajkach, wiedzący co jest w życiu ważne?
Naprawdę dobra robota. W sumie oglądając najnowszą cześć Toy Story coś mi nie pasowało czułem jakąś nie konsekwencje i nie wiedziałem do końca co jest nie tak. Ale faktycznie to czuć podczas oglądania animacji, gdy ją pierwszy raz zobaczyłem aż poczułem niezadowolenie wręcz smutek że dorosłem. Osobiście preferuje morał z pierwszych części ale faktycznie warto sie zastanowić głębiej nad przekazem pierwszych odsłon a nowej. Naprawdę dobra robota, ode mnie propsy.
Może teraz pora na najlepsze dzieło pixara - "Wall-e"?
ua-cam.com/video/N89Z_RCI8TQ/v-deo.html
Analizę pod kątem korporacyjnej dystopii, gdzie ludzie zostali sprowadzeni do roli biernych konsumentów bez żadnych ambicji w życiu, chętnie bym zobaczył
Czemu najlepsze?
Było, może nie bezpośrednio tu ale przy współpracy chociaż wydawało miś się że stąd to znam, czasem coś źle zapamiętujemy :p.
ua-cam.com/video/N89Z_RCI8TQ/v-deo.html
@@DonaldFranciszekTusk w sumie dobre pytanie
Super materiał. Mateusz zrobiłeś dobrą robotę.
Napisałeś 3 dni przed premierą. Gigachad
jakim cudem film wszedł przed chwilą a tu komentarz sprzed 3 dni
@@xSpartanin Nie dla psa, dla patrona to
@@xSpartanin dla Szarego Katolika nie ma granic XD
@@xSpartanin Patroni mają wcześniejszy dostęp do filmów.
Świetna analiza. Musze Ci przyznać, że jesteś niesamowicie spostrzegawczy, a Twoje interpretacje, są bardzo inspirujące. Świetna robota jak zawsze, dziekuje.
Wielkie dzięki! Już myślałam że jestem jakaś nienormalna że film pozostawił mi z sercu niesmak i pustkę. Jestem osobą lojaną i trzymającą się wysokich wartości i całkowicie się zgadzam!
Złym charakterem w pierwszej części nie jest Sid, tylko Pan Bulwa. W każdej antagonistą jest zabawka. Bulwa jest po prostu mało widoczny, ale nie można uznać Sida za złego, bo nie jest świadomy tego, że zabawki czują.
Fakt Chudy źle postąpił chcąc odsunąć Buzza od Andiego, ale Bulwa go przez ten cały czas podpuszczał i zwodził by zrobić to samo pod przykrywką zemsty za kolegę.
Powiem wam szczerze że jak byłem mały i poraz pierwszy oglądałem Toy Story 1 to pierwszą sceną jaką widziałem to ta jak wyrzucają Chudego z tej paki i myślałem że właśnie Pan Bulwa jest tym złym
Dokładnie to samo stało się z Ralphem Demolką 2 i Jak wytresować smoka 3. Idiotyczny morał ,,porzuć przyjaciół i rodzinę dla kariery/loszki"
Co do jak wytresować smoka nie zgodzę się, bo żaden z głównych bohaterów dokońca nie porzucił drugiego, oboje o sobie pamiętają (o ile się nie mylę była na końcu filmu scena gdzie szczerbatek wraca z dziećmi i żoną do czkawki z rodziną), a opuszczenie rodziny dla kobiety jest czymś można by powiedzieć normalnym. Nie mam tu na myśli całkowitego wyrzucenia ze swojego życia rodziców i rodzeństwa, tylko przestanie mieszkania z nimi. Ralpha 2 już nie oglądałem, bo uważam obecne bajki za bezwartościowy chłam.
@@xTerciak Było na odwrót , bo to Czkawka akurat z dzieciakami przypłynął do Szczerbatka pod koniec filmu, ale jest świąteczny special, w którym to Szczerbatek w wyniku pewnych okoliczności przylatuje do Czkawi
A to nie było tak, że z troski o swojego przyjaciela - Szczerbatka, Czkawka wiedział że muszą się rozstać do innych światów? Chodzi o to że ludzie bez współczucia, bestialsko wykorzystywali smoki i kolejna taka sytuacja skłoniła Czkawkę do myślenia że ich miejsce jest tam gdzie nie będzie innych ludzi, włączając w to jego samego? (bo dlaczego miałby być wyjątkiem? Będzie go narażał tylko na niebezpieczeństwo.) Tu nie chodzi o to że jeden drugiego umyślnie porzuca tylko jest to forma zadbania o bezpieczeństwo przyjaciela i jedyne słuszne wyjście z tej sytuacji. Czasem żeby pomóc swojemu przyjacielowi trzeba po prostu pozwolić mu odejść, więc nie chodziło o jakieś przyziemne cele. A loszkę czy karierę władcy miał już wcześniej, więc nie był to powód rozstania. I ta decyzja pokazuje że podobne tego typu sytuacje mogą być ciężkie i bolesne. W Toy Story 3 Chudy odszedł bo nie czuł się już potrzebny dla Bonnie. Nie odgrywał żadnej roli już w jej życiu więc odszedł, natomiast w Jak wytresować smoka 3 tak nie było.
W jak wytresować smoka chodziło o bezpieczeństwo (trochę nie logiczne bo że smokami raczej bezpieczniej) więc sam ten motyw nie był głupi, wykonanie jednak nie najlepsze
(spojlery!) Porzucenie Ralpha przez Wandelopę dla nowej psiapsi i lepszej "kariery" było bardzo przykre. Tak jakby przez całą pierwszą część go wykorzystywała do polepszenia swojego statusu. A jak tylko nie miał możliwości bardziej ułatwiać jej życia - to go zostawiła... Co w ogóle fabularnie się gryzie z pierwszą częścią filmu bo przecież opuszczenie automatu - "Pójście w Turbo" - zawsze miało złe konsekwencje. A ona od tak prawdopodobnie skazała resztę postaci z "Mistrza Cukiernicy" na odłączenie bo ona jest ważniejsza od wszystkich... Dla mnie druga część Ralpha Demolki nie istnieje :D
Bardzo dobra interpretacja. Ciekawy przekaz. Nie spodziewałam się, że ta bajka ma tyle sobie prawd życiowych. Dzięki
Nikt się nie myli. Ludzie powinni dbać zarówno o siebie jak i o innych, ludzie po ślubie/zmianie szkoły czy miejsca zamieszkania oddalają się od poprzednich znajomych co jest naturalną koleją rzeczy. To co było ma swoją wartość ale nie można stagnować przez całe życie i trzeba ruszyć do przodu: zmienić szkołę, uniezależnić się od rodziców, wprowadzić do nowego domu po ślubie... Jest to pewna zmiana pokoleniowa, kiedyś nie było nic dziwnego w pracowaniu całe życie w jednym zakładzie kiedy obecnie zmienia się miejsca pracy co kilka lat, podobnie małżeństwa często się rozwodzą mimo że starsi ludzie potrafią żyć ze sobą nawet w nieszczęśliwym małżeństwie, kiedyś ludzie byli mniej przyzwyczajeni do zmian. Nie można stwierdzić kto ma rację, każdy ma swój system wartości i chudy po prostu wybrał między nową miłością a starą przyjaźnią i przywiązaniem.
Proste ale nie dla autora filmu, który postanowił wartościować i uczyć innych jak żyć i że stare wartości są dobre, bo są stare.
Tym bardziej nasuwa się pytanie po co powstało Toy Story 4. Przekaz który opisałeś został już zawarty w 3 części
Sid nie był złym czlowiekiem,po prostu bawił sie na swój własny sposób niewidząc ze czują ból,
Został ukazany jako tragiczna postac,moze odc o nim?
Oj tak
ktoś już o ty zrobił film na polskim yt
Nie ma dowodów , że sid wiedział.
@@Sebastian-oz1lj To chyba był Imaginarium
@@hubertdec2433 Dokładnie, Imaginarium
Moja ulubiona seria animacji. Zabawna, wzruszająca i do tego niesamowice mądra. Nigdy mi się nie znudzi.
Dziękuję bardzo ,świetna robota ,proszę o więcej tego typu analiz i materiałów o bajkach ,filmach,książkach i serialach np.scarface , jokera -ledgera,czy wiedźmina.Jeszcze raz świetna robota i życzę powodzenia.
A czy celem Toy Story 4 nie był starszy widz? Nie kierowali tego w większości do dorosłych już odbiorców ich poprzednich części, łapiąc ich na sentyment? Kiedy wychodziło Toy Story 3, byłem jeszcze w podstawówce. Na Toy Story 4 poszedłem zaczynając studia. Bardzo dobrze oglądało mi się ten seans
Kiedy popatrzymy na Toy Story 4 jako swoiste przejście na "emeryturę" Chudego, seria raczej nie przeczy sobie samej - pokazuje tylko, że świat i naszej cele się zmieniają; Chudy oddaje się samorealizacji, ale też ma na to przestrzeń - swoje już w życiu zrobił, wie że jego brak nikomu nie zaszkodzi, a po sobie zostawia uporządkowany świat gotowy na nowe pokolenia (które dodatkowo wręcz przygotowuje, jak w przypadku Sztućka czy Gabi).
Chudy nie był nigdy pokazywany jako przeciętna zabawka - zawsze miał swoje ambicje i w ostatniej części jego przyjaciele mają świadomość, że jego aktualne życie nie pozwala mu się wykazać - co ma negatywne przełożenie nie tylko na jego, ale też na otoczenie, które obserwuje jego rozterki.
Chudy co prawda odchodzi, ale pozostałe zabawki zostają - pokazując, że przeciętność i trwanie przy tym co było, ale czego sens nadal widzimy, nie jest złe. Kowboj zaś odnajduje nowy cel, którym jest ratowanie zabawek - czego nie nazwałabym w żaden sposób egoistycznym.
Podbijam, że seria w ciekawy sposób pokazuje jak dynamicznie zmienia się mentalność ludzi na przestrzeni lat, jednak nie nazwałabym ostatniej części oderwanej od reszty. Po prostu przeznaczona jest dla starszych widzów, którzy dostrzegą coś odrobinę więcej niż "jak mi się nie podoba, to ucieknę w siną w dal, spalę wszystkie mosty, po nas choćby potop". Morał brzmi bardziej, że nie ma sensu trwać w czymś co na dłuższą metę nie sprawdzi się ani dla nas, ani dla naszych bliskich. Że nasze relacje i wspomnienia zawsze zostaną z nami, nawet jeśli nasze życia się zmienią. I że niezależnie od naszego wieku, naszych przeżyć, wciąż możemy mieć szansę na kolejną, niezwykłą przygodę.
Bardzo, bardzo dobry odcinek. Świetna analiza i trafna puenta. A sam problem wart uwagi, wiele zależy od tego, jakie wartości wpoimy najmłodszemu pokoleniu
W końcu ktoś to wyartykułował. Od premiery Toy Story 4 dziwi mnie powszechny zachwyt nad tym filmem. Pierwsze trzy filmy ukazywały pozytywne wartości, oparte o obiektywne cele stworzenia, a czwarty wywraca to myślenie do góry nogami, wprowadzając liberlany relatywizm. To jest drastyczna różnica i kreowanie nowej, złej mentalności u dzieci.
To są takie same pierdolety jak zawsze. W czasach rewolucji przemysłowej ludzie przenieśli się ze wsi do miast, zaczeli inaczej obchodzić święta, tworzyć trochę inne modele relacji, zamiast 12 dzieci mieli po 6 i siła rzeczy na inne aspekty życia zaczeli rozkładać akcenty, wtedy też były jęczybuły z misją zawracania kijem wisły, które wieścily w tym apokalipsę i koniec świata a już na pewno "upadek wartości".
Ahh... Toy Story. Wspaniała TRYLOGIA 🙂
To, że 4 część ci się może nie podobać, nie oznacza że ona nie istnieje
@@Mistrz-mw4db Dla niego/niej nie istnieje
@@Vero_la_fea jeżeli o niej wie, to istnieje tylko nie akceptuje
Nie trzeba być wyjątkowym, aby być wartościowym człowiekiem
Obecnie jak jest się wartościowym to jest się wyjątkowym
Na szczęście niektóre rzeczy, jak ludzka głupota są niezmienne :D
To również się rozwija i idzie naprzód;;))))
Jeden z najlepszych odcinków. Świetna analiza! Super robota!
Czyli moje mieszane odczucie po obejrzeniu Toy Story 4 ma solidne podstawy. Nie podobało mi się gdy Woody podjął decyzję by odejść. Ciągle kibicowałam wersji by to on przekonał Pastereczkę do powrotu z nim do Bonnie. Tyle, że cóż to już jest inne dziecko, młodsze. Andy kochał swoje zabawki i jego wyobraźnia dawała napędzała go do budowania głebokiej relacji z nimi przez długie lata. Zarówno Bonnie jak i dziewczynka z antykwariatu wyraźnie nie budują już takich emocjonalnych "związkow". Same dzieci też się zmieniają. Część 4 zatrzymuje się na małych dzieciach i pomija istnienie zabawy przez gry komputerowe, internet i smartfony. Nie było czasu zbudowanie wiezi z zabawka na cale życie (ja kilka ukochanych zabawek wciąż mam na strychu), a siostrzeńcy w wieku 3 lat śmigają na tabletach. Ciekawe, czy jeśli powstanie 5, to ten problem zostanie poruszony. Może zabawki beda chciały przypomnieć dzieciom, że wyobraźnia i zabawa nimi jest równie potrzebna jak gry online. Jeśli tak to chętnie obejrzę Twoje video na ten temat :)
I właśnie dlatego powoli odpinam się od współczesnych tworów kultury. Dzięki za materiał. 10 na 10
Czyli nie tylko ja mam wrażenie takiej pustości w nowych filmach animowanych :D
@@kacperolejnik7442 to nie pustka, tylko promowanie szamba i usprawiedliwianie własnej słabości.
Uważam, że pominąłeś trochę wątek sztućka i jego rolę w filmie, ale pozostałe 3 części bardzo fajnie i mądrze omówiłeś.
W pełni oddaje to moje wrażenia z oglądania czwartej części. Heroicznego bohatera, nastawionego na służbę innym - tak dzieciom jak i pozostałym zabawkom, zamieniono na egoistę, który porzuca wszystkich żeby się "samorealizować". A o tym, że już nawet pastereczkę Betty przerobiono na wojowniczą amazonkę bo Disney nie mógłby zdzierżyć delikatnej bohaterki, która nie realizuje się w agresji wobec innych, to już nawet nie ma co wspominać.
Swoją drogą swego czasu natrafiłem na świetną przeróbkę "Logana" z Chudym w roli głównej. Niby taka głupotka, ale fajnie pokazuje Chudego jako tego, który gotów jest poświęcić wszystko dla innych.
ua-cam.com/video/diwowzAZSR8/v-deo.html
P.S. można było również wspomnieć przy okazji o filmie "Buzz Astral", który również jest poniekąd częścią uniwersum i również wprowadza "nowe spojrzenie" do serii.
A mnie zdziwiło co innego, oglądając 4 część serii zobaczyłam te walające się na placu zabaw zabawki do których przychodzą dzieciaki bawią się i porzucają lecąc do domu, pomyślałam co to za durnota jakie dziecko tak robi, mam nastoletnią córkę jak chodziłam z nią kiedyś na plac zabaw zabierało się wszystko z sobą, planowało jaka zabawka będzie brała udział w tych super przygodach. Co więcej jak sama byłam mała to nie przesadzajmy że miałam plac zabaw ale do piaskownicy brało się łyżkę kubek po śmietanie i pilnowało aby wrócić z tym z powrotem do domu, bo to było moje. Teraz mam roczne dziecko poszłam na plac zabaw żałując że nie mamy nic zabranego ze sobą a tu proszę niczym w toy story 4 masa zabawek, łopatki, koparki, taczki, figurki, lepsze niż te z domowe. Na plac zabaw nie trzeba zabierać swojej zabawki, nie trzeba być z nią związanym, pobawisz się i lecisz dalej. Czyżby brak własności dla nowego pokolenia miałby być czymś naturalnym i wygodnym ;)
Zabierano zabawki, bo były trudno dostępne i drogie, teraz jest ich ogromna ilość i są tanie. Na placu nie zobaczysz drogiej zabawki chyba, że jest zniszczona, zepsuta.
Nawiasem dawniej budowano i gromadzono jakieś konstrukcje z patyków, cegieł, plastikowych rzeczy np sklep, domek i nikt tego nie zabierał, to była wspólna inwestycja dzieciaków, do wspólnej zabawy.
"nie będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy"
@@EwaS.. Wbrew pozorom są tam również zabawki które chętnie bym przytuliła :D. I prawdą jest co piszesz, hamuje to rozwój kreatywności tworzenia czegoś z niczego i współpracy, zabawy na zasadzie chociażby wymiany zabawkami przyniesionymi z domu między sobą.
Nie w pełni rozumiem co jest złego tym co zrobił chudy. Poszedł za tym co uważam za słuszne i tyle, a to, że była to egocentryczna postawa nie jest niczym złym, bo koniec końców uważam, że skoro to jego życie to on powinien czuć się szczęśliwy w swoim życiu. Nie mógł wiecznie uszczęśliwiać wszystkich, a przy tym samemu nie być do końca spełnionym. Inna sprawa, że jakby nie patrzeć to on jest tą ponad przeciętną jednostką( w takim sensie, że wybiera życie zupełnie inne niż inne zabawki) co ja rozumiem jako w pewnym sensie wyjście przed szereg i pokazanie, że pójdzie z tym co czuje w sercu i nic go nie zatrzyma co moim zdaniem jest dobre. Co do buzza w 1 części to po prostu uwierzył w kłamstwo i tyle, że jest kimś kim po prostu być nie może. Także moim zdaniem 4 część paradoksalnie ma mądry morał, żeby żyć zgodnie z samym sobą. Przynajmniej ja to tak rozumiem.
Pewną dozą egoizmu..jest konieczna dla higieny emocjonalnej i stabilności. Gdy zajmujesz się nadmiarowo sprawami innych to zaczynasz czuć chaos w zetknięciu z niewielkimi nawet problemami dotyczącymi twoich spraw
Buzz też chciał żyć w zgodzie z własnymi przekonaniami a przekazano mu, że to niewłaściwe. A może pogląd, że życie w egocentryźmie, dla uszczęśliwiania siebie a nie innych też jest kłamstwem? Hedonizm (bo jestem indywidualny, występuję przed szereg) jest propagowany od wielu lat . I pytanie: czy rzeczywiście jest szczęśliwsze społeczeństwo?
@@EwaS.. No to dosyć głęboki temat. Jednak moim zdaniem nie ma co porównywać wyboru chudego do fantazji buzza, gdyż to w co wierzył buzz bądź w to kim jest było groteskowe, oraz całkowicie nierealistyczne. To tak jakbyśmy porównywali marzenia, ambicje kogoś kto chce zostać prezydentem do kogoś kto wierzy, że ma zdolności supermana albo nim jest. Fakt zostanie prezydentem jest mało prawdopodobne, ale jednak jest taka fizyczna możliwość, umiejetność takie jak latanie, bycie superbohaterem ratującym świat niestety nie. Jednak ambicje spełnienia siebie, a fantazja to trochę co innego. Inna sprawa, ze duże ambicje to czasami tez duże rozczarowania, ale wydaje mi się, że większość zdaje sobie z tego sprawę, a buzz wierzył, że jest bohaterem i umie latać, a to niestety nie było fizycznie możliwe, żył w swojej bańce więc w takim przypadku chyba lepiej powiedzieć prawdę, żeby szybciej zdał sobie z tego sprawę niż go zostawiać z fantazjami.
Czuje się mnóstwo nostalgi przy tym materiale. Aż się łezka w oku kręci 😭👌
Zachowanie Chudego w czwartym filmie przypomina zachowanie dziadków, którzy poprzez opiekę nad wnukami (Sztuciek), starają się wciąż uczestniczyć w życiu dziecka (Bonnie). Moim zdaniem to kontynuacja przekazu trzeciego filmu, o tym, że czasami trzeba pozwolić, żeby relacja wygasła.
No i dlatego domy starców są tak powszechne
Bardzo ciekawa analiza. Nie patrzyłem na to w ten sposób, a widać, że filmy mają rozwojową głębie przesłania. 4 fajna, ale wywraca to, co było tworzone w poprzednich częściach. Nie wiem czy będzie kontynuacja, a jak tak, to ciekawe jak to połączą przygody Buzza i Chudego.
Heh, pamiętam jak byłem w kinie na Toy story 1 w 1996. Kraków, Nowa Huta, dawne, nie istniejące już kino Świt. To chyba był pierwszy, a na pewno jeden z pierwszych filmów w pełnej animacji. Choć wolę 'pełną kreskę' niż animacje komputerowe, to ten film zawsze gdzieś tam będę miał w sercu i miło wspominał, wszak to czasy beztroskiego dzieciństwa ;)
Teraz chyba jest w miejscu tego dawnego Kina sklep, bodajże Tesco. Sam pamiętem jak byłem tam na Królu Lwie, Pocahontas, Mulan, Dawno temu w trawie:-) Architektura robiła wrażenie, no i sam budynek miał w sobie niesamowity klimat.
@@Trajektoria_Second Chyba mój pierwszy film w kinie, to był w Świcie. "Piękna i Bestia". Byłem taki mały (i lekki), że mi mama ręką trzymała fotel, bo był taki składany i za mało ważyłem, aby się 'nie składał' ;P A tak to 'Dzwonnik z Notre Dame" razem z klasą z podstawówki. I wyżej wymieniony "Toy Story 1". Stare dobre czasy.
Jednak kino "Świt" podzieliło los wielu miejsc, które nie wytrzymały próby czasu albo ktoś nie chciał już na nie łożyć. Tak, Tesco tam jest czy inny dyskont. Dziwnie to wygląda, bo budynek okazały, ktośby mógł pomyśleć, że nawet teatr. Tak jak nie ma już księgarni "Skarbnica" przy Placu Centralnym. A to nie jedyne rzeczy. Znaki czasów.
Przez ostatnią dekadę mamy doczynienia z eksplozją narcyzmu wśród młodych, co patrząc na dzieła kultury nie powinno dziwić. Subkultura WOKE jest tego najlepszym przykładem.
Zdecyduj się, WOKE czyli ofiara, słabeusz i przegryw a narcyz to ma o sobie duże mniemanie
nie ma nic takiego jak "woke" z czego teraz wszystko co konserwy się nie zgadzają nazywają tym "wokiem"
Świetny film, dziękuję, jestem pod wrażeniem
Fascynujący materiał, dzięki!
Co jak co ale te wszystkie 4 części spowodowały że zakręciła mi się łezka w oku a Ty mi o tym przypomniałeś i znowu się wzruszyłam. Kocham Disneya za te 4 bajki 🥺🥹
Filmik jest świetnie zrobiony. Jest wiele niuansów, których nie zauważałam, poza ogólnym poczuciem, że Toy Story 4 nie pasuje przekazem do poprzednich części. Lektora bardzo dobrze się słucha.
Przede wszystkim jednak niesamowicie mi się oglądało to zestawienie ze względu na jego przekaz. Większość ludzi powtarza, że obecnie społeczeństwo jest lepsze niż kiedyś, że wyzwoliło się z wielu toksycznych poglądów i uprzedzeń, i że dziwią się, gdy coś złego dzieje się "w XXI wieku". Niewiele jest osób twierdzących, że coś zostało zatracone i może warto pewne kwestie przemyśleć, a źródeł niektórych problemów poszukać w samych sobie.
Ogólnie super! Pochwalam.
Dzięki za te słowa (z tej strony Mateusz z napisów końcowych) :)
Nasz gatunek przetrwał konkurencję z innymi najpewniej z powodu silnych więzi społecznych i tego że potrafiliśmy myśleć wpierw o innych a później o sobie. Dzisiaj staramy się zdaje się świadomie bądź nie osłabić ludzkość jako całość co jest niepokojące w kontekście tego, że wcześniej czy później będą pojawiać się sytuacje które zaczną nam udowadniać, że w pojedynkę można co najwyżej podetrzeć sobie tyłek i to ręką bo sam nie wyprodukował byś papieru toaletowego ;) No ale nie potrzeba nam innych w naszym życiu prawda? XDDDD
Tak działa naturalna selekcja. Skrajni indywidualiści są skazani na wymarcie.
od tysiecy lat było tak ze tylko współpraca i zycie w grupie zapewniało najwieksze szanse przezycia...tylko ze ostatnio cos sie poprzestawiały priorytety, skótki moga byc oplakane
@@matyjaszmatyszek7306 Dziś jest odwrotnie - najwięksi bogacze to właśnie indywidualiści. Życie w grupie jak wszyscy = przeciętność. Urok kapitalizmu.
@@tomaszrykwa2693 Ulegasz złudzeniu. Bycie indywidualistą to nie jest życie na bezludziu. Owi bogacze korzystają z cywilizacji wytworzonej wspólnym wysiłkiem.
@@matyjaszmatyszek7306 To nie złudzenie, bo gdyby robili to co grupa nie byliby najbogatsi, a cywilizacja, by nie istniała gdyby nie indywidualne umysły jak Edison, Tesla, Einstein i inni wynalazcy, i naukowcy. To indywidualne odkrycia dopiero wprowadzane na dużą skalę przez społeczeństwo dają postęp. Jednostka tworzy innowacje, grupa to naśladuje produkując je na masową skalę. Gdyby nie było genialnych jednostek to dziś wszyscy byśmy się w swych jaskiniach cieszyli, że mamy patyk do rysowania po ziemi.
Dzięki za przypomnienie mi o jednej z moich ulubionych bajek.
Kompletnie nie zgadzam się z oceną części czwartej. Kontekst jest zupełnie inny. Tu nie ma wyboru egoizmu ponad relacje, ale zauważenie, ze trwanie na siłę w związku, który nikomu nie przynosi nic dobrego i umiejętność odpuszczenia i pozwolenia innym, aby byli szczęśliwi bez nas, samemu szukając szczęścia w innym miejscu, jest pozytywne. Dla mnie to nie pochwała egoizmu, a między wierszami, w nieco aluzyjny sposób, pochwała rozstania i postawienia na własne szczęście, zamiast próby uszczęśliwiania na siłę kogoś innego, unieszczęśliwiając samego siebie, co już stanowi syndrom sztokcholmski.
W rezultacie kolejność lekcji moralnych Toy Story rozpisał bym następująco:
1. Liczy się coś więcej, niż twoje samozadowolenie.
2. Relacje są najważniejsze.
3. Altruizm daje więcej satysfakcji, niż egoizm.
4. Nie można zatracić samego siebie w działaniu dla innych, którzy tylko zyskują Twoim kosztem. Taka relacja nie rozwija, ani ciebie, ani jego, a dodatkowo ciebie tylko rani. Czasami trzeba odpuścić.
Co do punktu 4 nie do końca się z tym zgodzę - próbowałeś kiedyś zatracić się w pracy, spędzając tam ponad 50h+ w tygodniu zatracając się w działaniu, którzy tylko zyskiwali Twoim kosztem?
Ewentualnie objaśnij mi proszę trochę 4 punkt to wg. mnie nie ma w nim za grosz logiki.
@@mattknap6528 50h? A co to jest... W swoim najgorszym finansowo okresie zaharowywałem się między 294 a 336h miesięcznie (w przeliczeniu 70-80 na tydzień - 1 pełen etat plus 3/4 w drugiej pracy z opcją nadgodzin do poziomu pełnego) i dalej tonąłem w długach. Skończyło się depresją... i zmiana pracy oraz miejsca zamieszkania, potem znalezienie pasji w czasie wolnym - pozwoliły mi wyjść na prostą. I to nie był ani łatwy, ani szybki proces. Nie polecam nikomu.
Poza tym nie porównuj pracy do relacji. Praca to jednak coś, co robisz mimo wszystko dla siebie i swojego zysku, a nie z poświęcenia dla innych. Ale znałem i pracujących przez poświęcenie - np na dzieci i ich szczęście i takie osoby były wrakami człowieka i dopiero, jak (po latach psychoterapii) udało im się wypracować zdrowy poziom egoizmu i znajdować własną radość, wychodzili z depresji i przestawali mieć myśli samobójcze. To dosłownie aż tak ryje banie. Ja na szczęście miałem wyrwane z życia tylko 5 lat - a spotykałem ludzi, którzy tak ciągnęli 30... albo nie dociągnęli i padli na zawał z przemęczenia, w ostatniej chwili dalej myśląc o innych i nie będąc ani trochę pogodzeni z losem.
Dlatego lekcja, o tym, że zdrowy poziom egoizmu jest konieczny - jest nie tylko potrzebna, ale wręcz to najlepsza z lekcji, jakie daje seria Toy Story i stanowi jej idealne zwieńczenie.
@@nihilistycznyateista dziękuję za odpowiedź - bardzo dużo doświadczyłeś w swoim życiu i z pewnością wiesz ile Cię to kosztowało.
Nie mam zamiaru wdawać się w filozoficzne dyskusje, jednakże nie do końca mi o to chodziło - bardziej odniosłem się do logiki twego wywodu.
@@mattknap6528 oj. To nawet nie 1% tego, co doświadczyłem ;-) możesz posłuchać o wielu innych rzeczach na moim kanale, a i dzięki bogatemu w doświadczenia życiu mam materiał na drugą już książkę... Tak że nie ma tego złego, z czego by nie można było wyciągnąć wniosków...
@@nihilistycznyateista to ty tonąłeś w długach pracując na dwuch etatatach, bo zarabiałeś tak mało czy tak dużo wydawałeś?
Ło, Szymon. Doskonałe. Bardzo przekonująca analiza.
11:25 "DRASTYCZNA DEKOMPOZYCJA W WARSTWIE SYMBOLICZNEJ"
Świetna analiza i wyselekcjonowane cytaty.
Aż człowiek zatęsknił za komiksami o Kaczorze Donaldzie lat 70-90 i serii wartościowych rzeczy tam przemycanych. Trochę takie przypowieści dla dzieci.
Bajki i filmy lat 90 i wczesnych 00 były kontynuacją tego nurtu w USA, dopiero coś się kompletnie popsuło w naszej kulturze w ostatniej dekadzie.
O ja włączyłem w zasadzie przypadkowo ale przekaz jest niesamowity. Dawno się tak nie cieszyłem ze obejrzałem filmik na youtubie 🤣
Czwarta część była świetna i ma zupełnie inne przesłanie. Chudy całe życie wierzył, że jest potrzebny grupie, ze jest potrzebny dzieciom - żył w tym przeświadczeniu jednocześnie negując swoje własne potrzeby. Był zastraszony przez swoje własne wyobrażenie o swoim powołaniu. W czwartym filmie widzimy jak w końcu i on dojrzewa. Widział jak Andy dorasta, widzi jsk świat wokół niego się zmienia, nawet jego kumpel buzz nawiązał relacje z jesse a on? On stał w miejscu. Twardy kowboj z zasadami który musi za wszystkich odpowiadać. No i w czwartej części już nie musiał. Widzi, że każdy da sobie radę bez niego, że on też zasługuje na wolność i na miłość a owa Miłość nie jest już u niego jedynie służbą. Może zacząć nowy rozdział w swoim życiu. Być wolnym. I to jest bardzo dobre domknięcie jego historii. Najpierw nauczył się jak kochać i dbac o innych a na samym końcu nauczył się szanować samego siebie. Nie podoba mi się robienie z czwartek części jakiegoś ideologicznego piekła lewaków bo kompletnie nie o tym jest ten film. Trochę wrażliwości.
Co jest słuszniejsze? Dojść do wniosku, że lojalność wobec tych, którzy nas potrzebują i kochają jest na pierwszym miejscu, czy dojść do tego że kiedy nam się zachce to możemy wszystko olać ciepłym moczem i żyć po swojemu mając innych w dupie? Bo niestety ten drugi scenariusz jest bardzo często propagowany w popkulturze ostatnimi czasy, zwłaszcza w dziełach dla dzieci.
@@norskhuauei2426 tylko jeśli dalej mówimy o toy story to jak wspomniałem wyżej nikt woodyego nie potrzebował. Nikt. Dziewczynka? Miała inna zabawki. Grupa? Poradzi sobie bez niego, nowym liderem może być choćby buzz (o ile takowego potrzebują). Woody żył przeszłością i złudzeniami. Czuł że ma obowiązki wobec wszystkich. Nawet tego całego forky’ego starał się od razu jak ten tylko powstał prowadzić, być jego mentorem. Woody żył w ciągłym poczuciu konieczności zachowania odpowiedzialności za wszystkich. Tylko o ile w przeszłości zabawki być może potrzebowały kogoś na wzór lidera - teraz ten lider był już zbędny. Ten film mówi o pogodzeniu się z samym sobą, o pokonaniu lęku przed zmianą, o dojrzewaniu, o dojrzeniu do kochania siebie i innych. Nikogo nie porzucił. Mam wrażenie ze albo ludzie nie oglądali albo nie pamiętają albo kompletnie nie rozumieją tego filmu.
Oglądałem tylko pierwszą część za dzieciaka i dalszych części już nie oglądałem ale jeśli rzeczywiście jest tak, jak mówisz w czwartej części to bym się nawet nie zdziwił...
Ze spojlerów dowiedziałem się że trzecia część zakończyła się ostatecznie. Jak to przystało na klasyczną formułę trylogii a czwarta część była jedynie zrobiona dla kasy - proste.
To samo można zaobserwować w grach. Dwie-trzy części popularnych serii gier były najczęściej dobre, trzymały poziom ale z następnymi częściami zaczęły coraz bardziej odstawać aż staczały się na dno - bo tam też chodziło o kasę, nie serducho włożone w każdą następną część.
Przekaz w czwórce był zrobiony na siłę, by cokolwiek tam wepchnąć i zrobić kolejnego klona innych animacji dla dzieci, jakie powstają od lat a taki przekaz dla dzieci jest przecież WYJĄTKOWO popularny w mediach od dobrych 15-20 lat. Jestem z '90 roku i dobrze pamiętam jaki przekaz niosły ze sobą bajki z lat 80 i 90. Gdy zacząłem dorastać jeszcze zdarzało się oglądać współczesne bajki z lat 2000+ i już z czasem widziałem zupełnie inny sens i przekaz w nich. Właśnie taki, jaki opisujesz, tj. "Skup się na sobie" i inne tego typu.
Niestety to już widać u zdecydowanie większości młodzieży, na czym się wychowała i co rodzice im wpoili do głów.
Młodzież obecna najczęściej właśnie jest wyjątkowo egoistyczna, chłodna emocjonalnie, unika ryzyka i potrafi przede wszystkim kalkulować wybory jak dorosły. Jest to bez wątpienia świadectwo wysokiego intelektu, lecz także wyprania z uczuć...
Dawne pokolenia potrafiły bardziej się skupiać na drugiej osobie, wiedziały co to jest poświęcenie itp. ale niestety te wartości już od lat zanikały i teraz głównie liczy się "Ja" oraz "Kasa", nie drugi człowiek itp.
Jak zawsze super odcinek! Niesamowite ile można wyciągać z tak na pozór banalnej (bo przeznaczonej dla dzieci) animacji
Przykąłd moze bardziej przyziemny i kalkulatywny, ale odpowiedzi na powyższe pytanie udziela w dużej mierze Teoria Gier, oraz film "Piękny umysł". Jednostka najlepiej wychodzi gdy działa jednocześnie na własną korzyść oraz swojej grupy. Takiemu stanowi rzeczy jest dalece od naturalnego. Jak wspominałeś w filmie o "Rycerskości" nie da się ich sobie narzucić bez twardej dyscypliny. To nie natura a sztuka. Myślę że "odejście gdy relacja przestanie ci odpowiadać" ma jak najbardziej sens, by skłonić drugą stronę do tego, by też o te relacje dbała, na ile rzecz jasna jest w stanie. Wspieranie i opiekowanie się bliskimi, bez destrukcyjnej rywalizacji i ze świadomością ze przyświeca wam ten sam cel... szczęście danej osoby w bajce ukazanej w postaciach dzieci.
Statystycznie może i tak, ale np zostając świadkiem koronnym szybciej niż ktoś inny ze swojej grupy wychodzi się jednak lepiej, trochę o tym właśnie mówi 4 część Toy Story...
Czasem Twoje głębokie analizy bajek kojarzą mi się z posłem Braunem, który analizował Gwiezdne Wojny :)
XD
Auć XD
nie oglądałem 4 części ale słuchając o niej zachciało mi się wymiotować nad wyborami w które poszli scenarzyści jest to na tyle smutne że uczą młode pokolenie myślcie tylko osobie a relacje ale to pokazuje obecny stan mentalny świata w którym żyjemy :(
O czym ty gadasz? Wybrał życie z osobą którą kocha, to serio takie złe?
Powiem szczerze że po samym słyszeniu o morale też nie byłam zachwycona, ale na ekranie wypada to trochę lepiej... Po pierwsze Chudy widać, że nie robi tego tylko dla siebie, ale też dla Bo, a po drugie nadal dba o Bonnie w ten sposób, że robi naprawdę dużo by zwrócić jej nową ulubioną zabawkę, po trzecie w międzyczasie dosłownie oddaje część siebie po to, żeby inna zabawka mogła dać szczęście jakiemuś dziecku. W ostatecznym rozrachunku mimo pewnych zgrzytów znamionujących tę erę animacji Chudy nadal jest altruistą.
@@dominikk.7405 Chodzi mi o to iż nasze życia nie są do końca nasze a wybory które koniec końców podejmujemy wpływają na nasze otoczenie ucieczka z ukochaną była porzuceniem rodziny/społeczności. wyobraź sobie porzucanie dzieci przez rodziców bo z inną ukochaną jest mu/jej lepiej. Niestety świat jest szary a nie czarno biały.
Nie zgadzam się, że Sid był okrutnym. Nie wiedział, że zabawki cierpią. Był raczej pomysłowy.
No tak, ale dziecko odbiera go jako okrutnego (bo mniejsze dzieci też wierzą, że ich zabawki są w jakiś sposób żywe i można je zranić).
Ale niszczył zabawki młodszej siostry, był złym bratem, a jakim dzieckiem to już każdy inaczej sobie nazwie
O tak, pomysłowy niczym inkwizytor.
Dzięki za materiał.
Chudy nie jest egoistą tylko spełnia marzenie, bo zna swoje miejsce. Wie, że Boonie nie lubi go najbardziej i nie zauważy jego zniknięcia. Od wielu lat kochał się w Pastereczce i nagle jak ma okazję z nią uciec to ma zrezygniwać i siedzieć w szafie do studi Boonie? Chudy nigdy nie przestał pomagać dzieciom. Wybrał zycie na wolności, ponieważ nie chciał siedzieć w szafie tylko pomòc większej ilości dzieci. Chudy nigdy nie był egoistą. Pomagał Sztućkowi, Gabi i Boonie. Gdyby był egoistą nigdy by tego nie zrobił.
Super materiał btw.
Ja miałam zupełnie inne wrażenia po oglądaniu czwórki. Widziałam tą część jako dojrzewanie Chudego. Tak jakby Chudy dojrzewał przez wszystkie poprzednie części i w czwórce jest bardzo doświadczoną zabawką, akceptuje do tego swoją podrzędną rolę i nie musi być najważniejszy. Ale potem stwierdza, że jest na tyle dojrzały aby zacząć życie na własną rękę z partnerką. Jak dla mnie ma to pokazać dzieciom kolej życia, że najpierw twoje życie skupia się w rodzinnym domu, ale w pewnym momencie trzeba wyruszyć w świat i stawić mu czoła (i to zazwyczaj wiąże się też z nawiązaniem relacji miłosnej z drugą osobą).
Dla mnie osobiście część 4 była kulminacją tego czego uczyliśmy się w pozostałych częściach, jak się w to zagłębić to wychodzi na to, że główny motyw jest jak najbardziej zachowany, ale nie jest to przesłanie, które rzuca się w oczy od razu tylko to, które jest trochę bardziej zakopane.
W pierwszej części Chudy uczy się dzielenia kimś bliskim - jednej z pierwszych wartości których uczymy się jako dzieci. Kiedy zawiązują się pierwsze przyjaźnie często dzieci chcą mieć danego przyjaciela na wyłączność ( Julka siadła w ławce z Marysią, już mnie nie lubi ) Chudy niczym dziecko uczy się, dokładnie tego czego uczy się pan Ping w Kung fu Panda 3 "To, że jest więcej Po w twoim życiu, nie znaczy, że jest go mniej w moim".
Druga część dalej rozwija ten motyw, ale pojawia się coś jeszcze, godzenie się ze zmianami i tym, że niektórzy ludzie, tak ważni w naszym życiu, czasem nie będą w nim na zawsze. Moim zdaniem już tutaj został zaszczepiony zalążek indywidualizmu. Pokazanie, że droga, którą idziemy nie jest dla wszystkich jednakowa. Każda droga ma inny początek i koniec, a każda osoba, która nam na tej drodze towarzyszy jest z nami tymczasowo, więc powinniśmy maksymalnie wykorzystać czas, który razem mamy, bo nie będzie on wieczny. Pamiętajmy, że decyzja, którą podjęła Jessi jest tak naprawdę podobna do decyzji, którą podejmuje Chudy w 4 części. Porzuca ona przywiązanie do Emily, jednocześnie dalej ceniąc czas, który razem spędziły. "Była moim całym światem" powoli zmienia się na "Jest częścią mojego świata" akceptując to, że jej istnienie nie jest ograniczone do jednej osoby. Chudy nie przekonuje Jessi hasłem "Stań się znowu własnością jednej osoby" tylko tym, że Andy może stać się kolejną, ważną częścią jej życia, która może przeminie, ale doświadczenia i pamięć pozostanie. Dopiero, kiedy Jessi zaczyna postrzegać jak coś więcej niż własność jednego dziecka staje się otwarta na zmianę.
Trzecia część dalej ciągnie wątek tego, że kurczowe przywiązanie do jednego celu i jednej osoby, może być destrukcyjne. Tuliś przez swoją obsesję na punkcie jednego dziecka staje się tyranem nie mogącym znieść myśli, że jakakolwiek zabawka jest ceniona przez swoje dziecko. To Chudy stara się przekonać go, że jedno dziecko nie jest całym, trwającym wiecznie światem i rozłąka z nim jest czymś co czeka każdą zabawkę, nie znaczy to, że ich relacja jest bezwartościowa.
Prawda jest taka, że pomimo głównego motywu dbania o relacje, bycia przy kimś pomimo wszystko i dawania z siebie jak najwięcej dla szczęścia drugiej osoby, Toy Story ma jeszcze jedno, mniej widoczne przesłanie; czasem trzeba powiedzieć stop kiedy trwanie przy pewnych wartościach działa na nas destrukcyjnie. Chudy wybił z głowy Buzza jego przekonanie o byciu rycerzem kosmosu, bo trwanie w tym przekonaniu nie pozwalało mu na rozwój. Jessi popchał do przodu, uświadamiając, że nie powinna ograniczać swojej wartości to tego ile znaczy dla kogoś, ale do tego ile może komuś dać nie oczekując w zamian wiecznej lojalności tej osoby. Tulisiowi próbował pomóc w ten sam sposób, ale ten tak głęboko tkwił w swojej traumie bycia porzuconym, że nie chciał otworzyć się na taką zmianę.
Chudy przez cały czas trwania serii tak naprawdę zmienia system wartości zabawek.
W części 4 Bo robi dla Chudego dokładnie to co Chudy robił do tej pory, pokazuje mu swój punkt widzenia, skłania go do przewartościowania tego kim jest. Decyzja Chudego o odejściu od bycia zabawką jednego dziecka jest tą samą decyzją, którą podjął Buzz porzucając ideę bycia astronautą, którą podjęła Jessi godząc się z porzuceniem przez Emily. Dodatkowe poznanie zabawki kaskadera i JEGO podejścia do życia zabawki też podważa dotychczasowy świat Chudego.
Moim osobistym zdaniem część 4 nie jest nakierowana na wywalenie do kosza wszystkiego, czego uczyły nas poprzednie części, a raczej podsumowuje te nauki. Jedną z lekcji, które dały nam poprzednie części było właśnie "Zmiany mogą być dobre, nic nie trwa wiecznie, bądź otwarty na światopogląd innych i nie bój się modyfikować zakorzenionych w sobie wartości" Historie Jessi, Tulisia, aż w końcu Gabi Gabi pokazała Chudemu, że nie powinniśmy uparcie trwać przy osobie, której nie możemy już nic dać i która nie daje nic nam, pusta relacja oparta na wspomnieniach powinna pozostać jedynie pięknym wspomnieniem, bo zawsze będzie ktoś kto będzie nas potrzebować i doceniać. Ktoś z kim wspólnie będziemy mogli się rozwijać, tkwiąc w przeszłości możemy przegapić naprawdę wartościowe i piękne relacje.
Część 4, jak dla mnia, pasowała do Chudego, który z części na część coraz bardziej się rozwijał, uświadamiał siebie i innych, że nic nie trwa wiecznie. Chudy nie porzucił Bonnie kiedy go potrzebowała, postanowił iść do przodu, kiedy ich relacja stała się jedynie komfortowym staniem w miejscu, kiedy mimowolnie był odpychany coraz dalej, kiedy łącząca ich więź stawała się powoli przeszkodą do rozwoju zarówno Chudego jak i samej Bonnie. Dokładnie tak jak wtedy gdy Chudy zdecydował się zostać z Bonnie, pozwalając Andyemu iść dalej swoją ścieżką, nawet jeśli nie mógł już być obok niego. Możemy się burzyć na postawę Chudego w ostatniej części, ale chyba wszyscy zgodzimy się, że nie ma nic gorszego niż tkwienie w relacji w której czujemy się niepotrzebni i bezużyteczni, ze świadomością, że bez nas ta osoba świetnie sobie poradzi.
"Jeśli dziecko nie daje ci już dość uwagi i szczęścia, porzuć je" raczej "Jeśli jakaś relacja trwa tylko dzięki twoim staraniom i nie macie sobie już nic do zaoferowania, pozwólcie sobie odejść i dać możliwość rozwijania się"
"Nie oglądaj się na innych i rób to, czego pragniesz, bo to ty i twoje marzenia są najważniejsza" raczej "Nie trwaj przy innych kosztem samego siebie, poczucie bycia potrzebnym komuś innemu nie powinno definiować twojej wartości"
Mam wrażenie, że ludzie biorą egoizm i rozciągają go do wszystkiego co najgorsze, ale pamiętajmy, że odrobina egoizmu jest potrzebna w końcu "Ludzie mają dwie ręce, jedną do pomagania innym, drugą do pomagania sobie" moje doświadczenia uświadomiły mi, że nigdy nie będziemy w stanie naprawdę komuś pomóc, jeśli w pierwszej kolejności nie zadbamy o nas samych.
"Chudy uratował mi kiedyś życie, nie byłbym wart jego przyjaźni gdybym go TERAZ zostawił" kontekst ma znaczenie, te słowa nie padły dlatego, że Buzz czuł się zobligowany do trwania przy Chudym na zawsze, ale dlatego, że w tamtym momencie Chudy go potrzebował. Toy Story cały czas pielęgnuje wizję "Kiedy ktoś nas potrzebuje, bądź przy nim" tak jak Gabi Gabi została przy dziecku, które jej potrzebowało.
To, że chęć wsparcia Bonnie i Sztućka było tym co mu zostało, jest dowodem na to, że relacje ulegają zmianom, nasza rola w relacjach też, Chudy desperacko chciał być potrzebny Bonnie jego pomysłem na zaspokojenie tego pragnienia, było dbanie o kogoś kto jest w tej chwili potrzebny Bonnie, ale dalej nie wystarczało to by czuł się na tyle potrzebny na ile tego potrzebował i na ile potrzebny był Andiemu.
Nie powinniśmy kibicować Chudemu, bo porzucił, Bonnie i chce żyć jak mu się podoba, tylko dlatego, że nauczył się akceptować zmiany, dostosowywać do nich, odnajdować sens dalszego istnienia, kiedy poprzedni cel i marzenie legły w gruzach.
Jeśli chodzi o Buzza i jego tożsamość jako kosmicznej zabawki, widz miał nie tylko odebrać to jako naiwność, ale też jako coś co całkowicie odcina go od rzeczywistego świata, gdzie postaci w 4 uważały się za coś więcej niż zabawki GODZĄC się z rzeczywistością.
Wyszedł mi z tego mały esej, ale kompletnie nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że 4 porzuca symbolizm i wartości poprzednich części, gdzie w moich oczach to co zrobił Chudy było dokładnie tym co zrobił on dla innych zabawek w całej serii. Chudy absolutnie nie wraca do punktu wyjścia, osiąga on kulminację rozwoju, robiąc to co pozostałe zabawki, inspirowane Chudym, osiągnęły w poprzednich częściach. Początek TS 4 nie był bohaterskich trwaniem przy przekonaniach i rozwijaniem się tylko smutnym staniem w miejscu, a nawet cofnięciem się do początku, gdzie swoją wartość definiował poprzez bycie potrzebnym, desperacko starając się uniknąć zmiany. Tak jak załamał się w części 2, kiedy przez naderwane ramię czuł się bezużyteczny dla Andiego. Chudy na początku 4 dalej był kierowany lękiem przed porzuceniem, w czasie trwania filmu uświadomił sobie, że może odrzucić ideę porzucenia, jeśli potraktuje ją jako rozejście się dróg, które nie musi oznaczać zamknięcia za sobą drzwi.
Relacją w poprzednich częściach była wartość i sens, ale co stanowi ich wartość i jaki jest ich sens? Czwórka narzuca nam odpowiedzi wartość = to co możemy dać drugiej osobie, sens = wspólny rozwój. Obie te rzeczy przestały działać w relacji Bonnie + Chudy i to właśnie uświadomiło mu, że Bonnie idzie inną ścieżką niż on sam, próbując jej na siłę towarzyszyć wyląduje w końcu w miejscu, w którym nie będzie chciał być.
Jeszcze w kwestii przedstawienia relacji jako czegoś z czego masz wyciągnąć jak najwięcej dla siebie, ja odbieram to zupełnie odwrotnie, jako coś gdzie możesz DAĆ coś drugiej osobie. Chudy nie miał już Bonnie do zaoferowania nic poza dbaniem o Sztućka, desperacko próbował go odzyskać, bo to opiekowanie się nim było ostatnią rzeczą jaką mógł Bonnie dać, która jego samego już zbytnio nie potrzebowała. Sam fakt, że Bonnie nic nie dawała Chudemu, nie wpłynął na jego decyzję o odejścu, ale to, że nie może jej już dać nic od siebie.
Przeraża mnie to że Disney kiedyś przekazywał dobre wartości tak jak poświęcenie dla drugiej osoby. A teraz promuje egoizm jakby to było coś dobrego.
Nie zesraj sie z tego przerazenia prawaku.
@@gozertraveler858 nie rozumiem cię. Wyjaśnij z czym masz problem
To jest właśnie w tezie odcinka. Zmiany kulturowe na przykładzie.
@@kapitanjakub4659 🤦
Egoizm jest dobry ale dla globalnych korporacji a nie dla społeczeństwa bo dzięki niemu powstaną pracoholicy nastawieni na konsumpcję którzy nie będą mieli nic przeciwko złemu traktowaniu współpracowników.
Pokazałeś mi dlaczego 4 część TS Mi się nie podoba, Dzięki. Jak zwykle świetny materiał.
5:23 czy to ten szymon z wojny idei na wojnie idei?
Pierwsze trzy części pamiętam jak przez mgłę, czwartej nie widziałam, ale to prawda - w ciągu dwóch dekad mocno zmieniły się priorytety. Dostrzegam duży brak zdrowego rozsądku wśród ludzi - efekt ściśniętej sprężyny; osoby, które niegdyś były pomocne, aż nadto poświęcające swój czas i energię dla innych, teraz zdają się żądać zwrotu za swoje czyny, często wpadając w skrajny egoizm. Wartość relacji spadła na dalszy plan i człowiek dąży do bycia samowystarczalnym, często odrzucając relacje, jeżeli tylko pojawi się na nich drobna rysa. Narracja współczesności jest taka, by w pełni akceptować siebie i swoje wady, wybaczać sobie błędy, a jeżeli komuś nie podoba się to, jacy jesteśmy, to powinniśmy takie osoby odtrącić. Dla innych trudniej jednak znaleźć taką wyrozumiałość ;) Buduje to jakieś absurdalne wyobrażenie o idealnych relacjach - wszystkich, nie tylko tych romantycznych. Jasne, trzeba myśleć o sobie. Ale warto też odróżniać zdrowy egoizm od skrajnego egoizmu.
"(...)efekt ściśniętej sprężyny; osoby, które niegdyś były pomocne, aż nadto poświęcające swój czas i energię dla innych, teraz zdają się żądać zwrotu za swoje czyny, często wpadając w skrajny egoizm" - świetnie napisane!
Cudowny odcinek
No powiem Ci.... Niezwykle interesujące.
Czasem człowiek zboczy na nie właściwą ścieżkę i nawet tego nie zauważy. Dziękuję że na nowo mi przypomniałeś co jest najważniejsze.
Ciekawie, przedstawione.
Niesamowite
osobiście jestem fanem Toy Story i ogladając 4ke w ogóle nie wyczułem tego o czym mówiłeś, ale to może dlatego że nie podchodziłem do tego w ten sposób tylko oglądałem bajke którą kochałem za dziecka. Albo jestem za głupi :D tak czy siak fajny filmik dający do myślenia :D chociaż oczywistym jest to że jako ludzkość najlepszy moment mamy już za sobą a teraz sie tylko cofamy ;p to tylko moje prywatne zdanie :)
Ratatuj (2008) - nie ważne skąd jesteś czy kim się urodziłeś możesz osiągnąć to czego pragniesz jeśli oddasz temu całe swoje serce
Uniwersytet Potworny (2013) - no chyba nie bardzo...
Oj nie, moim zdaniem Uniwersytet Potworny ma piękny przekaz - jeśli jesteś w czymś dobry i bardzo czegoś pragniesz to jesteś w stanie to osiągnąć, nawet pomimo wywalenia z uniwersytetu (Sully) oraz nie musisz być w centrum uwagi, aby być wartościowy i się spełniać (Mike). Mike pokazuje też, że czasem lepiej jest zrezygnować z czegoś co nam nie wychodzi, do czego nie zostaliśmy stworzeni i zmienić swój plan na życie - zająć się rozwijaniem naszych naturalnych mocnych stron, co również da nam szczęście i spełnienie. Moim zdaniem są to problemy bardzo często spotykane, szczególnie u straszych dzieciaków, a nawet dorosłych.
A ja myślę że 4ta cz. Toy Story wcale nie pokazuje że dbanie o siebie jest ważniejsze niż o innych, tylko że ono też jest ważne. Innymi słowy, co za dużo to niezdrowo, a robienie z siebie ofiary to nie cnota a głupota, bo tylko szczęśliwy człowiek może dawać szczęście innym. A poświęcanie sie dla tych co tego nie doceniają nie ma sensu.
A cóż jest złego w takim przekazie?
Wg mnie film dopisuje pewną zasadę, wskazując pewien wyjątek od reguły, a nie że skreśla poprzednie.
Życie składa się z wielu etapów i w każdym stawiamy czoła nowym wyzwaniom, a unikanie ich by stale robić tylko to co już umiemy to błąd.
mocne, serio
Akurat wydaje mi się że film pod wieloma względami jest spójny względem poprzednich części, po prostu pokazuje że sami bohaterowie zaczynają dojrzewać i nie widzą już wszystkiego tak kolorowo
Jak zostało powiedziane w filmie: "szczęście nie jest wieczne". Coś co daje nam aktualnie radość, za parę lat może stać się naszą udręką.
@@barteosyt5128 Nikt nie powiedzial ze najważniejsze jest szczęście. Jest taka wartość która rozumieją doskonale Azjaci a biali właśnie porzucają. Nazywa się powinność. W pierwszym toy story właśnie zabawki mialy zdrowe spojrzenie na powinność. Była dla nich podstawową filozofią istnienia ale w tym wszystkim kazda zabawka indywidualnie określała swoje miejsce w ramach tej powinności. Szczęście jednostki nie może być większe od dobra większego bo choć na krótką metę to sie wydaje korzystne i właściwe to na długą totalnie rozwala system społeczny, który wszystkim daje bezpieczeństwo.
Wracając do zabawek, to tylko zabawki. hiper indywidualizm tworzy z nich coś potwornego, coś co juz nie jest zabawką i żadnemu dziecku to już nie jest potrzebne
Wiadomo że scenariusz powstał żeby w świat zabawek ekstrapolować kompleksy różnych ludzi i konflikty polityczne ale na litość boską, zabawki są po to żeby służyć dzieciom nie odwrotnie. Uczłowieczanie ich za bardzo na cele propagandowe to robienie dzieciom wody z mózgu
@@lukaszt9314 Zmiany zawsze są na gorsze, jak ludzie wyszli z puszczy i zaczeli sadzić ziarno to się zaczeło - upadek wartości, odrzucenie starych bogów, jakieś rozpustne świeta jak dożynki, starzy bogowie byli dobrzy bo byli starzy, znani i oswojeni a potem to już wiadomo poszło z górki, baba może odejść od chłopa a nawet do szkoły pójść i pisać do gazety! Upadek powinności wobec męża i dziatek.
Szczęście, że na wschodzie jeszcze resztki zdrowej normalności i takich dożynek czy innych loweparade to pałami oduczają a baba słucha ojca czy starszego brata co ma robić i fiu bździu do głowy nie przychodzi.
@@matal1988 doceniam zabawną formę odpowiedzi. dziekuje za poświecenie czasu na odpisanie.
Tak wiem że może moja wypowiedz mogla wybrzmieć jak marudzenie starego dziada. Ale zastanów się ,że hiper indywidualizm to bezprecedensowy trend społeczny. w zadnym spoleczeństwie wcześniej nie moglismy sobie na to pozwolić. Jakiekolwiek zmiany spoleczne wcześniej trzymały się ram porzadku spolecznego opartego na powinności, czy to wobec rodziny, kraju czy lokalnej spoleczności. Ludzie zmieniali funkcje społeczne np kobiety pracowały poza domem ale nadal pozostawali w systemie wzajemnego uzależnienia. Teraz dzieje sie coś co nie wiemy do kad zaprowadzi nasz społeczeństwo z tad moja zechęta do refleksji.
Ale co myslisz o samym fimiku? że przez 20 lat zmieniła sie mentalność bohaterów, że sami jakby negują s woje postawy we wcześniejszych filmach? I czy jednak zabawce powinno przysługiwać prawo do indywidualizmu czy jednak celem jej istnienia jest służenie dziecku a nie samorealizacja?
Autentycznie do tej pory nawet nie wiedziałem o istnieniu Toy Story 4
No jak się ma na imię Melchior i się mieszka w piwnicy to się nie dziw
Nie ma czego żałować :)
@@jimmorrison1905 Touché
@@melchiorkaczmarzyk5165 Melchior, miałeś się ze mną pokłócić, a nie przyznawac mi racje... tak na prawdę to masz zajebiste imię
piękne słowa jak zawsze
Ciekawe, ciekawe
Chyba odświeżę sobie serię
Bardzo dobra, merytoryczna wypowiedź. Kawał dobrze zrobionej pracy.
Dawno nie oglądałem Toy Story, ale dzięki Tobie z 10 razy obejrzałem scenę z jedynki jak Buzz i Chudy latali po niebie
"my nie lecimy, my spadamy do celu" czy jakiś tak to było
@@mateuszdex6629 -Hey Buzz, you're flying! -This isn't flying. This is falling with style!
Zawsze wiedziałem że z czwartą częścią jest coś nie tak. Dzięki że mi to tak mądrze wyłożyłeś profesorze ;)
Pamiętam jak około 10 lat temu ogladałem toy story, to już inne bajki niż te co dziś, całkowicie
Fajny materiał👍
GENIALNY materiał. Bardzo dziękuję Szymonie.
ciekawa analiza
Genialne
Stare dobre czasy dzisiaj takich bajek nie robią. Jesteś tylko zabawką.
Kom dla zasiegu. Świetny material.
Ciekawa analiza :-)
Toy Story dla mnie ma WYŁĄCZNIE TRZY części! napisałbym coś na temat tej "czwartej" części, ale nie chcę aby mój komentarz znikł...
Świetny film 👍👍
Bardzo podoba mi się ten film. Jutro polecę w kazaniu.
o taka wojne idei nic nie robiłem
Zabawne ideologiczne przesłanie, że to co kiedyś było musi być największą wartością, a to co nowe jest pogubieniem się.