shakespeare'ın dediği gibi en tatlı bal bile tanıdıkça bıkkınlık veriyor. bir şeyler ne kadar elimizin altında olursa o kadar alışagelmiş oluyor ve eskiye nazaran herhangi bir değeri kalmıyor.
en basit yks sınavına hazırlanırken dizi , film izlemek çok cazip geliyordu hep diyordum sınavlar biterse şunu izlicem bunu izlicem bir nevi öyle oldu istediğim şeyleri izledim ama o zaman ulaşılamazken daha güzel gözüküyordu
@@beyza533 aynısından ben de çok korkuyorum. Sadece sınavı kazanmak da değil, sınava girdikten sonra açıklanana kadar 2 ay süre var ve o süre tamamen belirsizlikle dolu olacak. Ne yapıcaz 2 ay ?
@@beyza533 Üniversiteyi kazandıktan sonrası da hayatın başka bir evresi. Sınav dönemi kadar kendini çalışmaya şartlandırmasan da bölümünle ilgili şeylere de çalışabilirsin. Hangi bölümü kazanmak istiyorsun bilmiyorum ama keyif alacağın bir bölüm olmalı. Mesela ben tasarım okuyorum ve boş zamanlarımda da tasarımla ilgili şeyler bakmaktan araştırmalar yapmaktan keyif alıyorum. Yani sonrası için bu kadar endişelenmene gerek yok şuanda. Zamanla insanın karşısına yeni uğraşlar çıkıyor ve düzeni değişebiliyor.
Kaset toplamak sahaf gezmek kutuphane arsivlerine inmek bana hala iyi hissettiriyor. Sosyal medyayi kullanmayi biraktigimdan beri (ozellikle instagrami) telefon kamerasini kendime dogrultmadan yasamak dusundugumden cok daha fazla olumlu etkiledi hayatimi. Tabi bu sefer de yasitlarimin icinde bulundugu durumdan uzaklastim ve neler dondugunu anlayamaz oldum. İcinde yasadigim duruma bakip bir sey soyleyecek olsaydim bu kesinlikle cogu seyi anlamlandiramadigim olurdu. Nasil yasiyoruz boyle deyip duruyorum kendi kendime. Kimseyle ciddi anlamda iletisim kurulabilecegini dusunmuyorum artik. Kimsenin birbirini anlamaya da calistigini dusunmuyorum. Sadece izliyorum
Ve kuşkusuz sonu mutlak bir yalnızlık. Tuhaf bir yol. Sana eşlik etmek isteyen birileri olmayacaktır. Ne kadar ileri gidebilirsin ki. Anlamsiz bir merak...
@@nhrva belkide, kimbilir. Umarım bu durum bir süre sonra sıkıcı bir hal almaz. O halde tekrar farklı bir beklenti ya da arayış içerisine sürükleyebilir sizi. Bu yolun sizi güzel bir yere ulaştırmasını diliyorum.
@Apollo bunu bir hediye olarak kabullenmeniz tuhaf doğrusu. Bu asla almak istemeyeceğim hediyeler listesinde ilk sırada yer alabilir. Ve ayrıca genelleme içeren cümleleri de kabul edilebilir bulmuyorum. İnsanlar arasında kendinize uygun birine denk gelememiş olmanız herkesin böyle olduğu anlamına gelmez. Kabullenmek, pes etmek, kabuğuna çekilmek. Kendi kendine yetebilme düşüncesi. Acizlik!
Instagram hesabımı kapattıktan sonra çok daha iyi hissediyorum. Olmak istediğimiz gibi davranıyoruz ister istemez, sosyal medya bizi buna zorluyor. Sürekli bir yarış hali içerisindeyiz, bitişi olmayan bir yarışta kalmaya çalışıyoruz. Bu yüzden değerli vakitlerimizi kaybediyoruz; uğruna akıl sağlığımızdan, beden sağlığımızdan oluyoruz. "Profesyonellerin kullandığı" LinkedIn gibi mecralar bile aynı. İlk başta arkadaşlıklar için, uzağı yakın etmek için oluşan bir fikirdi bu fakat bizden olmayanı da bizden hissetmemiz ile bence bu fikir bir "sanal uyuşturucuya" dönüştü zamanla.
Bunu Instagramini kapatmadan da yapabilirsin. Eğer kapatmadan önce çok fazla kullanıyorsan o zaman senin için yeni bir doğuş olmuştur. Ben çoğu şeyimi paylaşmam. Konserlerde fotoğraf çeker miyim evet. Bir yeri gezdiğimde galerjmde 100u aşkın fotoğraf olur mu evet ama o fotoğraflara bir anı bırakıyorum ben. Fotoğraf çekmeyi sevdiğim için çekiyorum
@@bugraaltun9290 oyun için diyor rekabetçi oyunlar bi yerden aşırı hırs zevki öldürüyor kaybedince inanılmaz demoralize oluyorsun kendimden biliyorum:)
Sınav haftası dizi izlemenin aşırı zevkli olmasının sebebi bu. Ayrıca geçmiş konusunda dedikleriniz çok doğru. Bunu şu şekilde örneklendirebilirim: Orada geçirdiğim zamanı çok özlediğim, aklıma geldiğinde içimi buruk bir hüzün kaplayan şehire tekrar gitme fırsatım oldu. Gidince büyüsü bozuldu sanki. Farkettim ki orada geçirdiğim günler o kadar da mükemmel,kusursuz değildi aslında. Ve bir kere büyüsü bozulduğu için orayı hatırlamak eskisi gibi hissettirmiyor bana. Bazı şeyleri olduğu haliyle bırakmak lazım aslında.
Son zamanlarda en çok düşündüğüm şey... Neden hiçbir şeyden eskisi kadar zevk alamıyorum? Sadece bunu düşünmek de değil, eskiden yaptığım bir şeyden aldığım zevk oranını şimdiye oranlayınca çıkan sonuç da canımı sıkıyor. Hiçbir şey yapmayasım geliyor, o da can sıkıcı. Sonsuz bir paradoksun içindeymişim gibi hissediyorum bazen. Sonra da bir şekilde boş verip yapmam gerekenlere odaklanıyorum.
Çok düşünmekte yapacaklarımızı engelliyor, düşündükçe insanı zehirliyor, ne yapacağım ne yapmak istiyorum gibi sorgulamalarda işin içine giriyorsa durumla baş edilmez hale geliyor. Bazen dediğiniz gibi boş verip yapılacaklara odaklanmak, andan zevk almaya bakmak ve yaptığın şeylerin iyi veya kötü sonuçları görüp zevk verip vermediğini görmek ona göre bir yol belirlemek gerekebiliyor. Ozaman herşey daha anlamlı ve güzel hale geliyor. En azından denemişliğin getirdiği bir özgüven oluyor diğer yapacaklarımıza zemin hazırlıyor, kötü bir sonuç olduysada bir tecrübe kazanmış oluyoruz sonraki durumlarda bunlara kafa yormadan, düşüncelerde boğulmadan daha rahat hareket edebiliyoruz, umarım hepimiz bu düşünce sarmallarından kurtulup gerçekliklerle yüzleşmekten kaçmayız. :)
@@filizd.5726 Alışkanlıklarım olabilir ama hâlâ yaşamadığım birçok duygu olduğunu düşünüyorum. Bir insan olarak, hayattan kopmadığımız sürece, sorumluluklarımızı yerine getirme ihtiyacı duyarız. Benimki de öyle bir şey. Mecburiyetten bazı şeyleri boş vermişlik hâli yani.
5-6 sene önceye kadar 150-200 sayfalık kitabı 2 güne okur bitirirdim. Şimdi bir sayfa okuyup, sayfanın sonunda ne okudum lan ben diye mal gibi kalıyorum. Keyif desen hiçbir şeyden almıyoruz zaten.. Tam adını koyamasam da, şu dünya düzeni aptallaşmamız için çalışıyor bu belli.
Al benden de o kadar . Üçüncü kez yks girecem ama öncekiler de ki gibi ne çalışmak için azmim var ne de hevesim. Olmuyor o zihinsel bariyeri geçemiyorum ama ailemin halen benden beklentisi var (eğer altyapın zayıf dersen obp 77, yani fena değildim 😅)
Kesinlikle abi. Ben kendime kızıyorum hayatimda kotu bir sey yok neden depresifim diye. Hayatim sadece ders calismak ve molalarda youtubeda takilmak oldu. Hobilerimle ilgilenemiyorum, gencligim bitiyor, cok az güzel anım var. Kendimize kizmamaliyiz. Bu modern hayat yüzünden dört duvar arasında nefes dahi alamiyoruz. Boyle hissetmemiz normal.
Birçok yerde olduğu gibi milyonlara ulaşınca eski tadı vermiyor çoğu takip ettiğim çok kanal böyle oldu kendisi için iyi ama bizin için kötü olacağından hiç şüphem yok
Her şey o kadar hızlı gelişiyor ki sanki hayatımızı 2x e almışız, her seyin cok hızlı modası geciyor ve her sey anlik zevk veriyor, yaptigimiz bir cok seye anlik hevesler ile başlıyoruz ya da hiç hevessiz, bence bunlarin en buyuk sebebi artik her seyi cok kolay elde ediyor olmamız
Geçenlerde felsefe hocamda değindi bu konuya ben Ankara da yaşıyorum hocam dediki : "Ben kızılaya ilk kez arkadaşlarımla birlikte üniversitede gittim Ya siz ? lisede girip çıkmadığınız yer kalmıyor kendimle kıyasladığımda bir çok şeyi benden seneler önce deneyimliyorsunuz . Adeta artık göreceğeniz yapacağınız gezeceğiniz bir şey kalmadı her şeyi bitirdiniz"
O kadar güzel bir konuya, öyle güzel değinmişsiniz ki gerçekten tebrik ediyorum. İnsanların bir çoğunu mutsuz, umutsuz ve sürekli geçmiş özler şekilde görüyorum. Ve gerçekten bu durum oldukça üzücü. Sizin de dediğiniz gibi insanlar da geçmişi hep en güzel taraflarıyla hatırlama gibi bir eğilim var, hepimiz de var (ben de dahil) ama mantıklı düşününce geçmişin de acılarla, sıkıntılarla dolu olduğunu fark ediyorum. Özellikle ''Nasıl bir çağa düştük, en berbat dönemdeyiz.'' gibi söylemler çok can sıkıyor. İnsanlık tarihine şöyle bir bakınca her dönemde acılar, savaşlar, salgın hastalıklar, kötü yöneticiler, kötü insanlar ve adaletsizlik olduğunu çok net görüyorsunuz. Her dönemin iyi ve kötü yanları, avantaj ve dezavantajları var. Sanıyorum önemli olan her şeye rağmen mutlu olmayı seçmek! Bence mutlu olmak ve hayattan zevk almak tamamen bir seçim. Umudu yitirmemek gerek diye düşünüyorum. Bu güzel video için çok teşekkürler :)
Adam sanki beni izliyor. Focus olamadığım için içimde ve iş hayatımda yaşadığım problemlerden sonra ne olduğunu anlamam lazım dediğim o gün konuyla alakalı video geldi ve şimdi bugün hiçbir şeyden oyunlardan keyif almadığımı farketmişken ve 'oyunlardan neden keyif alamıyorum' videosu izledikten sonra bu videoya denk geldim. Çok garip hissediyorum ve anlayamıyorum.
Bu konu şöyle açıklanabilir babam bana 80 li yıllarda sevdiği şarkıyı türküyü radyo da saatlerce beklediğini anlatırdı şarkı çalmaya başlayınca camı kapıyı kapatırmış sadece müziğin sesini dinlemek için aynı şekilde tamirhanede çalışırken sevdiği müzik çalınca işi gücü bırakır müziğini dinler tekrar işe dönermiş. Galiba burada önemli olan değer algısı bir şeye ulaşılabilmesi ne kadar zor ise o kadar değerli ve kıymetli oluyor ve bu hazzı artırıyor.
Bunun çok doğru bir gözlem olduğunu düşünüyorum. Askere gittiğim süreçte bir cep telefonu alacak param yoktu ne bir müzik dinleyebildim ne bir film ne her hangi bir şey sadece izmirin cıyaklayan cırcır böcekleri ve bagıran adamlar. Aylar sonra mersinde nihayet çarşı iznine çıktığımda bir filme gittim güzel bir yemek yedim bir gazete aldım geri dönerken dolmuşta Esmeray unutma beni ve kemal sunal filminden bildiğiniz şiki şiki baba çalıyordu o gün gerçekten güzel, değerli ve unutulmazdı benim için
Geçmiş gerçekten güzeldi. İnsanlar birbirini bu kadar eleştirmiyordu. Eleştirileceğim korkusu yoktu. Bu korku yüzünden düşündüklerini anında dile getirebiliyorlardı. Şimdi ise insanlar tartışmadan kaçınmak için gerek sosyal hayat gerek internet ortamında düşündüklerini eleştirilmekten hatta linç yemekten korktukları için paylaşmıyorlar. O yüzden son kısıma katılmıyorum geçmiş gerçekten güzeldi, insanlar fikirlerini belirtebiliyorlardı bastırılmıyorlardı bu kadar. Eskiden bir kıza merhaba derken bile karşıdan düzgünce cevap geliyordu. Şimdi ise insanlar tacizci olarak suçlanmaktan korktukları için selam bile vermez hale geldiler. Yani sonuç olarak evet geçmiş ile gelecek arasında büyük bir kalite farkı var ve evet geçmiş gerçekten iyiydi günümüz ise insan ilişkileri açısından acayip derecede berbat. Kimsenin kimseye tahamülü kalmadı.
Bu da internetin etkisi.Eskiden insanlar bu kadar kolay bir şekilde düşüncelerini paylaşamıyordu paylaşsa da sınırlıydı şimdi ise paylaştığın şeyi herkes görebilir.Bir de sosyal medya insanların algılarını da değiştiriyor mesela verdiğiniz örnekteki gibi insanlar selam bile vermeye korkuyorlar çünkü sosyal medyada paylaşılan cinayetleri görüp insanlar korkuyor ve temkinli yaklaşıyor hatta hiç yaklaşmıyor.Ama bunlar baya baya algıyla alakalı hiç erkek öldürülmüyormuş gibi hep kadın cinayetlerinin ön plana çıkarılması da bir algı oluşturma amacı güdüyor ve başardılar gibi de
Mesela ben sırf bu yüzden sosyal medyada dolaşırken gördüklerimin altına fikrimi belirten yorum yazmayı pek sevmiyorum. Çünkü benim düşünceme karşı çıkan biri olmazsa olmuyor . Ona açıklama yapıp saçma sapan tartışmaya girene kadar hiç yazmamak daha makul geliyor
Kesinlikle. İnsanlarin birbirine hic saygısı kalmadi. Bunu söyleyince bana cok alingansin diyorlar. Kimle konuşursam üstünlük kompleksine girip kendisini kanitlamaya calisiyor. İnsanların yaninda artik sacmalayamiyorum bile. Ufak bi dikkat hatasi yapsam hemen elestiriliyorum. O yüzden olabildiğince az kisiyle konuşuyorum artik. Özellikle instagramda sigma olayi çıktığından beri kimseyle iletisim kuramiyorum.
sosyal medya ve insanların bu yüzünü görmek bence değerli bir şey çünkü bunları bilmeye de bilirdiniz bu deneyimlerin sayesinde gelecekte ilişki kuracağınız insanlara karşı bir tutum benimsiyoruz karşıdakinin küçümser mi yoksa samimi mi olduğunu yeni insanlar tanıya tanıya öğreneceğiz ve dünyada deli gibi insan var sosyal medya ve çevremizde gördüklerimizin dışında hala büyük bir dünya var. insan ilişkilerinde karşıdaki kişiye göre şekil almayı da öğreniyoruz yeni insanlar tanıyarak yani sosyal medyada yorum yazın başkalarının ne düşündüğünü karşıt görüşüne karşı öfke ile mi yoksa hoşgörü ile mi cevap vereceğini laf cambazı mı yoksa küfürbaz mı olduklarını insanları tanıyarak konuşarak öğrenebiliriz bana göre.
bence zevkler koşullara göre değişiyor. örneğin; bundan 40-50 yıl önce insanlar müzik dinlemek için film izlemek için can atar bir araya toplanıp keyifle usul usul izlerlerdi fakat teknolojinin gelişmesi ile şuan anasınıfına giden bir çocuğun bile ulaşabileceği elektronik ortam mevcut ve buda daha fazla film daha fazla müzik vb. araçların oluşumuna neden oluyor. bu da insanları bireyselliğe itiyor teknolojinin bu güzelim kanalın içeriklerinden faydalanmak kadar güzel yanları olsa da bir çok kötü yanı da bahsettiğim şeyler ve daha fazlası.
Evet bireysellik, yalnızlık kutsanıyor garip bir şekilde oysa insan sosyal ve beraberliği ile var olabilen bir varlık. Temel problemlerden biride bu bence.
Bence doğadan uzak kaldığımız için mutsusuz çünkü doğal yaşamda insan enerjisini sorumluluğa aktarıyor odun kesmek olsun, avlanmak olsun. Teknoloji insan fıtratına çok ters. Ayrıca sosyal medya aksine sosyalliği arttırmaktan ziyade var olan ilişkileri de derinlikten yoksun kılıyor. Sadece müzikleri, filmleri değil aynı zamanda birbirimizi de tüketiyoruz. Dijital araçlar mevcut sistemi daha da globalleştiriyor ve bu içinde bulunan durumdan keyif alamama ve daha iyisini aramaya diğer yaşamlara özenmeye itiyor insanı. Bir bakıma cahillik mutluluktur da diyebiliriz
çocukluğum gerçekten acayip zor geçti yani her yönden zor geçti ama illa mutlu olmanın bi yolunu bulurdum 14 yaşıma kadar her şeyden zevk almaya baktım kendimi kötülüklere çok kaptırmadım bazen de unuturdum geçer giderdi. ama şimdi mutlu olmak acayip zor 19 a giriyorum ve o eski halimden gıdım eser yok. mutlu olduğumda bile mutlu değilim bi' tuhaf her zaman diken üstünde gibiyim... tarif etmesi zor
Dostum düşünce sürecini ve takıldığın ayrıntılar gayet hoşuma gitti. Biraz da kendi sürecime benzettim aslında. Yakında bir zamanda İstanbul'da yaşıyorsan eğer bir standup gösterimize davetli olarak gelmeni ve sonrasında muhabbet etmeyi isterim. Görüşmek üzere!
karşima bir shorts çikti 96 yilinda genç bir kiz izmirde amatör kamera çekimi yapıyor vs. Herkes ah eskiler ne güzel diye yorumluyor ancak dün ile bugün yaşayan insan arasında bir fark yok. İnsanlar sürekli kendini ahir zamanda görmeye meyilli. bu tarih boyunca hep böyle gelmiştir. Bu insanın ben merkezcil duşuncesinin ürünüdür
Bu doğru olabilir ama 80ler ve 90lar hatta 2000lerin ortaları sosyal anlamda Türkiye’de bir cennet. 90larda Türkiye’de genç olmak isterdim doğrusu. 45-80 arası Avrupa ve ABDde altın yıllar olarak geçiyor mesela. Güzel dönemler vardır.
çoğu kişi sürekli bir nizam içinde olduğu için hayattan zevk alamıyor artık. hep aynı rutinler. en iyi örneklerinden biri de okul ve gençlerin bıkmışlık seviyesi. uyan, okula git, eve dön, dinlen, biraz ödev, uyu. yeniden kalk, okul, dinlen, ödev..
7.5 yıldır gitar çalıyorum gerçekten de artık sıkıldım mı diye düşünmeye başladım. Dinleğim her şarkı benzer gelmeye başladı. Özgün bir şey bulmak çok zor artık. Diğer yandan star wars dizileri hariç neredeyse hiçbir dizi ilgimi çekmiyor. Oyunlar desem firmalar artık co-op oyun yapayım, hazır assetlerle online oyun yapayım, remake , remastered yapayım, oyunu tekrar tekrar piyasaya süreyim de parayı bulayım kafasında. Yapay zekanın da kullanılmasıyla tutkuyla yapılan bir şey neredeyse kalmayacak gibi görünüyor.
Son zamanlarda bence herkesin ihtiyaç duyduğu bir konuydu.İyiki bu konu ile ilgili video geldi. İlk önce düşüncelerimize hakim olmayı öyrenmeliyiz bir şeyleri suçlamayı o kadar öğrenimişzki hiçbir şeyden zevk alamıyoruz artık. Geçmişi,geleceği kurcalamyayı bırakıpta anın tadını çıkarmayı bilmeliyiz.
sesin ve diksiyonuna bayılıyorum. çok iyi yerlere değiniyorsun. seni izlemek ve dinlemek çok keyif verici ve çok mantıklı konuşuyorsun. video çektiğin ve paylaştığın için teşekkürler.
Kanalınızı çok seviyoruz, her videonuz merakımı cezbediyor günlük hayatta en çok karşılaştığımı soruna değinmişsiniz altın değerinde bir video böylesine güzel videoları görünce mutlu oluyorum
Artık televizyon, film, müzik, oyun, araba, alkol, motosiklet hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Bir zamanlar ömrümün sonuna kadar bilgisayar başında oturup oyun oynayabilir mişim gibi geliyordu. Artık tahammül bile edemiyorum. Gülmüyorum da.. Gülmeyi unuttum.
Müzik konusunda yapabileceğiniz en iyi şey enstürman çalmak.Ben piyano çalıyorum.Klasik müzik ilgi alanım.Bu konuda bir parça çözünce hissettikleriniz anlatılamaz.Sanki besteciyi feth etmiş gibi.Özellikle Chopin.İnsana bambaska şeyler hissettiriyor.Notalara basarken kendimi bir ormanda,nehirde,bulutlarda gibi hissedebiliyorum.Mükemmel
Ben genel olarak hayattan son derece keyif alıyorum ve fark ettim ki zaten bu tekniği kullanıyormuşum zaten mesela 2 öğün yemek yerim ve yemek yemekten aşırı keyif alıyorum her öğünü iple çekiyorum yaptığım işten ötürü çok çeşitli bi işim var ve işin her aşmasını heycanla yapıyorum hemde 4 senedir sürekli çalışma modlumu değiştiriyorum hem verimliliğim artıyor hemde aldığım keyif taze kalıyor sürekli farklı alanlara merak salıyorum ve o alanlarla ile ilgili kitaplar okuyup videolar izliyorum çok çeşitli alanlarda kültürlenip hayat kalitemi de arttırıyorum arkadaşlarıma zaten zor zaman ayırıyorum ve muhabbete doyamadan genelde ayrılıyoruz bir sonraki görüşmeler çok keyifli verimli geçiyor uyumak bile ayrı bir zevk hele yoğun günlerde uyumamak için kendimi zorluyorum yatağa girince ohh ve diyip pat diye uykuya dalıyorum Velhasıli farkında olmadan kişisel tecrübem serpme kahvaltı gibi herşeyden azar azar olunca hem doyuyoruz hem zevk alıyoruz.
Dediğiniz her şeye katılıyorum. İmkanlara sahip olsa zevk alacak aktivitelere sahip olacak insanlar da var fakat ekonomik durumlar yüzünden erişemiyorlar.
geçen yıl ki kitap fuarında bunu dibine kadar hissetmiştim. Hayranlıkla gittiğim ,her yeri bana farklı gelen tekrar tekrar gitsem bile zevk veren bir yer birden sıradanlaşmıştı. Bir soğukluk çökmüştü.Daha da kötü olan şey bu tek bir şey için geçerli bir şey de değil, neredeyse yaptığım çoğu şey artık ne zevk ne de bir hayranlık veriyor.Fakat bugün şunu gördüm ki ,'bu şey farklılık eğer eskiden yaptığınız şey farklı şekilde size sunulursa tamamen olmasa da zevk verebiliyor ornegin buz tutmuş bir evin buzları o farklılıklarla cozuluyor bazen hala buzlar kalabiliyor o soğukluk hissediliyor ama farklılığın verdiği his arttıkça bu pek bir problem arz etmiyor.Maelesef ben bu farklılığı son 3 yıl içinde bir kere yaşadım yaptığım çoğu şey artık zevk vermiyor daha da kötüsü ne yapmam gereken şeyleri yapabiliyorum, ne de bir şey yapmak istiyorum.
Eskiden sadece bedava ve demo oyunlar oynuyordum ve sistemim de berbatdı,tabi her yeni oyun bir cevherdi aynı oyunu tekrar-tekrar oynardım.Şimdi ise o kadar oyuna sahibim ama içimden oynamak gelmiyor hiç,sadece vakit geçsin diye takılıyorum.Mesela shooterdan sıkılınca rpg,ondan sıkılınca simulasyon,o bıktırınca hack and slash yoksa aynı şeyleri oynamak tat vermiyor eskisi gibi😢
4:23 Robert Green "İnsan doğasının Yasaları" Kitabında bunu kurallaştırmıştı. Adına da "çitlerin dışındaki çimler yeşil görünür" kuralını koymuştu. Kesinlikle katılıyorum. Geçmişi her zaman tozpembe düşünmeye meyilli oluyoruz.
büyük beyinler eğer mutluluk peşinde koşsaydı insanlık olarak hiçbir ilerleme sağlayamazdık bütün başarılar mutluluk dışında bir eziyeti tercih etmenin sonucu olarak karşımıza çıkıyor
Geri ye dönüp baktığımızda geçmişe gitmek istiyoruz doğru yanlıs söylediğin kısım işe yaramamazlık.İnan bana pek çok kişinin umrunda değil çünkü acı çekiyolar.Fakat şu söylediğinde haklısın GEÇMİŞ O KADARDA İYİ OLMAYABİLİR.Ancak bunun nedeni beynimizin acı duygusuna karşı aldığı önlem.Biz insanların beyni acıyı unutmaya ve mutluluğu ön plana çıkarmaya yönelik bir yapısı var.Bu beynimizin savunma mekanizması.Aslında geçmişe baktığımızda mutlu hissetmemizin nostaljik hissetmemizin nedeni beynimiz o anılardaki acıyı unutturuyor ve geriye sadece mutlu anılar kalıyor mutluluk hissi kalıyor.
Ne kadar doğru söylesen de eskiden bu kadar sorumluluk yoktu belki de. Şuanda hangi ödeve koşucağımı şaşıyorum. Projeler, sınavlar, geleceğe odaklanmaya çalışmak vb. gibi şeyler yüzünden hayata odaklanamadığımı düşünüyorum. Hatta 1 hafta tatil oldu o zaman kendimi salıp gezdim ve cidden bana 3 gün 3 hafta gibi geldi hani bu hayat bizi sürüklüyor gibi ve ben güzellikleri kaçırdığımızı düşünüyorum. Gezdiğim dediğim de hani çok bir şey değil. Az doğa görmem yetti bunları demek için. Bir de bu kadar çalışmam boşa giderse ne olur bilemiyorum artık. Artık yaptığımız şeyler tatmin etse dahi bunlar küçük şeyler bence Ama insanın kendi içindeki büyük tatminleri bulması için yeterli süre yok bence.
Bu durumda farklı bir şeyler yapmak bence insanı daha çok mutlu ediyor. Okul zamanlarımda iyi bir bilgisayarım hiçbir zaman olmadı. Arkadaşlarımın iyi bilgisayarlarına hep özenirdim. Benim bilgisayarımın İşlemcisi biriki oyunu kaldırıyordu ancak o da en kötü kalitedeydi. Aynı oyunu oynamaktan sıkıldığım için bir yerden sonra o oyunun içeriklerini değiştirmeye başladım. Basit olarak önce içindeki kaplamaları değiştirdim. Bu bana fotoşop öğretti (Çaktırmayın Gimp'tir o). Daha sonra oyunun kendine has programını indirip oyunun içindeki hazır 3D modelleri bozup bir şeyler ekleyip çıkarmaya başladım ve diğer oyunlardan model alışverişi yapıp kendi oyunuma aktarmaya ve bu modelleri sağda solda yayımlamaya başladım. Bu bana zModeler programını öğretti. Gözlerim poligonlara bakmaktan yavaş yavaş modelleme mantığına alışmaya başladı ama hala kendim bir ürün ortaya koyamıyordum. Bu sayede yıllar sonra yeni bir hobi edindim. Artık 3D modellemeyle doğrudan ilgilenmeye başladım ve 3D programı olan Autodesk Maya'yı kullanmaya başladım. Yani buradan şu sonuca varmak istiyorum. Bazen bir şeylerin monotonlaşması, beyninin sana verdiği bir alarm olabilir. Yani beynin sana demek istiyor ki "farklı bir şeyler yap". Yalnız yeni bir müzik dinlemek "yeni bir şey yapmak" anlamına gelmiyor benim için. Onun yerine o müziği kendin çalmaya çalışabilirsin ve bu sayede bir çalgı öğrenebilirsin. Zaten çalmayı biliyorsanız o zaman daha zor bir eseri çalmayı denemek veya o işin armonisini anlamaya çalışmak mesela... Yani bence insanı doyuma ulaştıran şey yeni bir şeyler öğrenmek ve ortaya bir ürün koyabilmektir bence. Bir masaya oturduğunuzda konuşacak farklı konularınızın olması veya ürettiğiniz bir ürün için "bunu ben yaptım" demenizdir insanı doyuma ulaştıran. Yani özetle işe yarar hissetmek insanı doyurur. Bunun için farklı bir şeyler yapmayı istemek ve merak edip hobiler edinmek, yeni bir şeyler öğrenmek, bu monotonluğu üzerinizden atmak için iyi bir başlangıç. Yalnız hobilerinizde eğer çok çok üstün değilseniz meslek edinip işe çevirmeye çalışmayın. Bırakın hobi olarak kalsın. Yapmaktan keyif aldığınız bir şeyi para kazanmak için yaptığınızda işin büyüsü bozulabilir ve keyif alamamaya başlayabilirsiniz. Hatta düşündükçe mideniz bulanmaya bile başlayabilir.
Daha bugün aynı şeyi düşünüyordum. Artık hiçbir şey keyif vermiyor. 10 senelik arkadaşlarımla dışarı çıkıyoruz artık keyif almıyorum bile. Sırf gitmek için gidiyorum. 10 senedir olmayan ne olmuş olabilir diye düşünüyorum ama bulamıyorum. Tek bildiğim artık hiçbir şeyin keyif vermediği ve herhangi bir şey için uğraş sergilemekle uğraş göstermekten yorulduğumdu. Fark ettim ki sadece ben değilmişim. Sadece bunlar da değil. Bayılarak oynadığım bilgisayar oyunlarından sıkıldım oynamıyorum. Dizi-film izlerken 2x'te izliyorum, bir de üstüne atlayarak izliyorum. 2 Saatlik bir film hap gibi 15-20 dakikada bitiyor resmen. Çok değil 1-2 Sene önce çevremde insanlar tarafından y*vşak ve herkese yürüyor olarak adlandırılan biriydim :D Bu yüzden pek ortamım da yoktu ama şu dönemde fark ettim ki bununla uğraşmak bile istemiyormuşum. Ne istediğimi bilmiyorum ama bildiğim tek şey içinde bulunduğum hiçbir durum, yanında bulunduğum hiç kimse artık beni mutlu etmiyor. Her şeyden sıkılıyorum. Nereye doğru gidecek bilmiyorum. Bunun yanında da her şeyi istiyorum sanki ama o şeye ulaştığım an hiçbir önemi kalmıyor.
Bence bu durumdan kurtulmanın en önemli adımı sosyal medyayı büyük ölçüde bırakmak ve sonrasında müzik dinlemelerine sınır koymak(süre olarak).Eğer inançlı biriyseniz de idrakine vararak namaz kılmak.Bunların hepsini ben de layıkıyla yapabilmiş değilim ama yapabildiğim zamanlarda hissettiğim huzur bambaşkaydı.İnşallah bu zincirleri kırarız ve ömrümüzü heba etmeden,potansiyelimizi kullanarak yaşayabiliriz.
@@Farah405 Günlük hayatımda da müzikle uğraşıyorum. Dolayısıyla müzik dinlemeye sınır koymam mümkün değil. Kendim yapıyorum çünkü. Müzikle ne alakası var ki?
@@sefabulut5073 He müzikle uğraşıyor isen ayrı.Ben kendimden yola çıkarak ve şunu düşünerek söylemiştim;sürekli müzik dinlemek zaman kaybı oluyor bir bakıyorum kaç saatim gitmiş asıl yapmam gereken şeyleri yapmamışım ya da beraberinde yaptığım işin verimini düşürüyor.En önemlisi de müzik dinlerken sürekli hayal kuruyorum,hayal kurmak güzel ama hayal aleminde yaşamak çok kötü.Yani bu yönlerden bana zarar veriyor bunu düşünerekten söylemiştim.
Tamamen Hedonik adaptasyon ile alakalı. Beynimizin ödül mekanizması olan dopamin her zaman aynı miktarda salgılanmaz. Mesela bir oyunu ilk defa oynadığınız da aşırı mutlu olursunuz ama bunu tekrar tekrar yapınca sizin için sıradan ve eskisi kadar mutlu etmediğini anlarsınız. Beynimiz aşinalık etkisi ile dopamini aynı miktar üretmez.
Eski bilgisayarla saatlerce oyun oynardım ve acayip zevk alırdım hep derdim ''yeni bir bilgisayar alsam da daha güzel oyunlar oynasam'' diye şimdi yeni bir bilgisayar aldım ve yüzüne bakmıyorum hiç oynayasım gelmiyor. Aynı şeyler film dizi için de geçerli hiç içerik tüketemiyorum artık.
Küresel şirketlerin, influencerların, veya sosyal medyada içerik üreticilerinin aracılığıyla şu her şeyi başarmalısın, belli tüketim kalıplarına göre yaşamalısın vesaire gibi hayat biçimini kabul etmek zorunda değilsiniz özellikle genç arkadaşlar. Bizi insan olarak ciddi anlamda mutsuz eden şeylerden biri bu olay. Teknolojinin artık bizi kullanması, insanın metalaşıp otonomlaşması. Gerçekliğimizi yeniden kazanmanın yolu da bu insanı yeniden özneleştirmekten geçiyor bence.
Şimdiki ruh halim tam olarak böyle üniversitelerde online boş zamanımda hep geçmişimi düşünürüm çocukluğumu, lise yıllarımı, sevdiğim kızı gördüğüm zamanları ve toz pembe geliyor geçmişim. Ama anladım ki insan ideali uğruna çalışırsa bu düşünceler azalıyor.
Sanaldan tanışmamıza rağmen çok yakın arkadaş olmuştuk. Bana her balım ya da küçüğüm dediğinde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu, sevilmeye bu kadar alışkın değildim. O ise çok rahattı, bazen geliyor, bazen işi olduğu için gidiyordu. Yanında kendimi bulduğum tek kişiydi. Ama bilmediği bir şey vardı, ben bağlandım mı bırakamıyordum. Belki çok saçma şeyler söylüyordum arada, çok cringe konuşmuş olabilirim, ama onun yanı resmen benim evimdi. Kimseden görmediğim sevgiyi ondan gördüm. Bana kendimi değerli hissettirdiğin için sana sonsuz minnettarım Elif. Biraz ilgisiz olsan da, bu senin suçun değildi ki. Ben duygularımı içimde tutamıyordum. Ama lütfen bil ki, seni sonsuz seviyorum Elif.
1.)2 ay boyunca hamburger yemedikten sonra o kadar güzel geldi ki... 2.)kısa videolarda duyduğum müzikler her gün duyduğumda güzeller Spotify 'dan dinleyince pek te öyle değil🙃
Bu aynı şekilde ikili ilişkiler için de geçerli diye düşünüyorum, arkadaşını veya sevgilini tanıdıkça bazı şeyler tahmin edilebilir oluyor ve ilk zamanlardaki zevki kesinlikle vermiyor. Böyle bir durumda yapılması gereken şeyler ilişkilere farklılık katacak etkinlikler eklemek veya bu durumu iki tarafında kabul edip ilişkiyi sürdürebilir kılmak oluyor.
Şu anda hiçbir şeyden gram zevk almıyorum. 21 yaşındayım üniversite okuyorum ama buna rağmen geçim derdine düştüm. Sürekli işe gidip çalışıp eve gelince ölü gibi yatıyorum sonra sabah kalkıp yine işe gidiyorum. Bu döngüyü de hiçbir şekilde kıramıyorum. Müzik dinlesem kulağıma güzel gelmiyor, film izlesem odaklanamıyorum, ders çalışayım desen yorgunluktan beynime bilgi girmiyor. :(
Abi şu abartma kısmı baya doğru, bir yarış oyununda karakterlerden biri baya iyi bir boosta sahipti, nerf yedi ve baya kötüleşti, diye düşünüyordum ama bir çok eksi videoları ile kıyaslama yaptım ve arada çok fark yokmuş bile..
Peki ya konserlere telefonsuz girmek mecbur olsa çıkardımız müzikleri belli yerlere satsak sadece ordan alınsa oyunlar belli yerlerde satılsa filimler internete düşmesi engellense ki bu yapılabilir dedektörle aranırsın girersin insanlar kolaya alışmışken ve kolay hoslarına gitmez hale gelmişken insanlar8 oturdukları koltukdan kaldırcak şeyler onları heycanlandırmaz mı o şeylere değer vermezmi belki bu tavsiyeyi kendi hayat8ma sokakmam gelistiremem ama birisi alıp yaparsa sevinirim daha iyisini sonra bulurum sayıgılar
Sıkılmama garantisi olan tek şey, öğrenmek. Lezzetinin bir kere farkına varınca, vazgeçemiyorsun. Doyum noktası (sınırı) olmadığı için sıkılmıyorsun. Sen yeter ki ne öğrenmek istediğine karar ver...
Aynen öyle, hem de sonunda yararlı birşey yaptığın için mutlu oluyorsun.Oyun oynadığında da mutlu oluyorsun ancak o oyunu oynamak yerine yapabileceklerin aklına gelince pişman oluyorsun o oyun oynadığın vakte hele hele bir hedefin amacın varsa
hep okullun tatil olmasini kaos çikmasini isterdim ve oyunlara hep takılı kalırdım ama işte karantina da buna eşit oldu 1 yıl boyunca oyun oynadim başka hiç bişey yapmadim ve şuan oyunlarfan iğreniyorum
Kendinize boşluklar ayırın sadece düşünmek zorunda kalacağınız zamanlar yaratın ve elinizdeki şeylerin kıymetini farkedin unutmayın onlar için çabalarınızı unutmayın onlar olmazsa neleri kaybedeceğinizi
dediklerinizde haklısını ama şu da var ki artık kaliteli şeyler çok nadir çıkıyor maalesef. yok ona yaranacağız yok buna yaranacağız derken her şey çöp olmaya başladı. bu tür şeylerden uzak ve kaliteli bir içeri çıktığında şahsen 20 yıl öncesindeki o keyif alır halimle tüketiyorum.
başkalarında böyle hissediyor oluşundan mutluluk duymam kötücül geliyor ancak durum böyle çabasız edindiğimiz zevkler kolay ulaşılan maddeler yeterince değerli gelmiyor bellide insana bunu çözecek tek şeyin üretmek olduğunu düşünüyorum
Ben oynadığım oyundan da, izlediğim filmden de, dinlediğim şarkıdan da çok keyif alıyorum. işin sırrı dengede. Sabah akşam oyun oyna, arabana binince sürekli şarkı dinle, okuldan eve gelirken kulaklığını takıp sürekli şarkı dinle sonra kalk hiçbir sey keyif vermiyor de. Yok öyle bişey. Ben kitap okurken bile aşırı keyif alıyorum özellikle tarih ve bilimkurgu konulu kitapları. Ödül sisteminizin anasını s. mezseniz bu tarz etkinliklerden keyif almaya devam edersiniz. Kendinize hayali sınırlar koyabilirsiniz. Örneğin; haftada sadece bir tane film izleyebilirsiniz. Filmi beğenmeyip ilk dakikalarında kapatırsanız izleme hakkınız yine de bitmis olur ve yeni bir film izlemek icin 1 hafta beklemeniz gerekecektir.
Bu düşüncenin bence biraz haklılık payı var. Genel olarak dünyada Huzur ve Buhran zamanları olur. Bauman bir eserinde şunları yazıyor: -"Uygarlık'ın öncü ve sözcülerinin özgüveni, kibri ve gururunun karşı karşıya kaldığı şok gerçekten de çok büyük olmalı. Sonuçta Avrupa 20. yüzyıla eşi benzeri görülmemiş bir iyimserlikle adım atmıştı. Neredeyse her şey iyi gidiyor ve her geçen yıl daha da iyileşiyordu. Geniş topraklar ve denizler Avrupa'nın iradesine tamamen boyun eğmiş ve göründüğü kadarıyla, önyargının boyunduruğunu kırmaktan ve bir elinde silah tutup diğer elinde İncil sallayan uygarlık elçileri ve misyonerlerince vaaz edilen sonsuz ilerlemeye dair muzaffer amentüleri benimsemekten başka bir şey düşlemiyordu. Bilim insanları her gün insan aklı ve kapasitesini sınırladığı iddia edilen bir şeyin daha ortadan kaldırıldığını duyuruyordu. Her geçen yıl (şimdilik) henüz herkes olmasa da birçok kişi, daha rahat ve zengin yaşıyordu. Mesafeler kısalıyor ve daha az zahmetli hale geliyordu. Zaman daha hızlı akıyordu. Sonra ne oluyor iki büyük dünya savaşı yaşanıyor ve huzursuzluk dönemi başlıyor. Bana da şu anki durum birazcık buna benziyor gibi geliyor. 2000'lerin hızlı günleri, yavaş yavaş yerini buhrana bırakıyor sanki çünkü geçmiş ve bugünü "eskiden hayat daha güzeldi" söyleminin dile getirilme sıklığını gözlemlersek günümüzde bariz bir fark var. Bu buhran sadece Türkiye'de yaşanmıyor diğer ülkelerde de bunlar dile getiriliyor.
İnsanlık tarih boyunca sadece 250 yıl savaşmadan durmuştur" diye bir yazı okumuştum. Bu bizim tabiatimizda var. Hiç kimse olmasa bile kendimizle konuşur ve bir zaman sonra kendimizle kavga eder sonunda kendimize küseriz.
o kadar haklı konuştun ki abi mesela geçen hafta benim sınav haftamdı. 1 hafta boyunca yalnızca ders çalıştım o bir haftanın sonunda oynadığım bilgisayar oyunun ve arkada dinlediğim müziğin verdiği zevk var yaa o kadar güzeldi ki.. Ama şimdi sadece 1 hafta geçmiş olmasına rağmen o günü özlüyorum. Çok garip...
Artık yaşamak kimi zaman sıkıcı geliyor sabah kalk okul gel oyun oyna ders çalış sınava hazırlan Artık yeni hobi bulmam lazım ama bulamıyorum arkadaşlarımla çıksam sanki birkac düşman ile dışarıda aktivite yapıyormuş gibi geliyor sanki okul yetmezmiş gibi Bu insanlardan arınmak istiyorum Veya onların değişmesini istiyorum
Çok faydalı içerikleriniz var. Ayrıca kanalın estetiği de kendini izletiyor. Şöyle ki içeriklerinizde ünlü yabancılardan bahsederken alta ismini ve varsa soyismini yazarsanız çok güzel olur. Mesela ressamları ve sanatlarını anlattığınız videoları izlerken ne videonun içerisinde ne de açıklamalar kısmında tam olarak ismini bulamıyorum, yorumlara inip ancak bulabiliyorum. Teşekkürler.
Bu tam olarak Aristoteles 'in ölçülülük anlayışından geçiyor. Bencil ya da savurgan olma, cömert ol. Cahil ya da ukala olma, akıllı ol. Korkak ya da atılgan olma, cesur ol.
Olay birazda ulaşilmazlik değilmi . Mesela sınava çalışırken kaçamak 1 saat oyun oynamak bazen tatilde oynanan 3aylik oyundan daha lezzetli geliyor . Yada yapabilecek olmanın zevki var evinin yanına bi park açıldı toplasan 3 kere gitmedim ama o orda ve istediğimde gidebilecek olmamın verdiği bir zevk te var
İktisat buna azalan marjinal fayda der. Tüketim arttıkça sağladığı fayda azalıyor. Bir ürünü ilk kullandığımız zamanda verdiği fayda en yüksektir giderek azalır
Hayatta ne ulaşılmazsa , cazip olan her zaman odur . Bir şeye ulaşılmaya çalışırken kat edilen mesafe ve harcanan efor kimi zaman ulaşılmaya çalışan sonuçtan daha keyifli gelir .
Çok haklısın. İşin acı tarafını söyleyeyim o zaman 30 yaşını geçip bahsettiğim kaygıları yaşarken hala çocukluğundaki gibi bir işe yaramadığını fark etmek.
bana insan ilişkilerini hatırlattı.alışılmış,kolay ulaşılabildiği için bize o kadar zevk vermemesi tıpkı romantik ilişkilerde ulaşılmaz,zor olanı kafamızda büyütüp o kişiye ilgi duyup istemek;arkadaşlık ilişkilerinde ise sevdiğimiz birini kaybedebileceğimizin farkında olduğumuzda ona daha çok bağlanıp değer göstermek gibi.(ne yazık ki)
“Ne doymaz bir varlıktır insan! Ulaştığı her tatmin yeni bir arzunun tohumudur.”
Schopenhauer
shakespeare'ın dediği gibi en tatlı bal bile tanıdıkça bıkkınlık veriyor. bir şeyler ne kadar elimizin altında olursa o kadar alışagelmiş oluyor ve eskiye nazaran herhangi bir değeri kalmıyor.
Haklı mısın?
Cok dogru
Sekspeare paşam tek bir yanlış tespiti yok 💀
Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar...
"Çeşme var,kurnası murdar"
en basit yks sınavına hazırlanırken dizi , film izlemek çok cazip geliyordu hep diyordum sınavlar biterse şunu izlicem bunu izlicem bir nevi öyle oldu istediğim şeyleri izledim ama o zaman ulaşılamazken daha güzel gözüküyordu
Beni özetlemişsin
İstedigim uniyi kazandiktan sonra baska amacim kalmazsa ve bosluk hissine dusersem diye korkuyorum
@@beyza533 aynısından ben de çok korkuyorum. Sadece sınavı kazanmak da değil, sınava girdikten sonra açıklanana kadar 2 ay süre var ve o süre tamamen belirsizlikle dolu olacak. Ne yapıcaz 2 ay ?
@@beyza533 zaten oyle oluyor,bizim icin asil hazz onu elde etmek(universiteyi kazanmak)degil onun icin mucadile yolu,zamanidir
@@beyza533 Üniversiteyi kazandıktan sonrası da hayatın başka bir evresi. Sınav dönemi kadar kendini çalışmaya şartlandırmasan da bölümünle ilgili şeylere de çalışabilirsin. Hangi bölümü kazanmak istiyorsun bilmiyorum ama keyif alacağın bir bölüm olmalı. Mesela ben tasarım okuyorum ve boş zamanlarımda da tasarımla ilgili şeyler bakmaktan araştırmalar yapmaktan keyif alıyorum. Yani sonrası için bu kadar endişelenmene gerek yok şuanda. Zamanla insanın karşısına yeni uğraşlar çıkıyor ve düzeni değişebiliyor.
Kaset toplamak sahaf gezmek kutuphane arsivlerine inmek bana hala iyi hissettiriyor. Sosyal medyayi kullanmayi biraktigimdan beri (ozellikle instagrami) telefon kamerasini kendime dogrultmadan yasamak dusundugumden cok daha fazla olumlu etkiledi hayatimi. Tabi bu sefer de yasitlarimin icinde bulundugu durumdan uzaklastim ve neler dondugunu anlayamaz oldum. İcinde yasadigim duruma bakip bir sey soyleyecek olsaydim bu kesinlikle cogu seyi anlamlandiramadigim olurdu. Nasil yasiyoruz boyle deyip duruyorum kendi kendime. Kimseyle ciddi anlamda iletisim kurulabilecegini dusunmuyorum artik. Kimsenin birbirini anlamaya da calistigini dusunmuyorum. Sadece izliyorum
Ve kuşkusuz sonu mutlak bir yalnızlık. Tuhaf bir yol. Sana eşlik etmek isteyen birileri olmayacaktır. Ne kadar ileri gidebilirsin ki. Anlamsiz bir merak...
@@nhrva belkide, kimbilir. Umarım bu durum bir süre sonra sıkıcı bir hal almaz. O halde tekrar farklı bir beklenti ya da arayış içerisine sürükleyebilir sizi. Bu yolun sizi güzel bir yere ulaştırmasını diliyorum.
@Apollo bunu bir hediye olarak kabullenmeniz tuhaf doğrusu. Bu asla almak istemeyeceğim hediyeler listesinde ilk sırada yer alabilir. Ve ayrıca genelleme içeren cümleleri de kabul edilebilir bulmuyorum. İnsanlar arasında kendinize uygun birine denk gelememiş olmanız herkesin böyle olduğu anlamına gelmez. Kabullenmek, pes etmek, kabuğuna çekilmek. Kendi kendine yetebilme düşüncesi. Acizlik!
Instagram hesabımı kapattıktan sonra çok daha iyi hissediyorum. Olmak istediğimiz gibi davranıyoruz ister istemez, sosyal medya bizi buna zorluyor. Sürekli bir yarış hali içerisindeyiz, bitişi olmayan bir yarışta kalmaya çalışıyoruz. Bu yüzden değerli vakitlerimizi kaybediyoruz; uğruna akıl sağlığımızdan, beden sağlığımızdan oluyoruz. "Profesyonellerin kullandığı" LinkedIn gibi mecralar bile aynı. İlk başta arkadaşlıklar için, uzağı yakın etmek için oluşan bir fikirdi bu fakat bizden olmayanı da bizden hissetmemiz ile bence bu fikir bir "sanal uyuşturucuya" dönüştü zamanla.
Bunu Instagramini kapatmadan da yapabilirsin. Eğer kapatmadan önce çok fazla kullanıyorsan o zaman senin için yeni bir doğuş olmuştur. Ben çoğu şeyimi paylaşmam. Konserlerde fotoğraf çeker miyim evet. Bir yeri gezdiğimde galerjmde 100u aşkın fotoğraf olur mu evet ama o fotoğraflara bir anı bırakıyorum ben. Fotoğraf çekmeyi sevdiğim için çekiyorum
Rekabet belirli bir noktadan sonra işten alınan zevki öldürür. - B.Russell, Mutlu olma sanatı
Nasıl ya? Aksine yeni şeyler öğrenmene denemene ve heveslenmene yol açar bence
@@bugraaltun9290 oyun için diyor rekabetçi oyunlar bi yerden aşırı hırs zevki öldürüyor kaybedince inanılmaz demoralize oluyorsun kendimden biliyorum:)
İçerik şu dizeleri anımsattı;
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpâre, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında. --Ahmet Hamdi
rüzgarda uçan tüy bile benim kadar hafif değil
Tutamıyorum zamanı
- Müslüm Gürses
Ne alaka mdkdöxlsöxlös
Sınav haftası dizi izlemenin aşırı zevkli olmasının sebebi bu. Ayrıca geçmiş konusunda dedikleriniz çok doğru. Bunu şu şekilde örneklendirebilirim: Orada geçirdiğim zamanı çok özlediğim, aklıma geldiğinde içimi buruk bir hüzün kaplayan şehire tekrar gitme fırsatım oldu. Gidince büyüsü bozuldu sanki. Farkettim ki orada geçirdiğim günler o kadar da mükemmel,kusursuz değildi aslında. Ve bir kere büyüsü bozulduğu için orayı hatırlamak eskisi gibi hissettirmiyor bana. Bazı şeyleri olduğu haliyle bırakmak lazım aslında.
Son zamanlarda en çok düşündüğüm şey... Neden hiçbir şeyden eskisi kadar zevk alamıyorum? Sadece bunu düşünmek de değil, eskiden yaptığım bir şeyden aldığım zevk oranını şimdiye oranlayınca çıkan sonuç da canımı sıkıyor. Hiçbir şey yapmayasım geliyor, o da can sıkıcı. Sonsuz bir paradoksun içindeymişim gibi hissediyorum bazen. Sonra da bir şekilde boş verip yapmam gerekenlere odaklanıyorum.
Çok düşünmekte yapacaklarımızı engelliyor, düşündükçe insanı zehirliyor, ne yapacağım ne yapmak istiyorum gibi sorgulamalarda işin içine giriyorsa durumla baş edilmez hale geliyor. Bazen dediğiniz gibi boş verip yapılacaklara odaklanmak, andan zevk almaya bakmak ve yaptığın şeylerin iyi veya kötü sonuçları görüp zevk verip vermediğini görmek ona göre bir yol belirlemek gerekebiliyor. Ozaman herşey daha anlamlı ve güzel hale geliyor. En azından denemişliğin getirdiği bir özgüven oluyor diğer yapacaklarımıza zemin hazırlıyor, kötü bir sonuç olduysada bir tecrübe kazanmış oluyoruz sonraki durumlarda bunlara kafa yormadan, düşüncelerde boğulmadan daha rahat hareket edebiliyoruz, umarım hepimiz bu düşünce sarmallarından kurtulup gerçekliklerle yüzleşmekten kaçmayız. :)
Çünkü herşeyi, her duyguyu, her eylemi yaşadığın için alışıyorsun.
@@filizd.5726 Alışkanlıklarım olabilir ama hâlâ yaşamadığım birçok duygu olduğunu düşünüyorum. Bir insan olarak, hayattan kopmadığımız sürece, sorumluluklarımızı yerine getirme ihtiyacı duyarız. Benimki de öyle bir şey. Mecburiyetten bazı şeyleri boş vermişlik hâli yani.
geçmiş konusunda önemli bir faktör de "zamanla insan beyninin eski kötü hatıraları unutturma eğiliminde olmasıdır."
5-6 sene önceye kadar 150-200 sayfalık kitabı 2 güne okur bitirirdim. Şimdi bir sayfa okuyup, sayfanın sonunda ne okudum lan ben diye mal gibi kalıyorum. Keyif desen hiçbir şeyden almıyoruz zaten.. Tam adını koyamasam da, şu dünya düzeni aptallaşmamız için çalışıyor bu belli.
Seçim korkusu, gelecek kaygısı, işsizlik, değer görmeme, yeteneklerini değerlendirememekle beraber her şeyden sıkıldım sonumuz hiç iyiye gitmiyor....
Kk kazanacak kanka seçimi
Al benden de o kadar . Üçüncü kez yks girecem ama öncekiler de ki gibi ne çalışmak için azmim var ne de hevesim. Olmuyor o zihinsel bariyeri geçemiyorum ama ailemin halen benden beklentisi var (eğer altyapın zayıf dersen obp 77, yani fena değildim 😅)
Kesinlikle abi. Ben kendime kızıyorum hayatimda kotu bir sey yok neden depresifim diye. Hayatim sadece ders calismak ve molalarda youtubeda takilmak oldu. Hobilerimle ilgilenemiyorum, gencligim bitiyor, cok az güzel anım var. Kendimize kizmamaliyiz. Bu modern hayat yüzünden dört duvar arasında nefes dahi alamiyoruz. Boyle hissetmemiz normal.
@@eniswitcherson26 ben de yks gircem. On ikinci sınıfım. İki senedir çalışıyorum. Ama tam son aylarda kasmak gerekirken tükenmis hissediyorum..
@@beyza533 iki senedir çalışıp burada bırakıyor olman biraz saçma olmuş 😅. Doparlan bırakma kendini 😁
Felsefi yalnızlığımın gidericisi sensin dostum. Ruhsal nüanslara sahip harika bir kanalsın. Milyon milyon abonelere ulaşman dileği ile
Birçok yerde olduğu gibi milyonlara ulaşınca eski tadı vermiyor çoğu takip ettiğim çok kanal böyle oldu kendisi için iyi ama bizin için kötü olacağından hiç şüphem yok
Keşke olsa ama insanda ufaktan kıskançlık da oluyor ya herkes göremese mi acaba diye oskeosjwos
Bu konuda Jean Baudrillard tarafından kaleme alınan Tüketim Toplumu ve Kötülüğün Şeffaflığı adlı kitaplar çok güzel birer rehber denebilir :)
Tam bugün hatta şu an bile düşünüp dertlendiğim bir konuydu. Bir anda denk gelmiş olması ne kadar sofistike bir o kadar da üzücü.
😂 Sofistike ne la ? Bak bunu daha önce duymamıştım ben 😊
Sofistike değilde aslında ironik olmuş
Knk tam 1 saat olmadı bu konuyu düşünmem ve rastgele denk gelmem acaba beyinimiz mi bizi yönlendiriyor tuhaf gerçekten
Bugün gün boyu bende bu konuyu duşundum ve karşima cıkmasi cok enteresan
@@betulkorkmaz2399 hayat bu çok enteresan 😊
Her şey o kadar hızlı gelişiyor ki sanki hayatımızı 2x e almışız, her seyin cok hızlı modası geciyor ve her sey anlik zevk veriyor, yaptigimiz bir cok seye anlik hevesler ile başlıyoruz ya da hiç hevessiz, bence bunlarin en buyuk sebebi artik her seyi cok kolay elde ediyor olmamız
İşte kıyamet geliyor ondan dolayı
Geçenlerde felsefe hocamda değindi bu konuya ben Ankara da yaşıyorum hocam dediki :
"Ben kızılaya ilk kez arkadaşlarımla birlikte üniversitede gittim Ya siz ? lisede girip çıkmadığınız yer kalmıyor kendimle kıyasladığımda bir çok şeyi benden seneler önce deneyimliyorsunuz . Adeta artık göreceğeniz yapacağınız gezeceğiniz bir şey kalmadı her şeyi bitirdiniz"
o kadar nokta atışı şeylere değiniyorsun ki... teşekkürler valla ben de bu duruma yanıyordum
Küççükken hayellerini gerçekleştirecek gücün olmaz, büyükken gerçekleştirecek bi hayalin...
O kadar güzel bir konuya, öyle güzel değinmişsiniz ki gerçekten tebrik ediyorum. İnsanların bir çoğunu mutsuz, umutsuz ve sürekli geçmiş özler şekilde görüyorum. Ve gerçekten bu durum oldukça üzücü. Sizin de dediğiniz gibi insanlar da geçmişi hep en güzel taraflarıyla hatırlama gibi bir eğilim var, hepimiz de var (ben de dahil) ama mantıklı düşününce geçmişin de acılarla, sıkıntılarla dolu olduğunu fark ediyorum. Özellikle ''Nasıl bir çağa düştük, en berbat dönemdeyiz.'' gibi söylemler çok can sıkıyor. İnsanlık tarihine şöyle bir bakınca her dönemde acılar, savaşlar, salgın hastalıklar, kötü yöneticiler, kötü insanlar ve adaletsizlik olduğunu çok net görüyorsunuz. Her dönemin iyi ve kötü yanları, avantaj ve dezavantajları var. Sanıyorum önemli olan her şeye rağmen mutlu olmayı seçmek! Bence mutlu olmak ve hayattan zevk almak tamamen bir seçim. Umudu yitirmemek gerek diye düşünüyorum. Bu güzel video için çok teşekkürler :)
Silersin diye direk izliyorum videoyu sjshsh işleri bir kenara bıraktım
ashdahsdsa yok bunu silmeyeceğim
videolari neden siliyo kii
Hangi videoyu sildi
Hangisini sildi
ne silmesi
abi videolarını görünce gözlerim ışıldıyor. iyi ki varsın. daha çok videolar istiyoruz, filozofları ve böyle videoları çok seviyoruz
Aynen, Portal’dan video gördüğündeki his açıklanamaz.
hocam, daha çok video atsın da daha çok tüketip hazzını mı kaçıralım :)
@@somberlain614 aynennnnnnnnnnnnnnnnnnnn
Adam sanki beni izliyor. Focus olamadığım için içimde ve iş hayatımda yaşadığım problemlerden sonra ne olduğunu anlamam lazım dediğim o gün konuyla alakalı video geldi ve şimdi bugün hiçbir şeyden oyunlardan keyif almadığımı farketmişken ve 'oyunlardan neden keyif alamıyorum' videosu izledikten sonra bu videoya denk geldim. Çok garip hissediyorum ve anlayamıyorum.
Geçen hafta da aynısını ben yaşadım ve bu konuyla ilgili araştırmalara yapmıştım ,burda da denk gelmesi tuhaf
Bu konu şöyle açıklanabilir babam bana 80 li yıllarda sevdiği şarkıyı türküyü radyo da saatlerce beklediğini anlatırdı şarkı çalmaya başlayınca camı kapıyı kapatırmış sadece müziğin sesini dinlemek için aynı şekilde tamirhanede çalışırken sevdiği müzik çalınca işi gücü bırakır müziğini dinler tekrar işe dönermiş. Galiba burada önemli olan değer algısı bir şeye ulaşılabilmesi ne kadar zor ise o kadar değerli ve kıymetli oluyor ve bu hazzı artırıyor.
Bunun çok doğru bir gözlem olduğunu düşünüyorum. Askere gittiğim süreçte bir cep telefonu alacak param yoktu ne bir müzik dinleyebildim ne bir film ne her hangi bir şey sadece izmirin cıyaklayan cırcır böcekleri ve bagıran adamlar. Aylar sonra mersinde nihayet çarşı iznine çıktığımda bir filme gittim güzel bir yemek yedim bir gazete aldım geri dönerken dolmuşta Esmeray unutma beni ve kemal sunal filminden bildiğiniz şiki şiki baba çalıyordu o gün gerçekten güzel, değerli ve unutulmazdı benim için
Profil fotoğrafınız herhangi bir sanatçıya mı ait acaba?
@@Nurg-l Benim çizimim
@@Tofsar Daha fazlasını görebilmeyi isterdim. Biraz da eğitimle harika bir pop-Art / sürrealist bi ressama dönüşebilirsiniz.
@@Nurg-l teşekkürler
Geçmiş gerçekten güzeldi. İnsanlar birbirini bu kadar eleştirmiyordu. Eleştirileceğim korkusu yoktu. Bu korku yüzünden düşündüklerini anında dile getirebiliyorlardı. Şimdi ise insanlar tartışmadan kaçınmak için gerek sosyal hayat gerek internet ortamında düşündüklerini eleştirilmekten hatta linç yemekten korktukları için paylaşmıyorlar. O yüzden son kısıma katılmıyorum geçmiş gerçekten güzeldi, insanlar fikirlerini belirtebiliyorlardı bastırılmıyorlardı bu kadar. Eskiden bir kıza merhaba derken bile karşıdan düzgünce cevap geliyordu. Şimdi ise insanlar tacizci olarak suçlanmaktan korktukları için selam bile vermez hale geldiler. Yani sonuç olarak evet geçmiş ile gelecek arasında büyük bir kalite farkı var ve evet geçmiş gerçekten iyiydi günümüz ise insan ilişkileri açısından acayip derecede berbat. Kimsenin kimseye tahamülü kalmadı.
Güzel bir yere değinmişsiniz.Malesef özgür düşünce diye diye bu hale geldik.
Bu da internetin etkisi.Eskiden insanlar bu kadar kolay bir şekilde düşüncelerini paylaşamıyordu paylaşsa da sınırlıydı şimdi ise paylaştığın şeyi herkes görebilir.Bir de sosyal medya insanların algılarını da değiştiriyor mesela verdiğiniz örnekteki gibi insanlar selam bile vermeye korkuyorlar çünkü sosyal medyada paylaşılan cinayetleri görüp insanlar korkuyor ve temkinli yaklaşıyor hatta hiç yaklaşmıyor.Ama bunlar baya baya algıyla alakalı hiç erkek öldürülmüyormuş gibi hep kadın cinayetlerinin ön plana çıkarılması da bir algı oluşturma amacı güdüyor ve başardılar gibi de
Mesela ben sırf bu yüzden sosyal medyada dolaşırken gördüklerimin altına fikrimi belirten yorum yazmayı pek sevmiyorum. Çünkü benim düşünceme karşı çıkan biri olmazsa olmuyor . Ona açıklama yapıp saçma sapan tartışmaya girene kadar hiç yazmamak daha makul geliyor
Kesinlikle. İnsanlarin birbirine hic saygısı kalmadi. Bunu söyleyince bana cok alingansin diyorlar. Kimle konuşursam üstünlük kompleksine girip kendisini kanitlamaya calisiyor. İnsanların yaninda artik sacmalayamiyorum bile. Ufak bi dikkat hatasi yapsam hemen elestiriliyorum. O yüzden olabildiğince az kisiyle konuşuyorum artik. Özellikle instagramda sigma olayi çıktığından beri kimseyle iletisim kuramiyorum.
sosyal medya ve insanların bu yüzünü görmek bence değerli bir şey çünkü bunları bilmeye de bilirdiniz bu deneyimlerin sayesinde gelecekte ilişki kuracağınız insanlara karşı bir tutum benimsiyoruz karşıdakinin küçümser mi yoksa samimi mi olduğunu yeni insanlar tanıya tanıya öğreneceğiz ve dünyada deli gibi insan var sosyal medya ve çevremizde gördüklerimizin dışında hala büyük bir dünya var. insan ilişkilerinde karşıdaki kişiye göre şekil almayı da öğreniyoruz yeni insanlar tanıyarak yani sosyal medyada yorum yazın başkalarının ne düşündüğünü karşıt görüşüne karşı öfke ile mi yoksa hoşgörü ile mi cevap vereceğini laf cambazı mı yoksa küfürbaz mı olduklarını insanları tanıyarak konuşarak öğrenebiliriz bana göre.
bence zevkler koşullara göre değişiyor. örneğin; bundan 40-50 yıl önce insanlar müzik dinlemek için film izlemek için can atar bir araya toplanıp keyifle usul usul izlerlerdi fakat teknolojinin gelişmesi ile şuan anasınıfına giden bir çocuğun bile ulaşabileceği elektronik ortam mevcut ve buda daha fazla film daha fazla müzik vb. araçların oluşumuna neden oluyor. bu da insanları bireyselliğe itiyor teknolojinin bu güzelim kanalın içeriklerinden faydalanmak kadar güzel yanları olsa da bir çok kötü yanı da bahsettiğim şeyler ve daha fazlası.
İmzamı atarım buraya
Çok haklısınız
Evet bireysellik, yalnızlık kutsanıyor garip bir şekilde oysa insan sosyal ve beraberliği ile var olabilen bir varlık. Temel problemlerden biride bu bence.
"Zeval-i lezzet elem olduğu gibi, zeval-i elem dahi lezzettir." Bediüzzaman Said Nursi
meali ne abla bunun
Bence doğadan uzak kaldığımız için mutsusuz çünkü doğal yaşamda insan enerjisini sorumluluğa aktarıyor odun kesmek olsun, avlanmak olsun. Teknoloji insan fıtratına çok ters. Ayrıca sosyal medya aksine sosyalliği arttırmaktan ziyade var olan ilişkileri de derinlikten yoksun kılıyor. Sadece müzikleri, filmleri değil aynı zamanda birbirimizi de tüketiyoruz. Dijital araçlar mevcut sistemi daha da globalleştiriyor ve bu içinde bulunan durumdan keyif alamama ve daha iyisini aramaya diğer yaşamlara özenmeye itiyor insanı. Bir bakıma cahillik mutluluktur da diyebiliriz
Oyun değil de,artik hayatın bile zevki kalmamiş
Vay, artık canım öyle sıkılıyo ki bu video'yu izlerken bile canım sıkılıyo. Keşke dünya'ya gelmeseydim...
çocukluğum gerçekten acayip zor geçti yani her yönden zor geçti ama illa mutlu olmanın bi yolunu bulurdum 14 yaşıma kadar her şeyden zevk almaya baktım kendimi kötülüklere çok kaptırmadım bazen de unuturdum geçer giderdi. ama şimdi mutlu olmak acayip zor 19 a giriyorum ve o eski halimden gıdım eser yok. mutlu olduğumda bile mutlu değilim bi' tuhaf her zaman diken üstünde gibiyim... tarif etmesi zor
Dostum düşünce sürecini ve takıldığın ayrıntılar gayet hoşuma gitti. Biraz da kendi sürecime benzettim aslında. Yakında bir zamanda İstanbul'da yaşıyorsan eğer bir standup gösterimize davetli olarak gelmeni ve sonrasında muhabbet etmeyi isterim. Görüşmek üzere!
karşima bir shorts çikti 96 yilinda genç bir kiz izmirde amatör kamera çekimi yapıyor vs. Herkes ah eskiler ne güzel diye yorumluyor ancak dün ile bugün yaşayan insan arasında bir fark yok. İnsanlar sürekli kendini ahir zamanda görmeye meyilli. bu tarih boyunca hep böyle gelmiştir. Bu insanın ben merkezcil duşuncesinin ürünüdür
Bu doğru olabilir ama 80ler ve 90lar hatta 2000lerin ortaları sosyal anlamda Türkiye’de bir cennet. 90larda Türkiye’de genç olmak isterdim doğrusu. 45-80 arası Avrupa ve ABDde altın yıllar olarak geçiyor mesela. Güzel dönemler vardır.
çoğu kişi sürekli bir nizam içinde olduğu için hayattan zevk alamıyor artık. hep aynı rutinler. en iyi örneklerinden biri de okul ve gençlerin bıkmışlık seviyesi. uyan, okula git, eve dön, dinlen, biraz ödev, uyu. yeniden kalk, okul, dinlen, ödev..
7.5 yıldır gitar çalıyorum gerçekten de artık sıkıldım mı diye düşünmeye başladım. Dinleğim her şarkı benzer gelmeye başladı. Özgün bir şey bulmak çok zor artık. Diğer yandan star wars dizileri hariç neredeyse hiçbir dizi ilgimi çekmiyor. Oyunlar desem firmalar artık co-op oyun yapayım, hazır assetlerle online oyun yapayım, remake , remastered yapayım, oyunu tekrar tekrar piyasaya süreyim de parayı bulayım kafasında. Yapay zekanın da kullanılmasıyla tutkuyla yapılan bir şey neredeyse kalmayacak gibi görünüyor.
Her şey gelip geçicidir maalesef güzel şeyler bile bize mutluluk vermiyor
Sadece bu kanali izlemekden keyf aliyorum
Son zamanlarda bence herkesin ihtiyaç duyduğu bir konuydu.İyiki bu konu ile ilgili video geldi.
İlk önce düşüncelerimize hakim olmayı öyrenmeliyiz bir şeyleri suçlamayı o kadar öğrenimişzki hiçbir şeyden zevk alamıyoruz artık.
Geçmişi,geleceği kurcalamyayı bırakıpta anın tadını çıkarmayı bilmeliyiz.
sesin ve diksiyonuna bayılıyorum. çok iyi yerlere değiniyorsun. seni izlemek ve dinlemek çok keyif verici ve çok mantıklı konuşuyorsun. video çektiğin ve paylaştığın için teşekkürler.
Kanalınızı çok seviyoruz, her videonuz merakımı cezbediyor günlük hayatta en çok karşılaştığımı soruna değinmişsiniz altın değerinde bir video böylesine güzel videoları görünce mutlu oluyorum
Yarınını düşünmeden bir çocuk ruhuyla oyun oynayabilirsen hala zevk verir.
Artık televizyon, film, müzik, oyun, araba, alkol, motosiklet hiçbir şeyden zevk alamıyorum.
Bir zamanlar ömrümün sonuna kadar bilgisayar başında oturup oyun oynayabilir mişim gibi geliyordu. Artık tahammül bile edemiyorum.
Gülmüyorum da.. Gülmeyi unuttum.
Terapistimdən gözlədiyim performans...
Hər dəfə maraqlı videolar yüklədiyiniz üçün təşəkkür edirəm. İzləmək çox keyiflidir.
Müzik konusunda yapabileceğiniz en iyi şey enstürman çalmak.Ben piyano çalıyorum.Klasik müzik ilgi alanım.Bu konuda bir parça çözünce hissettikleriniz anlatılamaz.Sanki besteciyi feth etmiş gibi.Özellikle Chopin.İnsana bambaska şeyler hissettiriyor.Notalara basarken kendimi bir ormanda,nehirde,bulutlarda gibi hissedebiliyorum.Mükemmel
Ben genel olarak hayattan son derece keyif alıyorum ve fark ettim ki zaten bu tekniği kullanıyormuşum zaten mesela 2 öğün yemek yerim ve yemek yemekten aşırı keyif alıyorum her öğünü iple çekiyorum yaptığım işten ötürü çok çeşitli bi işim var ve işin her aşmasını heycanla yapıyorum hemde 4 senedir sürekli çalışma modlumu değiştiriyorum hem verimliliğim artıyor hemde aldığım keyif taze kalıyor sürekli farklı alanlara merak salıyorum ve o alanlarla ile ilgili kitaplar okuyup videolar izliyorum çok çeşitli alanlarda kültürlenip hayat kalitemi de arttırıyorum arkadaşlarıma zaten zor zaman ayırıyorum ve muhabbete doyamadan genelde ayrılıyoruz bir sonraki görüşmeler çok keyifli verimli geçiyor uyumak bile ayrı bir zevk hele yoğun günlerde uyumamak için kendimi zorluyorum yatağa girince ohh ve diyip pat diye uykuya dalıyorum Velhasıli farkında olmadan kişisel tecrübem serpme kahvaltı gibi herşeyden azar azar olunca hem doyuyoruz hem zevk alıyoruz.
Dediğiniz her şeye katılıyorum. İmkanlara sahip olsa zevk alacak aktivitelere sahip olacak insanlar da var fakat ekonomik durumlar yüzünden erişemiyorlar.
geçen yıl ki kitap fuarında bunu dibine kadar hissetmiştim. Hayranlıkla gittiğim ,her yeri bana farklı gelen tekrar tekrar gitsem bile zevk veren bir yer birden sıradanlaşmıştı. Bir soğukluk çökmüştü.Daha da kötü olan şey bu tek bir şey için geçerli bir şey de değil, neredeyse yaptığım çoğu şey artık ne zevk ne de bir hayranlık veriyor.Fakat bugün şunu gördüm ki ,'bu şey farklılık eğer eskiden yaptığınız şey farklı şekilde size sunulursa tamamen olmasa da zevk verebiliyor ornegin buz tutmuş bir evin buzları o farklılıklarla cozuluyor bazen hala buzlar kalabiliyor o soğukluk hissediliyor ama farklılığın verdiği his arttıkça bu pek bir problem arz etmiyor.Maelesef ben bu farklılığı son 3 yıl içinde bir kere yaşadım yaptığım çoğu şey artık zevk vermiyor daha da kötüsü ne yapmam gereken şeyleri yapabiliyorum, ne de bir şey yapmak istiyorum.
Yaygın boşanma niye
Bir arkadaşıma derdimi anlatmışım da bana içtenlikle sorunun kaynağını ve çözümünü anlatıyormuş gibi bir video olmuş. Ağzına sağlık..
Eskiden sadece bedava ve demo oyunlar oynuyordum ve sistemim de berbatdı,tabi her yeni oyun bir cevherdi aynı oyunu tekrar-tekrar oynardım.Şimdi ise o kadar oyuna sahibim ama içimden oynamak gelmiyor hiç,sadece vakit geçsin diye takılıyorum.Mesela shooterdan sıkılınca rpg,ondan sıkılınca simulasyon,o bıktırınca hack and slash yoksa aynı şeyleri oynamak tat vermiyor eskisi gibi😢
4:23 Robert Green "İnsan doğasının Yasaları" Kitabında bunu kurallaştırmıştı. Adına da "çitlerin dışındaki çimler yeşil görünür" kuralını koymuştu. Kesinlikle katılıyorum. Geçmişi her zaman tozpembe düşünmeye meyilli oluyoruz.
büyük beyinler eğer mutluluk peşinde koşsaydı insanlık olarak hiçbir ilerleme sağlayamazdık bütün başarılar mutluluk dışında bir eziyeti tercih etmenin sonucu olarak karşımıza çıkıyor
O ilerleme de mutluluk veriyor ama o insanlara.mutluluk sadece yiyip, içip, gezmekle olmuyor ki.
Öğrenmenin sınırı yok hiç kimse herşeyi bilemez, öğrenmekten zevk alırsanız hiç bir zaman sıkılmazsınız.
Geri ye dönüp baktığımızda geçmişe gitmek istiyoruz doğru yanlıs söylediğin kısım işe yaramamazlık.İnan bana pek çok kişinin umrunda değil çünkü acı çekiyolar.Fakat şu söylediğinde haklısın GEÇMİŞ O KADARDA İYİ OLMAYABİLİR.Ancak bunun nedeni beynimizin acı duygusuna karşı aldığı önlem.Biz insanların beyni acıyı unutmaya ve mutluluğu ön plana çıkarmaya yönelik bir yapısı var.Bu beynimizin savunma mekanizması.Aslında geçmişe baktığımızda mutlu hissetmemizin nostaljik hissetmemizin nedeni beynimiz o anılardaki acıyı unutturuyor ve geriye sadece mutlu anılar kalıyor mutluluk hissi kalıyor.
"Hep olsan tadın olmaz; böyle gel, git zamanla."
Videoların artık baya izleniyor. Emeğinin karşılığını alman mutluluk verici
Güzel analiz. Yine hayatın içindeki ve son zamanlarda birçok insanın yaşadığı bir probleme parmak bastın. Teşekkür ederim.
Abi bu sıralar moralim bozuk senin videolarını zaten izliyordum artık daha çok düşünmeme ve kafamı dağıtmama yardımcı oluyorsun teşekkür ederim
Bu konuya değinmen cok iyi oldu bu kanalı bu yüzden seviyorum yaşadığımız şeyleri dile getiriyor teşekkürler video için ❤
reis güzel felsefe yspmışsın 1 aydır üzerine kafa patlattığım konu hakkındaki görüşlerini güzelce lansetmişsin tebrikler
Ne kadar doğru söylesen de eskiden bu kadar sorumluluk yoktu belki de. Şuanda hangi ödeve koşucağımı şaşıyorum. Projeler, sınavlar, geleceğe odaklanmaya çalışmak vb. gibi şeyler yüzünden hayata odaklanamadığımı düşünüyorum. Hatta 1 hafta tatil oldu o zaman kendimi salıp gezdim ve cidden bana 3 gün 3 hafta gibi geldi hani bu hayat bizi sürüklüyor gibi ve ben güzellikleri kaçırdığımızı düşünüyorum. Gezdiğim dediğim de hani çok bir şey değil. Az doğa görmem yetti bunları demek için. Bir de bu kadar çalışmam boşa giderse ne olur bilemiyorum artık. Artık yaptığımız şeyler tatmin etse dahi bunlar küçük şeyler bence
Ama insanın kendi içindeki büyük tatminleri bulması için yeterli süre yok bence.
Bu durumda farklı bir şeyler yapmak bence insanı daha çok mutlu ediyor. Okul zamanlarımda iyi bir bilgisayarım hiçbir zaman olmadı. Arkadaşlarımın iyi bilgisayarlarına hep özenirdim. Benim bilgisayarımın İşlemcisi biriki oyunu kaldırıyordu ancak o da en kötü kalitedeydi. Aynı oyunu oynamaktan sıkıldığım için bir yerden sonra o oyunun içeriklerini değiştirmeye başladım. Basit olarak önce içindeki kaplamaları değiştirdim. Bu bana fotoşop öğretti (Çaktırmayın Gimp'tir o). Daha sonra oyunun kendine has programını indirip oyunun içindeki hazır 3D modelleri bozup bir şeyler ekleyip çıkarmaya başladım ve diğer oyunlardan model alışverişi yapıp kendi oyunuma aktarmaya ve bu modelleri sağda solda yayımlamaya başladım. Bu bana zModeler programını öğretti. Gözlerim poligonlara bakmaktan yavaş yavaş modelleme mantığına alışmaya başladı ama hala kendim bir ürün ortaya koyamıyordum. Bu sayede yıllar sonra yeni bir hobi edindim. Artık 3D modellemeyle doğrudan ilgilenmeye başladım ve 3D programı olan Autodesk Maya'yı kullanmaya başladım.
Yani buradan şu sonuca varmak istiyorum. Bazen bir şeylerin monotonlaşması, beyninin sana verdiği bir alarm olabilir. Yani beynin sana demek istiyor ki "farklı bir şeyler yap". Yalnız yeni bir müzik dinlemek "yeni bir şey yapmak" anlamına gelmiyor benim için. Onun yerine o müziği kendin çalmaya çalışabilirsin ve bu sayede bir çalgı öğrenebilirsin. Zaten çalmayı biliyorsanız o zaman daha zor bir eseri çalmayı denemek veya o işin armonisini anlamaya çalışmak mesela... Yani bence insanı doyuma ulaştıran şey yeni bir şeyler öğrenmek ve ortaya bir ürün koyabilmektir bence. Bir masaya oturduğunuzda konuşacak farklı konularınızın olması veya ürettiğiniz bir ürün için "bunu ben yaptım" demenizdir insanı doyuma ulaştıran. Yani özetle işe yarar hissetmek insanı doyurur. Bunun için farklı bir şeyler yapmayı istemek ve merak edip hobiler edinmek, yeni bir şeyler öğrenmek, bu monotonluğu üzerinizden atmak için iyi bir başlangıç. Yalnız hobilerinizde eğer çok çok üstün değilseniz meslek edinip işe çevirmeye çalışmayın. Bırakın hobi olarak kalsın. Yapmaktan keyif aldığınız bir şeyi para kazanmak için yaptığınızda işin büyüsü bozulabilir ve keyif alamamaya başlayabilirsiniz. Hatta düşündükçe mideniz bulanmaya bile başlayabilir.
👏🏻👏🏻👏🏻
Daha bugün aynı şeyi düşünüyordum. Artık hiçbir şey keyif vermiyor.
10 senelik arkadaşlarımla dışarı çıkıyoruz artık keyif almıyorum bile. Sırf gitmek için gidiyorum. 10 senedir olmayan ne olmuş olabilir diye düşünüyorum ama bulamıyorum.
Tek bildiğim artık hiçbir şeyin keyif vermediği ve herhangi bir şey için uğraş sergilemekle uğraş göstermekten yorulduğumdu. Fark ettim ki sadece ben değilmişim.
Sadece bunlar da değil. Bayılarak oynadığım bilgisayar oyunlarından sıkıldım oynamıyorum. Dizi-film izlerken 2x'te izliyorum, bir de üstüne atlayarak izliyorum. 2 Saatlik bir film hap gibi 15-20 dakikada bitiyor resmen.
Çok değil 1-2 Sene önce çevremde insanlar tarafından y*vşak ve herkese yürüyor olarak adlandırılan biriydim :D
Bu yüzden pek ortamım da yoktu ama şu dönemde fark ettim ki bununla uğraşmak bile istemiyormuşum.
Ne istediğimi bilmiyorum ama bildiğim tek şey içinde bulunduğum hiçbir durum, yanında bulunduğum hiç kimse artık beni mutlu etmiyor. Her şeyden sıkılıyorum.
Nereye doğru gidecek bilmiyorum.
Bunun yanında da her şeyi istiyorum sanki ama o şeye ulaştığım an hiçbir önemi kalmıyor.
Bence bu durumdan kurtulmanın en önemli adımı sosyal medyayı büyük ölçüde bırakmak ve sonrasında müzik dinlemelerine sınır koymak(süre olarak).Eğer inançlı biriyseniz de idrakine vararak namaz kılmak.Bunların hepsini ben de layıkıyla yapabilmiş değilim ama yapabildiğim zamanlarda hissettiğim huzur bambaşkaydı.İnşallah bu zincirleri kırarız ve ömrümüzü heba etmeden,potansiyelimizi kullanarak yaşayabiliriz.
@@Farah405 Günlük hayatımda da müzikle uğraşıyorum. Dolayısıyla müzik dinlemeye sınır koymam mümkün değil. Kendim yapıyorum çünkü. Müzikle ne alakası var ki?
@@sefabulut5073 He müzikle uğraşıyor isen ayrı.Ben kendimden yola çıkarak ve şunu düşünerek söylemiştim;sürekli müzik dinlemek zaman kaybı oluyor bir bakıyorum kaç saatim gitmiş asıl yapmam gereken şeyleri yapmamışım ya da beraberinde yaptığım işin verimini düşürüyor.En önemlisi de müzik dinlerken sürekli hayal kuruyorum,hayal kurmak güzel ama hayal aleminde yaşamak çok kötü.Yani bu yönlerden bana zarar veriyor bunu düşünerekten söylemiştim.
Tamamen Hedonik adaptasyon ile alakalı. Beynimizin ödül mekanizması olan dopamin her zaman aynı miktarda salgılanmaz. Mesela bir oyunu ilk defa oynadığınız da aşırı mutlu olursunuz ama bunu tekrar tekrar yapınca sizin için sıradan ve eskisi kadar mutlu etmediğini anlarsınız. Beynimiz aşinalık etkisi ile dopamini aynı miktar üretmez.
Eski bilgisayarla saatlerce oyun oynardım ve acayip zevk alırdım hep derdim ''yeni bir bilgisayar alsam da daha güzel oyunlar oynasam'' diye şimdi yeni bir bilgisayar aldım ve yüzüne bakmıyorum hiç oynayasım gelmiyor. Aynı şeyler film dizi için de geçerli hiç içerik tüketemiyorum artık.
Küresel şirketlerin, influencerların, veya sosyal medyada içerik üreticilerinin aracılığıyla şu her şeyi başarmalısın, belli tüketim kalıplarına göre yaşamalısın vesaire gibi hayat biçimini kabul etmek zorunda değilsiniz özellikle genç arkadaşlar. Bizi insan olarak ciddi anlamda mutsuz eden şeylerden biri bu olay. Teknolojinin artık bizi kullanması, insanın metalaşıp otonomlaşması. Gerçekliğimizi yeniden kazanmanın yolu da bu insanı yeniden özneleştirmekten geçiyor bence.
Şimdiki ruh halim tam olarak böyle üniversitelerde online boş zamanımda hep geçmişimi düşünürüm çocukluğumu, lise yıllarımı, sevdiğim kızı gördüğüm zamanları ve toz pembe geliyor geçmişim. Ama anladım ki insan ideali uğruna çalışırsa bu düşünceler azalıyor.
kesinlikle aynısı insan kendini meşgul etmeli
Sanaldan tanışmamıza rağmen çok yakın arkadaş olmuştuk. Bana her balım ya da küçüğüm dediğinde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu, sevilmeye bu kadar alışkın değildim. O ise çok rahattı, bazen geliyor, bazen işi olduğu için gidiyordu. Yanında kendimi bulduğum tek kişiydi. Ama bilmediği bir şey vardı, ben bağlandım mı bırakamıyordum. Belki çok saçma şeyler söylüyordum arada, çok cringe konuşmuş olabilirim, ama onun yanı resmen benim evimdi. Kimseden görmediğim sevgiyi ondan gördüm. Bana kendimi değerli hissettirdiğin için sana sonsuz minnettarım Elif. Biraz ilgisiz olsan da, bu senin suçun değildi ki. Ben duygularımı içimde tutamıyordum. Ama lütfen bil ki, seni sonsuz seviyorum Elif.
O kadar güzel içerikler yapıyorsunuz ki hep kendime dair şeyler buluyorum videolarınızda ve aklımdaki çoğu soru işaretleri de gidiyor.
1.)2 ay boyunca hamburger yemedikten sonra o kadar güzel geldi ki...
2.)kısa videolarda duyduğum müzikler her gün duyduğumda güzeller Spotify 'dan dinleyince pek te öyle değil🙃
Bu aynı şekilde ikili ilişkiler için de geçerli diye düşünüyorum, arkadaşını veya sevgilini tanıdıkça bazı şeyler tahmin edilebilir oluyor ve ilk zamanlardaki zevki kesinlikle vermiyor. Böyle bir durumda yapılması gereken şeyler ilişkilere farklılık katacak etkinlikler eklemek veya bu durumu iki tarafında kabul edip ilişkiyi sürdürebilir kılmak oluyor.
Türkiye de yaşıyoruz ondandır
Şu anda hiçbir şeyden gram zevk almıyorum. 21 yaşındayım üniversite okuyorum ama buna rağmen geçim derdine düştüm. Sürekli işe gidip çalışıp eve gelince ölü gibi yatıyorum sonra sabah kalkıp yine işe gidiyorum. Bu döngüyü de hiçbir şekilde kıramıyorum. Müzik dinlesem kulağıma güzel gelmiyor, film izlesem odaklanamıyorum, ders çalışayım desen yorgunluktan beynime bilgi girmiyor. :(
Ders çalışırken,kütüohane de aralarda senin videolarını önceden indiriyorum ve izliyorum. Çok iyisin böyle devam
Can abi yorumları okuyor musun bilmiyorum ama kanalın takipçileri de farklı güzel bakış açıları katıyor😄👌🏻çok iyi
Abi şu abartma kısmı baya doğru, bir yarış oyununda karakterlerden biri baya iyi bir boosta sahipti, nerf yedi ve baya kötüleşti, diye düşünüyordum ama bir çok eksi videoları ile kıyaslama yaptım ve arada çok fark yokmuş bile..
Peki ya konserlere telefonsuz girmek mecbur olsa çıkardımız müzikleri belli yerlere satsak sadece ordan alınsa oyunlar belli yerlerde satılsa filimler internete düşmesi engellense ki bu yapılabilir dedektörle aranırsın girersin insanlar kolaya alışmışken ve kolay hoslarına gitmez hale gelmişken insanlar8 oturdukları koltukdan kaldırcak şeyler onları heycanlandırmaz mı o şeylere değer vermezmi belki bu tavsiyeyi kendi hayat8ma sokakmam gelistiremem ama birisi alıp yaparsa sevinirim daha iyisini sonra bulurum sayıgılar
Tanrıya şükür bu olayları tam 16 yaşında öğrendim. Herşeye mesafeli ve biraz ulaşılması zor yaptım şuan 23 yaşındayım hâlâ herşeyden zevk alabiliyorum
Sıkılmama garantisi olan tek şey, öğrenmek. Lezzetinin bir kere farkına varınca, vazgeçemiyorsun. Doyum noktası (sınırı) olmadığı için sıkılmıyorsun. Sen yeter ki ne öğrenmek istediğine karar ver...
Aynen öyle, hem de sonunda yararlı birşey yaptığın için mutlu oluyorsun.Oyun oynadığında da mutlu oluyorsun ancak o oyunu oynamak yerine yapabileceklerin aklına gelince pişman oluyorsun o oyun oynadığın vakte hele hele bir hedefin amacın varsa
hep okullun tatil olmasini kaos çikmasini isterdim ve oyunlara hep takılı kalırdım ama işte karantina da buna eşit oldu 1 yıl boyunca oyun oynadim başka hiç bişey yapmadim ve şuan oyunlarfan iğreniyorum
Kendinize boşluklar ayırın sadece düşünmek zorunda kalacağınız zamanlar yaratın ve elinizdeki şeylerin kıymetini farkedin unutmayın onlar için çabalarınızı unutmayın onlar olmazsa neleri kaybedeceğinizi
Tam bi boşluktayken gördüm ve izledim bu videoyu, teşekkür ederim :)
Bir şeylerden zevk alamamaktan çok zevk aldığım şeylere vakit bulamıyorum, 7 saat de yatsam, 6 saat de yatsam yetmiyor.
Vay amk
Çevre koşulları belirler. Yani farklı bir davranış için elverişli bir ortam yoktur.
Böyle nokta atışı, kısa ve öz videoları daha çok yapmalısın.
dediklerinizde haklısını ama şu da var ki artık kaliteli şeyler çok nadir çıkıyor maalesef. yok ona yaranacağız yok buna yaranacağız derken her şey çöp olmaya başladı. bu tür şeylerden uzak ve kaliteli bir içeri çıktığında şahsen 20 yıl öncesindeki o keyif alır halimle tüketiyorum.
Bu durumu tanımlayan güzel bir kelime var languishing diye bence bir bakın
başkalarında böyle hissediyor oluşundan mutluluk duymam kötücül geliyor ancak durum böyle çabasız edindiğimiz zevkler kolay ulaşılan maddeler yeterince değerli gelmiyor bellide insana bunu çözecek tek şeyin üretmek olduğunu düşünüyorum
Ben oynadığım oyundan da, izlediğim filmden de, dinlediğim şarkıdan da çok keyif alıyorum. işin sırrı dengede.
Sabah akşam oyun oyna, arabana binince sürekli şarkı dinle, okuldan eve gelirken kulaklığını takıp sürekli şarkı dinle sonra kalk hiçbir sey keyif vermiyor de. Yok öyle bişey. Ben kitap okurken bile aşırı keyif alıyorum özellikle tarih ve bilimkurgu konulu kitapları.
Ödül sisteminizin anasını s. mezseniz bu tarz etkinliklerden keyif almaya devam edersiniz.
Kendinize hayali sınırlar koyabilirsiniz. Örneğin; haftada sadece bir tane film izleyebilirsiniz. Filmi beğenmeyip ilk dakikalarında kapatırsanız izleme hakkınız yine de bitmis olur ve yeni bir film izlemek icin 1 hafta beklemeniz gerekecektir.
Güzel anlatmışsın, ama bu sağlam irade gücü gerektiriyor ki bu, bu dönemde elde bulundurması çok zor olan bir şey.
%1'lik kısım
Bu düşüncenin bence biraz haklılık payı var. Genel olarak dünyada Huzur ve Buhran zamanları olur. Bauman bir eserinde şunları yazıyor:
-"Uygarlık'ın öncü ve sözcülerinin özgüveni, kibri ve gururunun karşı karşıya kaldığı şok gerçekten de çok büyük olmalı. Sonuçta Avrupa 20. yüzyıla eşi benzeri görülmemiş bir iyimserlikle adım atmıştı. Neredeyse her şey iyi gidiyor ve her geçen yıl daha da iyileşiyordu. Geniş topraklar ve denizler Avrupa'nın iradesine tamamen boyun eğmiş ve göründüğü kadarıyla, önyargının boyunduruğunu kırmaktan ve bir elinde silah tutup diğer elinde İncil sallayan uygarlık elçileri ve misyonerlerince vaaz edilen sonsuz ilerlemeye dair muzaffer amentüleri benimsemekten başka bir şey düşlemiyordu. Bilim insanları her gün insan aklı ve kapasitesini sınırladığı iddia edilen bir şeyin daha ortadan kaldırıldığını duyuruyordu.
Her geçen yıl (şimdilik) henüz herkes olmasa da birçok kişi, daha rahat ve zengin yaşıyordu. Mesafeler kısalıyor ve daha az zahmetli hale geliyordu. Zaman daha hızlı akıyordu.
Sonra ne oluyor iki büyük dünya savaşı yaşanıyor ve huzursuzluk dönemi başlıyor. Bana da şu anki durum birazcık buna benziyor gibi geliyor.
2000'lerin hızlı günleri, yavaş yavaş yerini buhrana bırakıyor sanki çünkü geçmiş ve bugünü "eskiden hayat daha güzeldi" söyleminin dile getirilme sıklığını gözlemlersek günümüzde bariz bir fark var.
Bu buhran sadece Türkiye'de yaşanmıyor diğer ülkelerde de bunlar dile getiriliyor.
İnsanlık tarih boyunca sadece 250 yıl savaşmadan durmuştur" diye bir yazı okumuştum. Bu bizim tabiatimizda var. Hiç kimse olmasa bile kendimizle konuşur ve bir zaman sonra kendimizle kavga eder sonunda kendimize küseriz.
o kadar haklı konuştun ki abi mesela geçen hafta benim sınav haftamdı. 1 hafta boyunca yalnızca ders çalıştım o bir haftanın sonunda oynadığım bilgisayar oyunun ve arkada dinlediğim müziğin verdiği zevk var yaa o kadar güzeldi ki.. Ama şimdi sadece 1 hafta geçmiş olmasına rağmen o günü özlüyorum. Çok garip...
Artık yaşamak kimi zaman sıkıcı geliyor sabah kalk okul gel oyun oyna ders çalış sınava hazırlan
Artık yeni hobi bulmam lazım ama bulamıyorum arkadaşlarımla çıksam sanki birkac düşman ile dışarıda aktivite yapıyormuş gibi geliyor sanki okul yetmezmiş gibi
Bu insanlardan arınmak istiyorum
Veya onların değişmesini istiyorum
Çok faydalı içerikleriniz var. Ayrıca kanalın estetiği de kendini izletiyor. Şöyle ki içeriklerinizde ünlü yabancılardan bahsederken alta ismini ve varsa soyismini yazarsanız çok güzel olur. Mesela ressamları ve sanatlarını anlattığınız videoları izlerken ne videonun içerisinde ne de açıklamalar kısmında tam olarak ismini bulamıyorum, yorumlara inip ancak bulabiliyorum. Teşekkürler.
Bu tam olarak Aristoteles 'in ölçülülük anlayışından geçiyor. Bencil ya da savurgan olma, cömert ol. Cahil ya da ukala olma, akıllı ol. Korkak ya da atılgan olma, cesur ol.
Olay birazda ulaşilmazlik değilmi . Mesela sınava çalışırken kaçamak 1 saat oyun oynamak bazen tatilde oynanan 3aylik oyundan daha lezzetli geliyor . Yada yapabilecek olmanın zevki var evinin yanına bi park açıldı toplasan 3 kere gitmedim ama o orda ve istediğimde gidebilecek olmamın verdiği bir zevk te var
İktisat buna azalan marjinal fayda der. Tüketim arttıkça sağladığı fayda azalıyor. Bir ürünü ilk kullandığımız zamanda verdiği fayda en yüksektir giderek azalır
Hayatta ne ulaşılmazsa , cazip olan her zaman odur . Bir şeye ulaşılmaya çalışırken kat edilen mesafe ve harcanan efor kimi zaman ulaşılmaya çalışan sonuçtan daha keyifli gelir .
Gerçekten çok anlamlı bir video olmuş
Yeni bir müzik keşfettiğimde 15 kere dinlemeyi kesinlikle bırakmam gerek
Çok haklısın. İşin acı tarafını söyleyeyim o zaman 30 yaşını geçip bahsettiğim kaygıları yaşarken hala çocukluğundaki gibi bir işe yaramadığını fark etmek.
Güzel videoydu. Şimdi müzik dinlemeye gidiyore
bana insan ilişkilerini hatırlattı.alışılmış,kolay ulaşılabildiği için bize o kadar zevk vermemesi tıpkı romantik ilişkilerde ulaşılmaz,zor olanı kafamızda büyütüp o kişiye ilgi duyup istemek;arkadaşlık ilişkilerinde ise sevdiğimiz birini kaybedebileceğimizin farkında olduğumuzda ona daha çok bağlanıp değer göstermek gibi.(ne yazık ki)